คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : Phase 36 : Spiral of Encounters
ซีดสีไวโอเล็ตของคิระแตกกระจาย ฟรีด้อมบินพุ่งหลบออกไป คิระรีบใช้ระบบล๊อคเป้าหมาย ฟรีด้อมยิงปืนออกไประเบิดมิสไซล์ทิ้งหมดทำให้โรสลินและโครโตตกใจ
"ตายซะเถอะ"เรดเดอร์ยิงลูกตุ้มใส่ฟรีด้อม คิระหลบไม่ทัน ฟรีด้อมโดนลูกตุ้มกระแทกใส่ด้านหลังกระเด็นไป
คาลามิตี้โผล่มาด้านหลังฟรีด้อม
"เอาไปแค่หุ่นก็ได้ใช่มั้ย?"ออร์ก้าถามยิงฟรีด้อมขณะที่ไดเวอร์เจนต์เปิดฉากยิงไรเฟิล บีมแคนน่อนและพ็อด
"คิระ"เอลตะโกน แต่ก่อนเขาจะเข้าไปช่วยทไวไลท์ก็พุ่งกลับมาหาอิคารุกะ เขายกดาบมาป้องกันกระบอง
"ไอ้บ้านี่มันอะไรกันเนี่ย!"เอเลน่าร้องขณะที่เมอร์ซาสโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
"บ้าเอ๊ย"คิระตะโกนปัดดาบของไดเวอร์เจนต์ออกไป เรดเดอร์ยิงเขาด้วยปืนกล คิระหลบและเห็นตะขอแพนเซอร์ไอเซนพุ่งมาทางเขา เขายิงเรลกันระเบิดมันทิ้งไป แต่คาลามิตี้ยิงปืนใหญ่ใส่ฟรีด้อม เขาหลบโดนกรงเล็บอาชูร่ากระแทกใส่
"คิระ!!"อัสรันเห็นฟรีด้อมกับอิคารุกะกำลังลำบากอยากไปช่วยแต่ต้องหลบปืนพลาสม่าเลี้ยวได้ของฟอร์บิดเดน
จัสติสชักบีมบูมเมอแรงพุ่งใส่ฟอร์บิดเดน ชานี่ยกโล่ขึ้นมาป้องกัน บีมบูมเมอแรงตัดลึกเข้ามาในโลก เมื่อชานี่เอาเกราะคลุมหัวออก ก็เห็นจัสติสพุ่งเข้ามา บีมเซเบอร์ลาเชอร์ตาฟันตัดเคียวของฟอร์บิดเดนไป
ทางด้านเรดเดอร์กับเมอซาสยิงปืนกลใส่ฟรีด้อม ทางด้านออร์ก้าพยายามล๊อคเป้าฟรีด้อม แต่มีปัญหาคือเรดเดอร์มาอยู่ในแนวยิงตลอดเวลา
"อย่ามาเกะกะน่าโครโต"ออร์ก้าตะโกน
"เฮอะ ขืนทำพังละก็โดนดุตายเลย"โครโตกล่าว กรงเล็บอาชูร่าพุ่งเข้าชนฟรีด้อม แม้คิระจะยกโล่ป้องกันไว้ แต่ก็ปัดให้ฟรีด้อมยกแขนที่ยกโล่ไว้ออกไป
คาลามิตี้พุ่งเข้ามาอยู่ด้านหน้าฟรีด้อมเตรียมยิงลำแสงสคิวล่าจัดการ ตอนนั้นเองจัสติสพุ่งเข้ามาพร้อมทั้งซีดสีเขียวแตกกระจาย เข้ามาขวางด้านหน้าฟรีด้อม จัสติสยกโล่ป้องกันสคิวล่าไว้ จัสติสทะยานเข้าไปกระแทกหน้าอกของคาลามิตี้
แรงระเบิดได้ทำลายโล่และปืนพลาสม่าของคาลามิตี้และทั้งคู่กระเด็นออกจากกัน การกระทำที่บ้าบิ่นของอัสรันทำให้ผู้ที่สังเกตเห็นตกใจ
@@@@@@@@@
ดูเอล แพนเธอร์และเกวซสีขาวกับสีแดงของครูเซ่และสเลนบินเข้ามาภายในโคโลนี่ ราอูลยิ้มเยาะขณะพวกเขาเข้ามา ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ตอนนี้เขามีวิธีที่จะเอาข้อมูลที่ได้จากอพิลิอุสวันไปให้อัสราเอล
ราอูลนึกถึงสาวผมแดงที่รับหน้าที่ผู้ช่วยเขาอย่างไม่เต็มใจมาตลอด2เดือนและยังต่อต้านเขาไม่เบื่อ ราอูลยิ้มเยาะ อีกไม่นานเป้าหมายของเขาจะสำเร็จ ประตูบานสุดท้ายจะเปิดออกและนำมาสู่จุดจบของมนุษย์ชาติ
ทันใดนั้นสไตรค์ เอ็กเซีย บัสเตอร์ โซลและหุ่นที่คล้ายบลิตซ์ปรากฎขึ้น
"บัสเตอร์กับโซล ไอ้พวกนั้น!!"อิซาคตะโกน เขาโกรธมากเมื่อได้ยินว่าทั้งคู่ถูกจับตัวไปและตอนนี้นักบินเนเชอรัลขับหุ่นของพวกเขา
"บังอาจมาขับหุ่นเจ้าพวกนั้นเหรอ!!!!"
