NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #171 : เกาะอเมซอน ลิลลี่(RE2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.77K
      78
      31 ธ.ค. 61

    โกรฟเบอร์41

    ดูวัลและพวกโทบิอุโอะไรเดอร์รออยู่ที่เรือซันนี่

    "หืมม์"ดูวัลพึมพำ

    "บอส นายน้อยหมวกฟางและเพื่อนๆของเขามาสายจัง"

    "หวังว่าคงไม่โดนพวกทหารเรือจับไปนะ"

    "ผมได้ยินมาว่าที่ท่าเรือวุ่นวายสุดๆเลย"

    "ในเวลาแบบนี้พวกเราต้องระวังตัวไว้เป็นอย่างดี พวกเราไม่อยากให้เจ้าบ้าที่ไหนวิ่งบนเรือให้วุ่นวายหรอก พวกเราต้องคอยคุ้มกันอย่างแน่นหนาจนกว่านักคลุมเรือจะมาที่นี้ นี้คือหน้าที่ของเหล่านักซิ่งชีวิตโปรยกุหลาบ"

    "ครับบอส!!!!"

    __________________________

    โกรฟเบอร์1 ร้านค้ามนุษย์

    "ยังจับพวกมันไม่ได้อีกงั้นเรอะ!?"

    "ตอนนี้พลเรือเอกคิซารุกำลังไปตามล่าตัวพวกมันอยู่ เหลือแต่รอเวลาเท่านั้นเองครับต้องจับได้แน่ๆ"

    "ไอ้พวกหมาเลี้ยงเสียข้าวสุก"

    ชาลูเลีย ชาวมังกรฟ้าโกรธแค้นเมื่อเห็นพ่อและพี่ชายเธอโดนทำร้ายบาดเจ็บหนักด้วยฝีมือโจรสลัดที่พยายามช่วยนางเงือก

    "ทั้งท่านพ่อและท่านพี่ของเราถูกมันทำจนเป็นแบบนี้ แถมยังปล่อยให้ทาสของพวกเราหนีไปหมดอีก"

    ลอสเวิร์ดและชาร์ลอสหมดสติและมีผ้าพันแผลเต็มตัว

    "มันคิดว่าสายเลือดของเหล่าผู้สร้างโลกนี้เป็นอะไรกัน จับตัวได้เมื่อไหร่จะให้ลิ้มรสชาติของการตกนรกทั้งเป็นจนต้องคลานขอให้ยกโทษให้เลย"

    _________________________

    ร้านแช็คกี้โกรฟเบอร์13

    "ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกใจไม่ค่อยดีเลย พวกลูฟี่จินจะปลอดภัยมั้ยนะ"เคมี่กล่าว

    "อะไรกันนี่เคมี่ อย่าพูดให้ฉันพลอยเป็นห่วงไปด้วยสิ"ปั๊กปากุกล่าว

    "พวกนั้นน่ะแข็งแกร่งจะตายไม่ต้องห่วงไปหรอกเคมี่"

    "ถ้าเป็นงั้นจริงก็ดี"

    "คู่ต่อสู้คือพลเรือเอกของกองทัพเรือ ถึงจะเป็นพวกมังกี้จังก็เทียบกับคนคนนั้นไม่ได้หรอก ทะเลต่อจากนี้เป็นทะเลคลั่ง คลื่นยักษ์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจะถาโถมเข้ามา พวกเขาจะยอมแพ้ต่อคลื่นเหล่านั้นไม่ได้ นั่นไง ได้ยินมั้ย?"

    "เอ๋?"เคมี่ถาม

    "เสียงของยุคสมัยใหม่ที่กำลังจะเริ่มไงล่ะ"แช็คกี้กล่าว

    _______________________

    "ตึง!!!!"คิรัวร์ตกลงมากระแทกเกาะในป่าแห่งนึงหลังลอยมา3วัน

    ซึ่ง3วันที่ผ่านมาทำให้บาดแผลที่เขาโดนยิงด้วยลำแสงทุเลาลงแล้ว 

    "ตึง!!!!"ลูฟี่ตกลงมาเป็นคนต่อไป

    "ดีจังที่เราเป็นยาง.....คิรัวร์!!!!!"ลูฟี่กระโดดกอดคิรัวร์ ดีใจที่พวกเขาไม่ตาย

    "ปล่อยได้แล้ว"

    "โอเค"ลูฟี่รีบปล่อย

    "ถ้าทุกคนปลอดภัยหมดก็ดีนะ"ลูฟี่กล่าว

    "เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?"

