ลำดับตอนที่ #152
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #152 : ลูฟี่ VS โมเลีย(RE2)
กลุ่มหมวกฟาง7คนรวมทั้งบรู๊คแพ้ไปแล้ว เหลือแค่นามิ อุซปและโซโล
"เหลืออีก3คน"
"เอ้า ขยี้พวกที่เหลือให้หมดเลยออสเอ๋ย"โมเลียกล่าว
"จ๊าก มาแล้ว"อุซปร้อง
"ไม่ไหวหรอก จะเอาอะไรไปสู้กับปีศาจพรรค์นั้นได้ล่ะ"นามิกล่าว
"ไม่มีแผนสำรองแล้วด้วยทำยังไงดีล่ะเนี่ย"อุซปกล่าว
"อุซป"โซโลเรียกพลซุ่มยิง
"หือ?"
"เดี๋ยวฉันจะเปิดช่องโหว่ให้ อย่าให้พลาดล่ะ"โซโลพูดแล้ววิ่งไป
"เดี๋ยวสิหมายถึงอะไรโซโล ยังงี้นี่เอง รับทราบ"อุซปเข้าใจและวิ่งไป
ออสยื่นมือจะคว้าโซโลแต่เขาโดดขึ้นบนแขน
"วิชา3ดาบ ยาฉะการาสุ
"ฉัวะๆๆ"โซโลหมุนวนขึ้นไปบนแขนทิ้งรอยแผลเหมือนเท้าอีกา
"ฉูดดดด!!!!"เลือดไหลออกมาจากแผลที่โซโลทำไว้
"อ๊ากกกกก!!!!"ออสร้องอย่างเจ็บปวด
"สำเร็จได้ผลแล้ว"นามิกล่าว
"แขนขวาอีกแล้วเรอะ บอกแล้วไงว่ามันไม่ได้ผล"ออสยกหมัดชกใส่ แต่โซโลโดดหลบไป
"วิชา3ดาบ ล่าพยัคฆ์"
"ตูมมม!!!!"ออสยกหัวเข่ากระแทกโซโลอัดกำแพงคฤหาสน์
"โซโล!!!"นามิร้อง
"เฮ้ หันมามองทางนี้สิออส"
"อึก!!!"ถุงเกลือโดนดีดพุ่งเข้าไปในปากออส
"อะไรน่ะ ตะกี๊อะไรเข้าปากก็ไม่รู้"
"อุซป เมื่อตะกี๊"นามิถาม
"เรียบร้อย สำเร็จแล้วออสมันกระเดือกเกลือลงไปทั้งถุงแล้ว!!!!"อุซปร้องดีใจ
"เกลือ เกลือมันทำไมเหรอ?"นามิถาม
"จริงสิ เธอยังไม่รู้นี่นา เกลือก็คือจุดอ่อนของซอมบี้ยังไงล่ะ ดูซะ รับรองว่าคราวนี้จบเห่แน่"
เงาของลูฟี่เริ่มลอยออกจากปาก
"นั่นไงเงาของลูฟี่ ไปที่ชอบๆซะไอ้ปีศาจซอมบี้ พวกเราเป็นฝ่ายชนะ"อุซปกล่าว
แต่แล้วด็อปเพลแมนออกมาพร้อมถุงเกลือ
"เอ๋?"อุซปตกใจ
"คิชิๆๆๆ แหม่ น่าเสียดาย"โมเลียพูดพร้อมแคะขี้มูก"ฉันกันเอาไว้จากภายในยังไงล่ะ แกนี่มันโง่ซะจริงๆนะ ของที่เป็นจุดอ่อนฉันต้องหาทางป้องกันไว้อยู่แล้ว ทำของตกแน่ะเจ้าจมูกยาว"
เงาของโมเลียโยนถุงเกลือมาโดนอุซป มันแตกกระจายไป
"ถุงเกลือ บรู๊คอุตส่าห์ไปหาพวกนี้มาให้แท้ๆ บ้าเอ๊ยๆ ทำบ้าๆกับพวกเราได้นะแก"อุซปพยายามหยิบเกลือขึ้นมา
"ตราประทับยางยืด"ออสยกขาเตะลงมาใส่อุซป
นามิกระเด็นจากแรงเหยียบของออส มองดูเท้าของออสทุบใส่เขาไม่หยุด
"อุซป!!!"
"อย่านะอุซป พอซะทีได้ไหม!!!"นามิตะโกน
"ยังไม่พอ จงแหลกเป็นผุยผงซะ นังผู้หญิงนั่นด้วย"โมเลียกล่าว
ออสกระโดดขึ้นและลงพื้นมาเหยียบใส่นามิแบน
"แหลกไปซะๆ ไม่ว่าหน้าไหนก็ขยี้มันให้แหลกไปให้หมด ต่อให้สลบไปแล้วก็ไม่มีการยกเว้น ตอนนี้พวกมันแต่ละคนยังหายใจรวยรินกันอยู่ แกต้องขยี้อย่าให้เหลือซากความเป็นมนุษย์อย่างเด็ดขาด"โมเลียกล่าว
"เฮ้ย เจ้ายักษ์"เสียงหนึ่งดังขึ้นมา"นั่นแกกำลังกระทืบอะไรของแกอยู่น่ะ"
ออสเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคย
"ใต้ฝ่าเท้าของแกน่ะไม่มีใครอยู่สักหน่อย"
ออสหันไปมองเห็นร่างกายบึกบึนสีฟ้ายืนอยู่ที่รูผนัง ในแขนซ้ายขวาเขามีนามิกับอุซป เขาคือลูฟี่นั่นเอง
"นี่เรารอดตายอย่างงั้นเรอะ ใครก็ไม่รู้แหละแต่ขอบใจที่มาช่วยนะ"อุซปกล่าวก่อนจะหันมามอง"เฮ้ย!!!"
"ไม่จริง"นามิตกใจ
"แล้วแกเป็นใคร?"ออสถาม
"ชื่อของฉันคือมังกี้ ดี ลูฟี่ ไง"ลูฟี่ประกาศ
"ลูฟี่เนี่ยนะ!!!"ทั้งสองร้อง
"ลูฟี่เนี่ยนะ ใช่ตรงไหนเนี่ย แต่จะว่าคล้ายมันก็คล้ายอยู่เหมือนกันนะ เอาจริงดิ๊ ใช่นายจริงเหรอ"อุซปถามให้แน่ใจ
"จริงๆ นี่ฉันเอง"ลูฟี่กล่าว
"วิธีพูดก็เปลี่ยนเกิดอะไรขึ้นกับนายเนี่ย?"อุซปถาม
"เจ้านั่นมีความสามารถในการแปลงร่างตัวเองด้วยอย่างงั้นเหรอเนี่ย? หรือว่า"โมเลียกล่าว
ลูฟี่วางลูฟี่กับนามิลง
"ทุกคนเสร็จมันหมดเลย"
"อื้อ นอกจากพวกเราที่เหลือก็โดนเจ้าปีศาจนั่นถล่มเละไปหมดเลย"อุซปอธิบาย
"พวกนายถอยไปก่อน"ลูฟี่กล่าว
"จะบ้าเรอะ เจ้านั่นเป็นซอมบี้ที่สวมเงาของนายอยู่นะ มันใช่ท่าของนายได้หมดเลย"อุซปกล่าว
"เฮอะ ช่างเถอะขยี้มันซะ"โมเลียสั่ง
"ได้เลยเจ้านาย"ออสยืดหมุนแขนไปข้างหลัง"ไรเฟิ้ล..."
