ลำดับตอนที่ #151
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #151 : โมเลียปรากฎตัว(RE2)
อุซปรอดมาได้หวุดหวิดเพราะบรู๊คมาช่วยไว้
"บรู๊คนี่นายลุกไหวแล้วเหรอ?"แฟรงกี้ถาม
"รอดไปที นี่ขอบใจมากๆ"อุซปกล่าว
"จริงอยู่ว่าผมเจ็บหนักเจียนตาย แต่ในตอนที่ผมลากสังขารเข้ามาในครัวเพื่อหาเกลือนั่นเอง ผมพบนมวัวอยู่ที่นั่นและพอดื่มเข้าไปก็สดใสอย่างที่เห็น"บรู๊คอธิบาย
"แคลเซี่ยมที่ไหนได้ผลไว้ขนาดนั้นฟะ!!!"อุซปตะโกน
"นมวัวช่วยรักษาอาการกระดูกหักหายไปปลิดทิ้งแล้วครับ"
"ไอ้ขี้โม้!!!"
"แต่เอาเถอะ ยังไงก็ได้เกลือมาทันฉิวเฉียดพอดี ทางไปเกลือก็ถูกปิดตายเรียบร้อย เกลือที่บรู๊คเอามาคือความหวังสุดท้าย"ซันจิกล่าว
"ไม่มีเวลาแล้วเราต้องสู้ ก่อนถึงตอนเช้าถ้าเอาเกลือยัดใส่ปากนั่นและคว่ำโมเลียได้เราก็ชนะ"โซโลกล่าว
"ว่าแต่มีที่ให้เข้าไปนั่งข้างในแบบนั้นด้วย ยังไงนั่นก็ร่างกายไม่ใช่เรอะ"แฟรงกี้กล่าว
"คิชิๆๆ อย่าลืมขอบใจฉันด้วยล่ะที่อุตส่าห์ออกหน้ามาต่อสู้กับพวกแกถึงที่นี่ แล้วก็ระวังเนื้อระวังตัวเอาไว้ให้ดีด้วย ฉันไม่ได้แค่เข้ามานั่งเฉยๆอยู่ในนี้ เดี๋ยวฉันจะให้พวกแกได้เห็นฝันร้ายขั้นสุดยอด คิชิๆๆๆ"
"โยโฮ่ๆๆๆ ผมเองก็จะขอร่วมต่อสู้ไปกับทุกคนอย่างสุดความสามารถ บุญคุณที่ช่วยทวงเงาของผมกลับคืนมา แม้จะไม่สามารถทดแทนได้หมดด้วยเรื่องแค่นี้ แต่ผมจะเต้น.....แคร็ก!!!"
โครงกระดูกทรุดลงพื้น
"หักอีกแล้ว"บรู๊คกล่าว
"อย่าฝืนเลยน่า เกลือนั่นถือไว้ให้ดีล่ะ"คิรัวร์พูดแล้ววิ่งไปพร้อมโซโล ซันจิ เซียร์และช็อปเปอร์
"งั้นเดี๋ยวต้องเจอไอ้นี้ ลูกปืนใหญ่กำหราบปีศาจ"
"ยิงก่อนได้เปรียบ ลูกเมื่อกี๊รู้สึกว่ามันจะน้อยเกินไปหน่อย ช่วยทีนะแฟรงกี้ ท่าไม้ตายดาวน้ำมันสูตรพิเศษ"อุซปยิงกระสุนออกไป
"ลุยเลย ไวเวิร์นดราก้อน!!!!"เซียร์ยิงธนูกลายร่างเป็นมังกรลมพุ่งไปข้างหน้า
"งั้นเอาล่ะนะ ฟู่!!!!"แฟรงกี้พ่นไฟออกไป
ทั้งสามหลอมรวมกันกลายเป็นนกเพลิงตัวใหญ่สีฟ้า
"ซุปเปอร์เบิร์นไฟร์วิหคเพลิง!!!!"
"ตูมมมมม!!!!!"เปลวเพลิงสีฟ้าลุกไหม้ร่างออส
"ร้อนๆๆๆ"ออสกรีดร้อง
"สำเร็จ!!!"อุซปตะโกน
"แกนี่ไม่ไหวเลย อย่าไปกลัวสิออส ความรู้สึกร้อนไฟหรือว่าเจ็บปวดพวกนั้นเป็นสิ่งที่ตัวแกตอนเป็นมนุษย์คิดไปเอง ของพวกนั้นไม่มีผลกับซอมบี้อย่างแกหรอก ใจเย็นๆแล้วก็ดับไฟนั่นซะ"
"พอพูดแบบนั้นแล้วก็ไม่ร้อนจริงๆด้วยแฮะ"ออสกล่าว
"ตอนนี้แหละโซโล"
"ดีล่ะ"โซโลวิ่งเข้าไปโดดใส่ช็อปเปอร์ในร่างเฮฟวี่พอยต์
ช็อปเปอร์ใช้กำลังแขนส่งโซโลลอยขึ้นไปบนฟ้า
"วิชา3ดาบ ดาบพระพุทธองค์"
"ฉัวะๆๆๆ"โซโลตัดหอคอยเป็นชิ้นๆแนวนอน
"เอานี่ไปกินปืนใหญ่ตัวต่อ"ซันจิเตะใส่หอคอยใส่ออส
"ตึง!!!"เศษหอคอยกระแทกโดยด้านข้างออส
"เอาไป เอาไปอีก เอาไปเลย!!!!"ซันจิเตะส่งไปเรื่อย
ทางด้านคิรัวร์ดึงดาบออกมา
"เอ้า ไปซะเจ้าหมาขี้เรื้อน เอลโดเมร่า ชู้ต!!!"ซันจิเหวี่ยงขาส่งคิรัวร์ลอยขึ้นฟ้า
