ลำดับตอนที่ #175
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #175 : Level 1 นรกบัวแดง(RE2)
คิรัวร์กับลูฟี่แอบซ่อนอยู่ในห้องแฮนค็อก เธอยังคอยนึกฝันหวานขณะมองคิรัวร์ แต่ยังหึงหวงเมื่อรู้เรื่องคิรัวร์มีแฟนแล้วถึง5คนไม่ได้
ด้านนอกพวกทหารเรือบางคนคิดแอบดูทำให้โดนแฮนค็อกสาปเป็นหินไป
"ท่านพลโทโมมองก้าพบเรือโจรสลัดข้างหน้าครับ"
"เป็นเรือของใคร?"
ทหารเรือซูมกล้องเห็นธงหัวกะโหลกจมูกแดง
"สัญลักษณ์แบบนั้น ผมคิดว่าเคยเห็น...จะรีบไปตรวจสอบดูครับ"
"ถ้าถึงขนาดจำไม่ได้งั้นก็คงไม่สำคัญอะไร ปล่อยพวกมันไป รีบแล่นเรือลำนี้ไปยังจุดหมายดีกว่า"โมมอนก้ากล่าว
"ครับ"
_______________________
เรือโจรสลัดลำนั่นแน่นอนว่าเป็นเรือของกลุ่มตัวตลกบากี้
"นั่นไงตัวนึง จ้าวทะเลตัวบิ๊กเบิ้ม!!!"
"ถ้าเกิดถูกมันเห็นเข้ามีหวังโดนกลืนเรือคำเดียวหมดแหง
"อย่ามองมาเชียวนะ"
โชคดีสำหรับพวกเขาที่จ้าวทะเลกระโจนกลับลงน้ำไป
"ถึงจะมาถึงนี้ได้ แต่จะไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะครับคุณพี่อัลวิด้า"คาบาจิบอกอัลวิด้า
"ไม่ต้องมองฉันเลย คนที่บอกว่าอยากมาที่นี่คือพวกแกไม่ใช่เหรอ แถมยังจ่ายค่าเอเทอนอลโพสไปตั้งมากโข"
"ก็แบบว่าพวกผมอยากจะมาช่วยกัปตันบากี้ที่ถูกขังอยู่ในอิมเพลดาวน์นี่ครับ"
"ดูที่ทะเลสิ ข้างหน้านั่นคือคาล์มเบลท์รังของสัตว์ประหลาด คิดเหรอว่าเรือแบบนี้จะฝ่าไปรอด อีกทางมันเป็นทางที่กองทัพเรือใช้และประตูแห่งความยุติธรรมคงไม่เปิดรับโจรสลัดหรอก"
"อะไรกัน ไม่มีทางไปถึงได้เลยเหรอ"
"แบบนี้กัปตันบากี้ก็ต้องโดนประหารน่ะสิ"
"รับรองได้ตามไปอยู่เป็นเพื่อนเอสคุงแน่ๆเลย"
"อิมเพลดาวน์น่ะเป็นคุกใหญ่ที่สุดในโลกที่ไม่มีทางบุกหรือหลบหนี พอเท่านี้เถอะ ชีวิตของตัวตลกบากี้มาได้เท่านี้แหละ"อัลวิด้ากล่าว
"จะเป็นงั้นได้ยังไง กัปตันบาร์กี้ไม่ใช่ผู้ชายที่จะมาแพ้ด้วยเรื่องแค่นี้หรอก"
"ใช่ปล้ว เราปฏิฎานไว้ว่าจะติดตามไปชั่วชีวิตจนกว่าจะไปถึงเกาะมหาสมบัติของกัปตันจอน"
"พวกเราจะไปหากัปตันบากี้!!!!"
"งั้นอยากทำอะไรก็ทำ ส่วนเรือบิ๊กท็อปลำนี้ยกให้ฉันละกัน พวกนายนั่งเรือพายกันไปซะ"
"เอ๋!!!?"
"นั่นมันเรือของกัปตันบากี้นะครับ"
"ก็เจ้าบากี้นั่นไม่อยู่นี่นา"อัลวิด้าชี้กระบองเหล็กใส่
"ก็จริงนะครับ"โมจี้กล่าว
"ถ้ารู้ว่าต้องไปตายฉันไม่เอาด้วยหรอก แล้วก็เสียดายเรือออก เชิญพวกนายพายเรือไล่ตามหาบากี้หันตามสบาย"
"กัปตันบากี้ ขอบคุณที่ดูแลพวกผมมาตลอดนะครับ"โมจี้กล่าว
"พระคุณที่กัปตันมีให้พวกผมจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต"คาบาจิกล่าว
"ขอให้ไปสบายนะครับ"ไซโต้กล่าว
"ลาก่อน!!!"