ดูเอลพุ่งทะยานไปหาหุ่นทั้งสองของเพื่อนร่วมทีมและนีโอบลิตซ์ สเลนหันไปสนใจเอ็กเซีย
ด้านสเลนมุ่งความสนใจไปที่เรเวน
“ไม่ได้เจอกันนานนะเจ้าหญิงมังกร ดูเหมือนเธอจะมีหุ่นตัวใหม่”สเลนยิงบีมไรเฟิลหุ่นตัวใหม่ใส่เอ็กเซีย”คราวนี้ไม่ใช่จินน์ แกไม่ชนะแน่!!”
“เข้ามาเลยสเลน ทรอยยาร์ต ถึงมีเครื่องใหม่คุณก็ชนะฉันไม่ได้”เซเรนโต้กลับยิงปืนไรเฟิล
เกวซสีขาวของราอูลยิงบีมไรเฟิลใส่สไตรค์ มูหลบและยิงปืนกลลันเชอร์ใส่ราอูล
"คราวนี้แกย้ายมาขับเจ้านี่เหรอ มู ลา ฟลาก้า!!!!"
ราอูลยิงบีมไรเฟิลใส่สไตรค์ แต่สไตรค์หลบได้ทันและยิงปืนอิมพัลส์ใส่เกวซ แต่เกวซไวพอจะหลบ
"หุ่นใหม่งั้นเหรอ เชอะ อุปกรณ์แบบนี้คงไม่ไหว"มูพูดยิงไปอีกนัด
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ลยิงใส่โดมิเนียนและโดมิเนียนหลบโต้กลับมา ซิลเวอร์วิงซ์ต้องเจอกับยานอกาเมน่อน2ลำ ทำให้พวกเขาลำบากมากเพราะซิลเวอร์วิงซ์เป็นยานสนับสนุนโมบิลสูทมากกว่ายานประจัญบาน
ซิลเวอร์วิงซ์ได้เปิดใช้เกราะGNหุ้มทั่วยานทำให้นาทาลถึงกับต้องแปลกใจกับอุปกรณ์พลังงานแสงอาทิตย์ที่เธอไม่เคยเห็น อัสราเอลเห็นก็แสดงท่าทางอยากได้ยานซิลเวอร์วิงซ์
ขณะเดียวกันอิคารุกะและแร็กนาร็อคสลัดจากทไวไลท์กับเมอร์ซาสเข้ามาช่วยฟรีด้อมกับจัสติส
"ตายซะๆๆๆ....!!!!”เควินตะโกน ปืนแกตลิงพุ่งไปกลางกลุ่ม
"พวกแกขณะเดียวกันฟอบิดเดนบินเข้ามายิงปืนพลาสม่าออกมาอย่างบ้าคลั่งโดยมีเป้าหมายที่จัสติส
ลำแสงและกระสุนปลิวว่อนไปทั่ว ทำให้กันดั้มทั้ง8ตัวต่างต้องหยุดสู้พากันหลบหลีก
"เควิน!!! ชานี่!!!!"ออร์ก้าตะโกนพยายามหลบหลีกลำแสง
"ทำอะไรของพวกแกวะไอ้โง่"โครโตตะโกน
ฟรีด้อมยิงปืนพลาสม่าไปที่ฟอร์บิดเดนและถูกเกราะหักเหลำแสง
"เจ้านั้นน่ะ"ชานี่ไล่ตามจัสติส
"ตามตื้อชะมัดเลย คิระ"
ฟรีด้อมชักบีมเซเบอร์พุ่งไปฟันฟอร์บิดเดนด้วยบีมลาเชอร์ตาทำให้ฟอร์บิดเดนถอยออกไป
ที่ยานคุซานางิ อาซางิก็ตัดสายเชือกที่ติดไว้ขาดในที่สุด คิซากะขอบคุณเธอ
"เดินเครื่องเต็มกำลัง เข้าโจมตียานวอชิงตัน อย่าให้ติดอะไรอีกล่ะ"คางาริสั่ง
ซีดสีฟ้าของเอลเนสตี้แตกออก
อิคารุกะชักดาบพุ่งปะทะดาบชเวลเกเกอร์ของไดเวอร์เจนต์ตัดดาบต่อต้านเรือรบ ฟาติสเรลกันยิงไปที่ท้องทำให้หุ่นเลียนแบบสไตรค์กระเด็นไป โรสลินพยายามคว้าปืนอัคนี แต่ในตอนนั้นแส้พุ่งมาพันรอบมันดึงหลุดมือและช็อตระเบิด
