คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : Phase 42 : Towards an Endless Tomorrow
การต่อสู้รอบยาคินดูเอ้รุนแรงมากขึ้น กองทัพโลกพยายามบุกแนวป้องกันของซาฟท์ ไม่ใช่แค่พวกเขา กองยานที่11ได้ฝ่าแนวป้องกันซาฟท์เพื่อเปิดทางให้ซิลเวอร์วิงซ์ เอเทอนอลและคุซานางิเพื่อยิงเจเนซิส นอกจากเสียบอสตันกับไอเฮอร์จาร์แล้ว โอดินยังเสียหายที่ด้านข้างยาน
กองกำลังสหพันธ์มนุษย์ก็คอยสนับสนุนคุ้มกันเอเทอร์นอลที่เป็นยานธงจากทั้งซาฟท์และกองทัพโลก แต่ยานรบและโมบิลสูทสูญเสียไปกว่าครึ่งแล้ว
"กองกำลังซาฟท์ ขอให้หยุดการทำงานของเจเนซิสเดี๋ยวนี้"ลักซ์ประกาศ ขณะที่เอเทอร์นอลและคุซานางิมารวมกับทีมอลาริค"พวกเราน่ะรู้จักความเศร้าและความเจ็บปวดจากการถูกยิงด้วยนิวเคลียร์ดี แล้วทำไมถึงคิดจะทำในสิ่งเดียวกันอีกล่ะ? ยิงไปแล้วความเศร้าและความเจ็บปวดมันจะหายไปได้งั้นเหรอ? คิดจะทำร้ายคนบริสุทธิ์และเด็กๆเหมือนครั้งนั่น นี่เหรอความยุติธรรม การหันกระบอกปืนเข้าหากัน มันช่วยอะไรได้ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ยังอยากให้มีการสูญเสียอีกงั้นเหรอค่ะ"
@@@@@@@@@@
คิระ อัสรันและคางาริบินเข้าหายาคินดูเอ้และเจเนซิส อัสรันหวังว่าจะยังคุยกับพ่อได้ ทำให้เขารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ก่อนจะสายเกินไป แต่ไม่ว่าผลลัพย์จะเป็นยังไงพวกเขาต้องทำลายเจเนซิส
ทันใดนั่นคิระรู้สึกถึงบางอย่างได้ มีบางอย่างผิดปกติ เขาต้องไปตรวจสอบ คิระมุ่งหน้าไปทางนั้น
"คิระ"คางาริเรียกขณะที่ฟรีด้อมห่างออกไป
"อัสรัน ฝากคางาริด้วย มีบางอย่างอยู่ตรงนั้น"คิระกล่าวและมุ่งหน้าไป
@@@@@@@@@
แม้ว่าอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์จะเอาชนะโดมิเนียนได้ ยานของพวกเขาก็ต้องแลกไม่น้อยเพื่อชัยชนะ ลำตัวยานหลายแห่งถูกระเบิดเสียหาย อาวุธส่วนใหญ่ใช้การไม่ได้ มีไฟไหม้หลายแห่งในเรือ
เมอร์ด็อดกับกลุ่มทหารช่างกำลังเร่งซ่อมแซมส่วนที่ไฟไหม้
"เร่งมือเข้า ทางนี้ก่อนเลยเจ้าพวกบ้า"เมอร์ด็อดกล่าว ทหารช่างกำลังฉีดน้ำดับไฟที่ลุกไหม้ในยาน
"บล็อก122ถึง144เสียหายครับ"ไซกล่าว
"พลังงานลดลงกว่า50%ครับ"อาโนลด์กล่าว
"เซ็นเซอร์เสียหาย30%ค่ะ"มิลี่กล่าว
แต่ไม่ว่าลูกเรือจะรายงานเรื่องความเสียหายแค่ไหน กัปตันยานของพวกเขาก็เอาแต่ร้องไห้เศร้าโศกที่เห็นคนรักตายไปต่อหน้า ทำให้ซามูเอลลุกขึ้นจากCIC
"เราต้องหยุดเพลิงไหม้ก่อนมันจะสร้างความเสียหายในยานมากกว่านี้ บอกเมอร์ด็อกให้ปิดส่วนที่เกิดเพลิงไหม้และระบายอากาศออก"เขาสั่ง"เมื่อไฟดับและระบายอากาศกลับไปได้ให้เร่งเครื่องยนต์ให้พร้อมใช้งาน"
"คะ...ครับ"ไซรีบทำตามคำสั่ง
@@@@@@@@@
ด้านราอูลบินผ่านมาเห็นซากยานที่เหลือของโดมิเนียน
"เจ้าอัสราเอล ดวงไม่ดีเอาซะเลยนะ"
อย่างน้อยอัสราเอลน่าจะกำจัดแพลนท์ไปกับเขา แต่ไม่สำคัญ หลังเจเนซิสถูกยิงไปที่โลก ผู้ที่ยังรอดชีวิตที่ฐานดวงจันทร์ก็จะโต้กลับพร้อมขีปนาวุธนิวเคลียร์ที่เหลือ
ราอูลบินเข้าหาอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์ ยาน2ลำนี้มาคอยขัดขวางแผนเขานานไปแล้ว ราอูลสังเกตเห็นซากของสไตรค์
"เหยี่ยวแห่งเอ็นดีเมี่ยนตายแล้ว น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ฆ่านายเองนะมู"ราอูลพูดเสียดายเล็กน้อย ก่อนจะหันมาสนใจยานสองลำ
เขากำลังจะยิงบีมไรเฟิลพลังงานสูงใส่ยานแต่รู้สึกอะไรบางอย่างเข้า มันไม่ใช่มู? มันไม่ใช่เรเน่? มันไม่ใช่เรย์? แล้วใครกันล่ะ?
