One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #138 : ค่าหัวใหม่(RE2)

เช้าวันถัดมาหลังงานเลี้ยง

ซันจิกำลังมองหาสาวๆภายในที่พักของกลุ่มหมวกฟาง

"พวกเธออยู่ไหน?"เขาคิดในใจ

ซันจิไปหาสาวๆที่ห้องผู้หญิง นามิ วี่วี่ พักห้องเดียวกัน อีกห้องเป็นโรบินกับเซียร์ แต่ไม่เจอพวกเธอเลย

ในที่สุดซันจิก็ต้องมาห้องของคิรัวร์ที่เขาแทบไม่อยากมา

"เฮ้ เจ้าหมาขี้เรื้อน แกเห็น--โอ้"ซันจิพูดได้แค่นั้น

ตรงหน้าเขาคือโรบินที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำและสวมชุดชั้นในสีขาวไว้ ซันจิจ้องด้วยตารูปหัวใจ

"ซันจิคุง สนใจจะมาร่วมเตียงกับฉันสักหน่อยมั้ย"

"แน่นอนครับโรบินจัง"

ซันจิกำลังฝันหวานโดยที่เขาลืมบางอย่างไป

"อรุณสวัสดิ์คุณกุ๊กมีอะไรให้ช่วยมั้ย?"โรบินถามแล้วมองซันจิที่เริ่มมีเลือดกำเดาไหลออกมา

"ผม--"

แต่ก่อนซันจิจะได้พูดคิรัวร์ก็เดินมาและโอบแขนรอบตัวโรบินไว้และจูบแก้มโรบิน

"อรุณสวัสดิ์เจ้ากุ๊กหึ่นกาม"คิรัวร์ทักทายพร้อมเอนหัวลงที่ไหล่โรบินแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่

ซันจิโกรธแต่แล้วเสียงร้องหวานก็ดังขึ้น

"นี่ พวกเธอรีบกลับมาขึ้นเตียง ยังเช้าไปที่จะลุก"นามิกล่าว

นามิตอนนี้เปลื่อยอยู่บนเตียงสวมแต่กางเกงสีขาว

"คิรัวร์คุง ระ...รีบกลับมาบนเตียง"เสียงวี่วี่พูดอย่างทรมาณ

"พูดกับเจ้านายยังไงครับ"คิรัวร์หันไปถามเจ้าหญิง

วี่วี่หน้าแดง นี่เขาจะให้พูดทั้งที่คนอื่นอยู่หน้าห้อง

"นี่แก..."ซันจิกำลังโกรธที่คิรัวร์วางท่าสั่งวี่วี่

"นายท่าน ช่วยรีบกลับมาทำให้ฉันขึ้นสวรรค์ที"วี่วี่พูดหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

"ใช่ จะได้ถึงตาฉันซะที"เซียร์ตะโกน

เซียร์ ดาร์คเอลฟ์สาวกำลังนอนเปลื่อยหันก้นมาให้เขายั่วยวนเต็ฒที่

"ฮึๆๆ"คิรัวร์หัวเราะมองประตู

"รีบมาได้แล้ว"นามิดึงแขนลากเขาขึ้นเตียง

ซันจิอยู่หน้าห้องตามมาด้วยเสียงร่วมรักแบบไม่เกรงใจคนหน้าห้อง

"อ๊าๆๆๆ นายท่านขา ฉันจะแตกแล้ว"วี่วี่ร้อง

"อ๊าาาา!!!!! นั่นแหละๆๆ เอาเลยที่รัก"เซียร์กรีดร้อง

"ตรงนั้นไม่ได้นะ อ๊า!!!!!"นามิร้อง

"คิรัวร์คุง แรงอีกๆๆ แรงกว่านี้"โรบินกรีดร้องครางเสียงดัง

"ว๊ากกกกกกก!!!!!!"ซันจิตะโกนและวิ่งออกไป"ฉันไปช่วยตัวเองก็ได้"

จากนั้นซันจิก็ไปที่ห้องน้ำและช่วยตัวเอง ช่างน่าสมเพช....เอ๊ย สงสาร

__________________________

"5ผู้เฒ่าครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!!!!"

"มีเรื่องอะไร?"

"กองเรือที่ส่งไปที่นิวเวิร์ลเมื่อเช้าถูกทำลายหมดสิ้น 4จักรพรรดิ แชงคูส ผมแดง และ หนวดขาว เอ็ดเวิร์ด นิวเกส ทั้งสองฝ่ายกำลังจะเผชิญหน้ากันน่ะครับ"

_________________

บนเรือหนวดขาว ลูกเรือบนเสากระโดงเรือเห็นเรือของแชงคูสผมแดงใกล้เข้ามา

"พ่อครับ เจ้าผมแดงนั้นบอกว่าขอพบพ่อ"

"เออ ให้มันเข้ามา หวังว่าจะมีเหล้าดีๆติดมือมาด้วยนะไอ้เด็กน้อย"

____________________

"จริงเหรอที่ว่ากองเรือถูกทำลายหมดเลย"

"เออดิ๊ รู้สึกจะจริง"

"ผมแดงกับหนวดขาวจะเจอกันอย่างงั้นเหรอ"

"ทั้งหมดแถวตรง!!!!"นายทหารสั่งแล้วพวกทหารเรือชักดาบตรง

"ฟังนะ เราไม่รู้ว่าจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น จงเฝ้าระวังสถานการณ์อย่างเข้มงวดที่สุด!!!"

"ครับ!!!!"

_______________

เรือของผมแดงมาชักใบเรือขึ้นข้างๆเรือโมดี้บิ๊ค

"พ่อ ผมแดงมาแล้วครับ!!!!"

"มาแล้วเจ้าผมแดง"หัวหน้าหน่วยที่3 โจ ชายร่างใหญ่ยักษ์กล่าว

"พวกเด็กๆถอยไปให้หมดเลย พวกแกทนไม่ไหวหรอก"มัลโก้ หัวหน้าหน่วยที่1กล่าว

"ถึงไม่ไหวที่ว่าหมายถึง...."

"ไม่ต้องถามบอกให้ไปก็ไปเร็วๆ"

"ตึง!!!"แต่แล้วก็มีคนล้มลงไป

"เฮ้ย เป็นไรไป นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"เฮ้อ ไม่ทันแล้วแฮะ ไม่ต้องตกใจหรอก แค่หมดสติไปเท่านั้น"มัลโก้กล่าว

"ใจสู้ครึ่งๆกลางๆแค่มายืนต่อหน้าชายคนนั้นก็ไม่ไหวแล้ว"โจกล่าว

ผมแดง แชงคูสเดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าเรือพร้อมขวดเหล้าถังใหญ่

"ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ฮาคิแรงจริงๆ"โจสกล่าว

"เปรี๊ยะ!!!"ฮาคิราชันของแชงคูสทำให้ผนังเรือปริแตก

แชงคูสมายืนตรงหน้าหนวดขาว

"โทษที บนเรือของศัตรูเลยต้องขู่กันเล็กน้อย"แชงคูสกล่าว

"พอเห็นหน้าของแก แผลเก่าที่เคยถูกหมอนั้นทำเอาไว้ก็ปวดตุบๆขึ้นมาเลย"หนวดขาวกล่าว

"ฉันเอายาดีมาฝาก วันนี้ไม่ได้มาสู้แค่มีเรื่องคุยนิดหน่อย"

"นั่นคือคำแก้ตัวของผู้ชายที่แผ่ฮาคิเดินมาตั้งแต่ไกลอย่างงั้นเหรอ ไอ้เจ้าบ้า ฮะๆๆๆ"หนวดขาวหัวเราะ

"เฮ้ย ผมแดง ตกลงแกจะมาทำอะไรกันแน่"มัลโก้ถาม

"โอ้ มัลโก้หัวหน้าหน่วยที่1สินะ ย้ายมาอยู่กับฉันมั้ย?"แชงคูสถามเล่นๆ

"ไม่ต้องมาพูดมาก!!!"

