NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #133 : จัดการพลโท(RE2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.11K
      39
      7 ก.ย. 62


    "เฟี้ยว!!!!"

     

    สองร่างพุ่งขึ้นจากทะเลมาใกล้เรือส่งตัว

     

    "นิโค โรบิน"ลุจจิพุ่งไปหาเธอด้วยความเร็วสูง

     

    "กายาเหล็ก หมัดเหล็ก!!!"เป็นคิรัวร์ที่วิ่งนำหน้าชกลุจจิกระเด็นไป เขาโดนลากถอยไปหลายสิบเมตร

     

    "บอกแล้วไงว่าห้ามแตะต้องแฟนฉัน...อึก"

     

    "เฮ้ นามิคาเสะ"

     

    "ร่างกายใช้วิชา6รูปแบบมากไปสินะ มันไม่ใช่วิชาคนที่ไม่ได้รับการฝึกจะใช้พร้ำเพรื้อหรอกนะ"ลุจจิกล่าว

     

    "ฮึ แค่พอโค่นแกได้ก็พอแล้ว"

     

    "ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้และพาเธอไปยังเรือของพลเรือโท"ลุจจิประกาศรวมพลังทั้งหมด

     

    คิริโตะตั้งท่าดาบ แฟรงกี้กับโรบินเฝ้ามองจากด้านหลัง รวมทั้งทหารเรือรอบๆ

     

    "หมัดหกราชันเสือดาว"

     

    "วิชา5ดาบ เขี้ยวมังกรสายฟ้า!!!"

     

    คิรัวร์ตวัดดาบชินโซริว อามาเทราสุรวมถึงพลังวิญญาณจากดาบเท็นเซกะและเท้าสองข้าง กลายร่างเป็นมังกรสีทองปล่อยกระแสไฟฟ้ายักษ์

     

    "เปรี้ยง!!!!!"มังกรทองและลุจจิปะทะกัน

     

    "ฮึ่ม พลัง...มันต่างกันขนาดนี้...อ๊ากกก!!!!!"

     

    ลุจจิโดนคลื่นดาบฟันและสายฟ้าหลายสิบล้านโวลต์กระแทกพื้นที่โดนมังกรสายฟ้าระเบิดตกทะเลไป

     

    "ระ...ร็อบ ลุจจิแห่งCP9 พ่ายแพ้ให้นามิคาเสะ คิรัวร์แล้วครับ"

     

    "ว๊ากกกก!!! ลุจจิแพ้แล้ว"

     

    "เป็นไปได้ยังไง เขาคือCP9ที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลยนะ"

     

    โรบินเข้ามากอดเขาจากด้านหลังและหอมแก้มเขา

     

    "ยอดมากพี่ชายนักดาบ"แฟรงกี้กล่าว

     

    "นี่แหละหมาป่าเถื่อนของฉัน"โรบินกล่าว เธอตั้งฉายาใหม่ให้เขาแล้ว

     

    "เอาล่ะ ที่นี่ก็...."คิรัวร์หันไปจ้องพวกทหารเรือที่ยังอยู่บนเรือ

     

    "เหวอ!!!!!"

     

    พวกทหารเรือบนเรือส่งตัวนักโทษต่างกระโดดลงทะเลหนีไปกันหมด

     

    "ฮ่าๆๆๆ โทษทีนะทหารเรือทั้งหลาย เรือลำนี้ฉันขอเอาไปใช้สำหรับหลบหนีล่ะนะ"แฟรงกี้บอกพวกทหารเรือ

     

    "เอาล่ะ เก็บกวาดเรือสำหรับใช้เป็นเรือหลบหนีเสร็จเรียบร้อยแล้ว"คิรัวร์กล่าว

     

    "อื้อ"โรบินพยักหน้า

     

    "ที่เหลือก็รอเจ้าพวกหมวกฟางมาเท่านั้น"แฟรงกี้กล่าว

     

    "บุ๋มๆๆๆ"แต่แล้วพวกเขาก็เห็นบางอย่างกำลังขึ้นมาจากใต้ทะเล

     

    "อะไรน่ะ?"แฟรงกี้ถาม

     

    "ฉันไม่ปล่อยให้ใครตายหรอกน่า!!!!"โคโคโระโดดขึ้นมาบนเรือ

     

    "ว๊ากกกก!!!"แฟรงกี้ตกตะลึงเมื่อเห็นโคโคโระในร่างนางเงือก

     

    "เอ๋?"แม้แต่โรบินก็มีสีหน้าแปลกใจปนตกใจ

     

    ___________________

     

    "ตูมๆๆๆๆ"

     

    "เรือหมายเลข6,7,8 ยืนยันพบกลุ่มโจรสลัดที่ประตูหน้าครับ"

     

    "อืม"พลโทโมมอนก้าพยักหน้า

     

    _______________________

     

    "นี่พวกเธอรู้สึกตัวได้แล้ว"โคโคโระบอก

     

    "เฮ้!!"แฟรงกี้ตะโกนเรียก

     

    "อ๊อก!!!!"ทุกคนต่างพ่นน้ำออกมา

     

    "แฮ่กๆๆ แค่กๆๆๆ"ทุกคนต่างไอออกมา

     

    "คงต้องพูดว่าปาฎิหาริย์ชัดๆ เพราะไปเห็นอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่โลกตะลึงเข้าจนช็อกตาตั้งกันหมด เจ้าพวกนี้เลยอยู่ในภาวะกึ่งตายชั่วขณะก็เลยทำให้กลืนน้ำไปไม่มากเท่าไหร่"

     

    "ฮ่าๆๆ งั้นก็ดีแล้วล่ะ ที่ทำให้ช็อกจนกึ่งตายไปชั่วขณะนั่นมันคืออะไรกันงั้นเหรอ"โคโคโระถาม

     

    "ก็ป้าไงเล่า"แฟรงกี้พูดยกนิ้วโป้ง

     

    โคโคโระหันไปมองโรบิน

     

    "เธอใช่มั้ย เพื่อนที่เจ้าหนูราชาโจรสลัดถึงกับต้องยกโขยงมาช่วย เคยเจอกันที่สถานีชิปแล้วนี่นะฉันจำได้ ตอนนั้นน่ะบอกตรงๆ ฉันนึกไม่ถึงเลยว่าพวกเธอจะทำอะไรโฉ่งฉ่างใหญ่โตซะขนาดนี้"

     

    "ไปนุ่งผ้าให้เรียบร้อยก่อนได้มั้ยป้าอุบาทย์จัง"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ถึงฟังแล้วจะน่าขำที่บอกว่าจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้ แต่บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้นะ เหอๆๆ"

     

    "หึหึ"โรบินยิ้มหัวเราะเล็กน้อย

     

    "แค่กๆๆ"โซโล ซันจิและอุซปต่างฟื้นขึ้นมา

     

    "คุณนามิ วีวี่จังและเซียร์จังปลอดภัยมั้ย?"ซันจิถามถึงสาวๆก่อน

     

    "ยังอยู่ดี"เซียร์พูดยังหอบหายใจกับเรื่องเหนือความคาดหมาย

     

    "ตายยากไม่เปลี่ยนแปลงเลยแฮะเจ้าพวกนี้"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ดีมากที่รอดมาได้"โคโคโระกล่าว ทำให้ทั้ง4คนหันมามอง

     

    "จ๊ากกก!!! เป็นความจริงนี่หว่า โลกนี้ไม่มีนางเงือกอยู่จริงๆซักหน่อย"อุซปร้อง

     

