ลำดับตอนที่ #162
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #162 : โทบิอุโอะไรเดอร์(RE2)
หมายเหตุ : จะเขียนให้คิรัวร์เป็นครึ่งมนุษย์เงืชาวแอตแลนติสไปจนถึง3D2Y ถ้าผลไม่พลิกล็อคไรเตอร์จะได้ไม่ต้องแก้ใหม่
____________________
ภายในฐานมารีนฟอร์ด คุมะกลับมาถึงและรายงานว่ากลุ่มหมวกฟางหนีไปได้
"พูดเป็นเล่นน่า บาโธโลมิว คุมะ แกบอกว่าพวกมันหลุดรอดจากความสามารถของแกไปได้อย่างงั้นเหรอ!? ขอเหตุผลที่มันดีกว่านี้หน่อย คนที่ต้องไปรายงานเบื้องสูงน่ะฉันนะเฟ้ย"
"ฮ่าๆๆ สมแล้วที่เป็นหลานของฉัน"
"หุบปากซะกาฟ ทั้งที่ได้รับคำสั่งให้จับตัวโจรสลัดทั้งกลุ่มแล้ว แต่ยังจับตัวลูฟี่หมวกฟางกลับมาไม่ได้ มันน่าอับอายที่สุด!!!!"
"ฮ่าๆๆ ทำใจร่มๆก็ได้เซ็นโงคุ"
"เอ๋?"
"ลูฟี่น่ะไม่ใช่คนที่พอล้มโมเลียได้แล้วจะเอาไปป่าวประกาศหรอก"
"ฮึ คุมะ แกคงไม่ได้ใจอ่อนเพราะเห็นว่าพวกมันบาดเจ็บหรอกใช่มั้ย ถ้าแกไม่ยอมเอาจริง การไล่ตามจับพวกมันก็คงไม่จบซะที ตอนนี้พวกมันเดินทางมาตามล็อคและกำลังเข้าใกล้ศูนย์บัญชาการของเราแล้วนะ"เซ็นโงคุกล่าว
"เออ จริงสิ ฉันได้ใบชาใหม่มาล่ะ เอาข้าวเกรียบมาทีซิ"
"เงียบไปเลยกาฟจะบ้าเรอะ!!!!"
_______________________
เรือซันนี่แล่นเรือไปตามล็อคโพสในวันที่อากาศแจ่มใส
"เฮ้อ นี่มันอะไรกันเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้อ"ช็อปเปอร์ถอนหายใจทุบเท้ากับราวกั้นเบาๆ
"ไม่ไหวนะแบบเนี่ย"อุซปกล่าว
"นั่นสิครับ"บรู๊คกล่าว
"ตกไม่ได้ซักกะตัว"ลูฟี่กล่าว
"แปลกจังเลยนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"มือไม่ขึ้นเลยนะ"อุซปกล่าว
"เฮ้อ น่าเบื่อชะมัด"ลูฟี่กล่าว
"น่า ทนอีกหน่อยนะครับ"บรู๊คให้กำลังใจ
"นี่นามิยังไม่ถึงเกาะมนุษย์เงือกอีกเรอะ!!!"ลูฟี่เอนหลังหันมาถามนามิที่ดื่มชาโต๊ะฟูกกลางเรือ
"โธ่เอ๊ย หนวกหูจริง ยังไงมันก็ใกล้จะถึงแล้วละน่า"นามิกล่าว
"มนุษย์เงือก นางเงือก โอ้!!!!!"ซันจินึกภาพนางเงือกสวยๆแล้วลุกขึ้นโลดเต้น"นางเงือกแสนสวยจ๋า นางเงือกที่ใฝ่ฝันอยู่ไหนหนอ"
"ฮึ"โซโลที่นอนใต้ต้นไม้รำคาญ
"ไม่เอาแล้วซันจิขอข้าวหน่อย"ลูฟี่กล่าว
"นั่นมัน!!!!"อุซปส่องกล้องดูเห็นปลาจำนวนมากกำลังมาทางนี้"สุดยอด ปลาฝูงเบ้อเร้อเลย"
"โยโฮ่ๆๆ เห็นมั้ยล่ะบอกแล้วช้าๆได้พรานเล่นงาน"บรู๊คกล่าว
"ฮิๆๆ จะตกให้เกลี้ยงเลย"ลูฟี่กล่าว
ปลาว่ายมาทางนี้
"มันตรงมาทางนี้ด้วย"
นามิเดินเข้ามาหาทั้ง4ที่กำลังตกปลา
"นามิก็จะตกด้วยเหรอ?"ช็อปเปอร์ยื่นตาข่ายจับให้
สายตานามิมองกระแสน้ำ
"อ้าวมีอะไรเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"แบบนี่มันแปลกๆนะ"
"เอ๋?"
ฝูงปลาว่ายผ่านเรือไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ เดี๋ยวสิเจ้าปลา"
"ทุกคนดูเมฆสิ"คิรัวร์ตะโกนขึ้น
ทุกคนต่างมองเมฆดำเริ่มเข้าปกคลุมท้องฟ้า
"แบบนี่มัน.."นามิกล่าว
"มีอะไรก็พูดสิอย่าทำแต่หน้าแบบดูท่าไม่ดีแล้วเงียบสิ"อุซปกล่าว
ทะเลรอบๆเรือกลายเป็นน้ำวนจำนวนมาก
"คลื่นงูทะเลนี่"นามิกล่าว
"คลื่นงูทะเล?"ช็อปเปอร์ถาม
"ทุกคนระวังตัวด้วย
น้ำวนพุ่งลอยขึ้นมาคดเคี้ยวเหมือนงู
"อย่างกับว่ามันมีชีวิตงั้นแหละ"โซโลกล่าว
"แบบนี้ท่าไม่ดีแล้ว"
"โยโฮ่ๆๆๆ ท่าจะเอาเรื่องนะเนี่ย"บรู๊คกล่าว
"ซันจิ!!!!"นามิตะโกน
"ไว้ใจได้เลยคุณนามิ"
"ซูม!!!!"คลื่นงูทะเลลูกหนึ่งพุ่งใส่เรือ
"ไม่ขยับเลย"ซันจิพยายามหันหางเสือหลบแต่มันไม่ขยับ
คิรัวร์ชักดาบชินโซริวออกมา
"แยกทะเล!!!!"
คลื่นสึนามิโดนผ่าเป็นสองเสี่ยงสลายไป
"เวพ่อนเลฟท์!!!!"แฟรงกี้กระสุนระเบิดคลื่นงูทะเลอีกอัน
"เฮ้ย มัวทำอะไรอยู่? บังคับเรือให้ดีๆหน่อยสิฟะ"
"หนวกหูเฟ้ย ก็คลื่นมันแรงตั้งขนาดนี้บังคับแทบไม่ได้เลย"
"ซูม!!!"คลื่นพุ่งมาจากด้านหน้า
"หมัดปืนยางยืด!!!"
