คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : Phase 52 : A Place for the Soul
การต่อสู้ระหว่างกองกำลังไคลน์และกองทัพโลกดำเนินไป
โดมิเนียนยิงมิสไซล์ใส่อาร์คแองเจิ้ล ปืนแวเรียตพลาดเป้าแต่CIWSยิงตก ทั้งสองฝ่ายต่างยิงแลกก็อตฟรีต
MX1 อาเธน่าเครื่องหนึ่งแทงบีมเซเบอร์เจาะสไตรค์แด็กเกอร์ ก่อนที่สไตรค์แด็กเกอร์อีกตัวจะมายิงใส่เขา
สไตรค์แด็กเกอร์ตัวนั้นโดนยิงบีมไรเฟิลทำลายแขนขวาและหัว แต่มันยังชักบีมเซเบอร์ออกมา
"ถอยไปซะ"ลูเซียสพูดล็อคเป้าที่โมบิลสูทกองทัพโลก
นักบินสไตรค์แด็กเกอร์เลือกจะยอมหนีไป ไม่ห่างไปนัก ไดอาน่ายกโล่เธอพุ่งไปข้างหน้าใส่สไตรค์แด็กเกอร์ที่กระหนำยิงและชักบีมเซเบอร์มาผ่าหุ่นทิ้งอย่างง่ายดาย
ใกล้ๆอัสรันกับเอมิเลียถูกแด็กเกอร์ไล่ล่า ระบบควบคุมที่มีสัญญาณรบกวนทำให้พวกเขาไม่สามารถสู้กลับได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“บ้าจริง น็อคหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดระบบพวกนี้ได้ยังไง”อัสรันถาม พลางยิงอย่างงุ่มงามใส่มีดสั้นอันนึง
“ไม่รู้ แต่ฉันจะถามเขาเมื่อจบเรื่องนี้”เอมิเลียเปิดใช้บีมเซเบอร์ติดโล่เหวี่ยงไปยังแด็กเกอร์ที่ใกล้เข้ามาผลักกลับ”ให้ตายสิ เราจะกู้คืนระบบของเราได้ยังไงขณะที่ปราบไอ้พวกนี้”
ทันใดนั้นกริชอันนึงถูกกระสุนกระหน่ำ อีกอันถูกยิงด้วยมิสไซล์ กันดั้มโซลเข้าช่วยโมบิลสูทนิวเคลียร์ทั้งสอง
“อัสรัน เอมิเลีย จัดการกับระบบพวกนั้นสิ”ซาอูลกล่าวรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”นิโคลไม่เป็นไร แต่ฉันไม่แน่ใจว่าดีอัคก้ากับมิโคโตะจะอยู่ได้นานแค่ไหน เราคุ้มกันให้”
“รับทราบ ขอบใจซาอูล”
ห่างออกไปไม่ไกลนัก ฟรีด้อมต่อสู้กับไดเวอร์เจนต์ ขณะที่บลิตซ์สู้กับฟอร์บิดเดน และบัสเตอร์กับกรีนแอสเทรย์ร่วมมือกันสู้กับคาลามิตี้
คิระยกโล่บล็อกดาบโรสลินและเหวี่ยงบีมเซเบอร์ไปที่ไดเวอร์เจนต์ โรสลินหลบคว้าไมดาสเมเซอร์โยนบูมเมอแรงไปหาฟรีด้อม คิระซี้ดแตกตัดบูมเมอแรงแยกแล้วหันปืนทั้งหมดของเขายิงไดเวอร์เจนต์ โรสลินหลบลำแสงบาเลน่าอันหนึ่งและบล็อกอีกอัน แต่ซีเฟียสทั้งสองกระแทกลำตัวทำให้โมบิลสูทสีขาวร่วงไปขณะคิระกางปีกฟรีด้อมบินไปพร้อมรวมดาบเขา
ชานี่ยิงเรลกันไปที่เฮลไฟต์บลิตซ์ นิโคลหลบเลี่ยงการยิง ดึงปีกลงมาเหนือลำตัวและเปิดใช้มิราจคอลลอย โมบิลสูทปีศาจหายไปในความว่างเปล่า ชานี่กัดฟันด้วยความหงุดหงิดเปิดใช้ปืนกลอาร์มไฟเยอร์และCIWSในทุกทิศทางหวังจะให้กันดั้มล่องหนเผยตัว
ในที่สุดปืนกลส่งเสียง เฮลไฟต์บลิตซ์กางปีกออกเผยตัวต่อหน้าเขาตวัดเคียวใส่ฟอร์บิดเดน ชานี่พุ่งทะยานใส่โมบิลสูทสีดำ
นิโคลกัดฟัน ในตำแหน่งนี้เขาไม่สามารถใช้อาวุธที่ทำลายฟอร์บิดเดนได้ ในทางกลับกัน แบ็กแพ็คไม่ได้มีไว้สำหรับการต่อสู้ระยะประชิด ฟอร์บิดเดนจึงไม่มีอาวุธอื่นนอกจากCIWSและปืนกลอาร์มไฟเยอร์ซึ่งทำอะไรเกราะเฟสชิฟไม่ได้