"เครื่องพันธมิตรเหรอ หุ่นนั่นมัน...?"เลออนมองโปรวิเดนซ์และสงสัยว่าจะเป็นผู้บัญชาการครูเซ่
คำถามของอิซาคได้รับคำตอบเมื่อเห็นโปรวิเดนซ์เล็งบีมไรเฟิลใส่อาร์คแองเจิ้ล
นิโคลสลัดความประหลาดใจไปได้และรู้ว่าพวกเขาไม่ต้องสู้กันดั้ม3ตัวนั่นอีกแล้ว หลังพวกนั้นอาละวาดทำลายเรือบรรทุกนิวเคลียร์และโดนยิงจากกองทัพโลก
"โธ่เว้ย มาทำไมตอนนี้เนี่ย"ดิอัคก้ายิงกันลันเชอร์ใส่โปรวิเดนซ์
"ยิงมัน!!"เซเรนตะโกน เอ็กเซีย แร็กนาร็อคและนีโอบลิทซ์ยิงบีมไรเฟิลใส่โปรวิเดนซ์
ราอูลสามารถหลบกระสุนของหุ่นทั้ง4เครื่องได้ไม่ยาก เขายิงดรากูนออกมา ทุกคนตกใจเมื่อเห็นชิ้นส่วนด้านหลังหุ่นแยกออก พวกเขาไม่เคยเห็นอาวุธแบบนั่น
ตอนนั่นเองราอูลก็สัมผัสถึงบางอย่างได้ โปรวิเดนซ์ถอยหลังไปเพื่อหลบบีมพลาสม่าจากฟรีด้อม
คิระพุ่งเข้ามาเรียกบีมเซเบอร์ยักษ์ของมีเทียร์ฟันใส่โปรวิเดนซ์ แต่ราอูลหลบทัน
ในขณะเดียวกัน ดรากูนของโปรวิเดนซ์ก็กระจายพุ่งใส่พวกกันดั้มที่โจมตีราอูลเมื่อกี้
ดีอัคก้ายิงมิสไซล์ช้าเกินไป บัสเตอร์ถูกยิงเข้าที่ศีรษะและแขนซ้ายปลิวไป
เอ็กเซียพยายามหลบเลี่ยงลำแสงจากดรากูน แต่เซเรนก็โชคไม่ดี ลำแสงเจาะบีมไรเฟิลGNและเธอตอบโต้โดยตวัดดาบGNทำให้แขนที่เหลือของเธอโดนทำลาย
โล่ของแร็กนาร็อคปิดกั้นการยิงสองสามนัด เอเลน่ายิงลำแสงใหญ่จากมือเกือบจัดการดรากูน แต่ราอูลพุ่งเป้าไปที่แขนที่เชื่อมกับโล่และแบ็คแพ็ค ดรากูนขนาดใหญ่ยิงมาระยะเผาขน ทำให้ป้อมปืนด้านหลังระเบิด
นีโอบลิตซ์มีการป้องกันที่เสี่ยงน้อยกว่าแร็กนาร็อค แต่นิโคลเสียแลนเซอร์ดาร์ค ซึ่งเป็นอาวุธระยะไกลเพียงหนึ่งเดียวที่เหลือบนหุ่นของเขา ดรากูนทำให้แบตเตอรี่หมดไปอย่างรวดเร็วและดรากูนอันนึงระเบิดส่วนหัวทำให้กล้องหลักของนิโคลแตกเป็นเสี่ยงๆ
โชคดีสำหรับพวกเขาที่ราอูลไม่สามารถทำต่อได้ต้องดึงดรากูนกลับไปสู้กับฟรีด้อม
ดรากูนกระจายไปยิงฟรีด้อม แต่คิระหลบหลีกลำแสงก่อนยิงมิสไซล์ใส่โปรวิเดนซ์ แต่ดรากูลของโปรวิเดนซ์พุ่งมาเตรียมยิงเขาทำให้ฟรีด้อมต้องรีบหลบ
เฟรย์ในยานชูชีพเห็นฟรีด้อมกำลังหลบหลีกดรากูน
"คิระ!!!"เธอร้องตะโกน
"ห๊ะ..!!"คิระตกใจเมื่อได้ยินเสียงเฟรย์
"เธออีกแล้วเหรอ"ราอูลแปลกใจเล็กน้อย
ราอูลยิงบีมไรเฟิล ปืนวัลแคนและดรากูนใส่ฟรีด้อม คิระหลบหลีกมัน เปิดช่องยิงมิสไซล์ของมิเทียร์ และยิงออกไปทุกนัด
โปรวิเดนซ์ถอยห่างไป ราอูลใช้ดรากูนยิงบีมออกมาเพื่อสร้างเป็นกำแพงระเบิดพวกมิสไซล์ทิ้งไป
"ตัวอันตรายจริงๆนะเธอเนี่ย"ราอูลกล่าวแล้วยิงบีมไรเฟิลใส่ฟรีด้อม
กระสุนบีมพุ่งเข้ามาโดนช่องยิงมีทีเออร์ข้างนึง ทำให้คิระสละไปก่อนจะระเบิด
"คนอย่างแก"คิระตะโกน ฟรีด้อมถอยห่างออกไป ราอูลพุ่งตามมา
ฟรีด้อมยิงปืนเรียกบีมเซเบอร์มีเทียร์อีกข้างออกมาฟันใส่โปรวิเดนซ์ แต่ราอูลหลบและฟันบีมเซเบอร์ตัดปืนมีทีเออร์อีกข้างไป
โปรสิเดนซ์ถอยห่างออกไป ราอูลยิงบีมไรเฟิล วัลแคนและดรากูนใส่ ทำให้คิระต้องพยายามหลบหลีกกระสุนมากมายที่พุ่งเข้ามา
"เธอเป็นสิ่งที่ไม่สมควรมีตัวตนอยู่"ราอูลยิงบีมไรเฟิล ฟรีด้อมปล่อยมิสไซล์จากมีทีเออร์ใส่โปรวิเดนซ์ ราอูลใช้ดรากูนยิงทำลายมิสไซล์ ก่อนจะถอยออกไปและใช้บีมเซเบอร์ฟันมิสไซล์ลูกที่เหลือ
@@@@@@@@@
บัสเตอร์เสียหายหนักและมีประกายไฟในค็อกพิทที่อุณภูมิสูงขึ้น เขาสังเกตเห็นหุ่นสีดำแร็กนาร็อค ดูเหมือนอาการคลั่งของเอเลน่าถูกหยุดไว้ได้ แต่ข่าวร้ายคืออิซาคตาย
เอเลน่าเข้าไปช่วยเพื่อนสนิทของพี่ชาย
"ดีอัคก้า...ฉันขอโทษนะ"เอเลน่าพูดเสียงเศร้า
"ไอ้เรื่องนั้นช่างมันเถอะน่า ช่วยฉันหน่อยสิ"ดีอัคก้าตะโกน
แต่ขณะที่เธอกำลังจะช่วยพวกเขาก็โดนโจมตีด้วยคาลามิตี้ที่บ้าคลั่ง ออร์ก้าอาละวาดเนื่องจากยาเสพติด เพื่อนร่วมทีมและยานที่ใช้บำรุงรักษาเขาโดนทำลาย ดวงตาของเขาและหัวเราะเหมือนกับคนบ้า พลังงานหุ่นเขาใกล้หมดแต่ยังยิงต่อไป
เอเลน่าเล็งบีมไรเฟิลใส่คาลามิตี้แต่โดนยิงทิ้งซะก่อน เธอยิงCIWSไป
คาลามิตี้ยิงลำแสงใส่ขณะที่แร็กนาร็อคโต้กลับไม่ได้เพราะเสียอาวุธไปหมดจากการสู้กับอิคารุกะและโปรวิเดนซ์
"แบบนี้แย่แน่"ดีอัคก้ากล่าว
"ส่งเจ้านั่นมา"เอเลน่าคว้าปืนไรเฟิล94มม.ของบัสเตอร์มาเล็ง จังหวะเดียวกับที่ออร์ก้าปืนใหญ่พลังงานซิลลาที่หน้าอก
พวกเขาเหนี่ยวไกในเวลาเดียวกัน ลำแสงซิลลาระเบิดโล่เล็กและแขนซ้ายของแร็กนาร็อคเท่านั้น และออร์ก้า ซับแน็คก็เสียชีวิตจากการระเบิดของหุ่น ขณะเดียวกันX11เกราะเฟสชิฟก็หยุดทำงานเปลี่ยนเป็นสีเทา
@@@@@@@@@
"ถ้าใครรู้ก็อยากได้มันมาทั้งนั้นแหละนะ อยากเป็นเหมือนเธอยังไงล่ะ"ราอูลตะโกน
คิระพยายามหลบลำแสงมากมายรอบตัวที่ยิงออกมาจากดรากูนและเบี่ยงเบนออกไปให้มากที่สุด
"แล้วก็ไม่มีใครยอมรับได้หรอก ยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้"
ขณะที่ราอูลพูด ดรากูนอันนึงยิงโดนเครื่องยนต์หนึ่งของมีเทียร์
"ถึงอย่างงั้นตัวผมน่ะ แค่พลังน่ะไม่ใช่ทั้งหมดของผมหรอก"
คิระยิงปืนทั้งหมดใส่ดรากูน แต่ดรากูนเคลื่อนหลบได้เร็วก่อนกระสุนจะพุ่งผ่านไปและหายไป
"เรื่องนั้นน่ะใครจะไปรู้ได้ล่ะ ใครจะมาสนใจล่ะ"
ดรากูนพุ่งเข้าไปยิงใส่ฟรีด้อม แต่คิระยังหลบไปได้และยิงปืนพลาสม่าใส่ราอูล โปรวิเดนซ์หลบได้
"ไม่มีใครเข้าใจหรอก"ดรากูนยิงใส่ฟรีด้อมพร้อมทั้งโปรวิเดนซ์ที่พุ่งเข้าไปหา
คิระพยายามหลบ แต่บีมเซเบอร์ของโปรวิเดนซ์ฟันใส่มีเทียร์
"คิระ!!!"คิระได้ยินเสียงเฟรย์ดังออกมาจากยานชูชีพ
"เฟรย์"คิระปลดมีทีเออร์ที่โดนดรากูนระเบิดและบินทางนั้น
"เธอทำหน้าที่ได้ดีมากเฟรย์ อัสตาร์ นี่รางวัลของเธอ"ราอูลหัวเราะและเล็งบีมไรเฟิลไปที่ยานชูชีพ
บีมไรเฟิลพุ่งเข้าไปหายานชูชีพ ในขณะที่ฟรีด้อมกำลังเข้าไปใกล้
"ไม่!!!!"คิระตะโกน ยกโล่ของเขาป้องกันบีมไรเฟิลของโปรวิเดนซ์ไม่ให้โดนยานชูชีพได้
"คิระ"เฟรย์กระซิบมองฟรีด้อม
แต่ในตอนนั้นดรากูนเข้าไปตำแหน่งยิงด้านหลังกระสวย ไม่มีอะไรที่เขาทำได้
แต่อิคารุกะโผล่มาตวัดดาบไคจูฟันทิ้งได้ทัน สายตาเอลเนสตี้พุ่งตรงไปที่ราอูล
"วันนี้จะเป็นวันตายของแกราอูล เลอ ครูเซ่!!"
"มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกเธอสองคนจะฆ่าฉันได้ไหม ฉันชนะแล้ว"เขาตะโกน"นี่แหละคือชะตากรรม เป็นทางที่เดินไปทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้วซะด้วย"
"พูดบ้าอะไรของแก"
"ความยุติธรรมกับความเชื่อ ความไม่เข้าใจกับการหนี การไม่รู้ ไม่ฟัง ปลายทางนั้นแหละคือจุดจบล่ะ ไม่มีใครหยุดมันได้อีกต่อไปแล้ว"
"แกคิดผิดไอ้โรคจิตสวมหน้ากาก มนุษย์ไม่ใช่แบบนั้น"เอลตะโกน"มนุษย์มีข้อบกพร่อง แต่มันไม่ใช่แบบนั้น ทุกคนแค่อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น แกก็แค่ชิงชังโลกนี่เพราะอายุขัยที่สั้นเพราะพ่อที่หยิ่งยโสของแก จึงต่อสู้เพื่อทำลายทุกอย่าง"
ราอูลได้ยินคำพูดแทงใจดำก็คำรามออกมา
"ได้เวลาทำสิ่งที่เมนเดลควรทำเมื่อหลายปีก่อน แก...แกทั้งคู่เป็นสิ่งน่ารังเกียจ! เกิดมาบนโลกนี้ในฐานะเป้าหมายของคนบ้าและแลกด้วยชีวิตของคนอื่น"
ราอูลเล็งดรากูนและปืนไรเฟิลที่อิคารุกะและยิงออกไป เอลตวัดดาบและโล่ฟาดฟันเบี่ยงมันออกไปได้
แต่นั่นคือสิ่งที่ราอูลต้องการ พ็อดคู่หนึ่งพุ่งเข้าด้านหลังโมบิลสูททั้งสอง เอลหันมาแต่สายไปแล้ว เขาไม่มีเวลาพอจะหลบหรือบล็อก
ทันใดนั้นฟรีด้อมก็กระแทกอิคารุกะผลักมันออกไปจากเส้นทางลำแสง ภาพที่ยิงทะลุหน้าอกและแขนขวาฟรีด้อม ตาฟรีด้อมกระพริบชั่วครู่ก่อนจะดับลง กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าและรอบๆรูที่หน้าอกของเครื่อง ฟรีด้อมถูกจัดการแล้ว ทุกคนรู้ดี
"ในที่สุดสิ่งน่ารังเกียจตัวนึงก็ถูกกำจัด"ราอูลพูดอย่างมีชัย
"ทำไม"
"ไม่เห็นต้องถามเลย พี่ชายก็ต้องปกป้องน้องชาย"คิระตอบขณะไฟอันตรายและสัญญาณเตือน เขาคีร์ข้อมูลเพื่อปิดระเบิดนิวเคลียร์ไม่ให้ระเบิด"ฉันต้องการให้นายทำบางอย่างให้ฉัน โนอา หยุดหมอนี่และบอกเฟรย์ว่าฉันรักเธอและฉันขอโทษ"
คิระปิดอินเตอร์คอมพ์และหลับตาลง มันจบแล้ว เขารอดชีวิตจากการต่อสู้หลายครั้งเพื่อพ่ายแพ้และตายที่นี่ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เสียใจ ถ้าเขารู้ว่าอะไรอยู่ข้างหน้าเมื่อเข้าไปขับสไตรค์ครั้งแรกเขาก็ยังจะขับมัน
"มีอย่างหนึ่งที่ฉันเสียใจ ฉันไม่ได้เห็นเฟรย์เป็นครั้งสุดท้าย"
มีแสงสว่างแล้วฟรีด้อมก็ระเบิดหายไป
"ไม่!!"เอลตะโกนขณะที่ไฟลุกไหม้กลืนอิคารุกะ
ดรากูนของโปรวิเดนซ์กลับมาและบินออกไป ราอูลหัวเราะที่ฟรีด้อมหายไปและมีโอกาสที่อิคารุกะจะได้รับความเสียหายจากระเบิดและจะไม่ไล่ตามเขาเร็วๆนี้
"ถึงเวลาจัดการลักซ์ ไคลน์"เขาพูด
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล/ซิลเวอร์วิงซ์
เมอริว ซามูเอล เลอา และคนบนสะพานเดินเรือได้แต่เฝ้าดูแสงไฟการต่อสู้อยู่ห่างไกลจากฟรีด้อม อิคารุกะและโมบิลสูทที่ไม่รู้จัก แม้พวกเขาต้องการก็ไม่สามารถช่วยคิระกับเอลได้
"อาร์คแองเจิ้ล! นี่คือลิซ"เอลิซาเบธเรียกขณะอาเธน่าเข้ามาใกล้ยาน"พวกคุณเป็นอะไรรึเปล่า"
ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดจากจุดที่คิระกับเอลสู้
"นั่นอะไร"ลิซถามขณะที่เธอนำไดนาเมสเข้าอาร์คแองเจิ้ล
มิริอาเรียอ้าปากค้างและทุกคนหันมามองเธอ
"ฟรีด้อม"เธอพูด"สัญญาณของฟรีด้อมหายไปแล้ว"
@@@@@@@@@
ซาอูล นิโคล เอเลน่า ดีอัคก้าและชิโฮะไม่อยู่ในสภาพที่จะสู้กับกันดั้ม2ตัวจากโดมิเนียนได้อีกต่อไปหลังถูกโปรวิเดนซ์โจมตีหุ่นเสียหายหนัก
เอเลน่าแทบจะไม่สามารถหลบเคียวของฟอร์บิดเดนได้แต่เสียปืนใหญ่ของบัสเตอร์ที่ใช้ยิงกำจัดคาลามิตี้ เลออนกับชิโฮะพยายามปกป้องดีอัคก้าที่ขยับไม่ได้ นีโอบลิตซ์ถูกค้อนทุบกระเด็นจนค็อกพิทเสียหาย
"จบล่ะแก"โครโตยิงปืนลำแสงซอร์นจากปาก
"นิโคล!!"เอเลน่าร้อง พวกเธอไม่อาจช่วยเขาได้ทัน
แต่ทไวไลท์พุ่งมายกโล่สกัดช่วยนีโอบลิตซ์ไว้และยิงบีมไรเฟิลทำให้เรดเดอร์บินหนีไป
"อ๊ากกกกก!!!"โครโตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะยาหมดฤทธิ์
ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวเช่นกัน
"อ๊ากกกก!!"