"ซูม!!!!"คลื่นพุ่งมาจากด้านข้างใส่ช็อปเปอร์กับอุซป
"ฟุ่บ!! ฉัวะๆๆ"บรู๊คโดดฟันคลื่นและลงพื้น คลื่นงูทะเลหยุดชะงักไปก่อนเขาจะเก็บดาบเข้าฝัก
"ตูมมม!!!!"ตัวคลื่นระเบิดไป
"ปลอดภัยใช่ไหมครับ?"บรู๊คถาม
"อื้อ ช่วยไว้ทันพอดีเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"คลื่นงู เคยได้ยินชื่องูล้อคลื่นอยู่บ้างช่างเป็นชื่อที่เหมาะเหม็งจริงๆ โยโฮ่ๆๆๆ"
"นี่นาย ไม่ใช่เวลามาประทับใจนะเฟ้ย!!!"อุซปตะโกน
"หมัดปืนกลยางยืด!!!"
"โล่ดาว!!"
"ซากุระบานสะพรั่ง"
"เพลิงผลาญ!!!"
"พร36ประการ!!!"
"ฟันเท่าไหร่ก็ไม่หมดซักที"โซโลตะโกน
โรบินสร้างมือมาหมุนวนหยุดคลื่นไว้
"คิรัวร์คุง!!!"โรบินร้อง
"ฉันควบคุมคลื่นหนักแบบนี้ไม่ได้หรอก"คิรัวร์กล่าว
"เมื่อไหร่จะจบเนี่ย!?"
นามิส่องกล้องดู
"ลองบินหนีด้วยคูป์ เดอ เบิร์สท์ดูมั้ย?"แฟรงกี้ถาม
"มีวิธีนั้นด้วยนี่นา"
"ไม่ได้หรอก"นามิส่องดูด้านหน้าที่มีแต่คลื่นงูทะเล"มองไม่เห็นจุดที่คลื่นสงบเลย ถึงจะบินหนีด้วยคูป์ เดอ เบิร์สท์ก็เถอะ"
"เอ๋ ไม่จริงน่า!!!?"ช็อปเปอร์ร้อง
รอบตัวเรือซันนี่มีแต่คลื่นงูทะเลล้อมไว้นับไม่ถ้วน
"โยโฮ่ๆๆ ฟังกันสักเพลงมั้ยครับ!?"
"หา? พูดอะไรของนาย?"เซียร์ถาม
"เวลาแบบนี้มารื่นเริงกันไว้ดีกว่าครับ ไม่ว่าพายุหรือคลื่นลมแบบไหนมันก็ต้องสงบลงแน่นอนครับ มาทนกันอีกนิดเถอะ"
"เอาเลยๆ"ลูฟี่ตะโกน
"ถ้างั้น...ครืนๆๆ"บรู๊คจะเล่นเพลงแต่แรงสั่นสะเทือนทำให้เขาล้มลง
คลื่นงูทะเลขึ้นมาจากด้านล่าง ทำให้เรือซันนี่ลอยขึ้นฟ้าและตกลงมา ช็อปเปอร์หลุดจากเสากระโดงเรือ
"ช็อปเปอร์!!"
"จ๊าก!!!!"ช็อปเปอร์ตกจากเรือจะจมทะเล
"วืดๆๆ"แขนงอกจากเรือเป็นเชือกยาวจับขาเขาไว้ทัน
"แฮ่กๆ นึกว่าต้องตายซะแล้ว"ช็อปเปอร์กลับมานั่งบนดาดฟ้าเรือ
"นี่ ดูสิ"
"มองเห็นแล้ว เรดไลน์ล่ะ!!!"
ด้านหน้าพวกเขาเห็นเทือกเขาใหญ่สีแดงเหมือนตอนจะเข้าแกรนไลน์
"ในที่สุดก็มาถึง"นามิกล่าว
"วันนั้นก็มีพายุหนักแบบวันนี้เหมือนกัน"คิรัวร์กล่าว
"ในที่สุดหลังจากกินเวลาไปตั้ง50ปี"บรู๊คกล่าว
"ไปกันเถอะทุกคน"ลูฟี่กล่าว
"ตูม!!!!!!"เกิดคลื่นงูทะเลยักษ์ขึ้นมาด้านหลังเรือซันนี่
"โอ้โห ใหญ่เป็นบ้า!!!"ลูฟี่ตะโกน
"คุมเรือให้ดีๆล่ะ"คิรัวร์บอกซันจิ
"ไม่จำเป็นต้องให้แกสั่งหรอกน่า"ซันจิกล่าว
"ใช้แบ็คพายถอยหลังดูมั้ย?"แฟรงกี้ถาม
"คงหนีไม่ทันหรอกน่า"เซียร์กล่าว
"ซันจิ โต้ไปบนคลื่นนั่นเลย"นามิสั่ง
"รับทราบ"ซันจิกล่าว
"เฮ้ย ขึ้นไปเรอะ"แฟรงกี้ตกใจ
"ไว้ใจได้เลย ตอนที่ไปเกาะแห่งท้องฟ้าเคยเจอที่มันหนักกว่านี้ด้วยซ้ำไป"
"น็อคอัพสตรีมสินะ"ซันจิกล่าว
"ฮะๆ ตอนนั่นน่ะสนุกสุดๆไปเลยเนอะ"ลูฟี่กล่าว
"ไม่เห็นสนุกเลยสักกะติ๊ด"ช็อปเปอร์กล่าว
"ใช่ๆ ไม่สนุกเลยครั้งนี้ก็ไม่"อุซปกล่าว
"เห็น้วยคะ"วีวี่เสริม
"ไปเลย!!!!"ลูฟี่ตะโกน เรือซันนี่ลอยขึ้นคลื่นงูทะเล
"ถ้าเป็นแบบนี้ก็ใช้คูป์ เดอ เบิร์สท์ได้สบาย"แฟรงกี้กล่าว
"ทุกคน หุบใบเรือที"นามิกล่าว
ใบเรือซันนี่ถูกโซโลกับบร๊คหุบลง
"ไปละนะคูป์ เดอ เบิร์สท์!!!!"