นิโคลพับปีกของบลิตซ์ลงห่อหุ่มมันไว้รอบฟอร์บิดเดนทำให้ชานี่ประหลาดใจ
เมื่อกดสวิตซ์ นิโคลยิงเครื่องพ่นไฟฮิโนะคุนิทั้ง12เครื่อง ทำให้โมบิลสูททั้งสองอยู่ในเปลวเพลิง
ออร์ก้าเบื่อบัสเตอร์กับกรีนแอสเทรย์เต็มที เขาเริ่มหมุนตัวไปรอบๆยิงอย่างมั่วซั่วทำลายสไตรค์แด็กเกอร์และจินน์ตัวหนึ่งของฝ่ายไคลน์โดยบังเอิญ
แต่นัดหนึ่งโดนบัสเตอร์ที่ไหล่ อีกอันเป่าโล่ของกรีนแอสเทรย์ นัดที่สามแขนขวาที่ถือปืนโดนละลาย
“ไอ้บ้า”
“พวกนายสองคนหลบไป ฉันจัดการสองคนนี้เอง”คิระพูด ทั้งสองกัดฟันด้วยความหงุดหงิด พวกเขาทำตามที่บอก คิระยิงปืนไปที่คาลามิตี้ ดึงความสนใจออร์ก้าจากกันดั้มที่ถอยไป
“แสงนั้น…นี่มันแย่จริงๆ”น็อคคิดขณะถูกผลักกลับด้วยมิสไซล์ทไวไลท์ ลอร่าพุ่งมาข้างหน้าด้วยความโกรธ น็อคก็ทำเช่นเดียวกัน ทั้งสองพุ่งผ่านกัน ดาบปะทะดาบ แยกตัวและปะทะกันอีกครั้ง ทั้งสองกดดันอีกฝ่ายชั่วครู่ก่อนผละจากกัน
“ทำไม”ลอร่าร้องน้ำตาไหล”ทำไมเธอไม่อยากเต้นรำกับฉัน เธอไม่รู้สึกเหมือนกันเหรอ”
ขณะที่ทั้งสองผละจากกัน น็อคก็ยิงฟรีซซิ่งแคนน่อนใส่ทไวไลท์ ลอร่ายกโล่สกัดแต่แรงระเบิดทำลายโล่ มือยูนิคอร์นต่อยเข้าที่หัวส่งเธอไปกระแทกดาวเคราะห์น้อยด้านหลัง
น็อคโผล่ออกจากกลุ่มควันมองทไวไลท์
“นี่คือสิ่งที่เขาพูดถึงรึเปล่า”น็อคถาม”ถ้าคิระเป็นผลจากพ่อของเขา ฉันคือผลลัพย์ของลุคโดเนียรึเปล่า”
ทันใดนั้นอาร์มสกอเปี้ยนโผล่มาจับจับขาขวาของยูนิคอร์น แต่ลอร่าไม่ได้เปิดใช้งานเครื่องช็อตไฟฟ้าและพยายามดึงหุ่นสีน้ำเงินเข้ามาหาเธอแทน
“เธอไล่ตามฉัน? แต่ทำไม? ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้”น็อคพยายามหาคำที่เหมาะสม”ทำไมฉันรู้สึกเหมือนโชคชะตาเล่นตลกเมื่อสู้กับเธอ”
น็อคยิงบีมไรเฟิลซ้ำๆที่ทไวไลท์ ทไวไลท์ปล่อยยูนิคอร์นและกระโจนหนีไปด้านหลังดาวเคราะห์น้อยที่ระเบิดออก
คิระยิงปืนไรเฟิลที่คาลามิตี้ แต่ออร์ก้าหลบมันและยิงบาซูก้าไปที่หุ่นสีม่วง เมอร์ซาสบินขึ้นและลำแสงก็ผ่านไปโดนโล่เลี้ยวลำแสงของฟอร์บิดเดน ลำแสงพุ่งไปทางจัสติสกับเรดเดอร์ ทั้งสองเครื่องแทบจะหลบไม่ทัน
“ชานี่ ทำบ้าอะไรฟะ!!”
“หุบปาก!!”ชานี่ตะโกนยิงปืนไรเฟิลไปที่หุ่นสีดำ
”บ้าเอ๊ย”โครโตหลบกระสุน
“ตายไปซะทีสิ!!”ออร์ก้ายิงปืนใหญ่ แต่ฟรีด้อมทิ้งโล่ให้โดนลำแสงและชักบีมเซเบอร์พุ่งมาขางหน้าฟันปืนใหญ่ใส่คาลามิตี้ขาดไปข้างหนึ่ง
จากระยะไกล กองทัพซาฟท์ได้เข้าสู้พื้นที่สู้รบ จินน์18ตัว เกวซ2 CGUE ดูเอล และยานนาสก้า5ลำ
@@@@@@@@
"กัปตันวอลเฟล"ลักซ์พูดขึ้น
"อะไรเหรอครับ"
“รวมพลังการยิงทั้งหมดไปที่เวอซาเรียสเถอะค่ะ เราต้องฝ่ายานนั้นออกไปให้ได้และหนีออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่าค่ะ"
