NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Gundam Seed Extended : Bluedevil from Mars

    ลำดับตอนที่ #7 : Phase 7 : Fading Light

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.69K
      74
      28 มิ.ย. 64

    เฟส 7 : ประกายแสง

    2 กุมภาพันธ์ , CE71

    อาร์คแองเจิ้ล

    เด็กสาววัยรุ่นสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนกุดเปิดไหล่  กระโปรงยาวสีม่วงและผมสีชมพูยาวสลวย กิ๊บติดผมสีทองและตาสีฟ้า

    ในบรรดาคนทั้งหมดที่เซ็ตสึนะช่วยได้ คนที่อยู่ในยานกู้ภัยไม่ใช่ใครนอกจากไอดอลชื่อดังและลูกสาวของประธานสภาแพลนท์ ลักซ์ ไคลน์

    เพื่อนคนหนึ่งจากเฮลิโอโปลิสเคยพูดไว้ว่าวิดีโอไม่สามารถจับภาพความงามที่แท้จริงของหญิงสาวได้ ในเวลานั้น เซ็ตสึนะปฎิเสธคำกล่าวอ้างนี้ว่าเป็นการเสียดสี แต่การได้เห็นลักซ์ด้วยตาตัวเองพิสูจน์ว่าคำกล่าวอ้างนี้เกินกว่าที่คิดไว้อีก

    ไอดอลน่ารักมากในวิดีโอ แต่โดยส่วนตัวแล้ว เธอมีความสดใสที่แม้แต่สาวยอดนิยมทั่วไปอย่างเฟรย์(แต่นิสัยเสีย)ก็ไม่อาจเทียบได้ เซ็ตสึนะรู้ดีว่าลักซ์สวย แต่เมื่อเห็นเธอใกล้ๆ เธอดูสมเป็นเทพธิดาหรือนางฟ้า ไม่ก็เหนือกว่า

    เด็กสาววัยรุ่นแสนสวยลอยออกมาจากไลฟ์พ็อด ท่าทางสนุกสนานและดวงตาสีฟ้าสดใสของเธอดึงดูดคิระ ผู้ซึ่งจับเธอไว้อย่างโง่เขลา

    "ขอบคุณมากนะค่ะ"เธอพูดพร้อมยิ้มอย่างสุภาพ คิระหน้าแดงเมื่อเห็นความงามอันเงียบสงบ

    "เอ่อ....ไม่เป็นไรครับ"เขาตอบ เด็กสาวมองตรากองทัพโลกบนไหล่เครื่องแบบคิระอย่างสงสัย และเหลือบมองเจ้าหน้าที่กองทัพโลกคนอื่นๆอย่างไม่แน่ใจ

    "โอ้...นี่ไม่ใช่ยานของซาฟท์สินะค่ะเนี่ย"

    ฝูงชนที่รวมตัวจ้องมองเธอด้วยความตกใจอย่างที่สุด เกือบ...

    "คุณ....คุณคือ....ลักซ์ ไคลน์"ลิซพูดอย่างตกตะลึง

    คริสมองน้องสาวของเขา ดวงตาเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นลักซ์ เธอเป็นแฟนพันธุ์แท้ของลักซ์ ไคลน์ที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยพบ

    "ใช่แล้วค่ะ"

    "คุณหญิงไคล์คือ..."เธอพูดติดอ่างเดินไปหาลักซ์"คะ คือ...ยินดีที่ได้รู้จัก! ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม"

    คริสส่ายหัวและถอนหายใจ

    "ลิซ...คุณไคลน์ผ่านอะไรมามากหลังเหตุการณ์ที่ผ่านพ้นไป อย่ารบกวนเธอเหมือนแฟนเกิร์ลที่บ้าคลั่ง อย่างน้อยจนกว่าเธอจะได้พักผ่อน"

    หลังจากบอกแฟนคลับ เธอมองไปรอบๆราวกับกำลังพิจารณาลูกเรือก่อนจะพูด

    "เอ่อ ขอโทษนะ ขอถามได้ไหมว่าคุณคนไหนคือเซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์"

    "คุณมีโอกาสพบเขาทีหลัง แต่สำหรับตอนนี้ฉันอยากให้คุณและเขามากับเรา และบอกว่าไปทำอะไรในยานกู้ภัย"

    "ค่ะ"

    มูยิ้ม"ถึงอย่างนั้น อย่างน้อยถ้าคุณอยากเห็นหน้าคนที่ช่วยคุณไว้ เขาอยู่ตรงนั้น ร่างคนแคระคงทำให้คุณไม่คิดว่าเป็นเขา"

    ลักซ์หันไปมองเซ็ตสึนะอย่างประหลาดใจครู่นึงและยิ้ม

    "ฉันรู้ว่าฉันพูดไปแล้ว แต่ฉันขอบคุณจริงๆที่คุณช่วยชีวิตฉันไว้"

    "เอ่อ ใช่ นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำ ดังนั้น...ผมก็เลยทำ"เซ็ตสึนะพูดเกาหัวตัวเอง

    "เป็นเรื่องดีที่ได้รู้ว่าผู้ช่วยชีวิตฉันมีจิตใจดี"ลักซ์ยิ้มเอื้อมมือลูบหัวอย่างอดไม่ได้"และ...คุณก็น่ารักมากด้วย"

    "อืม ขอบคุณ"เซ็ตสึนะหน้าแดง

    "แล้วไหนหุ่นยนต์ของคุณล่ะ"ลักซ์ถามยกฮาโล่"นี่คือพิ้งจัง"

    จากนั้นลักซ์เห็นกระรอกบินสีเหลืองร่อนลงบนหัวเซ็ตสึนะ

    "ชาชาๆๆๆ"กระรอกร้อง

    "ว้าว มันน่ารักมาก"ลักซ์ยิ้ม

    "แฟนเกิร์ล! ฮาโล่! แฟนเกิร์ล"พิ้งจังตะโกน

    ขณะเดียวกันคริสมองทั้งคู่สนทนาเรื่องหุ่นยนต์สัตว์เลี้ยง

    "คนที่สร้างสิ่งนี้หวังว่าเขาจะไม่มาเจอหน้าฉัน ฉันอยากจะเตะตูดซาล่าที่สร้างไอ้สิ่งบ้าๆนี้กับโทริและชาช่า"

    ราวกับมีเวทมนตร์ โทริตกลงมาบนศีรษะของเขาและหุ่นกระรอกชาช่าก็วิ่งไต่ขึ้นตัวคริส

    "โทริๆๆ"

    "ช่าๆๆๆ

    "ฮาโล่ๆๆๆ"พิ้งจังตอบกลับ

    "ใครก็ได้เอาไอ้3ตัวนี้ออกไปจากฉัน ก่อนที่ฉันจะโยนมันเข้าแอร์ล็อคออกไป"เขาตะโกน"ทำไมหุ่นยนต์น่ารำคาญพวกนี้มักจะเกาะติดฉัน? ฉันเป็นแม่เหล็กดึงดูดพวกนี้เหรอ"

    เกือบทุกคนหัวเราะเยาะ คิระรับโทริและพิ้งจังไว้ในมือ ขณะที่ชาช่าวิ่งกลับมาหาเซ็ตสึนะ

    "ขอบคุณค่ะ"ลักซ์พูดขณะคิระมอบหุ่นยนต์เธอคืนให้"ฉันยินดีที่จะให้ลายเซ็นเธอ และโปรดเรียกฉันว่าลักซ์"

    "จริงเหรอ! ใครก็ได้เอาปากกากับกระดาษมาให้ฉันที เร็วเข้า"ลิซตะโกนด้วยความดีใจ

    "อืม สิ่งต่างๆเริ่มน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ"มูยิ้ม

    @@@@@@@@@@@

    อาร์คแองเจิ้ล

    ห้องกัปตัน

    “เธอรู้ไหมว่าอาจทำอันตรายทุกคนบนยานด้วยการเล่นเป็นอัศวินในโมบิลสูทส่องแสง”นาทาลถาม

    “ฉันปล่อยให้เธอตายไม่ได้”

    เซ็ตสึนะและลักซ์เพิ่งอธิบายเสร็จว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเดินทางไปยังยูนิอุสเซเว่นและเซ็ตสึนะช่วยชีวิต การที่เซ็ตสึนะพบศัตรูที่หลบหนีหลังการสู้รบไม่ใช่ลางดีสำหรับเจ้าหน้าที่ยานทั้ง3

    ตอนนี้นาทาลกับเซ็ตสึนะจึงโต้เถียงกัน

    “แล้วเธอจะให้ทุกคนบนยานตกอยู่ในอันตรายเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว”

    “ถ้าผมไม่ก้าวเข้าไป เธอจะถูกฆ่าตายแน่”

    “ชีวิตไอดอลคนนึงมีค่าอะไรเมื่อเทียบกับชีวิตผู้โดยสารทั้งหมดของอาร์คแองเจิ้ล”

    “บอกตามตรงผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่าไม่ควรมีใครถูกฆ่าโดยไม่จำเป็น”

    นาทาลกำลังจะตอบ แต่เมอริวพูดก่อน

    “เซ็ตสึนะ ตามที่ร้อยตรีบาจิรูลพูด เธออาจนำอันตรายมาสู่ยานของเราหากสิ่งที่ลักซ์บอกเป็นความจริง อาจมีคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับนักบินCGUEที่เธอโจมตี พวกเขาอาจเข้าโจมตีเราเพราะตามล่าลักซ์”

    “ถ้าอย่างนั้นผมจะจัดการเองเมื่อพวกเขามา”

    “เซ็ตสึนะ ความมุ่งมั่นที่จะปกป้องเจ้าหญิงสีชมพูนั้นน่าน่าชื่นชม แต่ถ้าเราเผชิญหน้ากับกลุ่มทหารรับจ้างที่เชี่ยวชาญการซุ่มโจมตี เธอไม่ควรคิดว่าจะเผชิญหน้าได้ด้วยตัวเอง”มูกล่าว

    “ด้วยทิศทางการสนทนานี้ฉันไม่มีทางเลือกอื่น”

    “เธอหมายความว่ายังไง”

    “จากมุมมองของฉัน ดูเหมือนคุณอยากปล่อยให้กลุ่มทหารรับจ้างฆ่าเธอเพื่อเลี่ยงการต่อสู้”

    “ระวังปาก…”นาทาลจะพูด

    “ไม่มีใครพูดถึงการปล่อยให้คุณไคลน์ถูกฆ่า แต่เธอต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของทุกคนบนยาน เช่น เพื่อนๆของคุณ”

    “….”

