คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แฉ...ไม่แฉ
นั่นไง! เรดส์นิ่งไปเลย ยิ่งเขาทำแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันแน่ใจว่ามันต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่าง การที่เทเลอร์ต้องวางตัวเป็นคนสองบุคลิกมันต้องมีเหตุผลแน่ๆ
แต่เหตุผลนั้นมันคืออะไรกันล่ะ...
“มัน...เป็นคนดี ฉันบอกเธอได้แค่นี้แหละ”
“คนดีเขาทำแบบนี้กันเหรอ แล้วถ้าเขาเป็นคนดีจริงๆ ทำไมถึงต้องแกล้งเป็นคนเลวด้วย”
“มัน...ไม่ได้แกล้งหรอก”
“นายพูดอะไรของนายเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้ว =_=”
“เอาเถอะ...สรุปว่ามันไม่ได้เลวอย่างที่เธอคิด แต่เหตุผลฉันคงบอกเธอไม่ได้ เพราะฉันสัญญากับมันเอาไว้แล้วว่าจะไม่บอกใคร เธอเข้าใจใช่มั้ย สัญญาลูกผู้ชายน่ะ ไม่ว่าจะยังไงมันย่อมสำคัญเท่าชีวิต”
“แต่ถ้านายไม่บอก ฉันจะแฉคลิปนี้นะ”
อยู่ดีๆ ฉันก็กลายเป็นนังตัวร้ายเฉยเลย >O< แต่ทำไงได้อ่ะ วิสัยของนักข่าวมันต้องรู้ความจริงให้ได้ ฉันอยากรู้จนอกจะแตกตายอยู่แล้วนะ มีเหตุผลอะไรที่เทเลอร์ต้องเป็นคนแบบนี้บ้างล่ะ ฉันคิดแบบตีลังกาไปมาสิบแปดตลบยังไงก็คิดไม่ออก คนที่จะบอกฉันได้ก็มีแต่ผู้ชายที่นั่งข้างๆ เนี่ย เพราะต่อให้ไปเค้นถามเอาจากเทเลอร์ เขาก็ไม่มีทางบอกฉันอยู่ดี
“อืม...ฉันก็คงต้องยอมให้มันเป็นแบบนั้น”
“แบบไหน”
“ยอมให้เธอแฉคลิปมัน”
“แต่มันเป็นการทำร้ายเทเลอร์นะ O_o”
“ถ้าเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังก็เท่ากับเป็นการทำร้ายมันอยู่ดี!” เรดส์พูดเสียงเครียด ทำอย่างกับว่านี่เป็นความลับระดับชาติ ถ้าเขาเปิดเผยออกมาจะต้องโดนอุ้มไปนั่งยางแล้วเผาไฟยังไงยังงั้น =_= “ฉันคิดว่า...ถ้าเป็นมัน คงเลือกที่จะยอมให้ทุกคนเห็นว่าตัวเองเป็นคนเลวมากกว่าที่จะเที่ยวบอกทุกคนว่าตัวเองเลวเพราะอะไร”
“แปลว่า...ยังไงนายก็จะไม่ยอมบอกฉันใช่มั้ย”
“ใช่! แล้วฉันก็อยากจะขอร้องเธอด้วย อย่ายุ่งกับเรื่องของมันเลย ถ้าเธอไม่อยากรู้สึกผิดทีหลังน่ะ”
“รู้สึกผิด? ทำไมล่ะ นี่ฉันกำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่นะ!”
“เชื่อฉันเถอะ...สิ่งที่เธอทำอยู่มันไม่ถูกต้องหรอก”
“แต่ว่า...”