"พ่อครับพวกเรา...."โจสกล่าว

"อา ท่าทางไม่ได้มาเพื่อเปิดศึก ขอคุยแค่2คนก็แล้วกัน"หนวดขาวกล่าว

ทุกคนออกไปจากดาดฟ้าเรือ แชงคูสนั่งลงเทเหล้าใส่ถ้วยเหล้าใหญ่ ก่อนจะโยนไห่ไปให้หนดลวดขาว

"เกล้าจากเวสท์บลูงั้นเรอะ ดูแล้วก็ไม่ได้วิเศษอะไรนี่หว่า"

"ถึงจะล่องเรือไปทั่วโลกก็ไม่มีอะไรดีกว่าสายน้ำที่ซึบซาบทั่วผิวหนัง เหล้าจากบ้านเกิดฉันเองลองดื่มดูสิ"แชงคูสกล่าว

"เฮอะ อึกๆๆๆ"หนวกขาวดื่มทั้งไหก่อนจะหยุดดื่ม"รสชาติไม่เลว"

หนวดขาวถอนหายใจก่อนจะพูด

"โรเจอร์ กาฟ เซ็นโงคุ คนที่รู้จักทะเลในยุคนั้นเหลืออยู่แค่ไม่กี่คนแล้วสินะ"

"ตั้ง22ปีแล้ว มันก็ไม่แปลกหรอก"

"เดี๋ยวนี่แกเองก็ใหญ่ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนี่หว่า สมัยนั้นเป็นแค่ไอ้หนูฝึกหัดบนเรือของโกลด์ ดี โรเจอร์ แท้ๆ เป็นเพราะฉันต้องเจอกับเรือของโรเจอร์บ่อยๆ ระหว่างที่ฆ่าฟันกันก็เลยคุ้นหน้าของแกขึ้นมา"

"เจอเจ้าหนวดขาวแล้ว"

"ในที่สุดก็เจอแกซะที หนวดขาวๆของแกเดี๋ยวจะย้อมให้แดงเถือกเลยคอยดู เดี๋ยว แกบอกว่าจะย้อมจมูกใครให้เป็นสีแดงฟะ!!!"

"ฮะๆๆๆ ไอ้ตัวตลกจมูกแดงที่อยู่กับแกตอนนี้มันตายรึยังล่ะ"หนวดขาวถาม

"บากี้น่ะเหรอคิดถึงชะมัดเลย วันที่กัปตันถูกประหาร หลังจากที่แยกกันที่โล๊กทาวด์ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย"

"มากับฉันเถอะน่าบากี้"

"เรื่องอะไรฉันต้องเป็นลูกน้องแกฟะไอ้บ้าเอ๊ย!!!"

"ตามข่าวที่ได้ยินมา เห็นว่ายังเป็นโจรสลัดอยู่นะ"

"มันเป็นแค่เวลาสั้นๆสำหรับฉันแล้ว ผู้สืบทอดตำนานเหลือน้อยลงไปทุกที แกกับตาเหยี่ยวดวลกัน สำหรับฉันมันคือเรื่องใหม่ที่พึ่งเกิดเมื่อไม่นานนี้ ผู้ชายระดับแกตอนที่กลับมาจากอีสต์บลูแล้วพบว่าแกเสียแขนไปข้างนึง ไม่ว่าใครก็ตกใจทั้งนั้น แกยกมันให้กับศัตรูคนไหนไปล่ะ แขนซ้ายข้างนั้นของแก?"

"นี่น่ะเหรอ"

"ซักวันฉันจะหาพวกพ้องเก่งๆไม่แพ้กลุ่มของนายแล้วหาสมบัติหนึ่งเดียวของโลกให้เจอ ฉันจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย!!!!"

"ฉันเอาไปเดิมพันกับยุคใหม่"

"ถ้าแกไม่เสียดายก็ช่างเถอะ"

"หนวดขาว ฉันน่ะผ่านการต่อสู้มามากมาย ได้บาดแผลมานับไม่ถ้วน ตอนนีแผลเก่าที่เจ็บอยู่คือแผลตรงนี้"แชงคูสชี้รอยแผลฟัน3รอยที่ตาซ้าย

"แผลนี้ไม่ได้มาจากการผจญภัยแล้วก็ไม่ใช่ฝีมือตาเหยี่ยวด้วย คนที่ฝากรอยแผลนี่ไว้กับฉันก็คือคนของนาย หนวดดำทีช ไงล่ะ"

"........"

"ฉันไม่ได้ประมาทเลยแม้แต่น้อย รู้ใช่มั้ยว่าฉันอยากจะพูดอะไรหนวดขาว หมอนั้นกำลังรอโอกาสอยู่ ไม่เอาตำแหน่ง ไม่เอาชื่อเสียง หลบซ่อนตัวเองอยู่ใต้ชื่อเสียงที่ยิ่งใหญ่ของหนวดขาวตลอดช่วงที่ผ่านมา จนมันได้พลังและเริ่มเคลื่อนไหว เป้าหมายสุดท้ายของมันคือขึ้นเป็นหัวหน้าโดยเจตนา สักวันมันต้องมาแย่งตำแหน่งของนายแน่"

"แล้วแกต้องการจะให้ฉันทำอะไร ที่มาก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?"

"ช่วยหยุดเอสทีเถอะ ถึงยังหนุ่มแต่ก็เป็นผู้ชายที่นายมอบหมายให้เป็นหัวหน้าหน่วยที่2 เขาแข็งแกร่ง เรื่องนั้นฉันรู้ดี แต่ชื่อเสียงและความเชื่อถือนั่นแหละที่ทำให้เรื่องยุ่งยาก ยังไม่ถึงเวลาที่สองคนนั้นจะเผชิญหน้ากัน รามือจากหนวดดำทีชซะเถอะ เรื่องที่อยากจะขอร้องก็มีแค่นี้"

"ฮะๆๆๆ ไอ้เด็กอมมือคนนั้นพูดจาแบบนี้เป็นแล้วเหรอเนี่ย ความผิดของหมอนั้นคือการฆ่าพวกพ้อง ซึ่งเป็นความผิดร้ายแรงบนเรือโจรสลัดและมันก็ละเมิดกฎเหล็กข้อนั้น ทุกคนที่อยู่บนเรือของฉันต่อให้งี่เง่ายังไงก็เป็นลูกของฉัน ไม่อย่างงั้นวิญญาณของลูกที่ถูกฆ่าจะไปที่ไหนดีล่ะ คนที่ไม่มีคุณธรรม ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ การสั่งสอนไอ้บ้าทีชให้รู้ซึ้งเรื่องนี้คือความรับผิดชอบของฉัน"

"อึกๆๆๆๆ"หนวดขาวดื่มเหล้าอึกใหญ่

"เข้าใจรึยังไอ้เด็กบ้า เร็วไป100ปีที่แกจะมาชี้นำออกคำสั่งกับฉัน"หนวดขาวโยไหเหล้าผ่านหน้าแชงคูสตกพื้นด้านหลัง

"อึกๆๆๆ"แชงคูสดื่มเหล้าในจอกก่อนลุกขึ้นชักดาบ"จะไม่มีใครหยุดมันได้อีกแล้วนะ ยุคแห่งความคลุ้มคลั่ง"

"ไม่เห็นจะน่ากลัวสักนิด เพราะฉันคือหนวดขาวยังไง"หนวดขาวลุกขึ้นยกง้าวของตนออกมา

"เคร้ง!!!!"อาวุธทั้งสองฝ่ายปะทะกัน

"ครืน!!!"การปะทะของ2จักรพรรดิทำให้เมฆเกิดรอยแยก

"เริ่มแล้วเรอะสงคราม?"