“อะไรกัน ถ้ามุ่งไปทางนั้นล่ะก็มีหวังโดนปืนหลักของ5ลำรุมเล่นงานเลยนะครับ”ดาคอสต้าตะโกน
“แต่ว่าถ้าหากฝ่าไปได้โอกาสจะถูกไล่ตามก็น้อยลงนะคะ”ลักซ์กล่าว
“เข้าใจแล้วครับ”
พวกเขาแจ้งข่าวไปยังยานอีก5ลำ
"ลิซ่า พาวัลคีรี่และหน่วยเธอไปทะลวงแนวป้องกันซาฟท์"ไดอาน่าสั่ง
"ค่ะกัปตัน"ลิซ่ากล่าว"ได้ยินแล้วนะ เราจะจัดการโมบิลสูทซาฟท์"
เอเทอนอลกับคุซานางิมุ่งไปหากองยานซาฟท์
“ก็อตฟรีตเบอร์1เบอร์2เล็งเป้า เป้าหมายกองยานของซาฟท์”
“หน่วยเอ็ม1ไปจัดการโมบิลสูทข้าศึก”คางาริสั่ง
กองกำลังซาฟท์กระจายออกไปเพื่อให้แน่ใจว่าจับยานทุกลำ แต่ก็ทำให้ยานนาสก้ากระจายและช่วยเหลือกันไม่ได้
ปืนใหญ่ก็อตฟรีตของคุซานางิยิงออกไปเช่นเดียวกับมิสไซล์และปืนหลักของเอเทอร์นอลและโอดิน พุ่งเป้าไปที่ยานใกล้สุด2ลำคือเวอซาเรียสและบาร์ตัน
ขณะที่ปืนใหญ่พวกนี้ยิงออกไป พ็อดเล็กๆลอยผ่านไป เฟรย์ครวญครางจับผนัง ล่องลอยไปในอวกาศ แต่ไม่มีการต่อสู้รอบตัวเธอ ที่แย่กว่านั้นคือ มีคนตั้งโปรแกรมไว้ล่วงหน้า ดังนั้นเธอจึงหมดหนทาง
กองกำลังซาฟท์เข้าใกล้เอเทอร์นอลและคุซานางิ MSทั้งสองฝ่ายเตรียมเข้าปะทะกัน แม้M1กับเกวซจะเหนือกว่าจินน์แต่พวกเขาชดเชยด้วยประสบการณ์ที่มากกว่า
อิซาค ชิโฮะและซายะย้ายไปสนับสนุนยานของพวกเขา ลิซ่ายิงที่ดูเอล อิซาคหลบและสวนกลับ ทันใดนั้นจินน์คว้าโล่ของดูเอลดึงออกจากมือ อิซาคสบถขณะลิซ่าระดมยิง เขาชักไลท์เซเบอร์”มันต้องใช้มากกว่านั้นเพื่อโค่นฉัน”เขาตะโกนพุ่งใส่เกวซ
“หุ่นของนายดีกว่า แต่การต่อสู้ไม่ได้ตัดสินที่พลังของMSเสมอไป”เธอชักกรงเล็บที่โล่
ชิโฮะกับซายะกำลังสู้กับไทรแอดM1ทั้ง3 ชิโฮะกับอาซากิต่างยิงใส่กันแต่พลาด เด็กสาวทั้งสองชักอาวุธพุ่งเข้าใส่
จูริยิงขณะมายูระเข้าไปข้างหลัง แต่ซายะรู้ตัวเร่งทรัสเตอร์ ซายะหันกลับยิงแต่ทั้งคู่หลบได้
@@@@@@@@@@
"ตาย!!!!"เควินยิงปืนแกตลิงใส่ซากดาวเคราะห์รอบๆ
ฟาร์ไซท์โผล่มาหลังเศษดาวเคราะห์ที่ระเบิด
"ฉันเจอแกแล้ว"
จอห์นบินหลบและยิงบีมไรเฟิลใส่เมอร์ซาส ในตอนนั้นเองสัญญาณเตือนพลังงานที่เหลือน้อย จอห์นหน้าบึ้ง”เหมือนจะหมดเวลาเล่นแล้ว”
เควินคว้าบีมเซเบอร์เข้ามาใกล้พร้อมจะฟันฟาร์ไซท์
ทันใดนั้นเรลกันพุ่งมา เควินหยุดเมอร์ซาสหลบพลาดโอกาส
"ไม่เป็นไรนะผู้บัญชาการ”อิลลิเทียร์ถาม
“ใช่ แต่พลังงานเหลือน้อยแล้ว”จอห์นตอบ
“คุณถอยไป ฉันรับมือมันเอง”
ฟาร์ไซท์หันกลับกำลังจะไป
“ไม่ แกห้ามไปไหน”เควินคำรามพุ่งตามไป
อิลลิเทียร์ชักดาบพุ่งไปหาเมอร์ซาส เควินหันมายกบีมเซเบอร์ป้องกัน
“คู่ต่อสู้ของนายคือฉันนะ”เทียร์ประกาศ
@@@@@@@@@@
โดมิเนียน
"มียานช่วยชีวิตถูกยิงออกมาจากทางยานนาสก้า ยืนยันสัญญาณครับ"ทหารรายงาน
นาทาลสันสน นี่คือนักโทษที่ผู้บัญชาการซาฟท์พูดถึงเหรอ?
