One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #185 : PX-0(RE2)

เอสก้มหัวลงพื้นปกปิดน้ำตาที่กำลังไหลออกมา

"ฉันน่ะเป็นน้องชายของนายนะ!!!"

"มาเป็นลูกชายของฉันซะ"

"เอส พวกเรามาช่วยแล้ว!!!!"

เอสถอนหายใจและยกหัวขึ้นมานั่งมองไปข้างหน้าอีกครั้ง

"เป็นอะไรไป?"

"ฉันคิดว่าไม่ว่าอนาคตแบบไหนก็จะ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆมาช่วยหรือคมดาบที่พิพากษาฉันก็ตาม ฉันจะไม่หลีกหนีอะไรทั้งนั้น เพราะมันจะผิดต่อทุกคน"

การ์ปกับเซ็นโงคุเงียบไม่พูดอะไร

"ตูมๆๆ"พวกทหารเรือยังยิงปืนใหญ่ใส่โจรสลัด ลูฟี่ คิรัวร์ จินเบ อิวานคอฟยังสู้ต่อไป

"หมัดปืนกลยางยืด"

"ผัวะๆๆๆ"

"คลื่นดาบวิญญาณหมาป่า"คิรัวร์ตวัดดาบ

คลื่นดาบหมาป่าสีฟ้าพุ่งไปข้างหน้าหลายตัวและเข้ากัดกันร่างทหารเรือดุจมีชีวิต

"อาจ ไอ้พวกนี้มันตัวอะไรกัน"

"เฮลวิง!!!"

"คาราเต้มนุษย์เงือก!!!"

บากี้ มิสเตอร์ทรี มิสเตอร์ซิกส์และเหล่านักโทษอิมเพลดาวน์มองดูอยู่ด้วยความขุ่นเคือง

"เผลอแปปเดียวเจ้าพวกนั้นออกตัวซะเด่นใหญ่เลย"

"กัปตันบากี้พวกเรายอมแพ้เจ้านั้นไม่ได้นะครับ"

"รีบไปเด็ดหัวหนวดขาวกันเร็วๆเถอะครับ"

"นี่มันสงครามบ้าอะไรฟะ จะโจรสลัดหรือทหารเรือก็มีแต่พวกดังๆทั้งนั้น"

"เฮ้ เจ้าจมูกแดง"

"แกเรียกใครจมูกแดงฟะ"บากี้หันไปตะโกนแต่ชะงักเมื่อเห็นว่าใครพูด"นะ...หนวดขาว!!!!"

หนาวขาวมองลงมาที่บากี้จากโมบี้ดิ๊ก

"นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็ไอ้หนูบนเรือของโรเจอร์นี่เอง คิดถึงเมื่อก่อนจัง แกยังรอดมาได้นี่"หนวดขาวกล่าว

"ตายแน่ โดนมันเห็นซะแล้ว โดนฆ่าแน่ตู"บากี้คิดในใจ

"จบเห่เอวังแล้ว คงทำได้แค่หนีแล้วล่ะ"มิสเตอร์ซิกส์คิดในใจ

"หนวดขาวคนนั้นเป็นฝ่ายเข้ามาคุยด้วยแน่ะ"

"คุณเป็นผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ ได้เห็นกับตานี่สุดยอดเลย"

"เขาคือชายระดับตำนานจริงๆ"

"อย่ามาปลื้มกันเอาเองสิเฟ้ย เห็นคนอื่นเป็นอะไรฟะ"

"พานักโทษมาเป็นฝูงเลยนะ คิดจะมาเด็ดหัวฉันรึไง?"หนวดขาวถาม

"เออ ไม่ได้เจอซะนานเตรียมตัวตายซะ!!!!"บากี้ตะโกน

"แกอยากได้หัวฉันก็ตามสบายเถอะ"หนวดขาวกล่าว"แต่เอาไว้ทีหลังได้มั้ย ทหารเรือเป็นฝูงนั่นแกเอาไม่อยู่หรอก ว่ากันตามจริงฉันเองก็รับมือไม่ไหว ว่าไง ไหนๆก็เป็นโจรสลัดเหมือนกัน ร่วมมือกันเก็บกองทัพเรือก่อนดีมั้ย แล้วแกค่อยมาเด็ดหัวฉันทีหลัง"

