คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เส้นทางสู่พัง ฮาซาร์ด
รองกัปตัน นักโบราณคดีและนักประดิษฐ์เข้าไปในห้องของพวกเขา ปิดประตูและล็อคมันแต่ไม่ก่อนที่คนหลังจะติดป้ายไว้ที่ลูกบิดประตู
“อย่ารบกวน(โดยเฉพาะนาย ซันจิ)”
ข้างในกำลังมีกิจกรรมกามบนเตียงใหญ่ เท็ดกำลังแทงเข้าประตูหลังสาวผมแดงโดยมีโรบินร่างเปลื่อยเล้าโลมอยู่ข้างๆ
“อ๊า เข้ามาแล้ว ดาบของเท็ดอยู่ในตัว”
“ของโคโค่ก็รัดแน่นไปทั่วทั้งอันเลยล่ะ”เท็ดพูดพลางจับหน้าอกคัพDของเธอ
“เสียวจัง เสียวดีจังเลย”
“น่ารักจัง”เท็ดยิ้ม
“จริงเหรอที่โคโค่น่ารัก”
“อื้อ น่ารักสุดๆไปเลย”โรบินเข้าไปจูบปากเด็กสาว เท็ดยิ้มกับฉากYuri
@@@@@@@@
ข้างนอกสมาชิกกลุ่มหมวกฟางฟังเสียงที่โคโค่โดนพรากพรมจรรย์
“สามคนนั้นจะทำต่ออีกนานแค่ไหนนะ”โซโลบ่น
นามิแก้มแดงและมองไปทางลูฟี่นึกภาพในหัว….เธอส่ายหน้า
แฟรงกี้กำลังนั่งทับซันจิที่กำลังดิ้นรน
“ลุกออกไปนะแฟรงกี้เจ้าบ้าเอ๊ย”
“พอเถอะน่า นายควรเริ่มชินกับเรื่องนี้ซะ”
“ฉันไม่เข้าใจ”ช็อปเปอร์พูด”พวกเขาทำอะไรอยู่ในนั้น แล้วทำไมโคโค่กับโรบินร้องแบบนี้ เท็ดไม่ได้ทำร้ายเธอหรอกนะ”
“รู้อะไรไหมช็อปเปอร์”อุซปกล่าว”ฉันว่านายต้องเรียนรู้บางอย่างแล้ว เพราะฉันรู้เท็ดจะไม่บอกนาย”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ก็แบบว่า…”
“เรามีปัญหาแล้ว ดูท้องฟ้าสิ”
ทุกคนมองขึ้นไปเห็นเมฆก่อตัวบนท้องฟ้า
“เอ่อ…ฉันว่าฉันไปตามเท็ดดีกว่า”ช็อปเปอร์กล่าว
“ไม่”อุซปรั้งเขาไว้”ฉันจะทำเอง”
อุซปไปที่ห้องกัปตันเพื่อเตือนว่าพายุกำลังจะมา
“เฮ้ พวกนาย”อุซปเรียก”ไม่อยากขัดช่วงเวลาดีๆ แค่พวกนายรีบออกมาข้างนอกดีกว่า ด่วนที่สุดเลย และพวกนายน่าจะสวมเสื้อกันฝน”
“มันเกิดอะไรขึ้นตอนพวกเราอยู่ในห้อง"โคโค่ถาม
“คิดว่าอะไรล่ะ”โซโลถาม”ขณะที่พวกเธอทำตัวเป็นกระต่าย เราก็เจอพายุ”
“หุบปากแล้วคุมเรือซะ เราต้องออกไปจากที่นี่”นามิตะโกน
“นามิ ดูนั่นสิ ภูเขาไฟระเบิด ขึ้นฝั่งที่เกาะนั่นกันเลย”