เรือซันนี่พุ่งลอยออกจากคลื่นงูทะเลมายังที่อากาศแจ่มใสและตกลงสู่ทะเล
"รอดตายจนได้"ช็อปเปอร์กล่าว
"เฮ้อ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ"อุซปกล่าว
"โยโฮ่ๆๆ"บรู๊คหัวเราะ
กลุ่มหมวกฟางทุกคนของดูเรดไลน์
"ฮิๆๆ ในที่สุดก็มาถึงนี่จนได้"ลูฟี่กล่าว
"มองไม่เห็นยอดเลยใหญ่จัง!!!"ช็อปเปอร์กล่าว"เนี่ยเหรอเรดไลน์"
"ทำให้นึกถึงวันเก่าๆขึ้นมาแบบบอกไม่ถูกเลย"นามิกล่าว
"จากตอนนั้นมาเติบโตขึ้นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะพวกเราน่ะ"โซโลกล่าว
"นึกแล้วร้องไห้เลย ผ่านอะไรมาตั้งเยอะเลยนะ"อุซปร้องไห้
"ใช่ เราได้พบผู้คนตั้งมากมาย"เซียร์กล่าว
"ฮิๆๆ ยังไงซะก็มาถึงครึ่งทางแล้ว อีกฝั่งของแหลมแฝดที่เราเจอลาบูน มันเชื่อมกับกำแพงที่กั้นแบ่งทะเลออกจากกันตรงนี้ โชคดีที่มาถึงนี่โดยที่ไม่ต้องเสียใครไปสักคน"ลูฟี่กล่าว
"ฉันน่ะดูเหมือนจะข้ามรีเวิร์สท์เมาเทนต์มาจากเซาธ์บลูก่อนจะจำความได้อีกนะ แต่นั่นมันก็กว่า30ปีมาแล้ว"แฟรงกี้กล่าว
"ส่วนฉันก็ข้ามรีเวิร์สท์เมาเทนต์ไปอีสต์บลูตั้งแต่เมื่อ18ปีก่อน"เซียร์กล่าว
"ส่วนฉันน่ะมายังทะเลแห่งนี้จากเวสท์บลูเมื่อ5ปีก่อน"โรบินกล่าว
"ไว้เราเดินทางข้ามโลกที่เหลืออีกครึ่งแล้วก็จะได้เห็นกำแพงนี่กันอีกครั้ง พอถึงตอนนั้นฉันก็คือราชาโจรสลัด"ลูฟี่กล่าว
"เราต้องระวังกันไว้ให้ดีเพราะที่นี่อยู่ใกล้แดนศักดิ์สิทธิ์ของรัฐบาลโลกมารีจัวร์"คิรัวร์เตือน
__________________
เวลาต่อมาอุซปกับช็อปเปอร์กำลังเล่นน้ำอยู่ที่ชาแนล4ของโซลเดอร์ด็อกซิสเต็ม
"ฮะๆๆๆๆ"
"สระน้ำมหัศจรรย์นี่ยอดไปเลยนะอุซป"ช็อปเปอร์กล่าว
ขึ้นไปบนหอเฝ้ายาม โซโลกำลังยกที่ยกน้ำหนักอันใหญ่ด้วยสองมืออยู่
เขานึกภาพตอนที่ตัวเองแพ้ให้กับคุมะและต้องให้คิรัวร์แลกชีวิตตัวเอง
"เรามันยังอ่อนด้อย ต้องแข็งแกร่งกว่านี้"
ลูฟี่ โรบินและบรู๊คเข้าไปในชาร์คซับเมิร์ต3ลงใต้น้ำหาทางไปเกาะเงือก
"ว่าไงบ้าง โรบิน บรู๊ค ลูฟี่?"นามิถามผ่านหอยทากสื่อสาร
"ไม่ไหวมืดตึ๊ดตื๋อเลย"
"ว้าว มืดตื๊ดตื๋อ เดี๋ยวมีอะไรผ่านไปด้วย"ลูฟี่กล่าว
"ว๊าก สัตว์ประหลาดลูกตา ตายแหง แต่ว่าผมตายไปนานแล้วนี่นา โยโฮ่ๆๆๆ จริงสิคุณนามิ วันนี้ใส่กางเกงในแบบไหนเหรอครับ?"บรู๊คถาม
"หนวกหูจริงเลยตั้งใจหน่อยเซ่!!!!"นามิตะโกน
"เค้ากลัวอ๊ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เฮ้ย พวกนาย ชาร์ปซับเมิร์จหมายเลข3ดำลงไปได้แค่500เมตรนะระวังด้วยล่ะ"
________________________
"เอี๊ยดๆๆๆ"ใต้น้ำลงไปเรือชาร์ปซับเมิร์จส่งเสียงแปลกๆ
"เอ๋ เหมือนได้ยินเสียงเอี๊ยดๆจากตัวถังนะครับ"บรู๊คกล่าว
"ใช่ เพราะว่าเราดำลงมาลึกกว่า500เมตรแล้วยังไงล่ะ"โรบินกล่าว
"อ้อ งี้นี่เอง"บรู๊คเอากำปั้นทุบมือ"ไม่ใช่แล้ว แบบนี้เราก็ถูกแรงดันน้ำอัดบี้จนเละไม่มีเหลือน่ะสิครับ!!!"
ตอนนั้นเองเจ้าทะเลดูเหมือนกระต๋ายผสมจระเข้ว่ายเข้ามาใกล้
"อ๊ะ สัตย์ประหลาดตัวเมื่อกี้นี่ยังอยู่อีกเรอะ"ลูฟี่กล่าว
"ฮะๆ ปากใหญ่จังนะ"โรบินกล่าว
มันจะกินพวกเขาแต่โรบินขับเรือหนีทัน
"อันตรายจะถูกกินแล้ว"
"มันมาอีกแล้ว!!!"บรู๊คร้อง
_____________________
ขึ้นไปบนเรือคนอื่นรู้ว่าพวกลูฟี่กำลังหนีเจ้าทะเล
"แบบนี่คงไม่ไหวละมั้ง"แฟรงกี้กล่าว
"ฉันน่ะฟังแล้วไม่อยากนั่งชาร์ปซับเมิร์จเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ฉันด้วย"อุซปกล่าว
"คุณนามิ"ซันจิออกมาที่ดาดฟ้า"ทำทาร์ตหวานที่ได้มาจากธริลเลอร์บาร์คแสนอร่อยเสร็จแล้วครับ"
"ว้าวน่ากินจังเลย"นามิกล่าว
"ว๊าก มันตามมาแล้ว!!"บรู๊คร้อง
"ฮะๆๆ จะถูกกินแล้ว"ลูฟี่ร้องอย่างสนุกสนาน
"ท่าจะลำบากนะเนี่ย"นามิพูดพลางกิน"อร่อยจัง"
"อร่อยมาก"อุซป ช็อปเปอร์ แฟรงกี้ วีวี่และเซียร์พูดพร้อมกัน
"ท่าจะเป็นปัญหาเดียวกับตอนที่ไปเกาะท้องฟ้าละนะ"ซันจิกล่าว
"นั่นสินะ"นามิมองล็อคโพสที่ชี้ลง"อุตส่าห์รู้ว่าต้องไปทางไหนแล้วทั้งที แต่กลับไม่รู้ว่าจะไปได้ยังไง ทำยังไงถึงจะไปเกาะมนุษย์เงือกได้ล่ะเนี่ย"
ชาร์ปซับเมิร์จขึ้นมาบนผิวน้ำ ดูเหมือนจะหนีจากจ้าวทะเลมาได้
ลูฟี่ โรบินและบรู๊คออกมาจากเรือ
"กลับมาแล้วเรอะขอบใจมากนะ"นามิกล่าว