"โห หนวดขาวประเมินคุณไว้สูงขนาดไหนกันเนี่ย"

"ระดับเดียวกันเห็นๆ"

"ระดับเดียวกันที่ไหนเขาเรียกอีกฝ่ายว่าไอ้หนูนะ"มิสเตอร์ซิกส์คิดในใจ

"เริ่มรู้สึกว่าถ้าเป็นเราน่าจะทำได้แฮะ ทำได้แน่ เห็นภาพตอนเราเป็นราชาของโลกนี้เลย"บากี้คิดในใจ

"อืม กองทัพเรือคงโดนขยี้เละแน่ ถ้าฉันกับเจ้านี่ร่วมมือกันน่ะ"บากี้กล่าว

"ว้าวๆ โอ๊ย พอทีเถอะ หน้ามืดจะเป็นลมแล้ว"

"งั้นก็ได้หนวดขาว ตกลงว่าเราร่วมมือกัน ฉันจะยอมช่วยก็ได้นะ"บากี้กล่าว

"โอ้ กัปตันบากี้ของพวกเรา"

"เจ้าพวกนี้จะพากันเข้าใจผิดไปถึงไหนเนี่ย"มิสเตอร์ทรีกับมิสเตอร์ซิกส์คิดในใจ

บนโมบี้ดิ๊ก มัลโก้มองดูบากี้กับพวกนักโทษ

"เฮ้อ เป็นพวกหลอกใช้ง่ายจนน่าเบื่อเลยแฮะ"มัลโก้กล่าว

"เจ้าจมูกแดงน่ะช่างเถอะ แต่พวกนักโทษข้างหลังนั่นมีฝีมือกันทั้งนั้นเลยขี้เกียจจะไปสู้ด้วย"หนวดขาวหยิบทากสื่อสารขึ้นมา"นี่หนวดขาวพูด สควอร์โดอยู่นั่นมั้ย?"

"พ่อเหรอครับ กัปตันสควอร์โดเขา อ้าว เอ๊ะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่แหม่บๆเลยครับ แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้"

"แล้วพี่น้องเดคาลแวนล่ะ?"หนวดขาวถาม

"ว่าไงครับพ่อ?"

"ท่านพ่อว่าไง?"

"ฝากสั่งโจรสลัดทั้งหมดให้ทำตามที่ฉันสั่งหน่อย"หนวดขาวกล่าว

"งั้นฉันจะไปทางขวา"กัปตันที่มีขากรรไกรโลหะ

"ส่วนฉันจะไปทางซ้าย"กัปตันมีฟันเหมือนเขี้ยวยาวลงมา

"เข้าใจแล้ว"กัปตันแต่งตัวเหมือนอัศวิน

"ส่วนฉันจะไปทางขวา"กัปตันจมูกชมพู

"พ่อว่าไงก็ว่าตามกัน"กัปตันหน้าอ้วน

"ไปได้ทุกที่นั่นแหละเรือของฉันน่ะ"กัปตันหญิงผมสีฟ้ายาว

"พูดจริงเหรอ? ไม่เห็นเลยแฮะ"กัปตันสวมหมวกปลาหมึก

"งั้นพวกเราจะไปทางซ้าย"กัปตันที่ใส่มงกุฎ

นายทหารเรือเข้ามารายงานเซ็นโงคุ

"จอมพลเซ็นโงคุ โจรสลัดจากนิวเวิลด์เคลื่อนไหวแปลกไปครับ"

"เออ แยกไปซ้ายขวาสินะ"เซ็งโงคุกล่าว

"ครับ พวกมันเริ่มโจมตีใส่เรือรบเราแล้วครับ"