    "ไอ้ตำนานที่ว่าเห็นนางเงือกแต่จริงๆแล้วเป็นพะยูนนั่นน่ะเรื่องจริงรึเนี่ย"โซโลตะโกน

     

    "นางเงือก...อ้วนๆ"เซียร์ก็พูดอย่างลำบากใจ

     

    "จะบ้าเหรอ เจ้าตัวไม่ได้บอกสักหน่อยว่าตัวเองเป็นนางเงือก อย่าพึ่งทิ้งความฝันสิ!!!"ซันจิตะโกน

     

    "ฉันเป็นนางเงือกปลาขาวน่ะ"โคโคโระกล่าว

     

    "อย่าพูดน่า!!!!!"ซันจิร้อง

     

    "เดี๋ยวสิ นางเงือกที่มีขาแบบนั้นน่ะฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

     

    "ฉันเองก็เฝ้าฝันมาตลอดว่านางเงือกจะต้องเป็นนางเงือกในฝันนั้น"ซันจิพูดเอามือทุบพื้น

     

    "ชาวเงือกน่ะนะ เป็นเผ่าพันธุ์เร้นลับที่พออายุถึงเลข3ครีบหางก็จะแยกเป็น2ขา จนร่างกายพัฒนาให้สามารถดำรงชีวิตอยู่บนบกได้ไงล่ะ ไว้สักวันได้ไปเกาะมนุษย์เงือกก็จะรู้เอง"

     

    "อย่างงี้นี่เอง ได้ยินว่าแมวที่อายุเกิน100ปีหางจะแยกเป็น2แฉกกลายเป็นปีศาจได้เหมือนกัน"อุซปกล่าว

     

    "อ๋อ ปีศาจแมวใช่รึเปล่า?"ซันจิถาม

     

    "อย่าเอาฉันไปรวมกับเจ้าพวกนั้นสิ!!! นี่พวกเข้าไม่คิดจะพูดขอบใจฉันซะบ้างเลยรึไงห๊ะ?"โคโคโระถาม

     

    "ขอบคุณมากคุณโคโคโระ"

     

    "เหอๆๆ ไม่เป็นไร"โคโคโระกล่าว

     

    ซันจิหันไปเห็นโรบินที่ยืนมองอยู่

     

    "แค่กๆๆ...พวกเรารอด"วีวี่กับช็อปเปอร์ฟื้นขึ้นมา

     

    "ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?"

     

    "โรบินจัง!!!!!"ซันจิวิ่งเข้าไปกอดเธอก่อนคิรัวร์

     

    "โรบิน!!!!"ช็อปเปอร์ วีวี่และนามิเข้าไปกอดโรบินจากด้านข้าง

     

    "โครม!!!!"ซันจิหน้ากระแทกเสากระโดงเรือแทน

     

    "โชคดีจังที่มาทัน เธอไม่เป็นไรนะ?"นามิถาม

     

    "โรบิน!!!!"ช็อปเปอร์ร้องไห้

     

    "จ๊ะ เพราะทุกคนแท้ๆเลย ขอบคุณนะ"โรบินหันไปบอกเซียร์

     

    "ไม่เป็นไรหรอก"เซียร์กล่าว

     

    โรบินเดินเข้าไปหาคิรัวร์ นามิกับวีวี่คลายกอดเดินหลีกทางไป

     

    "ที่เธอทำที่วอเตอร์เซเว่นกับบนขบวนรถทะเลเจ็บปวดมาก"คิรัวร์กล่าว

     

    "คิรัวร์คุง ฉัน..."

     

    โรบินไม่ทันได้พูดเพราะคิรัวร์จูบปากเธออย่างดูดดื่ม

     

    "...."ซันจิที่หัวยังฟังเสาโดนเมิน

     

    "คุณย่าเก่งจังเลยเป็นนางเงือกเหรอ เห็นมีครีบกับเกล็ดเหมือนปลาหนูก็ว่ามันแปลกๆ"จิมนี่บอกโคโคโระ

     

    "เห็นขนาดนั้นไม่รู้ได้ไงฟะ!!!"แฟรงกี้ตะโกน

     

    "รู้ตัวหน่อยสิ เธอก็มีเชื้อสายนางเงือก1/4นะ"เซียร์บอกจิมนี่

     

    "เอ๋ จริงเหรอ"

     

    ช็อปเปอร์ร่วงลงจากหัวนามิตกลงพื้น

     

    "ทำไมขยับตัวไม่ได้เลยล่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม

     

    "ก็แหงล่ะ เดี๋ยวรอให้จบเรื่องก่อนแล้วจะเล่าให้ฟังนะ"โซโลพูดเดินขึ้นบันไดไปที่สะพานแห่งความลังเล

     

    "โซโล ไม่สิ โซโลคุง"อุซปกล่าว

     

    "รอด้วย"คิรัวร์จูบแก้มโรบินทีนึงก่อนวิ่งตามไป

     

    "เดี๋ยวฉันรักษาให้นะ"เซียร์หยิบแผ่นยันต์ใช้พลังรักษาช็อปเปอร์ โรบิน แฟรงกี้และนามิ

     

    "....."ซันจิยังโดนเมิน

     

    ทั้งสามขึ้นมาบนสะพาน

     

    "พวกนายดูนั่นสิ"โซโลพูด

     

    ทั้งสามมองเกาะเอนิเอสล็อบบี้ที่กลายเป็นทะเลเพลิงจากการระดมยิงปืนใหญ่

     

    "แทบไม่เหลือเค้าเดิมของเกาะที่เราเข้ามาตอนแรกเลย"โซโลกล่าว

     

    "อะไรน่ะการโจมตีนั่น ทุกอย่างกลายเป็นทะเลเพลิงหมดเลยไม่ใช่เหรอ?"อุซปกล่าว

     

    "การโจมตีเนี่ย ดูเหมือนจะถูกสั่งยกเว้นเฉพาะนิโค โรบินเอาไว้"แฟรงกี้เดินขึ้นมากล่าว

     

    "เพราะงั้นสะพานนี้ถึงไม่ตกเป็นเป้าการโจมตีเหรอ"อุซปกล่าว

     

    "ห้ามทำให้ตายแสดงว่ายังคิดจะจับตัวกลับไปสินะ"คิรัวร์พูดมองเอนิเอส ล็อบบี้

     

    "หลังจากทำลายเอนิเอส ล็อบบี้จนสิ้นซากแล้ว ต่อไปก็คงใช้กำลังทหารบุกเข้าจับตัวนิโค โรบินอย่างแน่นอน"แฟรงกี้กล่าว

     

    "เฮ้ยๆ แบบนั้นก็แย่สิ คราวนี้พวกเราโทรมหมดแล้ว แถมบนเรือรบพวกนั้นยังมีทหารอีกเพียบเลยด้วย ตอนนี้ลูฟี่อยู่ไหนเนี่ย?"

