ลำดับตอนที่ #117
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #117 : CP9(RE2)
พวกช่างเฝ้าระวังอย่างแน่นหนา
"อย่าประมาทล่ะทุกคน"
"อยู่ตั้งขนาดนี้ขืนปล่อยให้พวกโจรสลัดบุกเข้ามาได้อีกล่ะก็ กาเลราได้ขายขี้หน้าแย่ ยังไงก็อย่าให้เข้ามาได้เด็ดขาด"
"ปกป้องคุณไอซ์เบิร์กให้ได้"
"อย่าให้มือสังหารหลุดไปได้"
ด้านกลุ่มหมวกฟางบนต้นไม้
"เป็นไงบ้างช็อปเปอร์ มีความเคลื่อนไหวอะไรมั้ย?"คิรัวร์ถาม
"จนถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไร แต่ว่า...ทุกคนพกอาวุธแล้วก็ดูท่าจะเก่งกันน่าดูเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"มันก็แหงอยู่แล้วล่ะ ช่างต่อเรือของที่นี่ขนาดโจรสลัดยังต้องขอยอมแพ้เลยนี่ จะลงมือทำอะไรก็ต้องรอจังหวะเหมาะๆล่ะนะ"โซโลกล่าว
"อืม ขืนบุกเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าได้ลำบากกันแน่"ลูฟี่เห็นด้วย
"พูดแบบนั้นออกมาได้ไงกันเนี่ย ทั้งที่เมื่อกลางวันเป็นคนพุ่งเข้าไปแบบที่ตัวเองว่าแท้ๆ"นามิพึมพำ
"ช็อปเปอร์ เราไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ดังนั้นแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็อย่าให้หลุดรอดไปได้ ถ้ามีความเคลื่อนไหวให้รีบบอกมาทันทีเลย"โซโลกล่าว
"อืม เข้าใจแล้ว"ช็อปเปอร์ส่องกล้องดูต่อ
"ถึงกลางคืนจะยาวนานแต่ก็อย่าประมาทล่ะ ถ้าปล่อยโอกาสในคืนนี้หลุดมือล่ะก็ ได้ลาจากกันโดยไม่รู้เรื่องอะไรแน่ คิดซะว่าจะไม่มีเบาะแสตามตัวโรบินอีกต่อไป ตรงนี้แหละคือที่ตัดสินชะตา"โซโล
"ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปได้"คิรัวร์กล่าว
"ยังไงก็ต้องจับตัวโรบินมาให้ได้"ลูฟี่กล่าว
______________
ภายในห้องไอซ์เบิร์ก หนูไทแรนนอซอรัสส่งเสียงร้อง
"แคลิเฟอร์"
"ค่ะ คุณไอซ์เบิร์ก"
"ขอโทษที ช่วยออกไปนอกห้องหน่อยได้มั้ย"
"เข้าใจแล้วค่ะ"แคลิเฟอร์จะเดินออกไป
"แล้วก็เรียกพาวลีย์มาให้ด้วย"
"ค่ะ"
แคลิเฟอร์เดินออกมาจากห้อง พวกหัวหน้าช่างหันมามอง
"พาวลีย์ คุณไอซ์เบิร์กบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย"
"กับฉันเรอะ?"
"ใช่กับนายคนเดียว"แคลิเฟอร์ตอบ"ฉันอยู่ที่ห้องเลขานะ ถ้ามีอะไรก็เรียกแล้วกัน"
"เวลาแบบนี้ยังอุตส่าห์ขอคุยกันแค่สองคน มีเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย?"คาคุถามอย่างสงสัย
"ไม่รู้สิ"พาวลีย์กล่าว
"คำสั่งเสียงั้นเรอะ!?"ไทลุสตั้นตะโกน
"ตูม!!!!!"ไทลุสตั้นโดนหัวหน้าช่างอีก4คนต่อยและเตะเต็มแรงล้มลงพื้น
"ก็บอกแล้วไม่ใช่รึว่าเป็นเรื่องสำคัญ รีบเข้าไปเถอะ"ลูลูกล่าว
"อืม"พาวลีย์ลุกขึ้น
"พวกเราก็ออกห่างจากประตูกันสักนิดเถอะ"ลูลูกล่าว
"นั่นสินะ"คาคุกล่าว หัวหน้าช่างต่างลุกขึ้นเดินออกไป พาวลีย์เข้าไปในห้อง
พวกหัวหน้าช่างคุยกันห่างจากประตู
"จะคุยเรื่องอะไรกับพาวลีย์ล่ะเนี่ย?"ไทลุสตั้นถาม
"คุณไอซ์เบิร์กเองก็คง คิดถี่ถ้วนดีแล้วล่ะ ว่าแต่ตอนนี้เป็นห่วงเรื่องโจรสลัดเถอะ"ลูลูกล่าว
"จากที่แคลิเฟอร์ตรวจสอบมา เจ้าพวกนั้นมีกันอยู่10คน กัปตันหมวกฟาง ลูฟี่ , นักดาบทมิฬ คิรัวร์, นักล่าโจรสลัด โซโล , เจ้าหญิงโจรสลัด วีวี่, แม่มดขาว อนาตาเซียร์, นิโค โรบิน"ฮัตโตริกล่าว
"แล้วยังมีแม่สาวที่มาด็อค1ตอนกลางวัน แล้วก็เจ้าจมูกยาวกลมนั่นอีก"คาคุพูดต่อ
"และอีก2คนที่เหลือ ทั้งหมดก็ครบพอดี ตอนนี้ไม่ต้องสนใจแล้วล่ะว่าพวกนั้นต้องการอะไร ขอแค่บุกเข้ามาที่นี่เมื่อไหร่ก็จะเป็นวาระสุดท้ายของเจ้าพวกนั้น จัดการเจ้าพวกนั้นให้สิ้นซากไปทั้งกลุ่มเลย"ฮัตโตริกล่าว
___________________
ด้านไอซ์เบิร์กคุยบางอย่างกับพาวลีย์
"ครับ เข้าใจแล้ว"พาวลีย์กล่าว
"นี่อาจจะเป็นอันตรายใหญ่หลวงก็ได้ หลังจากคิดดูดีๆแล้วมีแต่นายเท่านั้นที่พึ่งพาได้ จะยอมรับเรื่องไหม?"
"ทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้ วางใจเถอะครับ"พาวลีย์กล่าว
"รบกวนด้วยล่ะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"งั้นผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย"พาวลีย์กล่าว
พาวลีย์ออกมาจากห้องแล้วปิดประตู
"คุยกันเสร็จแล้วรึ?"ฮัตโตริถาม
"ก็นะ พอดีฉันมีธุระน่ะ ขอโทษที ขอปลีกตัวไปจากที่นี่สักครู่ได้มั้ย?"พาวลีย์ถาม
"ได้สิ อยู่กัน4คนก็พอแล้ว"คาคุกล่าว
"งั้นรึ ฝากคุณไอซ์เบิร์กด้วยล่ะ"พาวลีย์พูดแล้วเดินจากไป
____________
พาวลีย์เดินมาที่ห้องประธานของไอซ์เบิร์กแล้วปิดประตู เขายกโต๊ะออกและเปิดพรมกับแผ่นไม้พบตู้เซฟ
"นี่รึ"พาวลีย์คุกเข่าลงจับที่หมุนรหัสตู้เซฟ
"ก่อนอื่นก็ขวา6..."