"ไหนหัวหน้าบอกจะไม่เริ่มไง?"ยาซปถาม

"ใจเย็น ก็แค่ตกลงกันไม่ได้"เบนกล่าว

บนเรือโมดี้บิ๊ค

"ไอ้ผมแดงนั้นมันจะทำอะไรพ่อ"

"เดี๋ยวก่อนๆ มันไม่ใช่ผู้ชายที่จะทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นหรอก"มัลโก้กล่าว

"แต่ว่าท่าทางการเจรจาจะล้มเหลวนะ ดูท้องฟ้าสิ เมฆ ไม่สิ ท้องฟ้าแยกออก"โจสกล่าว ทุกคนมองรอยแยกด้านบน

__________________

ที่ซากแฟรงกี้เฮ้าส์ ชายตระกูลแฟรงกี้พยายามวาดแบบแปลนวาด แต่แค่เส้นแรกก็ไม่ได้เรื่อง

"เฮ้อ"ทุกคนถอนหายใจ

"มานี่เดี๋ยวฉันทำเอง"

"เฮ้ย ดูนี่!!! มีข่าวเอนิเอสล็อบบี้ลงด้วยนะ"เจ้าอ้วนกล่าว

"ลงข่าวแล้วเหรอ เฮ้ ข่าวว่ายังไงบ้าง เป็นข่าวที่ตัดสินชะตาชีวิตพวกเราเลยนะเนี่ย"ซันไบถาม

"คืองี้นะ ข่าวเกี่ยวกับพวกเราไม่มีเขียนถึงเลยแม้แต่บรรทัดเดียว"เจ้าอ้วนบอก

"ฮะๆๆ ว่าแล้วเชียวพวกเราต้องเก็บข้าวของออกจากที่นี่แล้วล่ะ"ซันไบพูดก่อนจะได้สติ"เอ๋? ไม่มีเลยเรอะ"

"จริงดิ๊?"ทุกคนถาม

"ไม่มีจริงๆ"เจ้าอ้วนบอก

"โอ๊ย ดีจริงๆเลย"

_______________________

ทางด้านกลุ่มหมวกฟางก็ได้อ่านข่าวนี้เหมือนกัน

"หมายความว่ายังไง พวกตระกูลแฟรงกี้อาละวาดซะขนาดนั้นแท้ๆ"

"ปู่ของนายแก้ข่าวให้ว่าเป็นคนธรรมดาที่หลงเข้าไปพัวพันรึเปล่าเนี่ย?"ซันจิถาม

"เค้าไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่"ลูฟี่พูดอย่างมั่นใจ

"อื้อ ไม่มีทางแน่"นามิ ช็อปเปอร์ เอเลน วี่วี่เห็นด้วยอย่างพร้อมเพรียง

"ต้องเป็นอาโอคิยิแน่ เดาใจไม่ถูกจริงๆ"โรบินคิดในใจ

"แต่ก็ดีแล้วล่ะ พวกเรายังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าพวกนั้นต้องใช้ชีวิตหนีไปเรื่อยๆแบบนั้นก็น่าสงสารนะ"ซันจิกล่าว

"ก็เลยเขียนถึงพวกเราซะยกใหญ่เลย ประกาศสงครามกับรัฐบาลโลก ไอ้ที่ไหม้ทั้งเกาะก็โบ๊ยว่าพวกเราเป็นคนทำ ดูท่าทางค่าหัวพวกเราคงจะเพิ่มขึ้นอีกแล้วสินะเนี่ย"

"ว้าว คราวนี้ฉันก็มีค่าหัวเหมือนกับคนอื่นเขาแล้วสินะ"

"ก็...ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ที่ลำบากเลยก็คือฉัน ดาวร้ายปรากฎตัวแล้ว"

"แล้วจะดีใจทำไมยะ พวกนายเนี่ยบ้ารึเปล่า!!!!"นามิตะโกน

____________________

แฟรงกี้กำลังใช้ต้นไม้อดัมสร้างเรือให้กลุ่มหมวกฟาง

"ลูกพี่ไอซ์เบิร์กมาล่ะ"มอสกล่าว

"มาล่ะ"กิวี่พูดตาม

"ทำอยู่สินะแฟรงกี้"ไอซ์เบิร์กกล่าว

"นายโผล่มาทำไม?"

"ยังไงดีล่ะ ให้ฉันช่วยอีกแรงจะได้มั้ย?"ไอซ์เบิร์กถาม

"หา?"แฟรงกี้แปลกใจหยุดมือหันมามอง"นายน่ะจะทำตามแบบแปลนของฉันได้เหรอ?"

"แล้วนายล่ะแยกตัวเรือจนฝีมือตกรึเปล่า ขอดูแบบหน่อยสิ"ไอซ์เบิร์กกล่าว

"ทอมเวิร์คเกอร์อยู่กันพร้อมหน้าเลย"เสียงพาวลีย์ดังขึ้น แฟรงกี้กับไอซ์เบิร์กหันไปเห็นหัวหน้าช่างกาเลราทั้งสาม

"ไม่เห็นต้องมาต่อเรือในที่แบบนี้เลยนี่"พาวลีย์กล่าว

"โอ้ กำลังต่อเรือของพวกหมวกฟางอยู่ใช่มั้ย? มีงานอะไรให้ฉันช่วงบ้างล่ะ"ไทลุสตั้นกล่าว

"เล่นทำอยู่คนเดียวแต่งานออกมาชุ่ยมันก็ไม่ดีนะ"ลูลูกล่าว

"แล้วงานในเมืองไม่เป็นไรแล้วเหรอ?"ไอซ์เบิร์กถาม

"ฮึฮึๆ ถ้าจะต่อเรือลำใหม่แทนเรือโจรสลัดที่เพิ่งเผาไป พวกพนักงานบอกว่าอย่างน้อยให้พวกเรามีส่วนช่วยด้วยเถอะ"พาวลีย์กล่าว

"พวกนาย ไม่ว่าจะหน้าไหน"แฟรงกี้ร้องไห้

"ซาบซึ้งจังเลยเนอะ"มอสเช็ดน้ำตา

"เลยเนอะ"กิวี่พูดตาม ร้องไห้เหมือนกัน

"อย่ามาเป็นตัวถ่วงฉันก็แล้วกัน"แฟรงกี้ทำท่าประจำตัว มอส กิวี่และโยโกซึนะก็ด้วย

"ได้เวลาโชว์ฝีมือของช่างด็อก1กันแล้ว"ไทลุสตั้นกล่าว

จากนั้นช่างทั้ง5ก็เริ่มต่อเรือลำใหม่ของกลุ่มหมวกฟาง

____________________

ในที่สุดลูฟี่ก็ตื่นและได้รู้ข่าว

"แฟรงกี้จะต่อเรือลำใหม่ให้พวกเราเหรอเนี่ย"ลูฟี่กล่าว

"อ๋อจริงสิ นายหลับอยู่นี่นา"

"ไชโย ดีจังเลย อะไรกันหมอนั้นนิสัยดีนี่นา"

"อยากเห็นเร็วๆจังเลย"ช็อปเปอร์กล่าว

"งั้นระหว่างนั้นไปเดินช็อปปิ้งกันก่อนดีกว่า"นามิเปิดตู้เซฟเห็นเงินเหลือนิดเดียว นามิควานหาเงินในตู้

"ว่าแต่เรือจะเสร็จวันไหนเหรอ?"

"เมื่อวานเห็นบอกว่าขอเวลา5วัน"โซโลกล่าว

"งั้นก็อีก4วันสินะ"ลูฟี่กล่าว"รอไม่ไหวแล้วนะเนี่ย"

พวกเขาหันไปเห็นนามิมุดหัวเข้าไปในตู้เซฟส่ายก้นไปมา

"ท่าเต้นประหลาดชะมัด"ลูฟี่กล่าว

"นั่นเต้นระบำอยู่เหรอนั่นน่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม

นามิดึงตู้เอาหัวออกจากตู้และมองเงินที่เหลือหันมาหาพวกเขา

"100ล้านเบรีที่อยู่ในนี้ล่ะ?"นามิถาม

"อ๋อ เอาไปจ่ายค่าเหล้าที่กินในงานเลี้ยงหมดแล้ว"ลูฟี่ตอบ

"หมดแล้ว....นั่นเงินของพวกเรานะยะ!!!!"นามิตะโกน

"นั่นก็งานเลี้ยงของพวกเราไม่ใช่เหรอ?"

"ฮึ้ยๆๆ"นามิเอาหัวทุบตู้เซฟ"ดูสิ เงินเหลืออยู่แค่นี้นิดเดียวเอง"

"จริงด้วย ช่วงท้ายของงานคนที่อยู่ในเมืองโผล่มาแจมกันเต็มไปหมดเลย สนุกเป็นบ้าเลยแฮะ ฮ่าๆๆ"

"ผัวะๆๆๆตุบตับๆๆๆ...!!!!"