"พวกเขาคิดอะไรถึงส่งพ็อดมาโดยไม่มีการตอบกลับแถมในสถานการณ์แบบนี้”
"มันหมายความว่ายังไงกันแน่ จะยิงทิ้งไปซะเลยหรือจะเก็บกลับมาดีนะ จะว่าเป็นกัปดักมันก็แปลกเกินไป จะว่ายังไงดีครับกัปตัน?"อัสราเอลยิ้มเยาะด้วยความสนุกสนาน เธอจ้องยานช่วยชีวิตลำนั้น
"มีมิสไซล์เข้ามาใกล้ครับ"เสียงทหารทำให้เธอต้องหันไปสั่งให้ยานหลบ เรื่องพ็อดต้องรอไปก่อน
ในขณะเดียวกัน ลูเธอร์และวอลชิงตันได้ต่อสู้กับกองยานที่11 อากาเมน่อนทั้งสองระดมยิงใส่โอดิน
โอดินเลี้ยวไปทางซ้ายหลบลำแสงส่วนใหญ่ แต่ลำแสงสองอันโดนกราบขวายาน
"กัปตัน เกิดรอยรั่วที่36-39"
"ปิดแอร์ล็อคซะ"ลีสั่ง"เล็งเป้าอากาเมน่อนที่ใกล้ที่สุด ยิงได้"
โอดินยิงปืนใส่ลูเธอร์แต่มันหลบปืนหลักยานได้
บริเวณใกล้กัน โซลฟันฟันสไตรค์แด็กเกอร์แยกส่วน และหมุนไปรอบๆยิงบีมไรเฟิลทำลาย
“ให้ตาขสิ หุ่นกระป๋องพวกนี้มีเยอะแค่ไหน”
“พูดให้น้อย ยิงให้หนัก”อาเจย์กล่าวสู้ต่อแม้มีควาทเสียหายจากทไวไลท์”เจ้าหนู นายทำอะไรกับยานนั่นได้ไหม”
“ได้ แต่ครั้งต่อไปที่เรียกฉันไอ้หนู ฉันจะให้นายโดนแขวนคอ”ซาอูลพุ่งเร่งทรัสเตอร์ไปที่ลูเธอร์
ก่อนโมบิลสูทหรือปืนCIWSจะทำอะไร โซลก็โผล่มาหน้าสะพานและยิงไฮเคนฟรุสก่อนพุ่งตัวออกไปยิงหลายนัดที่เครื่องยนต์ แทบทำให้ยานพิการ
ปืนหลักยานโอดินยิงทำลายลูเธอร์ระเบิดไป
@@@@@@@@
อีกด้านหนึ่ง
อีกฟากหนึ่ง ฟรีด้อมและจัสติสยังยุ่งกับหุ่น3ตัว
"เชอะ วุ่นวายชะมัดเลย"โครโตกล่าว เรดเดอร์พุ่งเข้าหาจัสติสจะกระแทกลูกตุ้มใส่ แต่จัสติสหลบไปด้านข้าง แต่ก่อนเขาจะยิงปืนใส่ เขารีบหลบลูกตุ้มที่หมุนพุ่งเข้ามาฟาดจัสติส
ทางด้านคิระเปิดกระจกครอบหมวกนิรภัยเพื่อสะบัดเหงื่อที่เต็มหน้า ตอนนั้นเองที่คาลามิตี้โผล่มาด้านหน้าเขา
คิระยิงปืนวัลแคนของฟรีด้อมและถอยห่างไปพร้อมทั้งยิงบีมไรเฟิลใส่คาลามิตี้ ไม่ให้โมบิลสูทเข้ามาใกล้
"ไม่เลวเลยนี่ ฮะๆๆ"ออร์ก้าหัวเราะ
"ย๊ากกก!!!!"ชานี่ร้อง ยิงปืนพลาสม่าใส่จัสติส อัสรันรีบหลบและหนีจากฟอร์บิดเดน แต่ชานี่ไล่ตามติดมา
"ตายซะทีสิ!!!"ออร์ก้าตะโกน คาลามิตี้ไล่ตามฟรีด้อมที่กำลังยิงบีมไรเฟิลใส่เขาเรื่อยๆ
ทันใดนั้นลำแสงพุ่งผ่านมา ทุกคนหันไปมองเห็นแร็กนาร็อคบินเข้าหาพวกเขา เมอร์ซาสไล่ตามมายิงอย่างดุเดือดทำให้ทุกคนรีบหลบ
"เควิน แกคิดจะฆ่าฉันรึไง"ออร์ก้าตะโกน
เมอร์ซาสไม่ตอบยิงอย่างดุเดือด
@@@@@@@@
การต่อสู้ระหว่างยูนิคอร์นกับทไวไลท์ไปถึงระดับใหม่
ทั้งสองพุ่งเข้าชนกันหลายครั้ง ดาบกับดาบ ฉีกเกราะทั้งสองฝ่าย ปีกกางออก
มิสไซล์จำนวนมากยิงมา กันดั้มม้าขาวโจมตีด้วยปืนใหญ่ที่ไหล่แต่โดนทำลายโดยสกอเปี้ยนเรลกันที่กางออกจากสะโพกยิงทิ้ง
แต่ในพริบตาน็อคก็ชักบีมเซเบอร์ออกมาฟันเรลกันของทไวไลท์ทิ้ง
ทั้งสองมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้ และไม่ชอบการโดนแทรกแซง ฝ่ายไคลน์รู้ดีว่าไม่ควรเข้าไปยุ่ง ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันชั่วครู่เพื่อทำลายโมบิลสูทEAและZAFTหลายตัว ทำให้คนส่วนใหญ่ได้รับข้อความ
ลอร่าคว้าบีมเซเบอร์ที่ร่วงมาจากลันเชอร์แด็กเกอร์ถือมันคู่กับไม้เท้าของเธอ ยูนิคอร์นเปิดใช้ระบบNTDชักดาบยาวสองเล่ม
กันดั้มทั้งสองพุ่งปะทะและคลื่นโซนิคของไซโคเฟลม
@@@@@@@@
“กัปตันบาจิรูล ลูเธอร์กับไมเน่จมไปแล้ว เราเสียสไตรค์แด็กเกอร์ไป50%”
นาทาลตกใจ เมื่อเสียลูเธอร์ ไมเน่และสไตรค์แด็กเกอร์ครึ่งหนึ่ง พวกเขาจะต่อสู้ได้อีกไม่นาน ในตอนนั้นเสียงคลื่นไฟฟ้าทำให้เธอหันไปสนใจช่องสื่อสาร
“มีอะไร”
“เป็นสัญญาณจากพ็อดช่วยชีวิตน่ะครับ”
“อาร์คแองเจิ้ล...ช่วยด้วย”
นาทาลเบิกตากว้าง เธอรู้จักเสียงนั้น
@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
เสียวเดียวกันดังขึ้นในสะพานเดินเรืออาร์คแองเจิ้ล
"นี่ฉันเองนะ ไซ คุณเมอริว!!!"