"ไอ้ตัวแสบเอ๊ย"ออสชกส่งชิ้นส่วนหอคอยไปทางโรบิน บรู๊ค แฟรงกี้
"เวนเต้เฟลอร์"โรบินสร้างมืดดึงบรู๊คที่ขยับตัวไม่ได้
"ตูมๆๆๆ"แฟรงกี้ยิงทำลายชิ้นส่วนหอคอยที่เหลือ
"เสร็จกัน โยนไปให้มันใช้ซะงั้น"ช็อปเปอร์กล่าว
"เฮ้ ไม่เป็นไรใช่ไหม"ซันจิถาม
ในขณะเดียวกันคิรัวร์โดดไปอยู่ใกล้แขนซ้ายของออส
"วิชา6ดาบ กรงเล็บคร่าวิญญาณ"
"ฉัวะๆๆๆ"มีรอยฟันใหญ่ปรากฎบนแขน มันแล่นไปทั่วแขนราวกับมีชีวิตจิตใจและพุ่งขึ้นไปถึงไหล่
คิรัวร์กลับลงมาที่พื้น
"แปลกแฮะ ขยับแขนไม่ได้เลย"ออสกล่าว
"เยี่ยมมาก"ซันจิตะโกน"จะซอมบี้หรืออะไรก็เถอะ แบบนั้นมันใช้แขนไม่ได้สักพักล่ะ"
"อาวุธใหม่คุวากาตะ"อุซปกำลังดึงหนังสติ๊กใหญ่พิเศษระหว่างหินสองก้อน
"เตรียมพร้อมแล้วนะอุซป"แฟรงกี้วิ่งเข้ามาถาม
"ก็พร้อมอยู่นะ แต่ไอ้นี่น่ะมันทำขึ้นแบบปุบปับ ถ้าเป็นอะไรไปฉันไม่รู้เรื่องด้วยนะ"อุซปกล่าว
"ไม่เป็นไรหรอกน่าเจ้าบ้า เพราะสัปดาห์นี่ฉันซุปเปอร์เป็นพิเศษเลยยังไง"แฟรงกี้กล่าว
"งั้นก็ขึ้นมาเลย"อุซปกล่าว
โอ้ เล็งไปที่ท้องของมันเน้นๆเลยนะนาย"แฟรงกี้ไปพิงหนังสติ๊กที่เตรียมดีด
"ท่าไม้ตายดาวหางมนุษย์เหล็ก!!!"อุซปตะโกน
หนังสติ๊กยักษ์ส่งแฟรงกี้พุ่งไปที่ท้องของออส
"พุ่งไปแบบซูเปอร์เลย เตรียมตัวเอาไว้เลยแก นี่คือกระสุนปืนใหญ่สำหรับปราบสัตว์ประหลาดเจ้าทะเล รับรอบว่ากระดูกป่นแน่ เอาไปกินซะโมเลีย"
"ปังๆๆๆ....ตูม!!!!"
แต่ออสกลับเอนตัวลงด้านข้างให้กระสุนปืนพุ่งไประเบิดกำแพงคฤหาสน์ด้านหลัง
"เร็วชะมัด"เซียร์ร้อง
"พอเห็นแล้วก็ลืมไปว่าไอ้นั่นมันก็คือลูฟี่"โซโลกล่าว
"ตูมมมม!!!!!"ออสยกขาเตะแฟรงกี้อัดใส่กำแพง
"เหวอ แฟรงกี้!!!!!"อุซปตะโกน
แฟรงกี้ล้มลงกับพื้นบาดเจ็บหนักและไอออกมา
"ยังไม่พอออสมันยังหายใจรวยรินอยู่"โมเลียกล่าว"ดับลมหายใจของมันซะ"
"ครับ!!!"ออสก้ายกขา
"แฟรงกี้!!"โซโลตะโกน
"ธันเดอร์โบลท์ เท็มโป!!!!"เกิดเมฆดำลอยขึ้นฟ้า
"เปรี้ยงงงงง!!!!!"ฟ้าผ่าลงมาใส่ออสทำให้มันหยุดชะงัก
"สายฟ้า การโจมตีแบบนั้น"ช็อปเปอร์กล่าว
"กระบองคุริมะ คุณนามิปลอดภัยอย่างงั้นเหรอ"ซันจิร้องมองหาต้นหนเรือ
___________________
ซอมบี้หน้าคฤหาสน์มองอยู่
"มีแสงแวบด้วย"
"ฟ้าผ่าเรอะ มาได้ไงล่ะ ตะกี้ออสถูกฟ้าผ่าเพราะใครกันแน่"
___________________
นามิยืนอยู่บนกำแพงสูง ตอนนี้เธอสวมชุดสีแดงและกางเกงขาสั้น
"เจอแล้ว คุณนามิ คุณนามิคร้าบบบ!!!!"ซันจิร้องด้วยดวงตารูปหัวใจ
"เดี๋ยวสิ อย่าเรียกได้ไหมเดี๋ยวมันก็รู้ตัวกันพอดี"นามิตะโกน
ซันจินิ่งไปครู่นึงแล้วร้องไห้ด้วยความดีใจ
"ไชโยๆ ดีจังเลย คุณนามิปลอดภัยแล้วค่อยยังชั่ว ผมมันแย่ ผมมันไม่เอาไหน ผมขอโทษ"
"เจ้าหมอนี่หนวกหูชะมัดเลย"โซโลกล่าว
ออสลุกขึ้นมามองนามิที่ตกใจกลัว
"เห็นไหมเนี่ย!!!"นามิร้อง
"หนอย มาหยามกันได้นะนังตัวดี ออส แสดงพลังที่แท้จริงของแกออกมาให้มันเห็นซะ"
"หมัดปืน..."