"เอาแล้วไง"อุซปร้อง
"ยางยืด!!!!"หมัดออสชกเข้ามา
"ตึง!!!"หมัดถูกหยุดด้วยมือข้างเดียวของลูฟี่
โมเลีย นามิ อุซปและออสต่างตกใจ
"ลูฟี่ มีแค่ฉันคนเดียวเฟ้ย"ลูฟี่พูดแล้วยกหมัดชกใส่คาง
"ตูมมมม!!!"ออสโดนชกลอยกระเด็นไป
"จ๊าก!!!!"นามิกับอุซปตกใจกับพลังที่น่ากลัว
พวกซอมบี้ในป่าเห็นร่างใหญ่ของออสลอยลงมาหาพวกเขา
"อะไรบินมาแน่ะ"
"นั่นอะไรน่ะ"
"รึว่าจะเป็นนกตัวใหญ่"
แต่เมื่อมันเข้ามาใกล้ก็เผยให้เห็นว่าเป็นออส
"ออสนี่หว่า!!!!!"
"ตึงงงงง!!!!!!"ออสล้มลงทับพวกซอมบี้
ไนแมร์ลูฟี่ยังไม่ยอมหยุดโดดเข้าไปหาออสและจับเขาของออสเหวี้ยงตัวออสหัวคว่ำลงพื้นอีกรอบ
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"ซอมบี้ถาม
____________________
ที่คฤหาสน์นามิกับอุซปมองการต่อสู้ด้วยความตกใจ
ด้านล่างกลุ่มโจรสลัดโรลิ่งและสมาคมผู้เสียหายมาช่วยเหลือกลุ่มหมวกฟาง
"เจอแล้ว พรรคพวกความหวังของเรา"
"ทุกคนโดนเล่นงานหมดเลย"
"บาดแผลสาหัสน่าดู"
"มีคนที่เหลือแต่โครงกระดูกอยู่ด้วย!? โหดชะมัด"หลายคนมองบรู๊ค
"ขืนอยู่ตรงนี้อันตรายแน่ ย้ายพวกเขาไปที่ปลอดภัยก่อน"ลอร่าพูดอุ้มโรบินขึ้นมา
เหนือขึ้นไปนามิกับอุซปมองลงมา
"เฮ้ พวกนั้นมันอะไรกันมากันเป็นโขยงเลย"
"ซอมบี้รึเปล่าน่ะ?"นามิถาม
"จะทำอะไรกับพวกริฮังน่ะ?"อุซปถาม
"รีบลงไปดูเถอะ"นามิกล่าว
ด้านล่างพวกกลุ่มโจรสลัดโรลิ่งพากลุ่มหมวกฟางไปที่ปลอดภัย
"มีประมาณ3คนที่ถูกชิงเงาไป"
"ขนไปทางนั้น"
ลอร่ามองไปทางไนแมร์ลูฟี่กับออส
"ช่วยทีนะไนแมร์ลูฟี่"ลอร่ากล่าว
____________________
"เฮ้ๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย"
"ออสถูกเล่นงานอยู่"
"รู้เรื่องรึยัง ตอนนี้ในท้องของออสมีท่านโมเลียเข้าไปนั่งอยู่"
"เอ๋!!!!"
"เจ้านายออกศึกด้วยตัวเองเลยเรอะ"
"ผู้ปกครองซอมบี้แห่งธริลเลอร์บาร์คกับสเปเชี่ยลซอมบี้ที่แข็งแกร่งที่สุดกำลังเสียท่าเนี่ยนะ"
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน"
"ออสคือมนุษย์ปีศาจที่ถูกขนานนามเมื่อ500ปีที่แล้ว ส่วนเจ้านายพวกเราคือ7เทพโจรสลัดท่านเก็กโค โมเลียเชียวนะ"
ไนแมร์ลูฟี่กำลังเขวี้ยงออสลงพื้นอีกครั้ง
"นี่มันอะไรกัน!!!!"โมเลียตะโกน
__________________
"ว่าไงนะ?"อุซปถาม
"ไนแมร์ลูฟี่?"นามิกล่าว
ด้านล่างคฤหาสน์พวกลอร่ากำลังอธิายให้นามิกับอุซปฟัง
"หมายความว่าพวกเธอใช้เงาของผู้เสียหาย100คนยัดใส่ลูฟี่จนกลายร่างเป็นแบบนั้นอย่างงั้นเรอะใช่ไหม?"อุซปกล่าว
"ถูกต้องตามนั้น"ลอร่าตอบ"พรรคพวกความหวังของเรา"
"บอกตามตรงพวกเราก็ตกใจในพลังของหมอนั่นเหมือนกัน"ริสกี้อ้วนกล่าว
"แต่ว่าพลังนั่นจะคงอยู่ได้อีกแค่2-3นาทีเท่านั้นเองนะ อีกไม่ช้าเงาที่ยัดเข้าไปก็จะหลุดออกจากร่างของหมอนั้นจนหมด"ริสกี้ผอมกล่าว
"โทษทีนะที่ถือวิสาสะใช้กัปตันของพวกนาย พวกเราอยากเจอแสงตะวันอีกครั้ง อยากกลับไปมีชีวิตเหมือนคนปกติอีกครั้ง"
"นั่นคือความหวังของพวกเรา"ริสกี้ผอมกล่าว
"ฟ้าใกล้สว่างแล้ว อีกไม่กี่นาทีนี่จะเป็นตัวตัดสินชะตาของผู้เสียหายทั้งเกาะ ช่วยทีนะไนแมร์ลูฟี่"ลอร่ากล่าว
_____________________
"ย๊ากกกกก!!!!!"ลูฟี่เหวี่ยงออสไปรอบๆและปล่อยเขาไป
"ตูมมมม!!!!"ออสพุ่งไปกระแทกคฤหาสน์พังทลายลงมา
"ถล่มแล้ว!!!!"