________________
บนหลังคาที่โรบินกับชายตัวใหญ่สวมหน้ากากหมีอยู่
"ตรู๊ดๆๆ...."แมลงโทรสารติดต่อเข้ามา
"เตรียมตัวพร้อมรึยัง?"เสียงผู้หญิงถามขึ้น
"โอเคแล้ว"ชายตัวใหญ่ตอบ
"งั้นพวกฉันจะเริ่มสร้างสถานการณ์ล่ะ"
"ได้อาละวาดซะที"
เสียงผู้ชายดังขึ้น
"อีก4คนที่เหลือ หลังได้ยินสัญญาณขอให้แยกย้ายไปปฏิบัติภารกิจด้วย"
"รับทราบ ในนามของCP9"ชายตัวใหญ่ตอบ"พร้อมแล้วนะ นิโค โรบิน?"
"อืม พร้อมทุกเมื่อ"โรบินตอบ
___________
"บรึ้มมมม!!!!"เกิดระเบิดที่ลานกว้างหน้าบริษัทแม่ ช่างจำนวนมากโดนระเบิด
"ระเบิดแล้วล่ะ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
กลุ่มหมวกฟางจ้องมองระเบิด อีกฝ่ายเคลื่อนไหวแล้ว
_______________
"อะไรน่ะ ระเบิดเมื่อกี้?"พาวลีย์ได้ยินเสียงระเบิด
________________
"รีบเอาน้ำมา!!!!"
"พาคนเจ็บไปยังที่ปลอดภัยซะ!!!"
"รีบดับไฟเร็วเข้า!!!!"
"ยิงปืนใหญ่งั้นเหรอ?"
"ไม่น่าใช่ ไม่เห็นอะไรลอยมาเลย"
"วางระเบิดไว้ก่อนแล้วนี่เอง
โรบินกับชายตัวใหญ่มองความวุ่นวายด้านล่าง
"สัญญาณอลังการจริง ไปกันเถอะ"ชายตัวใหญ่กล่าว
เขาและโรบินโดดลงไปด้านล่างตึก
________________
ภายในบริษัทพวกช่างที่คุ้นกันกำลังวุ่นวาย
"ระเบิดที่ทางเหนือของชั้นหนึ่ง ทุกคนปลอดภัยมั้ย?"
"ทิ้งคนไว้ประจำตำแหน่งครึ่งนึง"
"เรายังไม่เห็นตัวคนร้ายเลย"
"ตรึงกำลังป้องกันการบุกโจมตีซะ!!"
________________
"โอ้ คุณไอซ์เบิร์กปลอดภัยรึเปล่า?"
"อืม แค่ตกใจน่ะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"เห็นเงาคนด้วย!!!!"
"พลางตัวมาด้วย จับตัวไว้"
"โผล่มาแล้วสินะ โอ้ ให้ฉันจัดการเอง"ไทลุสตั้นวิ่งออกไป
"ฉันลงมือเอง"ลูลู่วิ่งตามไปด้วย
"นี่เดี๋ยวสิ!!"คาคุร้องห้ามแต่ทั้งสองคนวิ่งหายไปแล้ว"ให้ตายสิ"
เหลือแต่ลุจจิและคาคุที่เฝ้าประตูห้องไอซ์เบิร์ก
___________________
คนสวมหน้ากากสองคนมีพวกช่างไล่ตาม คนนึงสวมชุดสีแดงและหน้ากากคนสวมหมวก อีกคนสวมหน้ากากหัวหมาป่า
"จับให้ได้สิ แค่สองคนเองนะเฟ้ย"
มีพวกช่างมาขวางด้านหน้า
"จบแค่นี้แหละ โจรสลัดมือสังหาร"
"เปรี้ยง!!!!"หน้ากากหมาป่ายกหมัดชกใส่คางชายตัวใหญ่กระเด็นไปพร้อมกับคนอื่น
"ผัวะๆๆ"หญิงสาวหน้ากากยกเท้าเตะพวกนั้น พอมีคนฟันเธอก็กระโดดหลบและยกเท้าถีบง่ายๆ
"ตึง!!!"หญิงสาวหน้ากากโดดขึ้นถีบใส่ช่างคนนึงเป็นแรงส่งขึ้นไปข้างบนและใช้แส้จับที่หลังคาส่งขึ้นไป
"ตึงๆๆๆ"ส่วนหน้ากากหมาป่าใช้4ขาไต่กำแพงขึ้นไปได้ง่ายๆ
"มันขึ้นไปไปข้างบนแล้ว"
เมื่อโดดขึ้นมาด้านบนพวกเขาพบช่างจำนวนมากล้อมกรอบ
"คิดว่าบนหลังคาจะไม่มีคนเลย อย่าดูถูกช่างของกาเลรานักเลย ยังอุตส่าห์กล้ามาลอบสังหารอีกนะ เตรียมใจไว้เถอะ เจ้าโจรสลัด"
"อย่าดีกว่า พวกนายสู้เราไม่ได้หรอก"หญิงสาวหน้ากากพูด
"พวกกระจอก"หน้ากากหมาป่าพูด
__________
"ทางนี้มีอยู่2คน ไปทางประตูหลังแล้ว"
"กร็อบ!!!"ช่างกลุ่มนึงโดนโรบินใช้พลังจัดการ
"อย่าให้หนีไปได้ ขนาบ2ข้างเลย
พวกช่างจำนวนดักอยู่ด้านหน้า
"ผัวะๆๆ"ชายหน้ากากหมีใช้แขนใหญ่อัดพวกช่างเปิดทางได้ง่ายๆ
"จำแผงผังปราสาทได้ขึ้นใจแล้วสินะ"ชายหน้ากากหมีถาม
"ใช่"โรบินตอบ
________________
ช็อปเปอร์กำลังส่องดูลานกว้างที่วุ่นวาย
ในขณะนั้นลูฟี่คว้าตัวคิรัวร์พุ่งไป
"พวกช่างอลหม่านกันใหญ่เลย"
"ยุ่งเหยิงน่าดูเลย"โซโลพูดแล้วถาม"ว่าไงล่ะ จะบุกเข้าไปมั้ย?"