"อะไร อะไรน่ะ ท่าของลูฟี่เหรอ?"นามิถาม
"ยังไงก็ไม่ถึงอยู่แล้วนี่"ช็อปเปอร์กล่าว
"ยางยืด"ออสชกหมัดใส่นามิที่สะพาน
หมัดของออสกลับยืนและทำลายสะพานทิ้งไป กลุ่มหมวกฟางต่างตกตะลึง
"ยืดได้"ช็อปเปอร์ร้อง"ไหงงั้น"
"ยืดได้แล้ว เป็นความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนอย่างทุกที"
"คิชิๆๆๆ"โมเลียหัวเราะ
"คุณนามิ!!!!"ซันจิร้อง
"อยู่นั่น"ช็อปเปอร์ชี้อีกฟากของสะพาน"นามิปลอดภัย"
นามิห้อยลงมาด้วยมือโรบินที่จับอยู่
"ค่อยยังชั่วโรบินช่วยเอาไว้ทันพอดี"ช็อปเปอร์กล่าว
"อ๊า!!!!"นามิยังร้องไม่หยุดขณะที่มือโรบินพาเธอลงมาด้านล่างข้างกลุ่มหมวกฟาง
"ตกใจหมดเลยไม่เป็นไรนะนามิ?"โรบินถาม
"ขอบคุณนะรอดตายไปที"นามิหอบหายใจบนพื้น
"ทำเอาคนอื่นเป็นห่วงหมดเลย"คิรัวร์ยิ้มให้ นามิโผเข้าไปกอดเขาไว้"แต่ว่าไม่ใช่เวลามาดีใจนะ"
คิรัวร์จ้องมองไปที่ออสเหมือนกับทุกคน
"กลายเป็นเรื่องใหญ่ไปซะแล้ว"โซโลกล่าว
"แขนของเจ้านั้นทำไมถึงยืดได้ โลกนี่มีมนุษย์ยางแค่คนเดียวไม่ใช่เหรอ?"เซียร์ถาม
"คิชิๆๆๆ"โมเลียหัวเราะ
"เจ้าโมเลียมันทำอะไรงั้นสินะ"โซโลกล่าว
"เท้าแส้ยางยืด!!!!"ขาออสยืดพุ่งเข้ามา กลุ่มหมวกฟางต่างรีบหลบ
"แบบนี้ก็เท่ากับกลายเป็นปีศาจลูฟี่เต็มตัวเลยน่ะสิ"
"แล้วลูฟี่ไปทำอะไรอยู่ที่ไหนเนี่ย"อุซปร้อง
_____________________
ลูฟี่ที่กำลังวิ่งตามเงาโดนชายคนนึงในกลุ่มผู้เสียหายขัดขาล้มลง
"อะไรกันฟะ"ลูฟี่ถาม
ชายคนแรกเป็นชายผอมๆผมสีน้ำตาลออกส้มทรงแอฟโฟร่ อีกคนเป็นชายอ้วนสวมผ้าคาดหัวคลุมที่ตาสีน้ำเงิน
และนอกจากนั้นยังมีพวกผู้เสียหายที่ต่างสวมชุดสกปรกเก่าๆอีกมากมาย
"แย่ล่ะสิดังเผลอขัดขาเข้าซะแล้ว"
"อะไรของพวกแกเนี่ยฉันกำลังรีบอยู่นะมีธุระอะไร!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"อันนั้นรู้ เรื่องที่นายต้องรีบไปด้วย"
"ขอเวลาแปปนึงเถอะนะ นายคือความหวังของพวกเราอยากเจอมาตั้งนานแล้ว"
"พวกเราคือสองพี่น้องริสกี้"ชายตัวสูงกล่าว"ลูกน้องของลอร่าจอมตื้อแต่งงานกัปตันกลุ่มโจรสลัดโรลิ่ง"
"นายอยากจะไปจัดการโมเลียที่อยู่คฤหาสน์ใช่ไหม?"พี่น้องริสกี้ตัวอ้วนกล่าว
"ถ้าใช่แล้วพวกแกจะทำไม?"ลูฟี่ถาม
"พวกเรารู้ความลับความสามารถของโมเลียนะ"
"และจะมอบพลังที่ยิ่งใหญ่ให้กับนายขอร้องล่ะ ช่วยไปปราบมันให้ที"
"ความลับ? พลังเหรอ?"
"ขอแนะนำกัปตันกลุ่มโจรสลัดโรลิ่งลอร่าตื้อแต่งงาน"ริสกี้อ้วนกล่าว
ลูฟี่ยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่มีตาเล็ก จมูกโต ปากใหญ่ มีผมสีชมพูถักเป็นเปียร์ เธอหน้าตาขี้เหร่มาก
"เคยตื้อแต่งงานไปแล้ว4443ครั้ง"ริสกี้ผอมกล่าว
"เค้าชอบตัวล่ะ แต่งงานกันเถอะ"ลอร่ากล่าว
"ไม่"
"ปฎิเสธทันควันเลย การปฎิเสธครั้งที่4444"พี่น้องริสกี้กล่าว
"เรื่องของเรื่องคือพวกเราเป็นสมาคมผู้เสียหายที่ถูกแย่งเอาเงาไปจนต้องหลบๆซ่อนๆอยู่ในป่า"
"ฉันเองก็ถูกแย่งเงาไปต้องรีบกลับไปเอาคืนให้ได้อยู่เนี่ย"
"นายก็คือลูฟี่หมวกฟางงั้นสินะ เอาเป็นว่าที่ธริลเลอร์บาร์คแห่งนี้ไม่เคยเกิดเหตุวุ่นวายเท่ากับวันนี้มาก่อนเลย"ลอร่ากล่าว
"เย้ๆๆๆ"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งต่างโห่ร้องดีใจ
"4อสูรที่รับใช้โมเลียโดนเล่นงานแถมคฤหาสน์ก็พังไปกว่าครึ่งอีก"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ตั้งแต่พวกนายมาก็มีเรื่องตื่นเต้นให้ตลอดเวลาเลย"ริสกี้ผอมกล่าว
"แต่ว่าศัตรูก็ไม่กระจอก สเปเชี่ยลซอมบี้ที่ร่ำลือมันก็ลุกออกมาด้วยแล้ว"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ทุกเรื่องบนเกาะเรารู้หมดผ่านทางเครือข่ายผู้เสียหาย"ริสกี้ผอมกล่าว
"พวกเราอยู่โดยไม่มีเงามา3ปีแล้ว ขืนให้อยู่แบบนี้ไปตลอดฉันไม่เอาด้วยหรอก แต่ถ้านายปราบโมเลียได้ล่ะก็พวกเราทั้งหมดก็จะได้เงากลับคืนมา"ริสกี้อ้วนกล้าว
"แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นซะแล้ว นายรู้ไหมว่าโมเลียอยู่ที่ไหน มันอยู่ในท้องของไอ้ปีศาจตัวนั้น"ริสกี้ผอมกล่าว
"เฮ้ โดนจับกินไปแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ไม่ใช่อย่างงั้น มันเข้าไปนั่งอยู่ในท้องต่างหากเล่า พูดง่ายๆถ้านายปราบสเปเชี่ยลซอมบี้ที่สวมเงาของนายอยู่ไม่ได้นายก็หมดสิทธิเข้าถึงตัวโมเลียอย่างแน่นอน"ริสกี้ผอมกล่าว