"อย่างน้อยได้เรือก็ดีแล้วนี่นา"ลูฟี่ที่โดนชกหัวโนกล่าว

"อุตส่าห์ตั้งใจจะซื้อเฟอนิเจอร์สุดหรูไว้บนเรือแท้ๆเลย"นามิทรุดกับพื้นร้องไห้

"นามิ ฉันพอจะมีเงินอยู่ราว5ล้าน เอานี่ไปแล้วกัน"คิรัวร์แบ่งเงินถึง3ล้านให้

"ดาร์ลิ้งของฉัน!!!!"นามิมากอดและจูบเขาใหญ่ เขาปลอบเธอเหมือนเด็ก

"ฮึๆๆ ได้เงินแล้วไปหาซื้อของกันเถอะ"โรบินชวนแล้วหันไปมองคนอื่น"คิรัวร์คุง เซียร์กับวีวี่ล่ะ"

"ฉันไปด้วย"สองสาวกล่าว

"ฉันไปซื้อวัตถุดิบแปรธาตุ"คิรัวร์กล่าว

"ฉันจะไปซื้อดาบ"โซโลกล่าว

"นามิ ฉันจะไปเที่ยวขอเงินหน่อยสิ"ลูฟี่พูดขึ้น

"อ๊ายยยย!!!!!"นามิตะโกนตาแดงเหมือนปีศาจ

"ผัวะ!!!!!"

"ไม่มีให้นายหรอกยะ!!!!"

"ขอโทษคร้าบ"ลูฟี่กล่าว

_________________________

โซโลกำลังหาซื้อดาบแทนยูบาชิริที่พังไป

"เงินแค่นั้นจะเอามาซื้อดาบเรอะ ฝันไปเถอะ ดูเสร็จแล้วก็กลับไปซะ"

"ไม่ได้เหรอ"โซโลเดินออกจากร้านไป

_________________________

"แล้วอันนี้ล่ะ?"นามิถาม

"ก็ดีนะเหมาะมากเลย"วีวี่กล่าว

"แล้วเครื่องเรือนล่ะ?"โรบินถาม

_______________________________

เซียร์อยู่ที่ร้านเสื้อผ้าอีกแห่งนึง

"เอาอันนี้คะ?"เซียร์ซื้อชุดหลายตัวใส่ถุง

"ขอบคุณมากครับ"

"ฮึๆๆ"เซียร์หัวเราะชั่วร้าย มันเป็นชุดคอสเพลนั่นเอง

______________________________

ลูฟี่กับช็อปเปอร์ขี่ยางาร่า ลูฟี่กำลังกินอมยิ้มน้ำ

"ช็อปเปอร์อุตส่าห์ออกเงินเลี้ยงอมยิ้มน้ำฉัน ขอบใจนะ"ลูฟี่กล่าว

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันได้เงินมา100,000เบรี ที่เหลือจะเอาไปซื้อตำราแพทย์น่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว

_____________________________

ซันจิกำลังหาซื้อวัตถุดิบไปทำอาหาร จิมนี่กับกอนเบเกาะติดอยู่ท้ายรถเข็นที่ใสวันถุดิบต่างๆ

"เออนี่ลุง เอาอมยิ้มน้ำนั่นด้วย"

"ขอบคุณที่อุดหนุนนะพี่ชาย บาร์บีคิวที่กินในงานเมื่อวานอร่อยสุดๆเลย ตาถึงเลือกแต่ของดีๆทั้งนั้นเลยนะเนี่ย"

"อื้อ ก็กุ๊กชั้น1นี่นา ไปล่ะนะ"

"แล้วเจอกันนะลุง"จิมนี่โบกมือลา

ระหว่างนั้นจิมนี่กสังเกตเห็นบางอย่าง

"อ๊ะ พวกพี่สาวโจรสลัดนี่"จิมนี่กล่าว 

"หาไหนๆ โอ้ คุณนามิครับ!!!!"ซันจิรีบวิ่งไป

"นั่นมัน..."คิรัวร์สังเกตเห็นฝูงนักข่าวเดินไปดู

นักข่าวกำลังรุมล้อมนามิ วีวี่และโรบิน

"ช่วยบอกให้เราเกี่ยวกับตอนเข้ากลุ่มหมวกฟางให้ฟังกน่อยได้มั้ยครับ"

"เรื่องล้บของโจรสลัดสาวเจ้าเสน่ห์ ขอความกรุณาด้วยครับ"

"แบบนี้แย่เลยแฮะ เจอคนคุ้ยเรื่องส่วนตัวซะแล้ว"นามิกล่าว

"เดินซื้อของแบบสบายๆไม่ได้เลยนะเนี่ย"โรบินกล่าว

"นี่ ได้ยินแล้วช่วยหลีกทางซะที"วีวี่หงุดหงิด

"แล้วสเป็กของผู้ชายในฝันล่ะครับ?"

"คุณนามิจะบอกว่าสเป็กในฝันคือแบบซันจิคนนี้แน่ๆเลย"ซันจิร้อง

"ทำอะไรของเขาอยู่น่ะ?"จิมนี่มองซันจิ

"มีอะไรเหรอ?"คิรัวร์เดินมาพอดี

"พวกนักข่าวกำลังสัมภาษย์พวกพี่สาวโจรสลัดน่ะ"จิมนี่ตอบ

"หืม.."คิรัวร์หรี่ตาลงเดินเข้าไป

"เอาไว้คราวหน้าทั้ง3คนมาถ่ายแบบกับทางเราดีไหมครับ"

"ชุดว่ายน้ำ!!"ซันจิตะโกน

"ว่าไงนะ"คิรัวร์พูดเบาแต่โกรธมาก

"รับรองว่าต้องขายดีแน่ๆ"

"นายนี่ใจกล้าน่าดูเลยนี่"นามิจับคอเสื้อนักข่าวที่พูด

"ขอโทษด้วยครับ"

"ค่าตัวฉันแพงนะ แล้วจะจ่ายฉันเท่าไหร่?"นามิถาม

"คุณนามิ!!?"วีวี่ร้อง

"ฮึๆๆ จะเอาจริงเรอะ"โรบินขำ

"ก็แหม่ ลูฟีใช้เงิน100ล้านเบรีจนแทบไม่เหลือแล้วนี่ จะถ่ายแบบหรืออะไรก็ต้องหาเงินอยู่ดีนั่นแหละ"นามิกล่าว

"เดี๋ยวก่อนสิ คุณนามิ วีวี่จังและโรบินจังถ่ายแบบในชุดว่ายน้ำก็แปลว่า...."

"แบบนี้"ซันจินึกภาพนามินั่งเก้าอี้ริมสระในชุดบิกินี่สีขาว

"หรือแบบนี้"ซันจินึกภาพวีวี่สวมชุดบิกินี่สีเขียวนอนแผ่อยู่บนลูกโป่งเตียงในสระ

"แล้วก็แบบนี้สินะ"ซันจินึกถึงโรบินเดินใส่ชุดบิกินี่ติดผ้าขนหนูสีชมพูและผ้าคลุมสีขาว

"หึหึหึๆๆ"ซันจิอละพวกนักข่าวกำลังคิดลามกกันใหญ่

"พวกแกกำลังจิตนาการอะไรในหัว"คิรัวร์ถามเสียงเย็นชาจากด้านหลัง ทำเอาทุกคนหันไปมอง

"เฮ้ย หมอนี่มันนักดาบทมิฬนี่นา!!!"

"เป็นแฟนพวกเธอไม่ใช่เหรอ!!!!"

