ลำดับตอนที่ #223
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #223 : ฟิล์มZ part 2(100%)
ศูนย์บัญชาการกองท้พเรือในนิวเวิร์ลมีการประชุมของเหล่านายพลของกองทัพ และผู้นำคือจอมพลเซ็นโงคุ
"เฮ้ย อะไรเนี่ย"
"กายาเหล็ก"
"นี่ลุง ทำให้พรรคพวกฉันกลับเป็นเหมือนเดิมซะ"
"แหงสิ"
"เดี๋ยว ดาบเพลิง!!!"คิรัวร์ฟันดาบเพลิงไปข้างหน้า แต่ไบรซ์หายไปกับน้ำพุนั่นแล้ว
"เรี่ยวแรงหายไปไหนหมด"ลูฟี่ทรุดลงพื้น หมวกฟางตกไม่ไกลนัก
"เฮ้!!"
"เอาคืนมา"ลูฟี่พยายามต่อยเซ็ตโต้
"ไม่ต้องห่วงไป เอาไว้แผนการแกรนรีบูทของฉันสำเร็จแล้วเมื่อไหร่ หมอนั้นจะต้องรีบแจ้นมาหาแกแน่ๆ อย่าง4จักรพรรดิกับไอ้โง่ที่สนแต่หมวกโดยที่ไม่รู้ถึงแผนของฉันน่ะตายไปแบบโง่ๆก็ดีแล้ว"
"ลูฟี่ๆๆๆ"
“โดนเข้าซะแล้วเรอะ เดิมทีนั่นคือไพ่ตายของเรา ที่เอาไว้ปกป้องเอนต์พ้อยต์จากเหล่าโจรสลัด แต่เล่นเอาหินไดน่ามาทำลายเอนต์พ้อยต์นี่มัน”
กำปั้นของอาคาอินุกลายเป็นหินลาวา
“เอนต์พ้อยต์จุดที่หนึ่งที่กองเรือของผมเป็นฝ่ายรับผิดชอบได้จมลงทะเลไปแล้วครับ”
“เป้าหมายของเซ็ตโต้คือการทำลายเอนต์พ้อยต์ทั้งสามและทำให้ทะเลของนิวเวิร์ลแห่งนี้ถึงกาลอวสาน”
“ต่อให้เป็นตาแก่นั่นก็เถอะ ถ้าโดนแรงระเบิดไปพร้อมกันหินไดน่าก็คงไม่รอดหรอกมั้ง”คิซารุกล่าว
ฮินะยืนสูบบุหรี่เงียบๆ
“เขายังมีชีวิตอยู่”พลโทสึรุพูดทำให้ทุกคนหันมามอง”ทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็น่าจะรู้กันดีอยู่แล้วนี่ ว่าของแค่นั้นไม่มีทางที่จะล้มหมอนั้นได้หรอก เซ็ตโต้ ไม่สิ อดีตพลเรือเอกกองทัพเรือ เซเฟอร์ แขนดำ หมอนั้นยังมีชีวิตอยู่แน่นอน”
“ไม่ว่าจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้ว ยังไงเราก็ต้องเอาหินไดน่ากลับคืนมา จริงอยู่เมื่อก่อนเขาเคยดูแลเรามา ตอนนี้เขาคือศัตรูของความยุติธรรม ผู้ที่ประกาศตัวเป็นนีโอกองทัพเรือก็ด้วย ถ้าเซ็ตโต้ยังมีชีวิตอยู่ก็ด้วย ต้องกำจัดพวกที่อ้างชื่อความยุติธรรมให้หมดสิ้น”
กำปั้นของอาคาอินุหยุดลุกไหม้
“เราจะใช้กำลังทั้งหมดของกองทัพเรือไล่ล่าเซ็ตโต้และนีโอกองทัพเรือนั่น เราจะไปเอาหินไดน่าและดำเนินความยุติธรรมให้ถึงที่สุด