"ตอนนี้พรรคพวกของนายกำลังสู้กับมันอยู่ในสวนของคฤหาสน์น่ะ"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ว่าไงนะ หนอยจะช้าไม่ได้แล้ว"
"บอกให้รอก่อนไง"ลอร่าขัดขาให้ลูฟี่ล้มลง"ไม่ต้องสาธยายให้มากความแล้วนะ แสดงให้เห็นเลยดีกว่าความลับของเงาที่เราไปรู้มานั่นน่ะ"
"ครับ"พี่น้องริสกี้วิ่งจากไปและกลับมา"หลีกไปๆๆๆ
พวกเขากลับมาโดยถือเงาไว้
"ใครน่ะ?"ลูฟี่ถาม
"เงาไง เงาที่หลุดออกจากร่างหลังถูกเกลือดยัดปาก"ริสกี้อ้วนกล่าว
"แม้แต่พวกเราก็จับมันได้"ริสกี้อ้วนกล่าว
จากนั้นโจรสลัดโรลิ่งก็จับลูฟี่ไว้ ขณะที่พี่น้องริสกี้ยัดเงาใส่ท้องลูฟี่
"ทำอะไรของพวกแกเนี่ยเงามันทิ่มเข้ามาแล้ว สติของฉันมัน"
"อยู่นิ่งๆสิ"ลอร่ากล่าว
เงาเข้าไปในตัวลูฟี่หมด
"เป็นไงยังมีสติอยู่รึเปล่า?"ลอร่าถาม
"เออ"
"นายใช้ดาบเป็นรึเปล่าเนี่ย"
"ไม่ ใช้ไม่เป็น"
"ขอดาบหน่อย"ลอร่าบอก สมาชิกคนนึงโยนดาบมาให้
ลูฟี่ยืดแขนไปคว้าดาบแล้วชักมันตัดต้นไม้เป็นชิ้นๆ
"โอ้!!!!!"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งดีใจ
"เอ๋? ทำไมถึง"ลูฟี่แปลกใจหลังเก็บดาบเข้าฝัก
"ฮึๆๆ เงาที่เข้าไปในร่างของนายเมื่อตะกี๊นี่ก็คือเงาของนักดาบทหารเรือฝีมือดียังไงล่ะ"ลอร่าตอบ
"พลังต่อสู้ที่เงามีอยู่ทั้งหมดจะถูกบวกเข้ากับพลังต่อสู้ที่นายมีอยู่"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ตราบใดที่นายยังมีพลังใจอยู่จะยัดเงาใส่กี่เงาก็ได้"ริสกี้ผอมกล่าว
"ยอดใช่ไหมล่ะ ยืมพลังของโมเลียมาใช้ นายก็จะเพิ่มพลังให้กับตัวเองหลายเท่าตัวเลยไงล่ะ"ลอร่ากล่าว
"ยังมีเงาที่จับเอาไว้ได้อยู่อีกเพียบ เพียงแต่ถ้าหมดพลังใจปุ๊บนายก็จะหมดสติปั๊บเลยล่ะ แล้วทุกอย่างที่อุตส่าห์ทำไปก็จะสูญเปล่า"ริสกี้ผอมกล่าว
"ทำไมพวกนายถึงมีเงาเยอะขนาดนั้นล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ที่ผ่านมาเราพยายามชำระซอมบี้แทบตายเพื่อหาเงาของตัวเองให้เจอ แต่ดังเจอแต่เงาของใครที่ไหนก็ไม่รู้ จะให้ปล่อยไปเฉยๆก็หงุดหงิดจริงไหม เพราะงั้นเราก็เลยเริ่มจับเงาตั้งแต่นั่นเป็นต้นมา"ริสกี้ผอมกล่าว
"ฟังนะจำคำพูดให้ดีด้วย ถึงจะเอาเงายัดใส่ศพให้มันกลายเป็นซอมบี้ได้ แต่ไม่ใช่กับมนุษย์เป็นๆที่ยังมีวิญญาณอยู่ นายจะเพิ่มพลังอยู่ได้แค่10นาที หลังจากนั้นมันจะหลุดจากร่างกลับไปหาเจ้าของของมัน"ริสกี้อ้วนกล่าว
"เข้าใจแล้วนะมีเวลาแค่10นาที เงาทั้งหมดที่พวกเราเสี่ยงตายหามาได้น่ะเรายกให้นายหมดเลย"ริสกี้ผอมกล่าว
ด้านหลังกลุ่มโจรสลัดโรลิ่งเอาเงากลุ่มใหญ่มา
"หา ขนาดนั้นเชียว"ลูฟี่ตกใจ
"ตอนนี้หมอกเริ่มจางแล้ว ช่วงเวลากลางคืนที่พวกเราจะเคลื่อนไหวได้เหลืออีกแค่20นาที ต้องรีบแล้วล่ะ ต้องตั้งสติเอาไว้ให้ดีนะ ถ้าเป็นนายล่ะก็จะต้องทนรับเงา20-30คนได้อย่างสบายแน่ๆเลย ถึงพวกเราจะรับได้แค่2-3เงาก็เถอะนะ ลงมือเลย!!"
"โอ้!!!!"
"หวา เดี๋ยวสิ"ลูฟี่ร้องเมื่อโดนยัดเงาเข้ามา
30วินาทีต่อมา
"ผู้ชายคนนี้พลังใจเข้มแข็งขนาดไหนกันล่ะเนี่ย สุดยอดไม่เคยเจอมาก่อนเลย"ลอร่ากล่าว
"รับเงาของคน100คนเข้าไปหมดเลย"ริสกี้ผอมกล่าว
"ไม่อยากจะเชื่อ สมแล้วที่เป็นความหวังของพวกเรา"
"แฮ่ๆๆ"ลูฟี่คำถามออกมาเบา กล้ามเขาเป็นมัดๆและตัวสูงใหญ่
"เฮ้ ยังมีสติอยู่ไหม ยังใช่นายอยู่รึเปล่าลูฟี่หมวกฟาง?"ริสกี้อ้วนถาม
"เออ ฉันเองแหละ"ลูฟี่ตอบ"รู้สึกมีพลังเต็มเปี่ยมจนแทบหยุดไม่อยู่แล้วเนี่ย"
"นี่เจ้าหมวกฟางรับนี่ไป"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งลากเอาดาบเล่มใหญ่มาให้
"รู้สึกว่านายจะเปลี่ยนไปเยอะเลยนะเนี่ย ปกตินายตัวเล็กกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?"ริสกี้ผอมกล่าว
"เด็กคนนี้ตอนนี้เก่งกาจขนาดไหนกันแน่นะ"ลอร่ากล่าว
"อยากสู้เต็มแก่แล้ว!!!!!"ลูฟี่คำราม
"แบบนี้ชนะแน่ เอ้า ไม่มีเวลาแล้ว ไปทำให้โมเลียมันเจอกับฝันร้ายซะเลย ความหวังของพวกเรา ไนท์แมลูฟี่"ลอร่ากล่าว
"รอก่อนเถอะโมเลีย!!!!"ลูฟี่วิ่งผ่านป่าไป
______________________
ออสโดดลงมาจากหอคอยสูง
"ระฆัง..."
