คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #204 : มาถึงเกาะเงือก(RE2)
โซโล
ซันจิและคิรัวร์ต่างโดดพุ่งเข้าโจมตีคราเคน
ความจริงคิรัวร์จะใช้พลังจิตของชาวแอตแลนติสทำให้มันสงบได้
แต่เขาถือสติใครร้ายมาก็ต้องร้ายตอบ
แขนยักษ์ลูฟี่พองขึ้นและเสริมด้วยฮาคิ
หมัดช้างยางยืด
"เปรี้ยง!!!!"แขนยักษ์ของลูฟี่อัดเจ้าคราเคน
ตอนนั้นเองก็มีฉลามหลุดออกจากปากมัน
ทันใดนั้นก็เกิดกระแสน้ำดูด
"ดึงใบเรือไปทางซ้าย
เราจะชนแนวแผ่นดินแล้ว"นามิกล่าว
"ได้เลย"แฟรงกี้ดึงคันบังคับเรือ
"ถ้าไม่ระวังเรือเราได้พังแน่"
"อย่าให้ถูกพัดกระเด็นออกไปเชียวนะ!!!"อุซปร้อง
วีวี่และเซียร์ดึงเชือกใบเรือ
โรบิน
ช็อปเปอร์และบรู๊คดึงอีกเชือก
"บังคับให้เรืออยู่กลางกระแสน้ำไว้!!!"
เรือซันนี่โดนดูดลงไปใต้ทะเลด้วยความเร็วสูง
___________________
"อูย..."อุซปฟื้นขึ้นมาลุกขึ้น
"อุซป"นามิกล่าว
"เจ็บๆๆ
ยังไม่ตายสินะเรา หือ?"อุซปมองหน้าทุกคน"อะไรกันไหงทุกคนทำหน้าเครียดนัก
ให้ตายสิพอไม่มีฉันแล้วเนี่ยทำอะไรไม่เป็นเลย...บรื๋อ หนาวเป็นบ้าเลย"
"เราหาพวกลูฟี่ไม่เจอ
ดูท่าจะหลงกันซะแล้วล่ะ"โรบินกล่าว
"หา
อะไรนะ!!!"อุซปร้อง
"ถ้าไม่ถูกพวกสัตว์ประหลาดฉีกเป็นชิ้นๆก็คงจะดีนะ"
"อย่าพูดอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิคะ!!!"วีวี่ร้อง
"ว่าแต่มืดขนาดนี้ก็ไม่น่าจะหาเจอนะ"อุซปกล่าว
"ผมไม่ชอบความมืดเลยครับ
เหมือนมีอะไรมองเราอยู่"
"คิดว่าตอนนี้น่าจะอยู่ที่ระดับ7,000เมตร
ต่อให้เป็นเรือชาร์ปซับเมิร์ตก็คงทนแรงดันไม่ไหวแน่ๆ"แฟรงกี้กล่าว
"เราใกล้ถึงเกาะมนุษย์เงือกหรือยัง?"ช็อปเปอร์ถาม"พวกนั้นอาจจะไปถึงก่อนแล้วก็ได้นะ"
"ตามที่เคมี่จังบอก
เหมือนจะอยู่ที่ระดับ10,000เมตรนะ"โรบินกล่าว
"ต้องลงไปอีกตั้ง3,000เมตรเชียวเรอะ!!!"
"พวกนั้นอยู่ในฟองอันเล็กนิดเดียวอ่ะ
ถึงจะยังไม่ตายแต่ก็เสี่ยงว่าอากาศในฟองจะหมดอยู่นะ"อุซปกล่าว
"อุตส่าห์บอกให้ผูกเชือกนิรภัยไว้แล้วเชียว"นามิกล่าว
"โวยวายไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
รีบตามหาพวกเขาเถอะ"แฟรงกี้กล่าว"ฉันมีฟังชั่นไฟฉายติดมาด้วย"
"เอ๋
อยู่ที่ตางั้นเหรอ"ช็อปเปอร์มองแฟรงกี้ถอดแว่นกันแดด
"นิปเปิ้ลไลท์!!!"แสงส่องมาจากหัวนมของแฟรงกี้
"ติดตรงไหนของนายยะ!!!"เซียร์ตบหัวแฟรงกี้
"ไหวเอาไปติดตรงนั้นเล่า!!!!"อุซปร้อง
แสงส่องให้เห็นปลาตัวใหญ่มากมาย
"ตายจริง"
"แว๊ก!!!
น่ากลัว!!!!"
"ไม่จริง!!!!"
"เผ่นเถอะ!!!!"
เรือซันนี่ถอยหนีจากปลาใหญ่
แสงไฟที่ตาสิงโตหัวเรือส่องออกมา
"เอาเป็นว่าลองหาดูให้ทั่วก็แล้วกัน
พวกนั้นเองก็คงหาพวกเราอยู่เหมือนกันนั้นแหละ"
"ลูฟี่ โซโล
ซันจิ คิรัวร์!!!"อุซปตะโกน
"พวกนายหายไปไหนอ่ะ
รีบๆกลับมาซะทีเถอะ"ช็อปเปอร์เริ่มร้องไห้
"คิรัวร์คุง
ลูฟี่ โซโล ซันจิ!!!"เซียร์ตะโกนเรียก
"โธ่เว้ย
ทะเลกว้างตั้งขนาดนี้ ไฟจากเรือซันนี่คงส่องได้ไม่ทั่วหรอก"แฟรงกี้กล่าว
"หดหู่ยังไงไม่รู้สิครับ
ยิ่งมืดแบบนี้ยิ่งไม่สบายใจเข้าไปใหญ่เลย"บรู๊คกล่าว
"พูดไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอกน่า"อุซปกล่าว"นี่จะให้ทำยังไงบ้าง?"
"ตอนนี้เราหยุดเรือไม่ได้
อย่าให้อะไรคลาดสายตาไปแล้วกัน"นามิกล่าว
"ต้องมีเบาะแสบ้างแหละน่า
ไปตามหากันเถอะ"โรบินกล่าว
"อื้อ"ทุกคนเห็นด้วย
ตอนนั้นเองก็มีแมงกะพรุนตัวใหญ่ลอยมาเหนือเรือ
"หวา
แมงกะพรุนล่ะ ข้างบนมีแมงกะพรุนตัวเบ้อเริ่มเทิ้มเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ใหญ่จัง
ใหญ่จริงๆด้วยครับ มันเรืองแสงอยู่ด้วย
ดูเหมือนดาวบนท้องฟ้าเลยละครับ"บรู๊คกล่าว
หนวดของแมงกะพรุนเข้ามาในฟองใกล้ช็อปเปอร์
"มันยื่นหนวดเข้ามาด้วย
อยากจะเป็นเพื่อนกับฉันเหรอ?"ช็อปเปอร์ยื่นมือจะแตะหนวด
"อย่าไปแตะต้องนะช็อปเปอร์!!"โรบินร้องขึ้น"มันอาจจะมีพิษก็ได้นะ
"เอ๋!!!!"ช็อปเปอร์ตกใจถอยออกมา
"แย่แล้ว คู โด
เบิร์สแบบนิดเดียว"
เรือซันนี่พุ่งไปข้างหน้าหลบปลายักษ์ที่ว่ายเข้ามากินแมงกะพรุน
"แมงกะพรุนโดนกินไปแล้วอ่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
วีวี่มองฟองสบู่ครอบเรือที่หดเล็กลง
"เหมือนอากาศในเรือจะลดลงนะคะ"วีวี่กล่าว
"คู เดอ
เบิร์สปล่อยอากาศที่มีจำกัดในเรือออกไปนี่"เซียร์กล่าว
"ก็ดีกว่าโดนกินไม่ใช่เหรอ?"แฟรงกี้กล่าว
พวกเขาเห็นปลาที่กินเข้าไปคายแมงกะพรุนแล้วพลิกคว่ำและตัวซีดตายลง
"ไอ้เจ้าตัวที่กินเข้าไปตายแล้ว"
"หวา!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"เป็นพิษต่อระบบประสาทสินะ"โรบินกล่าว
"ใต้ทะเลนี่น่ากลัว
มืดตืดตื๋อเลยด้วย แถมยังมีแต่ปลาที่ตาขาวอีกน่ากลัว"ช็อปเปอร์ร้อง
"ใต้ทะเลเป็นโลกอันมืดมิด
ประสาทการมองเห็นของสิ่งมีชีวิตจึงค่อนข้างด้อย"บรู๊คกล่าว
"เฮ้อ"อุซปกับช็อปเปอร์ถอนหายใจ
"แบร่ๆ
ไหนมองมาทางนี้ซิ"อุซปล้อเลียนปลา
"แต่ในทางกลับกันประสาทการรับเสียงของมันจะดีมากๆนะ"โรบินกล่าว
เจ้าปลาว่ายเข้ามาช็อตกระแสไฟฟ้า
อุซปกัชช็อปเปอร์ตกใจล้มลงพื้น
"เอ๊ะ
แต่ทำไมผมมองได้ทั้งที่ไม่มีตานะ ทุกท่านอยากทราบไหมล่ะครับ?"บรู๊คถาม"เหตุผลก็คือความลับครับผม"
"นายไปบ่นอะไรอยู่ตรงนั้นคนเดียวน่ะ?"แฟรงกี้ถาม
"ไม่ต้องกังวลครับ
ผมชินกับการอยู่คนเดียวอยู่แล้วละครับ"บรู๊คกล่าว
"พวกนายตั้งใจหากันหน่อยสิ"เซียร์ตำหนิ
"แต่ไม่มีวี่แววว่าจะเจอเลยนะคะเนี่ย"วีวี่มองๆรอบ
"ลูฟี่ โซโล
คิรัวร์ ซันจิ พวกนายอยู่ไหน?"