     

    "ที่ชั้นบนสุดของเสาต้นแรกบนสะพานนี้ ควันจากการต่อสู้ยังคุกกรุ่นอยู่ อีกฝ่ายคือพลเรือโทและอดีตCP9ที่ชื่อคาราสึมะ"แฟรงกี้อธิบาย

     

    "ใกล้แค่นี้เอง งั้นไปช่วย--"

     

    "อย่าดีกว่าน่า พลโทแห่งกองทัพเรือน่ะไม่ธรรมดาเลย ถ้าเข้าไปมั่วจนพวกเราพลัดหลงไปคนละทางจะทำยังไง ไม่ว่าเรือรบพวกนั้นจะหันปืนเล็งมาทางนี้เมื่อไหร่ เราก็ต้องรักษาทางหนีเอาไว้ พวกเราจะรอลูฟี่อยู่ที่นี่ แบบนี่น่ะดีแล้ว พายุรออยู่ข้างหน้านั้น"คิรัวร์กล่าว

     

    "คำสั่งรองกัปตันสินะ"โซโลกล่าว

     

    "ตกลง"อุซปพยักหน้า

     

    ซันจิออกมาจากเสาและเดินขึ้นบันไดมา

     

    "แฟรงกี้ แล้วพรรคพวกของนายล่ะ?"ซันจิถาม

     

    "ฮ่าๆๆ จะบ้ารึไง เจ้าพวกนั้นแต่ละคนดวงแข็งจะตายไป ไม่เป็นไรหนีพ้นอยู่แล้ว"แฟรงกี้หันกลับไปมองเกาะด้วยความกังวล 

     

    ________________________

     

    คาราสึมะและลูฟี่ต่างต่อสู้จนหอบทั้งคู่

     

    "แกนี่ตายยากตายเย็นจริงๆ"คาราสึมะแสยะยิ้ม

     

    "แกก็เหมือนกัน"

     

    ลูฟี่บีบร่างกายอีกครั้ง

     

    "นี่คือครั้งสุดท้าย ฉันจะไม่คลายมันออกจนกว่าจะล้มแกได้"

     

    "คิดจะสู้จนหมดแรงตายงั้นรึ?"คาราสึมะถาม

     

    "เรื่องอนาคตฉันไม่รู้...เกียร์2!!!!"ไอน้ำไหลออกมาจากร่างลูฟี่

     

    _______________

     

    เรือรบทั้งสามลำออกห่างจากเกาะไปแล้ว

     

    "ปืนใหญ่เตรียมยิง"

     

    "นั่นมัน"พาวลีย์เห็นบางอย่างและหย่อนเชือกลงจากหลังโออิโม

     

    "เฮ้ พาวลีย์กลับมานี่!!!"ซันไบตะโกน

     

    พาวลีย์วิ่งไปเก็บหอยทากสื่อสาร

     

    "จะทำอะไรน่ะเก็บหอยทากสื่อสารทำไม?"

     

    "ฉันต้องรู้สถานการณ์ตอนนี้ของกลุ่มหมวกฟางน่ะ"พาวลีย์กล่าว

     

    "ยิง!!!"

     

    "ตูมๆๆ"ปืนใหญ่ยิงเข้ามา

     

    "ลูกพี่!!!!!"ซันไบตะโกน

     

    "บรึ้มมมมมม!!!!"

     

    ________________

     

    "ทางนี้พร้อมออกเรือได้ทุกเมื่อ ลูฟี่มาเมื่อไหร่ก็ไปได้ทันที"

     

    "เออ"โซโลตอบ

     

    คิรัวร์ โซโล อุซป ซันจิและแฟรงกี้มองไปข้างหน้า

     

    "แต่ถ้าลองมองดูให้ดี จำนวนคนที่เรามีในตอนนี้พอๆกับจำนวนเรือรบของพวกมัน ต่อให้เอาเรือออกได้ แต่การจะหลุดจากที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย"ซันจิกล่าว

     

    "แจ้งจากประตูหน้าตะวันตกเฉียงเหนือ ขณะนี้อพยพทหารและเจ้าหน้าที่เอนิเอส ล็อบบี้เสร็จสิ้น ขณะเดียวกันเราตรวจพบกลุ่มโจรสลัดรวมทั้งเผ่าคนยักษ์ รวมทั้งหมดประมาณ50คนที่ประตูหน้า"

     

    "พวกนั้นนี่นา"อุซปกล่าว

     

    "พวกซันไบสินะ ไงล่ะเห็นมั้ยพวกนั้นหนีไปได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องห่วงเลยสักนิดเดียว เจ้าพวกนั้นถึงฆ่ายังไงก็ไม่มีทางตายหรอกน่า ฮ่าๆๆๆ เมื่อคราวที่แล้วน่ะนะ...."

     

    "แต่กวาดล้างด้วยปืนใหญ่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทุกคนตายหมด"

     

    แฟรงกี้เบิกตากว้าง

     

    "ปัจจุบันคาดว่าไม่มีใครรอดชีวิตอยู่บนเกาะได้ จำนวนผู้รอดชีวิตบนเกาะเอนิเอส ล็อบบี้คือศูนย์ รายงานจากเรือหมายเลขศาลยุติธรรมและหอตุลาการทางตะวันออกเฉียงใต้รวมทั้งทางใต้ดินสู่สะพาน ทุกอย่างถูกทำลายหมดแล้ว เป้าหมายการโจมตีที่ยังเหลืออู่คือสะพานแห่งความลังเล"

     

    "แฟรงกี้"อุซปกล่าว

     

    "เจ้าพวกนั้น"คิรัวร์กล่าว

     

    "พวกช่างต่อเรือกาเลราก็ด้วยเหรอ"โซโลกล่าว

     

    "โออิโม กาซี"อุซปกล่าว

     

    "โยโกซึนะก็รวมอยู่ในนั้นด้วยสินะ"โคโคโระกล่าว

     

    "โซดอมแล้วก็โกโมรา ทุกคน"ช็อปเปอร์ร้องไห้

     

    "คนเราต้องมาตายง่ายๆแบบนี้มันดีแล้วเหรอ?"นามิพูด

     

    "จากบนแผนที่มองไม่เห็นคนหรอก ในสายตาพวกเขามันเป็นแค่การลบเกาะเล็กๆแห่งหนึ่งออกจากแผนที่โลกอย่างง่ายดาย และนั่นก็คือบัสเตอร์คอล"โรบินกล่าว

     

    แฟรงกี้เดินไปข้างหน้ามองเสาที่ลูฟี่สู้อยู่

     

    "ลูกพี่พวกเรามาช่วยแล้วนะ"

     

    "พวกเรากลับไปด้วยกันนะลูกพี่"

     

    "เร็วๆหน่อยเจ้าหมวกฟาง พวกพ้องของนายรออยู่ตรงนี้ ถ้าหากแกตายล่ะก็ฉันไม่รับรู้ด้วยนะ!!!!"แฟรงกี้ตะโกน

     

    "แฟรงกี้"อุซปมองแฟรงกี้ที่ฝืนไม่หลั่งน้ำตา

     

    ____________

     

    "หมัดปืนเจ็ทยางยืด!!!!"ลูฟี่พุ่งเข้าชกใส่คาราสึมะกระเด็นไป

     

    "เฟี้ยว!!!"คาราสึมะโดดไปด้านบน

     

    "มันจงใจถอยหลังเพื่อลดแรงปะทะ"ลูฟี่กล่าว

     

    "เดินชมจันทร์"คาราสึมะหายตัวมาด้านหลังลูฟี่"ดัชนีพิฆาต"

     

    แต่ลูฟี่หลบพ้นได้ คาราสึมะยกฝ่ามือใส่อีกครั้งแต่เขายกฝ่ามือกันไว้

     

    "ตูม!!!"ลูฟี่ชกเข้าที่ท้อง แต่คาราสึมพเอาแขนมากัน

     