"จะมาแล้ว"คิรัวร์ตะโกน
"ยางยืด"ออสเอาหัวยืดโหม่งลงมา แต่ทุกคนหลบได้ทัน
"ฮึๆๆ พอร่างกายยืดได้ปุ๊บก็รู้สึกคึกขึ้นมาปั๊บเลย หอก!!!"
"จะมาแล้วอีกแล้ว"อุซปร้อง
"ยางยืด!!!!"
"ตึง!!!!!"แรงกระแทกพื้นทำให้ทุกคนกระเด็นไปตามแรงลม
"บ้าเอ๊ยยังไงกันแน่ พลังโจมตีมันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีก"ซันจิกล่าว
"หมอนั่นไม่ใช่ยางซะหน่อยแล้วยืดร่างกายได้ไง เจ้าโมเลียมันทำอะไรน่ะ?"โซโลถาม
ออสยืดตัวลงมายืนด้านหน้ากลุ่มหมวกฟาง
"คิชิๆๆ ใช่แล้วนี่คือฝันร้ายของฉัน พลังผลคาเงะคาเงะ เงาปฎิวัติยังไง"โมเลียกล่าว
"เงาปฎิวัติ?"บรู๊คถาม
"เงาคือสิ่งที่ต้องเชื่อฟังและปฎิบัติตามร่างต้น นี่คือกฎสามัญของธรรมชาติ ร่างต้นและเงาจะต้องมีรูปร่างและลักษณะที่สอดคล้องกัน มันคือกฎเหล็กตายตัว แต่ว่าตอนนี้เงาของออสตามหลักจะต้องเชื่อฟังร่างต้นกำลังถูกร่างเงาของฉันเข้าแทรกซึมและบงการอยู่"
เงาของออสที่พื้นดอปเพลแมนโผล่ออกมา
"ฉันสามารถเปลี่ยนรูปร่างลักษณะเงาของออสได้ตามใจชอบ เพียงแต่รูปร่างกับเงาไม่ว่ายังไงก็ต้องมีรูปร่างลักษณะที่สอดคล้องกัน มันไม่ใช่การบังคับเงาให้มีรูปร่างลักษณะเหมือนกับร่างต้น แต่เป็นการบังคับให้ร่างต้นเปลี่ยนสภาพไปตามเงา และนี่คือเงาปฎิวัติ"
"แปลว่ามองข้ามกฎสามัญ ถ้าโมเลียบังคับยืดแขนขาเงาของออสล่ะก็ร่างต้นก็จะยืดแขนขาตามเงาไปด้วย"คิรัวร์กล่าว
"งั้นก็หมายความว่าออสไม่ได้กลายเป็นยาง แต่ร่างกายเปลี่ยนสภาพได้ตามต้องการสินะ พอทีได้ไหมไอ้ร่างยักษ์แบบนั้นน่ะ"ซันจิกล่าว
"เออ ขืนเป็นแบบนี้จะเข้าใกล้มันได้ไง"อุซปกล่าว
"คิชิๆๆ ร้ายกาจยิ่งกว่ามนุษย์ยางอีกนะ ถ้าจับเงาของมันอัดเป็นลูกบอลล่ะก็"โมเลียทำให้เงากลายเป็นวงกลม
ออสก็กลายเป็นลูกบอลด้วย
ตัวออสขดตัวกลายเป็นลูกบอลยักษ์ให้กลุ่มหมวกฟางและบรู๊คเห็น
"ออสบอล"โมเลียกล่าว"รีบไปซะ"
ลูกบอลออสกลิ้งมาทำให้ทุกคนต้องรีบวิ่งหนี
"เฮ้ๆ เดี๋ยวก่อนสิเจ้านาย อย่าเข้ามายุ่งกับการวิวาทของฉันได้รึเปล่า"ออสกล่าว
"คิชิๆๆ โทษทีไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปยุ่งหรอก ฉันก็แค่ช่วยสนับสนุนแกอีกแรงเท่านั้น เอ้าออส จัดการบี้มันให้แบนแต๊ดแต๋เรียงตัวไปเลย"
"นี่ ว่าแต่ลูฟี่อยู่ไหนเหรอ?"นามิถามขึ้น
"ถูกโมเลียปั่นหัวอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่งละมั้ง"อุซปกล่าว
"อะไรของเค้า บ้าจริงๆเลยตาเนี่ย"นามิกล่าว
"ทำไงดีบอกให้ทุกคนรู้ดีไหมนะ ว่าตอนนี้มี7เทพโจรสลัดอีกคนอยู่บนเกาะแห่งนี้น่ะ"เธอคิดในใจ
"ตอนนี้หรือว่าจะต้องปราบซอมบี้ลูฟี่ให้ได้ก่อนแล้วก็ปราบโมเลียอีกคน ทุกคนถึงจะได้เงากลับคืนมา สถานการณ์น่ะเป็นแบบนั้นเหรอ?"นามิถาม
"ก็ตามนั่นแหละ"อุซปกล่าว
"ล้อเล่นรึเปล่านี่จะเช้าแล้วนะยะ!!!"นามิตะโกน
"ก็นั่นแหละที่ศัตรูมันต้องการล่ะ พวกเราถึงต้องลุงอยู่นี่ไง"อุซปกล่าว
"ขอโทษครับ"บรู๊คพูดขึ้นคุกเข่าลง
"อ้าว โครงกระดูกอยู่นี่ด้วยเหรอ?"นามิพึ่งสังเกตเห็นบรู๊ค
"ผมขอร้องอะไรสักเรื่องหนึ่งได้ไหม"บรู๊คกล่าว
หลังจากบรู๊คอธิบายแผนให้ฟัง ขณะที่คิรัวร์ยังโจมตีอยู่
"วิชา3ดาบ พายุสลาตัน"
"ตูม!!!!!"เกิดลมพายุขนาดใหญ่อัดกระแทกให้ออสถอยไปหลายก้าว
"ขอบคุณมากครับ"บรู๊คอธิบายแผนเสร็จ
"เรื่องง่ายๆแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก"โรบินกล่าว
"นายแน่ใจนะบรู๊ค?"อุซปถาม"แฟรงกี้โดนอะไรไปบ้างนายก็เห็นแล้วไม่ใช่รึไง?"
"ฉันไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้นขอบอกก่อน แต่ร่วมมือก็ได้ เตรียมตัวให้ดีล่ะ ดาร์คคลาวด์เท็มโพ!!!"
เมฆสายฟ้าสีดำปรากฎด้านหน้าบรู๊คที่ถูกห่อตัวด้วยมือของโรบินดึงไว้กับหนังสติ๊กยักษ์คุวากาตะ
"เชิญครับขอความกรุณาด้วย"บรู๊คกล่าว
"ไม่คิดเลยว่าต้องใช้คุวากาตะอีกรอบแบบนี้"อุซปกล่าว
"ไม่มีอะไรจะเจ็บใจไปกว่าการที่ไม่สามารถทดแทนบุญคุณได้อีกแล้วล่ะครับ ผมขอสู้ตายไม่เสียดายกระดูกครับ!!"บรู๊คตะโกน
"งั้นไปเลยโครงกระดูกจัดไป"อุซปยิงหนังสติ๊ก
"สลาลมไปน์!!!"โรบินตะโกน
"โยโฮ่ๆๆ"ตัวบรู๊คหมุนไปรอบๆด้วยมือโรบินมัดตัวเขาไว้อยู่
"เปรี้ยง!!!!!!"บรู๊คพุ่งใส่ดาร์คคลาวด์เท็มโฟโดนไฟฟ้าช็อตเต็มๆ
"โดนช็อตซะจนเห็นโครงกระดูกเลยแต่เราเป็นโครงกระดูกอยู่แล้วนี่นา งั้นก็ไปล่ะนะ จงพุ่งไปลูกศรสายฟ้า ดาบกระดูกสายฟ้า กาวอท โบนนาบัน!!!!"
"ฉึก!!!!!"บรู๊คแทงทะลุผ่านไหล่ขวาออส
"โห สุดยอดแทงทะลุเลย!!"อุซปตะโกน
"อ๊าก ไหล่ทะลุ"ออสร้องอย่างเจ็บปวดแม้เขาจะไม่รู้สึกจริงๆ
"มันเปิดช่องแล้วโจมตีต่อเลย"อุซปตะโกน
"ภารกิจเสร็จสิ้น"ด้านหลังออส บรู๊คที่แทงทะลุฝังตัวเองเข้าไปในผนัง
"เยี่ยมมากเจ้าโครงกระดูก"คิรัวร์วิ่งเข้าไปโจมตี"วิชา3ดาบ มังกรผงาดโรซัน!!"
"ฉัวะ!!!"เขาฟันดาบชินโซริวและดาบเงา2เล่มเป็นแนวตั้งพุ่งขึ้นไปทำให้เกิดแผลที่ท้องขึ้นไปถึงหน้าอก
"โอ๊ยๆ หนอยแน่ แต่ว่าช้าก่อน"ออสหันไปมองบรู๊คที่ยังฝังติดผนัง"จัดการเก็บไอ้โครงกระดูกนั่นก่อนดีกว่า"
"เท้าขวาน...ยางยืด!!!!"ออสยืดขาขึ้นและทุบลงไปทำลายตึก บรู๊คร่วงลงพื้น
"ท่าไม้ตายดาวหางแอตลาส"อุซปยิงกระสุนสีดำออกไป
"ตูมๆๆ"ออสยกแขนมาบัง
"ไม่ได้ผลหรอกน่า!!!!"ออสตะโกน
"อุซปสู้ๆ"นามิวิ่งหนีไป
"เดี๋ยวเซ่"อุซปร้อง
"เขี้ยวหมาป่า!!!!"
"วิชา3ดาบ ราชสีห์คำราม!!!!"
ทั้งเซียร์และโซโลเข้าโจมตีไหล่ซ้ายที่บาดเจ็บของออส
"โอ๊ย พวกแก!!!"ออสยกแขนขึ้นทุบลงมา
"ตูมมม/อ๊าก/กรี๊ด!!!!"
โซโลกับเซียร์ตกลงไปกระแทกพื้น
"คุณเซียร์ โซโล!!!!"วีวี่ตะโกนเมื่อเห็นเสร็จไปอีก2คน
"ต่อไปตาแกแล้วไอ้จมูกยาวตัวแสบ บาซูก้ายางยืด"ออสตะโกน
"ตายแน่ๆเลย!!!"อุซปร้อง
แต่แขนของออสไม่ยืดออกมา
"เอ๋ ทำไมแขนไม่ยืด"ออสแปลกใจ
"ออเชนต้าเฟลอร์ โครโทวา มาโน"โรบินสร้างมือเข้าไปตรึงตัวโมเลียในตัวออสไว้
"มือพวกนี้มันอะไรกันน่ารำคาญจริงๆ"โมเลียกล่าว
"เห็นทีคงต้องขอให้หยุดเชิดเงาซะทีล่ะนะ"โรบินกล่าว
"เยี่ยมมากโรบิน!!!"อุซปร้องเชียร์
"คิชิๆๆๆ แค่นี้คิดว่าจะหยุดฉันได้เหรอไง เข้าใจหาเรื่องไร้สาระทำเหมือนกันนี่หว่า"โมเลียกล่าว
เงาของโมเลียโผล่ขึ้นมาจากเงาของออส
"บริคแบ็ท"โมเลียตะโกน
เงากลายเป็นค้างคาวจำนวนมากบินเข้ามากัดใส่เธอ
"ฉัวะๆๆๆ"แต่คิรัวร์โผล่เข้ามาด้านหน้าและตวัดดาบฟันพวกเงาไป
"คิชิๆๆๆ"โมเลียแค่หัวเราะเท่านั้น
พวกเงาที่โดนเขาฟันหายไปต่างรวมกันใหม่โผล่มาเป็นดอปเพลแมนด้านหลังคิรัวร์กับโรบิน
"โรบินจังข้างหลัง!!!"ซันจิตะโกน
"มังกรทยาน!!!!"คิรัวร์ปล่อยมังกรเพลิงไปข้างหน้า