"กรี๊ดดดด!!"
เรดเดอร์ ฟอร์บิดเดนและทไวไลท์ทั้งหมดหยุดนิ่ง นักบินต่างพากันกรีดร้องด้วยความทรมาณ
"หมดเวลาแล้ว"โครโตกรีดร้อง"เรา...ต้อง...กลับไป"
แต่โดมิเนียนถูกทำลายไปแล้วโดยอาร์คแองเจิ้ล อัสราเอลก็ตายไปรวมถึงหมอและยาบรรเทาความเจ็บปวด
"ที่ไหน!?"หลุยส์กรีดร้อง"โดมิเนียนหายไปแล้ว"
นั่นทำให้มีคำถาม พวกเขาจะไปที่ไหน? กองกำลังโลกอยู่ห่างออกไปและกำลังล่าถอย และพวกเขาก็ไม่มียาให้
อดีตหน่วยครูเซ่จ้องไปที่คู่ต่อสู้ที่ทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้ พวกเขาสามารถได้ยินพวกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด พวกเขาไม่แน่ใจว่าควรทำยังไง พวกเขาไม่มีใครยิงเป้าหมายที่ไร้ทางสู้
"เราจะทำยังไงกับพวกเขาดี?"นิโคลถาม
"ไม่รู้สิ"ซาอูลตอบ"แต่ฉันจะไม่ยิงพวกเขาในตอนนี้"
"ฉันก็ไม่เหมือนกัน"ชิโฮะกล่าว
"ปล่อยพวกเขาไปเถอะ"
"อะไรนะ! แล้วปล่อยให้พวกเขาตายเรอะ พวกเขาไม่ควรโดนแบบนี้"นิโคลกล่าวเสียงหนักแน่น ทำให้ทุกคนประหลาดใจ แม้ว่าจะเข้าใจได้เพราะหนึ่งในนั้นช่วยชีวิตเขาเมื่อกี้
"แล้วนายจะแนะนำอะไร"ซาอูลถาม
"เราพาพวกเขากลับไปอาร์คแองเจิ้ล"นิโคลตอบ
"อย่าพูดเล่นนะนิโคล เจ้าพวกนี้พยายามฆ่าเรามาตั้งแต่ที่ออร์บ"ดีอัคก้าแย้ง
"ถูกต้อง"หลุยส์กล่าว ทุกคนหันไปสนใจเธอ"ฉันขออนุญาติให้พาเราขึ้นซิลเวอร์วิงซ์ ซึ่งฉันได้ทำลายยานธงกองทัพโลกช่วยไว้ พวกเขาไม่น่าจะปฎิเสธ และ...ฉันเป็นคนรู้จักเก่าของเอลคุงด้วย"
"อะไรนะ!"หน่วยครูเซ่ร้อง เด็กสาวคนนี้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของอิซาคกับเลช่าเหรอ
"อย่ามาโกหก"เอเลน่าถามอย่างไม่พอใจ"ฉันไม่เคยรู้จักเธอ!"
"มันเป็นเรื่องจริง"หลุยส์ยืนยัน
"เอาล่ะพอแล้ว ยังไงก็ตามดูเหมือนเราจะทิ้งพวกเขาไว้ไม่ได้"ชิโฮะตัดบท เธอรู้ว่าถ้าปล่อยไว้สองสาวจะโต้เถียงกันกลางสนามรบ
"เธอพูดถูก ฉันจะเอาเจ้าเคียวนั่นมา"ซาอูลถอนหายใจ
โซลไปคว้าฟอร์บิดเดน ทันใดนั้นฟอร์บิดเดนถอยห่างจากพวกเขา
"ถอย...ไป! ฉันจะฆ่า...พวกแก"ชานี่พยายามพูดยกเคียวป้องกัน
การเคลื่อนไหวของชานี่ไม่ได้ใกล้เคียงตอนปกติ นิโคล เลออน ดีอัคก้าและชิโฮะสามารถจัดการเขาได้ง่ายๆ ทไวไลท์ตัดเคียว ความเจ็บปวดเข้าครอบงำ เขากรีดร้องครั้งสุดท้ายและหมดสติ
ทันใดนั้นโครโตก็ปล่อยเสียงหัวเราะที่เจ็บปวดและบ้าคลั่ง
"เราตายแน่....ฮ่าๆๆๆ....ตายกันหมดแน่....ฮ่าๆๆๆ....แต่ฉัน....จะพาพวกแกไปด้วย!!!"
โครโตยิงลูกตุ้มซึ่งมันกว้างมากจนพลาดทุกคนโดยไม่ต้องหลบ โครโตเริ่มเหวี่ยงค้อนอย่างดุเดือดพยายามฟาดพวกเขา แต่ทุกคนเลี่ยงลูกตุ้มได้อย่างง่ายดาย
"ไอ้บ้า อ๊ากกก!!"หลุยส์ร้องก่อนร่างกายเธอจะถูกความเจ็บปวดครอบงำหมดสติไป
"หลุยส์...ฉันจะฆ่าเธอ....ฆ่าให้หมด"
โครโตเริ่มยิงปืนติดโล่ใส่ทุกคนมั่วซั่ว นิโคลยกโล่ป้องกันทไวไลท์และชิโฮะกับโซลป้องกันดีอัคก้า
"บ้าเอ๊ย หมอนี่ไม่ยอมแพ้"ดีอัคก้าพูดขณะที่ตนทำอะไรไม่ได้
"นั่นคือเหตุผลที่พวกเราควรทิ้งพวกเขาไว้"ชิโฮะปิดกั้นด้วยโล่ของดีปอาร์ม
"นั่นไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องและคุณก็รู้ชิโฮะ"นิโคลกล่าว
โครโตยิงไปอีกสองสามนัดและพลังงานก็หมด โมบิลสูทหยุดทำงานทำให้โครโตหมดสติไป
"ฉันว่ามันจบแล้ว"ซาอูลพูดเข้าใกล้ฟอร์บิดเดน
ไม่มีการตอบสนองต่อเขาเลยแม้แต่น้อย เขาเอื้อมมือไปคว้ากันดั้มสีเขียว
"เอาล่ะ ฉันได้เขาแล้ว"ซาอูลพูด
"ผมเอาเธอไป"นิโคลพูดและนีโอบลิตซ์คว้าทไวไลท์หันไปมองหุ่นสาวๆ"แล้วพวกเธอจะช่วยไหม"
"ได้"เอเลน่าถอนหายใจ
"นี่มันโง่ พวกเขาจะยิงเราด้านหลังทีเผลอ"ชิโฮะคัดค้านแต่ยินยอม
เอเลน่าแบกบัสเตอร์ที่เสียหายและชิโฮะจับเรดเดอร์ มุ่งหน้าไปยังอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์พร้อมศัตรูที่หมดสภาพ
"อาร์คแองเจิ้ล นี่นิโคล เรากำลังกลับพร้อมกับเกวซและโมบิลสูทรุ่นใหม่ของกองทัพโลกอีก3ตัว เราต้องการหมอและเปลที่โรงเก็บเมื่อไปถึง"
@@@@@@@@@
เควินคำรามยิงปืนแกตลิงและมิสไซล์ของเมอร์ซาสใส่ฟาร์ไซท์และทาลอส โมบิลสูททั้งสองหลบไฟที่พุ่งเข้ามาได้อย่างคล่องแคล่ว
"นักบินคนนี้เป็นเดรัจฉานมากกว่ามนุษย์"
"ฉันรู้ ทั้ง7คนเป็นแบบนั้น"จอห์นกล่าว"พวกเขารู้จักแต่การฆ่า"
