คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : พันธมิตรโจรสลัด(100%)
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น"ลูฟี่ตกใจเมื่อกลับมาจากการหาคินเอม่อน
"เราถูกสัตว์ประหลาดสองตัวโจมตี"อุซปในร่างช็อปเปอร์อธิบาย บอกลูฟี่ว่าพี่น้องเยติได้รับคำสั่งให้ฆ่าหนวดน้ำตาลและพาตัวเด็กๆกลับไป
"พวกนั้นต้องชดใช้"
"นามิก็โดนลักพาตัวไปด้วย"อุซปบอก
"เดี๋ยวฉันไปพากลับมาเอง ฝากดูแลพวกเด็กๆด้วยล่ะ"ลูฟี่สั่ง
"ลูฟี่ ฉันไปด้วย พวกมันเอาร่างกายฉันไป"แฟรงกี้ในร่างซันจิตะโกน
"ได้ แต่อย่าทำอะไรโง่ๆ เพราะนายไม่ได้อยู่ในร่างตัวเอง"ลูฟี่กล่าว
@@@@@@@@
ซีซากำลังดูใบค่าหัวของแฟรงกี้
"ฉันไม่รู้หรอกมันไปได้มาจากไหน ไซบอร์กแฟรงกี้ผู้ที่มีเลเซอร์ของเวก้าพังค์ ถ้าเราแยกส่วนร่างขโมยระบบเลเซอร์ของมันมาได้เมื่อไหร่ มันก็ไม่จำเป็นอีกแล้ว หลังจากนั้นก็โยนเข้าเตาเผาได้เลย"
"ครับ"
"แล้วพวกทหารเรือที่โจมตีเราล่ะ"
"ฉันมีไอเดียดีๆแล้ว ตอนนี้กำลังเตรียมการอยู่"ซีซาร์ตอบ"ให้พวกมันหลบกันไปก่อน นอกจากแกอยากจะตายละนะ ซูโลๆๆ"
"อะไรนะครับ"ยามถามอย่างประหม่า
@@@@@@@
ภูเขาด้านหลังที่ทดลอง
"ปล่อยฉันนะเจ้าพวกบ้า"
นามิถูกผูกติดกับเครนไว้
"เจ้าพวกโรคจิตทำไมถึงลักพาตัวฉันมากันห๊ะ!?"นามิถาม"ฉันรู้ว่าตัวเองน่ารักแล้วก็หุ่นดีเลยทำให้พวกแกอยากลักพาตัวฉัน แต่..."
"บ้าจริง ยัยนี่เป็นคนของอาณาจักรคามาบักก้าเหรอ"ร็อคตะโกนเริ่มถอยหลัง
"พวกวิปริตที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิง"สก็อตพูดบ้าง
"ฉันเป็นผู้หญิงนะ!!"นามิตะโกน
"อย่ามาร้องไห้ทีหลังก็แล้วกัน ลูฟี่ไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่"
"หุบปากซะที พูดมากซะจริง"
"ใช่ หยุดจีบเราได้แล้ว ไอ้โรคจิต"
"ฉันเป็นผู้หญิงไอ้พวกตัวประหลาด ฉันไม่ได้จีบพวกนาย"
"ไปให้ไกลจากสัตว์ประหลาดนี้ให้เร็วที่สุด"ร็อคพูด
"เราทำไม่ได้ มาสเตอร์ต้องการอาวุธในตัวมัน"สก็อตตอบ
"นี่ หยุดเรียกว่ามันได้แล้ว"นามิตะโกนและเธอก็รู้ตัว"พวกนี้ไม่ได้ตามล่าฉัน พวกมันตามล่าแฟรงกี้"
ทันใดนั้นทั้งคู่ก็ตัวสั่นและกอดตัวเองเพื่อความอบอุ่น
"แต่วันนี้หนาวจริงๆนั่นแหละ"
"ร่างฉันก็หนาวเหมือนกัน"
"ก็ไปหาเสื้อมาใส่สิยะ!!!"นามิตะโกน
"ไรเฟิลของพวกเราก็เหมือนปืนใหญ่ของพวกแก อีกทั้งยังมีแก๊สพิษ และพวกเราไม่เคยโผล่มาให้ใครเห็น แกจึงไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย"