"เดี๋ยวก่อนสิลูฟี่"นามิร้องห้าม"เกาะนั่นน่ะไม่มีเข็มทิศอันไหนใน3อันชี้ไปที่นั่นเลย แม้จะเป็นนิวเวิลด์สุดแปลกแต่นี่มันแปลกเกิน"
"แต่เราก็เห็นเกาะนี่ ช่างหัวเข็มทิศมันเถอะน่า จะเป็นยังไงก็ช่างเถอะขึ้นฝั่งกันเลย"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ได้หรอก เข้าไปใกล้กว่านี้ไม่ได้แล้ว ก็เนี่ยมันเป็นทะเลเพลิงนะ"นามิตะโกน
“พอดีเลย”
“นั่นมันหอยยักษ์ที่ได้มาจากตาลุงแพรนฟรายไม่ใช่เรอะ”
“ไหนๆแล้วจะเอาเจ้านี่ไปปรุงที่ทะเลเพลิงนั่นซะหน่อยจะได้ไหมนะ”
“ซันจิ นี่มันใช่เวลามาพูดอะไรสบายใจอย่างงั้นเหรอ”ช็อปเปอร์ถาม
“สะเก็ตไฟเหรอ”
“งั้นเรือเราก็เป็นรายต่อไปน่ะสิ”
“ไม่หรอก ซันนี่ซุปเปอร์ไม่แพ้แน่”
“จะแพ้ไม่แพ้มันก็แปลกอยู่ดีนั่นแหละทะเลนี่ ดูสิ ก้างปลาพวกนั้น กระดูก”
“เมื่อกี้เรียกผมรึเปล่าครับ”บรู๊คถาม
"โฮๆๆๆๆๆ"เสียงดังมาจากในครัว
พวกเขาเข้ามาเห็นหอยทากสื่อสารร้องไห้
"หอยทากสื่อสารร้องไห้อยู่น่ะ เป็นอะไร ปวดท้องอยู่รึไง?"ลูฟี่ถาม
"จะบ้าเหรอนั่นมันสัญญาณขอความช่วยเหลือ มีคนกำลังขอความช่วยเหลือเราอยู่น่ะสิ"โรบินกล่าว
"งั้นถ้ารับแล้วจะคุยกันได้เหรอ?"ลูฟี่ถาม
"เดี๋ยวก่อนลูฟี่ สัญญาณเตือนฉุกเฉินน่ะเชื่อถือได้ต่ำกว่า50%อีกนะ มิหนำซ้ำกองทัพก็ใช้อยู่บ่อยๆ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นกับดัก ถ้ารับแล้วโดนดักฟังพวกมันก็จะรู้จุดที่พวกเราอยู่นะ"โรบินเตือน
"สมกับเป็นโรบิน เฮ้ ลูฟี่เอาไว้คิดให้รอบคอบก่อน--"อุซปพูด
"ฮัลโหล!!"ลูฟี่รับสายหอยทากสื่อสาร"ฉันชื่อลูฟี่ ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัด"
"โป๊ก!!"อุซปทุบหัวลูฟี่"รับแล้วยังมาพูดมากอีก!!!"
"ช่วยผมด้วย"
"เกิดอะไรขึ้น?"ลูฟี่ถาม
"หนาว....บอสเหรอครับ?"
"เปล่า ไม่ใช่บอสหรอก"ลูฟี่ตอบ"ที่นั่นหนาวงั้นเหรอ?"
"พวกพ้องของเราโดนตัดหัวไปทีละคน เราจะโดนซามูไรนั่นฆ่าแล้ว"
"ซามูไรเหรอ?"เท็ดแปลกใจ เช่นเดียวกับโซโลและบรู๊ค
"เฮ้ นายชื่ออะไร ที่นั่นอยู่ไหน?"ลูฟี่ถาม
"ใครก็ได้มาช่วยที ที่นี่คือพังค์ฮาซาร์ด!!!....อ๊าก!!!...ฉัวะ!!!"