"ตายๆๆๆๆๆ"เควินตะโกนยังคงยิงไปมั่วซั่ว
ความเจ็บปวดแล่นผ่านร่างกายของเขาเมื่อยาเริ่มเผาผลาญตัวเองออกจากร่างกาย แต่มันไม่ได้หยุดเควิน พวกเขาต้องตาย ศัตรูทุกคนต้องถูกทำลาย
ทันใดนั้นปืนที่หน้าอกเขาก็หมดกระสุนเช่นเดียวกับขีปนาวุธ ปืนแกตลิงของเขายิงออกไปอีก2-3นัดก่อนจะหยุด
"ไม่ๆ ยิงสิ ไอ้โมบิลสูทบ้า ยิง!!!"เควินตะโกน
"พลังงานหมดแล้ว จัดการเขาให้เสร็จ"จอห์นสั่ง
"ค่ะท่าน"ไดอาน่ากล่าว
"บัดซบ ตาย!!!"เควินทิ้งปืนแกตลิงชักบีมเซเบอร์
จอห์นกับไดอาน่าต่างชักบีมเซเบอร์ของตัวเอง เควินเหวี่ยงดาบใส่โมบิลสูททั้งสอง จอห์นกับไดอาน่ายกดาบขวาง
"ต้องใช้มากกว่าสัญชาตญาณสัตว์เพื่อชนะเรา"
"ตายๆๆๆๆ"เควินกรีดร้อง
"ให้เราแสดงให้ดูว่านักรบที่แท้จริงสู้ยังไง"
ฟาร์ไซท์และทาร์ลอสผลักเมอร์ซาสออกไปและดาบของพวกเขาก็ฟันผ่านร่างของเมอร์ซาส ไดอาน่าตัดกลางอกและจอห์นฟันแยกขาออก
ภายในค็อกพิทเควินเสียหายและกล้องใช้การไม่ได้ เขาเหวี่ยงดาบอย่างดุเดือด นักบินทั้งสองหลบดาบของเขาอย่างง่ายดาย แต่การฟันนั้นดุร้ายและอันตรายเกินกว่าจะเข้าใกล้
"เขาไม่ยอมแพ้"จอห์นส่ายหัว
"อย่างที่ฉันบอกเขาเป็นสัตว์มากกว่ามนุษย์และสัตว์ที่อันตรายที่สุดคือสัตว์ร้ายที่โดนต้อนจนมุม"
จอห์นคว้าเครื่องยิงขีปนาวุธลาพัส
"สัตว์ร้ายที่จนมุมจะไม่มีวันหยุดจนกว่าเธอหรือมันจะตาย"
เควินคำรามและร้องโหยหวน ตาขวาของเขากระตุกและเลือดไหลจากปาก เขาขับเมอร์ซาสทะยานไปหาทั้งสองเหวี่ยงดาบ
"จงพักผ่อนอย่างสงบเถอะมนุษย์สัตว์นิรนาม"จอห์นพูดและยิง
ขีปนาวุธพุ่งเข้าไประเบิดเมอร์ซาส เควินเห็นแสงที่เขาไม่เคยเห็น แม่ของเขาปรากฎตัวต่อหน้าเขา ดวงตาของเขาเบิกตากว้าง
"แม่"เขากระซิบเสียงนุ่มเหมือนเด็ก แล้วแสงก็กลืนกินเขาไป ในที่สุดความทุกข์ของเขาก็สิ้นสุดลง
@@@@@@@@@
ที่ยาคินดูเอ้ กองยานสหพันธ์ฯ คุซานางิและเอเทอนอลก็พุ่งฝ่าเข้าไป
"เจเนซิสเข้าระยะยิงแล้วครับ"ดาคอสต้ากล่าว
"เฟสชิฟท์มันต้องมีขีดจำกัดเหมือนกันละน่า"วอลเฟลกล่าว
"ยานทุกลำหักกระบอกปืนไปที่เจเนซิส"เสียงซามูเอลดังขึ้นมา
"โลเอนกริน ยิง!!!!!"เขาและคิซากะต่างสั่งให้ยานของตนยิงลำแสงพลังงานสูงออกไป บีมยานทุกลำพุ่งเข้าหามิเรอร์ของเจเนซิส
แต่พวกเขาตกใจเมื่อเห็นเฟสชิฟท์ป้องกันไว้ได้โดยไร้ความเสียหาย
"โธ่เว้ย งานช้างเลยนะเนี่ย"วอลเฟลกล่าว
@@@@@@@@@
ห้องควบคุมเจเนซิส
"ผิวหน้าเจเนซิสไม่ได้รับความเสียหายเลยครับ"
"ยัยเด็กนั้นกับยานของพวกเนเชอรัล รีบๆกำจัดมันเร็วๆเข้าเถอะ"แพทริคหมดความอดทน ทหารหลายคนไม่อยากทำตาม นั่นท่านลักซ์!
และทหารเริ่มไม่ค่อยเต็มใจที่จะทำตามคำสั่ง จะยิงเจเนซิสอีกครั้ง? กองทัพโลกและสหพันธ์ไม่เหลือกำลังจะทำลายกองกำลังยาคินได้ พวกเขาชนะแล้ว ทำไมต้องยิงอีก
"ใส่ข้อมูลเป้าหมายลงไป เป้าหมาย เมืองใหญ่ตอนเหนือของอเมริกา"
"ท่านผู้นำครับ"ผบ.ยูคิพูดขึ้น
@@@@@@@@@@
เอเทอร์นอล
ด้านอัสรันกับคางาริก็กำลังเข้าไปใกล้ยาคินดูเอ้
"ต้องบุกเข้ายาคินและทำลายจุดควบคุมให้ได้"อัสรันกล่าว
"อัสรัน"ลักซ์คัดค้านเพราะมันอันตรายมาก จัสติสปลดมีทีเออร์ออกไป
"ไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ"อัสรันมองไปทางสไตรค์รูจ
"อืม"คางาริพยักหน้าและตามจัสติสไป
"อัสรัน คุณคางาริ"ลักซ์กล่าว
"ไม่เป็นไรน่า ให้ฉันจัดการเองนะ"คางาริพูดแล้วตัดสายไป
"เอ็มวัน เครื่องคาโน่ คิคุจิ มายูระ คอยสนับสนุนท่านคางาริด้วย"คิซากะสั่ง
"ฮิลด้า ส่งทีมเธอไปสนับสนุน"ไดอาน่าสั่ง
"รับทราบ"
แอสเทรย์2ตัวและเกวซสามตัวบินตามจัสติสกับสไตรค์รูจมุ่งหน้าไปยาคินดูเอ้
"โมบิลสูทเข้ามาใกล้แล้วครับ บลู52ชาลี"ดาคอสต้ากล่าว
"ฉันก็ชอบเพลงเธออยู่เหมือนกันนะ แต่ว่าในโลกนี้มันไม่อ่อนโยนเหมือนกันเพลงหรอกนะ"ราอูลยิงดรากูนออกมา
"เคลื่อนหลบ หักซ้าย"วอลเฟลสั่ง เขารู้ว่าราอูลต้องเล็งเอเทอนอลแน่
"ปกป้องเอเทอนอล"ไดอาน่าสั่งกองยานที่11
แต่ว่าด้วยดรากูลทำให้เกวซและเอ็มวันที่เหลืออยู่เกือบทั้งหมด จอห์น เกรแฮมและไดอาน่าพยายามหลบเลี่ยง ขณะที่อาซางิรอดจากความตายด้วยการปลดแบ็คสไตรค์เอ็มวันและปกป้องตัวเอง ลิซ่ากับอาเจย์ต่างถูกโจมตีใกล้จะพัง เกวซของลูเซียสเสียหายหนัก