"เพื่อนของแกจะมางั้นเหรอ"สก็อตถาม"ก็ต้องมาสิ เราล่อไว้แล้วนี่นา พวกมันไม่มีทางเลือกนอกจากตามรอยเท้าบนหิมะมา"
@@@@@@@
“เฮ้ แฟรงกี้ ดูสิ รอยเท้า”ลูฟี่ชี้รอยเท้ายักษ์ที่พื้น
“ดูง่ายไปนะ ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นกับดัก”
“อย่าห่วงเลย ฉันสัมผัสถึงอันตรายก่อนมันจะเกิดขึ้น”ลูฟี่ตอบยกนิ้วโป้ง
“โฮกกกก”ได้ยินเสียงจากข้างหลังหันไปเห็นอุซป
“อุซป มาช่วยเราเหรอ”ลูฟี่ถาม จู่ๆมือยักษ์ของช็อปเปอร์ก็ทุ่มใส่ลูฟี่กับแฟรงกี้
“เฮ้ย อุซป ทำอะไรเนี่ย”ลูฟี่ตะโกน เขากับแฟรงกี้หลบการโจมตีของอุซปในร่างช็อปเปอร์ที่แปลงเป็นมอนสเตอร์พ้อยต์
“ลูฟี่ ระวังข้างหน้า”แฟรงกี้เตือนแต่สายไปแล้ว ลูฟี่โดดลงจากหน้าผา
“โฮกกกก”อุซปคำรามพุ่งใส่แฟรงกี้
“บ้าเอ๊ย”เขาไม่มีทางเลือกนอกจากโดดตามกัปตัน
“อ๊าาาาา”
“ว๊ากกกก”
“โอ้ววววว”
“นั่นไง ลุยกันเลยสก็อต”ร็อคพูดเขากับพี่ชายเงยหน้าขึ้น
“โอเคร็อค นี่มันไม่ได้สนเลยเหรอว่าเป็นหน้าผาน่ะ”
“ลูฟี่”นามิร้อง”ซันจิกับช็อป…ไม่สิ แฟรงกี้กับอุซป”
“นามิ ฉันมาช่วยแล้ว”
“ระวังด้วยมีศัตรูอยู่”
“เหวอ”แฟรงกี้เห็นข้างล่าง”ข้างล่างมีดงหนามอยู่ด้วย”
ลูฟี่มองลงไปเห็นแท่งน้ำแข็งแหลมคม
“ง่ายจริงๆเสียบมันให้พรุนไปเลย”
ลูฟี่ม้วนแขนเสื้อขึ้นเผยแขนที่เต็มไปด้วยฮาคิ”คุณสมบัติแห่งเกราะ….หมัดปืนกลยางยืด”
“ไอ้หมอนี่มันไม่เสร็จง่ายๆสินะ”สก็อตยกปืนใหญ่ขึ้นมายิงใส่พวกลูฟี่ที่ตกลงมา
“ให้ฉันจัดการเอง”แฟรงกี้ตะโกนยืนขึ้น”เลเซอร์สุดเจ๋งของแฟรงกี้”แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ลูกโป่งยางยืด”ลูฟี่พองตัวรับกระสุนยักษ์ไว้…แต่มันไม่เด้งออกไป
“เยี่ยม…ทำไมกระสุนไม่เด้งล่ะ?”
“เรย์ลี่สอนว่าแค่เด้งกระสุนกลับมันอันตรายเพราะจะโดนเพื่อนได้”ลูฟี่พูดก่อนประสานนิ้วเข้าหากันเหมือนกำลังเล็งเป้า”เปลี่ยนเป็นเด้งกระสุนกลับเป็นการโจมตีแบบสองเท่าดีกว่า หมัดยางยืด….ขอบคุณที่ยิงมา”
ท้องลูฟี่เด้งกระสุนกลับไปหาร็อค
“บึ้มมมมม”
“ลูฟี่ 2ปีมานี้นายแข็งแกร่งขึ้นมากจริงๆ”แฟรงกี้พูดทำท่า”ซูเปอร์”
“ร็อค!!!”สก็อตตกใจเมื่อกระสุนโดนร็อค”หนอย คอยดูเถอะ ภูเขาน้ำแข็งนี้แหละคือขุมอาวุธ”
เขาชี้ไปที่ภูเขาน้ำแข็งยิงใส่ ทำให้มันพังลงมาทับกลุ่มหมวกฟาง
“ระวังนะ ยอดของภูเขา”
“โอ้ว”อุซปพยายามตีลูฟี่กับแฟรงกี้อีกครั้ง
“หยุดเซ่อุซป!!”