"ถอยห่างจากที่นี่เร็ว"
กลุ่มสมาคมผู้เสียหายต่างหนีและพากลุ่มหมวกฟางไปด้วย
บนห้องของโมเลียคุมะเฝ้ามองอยู่เงียบๆ
"สุดยอดจริงๆนะเนี่ย"นามิกล่าว
"ดีล่ะ งั้นอัดมันให้คว่ำไปเลยลูฟี่"อุซปร้องเชียร์
ออสขึ้นมาโดยที่โกรธหนักกว่าเดิม
"ไอ้ตัวแสบเอ๊ย ตัวเล็กแล้วยังจะซ่าอีก หมัดปืนยางยืด"ออสวิ่งเข้าไปยืดหมัดไปด้านหลัง
"ฉัวะ!!!!!!"ลูฟี่โดดฟันผ่านออสไป
"ฉูดดด!!!!!"เกิดแผลขนาดใหญ่และเลือดพุ่งกระฉูดออกมา
"อูย น่าทุเรษจริงๆเลยเจ้าออส เจ้าหมวกฟางไปเอาพลังขนาดนี้มาจากไหนเนี่ย บ้าเอ๊ย แบบนี้มีแต่จะเสียท่าอยู่ฝ่ายเดียว เห็นทีจะต้องออกห่างจากค็อกพิทซะก่อน"
"หมัดปืน...."ลูฟี่โผล่มาด้านหน้า
"เฮ้ย!!!"
"ยางยืด!!!!!"ลูฟี่ยืดหมัดชกใส่โมเลียเต็มหน้า
"เท้าขวาน"ออสยกขายืดขึ้นสูง"ยางยืด
"ฟู่ว!!!"ลูฟี่เป่าลมเหวี่ยงตัวเองไปทางขาออสยกหมัดกันไว้ได้และเตรียมโจมตี
"พายุหมุนยางยืด!!!!!"ลูฟี่กระหน่ำชกออสที่ท้อง
"ตูมๆๆๆผัวะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"ออสโดนชกเข้าไปเหมือนกับโมเลีย
"ย๊ากกกกกก!!!!!"ลูฟี่ตะโกน
ซอมบี้มองด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองที่เจ้านายและสุดยอดซอมบี้กำลังพ่ายแพ้
ในที่สุดหลังการชกครั้งสุดท้าย ออสเริ่มหงายหลังจะล้มลง
"ระวังด้วยทุกคน!!!"ลอร่าร้อง
ทุกคนรีบวิ่งหลบออกไป
ออสกระแทกเข้ากับคฤหาสน์สร้างหลุมขนาดใหญ่โต
กลุ่มโจรสลัดโรลิ่ง สมาคมผู้เสียหาย นามิและอุซปมองด้วยความตกตะลึง
ไนแมร์ลูฟี่จัดการออสและโมเลียได้แล้ว
"ไม่อยากจะเชื่อเลย"อุซปกล่าว
"จริงสิลูฟี่ล่ะ"
"ตึง!!!!"ลูฟี่ตกลงมาที่พื้นใกล้พวกเขา
"วืดๆๆ"เงาเริ่มหลุดออกไป
"เงาพวกนั้นออกจากร่างแล้ว"
แล้วลูฟี่จะไม่เป็นไรเหรอ?"อุซปถาม
เงาหลุดออกไปหมดทำให้ลูฟี่กลับร่างเดิมและล้มลงพื้น
"ลูฟี่"
"เฮ้ เป็นยังไงบ้างเนี่ย"อุซปวิ่งตามไป
"ไม่ใช่ฝันใช่ไหมเนี่ย"ริสกี้ผอมกล่าว
"เป็นความจริงงั้นสิ"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ใช่แล้ว ความหวังของเราทำสำเร็จแล้ว"
"เย้!!!!"
ออสกับโมเลียถูกโค่นแล้ว"
"เงาของทุกคนจะกลับคืนมาแล้ว"
"เกาะธริลเลอร์บาร์คล่มสลายแล้ว!!!"
______________________
"ลูฟี่"นามิกล่าว
"ลูฟี่แข็งใจเอาไว้ก่อน"อุซปตะโกน
"ทำให้เขาฝืนมากเกินไปแล้วสิเป็นไรมากไหมเนี่ย"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ความอ่อนล้าของร่างกายไม่ธรรมดาแน่นอน ก็ใช้พลังต่อสู้ของคน100คนด้วยตัวเองคนเดียวนี่นา"ลอร่ากล่าว
"แต่ตอนนี้เราต้องเอาเงาของผู้เสียหายทั้งหมดกลับคืนมาก่อน"ริสกี้ผอมกล่าว
"จริงด้วยต้องรีบแล้ว"
"ฟ้าทิศตะวันออกสว่างขึ้นเรื่อยๆแล้ว อีกเดี๋ยวก็เช้าแล้ว"
"แล้วต้องทำยังไงถึงจะเอาเงากลับคืนมาได้ล่ะ? พวกของฉัน4คนถูกแย่งเงาไป"อุซปกล่าว
"อันนั้นก็เป็นปัญหาเหมือนกัน ที่จริงแล้วอยากให้นายหมวกฟางเป็นคนทำให้น่ะนะ"ลอร่ากล่าว
"ไม่ไหวหรอกแค่นี้ก็ขยับตัวไม่ได้แล้ว"
"ผู้บงการเงาที่อยู่ในตัวซอมบี้ทั้งหมดก็คือโมเลีย ถ้ามันไม่ยอมออกคำสั่งจากปากของมันเองว่าจงกลับไปหาเจ้าของเดิมเงาก็จะไม่กลับมาหรอก"ลอร่ากล่าว
"อย่ามัวแต่คิดเลยลงมือเลยสิ"
"จริงด้วย แค่ปลุกโมเลียให้ตื่นแล้วใช้กำลังบังคับให้มันพูด ถ้าเงาไม่กลับคืนมาชนะไปก็ไม่มีความหมาย"
ทันใดนั้นก็เกิดแผ่นดินไหวสั่นสะเทือน ทุกคนหันไปมองก็เห็นว่าเป็นออสที่ลุกขึ้นมา
"เหวอ!!!! ออสมันลุกขึ้นมาอีกแล้ว"
"ถูกซัดไปขนาดนั้นแล้วแท้ๆ ไม่ใช่ว่าร่างกายขยับไม่ได้แล้วงั้นเรอะ!!"