    "ทุกคนต่างโดนเจ้าคุมะแตะแล้วหายไป"ลูฟี่กล่าว"ว่าแต่ที่นี่ใช่หมู่เกาะชาบอนดี้รึเปล่าเนี่ย"

    "ถ้างั้นฉันว่าทุกคนคงกระจายไปตกที่ไหนสักแห่งแล้ว"คิรัวร์พูดพลางลูบคางพึมพำ"ว่าแต่ทำไมไม่ฆ่าเราแต่กลับส่งเราลอยเหมือนช่วยหนี"

    "หิวข้าวแล้ว!!!!"ลูฟี่วิ่งไป

    "ตึง!!!!"คิรัวร์รู้สึกถึงอันตรายหลบหมูป่าที่ขวิดเขาใส่ด้านหลัง

    "ลูฟี่ ตรงนี้หมีหมูป่า"คิรัวร์ชี้ด้านหลัง

    "หมัดปืนกลยางยืด!!!!"

    เวลาต่อมาลูฟี่กับคิรัวร์กินหมูป่ายักษ์ย่างไฟ ลูฟี่กินจนท้องโต

    "ฉันขอนอนหน่อยนะ"คิรัวร์พูดแล้วงีบหลับไป

    ลูฟี่ที่กินอิ่มแล้วนึกถึงเพื่อนๆทุกคนที่ตอนนี้กระจัดกระจายกันไปและนึกโกรธและเศร้าที่ปกป้องพวกเขาไม่ได้เลย เขาเหลือบไปเห็นเห็ดสีเขียวๆ

    "นี่มันเห็ดหัวเราะนี่นา เวลาแบบนี้ต้องเจ้านี่แหละ"ลูฟี่กินเข้าไป

    "ฮ่าๆๆๆ สนุกเป็นบ้า ลองกินมั่วไปดีกว่า"

    ลูฟี่ลองกินเห็ดอีกอัน

    "ว๊ากกกก ฉันโกรธแล้ว สนุกจริงๆ ลองอีกหลายอันเลย"

    ลูฟี่กินเห็ดหลากสีเข้าไป

    ______________________

    ผู้หญิงสามคนเดินมาพบลูฟี่ที่มีเห็ดขึ้นเต็มและคิรัวร์ที่งีบหลับไป

    คนแรกเป็นหญิงสาวอายุพอๆกับนามิ ผมสีบลอนด์ มีขาเรียวยาว ตัวเธอใส่ชุดที่ทำจากขนสัตว์และมีงูพันรอบตัว

    คนที่สองเป็นหญิงสาวร่างอ้วนใหญ่ มีหน้าตาเหมือนผู้ชาย ผมสีชมูและคางออกเหลี่ยม

    คนที่สามเป็นหญิงสาวที่ตัวสูงใหญ่มากแต่มีรูปร่างผอม เธอมีใบหน้าที่ดูเด็ก มีผมยาวสีน้ำตาลและมีงูพันรอบตัวเช่นกัน

    "มากาเร็ต"หญิงร่างอ้วนเรียกหญิงผมทองหรือมากาเร็ตมา

    "อะไรเหรอสวีทพี?"มากาเร็ตถามหญิงร่างอ้วนใหญ่

    "นี้มันอะไรกันหนอ?"หญิงอ้วนหรือสวีทพีกล่าว

    "อะไรเนี่ย"มากาเร็ตมองร่างเห็ดเต็มตัวของลูฟี่"นี่มันคนไม่ใช่เหรอ?"

    "มีเด็กหนุ่มงีบหลับตรงนี้ด้วยคะ"คนร่างยักษ์ชี้คิรัวร์ที่หลับอยู่

    "เด็กในหมู่บ้านรึเปล่า?"สวีทพีถาม

    "ไม่รู้เหมือนกัน มีแต่เห็ดขึ้นตามตัวเต้มไปหมดเลยนะเนี่ย เขากินเห็นงอกบนตัวเข้าไป ถ้าปล่อยเอาไว้เห็ดพวกนี้จะดูดพลังชีวิตของเด็กคนนี้ไปเรื่อยๆจนตาย"มากาเร็ตหยิบเห็นงอกบตัวขึ้นมา

    "ถ้างั้นก็อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย"สวีทพีบอก

    "อาเฟลันดร้า พวกเด็กพวกนี้กลับหมู่บ้านกันเถอะ"

    "ค่า"หญิงร่างยักษ์ อาเฟลันดร้ายกมือทำความเคารพแบบทหาร

    "อุ้มเด็กพวกนี้แล้วพากลับหมู่บ้านกันเลย"สวีทพีกล่าว เธออุ้มคิรัวร์ ขณะที่อาเฟลันดร้าอุ้มลูฟี่