"ไว้เจอกันชาติหน้านะครับ"
เรือกลุ่มโจรสลัดบากี้แล่นจากไป
____________________
"นี่โมมองก้าพูด มารีนโค้ดคือGI00660 จากนี้เราจะแล่นเข้ากระแสช่วยเตรียมเปิดประตูด้วย"
เรือกองทัพที่แฮนค็อก คิรัวร์ปละลูฟี่นั่งมาเริ่มเข้ากระแสน้ำวน
ในขณะเดียวกันอิมเพลดาวน์ คุกนรกใต้ทะเล เหล่าผู้คุมกำลังลงโทษและทรมาณเหล่านักโทษ
"ฆ่าฉันที ช่วยฆ่าฉันทีเถอะ"
พวกนักโทษกำลังรุมเตะต่อยนักโทษใหม่ แต่แล้วอสูรกายเข้ามาทุบกระบองใส่
มีดาบหนามอยู่ใจ้ดินพร้อมหัวกะโหลกของคนที่ตกลงหปตาย
อสูรตัวใหญ่ที่เป็นหมาเฝ้าคุก
หมอใหญ่ที่เป็นทะเลเพลิงเดือดๆ
ที่นี่เป็นนรกจริงอย่างที่ลือ
_________________
หลังแล้นเรือออกจากเกาะอมาซอน ลิลลี่ได้4วัน
"ท่านพลโทโมมองก้ามาถึงที่หมายแล้วครับ แต่มีลมสวนมาเล็กน้อยจึงมาสายไปหน่อย"
"ถึงสักที รีบไปเรียกแฮนค็อกมาเดี๋ยวนี้"
"รับทราบ"
"ท่านแฮนค็อกถึงที่หมายแล้วครับ"
"เรือเยอะกว่าบัสเตอร์คอลอีก เอสอยู่ที่นี่งั้นรึ?"
"บางทีอาจจะอยู่ใต้ทะเล เอาล่ะเข้ามาซ่อนได้แล้ว"แฮนค็อกเปิดเสื้อคลุม
คิรัวร์จับบริเวณหน้าท้อง ขณะที่ลูฟี่จับขาซ่อนอยู่ใต้เสื้อคลุม
เรือรบแล่นเข้ามาจอดเทียบท่าหน้าอิมเพลดาวน์
โมมองก้ากับแฮรค็อกเดินลงมาโดยที่ทหารเรือบนเรือรบลำอื่นต่างมองแฮนค็อก
"งามแท้!!!!"
"นั่นคือจักรพรรดินีโจรสลัด หญิงงามอันดับหนึ่งของโลก!!!!"
"สวยจนไม่รู้จะวัดยังไงเลย"
"พลังงานความงามกี่หมื่นโวลต์กัน? กี่ล้านโวตต์กันล่ะนี่?"
"เอะอะอะไรกันนักหนา ขอทำให้พวกหนวกหูนั่นเป็นหินได้รึเปล่า?"แฮนค็อกถาม
"ขอทีเหอะ"โมมอนก้ากล่าว
"ขออภัยด้วย เงื่อนไขของเธอคือการได้เห็นโปโตกัส D เอส ตัวการของคดีนี้สินะ อย่างที่เคยพูดไปแล้ว ที่นี่ต่อให้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัดก็ไม่ได้รับอนุญาติ พอเข้าไปแล้วเธอจะถูกใส่กุญแจหินไคโรและตรวจร่างกาย เพื่อไม่ให้เธอช่วยพานักโทษหนี"
"คิรัวร์ ลูฟี่ ต้องตรวจร่างกายถึงจะให้เข้าไป"แฮนค็อกกระซิบ
"ฉันจะหาทางดู เดินเข้าไปแบบนี้ก่อน"คิรัวร์กล่าว
"ไม่ขัดข้อง"แฮนค็อกยิ้มมุมปาก
ในห้องมอนิเตอร์ของอิมเพลดาวน์
"ว่าไงนะ ตัวตลกบากี้หายไปจากที่คุมขัง เป็นผู้มีพลังเรอะ?"
"ก็อก!!"สาวผู้คุมผมทองเรียกชายตัวใหญ่
"ท่านรองพัศดี พลเรือโทโมมองก้ากับเจ็ดเทพโจรสลัดโบอา แฮนค็อกมาถึงแล้วค่ะ"
"อื้อ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
โมมองก้ากับแฮนค็อกเดินมาถึงหน้าประตู พวกผู้คุมต่างมองเธออย่างหลงไหล
"น่าร๊าก!!!!"
"เปิดประตู บริการเต็มที่!!!!"