"ไม่มีทางเลย มองไม่เห็นอะไรที่ก้นทะเลเลย มันมีจริงๆเหรอเกาะมนุษย์เงือกเนี่ย"นามิกล่าว
"โยโฮ่ๆๆ ผมพึ่งเคยได้ดำน้ำครั้งแรกนี่แหละ"บรู๊คกล่าว
"ถ้าลงไปลึกกว่านี้ กว่าจะถึงคงตายไปซะก่อน"โรบินกล่าว
"แต่ว่าล็อคโพสก็ชี้ลงไปข้างล่างซะด้วยสิ ลำบากใจจัง รู้งี้ถามพวกลอร่าให้มากกว่านี่ก็ดี"นามิกล่าว
"ถามพวกปลาดีมั้ย?"เซียร์ถามมองคิรัวร์
"ลองดูแล้ว พวกปลาไม่รู้ทางไป มันคงอยู่ลึกมากนั่นแหละ"คิรัวร์กล่าว
จ้าวทะเลหัวกระต่ายโผล่ขึ้นมา
"ไอ้ตัวเมื่อกี้นี้นี่นา"ลูฟี่ร้อง
"มันตามมาแล้ว!!!!!"บรู๊คร้อง
บรู๊ครีบปีนบันไดเรือซันนี่ โรบินปีนบันไดมือของตัวเองและลูฟี่โดดมาที่หัวเรือสิงโตของซันนี่
"อย่าคิดว่าจะเอาชนะฉันตอนอยู่เหนือน้ำได้นะ ไรเฟิลยางยืด!!!!"ลูฟี่ยกหมัดชกจ้าวทะเลล้มลง
"ไงดี มันดูไม่ใหญ่แล้วล่ะ"อุซปกล่าว
"เหมือนๆกันกับออสน่ะนะ คิดว่าไม่น่าจะเป็นไรละน่า ฮะๆๆ"ช็อปเปอร์หัวเราะ
"พอได้เห็นออสแล้วเจ้านี้ดูเล็กไปเลยสินะ"วีวี่กล่าว
"ผลุบ"มีบางอย่างออกมาจากท้องจ้าวทะเล
"มีอะไรออกมาด้วย"ซันจิกล่าว
พวกเขามองดูบางอย่างลอยตกลงมาและมันดูเหมือนหางปลา
"นั่นปลาเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"คนเหรอ?"อุซปถาม
"หรือว่า"ซันจิร้องตาเป็นรูปหัวใจ
นางเงือกตกลงมาทับซันจิล้มลง ขณะที่บางอย่างใกล้ๆเหมือนจะเป็นปลาดาว
คนที่ทับซันจิเป็นหญิงสาวผมสีเขียว ตาสีม่วงออกแดง สวมเสื้อเชิ้ตสีเหลืองและมีครีบหางสีชมพู
"ว๊าย ทับคนแบนหมดแล้ว!!!!"นางเงือกมองซันจิ
"ขอโทษค่ะ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ"นางเงือกคว้าคอซันจิถาม
"โอ้ ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร ที่สำคัญกว่านั่นเธอคือ..."ซันจิถาม
"หรือว่าจะใช่จริงๆ...."นามิกล่าว
"นางเงือก!!!!"
นางเงือกหันมามองคนอื่น
"ว๊ากก!!!! ตกใจหมด มนุษย์เต็มไปหมดเลย!!!"
"อะไรน่ะ?"ลูฟี่กล่าว
"ทางนี้ต่างหากที่ต้องตกใจน่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เมื่อกี๊กำลังจะถูกย่อยพอดี ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้ทัน ฉันชื่อเคมี่ ฉันมักจะถูกสัตว์ประหลาดจับกินอยู่เรื่อย นับๆดูก็น่าจะสัก20ครั้งแล้วคะ"
"ถูกกินบ่อยไปแล้วนะนั่นน่ะ"อุซปกล่าว
"ต้องทำตอบแทนด้วยอะไรสักหน่อยแล้ว จริงสิ ทานทาโกยากิมั้ยค่ะ"นางเงือกถาม
"ทาโกยากิของโปรดเลยนะนั่นน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"เหรอค่ะ งั้นก็จ่ายมาคนละ500เบรีเลยค่ะ"เคมี่กล่าว
กลุ่มหมวกฟางประหลาดใจเมื่อโดนเก็บเงิน
"ขายของซะงั้น"ปลาดาวมาตบหน้าเคมี่
"อ๊า ผิดไปแล้วค่า!!!!!"เคมี่ร้อง
"นางเงือก!!! ใช่แล้ว นางเงือก สุดยอดอัญมณีแห่งท้องทะเล ใช่แล้ว นางเงือกมาปรากฎตัวให้เห็นแล้ว น่ารักที่สุด!!!!! เกิดมาพึ่งจะเคยเจอนางเงือกนี่แหละ ชื่อเคมี่จังเหรอครับ"ซันจิบ้าใหญ่
"ครั้งแรกที่ไหนกันเล่า นายเคยเจอก่อนหน้านี้ก็ป้าโคโคโระไง"โซโลกล่าว
ซันจิได้ยินแล้วเดินโซเซล้มลงพื้น
"ธริลเลอร์บาร์ค ไม่หรอก ไม่น่ากลัวสักนิ๊ด เท่าที่เคยเจอมาสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตก็คือนั่น"
"เอ่อ โทษทีซันจินึกว่าไม่เคยเจอก็แล้วกัน เราไม่เคยเจอนางเงือกกันเนอะ"อุซปกล่าว
"พวกนายนี่เสียมารยาทชะมัด"นามิกล่าว
"เอ๋ ป้าโคโคโระแกเป็นนางเงือกหรอกเหรอ เห็นเดินได้ไม่ใช่เหรอ?"ลูฟี่หันมาถามแฟรงกี้
"จริงสิ นายคงไม่รู้แหละ เพราะเรื่องมันเกิดระหว่างที่นายไปสู้กับคาราสึมะอยู่นี่นา"แฟรงกี้กล่าว
"ป้าโคโคโระนี่นะเป็นนางเงือก แค่คิดก็สยองสุดๆแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"นี่นายพูดตรงเกินไปแล้วยะ!!!"นามิชกหน้าลูฟี่
"เจ็บนะทำอะไรของเธอเนี่ยนามิ"
"ให้ตายสิเจ้าพวกผู้ชายพวกนี่ เห็นนางเงือกเป็นอะไรกันน่ะห๊ะ"นามิกล่าว
"แต่ว่าเป็นนางเงือกที่น่ารักมากเลยนะ"โรบินแสดงความเห็น
"โยโฮ่ๆๆ"บรู๊คเดินเข้าไปหาเคมี่แหม่ ผมเองก็พึ่งจะเคยเจอนางเงือกเป็นครั้งแรกเหมือนกัน ขอโทษนะครับ ผมขอยืมตังค์หน่อยได้มั้ยเอ๋ย"
"เปรี้ยง!!!!"ซันจิเตะบรู๊คกระเด็น
"จะยืมทำบ้าอะไร"
"ว๊าย โครงกระดูก"
"ดูสิ ทำให้เขากลัวใหญ่แล้ว ไปทางโน้นเลยไป!!!"