อิคารุกะหันไปมองทไวไลท์ซึ่งเอาแต่มองดูเฉยๆ นักบินชักบีมเซเบอร์พุ่งมาปะทะอิคารุกะ เอลเปลี่ยนอาวุธหยิบบีมลาเชอร์ตามาสู้
แร็กนาร็อคบินมาหาอิคารุกะเมื่อไดเวอร์เจนต์พยายามจะโจมตี เรดเดอร์ยิงลูกตุ้มไปหาเธอ เอเลน่าหลบและอิคารุกะฟันตัดลูกตุ้มขาดครึ่ง
"พวกแกน่ะแพ้แล้ว"เอเลน่าตะโกนยิงสวนกับคาลามิตี้"ทำไมถึงไม่รู้สึกตัวอีก"
คุซานางิสนับสนุนอาร์คแองเจิ้ลและซิลเวอร์วิงซ์ ยิงก็อตฟรีตและมิสไซล์ใส่โดมิเนียนและส่งแอสเทรย์ออกไป
และทันใดนั้นด้านซ้ายของกองกำลังโลกมีฟาร์ไซท์กับเกวซจากยานโอดินยิงใส่โดมิเนียน โอดินโผล่ออกมาจากดาวเคราะห์น้อยและยิงโดมิเนียนเช่นกัน
โดมิเนียนโดนมิสไซล์และลำแสงหลายอันสั่นสะเทือนยานรบ
"กัปตัน ยานออร์บและซาฟท์เข้ามาใกล้แล้ว"
"โฮ่ ดูเหมือนพวกนั้นจะมาช่วยอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์"อัสราเอลแสดงความเห็น
คุซานางิยิงก็อตฟรีตแต่นาทาลสั่งหลบได้ทัน แต่เธอคิดว่าถึงเวลาต้องถอนตัวแล้ว
"ถอยทัพชั่วคราว ยิงสัญญาณได้"
"อะไรกันเนี่ย"อัสราเอลตกตะลึง
"สภาพตอนนี้เรากำลังเสียเปรียบนะคะ"เธออธิบาย
"ทั้งที่อุตส่าห์ต้อนมาได้ขนาดนี้เนี่ยนะ"อัสราเอลคัดค้าน
"ยานนาสก้าที่เราเข้าใจว่าหลบหนีไปใช้เศษซากโคโลนี่กำบังมาดักหลังเรา หุ่นพวกนั้นกำจัดแด็กเกอร์ของเราไป พลังของหุ่นทั้ง6เครื่องก็กำลังจะหมดแล้ว ถ้าเราไม่ถอยยานถูกทำลายแน่"
"เป็นอย่างนั่นเอง ขอแค่เอาชีวิตรอดได้ ก็ยังหาทางเอาชนะได้สินะ?"อัสราเอลยิ้มเยาะ
"หรือว่าคิดอยากจะสู้ตายที่นี่ละคะ?"นาทาลถาม
โดมิเนียนยิงสัญญาณถอยทัพ สไตรค์แด็กเกอร์ที่ยังรอดอยู่เริ่มถอยกลับยาน คาลามิตี้ ไดเวอร์เจนต์และเรดเดอร์เริ่มถอยกลับ
"หมดเวลาแล้วเหรอเนี่ย"ออร์ก้าพูด
"คงงั้นแหละ"โครโตตอบเปลี่ยนเรดเดอร์เป็นโมบิลอาเมอร์
แต่อีก2คนยังไม่ยอมถอยกลับไป เควินยังฟาดบีมเซเบอร์ใส่ฟรีด้อมอย่างบ้าคลั่ง ทางชานี่ยิงปืนกลใส่จัสติส แต่คิระและอัสรันสามารถหลบหลีกได้หมด
ขณะเดียวกันทไวไลท์กำลังดวลบีมเซเบอร์สู้กับแร็กนาร็อคและดูเหมือนจะมองอิคารุกะอย่างหิวกระหายเรียกเขาไม่หยุด
"อย่างแกไม่มีสิทธิแตะต้องพี่เอลแม้แต่ปลายเล็บ"
"อย่ามาขวางเส้นทางรักของเรา"
"ร่างกายและหัวใจฉันเป็นของพี่เอลไปแล้ว"เอเลน่าโกหกแม้เธอจะฝันแบบนั้น"ฉันตั้งท้องลูกของเขา"
"ว่าไงนะแก!!!"