    ______________________

    ลูฟี่กับคิรัวร์ถูกพาไปหาหมอในหมู่บ้านที่ชื่อเบลาดอนน่า โดยที่พวกมากาเร็ตก็พยายามถอนเห็ดจากตัวลูฟี่

    ขณะเดียวกันเบลาดอนน่าได้รักษาแผลที่ท้องที่เหมือนโดนบางอย่างยิงทะลุร่างให้ดีขึ้น

    "ให้ตายเห็ดพวกนี้ถอนยากจัง"มาร์กาเร็ตกับสวีทพีดึงเห็ดออก

    "มากาเร็ต พาคนแปลกหน้ามาทำไมเนี่ย"หญิงสาวผมดำหางม้าถาม

    "เพราะเห็นว่ากำลังจะตายน่ะสิ อาจจะเป็นเด็กในหมู่บ้านก็ได้มันช่วยไมได้นี่"

    เห็ดถูกถอนออกจนหมดจนเหลือแต่รากที่ยังติดอยู่

    เบลอนจุดไฟหย่อนลงบนตัวลูฟี่

    "พรึ่บ!!!!"ตัวลูฟี่โดนเผาย่างทั้งตัวทำให้รากไม้ไหม้ไปหมด

    "ร้อนๆๆๆๆ"ลูฟี่ร้อง

    "เบลาดอนน่าแบบนี้มันไปเกินไปเหรอ?"มาร์กาเร็ตถาม

    "ถ้าไม่ทำแบบนี้เดี๋ยวมันจะงอกขึ้นมาอีก"

    "ตึง!!!!"ไฟดับลูฟี่หมดสติไปอีกครั้ง

    "หมดสติไปอีกแล้ว"มาร์กาเร็ตกลา่ว

    "จะยังไงก็เถอะ นอกจากเห็ดแล้ว เด็กทั้งสองคนมีแผลเต็มตัวเลย"

    "จริงด้วย"

    "อย่างกับเพิ่งผ่านการต่อสู้มาอย่างดุเดือด ต้องรักษาแผลพวกนี้ด้วย โทษทีนะมาร์กาเร็ตช่วยพาเด็กสองคนนี้ไปล้างตัวที่ลำธารทีสิ"

    "อืม เข้าใจแล้ว"มาร์กาเร็ตกล่าว

    ___________________________

    ลูฟี่กับคิรัวร์ในสภาพเปลื่อยถูกสาวๆพาไปล้างตัวที่สระ ขณะที่สาวคนอื่นๆล้างตัวให้คิรัวร์ มาร์กาเร็ตกับสวีทพีล้างตัวให้ลูฟี่

    "สุดท้ายก็ไม่ใช่เด็กในหมู่บ้านเนอะสวีทพี"มาร์กาเร็ตกล่าว

    "เอ๊ะ ดูนี่สิ ยังมีเห็ดเหลืออยู่อีกต้นนึง สงสัยเมื่อกี้เราจะไม่ทันเห็น"สวีทพีกล่าว

    "แต่ว่ารูปร่างมันไม่เหมือนกับเมื่อกี้นี่ รูปร่างมันแปลกๆนะ"มาร์กาเร็ตกล่าว

    "ข้างล่างมีอะไรอยู่ด้วย เห็ดถุงเหรอ ยังไงก็ต้องถอดออก

    สวีทพีพยายามดึงเจ้าโลกลูฟี่ออกแต่มันยืดออกมา

    "ดึงไม่ออก ทำไมมันยืดได้เนี่ย"

    "พวกเธอล้างนานเกินไปแล้ว เธอคนนั้นไม่ใช่เครื่องประดับนะ"

    "เอ้านั่นไง ท่าทางจะเจอปัญหาเข้าแล้วสิ"

    "จะยังไงก็เถอะ ไม่มีหน้าอกเลยนะ สองคนนี้แบนราบเลย"

    "เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"

    ทุกคนหันไปมองเห็นหญิงชราร่างเตี้ยผมขาวเดินถือไม้เท้างูเข้ามา

    "ท่านยายเนียว ที่ตัวเด็กคนนี้มีเห็ดต้นนึงติดอยู่แต่ดึงไม่ออกน่ะคะ"

    "ไหนดูหน่อย อืม ใครหว่า...ดะ เด็กสองคนนี้"ยายเนียวสีหน้าตกใจ"เป็นผู้ชายไม่ใช่เรอะ"

    ผู้หญิงทุกคนตกตะลึง

    "เอ๋!!!!?"