เรือของพลโทกาฟมายังเกาะที่ถูกทำลายจากหินไดน่าที่ยังมีลาวาปะทุ กาฟดูไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
ข้างๆเขาคือพันเอกโคบี้ ซึ่งตอนนี้สวมผ้าคลุมไหล่ของทหารระดับสูงและสวมผ้าพันคอสีเขียวรอบคอเสื้อ
อีกคนคือพลโทเฮลเมปโป้ที่สวมเสื้อสีขาวและหมวกสีขาว
“ถ้าเอนต์พ้อยต์ถูกทำลายโลกก็จะพินาศ เรื่องพรรค์นั้นมันเป็นเรื่องหลอกลวงคนทั้งโลกรึเปล่าครับ”
“ถ้าเป็นเรื่องโกหกฉันคงไม่ต้องออกมาเองถึงที่นี่หรอกมั้ง”
โคบี้ เฮลเมปโป้และทหารเรือตกใจ
“ฉันรู้แผนของเซ็ตโต้ดี และการจะล้างบางทำลายโจรสลัดในนิวเวิร์ลนั่น ถ้าหากใช้เอนต์พ้อยต์มันก็มีความเป็นไปได้และแน่นอนว่ามันไม่ได้กระทบแค่โจรสลัด แต่มนุษย์ทุกผู้ทุกคนก็จะได้รับผลไปด้วยเช่นเดียวกัน”
“พลเรือโทกาฟ เซ็ตโต้เนี่ยเขาเป็นใครกันเหรอครับ”
“เขาคือชายที่เคยเป็นพวกพ้องของเรา เราเคยเป็นพวกเดียวกัน พวกเราควรจะเป็นพวกเดียวกันแท้ๆ เซเฟอร์เอ๋ย ความแค้นของนายรุนแรงถึงขั้นต้องทำลายโลกนี้เลยเรอะ นายให้อภัยพวกเราไม่ได้เลยอย่างงั้นรึ”
__________
เกาะแห่งหนึ่งในนิวเวิร์ล เรือซันนี่ของกลุ่มหมวกฟางหลบหนีมาถึงที่นี่และพักชั่วคราวจนกว่าจะซ่อมเรือเสร็จ นอกจากนี้พวกเขายังต้องเติมเสบียงเพราะส่วนใหญ่ถูกทำลายในการโจมตีแล้ว
เสียงทุบค้อนดังขึ้น แฟรงกี้กำลังซ่อมแซมเรือซันนี่ที่โดนยิงไปหลายนัด
“เอ้า ลูฟี่ ฉันจะซ่อมซันนี่จนกลับมาสวยเหมือนเดิมแน่ๆ แต่คงต้องใช้เวลานานสักหน่อยนะ ระหว่างนี้พวกนายจะไปตามหาเซ็ตโต้กันใช่ไหมล่ะ”
“เออ ฝากเรือซันนี่ด้วยนะ”เขาพ่นลมออกจากจมูก
ตอนนี้นามิสวมเสื้อสีขาวเรียบง่าย ช็อปเปอร์แต่งตัวด้วยชุดตามปกติของเขา คิรัวร์สวมเสื้อโค๊ทจิ๋วๆ ซึ่งตอนนี้ดูใหญ่เกินไป เด็กทั้งสามนั่งอยู่บนกำแพงอิฐ นามิกำลังนับเงินที่เหลืออยู่หลังการโจมตี
คิรัวร์นึกถึงตอนโดนเจ้าตาแก่ตาบอดเล่นงานและโดนจับโยนไปใส่ไอน์
"โธ่เว้ย"คิรัวณ์กัดฟัน
“อันนี้เป็นค่าเช่าท่าเรือ อันนี้ค่าที่พัก”
ช็อปเปอร์นั่งก้มหน้ามองลงน้ำ