    “ช่วยระวังคำพูดของเธอด้วย คราวนี้ฉันจะปล่อยผ่านไป”

    “ครับ”เซ็ตสึนะไม่กังวลมากเกี่ยวกับคำเตือนที่ได้รับ

    “เรายังต้องหาห้องให้มิสไคลน”นาทาลพูด

    “ฉันคิดว่ามีวิธีแก้ปัญหานี้”มูยิ้มทำให้เซ็ตสึนะเบิกตากว้าง

    เซ็ตสึนะรู้อยู่แล้วว่ามูต้องการนำทางการสนทนาไปทิศทางไหน

    “ห้องพันเอกของเซ็ตสึนะแทบจะว่างเปล่า ทำไมไม่ให้เธออยู่ในห้องเขาล่ะ”

    “ฉันไม่มีปัญหาเรื่องนั้น”เมอริวกล่าว

    และเท่าที่กันดั้มไมสเตอร์เซ็ตสึนะหรือเออร์เนสตี้เกลียดที่จะยอมรับ เขารู้สึกดีใจและตื่นเต้น

    @@@@@@@@@@@

    แพลนท์

    อัสรันไปขึ้นยานและเห็นพ่อของเขาคุยกับผู้บัญชาการครูเซ่ เขาทักทายและผ่านไปแต่พ่อเรียกให้กลับมาคุย


    "คงรู้เรื่องลักซ์แล้วใช่มั้ย?"แพทริคถาม


    "ครับ"เขาพูดหันไปหาครูเซ่"แต่ว่าท่านครับ เวอซาเรียสคงจะไม่...."


    "เฮ้ๆ เธอนี่ใจดำจริงๆนะ แน่นอนว่าพวกเราจะไปค้นหาตัวหล่อนนั่นแหละ"ราอูลพูดและเสริม"และฉันได้ยินว่าเจ้าหญิงกระหายเลือดจะกลับมาวันพรุ่งนี้และฉันไม่อยากอยู่ที่นี่รอเจอเธอ"


    "เข้าใจแล้วครับ"อัสรันหวังว่าเขาจะเจอเธอก่อนออกไปอีกครั้ง โดยหวังว่าเธอจะรู้เรื่องลักซ์ แต่เห็นชัดว่าราอูลต้องการหลีกเลี่ยงเธอ เนื่องจากเขาเป็นผู้สั่งโจมตีเฮลิโอโปลิส


    "เรื่องที่แกกับคุณหนูลักซ์เป็นคู่หมั้นกันน่ะรู้กันไปทั่วทั้งแพลนท์แล้ว เพราะงั้นหน่วยครูเซ่ที่แกสังกัดอยู่จะมัวพักผ่อนไม่ได้หรอก"


    "แต่ว่า..."


    "หล่อนเป็นไอดอลของเรานะ ฝากด้วยล่ะครูเซ่"แพทริคตัดบท


    "ครับ"ทั้งสองทำความเคารพและแพทริคก็จากไป


    "งั้นแสดงว่าจะให้ผมช่วยพวกหล่อนกลับมาสินะครับ"อัสรันกล่าว


    "ก็คงงั้น ไม่ก็ร้องไห้กอดศพกลับมาให้ได้ละมั้งนะ"ราอูลกล่าว ทำให้อัสรันมองด้วยความตกใจ"ไม่ว่าจะทางไหน ฉันคิดว่ายังไงซะผู้บัญชาการซาล่าคงบังคับให้เธอไปอยู่ดีนั่นแหละ เชื่อสิ"

    @@@@@@@@@@@

    เมื่อตัดสินว่าลักซ์อยู่ในห้องของเซ็ตสึนะ นักบินกันดั้มตัดสินใจไปเยี่ยมพ่อบุญธรรมของเขาที่ศูนย์แพทย์

    “ทุกอย่างเรียบร้อยดี”หุ่นกระรอกพูดไต่ขึ้นมาที่มือ

    “ขอบคุณ”เซ็ตสึนะปล่อยมันโดดจากมือ

    “พ่อ ผมรู้ว่าพ่อแค่อยากปกป้องฉัน แต่ฉันเป็นคนเดียวที่ควรตกอยู่ในอันตรายที่อาร์เทมิส”

    “คุณดูไม่เหมือนคนที่ทำอะไรบางอย่างให้ตัวเองได้รับอันตราย”อีกเสียงหนึ่งดังจากด้านหลัง เขาหันไปดูลักซ์

    “โอ้ ลักซ์ ผมคิดว่าคุณอยู่ที่ห้องผม”

    “ขอโทษค่ะ แต่ฉันถามว่าออกไปได้ไหม แต่ไม่มีใครตอบเลย ฉันเลยออกมาเอง”

    “แต่ประตูล็อคไว้นะครับ”เขาไม่ชอบความคิดที่ขังเธอไว้ แต่กัปตันสั่งว่าเธอห้ามออกจากห้อง เขาเห็นด้วยเพราะหน้าตาเป็นที่รู้จักเกินไป

    “พิ้งจังปลดล็อคประตูได้ค่ะ”ลักซ์ยกฮาโล่สีชมพูขึ้น

    “ไม่เป็นไร ผมแค่แปลกใจเท่านั้น”

    จากนั้นลักซ์หันมามองรัมบา ราล

    “ชายคนนี้คือพ่อของคุณเหรอค่ะ”

    “จริงๆแล้วก็พ่อบุญธรรม”

    “เข้าใจแล้วค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเขา”

    “เขาถูกยิงเพราะพยายามปกป้องผม”

    “เสียใจด้วยนะค่ะ แต่ฉันไม่คิดว่าคุณควรจะรู้สึก…“ท้องลักซ์ร้องขึ้นมา

    เซ็ตสึนะยิ้มกลั้นหัวเราะไว้

    “มาเถอะ ผมจะพาไปที่โรงอาหาร”

    ทั้งสองเดินไปที่โรงอาหาร ระหว่างทางลักซ์ถามขึ้นมา

    “ฉันสงสัยตั้งแต่ขึ้นยานแล้วค่ะ เซ็ตสึนะไม่ใช่ชื่อจริงของคุณสินะ”เด็กสาวดูไม่พอใจเล็กน้อย

    “เป็นโค้ดเนมในฐานะนักบินกันดั้มไมสเตอร์”

    “กันดั้มไมสเตอร์”ลักซ์ขมวดคิ้วสงสัย เซ็ตสึนะรู้ตัวว่าพูดมากไป

    “ต้องขอโทษด้วยครับที่ให้ชื่อปลอม แต่มันจำเป็น”

    “เพราะอะไรค่ะ”

    “ผมเป็นหลานชายของสมาชิกวุฒิสภาแพลนท์เอซาเลีย จูลด์”

    นัยน์ตาของลักซ์เบิกกว้างราวกับตกใจ เธอยกมือจับใบหน้าของเขาไว้

    “เอลคุง”

    เซ็ตสึนะชะงัก ทำไมเธอรู้ชื่อจริงของเขาได้

    ก่อนเขาจะถามพวกเขาได้ยินเสียงโต้เถียงดังมาแต่ไกล…มันเกิดอะไรขึ้น พวกเขาเข้ามาดูสาวๆทะเลาะกัน สาวผมแดงปฎิเสธอย่างดื้อรั้น เฟลท์ถามว่าทำไม เมื่อคิระถามคาสึอิ เขาถอนหายใจบอกว่าอาหารของผู้หญิงคนนั้น มิลี่กับลิซอยากให้เฟรย์เอาไปให้

    “ออกแรงซะบ้างอัลตาร์”คริสพูด

    “ฉันไม่เอาหรอกนะ เรื่องอะไรจะไปหายัยโคออดิเนเตอร์คนนั้นล่ะ น่ากลัวจะตาย”

    “เฟรย์”เด็กสาวผมน้ำตาลกระซิบเหลือบมองโคออดิเนเตอร์2คนในห้องสังเกตปฎิกิริยาของคิระ แม้เขาพยายามปกปิดว่ามันทำร้ายความรู้สึกเขายังไง ลิซยังใจเย็นอยู่ นี่คือเฟรย์

    เฟรย์สังเกตเห็นพวกเขารีบขอโทษอย่างน่ารักและแก้ตัว

    “ตะ แต่ว่าไม่นับคิระกับคริสนะจ๊ะ”เธอหันไปหามิลี่”ฉันรู้อยู่แล้วละน่า แต่เด็กนั่นเป็นคนของแพลนท์ใช่ไหม โคออดิเนเตอร์ไม่ใช่แค่ฉลาดกว่าแต่ยังแข็งแรงอีกด้วย เกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไง เนอะ”เธอหันไปหาคิระหวังว่าจะได้รับความเห็นใจจากเขา เด็กชายหันหน้าออกไป ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรหรือพูดอะไร

    “เฟรย์”มิลี่ดุ

    “เธอแค่ดูถูกคนอื่นทุกครั้งที่อ้าปากใช่ไหม”ลิซถามอย่างประชดประชัน

    “แต่ฉันว่าหล่อนคงไม่โดดเข้ามาเล่นงานเธอทันทีหรอกน่า”คาสึอิพูด

    “ใครจะรู้ได้ล่ะ ความสามารถของโคออดิเนเตอร์น่ะดูเผินๆไม่มีใครดูออกหรอกนะ”เฟรย์กล่าว

    “ตายแล้วใครแข็งแรงมากๆล่ะค่ะ”

    ทุกคนเห็นเซ็ตสึนะเดินเข้ามากับลักซ์ ฮาโล่โดดเด้งอยู่ข้างๆ

    “นายพาเธอมาที่นี่ทำไม”เฟรย์ตะโกนอย่างฉุนเฉียวที่เซ็ตสึนะไปยุ่งกับลักซ์ 

    “เพราะฉันจะเอาอาหารไปให้”เซ็ตสึนะตอบอย่างเฉยเมย ซ่อนความรำคาญของเขาไว้

    “เธอไม่ควรได้รับอนุญาติให้ทำอะไรเลย เพราะเธอเป็นโคออดิเนเตอร์”

    “แล้วไง”เซ็ตสึนะถามอย่างไม่ใส่ใจ

    “เธอเป็นพวกซาฟท์ เธอเป็นศัตรู เราควรปล่อยให้เธออดตาย ไม่ใช่ให้อาหารเธอ”

    “ไม่ใช่นะค่ะ จริงอยู่ฉันเป็นพลเมืองของแพลนท์ แต่ไม่ใช่ซาฟท์ คุณเองก็ไม่ใช่คนของกองทัพโลกใช่ไหม ถ้างั้นเราก็เหมือนกันสิ”ลักซ์ยื่นมือออกมา”ฉันว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้”

    “อย่าล้อเล่นนะ เป็นโคออดิเนเตอร์แท้ๆ อย่ามาทำตีสนิทนะ”

    คิระฟังเงียบๆรู้สึกแน่นหน้าอกขณะความโศกเศร้าครอบงำ

    “พวกเธอโคออดิเนเตอร์เป็นศัตรูของมนุษย์ชาติ สัตว์ประหลาดที่คล้ายเรา สมควรตายให้หมด”

    หนุ่มผมเงินโกรธเฟรย์มากกว่าทุกที เนื่องจากการตะโกนเรื่องเผ่าพันธุ์ คิระได้รับบาดเจ็บทางจิตใจและอาจกลั้นน้ำตาเมื่อหญิงสาวในฝันของเขาพูดถึงอคติต่อโคออดิเนเตอร์

    ลักซ์ยังกังวลว่าสถานการณ์จะคลี่คลาย แม้เอลจะนิ่งเงียบและค่อนข้างสงบ เธอบอกได้เพื่อนผมเงินของเธอโกรธมาก แม้จะซ่อนความโกรธไว้ แต่ยังปรากฎในแววตาและมือกำหมัดแน่น

    ทุกคนเห็นได้ชัดว่าเซ็ตสึนะอยากรัดคอเฟรย์ซะตอนนี้ หากเฟรย์ยังพูดต่อ แต่เหมือนเธอจะไม่กล้าพูดอะไรแล้ว

    ในที่สุดเซ็ตสึนะผละจากเฟรย์ไปที่เคาเตอร์ซึ่งพ่อครัวกำลังแจกจ่ายอาหาร หลายคนโล่งใจ ลักซ์ตามเขาไป

    “เธอรู้ว่ามีการจำกัดอาหาร เราให้ได้ถาดเดียวเท่านั้น เธอต้องแบ่งกับเธอ อย่าถือสาล่ะเธอไม่ใช่คนเดียว”พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งกล่าว

    เด็กหนุ่มมองไปรอบๆและเห็นว่าพนักงานเสิร์ฟหมายถึงอะไร หลายคนใช้ถาดร่วมกัน เมื่อเห็นสิ่งนี้ เอลจินตนาการถึงการร่วมทาอาหารจานเดียวกับลักซ์โดยไม่ตั้งใจและต่อสู้กับหน้าแดง

    “ไม่เป็นไร ถาดที่ผมจะเอาไปเป็นของเธอเท่านั้น”เซ็ตสึนะพูด ทำให้ลักซ์ขมวดคิ้ว

    “แต่เอลคุง แล้วเธอล่ะ คุณต้องกินด้วยจะได้โตไวๆ”

    “ไม่เป็นไร คุณต้องการมันมากกว่าผม”เซ็ตสึนะพูดยื่นถาดอาหารให้

    “สัตว์ประหลาดอวกาศที่ถูกรับเลี้ยงตกหลุมรักเจ้าหญิงสัตว์ประหลาดอวกาศหรือไม่ มันสมเหตุสมผลเพราะพวกเธอดูเหมาะสมกัน”เฟรย์ตะโกนขึ้น

    เซ็ตสึนะคว้าถาดแน่นขึ้นและอาจเดินไปหาเฟรย์เพื่อตบหน้า ถ้าลักซ์ไม่วางมือบนไหล่และดึงเขาเบาๆไปที่ทางเข้าโรงอาหาร

    เมื่อทั้งสองออกจากโรงอาหารไปแล้วเสียงมิริอาเรียจากด้านหลัง

    “เฟรย์ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”

    เซ็ตสึนะตัดสินใจเพิกเฉยข้อโต้แย้ง รู้สึกขอบคุณมิริอาเรียที่พูดแทนเขาและในนามของลักซ์ เขาไม่ต้องการฟังสิ่งที่เฟรย์พูด เพราะนั่นมีแต่ทำให้เขาอยากชกเธอเท่านั้น

    @@@@@@@@@@@

    "แล้วจะทำยังไงกับเจ้าหญิงสีชมพูดีล่ะ"

    "เด็กคนนั้นน่ะเราคงจะต้องพาถึงฐานทัพดวงจันทร์แล้ว"บาจิรูลกล่าว"เธอเป็นพลเรือนไม่น่าจะไม่มีอันตรายใดๆเกิดขึ้น"

    "แน่นอนว่าไม่มีอันตรายร้อยตรี"มูพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยถากถาง"เธอเป็นลูกสาวของซีเกล ไคลน์ ประธานสภาของแพลนท์ กองบัญชาการคงจะยินดีตายชัก เพราะใช้ประโยชน์ได้เยอะแยะ"

    "ร้อยเอกฟลาก้า ฉันไม่ชอบมันไปมากกว่าคุณ"เมอริวพูดอย่างอดทน"แต่มันไม่มีทางเลือกจริงไหม"

    “จริงๆแล้วอาจมีวิธีอื่น”โจแอนนากล่าว”เราสามารถซ่อนเธอไว้ท่ามกลางพลเรือนเฮลิโอโปลิส เธอจะถูกส่งไปที่ออร์บ จากนั้นรัฐบาลของออร์บจะส่งเธอไปยังฐานทัพซาฟท์ใกล้ๆและพวกเขาจะส่งเธอกลับไปที่แพลนท์”

    “อืม…มันจะใช้ได้จริงเหรอ”เมอริวถาม

    “ถ้าทุกคนบนยานเห็นด้วย ใช่”โจแอนนาตอบ

    @@@@@@@@@@@

    กลับมาที่ห้องนอนของเซ็ตสึนะ กันดั้มไมสเตอร์และไอดอลนั่งเตียงฝั่งตรงข้ามกัน คนหลังมีถาดอาหารที่เธอกินอยู่

    “แน่ใจนะว่าไม่จำเป็น”ลักซ์ถามถึงอาหารที่เซ็ตสึนะมอบให้เธอ

    “ไม่เป็นไร คุณต้องการมันมากกว่าผม”

    “ฉันยอมรับว่าฉันต้องกินนิดหน่อย แต่ฉันต้องยืนกรานว่าคุณต้องกินด้วย”จากนั้นลักซ์ทำสิ่งที่เอลไม่(และคงไม่มีใคร)คาดหวัง ใช้ส้อมจิ้มอาหารยื่นให้เอลกิน

    เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าเซ็ตสึนะแดงระเรื่อเมื่อเขารู้ว่าลักซ์พยายามป้อนเขาด้วยส้อมที่เธอใช้อยู่ ถ้าคริสเห็น เซ็ตสึนะมั่นใจว่าเขาไม่มีวันเห็นตอนจบของเรื่อง 

    “เอ่อ…ลักซ์ ผมขอบคุณสำหรับข้อเสนอ แต่ผมเกรงใจ”

    “แต่เป็นสิ่งที่ฉันทำได้อย่างน้อยที่สุด หลังสิ่งที่คุณทำเพื่อฉัน ทั้งที่มันสร้างปัญหาให้คุณ”

    “ปัญหาอะไร”

    ลักซ์วางส้อมลงบนถาด

    “คุณพยายามดูแลฉันอย่างเต็มที่ แม้มันจะสร้างอันตรายกับยานได้ และคุณทำดีกับฉันแม้ฉันจะเป็นโคออดิเนเตอร์ แม้ว่าคนอื่นๆจะสับสนกับการปรากฏตัวของฉัน นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันทำได้เพื่อตอบแทนความเมตตาที่คุณมอบให้”