โจรสลัดได้แยกไปโจมตีเรือรบกองทัพทางฝั่งซ้ายและขวา

"อ่านเกมส์ได้ดี หนวดขาวกำลังระแวงสินะ"การ์ปกล่าว

"ไม่หลงกลบุกเข้ามาเหรอ แผนนี้คงหยาบไปหน่อย แต่ว่าลางสังหรณ์มันช่วยป้องกันอะไรไม่ได้หรอก"เซ็นโงคุกล่าว

"คิชิๆๆๆๆ"โมเลียรวบรวมเงาไว้ในมือ"จินเบ ถ้ามีแกอยู่ก็ใช้ทหารซอมบี้ไม่ได้ล่ะนะ เอาล่ะจงมาเป็นพลังให้ฉันซะ เงาของทหารทั้งหลาย"

โมเลียเอาเงาเข้าไปในร่างทำให้ขนาดใหญ่โตขึ้น2เท่า

"ไปต่อซะลูฟี่ คิรัวร์ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย"จินเบกล่าว

"ขอบใจนะจินเบ"ลูฟี่วิ่งไปพร้อมคิรัวร์

"ชิ หมวกฟางกับนักดาบทมิฬเลยหนีไปซะได้ จินเบ คิดเหรอว่าแกจะเอาชนะฉันตอนอยู่บนบกได้น่ะ หือ?"โมเลียกล่าว

"ไม่นึกเลยว่าจินเบ ชายชาตรีแห่งท้องทะเลจะกลายเป็นศัตรู"

"เจ็ดเทพโจรสลัดเป็นกำลังรบหลักแท้ๆ ไม่ควรจะต้องมาสู้กันเลย"

"เอาล่ะขอรับเงาของแกไปล่ะนะ คิชิๆๆๆ จงอยู่ใต้ทะเลไปตลอดชีวิตซะเถอะจินเบ"

โมเลียยกกรรไกรที่แยกเป็นสองถือไว้เหมือนดาบฟันใส่จินเบ แต่เขาโดดหลบพุ่งอัดฝ่ามือใส่โมเลีย

"คาราเต้มนุษย์เงือก หมัดผ่ากระเบื้องฉลาม!!!!"

"เปรี้ยง!!!!!"โมเลียโดนกระแทกเข้าเต็มอกกระอักเลือดคำโต

ทางด้านลูฟี่กับคิรัวร์ยังบุกฝ่าทหารเรือไปเรื่อยๆ

"ฉัวะๆๆๆ"คิรัวร์ฟันพวกนายทหารเรือไปหลายสิบคน

"ผัวะๆๆๆ"ลูฟี่ชกเตะแก้มพวกทหารเรือล้มลง

"หมวกฟาง"ทาชิงิตะโกน

"นามิคาเสะ"ดีโน่ตะโกน เขายกมือซ้ายที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแขนกล

"หลบเร็วลูฟี่"คิรัวร์รู้สึกถึงอันตรายรีบจับคอเสื้อกัปตัน

"ตูมๆๆๆๆ"กระสุนแสงสีเหลืองประกายพุ่งออกมากระจายเข้าหาพวกเขา

"โซล!!!!"

"บรึ้มๆๆๆๆ"ระเบิดเข้าทำลายล้างพื้นที่และจัดการโจรสลัดไปไม่น้อย

"แขนใหม่เหรอ รุนแรงไม่เบานี่"คิรัวร์พูดชมทั้งที่ตัวเองหลบได้

"หลบได้หมดเลยเหรอ แต่พลังแขนข้างนี้ยังไม่หมด"ดีโน่เตรียมจะเอาจริง

"ถอยไปทาชิงิ ดีโน่!!!!"สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันพุ่งผ่านพวกเขาไปหาทั้งสองคน

"เคร้ง!!!!!"แต่คิรัวร์ยกดาบรับกระบองของสโม๊คเกอร์ไว้ รวมทั้งยกเท้าแตะที่อกสโม๊คเกอร์