"ไหงเป็นงี้ ไม่ไหวแล้ว กลุ่มหมวกฟางทั้งกลุ่มก็ล้มกันหมดแล้วด้วย"ริสกี้ผอมกล่าว
"เงาที่เป็นไพ่ใบสุดท้ายของเราก็ใช้หมดไปแล้ว กำลังที่พอจะใช้งัดข้อกับมันได้พวกเราก็ไม่มีเหลืออีกแล้ว"ริสกี้อ้วนกล่าว
"เจ็บใจนัก!!!!"ลอร่าตะโกนน้ำตาซึมออกมา
"แค่กำลังอย่างเดียวปราบซอมบี้ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ"
"ไม่ไหวพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น สุดท้ายพวกเราก็หนีไปจากชีวิตท่ามกลางความมืดนี้ไม่ได้"
"ตัดใจเถอะ ขืนอยู่ตรงนี้พวกเราตายหมดแน่"
"เร็วเข้ารีบเข้าป่า เข้าป่าที่แสงสว่างส่องไปไม่ถึงกันอีกครั้งเถอะ"ริสกี้ผอมกล่าว
ขณะที่ทุกคนหันหลังก็เห็นชายคนนึงยืนอยู่
"ดูเหมือนฉันจะพลาดช่วยสำคัญไปแล้วสินะ"คิรัวร์กล่าว
"นี่นาย"
"ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูฟี่แต่ได้แค่นี้ก็พอแล้ว"คิรัวร์กล่าว
"เดี๋ยวสินายขืนขยับอีกเดี๋ยวก็ตายหรอก"
"รับการโจมตีของปีศาจยักษ์นั่นเข้าไปแล้วยังลุกขึ้นได้อีกเหรอ ชักไม่รู้แล้วเนี่ยว่าใครเป็นซอมบี้กันแน่"ลอร่ากล่าว
"เฮ้ พวกของนายหมวกฟางที่แบกมาหลบตรงนี้หายไปไหนแล้ว?"
"หา ฉันไม่รู้ หมดสติแบบนั้นไม่มีทางลุกไปไหนได้อยู่แล้วไม่ใช่เรอะ"
"อ้าว แล้วสองคนตะกี้นี่ล่ะ"
"จริงด้วย นายจมูกยาวกับผู้หญิงตะกี้ไม่อยู่แล้วด้วย"
"เอ๋ รึว่าพวกนั้นชิ่งหนีไปแล้ว?"
"ตึง!!!"ลูฟี่ทุบกำปั้นลงพื้นพยายามยืนขึ้น
"เราอัดมันน้อยไปเหรอเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"นายหมวกฟาง"
"นายหมวกฟางแม้แต่นายก็"
"อ๊ะ นี่เธอ..."พวกเขาเห็นเซียร์เดินไปหากัปตัน
"ฮีลลิ่ง"เธอขว้างยันต์ไปกลายเป็นดาบสีทองมีปีกเทพแทงทะลุลูฟี่
"เหวอ หักหลังเหรอ!!?"
"แว็บ"บาดแผลของลูฟี่หายไปหลายส่วน
"ขอบใจเซียร์"ลูฟี่กล่าว
"ไม่เป็นไรกัปตัน"เซียร์ยิ้มให้แล้วทรุดลงไป
"ถ้าได้อีกสักเปรี้ยง บ้าจริง เมื่อกี๊ทำเอาหมดแรงเลย โรบิน!!!"ลูฟี่ตะโกน
"จ๊ะ ฉันอยู่นี่"
ทุกคนหันไปก็เห็นว่าโรบินฟื้นลุกขึ้นยืนแล้ว
"ไม่ได้หนีไปนี่นา"
"ฉันอยากขึ้นไปข้างบน"
"รับทราบ งั้นเดี๋ยวจะทำทางขึ้นให้นะ"โรบินกล่าว
บรู๊คลุกขึ้นเดินมาเช่นกัน
"ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้ล่ะก็"บรู๊คกล่าว
"แว๊ก แม้แต่ศพที่เหลือแต่กระดูกก็ลุกขึ้นมาด้วย!!!"
"เอ๋ ไหงงั้น!!!!"
"ดีล่ะบรู๊คมาช่วยหน่อย"ลูฟี่กล่าว
"นึกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ทุกคนเตรียมพร้อมเข้าสนับสนุนนายแล้วล่ะ"
ทุกคนหันไปมองเห็นนามิยืนอยู่บนกองซากหินใหญ่
"พี่สาวเมื่อตะกี๊ทำไมไปอยู่ตรงนั้น"
"พวกนี้หนีไปซะที่ไหนกัน พริบตาที่ออสลุกขึ้นมาพวกนี้ก็เตรียมตัวที่จะสู้ต่อทันทีเลย"
______________________
ช็อปเปอร์กับซันจิวิ่งไปที่ไหนสักแห่ง
"ช็อปเปอร์เร็วหน่อยใกล้เช้าแล้ว"
"อื้อ"
_______________________
ภายในห้องแช่แข็งแฟรงกี้กำลังตอกค้อน
"ใช้ได้รึเปล่าแฟรงกี้?"อุซปถาม
"เหลือเฟือขอแรงหน่อยนะ"แฟรงกี้กล่าว
_______________________
"ไม่อยากจะเชื่อ พวกนี้ไม่ถอดใจเลยเนี่ยนะ"
"เฮ้ เกะกะจริงพวกแก หลีกไปซะ!!!!"คิรัวร์สั่ง
"เอางั้นก็ได้จ้า!!!!"พวกสมาคมผู้เสียหายวิ่งออกไปจากสนามรบ
"ฟิเอลน่า เฟลอร์"โรบินพูด
บันไดขาถูกสร้างขึ้นบนหอคอย
"โยโฮ่ๆๆ ไปล่ะนะครับ"
"ช่วยทีนะ"
บรู๊คใช้บันไดขาเป็นแท่นเหยียบสูงขึ้นไป
"เดี๋ยวสิจะไปไหน"
แต่แล้วก็มีเมฆลอยมาอยุ่รอบๆตัวเขา
"วันนี้ฝนตก คูลบอล"นามิปล่อยลูกบอลเย็นๆไปลอยเข้าไปในเมฆ
"เรนเท็มโป"นามิทำให้ฝนตกลงมาท่วมใส่ออส
สมาคมผู้เสียหายจากระยะไกลคิดว่านามิเป็นจอมเวทหรือผู้วิเศษ
"เอาล่ะ ท่อส่งฉุกเฉินเสร็จเรียบร้อย!!!"แฟรงกี้กับอุซปตะโกน
"คูโดแวน!!!!"
"ตึง!!!!"แรงอัดอากาศของแฟรงกี้ทำให้ผนังพังทลาย ทำให้ออสเห็นอุซปกับแฟรงกี้
"หมุนสุดแรงไปเลย"
"เอ้า หมุนโล้ด!!"
"เอาล่ะนะปืนใหญ่อัดความเย็นจากตู้เย็นขนาดใหญ่พิเศษ ยิงได้!!!!"
"พรึ่บ!!!!"ควันสีขาวไหลพุ่งออกมาจากท่อปกคลุมพื้นที่ เท้าของออสเริ่มแข็งขึ้นมาถึงเอว ตอนนี้มันขยับไปไหนไม่ได้แล้ว
"แข็งโป๊กเลย ขยับไม่ได้ออสกล่าว
เหนือขึ้นไปซันจิกับช็อปเปอร์ยืนอยู่บนยอดสุดของหอคอย ซันจิโดดลงไปแล้วเตะที่โซ่
"ต่อไปก็เจอไอ้นี่ เอาไป!!!!"
ซันจิเตะโซ่พุ่งไปตรึงออสเอาไว้
"โซ่เหรอ?"