สองสาวสู้กันดุเดือดด้วยปัญหาแย่งผู้ชาย
ทั้งสามบินเข้าไปใกล้อีก3คนที่ไม่ยอมถอย
"หลุยส์!!!เควิน!!!ชานี่!!!"ออร์ก้าตะโกน
"มีคำสั่งให้ถอยแล้วนะเจ้าพวกบ้า"โครโตตะโกนขึ้น
"ฉันจะไม่ถอยจนกว่าไอ้พวกนี้จะตาย"เควินตะโกน
"เจ้านั่น ฉันจะฆ่ามัน"ชานี่มองจัสติสเขม็ง
"แต่ว่าตอนนี้ถอยก่อนเถอะ พวกนายอยากทรมาณอย่างงั้นอีกรึยังไงกัน?"ออร์ก้าถามกลับ
นักบินทั้งคู่ต่างนิ่งเงียบ พวกเขาเกลียดความพ่ายแพ้ แต่พวกเขาไม่อยากเจอความทรมาณแบบนั้นอีกรอบ ทำให้ทั้ง5ตัวบินกลับ
"แล้วเจอกันใหม่นะที่รัก"หลุยส์พูดแล้วทไวไลท์หันกลับตามคนอื่นๆไป
"ยัยบ้านี่"เอเลน่าเดือดดาล
เมื่อศัตรูถอยไปแล้วคิระ เอล อัสรันและเอเลน่าถอนหายใจโล่งอก
“อัสรัน ไม่เป็นไรนะ”คิระถาม
"อืม"
"แต่ว่านักบิน6คนนั้นน่ะดูแปลกๆนะ"เอเลน่า
"อืม ฉันรู้สึกตั้งแต่ที่ออร์บแล้วล่ะ"
"ฉันว่ามันต่างจากทหารทั่วไปนะ"อัสรันกล่าว
"แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ใช่พวกเนเชอรัลด้วยสิ"คิระกล่าว
"พวกเขาเหมือนฉัน"เอลพูด แต่ทั้งสามคนไม่เข้าใจความหมายแฝง
@@@@@@@@@@
สงครามนอกโคโลนี่จบแล้ว แต่ด้านในโคโลนี่ยังดำเนินต่อไป สไตรค์หลบบีมไรเฟิลของราอูลและยิงปืนอิมพัลส์ใส่ แต่เกวซสีเงินหลบทัน
"หนอย"มูโกรธที่ยิงไม่โดน
"ทำได้ไม่เลวเหมือนกันนี่นา"ราอูลยิงบีมไรเฟิล2นัดและบินหนีหลบอิมพัลส์ที่ยิงอีกครั้ง
"หนอยแก คราวนี้แหละ"มูยิงมิสไซล์ใส่ราอูล ราอูลให้เกวซบินต่ำเฉียดพื้น มิสไซล์โดนที่พื้นแทน
ดูเอลตวัดดาบใส่บัสเตอร์แต่บัสเตอร์หลบไป แพนเธอร์และโซลกำลังฟาดฟันกันด้วยความรวดเร็ว อิซาคสบถขณะที่หุ่นทั้งสามตัวบินรอบเขา เขาเริ่มรำคาญ มันแย่พอแล้วที่เนเชอรัลพวกนี้ขับโมบิลสูทของดีอัคก้ากับซาอูล แต่เขาเกลียดหุ่นคล้ายบลิตซ์มากกว่า มันดูหมิ่นเพื่อนที่ตายไปแล้วของเขา
"หยุดนะอิซาค เลออน!"นิโคลร้องขึ้น
อิซาคกับเลออนชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูจากหุ่นคล้ายบลิตซ์ เป็นไปไม่ได้?
"นิโคล?"อิซาคพูดขึ้น
“ใช่ ผมรอดจากการต่อสู้ครั้งนั้นและบลิตซ์ของผมถูกสร้างขึ้นใหม่”
"เราไม่ต้องการสู้กับพวกนายนะ"ดิอัคก้าพูดบ้าง
"ใช้ไอ้แผลเป็น นายชอบสร้างปัญหาอยู่เรื่อย"ซาอูลล้อเลียนอิซาคเล่น
อิซาคกับเลออนตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงคนที่น่าจะตายไปแล้ว มากจนหนุ่มผมเงินไม่สนคำพูดของซาอูล
@@@@@@@@
ฟรีด้อม จัสติส อิคารุกะและแร็กนาร็อคมาถึงท่าเรือเมนเดลเมื่ออาร์คแองเจิ้ล ซิลเวอร์วิงซ์ คุซานางิและโอดินเข้ามาที่ท่าเรือ
"ผมจะเข้าไปเอง ช่วงที่ผมเข้าไปทุกคนเร่งซ่อมบำรุงกันนะครับ"คิระกล่าว
"จัสติสเองก็ไม่มีปัญหาอะไรครับ ผมจะเข้าไปช่วยด้วย"อัสรันกล่าว
"ไม่ต้องหรอก ยังไม่แน่ว่ากองทัพโลกถอยกลับไปแล้วจริงๆ พวกนายคอยอยู่ที่นี่เถอะนะ"คิระกล่าว
"คุณแน่ใจเหรอ?"เอเลน่าถาม
"ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรเสี่ยงๆหรอก"คิระพูดและหลายคนแย้ง
“คิระ เดี๋ยวก่อน”เอลพูด”ฉันไม่สนว่าใครจะว่ายังไง ฉันจะไปด้วย ซาฟท์อยู่ที่นี่ฉันแน่ใจและถ้าพวกนั้นอยู่ที่นี่ก็เป็นไปได้ที่เวอซาเรียสของครูเซ่กับอิซาคจะมาด้วย อัสรันอยู่เฝ้าที่นี่จนกว่าเราจะกลับ”