"อั๊ก ร่างกายเรา"สโม๊คเกอร์รับรู้ว่าโดนหินไคโร"แก..นามิคาเสะ"

"ไปเลยลูฟี่"คิรัวร์กล่าว

"ดีล่ะ"ลูฟี่วิ่งผ่านไปข้างหน้า

"อยากเสียแขนหน่อยมั้ยสโม๊คเกอร์"คิรัวร์แสยะยิ้มจับแขนของสโม๊คเกอร์ไว้

"ปังๆ....เปรี๊ยะๆๆๆ"ตอนนั้นเองมีเข็มเหล็กช็อตใส่พื้นปล่อยกระแสไฟฟ้ามาตามพื้นอย่างรวดเร็ว สโม๊คเกอร์ที่เป็นควันไม่เป็นไร

"เปรี๊ยะๆๆ อ๊าก.....ตึง!!!"คิรัวร์ที่เป็นแอตแลนติสครึ่งนึงโดนสายฟ้าที่พุ่งมาตามพื้นช็อตทำให้ทรุดลงพื้นไป

"นี่มัน..."คิรัวร์มองดู เห็นว่าคิรัวร์เป็นคนยิง

"นี่คือแลนเชอร์ดาร์ด กระสุนเข็มปล่อยสายฟ้า"ดีโน่กล่าว"รู้ว่าเป็นชาวใต้น้ำก็แสดงว่ายิ่งส่งผลกับแก"

"รู้จักใช้หัวแล้วเรอะ"คิรัวร์ยังยุให้โกรธ

"ฮึ่ม แกยังกวนประสาทเหมือนเดิม"ดีโน่กล่าว

"แกเสร็จฉันล่ะนามิคาเสะ"สโม๊คเกอร์พุ่งเข้ามายกกระบองขึ้น

"เจ้าพวกโง่นั้นถอยออกไปซะ!!!!"

"ผัวะ!!!!!"ทันใดนั้นทั้งสองคนต่างโดนเท้าเตะซัดกระเด็นออกไป

"โจมตีเราที่เป็นควันได้เหรอ?"สโม๊คเกอร์แปลกใจและมองดูว่าเป็นใคร

มันเผยว่าเป็นจักรพรรดินีโบฮา แฮนค็อก เธอกำลังแสดงท่าทีปกป้องนักดาบทมิฬอย่างชัดเจน

"จักพรรดินีโจรสลัดกำลังปกป้องนักดาบทมิฬเหรอ?"ทหารเรือถาม

ดีโน่กับทาชิงิมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ

"แฮนค็อก เธอทำบ้าอะไรห๊ะ จะเลิกเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดอีกคนรึไง?"สโม๊คเกอร์ถาม

"หุบปากซะ!!!!"แฮนค็อกตะโกน"เรากำลังโกรธไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เจ้าบังอาจทำร้ายผู้เป็นที่รักของเรา!!!"

คิรัวร์ลุกขึ้นยืนมองการโต้เถียงระหว่างสโม๊คเกอร์กับแฮนค็อก

"เราไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต เราจะสับเจ้าเป็นชิ้นๆและเอาไปทำอาหารสัตว์"แฮนค็อกกล่าว

"ฮาคิของคุจาเรอะ"สโม๊คเกอร์พูดอย่างไม่สบายใจ เขาไม่ได้สนคำพูดไร้สาระของแฮนค็อกเมื่อกี้

"เอ่อ....ทาชิงิ เมื่อกี้ฉันฟังไม่ผิดว่าแฮนค็อกบอกว่าคิรัวร์เป็นคนรักเขาใช่มั้ย"ดีโน่กระซิบถาม

"ฉันก็ได้ยิน....แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง"ทาชิงิกระซิบกับคู่หู่เธอ"แค่อายุทั้งคู่ก็ต่างกันแล้วนะ"

"นั่นสินะ"ดีโน่เห็นด้วย"นามิคาเสะอาจทำอะไรบางอย่างกับแฮนค็อกมากกว่า ดาบชินโซริวกับเท็นเซกะน่ะควบคุมวิญญาณได้ไม่ใช่เหรอ?"