"หัวผมเปิดได้ด้วยนะ บรรเทิงใช่รึเปล่า"
"ไอ้บ้านี่!!!"ซันจิเตะแต่คราวนี้บรู๊คหลบ
"บรรเทิงมากเลยค่ะ"เคมี่ตรบมือ
"คุ้นเคยได้เร็วเป็นบ้า"อุซปกล่าว
"ว่าแต่เธออึออกยังไงเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ถามบ้าอะไรของแกฟะ!!!"ซันจิเตะใส่
"อ้อ อึน่ะเหรอค่ะ"เคมี่กล่าว
"ไม่อึเฟ้ย หนอยแกถามอะไรบ้าๆ"ซันจิยกเท้าเตะแต่ลูฟี่หลบ
"เคมี่ๆ แปลกจังเลยเนอะรู้สึกมั้ยว่าขาดใครไป ทายซิคนที่ไม่ได้ไปเฮฮากับเขาคือใครเอ๋ย คำตอบก็คือฉันไง"ปลาดาวที่โดนเมินหดหู่ตรงกำแพง
ลูฟี่ยืดแขนคว้าปลาดาวมา
"จริงดิ สงสัยมาสักพักแล้วนะ นี่เคมี่นี่อะไรเหรอ เจ้าถุงมือพูดได้เนี่ย"ลูฟี่ถาม
"ขอโทษนะคะลืมไปซะสนิทเลย สัตว์เลี้ยงฉันเองชื่อปั๊กกาปุก เป็นปลาดาวแล้วก็เป็นอาจารย์"
"อาจารย์"
"ใช่แล้ว อาจารย์ของฉัน"เคมียืนยัน
"หมอนี่เนี่ยนะ"ลูฟี่มองปลาดาว
"ฝากตัวด้วย"ปั๊กกาปุกพูดขณะถูกวางลง
"ปลาดาวนี่ก็พูดได้ด้วยเหรอ?"นามิถาม
"มีสัตว์เลี้ยงเป็นอาจารย์มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?"อุซปถาม
"ด้วยเหตุผลบางอย่างฉันถึงถูกเก็บมาเลี้ยง"ปั๊กกาปุกเริ่มเล่นกีร์ต้า"เคมี่มักจะให้หอยกาบกินเสมอ"
"อาหารสัตว์สินะ"นามิกล่าว
ปั๊กปากุเริ่มเล่นเพลงกีร์ต้าจนจบ
"โอ้วเย้ แต๊งกิ้ว!!"ปั๊กปากุชูนิ้วโป้งแต่ก็พบว่าไม่มีใครสนใจฟังเลย
"เสื้อคริมินัลนี่กำลังเป็นที่นิยมบนเกาะมนุษย์เงือกเลยล่ะ ตัวนี้ปั๊กปากุเป็นคนออกแบบล่ะ ฉันตั้งใจว่าสักวันจะต้องเป็นดีไซเนอร์ให้ได้"
"เป็นได้แน่ เป็นได้แน่นอนครับเคมี่จัง"ซันจิกล่าว
"ว้าว ขอบใจนะซันจิจิน"
"ไม่มีใครฟังเราเลย"ปั๊กปากุทรุดลงไปนอนหดหู่
"แล้วนี่นายทำไมพูดได้ล่ะ?"ลูฟี่หันไปถามปั๊ปปากุ
"ขอบใจมากที่ถาม"ปั๊ปปากุลุกขึ้นมา
"ฟื้นตัวเร็วเป็นบ้า"
"สมัยที่ยังเป็นเด็กฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนมาตลอด แต่พอรู้ว่าตัวเองเป็นปลาดาวก็พูดภาษาคนได้ซะแล้ว"
"แค่นั้นก็พูดได้แล้วเนี่ยนะ"ลูฟี่กล่าว
"ธรรมชาตินี่มันน่ากลัวจริงๆ โลกเราก็อย่างนี้ล่ะนะพวกนาย ตามนั้นแหละฉันคือปลาดาวปั๊ปปากุดีไซเนอร์ดาวรุ่งพุ่งแรง ขอบใจมากที่ช่วยฉันไว้นะพวกนาย"
"ก็พอดีแหละ พวกฉันกำลังเจอปัญหาที่แก้ไม่ตก ขอถามอะไรหน่อยจะได้ไหม?"นามิถาม
"นี่นามิ ทาโกยากิต้องมาก่อนสิ!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ใช่ๆ ทาโกยากิที่จะเลี้ยงตอบแทน งั้นเดี๋ยวต้องนัดฮัจจินที่ไหนสักที่ก่อน"
"ฮัจจิน?"
"ปุริๆๆๆๆ....แกร็ก!!!"
"ฮัลโหลฮัจจินนี่เคย์มี่พูดนะ ขอโทษที่หลงทางนะ ตอนนี้อยู่ไหนเหรอ?"
"โย่ เสี่ยงนี้มันเคย์มี่งั้นเหรอ?"
"ฮัจจิน?"
"นี่ไม่รู้เหรอว่าพูดกับใครอยู่? ไม่ใช่ฮาจิเฟ้ย"
"เอ๋!!!!!! ไม่ใช่ฮัจจินหรอกเหรอ!!?"
"มาคุโร่เองเฟ้ย ที่รู้จักกันดีในนามกลุ่มสามเกลอมาคุโร่ไง ดันพูดขึ้นมาเองซะได้"
"ดูท่าจะมีปัญหาซะแล้วสิ"โรบินกล่าว
"แล้วทำไมแกถึงได้มีหอยทากสื่อสารของฮัจจินได้ล่ะ?"เคมี่ถาม
"ฮ่าๆๆ พวกฉันจัดการเจ้าฮาจิแล้วน่ะสิเดาไม่ออกรึไง"
"โกหก!! ฮัจจินไม่มีทางแพ้พวกแกง่ายๆแบนี้หรอก"
"แหม ก็นั่นสินะ ทุกทีพวกฉันต้องแพ้เจ้าฮาจิยับแหละ แต่แบบว่าคราวนี้พวกฉันยืมมือโทบิอุโอะไรเดอร์ให้ช่วยน่ะ ฮ่าๆๆ"
"โทบิอุโอะไรเดอร์งั้นเหรอ!?"ปั๊ปปากุกล่าว
"นิว เคมี่ไม่เป็นไรใช่ไหม โชคดีจริงๆ"
"ฮัจจิน!! ถูกพวกนั้นเล่นงานเข้าจริงๆเหรอ!?"