“ไหงไปสนใจทางนั้นมากกว่าล่ะยะ!!“
“ตีกันเองเหรอ ดูถูกกันซะจริง”
“ลูฟี่ แฟรงกี้ อุซป ข้างบนๆๆ”นามิตะโกนลั่น”ด้านข้างก็มีด้วย”
ลูฟี่เงยหน้าเห็นภูเขาน้ำแข็งตกลงมาใส่อุซป ขณะที่ร็อคกับสก็อตเล็งปืนจากด้านข้าง
“เราไม่ปล่อยให้พวกแกหลบก้อนน้ำแข็งนั้นได้หรอก ด้วยกระสุนแก๊สคิปพิเศษจะทำให้แกเมาทันทีเลยนะ ตายเหมือนพรรคพวกแกอีก3คนซะเถอะ”
“เฮ้ย!!”แฟรงกี้ร้องเมื่ออุซปคว้าภูเขาน้ำแข็ง…และกระแทกใส่ร็อค
“อ๊ากกกก”
“เขาทำตัวเป็นประโยชน์ได้งั้นเหรอ”นามิตกใจเรื่องนั้น
“แจ๋ว สำเร็จแล้วอุซป!!”
“โบรวววว!!!”แต่อุซปหันมาโจมตีพวกเขา
“แว๊ก หยุดได้แล้วเฟ้ย หมัดยางยืด เอเลเฟ้นกันต์!!”ลูฟี่ชกใส่คางด้วยหมัดยักษ์
“นั่นมันท่าที่แรงที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ”นามิตะโกน
ทันใดนั้นสก็อตก็คว้าตัวนามิหนีไป
“ไม่นะลูฟี่”
“แย่แล้วนามิ”ลูฟี่กับแฟรงกี้รีบไล่ตามไป”โทษทีนะอุซป ช็อปเปอร์ เดี๋ยวฉันจะให้ช็อปเปอร์ดูแผลนายทีหลัง”
@@@@@@@@@
ด้านพวกเท็ด เกิดปัญหาขึ้น
“บ้าเอ๋ย ยังเจ็บอยู่”เจริซพึมพำขณะถูแก้มสีแดงของเธอจ้องไปที่โรบิน
เจริซได้ใช้พลังพิเศษสร้างหนามแหลมทำให้หลุดจากการจับกุมและพยายามโจมตีกลุ่มหมวกฟางตามหน้าที่ทหารเรือ โดยเริ่มจากคนที่ยุ่งยากที่สุดอย่างโรบิน
เด็กปีศาจใช้ฮาคิสังเกตและสร้างร่างแยกด้วยพลังผลฮานะฮานะ โรบินพุ่งมาเตะส่งเธอลื่นไหลไปกับพื้น แต่เธอหยุดตัวเองทันจะหลบหมัดไฟจากโคโค่และสร้างดาบผลึกเพื่อแทง
"หมับ!!!!"แต่เท็ดคว้าแขนสองสาวและขว้างพวกเธอไปคนละด้านไม่ให้พวกเธอบาดเจ็บ
“กันโคฟาล”เจริซตะโกนยกมือไปในอากาศและลูกเห็บผลึกแก้วก็ตกลงมา
“โอ๊ย นี่มันไม่ดีเลย”เท็ดล้อเลียน ตอนนี้เขาแปลงร่างเป็นครึ่งสัตว์แล้ว ฝนผลึกพวกนั้นเจาะเกราะของเขาไม่ได้ และโรบินกับโคโค่ก็หลบอยู่ใต้ตัวเขา
"ถ้าจะเจาะเกราะคงต้องใช้ไอ้นั้น"เจริซคิดในใจ
“ฉันจะใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน”เจริซพูดกับตัวเอง”เตรียมตัวตาย”เธอสะบัดดาบของเธอ”ยามาตาโนะ โอโรจิ”
เท็ดมองดูตัวเจริซโดนปกคลุมด้วยผลึกแก้วและจากนั้นก็เกิดแสงจ้าแล้วปรากฏเป็นงู8หัวที่ฐานมันเป็น....รถยนต์ เจริซอยู่ในห้องคนขับ
"เจริซ ฉันรู้นะว่าเธอชอบขับรถ(แม้จะห่วยก็ตาม) แบบนี้มันจะสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น..."