ประตูอิมเพลดาวน์เปิดออก
"ไปล่ะนะคิรัวร์ ลูฟี่"แฮนค็อกเดินตามโมมองก้าเข้าไป
"ระวังตัวด้วยนะครับท่านแฮนค็อก ไปดีมาดีนะครับ"
"หุบปากซะไอ้พวกแมลงวัน"แฮนค็อกกล่าว
"อย่าพูดอย่างงั้นสิครับ ระวังตัวด้วยนะครับ"
เมื่อพวกเขาเข้ามาข้างในก็ได้ยินเสียงร้องของนักโทษทันที
"บรรยากาศหนักอึ้งอะไรแบบนี้ นรกเป็นอย่างงี้เองเหรอ"โมมองก้ากล่าว
พวกเขาเดินเข้ามาพบชายตัวใหญ่ที่มีท้องอ้วน รูปร่างเขาเหมือนปีศาจนรกผสมกับรูปปั้นฟาโร คางของเขาดูคล้ายกับของฟาโรห์ สวมหมวกสีเขียวเหลืองและที่หลังมีปีกค้างคาวแบบปีศาจ
"ยินดีต้อนรับสู่อิมเพลดาวน์ของฉัน"เขากล่าว"ไม่ใช่สิ ฉันชักจะเหลิงไปหน่อย ผมชื่อฮันนิบาลเป็นแค่รองพัศดี ยินดีที่ได้พบขอฝากตัวด้วยครับ"
"ฉันโมมองก้า"โมมองก้าจับมือเขาตามมารยาท
"ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว นั่นน่ะเหรอ ท่านจักรพรรดินีแฮนค็อก จักรพรรดินีแฮนค็อกของผมสินะ? ขอโทษครับ หลุดคำพูดที่คิดออกมาซะได้ ไอ้เจ้าพัศดี พูดผิดอีกแล้ว ท่านพัศดีแมกเจลแลนรออยู่ที่ห้องพัศดีในเลเวล4 เราจะไปที่นั่นกันครับ ผู้นำทางคือรองหัวหน้าผู้คุมโดมิโน่คนนี้กับผมเอง"
เป็นผู้หญิงผมบลอนด์รายเดิมที่อยู่ข้างหลังฮัลนิบาล ชื่อเธอคือโดมิโน่
"ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ กรุณามาทางนี้ด้วยค่ะ ท่านพลโทเชิญทางนั้นและขออนุญาติตรวจร่างกายด้วย"
พวกเขาเดินตามโดมิโน่และข้ามรั้วเหล็กไปมีอุปกรณ์ทรมาณอยู่
"ถ้าเป็นนักโทษจะถูกพาไปหลังลูกกรงนี่ ถูกถอดเสื้อผ้าออกหมด แล้วถูกจับหย่อนลงในหมอต้มน้ำอุ่นนรก100องศา ถึงเป็นการเข้ารับศีลจุ่ม ซึ่งถือเป็นการฆ่าเชื้อโรคเข้าไปข้างในค่ะ หรือก็คือนักโทษโดนมาหมดแล้ว นักโทษที่ถูกพาเข้ามาล่าสุดคือเอสหมัดอัคคี เจ็ดเทพโจรสลัดจินเบ แล้วก็อดีตเจ็ดเทพโจรสลัดคล็อกโคไดล์ พวกเขาไม่ร้องเลยขณะที่เข้ารับศีลจุ่ม นับว่าน่านับถือเลยทีเดียว"
"เอส"ลูฟี่คิดในใจ
"คล็อกโคไดล์ก็อยู่นี่เหรอ"คิรัวร์คิดในใจ
โดมิโน่พาแฮนค็อกมาหน้าประตู มันมีหอยทากเฝ้าระวังตั้งอยู่ด้านบน
"เอาล่ะเชิญค่ะ สำหรับแขกจะเช็คร่างกายกันที่นี่ ไม่ต้องกังวลนะคะ กรุณาถอดเสื้อคลุมออกด้วยค่ะ เพราะมันเป็นสิ่งที่เหมาะจะใช้ซุกซ่อนของที่สุด ช่วยถอดฝากไว้ที่นี่ด้วยค่ะ"
แฮนค็อกมองเธอขณะที่โดมิโน่ชี้ไปที่หอยทากด้านบน
ดิฮันไม่ได้สงสัยท่านหรอกนะคะ เพียงแต่ไม่สามารถปล่อยอะไรที่น่าสงสัยเข้าไปได้ ด้านในของคุกอิมเพลดาวน์จะมีทากสังเกตการณ์คอยจับตาดูอยู่ และจะส่งภาพไปยังมอนิเตอร์สังเกตการณ์ค่ะ"
โดมิโน่เอากุญแจมือหินไคโรขึ้นมา
"เริ่มจากใส่กุญแจมือหินไคโรก่อน"โดมิโน่กล่าว
แฮนค็อกหัวเราะและหันไปมองโดมิโน่ด้วยหน้าตาหวานไร้เดียงสา
"ช่วยเบามือด้วยนะ"แฮนค็อกพูดแล้วทำมือรูปหัวใจ คลื่นพลังผลหลงไหลแผ่ออกมา
ทั้งโดมิโน่และทากสังเกตการณ์กลายเป็นหินทันที แฮนค็อกถอนหายใจ
"คิรัวร์คุง ลูฟี่ ปลอดภัยแล้ว"แฮนค็อกกล่าว ทั้งสองออกมาจากเสื้อคลุม
"เกือบไปแล้ว แน่ใจนะว่าผู้คุมจะไม่รู้ว่าเธอทำอะไร?"คิรัวร์ถาม
"แน่ใจ ดูเหมือนข้าคงส่งพวกเจ้าได้แค่นี้ ต่อจากนี้จะถูกใส่หินไคโรก็จะทำให้ใช้พลังไม่ได้"
คิรัวร์พยักหน้าจับมือแฮนค็อก
"พูดอะไรแบบนั้น เรามาไกลขนาดนี้ไม่ได้แน่ถ้าถ้าไม่มีเธอ"คิรัวร์กล่าว
"หมับ!!!"แฮนค็อกกอดเอาหน้าถูแก้มเขา ทำให้หน้าคิรัวร์แดงไม่น้อยเมื่อเขาถูกกอดจากโจรสลัดสาวสุดงาม
"ต้องรอดกลับมาให้ได้นะ"แฮนค็อกกล่าว"...เพราะเจ้าเป็นที่รักของเรา"
"แฮนค็อก รู้ใช่ไหมว่านี่เป็นอาการหลงใหลของเธอต่อฉัน อย่าลืมว่าฉันมีแฟนถึง4คนแล้ว"
"เราไม่สน"แฮนค็อกคลายกอดจ้องหน้าเขา"เราแค่อยากได้ความรักจากเจ้าเหมือนสาวๆพวกนั้น
"โอเค ไว้ฉันจะคิดดูและ....ถ้าฉันได้ครอบครองจักรพรรดินีโจรสลัดคงโชคดีมากเลย"
คิรัวร์หันกลับไปบอกลูฟี่ขณะที่แฮนค็อกหลงเคลิ้มใหญ่จับแก้มตัวเอง
"ลูฟี่ เราต้องแอบ--"
"ถ้าเราโดนจับได้จะไม่มีทางหนี รู้แล้วน่า"ลูฟี่พยักหน้าก่อนจะโดดขึ้นไปบนเพดาน คิรัวร์โดดตามไป
ทางด้านฮันนิบาลได้รับรายงานว่าภาพจากทากสื่อสารในห้องตรวจสอบร่างกายหายไป
"โดมิโน่ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?"ฮันนิพาลเคาะห้องถาม
แฮนค็อกเดินออกมาโดยไม่ใส่เสื้อคลุมพร้อมโดมิโน่ที่โดนคลายคำสาปพร้อมทากสื่อสาร
"ขออภัยค่ะ ใช้เวลามากไปหน่อยรึเปล่า?"