หอยทากสื่อสารหลับไป
"โดนฆ่าแล้ว!!!"อุซปกับช็อปเปอร์ร้อง
"ได้กลิ่นคดีแหม่งๆ"ลูฟี่กล่าวเอามือไว้ที่คาง
"ก็บอกว่าโดนฆ่าแล้วไง ต้องเป็นคดีอยู่แล้ว โดนฟันไปแล้วล่ะหมอนั่น!!!"
"น่ากลัว!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"เมื่อกี้อาจจะเป็บกับดักเล่นละครตบตาก็ได้"โรบินกล่าว
"ใจน้องนั้นเย็นยะเยือก"บรู๊คร้องเพลง
"บอกว่าซามูไรสินะ"เท็ดถาม
"ครับ ซามูไรเป็นนามเรียกขานนักดาบแห่งวาโนะคุนิ"บรู๊คกล่าว
"วาโนะคุนิ?"ช็อปเปอร์ถาม
"วาโนะคุนิเป็นประเทศที่ปิดตัวเอง ไม่ต้อนรับคนต่างถิ่นและยังไม่เข้าร่วมกับรัฐบาลโลกอีกด้วย เหล่านักดาบที่เรียกว่าซามูไรแข็งแกร่งมาก กองทัพเรือก็ยังหาทางเข้าใกล้ไม่ได้"
โซโลจับไปที่ชูซุยที่เขาได้รับจากริวมะ
"มีประเทศอย่างงั้นด้วยเหรอ?"อุซปกล่าว
"แต่ไม่ใช่วาโนะคุนินี่นา เขาบอกว่าพังค์ฮาซาร์ดไม่ใช่เหรอ?"แฟรงกี้มองไปทางเกาะ"ใช่เกาะเพลิงนั่นรึเปล่า?"
"ถ้าอีกฝ่ายใช้หอยทากสื่อสารจิ๋วยังไงก็ต้องเป็นที่เกาะนั่นแหละนะ"โรบินกล่าว
"เอาล่ะ ไปช่วยเจ้าคนเมื่อกี้กันเถอะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ไม่เอา!!!"นามิร้อง
"ลูฟี่คิดใหม่เถอะอาจจะสายไปแล้วมั้ง!!"อุซปร้อง
"ซามูไรน่ากลัว!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ผมก็กลัวครับ!!!"บรู๊คร้อง
@@@@@@@@@
"เฮ้ นายน่ะชื่ออะไร ที่นั่นอยู่ไหน?"
"ใครห็ได้มาช่วยเราที ที่นี่คือพังค์ ฮาซาร์ด...ฉัวะ อ๊าก!!!"
หอยทากดำสำหรับดักฟังหลับตาไป
"คุณสโม๊คเกอร์เมื่อกี้นี่มัน"ทาชิงิกล่าว
"พังค์ ฮาซาร์ดงั้นเหรอ โธ่เว้ย มันใช้เส้นทางไหนกันแน่นะ"สโม๊คเกอร์มองเอเทอนอลโพสในมือ"ความเป็นไปได้1ใน3 ปกติน่าจะเป็นแบบนั้น"
"หยุดเถอะ ไม่ว่าอะไรจะยอมทำทุกอย่าง!!!"โจรสลัดกำลังโดนพวกG-5จับมัดเผาไฟ
"ฮี่ๆๆๆๆ"
"หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกคุณ เรื่องรังแกโจรสลัดเนี่ย!!!"ทาชิงิดุใส่
"ท่านนาวาเอกจัง"
"เลิกบ้าได้แล้ว!!!"ดีโน่ตะโกน
เรือG-5อยู่ที่เกาะไรจิน เกาะที่เต็มไปด้วยฟ้าผ่า
"เกาะ3แห่งที่เข็มชี้จากเกาะเงือกมีเกาะริสกี้เรด, เกาะไรจิน, เกาะมิสโทเรีย ฉันคาดการณ์ว่าหมวกฟางจะต้องเลือกเกาะไรจินซึ่งเข็มสั่นที่สุด แต่ว่ากลับไม่สนใจเข็มไหนเลยงั้นเหรอ"
"จะมุ่งหน้าไปพังค์ฮาซาร์ดแล้วสินะครับ?"ดีโน่ถาม
"ใช่ ถึงเวลาไล่ล่าพวกมันอีกครั้ง"สโม๊คเกอร์กล่าว"พวกนั้นต้องไปที่นั่นแน่"
"แต่ว่าคุณสโม๊คเกอร์ พังค์ฮาซาร์ดน่ะหลังอุบัติเหตุเมื่อ4ปีก่อนก็กลายเป็นเกาะร้างที่เข้าออกไม่ได้นะคะ ที่ว่ามีคนอยู่มันแปลกนะ"
"นั่นสินะ ไม่น่าจะเป็นสภาพแวดล้อมที่สิ่งมีชีวิตจะอยู่ได้ในตอนนี้ซะด้วย แต่ก็มีค่าลองไปดู จะไปละนะพวกแก!!"สโม๊คเกอร์ตะโกนบอกพวกG-5
"พลโทสโม๊คเกอร์ ตรงนั้นเป็นเขตห้ามเข้านี่ไม่รู้เหรอ?"