"นิว แบบว่าประมาทไปหน่อย เธอห้ามมาที่นี่เด็ดขาดเลยนะ นิว เดี๋ยวฉันจัดการเจ้าพวกนี้แล้วจะกลับไปหา ไม่เป็นไรหรอก"
"ฮ่าๆๆๆ นี่เคมี่ฉันว่าจะเอาหมอนี่ไปขายทั้งอย่างนี้แหละ มนุษย์เงือกปลาหมึกหายากคงขายได้ราคาแน่ๆ อยากจะช่วยมันออกไปก็เชิญได้เลย พวกฉันอยู่แถวหมู่เกาะชาบอนดี้ ในทะเลที่ห่างจากโกรฟ44ไปทางตะวันออก5กิโลเมตร พูดให้ชัดคือรังของแก๊งโทบิอุโอะไรเดอร์ไงล่ะ"
"นิว ไม่ได้นะเคมี่ห้ามมาเด็ดขาดนะ!!"
"เงียบไปซะไอ้ปลาหมึกบ้า!!"
"โป๊ก!!! นิว!!"
"ขอลาล่ะ...แกร็ก!!"
"ฮัจจิน"เคมี่กล่าว
"นี่ แล้วทาโกะยาล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ไม่ใช่เวลามาถามงี้นะเฟ้ย!!!"ซันจิตะโกน
"แป๊บนึงนะ เสียงของคนที่ชื่อฮัจจินที่ได้ยินผ่านหอยทากสื่อสารเหมือนเคยได้ยินที่ไหนแฮะ ไม่สิ...คงคิดไปเอง ไม่น่าใช่หรอก"นามิพึมพำ
"ขอโทษนะลูฟี่จิน ทาโกะยากิที่จะเลี้ยงเนี่ยขอติดไว้ก่อนได้ไหม? ตอนนี้ฉันต้องรีบช่วยเพื่อนก่อน"เคมี่กล่าว
"เอ๋?"
"ไอ้บ้า!!!"
"เดี๋ยวก่อนนะเคมี่ อาจจะเหมือนเราเข้าไปสอดแต่ถ้าเธออยากจะไปช่วยเพื่อนล่ะก็พวกฉันจะให้ความร่วมมือเอง"นามิกล่าว
"อืมๆ"อุซปกับแฟรงกี้ด้านหลังพยักหน้า
"พูดผิดไปหน่อยเจ้าพวกนั้นจะช่วยเธอเอง"นามิชี้ด้านหลัง
"เธอนี่มัน!!"ทั้งสองโมโห
"เพื่อเป็นการตอบแทน เอาเป็นว่าเธอช่วยบอกทางพวกฉันไปยังเกาะมนุษย์เงือกล่ะเป็นไง?"
"เอ๋? ได้เหรอนามิจิน?"เคมี่ถาม
"แน่นอนอยู่แล้ว เนอะ คิรัวร์คุง ลูฟี่"นามิยิ้มมองแฟนเธอ
"อือ"ลูฟี่กล่าว
"ช่วยไม่ได้นะ"คิรัวร์ถอนหายใจ
"จะไปช่วยฮัจจินด้วยกันกับฉันใช่ไหมลูฟี่จิน?"เคมี่จิน
"ก็ได้หรอกว่าแต่ใครเหรอฮัจจินเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"เจ้าของร้านทาโกะยากิที่ฉันทำงานอยู่น่ะ ทำได้อร่อยที่สุดในโลกเลยละจ๊ะ"เคมี่กล่าว
"นี่เรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย นี่พวกเราต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ต้องช่วยทาโกะยากิออกมาให้ได้นะ
"โอ้!!!!"
"โอเคแล้วจ๊ะ รู้ที่อยู่ไหม?"นามิถาม
"เดี๋ยวนะ"เคมี่หยิบแผนที่ออกมา
"โกรฟ44คือเกาะที่ตั้งอยู่ทิศตะวันออกของหมู่เกาะตรงนี้ล่ะ ห่างจากหมู่เกาะไป5กิโลคือรังของพวกโทบิอุโอะไรเดอร์อยู่แถวๆนี้ล่ะนะ ส่วนที่ที่พวกเราอยู่ตอนนี้ก็คือตรงนี้"ปั๊ปปากุชี้จุดต่างๆ"เพราะงั้นถ้าเรามุ่งหน้าไปยังหมู่เกาะชาบอนดี้ก็จะเป็นทางผ่านพอดี ก่อนอื่นเราจะมุ่งหน้าไปทิศตะวันตก จากนั้นค่อยไปถามพวกปลาเอาก็รู้แล้ว"
"อืม เอาตามนั่น รีบไปกันเถอะ"เคมี่กล่าว"ว่าแต่ทางไหนตะวันตกนะ?"
หลายคนล้มลงพื้น
"คิรัวร์"ลูฟี่มองรองกัปตัน
คิรัวร์เดินไปที่ขอบเรือ
"พวกนาย!!!"
ไม่นานนักพวกปลาที่ได้ยินเสียงชาวแอตแลนติสก็พากันโผล่ขึ้นมา
"โอ้โห ปลาโผล่หน้ามาเต็มเลย"ลูฟี่ร้อง
"ไม่ได้เห็นนานแล้วนะ"นามิกล่าว
"อยากให้ช่วยบอกทางหน่อย!!!!"