"ภาพกลับมาแล้วครับ ไม่มีปัญหาครับ"เสียงจากทากดังขึ้น
"ทางนี้ก็ไม่มีปัญหา"ฮันนิบาลกล่าว
"แปลกจังแฮะ ความทรงจำหายไปครู่หนึ่ง"
"รู้สึกไม่ดีเอาซะเลยแฮะ"แฮนค็อกสวมกุญแจหินไคโรไว้"นักโทษรึก็ไม่ใช่ คิดว่าเราเป็นใครกัน"
"ต้องขออภัย แต่นี่เป็นกฎอย่างหนึ่งของอิมเพลดาวน์"ฮันนิบาลกล่าว
คิรัวร์กับลูฟี่ได้โอกาสเกาะเพดานออกมาจากห้องตรวจร่างกายไปแล้ว
"รีบนำทางไปเร็ว"แฮนค็อกพูดไม่ให้เขาเห็นพวกคิรัวร์
"ครับ งั้นไปที่ลิฟต์ใหญ่ทางโน้นกัน"
พวกเขาผ่านประตูที่เปิดออก แฮนค็อกเดินเข้าไปในลิฟท์
"พอลงลิฟต์ตัวนี้ก็จะไปถึงชั้นใต้ดินที่4 ซึ่งเป็นชั้นไฟโลกันต์ที่พัศดีมาแจลแลนอยู่ สรุปคือที่นั่นอาจจะร้อนสักหน่อย"
ประตูกรงลิฟต์กำลังปิด แฮนค็อกเห็นลูฟี่กับคิรัวร์บนเพดานด้านนอก
"คิรัวร์คุง ลูฟี่ ระวังตัวด้วย"
"ขอบใจมาก"คิรัวร์พูดทางปาก
แฮนค็อกยกมือปิดปาก
"เป็นอะไรไป?"โมมอนก้าถาม
"ถูกบอกรัก"แฮนค็อกแปลผิดและล้มลง
"ท่านแฮนค็อกเป็นอะไรไปเหรอครับ"
"อย่าฝืนขยับตัวนะคะ"
"อยู่ๆเป็นอะไรไปน่ะ"โมมองก้าถามงงๆ
ลิฟท์เลื่อนลงไปแล้ว และทำให้ลูฟี่กับคิรัวร์มีโอกาสทำภารกิจช่วยเอสต่อไป
"เอาล่ะคิรัวร์ ไปทางไหนต่อดี"ลูฟี่ถาม
"ใช้บีเบิ้ลการ์ดที่เอสให้มาสิ"คิรัวร์กล่าว
"อ๊ะ จริงด้วย"ลูฟี่หยิบบีเบิ้ลการ์ดออกมาและมุ่งหน้าไปตามทางที่ชี้
______________________
ระหว่างนั้นใต้นำนอกคุกยักษ์ใต้ทะเล เหล่าอสูรประหลาดที่สวมเสื้อคลุมน้ำเงินกับหัวกะโหลกสีดำก็จัดการจ้าวทะเลตัดเนื้อมันว่ายกลับมายังคุก
"ผู้คุมบลูกอริกลับมาแล้ว เปิดประตูน้ำได้"
พวกมันเข้าช่องที่เปิดออกเข้าไปในอิมเพลดาวน์
"เหนื่อยหน่อยนะ"ผู้คุมบอกบลูกอริ
___________________
"ปิ๊บๆๆๆ"
"เจอตัวแล้ว ไอ้เจ้าตัวตลกบากี้อยู่ที่เลเวล1 กรงขังเบอร์4 ตอนนี้มันอยู่หน้ากรงขังเบอร์22 จับตัวมันให้ได้"
_____________________
ทากสังเกตการณ์มองบากี้อยู่
"บ้าชะมัด เห็นเข้าซะแล้วเรอะไอ้เจ้านี่"บากี้แยกส่วนมือพุ่งไปชกทากสังเกตการณ์
_____________________
ห้องขังอื่นพวกนักโทษกำลังหัวเราะเยาะ
"สัญญาณจากทากสังเกตการณ์เบอร์71หายไป"
"ได้ยินรึเปล่าไอ้บากี้วะ"
"ไอ้หมอนั่นดังหนีออกไปคนเดียวนี่หว่า สมน้ำหน้า"
"เดี๋ยวมันต้องเจอลงโทษแบบโหดๆ"
บลูกอริวิ่งผ่านไป
"บลูกอริมาแล้ว"
"ไปโล้ด"
__________________
"บีเบิ้ลการ์ดชี้มาทางนี้ก็จริง แต่เป็นทางตันเรอะ"
"มันบอกเราว่าเอสอยู่ลึกลงไปข้างล่างอีก"คิรัวร์กล่าว
ตอนนั้นเองพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากบันไดทางขึ้น
"มันเป็นนักโทษหมายเลข8200"