"คิรัวร์คุง"นามิแปลกใจที่เห็นเขา

"ซันจิด้วย"โรบินกล่าว

"แต่เมื่อกี้หมอนั้นคิดลามกถึงพวกเราในชุดว่ายน้ำ"วีวี่บ่น

"พ่อจะเตะให้คว่ำเรียงตัวเลย!!!!"ซันจิวิ่งไล่ตะเพิดไป

"หึงพวกเราเหรอคิรัวร์คุง"นามิกอดแขนเขาเอาหน้าอกโดนแขน"แค่ให้ดูนิดเดียวไม่เห็นเป็นไรเลย"

"ฮึ!!"คิรัวร์แค่นเสียงไม่พอใจ

"เดี๋ยวคืนนี้พวกเราใส่ชุดว่ายน้ำเข้านอนก็ได้"นามิกระซิบบอกทำให้เขาหน้าแดง

"ดูเหมือนเขาจะอยากได้นะ"โรบินยิ้ม

"คุณนามิ วีวี่จัง โรบินจัง ผมไล่แมลงหวี่น่ารำคาญพวกนั้นไปหมดแล้วล่ะครับ"ซันจิเข้ามาทำท่าเท่ๆกับสาวๆ

"ขอบใจนะซันจิ ที่นี่ก็ไปเดินซื้อของได้แล้ว"นามิกล่าว

"หึ แบบนี้ได้ออกเดทแน่ แถมควง3ด้วย"ซันจิคิดในใจ

"คิรัวร์คุงหาซื้อของเสร็จแล้วเหรอ?"วี่วี่ถาม

"อืม"คิรัวร์กล่าว

"ว่าแต่เดี๋ยวเราเอาแบบนี้มั้ย เดี๋ยวเราไปเช่าสระว่ายน้ำแล้วก็ไปออกเดทกัน4คนยกเว้นเจ้าหมอนี่ แล้วก็ไปหาภัตตาคารหรูๆ...."

"นี่พี่ชายกุ๊ก"จิมนี่กับกอนเบเดินเข้ามา

"อะไรเล่า!!!"ซันจิตะโกนใส่

"หนูหิวข้าวแล้วอ๊ะ"จิมนี่กล่าว

"ก็เมื่อกี้พึ่งกินอมยิ้มน้ำไปหยกๆไม่ใช่รึไง"

"หิวแล้วๆๆๆ"

"รู้แล้วๆ เดี๋ยวเอาเงินนี่ไปแล้วไปซื้ออะไรกินเอาเองก็แล้วกัน"ซันจิพูดก่อนจะกระซิบ"ตอนนี้ผู้ชายจะชวนสาวออกเดท อย่าทำตัวงอแงแบบนี้สิ"

"ก็หนูยังไม่อยากกลับนี่ แงๆๆ"

"ถึงแกล้งร้องก็ไม่ได้!!!"ซันจิตะโกน

"ไม่เป็นไรหรอก จิมนี่ ถึงซันจิจะปากร้ายแต่กับผู้หญิงเขาใจดีมากเลยนะ"นามิกล่าว

"ใช่แล้วล่ะ เขาไม่ใช่คนที่จะทอดทิ้งเลดี้ที่เดือดร้อนอยู่ได้ลงคอหรอก"โรบินกล่าว

"เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก"วีวี่กล่าว

"ทำตามที่ผู้หญิงสั่งทุกอย่าง"คิรัวร์กล่าว

"คุณนามิ วีวี่จัง โรบินจัง"ซันจิมองพวกเธอ

"ฮึๆๆ"ชายหญิงทั้ง4คนหันไปยิ้มให้กัน

"จิมนี่ไปเที่ยวกับซันจิให้สนุกไปเลยนะจ๊ะ"นามิกล่าวแล้วกอดแขนคิรัวร์คุง"ส่วนพวกพี่ขอไปเดทกับแฟนของพวกพี่นะ"

"เราไปชื้อชุดว่ายน้ำดีมั้ยจ๊ะ"โรบินกระซิบหูหนุ่มน้อยแฟนเธอ จับแขนอีกข้างเดินไป"จะดูแค่ไหนก็ได้นะ"

คิรัวร์ยิ้มขณะท่ี่นามิกับวีวี่หน้าแดงขึ้นมาทันที

"ไปนะ"วีวี่โบกมือลา

"ไหงงั้นล่ะ ทำไมไปกับเจ้านั่น แล้วยังให้ดูชุดว่ายน้ำอีก!!!!"ซันจิร้องไห้ล้มลงพื้น

"ก็พวกเธอเป็นแฟนเขานี่"จิมนี่บอกเหตุผล

"พวกเธอนี่ยุ่งจริงๆเลย!!!"ซันจิตะโกน

________________________________

ซันจิ จิมนี่และกอนเบไปเจอร้านของลุงบันบัน ซึ่งทำให้ซันจิได้วัตถุดิบเกลือที่มาจากอควาลากูน่า

"พี่ชายกุ๊ก วันนี้ขอบคุณนะสนุกมากๆเลย"

"ไม่หรอกที่ต้องขอบคุณคือฉันต่างหาก เพราะได้พวกเธอ...."

"หา?"

"อ้อ เปล่า ไม่มีอะไร"

"เดี๋ยวพวกเรากลับไปหาคุณย่าก่อนล่ะนะ"

"เมี้ยว"

เด็กกับสัตว์เลี้ยงวิ่งไป

"เออ กลับดีๆล่ะ"ซันจิบอก

ซันจิอยู่บนสะพานและมองไปทางแหลมหินสุสานเรือ

"อุซปนี่นา"

อุซปยืนมองออกไปในทะเล

"อะไรกันลูฟี่ ป่านนี้แล้วจะให้ฉันกลับไปเหรอ ให้ตายสิพวกนายนี่ไม่ไหวเลยนะ พอฉันไม่อยู่ก็ทำอะไรไม่เป็นเลยรึไง ก็ได้ ถ้าขอร้องขนาดนั้นเดี๋ยวฉันกลับไปก็ได้"

"ตรงนี้ให้อีกฝ่ายพูดถึงจะเหมาะ แล้วนี่ก็ลงแพทเทิร์นที่23 ไงช็อปเปอร์ วันนี้อากาศดีนะไปตกปลากันดีกว่า เฮ้ ลูฟี่นายจะมาด้วยมั้ย"

"นี่ก็ใช้ได้นะ ทำเป็นว่าไม่มีอะไรแล้วก็กลับเข้ากลุ่มไปแบบเนียนๆ ไม่งั้นก็ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปเอลบาฟ!!!! เฮ้ นายอย่าไปเลยนะ ล้อเล่นน่า ฉันเข้าใจความรู้สึกของนายดี"

"นายจะกลับมาหาพวกเราแล้วใช่มั้ยอุซป!!!"

"มันก็แหงอยู่แล้วเจ้าบ้าเอ๊ย ให้ตายสิ พวกนายคงจะรักฉันมากเลยสินะ!!!"

"เล่นอะไรของมันวะ บ้าเอ๊ย"ซันจิเดินกลับที่พัก

_________________________________

"มื้อเย็นเสร็จแล้ว"

"อร่อย วันนี้อร่อยเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย!!!"ลูฟี่กล่าว

"อร่อย!!!"

"อร่อยจังเลย"

"จริงด้วยนะ"

"แจ๋วไปเลย"

"คงใส่วัตุดิบบางอย่าง"คิรัวร์กล่าว

"ใส่อะไรไปเพิ่มน่ะซันจิ"เซียร์ถาม

"เกลือจากอควาลากูน่าครับ"ซันจิตอบ

"งั่มๆๆๆ

"ซันจิ ขอบคุณนะที่ทำของอร่อยให้เรากินเป็นประจำ

"ขอบใจมากนะ"ช็อปเปอร์ร้อง

"ยังมีอีกนะเติมได้"ซันจิกล่าว

"เฮ้ เจ้ากุ๊กโรคจิตขออีก"คิรัวร์ตะโกน

"แกก็เดินมาตักเองสิฟะ!!!!"

"คิ้วม้วนขอเพิ่ม!!"โซโลตะโกน

"ขอด้วย"

"เอาด้วย"

"ฉันขอเพิ่มอีกจานนะ"นามิกล่าว

"งั้นฉันขอด้วยนะ"โรบินกล่าว

"ฉันก็ด้วยคะ"วีวี่กล่าว

"ฉันด้วย"เซียร์พูดสั้นๆ ยังกินไปเรื่อยๆ

"งั้นด้วยความยินดีครับ!!!!"ซันจิตะโกน

___________________

"โยโกซึนะเอาไม้มาอีก"

"เกโระๆ"

"ขอทางนี้ด้วย"

"เกโระๆ"

แฟรงกี้กับไอซ์เบิร์กกำลังทำงานอยู่บนเรือ

"สอนคนนั้นไม่ธรรมดาเลย สมชื่อทอมเวิร์คเกอร์จริงๆเลย"

"เออ ขนาดพวกเรายังตามแทบไม่ทัน ทำงานกันเร็วมากยังกับไม่ใช่คนเลยนะเนี่ย"

"แต่ถึงยังงั้นฝีมือก็ยังคงเส้นคงหวาไม่เปลี่ยนแปลงนะ"

"จะชื่นชมอย่างเดียวไม่ได้แล้ว พวกเราก็แสดงสปิริทของด็อคที่1กันเถอะ"พาวลีย์กล่าว

"โอ้!!"