"อย่างพวกแกไม่ต้องมาพล่ามเรื่องกฎระเบียบเลย ไอ้พวกขยะ!!!”
"ครับ"
@@@@@@@@@
เราแล่นเรือไปใกล้เกาะเพลิง
“ลูฟี่ ครั้งสุดท้าย เราเข้าไปเกาะนั่นไม่ได้”นามิบอกแฟนหนุ่ม
แต่คำอ้อนวอนของเธอไร้ประโยชน์ เพราะลูฟี่ยุ่งกับการยืดกล้ามเนื้อเตรียมจะไป
“ช่วยไม่ได้ จับฉลาก ไม่มีใครบ่นนะ”
"ยุ่งยากชะมัด ต่อให้ฉันจับไม่ได้ก็จะไป"โซโลกล่าว
"โซโล ถ้าฉันจับได้เรามาเปลี่ยนตัวกันนะ"ช็อปเปอร์ขอร้อง
ทุกคนพากันจับฉลาก
“อ้าว เวรกรรม”เท็ดพึมพำเมื่อเห็นฉลากเขาไม่มีเครื่องหมาย
"เขาว่าของเหลือมีโชคอยู่ โชคทั้งชีวิตฉันจะใช้ไปกับฉลากนี่แหละ"อุซปกล่าว
พลซุ่มยิงจับฉลากดึงจากมือนามิ เขาก้มหน้าปิดอยู่ก่อนจะค่อยๆลืมและเงยหน้าดูแล้วก็พบว่ากระดาษมีทาสีแดงไว้ ไม้สั้น
"จ๊ากกกก!!!"
"ตกลงตามนี้นะใครได้บ้าง?"ซันจิถาม
"พวกเราเอง"โซโลกล่าว
"ฮึๆ น่าสนุกจัง"โรบินยิ้ม
"ได้แล้ว"เท็ดเป็นคนสุดท้าย
"เอ้านี้ ข้าวกล่องหอยยักษ์ปรุงพิเศษ"ซันจิยื่นข้าวกล่องโจรสลัดให้ลูฟี่
"โอ้วววว สุดยอด!!!!"ลูฟี่ร้อง
"มิลกี้โร้ด!!!!"นามิสะบัดกระบองคุริมะ
ถนนเมฆสร้างเป็นสะพานข้ามจากทะเลเพลิงเข้าไปในเกาะ
"สุดยอด สร้างถนนเมฆได้แล้ว"ลูฟี่ร้องหันมาถามนามิ"ไอ้ที่เห็นบนเกาะท้องฟ้าเธอสร้างได้แล้วเหรอเนี่ย"
"ยังไงมันก็เป็นเมฆ รีบไประหว่างที่ยังมั่นคงเถอะ"นามิกล่าว
"กองสอดแนมลุยเลย ช่วยหน่อยนะมินิแมรี่!!!"ลูฟี่ตะโกน
"พยายามเข้านะพวกนายทุกคน!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"พวกจับฉลากดวงดีเอ๊ย"แฟรงกี้โบกมือให้
"ตามไปทีหลังก็ได้น่าพวกเราน่ะ"
"โยโฮ่ๆๆ ระวังตัวด้วยนะครับ"
"ปกป้องโรบินจังด้วยนะ!!!"ซันจิตะโกน
"ลูฟี่ สู้เขานะ"นามิโบกมือให้กำลังใจแฟน
“เมฆพวกนั้นจะตรงไปที่เกาะเลยใช่มั้ยครับ?“บรู๊คถาม
“ไม่รู้สิ”นามิตอบ
“ดีจังที่จับฉลากแพ้ ฉันไม่ถูกกับความร้อน”ช็อปเปอร์เหงื่อไหล่ท่วม
“ก็นะ จะปล่อยให้ไปคนเดียวได้ยังไง พอรู้ว่าในนั้นไม่มีอะไรก็คงกลับมาเองแหละ”
“ดีล่ะ งั้นผมจะเสิร์ฟของหวานให้ครับ”
“เย้!!!”