"หุบปากเจ้าโจรสลัด!!!"เจริซโกรธสั่งให้งูเอาหางฟาดใส่กลุ่มหมวกฟาง เท็ดยกแขนป้องกันไม่ให้โรบินกับโคโค่บาดเจ็บ เขากระเด็นไปหลายเมตร
“ลูกไฟหิงห้อย”เท็ดสร้างลูกไฟสีฟ้าเรืองแสงจำนวนมากล้อมยามาตาโนะ
บรึ้มมมมม
“สำเร็จไหม”โคโค่ถามอย่างคาดหวังเพื่อจะเห็นงูแปดหัวก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
“ฮ่าๆๆ ไฮโดรเวฟ”เจริซตะโกน งูแปดหัวยิงพายุฝนผลึกทรงพลังจากปากของพวกมัน
"แดร็กเซลชิล”เท็ดสร้างโล่ฮาคิเกราะที่เหมือนกระดองครอบคลุมทั้งสามป้องกันการโจมตี
“ให้ตายสิ ไฟของเขาร้อนยิ่งกว่าจอมพลซากาสึกิ”เจริซมองด้วยความตกใจ
@@@@@@@@
“ลอว์!!!”สก็อตตะโกนเรียก”มาได้จังหวะพอดี หมวกฟางมันมาแล้ว”
ลอว์ไม่ตอบแต่ยกมือขึ้นพูด”รูม”ทำให้โดมปรากฏขึ้น และเจ็ดเทพโจรสลัดก็ชักดาบออกมา…ฟันสก็อตขาดครึ่ง
“อ๊ากกกก”สก็อตตกลงไปบนหิมะ ก่อนจะโผล่ขึ้นมายกมีดยักษ์แทงเขา
“เคาเตอร์ช็อต”ลอว์กระโดดวางมือบนอกสก็อตโดนไฟฟ้าช็อตกลับไปกองบนพื้นหิมะ
“ทราฟาล”ลูฟี่มาถึงพอดี
“ขะ ขอบใจนะ ไม่สิ ทำให้ฉันกลับร่างเดิมนะ”นามิตะโกน
“ขอบใจนะที่ช่วยนามิ”ลูฟี่กล่าว
“ฉันก็แค่มีเรื่องจะคุยกับแกหมวกฟาง”
“ฉันเหรอ”
“แกอาจจะมาที่นี่โดยบังเอิญ แต่ความจริงสิ่งที่หลังใหลอยู่ในเกาะนี้คือกุญแจสำคัญที่สามารถทำให้นิวเวิลด์วุ่นวายได้”
“….?“
“มีสองทางเท่านั้นที่จะอยู่รอดในโลกใหม่ ไปอยู่ภายใต้ธงของ4จักรพรรดิไม่ก็ท้าทายพวกมันไปเรื่อยๆ แต่อย่างแกคงไม่ใช่พวกที่จะยอมเป็นลูกน้องใครหรอกจริงมั้ย”
“อื้อ ฉันชอบเป็นกัปตันมากกว่า”
“งั้นก็มาเป็นพันธมิตรกับฉัน”
“พันธมิตร?”
“ถ้าแกกับฉันร่วมมือกันเราคงทำได้แน่ ฉันมีแผนที่จะจัดการกับหนึ่งใน4จักรพรรดิ”
@@@@@@@@@
เท็ดยกนิ้วขึ้นมาชี้ไปที่เจริซ ทหารเรือหญิงเห็นว่ามันเรืองแสงออกมา"ฉันสนุกมาก ตอนนี้หมดเวลาเล่นแล้ว"แล้วลำแสงสีเหลืองถูกยิงออกมา
"เลเซอร์ของคิซารุ!!!"ที่จริงเธอไม่ควรแปลกใจ เพราะได้ยินว่าเท็ดโดนจับกุมที่เกาะชาบอนดี้ไปยังคุกนรกอิมเพลดาวน์เพื่อทดลอง แต่ได้รับความช่วยเหลือจากลูฟี่
แต่แล้วเจ้างูยักษ์นั่นกลับสร้างโล่ที่สะท้อนการโจมตีกลับทำให้กลุ่มหมวกฟางทั้งสามต้องรีบหลบ
"เสียใจด้วยนะ แปซิฟิสต้าฉันก็เคยสู้มาแล้ว"เจริซหัวเราะเยาะเพื่อนเก่า แต่ชะงักเมื่อฝนผลึกหยุดตก....พระอาทิตย์ขึ้น
"ถ้าอย่างงั้น นี่ล่ะ"เท็ดยิงบางอย่างไปบนฟ้าเป็นลูกบอลสีเหลืองมีกระแสไฟฟ้าไหลไปเหนือหัวงู