"อย่าให้หนีรอดไปได้"
"ดูเหมือนมันจะเป็นพวกมีพลังพิเศษอย่าลืมเอาหินไคโรไปด้วยล่ะ"
เมื่อพวกผู้คุมเปิดประตู ลูฟี่กับคิรัวร์ที่ไปซ่อนบนเพดานก็โดดเข้าไปในเลเวล1ได้
"ทั้งหมดนี่คือห้องขังเหรอ?"ลูฟี่มองรอบๆ
"ช่างมัน เราต้องหาทางลงชั้นล่าง"คิรัวร์กล่าว
"เฮ้ๆ พี่ชายๆ"
พวกเขาหันไปเห็นกลุ่มนักโทษในห้องขัง
"เดี๋ยวสิ ทำไมออกไปนอกห้องขังได้ล่ะ?"
"ออกไปนอกห้องเหรอ เราเข้ามาจากข้างนอกต่างหาก"ลูฟี่ตอบ
"เฮ้ย อย่าโกหกสิฟะเจ้าบ้านี่"
"แกเป็นใครกัน ไม่ใช่ผู้คุมหรือเพชรฆาตใช่ไหม?"
"ไหงไปอยู่นอกลูกกรงได้ล่ะ?"
"เออ จริงสิ รู้รึเปล่าว่าเอสอยู่ไหน?"ลูฟี่ถาม
"เอสที่ว่าหมายถึงเอสหมัดอัคคีรึ?"
"ใช่แล้ว พวกเรามาเพื่อช่วยเอส"
"ฮะๆๆ เป็นไปไม่ได้น่า"
"ถึงหมอนั่นจะพึ่งถูกพามาที่นี่ ถ้าถูกขังก็เลเวล5โน่นแหละ เข้าไปใกล้ไม่ได้หรอก เพราะที่นั่นมีไว้ขังพวกค่าหัวเกิน100ล้านไงล่ะ"
"เลเวล5เหรอ?"
"ว่าแต่พี่ชายช่วยไปห้องผู้คุมแล้วหยิบกุญแจมาให้หน่อยสิ"
"ใช่ๆ ช่วยหน่อยๆ
"จริงด้วย ขอร้องล่ะพี่ชาย"
"ไม่คิดเหรอว่าเป็นโชคชะตา ทั้งโลกนี้ออกจะกว้างใหญ่แต่พวกเราได้มาเจอกัน"
พวกเขาหันไปเห็นบากี้วิ่งมาพร้อมฝูงบลูกอริตามหลัง
"อะไรล่ะนั่น?"ลูฟี่ถาม
"บลูกอรินี่นา"
"บลูกอริ?"ลูฟี่ถาม
"นั่นมัน"คิรัวร์ตกใจเมื่อเห็นบากี้วิ่งมาทางนี้
"หนีเร็วพี่ชาย เดี๋ยวถูกมันฆ่าเอา!!!!"
"ฉัวะ!!!!"บลูกอริจับนักโทษหลบหนีแล้วสับเป็นครึ่งท่อน
"ว๊าก พวกนี้มันอะไรเนี่ย!!!!"ลูฟี่กับคิรัวร์วิ่งหนี
"ฮ่าๆๆ อย่ามาดูถูกผู้มีพลังผลบาระบาระนะเฟ้ย"บากี้หัวเราะเมื่อร่างกลับมารวมกันและหันมาเห็นลูฟี่กับคิรัวร์"เจ้าหมวกฟาง นามิคาเสะ ทำไมพวกแกมาอยู่นี่ได้"
คิรัวร์เมินไม่สนใจ ลูฟี่มองเขาสองวิ
"โธ่เอ๊ย บากี้เองเหรอ"ลูฟี่กล่าว
"หนอย อย่ามาทำเป็นเล่นนะเฟ้ยไอ้ตัวแสบ แกนี่ยังอวดดีเหมือนเดิมเลยนะ ไม่ยักรู้ว่าพวกแกก็ถูกจับส่งมาไว้ที่นี่ด้วย"บากี้แสยะยิ้ม
"เราเข้ามาที่นี่เพื่อพาเอสออกไป"คิรัวร์อธิบาย"และเราก็ลอบเข้ามาได้ดีจนกระทั่งแกพาพวกมันมาหาเรา"
"อย่ามาโทษฉันนะเฟ้ย"บากี้กล่าว
บลูกอริจากด้านหน้าวิ่งมา
"แย่แล้วข้างหน้าก็มี"ลูฟี่กล่าว
"ฉันจัดการเอง"คิรัวร์พูดแล้วโดดขึ้นไปบนฟ้า
"ลำแสงเพลิง"
"บรึ้มๆๆ"
เขาแทงปล่อยลำแสงจากดาบอามาเทราสุพุ่งไประเบิดใส่บลูกอริทั้งสองกลุ่มล้มลงนอนพื้น
"มะ มันจัดการบลูกอริสองกลุ่มในพริบตา"บากี้ตกตะลึง ขณะที่ขวานยักษ์เล่มนึงลอยตกลงมาด้านหน้า ทำให้บากี้เก็บมันขึ้นมาผูกไว้ที่หลัง
"สุดยอด หมอนั่นล้มบลูกอริได้"
"เฮ้ พวกนายเป็นใครกัน"
"ไขกุญแจให้หน่อย กุญแจ!!!"