พวกปลาก็ตอบเขากลับมา
"เขาบอกว่าพวกโทบิอุโอะน่ากลัว แต่ถ้าแค่ไปใกล้ๆก็จะนำทางให้น่ะ"คิรัวร์แปล
"เอ๋ คิรัวร์คุงเป็นมนุษย์เงือกเหรอ?"เคมี่ถามประหลาดใจ
"ฉันเป็นครึ่งมนุษย์เงือก สายพันธุ์ชาวแอตแลนติส"คิรัวร์กล่าว
"อะ....แอตแลนติส!!!!!!"เคที่กับปั๊กปากุตะโกน
"ขะ...ขออภัยที่เสียมารยาท!!!!"เคมี่กับปั๊กปากุรีบคุกเข่าลงคำนับ
"อะไรเนี่ย?"เซียร์ถาม
"จู่ๆเป็นอะไรไปน่ะ?"อุซปถาม
"ถึงชาวแอตแลนติสจะแข็งแกร่งมากก็เถอะ แต่ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้นี่นา"โรบินก็ประหลาดใจ
กลุ่มหมวกฟางมองการกระทำของเงือกทั้งสองอย่างงุงงง ยกเว้นคิรัวร์ที่หรี่ตาลง
"กะ...ก็ อย่างที่รู้ๆกัน ชาวแอตแลนติสอยู่จุดสูงสุดในเผ่าพันธ์มนุษย์เงือก เนื่องจากเป็นอาณาจักรที่มีทั้งกำลังและเทคโนโยยีชั้นสูงเหนืออาณาจักรอื่นๆ"เคมี่อธิบาย
"อาณาจักร เดี๋ยวนะ พวกมนุษย์เงือกไม่ได้มีแค่อาณาจักรเดี๋ยวเหรอ?"นามิถาม
"ใช่คะ หนึ่งในนั้นคืออาณาจักรแอตแลนติสที่เคยอยู่บนบกแต่จมลงใต้ทะเลไป แต่พวกเขาปรับตัวให้หายใจใต้น้ำได้ แต่ก็ทำให้หายใจไม่ได้เมื่อขึ้นมาบนบก พวกเขาจึงมักสวมชุดอุปกรณ์เวลาขึ้นมาเหนือน้ำ คนที่จะหายใจบนบกได้มีเพียงสายเลือดชั้นสูงเท่านั้น"
"หมายถึงราชวงศ์สินะคะ"วีวี่กล่าว
"ใช่แล้วคะ"เคมี่พยักหน้า
"อย่าล่อเล่นน่า หมอนี่ไม่มีทางเป็นเชื้อพระวงศ์ได้หรอก"ซันจิเยาะเย้ย
"มะ...มีข่าวลือเรื่องมนุษย์เชื้อสายแอตแลนติสที่อยู่กับมนุษย์คะ ซึ่งเขา--"
"อย่ามายุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่น"
"ขออภัยเพค่ะ"
"ว้าว แม่คิรัวร์เป็นเชื้อพระวงศ์เหรอ?"นามิถามได้กลิ่นทอง
คิรัวร์จ้องเธอตาดุทำให้ต้นหนเรือหงอไป
"นามิ อย่ายุ่งเรื่องนี้ดีกว่าคะ"วีวี่กล่าว นี่เป็นปัญหาในครอบครัวคิรัวร์เอง
"ราชวงศ์แอตแลติสเหรอ น่าสนใจแฮะ"โรบินพึมพำ
"นายเก็บความลับไว้ไม่บอกเราเลยนะ"เซียร์พูดไม่ค่อยพอใจ
"ฉันมีเหตุผลของฉัน"
"แต่ถ้าถึงเวลานายต้องบอกพวกเรา4คน"เซียร์จ้องเขาด้วยสายตามุ่งมั่น
"อืม"คิรัวร์ยิ้ม
"ว่าแต่ตอนนี้เรารีบไปช่วยฮาจิเถอะ"เคมี่ร้องกล่าว
"เคมี่ ถ้ามีเธออยู่ด้วยจะได้กินปลาเป็น2เท่าเลยสินะ"ลูฟี่ถาม
ซันจิดึงแก้มกัปตัน
"ระวังปากหน่อยนายนี่เดี๋ยวก็จับแล่ซะหรอก"ซันจิกล่าว
"ฉันทำไม่ได้หรอกคะ ฝีมือห่วยจะตาย"เคมี่กล่าว
"ไปได้พวกปลา!!"คิรัวร์ออกคำสั่งพวกปลา
พวกปลาต่างรวมตัวบอกทางเป็นลูกศร
"ว้าว ยอดไปเลยค่า!!!!"เคมี่ร้อง
"ถ้าเธอไม่ซุ่มซ่ามหัดฝึกให้ดีก็ทำได้เหมือนกันแหละ"ปั๊กปากุบอก
"เอาล่ะฉันไปคุมเรือดีกว่า"อุซปวิ่งไปที่คุมหางเสือ
"หันไปทางทิศ4นาฬิกานะ"โรบินบอก
"รับทราบ"
"ไปกันเถอะพวกเราทุกคน"ลูฟี่กล่าว
"โอ้!!!!!"
_________________________
เรือซันนี่ตามลูกศรปลาไปยังรังของโทบิอุโอะไรเดอร์
ตอนนั้นเองโซโลที่ฝึกเสร็จแล้วโดดลงมาจากหอเฝ้ายาม
"อ้าวโซโล"
"เดินเรือกันได้ซะทีนะ รู้แล้วเหรอว่าเกาะมนุษย์เงือกน่ะไปยังไง?"โซโลถามพลางเช็ดเหงื่อ
"เรื่องนั้นช่างเถอะดูนี่ก่อน นี่นางเงือกเคมี่ตัวเป็นๆเลยนะ ยอดเลยใช่ไหม?"ลูฟี่แนะนำ
"สวัสดีค่ะ"เคมี่ทักทาย
"นางเงือกเหรอ"โซโลนึกถึงโคโคโระแล้วภาพเลือนหายไป"พึ่งเคยเห็นนี่แหละ"
"ลบความทรงจำทิ้งไปเห็นๆ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เดี๋ยวเราจะอ้อมไปช่วยเพื่อนของยัยนี่ที่ชื่อทาโกะยากิกันสักเดี๋ยวนะ"ลูฟี่กล่าว
"แต่ว่าเป็นห่วงจังเลย เสียงของฮัจจินฟังดูค่อนข้างอ่อนแรง ต้องถูกพวกนั้นทำอะไรแย่ๆแน่เลยล่ะ"
"เอาน่า หมอนั่นอึดอย่างกับอะไรดีต้องไม่เป็นไรแน่ ว่าแต่พวกนายเถอะ อยู่ๆก็เข้ามาขอมีเอี่ยวด้วย มั่นใจเหรอว่าจะสู้กับพวกนั้นไหว?"ปั๊ปปากุถาม
"อืม ฉันเก่งนะ"ลูฟี่กล่าว
"ขอบอกไว้ก่อนนะว่าแถวๆนี้ไม่ได้มีแก๊งลักพาตัวแค่แก๊งเดียว มันมีกันไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ในหมู่เกาะชาบอนดี้เนี่ยธุรกิจค้ามนุษย์เป็นธุรกิจขนาดใหญ่เลยเชียวล่ะ"
"ธุรกิจค้ามนุษย์งั้นเหรอ ต่ำช้าจริงๆ"เซียร์พูดด้วยความโกรธ