"มันเหมือนกับเดจาวู"โคโค่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น มันเหมือนเมื่อ2ปีก่อนที่เกาะท้องฟ้า
"ฉันไม่กลัวบอลสายฟ้าจิ๋วนั่นหรอก ถ้ามันไม่อยู่ระดับเดียวกับสามพลเอก"
"ตูมมมมมม!!!!"เกิดระเบิดแสงสั่นสะเทือนทั้งเกาะ
"อ๊ากกกกก!!!"เจริซกรีดร้องเมื่อการโจมตีกลืนงูและตัวเธอ
@@@@@@@@@
“เฮ้ย ออกมาได้แล้วเฟ้ยซามูไร”ซันจิในร่างนามิตะโกน”ถูกศัตรูจัดการไปแล้วเหรอ”
“คุณซามูไรคร้าบบบบ”บรู๊คตะโกน
และตอนนั้นโซโลก็รู้สึกว่าเหยีบบโดนอะไรสักอย่าง
“เฮ้ย นี่มันเจ้าซามูไรไม่ใช่เรอะ”
ซันจิกับบรู๊คหันกลับมาก็พบว่าโซโลกำลังเหยียบร่างแช่แข็งของซามูไร
“อะไรเนี่ยตัวแข็งหมดแล้ว”
เขายกเท้าทุบหัว
“อ๊ากกก แฮ่กๆๆ”ซามูไรร้อง ไอและสำลัก
“เป็นอะไรรึเปล่า ถูกใครจัดการมางั้นเหรอ”ซันจิถาม
“อูย…อยู่ๆร่างก็เริ่มแข็งนึกว่าจะตายซะแล้ว”
“แกถูกหิมะแช่แข็งให้หนาวตายอยู่หรอกเรอะ”ซันจิตะโกน
“ข้าไม่ได้หนาวสักหน่อย”
“ยังมาห่วงศักดิ์ศรีอะไรอีก”
“นักรบต้องไม่รู้สึกหนาว”
“กวนโอ๊ยจริงแฮะหมอนี่”โซโลกล่าว
“เสกเสื้อเซ่ แกมีพลังนั่นไม่ใช่เหรอ”ซันจิถาม
“คือเพราะเวทมนตร์นั่นข้าเลยอ่อนแอ ข้าไม่ค่อยเก่งเรื่องการว่ายน้ำ”
“แกว่ายน้ำไม่ได้เพราะกินผลปีศาจ”
“สรุปก็คือดูเหมือนลำตัวของข้าจะจมลงไปในน้ำน่ะ”
“ในน้ำ!?”
“ส่วนบนของข้ารู้สึกเหมือนอยู่ในน้ำ”
“งั้นเหรอ แกก็เลยขยับตัวไม่ได้แล้วก็เริ่มหนาวตายตรงนี้สินะ ถ้าร่างของแกอยู่ในน้ำก็คงใช้พลังไม่ได้”
“น้ำเรอะ…บรู๊ค ส่วนลำตัวของมันตกลงไปในแม่น้ำงั้นเหรอ!?“โซโลถาม
“อ๊ะ ครับ ผมรู้สึกว่าจะเป็นน้ำทะเลซะด้วย”
“ถ้าส่วนอื่นยังมีชีวิตอยู่ส่วนล่างของหมอนี้ก็คงยังไม่ถูกฉลามกินหรอกมั้ง ฉันไม่รู้ว่าในแม่น้ำนั้นมีอะไรอีก เรารีบๆจัดการให้เสร็จแล้วพาเจ้านี้ไปดีกว่า”
“ครับ รีบๆดีกว่า”บรู๊คกล่าวเสริม
“ในน้ำเนี่ยนะ…แต่พวกเจ้าต้องดำลงไปเชียวนะ”ซามูไรอุทาน
“รู้แล้วน่า แต่แกว่ายน้ำไม่ได้ไม่ใช่รึไงเจ้าซามูไรมือสอง”ซันจิตะโกน
“แต่พวกเจ้าคือโจรสลัด ไม่รู้กระทั่งว่าข้าเป็นใคร ทำไมถึงตัองทำเพื่อข้าแบบนั้น”
“ก็บอกไปแล้วไง มันเป็นความรับผิดชอบของเราและในทางกลับกันพอแกกลับร่างเดิมได้เมื่อไหร่ก็เตรียมโดนตีได้เลย ฉันจะจัดเอาให้เละเลยล่ะ”
“ขะ เข้าใจแล้ว ข้าซึ้งใจจริงๆ”
“อ้าว รู้ด้วยเรอะว่าขอบคุณยังไง การถูกแช่แข็งคงได้ทำให้รับประสบการณ์ดีๆเข้าสินะ”
@@@@@@@
ห้องทดลองของซีซาร์