โซโลไม่ได้หันไปดูว่ากัปตันไม่อยู่
"เอ๊ะ ลูฟี่ล่ะ?"ช็อปเปอร์ถามเห็นลูฟี่ไม่อยู่
"คิรัวร์คุงด้วย!!!!!"วีวี่ร้อง
"คิดให้ดีก่อนเคลื่อนไหวสิ เจ้ากัปตันงี่เง่า!!!!"โซโลกับนามิตะโกน
"มาพูดเอาป่านนี้แล้ว"ช็อปเปอร์พึมพำ
_________________
"เราแยกกันที่นี่"คิรัวร์โดดลงบนโคมไฟขณะลูฟี่พุ่ง
"เฮ้ เดี๋ยวสิคิรัวร์"ลูฟี่ร้อง
คิรัวร์ไม่สนใจวิ่งหายไปแล้ว
_________________
ตอนนี้โรบินกับชายหน้ากากหมีมาตันอยู่ที่ผนังมีพวกช่างล้อมกว่า50คน
"มีคนคอยคุ้มกันตั้งขนาดนี้แล้วยังกล้าโผล่หัวมาอีกนะ อย่ามาดูถูกช่างของกาเลราหน่อยเลย"
"ชะตาของพวกแกที่มาทำร้ายคุณไอซ์เบิร์กถูกกำหนดไว้แล้ว"
"หนีไม่รอดแล้วเจ้าโจรสลัด ถอดหน้ากากออก"
"เราจะใช้แกล่อพวกที่เหลือออกมาซะ"
ชายหน้ากากหมียื่นแขนเข้าไปในเสื้อคลุม เขากับโรบินถอยไปชิดผนัง
"คิดจะทำอะไรน่ะ ยิงเลย!!!"
"ปังๆๆๆๆๆ"กาเลรายิงปืน ชายหน้ากากหมีเอาผ้าคลุมมาบัง
ผ้าคลุมและผนังโดนยิงพรุนและเมื่อหยุดยิงก็เห็นโรบินกับชายหน้ากากหมีหายไป ทิ้งไว้แต่เสื้อคลุม
"หายไปแล้ว!!"
"บ้าน่า!!!"
__________________
"ตึง!!!"ช่างกาเลราตกจากดาดฟ้ามาที่พื้นด้านล่าง
"เป็นอะไรรึเปล่า?"ช่างคนนึงรีบมาดู
"เก่งมาก มันอะไรกันเนี่ย เจ้าพวกนั้นวิ่งบนอากาศได้ด้วย"
"ก็บอกแล้วไงว่าอย่าดีกว่า"หญิงสาวหน้ากากกล่าว
"ย๊าก!!!!"พวกช่างกาเลราเข้ามายกเลื่อยฟัน
ทั้งสองกระโดดจากหลังคา
"เดินชมจันทร์"ทั้งสองกระโดดกลางอากาสข้ามเหนือหัวพวกช่างกาเลราบนดาดฟ้า
"อีกแล้ว กระโดดกลางอากาศโดยไม่มีอะไรได้ไงเนี่ย"
"วิชา3ดาบ มังกรเพลิง!!!!!"
"ตูมมมมม!!!!"มังกรไฟพุ่งไปหาทั้งสอง พวกเขารีบโดดหลบแทบไม่ทัน
"นามิคาเสะคิรัวร์"ชายหน้ากากหมาป่ากล่าว
หญิงสาวไม่รอช้าฟาดแส้ใส่ แต่คิรัวร์เอี้ยวตัวหลบได้ไม่ยาก
"ของเล่นแค่นั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"คิรัวร์กล่าว
"ถ้าเธอไม่ต้องการตาย หลีกไปซะ"เธอกล่าว
"ฉันบอกจากน้ำเสียงได้ว่าเธอไม่ใช่โรบิน และพวกแกบังอาจป้ายความผิดใส่พวกเรา ไอ้พวกรัฐบาลโลกชั่วช้า ตายซะ!!!!"
"ดาบรัศมี!!!!"คลื่นดาบแดงพุ่งไปข้างหน้า
"กายาเหล็ก"ทั้งสองกล่าว
"เปรี้ยง!!!!"ร่างทั้งคู่ถอยไปหลายก้าว
"กายาเหล็กแทบโดนทำลาย"หญิงหน้ากากกล่าว
"ฝีมือร้ายกาจมาก"ชายหน้ากากกล่าว
"โซล!!!!"คิรัวร์หายตัวพุ่งมา
"โซล เดินชมจันทร์!!!"ทั้งสองต่างใช้วิชาเสริมความเร็วและโดดขึ้นฟ้า
"ฟุ่บ!!!!"แต่คิรัวร์มาโผล่หน้าชายหน้ากาก
"อะไรกัน!!!?"เขาตกใจ
"ดาบแสง!!!!!"คิรัวร์ตวัดดาบเข้ากลางอก
"ฉัวะ!!!!.....อ๊ากกกก!!!!!"ชายหน้ากากกระเด็นตกลงไปด้านล่าง หน้ากากหักไปเกือบครึ่ง
"มันตกลงมาแล้ว!!!"พวกกาเลราวิ่งไปหาชายหน้ากาก
"กรอด!!!!"ชายหน้ากากเอามือปิดหน้าที่หน้ากากแตกวิ่งไป
"อิบาระ โร้ด!!!!"หญิงสาวสวมหน้ากากตวัดแส้ใส่
"หมับ....ตึง!!!"คิรัวร์คว้าแส้และดึงให้หญิงสาวล้มลงพื้น
"พวกแกใช้อะไรขู่โรบิน!!!"คิรัวร์ฟันหมายตัดหัว แต่เธอกลิ้งตัวหลบทัน
ตัวเธอลอยขึ้นและกลับมายืนได้เอามือจับท้องไว้
"เฟี้ยว!!!"ดาบเขาฟันอากาศ
"กายากระดาษ"เธอเอี้ยวตัวหลบไปด้านข้าง
"ดัชนี....กร็อบ!!!...กรี๊ดดด!!!"คิรัวร์ยกมือจับแขนหญิงสาวไว้และบีบหักกระดูก
"นี่แก..."
"วิชา6รูปแบบ รู้จักดีอยู่แล้วเพราะโดนยัดเยียดให้ฝึก"คิรัวร์กล่าว
"นี่มัน....นักฆ่าของจริงเลยนี่นา"หญิงหน้ากากคิด
"ถ้าไม่อยากบอกก็ตายไปซะ"คิรัวร์ยกมือที่ว่างขึ้น
"กายาเหล็ก"
"ฉึก!!!!"มือของคิรัวร์กลายเป็นกรงเล็บเกล็ดสีแดงอมดำเจาะทะลุท้องเธอได้ง่ายดาย
"อั๊ก...พรวด!!!"หญิงสาวกระอักเลือด ปากที่โดนหน้ากากบังมีเลือดไหลจากคอล้มลงพื้น
"เปรี้ยง!!!"
"กรี๊ดดดด!!!!"เธอกรีดร้อง สายตาคิรัวร์ไม่แม้แต่จะสงสาร
"ตึง!!!!"ชายหน้ากากพุ่งขึ้นจากใต้หลังคาคว้าหญิงสาวถอยไป
"ไหวมั้ย"
"ฉันประมาทไป...แค่ก...หมอนี่ร้ายมาก"
"ลงมือโหดกับผู้หญิงเชียวนะเนี่ย"ชายหน้ากากกล่าว
"กับไอ้พวกฆ่าคนบริสุทธิ์มามากอย่างพวกแก ไม่มีสิทธิพูดแบบนั้นหรอก"คิรัวร์กล่าว
"ก็จริงนะ"
"ตาย!!!!"คิรัวร์ยกกรงเล็บเขาพุ่งมา
"แบร์โครว!!!"ชายหน้ากากหมาป่าตวัดมือ
"เปรี้ยงงงง!!!!"