    "นี่น่ะเหรอผู้ชาย? เพิ่งจะเคยเห็นนี่แหละ"มาร์กาเร็ตกล่าว

    ที่แห่งนี้คือเมืองของเผ่านักรบหญิง เผ่าคุจา เกาะสตรี อมาซอน ลิลลี่ ไม่มีใครเคยนึกฝันมาก่อน ไม่มีใครเคยได้เหยียบย่างเข้าไป ถ้าหากว่าคุณยังเห็นว่าชีวิตตัวเองมีค่าอยู่ล่ะก็นะ

    ________________________

    อมาซอน ลิลลี่เป็นเกาะที่ภูเขาหินสูงใหญ่ตรงกลางและล้อมรอบด้วยป่า ในภูเขามีหลุมขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างกำแพงล้อมเป็นหมู่บ้านที่มีแต่สตรี

    ทุกครั้งเกาะสตรีจะออกทะเลและกลับมาพร้อมเด็กที่ตัวเองคลอด ด้วยเหตุผลบางอย่างสตรีจากเกาะนี้ไม่เคยให้กำเนิดผู้ชาย

    หมู่บ้านเหมือนป้อมปราการใหญ่ มีตลาดไว้ค้าขายและยังมีเวทีประลอง

    ไม่ว่าคนงานหรือกรรมกรก็เป็นผู้หญิงทั้งนั้น เหล่าสตรีถูกฝึกวิธีของนักรบมาตั้งแต่เกิด ที่นี่ไม่มีที่สำหรับบุรุษที่ละโมบและโง่เขลา

    เหนือสิ่งอื่นใด สตรีบนเกาะนี้ล้วนแข็งแกร่งกันทุกคน ที่อาณาจักรนี้ผู้แข็งแกร่งคือผู้ที่งดงาม

    หากมีชายใดหลงเข้ามาที่นี่ก็จะถูกจัดการจนสิ้น

    ภายในห้องขังลูฟี่กับคิรัวร์อยู่ในกรง

    "ผู้ชายสองคนนั้นตื่นแล้ว"

    ลูฟี่กับคิรัวร์ตื่นแล้วเห็นหญิงสาวจำนวนมากกำลังมองพวกเขาผ่านหน้ากรงขัง ตัวของพวกเขามีผ้าพันแผลคลุมไว้รวมถึงส่วนเจ้าโลก

    "ขยับแล้ว ดูสิเธอ ไม่มีหน้าอกเลยสักนิด"

    "ดูหยาบๆเถื่อนๆแปลกจังเลย"

    "ผมก็กระเชิงแปลกๆ ผอมๆ แล้วก็ดูอ่อนแอจัง"

    "เอาแต่นอนตลอดเลย"ลูฟี่กล่าว

    "เห็นบอกกันว่านอนไปกินไปได้ด้วยล่ะ รู้รึเปล่า?"

    "ผู้ชายนี่กินอะไรเป็นอาหารเหรอ?"

    "ฉันว่าคงจะกินอะไรก็ได้มากกว่านะ"

    "นี่สาวๆขอถามหน่อย เกาะนี้คือที่ไหนและเสื้อผ้ากับดาบฉันไปไหน?"คิรัวร์ถามขึ้น

    "พูดแล้ว!!!!"

    "อะไรของพวกเธอฉันก็แค่พูด"คิรัวร์ถาม แต่เขาสังเกตว่าบนเกาะนี้มีแต่ผู้หญิง

    "เธอชื่ออะไร?"

    "นามิคาเสะ คิรัวร์"

    "เราจะบอกเขาไปดีไหม"

    "ที่นี่คือเกาะอมาซอน ลิลลี่ เป็นเกาะสตรี"

    "แปลว่าที่นี่ไม่มีผู้ชายสินะและพวกเธอไม่เคยเห็นผู้ชายมาก่อน"

    "ใช่ ผู้ชายถูกห้ามเข้าที่นี่ นั่นทำให้พวกเธอโดนขัง..."มาร์กาเร็ตอธิบาย

    "หมวกของฉัน นั่นไง"ลูฟี่เห็นสวีทพีถือหมวกฟางเขาอยู่

    ด้านคิรัวร์ก็เห็นชุดตัวเองอยู่ในมือสวีทพี

    "เอาคืนมา!!"

    ลูฟี่ยืดแขนไปคว้าหมวกฟางจากสวีทพีมาสวมไว้

    "ฟุ่บ!!!!"ส่วนคิรัวร์ใช้โซลโผล่มาหน้ากรงและเอื้อมมือไปคว้าชุด กางเกงและเสื้อโค๊ตเขาที่มาร์กาเร็ตถืออยู่ไป

    "แขนยืดได้!!!"