@@@@@@@@
เมื่อพวกเราไปถึงฝั่งพั้งฮาซาร์ดก็ลากมินิแมรี่ขึ้นฝั่ง ข้างหน้าเป็นรั้วยักษ์ที่มีป้ายเตือน
“อันตราย จงออกไป”โรบินอ่านป๊าย
“เธอก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร”เท็ดพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ทหารเรือซ่อนบางอย่างอยู่”โรบินตอบ
“โซโลสร้างประตู”
“รับทราบ”โซโลชักดาบออกมาฟันรั้วแล้วเดินเข้าไป
“ร้อนจริงๆ”ลูฟี่ โซโลและโรบินพูด
“ที่นี่มันร้อน ถอดเสื้อออกเถอะ”เท็ดกระซิบหูโรบิน ถอดเสื้อแจ็กเก็ตเธอออกแล้วบีบหน้าอก เธอหันกลับมาถอดเสื้อเท็ดโชว์กล้ามเนื้อและหน้าท้องที่สมบูรณ์และเริ่มลูบอกแกร่งของเขา
“อะแฮ่ม”โซโลไอขณะถอดแจ็กเก็ตออกด้วย
“ผู้ชมเยอะไป”เท็ดตอบ
“มีภัยพิบัติเกิดขึ้นที่เกาะนี้รึเปล่า”โรบินถาม
“ฉันแปลกใจที่เธอไม่รู้โรบินจัง ที่นี่คือที่ที่อาโอคิยิและอาคาอินุต่อสู้กัน”เท็ดตอบ
“ไม่แปลกใจเลยที่มันร้อนมาก”โรบินกล่าวขณะทั้ง4มองฐานทัพเก่าของรัฐบาล อาคารต่างๆละลายไปหมดแล้ว
“พวกนั้นล็อคไว้เพื่อกันไฟหรือตึกที่เคยอยู่”
“การต่อสู้ของพวกนั้นทำให้ต้องทำแบบนี้”
“แต่แปลกจังเลยที่ล็อคโพสไม่ตอบสนอง”
“ซามูไร มังกี้ ดี ลูฟี่มาช่วยแล้ว”ลูฟี่ตะโกน
“ในข้อความ ชายคนนั้นบอกว่าหนาวด้วย หรือกลัวจนหนาวสั่น”โรบินพูดทำให้เท็ดหัวเราะ
“ฉันได้ยินว่าพวกเขาสู้กันจนเปลี่ยนสภาพอากาศของเกาะ คงอยู่ฝั่งเกาะฤดูหนาว”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ”ลูฟี่วิ่งออกไป
“เดี๋ยวสิลูฟี่”โซโลวิ่งตาม ในที่สุดกลุ่มก็ตามเขาทันขณะเขาชื่นชมกะโหลกมหึมา
“ใหญ่เป็นบ้า”ลูฟี่ตะโกน จู่ๆก็มีบางอย่างคำรามมาจากข้างหลังและโรบินโดดเข้าไปในอ้อมแขนเท็ด
“ว่าไงโรบินจัง ฉันรู้เธอไม่ได้กลัวขนาดนั้น”เท็ดกระซิบข้างหูเธอ
“บางที ฉันอยากอยู่ในอ้อมแขนของเธอ”โรบินกระซิบพลางจูบเขา
“เฮ้ พวกนายเลิกทำแบบนี้สักที มีบางอย่างอยู่แถวนี้”โซโลตะโกน จู่ๆมังกรก็ปรากฏตัวขึ้น
“พวกเจ้าเป็นใคร”
“พูดได้ด้วย!?”