“หยุดทำข่าวเรื่องนี้ซะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”
วันต่อมา
ชมรมหนังสือพิมพ์
Kirise High School
คำพูดของเรดส์เมื่อวานนี้ทำให้ฉันต้องเอากลับไปนอนก่ายหน้าผากคิดทั้งคืน สภาพนี่ยิ่งกว่าคนแก่อายุแปดสิบที่กำลังใกล้จะลาโลก TOT ทำไมเขาต้องทำให้เรื่องนี้ดูยิ่งใหญ่ขนาดนั้นด้วย เขาพูดซะจนคนที่อยากจะตีแผ่ธาตุแท้ของเทเลอร์อย่างฉันกลายเป็นผู้ร้ายขึ้นมาซะงั้น ทั้งๆ ที่คนผิดคือเพื่อนของเขานะ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม สิ่งที่เทเลอร์กำลังทำอยู่มันก็ไม่ถูกต้อง จะให้มองเป็นเรื่องถูกมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้โดยเด็ดขาด แต่ฉันพยายามคิดหาเหตุผลมาเป็นร้อยล้านเหตุผลแล้ว แต่ก็ไม่มีอันไหนที่เข้าเค้าเลย มันดูไม่หนักแน่นเพียงพอที่จะทำให้คนดีๆ อย่างเทเลอร์ (ตามที่เรดส์บอก) ต้องกลายมาเป็นคนที่ร้ายสุดขั้วแบบนี้ไปได้~ เฮ้อออ -O-
“เป็นอะไรไป นั่งถอนใจแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วนะ เครียดเรื่องข่าวหน้าหนึ่งเดือนหน้ารึไง” รุ่นพี่ไอคอนที่นั่งพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะของตัวเองเงยหน้าขึ้นมาถาม
เขาคงรำคาญอ่ะ เพราะฉันถอนหายใจเป็นร้อยรอบได้แล้วมั้ง U_U ลืมไปเลยเนี่ยว่ารุ่นพี่ไอคอนกำลังนั่งทำงานอยู่ด้วย จริงๆ ตอนนี้ฉันก็กำลังเขียนข่าวเรื่องสกู๊ปคัดเลือกปริ๊นเซสอยู่ด้วยเหมือนกัน แต่เขียนยังไงก็เขียนไม่ออก ไม่ใช่หมึกหมดนะ แค่ในหัวมันเอาแต่คิดถึงเรื่องอื่นซะจนไม่มีสมาธิคิดเรื่องนี้เลยต่างหาก ไม่แม้แต่จะกระดี๊กระด๊าเวลาได้นั่งทำงานกับรุ่นพี่ไอคอนสองต่อสองแบบนี้ด้วย ปกติชมรมหนังสือพิมพ์จะคึกคัก ช่วงเย็นนี่จะลงมานั่งปรึกษาหารือ ช่วยกันเขียนข่าวสุดชีวิต มีความวุ่นวายมากยิ่งกว่าตลาดสด แต่ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว คนก็เลยไม่ค่อยมากัน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันจะดีใจมากที่ได้อยู่กับรุ่นพี่เพียงลำพัง เพราะเขาจะได้มีช่วงเวลาสนทนากับฉันเยอะเป็นพิเศษ แต่วันนี้ฉันมัวแต่คิดเรื่องอีตาเทเลอร์ซะจนลืมรุ่นพี่ไอคอนไปเลย
“เงียบอีก...นี่ถ้าไม่ไหวอยากจะถอนตัวก็ได้นะ”
“เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้เครียดเรื่องนั้น”
“งั้นแปลว่าเธอมีเรื่องเครียดจริงๆ?”
เอาแล้วไง! ฉันไม่น่าเปิดช่องทางให้รุ่นพี่สงสัยในตัวฉันเลยอ่ะ ลืมคิดไปว่านักข่าวดีเด่นอย่างรุ่นพี่ไอคอน ถ้าเขาสงสัยอะไรเขาต้องรู้ให้ได้ แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า ฉันไม่รู้จะบอกเรื่องนี้กับเขาดีหรือเปล่าน่ะสิ เพราะถ้าบอกปุ๊บ รับรองว่าเขาต้องรีบทำข่าวนี้อย่างไม่ต้องสงสัย เผลอๆ ฉันอาจจะไม่ต้องลงมือทำเองเลยด้วยซ้ำ แต่อีกใจหนึ่งก็เป็นห่วงเรื่องที่เรดส์พูด