"สำเร็จ"ช็อปเปอร์ร้อง
"นี่มันโซ่หางเสือเรือนี่หว่า"ออสพยายามดึงออก
"เจ๋งมากเลยซันจิ"
"ขอบใจ"ซันจิพูดขณะโดดลงพื้นมา
บนยอดเสากระโดงเรือมีบรู๊คกับลูฟี่อยู่
"ทุ่มเลย"
"ผมทุ่มจริงนะครับ"
"ไม่เป็นไรฉันเป็นมนุษย์ยาง!!!"
"ระวังด้วยนะครับ"บรู๊คโยนลูฟี่พุ่งไปหาออส
"เกียร์3 กระดูกลูกโป่ง"ลูฟี่พองแขนขึ้น
"หือ?"ออสยกแขนเตรียมชก
"คิรัวร์ โซโล"ช็อปเปอร์ตะโกนเรียก"เล็งไปที่ท้องของออส
"วิชา4ดาบ เพลิงราชันสวรรค์
"วิชา1ดาบ เขี้ยวจันทรา"
"ฉัวะๆๆ"
"ฉัวะ!!!!!....ฉูดดดดด!!!!!!"
การฟันของทั้งคู่ทำให้เกิดแผลที่ท้องเลือดไหลทะลักออกมามาก
"เอาไปเลย"ซันจิดึงคันโยกทำให้โซ่มัดแน่นดึงหัวออสขึ้นมา
"เยี่ยมมากซันจิ กระดูกสันหลังของออสเป็นเส้นตรงแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"จะทำอะไรน่ะพวกนั้น?"สมาคมผู้เสียหายสงสัย
"กระดูกสันหลังของคนเรา มีโครงสร้างเป็นรูปตัวX เพื่อรับแรงกระแทกแล้วก็ยืดหยุ่นในการรับน้ำหนัก แต่ถ้ากระดูกเรียงเป็นแนวเส้นตรงล่ะก็ แรงปะทะจะไม่ถูกส่งผ่าน ทำให้กระดูกสันหลังต้องได้รับความเสียหายทั้งหมดไป"
"ไปเลยลูฟี่"นามิตะโกน
"แฮ่กๆ ขอให้โชคดี"บรู๊คกล่าว
"เอาบาซูก้าขนาดพิเศษไปกินซะ"ลูฟี่ยกหมัดยักษ์
"ของพรรค์นั้นเดี๋ยวจะใช้บาซูก้ากระแทก บาซูก้า....ยกไม่ขึ้น แขนซ้ายยกไม่ขึ้นเลย ยืดไม่ได้ด้วย"ออสร้องยกแขนไม่ได้
"การไม่รู้สภาพของตัวเองคือจุดอ่อนของซอมบี้"โรบินกล่าว
"นั่นแหละคือเงาของนายไปปิดฉากซะลูฟี่"คิรัวร์กล่าว
"บาซูก้ายางยืด!!!!"ลูฟี่ยกหมัดชกใส่หน้าทำให้ฟันหัก
"กร็อบๆๆๆๆ"กระดูกสันหลังของออสแตกละเอียด
"ตึง!!!"ออสล้มลงพื้น
"สำเร็จแล้ว!!!!!"สมาคมผู้เสียหายร้องดีใจ
____________________
"ถึงเป็นซอมบี้ก็เถอะแต่เจอแบบนั้นก็ลุกไม่ไหวหรอก"
"แพ้แล้วออส คราวนี้หมดรูปเลย"
"แล้วธริลเลอร์บาร์คจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย"
_____________________
บนห้องของฮอกแบค ซินดี้กำลังมองดูจากผนัง
ที่อื่นในคฤหาสน์ลอร่ากำลังกอดอับซารอมไว้
"สำเร็จจนได้พวกนั้น ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ"ลอร่ากล่าว
ฮิลดอนบินอยู่บนฟ้ามองดูอยู่
"ไม่น่าไปพาพวกตัวอันตรายพวกนี้มาเลย"
ภายในห้องนอนโมเลีย เจ้าตัวเล็กทั้งสามมองอยู่
___________________
"ชนะแล้ว คราวนี้ชนะชัดเจนแน่นอน"
"สำเร็จแล้วพวกนายสุดยอดจริงๆเลย"
"สมแล้วที่เป็นความหวังของพวกเรา"
พวกเขาสังเกตเห็นลูฟี่ตัวเล็กนอนอยู่บนกองซากคฤหาสน์
"เอ๋ ตัวเล็กกระจิ๊ดริ๊ดนิดเดียว นายเป็นใครกันเนี่ย? ทำไมเหลือตัวแค่นี้"ลอร่าถาม
ทางด้านออสพยายามลุกแต่ไม่ได้ผล
"ไม่เจ็บแท้ๆแต่ขยับไม่ได้"ออสกล่าว
"ขนาดกระดูกแหลกไปแล้วแต่ก็ยังไม่ดับสลายไป"ช็อปเปอร์ร่างเบรนพอยต์มองอยู่"เอาความสามารถที่มีทำบ้าๆกับชีวิตขนาดไหนกันเนี่ย"
ช็อปเปอร์หันไปเห็นแสงเริ่มส่อง
"แสงอาทิตย์"
บรู๊คยืนเฝ้ามองทุกอย่างจากเสากระโดงเรือ
"มันอะไรกันน่ะความรู้สึกหวาดหวั่นสั่นสะท้านนี่"
ทุกคนดีใจแต่ไม่มีเวลาฉลอง
"ลูฟี่รีบไปเอาเงาของนายกลับมาเร็วเข้า อย่ามัวแต่ดีใจ พวกนายทั้งหมดกำลังจะสูญสลายไปนะ"
"เงา จริงด้วยต้องรีบแล้ว"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ดีล่ะ ปลุกโมเลียขึ้นมาแล้วให้มันคืนเงามาซะ อีกเดี๋ยวพระอาทิตย์ก็จะขึ้นแล้ว"ลอร่ากล่าว
"ไม่จำเป็นต้องปลุกหรอก"
ทุกคนหันไปเห็นว่าโมเลียฟื้นขึ้นมาแล้ว
"โมเลีย!!!!"