"แพนโดร่าบ็อก!!!!"กล่องสีดำพุ่งมาคลุมตัวคิรัวร์ไว้
"ตูมมม!!!"กล่องดำพุ่งไปกระแทกผนัง
"คิรัวร์คุง"โรบินร้อง
"ที่นี่มาดวลความสามารถระยะไกลหน่อยเป็นยังไง ที่ถูกแกรัดคอชักจะแย่เหมือนกันนะเนี่ย"โมเลียกล่าว
"อย่าไปสับสนกับเงา ถ้าจัดการตัวจริงได้เงานั่นก็จะสูญสลายไป"โรบินคิด
"โครโทวาโน ครัช!!!!"โรบินหักคอโมเลียไปด้านหลัง
"อ๊ากกกก!!!!!"โมเลียร้องออกมา
"สำเร็จ!!!"อุซปตะโกน
"สุดยอดเลยโรบิน"นามิร้อง
"โรบิน ระวังเงาข้างหลัง!!!"โซโลตะโกนขึ้นมา
โมเลียหันไปมอง มันเป็นด็อบเพลแมนแต่หัวมันเป็นโมเลียตัวจริง
"คิชิๆๆๆ"โมเลียหัวเราะ"น่าเสียดายแล้วก็เสียใจด้วยเพราะว่าฉันกับด็อบเพลแมนสามารถสลับตำแหน่งได้ทุกเมื่อที่ต้องการ"
"สลับตัวกันงั้นเหรอ?"วีวี่กล่าว
"ถ้างั้นที่อยู่ตรงโน้นก็"อุซปหันไปมองอย่างตื่นตระหนก
ในท้องของโมเลียเป็นด็อบเพลแมนที่โดนหักคอไปทำให้ไม่มีผล
"ขุนพลเงาที่หักข้อต่อไปก็ไม่สะเทือนยังไงล่ะ"โมเลียพูดแล้วดึงเงาโรบินกับวีวี่จากพื้น"รู้ผลกันแล้วล่ะนะ"
"วีวี่จัง โรบินจัง!!!"ซันจิตะโกน
"ฉับ!!!"โมเลียใช้กรรไกรยักษ์ตัดเงา ทำให้โรบินกับวีวี่หมดสติไป
"กระทั่งโรบินก็ยัง"นามิกล่าว
"เหวอ กระทั่งโรบินกับวีวี่ก็ถูกแย่งเงาไปอีกคนแล้ว"อุซปตะโกน
"คิชิๆๆ เท่านี้ก็เสร็จไป5คนแล้ว ถึงจะไม่มีร่างให้ยัดเงา แต่จับตัวเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน"โมเลียกล่าว
"เดวิลจั้มป์"ซันจิหมุนขาซ้ายเรื่อยๆจนลุกเป็นไฟ
"แกไอ้สารเลวเอ๊ย!!!"ซันจิวิ่งโดดเข้าไปหาโมเลีย"เอาเงาของโรบินจังคืนมาเดี๋ยวนี้ เนื้อบดเกรดหนึ่ง"
"บริคแบ็ท!!!"โมเลียไม่สนใจซันจิ ร่างของเขาเริ่มกลายเป็นเงาและกลายเป็นค้างคาว
"มันสลับตัวกับเงาอีกแล้วเรอะ โอ๊ย"ซันจิพูดแล้วโดนค้างคาวเงากัดที่ไหล่
"เพลิงผลาญ ฉัวะ!!!"คิรัวร์พุ่งเข้ามาฟัน โมเลียเบิกตากว้างก่อนที่ค้างคาวจะหนีลงพื้นหายไปหมด พื้นที่ด้านหน้าเขาลุกไปด้วยไฟ
"สลับตัวก็หมายความว่าโมเลียมันกลับเข้าไปอยู่ในตัวของออสอีกแล้ว"นามิหันไปมองดูโมเลียในท้องออส
"คิชิๆๆๆ หวิดไปแล้วนามิคาเสะ โดนไอ้นั่นเข้าไปต้องแแย่แน่"โมเลียหัวเราะเยาะ คิรัวร์จ้องเจ็ดเทพโจรสลัดเขม็ง"โอ้ ดูตาของแกสิ ผู้หญิงสองคนนั้นสำคัญกับนายมากสินะ คิชิๆๆๆ"
"ซันจิ พาโรบินกับวีวี่ไปที่ปลอดภัยซะ"คิรัวร์สั่ง
"ทำไมฉันต้องฟัง....อึก!!"ซันจิหยุดเมื่อเห็นรองกัปตันจ้องด้วยสายตาน่าสะพรึงกลัว"ฉะ..ฉันแค่ทำเพื่อความปลอดภัยของวีวี่จังกับโรบินจังนะเฟ้ย"
ซันจิอุ้มโรบินกับวีวี่ขึ้นมาแล้ววิ่งไป
"เฮ้ เดี๋ยวก่อนสิเจ้านาย ฉันกำลังวิวาทกับพวกมันอยู่แท้ๆ"ออสกล่าว
"โทษทีนะออส ฉันเผลอเล่นกับพวกมันมากเกินไปหน่อย"โมเลียกล่าว
สายตาออสหันไปมองซันจิและวีวี่กับโรบินที่หมดสติ
"นังผู้หญิงนั้นเดี๋ยวฉันจะเป็นคนดับลมหายใจมันเอง"ออสพูดแล้วกระโดดยืดแขนไปด้านหลัง"บาซูก้า..."
"เฮ้ เจ้านั่นมันยืดแขนได้อีกแล้ว"อุซปกล่าว
"ล้อเล่นใช่ไหม โรบินกับวีวี่ไม่รู้สึกตัวอยู่นะ"นามิกล่าว
"ซันจิ โรบิน วีวี่รีบหนีไป"อุซปตะโกน
"ยางยืด!!!"