ตอนนั้นเองที่อิคารุกะพุ่งเข้ามา ยิงบีมไรเฟิลใส่โปรวิเดนซ์ ทำให้ราอูลต้องหลบออกไป เขากัดฟันกรอด เอลไม่เหมือนคิระ เขาไม่สามารถสัมผัสถึงเนเชอรัลหรือของล้มเหลวได้
"แกต้องตายวันนี้และที่นี่ราอูล"เอลโกรธมากที่ราอูลคิดฆ่าลักซ์ยิงใส่โปรวิเดนซ์
โปรวิเดนซ์ปล่อยดรากูนยิงใส่อินเฟอโน่ แต่เอลยังบินหลบหลีกพ้นและยิงทำลายดรากูนสองอัน ทำให้ราอูลประหลาดใจ
"จะตะโกนยังไงก็ได้ ไม่มีใครหยุดมันได้"ราอูลตะโกนยิงใส่อิคารุกะ
อิคารุกะและโปรวิเดนซ์ชักดาบไคจูและบีมเซเบอร์ ดาบทั้งสองปะทะกัน
"นี่แหละคือชะตากรรม เป็นทางที่เดินไปทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้วซะด้วย"ราอูลกล่าวขึ้น
"พูดบ้าอะไรของแก"
"ความยุติธรรมกับความเชื่อ ความไม่เข้าใจกับการหนี การไม่รู้ ไม่ฟัง ปลายทางนั้นแหละคือจุดจบล่ะ ไม่มีใครหยุดมันได้อีกต่อไปแล้ว"
โปรวิเดนซ์และอิคารุกะพุ่งแยกจากกัน
"แล้วทุกอย่างจะต้องพินาศ มนุษย์น่ะสมควรทำลายให้หมดยังไงล่ะ"โปรวิเดนซ์แยกดรากูนออกมา
อิคารุกะหลบหลีกดรากูนที่ยิงเข้ามาและพุ่งเข้าหาโปรวิเดนซ์
@@@@@@@@
ห้องควบคุมยาคินดูเอ้
"มัวทำอะไรกันอยู่ เร่งมือเข้า แค่นี้ทุกอย่างก็จบสิ้นแล้ว"แพทริคกล่าว
"ท่านผู้นำครับ สงครามครั้งนี้พวกเราชนะแล้วนะครับ"ยูคิคัดค้าน"หากยิงไปสิ่งมีชีวิตบนโลกกว่าครึ่งจะต้องตายหมดนะครับท่าน อย่าต้องสังเวยอะไรไปมากกว่านี้เลยนะครับท่าน"
แพทริคหันปืนไปทางยูริและยิงปืนใส่ ทหารทุกคนตกใจ
@@@@@@@@@
"อิคารุกะล่ะ?"เมอริวถาม อาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์กำลังมุ่งหน้าไปเจเนซิสด้วยความเร็วสูงสุดพร้อมการคุ้มกัน
การคุ้มกันมีแค่โมบิลสูท2ตัว ทไวไลท์และนีโอบลิตซ์ แม้ทไวไลท์จะมีพลังงานเกือบเต็ม แต่ก็บรรทุกอาวุธเพียงครึ่งหนึ่งของปกติ เวอติลังและสกอปิโอ้ยังไม่ได้ซ่อมแซม ขณะเดียวกันนีโอบลิตซ์เหลือพลังงานน้อยและหน้าที่สนับสนุนทไวไลท์จนกว่าโมบิลสูทอื่นจะพร้อมปล่อยอีกครั้ง
"ไม่ทราบค่ะ เอเทอนอลกับคุซานางิก็ด้วยค่ะ"มิลี่กล่าว
"เอล"ไซกระซิบมองยาคินดูเอ้และเจเนซิส
@@@@@@@
ใกล้ยาคินดูเอ้
อิคารุกะและโปรวิเดนซ์กำลังยิงบีมไรเฟิลใส่กัน ราอูลยิงดรากูนอีกครั้ง
"นั่นคืออุดมการณ์ของแกหรือไง"เอลถาม
"นั่นคือมนุษย์ต่างหากโนอาคุง"ราอูลกล่าว
"ไม่ใช่!!!"เอลตะโกน ปืนทุกกระบอกของอิคารุกะยิงใส่ราอูล แต่โปรวิเดนซ์หลบไปได้ ดรากูนบางอันของโปรวิเดนซ์โดนระเบิดไป
"มนุษย์น่ะ มนุษย์ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดแน่"คิระตะโกน
อินเฟอโน่และฟรีด้อมและดรากูนที่พุ่งเข้ามาอีกครั้ง ทันใดนั่นโปรวิเดนซ์เข้ามาด้านหลังอินเฟอโน่ แต่อาวด์เปลี่ยนเป็นโมบิลอาเมอร์พุ่งหลบทันและเปลี่ยนกลับเป็นโมบิลสูท
"เหอะ ไม่ใช่ตรงไหนกันล่ะ ทำไมถึงไม่ใช่ล่ะ ด้วยดวงตาและหัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้น โลกนี่มันก็มีแต่คนที่ทำได้แค่เหนี่ยวไกปืนเท่านั่นแหละ"
โปรวิเดนซ์ยิงโดนขาขวาฟรีด้อมระเบิดไป อินเฟอโน่ยกโล่หักเหดรากูนที่เกือบยิงโดนเขาออกไป แต่ดรากูนมากมายยังยิงใส่เขารอบด้าน
"คนที่รู้เพียงแต่เรื่องแบบนั้นอย่างคุณน่ะ"คิระตะโกน ฟรีด้อมโดนยิงโล่ระเบิด ชักบีมเซเบอร์ลาเชอร์ตาใส่โปรวิเดนซ์ โปรวิเดนซ์ชักบีมเซเบอร์ป้องกันไว้
"ก็ใช่น่ะสิ ยังไงซะมนุษย์ก็รู้ดีแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้นแหละ"ราอูลพูด ทั้งสองแยกจากกันและดรากูนก็พุ่งใส่อิคารุกะอีกครั้ง
@@@@@@@@@
ที่ห้องควบคุมเจเนซิส
เหล่าทหารซาฟท์ตกตะลึงที่แพทริค ซาล่ายิงปืนฆ่าคนของตัวเอง
"เจ้าพวกนั้น ยังมีศัตรูอยู่ตรงนั้นแท้ๆ ทำไมถึงบอกให้หยุดยิงกันล่ะ ต้องยิงทำลายพวกมันสิ ก่อนจะถูกพวกมันยิง"แพทริคกล่าว ทหารซาฟท์ต่างมองเขา
เมื่อเห็นไม่มีทหารคนไหนยอมทำอะไร เขาก็ไปหน้าที่ควบคุมอันนึงและเริ่มพิมพ์ข้อความ
"ต้องกำจัดศัตรูให้หมดไป ทำไมถึงยังไม่เข้าใจกันอีกล่ะ"
"ท่านครับ ที่แนวหน้าน่ะมีพวกเราอยู่ด้วยนะครับท่าน"นายทหารเตือน
"เราต่อสู้เพื่อให้ได้ชัยชนะมานะทุกคน ทหารต้องพร้อมเสียสละชีวิต"แพทริคตะโกน ความแค้นทำให้แพทริคไม่ฟังใครอีกแล้ว
"ท่านครับ!!!"นายทหารยังร้องห้าม แพทริคพิมพ์คำสั่งต่อไป
ในขณะนั้นยูริค่อยๆขยับตัว เขาชักปืนออกมาเล็งไปที่แพทริค
"คะ..คนอย่างคุณ...ปัง!!!"