    "กระสุนปืนเจ็ท"ลูฟี่ยืดแขนไปด้านหลังยกหมัดใส่

     

    "ตูม!!!!"คาราสึมะกระเด็นไปด้านหลัง

     

    "หมัดยางยืดปืนเจ็ทคู่!!!!"ลูฟี่วิ่งไปข้างหน้าขณะยืดแขนไปด้านหลัง หมัดพุ่งมากระแทกใส่ท้องคาราสึมะ

     

    "ตูม!!!!!!!!"คาราสึมะโดนอัดเต็มท้อง

     

    "อ๊ากกกก!!!!"คาราสึมะกระเด็นไปกระแทกกำแพง

     

    "หมัดยางยืด...."ลูฟี่วิ่งมาอีกครั้ง

     

    "เดี๋ยวจะแสดงให้ดู วิชาของผู้ฝึกวิชา6รูปแบบจนบรรลุขั้นสุดยอด

     

    "ฟุ่บ!!!"คาราสึมะหายตัวมาอยู่หน้าลูฟี่เอาหมัดทาบที่หน้าอกลูฟี่

     

    "วิชาลับ6รูปแบบ หมัดหกราชา!!!!"

     

    "ตูมมม!!!!!"ลูฟี่โดนแรงอัดรุนแรงกระเด็นไปกระแทกพื้น

     

    "แค่กๆ ยังกับอิมแพ็คไดอัลบนเกาะท้องฟ้า แต่ว่าแรงกว่าอันนั้นไม่รู้ตั้งกี่เท่า"ลูฟี่กล่าว

     

    "เท้าวายุเขี้ยวพยัคฆ์"คาราสึมะเตะขา

     

    "ฉับ.....ตึง!!!!!"รอยฟันผ่าใส่หอที่1เกิดแรงสั่นสะเทือน

     

    _________________

     

    กลุ่มหมวกฟางก็มองดูอยู่

     

    "ลูฟี่!!!!"อุซปตะโกน

     

    "คาราสึมะมันเก่งมาก ถ้าหากไม่ได้เจ้าหมวกฟางคอยสกัดมันเอาไว้ที่นั้นล่ะก็ ไม่รู้ว่าป่านนี้พวกเราะต้องตายไปแล้วกี่คน"แฟรงกี้กล่าว

     

    "คือฉันก็คิดๆอยู่เหมือนกัน"ช็อปเปอร์ที่นอนบนเรือหลบหนีพูดขึ้น"ลูฟี่เหมือนจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่านั่นคือคู่ต่อสู้ที่ตัวเองต้องต่อสู้ด้วย"

     

    "เจ้าเสือโคร่งฉันจะอัดมันให้ปลิวเลย"

     

    "แค่ได้กลิ่นตามสัญชาตญาณน่ะ จมูกเขาไว้กว่านาย"นามิกล่าว

     

    ____________________

     

    บนเรือรบของกองทัพเรือ

     

    "รายงานครับ ลูฟี่หมวกฟางอยู่ที่เสาที่หนึ่งครับ"

     

    "แจ้งทุกลำให้ตั้งขบวนล้อมสะพานแห่งความลังเลเอาไว้"

     

    "ครับ"

     

    เรือลำที่เหลือเริ่มเข้าล้อมสะพาน

     

    __________________

     

    "หมอนั้นคงไม่ตายใช่มั้ย?"อุซปกล่าว

     

    "บ้ารึไง?"โซโลถาม

     

    "อะไรเล่า!!!!"อุซปตะโกนใส่"ว่าเขาบ้าตัวเองก็พอกันนั่นแหละ!!!"

     

    "ตูมๆๆๆ"ปืนใหญ่ยิงทำลายสะพานเชื่อม

     

    ____________________

     

     

    "ครืนๆๆๆ"เกิดแรงสะเทือนในเสาที่1

     

    "อะไรแรงสั่นสะเทือนนี่มัน..."คาราสึมะกล่าว

     

    "ผนังมัน....."ลูฟี่กล่าว

     

    _________________

     

    "ตัดเส้นทางจากเสสต้นที่1เรียบร้อย"

     

    "ทำลายสะพานไปครึ่งหนึ่งเลยเหรอ"ซันจิกล่าว

     

    "ยังไงกันเนี่ย?"

     

    "พวกมันต้องการแยกพวกเราไง"คิรัวร์กล่าว

     

    "ในเสาที่พลเรือโทคาราสึมะอยู่กับลูฟี่หมวกฟาง

     

    "เรือรบมาทางนี้แล้ว!!!"นามิตะโกน

     

    "มันจะล้อมพวกเราไว้"เซียร์กล่าว

     

    "ทุกลำตั้งขบวนล้อมสะพานแห่งความลังเล ที่สะพานและเรือส่งตัวพบ เนตรแดง คิรัวร์นักล่าโจรสลัด โซโลเจ้าหญิงโจรสลัด วีวี่แม่มดขาว ทีอาเน่ , นิโค โรบิน และพรรคพวก รวมทั้งหมด13คน คาดว่าเป็นกลุ่มบุคคลที่เอาชนะหน่วยCP9ที่หอตุลาการมาได้ครับ"

     

    "มันจะมาแย่งตัวโรบินกลับไป"โซโลจับด้ามจับดาบ

     

    "ก็ลองดู"คิรัวร์งอกกรงเล็ฐออกมา

     

    "ใครจะไปยอมกันละยะ"นามิถือกระบองคุริมะเตรียมพร้อมสู้

     

    "เข้ามาเลยพวกทหารเรือ"เซียร์แกว่งง้าวไปมา

     

    พวกทหารเรือมองกลุ่มหมวกฟาง

     

    "ว่าแต่ว่าคนอะไรกัน ตำนานไร้พ่าย800ปีของเอนิเอส ล็อบบี้ ที่คงอยู่ได้เพราะมีCP9แต่ละรุ่นรับช่วงดูแลมาโดยตลอด กลับถูกโจรสลัดแค่กลุ่มเดียวทำลายย่อยยับ รองกัปตันโค่นร็อบ ลุจจิได้ แถมกัปตันของมันก็พอฟัดพอเหวี่ยงกับพลโทคาราสึมะด้วย ลูฟี่หมวกฟางท่าทางไม่ธรรมดาซะแล้ว"

     

    "แต่มันเอาชนะพลเรือโทคาราสึมะไม่ได้หรอก และถ้าหากเราสามารถกำจัดสมาชิกของกลุ่มมันได้ที่นี่ ความชั่วไร้สาระนั่นมันก็จบเพียงเท่านี้"

     

    "เฮ้ ดูนั่นสิ"อุซปชี้ไปยังเสาที่หนึ่ง

     

    ทุกคนเห็นลูฟี่กับคาราสึมะเผชิญหน้ากันพยายามโค่นอีกฝ่าย

     

    "ลูฟี่คุงทางนี้!!!!"อุซปตะโกนเรียก

     

    "ทุกคนมาถึงสะพานได้อย่างปลอดภัยแล้วนะ พวกเราทุกคนไม่มีใครเป็นอะไร"

     

    "ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเราแล้ว จัดการมันซะ!!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    "แถมช่วยโรบินจังได้แล้วด้วย!!!"ซันจิตะโกน

     

    "เหลือแค่นายคว่ำหมอนั้นให้ได้นะ!!!"แฟรงกี้ตะโกน

     

    "ชนะให้ได้นะลูฟี่ แล้วมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่!!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    "พร้อมพวกเรา!!!"ซันจิตะโกน

     

    ลูฟี่มิงแล้วยิ้มตอบ

     

    "ที่เหลือก็วัดกันที่ความอดทนของทางนี้"โซโลมองไปทางเรือรบ

     

    __________________

     

    "ตอนนี้เป็นไปตามที่แกพูดพวกแกรอดทุกคน ไม่เบาเลยนี่ แต่ว่าในอีกหลายนาทีให้หลังแกยังจะทำหน้าแบบเดิมได้หรือไม่ ขอดูหน่อยเถอะ"คาราสึมะกล่าว

     

    __________________

     

    เหล่าทหารเรือท่าทางแข็งแกร่งมาที่ขอบเรือ

     

    "ตั้งแต่ยศนาวาตรีลงไปไม่ต้อง เฉพาะนาวาเอก นาวาโท จำนวนทั้งหมด200นาย ไปจัดการพวกมันให้สิ้นซากในพริบตา!!!"