พลังสัตว์ป่าทั้งสองฟาดใส่กันอย่างรุนแรงก่อนจะกระเด็นไปทั้งคู่
ด้านคิรัวร์พุ่งตกลงไปด้านล่างที่พวกกาเลราอยู่
"นักดาบทมิฬ"
"จัดการมันซะ!!!"
"ชิ!!"คิรัวร์รีบวิ่งหนีและใช้สันดาบฟาดเปิดทาง
นักฆ่าทั้งสองมองจากด้านบน
"ไปกันเถอะ"
ทั้งสองโดดลงไปกลางสวนบริษัทกาเลราด้านล่างที่มีพวกช่างอยู่
___________________
ภายในห้องประธาน พาวลีย์หยิบแผ่นกระดาษออกมาจากตู้เซฟ
"นี่สินะ"พาวลีย์กล่าว
เขาไม่ได้ทันรู้ตัวว่าประตูเปิดกว้าง และมายสวมหน้ากากวัวสีดำกับหัวกะโหลกสีเขียวหน้าแระตู
"โห่ นั่นรึของที่ไอซ์เบิร์กถือครองไว้"ชายหน้ากากวัวกล่าว"ส่งมาซะดีๆ นายไม่รู้ค่าของมันหรอก"
พาวลีย์หันมามองด้วยความตกใจ
"พวกนายเป็นใคร? แล้วโผล่หัวมาจากไหน?"พาวลีย์ถาม
"จากความมืดไง และพวกเราก็ทำทุกอย่างเดื่อผดุงความถูกต้อง องค์กรมืดCP9"ชายหน้ากากวัวตอบ
"ไม่ว่าจะแอบลอบเข้ามาทางไหน ก็น่าจะเจอกับช่างของเรานี่"
"ไม่รู้สินะ เจอหรือไม่เจอกันนะ"ชายหน้ากากวัวกล่าว ที่มือมีเลือดเปื้อนอยู่"จำไม่ค่อยได้แฮะ"
"อย่างนี่มัน...ไม่ใช่อย่างที่นักฆ่าลอบสังหารทั่วไปทำแล้วล่ะ"พาวลีย์กล่าว
"พวกเราจำไม่ได้เลยว่าเคยบอกไปว่าเป็นนักฆ่า ยังไงก็ตาม ส่งของสำคัญของไอซ์เบิร์กมาซะ และตัวนายที่รู้เรื่องเกี่ยวกับสิ่งนั้นก็ต้องตายด้วย"
"กร็อบๆๆ"ชายหน้ากากวัวหักนิ้ว
"ในนามของความยุติธรรม จงส่งมาให้ซะดีๆ"
_______________
"เจอสองคนที่หายไปจากประตูหลังแล้วรึยัง?"
"ไม่ไหว หาตัวที่ไหนก็ไม่เจอเลย"
"ข้างในคฤหาสน์ล่ะ?"
"ตามประตูหน้าต่างก็มีคนเฝ้าอยู่แล้ว คงลอบเข้าไปไม่ได้ง่ายๆ
"โธ่เว้ยพวกโจรสลัด หายหัวไปไหนเนี่ย"
_______________
คนที่พวกเขาตามหาอยู่ลอบเข้าไปในคฤหาสน์ฉละอยู่หน้ากำแพงแห่งนึง
"อีกฝั่งของกำแพงนี่ไง"โรบินกล่าว
ชายหน้ากากหมีเอาแผ่นหลังชิดกำแพง
"เอาล่ะผลักสิ"
"แอ๊ด!!"โรบินผลักเขาเบาๆแล้วกำแพงก็เลื่อนเปิดเป็นรอยชายตัวใหญ่ราวกับประตู
โรบินเดินเข้ามาขณะที่ไอซ์เบิร์กมองอย่างตกตะลึง ชายหน้ากากหมีเดินออกมาเอากำแพงปิดสนิทไว้ตามเดิม
"น่าตกใจจริง ก็คิดอยู่ว่าต้องมาแน่ แต่ไม่นึกเลยว่าจะมาจากตรงนั้น เมื่อคืนก็ใช้วิธีเดียวกันรึ ตรงนั้นไม่น่ามีประตูนี่นา"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"ผลโดอะโอะ(ผลประตู)ก็ไงล่ะ"ชายหน้ากากหมีตอบ"ไม่ว่าจะเป็นกำแพงที่แข็งแค่ไหนก็ตาม ส่วนที่ฉันแตะจะกลายเป็นประตู ขอเพียงมีกำแพงฉันก็เข้าออกได้หมด"
"แกร็ก!!!"ชายหน้ากากกมียกปืนเล็งไอซ์เบิร์ก
"ปัง!!!"ไอซ์เบิร์กโดนยิงที่ไหล่ซ้ายตกลงจากเตียง
"อะไรกัน ยังไม่มีสัญญาณเลยนี่?"โรบินถาม
"คนที่มีแรงพูด เรียกไม่ได้ว่าอ่อนแอหรอก กุ๊กมีชื่อย่อมไม่ละเลยการเตรียมวัตถุดิบ เพื่อไม่ให้ทำอะไรผิดจากที่คาดไว้ ก่อนจะถึงเวลาสัญญาณตามที่นัดแนะกันก็จงอย่าประมาท หยุดการเคลื่อนไหวไว้ก่อนนี่แหละงานของมือโปร"
"นี่รึวิธีการของCP9"ไอซ์เบิร์กกล่าว
โรบินถอดหน้ากากออก
"รู้ดีนี่ ถูกต้องแล้ว"ชายหน้ากากหมียืนยัน
"ทำเรื่องไม่ดีกับเจ้าหมวกฟางซะแล้วสิ ตกลงว่าเจ้านั่นไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยสินะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"ไม่เห็นต้องใส่ใจเลยนี่ นายก็แค่พูดความจริงที่ว่าเห็นฉันเมื่อคืนเท่านั้น"โรบินกล่าว
"แฮ่กๆๆ"ไอซ์เบิร์กลุกมานั่งพิงเตียงได้"นั่นก็อยู่ในแผนการรึ?"