“ซูโลๆๆๆ สไลท์”ซีซาร์หัวเราะ”อุบัติเหตุอาวุธเคมีระเบิดเมื่อ4ปีก่อนคือตัวมันเอง ชูโล่ๆๆๆ เมื่อตอนนั้นฉันไม่ได้ดูดแก๊สพิษ ไม่ใช่”
“……”โม่เน่ยังเงียบ ไม่ว่าเพราะเมินที่เขาโอ้อวดหรือจดจ่อกับงาน
“จะปล่อยให้มันไร้ค่าได้ยังไง ฉันจึงได้บีบอัดมัน และเปลี่ยนมันให้กลายเป็นสัตว์ประหลาด นั่นแหละคือมันล่ะ โลกแห่งความตายที่เคยปกคลุมเกาะแห่งนี้ ผู้คนอาจจะลืมภัยพิบัติไปอย่างรวดเร็ว แต่ตัวการไม่ได้หายไปด้วยสักหน่อย มันยังคงอยู่ในการควบคุมของฉันมาโดยตลอด”
@@@@@@@@
"ฉันตายแล้วเหรอ"เจริซค่อยๆลืมตาขึ้น
"ไม่ ฉันจะเป็นสุภาพบุษแบบไหนถ้าปล่อยให้ผู้หญิงสวยและเซ็กซี่อย่างเธอตาย"
"ไอ้โรคจิต ฉันจะฆ่าแก"เจริซพูดพยายามขยับตัวแต่เธอขยับไม่ได้
"หุบปาก เธอโชคดีแล้วที่ยังมีชีวิตอยู่"โคโค่ตะโกนจ้องเท็ดที่กำลังอุ้มเจริซไว้บนไหล่
"ขอโทษนะโคโค่ ฉันมีแผนอื่นกับเธอ"เท็ดพูดขณะที่โรบินจ้องเขา"ทันทีที่ฉันทำกับโรบินเสร็จ"
"อยู่เฉยๆซะไม่งั้นฉันจะหักคอเธอ"โรบินพูดมือโอบรัดเจริซแน่นขึ้น
"กรี๊ดดดด"เจริซกรีดร้องเจ็บปวด"เมื่อพลโทสโม๊คเกอร์ได้ยินเรื่องนี้ พวกนายตายแน่"
โคโค่โมโหและจะสั่งสอนเธอบ้าง ขณะที่พวกเขาเดินมาถึงถ้ำและตัดสินใจพักผ่อน
"ใจเย็นโรบิน ไม่มีอะไรต้องกลัว"เท็ดพูดวางเจริซลง"และฉันไม่ได้แกร่งขนาดนั้น"
"ใช่ เขาแค่แข็งแกร่งกว่า"โรบินเดินเข้าไปหาเท็ดและจูบริมฝีปาก
โรบินถอดชุดของเธอให้เปลื่อยเปล่าและใช้พลังแยกตัวเองเป็น2คน"อยากทำแบบทรีซั่มไหม"
"ฉันอยากดื่มนมของทาส"เท็ดพูด ขณะที่รู้สึกว่ากางเกงเขานูนขึ้น
"งั้นภรรยาเอกจะช่วยทำให้คุณเลิกสนใจ"โรบินยิ้มและร่างแยกเริ่มบริการดูดแท่งยาวๆ และโรบินก็เข้าไปบริการยื่นหน้าอกใหญ่ของเธอให้เขาดูดตามที่ขอ
"จ๊วบๆๆๆ....อร๊างงงงง!!!!"
เจริซตกตะลึงกับภาพตรงหน้าและรู้สึกเจ็บหน้าอก"พวกเธอไม่มียางอายเลยรึไง"
เท็ดยิ้มมองเธอ"เราเป็นโจรสลัด โจรสลัดทำทุกอย่างตามใจ"
และเขาก็กวักนิ้วให้โคโค่เข้ามาร่วมแจม
โคโค่หยิบอุปกรณ์ยิงตาข่ายใส่เจริซตรึงเธอไว้กับผนังถ้ำเย็นๆ เจริซรู้สึกอ่อนแอ นี่มันตาข่ายหินไคโร
"ฉันเองก็อยากได้เหมือนกันค่ะเจ้านาย"โคโค่คลานเข้าไปหาเท็ดอย่างเย้ายวนใจ
"ทั้งสองจูบกันซะ"เท็ดกล่าว
โรบินกับโคโค่จูบกันอย่างดูดดื่ม ขณะที่โรบินเอาหีของเธอให้ดาบแทงเข้าไปและครางดัง
เจริซแก้มแดงจนแทบจะมีไอน้ำลอยขึ้นเมื่อโดนจับให้ดูภาพตรงหน้า
@@@@@@@@
ที่หลบภัยกลุ่มหมวกฟาง
"จะไปเป็นพันธมิตรกับกลุ่มโจรสลัดของเจ้าเปลี่ยนหัวใจนั่น!!"