     

    "นาวาเอกศูนย์ใหญ่ที่ว่า มันระดับเดียวกับเจ้ามนุษย์ควันสโม๊คเกอร์นั่นเลยไม่ใช่เรอะ!?"อุซปกล่าว"แถมมากันเพียบเลยด้วย"

     

    "เป็นหลักฐานว่าพวกมันกลัวพวกเราไงล่ะ"โซโลกล่าว

     

    "คุณย่าหนูกลัว!!!"จิมนี่ร้อง

     

    "เมี้ยวๆๆ"กอนเบร้อง

     

    "อ้าว แล้วซันติล่ะ?"อุซปเห็นว่าซันจิหายไป"ตะกี้ยังอยู่ตรงนี้นี่นา"

     

    "เวลาแบบนี้ไปไหนของมันน่ะ ไอ้เจ้ากุ๊กบ้านั่น!!!"โซโลกล่าว

     

    "ทั้งหมดเตรียมตัวต่อสู้ เอาล่ะนะ"

     

    "โอ้!!!!!"

     

    "อย่ามัวแต่ลีลา จะเข้าก็เข้ามาเลย!!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    "น่าสนุกดีนี่ อาละวาดต่ออีกยกก็แล้วกัน"แฟรงกี้กล่าว

     

    "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราต้องสู้ตายที่นี่ ต้านเอาไว้ให้ได้จนกว่าลูฟี่จะมา!!!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    บนเรือหลบหนี โรบิน วีวี่ นามิ ช็อปเปอร์

     

    "ต้องกันให้ห่างจากเรือ ถ้าเรือเสียหายเราจะหมดทางหนี"

     

    "มาถึงขนาดนี้ใครจะยอมแพ้กันล่ะ"วีวี่กล่าว

     

    "ไม่ยอมถูกจับเป็นครั้งที่2แน่"โรบินยกแขนไขว้กัน

     

    ช็อปเปอร์พยายามจะลุกแต่ไม่ไหว

     

    "ฮึ่ม ขยับตัวไม่ได้เลย"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "บุกเข้าไป!!!!!"

     

    "จับตัวนิโค โรบินกลับมาให้ได้!!!!!"

     

    ทหารเรือยศสูงโดดลงมาหากลุ่มหมวกฟางพร้อมดาบและปืน

     

    "อุตส่าห์มาถึงนี่แล้วเรื่องอะไรจะให้พาตัวไปอีกละฟะ"

     

    "ทหารนาวาเอกจากกองบัญชาการ200นายงั้ยก็สวยสิ"โซโลกล่าว

     

    "จะฆ่าพวกแกทิ้งซะ"เซียร์กล่าว

     

    "แต่มันมากันเยอะเกินนะเนี่ย"อุซปร้อง

     

    "เวพ่อนเลฟ!!!"แฟรงกี้ยิงจรวดใส่

     

    "บรึ้ม!!!!!"

     

    "ได้ทีละคนสองคนน่ารำคาญ เข้ามาทีเดียวพร้อมกันให้หมดเลย"โซโลโดดไปบนฟ้าฟันใส่พวกทหารเรือหลายคนกระเด็น

     

    "พายุมังกรผงาด!!!!!"คิรัวร์ฟันดาบกลายเป็นพายุ

     

    "ฟุ่บๆๆๆ....ซูมมมม!!!!!"

     

    "ฉัวะๆๆๆ/อ๊ากกกก!!!!"ทหารเรือโดนคมดาบฟาดฟัน

     

    "กงจักรสายลม!!!!"เซียร์ขว้างกงจักรสีแดงที่โผล่ขึ้นมาในมือ

     

    "ฉัวะๆๆๆ"ทหารเรือหลายสิบโดนฟันและลอยกลับมาที่มือเธอ

     

    "จงดูพลังของโซเงคิงให้ดี ดาวดอกทานตะวัน"อุซปยิงกระสุนแยกส่วน

     

    "ตูมๆๆๆ"

     

    "ตูม!!!!"ทหารเรือคนนึงยิงบาซูก้าใส่แฟรงกี้ แต่เขายกแขนกันไว้

     

    "จะยิงแข่งกับฉันสินะ ฉันจะไม่ระคายผิวหรอก เวพ่อนเลฟ!!!"

     

    "ตูม!!!"แต่พวกทหารเรือหลบระเบิดได้ คนถือบาซูก้าโดดไปด้านบน

     

    "นึกว่าพ้นเหรอ สตรองไรค์!!!"

     

    แฟรงกี้พุ่งหมัดเหล็กเข้าไปใช้โซ่มัดตัวทหารคนนั้นเหวี่ยงทุ่มใส่ทหารเรือคนอื่น

     

    ด้านอุซปโดนทหารร่างใหญ่ถือดาบฟันใส่ เขายกคาบูโตะกันไว้

     

    "เคร้งๆๆๆ"

     

    "เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวสิ ขอเวลานอก นี่นายถือดาบมาก็ไปสู้กับคิรัวร์หรือโซโลสิ ทางโน้น ตามหลักมันต้องจับให้ถูกคู่ซี่"

     

    "เฮ้ย นั่นอะไรน่ะ?"อุซปชี้ไปทางขวา

     

    "หือ?...ตูม!!!!"ทหารเรือมองตามแล้วโดนยิงกระเด็นไป

     

    "เรียบร้อย แผนลวงสัมฤทธิผล หยึ๋ย อะไรเนี่ยถอยจนหวิดตกสะพานเลยนี่หว่าเรา เกือบไปแล้ว"

     

    "ว่าแต่ไอ้พวกนี้แห่มายั่วเยี่ยไม่ยอมหยุด ไม่มีไอ้ที่เก่งๆหน่อยรึไง มากันเยอะคิดเหรอว่าจะชนะฉันได้"

     

    "ตึง!!!!"ทหารเรือร่างใหญ่แบกขบวนเล่มโตตั้งพื้น

     

    "แบกขวานเล่มโตมาเลยเหรอ"คิรัวร์กล่าว

     

    "เปรี้ยงๆๆๆเคร้งๆๆๆ"มันเหวี่ยงขวานฟาดลงมาแต่คิรัวร์กันได้

     

    "ว่าไง ใช้แต่แรงเหวี่ยงอย่างเดียวแบบนั้น เอาชนะฉันไม่ได้หรอก"

     

    "ฟุ่บ!!!!....เคร้งๆๆๆ"มันหมุนตัวให้ขวานฟาดด้วยความเร็วสูง

     

    "วิชา4ดาบ ดาบผ่าอสูร!!!!!"