"เอ๋?"บรู๊คกล่าว
เขาหยิบเชือกที่โซโลมัดคาลิบูเอาไว้
แต่ตัวคาลิบูหายไปแล้วเหลือแต่เชือกทิ้งไว้
"ทุกคนครับ
เห็นคุณโจรสลัดคนนั้นมั้ยละครับ?"บรู๊คถาม
"อ้าว
มีเจ้านั่นอยู่ด้วยนี่นา ลืมไปซะสนิทเลย"แฟรงกี้กล่าว
"หายไปไหนแล้ว?"
"ตั้งแต่ลงมาใต้ทะเลลึกนี่ก็ไม่เห็นเลยนะ"โรบินกล่าว
"ไม่ใช่ว่ากระเด็นหายไปตอนที่เราลงมากับกระแสน้ำหรอกเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ก็เป็นไปได้นะ
เพราะหมอนั่นถูกมัดมือมัดเท้าไม่มีทางจะจับอะไรเอาไว้ได้ด้วย"อุซปกล่าว
"ใช่ครับ
แต่ว่าเหมือนเขาจะแก้เชือกออกนะครับ"บรู๊คโชว์เชือกให้ดู
"แปลว่ามันอยู่บนเรืองั้นเหรอ
อยู่ไหนเนี่ย?"อุซปมองไปรอบๆ
"น่าจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในเรือนี่"นามิกล่าว"อาจจะอยู่ในห้องผู้หญิงก็ได้
อี๋!!!"
"ไม่เอานะคะ"วีวี่ร้อง
"เอ๋!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
คาลิบูโผล่ออกมาจากถังไม้บนดาดฟ้าเรือ
"เคเฮะๆๆๆ
ถ้าอยากให้ซ่อนนักก็จะซ่อน ที่ห้องผู้หญิงดีมั้ย?"
"บ้าเอ๊ย
เวลาอย่างงี้ยังต้องมาระวังในเรืออีกเหรอเนี่ยปัดโธ่"อุซปกล่าว
"ช่างมันเถอะน่า
เจ้านั้นมันไม่ได้เก่งอะไรนักหนาหรอกนะ"แฟรงกี้กล่าว
"เคเฮะๆๆๆ
แบบนี้แหละเจ๋ง พวกบ้าที่สู้กับคราเคนก็หายหัวกันไปหมดแล้ว
ป่านนี้น่ะคงจะลอยหายไปกับฟองสบู่แล้วก็ตายแล้วแหงๆเลยล่ะ"
แฟรงกี้เดินลงมาเห็นถังไม้ที่ฝาเปิดอยู่
"เสียดายเหมือนกันที่อดกุดหัวเจ้าหมวกฟางกับนักดาบทมิฬ แต่ถ้าล่าหัวเจ้าพวกนี้ไปได้ก็ใช้ยืนยันได้ว่าพวกมันตายไปแล้วล่ะ
เฮะๆๆๆ แต่อย่าพึ่งรีบร้อนนักเลยคาลิบูเอ๋ย ถ้าฆ่าพวกมันทิ้งที่นี่
เรือคงไปไหนไม่ได้พอดี ปล่อยให้พวกมันคุมเรือไปก่อน
แต่พอถึงเกาะมนุษย์เงือกแล้วเนี่ยก็จะถึงวาระสุดท้ายของพวกแก"
"เจอแล้วล่ะ"แฟรงกี้เอาเชือกมัดถังไม้ไว้
แฟรงกี้ตอกตะปูปิดฝาให้คาลิบูหมดทางออกมา
"ม่ายยยย!!!!!"คาลิบูร้อง"ปล่อยฉันออกไปนะ
อ๊ากกก!!"
"ที่นี่ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ"แฟรงกี้กล่าว
"เข้าไปซ่อนในนั้นได้ยังไงกันนะ?"บรู๊คสงสัย
"พวกเราประมาทกันเกินไป
ถ้าหมอนี่ไม่โง่เราคงเสร็จมันไปแล้ว
มันเปลี่ยนรูปร่างตัวเองให้เหมือนกับโคลนน่ะนะ"แฟรงกี้กล่าว
"โคลนงั้นเหรอ"เซียร์กล่าว
"มันน่ะจะต้องมีพลังของผลปีศาจแน่
แถมยังเป็นสายโรเกียด้วย
ก่อนหน้านี้มันเข้าโจมตีเราแล้วก็แกล้งทำเป็นถูกจับ"แฟรงกี้กล่าว
"เฮ้ย
ปล่อยฉันออกไปเถอะเจ้านาย คุณที่ใส่กางเกงว่ายน้ำน่ะ
ฉันยินดีเป็นทาสรับใช้ปล่อยฉันไปที!!!!!"คาลิบูร้อง
"แฮ่กๆๆๆ"ช็อปเปอร์ทรุดหอบ
"เป็นอะไรไปน่ะ?"แฟรงกี้เห็นช็อปเปอร์ดูแปลกๆ
"ไม่รู้สิ
อยู่ๆมันก็ร้อนน่ะ คือฉันน่ะทนร้อนไม่ค่อยได้"ช็อปเปอร์กล่าว
"ฮึ้ย ร้อนวุ้ย เฮ้ย
เกิดอะไรขึ้นน่ะ"อุซปถอดเสื้อมองควันด้านหน้าที่ลอยขึ้นมา
คนอื่นๆทั้งนามิ
โรบิน วีวี่ เซียร์ต่างก็พากันถอดเสื้อโค๊ท
"ควันเหรอ
มองไม่เห็นอะไรเลยมืดตืดตื๋อ"อุซปกล่าว
"ในทะเลมีควันด้วยเหรอ
ได้ไง?"ช็อปเปอร์ถามยังนอนกับพื้น
"นั่นมัน...คงไม่ใช่ว่า"นามิมองปล่องควัน"จุดน้ำเดือดใต้ทะเล
ที่นี่เป็นเขตภูเขาไฟใต้ทะเล"
"อะไรนะ!!!!"อุซปร้อง
"ดูนั่น
มันกำลังจะปะทุ"นามิชี้
"เราต้องรีบไปจากที่นี่
ขืนมันปะทุขึ้นมาเราได้ตายกันหมดเลย"แฟรงกี้วิ่งไปคันบังคับ
"ร้อนจังเลย
บางอย่างที่มีหนวดขาวพุ่งไล่ตามซันนี่มา
"มีอะไรตามเรามาด้วย!!!!!"อุซปร้อง
"ช่วยไม่ได้ คู
เดอ เบิร์สแบบนิดเดียว!!!"
"ตูม!!!"ซันนี่ปล่อยแรงอัดอากาศส่งพวกเขาลอยห่างจากสัตว์ไป
"ปูทะเลไม่มีหน้าครับ!!!"บรู๊คกล่าว
แต่แล้วพวกเขาก็เจอปลาสีดำใหญ่ไล่ตามอีก
"ตัวอะไรก็ไม่รู้!!!!"อุซปร้อง
"คู เดอร์ เบิร์ส แบบนิดเดียว"แฟรงกี้ใช้อีกครั้ง
คราวนี้พวกเขาเจอฝูงปลาหน้าตาประหลาดมากมาย
"ใต้ทะเลน่ากลัว!!!!"