    เซ็ตสึนะประหลาดใจ ตอนแรกลักซ์ให้ความรู้สึกเหมือนสาวน้อยไร้เดียงสา แต่ตอนนี้เธอดูช่างสังเกตกว่าที่เอลคิดไว้มาก

    “ลักซ์ ไม่ต้องขอบคุณผมสำหรับอะไรทั้งนั้น ผมไม่ได้ช่วยคุณโดยหวังได้อะไรตอบแทน ผมทำเพราะมันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ผมไม่สนใจยีนของคุณ”

    “ฉันดีใจที่รู้ว่าคุณไม่ได้โทษฉันเรื่องนี้”

    “ไม่แน่นอน ไม่สำคัญหรอกว่าคุณเป็นเนเชอรัลหรือโคออดิเนเตอร์ คุณยังเป็นมนุษย์และเพื่อนของผมก็รู้เช่นกัน นอกจากนี้ ฉันมีพี่สาวคนหนึ่งที่เป็นโคออดิเนเตอร์”

    “จริงเหรอ แล้วคุณล่ะ”

    “ไม่ พ่อแม่ของฉันตัดสินใจให้เธอเป็นโคออดิเนเตอร์ พวกท่านตายตั้งแต่ผมเล็ก และจากผลการตรวจยีน ผมเป็นเนเชอรัล”

    “เข้าใจแล้วค่ะ ขอโทษสำหรับความสูญเสียของคุณ”

    “ไม่เป็นไร ผมไม่ได้พยายามทำลายอารมณ์ด้วยความเศร้า ผมแค่ต้องการบอกให้ชัดว่าไม่โทษที่คุณเป็นโคออดิเนเตอร์ ไม่ว่าคุณเป็นอะไร ผมยังเห็นคุณเป็นคนคนหนึ่ง”

    “งั้นคุณยอมรับฉันเป็นเพื่อนไหม”

    “แน่นอน”

    ฮาโล่สีชมพูในห้องเริ่มร้อง”เพื่อนใหม่ๆๆๆๆ”ไม่นานนักชาช่าก็เข้าร่วมกับเขา

    “ดูเหมือนหุ่นยนต์ของเราทั้งคู่มีความสุขมาก”

    เซ็ตสึนะและลักซ์ยอมรับกันและกันโดยธรรมชาติ…และบทสนทนาที่เหลือของพวกเขา

    “ขอทราบชื่อจริงหน่อยได้ไหมค่ะ”

    เซ็ตสึนะตะกุกตะกัก หน้าแดงและเกาหัวด้วยความเขินอาย

    “เออร์เนสตี้ ราล อิสมาอิล ครับ”

    “ขอบคุณนะค่ะเอลคุง”ลักซ์พูดและทำสิ่งที่เขาไม่คาดคิดอีกครั้งด้วยการลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู

    “ผมไม่ชอบที่ทำเหมือนผมเป็นเด็ก”เอลประท้วง

    “ช่วยไม่ได้นี่ค่ะ ต้องโทษที่คุณน่ารักเกินไป”ลักซ์ยิ้มและเอลแก้มแดง

    @@@@@@@@@@@

    ย้อนอดีต แอพิลิอุส

    8ปีก่อน

    อันธพาล3คนกำลังทุบตีเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าที่สวนสาธารณะ

    "ช่างน่าสมเพชอะไรขนาดนี้"

    "ใช่ ใครจะคิดว่าเนเชอรัลเท่าเทียบกับโคออดิเนเตอร์

    "เราจะทำให้ยัยขี้เหร่นี้รู้ว่าหล่อนคิดผิดแค่ไหน"

    "เฮ้ ยัยอ้วน"เอลตะโกนเตะเด็กที่โตกว่าคนหนึ่งไปข้างหลัง"แม่นายไม่ได้สอนให้สู้กับคนที่ขนาดเท่ากันเหรอ"

    เด็กผู้หญิงหัวโจกก้าวขึ้นมา

    "ทำอะไรน่ะ!?"

    "ทำไมนายถึงปกป้องคนทรยศต่อคนของเขา"

    "คนทรยศต่อพวกตัวเองเหรอ"เอลพูดด้วยความสงสัย

    "ใช่แล้ว"สาวไฮโซบอก"ยัยคนทรยศนี้อ้างว่าเนเชอรัลน่ารังเกียจเท่าเทียมกับเราโคออดิเนเตอร์ ดังนั้นเราจึงสอนบทเรียนให้เธอ"

    เอลมองไปที่เด็กสาว เด็กสาวอายุราวๆเขาดูหวาดกลัวและมีแผลตามตัว

    "ในกรณีนั้น...ฉันต้องเห็นด้วยกับเธอ พวกเธอมันโง่และบ้าพอๆกับพวกบลูคอสมอส"

    "ว่าไงนะไอ้ตัวเล็ก"นักเลงคนหนึ่งตะโกนเหวี่ยงหมัดใส่เขา

    เอลอาจจะตัวเล็กและอายุน้อยกว่าสองคนนี้ แต่เขาก็มีข้อได้เปรียบ เขาได้รับการ"สั่งสอน"ศิลปะการต่อสู้และการใช้อาวุธมาจาก"ห้องเรียนพิเศษ" ผู้สอนของเขาบอกว่าปีหน้าเขาพร้อมแล้วจะเข้าสู่สเตจต่อไป

    เอลยกแขนป้องกันหมัด เขาถอยกลับและเตะท้องให้แรงที่สุด เขากุมท้องส่งเสียงครวญคราง อันธพาลอีกคนกลัวและวิ่งหนีไปกับสาวไฮโซที่หวาดกลัว อันธพาลที่โดนเขาซัดก็ลุกขึ้นรีบตามไปเช่นกัน พวกเขาเป็นคนขี้ขลาด รังแกสาวน้อยตัวเล็กๆที่ไม่โต้กลับ แต่ทันทีที่มีคนโต้กลับ พวกเขาวิ่งหนีเหมือนคนขี้ขลาด

    เอลเดินไปหาเด็กสาวที่โดนรังแกซึ่งมีผมสีชมพู

    "เธอโอเคมั้ย?"เขาถามคุกเข่าลง

    "ค่ะ"เด็กสาวพูด"ขอบคุณที่ช่วยนะค่ะ"

    เด็กชายจับมือของเธอและเอลช่วยให้เธอลุกขึ้นยืน เด็กสาวมีรูปร่างค่อนข้างสะบักสะบอม เธอมีรอยฟกช้ำและรอยแดง แต่ดูเหมือนไม่ได้เจ็บหนักอะไร

    "ไปเถอะ ฉันจะพาเธอไปหาป้ากับลุง"เขาพูดช่วยเด็กสาวที่บาดเจ็บไปบ้านตระกูลจูลด์"ฉันชื่อเออร์เนส ราล อิสมาอิล"

    "ฉัน--"

    @@@@@@@@@@@

    ลักซ์แนะนำตัวด้วยชื่อปลอม พวกเขาเป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กกัน ก่อนที่เอลจะกลับไปที่โลกหายไปนานถึง4ปีและกลับมาแพลนท์ทำงานวิจัยพลังงานแสงอาทิตย์อย่างลับๆ

    ลักซ์มีความสนใจและได้ปลอมตัวเป็นเด็กสาวที่ชื่อชาล็อตเข้าไปร่วมโครงการและเป็นผู้ช่วยเขา เธอดีใจที่ได้ใกล้ชิดเพื่อนสมัยเด็กแม้เขาจำเธอไม่ได้ 

    เธอไม่เคยเปิดเผยแต่ ลักซ์รู้ตัวว่าตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้ว

    ต่อมาเกิดอุบัติเหตุในห้องวิจัยทำให้เกิดระเบิดและตัวเขาถูกระบุว่าเสียชีวิตทำให้เธอเสียใจมาก 

    จนกระทั่งเธอได้พบเขาอีกครั้ง

    @@@@@@@@@@@

    สะพานเดินเรือ


    ที่บริดจ์ พาลกำลังดื่มน้ำและดูหน้าจอเรดาห์

    "หือ?"เขาเห็นบางอย่างและปล่อยขวดน้ำไปและกดคีร์ข้อมูล

    "กัปตันครับ พบสัญญาณของกองทัพโลกครับ"พาลร้องเรียก

    ราเมียสมาดูหน้าจอคอมของเธอเข้ามาดูหน้าจอของพาล

    "ไม่ผิดแน่นะ"ราเมียสถาม

    "ไม่ผิดแน่ครับนี่เป็นสัญญาณของพาลุสกองเรือที่8ของกองทัพโลกครับ"พาลตอบอย่างมั่นใจ

    นาทาลเข้ามาดูอีกคน

    "ติดต่อได้รึเปล่า"นาทาลถาม

    "จะลองดูครับ"พาลรีบเปิดการสื่อสาร ตัวภาพไม่ขึ้นเพราะคลื่นรบกวน

    "ซ่าๆๆ นี่กองเรือที่8 มอนต์โกเมอรี่เรียกอาร์คแองเจิ้ล ได้ยินแล้วตอบด้วย"