     

    "ฉัวะ!!!!"ทหารเรือคนนั้นลอยกระเด็นไป

     

    "เคร้งๆๆๆ"ทหารเรือนักดาบเหวี่ยงดาบใส่อุซปอีกครั้ง

     

    "อีกแล้วเหรอ บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ฉันไปสู้กับคิรัวร์หรือโซโลสิ"

     

    "ตึง!!!"ทหารร่างยักษ์ตกลงมาทับทหารเรือ

     

    "ทำได้ดีมากคิรัวร์คุง"อุซปชม

     

    "หมอบลงโซเงคิง มังกรเพลิง"คิรัวร์ปล่อยไฟมังกรไปข้างหน้า

     

    "เปรี้ยง!!!!!"พวกทหารเรือโดนยิงกระเด็นไป

     

    "เจ๋ง!!!"อุซปยกนิ้วให้

     

    พวกทหารเรือบุกเข้าไปทางเรือหลบหนี

     

    "คุณย่าพวกทหารเรือมาทางนี้แล้ว"จิมนี่กล่าว

     

    "เมี้ยว"กอนเบร้อง

     

    "แย่ล่ะสิ"

     

    "โรบินอยู่ตรงนี้นะ พวกนั้นน่ะเดี๋ยวพวกเราจัดการเอง"

     

    วีวี่กับนามิวิ่งไปข้างหน้า วีวี่ทำให้โซ่พุ่งแทงลงไปในพื้นดิน

     

    "คลื่นปฐพี"วีวี่ทำให้พื้นบันไดแหวกส่งพวกทหารเรือกระเด็นตกทะเล

     

    "ทันเดอร์โบลเท็มโป!!!"นามิยิงบอลสายฟ้าใส่เมฆดำด้านบน

     

    "เปรี้ยง!!!!!"สายฟ้าช็อตลงมาใส่พวกทหารล้มเป็นกอง

     

    "ใช้อาวุธงี่เง่าแบบนั้นเหรอ ลุยเข้าไป!!!!"

     

    พวกทหารเรือโดดลงจากบันไดมา

     

    "วืด!!"แขนงอกจากหลังมันหักคอ ทำให้พวกทหารล้มลงพื้น

     

    "โรบิน"นามิมองเธอ

     

    "ฉันก็เป็นสมาชิกกลุ่มหมวกฟางเหมือนกันนี่ เวลาสู้ก็ต้องสู้ด้วยกันสิ"โรบินกล่าว

     

    นามิกับวีวี่ยิ้ม

     

    "ย๊าก!!!"อีกกองหนึ่งวิ่งเข้ามา

     

    "มาอีกแล้ว"นามิร้อง

     

    ด้านพวกโคโคโระโบกมือให้พวกทหารเรือ

     

    "โย่ย พวกเราเป็นตัวประกันนะจ๊ะ"

     

    "เราอ่อนแอนะ!!"

     

    "เมี้ยว!!!"

     

    "....."ช็อปเปอร์ขยับตัวไม่ได้

     

    "ฉัวะๆๆๆๆ"โซโลฟันดาบใส่พวกทหาร

     

    "ปังๆๆๆๆ"แฟรงกี้ยิงปืนออกไป

     

    "ฉัวะๆๆๆพลั๊ก!!!"เซียร์ใช้ง้าวและวิชาคาราเต้ของซิสเตอร์ทุบตีเหล่าทหารเรือ

     

    "เปรี้ยง!!!"นามิผ่าสายฟ้าลงมาอีกครั้ง

     

    "กร็อบๆๆๆ"โรบินหักแขนขาพวกทหารเรือ

     

    "ฉัวะ!!!!"คิรัวร์พุ่งผ่านฟันทหารเรือไปกว่า20คนในพริบตา

     

    "ต้านเอาไว้จนกว่าลูฟี่จะมา"คิรัวร์ดันดาบพวกมันออก ก่อคลื่นสีแดงเหวี่ยงพัดพวกมันกระเด็นขึ้นฟ้า

     

    ______________________

     

     

    "ย๊าก!!!!!"

     

    "โซล!!!"คาราสึมะหายตัวหลบไป

     

    "ผัวะๆๆๆ"คาราสึมะยกแขนกันหมัดลูฟี่ที่ชกเข้ามา

     

    "ว่ายังไง รู้สึกว่าความเฉียบคมจากท่าโด๊ปของแกมันจะตกลงไปนะ"คาราสึมะพูดแล้วโดดขึ้นบน

     

    แต่ลูฟี่โดดตามมาตรงหน้าทำให้เขาแปลกใจ

     

    "ตราประทับเจ็ท!!!!"ลูฟี่ยกเท้าเตะ แต่คาราสึมพหายตัวมาด้านหลัง

     

    คาราสึมะวางมือที่หน้าอกลูฟี่

     

    "หมัดหกราชา"

     

    "ตูม!!!!"

     

    ลูฟี่โดนแรงอัดกระเด็นไปล้มลงพื้น เขาพยายามลุกขึ้นมาแต่ก็ทรุดล้มลงพื้น

     

    ________________

     

    อุซปหันมาและวิ่งไปที่ขอบสะพานที่พังเห็นลูฟี่ล้มอยู่

     

    "ลูฟี่"อุซปกล่าว

     

    "เฮ้ มัวเหม่ออะไรอยู่น่ะโซเง...."

     

    อุซปถอดหน้ากากโซเงคิงออก

     

    "ลูฟี่!!!!!"

     

    ________________

     

    "เวพ่อนเลฟ"แฟรงกี้ยิงจรวดใส่พวกมัน

     

    "บรึ้ม!!!!!"

     

    "ตึง!!!"แฟรงกี้ยกหมัดสู้กับนายทหารเรือที่สวมนวม

     

    แฟรงกี้เหวี่ยงมันไปกระแทกพื้น

     

    "นาวาโทครับ!!!!"

     

    "โจรสลัดพวกนี้มันเป็นใครกันแน่เนี่ย"

     

    "ระดับนาวาเอกยังเอาไม่อยู่เลย"

     

    ที่เรือส่งตัว

     

    "ไวบีสต์!!!"วีวี่ตวัดโซ่สร้างลมก่อตัวเป็นคลื่นหมาป่าขาว

     

    "ตูมๆๆๆ"

     

    "อ๊ากกก!!!"ทหารกว่า20คนกระเด็นตกทะเล

     

    โรบินสร้างมือจับทหารเรือสองคนที่จะฟันเธอหัวชนกันล้มลง

     

    "ผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้มีพลังพิเศษเหรอ?"

     

    "ย๊ากกก!!!"ทหารเรือบุกลงมาอีกครั้ง

     

    "เซียฟลอร์ ฟลิป!!!!"

     

    มือหลายคู่งอกจากขั้นบันไดจับขาทำให้พวกทหารเรือต่างพลัดตกบันไดมาที่พื้นด้านล่าง

     

    โรบินหลีกทางไป ด้านหลังของเธอคือวีวี่

     

    "ทันเดอร์โวล เท็มโป้!!!!"