___________________________
ทางฝั่งพวกผู้คุม
"นักโทษแหกคุกมีคนเดียวไม่ใช่เหรอ"
"ก็น่าจะแค่คนเดียวนี่"
"อาจจะมองผิดไป แต่เหมือนจะเห็นเงา3เงา"
"ยังไงก็ตามหน้าคุกหมายเลข5 บลูกอริ5ตัวถูกจัดการหมดแล้ว"
"ตั้ง5ตัวเลยเหรอ ได้ไงกัน ที่เลเวล1ไม่น่าจะมีนักโทษคนไหนล้มบลูกอริได้"
______________________
"อยากจะช่วยเอสเหรอ!!!!!!"บากี้ตะโกนดัง
"ชู่ว เดี๋ยวถูกเจอตัวหรอก"คิรัวร์กล่าว
"นี่ พวกนายขอร้องล่ะกุญแจคุก"พวกนักโทษยังขอกุญแจ
"หยุดแหกปากรบกวนสักที"บากี้ตะโกนใส่พวกนักโทษ
"รู้จักเอสไหม?"ลูฟี่ถาม
"เออ พี่ของแกน่ะมารยาทดีต่างกับแกลิบลับ เป็นเพื่อนกินเหล้ากันมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว เรื่องครั้งนี้ฉันเองก็เสียดายมาก เจ้าพวกกองทัพเรือโง่เง่าดันไปแตะต้องพวกพ้องของหนวดขาว"
"ต้องไปที่เลเวล5 เอสอยู่ที่นั่นใช่ไหม?"ลูฟี่ถาม
"จะไปรู้เรอะ ถ้าแกอยากไปเชิญไปกันสองคนเถอะ ฉันกับพวกแกเป็นเพื่อนกันรึไง ฉันไม่ทำเรื่องอันตรายแบบนั้นหรอก"บากี้พูดเหันหลังไป"เอาล่ะ ถ้าแกไม่ออกจากตรงนี้ฉันจะหนีไปคนเดียวแล้วนะ"
"ทั้งๆที่ข้างนอกมีเรือรบมากกว่า10ลำ? หนีไปได้รึไง?"คิรัวร์ถาม
"10ลำ อย่างงี้นี่เอง แนวหน้าเตรียมสู้หนวดขาวรึ? งั้นตอนนี้ก็แย่สุดๆเลย"
บากี้หันไปสังเกตกำไลข้อมือของลูฟี่
"ช่วยไม่ได้แฮะลองถามใครดูแล้วกัน"ลูฟี่กล่าว
"เอากุญแจมา"นักโทษบอก
"ไม่ ไม่ใช่อย่างงั้นแน่ ไม่ใช่เรื่องบ้าแบบนั้น...."บากี้หันหน้าหนีก่อนจะมองกำไล"หรือว่า
"งั้นไปก่อนนะ พยายามแหกคุกเข้าแล้วกัน"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ผิดแน่"
"รอเดี๋ยวหมวกฟาง"บากี้จับลูฟี่ไว้
"อะไรเล่า!!!!"ลูฟี่ตะโกนใส่
"อยู่นั้นไง"ผู้คุมยิงขึ้นมาจากด้านล่าง
"ถูกเจอตัวแล้ว"
"แกจะแหกปากเสียงดังทำไม!!!"ลูฟี่ตะโกนขณะทั้งสามวิ่งหนีไป
"นายก็เสียงดังเหมือนกัน"คิรัวร์บ่น
"นี่ กำไลแขนสวยดีนะ ขอฉันเหอะ"
"อะไรฟะอยู่ๆก็มาขอ อันนี้ฉันได้มาจากนามินะ"ลูฟี่กล่าว
"แล้วเดี๋ยวจะบอกทางไปหาเอสให้นะ"
"จริงเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"อื้อ จะยกกำไลนั่นให้ฉันมั้ยล่ะ?"