“หมัดกระสุนเจ็ทยางยืด”
“ดาบเขาวัว”
ลูฟี่กับโซโลโจมตี แต่ไม่ได้ผล มันพ่นไฟมาที่พวกเขาที่รีบหลบ แต่โรบินกับเท็ดยังจูบกันอยู่
“ครืนนนน”
“โรบิน เท็ด”ลูฟี่กับโซโลตะโกน
ลูฟี่พยายามวิ่งเข้าไปแต่โซโลห้ามไว้
“อย่าโง่น่า เดี๋ยวไฟก็ละลายหรอก นายเป็นมนุษย์ยางนะ”
“แค่นี้เองเรอะ”เท็ดหัวเราะจากในกองเพลิง”ก็แค่อุณภูมิเตาอบ”
“แล้วนายเรียกตัวเองว่ามังกร”โรบินกล่าว
“ตาย”มังกรจะโจมตีอีกครั้ง ทันใดนั้นเท็ดเรืองแสงและมีเปลวไฟสีขาวออกมาจากเท็ด ก่อเป็นรูปร่างและโจมตีมังกรก่อนมันจะโจมตีได้
“ชาร์คออนดาร์ท”ฉลามปากแหลมทะลวงเกล็ดมังกรเข้าสู่หัวใจมัน
“ช่วยด้วย ข้ายังไม่อยากตาย”
“มันพูดอีกแล้ว”
“มาเป็นพรรคพวกของฉันเถอะ”
“หยุดเลยนะ!!!”โซโลกับเท็ดตะโกน
“เท็ด ฉันเห็นขามนุษย์บนตัวมังกร”โรบินกระซิบ
“เข้าใจแล้ว เราปล่อยให้ละลายไปกับมังกรไม่ได้”
“ฉันจัดการเอง เธอแค่นั่งดูว่าเซ็กซี่แค่ไหน”โรบินกระซิบกับเท็ดแล้วพูด”กิกันเทสโต้ มาโน่ ฟอร์ม”ร่างโรบินยักษ์ปรากฏขึ้นมาและจับมังกร เผยให้เห็นกางเกงในสีชมพูของเธอ
@@@@@@@@
ซันจิทำอาหารให้นามิเสร็จแล้วและเรียกเธอ ทันใดนั้นเขาก็เห็นโรบินยักษ์และเลือดพุ่งออกจากจมูก
“บ้าจริง ฉันน่าจะไปด้วย”ซันจิพูดก่อนจะออกมาข้างนอก
เขาพบว่ามีก๊าซปกคลุมและทุกคนหลับกันหมด
“ไม่ใช่หมอกนี่”ซันจิวิ่งเข้าไปในเรือเพื่อติดต่อลูฟี่ แต่เขาก็สลบไปก่อน
กลุ่มคนที่สวมชุดป้องกันแก๊สโผล่มาและจับกุมลูกเรือ
“มาสเตอร์ เราจับผู้บุกรุกได้แล้ว”
@@@@@@@@
กลับมาที่เกาะ ลูฟี่กับโซโลพยายามดึงคนออกมาจากตัวมังกร เมื่อดึงออกมาได้ก็พบว่าเป็นแค่ขาคู่หนึ่ง
“บ้าจริง เท็ด นายเผาท่อนบนของเขาไป”ลูฟี่ตะโกนจ้องไปที่เท็ด”เขาตายแล้วจะเอาเข้ากลุ่มยังไงเนี่ย”
ทันใดนั้นขาก็ยืนขึ้นและเตะลูฟี่ที่หลบทัน แล้วขาก็วิ่งหนีไป