"เฟรย์"มิลี่พึมพำ
"ทำไมล่ะ?"ไซสงสัยหนักว่าเธอมาที่นี่ได้ยังไง
ลูกเรือบนสะพานเดินเรือประหลาดใจ พวกเขาสงสัยว่าเธอไปอยู่บนยานซาฟท์ได้ยังไง
@@@@@@@@
“นี่มันเรื่องอะไรกันครับเนี่ย?”อัสราเอลถาม
"เฟรย์"คิระตกใจจนลดปืนลง
"ทำบ้าอะไรคิระ"เอมิเลียร้อง
"เสร็จฉันล่ะ"เรดเดอร์ยิงปืนใหญ่ซอร์นโดนฟรีด้อมด้านหลังและทำลายปีกซ้าย
"คิระ"
"พอซะทีเถอะ พอซะที"
"ที่ว่าจะส่งให้น่ะหมายถึงเด็กนี่เหรอ"อัสราเอลพูด"อัสตาร์....เหมือนเคยได้ยินนะ"
"คาลามิตี้ ร้อยตรีซับแน็ค เก็บพ็อดนั่นกลับมา"นาทาลสั่งออร์ก้า
"หา?"ออร์ก้างุงงง และยิงปืนใหญ่สคิวล่าใส่จัสติส แต่อัสรันยกโล่ป้องกันไว้ แต่ความร้อนทำให้โล่จัสติสเริ่มละลาย
"คิระ!!!"อัสรันเรียก คิระยังนิ่งเงียบเพราะตกใจเรื่องเฟรย์
“เด็กคนนั่นน่ะคือลูกสาวของจอร์จ อัสตาร์ รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศที่ตายไปแล้วน่ะค่ะ"
“แต่ก็ยังไม่แน่ว่าจะเป็นกับดักนะครับกัปตัน”
“แต่ว่า...”
"ฉันมีกุญแจนะคะ กุญแจที่จะทำให้สงครามยุติลง เพราะฉะนั้นได้โปรดเถอะคะ"เฟรย์ร้อง
ทุกคนงุงงงกับคำพูดเธอ แต่กัปตันโดมิเนียนไม่รอช้าและอัสราเอลก็รู้สึกสนใจกุญแจที่เธอพูดถึง
"เร่งมือเข้าร้อยตรีซับแน็ค"นาทาลหันไปสั่งออร์ก้าอีกครั้ง
"เชอะ ก็ได้ อย่างน้อยยังเรียกฉันด้วยชื่อยศ!!!"ออร์ก้าพุ่งคาลามิตี้ไปหาพ็อดลำนั้น คิระรีบขับฟรีด้อมไล่ตามไป
"เฟรย์ โธ่เว้ย!!"ฟรีด้อมไล่ตามคาลามิตี้มาติดๆด้านหลัง
"คิระ"อัสรันตะโกน
"เยี่ยม"เอมิเลียคราง พวกเขาไล่ตามฟรีด้อมไป
ทั้งสองเห็นเรดเดอร์กับฟอบิดเดนบินมาจากด้านข้างเล็งไปที่ฟรีด้อม
“เฟรย์”คิระพยายามเอื้อมมือไปที่พ็อด
เป็นครั้งแรกในเวลาหลายเดือนที่เฟรย์มีความสุขอย่างแท้จริง
“คิระ”เธอร้องด้วยความดีใจ
แต่คิระไม่รู้ว่าเรดเดอร์เข้ามาด้านหลัง
“เสร็จฉันล่ะ”โครโตตะโกนยิงปืนใหญ่ซอร์นจากปากโดนฟรีด้อมด้านหลังทำลายปีกซ้าย ขณะที่คาลามิตี้คว้าพ็อดไปได้
“เฟรย์”คิระร้องขณะที่คาลามิตี้บินไปพร้อมกับพ็อด ซี้ดสีม่วงของเขาแตกออก
คิระหันกลับและไล่ตามคาลามิตี้ ฟรีด้อมเร็วกว่าจึงคว้าตัวได้
“อะไรกันเนี่ย”ออร์ก้าตะโกนพยายามสลัดเขาออก
“ปล่อยเธอ”คิระตะโกนพยายามงัดพ็อดจากมือของคาลามิตี้
“โธ่เว้ย ใครก็ได้เอาหมอนี่ออกไปที”
เรดเดอร์ในร่างโมบิลอาเมอร์โผล่มากางกรงเล็บอาชูร่าไปหาทั้งคู่ คิระไม่มีทางเลือก ถ้าหากเขาเกาะติดคาลามิตี้ เรดเดอร์จะฟันเขาและคาลามิตี้และทำลายหุ่นทั้งสองไปพร้อมพ็อด
เขาปล่อยคาลามิตี้และหมัตตัวยิงเรดเดอร์ทำให้โครโตหลบ เรดเดอร์คืนร่างขว้างลูกตุ้มขยี้หัวฟรีด้อมกระเด็นไปด้านข้างสภาพไร้หัว
ก่อนจัสตินยกโล่สกัดปืนลำแสงของฟอร์บิดเดน
แสงสีฟ้าพุ่งผ่านเรดเดอร์ แร็กนาร็อคยิงไล่เมอร์ซาสที่เสียแขน
“คิระ ยามาโตะ ถอยก่อน นายทำอะไรไม่ได้แล้ว”เอมิเลียตะโกนรั้งฟรีด้อมไว้
“ปล่อยฉัน ฉันต้อง…ปกป้องเธอ”
แต่คาลามิตี้บินใกล้ถึงโดมิเนียน มันสายไปแล้ว
“ฉันไม่น่าทิ้งเธอที่โจชัว”คิระคิดในใจขณะที่สติเลือนหายไป
@@@@@@@@@
เมื่อพ็อดถูกนำเข้ายาน นาทาลก็รู้ว่าพวกเธอต้องถอนตัว การเสียลูเธอร์และสไตรค์แด็กเกอร์ทำให้ไม่อาจสู้กับพวกซาฟท์ได้
“เรียกโมบิลสูทกลับมา รีบไปจากพื้นที่การรบทันที”
@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