...ถ้าเรื่องนี้มันมีผลที่ร้ายแรงต่อเทเลอร์ล่ะ เขาจะเป็นยังไงต่อไปนะ
“เอ่อ...ก็...ไม่มีหรอกค่ะ อุ๊ย! รุ่นพี่”
แง~~ ตกใจหมดเลย รุ่นพี่เดินจากโต๊ะของตัวเองมายืนอยู่หน้าโต๊ะฉันตอนไหนก็ไม่รู้ มองดูรูปการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นแล้ว มีแววว่าฉันจะต้องโดนเขาต้อนถามจนจนมุมแน่ๆ
โอ๊ยยย! ทำยังไงดีเนี่ยยย >O<
“มีเรื่องอะไรก็บอกกันได้...เราอยู่ชมรมเดียวกันนะมารี ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนนี่”
เอาแล้วไงล่ะ...เขาเริ่มแล้ว นี่แหละวิธีกดดันให้ฉันต้องพูด เพราะถ้าฉันไม่พูดออกมา มันก็แปลว่าฉันไม่ไว้ใจเขา ความสัมพันธ์ของเราสองคนมันจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่ เอาเป็นว่าฉันจะให้รุ่นพี่เป็นคนตัดสินใจเองก็แล้วกันว่าควรนำเสนอข่าวนี้ให้คนทั้งโรงเรียนรับรู้ดีมั้ย…ถ้าเขาคิดว่าควร ฉันจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดมากนักไง
“คือว่า...ฉัน”
ครืด~
จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจังงง~ นี่รุ่นพี่ถึงกับลากเก้าอี้ของยัยอ้อนแอ้นมานั่งลงข้างๆ ฉันเลยอ่ะ ตั้งใจฟังอะไรเบอร์นั้น นี่เขาเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ฉันควรจะดีใจมั้ยนะ T^T
“ว่ามาสิ...ฉันรับฟังได้ทุกเรื่องนั่นแหละ”
“เอ่อ...ฉันกังวลเรื่องสกู๊ปข่าวหน้าหนึ่งที่รุ่นพี่จะให้ฉันทำลงในหนังสือพิมพ์โรงเรียนฉบับหน้าน่ะค่ะ”
“แล้วไง เธอหาข่าวไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ”
“ก็ไม่เชิงนะคะ จริงๆ ฉันมีอยู่ข่าวนึง มันเป็นข่าวใหญ่มากด้วย ถ้าเราทำข่าวเรื่องนี้รับรองว่าหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นยอดขายจะต้องเกินห้าร้อยฉบับอย่างแน่นอน”
“ขนาดนั้น?” รุ่นพี่ทำหน้าไม่เชื่อถือ เดี๋ยวเถอะๆ ถ้าเขารู้เรื่องที่ฉันกำลังจะพูดนี้ล่ะก็มีหวังหงายหลังตกเก้าอี้แน่ มาทำเป็นดูถูกฉัน ชิ!
“ทำไมคะ รุ่นพี่ไม่เชื่อฉันเหรอ”
“เปล่า...แต่แค่สงสัยว่าข่าวอะไรมันจะน่าตื่นเต้นขนาดนั้น”
“คือ...ในสายตาของรุ่นพี่...เทเลอร์เป็นคนยังไงเหรอคะ”
พอฉันถามออกไปแบบนั้น รุ่นพี่ไอคอนถึงกับหรี่ตามอง ดูท่าทางงงแรงมากที่อยู่ดีๆ ฉันก็ถามถึงเทเลอร์ ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่เคยพูดถึง
“ถามทำไม...เรื่องที่เธอเครียดมันเกี่ยวข้องกับหมอนั่นด้วยเหรอ”
“เกี่ยวที่สุดเลยด้วยค่ะ”
“เทเลอร์ในสายตาฉัน...ก็คงเหมือนกับที่ทุกคนเห็นนั่นแหละ เขาเป็นคนดี เรียนเก่ง สุภาพบุรุษ ชอบช่วยเหลือคนอื่น พูดจานอบน้อม อ่อนโยน เป็นที่รักของทุกคน ไม่มีอะไรไม่ดีเลย ไม่งั้นจะเป็นปริ๊นซ์ของโรงเรียนได้เหรอ”
“แล้วถ้าฉันจะบอกว่า ในความเป็นจริงนั้นเทเลอร์เป็นคนกวนประสาท พูดจาหยาบคาย ชอบหาเรื่องชกต่อย กินเหล้า สูบบุหรี่ และมีแฟนแล้ว รุ่นพี่จะว่าไง”
...