พวกซอมบี้ในป่ากำลังดีใจ
"เย้ เจ้านายครับ"
"ค่อยยังชั่วหน่อยท่านปลอดภัย"
"ท่านโมเลียไม่มีทางแพ้ใครหน้าไหนอยู่แล้ว"
_____________________
"ในเมื่อตื่นขึ้นมาเองก็ดีแล้ว เอาล่ะถ้าไม่อยากถูกพวกนายหมวกฟางอัดอีกรอบนึงล่ะก็ เงาของพวกเราน่ะเอาคืนมาให้หมดเดี๋ยวนี้เลย"ลอร่าตะโกน
"ใช่ เอาคืนมาเลยนะ"
"คิชิๆๆ ไม่ใช่เด็กๆทะเลาะกันสักหน่อย โจรสลัดที่แท้จริงแม้แต่ความตายก็ไม่เคยหวั่นอยู่แล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าพวกหมาขี้แพ้ในป่าอย่างพวกแกจะมีเอี่ยวด้วย ฉันไขปริศนาที่เจ้าหมวกฟางเพิ่มพลังขึ้นนั่นได้แล้ว เอาความสามารถเงาฉันไปใช้ซะได้นะแก น่าโมโหจริง"
"หนวกหูน่า!!!"ลอร่าตะโกน"เอาเงาคืนมาเลยนะ"
"เจ้าหมวกฟาง แกบังอาจทำกับธริลเลอร์บาร์คของฉัน...แฮ่กๆ ซะจนเละพินาศป่นปี้ซะขนาดนี้เลยเรอะ"
"ทั้งหมดก็เพราะแกมาขวางการเดินเรือของพวกเราก่อนนั่นแหละ พระอาทิตย์จะขึ้นแล้วเอาเงาคืนมา!!!"ลูฟี่ตะโกน
"คิชิๆๆ"โมเลียหัวเราะเยาะ"ถึงพวกแกเดินเรือต่อ แต่ฝีมือแค่นั้นยังไงก็ไม่รอดหรอก ยังห่างชั้นจากนิวเวิร์ลอยู่อีกไกลโขเลย ต่อให้แกมีลูกน้องเก่งๆฝีมือใช้ได้อยู่หลายคนก็เถอะ"
โมเลียตาเบิกกว้างขึ้น
"แต่แกจะต้องสูญเสียทุกอย่าง รู้ไหมล่ะว่าเพราะอะไร?"โมเลียถาม
"เฮ้!! นายหมวกฟาง นี่ไม่ใช่เวลาคุยอยู่นะ ดูนั่นท้องฟ้าสว่างขนาดนี้แล้วนะ รีบเอาเงาของทุกคนกลับคืนมาเร็ว"ริสกี้อ้วนกล่าว"พวกเราไม่มีเวลาอีกแล้ว"
"ฉันพบคำตอบจากประสบการณ์โดยตรงของตัวเอง"โมเลียพูดต่อ"ว่าเพราะอะไรฉันถึงต้องสูญเสียลูกน้องเก่งๆที่มีชื่อเสียงไปหมดสิ้น"
ตอนนั้นเองก็มีเงาที่เหมือนงูยาวกระจายไปทั่วธริลเลอร์บาร์ค
"ลูกน้องน่ะเพราะมีชีวิตอยู่ถึงได้สูญเสียยังไงล่ะ แต่ถ้าเป็นซอมบี้ที่ไม่มีชีวิตตั้งแต่ต้นก็ไม่มีคำว่าสูญเสีย ซอมบี้ไม่มีวันตาย เป็นทหารไม่จำกัดจำนวนที่จะหามาแทนอีกเท่าไหร่ก็ได้"
ทุกคนมองเงางูเลื่อยเข้าป่าและคฤหาสน์
"ฉันจะใช้กองทัพคนตายครองตำแหน่งราชาโจรสลัดให้ได้ ส่วนพวกแกจงซาบซึ้งดีใจที่เงาของพวกแกได้ทำงานรับใช้ให้กับฉันซะ"
_______________________
ภายในป่าพวกซอมบี้มองเงาที่ยืดเข้ามาติดเท้าตัวเอง
"เหวอติดหนึบเลย"
งูพุ่งเข้าไปติดซอมบี้ทุกตัวในธริลเลอร์บาร์ค ทั้งซอมบี้เขย่าขวัญ ซอมบี้สัตว์ โซลเยอร์ซอมบี้และเจเนรัลซอมบี้
_________________________
"เอาล่ะ เงาทั้งหมดทั้งมวลที่อยู่ในธริลเลอร์บาร์คแห่งนี้เอ๋ย จงมาเป็นพลังให้กับฉันซะดีๆ ชาโดว์แอสการ์ด!!!"
จากนั้นเหล่างูก็ดูดเอาเงาจากตัวซอมบี้ออกไป ทำให้มันกลับเป็นศพธรรมดาไป มันกลับไปหาโมเลียและเข้าไปในร่าง
"เจ้าหมวกฟาง เงาที่แกรับเอาไว้ในตัวของแกคือ100เงางั้นสินะ ถ้างั้นฉัน100 200 300 400 500"
ร่างของโมเลียขยายใหญ่ขึ้นจากการกลืนเงา
"600...700...800...900..."
ทุกคนมองอย่างตกตะลึงเมื่อโมเลียขยายใหญ่กว่าร่างปกติอย่างน้อย10เท่า ตอนนี้ขาของเขางอลงและเท้าของเขาก็โตขึ้น มีเขางอกออกมาที่หัว โมเลียดูเหมือนจิ้งจกขนาดมหึมา
"ฮ่าๆๆ 1000ตน!!!"
"ไม่จริงน่า"
"จบสิ้นแล้วนี่มันอะไรกันเนี่ย"
"กลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว"ลูฟี่ขนาดกลับเป็นปกติ
"แต่ว่าตอนนี้จะเช้าแล้วนะ"
"ไม่เหลือเวลาแล้ว"
"แถมหมวกฟางที่รับเงา100เงาเข้าไป ขนาดออสยังไม่มีปัญญาทำอะไรเลยสักนิด แต่นี่มากกว่า10เท่าร่างของมันมีพลังมากมายขนาดไหนกัน?"
"กับผู้มีพลังพิเศษตัวจริงยังไงก็เทียบชั้นกันไม่ได้งั้นเรอะ"
"แบบนี้ไม่ไหวแล้ว!!!!"
"เงาของเจ้าหมวกฟางก็อยู่กับมันด้วย"แฟรงกี้กล่าว
"ใช่"โรบินกล่าว
"รวมทั้งเงาของพวกเราด้วย"วีวี่กล่าว
"ทั้งหมดอยู่ใน..."อุซปกล่าว
"ท้องของมัน"ช็อปเปอร์กล่าว
"โอ้!!!!!!"โมเลียตะโกนและยกกำปั้นทุบลงพื้น
"ตึง!!!!"แรงทุบของโมเลียถึงกับทำให้เกิดรอยแยกเกาะเป็นสองซีก ทุกคนต่างรีบวิ่งหนีจากคฤหาสน์ที่กำลังพังลงมา
"รีบหนีเข้าป่าเร็วเข้า!!!!"
"คราวนี้จบเห่100%แล้ว!!!"
เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นสูงขึ้นมาทำให้ชายผมสีทองคนนึงไฟลุกติดที่ไหล่ล้มลงพื้น
"ร่างกายจะสลายแล้วใครก็ได้ช่วยด้วย!!!"