"ถูกต้อง ที่ปล่อยให้นายรอด ก็เพื่อป้ายความผิดให้กับพวกโจรสลัดไงล่ะ"ชายหน้ากากหมีตอบ"แล้วถ้าอยู่ๆฆ่านายไปซะ ก็จะไม่รู้ว่าแบบแปลนเรือที่เป็นเป้าหมายของพวกเรามีอยู่จริงรึเปล่าด้วย สิ่งนั้นเป็นมรดกตกทอดที่ส่งต่อให้ลูกศิษย์นักต่อเรือเรื่อยมา ถ้านายรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตล่ะก็ ก็ต้องส่งให้ใครบางคนแน่นอน และชายผู้ถูกเลือกก็คือหัวหน้าช่างด็อค1พาวลีย์นั่นเอง ตอนนี้พวกของเรากำลังไปหาเขาแล้ว"
"ทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกแกคิดอย่างนั้นสินะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"เพื่อไม่ให้มีอะไรบกพร่องในนาทีสุดท้าย ฉันจะไปรับมือพวกช่างที่อยู่นอกประตู นิโค โรบิน เรื่องกำจัดชายคนนี้ ให้เธอลงมือแล้วกัน"ชายหน้ากากวัวเดินไปที่ประตู
"พอได้แบบแปลนมาจากพาวลีย์เมื่อไหร่ 2คนนั้นจะติดต่อมา เมื่อถึงเวลานั้นจงฆ่าไอซ์เบิร์กซะ หลังจากนั้นพอกำจัดพาวลีย์ที่รู้ความจริงภารกิจก็เสร็จสิ้น แล้วความผิดทั้งหมดก็จะไปตกอยู่กับกลุ่มหมวกฟาง"
______________
โซโล วีวี่ นามิและช็อปเปอร์วิ่งหาทางปลอดภัยเข้าคฤหาสน์
"ให้ตายสิ ทำไมเจ้านั่นถึงได้ไม่ยอมหังคำคนอื่นถึงขนาดนี้เนี่ย"นามิกล่าว
"ก็เรื่องปกติไม่ใช่เรอะ"
"ท่ามกลางความวุ่นวายเมื่อกี้อาจมีโรบินอยู่ด้วยก็ได้"ช็อปเปอร์กล่าว"พวกเราจะทำยังไงกันดี?ต้องคิดให้ดีก่อนนะ"
"แต่ว่าพอมาลองคิดดูแล้วก็โชคดีเหมือนกันนะ ถ้าลูฟี่บุกเข้าไปในถิ่นศัตรู คิดรึว่าจะวนไปด้านหลังหรือด้านข้าง"นามิกล่าว
"ไม่มีทาง"
"ตอนนี้คงกำลังกระโดดหรือวิ่งบุกเข้าไปทางด้านหน้า วิ่งวนหาทางเข้าคฤหาสน์ โดยไม่รู้ว่าไปทางไหนดีและถูกพวกช่างไล่ตาม คิดงั้นมั้ย?"
"แบบนั้นเลย"โซโลกล่าว
"คิดสิ"วีวี่ถอนหายใจ
"ใช่เลยๆ"ช็อปเปอร์เสริม
"ใช่มั้ยล่ะ? จากสายตาของพวกช่าง ลูฟี่น่ะเป็นตัวการใหญ่ของกลุ่มคนร้าย ถ้าตัวเอกบุกเข้ามา ทุกคนก็ต้องพุ่งความสนใจไปทางนั้นแน่นอน สรุปก็คือ ตอนนี้ยามเฝ้าประตูหน้าต้องลดลงอย่างเห็นได้ชัดแน่ ดังนั้นพวกเราจะฉวยโอกาสนี้ แอบปะปนเข้าไปในกลุ่มช่างที่กำลังปั่นป่วนกัน"
"อย่างนี้นี่เอง เพราะลูฟี่เลยทำให้ตอนนี้เป็นโอกาสดีในการบุกเข้าไปสินะ"โซโลกล่าว
"เข้าใจแล้ว ถ้างั้นบุกตะลุยก็คงได้สินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ตรงรั้วนั่นน่าจะข้ามไปได้นะคะ"วีวี่กล่าว
"ไปกันเถอะ"นามิกล่าว
ทั้ง4ต่างกระโดดข้ามรั้วเหล็กไป แต่เมื่อเข้ามาพวกเขาก็พบพวกช่างที่เป็นยามอยู่เต็มไปหมด
"หือ?"พวกช่างเห็นพวกเขา
"มันลดลงตรงไหนเนี่ย!!!"ทั้ง4ตะโกน
________________
ด้านลูฟี่ถูกบีบอยู่บนตึกแฝดคู่แบนขยับตัวไม่ได้
"โธ่เว้ยออกไปไม่ได้ อุตส่าห์ตั้งใจพุ่งเข้าไปในคฤหาสน์เต็มที่เลยนะเนี่ย กลับติดอยู่แบบนี้จนขยับไมไล่ได้เลย ต้องรีบไปให้เร็วที่สุด รอก่อนนะโรบิน!!!"
_____________
"ใครก็ได้ มาที่หน้าห้องประธานกับห้องนอนที!!! คนคุ้มกันถูกจัดการไปแล้ว"
"เกิดอะไรขึ้น?"ไทลุสตั้นที่ถือค้อนใหญ่ถามจากตรงบันได
"คุณไทลุสตั้น"ช่างมองเขา
"มีคาคุกับลุจจิอยู่ไม่ใช่รึไง"
"เรื่องนั้น..."
ไทลุสตั้นวิ่งมาหน้าห้องนอน พบคาคุกับลุจจินอนหมดสภาพ โดยมีชายร่างใหญ่สวมหน้ากากหมีนั่งเก้าอี้อยู่
"คาคุ ลุจจิ!!!"ไทลุสตั้นตะโกน
"ไม่ไหวๆ มากันไม่ขาดสายเลย ยังไม่ติดต่อมาอีกรึ?"ชายหน้ากากหมีถือแมลงโทรสารไว้
"หนอยแน่แก บังอาจนัก"ไทลุสตั้นยกค้อนเหล็กทุบ
"ช่างเป็นคนที่ดิ้อด้านจริงๆ"เขาลุกขึ้น
"คุณไอซ์เบิร์กคงปลอดภัยอยู่สินะ"ไทลุสตั้นถามขณะพุ่งใส่
"ไปดูเองสิ กายาเหล็ก"ชายหน้ากากหมีกล่าว
"ย๊าก!!!"ไทลุสตั้นทุบค้อนยักษ์ใส่
"ตึง"ชายหน้ากากหมียกหมัดชกทำให้ค้อนยักษ์ยุบแบนทันที
ไทลุสตั้นมองอย่าตกตะลึงก่อนที่ชายหน้ากากหมีจะจับแขนเขาไว้
"ปล่อยนะ"ไทลุสตั้นกล่าว
"มั่นใจเรื่องพลังสินะ?"ชายหน้ากากหมีพูด
"ไม่ขยับเลย ฉันคนนี้แพ้เรื่องพลังเหรอนี่"ไทลุสตั้นคิดสนใจ
"ตูมมมมม!!!!"ชายหน้ากากหมีชกเข้าที่หัว อัดไทลุสตั้นหัวกระแทกพื้น
"ขนาดหัวหน้าช่างทั้งสามยัง..."พวกช่างตกตะลึง
ชายหน้ากากหมีหันมามองทางนี้
"ว๊าก!!! เรียกกำลังเสริมจากชั้นล่างมาเร็ว"พวกเขารีบวิ่งหนี
"โซล!!"ชายหน้ากากหมีพุ่งเข้าไปหา
"ผัวะๆๆๆ..!!!!"