ไงล่ะ! รุ่นพี่ไอคอนถึงกับเหวอไปเลย เขาคงไม่คาดคิดสินะว่าหมอนั่นจะมีโมเมนต์แบบนี้ด้วย
“เป็นไปไม่ได้หรอก เธอไปเอามาจากไหน ข่าวกรองรึเปล่า จะมาเขียนอะไรมั่วๆ ไม่ได้นะ”
“ไม่มั่วแน่นอน ฉันเห็นกับตาตัวเองเลยค่ะ แถมยังอัดคลิปเอาไว้ด้วย เพราะรู้ว่าถ้าไม่ทำ คงไม่มีใครเชื่อคำพูดเลื่อนลอยของฉันแน่ๆ”
“ไหน เอามาดูซิ”
ฉันล้วงกระเป๋ากระโปรงหยิบเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาเปิดคลิปที่แอบถ่ายเอาไว้ส่งให้รุ่นพี่ไอคอน เขารับมันไปดูแล้วถึงกับสตันอย่างรุนแรง (ถึงแม้จะไม่ถึงกับหงายหลังตกเก้าอี้ก็เหอะ)
“เป็นไงบ้างคะรุ่นพี่ ทีนี้จะเชื่อฉันรึยัง”
“อืม...” รุ่นพี่ไอคอนพยักหน้าหลังจากดูคลิปจบ สีหน้าเขายังคงเต็มไปด้วยคำถาม แลดูกังวลไม่แพ้ฉันก่อนหน้านี้เลย เห็นมั้ยล่ะว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าที่ฉันจะรับมือเพียงลำพังได้จริงๆ
“ฉันแอบไปเจอกับเพื่อนของเทเลอร์ที่ BS มา หมอนั่นขอร้องไม่ให้ฉันทำข่าวนี้ บอกว่าอาจจะทำให้เทเลอร์เดือดร้อนได้ ฉันก็เลยลังเล แล้วก็มานั่งเครียดอยู่นี่แหละค่ะ ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจทำยังไงต่อไปดี”
ทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงซะรุ่นพี่ก็ต้องทำข่าวนี้อยู่แล้ว ทั้งๆ ที่รู้ แต่ฉันก็...
“เพื่อนหมอนั่นพูดถูก”
หืม? นี่หูฉันฝาดไปหรือเปล่า ทำไมรุ่นพี่ไอคอนเข้าข้างเรดส์ล่ะ O_o เขาพูดแบบนี้แปลว่าไม่สนับสนุนให้ทำข่าวนี้งั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง
“รุ่นพี่หมายความว่า...”
“อืม...ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว พวกเราอยู่ชมรมหนังสือพิมพ์นะ ไม่ใช่ชมรมก๊อสซิป เราเลือกได้ว่าจะทำหรือไม่ทำข่าวไหน เรื่องบางเรื่องถ้ามันผิดจรรยาบรรณของสื่อ เราก็ไม่ต้องทำหรอก ส่วนคลิปนี้น่ะ...”
“???”
“ลบไปแล้วกัน จะได้จบปัญหา”
“ว่าไงนะคะ รุ่นพี่...แต่ฉันว่า...”
ติ๊ด~
เย้ย O_O คะ...คลิป คลิปฉานนนนนน ลบไปแล้ว มันหายไปแล้ววว อ๊ากกกกกก U___U อุตส่าห์แอบเสี่ยงชีวิตถ่ายมาแทบตาย ไม่ได้จะหาดูง่ายๆ นะคลิปแบบนั้น ถึงจะไม่เอาไปเผยแพร่ที่ไหน แต่ก็น่าจะยังเอาไว้ใช้ต่อรองกับหมอนั่นได้อีกหลายสิ่งอ่ะ ไม่น่าลบไปเลย ทำไม ทำแบบนี้ทำมายยยยยยยยย TT____TT
“รุ่นพี่คะ! ไม่เห็นต้องลบทิ้งเลยนี่นา มันอาจจะมีประโยชน์ในอนาคตก็ได้”
“ลบนั่นแหละดีแล้ว ฉันกลัวว่าตัวเองจะเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาน่ะสิ ถ้าไม่มีให้ลังเลก็คงดีกว่า”
จบสิ้น...