___________________

ทางด้านอีวานคอฟที่เผชิญหน้าคุมะได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

"คุมะ คุมะพอซะทีเถอะนะ นี่ฉันไง เธอจำหน้าฉันไม่ได้แล้วงั้นเหรอ ถ้าเธอยังไม่หยุดฉันจะสวนกลับแล้วนะ"อิวานคอฟกล่าว

"หึๆๆๆๆ"

อิวานคอฟได้ยินเสียงหัวเราะด้านข้างหันไปมองโดฟลามิงโก้

"ไม่รู้หรอกนะว่าเกี่ยวข้องกันแบบไหน แต่เลิกกล่อมเถอะ เชิญคุยไปก็ไร้ประโยชน์ คุณแกนนำแห่งกองทัพปฎิวัติเอมเพอริโอ้ อิวานคอฟ"

"แกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่!!!!"อิวานคอฟถาม

"ดูเหมือนคนรู้จักของแกเนี่ยจะชื่อบาโทโลมิว คุมะใช่มั้ย? ถ้าเป็นคุมะจอมป่าเถื่อนคนนั้นแล้วละก็ มันน่ะได้ตายไปแล้ว"โดฟลามิงโก้แสยะยิ้ม

"หา อะไรนะ?"อิวานคอฟเบิกตากว้าง

____________________

เหล่าทหารเรือกำลังมองดูมองดูแฮนค็อกที่เข้ามาขวางไม่ให้ทำร้ายคิรัวร์ได้

"ยังไงกันเนี่ย ทำไมจักรพรรดินีโจรสลัดถึงปกป้องนามิคาเสะล่ะ?"ทหารเรือถาม

แฮนค็อกหันไปมองคิรัวร์และยกมือทำสัญลักษณ์หัวใจ

"ไม่สิ ผิดแล้วไม่ได้ปกป้อง แต่คิดจะสาปให้นามิคาเสะเป็นหินต่างหาก"

"เราเชื่อมาตลอดว่าเจ้าจะต้องมาถึงที่นี่ได้อย่างแน่นอน"แฮนค็อกกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน

เธอคลายมือเอื้อมมือไปหยิบกุญแจที่ซ่อนไว้ใต้หน้าอกยื่นให้คิรัวร์

"เอ้านี่ กุญแจไขตรวนของเอส หมัดอัคคี"แฮนค็อกกล่าว

"ขอบใจมาก ที่นี่ช่วยล้มลงไปทีนะ"คิรัวร์กล่าวแล้วตวัดดาบอย่างรวดเร็ว

เกิดคลื่นดาบเพลิงใส่แฮนค็อกและสลายไปอย่างรวดเร็ว แฮนค็อกเล่นละครตามล้มลงพื้น ขณะที่คิรัวร์วิ่งผ่านไป

ทหารเรือจ้องมองด้วยความตกใจ

"ไม่น่าเชื่อ จักรพรรดินีโจรสลัดพ่ายแพ้เหรอเนี่ย"

"เธอโดนระเบิดเพลิงของเจ้านั้นทีเดียวจอดเลย"

"ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่นามิคาเสะ!!!!"สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันพุ่งไล่ตามไป

"ฟูลฟีเมอร์!!!!"