"โอ้ เอาตามนั้นก็ได้"
"โอเค งั้นสลัดศัตรูทิ้งก่อน ช่วยถือเท้าฉันไว้ที"บากี้ลอยขึ้นฟ้ายกเว้นเท้า
"เท้าเหรอ?"ลูฟี่รับเท้าบากี้ที่โดดขึ้นมาหา
พลังผลบาระบาระ สามารถแยกส่วนร่างตนให้ลอยได้ แต่มีระยะจำกัดและเท้าต้องติดพื้นตลอด
"วอ่งเต็มที่เลยเจ้าหมวกฟาง นามิคาเสะ เดี๋ยวจะบอกทางไปเลเวล2ให้"บากี้กล่าว
"เลเวล2 ไม่ใช่ที่ฉันอยากไปคือเลเวล5"ลูฟี่กล่าว
"ก็เพราะงั้นแหละเจ้าหมวกฟาง ไม่ใช่ว่าจู่ๆจะลงไปได้เลยสักหน่อย ฟังนะที่คุกของอิมเพลดาวน์น่ะ ใต้ดินชั้นที่1เรียกว่าเลเวล1 ยิ่งเลเวล2 เลเวล3 ลึกลงไปลงไปก็จะเจออาชญากรที่โหดเหี้ยมขึ้นเรื่อยๆ ฉันเคยลงไปถึงเลเวล4 ชั้นนรกโลกันต์ก็จริง แต่ไม่รู้ทางไปชั้นที่ลึกกว่านั้นหรอก ฉันคงพาไปได้ถึงแค่เลเวล4เท่านั้น"
"งั้นเหรอ นายเนี่ยอยู่ๆก็ใจดีขึ้นเฉยเลยนะ"ลูฟี่กล่าว
"แหลอยู่แล้วล่ะ เพราะแกจะยกเทรเซอร์มาร์คที่จะบอกที่ซ่อนสมบัติของกัปตันจอร์นให้ไงล่ะ"บากี้กล่าว
"ดันพูดออกไปซะได้"บากี้คิดในใจ
"ไอ้งี่เง่า"คิรัวร์คิด
"นายเนี่ยอยู่ชั้นนี้เพราะกระจอกสินะ?"ลูฟี่ถาม
"หนวกหูโว๊ย ช่างฉันเหอะ!!!"บากี้ตะโกน
"ดูท่ามันจะไม่เอะใจ โชคดีที่มันหัวช้า"บากี้คิดในใจ"แต่เจ้านามิคาเสะต้องรู้ตัวแน่"
"จริงสิ กำไลแขนนี่เป็นเหมือนแผนที่สมบัติสินะ ไม่เคยรู้เลยสักนิด"ลูฟี่กล่าว
"แกได้ยินด้วยเรอะ หนอย เมื่อความแตกแล้วก็ช่วยไม่ได้"บากี้หยิบขวานมาถือจะฟันลูฟี่
"งั้นเอามันไปก่อนเหอะ"ลูฟี่ยื่นกำไลให้
"เอ๋? นี่แกรู้ว่าเป็นแผนที่สมบัติยังจะยกให้ฉันอีกเหรอ?"บากี้ถาม
"อย่าให้นะลูฟี่"คิรัวร์เตือน
"แต่ฉันอยากช่วยเอสมากกว่าได้ของแบบนี้"
"ถ้าให้ตอนนี้ฉันอาจจะทิ้งแกไปเลยก็ได้นะเฟ้ย!!!"
"มันทำแน่"คิรัวร์บอกกัปตัน
"งั้นเหรอ แต่ว่านายก็ช่วยนำทางให้ฉันแล้วนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"อย่ามองฉันด้วยสายตาใสซื่อแบบนั้นสิ ฉันเป็นคนขี้โกงนะ เป็นคนที่ไม่มีอะไรดีเลยสักนิดด้วย อย่ามาเชื่อใจคนแบบฉันจะได้มั้ย"
บากี้ร้องไห้และคว้ากำไลไป คิรัวร์กุมหัวกับความเชื่อใจคนง่ายของลูฟี่
"แผนที่สมบัติเทรเซอร์มาร์คของกัปตันจอร์น ขอรับไว้ด้วยความยินดี ขอบใจนะเจ้าหมวกฟาง"
จากนั้นบากี้ก็เปลี่ยนสีหน้ายิ้มชั่วร้าย
"เอาล่ะ หนีจากเจ้าพวกนี้ยังไงดีนะ"
แต่บากี้ไม่ได้ดูข้างหน้าทำให้ชนกำแพง
"ทะลุกำแพงไปเป็นทางลัดเหรอ ได้เลย"ลูฟี่ยกหมัดชก
"เดี๋ยว ไม่ใช่นะ...."
"หยุดก่อนลูฟี่"คิรัวร์ก็คว้าไหล่พยายามห้ามอีกคน
"ตูมมม!!!!"ลูฟี่ชกบากี้พังกำแพงเข้ามา
พวกเขาเข้ามาในห้องผู้คุมที่มีมอนิเตอร์ดูทากสังเกตการณ์อยู่
"ไอ้เข้าพวกนี้เป็นใคร"
"นั่นมันตัวตลกบากี้ที่หนีออกมา
"แล้วนั่นใคร?"
"มันมี3คน"
"ที่นี่มันห้องผู้คุม เดี๋ยวสิเฮ้ย พังเข้ามาในนี้ก็ซวยน่ะสิ ข้างหน้านี่มัน...."บากี้คิด
"หยุดก่อนเจ้าหมวกฟาง!!!!"
"ตูม!!!!"ลูฟี่พังกำแพงอีกอัน
พวกเขาตกลงไปด้านล่างและเห็นป่าสีแดงด้านล่าง
"บลูชิลด์"คิรัวร์สร้างจานบินให้ตัวเองลอยเหนือพื้น ขณะที่ลูฟี่เกาะบากี้ไว้
"อะไรกันที่นี่?"คิรัวร์ถาม"อยู่ในคุกแต่ดันมีป่า....สีแดง?"