“ขอโทษนะ เพราะฉันเอาแต่พูดว่าต้องช่วยคนชื่อเซ็ตโต้นั่นน่ะ”ช็อปเปอร์กล่าว
“ไม่ต้องขอโทษหรอก”โซโลกล่าว
“ถ้านายเป็นโจรสลัดก็ไม่ควรเสียใจสิ่งที่นายทำลงไป นายไม่ได้ผิดหรอก พวกฉันทุกคนเข้าใจดี”ซันจิกล่าว
“ไอ้เลือดกำเดาพูดถูก อย่าโทษตัวเองเลย”คิรัวร์กล่าว
“ขอบใจนะ”ช็อปเปอร์กล่าว
นามิกับวีวี่หัวเราะเบาๆและคิรัวร์จับช็อปเปอร์ที่หัวเบาๆด้วยมือเล็กๆของร่างเด็กเขา
“นีโอกองทัพเรือ เซ็ตโต้เนี่ยเป็นใครกันแน่”อุซปถาม
“พอรู้ว่าพวกเราเป็นโจรสลัดก็พุ่งเข้ามาจู่โจมทันทีเลย”ช็อปเปอร์กล่าว
“ท่าของเจ้าบินซ์อะไรนั่นก็แสบชะมัดเลย”ซันจิกล่าว
“คราวหน้าจะไม่ยอมเสียท่าให้มันแน่ แล้วนี่ถ้าไม่ได้ซันนี่โชว์ลูกฮึดละก็ศัตรูยิงจมไปแล้ว"โซโลกล่าว
“ถ้าซันนี่ไม่ช่วยเอาไว้ละก็พวกเราคงถูกนีโอกองทัพเรือกระหน่ำยิงจนจมลงทะเลกันหมดทุกคนแน่”นามิกล่าว
“พอหานีโอกองทัพเรือเจอเราคงต้องเอาคืนกันหน่อยแล้วละนะ”โรบินเสริม
“เอาจริงเหรอ?”อุซปร้องขึ้น”ไม่อยากยุ่งกับพวกอันตรายพวกนั้นนะ เราอยู่สงบเสงี่ยมจนกว่าจะซ่อมซันนี่เสร็จเถอะ”
“พูดอะไรของแกฟะ ถ้าไม่ตามหาพวกนั้นฉันก็กลับคืนร่างเดิมไม่ได้น่ะสิ"คิรัวร์ตะโกน
“ฉันเองก็ไม่อยากจะตัวเล็กอยู่แบบนี้นะ”ช็อปเปอร์กระโดดขึ้นลง
“พออยู่ในร่างเด็กแบบนี้ฉันทำอะไรไม่ได้เลย การเดินทางในนิวเวิร์ลน่ะยังมีที่โหดกว่าที่เคยเจอมาอีกนะ เพื่อนำทางซันนี่ในฐานะของต้นหนเรือแล้ว ฉันจำเป็นต้องกลับคืนร่างเดิม”
"แล้วจะเดินทางทั้งที่รองกัปตันที่เป็นศูนย์กลางกลายเป็นเด็กเนี่ยนะ ถึงฉันจะชอบเขาสภาพนี้ก็เถอะ"เซียร์ชี้เจ้าหนูคิรัวร์ เขาฟังแล้วหงุดหงิด
“ใช่แล้วละ”ช็อปเปอร์โดดอีกครั้ง เขาตัวเล็กกว่าใคร"ฉันไม่อยากเป็นเด็ก5ขวบตลอดไปนะ"
“ฉันก็ไม่ได้พูดสักหน่อยว่าจะทิ้งให้พวกนายอยู่ในร่างแบบนี้น่ะ”อุซปกล่าว
“ถ้าฉันคืนร่างเดิมไม่ได้มันก็ลำบากเหมือนกันนะ”โรบินพูดขึ้น
“นี่ ได้กลับมาเป็นสาววัย18อีกรอบ ไม่ใช่ว่าเธอแอบดีใจอยู่เหรอ”อุซปแซวเล่น
“ฮึ่ม”โรบินมีน้ำโหงอกแขนจากหลังอุซปดึงหน้า
“ขอโทษครับ”พลซุ่มยิงล้มลงพื้น
“รู้ไหมฉันลงมือได้”คิรัวร์ถือดาบไว้ ต่อให้อยู่ในร่างเด็กเขาก็ฆ่าอุซปได้สบาย