“เฮ้ หยุดก่อน มาเป็นพรรคพวกของฉันเถอะ”
เวลาต่อมาลูฟี่สนุกกับขาที่เอามาเกาะหลัง”ดูนี่ ฉันคือเซนทอร์”เขาหัวเราะ
“โธ่เว้ย ไปติดอะไรเข้าอีกแล้วเหรอเนี่ย”
“ยอมแพ้รึยังฉันกินมังกรแล้วก็ได้พลังของมังกรมาด้วย”ลูฟี่บอกขา
“อย่าพูดบ้าๆน่าลูฟี่ ไม่มีพลังมังกรอย่างที่ว่าหรอก”โซโลตะโกนขณะที่โรบินกับเท็ดหัวเราะ ทันใดนั้นขาลูฟี่ยกขึ้นฟาดเขาลงกับพื้น
“ดูซะ เจ้านั้นไม่ฟังนายเลย มันไม่มีสิ่งมีชีวิตแบบนั้นอยู่หรอก ท่อนบนคงลำบากอยู่แหงๆ เอาไปคืนเจ้าของซะ”
“นายนี่เป็นคนไม่มีฝันซะเลยนะเท็ด หมอนี่มีแค่ครึ่งตัวนั่นแหละ เนอะ งั้นชื่อนายก็เอาเป็นเจ้าขา”แล้วขาก็ผลักเขาลงพื้นอีกครั้ง
“ฉันว่าเขาไม่ชอบชื่อนั้นลูฟี่”เท็ดหัวเราะเยาะกัปตันที่ลุกขึ้น
“ฉันจะขึ้นไปบนยอดตึกสำรวจดู”โซโลกล่าว
“เราจะไปเดินดูแถวๆนี้”เท็ดบอกกัปตันแล้วลากโรบินไป
ทันใดนั้นโรบินก็สะบัดมือแล้ววิ่งหนีไป เขาพุ่งไล่ตามและคว้าตัว แต่นั้นเป็นร่างแยกหายไป
“เกือบไปแล้ว”โรบินยิ้มแลบลิ้นอย่างซุกซน
“เธอหนีไปรอดหรอกโรบิน”เท็ดเรียกวิ่งไล่ตาม
“อะไร จะตบฉันหรืออะไร”
“ก็คงประมาณนั้น”เท็ดไล่ตามเธอต่อไป เธอเร็ว แต่เท็ดเร็วกว่า
ในที่สุดเท็ดก็เข้าใกล้แฟนสาวของเขา
“ดูเหมือนความเร็วไม่ใช่จุดแข็งของเธอ”โรบินยิ้ม เธอรู้ว่าเขาจะจับเธอได้ แต่เธอต้องแซวเขาก่อน”ฝีมือขึ้นสนิมรึไง”พยายามหยอกล้อให้เขาเร่งความเร็ว
“บังไซ เท็นอิน”จู่ๆเท็ดเร่งความเร็วมือโอบแขนรอบเด็กปีศาจ”จับได้แล้ว”
“ขี้โกงนี่นา”โรบินประท้วงพยายามสะบัดมือออก
“เธอไม่ได้บอกว่าห้ามใช้พลัง”
“แล้วคิดจะทำยังไงต่อล่ะ”
“ฉันรู้”เท็ดหันเธอกลับมาและเริ่มจูบเธอ มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย
“โรบิน เท็ด”โซโลตะโกนเรียกจากตึก”เราเจอทะเลสาบแล้ว”
“หุบปากไปซะโซโล”
@@@@@@@@
ความคิดเห็น