"ป่าสีแดงแจ๋เลย แถมข้างล่างมีคนเต็มไปหมด"ลูฟี่กล่าว
"พวกนักโทษน่ะสิ ที่นี่ไม่ใช่ป่าธรรมดานะ ใบต้นไม้พวกนั้นคมเหมือนกับดาบเลย มันคือต้นดาบ ส่วนหญ้าข้างล่างก็แหลมจนทะลุร่างกายได้เป็นหญ้าเข็มแหลม แมงมุมกับเพชรฆาตจะไล่ให้คอยเดิน พวกนักโทษจะถูกบังคับให้เดินในป่าและถูกใบไม้หญ้าพวกนั้นบาดจนโชกเลือดและต้องทุกข์ทรมาณจากความเจ็บปวด นี่ล่ะเลเวล1 นรกดอกบัวแดง นี่ล่ะอิมเพลดาวน์"
"ช่วยฉันออกไปที!!!!"
"ทรมาณเหลือเกิน!!!"
"นี่มันนรกชัดๆ เอสจะเจอแบบนี้ด้วยรึเปล่านะ
"จริงสิ เราลงไปในนั้นด้วยเถอะ"บากี้กล่าว
"ไหงงั้นล่ะ? จะไม่ถูกบาดเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ฉันน่ะไม่ถูกบาดหรอก หุบปากแล้วเกาะดีๆ เจ้าหมวกหาง เท้านั่นน่ะ โยนเท้าฉันลงไปซะ!!!"บากี้กล่าว
ลูฟี่โยนเท้าบากี้ลงไปและโดนหญ้าแหลมฟันแยกแต่ไม่เป็นไร
เท้าที่โดนตัดของบากี้เดินไปเรื่อยๆ
"ฮ่าๆๆ ถ้าเท้ายังอยู่บนพื้นก็ชิวๆ"
"ทางออกจากที่นี่อยู่ไหน?"คิรัวร์ถาม
"ที่ชั้นนี้เราสามารถลงไปได้โดยไม่ต้องใช้บันได หรือกุญแจไขประตูอะไรก็ไม่จำเป็น ฉันจำได้ ชั้นนรกดอกบัวแดงเตรียมทางหนีไว้สำหรับคนที่อยากหนีจากการทรมาณ"
"ทางหนีจากนรกเหรอ?"
บากี้ลอยตัวมาจนถึงหลุดใจกลางป่า
"ดูซะ นี่ไงล่ะ"
"รูเหรอ?"ลูฟี่มองลงไป"มืดตื๋อเลย"
"นี่เป็นทางหนีก็จริง แต่ยังไม่มีใครเคยคิดหนีออกไปเลย เพราะทางหนีนี่คือทางลงไปเลเวล2 เป็นทางเชื่อต่อไปยังนรกที่เลวร้ายยิ่งกว่าไงล่ะ ถึงจะมีคนอยากหนีจากนรกขึ้นไปสู่พื้นดิน แต่ไม่มีไอ้บ้าที่ไหนอยากก้าวออกจากพื้นดินลงไปสู่นรกหรอก"
"งั้นเหรอ งั้นก็เหมาะกับพวกเราเลย โดดลงไปกันเลยมั้ย
"อื้อ พอลงไปถึงข้างล่าง อ้าวเฮ้ย!!!!"บากี้พูดแล้วร้องเมื่อเห็นลูฟี่กับคิรัวร์โดดลงหลุมไป
"ปัดโธ่ ใจเร็วด่วนได้เป็นบ้า พวกมันกลัวอะไรไม่เป็นหรือยังไง แน่ที่นี่ต่อให้เราชิ้งมันก็ตามมาไม่ได้แล้ว ชิงมาได้อย่างงดงาม เทรเซอมาร์คที่เฝ้าฝันมานาน ใครเขาจะไปทำงานให้แกล่ะ เลเวล3กับ4น่ะหาทางลงไปเองแล้วก็ตายซะ"
"ฉัวะ!!!!"บลูกอริบนกำแพงเหนือป่าฟันหัวบากี้ขาด
"ไอ้บ้าบลูกอริ แกฟันฉันไม่ขาดหรอก ฉันเป็นมนุษย์แยกส่วนเฟ้ย!!!!"
ร่างของบากี้ตกลงไปด้านล่าง ทำให้หัวตกตามลงไปด้วย
"นี่ห้องมอนิเตอร์ พวกมันสามคนตกลงไปเลเวล2แล้ว ฝากจัดการด้วย"
__________________
"โฮกกกกกก!!!!"
"ก๊าซซซซซซ!!!!"
เลเวล2 ชั้นสัตว์อสูร
"ทำไมพวกสัตว์ประหลากมันถึงร้องกันแบบนั้น"
"คงไม่ได้หิวกันหรอกนะ"
ในห้องขัง1มีนักโทษคนนึงนั่งอยู่เงียบๆ เขามีผมหมายเลข3เป็นเอกลักษณ์
มิสเตอร์ทรี อดีตเอเย่นขององค์กรบาล็อกเวิร์ค
"ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้วล่ะ ยังไงพวกเราก็ต้องกลายเป็นอาหารพวกมันอยู่ดีแหละ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น