    "นี่มันหน่วยที่อยู่ในสังกัดของท่านเสนาธิการฮาร์เบอตันสินะ"ราเมียสยิ้ม

    "กำลังตามหาพวกเราอยู่เหรอเนี่ย"นอยแมนด์กล่าวขึ้น ลูกเรือเริ่มเข้ามาดูที่จอของพาล

    "พิกัดล่ะ?"นาทาลถาม

    "หน่วยของพันตรีค็อปแมนเหรอเนี่ย แจ๋วมาก"แชนโดร่ากล่าว

    "รู้สึกตอนนี้จะอยู่ห่างจากพวกเรามากครับ"พาลตอบนาทาล

    "แต่ถ้าไปรวมตัวกันได้คงพอวางใจได้แล้วล่ะ"นอยแมนกล่าว

    เมอริวยิ้มออกมา

    @@@@@@@@@@

    เวอซาเรียส

    "กัปตัน ตรวจพบกองยานกองทัพโลก3ลำครับ"

    "มาไกลขนาดนี้เลยเหรอ แต่มาทำอะไรแถวนี้นะ"ลูเซียสพูดอย่างสงสัย

    "อาจจะเป็นยานคุ้มกันยานมีขา"กัปตันลีกล่าว

    "พวกมันยังไม่รู้พิกัดของเราสินะ?"ไดอาน่าถาม

    "ไม่ทราบครับ เราอยู่ใกล้กับซากโคโลนี่ อาจจะตรวจจับเราได้ก็ได้"

    "อืม....ถ้าพวกเขาตรวจพบเรา พวกเขาจะแจ้งยานมีขาและขึ้นอยู่กับกัปตันยานลำนั้นว่าจะหนีหรือมาช่วยเหลือ"ไดอาน่าคร้ำครวญว่าจะทำยังไงดี

    "เวอซาเรียสติดต่อเข้ามาครับ"

    ไดอาน่าถอนหายใจ เธอเกลียดที่ต้องรับคำสั่งชายคนนั้น แต่คำสั่งคือคำสั่ง จนกว่ายานมีขากับยานสีดำจะถูกจับหรือถูกทำลายเธอก็ติดอยู่กับมัน

    "ผู้บัญชาการเคสเซล ดูเหมือนเรามีแขกมา มันน่าจะเป็นกองเรือที่ออกมารับ เราน่าจะจัดการมันทันที"

    "แล้วเรื่องค้นหาลักซ์ ไคลน์ล่ะ?"ไดอาน่าถาม เธออยากรีบหาลักซ์ ไคลน์ให้เจอจะได้แยกจากครูเซ่เร็วๆ

    "แน่นอน พวกเราจะค้นหาลักซ์ ไคลน์ต่อไป แต่ว่าเราจะทิ้งเจ้านั่นเพื่อเด็กผู้หญิงคนเดียวไม่ได้หรอก"ราอูลตอบ

    ไดอาน่าฟังแล้วยอมรับและสองนายพลเริ่มวางแผน

    @@@@@@@@@@@@

    เซ็ตสึนะออกจากห้องของลักซ์ เขาเดินไปตามทางเดิน แต่ไม่ทันไรก็เจอกับไซ

    “เฮ้ เซ็ตสึนะ”

    “มีอะไร?”เซ็ตสึนะไม่เต็มใจจะคุยกันแฟนของเฟรย์ในตอนนี้

    “มิลี่เล่าให้ฉันฟังแล้ว อย่าห่วงเลยฉันจะไปดุเฟรย์ให้เอง”ไซตบไหล่เซ็ตสึนะ

    “แล้วนายก็รู้ว่าถ้านายพยายามทำร้ายฉัน ฉันจะส่งนายไปห้องพยาบาล”เซ็ตสึนะพูดอย่างจริงจังแต่ไซหัวเราะอยู่ดี

    หูทั้งสองกระตุกกระหันหันเมื่อได้ยินเสียงที่ไพเราะที่สุดที่พวกเขาเคยได้ยิน ลักซ์ ไคลน์เป็นที่รู้จักด้วยเสียงร้องของเธอในแพลนท์ แม้ในสถานการณ์นี้ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อเธอ เท้าของเซ็ตสึนะเดินตบเท้าตามท่วงทำนอง

    “เด็กผู้หญิงคนนั้นเหรอ เสียงเพราะจังเลย”ไซพูดและครั้งหนึ่งเซ็ตสึนะพยักหน้าเห็นด้วย”แต่ที่เสียงดีน่ะมาจากการตัดต่อยีนมาแหงๆเลย”

    ความตึงเครียดถูกแทนที่ด้วยความอิ่มเอมใจอย่างกระตือรือร้น โดยเฉพาะเฟรย์ที่รู้จากคู่หมั้นเธอว่าพ่อของเธอมากับกองยานด้วย เธอร้องไห้ด้วยความโล่งอก คิระยิ้มเมื่อเห็นสีหน้ามีความสุขของเฟรย์ รอบยิ้มเธอทำให้เขานึกถึงสาเหตุที่เขาปกป้องยาน ไม่ใช่เพื่อนที่เขาถูกบังคับให้สู้

    @@@@@@@@@@@

    เวอซาเรียส

    อัสรันนั่งอยู่ในค็อกพิทของอีจิสเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ รอบตัวเขาจินน์กำลังเตรียมอาวุธหนัก ยกเว้นโมบิลสูทสีแดงตรงข้ามเขาคือCGUEของสเลน ทรอยยาร์ต

    มีบางอย่างเกี่ยวกับจินน์ที่ทำให้เขาไม่สงบ เขาไม่รู้มันคืออะไร แต่มีบางอย่างทำให้เขาไม่สบายใจอย่างแน่นอน

    อัสรันติดต่อไปยังCGUEของสเลน

    “สเลน ทำไมนายไม่ติดCGUEด้วยอาวุธหนักเหมือนคนอื่น”

    “ฉันไม่ต้องการอาวุธแบบนั้น”สเลนกล่าว”ปืนไรเฟิลและดาบมากเกินพอสำหรับพวกกระจอกนั้น”

    “อ่อนแอ?”

    “ใช่ เนเชอรัลที่น่าสมเพชพวกนั้นล้วนแต่อ่อนแอ แม้พวกเขาจะสร้างโมบิลสูทสำหรับเนเชอรัลได้ แต่พวกนั้นไม่มีหวังจะมีทักษะแบบโคออดิเนเตอร์”สเลนพูดอย่างไม่ใส่ใจ”พวกมันเหมือนฝูงแกะ”

    @@@@@@@@@@

    “เอาล่ะ พวกนายรู้การซ้อมแล้ว”ฮิลด้าพูดกับสหายขณะเข้าใกล้ยานรบ”พิการ”

    “มันไม่สนุกเลย พวกนั้นไม่มีโอกาสชนะพวกเรา”มาร์สกล่าว

    “แต่มันไม่ให้เกียรติถ้าหากออมมือ”เฮลเบิร์ตตอบ

    “เลิกคุยได้แล้ว เรามีงานต้องทำ”ฮิลด้าบอก

    โมบิลอาเมอร์ของกองยานคงคิดว่าสามารถรับมือจินน์3ตัวได้ แต่นั่นจะเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาเห็นสีดำและสีม่วง แล้วความกลัวก็มาเยือน ความกลัวเป็นอาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของกองยานที่11 แบล็คฮอว์คได้รวบรวมพวกเขาทั้งหมด ผู้ไม่ฝักใฝฝ่ายใดและไม่พึงปรารถนาของกองทัพซาฟท์ทั้งหมด เขาได้หล่อหลอมพวกเขาให้เป็นกองกำลังชั้นยอด กองกำลังต่อสู้ที่ดีและน่ากลัวที่สุดของซาฟท์

    พวกเขาไม่คิดชะลอ ความเร็วเป็นอาวุธที่ยิ่งใหญ่อันดับ2

    “เพื่อแบล็คฮอว์ค”

    “เพื่อแบล็คฮอว์ค”

    @@@@@@@@@

    อาร์คแองเจิ้ล สะพานเดินเรือ

    หน้าจอของพาลมีสัญญาณปรากฎขึ้นมา

    "เรดาห์จับสัญญาณยานรบได้3ลำครับ ยานคุ้มกัน มอนต์โกเมอรี่ เบอนาร์ด และลอว์ครับ"พาลกล่าว

    ทุกคนโห่ร้องดีใจและตื่นเต้น ราเมียสถอนหายใจเพราะโล่งอก

    ทันใดนั้นเสียงจากหน้าจอเรดาห์ ทำให้พาลหันไปมองแล้วตกใจ 

    "นี่มัน..."

    "มีอะไรเหรอ"ราเมียสถาม

    "คลื่นรบกวนครับ มันครอบคลุมเขตนี้หมดเลยครับ"พาลตอบ

    ลูกเรือทุกคนตกตะลึง ซาฟท์หาพวกเขาเจออีกครั้ง

    @@@@@@@@@

    ยานเรือธงชั้นเนลสัน มอนต์โกเมอรี่ก็ตรวจพบยานและโมบิลสูทของซาฟท์ที่ใกล้เข้ามา พันตรีค็อปแมนเริ่มสั่งการ

    "รีบส่งโมบิลอาเมอร์ออกไปสิ มิสไซล์กับระเบิดแอนตี้บีม ยิงออกไปให้หมด"

    "นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมคุณถึงไม่รู้ว่ามียานศัตรูตามมาล่ะ"อัสตาร์ถาม แต่ค็อปแมนไม่มีเวลาสนใจเขา

    "ลดระดับลง ทำมุม30องศา หักไปทางซ้าย20องศา รีบส่งสัญญาณให้อาร์คแองเจิ้ลหนีไปก่อนเร็วเข้า"

    "ว่าไงนะ ถ้าอย่างงั้น..."