    "เด็กคนนั้นเร็วมากเลย"

    "ร่างกายทำมาจากอะไรเนี่ย"

    "พวกเธอไม่รู้เรื่องผลปีศาจเหรอ?"คิรัวร์คิดในใจขณะมองชุดตัวเอง

    "พวกผู้ชายสามารถยืดแขนได้ น่าตกใจจริงๆ ต้องจดๆ ชักจะน่าสนใจแล้ว"

    "เฮ้ เธอคนที่จะจดน่ะ"คิรัวร์เรียกเธอ

    "เอ่อ คะ"ผู้หญิงถือสมุดจดกล่าวรู้สึกเกรงจนตอบรับ

    "ผู้ชายน่ะยืดแขนไม่ได้หรอกนะ เป็นเฉพาะไอ้หมอนี่"คิรัวร์ชี้ลูฟี่

    "เอ๋ ทำไมล่ะ?"ผู้หญิงสงสัยยังจดต่อ

    คิรัวร์ไม่รู้ว่าถ้าบอกเรื่องผลปีศาจแล้วจะเป็นยังไงเพราะเขายังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกฎเกณฑ์ที่นี่

    "ถ้าเธอได้ออกทะเลสักวันจะรู้"คิรัวร์ตอบขณะคลีชุดดูชุดสีดำลายดอกไม้

    "พวกเธอทำอะไรชุดฉันเนี่ย"

    "ก็เสื้อลายดอกไม้สวยๆไง"

    "ไม่เอา ให้ตายสิ"คิรัวร์ลงมือใช้เวท พร้อมหาเครื่องมือในคุกมาทำ

    "แว็บๆๆ"

    "เขาทำอะไรน่ะ"

    "มือเรืองแสงได้ด้วย"

    "เสร็จซะที"คิรัวร์ยกเสื้อโค๊ทที่เป็นเสื้อโค๊ทดำเหมือนเดิมหลังเย็บผ้าใหม่ด้วยเวทมนตร์

    "อ้าว กลับเป็นตัวเก่าแล้ว"

    "ดูไม่เห็นสวยเลย"

    "ฉันก็ชอบของฉันละน่า"คิรัวร์พูดแล้วใส่เสื้อ

    "เขาใส่เสื้อหนาสีดำทั้งตัวเลย"

    "ผู้ชายชอบของเก่าๆ"

    "จะเก็บข้อมูลยังไงก็เชิญเถอะ"คิรัวร์ปลงใจ

    "ทำไมต้องใส่สีดำ"

    "ก็ฉันชอบสีดำนี่นา"คิรัวร์กล่าว

    "ฉันชอบสีแดงมากกว่า"ลูฟี่เสริมอีกคน

    "ผู้ชายมักชอบใส่สีดำกับแดง"ผู้หญิงคนนั้นจด

    "นี่เธอชื่ออะไรเหรอ?"มาร์กาเร็ตถามลูฟี่

    "ฉันชื่อลูฟี่ อ้าว ทำไมฉันโป๊ล่ะ"

    "หัวช้าจริง!!!!"พวกผู้หญิงตะโกน

    "มันเย็นๆโล่งๆชอบกล เห็นเสื้อผ้าของฉันมั่งไหม?"

    "ผู้ชายนั้นหัวช้าและเลือกที่จะปกปิดหัวก่อนร่างกาย--"

    "ก็บอกว่าไม่ใช่ไง"คิรัวร์แย้ง เรื่องนี้ในฐานะผู้ชายยอมไม่ได้

    "เอ๋ ไม่ใช่เหรอ?"เธอถาม

    "ฟังให้ดีนะ ไอ้หมอนี้มันซื้อบื้อ ติงต๊อง งี่เง่า และห่วงหมวกฟางที่เป็นของสำคัญเท่านั้น อย่าเอาฉันไปเทียบเจ้านี่ที่มีสมองเท่าลิงนะ"คิรัวร์ชี้ใส่ลูฟี่

    "แกว่าใครฟะ!!!!"ลูฟี่ตะโกนใส่คิรัวร์

    "ก็แกนั่นแหละ"คิรัวร์ตะโกนใส่

    "เปรี้ยงๆๆๆผัวะๆๆๆ"ลูฟี่กับคิรัวร์ตีกันเอง

    "ทะเลาะกันแล้ว"

    "พวกผู้ชายนั้นชอบทะเลาะกัน"ผู้หญิงคนนั้นจด

    "ตูม!!!!"คิรัวร์กระแทกหมัดอัดลูฟี่ลงพื้นไป

    "โอ้ คนตาสีเหลืองทองชนะ"

    "ขอเสื้อหน่อย"ลูฟี่ยังเดินโซเซมาหน้ากรง

    "เอ้า นี่เสื้อผ้าเขา"มาร์กาเร็ตยื่นเสื้อให้"เห็นชุดเธอเก่าเยินไปหมดแล้ว ก็เลยเย็บตัวใหม่ให้น่ะ"

    "โอ้ ขอบใจนะ ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันแท้ๆ"

    ลูฟี่ใส่ชุดชุดก็พบว่ามันเป็นชุดสีฟ้าลายดอกไม้

    "นี่มันอะไรกัน?"