ในที่สุดพวกเขาก็หนีพ้นฝูงปลาประหลาดมาได้
"เจอแบบนี้เข้าพวกลูฟี่คงไม่รอดแน่ น่าเศร้าที่สุด อุตส่าห์รอตั้ง2ปีจนได้กลับมาเจอกันแล้วแท้ๆ"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"อย่าพูดบ้าๆนะ
พวกนั้นไม่มีทางมาตายง่ายๆหรอกนะ"อุซปกล่าว
"เราใช้คู
เดอร์ เบิร์ส แบบเบาๆไปหลายที อากาศชัดจะเหลือน้อยแล้วสิ"แฟรงกี้กล่าว
ตอนนั้นเองก็มีแสงส่องด้านหน้า
"แสงจ้าๆนั้นมันอะไรหันน่ะ
ใช่เกาะมนุษย์เงือกรึเปล่า พวกลูฟี่จะอยู่ที่นั่นไหม
เราลงไปหาพวกลูฟี่กันเถอะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"แต่เรายังลงไปไม่ถึง3,000เมตรเลยนะ"นามิกล่าว
"แกคือใครงั้นเหรอ"แฟรงกี้เปิดปิดแสงที่หัวนม
"ปัดโธ่เอ๊ย
ส่งสัญญาณให้ใครกันฟะ!!!"อุซปตะโกน
"เห็นอะไรบ้างมั้ย?"
"สว่างจนมองไม่เห็นอะไรเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
พวกเขาเข้ามาใกล้แสงและเห็นว่าเป็นปลายักษ์ที่มีเสาไฟส่องแสง
"แย่แล้ว!!!!"แฟรงกี้ร้อง
"ปีศาจทะเลนี่
โดนหลอกเข้าแล้ว"อุซปกล่าว
"ดันติดกับนักล่าแห่งใต้ทะเลลึกเข้าซะแล้วละครับ"บรู๊คกล่าว
"คู เดอ เบิร์ส
แบบนิดเดียว"
ซันนี่พุ่งหนีปากปลายักษ์ได้ทันหวุดหวิด
"เกือบไปแล้ว"
"เราติดกับปลานั่นเข้าเต็มเปา
จะหนีพ้นรึเปล่าเนี่ย"
แต่แล้วก็มีคนร่างยักษ์ที่มีเคราและหนวดหนาเหมือนคนป่า
ครีบปลาที่หลังของมัน
"นี่มันอะไรเนี่ย?"
"คนเหรอ?"นามิถาม
"สัตว์ประหลาดใต้ทะเลที่มีรูปร่างเป็นคนอย่างงั้นเหรอเนี่ย!!!!"อุซปร้อง
"พรายทะเล!!!!"
เจ้าพรายทะเลยกหมัดขึ้น
"มันจะเล่นงานเรือเราแล้ว!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
แต่หมัดของมันกลับทุบใส่ปลายักษ์ตัวนั่นแทน
"เดี๋ยวเถอะอังโกโร่
ไม่ได้นะห้ามกินเรือนะ จะต้องให้บอกกี่ครั้งกันน่ะ เดี๋ยวกัปตันฟานเดอร์
เดคเคนก็โกรธหรอกรู้มั้ย"
"มะ...มาช่วยเรางั้นเหรอ?"นามิถาม
"หนีเถอะ
หนีมันทั้ง2ตัวนั่นแหละ จะตัวไหนก็ปีศาจ!!!!"อุซปตะโกน
ตอนนั้นเองก็มีเรือรบลอยมาไกลจากด้านหลัง
มันเป็นเรือโทรมๆ หัวเรือเป็นหัวกะโหลก บนธงมีสัญลักษณ์เข้ยนว่าฟานเดอร์เดคเคน
"คนตายไร้วาจาและความโลภ
เป็นละคนอธิกาลที่แม้แต่ทิวาก็ไม่โผบิน นิ้วของคนตายไม่ต้องการหินอัญมณี
เห็นที่ที่มืดจนมองไม่เห็นแม้แต่ความเศร้า จงโหยหา จงตามหา
สมบัติที่จมอยู่ล้วนเป็นของข้า ข้าคือผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก
กัปตันฟานเดอร์เดคเคน!!!!"
"ไม่จริงน่า"อุซปร้อง
"ขนาดอยู่ใต้ทะเล"นามิร้อง
"ฮือๆๆๆ"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"เรือผีสิง!!!!"บรู๊คร้อง
"แล้วนายจะกลัวทำไมฟะ!!!!"อุซปตะโกน
"ดูที่ใบเรือสิครับ
นั่นก็คือเรือฟลายอิ้งดัชแมนที่โด่งดัง มันไม่น่าจะมีอยู่บนโลกนี้แล้ว
มันเป็นเรื่องตั้งแต่เมื่อหลายร้อยปีก่อน ในวันหนึ่งที่มีพายุกระหน่ำ
จู่ๆกัปตันเกิดคลั่งขึ้น เขาจับลูกเรือโยนทิ้งลงทะเลคนแล้วคนเ่าจนตายไม่เหลือ
จากนั้นก็ถ่มน้ำลายท้าทายพระเจ้า กัปตันคนนั้นชื่อว่าฟานเดอร์
เดคเคนแห่งเรือฟลายอิ้งดัชแมน เชาบังอาจทำให้พระเจ้าพิโรธเลยต้องรับโทษทัณฑ์ทรมาณ ด้วยการเรร่อนไปในทะเลตราบชั่วนิตรนิรันดร์
และเรือต้องสาปที่เห็นอยู่นี่ก็คือเรือต้องสาปของเฟนเดอร์ เดคเคนคนนั้นครับ"
"ว๊ากกกกก!!!!!"
"จะตกใจกันทำไม
สุดท้ายแล้วเรือของบรู๊คก็ไม่ใช่เรือผีสิงเลยนี่นา
คนที่นั่งมาสุดท้ายแล้วก็แค่โครงกระดูกตลกๆเท่านั้นเองไม่ใช่รึไง"เซียร์กล่าว
"โยโฮ่ๆๆ
ไม่ผ่อนปรนเลยนะครับคุณเซียร์"บรู๊คกล่าว
"นั่นสินะ
เรือผีสิงอะไรเนี่ยจะไปมีได้ยังไงกันล่ะ"วีวี่เสริม
"ขนาดสัตว์ที่เหนือจินตนาการอย่างคราเคนยังมีเลยนี่
ดังนั้นต่อให้มีเรือผีสิงโผล่มาก็ไม่น่าตกใจหรอก"โรบินกล่าว
"งั้นเรือนั้นก็....เรือผีสิงของจริง"สามจอมอ่อนต่างกลัว
"โรบิน
มันใช่เวลาหลอกพวกนั้นให้กลัวซะที่ไหนเล่า"เซียร์กล่าว
"ฮึๆๆ"โรบินหัวเราะเล็กน้อย
"กัปตันฟานเดอร์เดคเคน
วาตาสุมิจับเรือโจรสลัดได้ครับ!!!!!"
"ไอ้พวกมนุษย์หน้าโง่
แต่ว่าดังมีเรือสวยเชียวนะ ท่าทางจะมีสมบัติเพียบแน่ๆไม่ต้องสงสัย วะโฮะๆๆๆๆ"
"ลูฟี่ คิรัวร์
โซโล ซันจิ!!!!"อุซปร้องกอดช็อปเปอร์ไว้
"รีบกลับกันมาเร็วๆทีเถอะ"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"หนวกหูน่า
ตอนนี้พวกเราต้องทำอะไรสักอย่างเองต่างหาก พวกลูฟี่ถึงจะได้กลับมาอย่างปลอดภัย!!!!"แฟรงกี้ตะโกนใส่ทั้งคู่
โรบินยังวาดรูปเรือผีสิงต่อไปอย่างไม่ร้อนรน
"เหมือนอุณภูมิจะสูงขึ้นกว่าเมื่อกี้แฮะ
หรือว่า..."นามิคิดในใจ
"อังโกโร่
วาดะสึมิ ถ้ากินเรือไปก็เอาสมบัติไม่ได้สินะ ทุบให้พังซะ"
"รู้แล้วจ้า!!!"วาดะสึมิยกแขนขึ้น
"เจ้าพรายทะเล!!!!"อุซปร้อง
"เป็นศัตรูจริงๆด้วย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"แฟรงกี้ ใช้คู
เดอ เบิร์ส ที"นามิกล่าว
"ไม่ได้หรอก
เชื้อเพลิงเพิ่งหมดเมื่อกี้นี่"แฟรงกี้กล่าว
"ว่าไงน๊า!!!!!"นามิร้อง
แต่ก่อนหมัดของวาดะสึมิจะชกเรือซันนี่
เจ้าคราเคนก็โผล่มาและยกหนวดชกอัดวาดะสึมิกระเด็น
"คราเคน!!!?"กลุ่มหมวกฟางร้อง
"คราเคน
สัตว์ประหลาดแห่งขั้วโลกเหนือ"ฟานเดอร์ เดคเคนกล่าว
"ผัวะๆๆๆๆ"คราเคนอัดวาดะสึมิไปเรื่อยๆ
"พอได้แล้ว
หยุดซะ!!"