"โทษทีนะตอนนี้ฉันขยับไม่ได้น่ะ ฝากด้วยแล้วกัน"ช็อปเปอร์พูดขณะที่อุซปมัดเขาติดกับหมวกลอว์ กลุ่มหมวกฟางหัวเราะใหญ่
@@@@@@@@
ด้านหลังสถาบันวิจัย
ลอว์ใช้รูมเทเลพอร์ตตัวเองกับช็อปเปอร์มาที่นี่
"โห พลังของนายนี่สะดวกเป็นบ้า วาร์ปเหรอเมื่อกี้นี่"ช็อปเปอร์ถามซ่อนอยู่ในถุงที่ผูกติดกับดาบของลอว์
"อยู่เงียบๆในถุงไว้ เรามาถึงด้านหลังของสถาบันวิจัยแล้ว"ลอว์เตือน"ซีซาร์จะอยู่ห้องหลักกับผู้หญิงคนหนึ่งเสมอ ฉันจะล่อพวกมันออกไประหว่างนั้นแกก็ตรวจสอบเรื่องยาซะ"
"แต่ว่าถ้านายเจอกับมาสเตอร์คนนั้นได้ง่ายๆแถมยังเก่งอีกด้วย ก็จับมาสเตอร์ไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ? ถ้างั้นจะตรวจสอบเรื่องยาได้ละเอียดด้วย"
"ฉันทำแบบนั้นไม่ได้เป็นปัญหาของฉันเอง ถึงต้องให้พวกนายมาช่วย"
ช็อปเปอร์งุงงง
"ยังไงก็เถอะพวกแกรีบจับซีซาร์ให้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ที่เหลือฉันจัดการเอง"
"ว๊ากกกกก"
"อะไรน่ะ?"
มันเปิดเผยว่าเป็นสโม๊คเกอร์ที่บินไปมาควบคุมไม่ได้ และบางอย่างลอยมา มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
"มีอะไรลอยอยู่ด้วย ลูกปืนใหญ่งั้นเหรอ ไม่สิ นั่นมัน..."
"ตูมมมมม!!!!"
ลูฟี่พุ่งชนเรือ
"อะไรกัน เจ้านั่นมัน!?"ทหารของซีซาร์ร้องก่อนโดนหมัดเหล็ก
ฝุ่นจางเผยให้เห็นลูฟี่ นามิ(ในร่างซันจิ) และแฟรงกี้(ในร่างตัวเอง)
"ออกมาเซ่เจ้ามาสเตอร์ ฮ่าๆๆๆ ทางลัดนี่ดีจริงๆแฮะ"
"เจ้าหมวกฟาง ใครบอกให้ไปโผล่หน้าพวกทหารเรือกัน!!?"
"หมวกฟาง"สโม๊คเกอร์(ร่างทาชิงิ)
"พวกหมวกฟางนี่นา!!"G-5และลูกน้องของซีซาร์ตะโกน
"จับพวกมัน พวกมันคือกลุ่มหมวกฟาง!!!!"
"หมวกฟาง แกมาทำอะไรที่นี่"ทาชิงิถือดาบ
"อ๊ะ สโม๊คกี้ปลอดภัยดีเรอะ เห็นว่าถูกจัดการฉันเลยเป็นห่วงแทบแย่"ลูฟี่ทักทาย
"อย่ามาล้อเล่นนะ"ทาชิงิฟันใส่แขนควันก็พุ่งออกไป ลูฟี่หลบและคว้าแขนจับทาชิงิทุ่ม
"อะไรกันสโม๊คกี้ แกอ่อนแอลงนะ"
"ไม่ใช่สักหน่อย ฉันคือ--"
"เฮ้ยๆ ขอทีเถอะ อย่าแพ้มันด้วยร่างของฉันสิ"สโม๊คเกอร์ใช้พลองหินไคโรฟาด
ลูฟี่รีบหลบการแทงจากสโม๊คเกอร์"เฮ้ย อาวุธนั่น"
"แกกลับมาแล้วสินะหมวกฟาง กลับสู่ทะเล"สโม๊คเกอร์กล่าว"แต่ฉันไม่ยอมให้แกทำตามใจชอบหรอก"
ลูฟี่ใช้หมัดฮาคิป้องกันการแทงแต่สุดท้ายโดนที่หน้าอก
"อูยยย โดนเข้าจนได้ หินไคโรนั้น ยัยแข็งแกร่งขึ้นงั้นเหรอ เธอชื่ออะไร แล้วไปเอาพลองนั้นมาจากไหน"
"สโม๊คเกอร์ว๊อย!!!"