    "ติดระบายสีลูกไม้เซ็กซี่ให้เลยเชียวนะ จะใส่ออกไปข้างนอกก็ต้องติดระบายนี่ละเนอะ สมกับเป็นมากาเร็ต"

    "คิรัวร์รีบเปลี่ยนชุดฉันที"

    "เข้าใจแล้ว"

    คิรัวร์เย็บผ้าและใช้เวทช่วยแปรสภาพทำให้กลายเป็นชุดสีแดง

    "แบบนี้ค่อยดีหน่อย"

    "รีบใส่ซะสิ"คิรัวร์พูดแล้วลูฟี่หันไปมองสาวๆ

    "อย่ามาล้อกันเล่นนะ ฉันเป็นผู้ชายนะ!!!!!"ลูฟี่ตะโกนใส่

    พวกผู้หญิงยกคันธนูขึ้นมาเตรียมยิงลูฟี่กับคิรัวร์ทันที

    "อะไรกัน!!!!!"ลูฟี่ร้อง

    "เตรียมการโจมตี"

    "ช่างป่าเถื่อนเสียจริง นี่สินะนิสัยที่แท้จริง"

    "งั้นขอถามหน่อยนะ ที่เธอถอดชุดพวกเราจับใส่กรงไม่เรียกป่าเถื่อนรึไง"

    "เอ่อ นั่น...เราทำเพื่อความปลอดภัย"

    "อย่าคล้อยตามคำพูดมันนะ"

    "ไม่สำนึกที่พวกเราช่วยชีวิตเอาไว้เลย แถมมาตะโกนโวยวายใส่อีก นิสัยดุร้ายอะไรอย่างนี้"

    "นี่ แล้วเธอจะบ้ารึไงที่เอาชุดดอกไม้มาให้ผู้ชาย? เขาไม่ใส่กันหรอก"

    "เอ๋ ไม่ใส่เหรอ?"

    "ก็ไม่น่ะสิ ที่ใส่มีแต่พวกกะเทยเท่านั้น"

    "กะเทยคืออะไร?"

    "พอได้แล้ว เราจะไม่ทนมารยาททรามนั้นและคำหลอกลวงอีกแล้ว ดูเหมือนพวกของฉันจะเมตตาพวกแกไปหน่อย"

    "ฉันว่าเธอนั่นแหละไร้มารยาทที่สุดยัยหางม้า ก็เข้าใจนะว่าไม่เคยเห็นผู้ชาย แต่แค่ผู้ชายร้องโวยวายนิดหน่อยก็เตรียมยิงอาวุธใส่ ไม่เกินไปเหรอ แล้วนี่เล็งธนูใส่นักโทษที่โดนขังนี่ขี้ขลาดชะมัด"

    "ถ้างั้นเราให้อาวุธนายคืนไหมล่ะ

    "โอ้ ขอบใจมาก"

    "ไม่ได้นะห้ามส่งดาบคืนให้มัน"

    "ผู้ชายนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ"

    "ฉันแค่อยากได้ของของฉันคืน"

    "หุบปาก เบื่อฟังแกพล่ามแล้ว จะยิงทิ้งเดี๋ยวนี้แหละ"หญิงหางม้าตะโกน

    "แต่ว่านะคิเคียว ถ้าต้องถูกฆ่าเพราะเรื่องแค่นี้ก็น่าสงสารออกนะ"สวีทพีกล่าว

    "ฉันเห็นด้วยคนหญิงอ้วนคนนั้นนะ"คิรัวร์กล่าว

    "แกหุบปากซะทีได้ไหม"หญิงหางม้าตะโกน

    "เฮ้ รอเดี๋ยวก่อนสิ เมื่อกี้พูดว่าช่วยชีวิตฉันไว้เหรอ มันเกิดอะไรขึ้นเหรอช่วยบอกที"ลูฟี่ถาม

    "เธอกินเห็ดที่เป็นอันตรายต่อชีวิตเข้าไป แต่ได้เด็กพวกนี้ช่วยไว้ถึงได้รอดมายังไงล่ะ"เบลาดอนน่ากล่าว