ซันจิพยายามใช้หลังตัวเองบังไม่ให้สาวๆเป็นอันตราย
"โซล"คิรัวร์เข้ามาโผล่ด้านหน้าเขา
"วิชา1ดาบ มังกรวารี"คิรัวร์ยกดาบแทงใส่ออส
"เปรี้ยง!!!!!"พละกำลังของสัตว์หยุดออสไว้ได้ชั่วครู่
"ฉัวะ!!!!"ตัวดาบเฉือนแขนเป็นรอยแผลกว้าง
"ตูม!!!!"คิรัวร์โดนอัดกระแทกเต็มๆกระเด็นไปกระแทกผนัง
"เฮ้ย คิรัวร์!!!"ซันจิตะโกน
"คิรัวร์คุง"นามิร้อง
"หนอย ไอ้เจ้านักดาบบ้า"ออสกำลังจะชกใส่คิรัวร์
"พริท อโซตี้!!!!"ซันจิยกขาเตะใส่มือออสกระเด็นเบี่ยงไปได้
"โอ้โห ปัดได้ด้วย"อุซปกล่าว
"ตอนนี้แหละรีบพาโรบินจัง วีวี่จังและคิรัวร์ออกไป"ซันจิที่ทรุดกับพื้นกล่าว
"ได้เลย"อุซปเข้ามาพาโรบินกับคิรัวร์ไป
"เฮ้ ซันจิ โซโล!!!!"เสียงช็อปเปอร์ดังขึ้น
โซโลกับซันจิเงยหน้าขึ้นเห็นช็อปเปอร์ร่างเฮฟวี่พอยต์ไปยืนอยู่ตรงไหล่ที่โดนบรู๊คโจมตี
"ช็อปเปอร์ ขึ้นไปทำอะไรอยู่บนนั้นน่ะ?"ซันจิถาม
"ฉันหาเจอแล้วสาเหตุการตายของออสเมื่อ500ปีก่อน"ช็อปเปอร์กล่าว
"สาเหตุเหรอ?"โซโลถาม
"เล่นงานที่แขนขวา แขนข้างเนี่ยไม่ใช่แขนของออสตั้งแต่แรก ถึงฮอกแบคจะฟื้นฟูจนใช้งานได้ แต่ก็มีแผลน้ำแข็งกัดอย่างรุนแรงอยู่ ถึงจะฟันธงไม่ได้ แต่สาเหตุการตายของมันเมื่อ500ปีก่อนก็คือแข็งตาย ถึงเป็นอสูรกายก็ชนะพลังของธรรมชาติไม่ได้หรอก มันหลงทางในนครน้ำแข็งจนตาย เพราะว่าอะไร เพราะว่าออสเมื่อ500ปีที่แล้วน่ะมันไม่ได้นุ่งผ้าไง!!!!"
"ล้อกันเล่นใช่ไหม?"เซียร์คิดในใจ
"ไม่อยากแพ้ไอ้งี่เง่านี่เลยให้ตายสิ!!!"โซโลกับซันจิตะโกน
"ถึงซอมบี้จะไม่รับรู้ความเจ็บปวด แต่ยังไงก็บาดเจ็บได้แน่นอน การโจมตีที่ผ่านมาน่ะสร้างความบอบช้ำให้กับมันอยู่นะ ถ้าทำให้แขนของมันใช้การไม่ได้สักข้างล่ะก็ มันก็จะเหลือแรงโจมตีแค่ครึ่งเดียว ฉะนั้นโจมตีมาทีเดียวเลย"
"บนไหล่คนอื่นเขาไม่ใช่ที่เอาไว้พล่ามเรื่อยเปื่อยนะเฟ้ย!!!"ออสยกหมัดทุบใส่ช็อปเปอร์ที่ไหล่
"เฮ้ย!!!"ซันจิเบิกตากว้าง
"ช็อปเปอร์!!!!"โซโลตะโกน
แต่ออสยกไหล่ก็เห็นว่าช็อปเปอร์หายไป
"ไม่อยู่น่ะไปไหนแล้ว?"ออสถาม
"ที่ทุบไปเมื่อกี๊เนี่ยสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของตัวเอง ซอมบี้อย่างแกคงจะไม่รู้เรื่องนั้นสินะ"ช็อปเปอร์กลับมาในร่างเบรนพอยต์ในมือออส
"อ้าว อยู่ในมือนี่เอง"ออสมองช็อปเปอร์
"เพราะว่าฉันตัวเล็ก เลยมีช่องให้หลบบนกำปั้นของแกเหลือเฟือเลยยังไงเล่า รัมเบิ้ล"ช็อปเปอร์กินรัมเบิ้ลบอลเข้าไป
"จัมปิ้งพอยต์"ช็อปเปอร์โดดขึ้นสูง"อาร์มพอยต์"
"ช็อปเปอร์ หลบได้เจ๋งมากเดี๋ยวฉันช่วยอีกแรง"ซันจิวิ่งขึ้นมาตามแขนออส
"ซันจิช่วยทีนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"อัลเมโดเรล"ซันจิโดดขึ้นมา ช็อปเปอร์ใช้ขาซันจิเป็นที่ยืน
"ฉันจะช่วยด้วย"คางูระกลายเป็นหมอกไปโผล่ข้างๆ
"โรคุเท..."
"โรเซโอ้ชู้ต!!!!"
ซันจิเตะส่งช็อปเปอร์ประทับกีบเข้าที่แขนขวาของออส
"ไอ้ตัวแสบเอ๊ย มาโจมตีใส่ที่เดิมซ้ำซากอยู่ได้นะพวกแก ของที่มันไม่ได้ผลก็คือไม่ได้ผล"
"ได้ผลสิ ความเจ็บปวดก็คือสัญญาณปกป้องชีวิตแท้ๆ แต่ถ้าไม่มีสิ่งนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นกันแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"พูดเองเออเองอยู่ได้"ออสโดดขึ้นไป ทำให้ช็อปเปอร์กับซันจิร่วงลงพื้น
"เฮ้ แย่แล้วนะพวกนาย หาทางหนีเร็ว!!!"โซโลตะโกน
"หมัดปืนกล..."
"พับผ่าสิ
"ตายล่ะ"
"อึก.."เซียร์กลืนน้ำลาย เธอก็อยู่ด้านล่างพยายามจะหลบ
"ยางยืด!!!!!!"ออสกระหน่ำหมัดลงมา
"ตูมๆๆๆๆๆ"
"ซันจิ เซียร์ ช็อปเปอร์!!!!"อุซปตะโกน
ทั้งซันจิ เซียร์และช็อปเปอร์โดนอัดอย่างหนักล้มลงพื้นหมดสติ
นามิเห็นแล้วทรุดลงพื้น
"เสร็จไปอีก3คน พวกเราแพ้ไปทีละคน"นามิกล่าว
"บ้าเอ๊ย"อุซปสบถ
"คิชิๆๆๆ คนที่5 คนที่6และคนที่7 เหลืออีกแค่3คน"โมเลียกล่าว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น