    "สถานการณ์แบบเนี่ย จะให้ทำอะไรได้ละครับ"ค็อปแมนกล่าว

    "ถ้ามาสมทบกันไม่ได้ ที่มาสมทบนี่ก็เสียเวลาเปล่าสิ"อัสตาร์กล่าว 

    "ถ้าหากว่ายานลำนั้นถูกทำลายไปละก็ ยิ่งเสียเปล่ากว่านี้อีกนะครับ"ค็อปแมนกล่าว

    @@@@@@@@@@

    อาร์คแองเจิ้ล

    "ข้างหน้ามีกลุ่มความร้อน ดูเหมือนจะเกิดการต่อสู้ขึ้นครับ คิดว่าเป็นกองยานของเรา"แชนโดร่ากล่าว

    "ต่อสู้กันเหรอ?"ไซถาม

    "มีสัญญาณจากมอนต์โกเมอรี่ ยกเลิกการสมทบ ขอให้อาร์คแองเจิ้ลหนีไปซะ"พาลกล่าว

    "กัปตัน จะทำยังไงดีค่ะ?"นาทาลถาม

    "กำลังรบของข้าศึกล่ะ"ราเมียสถาม

    "นาสก้า3ลำ จิน6ตัว แล้วก็นี่มัน อีจิสกับเซนติเนล ครับ"

    ทุกคนตกใจเมื่อรู้ว่าศัตรูเป็นใคร ยานเวอซาเรียสของราอูล เลอ ครูเซ่

    "กัปตันค่ะ?"นาทาลถามซ้ำ การสู้รบในตอนนี้ไม่ดีแน่สำหรับกองทัพโลก พวกเขาไม่มีทางรับมือพวกนั้นได้

    "แต่ว่ายานลำนั้นน่ะ..."ทอลล์พูดหันมามองดูราเมียส ทุกคนรอฟังคำสั่งจากเธอ

    "ถึงจะกลับลำตอนนี้ ก็ไม่รับรองว่าจะหนีพวกมันพ้น เข้าสู่สภาวะพร้อมรบระดับอาร์คแองเจิ้ลจะมุ่งหน้าไปช่วยกองยานของเราทันที"เมอริวสั่ง

    "ลูกเรือทุกคน เข้าสู่สถาวะพร้อมรบระดับ1ๆ..."เสียงประกาศดังไปทั่วยาน

    คิระรีบวิ่งออกจากห้องพักของเขาไปที่โรงเก็บโมบิลสูท 

    "ทำไมพวกเขาปล่อยเราไปไม่ได้"คิระพูด ทันใดนั้นประตูห้องเปิดและลักซ์โผล่ออกมา

    "อะไรกันเหรอค่ะ อยู่ๆก็วุ่นวายกันใหญ่เลย"ลักซ์ถาม

    "อย่าบอกนะเซ็ตสึนะคุยกับคุณและลืมล็อคประตู"คริสพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

    "จริงๆแล้วน้องสาวคุณมาเยี่ยมฉันกับเอลคุง"เธอตอบ คิระขมวดคิ้วที่ลักซ์เรียกชื่อจริงของเพื่อนสนิท

    ใช่...แต่นั่นไม่อธิบายประตูไม่ล็อค...เซ็ตสึนะจะไม่ลืม

    "ภาวะพร้อมรบน่ะครับ"คิระอธิบายดันเธอกลับเข้าห้อง"เอาล่ะกลับเข้าไปในห้องซะ"

    "คุณยามาโตะและคุณดันเต้ก็ต้องออกไปต่อสู้ด้วยเหรอค่ะ?"ลักซ์ถาม

    "ใช่"คริสพูด"ฟังคิระและกลับเข้าห้อง"

    "ฉันไม่ยอมหรอกนะๆๆ"ฮาโล่ตัวน้อยส่งเสียงน่ารำคาญเด้งไปมา

    "แย่มาก"คริสพูดคว้าหุ่นยนต์ตัวน้อย"เพราะนายจะกลับเข้าไป"

    เขาโยนลูกบอลกลับเข้าไปในห้อง ไม่ได้คิดมาก เขาไม่ได้อยากทำลายหุ่นยนต์สัตว์เลี้ยงตัวน้อยของลักซ์ แม้เขาจะเกลียดมันก็ตาม คุณไคลน์เข้าไปในห้องและปิดประตู

    พวกเขาวิ่งต่อไปที่โรงเก็บ

    @@@@@@@@@@@

    โรงเก็บอาร์คแองเจิ้ล

    "หมายความว่ายังไงที่ยังไม่ให้ฉันออกไป! ฉันไม่จำเป็นต้องได้รับการปกป้อง"ลิซพูดโกรธจัดเมื่อคิระกับคริสปีนเข้าห้องนักบินของสไตรค์กับเรเวน โมเบียสซีโร่พึ่งปล่อยตัว และเอ็กเซียอยู่ในช่องดีดตัวแล้ว

    "ศัตรูไม่รู้ว่าเรายังใช้การ์เดี้ยนได้"เซ็ตสึนะพูดเย็นชา ทำให้เด็กชายทั้งสองกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ เซ็ตสึนะกับลิซเข้ากันได้ดีตั้งแต่ขึ้นยานมา ตอนนี้เซ็ตสึนะดูเย็นชากับลิซมากกว่าที่เฮลิโอโปลิส และลิซไม่เคยโกรธหนุ่มผมเงินมาก่อน"นี่ไม่ใช่การปกป้องเธอลิซ มันเกี่ยวกับการปกป้องยาน และด้วยการโจมตีไม่คาดฝัน เธอมีโอกาสจะสร้างความเสียหายให้ศัตรูก่อนพวกเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งเพิ่มโอกาสสำหรับเราและกองยานที่จะรอดพ้นหายนะนี้"

    "ก็ได้ ในเมื่อเธอพูดแบบนั้น"ลิซยังดูโกรธ"ยังไงนายก็เป็นทหารนี่"

    "ถูกต้อง"เซ็ตสึนะตอบเสียงแข็งกระด้าง"ดังนั้นแค่รอโอกาสเหมาะ เข้าใจนะ"

    "อืม"ลิซพยักหน้า

    "ศัตรูมียานนาสก้ากับจิน6ตัวและอีจิสกับเซนติเนล ระวังตัวด้วยนะ"มิลลี่รายงานกำลังรบ คิระรู้ว่าเขาต้องสู้กับอัสรันอีกครั้ง

    "คิระ คริส เซ็ตสึนะ"เสียงของเฟรย์ดังขึ้น"ฟังนะ พ่อฉันมากับกองยานด้วย ได้โปรด...สัญญาว่าเขาจะไม่เป็นไร"

    "ฉันสัญญาเฟรย์"คิระพูดโดยไม่ลังเล"ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย ไม่ต้องห่วง"

    คริสมองโลกในแง่ร้ายมากขึ้นเล็กน้อย

    "พวกเราจะทำให้ดีที่สุด"คริสกล่าว เขาไม่อาจให้สัญญาเรื่องที่ไม่แน่นอนไม่ได้

    ในตอนนั้นเสียงนักบินเอ็กเซียร์ดังขึ้น

    “เตรียมลันเชอร์แพ็คด้วย”

    มิลลี่กำลังประกาศว่าไอน์สไตรค์ติดตั้งดูประหลาดใจ

    “ลันเชอร์เหรอ?”คิระถามกันดั้มไมสเตอร์

    “นอกจากเล่นงานยานแม่แล้ว เราไม่มีทางอื่นที่จะหันเหความสนใจพวกนั้นมาที่เราได้”เซ็ตสึนะตอบ“เดรกและเนลสันไม่สามารถต้านโมบิลสูทศัตรูได้ และเราต้องการพลังการยิงด้วยเช่นกัน”

    “เซ็นสึนะพูดถูก เราจัดการจินน์ได้ แต่นาสก้าเป็นเป้าหมายที่ยากเกินไปเว้นแต่ฉันจะซุ่มโจมตี แต่คิระรับมืออีจิสโดยไม่มีไอน์สไตรค์ได้มั้ย”คริสถาม

    “ฉันจะซื้อเวลาให้ ถ้าความเสียหายมากพอ เราจะให้คิระเปลี่ยนไปใช้ไอล์สไตรค์อีกครั้งถ้าศัตรูยังสู้ต่อ”เซ็ตสึนะพูดให้มั่นใจ

    “ตราบใดที่ฉันไม่ให้อีจิสเข้ามาใกล้ ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้”คิระตอบพยักหน้าให้เซ็ตสึนะ

    “มอบลันเชอร์ให้เขา”เซ็ตสึนะพูดก่อนปรับแต่งชั้นสุดท้ายเสร็จ”เซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ เอ็กเซีย ออกตัวได้”

    “คิระ ยามาโตะ กันดั้ม ไปล่ะครับ”

    "คริส ดันเต้ เรเวน ไปล่ะนะ"

    @@@@@@@@

    ในเวลาเดียวกับที่พวกคิระออกมา โมบิลสูทรุ่นใหม่ทั้ง2ตัว ซีคสีแดงและจินน์กำลังถล่มยานรบสหพันธ์โลกไปเรื่อยๆ

    แดเนียลขับเบลดพุ่งเข้ามาใกล้ยานรบเดร็ก - เจม ที่โมเบียสโดนจัดการไปหมดแล้ว และตวัดดาบใส่สะพานเดินเรือ

    "เรือมีขาจะมาช่วยรึเปล่านะ"แดเนียลรู้ดีว่านี่เป็นแผนล้อให้ยานลำนั้นเข้ามา"รีบมาเร็วสิเจ้าตัวสีน้ำเงิน"

    โมเบียสลำนึงยิงมิสไซล์ใส่อีจิส แต่อัสรันหลบมันอย่างง่ายดาย และยิงบีมไรเฟิลทำลายโมเบียส2ลำที่เข้ามาหาเขา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโมบิลอาเมอร์ เข้าไปใกล้ยานเดร็ก - เบอนาร์ด และยิงสคิวล่าเจาะกลางลำตัวยานทะลุ

    "บรึ้มมมมม!!!!"