“นายพูดถูก”คิระกล่าว”โทษที ฉันลืมเรื่องกันดั้มตัวอื่นๆไปเลย”
“ยกโทษให้ ไปกันเถอะ"เอลพูดแล้วฟรีด้อมกับอิคารุกะบินเข้าไปในโคโลนี่เมนเดล
"คุณไม่ได้พยายามหยุดพวกเขา"อลิเซียร์แสดงความเห็น"อย่าบอกนะว่าคุณบอกพวกเขาแล้ว"
"ฉันไม่ได้บอก"
"อะไรนะ?"คางาริถาม"พวกคุณพูดเรื่องอะไร"
"ความลับที่เรากลบฝังมา16ปี"ซามูเอลพูดเสียงเคร่งขรึม
"สิ่งที่ฝังอยู่ในเมนเดลเป็นความลับที่ดำมืดที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ชาติ ไม่มีอะไรหยุดได้แล้ว เอลเนสตี้กับคิระจะไปเปิดกล่องแพนโดร่า"
"ถ้างั้นเราจะไม่ถามเรื่องนั้นอีก"เมอริวกล่าว ตระหนักว่านี่เป็นสิ่งที่เธอไม่อยากรู้จริงๆ เป็นสิ่งที่ไม่มีใครควรรู้
@@@@@@@@
เอ็กเซียบินอยู่เศษซากอาคารร้าง เซเรนมองไปรอบๆ สเลนล่อเธอมาที่นี่ ไม่ต้องสงสัยว่าหวังจะได้เปรียบในพื้นที่
"นายอยู่ไหน?....นั่นเรอะ!!!"
เอ็กเซียหมุนตัวไปยิงด้วยปืนพลังงานสูงอาพัส มันทำให้เกวซเสียหายที่แขน เขายิงบีมไรเฟิล แต่เอ็กเซียเฉียดนิดๆเท่านั้น เกวซหลบGNวัลแคน
"พัฒนาขึ้นนี่นา"
"ทางนั้นก็ด้วย"เซเรนตอบ
"ฉันต้องขอบคุณเธอและพวกอาร์โกนอทช์ที่ผลักดันให้ฉันก้าวข้ามขีดจำกัด ฉันเบื่อที่ต้องสู้กับเนเชอรัลน่าสมเพช"
“ฉันจำได้ว่าคุณแพ้ให้เนเชอรัลคนนึงหลายครั้ง”เซเรนพูดและสเลนกัดฟันกรอด
“คราวนี้แหละฉันจะฆ่าไอ้เอชวาเรีย ไม่สิ ต้องเลฟฟอร์ตสินะ”สเลนพูด ตอนนี้เขารู้ตัวจริงของมันแล้ว
"คุณมีเป้าหมายอะไรกันแน่?"เซเรนถามและสเลนหัวเราะ
“สิ่งที่มนุษย์รู้จักคือความเกลียดชัง อิจฉาริษยา การต่อสู้และฆ่าฟัน นั่นคือทั้งหมดที่เรารู้ เพราะเราเป็นทหารและนักฆ่า ไม่ช้ามนุษย์ชาติจะได้รับบทลงโทษที่เผ่าพันธุ์ควรได้รับ”
“นายพูดถึงเรื่องอะไร?”เซเรนไม่เข้าใจ
“เธอเห็นได้จากการสองด้านเท่านั้น เธอไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายใน"
ทันใดนั้นฟรีด้อมก็ปรากฎตัวและยิงใส่เกวซ แต่สเลนหลบและถอยหนีไป
“เซเรน เป็นไรไหม?”
"ใช่ ฉันสบายดี"
"คุณมูและคนอื่นๆล่ะ?"
@@@@@@@@@@@
ที่อื่น
"ดิอัคก้า นิโคล ซาอูล ใช่พวกแกจริงๆเหรอเนี่ย"อิซาคถาม
"อืม ก็ใช่น่ะสิ"อิซาคเห็นว่าเป็นดีอัคก้าจริงๆ
"เป็นไรไป ความจำเสื่อมแล้วรึไง"กวนประสาทแบบนี่ใช่ซาอูลแน่นอน
"ถ้างั้นแล้ว ทำไมถึงไปอยู่กับพวกสไตรค์ได้ล่ะ หมายความว่ายังไงกันเนี่ย ฉันดีใจที่พวกแกยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าจำเป็นฉันไม่เอาพวกแกไว้แน่รู้ไหม"อิซาคถามเสียงโกรธ
"ดิอัคก้า นิโคล ซาอูล"เสียงของเอลดังขึ้นมา
"คิระ แล้วนั่น..."นิโคลพูดขึ้น ก่อนจะเห็นหุ่นสีฟ้าแปลกๆ
อิซาคกับเลออนหันไปมองก็เห็นว่าเป็นโมบิลสูทสีฟ้าที่พวกเขาเคยเห็นที่โจชัวพร้อมกับฟรีด้อม อิซาคนึกถึงครั้งแรกที่เจอมันที่โดนเจ้าตัวนั้นยิงอาวุธทิ้ง ดูเอลจะเข้าไปสู้กับอิคารุกะ
"อิซาค!!"เสียงที่คุ้นเคยมากอีกเสียงดังขึ้น
"เอล!!"อิซาคตกใจเมื่อเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เขานึกว่าตายแล้ว เลออนเห็นว่าไม่มีการต่อสู้ก็ลดบีมเซเบอร์ลง
"พวกนายเป็นไรไหม?"