คราเคนหยุดชกวาดะสึมิปล่อยมันล้มลงพื้น
"ทำได้ดีมาก"
"เฮ้!!!"พวกลูฟี่ในฟองสบู่ลอยมาทางนี้
"ลูฟี่ คิรัวร์
โซโล ซันจิ!!!!"
"ดีใจจังที่พวกนายจังอยู่"
ที่พวกเขาเห็นคือคราเคนและตอนนี้ลูฟี่กับซันจิอยู่ในฟองของโซโล
และคิรัวร์ก็ว่ายอยู่ข้างๆฟอง
"พวกนายมัวไปทำอะไรอยู่น่ะ?"นามิถาม
"ลูฟี่ไปเป็นเพื่อนกับเจ้านี่"คิรัวร์ชี้คราเคน
"คุณนามิ
เซียจัง วีวี่จัง โรบินจัง!!!"ซันจิตะโกน
"เฮ้อ
ต้องให้ดูแลอยู่เรื่อยเจ้าพวกนี้ เล่นหลงหายไปแบบนั้น"โซโลกล่าว
"แกนั่นแหละที่หลง!!!"คิรัวร์ตะโกน
"พรวด!!!!"ซันจิที่จ้องสาวๆเลือดกำเดาพุ่งออกมา
"รีบๆเลือดหมดตัวตายไปซะ"คิรัวร์สบถเมื่อซันจิมองภรรยาเขา
"ซันจิกำลังแย่
อาการกลับมาอีกแล้ว
ต้องบำบัดด้วยรูปที่ไม่กระตุ้นมากเกินไปนัก"ช็อปเปอร์หยิบรูปถ่ายสาวๆขึ้นมา
"เดี๋ยวเถอะ
ตื่นเดี๋ยวนี้วาดะสึมิ อย่าแพ้มันสิลุยมันเลย!!!"ฟานเดอเดคเคนตะโกน
แต่พรายทะเลเจ็บหนักลุกไม่ไหว
คราเคนเอาเรือซันนี่มาไว้บนหลังของมัน
"เกิดอะไรขึ้นกับฟองพวกคนาย2คน?"วีวี่ถาม
"แหม่
ฟองของฉันกับซันจิแตกน่ะ ก็เลยต้องเข้าไปอยู่ในฟองของโซโล"ลูฟี่กล่าว
ฟองลอยมาแตะฟองเรือซันนี่และทั้ง4เข้ามาในเรือ
"เฉียดตายเลยล่ะ"ลูฟี่กล่าวล้มตัวนอนพื้นหญ้า"กว้างดีจัง
เรือเรานี่แหละเจ๋งสุด"
"คิรัวร์คุง"วีวี่เข้าไปหอกคิรัวร์และจูบเขา
"ฉันน่าจะไปด้วย"เซียร์กอดแขนให้หน้าอกใหญ่สัมผัสพลางจูบแก้มเขา
"แต่ต้องมีคนเฝ้าเรือ"คิรัวร์ลูบหัวเธอเบาๆ
"อะแฮ่ม"นามิไอทำให้สองสาวหลีกไป
"พลั๊ก!!!...อื้ม!!"ผลักเขาลงพื้นกอดจูบอย่างไม่อายใคร
"เธอทำให้ฉันเป็นห่วงมาก"นามิพูดยังจูบเขาไม่หยุด
"ขอโทษที"
คิรัวร์กอดเธอพลางลุกขึ้นกอดเธอไว้ในอ้อมแขน
"ปล่อยคุณนามิเดี๋ยวนี้นะ!!!!"ซันจิจะวิ่งเข้าไป
"เธอเป็นภรรยาฉัน"คิรัวร์พูดคำที่หยุดซันจิได้ชะงักเพราะมันทิ่มแทงหัวใจเขา
"คิรัสร์คุงไม่เป็นไรนะ"โรบินเดินเข้ามากอดสามีเธอจากด้านหลังจงใจให้หน้าอกโดน
"อืม"คิรัวร์หันหลังไปจูบเธอและโอบเอวนักโบราณคดีสาวไว้
"โลกนี้ไม่ยุติธรรม!!!!"ซันจิร้องไห้ยกหมัดกระแทกพื้น
"ฮือๆๆๆ
คิรัวร์ ฉันเป็นห่วงนายมากนะ"ช็อปเปอร์วิ่งมาโดดคว้าเสื้อเขาร้องไห้
"โทษทีช็อปเปอร์"คิรัวร์กล่าวพลางกอดเรนเดียร์น้อย
"พรวด!!"ซันจิเลือดกำเดาไหล
"อ๊า
ซันจิ!!!"ช็อปเปอร์รีบวิ่งไปดู
"อึดจริงๆพวกนาย"แฟรงกี้กล่าว
"ทำให้เชื่องได้จริงๆเหรอเนี่ย?"นามิหันมาถาม
ยังกอดคิรัวร์ไม่ปล่อย
"แล้วจะใช้มันลากเรือเหรอ?"โรบินถาม
"อื้อ
พอใช้มันลากเรือฉันก็จะเป็นโปร เนอะ ซุรุเมะ"ลูฟี่ถามเจ้าคราเคน
"ดังตั้งชื่อเหมือนปลาหมึกอีกปัดโธ่"อุซปกล่าว
"เอาล่ะลากเรือไปเลยซุรุเมะ"ลูฟี่สั่ง
"หวังว่ามันจะพาเรือไปดีๆโดยไม่บี้เราให้แบนก่อนหรอกนะ"
"ครืนนนนนน!!!!"
เกิดแรงสั่นสะเทือนด้านหน้า
มีแสงสีแดงส่องออกมา
"แย่แล้วกัปตันฟานเดอเดคเคน!!!!"
"แย่แน่ๆ
ภูเขาไฟใต้ทะเลกำลังจะปะทุ!!!"
"เอ๋!!!!?"
"ฟังนะทุกคน
ตอนี้เราจะถอยก่อน"
"รับทราบครับกัปตันฟานเดอร์เดคเคน"
"อังโกโร่
วาดะสึมิลากเรือซะ"
"รับทราบ"วาดะสึมิกล่าว
มันทั้งสองตัวลากเรือฟานเดอร์เดคเคนไป
"เป็นเรื่องแน่
ลูฟี่บอกคราเคนเร็ว รีบไปให้พ้นจากตรงนี้ซะ"
"เออ
นี่ซุรุเมะ"
"เดี๋ยวก่อนไม่ต้องหรอก"อุซปกล่าว
ที่เห็นคือซุรุเมะลากเรือหนีไปทางเดียวกับวาดะสึมิและอังโกโร่
"มันกำลังวิ่งหนีหูตาเหลือกนี่ไง
สัตว์ในตำนานนี่ไวน่าดูเลยวุ้ย"อุซปกล่าว
"รอดไปที
ดูท่าทางจะผ่านไปได้นะ"นามิกล่าว
"เป็นท่าวิ่งที่น่าสมเพชชะมัด"โรบินกล่าว
"อย่าพูดแบบนั้นสิ
มันหมายความว่าภูเขาไฟน่ากลัวขนาดไหนต่างหาก"เซียร์กล่าว
"ฉันอยากเห็นภูเขาไฟปะทุจัง"ลูฟี่กล่าว
"หนีไปที่หน้าเรือเถอะ"อุซปพูดแล้วเขากับช็อปเปอร์วิ่งไป
"แค่ไม่กี่สิบเมตรนี่มันไม่ต่างกันหรอก"นามิกล่าว
"ตูมมมมม!!!!!"ภูเขาไฟระเบิดอย่างรุนแรงและเกิดแรงกระแทกพัดทุกอย่างไป
"เหวอ!!!!!"กลุ่มหมวกฟางแทบทุกคนร้อง
"ฮะๆๆๆ"ลูฟี่ยังสนุกอยู่
นามิมองภูเขาไฟที่แม็กม่าเริ่มไหลออกมา
"แม็กม่ากำลังไหลลงมา
อุณภูมิกำลังสูงขึ้น"นามิกล่าว
"ร้อนมากกำลังลุกไหม้ด้วย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"โอว!!!!"พวกเขาเห็นเรือผีสิง
วาดะสึมิและอังโกโร่โดนพัดลอยไป
"ซุรุเมะรีบหนีเร็วเข้า
อุณภูมิเปลี่ยนกำลังจะเกิดกระแสน้ำวนแล้ว!!!!"
"คุณนามิเกาะมนุษย์เงือกไปทางไหน
พรวด!!!!"
"นายยังคิดสัปดลเวลาแบบนี้ได้อีกเหรอเนี่ย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"เราต้องตรงไปข้างหน้าก่อน
อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น ลงไปที่ร่องลึกนั่น!!!!"นามิตะโกน
ด้านหน้าพวกเขามีร่องเหวลึกมืดมิดอยู่
"ลงไปในนั่นเหรอ?