    "เบอนาร์ดถูกทำลายแล้วครับ อีจิสกำลังมุ่งหน้าไปที่ลอว์แล้วครับ"

    "โดนทำลายด้วยของที่ตัวเองสร้างมางั้นเหรอ มีเรื่องบ้าๆแบบนี้ได้ยังไงกัน"จอร์จ อัสตาร์ตะโกน

    @@@@@@@@@

    สภาพการรบแย่ลงสำหรับกองยานคุ้มกันและเบอนาร์ดถูกจมไปแล้ว

    "เตรียมพร้อมก็อดฟรีตและอิเกลชเตลลุงก์ เราต้องปกป้องมอนต์โกเมอรี่ให้ได้"ราเมียสสั่ง

    "แวเรียต เบอร์เบอร์ยิงได้!!!"นาทาลสั่ง 

    จินน์ตัวนึงที่ถือบาซูก้ากำลังพุ่งเข้ามาใกล้สะพานเดินเรือ กระสุนบีมปืนใหญ่พุ่งเข้าไปโดนจินน์ตัวนั้นระเบิดไป

    "มาช่วยเราเหรอเนี่ย"จอร์จ อัสตาร์โล่งอก ในขณะที่ค็อปแมนเอามือทุบใส่ที่วางแขนเก้าอี้

    "บ้าที่สุด พวกเขาไม่ควรมา!!!!"

    @@@@@@@@@

    ยานโอดิน

    "กัปตัน ข้อความทีมแบล็คสตาร์ เรือมีขาได้เข้าสู่การรบ"

    ไดอาน่ายิ้ม แผนเรียบง่ายเหมือนที่เคยทำ

    "ดี ทีมแบล็คสตาร์คให้กำจัดโมบิลอาเมอร์ที่เหลือและทำลายยานคุ้มกันด้วยปืนหลักของโอดิน ริชชี่และชไนเดอร์"เธอสั่งปิดฝาครอบหมวก"อ้อ อีกอย่างนึง โมเบียส ซีโร่เป็นของฉัน"

    "แต่เรายังไม่ได้รับพิกัดของเนลสัน"

    "เราจะส่งพิกัดไปให้หรือทำลายให้นาย"

    "ทราบแล้วครับ"

    ไดอาน่าเงยหน้ามองบอร์ตจอภาพเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว

    "ไดอาน่า เคสเซล, CGUE ไปล่ะนะ!!"

    ซี้ดและจินน์ที่เหลือของหน่วยอโลบัสถูกส่งออกมา

    ขณะเดียวกัน อีจิส เซนติเนล CGUEสีแดงและจินน์3ตัวก็ออกมาเช่นกัน

    @@@@@@@@@@

    "ถ้างั้นอัสรัน เอเลน่า พวกนายจะเลือกโมบิลสูทตัวไหน สไตรค์ เรเวน หรือการ์เดี้ยน?"สเลนถามเมื่อพวกเขาเห็นอาร์คแองเจิ้ลส่งโมบิลสูทออกมา

    สเลนรู้ว่าอัสรันจะพูดอะไร มันชัดเจนว่าเขาจะไล่ล่าสไตรค์และปลดอาวุธเพื่อเอาเพื่อนคืน เอเลน่าจะทำแบบเดียวกันกับเอ็กเซีย ช่างน่าสมเพช สำหรับเขาคนทรยศได้เลือกแล้ว สิ่งที่ต้องทำคือทำลายสไตรค์และเรเวน

    "ฉันจะจัดการสไตรค์"อัสรันกล่าว

    "เอ็กเซียเป็นของฉัน"เอเลน่าตอบ

    "หึๆ โง่เงาเหลือเกิน เหมือนกับพ่อแม่ของพวกเขา"

    สเลนมุ่งความสนใจไปที่เรเวน มีความรู้สึกแปลกๆในใจแต่เขาตัดมันทิ้งไป

    @@@@@@@@@@@@

    มูแทบหลบกระสุนไม่ทันมองซี้ดสีเทาดำที่เหมือนจินน์ตัวที่5ที่เขาจัดการได้ที่เอนดีเบี่ยน

    "ไม่ได้เจอกันนานนะมู ลา ฟลาก้า"เสียงหญิงสาวจากซี้ดดังขึ้น"ฉันจะล้างแค้นความพ่ายแพ้และอัปยศที่เอนดีเบี่ยน!!"

    "นี่คือบาปกรรมที่ฉันหลีหญิงตอนยังเด็กใช่มั้ย"

    มูเลี้ยวหลบหลีกรอบๆซี้ดและยิงใส่ซี้ด ไดอาน่าหลบด้วยความประหลาดใจเมื่นมันเป็นบีมกับมิสไซล์

    "ดูเหมือนต้องขอบคุณเจ้าหนูกับเมอรด็อก"เขาบ่น เป็นความคิดของคิระที่ติดตั้งกันบาเรลสไตรค์เกอร์ลงบนซีโร่

    @@@@@@@@@

    CGUEของฟอร์คเนอร์พร้อมจินน์ครึ่งโหล่ของทีมอลาริคเข้าใกล้ยานมีขา แต่ประหลาดใจเมื่อเห็นประตูยานเปิด พวกเขาลังเล

    "อะไร? ฉันคิดว่าพวกเขาไม่มีโมบิลสูทแล้ว"

    ดวงตาของฟอล์คเนอร์หรี่ลงครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก

    "กระจายตัว"เขาตะโกน แต่สายไปแล้ว ลำแสงสามอันพุ่งออกจากช่องดีดตัว ลำแสงขนาดเล็กสองอันเจาะจินน์ในขณะที่ลำแสงใหญ่เข้ากลืนจินน์อีกตัวระหายกลายเป็นไอทันที

    จากช่องดีดตัว โมบิลอาเมอร์ที่ปราดเปรียวเหมือนเครื่องบินรบพุ่งออกมาจากช่องดีดตัว แม้มันเปลี่ยนสีเกราะเป็นสีม่วงเขาก็จำมันได้ทันที

    "เครื่องสุดท้าย"เขาพึมพำ

    โมบิลอาเมอร์พุ่งไปหาจินน์ตัวหนึ่งซึ่งประมาทมาก นักบินจินน์ถอยไปเตรียมกระสุนคาตัส เขาเล็งและยิง แต่การ์เดี้ยนหลบได้อย่างง่ายดายและเข้ามาใกล้ แทนที่จะยิง มันกางปีกออก บีมเบลดพุ่งออกไปเฉือนจินน์แยกส่วน

    รอยยิ้มดุร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟอล์คเนอร์

    "ไม่เลวเลย มือใหม่...แม้เครื่องของแกจะแข็งแกร่งกว่าเรา"เขาแสดงความเห็น"ฉันหวังว่าอย่างน้อยแกจะตามฉันได้สักพัก"

    นักบินโมบิลสูทโชคดีที่ลอบโจมตีได้ แต่เมื่อความประหลาดใจหายไป  ในสายตาของฟอล์คเนอร์ การ์เดี้ยนไม่ได้เป็นมากกว่าเหยื่อในอุ้งมือเขา

    @@@@@@@@@

    ที่อื่น

    คริสกับเรเวนในโหมดโมบิลอาเมอร์โดดหลบกระสุนจากCGUEสีแดงเลือดที่เขาเผชิญอยู่ แม้เรเวนจะเร็วมากแต่กระสุนหลายนัดยังโดนเรเวน มันไม่มีผลกับเกราะเฟสชิฟ แต่นักบินCGUEทำได้ดี ไม่เท่าราอูล เลอ ครูเซ่ แต่ยังดีมาก โชคดีที่คริสไม่ใช่นักบินมือใหม่ที่เพิ่งโดดเข้าเรเวน

    เรเวนเคลื่อนตัวว่องไวผ่านกระสุนเปลี่ยนเป็นโมบิลสูท และหันกลับมายิงปืนใหญ่ความเร็วสูงที่CGUE

    "ชิ เจ้าเล่ห์นักนะ"เขาพึมพำหลบกระสุนที่พุ่งกลับมาของเรเวน"เอานี่ไป"

    เขายิงปืนไรเฟิลและวัลแคนของเขา แต่แม้กระสุนโดนเรเวนมันก็ไม่ส่งผลอะไรแม้แต่น้อย เขาสาปแช่งเก็บปืนไรเฟิลก่อนยิงมิสไซล์

    เมื่อโมบิลสูทสีน้ำเงินอมดำฟุ้งซ่าน สเลนควบคุมเรลกันที่ไหล่ขวา เขาเล็งและเหนี่ยวไก แต่เขาเบิกตากว้างประหลาดใจเมื่ออาวุธระเบิด

    สเลนสาปแช่งความโง่เขลา เขายืนกรานว่าเรลกันไม่ต้องบำรุงรักษา เพราะมันจะถูกแทนที่ด้วยอาวุธใหม่และทรงพลังกว่าในไม่ช้า เขาไม่คิดว่าต้องใช้ปืนเรลกินจริงๆก่อนมันโดนเปลี่ยน ผลที่ได้คือปืนเรลกันติดขัดทำให้กระสุนระเบิด