“กัปตันค่ะ ฟรีด้อมเสียหายหนักกำลังกลับมา”มิลี่กล่าว”พวกเขาช่วยเฟรย์ไม่ทัน”
เมอริวถอนหายใจ พวกเขาไม่สามารถช่วยเฟรย์ได้ แต่อย่างน้อยนาทาลเป็นกัปตันยานลำนั้น เฟรย์จะปลอดภัยบนโดมิเนียน
“กัปตันราเมียส”วอลเฟลกล่าว”เราจะตีฝ่าไปแล้ว”
“เข้าใจแล้ว ส่งสัญญาณเรียกโมบิลสูทกลับมา”เธอสั่ง”ตามเอเทอนอลไป”
พลุสัญญาณถูกยิงขึ้น โดมิเนียนก็เช่นกัน โมบิลสูทที่เหลือเห็นแล้วกลับยานตน
ยกเว้นสองคน
@@@@@@@@
การต่อสู้ยังดำเนินต่อไป ทไวไลท์เสียปีกทั้งสองข้าง ขณะที่ยูนิคอร์นแขน1ใน4ข้างกับขาไปรวมทั้งอาวุธประจำตัว ทำให้ลอร่าต้องหยิบบีมเซเบอร์จากซากสไตรค์แด็กเกอร์แถวนั้นมา
ดาบและบีมเซเบอร์สว่างวาบ ยูนิคอร์นเสียโล่และตาซ้าย ขณะที่ทไวไลท์เสียทั้งแขนซ้ายและเดรชชิลด์และตาขวาหลุดออกไป
ถึงอย่างงั้นทั้งสองฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้
ทั้งสองฝ่ายพุ่งเข้าโจมตีตัดสิน
ยูนิคอร์นได้รับชัยชนะโดยตัดมือที่เหลือออกไปแม้บีมเซเบอร์จะแทงทะลุไหล่ซ้าย น็อคแทงไปข้างหน้าพร้อมจะแทงทะลุค็อกพิทของทไวไลท์และจบทุกอย่าง
ในวินาทีนั้นเขาก็หยุด
น็อคหายใจหนักและลดดาบแนบกลับไปที่สะโพก เขาคว้าโล่และทำลายเศษชิ้นส่วนหุ่นของเขาที่โดนตัด ดังนั้นความลับของพวกเขาจะไม่ถูกเปิดเผยและบินไล่ตามเอเทอนอล
ลอร่าเฝ้าดูยูนิคอร์นจากไปตัวสั่น มันไม่ใช่ความกลัวแต่เป็นความโศกเศร้า
“ไม่...”เธอพูด”อย่าไป...ได้โปรด...อย่าไป”
@@@@@@@@
ทางด้านคุซานางิ เอเทอนอลและวัลคีรี่ได้ยิงใส่เวอซาเรียสจนเสียหายหนัก ตัวยานเริ่มลุกไหม้ บริเวณใกล้เคียงบาร์ตันถึงจุดจบเมื่อเกวซยิงโดนที่เครื่องยนต์
"ยานบาตันถูกทำลาย!!!"
"ควบคุมเครื่องกำเนิดพาสเตอร์ไม่ได้แล้วครับ"
อาเดสกัดฟันแน่นขณะยานทั้งสามลำเริ่มไปช่องว่างที่เปิดแล้ว ถ้านี่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขา อย่างน้อยเขาก็ตายอย่างมีเกียรติ
“สู้ต่อไป ต้านเอาไว้ให้นานที่สุด”
อาร์คแองเจิ้ล โอดิน และไอฮินยาร์ได้มาเข้าร่วมกับกองกำลังที่เหลือ ยูนิคอร์น จัสติส บัสเตอร์ โซล และเฮลไฟต์บลิตซ์ เข้ามาป้องกันรอบๆยานทั้งสามลำ ผ่านเวอร์ซาเรียสที่กำลังลุกไหม้
ทุกคนมองดูเอเทอร์นอลและคุซานางิยิงระลอกสุดท้ายใส่ยานที่กำลังจะจม ขณะยานแล่นผ่านยาน อัสรัน นิโคล ซาอูล ดีอัคก้าและอิลลิเทียร์ ทำความเคารพต่อยานและลูกเรือ
เมื่อเห็นจัสติส แร็กนาร็อค ยูนิคอร์น และเฮลไต์บลิตซ์ อาเดสได้นยกมือทำความเคารพขณะที่ยานระเบิด
แม้แต่น็อคก็ทำความเคารพยานเช่นกัน ตั้งแต่เฮลิโอโปลิส เวอร์ซาเรียสได้พิสูจน์ว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจของอาร์คแองเจิ้ล และตอนนี้ศัตรูที่ทรงพลังได้พ่ายแพ้ในที่สุด
เวอซาเรียสระเบิดเป็นลูกไฟดวงใหญ่
ราอูลมองอย่างไร้ความรู้สึก"เราเองก็ต้องถอยด้วย กำลังที่เหลือไปรวมกันที่เดลต้าซีโร่ให้หมด"
อิซาคขมวดคิ้วกับความไร้อารมณ์ของราอูลแต่ก็ฟังคำสั่งและทิ้งสนามรบไว้เบื้องหลัง
การสูญเสียเวอซาเรียสและอาเดสไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องกังวล เมื่อเฟรย์ส่งแผ่นดิสก์ให้อัสราเอล แผนขั้นสุดท้ายของเขาจะเริ่มขึ้น
@@@@@@@@
โดมิเนียน
ด้านกองกำลังโลกกำลังเดินทางกลับไปที่ดวงจันทร์