__________________
"โรโรโนอา"
"ในที่สุดก็โผล่หัวมาแล้ว"
"อย่าให้หนีไปได้"
"ฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นตอนกลางวันด้วย"
"ทำไมลูฟี่ไม่โผล่มาละคะ?"วีวี่ถาม
"จะไปรู้เรอะ"โซโลกล่าว
"ตายแน่!!!"นามิร้อง
"จ๊าก!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ยังไงตอนนี้พวกเราก็กลายเป็นคนร้ายแล้วจริงไหม?"โซโลหยุดวิ่งหันไปเผชิญหน้าพวกช่าง
"จะทำอะไรน่ะโซโล?"นามิถาม
"วิ่งหนีวนไปวนมาไม่ได้อะไรหรอก สู้ฝ่าเข้าไปตรงๆจากด้านหน้าแล้วหาโรบินดีกว่า"โซโลกล่าว
"แต่อีกฝ่ายเป็นช่าวต่อเรือนะคะ ไม่ใช่ศัตรูสักหน่อย"วีวี่กล่าว
"ไม่ต้องห่วง ใช้แค่สันดาบ"โซโลพุ่งเข้าไปหาพวกช่าง
"เปรี้ยงๆๆๆผัวะๆๆๆๆ"โซโลฟาดสันดาบอัดพวกช่างมากมายกระเด็น
"ก็เจียนตายเหมือนกันนะ!!!"ทั้งสามตะโกน
______________________
ไอซ์เบิร์กจ้องมองนิโค โรบิน
"แหม น่าตกใจจริงๆ พูดตรงๆเลยไม่คิดฝันว่าจะได้พบกันที่นี่เลยล่ะนะ นิโค โรบิน"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนงั้นรึ?"โรบินถาม
"ไม่เคย เมื่อคืนเป็นครั้งแรก"ไอซ์เบิร์กตอบ"แต่ว่าฉันอยากพบมาตลอดเลย เพื่อไม่ให้ลืมเวลาพบตัว ถึงกับติดใบประกาศจับไว้ในห้องนอนเชียวล่ะ"
"แจกลายเซ็นให้เอามั้ยล่ะ?"โรบินพูดเล่นๆ
"ของแลบนั้นน่ะ ไม่จำเป็นหรอก"ไอซ์เบิร์กหยิบปืนมาเล็งโรบิน
"แกร็ก!!"โรบินก็ยกมือ2ข้างถือปืน ยังมีอีก2กระบอกที่ใช้พลังพิเศษเธองอกมันเพิ่ม
"เพื่อฆ่าฉันงั้นรึ?"โรบินถาม
"ถูกต้อง ก่อนที่เธอจะทำลายโลกนี้ ทำไมถึงต้องคอยตามหาโพเนกลีฟ? การหาโพเนกลีฟ ค้นคว้าและถอดความมันเป็นความผิดสถานหนัก ในอดีตรัฐบาลโลกก็เคยประกาศเรื่องนี้ไว้ เรื่องแค่นี้ก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วนี่"
"นายก็รู้เรื่องโพเนกลีฟรึ?"โรบินถาม
"แค่รู้เรื่องมันไม่มีโทษอะไรนี่ แต่ว่าในโลกคนที่ถอดความอักษรนั้นได้มีเพียงเธอเท่านั้น เพราะอย่างนั้น ถึงในตอนนั้นเธอจะเป็นเด็กผู้หญิงอายุแค่8ขวบ แต่ก็ถูกรัฐบาลตั้งค่าหัวไว้สูงลิบ เพราเธอเป็นคนเดียวในโลก ที่สามารถชุบอาวุธโบราณได้ไงล่ะ"
"งั้นรึ รู้กระทั่งเรื่องอาวุธเชียว"
"แล้วนอกจากนั้นCP9ยังเป็นองค์กรที่มีตัวตนอยู่จริง เมื่อเป็นอย่างนั้น เธอถึงได้ถอนตัวออกมาจากกลุ่มหมวกฟาง เพื่อมาอยู่ข้างเดียวกับรัฐบาล นับเป็นการกระทำที่แปลกมากสำหรับผู้หญิงที่ถูกตามล่ามาถึง20ปี แหม ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับฉันล่ะนะ หากถอดความโพเนกลีฟจนอาวุธโบราณฟื้นกลับมาแล้วล่ะก็ ไม่ว่าผู้ที่ครองมันจะเป็นฝ่ายดีหรือฝ่ายชั่วก็ตาม มันก็ต้องเกิดผลลัพย์แบบเดียวกันอยู่ดี เมื่ออาวุธถูกนำเข้ามาสู่โลกมนุษย์แล้ว มันไม่มีทางเกิดสันติภาพหรอก โลกนี้ต้องสลายไปอย่างแน่นอน ของโบราณในอดีตน่ะ มันไม่ควรถูกเรียกกลับมาหรอก"
"นั่นสินะ มันก็ชวนให้คิดแบบนั้นจริงๆแหละ แต่ว่าไม่ต้องมาห่วงไม่เข้าเรื่องหรอก ไม่ว่าฉันจะค้นคว้าประวัติศาสตร์ในรูปแบบไหน มันก็ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกอย่างนายจะมายุ่งเกี่ยวด้วย"
"แหม มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ตัวฉันเองก็มีจุดยืนเดียวกับเธอนั่นแหละ ฉันน่ะมีแบบแปลนอาวุธโบราณพลูตันอยู่ยังไงล่ะ"
"ว่าไงนะ!!?"โรบินตกใจ
"พลูตันน่ะเป็นชื่อเรือรบที่ถูกสร้างขึ้นที่เกาะนี้ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว ปรมาจาย์นักต่อเรือ นึกขึ้นได้ว่าให้กำเนิดอาวุธที่ร้ายแรงเกินไปขึ้นมา หากเกิดเหตุไม่คาดฝัน สิ่งนั้นอาจก่อความเดือดร้อนให้ในภายหลัง จึงจำเป็นต้องมีพลังไว้ต้านทาน จึงได้ส่งมอบแบบแปลนนั้นให้รุ่นต่อมารุ่นแล้วรุ่นเล่า ทางรัฐบาล หมายตาสิ่งนั้นไว้เสียจนตัดสินใจใช้วิธีรุนแรงแบบนี้ยังไงล่ะ ไม่นึกเลยว่าจะร่วมมือกับเจ้าพวกนั้นโดยที่ไม่รู้เรื่องนี้ พูดไม่ถูกเลยจริงๆ ชายที่ชื่อทอมฝากแบบแปลนไว้กับฉัน กังวลเรื่องเด็กผู้หญิงที่หนีรอดจากเหตุการณ์ที่โอฮาร่าได้เพียงคนเดียวเมื่อ20ปีก่อน แม้จะเป็นเด็กอยู่ก็ตาม แต่ก็เป็นเด็กอันตรายที่มีความคิดเดียวกับปีศาจแห่งโอฮาร่า ดังนั้นฉันที่รับความตั้งใจของผู้สร้างไว้ ต้องรับผิดชอบในการหยุดยั้งเธอ ในเมื่อรัฐบาลรู้แล้วว่าแบบแปลนนั้นมีอยู่จริง ก็น่าจะเผสมันทิ้งไปซะ แต่ที่ทำไม่ได้เพราะเธอยังมีชีวิตอยู่ โอกาสที่อาวธจะกลับมายังไม่หมดไปไงล่ะ"