"เอ๋!!!"ลูฟี่ร้องรีบหลบอาวุธอีกครั้ง
"ลูฟี่ คงเป็นเพราะลอว์น่ะ"แฟรงกี้พูดต่อยทหารเรือ
"เอ๋ อ้อ ใช่แล้ว ที่ทราฟี่เปลี่ยนพวกนาย"
"ใช่ นั่นแหละ"นามิพูดเตะทหารเรือ
"ถึงว่าทำไมเจ้านั่นถึงอ่อนแอ งั้นก็หมายความว่า แกคือสโม๊คกี้เองเรอะ…ฮ่าๆๆๆๆๆ"ลูฟี่ขำใหญ่
"มีอะไรน่าขำรึไง"สโม๊คเกอร์ฟาดพลอง ลูฟี่พลิกตัวโดดหลบ
"เกียร์2"ลูฟี่หายตัวไปโผล่มาหน้าสโม๊คเกอร์
"งั้นเอาไว้สู้กันคราวหน้าแล้วกัน สู้กับแกในสภาพไม่สมบูรณ์แบบนี้มันจะไปมีความหมายอะไร"
"อย่ามาพูดจาวางท่า"สโม๊คเกอร์ยกขาเตะ ลูฟี่โดดหลบ
"บรึ้มมมม!!!"
เสียงระเบิดดังขึ้น ประตูโดนทำลาย
"ผู้ชายคนนั้นระเบิดประตู"
"เข้าเป็นใครกัน"
"นั่นมัน....เลเซอร์!!!"
"ฮ่าๆๆๆๆ ลูฟี่ นามิ ฉันทำลายประตูให้แล้วไปกันเถอะ"
"โอ้ว รวดเร็วดีมากแฟรงกี้ ไปกันเถอะนามิ"
"อื้อ"นามิวิ่งตามแฟน
ตอนนั้นเองมีก้อนเหมือกสีชมพูตกลงมาใส่เรือที่G-5ชิงมา
“นี่มันอะไรกันเนี่ย ขยับอยู่ด้วย”
สโม๊คเกอร์เห็นกระชากคอเสื้อลูกน้องซีซาร์”เฮ้ย ไอ้นั่นมันอะไร”
“ไม่รู้เฟ้ย ของพรรค์นั้นไม่เคยเห็นมาก่อน”
ทหารเรือเอามือผลักแต่ทะลุผ่านเข้าไปในนั้น
“เจ็บ ข้าเจ็บ มันถลกผิวหนังเอาออกไปที”
“เฮ้ย ใครก็ได้เอาผ้ามาซิ”
“พวกแกถอยไป เจ้านี่มันน่าจะแพ้ไฟ เผามันทิ้งซะเลย”
ทหารยิงปืนไฟใส่ทำให้มันเริ่มลุกไหม้
“บรึ้มมมมมม!!!!”
เกิดระเบิดทำลายเรือหายไป
@@@@@@@@
ด้านพวกโซโล
“มันคือสัตว์งั้นเรอะ”
“ไม่รู้สิ พึ่งเคยเห็นนี่แหละ”
บรู๊คยังเงียบ
สิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นก้อนเหมือกที่ใหญ่ยิ่งกว่านั้น…พ่นหยดไปในอากาศ
“สิ่งปริศนากำลังทำบางอย่างที่เป็นปริศนาอยู่”
@@@@@@@@
ทุกคนบนฝั่งมองด้วยความตกตะลึง ก่อนซีซาร์จะโผล่มาและบรรยายถึงอาวุธของตัวเอง
“จากเกาะเพลิงมาสู่เกาะน้ำแข็ง”ซีซาร์หัวเราะ”เมื่อชิ้นส่วนของสไลม์มาที่นี่หมด พวกแกทุกคนก็จะได้ลิ้มรส มันคือสิ่งเมื่อ4ปีก่อน…”
ลูฟี่โผล่มาจับตัวซีซาร์
“ได้ตัวแล้ว”
“เฮ้ยยยย”
ความคิดเห็น