    "อะไรกัน อย่างนั้นหรอกเหรอ นี่เธอขอบใจมากนะ ขอโทษที่บ่นเรื่องชุดนะ ขอล่ะอย่ายิงเลยนะ"

    "เราจะไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆทั้งนั้น"

    "ก็แหงสิ ที่นี่ดูเหมือนไม่มีสิทธิให้ผู้ชายเลยสักนิด"คิรัวร์บ่น

    "ใช่แล้ว ที่นี่คืออาณาจักรแห่งสตรีอมาซอน ลิลลี่ กฎที่ห้ามไม่ให้บุรุษเข้ามาคือกฎเหล็กที่ปฎิบัติกันมาหลายร้อยปีและเราจะรักษากฎนั่น ตามประวัติศาสตร์แล้วไม่เคยมีใครฝ่าฝืนได้"

    "พอดูแล้วมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นเป็นอาณาจักรที่แปลกจริงๆ"

    "ไอ้ติงต๊อง"

    "หนอยแน่!!!"

    "ฉันจะหยุดปากที่พูดพล่อยๆของแกให้เอง"

    "นี่ ต้องกำจัดพวกเขาทิ้งจริงๆเหรอ?"อาเฟลันดร้าถาม

    "อาเฟลันดร้า!!!!"คิเคียวตะโกน"ถ้าหากว่าท่านเฮบิฮิเมะกลับมาล่ะก็ ท่านผู้นั้นน่ะไม่มีทางอภัยให้กับเรื่องนี้แน่ เรื่องที่พาผู้ชายกลับมาหมู่บ้านพวกเธอก็จะพลอยได้รับโทษไปด้วย มาร์กาเร็ต สวีทพี อาเฟลันดร้า เพื่อตัวของพวกเธอเอง เรื่องนี้น่ะจัดการให้มันจบไปซะดีกว่า"

    "เดี๋ยวก่อนสิปล่อยฉันกับคิรัวร์ไปเถอะนะ เราต้องกลับไปหาเพื่อนๆ"ลูฟี่กล่าว

    "ยิงได้!!!!"

    ลูกศรยิงเข้ามา แต่ลูฟี่ยืดแขนเตะหลังคาหนีไปทางหน้าต่าง คิรัวร์โดดตามหนีไป

    "หนีออกไปทางหลังคาแล้ว"

    "ฟุ่บ"

    "เฮ้ หมอนี่มาอยู่กลางวงล้อมเราเลย"

    "หมับ!!!!"คิรัวร์แย่งดาบทั้ง4เล่มจากหลังคิเคียวแล้วโดดลอยสูงตามลูฟี่ไป

    "มันเอาอาวุธคืนไปแล้ว"

    "อย่าให้หนีไปได้!!!!"

    "เฟี้ยวๆๆๆ....ตูมๆๆ"ธนูระดมยิงมาโดนหลังแตกไปทันที

    "มันไม่ใช่ธนูธรรมดา"คิรัวร์คิดในใจ

    "ไม่นึกว่าจะไวปานนี้ อาเฟลันดร้า"

    "ค่า!!!!"อาเฟลันดร้าวิ่งเร็วขึ้นโดดขึ้นมาบนหลังคาดักหน้าลูฟี่กับคิรัวร์"ขอโทษที่ช่วยมานะ"

    คิรัวร์หยุดได้ก่อนโดด แต่ลูฟี่หยุดไม่ได้โดนอาเฟลันดร้ายกมือฟาดตกลงพื้นด้านล่าง

    "ร่วงลงมาแล้ว"

    "เด้งหนีไปแล้ว"

    คิรัวร์โดดลงมาและตามลูฟี่ที่โดดเด้งไม่โดนลูกศร

    "ที่นี้จะเอาไงดีนะ เฮ้ เดี๋ยวสิ บีเบิ้ลการ์ดที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงฉันล่ะ"

    "จะบ้าเรอะ ตอนนี้เราไม่มีเวลาไปห่วงเรื่องนั้นนะ"

    "นั่นไงเธอคนนั้น"ลูฟี่มองมาร์กาเร็ต

    ลูฟี่ยืดแขนไปจับกุมตัวมาร์กาเร็ตไว้

    "ขอโทษทีแต่ฉันอยากถามอะไรหน่อย"

    คิรัวร์โดดตามหน้าผาตามลูฟี่ที่เอาตัวมาร์กาเร็ตไปด้วย

    "ปล่อยฉันนะช่วยด้วย!!!!"