หมดหวัง
พังทลายยย TOT
ข่าวเด่นประเด็นดังเดือนหน้าสูญสลายหายวับไปกับตา แล้วทีนี้ฉันจะเอาข่าวไหนไปตีแผ่ให้คนแห่กันมาซื้อ ไม่มีอะไรเป็นจุดขายแล้ววว เครียดหนักกว่าเดิมไปอี๊กกกกกก~
“แล้วแบบนี้เดือนหน้าจะเหลือข่าวอะไรให้ฉันทำล่ะคะรุ่นพี่ ไม่มีข่าวอะไรจะยิ่งใหญ่ไปกว่าข่าวนี้แล้วนะ”
“นั่นก็เป็นหน้าที่ของเธอไม่ใช่เหรอ ได้ข่าวว่ากำลังทำสกู๊ปเรื่องงานคัดเลือกปริ๊นเซสอยู่นี่ ก็ไปทำต่อสิ อย่าสนใจข่าวคาวๆ พวกนี้เลย เรื่องพวกนี้ให้เป็นหน้าที่ของพวกชมรมก๊อสซิปเถอะ พวกชมรมที่เห็นแก่ชื่อเสียงมากกว่าจรรยาบรรณ มันไม่น่าชื่นชมนักหรอก”
“รุ่นพี่รู้ด้วยเหรอคะว่าฉันทำเรื่องนี้อยู่ ^^;”
“รู้สิ! ฉันก็เป็นนักข่าวนะ ทุกอย่างก็อยู่ในสายตาฉันทั้งนั้นแหละ”
“แล้วรุ่นพี่ว่ามันน่าจะขายได้ใช่มั้ยคะ ถ้าทำสกู๊ปเรื่องนั้น...”
“ก็คงได้ แต่ไม่มากนักหรอก ยังไงซะพอถึงวันคัดเลือกทุกคนก็ต้องไปดูการประกวดแบบสดๆ ได้เห็นด้วยตาตัวเองมันก็ชัดเจนพอแล้ว พวกที่จะซื้อหนังสือพิมพ์เพราะข่าวพวกนี้คือแค่อยากเก็บรูปและข่าวของเทเลอร์เท่านั้นแหละ”
จริงด้วย! ฉันลืมนึกถึงข้อนี้ไปเลย ยิ่งรุ่นพี่พูดแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกอ่อนด้อย เรื่องแค่นี้ทำไมถึงคิดไม่ได้นะ ทุกคนก็ต้องรู้ต้องเห็นด้วยตาตัวเองอยู่แล้ว จะมาเสียเงินซื้อหนังสือพิมพ์ไปให้รกบ้านอีกทำไม แต่จะให้ฉันเปลี่ยนหัวข้อก็ไม่รู้จะไปทำหัวข้อไหนแล้วอ่ะ ไอ้หัวข้อแฉอีตาเทเลอร์ก็เป็นหมันไปละ ยังเหลือทางเดินไหนให้มารีเลือกบ้าง...บอกที TOT
“รุ่นพี่พูดถูก...สงสัยว่าฉันอาจจะไม่เหมาะกับชมรมนี้จริงๆ ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น...ฉันคิดว่า...”
“แต่มันก็ยังมีหนทางอยู่นะ”
เอ๋? หนทาง หนทางอะไร หนทางสว่างบอกให้ฉันไปบวชชีไรงี้ไม่เอานะ ทำไมแววตารุ่นพี่ไอคอนดูมีประกายแปลกๆ อย่างกับว่าจะมีเรื่องอะไรดีๆ เกิดขึ้นงั้นแหละ O_O
“หนทางอะไรเหรอคะรุ่นพี่”
“ถ้าข่าวการคัดเลือกปริ๊นเซสมันธรรมดาเกินไป เธอก็ตีแผ่เบื้องหลังการแข่งขันสิ เหมือนซีรี่ส์สงครามนางงามไง กว่าจะได้ปริ๊นเซสตัวจริงของเทเลอร์มา เธอคนนั้นต้องผ่านอะไรมาบ้าง เนี่ยแหละที่ทุกคนอยากรู้”
“โห...แต่ฉันไม่ได้อยู่กับพวกเขาตลอดเวลานี่คะ อีกอย่างบางเรื่องที่มันทำลายภาพพจน์ของตัวเอง พวกเธอก็คงไม่เล่าหรอก ให้สัมภาษณ์ไปก็เท่านั้น”
“ใครบอกว่าจะให้เธอไปสัมภาษณ์ล่ะ”
“อ้าว?”
“ถ้าอยากได้ข่าวเด็ดๆ ที่ล้วงละเอียดทุกซอกทุกมุมในการแข่งขันครั้งนี้ล่ะก็...”
“เดี๋ยวนะคะรุ่นพี่....นี่อย่าบอกนะว่า O_O”
“คิดถูกแล้ว! เธอต้องลงสมัครคัดเลือกปริ๊นเซสในครั้งนี้ด้วย!”
บ๊ายบาย~~~
ตายดีกว่า แหง็ก U___U
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
ความคิดเห็น