โรบินสร้างมือยึดจับไอซ์เบิร์กปัดอาวุธทิ้งไป แล้วสร้างมือจับทั้งขา แขนและหัวตรึงกับพื้นให้ขยับไม่ได้ นั่งเอาปืนจ่อหัวไว้
"เรื่องที่อยากพธดก่อนตายมีแค่นี้ใช่มั้ย? ขอเถียงหน่อยนะ ถึงฆ่าฉันแล้วพยายามหยุดการคืนชีพอาวุธ แต่หากแบบแปลนนายถูกแย่งชิงไป ผลลัพย์มันก็เหมือนเดิมอยู่ดี"โรบินกล่าว
"แหม จะบอกให้รู้ไว้อีกอย่างแล้วกัน ที่เป็นฝ่ายติดกับน่ะคือพวกเธอต่างหาก"ไอซ์เบิร์กกล่าว
__________________
ลูฟี่พยายามดึงตัวเองออกจากตึก ก่อนที่เขาจะดึงเสาบนหลังคาตึกช่วยดึงตัวออกมา
"หลุดออกมาได้ซะที ลำบากแทบแย่ เอาล่ะรีบบุกไปเลย คราวนี้แหละต้องจับตัวโรบินให้ได้ จรวดยางยืด"
ลูฟี่ยืดตัวพุ่งเข้าหาตึก
__________________
ภายในห้องประธานพาวลีย์ที่บาดเจ็บหนักทรุดลงพื้น
"นึกว่าจะสู้พวกเราได้รึ? เอาล่ะ รีบส่งมันมาซะ ก่อนมันจะไปเปื้อนเลือดนายเข้า"ชายหน้ากากวัวกล่าว
"โธ่เว้ย นึกว่าจะชนะได้ซะอีก"พาวลีย์ล้มลงไป แบบแปลนหลุดจากมือ
ชายหน้ากากวัวเดินไปหยิบมันแกะเปิดดู
"คุณไอซ์เบิร์กบอกให้รีบหนีไปซะ ไอ้ของแบบนั้นให้รีบขว้างมันทิ้งแล้วหนีไปซะ"
ชายหน้ากากวัวเปิดแบบแปลนดูภาพเรือรบ
"เพราะว่านั้นเป็นของปลอม"พาวลีย์แสยะยิ้ม
ชายสวมหน้ากากทั้งสองตกใจ
"อะไรนะ? ของปลอมงั้นเรอะ?"ชายหน้ากากวัวถาม
"ทำอะไรโง่ๆ"ชายหน้ากากหัวกะโหลกกล่าว
"ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นใครมาจากไหน แต่แกก็ผิดแผนแล้วล่ะ สมน้ำหน้า เสียใจด้วยนะ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับของที่พวกแกตามหาอยู่เลย"พาวลีย์กล่าว
"ทำเป็นพูดซะดิบดี คิดทำแบบนี้เพื่อหลอกล่อพวกเราCP9ออกมากันงั้นรึ ถึงจะเป็นนกต่อก็ตาม แต่จะให้นายที่เข้ามาเกี่ยวข้องรอดชีวิตไปไม่ได้"ชายหน้ากากวัวกล่าว
"ตึง!!!"ตอนนั้นเองก็มีบางอย่างกระแทกกำแพง
"โธ่เว้ย ติดอีกแล้ว ติดหนึบอีกแล้ว ทำไมเป็นแบบนี้เรื่อยเลย"ลูฟี่กล่าว เขาติดกำแพงขยับไม่ได้
"เจ้าหมวกฟาง"พาวลีย์กล่าว
"เจ้าคนใช้เชือก เกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย เป็นอะไรรึเปล่า? เลือดเต็มไปหมดเลยนี่ ทำอะไรหุนหันพลันแล่นจริงๆ"ลูฟี่ถามไม่ดูสถานการณ์รอบตัว
"นั่นมันแกตะหาก ที่นี่มันชั้น3นะ"พาวลีย์กล่าว
"หมวกฟางลูฟี่"ชายหน้ากากหัวกะโหลกกล่าว
"อุตส่าห์มารับความผิดถึงที่เลยงั้นรึ"ชายหน้ากากวัวกล่าว
"นั่นมันหน้ากาก งั้นก็เป็นพวกนายสินะที่ไปทำบางอย่างกับโรบิน คืนโรบินมานะเจ้าบ้า พูดอะไรบ้างสิ"
"เท้าวายุ"หน้ากากหัวกะโหลกกล่าว
"ฟิ้วๆๆ"เขาตวัดเท้า2ครั้ง ส่งคลื่นสีฟ้า4แฉกพุ่งใส่ลูฟี่
ลูฟี่ดันตัวหนีออกมาได้ก่อน กำแพงถูกคลื่นเท้าผ่าทะลุ
"แค่เตะกำแพงก็แตกเรอะ!?"ลูฟี่ตกใจ
"เจ้าหมวกฟาง!!"พาวลีย์เตือน
"เปรี้ยง!!!"ชายหน้ากากวัวยกเท้าเตะจากด้านหลัง อัดลูฟี่ล้มลงพื้น
"กึงๆๆๆ"ชายหน้ากากวัวเอาวงแหวนทองหนักๆมายึดแขนขาและคอลูฟี่ไว้กับพื้น
"อะไรกันเนี่ย?"ลูฟี่กล่าว
"พอดีมันเร่งด่วนน่ะ เลยไม่มีเวลามาเล่นกับแก"
"ขยับไม่ได้เลย"ลูฟี่กล่าว
"ตรึงเจ้านั่นไว้ด้วย นี่ไม่ใช่เวลามาสู้แล้ว"ชายหน้ากากวัวบอกหน้ากากหัวกะโหลก
ชายหน้ากากหัวกะโหลกเดินมาหาพาวลีย์หยิบวงแหวนทองออกมา
"กึงๆๆๆๆ"
เมื่อตรึงพาวลีย์ไว้ทั้งสองก็วิ่งออกไป
______________________
"ตรู๊ด....นี่ฉันเอง แผนเกิดผิดพลาดขึ้น ขอให้ทุดคนมาที่ห้องนอนด้วย อย่าพึ่งยิงไอซ์เบิร์กล่ะ"
ชายหน้ากากวัวติดต่อโรบินและCP9อีก3คน
"เข้าใจแล้วนะ ยังยิงไอซ์เบิร์กไม่ได้"
เขาสั่งโรบินที่กำลังเตรียมยิงโดยเฉพาะ
_______________
สาวหน้ากากกับหน้ากากหมาป่าสู้กับพวกช่างที่นำโดยลูลู่
"หึหึ ทำได้ไม่เลวนี่"หน้ากากหมาป่าชื่นชม
"ที่จริงก็อยากอยู่เป็นคู่ต่อสู้ให้อีกหน่อยนะ พอดีมีธุระด่วน"
"อะไรกัน คิดหนีรึ?"ลูลู่ถาม
"เปล่า"ชายหน้ากากตอบ
"ผัวะ!!!"เขาพุ่งเข้ามาอัดท้องทำให้ลูลูล้มลง
"เพราะมีธุระด่วนถึงต้องรีบจัดการ"ชายหน้ากากกล่าว
"เหวอ คุณลูลู่โดนเล่นงาน"
"บ้าน่ะ แค่ทีเดียวนี่นะ"
"เดินชมจันทร์"ทั้งสองโดดกลางอากาศไป
"บินขึ้นไปอีกแล้ว!!!!"