แฮนค็อกลุกขึ้นมาเตะกลางกระบองของสโม๊คเกอร์ มันเป็นส่วนที่ไม่ติดหินไคโร ทำให้กระบองสโม๊คเกอร์กลายเป็นหินแตกไป

"เตรียมใจซะเจ้าคนอวดดี เราไม่ปล่อยให้เจ้าผ่านไปแน่"

"ดูสิ ท่าทางเหยียดหยามแบบสุดๆนั่นน่ะ"

"หยามซะหน้าหงายขึ้นไปข้างหลังเลย"

"ถ้ามาขัดขวางกองทัพเรือเธอจะต้องเจอกับอะไรคงรู้ใช่มั้ย?"สโม๊คเกอร์ถาม

"ไม่ว่าจะทำอะไรเราก็จะได้รับการให้อภัย ทำไมน่ะเหรอเพราะเรางดงามไง"

"อื้อๆๆๆ"พวกทหารเรือพากันพยักหน้า

"อั๊ก...เธอสวยมาก....โอ๊ย"ดีโน่โดนพลังผลหลงใหลเข้าไป ทาชิงิเอาศอกกระแทกเขาล้มลงพื้น

_________________________

ในขณะเดียวกันคิรัวร์ก็วิ่งตามลูฟี่มาทัน

"เอ้าลูฟี่ ของขวัญจากแฮนค็อก"คิรัวร์กล่าว

"ซึ่งใจจังเลย ได้ยัยนั่นช่วยเอาไว้อีกแล้ว"

ทั้งสองวิ่งไปด้านหน้าแล้วพบอิวานคอฟที่เผชิญหน้ากับคุมะและยังมีโดฟลามิงโก้อีก

"คิรัวร์ดูนั่นสิ นั่นมันเจ้าหมีนี่นา"ลูฟี่กล่าว

"แล้วก็เจ็ดเทพโจรสลัดอีกคนโดฟลามิงโก้"คิรัวร์มองใบหน้าใหม่ที่พึ่งเห็น

"ว่าไงนะคุมะตายแล้วเหรอ? แล้วที่ยืนอยู่นั่นมันใครกันมิทราบ เขายังไม่ตายสักหน่อย"อิวานคอฟกล่าว

"อิวะจัง!!!!"ลูฟี่ตะโกนเรียก เขาทั้งสองวิ่งเข้ามาใกล้

"อิวานคอฟ รู้จักหมอนี่ด้วยเหรอ?"คิรัวร์ถาม

"ก็นิดหน่อย แต่เขาดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้"

"หึๆๆๆ แก3คนอาจจะมีคุมะในความทรงจำก็จริง แต่คุมะที่พวกแกรู้จักกับเจ้านี่เป็นคนละคนกัน"โดฟลามิงโก้กล่าว

"คนละคน มันพูดอะไรของมันเนี่ย?"ลูฟี่ถาม

"จะเป็นไปได้ยังไง เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาเป็นผู้มีพลังของผลนิคิวนิคิว หมอนี่คือคุมะชัดๆ ตอบฉันหน่อยสิคุมะ"อิวานคอฟตะโกน

"......."คุมะเงียบไม่มีปฎิกิริยาสักนิด

"ก็บอกแล้วไงว่าถึงชวนคุยไปก็ไร้ประโยชน์น่ะ เมื่อไม่กี่วันนี่เอง นักวิทยาศาสตร์ของรัฐบาล ด็อกเตอร์เวก้าพังค์ได้ปรับเปลี่ยนเจ้านี่เป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้เจ้านี้เลยกลายเป็นอาวุธมนุษย์อย่างสมบูรณ์ไปแล้ว หรือพูดให้ชัดก็คือ นี่คืออดีตบาโทโลมิว คุมะ"

"ปรับเปลี่ยนอาวุธ?"อิวานคอฟทวน"นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?"