"ไม่เป็นไร"นิโคลกล่าว"พวกเรากับพวกอิซาคกำลังคุยกัน"
"พวกนายเห็นกันดั้มตัวอื่นๆไหม?"
"ไม่"ซาอูลกล่าว"มีแต่อิซาค เลออน สเลนและเกวซเท่านั้น ฉันคิดว่าเป็นของผบ.ครูเซ่ ถ้าจะฆ่ามันตอนนี้เป็นโอกาสแล้ว"
"เป็นเขานั่นแหละ"เลออนยืนยัน
มันไม่ใช่ความลับที่ครอบครัวเคสเซลเกลียดครูเซ่และทุกคนในหน่วยครูเซ่ก็รู้ว่าเอลพยายามฆ่าราอูลหลายครั้ง
"สองคนนี้ปล่อยพวกเราจัดการเอง"ดีอัคก้ากล่าว
"ขอบใจมาก"เอลกล่าวมองดูเอล"ฝากด้วยแล้วกัน และอย่าเป็นเหมือนฉัน คิระกับอัสรัน"
อิคารุกะบินไปตามหาคนอื่น
"มาคุยกันโดยไม่ต้องใช้ปืนดีกว่าน่าอิซาค เลออน"ดิอัคก้าพูด
@@@@@@@@
ทางด้านราอูลกับมู บีมกรงเล็บฟันลันเชอร์แพ็คของสไตรค์ไป และหันมาฟันใส่สไตรค์ แต่มูยกโล่ป้องกันไว้
"ถ้าต้องถูกแกจัดการ มันก็ยังมีความหมายอยู่หรอกนะ ถ้าเป็นที่นี่"ราอูลพูดแล้ว เกวซสีเงินเตะสไตรค์กระเด็นไป
"แต่ว่าท่าทางมันคงจะไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอก ยังไงซะ ลูกชายไม่มีทางเอาชนะพ่อได้หรอก"ราอูลยิมบีมไรเฟิลใส่
"ว่าไงนะ"มูปลดลันเชอร์แพ็คออกและชักมีดอาเมอร์ชไนเดอร์ออกมา
ราอูลยิงตะขอจับของเกวซพุ่งเข้าไปหาสไตรค์ ข้างนึงโดนแขนขวาสไตรค์ขาดไป อีกข้างเจาะลำตัวซ้ายของสไตรค์ ทำให้เกิดระเบิดเล็กๆในห้องนักบิน เศษเหล็กเจาะเข้าลำตัวของมู สไตรค์กระเด็นร่วงหล่นลงพื้น
"โชคชะตายังเข้าข้างฉันอยู่จริงๆด้วยละนะ"ราอูลพูด ก่อนที่เขาจะสัมผัสถึงบางอย่างได้ หันบีมไรเฟิลไปทางนั้นก่อนจะโดนบีมไรเฟิลยิงทำลายบีมไรเฟิล ทำให้ต้องถอยออกไป
"คุณมู!!!!"ฟรีด้อมบินเข้ามา ตามมาด้วยหุ่นสีฟ้าคุ้นเคย
"ฟรีด้อมกับอิคารุกะ"
ก่อนที่เกวซสีเงินจะขยับตัว ฟรีด้อมยิงบีมไรเฟิลเข้าที่หัวและพุ่งฟันขาของเกวซขาดกระเด็นไป เกวซร่วงลงพื้นดิน แผงควบคุมในห้องนักบินเกิดการช๊อคไฟฟ้าและดับไป
"ฮึ่ย"ราอูลรีบออกมาจากห้องนักบินและวิ่งหนีไป มูมองแล้วรีบปลดเข็มขัดนักบินรีบออกมาจากค็อคพิท
"ปังๆๆ..."ราอูลยิงปืนใส่มูขณะเดินผ่านสไตรค์ แต่โดนตัวหุ่นบังกระสุน
"จะตัดสินกันวันนี่เลย ว่าไงล่ะ"ราอูลยิงอีก2ครั้งและรีบวิ่งไปตึกใกล้เคียง
"ไอ้บ้า พูดอะไรของแก"มูไล่ตามคู่ปรับ
"อยากรู้ก็ตามมาสิ ฉันจะเป็นคนนำทางให้แกเอง กล้าตามไหมล่ะ"ราอูลกล่าว
คิระกับเอลมองผู้ใหญ่ทั้งสองเข้าไปในตึกขนาดใหญ่ พวกเขาคว้าปืนออกจากหุ่นและรีบตามมูกับราอูลเข้าไปในตึก
มูเดินผ่านโถงทางเดินช้าๆมือที่ว่างจับบาดแผลที่เลือดไหลออกมา
"รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหนมู?"ราอูลถามขึ้นเสียงดังก้องไปทั่วตึก
"ใครจะไปรู้เล่า"มูตอบและหันไปยิงปืนใส่ราอูล แต่ราอูลยิงกลับมาบังคับให้มูต้องกลับไปหลบ เมื่อปืนหยุดยิงมูก็เดินย้ายไปที่กำแพงอีกด้านนึง
"มันแย่จังเลยนะ ขนาดแกเองยังไม่รู้เนี่ย"ราอูลกล่าว
มูเอามือปิดบาดแผลไว้ มันเริ่มเจ็บมากขึ้น เขาเอามือออกทำให้เห็นเลือดเต็มฝ่ามือ
คิระกับเอลเดินเข้ามาระวังรอบด้าน
"คุณมู"คิระตะโกนทำให้ทั้งสองเสียสมาธิ
คิระกับเอลยิงไปที่ผู้บัญชาการซาฟท์ทำให้เขาต้องถอย
"คิระ เอล"มูพูดขึ้น
ราอูลตกตะลึงเมื่อได้ยินชื่อทั้งคู่ เด็กคนนั้นคือคิระ ยามาโตะอย่างงั้นรึ? และเขารู้จักลูกพี่ลูกน้องอิซาคจากสเลนแล้ว แต่ถ้านี่เป็นทั้งสองคนจริงทุกอย่างก็น่าสนใจมากขึ้น
"ลูกชายของอัจฉริยะกลับมาแล้ว"
คำพูดของราอูลทำให้คิระสับสนชั่วขณะ เขาและเอลมองออกไปดูว่าฝั่งนั้นปลอดภัยรึเปล่าและวิ่งไปมาจุดที่มูอยู่
"ตามมาทำไมกัน?"มูถาม
"จะให้พวกผมรออยู่ข้างนอกเฉยๆไม่ได้หรอกครับ ถ้างั้นจะให้ผมรายงานกับคุณเมอริวว่ายังไงล่ะครับ"คิระถาม
"เชอะ ทำเป็นแก่แดดเชียวนะ"มูยกศอกตีไหล่คิระเบาๆ
"คุณมู คุณบาดเจ็บนี่นา"คิระเห็นแผล
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก"มูโกหก"ไหนๆก็ดื้อตามมาแล้ว นี่เป็นโอกาสที่เราจะจัดการชายคนนั้น คอยตามฉันไว้นะ"
"คิระ ถ้านายจะใช้ปืนปลดเซฟตี้ออกซะด้วย"
คิระอายรีบทำตามที่เพื่อนบอก ขณะที่เอลสวมแม็กปืนเสริมให้เป็นกึ่งปืนกลอย่างที่เขาถนัด
จากนั้นทั้งสามก็ค่อยๆเคลื่อนไปตรวจทุกซอกทุกมุมและโถงทางเดินเพื่อหาตัวครูเซ่ พวกเขารู้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่รู้ว่าที่ไหนและอาจจะซุ่มโจมตีพวกเขาได้ทุกเมื่อ
"เอาล่ะเข้ามาเลย ไม่ต้องเกรงใจ มาสู่จุดเริ่มต้นของเรา คิระคุง ที่นี่สำหรับเธอแล้วเป็นเหมือนบ้านเกิดเลยละนะ"
"ห๊ะ..!!!"คิระอ้าปากค้าง
"อย่าไปติดกับมันสิ ไม่ต้องใส่ใจกับคำพูดของมันมากนักหรอกน่า"มูกล่าว
"ใช่ อย่าลดการ์ดตัวเองนะคิระ"เอลกล่าว
"แล้วก็เธอเลฟฟอร์ต เธอก็เกิดที่นี่เหมือนกัน"
"หุบปากไอ้โรคจิต ไปเล่นเกมปัญญาอ่อนแกในนรกเถอะ!!!"เอลยิงปืนกลใส่ ราอูลวิ่งหนีไปข้างใน มูก้าวไปข้างหน้าและเด็กทั้งสองตามไป
พวกเขาเดินต่อไปถึงห้องปฎิบัติการมนุษย์ กดสวิตซ์แล้วประตูเปิด พวกเขาเข้าไปเดินตามห้องโถงที่มืดมิดเข้าไปในแล็บ รอบตัวพวกเขาพบถังสีเข้มขนาดใหญ่วางเรียงแถวกัน แหล่งพลังงานที่นี่ทำงานได้อย่างสมบูรณ์ แล้วทำไมโคโลนี่ถูกทิ้งร้างเมื่อหลายปีก่อน?