ใบเรือถูกชักขึ้นไปบนเรือลำใหม่

"โยโกซึนะแล้วก็ทุกคนพยายามเข้า!!!!"

"เมี้ยวๆ"

"หึหึ"ไอซ์เบิร์กดูแบบแปลนแล้วหัวเราะ

"มีอะไรน่าขำเหรอ?"แฟรงกี้ถาม

"เปล่า ฉันนึกถึงสมัยที่นายเก็บสุสานเรือเอาไปต่อเป็นเรือรบหน้าตาประหลาดไม่รู้ตั้งกี่ลำขึ้นมา"

"นายไม่ชอบเลยใช่มั้ยล่ะที่ฉันสร้างอาวุธขึ้นมาน่ะ"แฟรงกี้กล่าว

"เออ แถมมันถูกเอาไปใช้สำหรับตั้งข้อหาคุณทอมด้วย แต่พอเห็นนี่แล้วฉันก็เข้าใจ ประสบการณ์จากการต่อเรือรบในสมัยนั้นมันไม่ได้สูญเปล่าเลย"

"หึ ประชดฉันเหรอ?"แฟรงกี้พูดพลางตอกค้อน

"อยากให้คุณทอมเห็นจริงๆ เจ้าบ้าที่อยู่ในตอนนี้"

"ด้วยเรือลำนี้การจะไปนิวเวิลด์ก็ไม่ใช่ความฝัน คุณทอมคงพูดว่ายืดอกแล้วลุยเลย"

"ไอซ์เบิร์ก"แฟรงกี้เบิกตากว้าง

"ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เห็นทั้งสองคนช่วยกันต่อเรือแบบนี้อีก"

ไอซ์เบิร์กสมัยก่อนทุบหัวแฟรงกี้

"นี่นาย การงานไม่ช่วยมัวทำอะไรอยู่ จะสร้างของอันตรายแบบนี้ขึ้นมาทำไม"

"หนวกหูน่า นายไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อยไอ้บ้าเบิร์ก"

"อะไรนักหนา คนงี่เง่าแบบนั้นไล่มันออกไปเถอะครับ"

"อย่าพูดแบบนั้น อุตส่าห์เป็นพวกพ้องที่ช่วยกันต่อเรือทั้งที่ เทคนิคและความรู้ในการต่อเรือก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าช่างบนเกาะแล้วด้วย ถึงจะสร้างแต่ของอันตรายขึ้นมาก็เถอะ หมอนั้นก็แค่มุ่งไปช้างหน้าเท่านั้นเองยังไงพวกเจ้าทั้งคู่จะต้องได้เป็นช่างต่อเรือที่มีชื่อเสียงโด่งดังของโลกแน่ รักใคร่กันไว้เถอะ"

"ถ้าคืบหน้าแบบนี้งานคงเสร็จเร็วกว่ากำหนดแน่เลย"

"ไอซ์เบิร์กบอกไว้ก่อนนะว่านี่ไม่ใช่เรือโจรสลัดธรรมดา"

"ฉันรู้ นายทุ่มทั้งกายและใจเลย"

"ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น ไม่ใช่แค่กองทัพเรือแต่กล้าท้าชนกระทั่งกับรัฐบาลโลกเชียวนะ ส่วนนี่ก็คือเรือของกลุ่มหมวกฟางพวกนั้น ถ้าเรื่องที่นายกเทศมนตรีวอเตอร์เซเว่นมาช่วยต่อเรือให้กับพวกนั้นแพร่พรายออกไปล่ะก็ ฐานะ จุดยืนของนายอจจะมีปัญหา หวังว่านายคงจะรู้อยู่แล้วสินะ"

"ก็นะ ไว้ถึงตอนนั้นค่อยว่ากัน นายลืมไปแล้วเหรอเรื่องที่คุมทอมเคยพูดเอาไว้"ไอซ์เบิร์กกล่าว

"แฟรงกี้ บนโลกใบนี้ไม่มีแบบแปลนเรือโจรสลัดหรอกนะ ถ้าลูกเรือเอาธงหัวกะโหลกมาแขวนมันก็คือเรือโจรสลัด แล้วพอแขวานธงนกนางนวลมันก็คือเรือทหาร มันไม่สำคัญหรอกว่าเราสร้างอะไร แต่เราต้องยืดอกภูมิใจกับเรือที่เราต่อขึ้นมา

"ดังนั้นฉัน...ไม่สิ กาเลร่าจึงเดินหน้าต่อเรือโดยยึดมั่นใจปาฎิธานนั้น เพียงแต่ไม่นึกว่าฉันจะได้ช่วยสานฝันของนาย ฉันเลยคิดอยู่ว่ามันตลกดี"

"ฉันไม่ได้ขอให้นายมาช่วยซะหน่อยนี่หว่า ไอ้บ้าเบิร์กเอ๊ย!!!"

"ฮ่าๆๆๆๆ"โคโคโระหัวเราะ

________________________________

"โอ้ ลูฟี่ มาเจอกันแถวนี้บังเอิญซะจริง เฮ้ ฉันก็แค่มาเดินเล่นแถวนี้เอง นี่คงเป็นฟ้าลิขิต ช่วยไม่ได้ ฉันจะกลับไปเข้ากลุ่มของนายก็แล้วกัน"

"อันนี้แพทเทิร์นที่53 แต่มีข้อเสียตรงนี้ถ้าไม่เจอพวกนั้นก็ใช้ไม่ได้น่ะสิ ถ้าอย่างงั้นเราเป็นฝ่ายเข้าไปหาเองน่าจะดีกว่า ดีล่ะ เอาตามนี้แหละ"

อุซปโดดปีนข้ามรั้วเข้าไปในบริษัทกาเลร่ามาที่หน้าต่างห้องพักมองดูข้างใน

คิรัวร์กำลังจ้องลูฟี่เขม็ง คนอื่นกำลังมองด้วยสีกน้าเครียด

"อะไรเนี่ยทำไมทุกคนทำหน้าเครียดแบบนั้น พอเราไม่อยู่สักคนกลุ่มหมวกฟางก็ระส่ำระส่ายไม่เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเลยรึยังไง เพื่อทุกคนแล้ว เราคงต้อง

อุซปถอยจากหน้าต่าง

"แพทเทิร์นที่34 ฮัดชิ้วๆ ให้ตายสิ ลมตอนกลางคืนนี่หนาวชะมัด ทำเป็นจามแล้วก็พูดออกไป"

อุซปมองดูเซียร์เดินมาที่หน้าต่าง

"มาแล้วๆ ตอนนี้เราต้องด้านทำเป็นเนียนว่าบังเอิญผ่านมา ต๊าย ที่อยู่ตรงนั้นน่ะอุซปนี่นา แหม่ ฉันก็แค่ผ่านมา ไม่ได้นะอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวเป็นหวัดตายหรอก เข้าไปกินอะไรอุ่นๆข้างในดีกว่า งั้นเหรอ เอาเถอะ ฉันเข้าใจดีว่าพวกนายรู้สึกยังไงกัน คงขาดฉันไปไม่ได้หรอกเนอะ เรื่องไหนที่ผ่านไปแล้วก็ให้แล้วๆไป"

เซียร์ไม่ได้สังเกตเห็นอุซปปิดม่านไป

"ฉันกลับมาแล้ว"อุซปโผล่หน้ามาที่หน้าต่าง

ไฟในห้องถูกปิดไป

"หา เข้านอนแล้วเหรอ?"