"สรุปเจ้านี่คือตัวทดลองอาวุธมนุษย์ที่รัฐบาลโลกทำการวิจัย แถมเจ้าตัวเสนอตัวเองอีกด้วย ครั้งแรกคือมือ ต่อมาก็ขา มันถูกดัดแปลงในขณะที่สติสัมปชัญญะของเจ้าตัวค่อยๆหมดไปทีละน้อยๆ"

"แกไม่ต้องมาโกหกเลย คุมะน่ะเกลียดรัฐบาลจะตายไป ไอ้เรื่องที่จะมอบชีวิตตัวเองให้รัฐบาลเนี่ย เขาไม่มีทางทำอย่างเด็ดขาดเลยยะ"

"เชิญโวยวายไปเถอะ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเจ้านี่กับรัฐบาลแลกเปลี่ยนอะไรกันเอาไว้น่ะ แต่เมื่อไม่กี่วันก่อนไอ้เจ้านี่ยังมีบุคลิกของตัวเองอยู่แน่ๆ แต่ตอนนี้เจ้านี่จำไม่ได้แม้แต่ตัวเองเป็นมนุษย์ก็ไม่ต่างจากตาย ตอนนี้เป็นแค่สัตว์ประหลาดที่จะสู้ตามรัฐบาลชี้นิ้วเท่านั้น เป็นแปซิฟิสต้าPX-0ยังไงเล่า เพราะงั้นพวกแกลืมอดีตไปซะเถอะ!!"

คุมะอ้าปากจะยิงเลเซอร์ใส่ลูฟี่ คิรัวร์และอิวานคอฟ

"บรึ้มมมม!!!!!"ทั้งสามรีบโดดหลบเลเซอร์ที่พุ่งเข้ามา

"คุมะ ในช่วง2-3ปีมานี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่?"อิวานคอฟถาม

ลูฟี่จำคำพูดสุดท้ายของคุมะก่อนส่งพวกเขาบินไป

"คงไม่ได้เจอกันอีกเป็นครั้งที่2 ลาก่อน"

"ตอนนั้นคือครั้งสุดท้าย"

ทันใดนั้นคุมะก็หายตัวไปอยู่ด้านหลังกลุ่มนิวคามะ

"อันตรายนะพวกนาย ระวังตัวด้วย!!!"ลูฟี่ตะโกน

"ปืนใหญ่แพ็ค"

"ตูมๆๆ"กระสุนอัดอากาศทำให้พวกนิวคามะกระเด็นกันหมด

"หนอยแน่คุมะ เฟซสเปกดรัม"

"วูบๆๆๆ"ตัวอิวานคอฟเคลื่อนไหวเร็วทำให้ดูกระจายเป็นหลายๆคน

คุมะมองอิวานคอฟแต่เขาเคลื่อไหวเร็วเกินไปทำให้เซ็นเซอร์ติดตามไม่ได้

"กาแล็คซี่วิ้งค์!!!!"

อิวานคอฟกระพริบตาทำให้คลื่นเหมือนเดธวิ้งค์จำนวนมากพุ่งกระแทกใส่คุมะพร้อมกันทีเดียว

"กล้าดียังไงถึงมาทำร้ายเหล่าแคนดี้บอยที่น่ารักของฉัน อย่างงี้ไม่มีทางออมมือให้แล้ว รับไป!!!!"

อิวานคอฟเตะใส่คุมะกระเด็นไปไกล

"โอ้ สุดยอด!!!!"นิวคามะตะโกน

"นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนเคยเห็นฉันแล้วลืมไป"

"ก็แหงสิ"นิวคามะคิดในใจ

"แต่ว่าเธอจะถูกลบความทรงจำยังไงฉันไม่สน แต่ถ้าลืมกระทั่งความน่ากลัวของฉันคนนี้ละก็ฉันจะทำให้เธอจำฝังกายฝังใจเลย เตรียมใจไว้ซะนะยะ"

อิวานคอฟหันมามองนิวคามะ

"ที่นี่ฉันจะรับช่วงเอง พวกเธอทั้งหลายตามไปช่วยหมวกฟางบอยและนามิคาเสะซะนะ"

"รับทราบ!!!"