เมื่อเดินข้างทางเดินแคบๆ พวกเขาพบว่าในหลอดแก้วแต่ละอันเป็นทารกในครรย์ที่ตายแล้ว ทั้งหมดรูปร่างบิดเบี้ยวผิดปกติ พวกเขาดูไม่เหมือนมนุษย์ด้วยซ้ำ เอลหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง แม้เขาจะเป็นลูกชายของหมอ แต่เขาก็เกลียดโรงพยาบาล มันทำให้เขาขนลุกอยู่เสมอ แต่สิ่งนี้เลวร้ายกว่ามาก
"ที่นี่มันอะไรกัน?"มูพึมพำ
"ไม่รู้และไม่สน"เอลกล่าว"ผมแค่อยากออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด"
ทันใดนั้นมูจับคิระหมอบลงและยิงสวน เอลก็หมอบตามขณะที่เสียงปืนดังก้องทั่วห้องแล็บ
"คิดถึงมันใช่มั้ยล่ะคิระ"ราอูลเยาะเย้ย"เธอต้องรู้จักที่นี่อย่างแน่นอน"
มูยิงไปข้างหน้าตามที่มาของเสียงครูเซ่แล้ววิ่งไปที่ประตูห้องซ่อนหลังกำแพง
"รู้จักงั้นเหรอ ผมเนี่ยนะ"คิระพึมพำ
"อย่าไปหลงตามเกมของมัน"เอลดึงแขนคิระ พวกเขาตามมูไป
มูเปลี่ยนแม็กกาซีนใหม่และยิงเข้าไปด้านใน ก่อนจะรีบวิ่งหลบกระสุนและเข้าไปหลบหลังโซฟา
มูลุกจากที่ซ่อนยิงใส่ราอูลอีกครั้ง ก่อนจะโดนยิงเข้าที่ไหล่ทำให้เขากลับไปหลบหลังโซฟา
"คุณมู"คิระตะโกนเขาและเอลรีบวิ่งเข้าไป ราอูลหันไปมาทางเขา เอลยิงขวางไว้ให้ราอูลกลับไปหลบและรีบวิ่งตามคิระไปหลบหลังโซฟาทั้งสามคน
ในที่สุดราอูลโผล่มาจากเงามืดและเดินไปหาศัตรูของเขา
"ฉันจะไม่ฆ่าพวกแกหรอกน่า อุตส่าห์บุกมาถึงที่นี่ได้แล้ว"ราอูลเดินออกมาจากเงามืดให้พวกเขาเห็น"
"หุบปากซะเจ้าบ้า"มูคำรามต่อสู้กับความเจ็บปวด"พวกเราไม่สนใจเล่นเกมส์กับแกหรอก"
ราอูลไม่สนใจคว้าอะไรบางอย่างลงพื้นไถลไปข้างๆคิระ เมื่อมองไปเขาก็ตกใจ มันเป็นภาพอีกใบของรูปถ่ายที่คางาริเอาให้เขาดู
"และเขาไม่ใช่คนเดียวที่มีความลับซ่อนอยู่ที่นี่"
ราอูลโยนอัลบั้มรูปภาพมาและมีภาพใบนึงโผล่ออกจากหนังสือ เป็นภาพชายคนนึงอุ้มเด็กผู้ชายตัวเล็กๆไว้บนไหล่
"พ่อ"มูอ้าปากค้าง
แต่นั่นไม่ใช่รูปภาพเดียวที่ดึงดูดความสนใจ ดวงตาของเอลล็อคในที่ภาพถ่ายเช่นกัน ภาพนี้เป็นภาพของกลุ่มชายหญิงในชุดคลุมสีขาว ในหมู่พวกเขามีสองคนที่คุ้นเคย
"แม่....ป้าอลิเซียร์"
ภาพสุดท้ายที่ถูกโยนมาและทุกคนก็เบิกตากว้างตกใจ ในภาพแสดงรูปแม่เด็กฝาแฝดถ่ายกับอลิเซียร์ เลฟฟอร์ต , ชิซูกะ โมริคาว่า และชายผมบลอนด์คนนึงที่พวกเขาไม่รู้จัก
และในอ้อมแขนของอลิเซียร์เป็นเด็กทารกอายุน้อยกว่าฝาแฝดทั้งสองอย่างชัดเจน ผมสีเงินของเอลเนสตี้
รอยยิ้มราอูล เลอ ครูเซ่โหดร้ายและเขาก็หัวเราะด้วยความยินดี
"เธอเองก็อยากรู้ไม่ใช่เหรอ ยามเมื่อความละโมภของมนุษย์มาถึงจุดสูงสุด เรื่องของคนโง่ที่ชอบเอาคำว่าความก้าวหน้าและก็ไล่ตามความฝันที่บ้าคลั่งนั่นน่ะ เธอสองคนก็คือลูกชายของเจ้านั่นยังไงล่ะ"
ความคิดเห็น