เฟรย์ถูกพามาที่สะพานเดินเรือ เธอประหม่า...ไม่สิ เธอรู้สึกกลัว ยานลำนี้เหมือนอาร์คแองเจิ้ลแต่ไม่ใช่ พวกเขาเป็นศัตรูของอาร์คแองเจิ้ลหมายความว่าเธอไม่ได้ปลอดภัยมากกว่าตอนอยู่กับซาฟท์
"แหม่ เธอเนี่ยนะ ไหนล่ะกุญแจที่ว่า เอามาด้วยจริงรึเปล่า"อัสราเอลเข้ามาถามเธอ
เฟรย์ยื่นดิสก์ให้อัสราเอล เขาเอามันไป
"ท่าทางจะเป็นกุญแจจริงๆด้วย ใครเป็นคนฝากมาให้"
"ผู้การครูเซ่ คนที่ใส่หน้ากากค่ะ"เฟรย์ตอบ
"งั้นเหรอ"อัสราเอลยิ้มกว้างและออกจากสะพานเดินเรือไป
นาทาลลุกจากเก้าอี้ เฟรย์แปลกใจที่เห็นเธออยู่ที่นี่
"ร้อยโทบาจิรูล"เฟรย์กล่าว
"ไม่ได้พบกันซะนานเลยนะเฟรย์ อัสตาร์ ปลอดภัยดีใชไหม"นาทาลจับไหล่เธอ
เฟรย์พุ่งเข้าฝั่งใบหน้าบนไหล่บาจิรูลและกอดเธอ เธอดีใจที่ได้เจอคนที่เธอรู้จักในที่สุด นาทาลแค่ยิ้มและกอดเธอ รู้ว่าเด็กสาวคนนี้กลัวแค่ไหน
@@@@@@@@
“ผู้อำนวยการอัสราเอลแสดงความยินดีกับทุกคนที่ทำงานได้ดี”
CPUทั้ง6แทบไม่ได้ยิน ความเจ็บปวดจากที่ยาหมดฤทธิ์ทำให้พวกเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ห้องนักบินของพวกเขาเปิดออก หมอที่ยืนอยู่บนสะพานถือยา5ขวดที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด นักบินทั้ง5ปลดสายนิรภัย พวกเขาวิ่งไปให้เร็วที่สุดและถอดหมวกกันน็อก ดื่มยาอย่างรวดเร็ว
ความเจ็บปวดทุเลาลง โครโต เควิน ออร์ก้า โรสลิน และชาร์นี่ต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ค็อกพิททไวไลท์เปิดออกและลอร่าก้าวออกมาอย่างใจเย็น ทุกคนจ้องมองเธอเบิกตากว้าง เห็นชัดว่าเธอกำลังตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด แต่เธอไม่สนและเดินไปหาหมอหยิบขวดมาดื่ม
เธอหันไปโยนขวดใส่ผนังแตกเป็นเสี่ยงๆ
“เขาทิ้งฉันไป”ลอร่ากล่าว”ฉันจะฆ่าเขา...ฉันจะฆ่าเขาแน่นอน"
@@@@@@@@@
เอเทอร์นอล
เหล่าช่างอ้าปากค้างเมื่อเห็นสภาพของยูนิคอร์นเข้ามาในโรงเก็บ ม้าสีขาวเป็นโมบิลสูทที่ทรงพลังที่สุด และน็อคเป็นนักบินที่เก่งที่สุด มีเพียงคิระกับฟรีด้อมที่ทัดเทียม แต่หุ่นทั้งคู่ยับเยิน
“ชิ้นส่วนไหม้หมดเลยนะนั่นน่ะ ต้องเปลี่ยนใหม่”
บนดาดฟ้าหอดูดาว อัสรันกับเอมิเลียได้วางคิระลงบนโซฟาเพื่อเขาจะได้พักผ่อนและถอดหมวกและคลายคอเสื้อนักบินให้หายใจง่ายขึ้น
“คิระ”อัสรันถามถอดหมวก”สบายดีไหม”
“ใช่ ฉันสบายดี”คิระพยักหน้ายังเวียนหัวบ้าง”ขอโทษนะ”
“นายแน่ใจนะ”เอมิเลียขมวดคิ้ว”ฉันไม่เห็นนายแข็งทื่อในการต่อสู้มาหลายเดือน…มีอะไรกวนใจนายเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก…ฉันแค่เครียดนิดหน่อย แค่นั้น”
ในตอนนั้นประตูเปิดออก พวกเขาหันไปเห็นอิลลิเทียร์เข้ามา
“คิระ”เธออุทานเมื่อเห็นเขาซีดแค่ไหน”เกิดอะไรขึ้น”คิระหันไปตอบแต่ทันใดนั้นเขาเห็นภาพเฟรย์แทนที่จะเป็นเทียร์และดวงตาเขาก็เบิกกว้าง
“ฉัน…ฉัน…ขอโทษ”
“คิระ คิระ!!”
@@@@@@@@
เมอริวมาเยี่ยมมูที่ห้องพยาบาล และได้รับโทรศัพย์จากเอเทอร์นอล
“อะไรนะ เขาสบายดีไหม”
“ผมว่าเขาสบายดี มันอาจจะเกิดจากความเหนื่อย บอกมาแบบนั้นน่ะนะ”น็อคพูดไม่ค่อยเชื่อ
“งั้นฝากดูแลตอนเขาตื่นด้วยนะ”
“ครับ”น็อคตอบก่อนสายจะตัดไป
“คิระเหมือนจะสลบไปนะ แต่เห็นว่าไม่ได้บาดเจ็บจากสู้รบเลยนี่”
“ก็ไม่แปลกหรอกนะ”
มูได้รับการรักษาบาดแผลนอนพักอยู่ เขากำลังพลิกดูอัลบั้มรูปเก่าๆ เธอเหลือบมองหนังสือเก่าๆ
"นั่นอะไร?"