"เจ้าบ้ารีบหลบเข้าใต้เงาเร็ว แสงแดดส่องเข้ามาแล้ว"
"หลบเข้าป่าไป อย่าโผล่หัวออกมาจากเงาตึก"
สองพี่น้องริสดี้เห็นลอร่ายังไม่หนีจึงสับสน
"กัปตันลอร่า!!!"ริสกี้อ้วนกล่าว
"มัวทำอะไรอยู่ครับรีบหนีเร็ว!!!"ริสกี้ผอมกล่าว
"พวกนายหนีไปก่อนเถอะ"ลอร่ากล่าว
"พูดอะไรแบบนั่นล่ะครับ กัปตันก็เหมือนกันไม่ใช่รึไง"
"ฉันคือผู้รับผิดชอบของการเดิมพันครั้งนี้ ดูซิเห็นมั้ยโน้นน่ะ"ลอร่าชี้ไปยังกลุ่มหมวกฟางที่ยังเผชิญหน้ากับโมเลีย"เขาไม่ขยับไปไหนเลย พวกนั้นเองก็ถูกแย่งเงาไปเหมือนกันนะ"
"พวกนั้นยังคิดจะชนะอยู่เหรอ?"ริสกี้ผอมถาม
"ถ้าพวกนั้นยังไม่ทิ้งโอกาสชนะฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น จู่ๆถือวิสาสะคาดหวังให้พวกนั้นเป็นความหวังพอเห็นท่าไม่ดีก็วิ่งหนีแบบนั้นน่ะพวกเราก็ไม่ต่างอะไรกับเศษสวะที่ไร้ค่า"
"แต่ว่าสถานกาณณ์ในตอนนี้..."
"พวกนายหนีไปก่อนเถอะ"ลอร่าบอกพวกเขา"ขอแค่กัปตันอยู่ที่นี่ก็ไม่ขายหน้าใครแล้ว ส่วนพวกนายรักษาชีวิตไว้ให้ดีด้วยล่ะ"
แสงแดดส่องโดนหน้าทำให้หน้าส่วนหนึ่งหายไป
"โอ๊ย"
"เหวอ กัปตันลอร่า!!!"ริสกี้อ้วนร้อง
"แสงแดดเริ่มส่องลงมาแล้ว รีบหนีมาทางนี้เถอะ"ริสกี้ผอมกล่าว
"ช่างฉันเถอะน่า การฝากความหวังเอาไว้บนบ่าของคนอื่นน่ะ มันเป็นแบบนี้แหละ"ลอร่ากล่าว
"กัปตันลอร่าเริ่มไหม้แล้ว"ริสกี้ผอมกล่าว
"อะไรกันนี่คุณคิดจะตายเหรอ?"ริสกี้อ้วนกล่าว
"จะอยู่รึตายไม่ว่าจะทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เสียใจ ฉันจะไม่กลับไปลงใต้ดินเงาอีกแล้ว"ลอร่ากล่าว
"กัปตันลอร่า!!!!!"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งร้อง
"แบบนี้จวนเจียนจะคลั่งแล้ว ควบคุมเอาไว้ไม่อยู่หรอก"คิรัวร์กล่าว
"ความทะนงกับความโกรธและโง่เขลา ย้อนกลับมาทำลายตัวเองงั้นสินะ"โรบินกล่าว
"เฮ้!!ทุกคนไม่มีเวลาแล้ว ฉันคงต้องฝืนตัวเองอีกหน่อยยังไงฝากที่เหลือด้วยก็แล้วกัน"ลูฟี่กล่าว
"เออ เชื่อมือได้เลย"แฟรงกี้กล่าว
"อัดให้เดี้ยงเลย"อุซปกล่าว
"เฮ้ พวกนาย แบบนี้พวกนายยังมีโอกาสชนะอีกรึไงเนี่ย พวกนายจะเอาอะไรไปสู้กับมัน นั่นมันปีศาจที่มีเงาถึง1,000เงาเลยนะ"ริสกี้ผอมกล่าว
"จริงด้วยคิดดูให้ดีๆเงาของพวกนายก็อยู่กับมันแล้ว พลังที่เหมือนกับปีศาจของพวกนาย แถมเวลาก็ไม่มีแล้วด้วย"
โซโลหันไปมองกลุ่มโจรสลัดโรลิ่ง
"ถ้าจะดูก็ดูเงียบๆ การต่อสู้กับโมเลียพวกเราขชนะมันไปแล้ว"
"หา?"
"เพียงแต่ต่อจากนี้เป็นการแข่งกับเวลาที่แดดจะส่องมา โมเลียมันจะใช้พลังบ้าบอนั่นถ่วงเวลาที่เหลือน้อยนิดเอาไว้ไงล่ะ"โซโลกล่าว
"เกียร์2"ลูฟี่บีบอัดร่างกายกลายเป็นสีแดง
"พวกเราจะเป็นฝ่ายสลายไปก่อนรึว่าโมเลียจะเป็นฝ่ายแพ้ภัยตัวเองก่อน"โซโลกล่าว
"ไปเลยลูฟี่!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"ตูมมม!!!!"โมเลียยกหมัดชกลงมาแต่ลูฟี่หลบได้
"ตูมมมม!!!"โมเลียยกมือกระแทกลูฟี่ใส่กำแพง แต่เขาหลบได้อีก
"เปรี้ยง!!!!"โมเลียเตะใส่พื้นที่ลูฟี่ยืนแต่เขาเร็วเกินไป
"จรวดเจ็ตยางยืด"ลูฟี่ตะโกน
"ตึง!!!!!"ลูฟี่อัดกระแทกเข้าเต็มท้อง ทำให้โมเลียอ้าปากร้องและมีเงาหลายอันหลุดออกมาจากปาก
"ดูนั่นเงาหลุดออกมาแล้ว"
"บาซูก้าเจ็ตยางยืดๆ"
"เปรี้ยง!!!!"อีกสองหมัดอัดเข้าเต็มท้อง
"อ๊ากกก!!!"โมเลียกระอักเลือดมีเงาหลุดออกมาเยอะขึ้น แม้เขาจะมีพลังผลเงา แต่ตอนนี้เขาไร้สติไปแล้วและฝืนควบคุมเงา แม้แต่เจ็ดเทพโจรสลัดเงา1000ตนก็มากเกินไป
"จรวดเจ็ต"
"บริคแบท!!!"โมเลียส่งค้างคาวเงาพุ่งใส่ลูฟี่
ค้างคาวล้อมรอบลูฟี่กลายเป็นกล่องใหญ่ขังเขาไว้
"แบล็กบ๊อกซ์"โมเลียกล่าว
"ถูกขังซะแล้ว"ลูฟี่มองที่มือรอบตัว
"จงแหลกไปซะเถอะแก"โมเลียตะโกน
"ตูมมมม!!!!"โมเลียอัดกล่องใส่กำแพง กล่องสีดำร่วงลงพื้น
โมเลียยกขาจะทับกล่อง กลุ่มหมวกฟางไม่กังวลแต่กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งวิตกกังวลมาก
"อย่านะ!!!"