พวกนิวคามะวิ่งไล่ตามลูฟี่กับคิรัวร์ที่มุ่งหน้าไปยังแท่นประหาร

ทางด้านบากี้และนักโทษก็วิ่งเข้าสู่สนามรบ

"หนอย ไอ้เจ้าหมวกฟางกับนามิคาเสะจอมอวดดี อย่าให้มันตัดหน้านะ เราจะเริ่มมหายุทธการสร้างชื่อเสียงให้กัปตันบากี้กันเดี๋ยวนี้แหละ พอแผนการนี้สำเร็จทั้งโลกก็จะต้องตกตะลึง ทุกคนทำตามแผนที่วางเอาไว้ล่ะ"

"มันจะดีแน่เหรอแผนที่ว่าน่ะ"มิสเตอร์ทรีวิ่งตามมาด้านหลัง

"ฉัวะๆๆๆ"มิสเตอร์วันฟันกลุ่มโจรสลัดหนวดขาว

"คร๊อกโคไดล์"โจรสลัดต่างพุ่งใส่คร๊อกโคไดล์

"ไม่หมดซะที"

"ซูมมมม!!!!"ลมพายุทรายพัดจัดการโจรสลัดพวกนั้นไป

คร๊อกโคไดล์มองหนวดขาวที่ยืนอยู่บนโมบี้ดิ๊ก

"ยังอยู่อีกไกลแฮะ"

"ไม่ให้แกเข้าใกล้พ่อหรอก"

"อย่ามาเกะกะนะ"

ซาเบิ้ลพุ่งพัดถล่มโจรสลัดหนวดขาว

"เหนื่อยใจกับเจ้านี่จริงๆ ดังมาสอดตอนนี้ซะได้"

ตอนนั้นเองโจ๊สก็กลายสภาพร่างกายให้เป็นเหล็ก

"บริลเลี่ยนพังค์!!!!"

"เปรี้ยง!!!!!"หมัดเพชรอัดคร๊อกโคไดล์กระเด็น

คร๊อกโคไดล์ลงพื้นไปใกล้กับโดฟลามิงโก้ที่แสยะยิ้ม

"ตัวใหญ่ขนาดนั้นแต่ดังเร็วเป็นบ้า หัวหน้าหน่วยที่3 ไดม่อน โจส"

โจสจะโจมตีอีกแต่โดฟลามิงโก้ขยับนิ้วทำให้ตัวเขาหยุดนิ่ง

"หึๆๆๆ อุตส่าห์แหกคุกมาได้นะเจ้าจระเข้ บ่อเลือดระอุแช่สบายดีมั้ย?"โดฟลามิงโก้ถาม

"โดฟลามิงโก้ อย่ามายุ่งอะไรไม่เข้าเรื่อง แกอยากตายรึไง"คร๊อกโคไดล์กล่าว

"ปากร้ายจังเลยนะ หึๆๆ ว่าไง สนใจจะร่วมทีมกันมั้ย?"โดฟลามิงโก้ถาม

________________________

ทางด้านลูฟี่กับคิรัวร์วิ่งไปด้านหน้ามีนิวคามะคอยช่วยเคลียร์ทาง

"ไปเลยหมวกฟาง นามิคาเสะ!!!!"

"ขอบใจนะ"ลูฟี่กล่าว

"เฮือก!!!"คิรัวร์สัมผัสถึงจิตสังหารด้านหน้าได้

"ฉัวะ!!!!"มีใครบางคนฟันพวกนิวคามะข้างหน้าล้มไป

"หยุดก่อนลูฟี่"คิรัวร์ยกมือห้ามลูฟี่ไว้

กลุ่มควันจางลงเผยให้เห็นว่าเป็นมิฮอร์ค ชายตาเหยี่ยว

"โทษทีนะผมแดง ฉันกดพลังนี้เอาไว้ไม่อยู่แล้ว"

"ตาเหยี่ยว"คิรัวร์กล่าว

"เอาล่ะโชคชะตาเอ๋ย เจ้าจะจบชีวิตของเด็กที่เป็นยุคสมัยต่อไปเอาไว้ที่นี่ หรือว่าเจ้าจะช่วยให้เขาพ้นคมดาบดำเล่มนี้"มิฮอร์คกล่าว