มันเป็นเหวลึกดิ่งเลยนะ!!!!"
"มืดตื๋ดตือไม่เห็นอะไรเลยอะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เกาะมนุษย์เงือกมันอยู่ตรงนั้นจริงๆอะ"อุซปถาม
แม็กม่าพุ่งตามมาใกล้
"ข้างหลังร้อนจี๋
ร้อนมากเลย ร้อนๆๆๆ"
"ส่วนข้างหน้าก็มืดสนิทจนหลอน
เดี๋ยวต้องมีสัตว์ประหลาดออกมาอีกแหง เราคงไม่รอดกลับไปแน่ๆเลย ลูฟี่
นี่มันทางลงนรกชัดๆ!!!!!"อุซปร้อง
"กระโดดลงไปเลยซุรุเมะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
ซุรุเมะโดดลงร่องเหวลึก
"บรึ้มมมมม!!!!"ภูเขาไฟระเบิด
"มันปะทุอีกแล้ว!!!!"
นั่นอะไรน่ะ
ข้างนั่นน่ะ"
"ก้อนหินเหรอ!!!"โรบินร้อง
"ดินถล่มเรอะ!!!"บรู๊คร้อง
"มีหินถล่มระวังด้วย!!!"นามิร้องบอก"หน้าผาทลายลงมาเพราะแรงปะทุเมื่อกี้นี่"
"หลบเร็วซุรุเมะ!!!"ลูฟี่ร้อง
ซุรุเมะพยายามหลบหลีก
"ฉันจะออกจากฟองไปฟันหิน
ลูฟี่ช่วยจับฉันไว้ทีนะ!!!"โซโลเตรียมจะโดดออกไป
"เออ
ไว้ใจได้เลย"ลูฟี่จับเขาไว้
"โซโลไม่ได้นะ"โรบินสร้างมือจับไม่ให้นักดาบโดดไป
"เฮ้
ปล่อยนะ!!!"โซโลตะโกน
"ตอนนี้เราอยู่ที่ความลึก8,000เมตร
ถ้าออกไปนอกฟองจะถูกแรงดันน้ำอัดจนร่างกายแหลกเหลว"
"งั้นจะให้ทำยังไงล่ะ"โซโลถาม
"ท่าไม้ตายกระสุนสีเขียว
ซากัสโซ่!!!"
อุซปยิงกระสุนป๊อปกรีนออกไปนอกฟอง
มันกลายเป็นสาหร่ายขยายใหญ่รวบพวกหินที่ตกลงมาไว้
"ว้าว
สาหร่ายออกมาเต็มเลย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"มันจับก้อนหินเอาไว้หมดเลย"วีวี่กล่าว
"คงช่วยได้สักพักแหละ
ระหว่างนี้รีบหนีเร็วซุรุเมะ"อุซปตะโกน
ซุรุเมะรีบหนีให้ห่างและมองดูเศษหินตกลงไปด้านล่าง
"เรารอดแล้ว"คิรัวร์กล่าว"เยี่ยมเลยอุซป"
"เจ๋งมากอุซป"ลูฟี่กล่าว
"ฮะๆๆ
จะชมอะไรฉันขนาดนั้น"
"ช่วยไว้ได้มากเลยล่ะ"ช็อปเปอร์ร้อง
ทุกคนไม่ทันสังเกตก้อนหินตกลงมาจนกระทั่งมันกระแทกหัวซุรุเมะเต็มๆ
"เหวอ!!!"
"กรี๊ดดดด!!!!"
ซุรุเมะตกลงไปด้านล่างโดยพาเรือซันนี่ไปด้วย
_____________________
10,000เมตรใต้ทะเล
ซันนี่นอนอยู่บนตัวซุรุเมะที่หมดสติบนเนินทรายที่รอบข้างมีแสงราวกับตอนกลางวัน
"เรายังไม่ตาย"อุซปกล่าว
"แสงเหรอ
ใต้ทะเลลึกเนี่ยนะ?"โรบินกล่าว
"เจิดจ้าเหลือเกิน
รู้สึกเหมือนตาจะลาย แต่ผมไม่มีตาให้ลายนี่นา โยโฮ่ๆๆๆ"
"เฮ้
พวกเราดูนั่นสิ ดูข้างบนนั่นสิ"ลูฟี่ชี้
"มันสว่างจนมองไม่ชัด"อุซปกล่าว
"นี่
นามิใช่นั่นมั้ย?"ลูฟี่ถาม
"อื้อ
ไม่ผิดแน่นอน เข็มทิศชี้ไปทางนั้นชัดเลย ที่นั่นแน่"นามิกล่าว
"เกาะมนุษย์เงือก!!!!"ลูฟี่ตะโกน
มันเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในฟองสบู่ใหญ่มีปลาแหวกว่ายอยู่รอบๆ
"ใหญ่เป็นบ้าเลย!!!!"ลูฟี่ร้อง
"ล้อมไว้ด้วยฟองใหญ่ขนาดยักษ์เลยแฮะ
ข้างในนั่นเมฆเหรอ เผลอๆจะมีชั้นบรรยากาศด้วย"นามิกล่าว
"ถ้านั่นคือเกาะมนุษย์เงือก
แสดงว่าพวกเราลงมาถึง10,000เมตรแล้วเหรอเนี่ย"ช็อปเปอร์ดลกล่าว
"ใต้ทะเลลึกขนาดนี้ยังมีรากไม้ยักษ์นั่นอีก"อุซปกล่าว
"เกาะมนุษย์เงือก...บ้านเกิดของพ่อ
ข้างในเป็นยังไงนะ"คิรัวร์กล่าว
ซุรุเมะตื่นและยกเรือซันนี่ขึ้นสูง
"เย้
เรามาถึงแล้ว!!!!!"ลูฟี่ร้องยิ้มกว้าง
"สถานที่ขึ้นชื่อในแกรนไลน์!!!"แฟรงกี้ตะโกน
"โอ้โห
มาถึงแล้วสินะ เคเฮะๆๆๆ"คาลิบูในถังกล่าว
"เกาะที่มีนางเงือกเริงระบำ
ที่มีเจ้าหญิงเงือกแสนงาม
ในที่สุดก็ได้มาเยือนสวนสวรรค์ที่เราฝันถึงตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก!!!"
"นางเงือกๆๆ....พรวด!!!"ซันจิกอดคอบรู๊คร้องก่อนจะเลือดกำเดาพุ่งออกมา
"ซันจิ
ท่าจะไม่รอดแฮะสถานการณ์นี้ยังเลือดพุ่งอีก"
"ซันจิ!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ซันจิล้มลงนอนพื้น
"ขอโทษนะซันจิ
ฉันบำบัดอาการให้นายไม่ทัน นายอย่าเพิ่งไปเจอนางเงือกตัวเป็นๆเลยจะดีกว่านะ"
"ด็อกเตอร์
แต่การได้เจอนางเงือกคือความฝันของเขานะคร้าบ!!!"
"แต่ถ้าไปเจอก็คงจะไม่รอด"ช็อปเปอร์กล่าว
"ฉันไม่สน"ซันจิกล่าว
"ซันจิ!!!"อุซปร้อง
"ถ้าต้องอยู่โดยไม่ได้สานความฝัน
ฉันขอไปตายหลังได้มองนางเงือกด้วยสายตาหื่นดีกว่า"ซันจิกล่าว
"โอ้โห
เลวร้ายโคตร"
"ฉันจะต้องเจอนางเงือกให้ได้"ซันจิชูแขนขึ้น
ไฟลุกไหม้ตัว
"รอไม่ไหวแล้ว
อาหารเกาะมนุษย์เงือกเขาใส่เนื้ออะไรกันบ้างนะ"ลูฟี่ทำหน้าหิวกระหาย
"ลูฟี่เช็ดน้ำลายซะแล้วช่วยสั่งซุรุเมะที
เราต้องหาทางเข้าเกาะกันแล้วนะ"นามิกล่าว
"เฮ้ย พวกนั้นมันอะไรน่ะ"แฟรงกี้ชี้
พวกเขาเห็นสัตว์ทะเลยักษ์หลายตัวเข้ามาใกล้และทำให้ซุรุเมะตกใจกลัว
"อสูรทะเลมาเป็นฝูงเลย!!!"วีวี่ร้อง
"เหวอ!!!!"อุซป
นามิ ช็อปเปอร์และบรู๊คร้อง
"เท่จังเลยแฮะอสูรทะเลเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"มีคนขี่พวกมันอยู่ด้วย"คิรัวร์สังเกตว่ามีคนบนหลังยีราฟ
"ทำไมถึงยอมเชื่องให้พวกมนุษย์ล่ะคราเคน!!!"เสียงพวกมันดังขึ้น
ซุรุเมะตกใจกลัวปล่อยเรือซันนี่แล้วหนีไป
"ทำอะไรน่ะซุรุเมะ
ช่วยวิ่งไปส่งอีกนิดนึงสิ"ลูฟี่ตะโกน แต่ซุรุเมะวิ่งหนีไปไม่กลับมาแล้ว
"นี่ไม่ใช่เวลาพูดเรื่องนั้นนะ
เกาะเรือให้แน่นๆอย่าให้ตกลงไปล่ะ!!!"คิรัวร์ตะโกน
"ตาลายไปหมดแล้ว!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
เรือตกลงมาบนพื้นทรายท่ามกลางเกล่าอสูรทะเล
"นี่มันกลางดงอสูรทะเลเลยนี่หวา!!!!"อุซปร้อง
"พวกแกคือกลุ่มหมวกฟางสินะ?"