ยูริยิงปืนใส่แพทริค3ครั้ง เลือดไหลลอยออกจากร่างเขา ร่างของแพทริคลอยไปข้างหลัง ยูริก็ก็สิ้นใจตายไป ทหารซาฟท์ต่างตกตะลึง
ในตอนนั้นเองที่กลุ่มของอัสรันบุกเข้ามาในห้องควบคุม อัสรันตกใจเมื่อเห็นร่างของพ่อตัวเองลอยอยู่ เลือดจำนวนมากไหลจากบาดแผล
"กองยานที่7ฝ่าแนวหน้ามาแล้วครับ"
"ที่นี่บลู36ขอกำลังเสริมด้วย"
ทหารซาฟท์ขวัญเสียเมื่อเสียผู้นำ และเมื่อเห็นกลุ่มอัสรันที่ติดอาวุธเดินเข้ามา พวกเขาก็รีบละทิ้งหน้าที่ตัวเองหนีออกไปจากห้อง
คางาริกับอัสรันลอยไปหาแพทริคและรีบพาตัวเขาลงมา ระหว่างนั่นแพทริคที่กำลังจะตายก็คว้าไหล่ลูกชายเขา
"ยิงมันซะ...เจเนซิส...โลกของพวกเราน่ะ...ความแค้น"
แพทริคพูดได้แค่นั้นก็กระอักเลือดสิ้นใจตาย
"ท่านพ่อ!!!!"อัสรันตะโกนและร้องไห้ออกมา
@@@@@@@@
ด้านนอก กองยานซาฟท์เริ่มออกมาจากยาคินดูเอ้ ทุกคนตกอยู่ในความสับสน
"ถอยทัพงั้นเหรอ"
"กัปตันแล้วคำสั่งส่วนกลางล่ะ"
ยานอาร์คแองเจิ้ลได้มารวมตัวกับเอเทอนอล คุซานางิและแม็กกาทรอน
พวกกันดั้มกำลังซ่อมแซม ซาเนียกับเซซิลเลียที่บาดเจ็บถูกพาไปห้องพยาบาล นิโคลก็ตามไปด้วย ด้านซาอูลกับดิอัคก้าอยู่ในสะพานเดินเรือ ดิอัคก้าสวมผ้าพันแผลที่หัว ซาอูลใส่เฝือกไว้ที่แขน โดยมีอิซาคตามมา
ไกลออกไปชิโฮะที่นำเกวสเข้ายานนาสก้าของซาฟท์ลำนึงก็เห็นความวุ่นวายที่ดังขึ้นในสะพานเดินเรือ
"เกิดอะไรขึ้น"เธอคิดในใจ
"พวกเอลคุงล่ะ?"เมอริวถาม
ไม่มีใครตอบเธอ ลักซ์จ้องมองไปที่กองกำลังซาฟท์ที่กำลังถอย
"พวกเขากำลังทิ้งยาคินดูเอ้จริงๆหรือ? แล้วเจเนซิสล่ะ?"เธอถาม
@@@@@@@@@
อัสรันไม่มีเวลาโศกเศร้าเรื่องพ่อ ตัวจับเวลาปรากฎขึ้นบนคอนโซลทั้งหมดในศูนย์บัญชาการ และอัสรันรีบไปที่ตัวควบคุม
"คำสั่งระเบิดตัวเองของยาคิน จะทำให้เจเนซิสเริ่มการยิงทันที"
อัสรันพยายามหยุดมันแต่เขาทำไม่ได้ และไม่มีเวลาอยู่ดี เขาทุบแป้นพิมพ์
"ฉันหยุดมันจากที่นี่ไม่ได้"
จากนั้นเขาก็มีความคิดหนึ่ง มันบ้ามาก แต่อาจเป็นวิธีเดียวที่พวกเขาจะหยุดมันได้
@@@@@@@@
ห้องกองบัญชาการซาฟท์ประจำยาคิน เอซาเลียและทุกคนกำลังอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ทหารกำลังหลบหนีไปและพวกเขาเสียการติดต่อกับท่านประธาน
ทันใดนั้นเองประตูกองบัญชาการเปิดพร้อมกลุุ่มทหารซาฟท์เข้ามาในห้อง พร้อมทั้งไอรีน คานาบ่าและเอียน เคสเซลที่เดินเข้ามา
"สวัสดีเอซาเลีย เรามาเพื่อยึดอำนาจคืน"เอียนกล่าว
@@@@@@@@@
ดรากูนยิงใส่อิคารุกะ แต่เอลหลบลำแสงและยิงทำลายดรากูน
"ไม่ว่าทางไหนฉันก็เป็นผู้ชนะ เมื่อยาคินระเบิดตัวเอง เจเนซิสก็จะถูกยิงออกไป ไม่มีใครหยุดมันได้แล้ว แผ่นดินจะมอดไหม้ น้ำตาและเสียงโหยหวนจะเป็นต้นกำเนิดของสงครามครั้งใหม่เอง นี่คือคำพยากรณ์วันสิ้นโลกที่คนส่วนใหญ่เชื่อไง เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คนที่สั่งสมมาคือใครกันล่ะ มนุษย์ไง"
ราอูลยิงบีมไรเฟิลใส่เอลพร้อมดรากูนที่เหลือ เอลหลบหลีกได้บ้าง แต่โดนลำแสงหลายครั้ง หัวไหล่ขวาและปีกซ้ายหลายอันปลิวไป แต่เอลยิงกลับทำลายแขนซ้ายโปรวิเดนซ์ แต่ราอูลยิงกลับทำลายบีมไรเฟิลและแขนขวาของอิคารุกะ เอลยิงดาบดาราคู่มารวมกันเป็นดาบเดียว
@@@@@@@@@@
จัสติส สไตรค์รูจ เอ็มวันแอสเทรย์2ตัวและเกวซ3ตัวบินออกจากท่าเรือยาคินดูเอ้ จัสติสแยกตัวออกไปและสไตรค์รูจตามมา
"นายคิดจะทำอะไรน่ะ?"คางาริถาม
"จะใช้พลังงานนิวเคลียร์จัสติสเข้าไประเบิดข้างใน"อัสรันกล่าว
"ห๊ะ..!!?"คางาริตกใจ ตอนนั้นจัสติสก็พุ่งไปข้างหน้าแล้ว สไตรค์รูจรีบบินตามไป
ระหว่างทางพวกเขาผ่านการต่อสู้ระหว่างอิคารุกะกับโปรวิเดนซ์แต่ราอูลไม่สนใจพวกเขา
จัสติสยิงปืนทุกชนิดระเบิดทุกชนิดทำลายประตูเข้าไปในเจเนซิส เขาบินเข้าไปและคางาริตามมา
"ถ้าทำแบบนั้นแล้วตัวนายล่ะ?"
"มีแค่ทางนี้ทางเดียว เธอน่ะกลับไปซะ"อัสรันตะโกน
อัสรันต้องหยุดความบ้าคลั่งนี่ พ่อเขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมา เขาจะเป็นคนทำลายมัน ถ้าเขาตายเพื่อทำลายมันก็ล้างบาปให้พ่อได้
"อัสรัน!!!"คางาริอ้อนวอน เธอไม่อยากเสียเขาไป
"ไม่ได้นะ!!!"อัสรันปล่อยฟาทัมซีโร่ของจัสติส ให้ลอยไปผลักสไตรค์รูจไปทางออก
"อัสรัน!!!"