อุซปเดินออกมาจากตึก

"ทั้งๆที่เรือลำใหม่ก็กำลังเดินหน้าไปด้วยดีแท้ๆ ถ้าไม่รีบหาทางกลับเข้ากลุ่มแบบเนียนๆล่ะก็ ดีล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ต้องกลับไปคิดทำแผนแพทเทิร์นใหม่ๆเพิ่มซะแล้วสิเรา"

_______________________________

ตระกูลแฟรงกี้กำลังเข็นรุที่ใส่อาหารไว้เต็ม

"ลูกพี่ ผมเอาเสบียงมาส่ง พวกกาเลราก็มากินด้วยกันสิ"ซันไบกล่าว

"มีโคล่าแช่เย็นเจี๊ยบถึงใจมาฝากลูกพี่ด้วยนะ"มอสกล่าว

"แช่เย็นเจี๋ยบถึงใจมาฝากด้วยล่ะ"กีวี่กล่าว

"เย้!!! กำลังท้องร้องจ๊อกๆอยู่พอดีเลย"จิมนี่ร้อง

"แน่นอน ต้องมีไอ้นี่ติดมาด้วยสินะ"โคโคโระยกเหล้าขึ้น

"พวกคุณไอซ์เบิร์กลงไปกินกันก่อนเลยนะ"พาวลีย์กล่าว

"พวกคุณไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา ทำแบบนั้นเดี๋ยวร่างกายก็ไ่ม่ไหวหรอก"ลูลูกล่าว

"พวกเราไว้ทีหลังก็ได้"ไทลุสตั้นกล่าว

"เอาตามนั้นก็แล้วกัน"ไอซ์เบิร์กลงจากเรือลำใหม่

"ส่วนฉันเติมโคล่าเพิ่มพลังสักหน่อยก็ไม่เลวเหมือนกัน ฮะๆๆๆ"แฟรงกี้กล่าว

ทุกคนต่างมานั่งพักกินข้าว

"เติมโคล่าเรียบร้อย ซูเปอร์!!!!"

"เรียบร้อย"

"เอาล่ะลุยต่อดีกว่า โยโกซึนะแกพักก่อนก็แล้วกัน"

"พาวลีย์มาเปลี่ยนกัน"

สามช่างกาเลร่ามานั่งพักกิน แต่เหนื่อยจนกินไม่ลง

"ทั้งที่พวกเราเหนื่อยจนแทบกินอะไรไม่ลงแล้วแท้ๆ"พาวลีย์กล่าว

"สองคนนั้นทำงานกันหม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยบ้างเลยรึไงนะ"ไทลุสตั้นกล่าว

"พยายามเข้านะลูกพี่"

"จริงด้วย ในวันที่ต่อเรือลำนี้เสร็จ เรามาจัดเลี้ยงฉลองกันอีกครั้งดีกว่า"

"ถึงจะเป็นแค่ช่วงสั้นๆแต่ฉันสนุกมาก"แฟรงกี้คิดในใจ

"ฉันจะช่วยให้ได้!!!!"ลูฟี่ตะโกน

"ฉันได้เจอคนที่จะส่งต่อความฝันแล้ว ไม่มีอะไรจะสุขใจไปกว่านี้ ตามสัญญาฉันจะต่อเรือสุดเจ๋งให้พวกนาย รอก่อนนะเจ้าหมวกฟาง"

"ลูกพี่"ซันไบมองแฟรงกี้ที่กำลังต่อเรือ

__________________________

ในที่สุดก็ถึงเช้าวันรุ่งขึ้น

"บันทึกล็อคเสร็จแล้ว ล็อคโพสชี้ไปที่เกาะต่อไปแล้วล่ะ"นามิกล่าวยกล็อคโพสให้ทุกคนดู

"งั้นก็รอแค่เรือสินะ น่าสนุกจังแฮะ"เซียร์กล่าว

"จริงด้วย อุตส่าห์กำชับไว้แล้วสินะว่าอย่าพึ่งไปดูก่อนจะได้ตะลึง"วีวี่กล่าว

โซโลกำลังฝึกฝนร่างกายโดยให้ช็อปเปอร์ยกเขาขวางดันใส่ขา

"นี่พวกเธอรู้รึเปล่าว่าถ้าตามล็อคไปมันจะพาไปโผล่ในที่แบบไหน?"โคโคโระถาม

"ไม่คะ ที่ไหนเหรอ? รู้สึกว่าเข็มจะชี้ลงข้างล่างนิดนึงนะ"

"ฮ่าๆๆ ก็แหงอยู่แล้ว เกาะต่อไปคือแดนสวรรค์ใต้ก้นทะเล เกาะมนุษย์เงือกยังไงล่ะ"

ทุกคนฟังแล้วนิ่งเงียบ

"เอ๋? เกาะมนุษย์เงือกเหรอ ในที่สุด!!!"

"เป็นอะไรไปน่ะซันจิ?"ช็อปเปอร์ที่กลับร่างเรนเดียร์น้อยถาม

"เฮ้อ เกาะมนุษย์เงือกเหรอเอาไงดี"นามิกล่าว

"จริงสินะ มีเรื่องของหมู่บ้านของเธอด้วยนี่นา"ลูฟี่กล่าว

"แต่ก็นะ ถึงเป็นมนุษย์เงือกเหมือนกันแต่นั่นโจรสลัดนี่"โซโลกล่าว

"ถูกต้องนะครับ รู้ดีเหมือนกันนี่หว่าไอ้งี่เง่าปกติโง่จะตาย เกาะมนุษย์เงือกเป็นที่เที่ยวขึ้นชื่อของแกรนไลน์ เหล่านางเงือกที่ขึ้นมาเริงระบำบนผิวน้ำ เป็นอาณาจักรในฝันที่อยู่คู่กับเหล่ามัจฉาอย่างแท้จริง"ซันจิตะโกน

"จริงเหรอ ยอดที่สุด!!!"ช็อปเปอร์ร้อง

"เหอๆ"โคโคโระหัวเราะ ซันจิมองเธอแล้วหน้าซีดลง

"โธ่ ขอฝันลมๆแล้งๆหน่อยก็ไม่ได้ เป็นโจรสลัดแท้ๆ"ซันจิทรุดลงพื้นทุบมือไม่หยุด

"ที่เป็นสาวๆสวยๆก็มียะ!!!"โคโคโระตะโกน

"บ้านเกิดของแม่เหรอ อยากเห็นจริงๆ"คิรัวร์กล่าว

"เพียงแต่แดนสวรรค์ที่ว่าไม่ใช่ที่ที่จะไปถึงได้ง่ายๆหรอกนะ"โคโคโระกล่าว

"ใต้ก้นทะเลที่ว่าเนี่ยก็เอะใจอยู่เหมือนกัน"โรบินกล่าว

"เรื่องแค่นี้ไปดูเดี๋ยวก็รู้"ลูฟี่กล่าว

"ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นนะ"โคโคโระหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา"ลองอ่านดูสิ เป็นหนังสือพิมพ์เมื่อเร็วๆนี้"

นามิเอามาอ่านดู

"อะไรเนี่ย เดือนนี้สังเวยอีก4ลำ หายอย่างลึกลับ มันยังไงกันเนี่ย"

"เขตสามเหลี่ยมปีศาจฟลอเรี่ยนไทร์แองเกิ้ล เป็นเขตน่านน้ำทางผ่านที่จะนำไปสู่แดนสวรรค์ไงล่ะ ในปีนึงจะมีเรือหายสาบสูญที่ทะเลแถบนั้นมากกว่า100ลำเลยทีเดียว ต่อมาก็ลือว่าพบเรือที่หายไปเข้าแต่ไม่มีลูกเรือเหลือเลยสักคนเดียว รึไม่ก็เจอเรือผีสิงของเหล่าคนตายหลงวนเวียนอยู่ในทะเลให้ได้ยินอยู่เป็นระยะๆ"

"เรือผีสิงเรอะ น่ากลัว!!!!!"

"มีโครงกระดูกตัวเป็นๆให้เจอด้วยเหรอ!!!!!"

"นี่นายนึกภาพไว้แบบไหนเนี่ย"

"น่าสนุกดีจังเลย"

"ไม่เอา ฉันไม่อยากผ่านไปตรงนั้น ไม่อยากเห็นด้วย เรื่องน่าขนลุกแบบนั้น ทะเลตรงนั้นน่ะมันมีอะไรเหรอ?"นามิถาม

"ฮ่าๆๆๆ นั่นสิ ทุกคนที่ประสบเหตุกับตัวเองก็ไม่มีใครได้กลับมาจากที่นั่นสักราย ไม่มีใครรู้ทะเลมืดมิดที่มีหมอกหนาทึบนั้น ระวังเอาไว้"

"อ๊าาา!!!!!"