___________________
ภายในห้องประธานพาวลีย์กับหมวกฟางยังโดนวงแหวนทองตรึงไว้กับพื้น
"นายไม่เป็นไรนะ?"พาวลีย์ถาม
"ไม่เป็นไรหรอก ของแค่นี้"ลูฟี่ตอบ
"งั้นรึ เจ้าหมวกฟาง ทำไมนายถึงมาที่นี่ล่ะ? ทุกคนต่างก็คิดว่านายเป็นคนร้ายนะ ขอโทษทีนะ เป็นเพราะพวกเราพากันทึกทักไปเอง"
"ช่างเถอะ ไม่เป็นไร ยังไงก็ชินกับการถูกไล่ตามแล้วล่ะ ที่สำคัญกว่านั้น พรรคพวกของฉันคนนึงถูกเจ้าพวกหน้ากากพาตัวไปด้วย ดังนั้นฉันเลยจะมาพาตัวกลับไป"ลูฟี่กล่าว
"นิโค โรบินสินะ นายน่ะถ้าสู้คงเก่งมากสินะ?"พาวลีย์ถาม เขาเห็นฝีมือคิรัวร์ที่มีค่าหัว80ล้านแล้ว
"เก่งสิ"ลูฟี่ตอบ
"ชนะพวกนั้นได้มั้ย?"พาวลีย์ถามต่อ
"ได้สิ"ลูฟี่กล่าว
"ถ้างั้นมาสู้ด้วยกันเถอะ ฉันเองก็จะชนะ"
"งั้นรึ
"มันแน่อยู่แล้ว ใครจะยอมปล่อยให้ใครที่ไหนไม่รู้ฆ่าคุณไอซ์เบิร์กกัน"พาวลีย์ตะโกน"อย่ามาล้อเล่นนะ เจ้าพวกนั้นมันอะไรกัน องค์กรมืดอะไรกันเจ้าพวกบ้า"
"แค่กๆๆ"พาวลีย์ไอกระอักเลือดขณะที่ลูฟี่มองเงียบๆ
"คนคนนั้นน่ะ"พาวลีย์มีน้ำตาซึมออกมา"เป็นผู้มีพระคุณของฉันนะ เขาทำให้ฉันเป็นช่างต่อเรือ ทำไมคนแบบนั้นถึงต้องมา..."
"แต่ว่านายอยู่ในสภาพแบบนั้น..."
"ฉันน่ะต้องซัดเจ้าพวกบ้านั่นให้ได้ ตัวฉันจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ ฉันจะสู้จนหมดลมหายใจ โธ่เว้ย หลุดเซ่!!!!"
"หลุดเซ่!!!!"ลูฟี่ตะโกน ทั้งสองพยายามดันตัวเองให้หลุด
________________
ภายในห้องไอซ์เบิร์ก
"ตึง!!!!"คิรัวร์กระแทกประตูมาเห็นภาพตรงหน้า
สีหน้าพวกเขาไม่ดีเมื่อเจอคิรัวร์
"นามิคาเสะ"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"ฉันไม่อยากเห็นเธอมาที่นี่ ฉันพยายามคิดแง่บวกแล้วนะ"คิรัวร์ชี้ดาบที่เธอ"วางปืนลงโรบิน"
"เธอไม่ควรมาที่นี่"โรบินพูดกับคิรัวร์ ปืนยังจ่อหัวไอซ์เบิร์ก
"ถ้าเธอฆ่าไอซ์เบิร์กความผิดทุกอย่างจะตกกับกลุ่มเราแทนพวกนักฆ่า ฉันยอมไม่ได้"
"อีกไม่นานพวกCP9จะมาเธอควรรีบไปตอนยังไปได้"โรบินกล่าว
"ไม่ไป"
"รีบไปซะ!!!"
"เธอไม่มีสิทธิสั่งฉัน
"ดัชนีพิฆาต"
"ฉึก!!!"นิ้วแทงด้านหลังทำให้คิรัวร์ล้มลงพื้น
"พวกแก...CP9"คิรัวร์กล่าว
"เราไม่มีธุระกับแกนามิคาเสะ"ชายหัวกะโหลกวัวกล่าว
"กลับไปซะ ฉันไม่มีของอะไรจะให้พวกแกหรอก"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"ถ้าไม่มีก็แย่น่ะสิ"ชายหน้ากากวัวกล่าว
"จะปิดหน้ากากนั้นไปถึงไหนเจ้าวัว หรือจะให้ฉันเรียกแกว่าลุจจิ"
"อะไรนะ!!!"ไอซ์เบิร์กตกตะลึง เขานึกถึงคำเตือนของคิรัวร์
นกพิราบฮัตโตริบินมาเกาะไหล่ของหน้ากากวัว
"เอาบ่ะจะเริ่มจากตรงไหนดีล่ะ"หน้ากากวัวถูกถอดออก ลุจจิเผยหน้าให้เห็น"คุณที่ใกล้ตายแล้วทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ"
"ลุจจิ ถ้างั้น..."ไอซ์เบิร์กนึกถึงคำเตือนคิรัวร์ที่ว่าน่าจะมีหัวหน้าช่างอีกสักคนเป็นสปาย
"คุณผิดเองนะ เพราะไม่ยอมส่งมันให้รัฐบาลแต่โดยดีนั่นแหละถึงได้เป็นแบบนี้"หน้ากากหัวกะโหลกถูกถอดเผยให้เห็นว่าเป็นคาคุ
"ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ ไม่อยากให้คุณต้องเจ็บตัวเลย จะได้เก็บเมืองนี้ไว้เป็นความทรงจำ"หญิงสาวสวมหน้ากากคือแคลิเฟอร์ เลขาไอซ์เบิร์ก
"แคลิเฟอร์"ไอซ์เบิร์กกล่าว
"รับความดื้อด้านมาจากอาจารย์ด้วยสินะ"หน้ากากหมีคือชายที่ชื่อบรูโน่
"บรูโน่ร้านเหล้า"
"ทำให้ยุ่งยากตั้ง5ปี"ชายหน้ากากหมาป่าเปิดหน้ากากออก เผยให้เห็นเจ้าของร้านอาวุธ
"กิโร่ ร้านค้าอาวุธเถื่อน พวกนายเป็นคนของรัฐบาลรึเนี่ย?"ไอซ์เบิร์กถามสีหน้าตกใจ
"ถูกต้อง การแฝงตัวเข้ามาเป็นภารกิจของเรา แต่ว่า ความดื้อด้านของคุณทำให้เราเบื่อจนไม่รู้ว่าจะว่ายังไงแล้ว"ลุจจิตอบ
ไอซ์เบิร์กยังมองอย่างตกตะลึง
"เอาล่ะ คุณไอซ์เบิร์ก แบบแปลนอาวุธโบราณพลูตันอยู่ที่ไหน รีบบอกมาซะก่อนที่จะมีผู้เสียสละมากไปกว่านี้"ลุจจิกล่าวต่อ
ไอซ์เบิร์กเบิกตากว้าง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น