    "แย่แล้ว มาร์กาเร็ตถูกจับไปแล้ว"

    _____________________

    อีกฟากของหน้าผาลูฟี่ คิรัวร์และมาร์กาเร็ตตกลงจากหน้าผา มาร์กาเร็ตกรีดร้องใหย่

    "ลูกโป่งยางยืด"

    ทั้งสามตกลงมาในป่าอย่างปลอดภัย

    "อย่าเข้ามาใกล้นะ"มาร์กาเร็ตหยิบมีดออกมา"ฉันได้ยินมาว่าพวกผู้ชายอย่างเธอมีไวรัส ผู้ชายเนี่ยอยู่ๆก็อ้วนได้งั้นเหรอ!?"

    "ไม่ใช่ ลูฟี่กินผลปีศาจเข้าไปทำให้เขาเป็นมนุษย์ยาง และเราไม่มีไวรัสอะไรหรอก"คิรัวร์ตอบ

    "ช่างเรื่องนั้นเถอะ ในกระเป๋ากางเกงตัวเก่าของฉันที่เยินๆน่ะ มีอะไรใส่ไว้รึเปล่า"

    "ในเสื้อโค๊ทฉันด้วย"คิรัวร์กล่าว

    "เธอหมายถึงนี่เหรอ?"มากาเร็ตหยิบบีเบิ้ลการ์ด2ใบออกมา

    "อา ขอบใจมากนะ ถ้าไม่มีเจ้านี่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อแน่ๆ"ลูฟี่คว้ามือมาร์กาเร็ตไว้ ทำให้เธอพยายามดึงออก

    "ปล่อยนะ"มาร์กาเร็ตดึงจนมือหลุดและถอยห่างจากพวกเขา

    คิรัวร์นั่งลงที่ก้อนหินและเริ่มอธิบายทุกอย่างที่เกาะชาบอนดี้

    "แล้วเราก็ลอยมาตกที่นี่ด้วยพลังของคุมะ"คิรัวร์พูดจบ

    "ถ้างั้นพวกเธอเป็นโจรสลัดงั้นเหรอ?"มาร์กาเร็ตถาม

    "รู้จักโจรสลัดมั้ย?"ลูฟี่ถาม

    "รู้จักสิ จักรพรรดินีของที่นี่ก็เป็นโจรสลัด"มาร์กาเร็ตกล่าว

    "จักรรรดินีโจรสลัด? เดี๋ยวก่อนนะหรือว่าเธอหมายถึง"คิรัวร์ตกใจและหวังว่าจะไม่ใช่

    "แล้วนี่เป็นโจรสลัดที่มีแต่ผู้หญิงเหรอ เก่งรึเปล่า?"ลูฟี่ถาม

    "ถามอะไรโง่ๆ คนที่จะไปกับเรือลำนั้นได้มีแต่สุดยอดนักรบที่ผ่านการคัดเลือกแล้วเท่านั้น พวกเขาเก่งมากๆเลยล่ะ ท่านเฮบิฮิเมะน่ะเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าใครต่างก็ต้องหลงใหล ทั้งเก่ง ทั้งสง่าและงดงามที่สุดในโลก จักรพรรดินีโจรสลัด โบอา แฮนค็อกและน้องสาวของเธออีก2คน พวกเธอปกครองเกาะนี้อย่างไม่มีที่ติเลยล่ะ"

    "นั่นเป็นฉายาของหนึ่งในเจ็ดเทพโจรสลัด โบอา แฮนค็อก หมายความว่าเราอยู่ในดินแดนของเธอ"คิรัวร์ตกใจมาก

    _______________________

    กลับไปที่หมู่บ้าน พวกนักรบหญิงกำลังตามหาลูฟี่กับคิรัวร์ แต่บนหอสังเกตการณ์ พวกเขาส่องเห็นเรือลำนึงเข้ามาใกล้

    "แย่แล้วล่ะ เรือของท่านเฮบิฮิเมะมาถึงตรงนั้นแล้ว"

    ระฆังส่งสัญญาณบอกว่าจักพรรดินีกลับมาแล้วดังขึ้น

    "แย่ล่ะ ต้องรีบจัดการเจ้าผู้ชายพวกนั่นให้เรียบร้อย"คิเคียวกล่าว

    "คิเคียว ดูท่าว่าผู้ชายสองคนนั้นจะกระโดดลงไปในป่าจริงๆด้วยล่ะ"

    "นักรบทุกคนรีบไปที่ป่าซะ กำจัดผู้ชายทั้งสองคนและช่วยมาร์กาเร็ตกลับมาให้ได้ก่อนที่ท่านเฮบิฮิเมะจะกลับมาถึง"
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×