"โครมๆๆๆ"โมเลียเอาเท้าบี้กล่องดำไม่หยุด
"ไอ้เด็กน้อยอย่างแกมาอวดดีในทะเลแถบนี้จะต้องโดนอะไรบ้าง มาหือกับเจ็ดเทพโจรสลัดอย่างฉันจะต้องโดนอะไรบ้าง เจียมเนื้อเจียมตัวหน่อย คนที่ไม่ยอมก็ต้องโดนหัวตะปูตอกลงไปแบบนี้ยังไงล่ะ"
"ลูฟี่!!!!"ช็อปเปอร์ อุซปและบรู๊คต่างร้อง
ลูฟี่โผล่ขึ้นมาจากกล่องดำ
"ลุกขึ้นมาแล้ว!!!!"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งร้อง
"เด็กอ่อนโลกแล้วยังไง หัวตะปูแล้วทำไม ฉันน่ะไม่ว่าใครก็ขยี้ฉันไม่ได้!!!"
"ขยี้แกไม่ได้เหรอ!? ไอ้ที่แกกล้าพูดออกมาแบบนั้นยังไงล่ะ คือหลักฐานความอ่อนด้อยประสบการณ์ของแก"
"เพราะฉันเป็นมนุษยาง"ลูฟี่กล่าว
"หนอย"โมเลียกัดฟันโกรธเมื่อลูฟี่ตอกกลับ
"เดี๋ยวฉันจะทำให้คายออกมาให้หมด"
พระอาทิตย์สูงขึ้นเรื่อยๆ กลุ่มโจรสลัดโรลิ่งที่เริ่มโดนเผาหนีเข้าไปในที่ร่ม
"เกียร์3"ลูฟี่เป่าให้แขนขยายใหญ่ขึ้น"กระดูกลูกโป่ง"
"เฮ้ ใช่ไอ้นั่นซ้ำๆน่ะไม่เป็นไรเหรอ?"แฟรงกี้ถาม
"จะไม่เป็นไรได้ยังไงกันเล่า คราวก่อนแค่ใช้เกียร์2อย่างเดียวนายมีสภาพยังไงจำได้รึเปล่า!!!"อุซปตะโกน
"บ้าระห่ำเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวร่างกายก็พังพอดี!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"ปืนใหญ่เจ็ตยักษ์ยางยืด!!!!"ลูฟี่กระโดดพุ่งขึ้นไป
"ตูมมมมมม!!!!!!"ตัวลูฟี่อัดใส่ท้องมันเต็มๆ
"โอ้แรงจริงๆ"
"เงาออกมาแล้ว"วีวี่ร้อง
"จะหนีไปไหน"โมเลียปิดปากไว้"เงาทั้งหลายผู้ปกครองของแกคือฉันคนนี้แต่เพียงผู้เดียว"
"ไอ้บ้านั่นไม่ยอมคืนเงาให้พวกเรา!!!"ริสกี้อ้วนสบถ
"เงาของฉัน"ลอร่าเรียก"กลับมาเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ยินรึไงเงาของฉัน ตั้งแต่เกิดมาเราก็อยู่ด้วยกันตลอดไม่ใช่เรอะ เราเกิดมาบนโลกใบนี้ด้วยกันไม่ใช่เรอะ กลับมาซะทีสิ 3ปีแล้วที่ฉันเที่ยวตามหาซอมบี้ที่มีหล่อนอยู่ เธออยู่ตรงนั้นใช่ไหมถ้าได้ยินที่ฉันพูดก็กลับมาซะทีสิ กลับมาหาฉัน"
"กัปตันลอร่า"พี่น้องริสกี้และโจรสลัดโรลิ่งหลายคนกดเธอลงพื้นไป
"รีบไปหลบใต้เงาผนังตึกเถอะครับ"ริสกี้อ้วนกล่าว
"ร่างกายคุณจะสลายแล้วนะ"ริสกี้ผอมกล่าว
"ก็ฉัน...ก็ฉันเจ็บใจนี่นาอยู่ตรงนี้แล้วแท้ๆ"
"จริงด้วย ตอนนี้ในท้องของโมเลียมีเงาของพวกเราอยู่ครบเลยนี่นา"ริสกี้ผอมกล่าว
"อยู่ตรงหน้าแค่นี้เองโอกาสแบบนี้ไม่มีอีกเป็นครั้งที่2แล้ว...แต่ว่าอีกฝ่ายคือ7เทพโจรสลัด"
"กลับมาหาฉันซะที"
"กลับมาเถอะเงาของพวกเรา"
"กลับมาได้แล้วๆๆๆ"
โจรสลัดโรลิ่งพากันตะโกนเรียกเงา
"ฉันก็มีเรื่องจะบอกเงาเหมือนกัน ถ้านายอยากเป็นราชาโจรสลัดล่ะก็ ฟุ่บ!!!"ลูฟี่โดดเข้าไปยกหมัดใส่โมเลีย"งั้นก็ตามฉันมาซะดีๆ!!!!"
"ตูมมมมมมม!!!!!!"
โมเลียอัดไปอย่างรุนแรง คราวนี้เขาเดินโซเซ และคฤหาสน์ด้านหลังก็หักพังหล่นลงมา
"ฟู่ว"ลูฟี่พ่นอากาศปลิวออกไปก่อนมันจะตกลงมา
"โครม!!!!!"หอคอยคฤหาสน์ถล่มลงมาทับใส่โมเลียเต็มๆ
"เจ้าหมวกฟาง แกนะแก...ไปดูเอาเองก็แล้วกัน ไปดูที่นิวเวิร์ล ฝันร้ายที่แท้จริงกำลังรอแก"
"พรวด!!!!!"เงาทั้งหมดพุ่งออกมาจากปากโมเลีย
"เงากลับคืนมาแล้ว!!!"
แต่แล้วหอคอยหักครึ่ง ทำให้ไร้ที่บังแดดและแสงส่องเข้ามาหาพวกเขา
"ฟู่ๆๆๆ"กลุ่มโจรสลัดโรลิ่ง ลูฟี่ โซโล ซันจิ โรบินและวีวี่เริ่มลุกไหม้
"บ้าที่สุด!!!!"คิรัวร์รีบยกหินก้อนใหญ่เข้ามาบังด้านหน้าโรบินกับวีวี่ที่ยืนอยู่ใกล้กัน
"อึก...แฮ่กๆๆ"สองสาวต่างหอบเพราะเกือบตาย
"เงารีบกลับมาเร็วๆ!!!!"ลอร่าตะโกน
"ลูฟี่"คิรัวร์มองร่างของลูฟี่ที่เหลืออยู่แค่ครึ่งตัวแม้จะเอาเข้ามาหลังก้อนหินแล้ว
"ไม่จริง"เซียร์ยกมือปิดปาก
"ทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้ พวกนายอุตส่าห์ปราบโมเลียได้แล้วไม่ใช่รึไง"อุซปร้อง
"ลูฟี่!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น