     

    "เปรี้ยงงงงง!!!!!"สายฟ้าผ่าลงมาจัดการทหารเรือพวกนั้น

     

    "เสร็จไปอีกหนึ่งกอง"นามิกล่าว

     

    แต่แล้วพวกทหารเรือก็ลุกขึ้นมา

     

    "ความอึดต่างจากทหารเรือกระจอกงั้นสินะ"นามิกล่าว

     

    บนสะพาน

     

    "วิชาสองดาบ คลื่นพญาเหยี่ยว!!!"

     

    ลมพุ่งไปโดนทหารเรือสองคนล้มลง

     

    "ใครอยากโดนเป็นรายต่อไปล่ะ"โซโลถาม

     

    พวกทหารเรือกลุ่มใหม่โผล่มา โซโลหันไปมองด้านหลังที่อุซผยังยืนอยู่ขอบสะพาน

     

    "ลูฟี่ ลุกขึ้นมาเซ่!!!!!"

     

    ลูฟี่ที่ล้มอยู่กับพื้นเงยหน้าขึ้นไปเห็นอุซป

     

    "อุซป นายมาด้วยเหรอ?"

     

    "อย่าเข้าใจผิดไป ที่ฉันลงทุนถ่อมาถึงที่นี่ก็เพื่อช่วยโรบินเค้าเพียงอย่างเดียว ฉันไม่ได้มาเพราะอยากจะเห็นหน้าคนอย่างนายสักหน่อย"

     

    "ให้ตายสิไอ้เจ้าหมอนี่"โซโลบ่นขณะรับดาบไว้

     

    "เฮ้ เจ้าพลเรือโทเสือโคร่ง เดี๋ยวฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้แกเอง เข้ามาเลยเซ่!!!!"อุซปตะโกน

     

    คาราสึมะเดินไปทางนั้นตอบรับคำท้า

     

    "เฮ้ อย่านะ ห้ามทำร้ายหมอนั้นนะ"

     

    "ฉันไม่มีธุระกับคนที่แพ้แล้วอย่างแก ยังไงซะฉันก็ต้องฆ่าพวกมันอยู่ดี แกนอนอยู่ตรงนั้นนั่นแหละดีแล้ว"

     

    "เข้ามาเลยเจ้าเสือโคร่ง เดี๋ยวฉันจะจัดการแกเอง"

     

    "แค่กๆ อย่านะอุซป บ้าไปแล้วรึไง เดี๋ยวก็ถูกฆ่าหรอก"

     

    "หุบปากไปเลย ไอ้คนใกล้ตายอย่างนายจะไปทำอะไรได้"

     

    "ไอ้หมอนี่ฉันจะเป็นคนอัดมันเอง"

     

    "ถ้าอย่างงั้นนายก็ลุกขึ้นมาเซ่ แล้วก็เลิกทำหน้าเหมือนคนที่จะตายแบบนั้นด้วย แบบนั้นไม่สมกับเป็นนายเลยนี่หว่า ถึงเมฆจะดำยังไงก็ยังเห็นท้องฟ้า ทะเลก็อยู่แค่ตรงหน้า"

     

    ลูฟี่พยายามลุกขึ้นแต่ไม่สำเร็จ

     

    "ที่นี่ไม่ใช่นรกซะหน่อย!!! นายอย่าทำหน้าเหมือนคนจะตายแบบนั้นสิฟะไอ้เจ้าบ้า อย่าทำให้เป็นห่วงนักได้มั้ย เจ้าบ้าเอ๊ย!!!!!"

     

    "จบแล้วสินะ แกคงจะเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้แล้วล่ะสิ"

     

    "รู้แล้วน่า"เสียงจากด้านหลังดังขึ้น ลูฟี่ลุกขึ้นยืนแล้ว"ที่นี่ไม่ใช่นรกอะไรทั้งนั้น"

     

    "ชนะมันและกลับไปพร้อมกับทุกคนนะลูฟี่!!!!"

     

    "ของมันแน่อยู่แล้ว!!!!!"

     

    "ยังขยับได้อีกเหรอ"

     

    "ฉันยังไม่ได้พูดว่ายอมแพ้ จนกว่าจะคว่ำแกฉันจะไม่ยอมล้มลงอย่างเด็ดขาด"

     

    "ปลดปล่อยชีวิตหวนคืน"คาราสึมะขยายร่างให้ใหญ่อีกครั้ง"ฉันจะทุ่มกำลังเต็มที่ขยี้แกให้เละไปเลย"

     

    "มาดารา!!!"

     

    "หมัดปืนกล!!!"

     

    "ผัวะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"

     

    __________________

     

    โรบิน นามิ และวีวี่ถูกพวกทหารเรือล้อม

     

    "ยัยพวกนี้ ทำได้เจ็บแสบน่าดูเลยนะ"

     

    "ที่นี่ก็ระวังแค่ฟ้าผ่านั่นอย่างเดียวเท่านั้น..."เขามองไปด้านบน"เมฆดำนั่นมาอีกแล้ว พวกเราอย่าเกาะกลุ่มกัน"

     

    "จึ้กๆๆ"มือมาจิ้มเรียกทหารทุกคน

     

    "อะไรเล่าเรียกทำไม"

     

    "เพี๊ยะ!!!!"มือโรบินตบใส่คนข้างๆโดนกันหมด

     

    "ทำบ้าอะไรของแก!!!!"

     

    "ทุกๆท่าน เวลาเกิดฟ้าผ่าระวังถูกไฟฟ้าดูดเอานะคะ ทันเดอร์โบล เท็มโป!!!!!"

     

    "เปรี้ยงงง!!!!!!"

     

    "พวกพี่สาวโจรสลัดเก่งจัง"

     

    "นี่สาวๆตรงนี้ไม่เป็นไรแล้ว รีบไปดูด้านบนแล้วไปช่วยพวกหนุ่มๆเข้าสู้ต่อเถอะนะ"โคโคโระกล่าว

     

    "เดี๋ยวพวกเราดูแลพี่ชายทานุกิให้เอง"จิมนี่กล่าว

     

    "เมี้ยว"กอนเบร้อง

     

    "ไม่ใช่ทานุกิ ฉันเป็นกวางเรนเดียร์ต่างหาก"ช็อปเปอร์กล่าว

     

    "โอเค งั้นฝากดูแลช็อปเปอร์ทีนะ วีวี่ โรบิน ไปกันเถอะ"

     

    "คะ/จ๊ะ"ทั้งสองตอบรับแล้ววิ่งขึ้นบันไดไป

     

    "ทุกคนกำลังสู้อยู่แท้ๆ มีแต่เราที่ช่วยอะไรไม่ได้ เจ็บใจ ทุกคนพยายามเข้านะ!!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน

     

    __________________

     

    "ให้หนี!หมายความว่ายังไง แล้วใครจะคุ้มที่นี่ นี่มันภารกิจของพวกเรานะ"

     

    "ไม่ใช่เงลานั้นแล้ว พวกเราทั้งหมดจะหายไปพร้อมกับเกาะนี้!!!...แกร็ก!!"

     

    "บ้าเอ๊ย!!!"ทหารเรือคนนั้นรีบวิ่งหนีไป

     

    ซันจิเดินมาที่หน้าประตูใกล้ๆเตะพังเข้าไป ด้านในมีคันโยกอยู่

     

    "บิงโก"

     

    __________________

     

     

    "เปรี้ยงๆๆๆผัวะๆๆๆ"คาราสึมะกับลูฟี่ชกหมัดใส่กันไม่หยุด

     

    "วิหคเขี้ยวเสือ!!!"