"อะไรเนี่ยพวกแก
ทำไมถึงรู้จักพวกฉันด้วย?"ลูฟี่ถาม
"รู้จักดีเลยด้วย
พวกแกคือโจรสลัดที่บดขยี้ความทะเยอทะยานของกลุ่มอารอน
ถ้ามีแค่นั้นเราคงไม่ต้องคุยอะไรกันอีก แต่ยอ่งไปกว่านั้นเมื่อ2ปีก่อน
ได้ยินว่าช่วยคุณฮาจิอดีตสมาชิกกลุ่มอารอน
แล้วก็ตั้นหน้าไอ้พวกมังกรฟ้าที่หน้ารังเกียจนั่นด้วย"
เป็นกลุ่มมนุษย์เงือก3คน
คนที่พูดเป็นมนุษย์เงือกผิวเหลืองสวมหมวก มนุษย์เงือกปลาไหลแฮมมอน
"ยังกับฟิชเชอร์ไทเกอร์
วีรบุรุษแห่งเกาะมนุษย์เงือกที่พวกฉันนับถือไม่มีผิด"แฮมมอนกล่าว"ฮะโมะๆๆๆ
ไม่รู้จะทำยังไงกับพวกแกดี นี่ช่วยบอกทีซิว่าพวกแกเป็นมิตรหรือว่าศัตรู
ฉันจะให้ตัวเลือกกับพวกแกละกัน จะมาอยู่ใต้สังกัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่หรือจะปฎิเสธ
ถ้าปฎิเสธฉันจะจมเรือพวกแก"
"ว่าไงนะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"แฟรงกี้ไปเติมเชื้อเพลิงที"นามิหันไปบอกแฟรงกี้
"หา
มีแผนงั้นเหรอ?"แฟรงกี้ถาม
"พวกลูฟี่น่ะ
ไม่มีทางทำตามที่เจ้าพวกนั้นพูดอยู่แล้ว แต่ตอนเนี่ยเราอยู่ที่ระดับความลึก10,000เมตร
จะออกไปสู้ก็ทำไม่ได้ เราแพ้แน่ เพราะงั้นถึงต้องหนี
เราจะใช้อากาศที่เหลือพุ่งเข้าเกาะมนุษย์เงือกด้วยคู เดอร์
เบิร์สแบบเต็มพิกัด"
"จะบ้าเหรอ?"
"ถ้าหากไม่ทำแบบนั้นเราได้ตายกันหมดแน่"นามิกล่าว
"ถูกต้องแล้วละ
นอกจากวิธีนี้ไม่น่าจะมีทางรอดอื่นอีกแล้วล่ะ"
"โอเค
งั้นฉันจะไปเติมเชื้อเพลิง แฟรงกี้ฝากคุมเรือด้วยนะ"อุซปวิ่งเข้าห้องเครื่อง
"ได้เลย
เดี๋ยวจัดให้แบบซูเปอร์"แฟรงกี้กล่าว
"ว่าไง
จะยอมมาเป็นลูกน้องฉันมั้ยหมวกฟางลูฟี่?"แฮมมอนถาม
ลูฟี่ยิ้มและตอบ
"ไม่เอาด้วยหรอกเจ้าบ้า"
"แกปฎิเสธข้อเสนอของโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่สินะ
งั้นก็ถือเป็นศัตรูของมนุษย์เงือก เป็นแค่พวกมนุษย์บาปหนา"แฮมมอนกล่าว
"เจ้าบ้า"ลูฟี่ดึงยืดปาหล้อเลียน"ทำไมฉันต้องไปเป็นลูกน้องพวกแกด้วย"
"ลูฟี่อย่าไปยั่วโมโหเขาสิ"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"น่าเสียดาย
งั้นคงปล่อยให้พวกแกผ่านตรงนี้ไปไม่ได้"แฮมมอนกล่าว"พวกฉันจะจมเรือพวกแกที่นี่เอง
สิงโตทะเล!!!"
"โฮกกก!!!"สิงโตทะเลพุ่งเข้ามา
______________
อุซปเติมโคล่าใส่ถังไม้เสร็จปิดฝา
"เติมเชื้อเพลิงเสร็จแล้ว
แฟรงกี้ลุยเลย"
_______________
"รับทราบ"
"จมเรือมันเลย!!!!"แฮมมอนตะโกน
"คิดว่าทำได้เหรอ"ลูฟี่ยกหมัด
โซโล เซียร์และซันจิเตรียมสู้
"หยุดได้แล้ว
พวกนายโดนแรงอัดน้ำตายก่อนแน่"คิรัวร์กล่าวมองช่างซ่อมเรือ"ไปเลย!!!"
"เรือซันนี่ก็เป็นสิงโตนะ
ไว้ค่อยตีกันวันหลังนะสิงโตทะเล คู เดอ เบิร์ส!!!!"
เรือซันนี่พุ่งไปรอดจากปากสิงโตผ่านฝูงอสูรทะเลของพวกแฮมมอนไป
"ไอ้เรือนั่น!!!"แฮมมอนร้อง
เรือซันนี่พุ่งไปเกาะมนุษย์เลือกขณะที่ฟองเหี่ยวลดมากดทับพวกเขาไว้
"อ๊อก!!!
อะไรเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"อากาศ...กำลังจะหมดไป"
"จะแบนแตดแต๋แล้ว"
"โอ้
หายใจไม่ออก ถึงผมจะไม่มีปอดก็เถอะนะ โยโฮ่ๆๆๆ"
"อดทนไว้จนกว่าจะเข้าไปถึงในเกาะ"นามิกล่าว
"มันอะไรกันน่ะเรือลำนั่น!!!?"แฮมมอนถาม
"ทะลวงเข้าไปเลย!!!!"แฟรงกี้ตะโกน
"รอก่อนนะจ๊ะเหล่าเมอร์เมดของผม"ซันจิกล่าว
ซันนี่พุ่งผ่านฟองขนาดใหญ่เข้าไปแต่มันทำให้ฟองที่ครอบเรือไว้หลุดออก
"ฟองที่ครอบไว้ขาดแล้ว!!!"ลูฟี่ตะโกน"โดนฟองยักษ์นั่นดูดไปหมด!!!!"
"ฟองยักษ์นั่นมันอะไรเนี่ย?"เซียร์ถามมองฟองอีกอันข้างหน้า
"ฟองยักษ์นั่นมันมี2ชั้นนี่ เรือทั่วไปคงจะตกลงไปข้างล่างแน่"โรบินกล่าว
ซันนี่เข้าไปในฟองยักษ์ด้านหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำทะเล
"ทะเล"โซโลพูดก่อนคลื่นน้ำจะซัดเข้าใส่เขาและทุกคน
"กระแสน้ำแรงมาก...ต้านไม่ไหวแล้ว"เซียร์พอหายใจได้บ้างด้วยปอดมนุษย์ครึ่งคนยักษ์
แถมยังเป็นเผ่าดาร์คเอลฟ์ แต่ก็ได้แค่สักพัก สติเธอเริ่มดับไป
"หายใจไม่ออก"บรู๊คกล่าว
"ช่วยด้วย"โรบินกล่าว
คิรัวร์เห็นสภาพผู้มีพลังพิเศษทั้ง4คนกำลังแย่
หรือแม้แต่หญิงแกร่งอย่างเซียร์
"กลุ่มเรามีผู้มีพลังตั้ง4คนนะ"คิรัวร์คิดในใจ
เขาว่ายน้ำไปคว้าตัวเซียร์กับวีวี่ไว้ได้
เขาพยายามพุ่งไปหาโรบิน แต่แรงคลื่นซัดทำให้เขาลอยกระเด็นจากคนอื่น
"ทุกคน บ้าเอ๊ย
เราต้านกระแสน้ำนี่ไม่ไหว แบบนี้ทุกคนแย่แน่"คิรัวร์คิด
_________________
กลุ่มโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่มองดูซันนี่หายเข้าไปในเกาะมนุษย์เงือก
"บ้าบิ่นพุ่งเข้าไปซะได้
ฆ่าตัวตายชัดๆ"
"จะตามไปรึเปล่าแฮมมอน
แต่ไม่รู้นะว่าจะตายรึยัง"
"ก็น่าจะไปนะ
ถ้ากองทัพเนปจูนเจอพวกมันก่อนคงเซ็งน่าดู แต่เราต้องกลับไปโนอาซะก่อน
เราต้องแจ้งให้หัวหน้ารู้
ว่าพวกหมวกฟางที่ขยี้ความทะเยอทะยานของคุณอารอนมันมาแล้ว"
____________
"นี่ไงดูสิ
"เห็นมั้ย"
"ไม่เห็นเลย"
"ก็เห็นนี่นา"
"เห็นแล้วทำไมเหรอ?"