"ในธุรกิจนั่นนางเงือกน่ะถือว่าเป็นของล้ำค่า พวกกลุ่มมาคุโร่ที่เป็นกลุ่มมนุษย์เงือกสามคนเล็งจะจับเคมี่ไปขายมาสักพักแล้วล่ะ บางทีฮาจิเจ้าของร้านทาโกะยากิอาจจะเข้าใจผิดคิดว่าที่พวกฉันยังไม่กลับไป เพราะว่าถูกพวกมาคุโร่จับเอาไว้น่ะ แต่ที่จริงพวกฉันอยู่ในท้องสัตว์ประหลาด"ปั๊กปากุกล่าว
"เฮ้อ ก็คงจะอย่างงั้นแหละ เพราะว่าฮัจจินน่ะเป็นคนที่อ่อนโยนแล้วก็เถรตรง เป็นความผิดของฉันเองแหละ"เคมี่กล่าว
"พอฟังเรื่องเจ้าปลาหมึกฮาจินี่แล้ว ชักจะนึกถึงภาพมนุษย์เงือกซื่อบื้อๆลอยขึ้นมาเลย"โซโลกล่าว
"ถ้าเจ๋งจริงคงไม่ต้องไปช่วยหรอก นี่ถูกจับไปได้ยังไง"คิรัวร์กล่าว
"ถ้าเป็นทุกทีฮาจิน่ะเอาชนะพวกนั้นได้สบายอยู่แล้ว แต่ใครจะไปนึกว่าโทบิอุโอะไรเดอร์ที่เขาลือจะมาแจมด้วย"ปั๊กปากุกล่าว
"มันใครกันละนั่น"แฟรงกี้ถาม
"เป็นพวกแก๊งลักพาตัวที่เข้ามาก่อความวุ่นวายในทะเลแถบนี้ช่วยนี่น่ะ ว่ากันว่าถ้าถูกมันหมายหัวแล้วไม่มีทางรอดเลย หัวหน้าของพวกมันเป็นชายใส่หน้ากากเหล็กชื่อดูวัล ไม่มีใครรู้ว่าหน้าตาที่แท้จริงเป็นยังไง ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังตามหาใครบางคนอยู่ ได้ยินว่าพวกมันตรวจดูเรือทุกลำที่แล่นผ่านเลยล่ะ"ปั๊กปากุกล่าว
"น่ารำคาญชะมัด"เซียร์กล่าว
"น่า ยังไงก็เถอะเคมี่ไม่ต้องห่วงไปหรอก เราจะช่วยทาโกะยากิออกมาให้ได้เลย"ลูฟี่กล่าว
"เจ้าของร้านทาโกะยากิเฟ้ย"
"ขอบใจมากนะลูฟี่จิน"เคมี่กล่าว
"ดีล่ะ ถ้างั้นบรู๊ค ขอเพลงที่มันรื่นเริงๆทีซิ"
"โยโฮ่ๆๆๆ ด้วยความยินดีครับ"
บรู๊คเริ่มเล่นเพลงเหล้าบิงส์ แฟรงกี้กับลูฟี่เต้นไปรอบๆดาดฟ้า ช็อปเปอร์กับปั๊ปปากุหมุนตัว นามิตรบมือ
"ฮะๆๆ"เคมี่หัวเราะตรบมือตามนามิ ใครจะคิดว่าโจรสลัดสนุกสนานกับแบบนี้
อยู่พวกปลาที่ว่ายเป็นลูกศรก็กระจัดกระจายหนีลงน้ำไป
"เฮ้ นั่นมัน เฮ้ เกิดเรื่องแล้ว"อุซปตะโกน
ทุกคนมองไปที่พวกปลาก็เห็นว่าหนีไปหมด ขณะที่คิรัวร์เงี่ยหูฟัง
"มีอะไรเหรอเคมี่?"นามิถาม
"พวกปลาบอกว่าขอโทษที่มาส่งได้แค่นี้น่ะ"คิรัวร์แปล
"อะไรนะ ทำไม?"ลูฟี่ถาม
"หวา มันมาแล้วพวกโทบิอุโอะไรเดอร์"ปั๊กปากุร้อง
ลูฟี่ยืดแขนไปยืนที่หัวเรือ
"ไหนล่ะไม่เห็นมีอะไรเลย"
เคมี่เริ่มวิ่งไปหาลูฟี่อย่างยากลำบาก
"เคมี่ไม่ได้นะต้องซ่อนตัวสิ"นามิกล่าว
เคมี่ไม่สนรีบไปที่หัวเรือ
"ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ที่ทะเลอยู่บนฟ้า"เคมี่กล่าว
ลูฟี่เงยหน้ามอง ก็เห็นคนขี่เครื่องบินที่รูปร่างเหมือนปลามีปีกบินพุ่งบินต่ำลงมาผ่านเรือไป
"ปลาบินได้!!!"อุซปร้อง
"เท่เป็นบ้า"
"ไม่ใช่เวลามาปลื้มนะ"
"บ้าเอ๊ย พวกมันบุกโจมตีถึงที่เลย"
"ปลาบินเนี่ยมันบินได้แบบนี้เลยเรอะ"
ปลาบินวงรอบเรือซันนี่
"เฮ้ เห็นรึเปล่า?"
"เออ เห็นสิ ไม่ผิดแน่พวกโจรสลัดหมวกฟาง"
"รีบติดต่อไปเร็ว"
"รับทราบ"
"ตั้งใจว่าจะมาจับนางเงือกตัวเดียวแท้ๆแต่ดังถูกหวยเข้าซะได้"
"ท่านดูวัลต้องดีใจจนตัวสั่นแน่"
ปลาบินพุ่งกลับมาหาเรือซันนี่
"มันวกกลับมาแล้ว!!!"ซันจิตะโกน
"ไม่ต้องมาก็ได้"อุซปหันเรือหนีให้เร็วที่สุด
พวกปลาบินทิ้งระเบิดลงมา
"ระเบิดงั้นเหรอ"คิรัวร์ชักดาบออกมา
"หนอยแน่ หมัดปืนยางยืด"
"คลื่นดาบเฉือนนภา"
หมัดและคลื่นดาบฟันทำลายระเบิดไป
"เกือบไปแล้ว"อุซปกล่าว
"ระวังนะคะ ถ้าปลาบินแตะผิวน้ำแล้วมันจะบินต่อไปได้อีก5นาทีคะ"เคมี่เตือน
ทางด้านพวกปลาบินกำลังติดต่อหัวหน้า
"ครับ ไม่ผิดแน่นอนครับท่านดูวัล พวกมันจริงๆครับ เอ๊ะ ว่าไงนะครับ เฮ้ย ถอยก่อน หัวหน้าสั่งให้ถอยก่อน"
"ว่าไงนะ อย่าพูดบ้าๆน่า"
"เป็นคำสั่งของท่านดูวัลนะเฟ้ย"
"กำลังได้ที่อยู่เชียว"
กลุ่มหมวกฟางมองพวกปลาบินถอยหนีไป
____________________
ในเกาะท่าเรือสร้างจากไม้ รูปร่างคล้ายเกือกม้า
"เฮ้ย มาคุโระ"
"ขอรับท่านดูวัล"
"ดูเหมือนนางเงือกที่แกล่อมาให้ติดกับน่ะ จะอยู่บนเรือของพวกโจรสลัดนะ"
"เอ๋ บนเรือโจรสลัด เคมี่น่ะเหรอ?"
"เพล้ง!!!!!"ดูวัลบี้แก้วน้ำไวน์แตกกระจาย
"รอแทบไม่ไหวแล้วๆ ไอ้โจรสลัดกลุ่มนั้นนั่นแหละที่ฉันคอยพวกมันมาตลอด จะฆ่าให้ได้เลยไอ้ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของฉันป่นปี้!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น