"เอาเป็นว่า เป็นเขตอันตรายที่มีเรือประสบภัยจำนวนมาก ก่อนออกเรือเตรียมตัวเองเอาไว้ให้พร้อมก็แล้วกัน"โคโรโระกล่าว

"เรือพ่อค้าและเรือโจรสลัดที่กลายเป็นเรือผีสิงไป ของพวเนี่ยมักจะคู่กับตำนานขุมทรัพย์ซะด้วยสิ"โรบินกล่าว

"พวกเราไปหาเรือผีสิงกันเถอะ"

"เชื่อมือได้เลย!!!!"ลูฟี่ตะโกน

"เอ๋!!!! ไม่เอาอ๊ะ กลัว!!!!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง

"ถ้าแค่ประสบภัยธรรมดา เรามีน้ำกับอาหารเพียงพอ ไม่ต้องห่วงหรอกงานนี้"

"เรือสมบัติเหรอ จะมีดาบซักเล่มไหมนะ"คิรัวร์ครุ่นคิด

"พวกพี่ชายโจรสลัด!!!!!"จิมนี่ตะโกน

"เมี้ยว!!"

"คุณหมวกฟาง"มอสกับกิวี่

ทั้ง4เปิดประตูมาทรุดลงหอบกันใหญ่

"มีอะไรเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"คือว่าลูกพี่แฟรงกี้บอกว่าให้มาตามทุกคนไปน่ะ"กิวี่กล่าว

"เรือในฝันเสร็จสมบูรณ์แล้วล่ะ"

"ลำใหญ่มากเบ้อเริ่มเทิ้มเลย"จิมนี่กล่าว

"เรือต่อเสร็จแล้วเหรอ เร็วชะมัดเลยแฮะ"

"ก็ได้ช่างต่อเรือชั้น1ตั้ง5คนทำทั้งวันทั้งคืนเลยนี่นา"มอสกล่าว

"ดีล่ะไปดูกันเลย"คิรัวร์กล่าว

"อยากเห็นซะแล้วสิ"เซียร์กล่าว

"โอ้!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง

"คุณหมวกฟางครับ!!!!"พวกตระกูลแฟรงกี้วิ่งเข้ามาทั้งตระกูล

"ตระกูลแฟรงกี้นี่นา"นามิกล่าว

ทุกคนต่างพากันเดินออกมาข้างนอกที่พัก

"มีเรื่องอะไรงั้นเหรอพวกนาย วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียว"มอสถาม

"คือว่ามีเรื่องจะถามหน่อย เห็นหมายจับรึยังล่ะครับ?"ซันไบถาม

"หมายจับเหรอ?"ลูฟี่ถาม

"คุณน่ะโดนตั้งค่าหัวอย่างโหดเลยล่ะคุณหมวกฟาง ที่สำคัญคนอื่นๆก็ถูกออกหมายจับกันหมดเลยด้วย"ซันไบกล่าว

"ฉันด้วยเหรอ สำเร็จ!!!"ซันจิร้อง

"ฉันด้วยเหรอ!!?"นามิตกใจ

"ฉันก็ด้วยเหรอ!?"ช็อปเปอร์พ่นลมออกทางจมูก

"เอาเป็นว่าดูเอาเองเถอะครับเนี่ย"ซันไบโยนใบค่าหัวกลุ่มหมวกฟาง"ตัวเลขค่าหัวของพวกคุณทั้งกลุ่ม10คน"

"ลูฟี่หมวกฟาง ค่าหัว300ล้านเบรี"

"ฮ่าๆๆ ยะฮู้ ขึ้นไปอีกแล้ว!!!!"ลูฟี่ตะโกน

"เงามรณะ นามิคาเสะ คิรัวร์ ค่าหัว230ล้านเบรี"

"เยี่ยม"คิรัวร์กล่าว

"นักล่าโจรสลัด โซโล ค่าหัว120ล้านเบรี"

"ฮึ"โซโลหัวเราะเล็กน้อย

"แม่มดขาว ซาทานาเซีย ค่าหัว90ล้านเบรี"

"โห"เซียร์ยิ้มกว้าง ไม่นึกว่าค่าหัวเธอจะพุ่งสูงขนาดนี้

"แมวขโมย นามิ ค่าหัว20ล้านเบรี"

ใบค่าหัวนามิเป็นภาพตัวเองถ่ายในชุดว่ายน้ำ

"ไม่นะ!!!"นามิร้อง

"ช็อปเปอร์ ผู้ชื่นชอบสายไหม(สัตว์เลี้ยง) ค่าหัว50เบรี"

ใบค่าหัวช็อปเปอร์เป็นตัวเองกำลังกินสายไหม

"50"ช็อปเปอร์กล่าว

"เจ้าหญิงโจรสลัด เนเฟลตาลี วีวี่ ค่าหัว58ล้านเบรี"

ใบค่าหัวเธอเป็นภาพเดิม แต่ข้อความใต้ภาพกลายเป็นเดดออลอไลฟ์แล้ว

“ค่าหัวฉันไม่ใช้จับเป็นแล้ว”วีวี่กล่าว

“ก่อเรื่องขนาดนั้นก็ไม่แปลกหรอกนะ”เซียร์กล่าว

"ทายาทปีศาจ นิโค โรบิน ค่าหัว80ล้านเบรี"

ใบค่าหัวใหม่ของโรบินไม่ใช่ภาพตอนเด็กอีกแล้ว แต่เป็นภาพตัวเธอวัยผู้ใหญ่กำลังใช้พลัง

"เธอควรได้มากกว่าเพิ่มแค่1ล้าน"คิรัวร์กล่าว

"ฮึๆ"โรบินหัวเราะเล็กน้อย

ภาพสุดท้ายเป็นซันจิที่ขี้เหร่เพราะเป็นภาพวาด

"ฮ่าๆๆ"คิรัวร์หัวเราะออกมา

"ฮึๆๆ"เซียร์หัวเราะตามอีกคน

"นะ...นี่ใครฟะเนี่ย"ซันจิกล่าว

"ขาดำ ซันจิ(หารูปไม่ได้) ค่าหัว77ล้านเบรี"

นามิกับซันจิต่างทรุดลงพื้น พวกเขาผิดหวังด้วยเหตุผลที่ต่างกัน

"โซเงคิงก็โดนกับเขาด้วยแฮะ"ลูฟี่กล่าว ชี้ใบค่าหัวจมูกยาวๆ

"5...50"ช็อปเปอร์กล่าว

"จอมซุ่มยิง โซเงคิงค่าหัว30ล้านเบรี"

"คือว่าพวกเราเข้าใจความรู้สึกดีนะครับ คือว่าคงมีเรื่องอยากจะพูดหลายเรื่อง เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะ ธุระที่เรามาคือเรื่องนี้ ดูนี่สิครับ"ซันไบหยิบใบค่าหัวอีกใบออกมา

"แฟรงกี้"ลูฟี่กล่าว

"ไซบอร์ก แฟรงกี้ ค่าหัว44ล้านเบรี"

"แย่แล้วล่ะลูกพี่ถูกออกหมายจับ"มอสร้อง

"แย่แล้วด้วยล่ะ"กิวี่ร้อง

"ใช่แล้วล่ะ ถึงพวกเราไม่ถูกออกหมายจับแต่ว่าลูกพี่โดน ขืนอยู่ที่วอเตอร์เซเว่น ลูกพี่ต้องตกอยู่ในอันตรายแน่ๆเลยล่ะ แล้วก็ถ้าถูกจับไปอีก ลำพังแค่พวกเราไม่มีปัญญาไปช่วยหรอก แล้วลูกพี่ก็คงไม่ยอมออกไปจากเกาะเพราะเป็นห่วงพวกเรา ดังนั้นแล้วจึงอยากปรึกษาพวกคุณ ขอร้องล่ะครับคุณหมวกฟาง จะบังคับก็ยอม แต่ช่วยพาลูกพี่ออกทะเลไปด้วยทีเถอะ เพราะยังไงเขาก็เป็นทายาทของโจรสลัดอยู่แล้ว"ซันไบกล่าว