ลูฟี่ลืมตาตื่นมาเห็นนางเงือกจิ๋ว5ตัวที่ใส่เสื้อและสีผมต่างกัน
"ดูสิขยับแล้ว"
"ขยับแล้ว"
"ไม่เห็นขยับ"
"ก็ขยับนี่นา"
"ขยับแล้วทำไมเหรอ?"
"พรวด!!!!"
"ว๊าย!!!"เงือกน้อยทั้ง5หนี
"ไชโยรู้สึกตัวแล้ว!!!!"อุซปตะโกน
"ลูฟี่!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ลูฟี่มองรอบตัวเขาเห็นอุซป
ช็อปเปอร์ ซันจินั่งอยู่รอบเตียงนอนเปลือกหอย พวกเขาต่างสวมชุดไปรเวท
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"อ๊ะ
ลูฟี่จิน"
ลูฟี่หันไปมองเสียงคุ้นเคย
เธอเป็นหญิงสาวผมสีเขียว
"ดีจังเลยที่ปลอดภัย
รู้สึกยังไงบ้างจ๊ะ"
"โอ้โห
เคมี่นี่นาไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ
เคมี่แทบดูไม่เปลี่ยนไป
แต่2ปีผ่านไปทำให้หน้าเธอสวยดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
เธอตัวสูงขึ้นและหางเธอก็ใหญ่กว่าเดิมด้วย รอบตัวเธอเป็นพวกนางเงือกจิ๋ว
"น่ารักขึ้นกว่าเดิมอีกนะครับเคมี่จัง!!!!"
"นี่เรามาถึงเกาะมนุษย์เงือกแล้วเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ใช่แล้วล่ะ
พวกนางเงือกมาช่วยเราเอาไว้ตอนที่เรากำลังจะจมน้ำน่ะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ใช่แล้ว
ส่วนที่เหลือไม่รู้เรื่องเลยเพราะพวกฉันก็หมดสติไปเหมือนกันน่ะนะ"อุซปกล่าว
"ที่นี่คือบ้านของเคมี่จัง
เอ้านี่หมวกนาย"ซันจิโยนหมวกให้ลูฟี่
"บ้านของเคมี่เหรอเนี่ย?"ลูฟี่กล่าว
"โทษทีนะ
ฉันกะจะไปรับทุกคนแท้ๆเชียว แต่ว่าจำเวลาผิดไปเดือนนึงน่ะ"เคมี่กล่าว
"ไม่ต้องคิดมากน่า
แล้วคนอื่นๆล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ดูเหมือนว่าจะพลัดหลงกันไปน่ะสิ
ทุกคนน่ะจะปลอดภัยกันมั้ยนะ"ช็อปเปอร์พูดอย่างกังวล
"งั้นเหรอ"ลูฟี่กล่าว
"เออ
ฉันตามเงาไปได้ครึ่งทาง แต่กลุ่มที่จมลงมาข้างล่างมีแค่พวกเรา"ซันจิกล่าว
"เอาเถอะพวกนั้นน่ะคงจะทำอะไรได้บ้างแหละ"ลูฟี่กล่าว
"คงงั้น
ถึงในทะเลเจ้าโครงกระดูกนั่นจะไร้ประโยชน์ แต่ยังมีเจ้าหุ่น
หัวมอสและหัวปลาดุกอยู่คงไม่เป็นไรหรอก"
"นั่นสินะ
คงจะไม่เป็นไรหรอกเนอะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"อยากเจอทุกๆคนเร็วๆจัง
เอ้านี่จ๊ะ ทุกคนคงหนาวใช่มั้ย กินนี่ซะจะได้อุ่นขึ้น"
"โอ้ว!!!/เคมี่จัง!!!"
"ซุปสาหร่ายเย็นจ๊ะ"เคมี่กล่าว
"ซุปเย็นเหรอ?"อุซปถาม
"อ๊า!!!!
ซุปเย็นมันไม่ได้ทำให้ร่างกายอุ่นเลยนี่นา ฉันทำพลาดอีกแล้ว!!!!!"
"ไม่เป็นไรครับเคมี่จัง
กลับกันเลยอุ่นดีออก"ซันจิกล่าว
"อะไรกลับกันงั้นเหรอ?"ช็อปเปอร์ถามเหงื่อตก
"ขอฉันบ้างสิซันจิ!!!"
ตอนนั้นเองนางเงือกตัวเล็กช่วยกันยกผ้าว่ายมา
"ผ้าที่ซักแห้งแล้วล่ะ"
"แห้งแล้ว"
"ไม่เห็นจะแห้งเลย"
"ก็แห้งแล้วนี่นา"
"แห้งแล้วทำไมเหรอ?"
พวกเงือกจิ๋วคืนเสื้อให้กลุ่มหมวกฟาง
"ช่วยตากผ้าให้ด้วยเหรอเนี่ย
ขอบใจนะ"ลูฟี่กล่าว"ว่าแต่พวกเธอเป็นใครเหรอ?"
"พวกเธอก็คือเพื่อนฉันเองแหละ
เป็นนางเงือกปลาบ้าวสารแฝด5จ๊ะ"
"อิจิกะคะ"นางเงือกน้อยผมสีแดง
"นิกะคะ"นางเงือกผมสีบลอนด์
"ซัมกะคะ"นางเงือกผมสีส้มอ่อน
"ยงกะคะ"นางเงือกผมสีชมพู
"ยงกะทูคะ"นางเงือกผมสีดำออกน้ำตาล
"ทำไมไม่ใช้ชื่อโกกะละนั่นนะ?"อุซปถาม
"พวกเขาว่ายน้ำเร็วแล้วก็รอบรู้มากเลย"เคมี่อธิบาย"ที่นี่คือใต้ทะเลในอ่าวนางเงือก
ที่หอหญิงของเมอร์เมดคาร์เฟ่เนี่ย ฉันมีเพื่อนอยู่เยอะแยะเลยนะ"
"เอ๋!!?
หอหญิงงั้นเหรอ
เคมี่จังเมอเมดคาเฟ่ที่พูดนั่น?"ซันจิถามน้ำลายไหลออกมา
"อ๋อ
ชื่อร้านที่ฉันเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่น่ะ มีนางเงือกสวยๆเต็มไปหมดเลย"
"นางเงือกสวยๆ!!!!"