จัสติสพุ่งมาคนเดียวและมาถึงใจกลางในเวลาไม่นาน เขากดแผงควบคุมและเริ่มกดรหัสทำลายตัวเอง
"อัสรัน!!!"เสียงคางาริดังขึ้น อัสรันมองสไตรค์รูจที่บินเข้ามา
"คางาริ"
"ไม่ได้นะนายน่ะ อย่าหนีสิ การมีชีวิตอยู่น่ะคือการต่อสู้นะ"คางาริกล่าวและร้องไห้
@@@@@@@@@@
เอลยิงกันลันเชอร์ของอิคารุกะเป็นแบบกระจายใส่โปรวิเดนซ์ ราอูลไม่อาจหลบจำนวนกระสุนได้ ทำให้โปรวิเดนซ์โดนกระสุนไปหลายสิบนัด
ค็อคพิทของโปรวิเดนซ์มีควันลอยออกมา มันเสียหายหนัก
"แกต้องตายที่นี่พร้อมความฝันบ้าๆ"อาวด์ตะโกน อิคารุกะชักบีมเซเบอร์ลาเชอร์ตาพุ่งเข้าหาโปรวิเดนซ์
โปรวิเดนซ์ยิงบีมไรเฟิลใส่ แต่เอลหลบหลีกมันได้และแทงดาบทะลุำไปด้านหลังโปรวิเดนซ์
เวลาการระเบิดตัวเองของเจเนซิสถึง0 พร้อมกับการระเบิดตัวของจัสติส นิวเคลียร์ระเบิดทำลายยาคินดูเอ้ อิคารุกะรีบพุ่งถอยห่างจากโปรวิเดนซ์ ซึ่งโดนลำแสงจากเจเนซิสขนาดเล็กที่พุ่งออกมาใส่ระเบิดหายไป
@@@@@@@@@@@
ทุกคนในกองยานสหพันธ์มนุษย์และพันธมิตรเฝ้าดูเจเนซิสระเบิด
ลักซ์ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกโดดจากเก้าอี้ไปที่หน้าบริดจ์ หน้าเธอกดทับกระจกนึกถึงคนที่เธอรัก เฟรย์รู้สึกว่าหัวใจของเธอแตกเป็นเสี่ยงๆเพราะคนที่รักตาย เอเลน่าบนสะพานเดินเรืออาร์คแองเจิ้ลและหลุยส์ในทไวไลท์เฝ้าดูด้วยความมึนงงที่น่าหวาดผวา ขณะที่กันดั้มซึ่งขับโดยชายที่พวกเธอรักอยู่ในระเบิดนั้น
พวกเขาหยุดยั้งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทั้งโลกและแพลนท์ แต่มันเป็นชัยชนะที่ขมขื่น คิระ ยามาโตะ, อิซาค จูลด์, เลออน , อุซึมิ นาระ อัสฮา , นาทาร์ล บาจิรูล , ทอลล์ เคนิก และอีกมากมายตายไปในสงครามนี้
ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้น
"ขอแจ้งให้ให้กองกำลังซาฟท์ในเขตการรบทั้งหมด รวมทั้งกองกำลังโลกทราบ ขณะนี้ทางแพลนท์กำลังเตรียมการทำสัญญาสงบศึกระหว่างแพลนท์กับกองทัพโลก และได้เริ่มการเตรียมการไปแล้ว ด้วยเหตุนี้ทางผู้บริหารสูงสุดของแพลนท์ขอประกาศให้ทุกฝ่ายทราบ และขอแจ้งให้กองกำลังโลกและสหพันธ์มนุษย์ทราบ ว่าเราจะยุติการโจมตีในทันที"
"ในที่สุดมันก็จบแล้ว"ซามูเอลกล่าวลุกจากCIC"โลกก้าวสู่สันติสุขอีกครั้ง"
"เฮ้ นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราตอนนี้"นิโคลถาม"ฉันหมายความว่าเราทรยศซาฟท์เพราะต่อสู้เคียงข้างอาร์คแองเจิ้ล"
"อาจจะ แต่ฉันไม่ได้สนใจ"ซาอูลกล่าว"มันจะไม่หยุดฉัน เพื่ออิซาค เลออนและซายะ ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้"
"เห็นด้วย"ชิโฮะพูดเบาๆ
"ฉันอยากจะหาที่เงียบๆและใช้ชีวิตให้พ้นจากสงคราม"ดีอัคก้ากล่าว
"เหมือนกันครับ"นิโคลจ้องมองไปในอวกาศ
เฟรย์จ้องไปในอวกาศพร้อมป้ายชื่อสุนัขของคิระ
"ฉันคิดว่าเขาให้สิ่งนั้นกับเธอ"ซามูเอลพูดพลางเข้าหาหญิงสาว"แท็กสุนัขของฉันปกป้องคนที่จับมันมาตลอดไม่ว่าสถานการณ์ไหน"
เฟรย์มองไปที่แท็กสุนัข คิระเคยบอกว่ามันจะนำโชคและปกป้องเธอ แต่มันแลกด้วยชีวิตเขาเอง
"เอาไปเถอะ"เฟรย์ยื่นให้"ถ้าเขาไม่ให้ฉัน เขาก็ไม่ตาย เขาคงไม่ทิ้งฉันกับลูกไว้"
"ไม่"ซามูเอลผลักมือออกไป"ฉันมอบมันให้คิระเพื่อปกป้องเขาและเขามอบมันให้เธอเพื่อปกป้องเธอและวิญญาณเขายังคงทำเช่นนั้น เก็บไว้เพื่อเขาจะได้ปกป้องเธอและลูกของเธอต่อไป"
"มีสัญญาณจากกองยานที่11"
"ส่งเข้ามาเลย"
"มันจบแล้ว...มันจบลงแล้วในที่สุด"เขาพูดพลางถอนหายใจ"สถานะของคุณเป็นยังไง ต้องการความช่วยเหลือไหม"
"เราได้รับความเสียหาย แต่ไม่ถึงขั้นอันตราย"เมอริวหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ"แต่...แต่เราเสียสไตรค์กับฟรีด้อม"
"ผมเสียใจด้วย"จอห์นกล่าว"แล้วอิคารุกะ , จัสติสและสไตรค์รูจล่ะ"
"เราขาดการติดต่อกับพวกเขา"
"ไม่ต้องห่วง พวกเขาอยู่ข้างนอก ฉันและลูกทีมจะหาพวกเขา"
@@@@@@@@@
ห่างไกลออกไป สไตรค์รูจที่ลอยอยู่กลางอวกาศเสียหายหนัก ตัวหุ่นเกือบทั้งหมดหายไป แต่ก็ยังรอดมาได้ อัสรันก้าวออกมาจากค็อคพิท ตามด้วยคางาริ พวกเขากอดกันและร้องไห้
เอลเนสตี้ลอยอยู่ในอวกาศ ใกล้ๆเขาคืออิคารุกะ เขาคิดว่ามีอากาศเหลืออยู่1ชั่วโมง อาจจะมากกว่านั้นเล็กน้อย แต่ไม่สำคัญสำหรับเขาในตอนนี้ เขาคิดถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่เฮลิโอโปลิส การต่อสู้ คนที่เขาฆ่า...และเพื่อนที่เขาสูญเสีย
"เราอยู่...ที่ไหน"
ทันใดนั้นเขาเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะเห็น นกเบอร์ดี้ของคิระบินเข้ามาหาเขา ข้างหลังมีแสงไฟใกล้เข้ามา
มันคือสไตรค์รูจ ค็อกพิทเปิดออกเผยให้เห็นนักบินของอิคารุกะที่ปลอดภัยอยู่ข้างในแม้จะหมดสติ
"เอล!!!"สไตรค์รูจมาถึง คางาริกับอัสรันร้องด้วยความดีใจ
เอลเนสตี้...ไม่สิ โนอาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
คางาริและอัสรันกระโดดออกจากสไตรค์รูจมาหาเขา ทั้งสามกอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจ
@@@@@@@@@
ความคิดเห็น