"เราพบมันในโคโลนี่"มูอธิบาย"ไม่ต้องสงสัยครูเซ่มอบมันให้เรา"
เมอริวเปิดอัลบั้มมองรูปในหนังสือและเปิดผ่านไปทีละหน้า มีรูปถ่ายของพ่อมู
"พ่อของฉันน่ะ หลงตัวเอง โลภมาก ชอบคิดทำอะไรเกินตัวอยู่เรื่อย ท่านตายไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันจำได้แต่เรื่องแบบนี้เท่านั้นเอง แต่ว่า ใครจะไปเชื่อล่ะ ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้"
มูนึกถึงราอูลที่โกรธเกรี้ยวและบ้าคลั่ง
"แถมยังเป็นของผิดพลาดซะอีก เพราะอายุของเซลสั้นมาก ก็เลยแก่ตัวอย่างรวดเร็ว มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย"มูพูด เมอริวลูบหัวเขา
"มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกน่ามู"เมอริวกล่าว
"เจ้านั่นน่ะ ไม่มีทั้งอดีตและอนาคต ดีไม่ดีอาจจะรวมทั้งตัวตนของมันด้วย"
"เพราะอย่างงั้นเขาก็เลยคิดจะทำลายโลกนี้ไปด้วยงั้นเหรอ"
"ฉันไม่ยอมให้ทำอย่างนั้นหรอกนะ ไม่มีทาง"มูกล่าว
"อย่าพูดแบบนี้อีกเลย"
"ผมขอโทษ"มูพูด ก่อนทั้งสองจะจูบกัน
@@@@@@@@@
เอเทอร์นอล
คางาริรีบขึ้นชัตเติ้ลมาที่เอเทอร์นอลตามที่คิระร้องขอ เธอเข้าไปในห้องที่คิระอยู่ข้างใน มีคิระ ลักซ์ น็อค อัสรันอยู่ข้างใน
"ขอบคุณที่มาคางาริ"คิระพูดมอบกรอบรูปให้เธอ
เธออ้าปากค้างขณะที่ถือมัน มือเธอสั่นดึงรูปถ่ายที่พ่อของเธอให้ เป็นภาพเดียวกันสองใบ มาจากไหนกัน?
"คิระ?"
คิระเริ่มตัวสั่นมองออกไป ความทรงจำสถานที่นั่นฉายเข้ามาในหัว
“ขอฝากเขาไว้กับพี่ได้ไหม”ลักซ์กระซิบกับเทียร์
“ไม่เป็นไร ไปเถอะ”
ลักซ์พยักหน้าและเธอหันไปหาน็อคกับทีฟาที่ผงกศีรษะและออกไป อัสรันก็จับแขนคางาริออกไปพร้อมกัน
เมื่อประตูปิดลง คางาริดึงแขนออก“นี่นายจะทำอะไรน่ะ”
“ให้เวลาเขาอีกหน่อยสิ”อัสรันบอกและคางาริสีหน้าอ่อนลง”ท่าทางเจ้านั่นน่ะตอนนี้คงโทรมเต็มที่แล้วล่ะ”
“อืม…
“เสียงนั่นน่ะเธอรู้จักรึเปล่า”
“เสียง โอ้ เฟรย์น่ะเหรอ ก่อนนี้น่ะเธอเคยอยู่ที่อาร์คแองเจิ้ล เป็นเพื่อนของพวกคิระน่ะ”
“อย่างงั้นเหรอ”อัสรันพยักหน้าหันไปทางนีล”เพราะงั้น…นายเลยกลับไปหาเธอเหรอ”
“ใช่”ทีฟาถอนหายใจ”โดยส่วนตัวฉันไม่ชอบเธอเท่าไหร่ แต่…เธอยังเป็นเพื่อนเราอยู่”
“ยังมีโอกาสหน้าอีกคะ”ลักซ์ยิ้มและจับแขนเพื่อนสาว”เราจะได้เจอเธออีกครั้ง”
“ใช่"ทีฟาปรับอารมณ์ใหม่"ฉันจะไปหาอะไรกิน พวกคุณจะมาด้วยไหม”
“ไม่เป็นไรขอบคุณ”อัสรันพูด”ฉันจะอยู่เฝ้าคิระ”
“ฉันด้วย”คางาริกล่าว
“ได้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นบอกฉันนะ”น็อคเดินไปโดยมีสองสาวกอดแขนไว้ แต่ก่อนจะเลี้ยวเขาหันกลับมาเสริม”และทำตัวดีๆด้วยล่ะ”
“เฮ้”คางาริตะโกน”นั่นหมายความว่าไง”
ถึงตอนนั้นคู่รักสามเส้าก็หายไปแล้วและคางาริก็ส่งเสียงฮึดฮัด
“ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร…”อัสรันยิ้มขยับเข้าใกล้เธอก่อนจะพูดต่อ ภายในห้องพยาบาล เทียร์เห็นคิระพยายามกลั้นน้ำตาและเอามือวางบนไหล่
"คิระ"
"ผม....ผมไม่เป็นไร ผมจะไม่ร้องไห้แล้ว เพราะผมตัดสินใจแล้ว"
"จะร้องไห้ออกมาก็ได้นะ เพราะว่าคนเราน่ะร้องไห้ได้ยังไงล่ะ"
คิระบ่อน้ำตาแตกและเอาหัวหนุนตักของแบล็คเซเฟอร์ อิลลิเทียร์ลูบผมเขาเบาๆ
"คิระน่ะ ฝันร้ายมามากพอแล้วละค่ะ"
@@@@@@@@
ความคิดเห็น