     

    ลูฟี่หลบได้ เท้าวายุพุ่งผ่านไป

     

    _________________

     

    "อะไรเนี่ย ยิงไม่โดนเลย"อุซปยิงพวกทหารเรือที่หลบไปมากลางอากาศได้ด้วยเดินชมจ้นทร์

     

    พวกทหารเรือจะฟันอุซป

     

    "ฉัวะ!!!!"ตอนนั้นเองเท้าวายุจากคาราสึมะพุ่งมาฟันพวกมันล้มลง

     

    "ชนะเฉยเลย รู้แล้ว จริงๆเรายิงเข้าเป้าหมดทุกนัดนี่เอง ว่าไง ฉันคือราชานักซุ่มยิงโซเงคิง!!!!"

     

    "เอาไปเลย!!!!"แฟรงกี้ยกหมัดชกใส่ท้องทหารเรือผลแอฟโฟร

     

    "ปุ้งๆๆๆ"ตัวมันกระจายกลายเป็นชิ้นส่วนลูกบอล

     

    "พลังจากผลเบริเบริ ดูซะ!!!"ลูกบอลพุ่งจู่โจมจากรอบด้าน

     

    "ฮึ่ม ขยับไปไหนไม่ได้เลย"

     

    "หึหึ หมดน้ำยาแล้วรึไง"

     

    "เคร้งๆๆๆ"คิรัวร์โผล่มาใช้ดาบฟันชิ้นส่วนมันกระเด็น

     

    "ขอบใจนะ...หมับ!!!"แฟรกี้พูดแล้วคว้าหัวเจ้าแอฟโฟรได้

     

    "อย่าพึ่งไปสิแกน่ะ ถ้าชอบบินมากขนาดนั้นล่ะก็"

     

    "อย่านะ!!!"

     

    "เวพ่อนเลฟ!!"แฟรงกี้ส่งมันลอยกระเด็นพุ่งใส่เรือรบ

     

    "เพลงหมัดงูพิษ"เซียร์ตอนนี้มีออร่าสีม่วงและเตะต่อยพวกทหารเรือ

     

    "อ๊ากกกก!!!"พวกทหารโดนพิษต่างล้มลง

     

    "ฟุ่บ..."เซียร์พุ่งหลบเข็มใหญ่ที่พุ่งลงมา

     

    "แก..."เซียร์มองทหารเรือที่มีปีกบินอยู่

     

    "จะให้แกได้เห็นพลังของผลผึ้ง!!!!"

     

    "เซียร์!!!"นามิตะโกนเรียก

     

    "ระวังด้วยนะ มีผู้มีพลังพิเศษปนมาด้วย"เซียร์ตะโกนบอก

     

    “ฝ่ายนั้นก็ต้องระวังเหมือนกัน เทรนเต้ฟลูเร่!!!"โรบินกล่าว

     

    "วืด...กร็อบ!!!"แขนโผล่มาจากหลังคอหักคอพวกทหารล้มลง

     

    "วิชา2ดาบ เอ็กซ์ครอส!!!!"

     

    "ฉัวะ!!!!"คลื่นกากบาทสีแดงฟันพวกทหารเรือไปหลายสิบคน

     

    ทางด้านโซโลก็เห็นทหารเรือสวมผ้าปิดปากยืนอยู่

     

    "แกเองเหรอโรโรโนอา โซโล?"

     

    "ถ้าใช่แล้วจะทำไม?"

     

    "ฉันจะเอาชนะแกยังไงล่ะ"ทหารเรือคนนั้นบุกเข้ามา

     

    "งั้นก็สวย"โซโลวิ่งเข้าไปยกดาบยูบาชิริฟัน

     

    "เคร้ง....ซ่า!!!!"แต่ดาบยูบาชิริที่ฟันเข้าไปโดนมันจับทำให้ใบดาบยูบาชิริสลายไป

     

    โซโลตกใจถอยห่างออกไป

     

    "ฉันคือมนุษย์สนิมที่กินผลซาบิซาบิเข้าไป แกเอาชนะฉันไม่ได้หรอก"

     

    "โธ่เว้ย ยูบาชิริ”โซโลกล่าว

     

    "ฉันจะทำให้ดาบของแกที่ภาคภูมิใจนักหนาเป็นสนิทให้หมดเลย"

     

    มันพุ่งเข้ามาหาโซโลและจับศอกแขนได้

     

    "ซู่!!!"แขนของโซโลลุกลามกลายเป็นสนิม

     

    "อั๊ก!!!"โซโลอย่างเจ็บปวด

     

    "แขนของแกกลายเป็นสนิทจนหมดแล้ว ฉันจะทำให้แกเป็นสนิมหมดทั้งตัวเลยคอยดู"

     

    "บ้าเอ๊ย!!!"

     

    "ไฟเยอร์เบิร์สสตาร์"

     

    "ตูม!!!"กระสุนเพลิงยิงมาโดนมันกระเด็นล้มลงพื้น

     

    "ไม่เป็นไรใช่มั้ยโซโลคุง"

     

    "เจ้าบ้า!!!”โซโลตวัดดาบใส่อุซป

     

    "ฉัวะ!!!"เขาฟันร่างทหารเรือที่เข้ามาด้านหลังอุซป

     

    "เกือบไป"

     

    _________________

     

    "หมัดปืนเจ็ทยางยืด"

     

    "เปรี้ยง...อั๊ก!!!"

     

    "หมัดปืนเจ็ทยางยืด"ลูฟี่ชกอีกครั้ง คาราสึมะหายตัวมาด้านข้างยกมือใส่อกเขา

     

    "ใครจะยอมโดนอีกเล่า...หมับ!!!"ลูฟี่โดนหางเสือจับไว้

     

    "หมัด6ราชาขั้นสุดยอด"

     

    "ตูม!!!!"

     

    ลูฟี่กระอักเลือดออกมา คาราสึมะวางลูฟี่ลงพื้นเดินผ่านไป ลูฟี่โซเซจะล้มลง

     

    "โอ้!!!"แต่ลูฟี่ไม่ยอมล้มลงและยังยืนอยู่ได้

     

    คาราสึมะหันมามอง

     

    "หมัดปืนกลเจ็ท!!!!"ลูฟี่กระหน่ำชกเข้ามา

     

    "กายาเหล็ก!!!"คาราสึมะทำให้ร่างกายแข็ง

     

    คาราสึมะด้วยความเร็วสูงของเกียร์และโดนอัดจนฝังติดกำแพง

     

    "ตูม!!!!!!"คาราสึมะกระเด็นจากผนังห้องมาที่สะพานล้มลงพื้น

     

    "อะไรน่ะ"

     

    "ที่เสาต้นที่หนึ่งนี่"

     

    "ลูฟี่"

     

    ทั้งโจรสลัดและทหารเรือต่างหันมามองเสาต้นที่หนึ่งที่มีควันปกคลุมมองอะไรไม่เห็น ก่อนที่ควันจะเริ่มจางลง

     

    "แจ้งถึงเรือทุกลำ ท่านพลเรือโทคาราสึมะ ตอนนี้.....ตอนนี้ได้พ่ายแพ้ให้กับโจรสลัดลูฟี่หมวกฟางแล้ว"

     

    "ชนะแล้ว แบบนี่แหละดีแล้ว เรากลับไปด้วยกันนะ โรบิน!!!!!"ลูฟี่ตะโกน

     

    โรบินร้องไห้ออกมาขณะที่ลูฟี่นอนยิ้มกว้าง

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×