    คริสไม่สนใจที่จะถามถึงความโชคดีของเขา เขาจะทำทุกอย่างที่จะทำให้เขามีชีวิตรอด

    CGUEชักดาบออกมา คริสยกโล่ขึ้นและชักบีมเซเบอร์ออกมาฟันใส่CGUE แต่เครื่องจักรหลบและเตะเรเวนเข้าที่หน้าอก ทำให้มันร่วงไปในอวกาศ

    "ไอ้บ้า"คริสฮึดฮัด"เขาเก่ง"

    @@@@@@@@@

    คิระยกอัคนีขึ้นสู่ตำแหน่งและเริ่มกำหนดขอบเขตการสู้รบ หน่วยโมเบียสของกองหนุนถูกเล่นงานจนเหลือโมเบียสเครื่องเดียว ขณะที่เรเวนของคริสบินโฉบลงมาที่จินน์ยิงเรลกัน และเซ็ตสึนะ00ไรเซอร์ยิงจินน์2ตัวด้วยซอร์ตIIขณะป้องกันกระสุนให้โมเบียสที่ยังสู้อยู่

    โมบิลสูทซาฟท์หลบไปทางซ้าย ปืนเรลกันของมูหายไปอย่างหวุดหวิด แต่ช่องว่างเปิดโอกาสให้คิระยิงอัคนี ลำแสงสีแดงขาวพุ่งหลอมละลาสจินน์ที่เสียหาย

    เอลฟันจินน์อีกตัวหนึ่งขณะหลบปืนกลจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งใส่อย่างต่อเนื่อง การเพิ่มความเร็วเอ็กเซียด้วยไรเซอร์ใช้กลยุทธ์โจมตีและหนีทำให้โคออดิเนเตอร์ลำบาก

    “บัดซบ”นักบินจินน์สาปแช่งขณะพยายามตามหุ่นที่ติดอุปกรณ์แปลกๆ”คราวนี้สัตว์ประหลาดเนเชอรัลส่งอะไรมาให้เรา”

    “ฉันอ่านไม่ออก…อ๊าก!!”หนึ่งในจินน์ระเบิดเมื่อดาบของGNซอร์ตIIฟันทะลุห้องนักบิน

    ขณะเดียวกันคิระยิงอีกนัดใส่จินน์ระยะไกล เขาดึงไกปืนแล้วสไตรค์สั่นสะเทือนจากแรงกระแทกเกราะของมัน คิระแก้ไขอย่างรวดเร็ว แต่เขาทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เมื่ออีจิสพุ่งลงตวัดบีมเซเบอร์ คิระถอยกลับรวดเร็วไม่ให้แขนโดนฟัน แต่เขาโดนฟันปืนวัลแคนต่อต้านเรือรบ

    “อัสรัน”คิระตะโกนแทบจะหลบดาบสีเหลืองของอีจิสไม่ทัน

    คิระยิงปืนอัคนีที่อีจิสแผดเผาเกราะของเขาตามด้วยหนึ่งในทรัสเตอร์ อัสรันยังโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าอุปกรณ์ที่คิระเลือกใช้ทำให้อัสรันเห็นโอกาสจับสไตรค์ คิระหลบอีจิสที่พยายามฟันแขนขาเขา

    “หยุดสู้ได้แล้วคิระ ฉันไม่อยากทำร้ายนาย”

    เมื่อเห็นทั้งสองสู้กัน เซ็ตสึนะก็ร้องเรียกคิระ

    “คิระ รับไป”เขาโยนหนึ่งในGNซอร์ตIIของ00ไปให้สไตรค์ และใช้ดาบฟันดาบสีเหลืองของอีจิส แม้เขาไม่สามารถใช้โหมดปืนไรเฟิลของอาวุธได้ แต่ดาบก็เพียงพอจะปัดป้องบีมเซเบอร์ศัตรู

    คิระได้ยินเสียงครวญครางทางวิทยุขณะอีจิสขยับกลับ แขนข้างหนึ่งเกิดประกายไฟจากความเสียหาย และสไตรค์โยนดาบคืนให้00ไรเซอร์ แต่นั่นไม่ได้หยุดอัสรัน เขาเปลี่ยนมาใช้บีมไรเฟิลของเขา ตอนนี้คิระเต้นอยู่รอบลำแสง คิระเริ่มเหงื่อออก เขาไม่ได้มีโอกาสมากที่จะแพ้การต่อสู้ครั้งนี้…ไม่ใช่ด้วยประสบการณ์ทั้งหมดที่เขามีต่ออัสรันในตอนนี้ แต่…ยิ่งเขาสู้นานเท่าไหร่นาสก้าก็เข้าใกล้สนามรบมากขึ้น

    “ถอยไปนะอัสรัน”คิระตะโกนยิงปืนอัคนี

    ลูกแรกพลาดเมื่ออัสรันหลบ แต่ลูกที่สองเฉือนขาของอีจิส เมื่อสัญญาณเตือนดังขึ้นในห้องนักบิน อัสรันก็เบิกตากว้างอย่างตกตะลึง คิระ...ยังไง? เขาไม่เคยสร้างความเสียหายให้กับอีจิสมาก่อน และนั่นมันกันไอน์? เขาทำมากขนาดนี้ในลันเชอร์ได้ยังไง? แถมในระยะใกล้ด้วย?

    “แต่ว่าถ้าเป็นเอลล่ะก็...”อัสรันคิดถอยห่างจากสไตรค์กลับไปที่เวอซาเรียส ผู้บัญชาการครูเซ่คงตำหนิที่ปล่อยให้คิระตีเขา แต่อัสรันจะไม่พยายามสู้กับสไตรค์ในสภาพแขนขาขาด

    คิระปล่อยให้อีจิสหนีไป เขาเห็นแสงรวมตัวที่ปากกระบอกยานนาสก้า

    ไม่

    เวอซาเรียสได้ยิงลำแสงไปที่มอนโกเมอรี่

    ครู่หนึ่งนักบินสไตรค์นึกถึงที่ไซบอกพ่อของเฟรย์อยู่บนยานลำหนึ่ง

    “ยานของพ่อจะไม่ถูกทำลายใช่ไหม”

    เขาจำคำพูดของเธอได้ เธอกลัวว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับพ่อของเธอ และเขาสัญญากับเธอว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย

    เขาทำให้เธอผิดหวัง

    @@@@@@@@@

    เวลาเหมือนจะหยุดไหลสำหรับทุกคนบนมอนต์โกเมอรี่ เมื่อลำแสงปืนใหญ่ยิงเข้ามาใกล้สะพาน ก่อนหน้านี้พวกเขาพัวพันกับจินน์ เซนติเนลและอีจิส ไม่ได้สังเกตนาสก้าเข้ามาในระยะยิง ทุกคนบนสะพานรวมทั้งรัฐมนตรีได้แต่จ้องไปที่ลำแสงที่ยิงเข้ามาด้วยความสยดสยองและคาดว่าจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายที่สุด

    แต่ทว่า...

    ทันใดนั้นภาพเบลอสีฟ้าและขาวก็ปรากฏหน้าพวกเขา 

    “เอล!!!”คิระตะโกน ลูกเรือของอาร์คแองเจิ้ลตกใจกับการเคลื่อนไหวกระทันหันของนักบิน

    ปืนใหญ่เวอซาเรียสยิงเป้าหมาย แต่พวกเขาไม่ได้ยิงมอนโกเมอรี่แต่กลับชนกับบาเรียสีเขียวที่สร้างจากอนุภาคของโมบิลสูท ลำแสงหายไป เช่นเดียวกับบาเรียจาก00ไรเซอร์ เซ็ตสึนะถอนหายใจด้วบความโล่งอกขณะGNฟิลด์หยุดทำงาน

    คิระไม่สามารถบอกได้ว่าเขาโล่งใจหรือประหลาดใจกับกันดั้มของเพื่อนสนิทในเวลาเดียวกัน

    “เอาเลยคิระ”

    คิระได้สติเล็งยิงปืนอัคนีใส่ยานอีกลำ มันโดนหัวยานซาฟท์ทำลายอาวุธที่เหลือ และยานนาสก้าก็ถอยกลับด้วยจินน์ที่เสียหายและอีจิสที่คอยคุ้มกัน

    ลูกเรือทั้งหมดรวมทั้งอัลตาร์ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น โมบิลสูทอาวุธGที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน ได้ช่วยชีวิตพวกเขาจากความตาย

    “ท่านครับ อันโนวโมบิลสูทพยายามติดต่อเรา”

    “ส่งเข้ามา”กัปตันสั่ง หน้าจอขนาดเล็กปรากฏที่หน้าต่างซึ่งมีแต่เสียงเท่านั้น

    “นี่คือเซ็ตสึนะ เอฟ เซย์เอย์ จากอาร์คแองเจิ้ล”เขากล่าว”สถานะคุณเป็นยังไง”

    “เราเสียยานคุ้มกันเบอนาร์ตและเหลือโมบิลอาเมอร์เครื่องเดียว”

    “เข้าใจแล้ว ผมจะคุ้มกันจนกว่าจะพบอาร์คแองเจิ้ล”

    เขาพูดจบแล้วหน้าจอดับลง 

    “แจ้งลอว์ให้เรียกโมเบียสที่เหลือกลับ เราจะไปสมทบที่จุดนัดพบกับอาร์คแองเจิ้ล”

    @@@@@@@@@

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×