"ซันจิกำลังแย่แล้ว!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ฉันต้องทำได้"ซันจิอดทนไม่ยอมเลือดกำเดาพุ่ง
"เค้าทนได้ด้วย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ซันจิคุกเข่าลงกับพื้นพูด
"ฉันน่ะสาบานไว้ว่าจะไม่กำเดาพุ่งจนหมดสติที่เกาะมนุษย์เงือกนี่
ฉันควรได้รางวัลตอบแทนซะที"ซันจิกล่าว
"นายนี่ไม่ไหวเลยนะ"อุซปกล่าว
"จริงสิ
ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ ฉันจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก"เคมี่กล่าว
พวกเขาเดินออกจากบ้านเคมี่เห็นเต่าที่หลังเป็นฟองสบู่นอนรออยู่หน้าบ้าน
"เต่านี่นา"ลูฟี่กล่าว
"เขียนว่าเต่าทะเลด้วย"ช็อปเปอร์กล่าว
"คาเมะจินช่วยไปส่งข้างบนทีนะ"เคมี่กล่าว
"ปี้ด!!!"มันเป่านกหวีดและเริ่มว่ายขึ้นไป
พวกลูฟี่มองบ้านเรือนที่ส่วนใหญ่ดูเหมือนทำจากแนวปะการังยักษ์
"ที่นี่คือแมนชั่นปะการังใต้ทะเล
หอพักของฉันมันถูกเลยอยู่ข้างล่างสุด
ส่วนชั้นบนๆที่มีแสงส่องถึงจะราคาแพงที่สุดน่ะ"
"หือ
เธอถังแตกงั้นเหรอเนี่ย เออ จริงสิ ฮาจิกับปั๊กปากุล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"สักเมื่อ1ปีก่อน
ฮัจจินได้รับบาดเจ็บหนัก"เคมี่กล่าว
"เพราะหมอนั้นช่วยปกป้องเรือซันนี่ที่อยู่บนเกาะชาบอนดี้ให้แท้ๆ"ลูฟี่กล่าว
"เห็นว่าแผลส่วนใหญ่ใกล้จะหายดีแล้วล่ะ
บ้านเกิดฮัจจินอยู่เขตเมืองมนุษย์เงือก
เขาเลยพักฟื้นอยู่ที่นั่นน่ะจ๊ะ"เคมี่กล่าว
"เขตเมืองมนุษย์เงือกเหรอ?"เซียร์ถาม
"อื้อ
ที่นั่นน่ากลัวอยู่หน่อย แต่ถ้าพวกลูฟี่จินไปด้วยฉันจะนำทางให้นะ"
"งั้นไว้ไปกันนะ
ต้องไปขอบใจฮาจิสักหน่อย"ลูฟี่กล่าว
"อื้อ ได้เลย
ส่วนปั๊กปากุ รายนั้นเป็นดีไซเนอร์ที่ดังสุดๆเลย
มีคฤหาสน์หรูอยู่ในย่านกิววอรี่ฮิลล่ะ"
"โป๊ก!!!"เซียร์อัดหน้าซันจิกระเด็นหัวโนล้มลงพื้น
"ให้ตายสิ"เซียร์บ่น
"วันนี้ฉันต้องเอาหอยคามาคุริไปส่งไว้ไปด้วยกันนะ"
"เธอเป็นเจ้าของไม่ใช่เหรอ?"ลูฟี่ถาม"แล้วทำไมไม่ไปอยู่ด้วยกันล่ะ?"
"แหะๆๆ ฉันทำตัวกลมกลืนกับเมืองนั้นไม่ไหวน่ะ แล้วหอยคามาคุริแถวนี้ก็อร่อยดีด้วย"
"ดูเหมือนจะใกล้ถึงแล้วล่ะ"
"เฮ้เคมี่ ไอ้ที่เหมือนหลอดนั้นน่ะอะไรเหรอ?"อุซปถาม
"อ๋อ
นั่นน่ะเหรอมันคือวอเตอร์โร้ดที่สร้างโดยช่างทำฟองของเกาะ
เป็นถนนสำหรับพวกปลาไม่ก็พวกฉันน่ะ คอยดูให้ดีนะ"
เคมี่ออกจากฟองเต่าและไปว่ายบนวอเตอร์โร้ด
เต่าฟองน้ำมาถึงผิวทะเล
"โอ้โห"ลูฟี่กล่าว
"น่าสนุกจังแฮะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ดูสิฉันว่ายบนอากาศได้ด้วย"เคมี่กล่าว
"ฉันลองบ้างดีกว่า"
"เฮ้ย เดี๋ยวนะ
ใต้ทะเลมีท้องฟ้ากับเมฆด้วย!!!"อุซปร้องเมื่อเห็นก้อนเมฆด้านบน
"นี่
เคมี่!!!!"
"เสียงผู้หญิงนี่
เธออยู่ไหน?"ซันจิถาม
"นี่มัน"ซันจิหันไปมองและเห็นพวกนางเงือกแสนงาม
"เพื่อนเธอไม่เป็นไรแล้วเหรอ
พวกโจรสลัดที่จมน้ำน่ะ
"พวกคุณไม่ได้เข้ามาดีๆจากทางเข้าสินะคะ"
"สวัสดีจ้า
ก็ดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่นี่"
"ลักลอบเข้ามาเหรอ เถื่อนดีจัง ฉันชักจะชอบโจรสลัดแล้วล่ะ"
"เหมือนในนิทานไม่มีผิดเลย
ปะการัง อ่าวหน้าเงือก!!!"อุซปตะโกน
"โฮ!!!!!!"
"ซันจิร้องไห้ท่วมทุ่งแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"ร้องไห้หนักกว่าตอนจะออกจากบาราติเอ้อีก"ลูฟี่กล่าว
"ในที่สุดก็เจอ
ที่นี่แหละคือออลบลูของฉัน!!!"
"เอางี้จะดีเหรอซันจิ"เซียร์เหนื่อยใจ
"จะแนะนำให้รู้จักนะ
คนนี้เป็นกัปตันชื่อลูฟี่จิน"
"โอ้ ฝากตัวด้วยนะ"ลูฟี่กล่าว
"ผู้หญิงผมขาวคือเซียร์จัง
เธอเป็นมนุษย์หูยาวครึ่งคนยักษ์ชอบอาบแดดน่ะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย”เซียร์ร้องเมื่อเห็นที่เคมี่แนะนำเธอ
"คุณจมูกยาวคืออุซปจิน"
"ฝากตัวด้วย"อุซปกล่าว
"ส่วนทานุกินั่นคือช็อปเปอร์จิน"
"เรนเดียร์ต่างหากเล่า!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
นางเงือกผมเขียวยืนมามาว้ามือของซันจิไว้
"เป็นอะไรเหรอร้องไห้ใหญ่เชียว"นางเงือกกล่าว"ยินดีต้อนรับจ๊ะ
มาเต้นรำในทะเลกันมั้ย?"
"ห๊าาาา!!!!"ซันจิตกใจ
นี่มันยิ่งกว่าที่เขาหวังไว้
"อย่างนี้นี่เอง
เข้าใจแล้ว
ความสุบแบบนี้จะมีจริงได้ไง"ซันจิพูดก้มหน้าที่สิ้นหวัง"ที่แท้เราก็ตายไปแล้วนี่เอง"
"คิดลบเป็นบ้า
ถามจริงเถะสองปีมานี้
ที่แท้เราก็ตายไปแล้วนี่เอง"อุซปกล่าว"เกาะนี้คือแดนสวรรค์ที่นายฝันถึงไม่ใช่เหรอ"
"ฮ่าๆๆๆ
ซันจินี่ฮาดีเป็นบ้า"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ฮาเลยสักนิด"เซียร์กล่าว
แต่ไม่ไกลนางเงือกสองคนกำลังมองดูกล่องที่ผูกเชือกปิดไว้แน่นหนา
"ถังที่ลอยมากับเพื่อนของเคมี่นี่มันมีอะไรอยู่นะ? เหล้า?
สมบัติ?"
"ใครจะไปรู้มัดไว้แน่นซะขนาดนี้
จะลองเปิดดูมั้ยล่ะ?"
"เคเฮะๆๆๆ"เสียงหัวเราะดังจากข้างใน
แต่สองสาวไม่ได้ยิน
________________________
นอกเกาะมนุษย์เงือกใต้ทะเลลึกลงไปมีเขตมนุษย์เงือกที่อาศัยใกล้กับเรือโนอา
"งั้นเหรอ
หมวกฟางลูฟี่ มาถึงที่นี่จนได้งั้นเหรอ?"
"ครับ
เอาไงดีครับหัวหน้า?"
"ไปลากคอพวกมันมาที่นี่"กัปตันกลุ่มโจรสลัดเงือกรุ่นใหม่สั่ง"และแจ้งราชาโอมด้วยว่าน้องชายต่างบิดาท่านมาถึงแล้ว!!!!"
______________________
นครแอตแลนติส
นครใต้สมุทรแอตแลนติส
เป็นนครที่ตั้งอยู่ใต้ทะเลลึก10,000เมตรเช่นเดียวกับเกาะเงือก
แต่มันอยู่ลึกเข้าไปในนิวเวิร์ล
เป็นอาณาจักรที่ตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างนครใต้สมุทรทั้ง5แห่งที่ยังอยู่
เขาได้วางแผนโจมตีพวกราชามนุษย์ในการประชุมริเวอรี่ที่จะจัดขึ้น
โดยสร้างพันธมิตรกับเซเบอร์โดยใช้เรือดำน้ำของพวกมนุษย์ที่โจรสลัดมนุษย์เงือกไปปล้นมา
เขาใช้พวกนั้นทำงานสกปรกแทน
ภาคโฮโลแกรมทหารฉายขึ้นมาด้านหน้าเขา
"มีอะไร?"
"น้องชายของท่านครับ"
จากนั้นก็ปรากฎภาพฉายเรือโกอิ้งแมรี่ที่เข้าไปยังเกาะมนุษย์เงือกแบบบ้าบิ่น
โอมหรี่ตาลง
"ผมคิดว่าพวกมันคง--"
"เตรียมกองทหารไว้
ข้าจะยกพลไปด้วยตัวเอง!!!"
ความคิดเห็น