“ถ้าเธอลงมือคงฆ่าเขาตาย”โรบินพูดด้วยรอยยิ้ม ในใจเธอชอบมองเขาตอนเด็กมาก
“จริงๆเลย เหล่าเลดี้กำลังลำบากอยู่แท้ๆ มาพูดเล่นแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน”ซันจิกล่าว
แต่แล้วสมองซันจิก็นึกขึ้นได้มองนามิกับวีวี่
“เดี๋ยวนะ แบบนี้ก็แปลว่าร่างกายของคุณนามิกับวีวี่จังจะค่อยๆโตไปจนกลายเป็นผู้ใหญ่ใช่มั้ยเนี่ย”
นามิเขินอายและปิดหน้าอกแบนราบของเธอไว้อย่างรวดเร็ว วีวี่หลบหลังคิรัวร์
“การได้เฝ้ามองดักแด้เติบโตจนเป็นผีเสื้อแสนงาม มันแสนสุดยอดเลยนี่นา ฮ่าๆๆ”ซันจิร้องตาเป็นรูปหัวใจ ในใจเขานึกภาพนามิกับวีวี่ค่อยๆโตจนเป็นสาวได้
“เปรี้ยง!!!!”คิรัวร์โดดขึ้นมาเตะโดนเจ้าโลกซันจิ
“อ๊ากกกก!!!!”ซันจิทรุดลงพื้นเอามือจับหว่างจะขา
“ไม่มีใครจินตนาการเรื่องนามิกับวีวี่ได้นอกจากฉัน”คิรัวร์กล่าว
“ขอบใจคิรัวร์คุง”นามิมากอดเขาไว้
“ด้วยความยินดี”
“เก่งมากรองกัปตันจิ๋ว”โซโลพูดทำให้คิรัวร์จ้องเขาเล็กน้อย”ฉันอยากทำไอ้ตัวน่าขยะแขยงนี่พอดี”
“หา เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอกไอ้หัวมอส ถ้าแกกลับไปเป็นเด็ก ฉันจะเหยียบแกให้จมดินเลย”
“ไอ้บ้า ต่อให้ฉันเป็นเด็กก็เอาชนะแกได้อย่างสบายๆอยู่แล้ว”
“ว่าไงนะ งั้นต่อให้ฉันเป็นทารกแรกเกิดก็กระทืบแกได้เหมือนกันแหละไอ้บ้าเอ๊ย”
“หา ต่อให้ฉันเป็นทารกในครรย์ก็เก่งกว่าแกนะเฟ้ย!!!“
“ถ้างั้นฉัน...”
“เงียบซะที”เซียร์ทุบหัวทั้งคู่จมดิน”มันใช้เวลาทะเลาะกันที่ไหน”
“เอ่อ ผมเองก็ถูกลดอายุไปเหมือนกันนะครับ”บรู๊คกล่าวขึ้น
“เอ๋?”กลุ่มหมวกฟางมองเขา
“เอ่อ ไม่เห็นจะ”
“ดูต่างไปจากเดิม”
“เลยสักกะติ๊ด”
“ผมก็ถูกไอน์ของนีโอกองทัพเรือแตะตัวเหมือนกันนะครับ”
“จะว่าไปก็ใช่แฮะ ถึงจะดูไม่ต่างจากเดิมเลยก็เถอะ”
“ต่างนะครับ ตั้งแต่ตายเป็นโครงกระดูกบรู๊คมันก็เกินกว่า50ปีมาแล้ว เลยดูไม่ต่างจากเดิมมากนัก อายุผมย้อนไป12ปีจริงนะ ดูสิ ทรงผมยังย้อนกลับไปยุคปี70เลยนะครับเนี่ย”
“จะรู้เรื่องไหม”ซันจิเตะเขา”แกเองก็พึ่งไปย้อมผมมาไม่ใช่เรอะ”
“และนี่คงดีใจล่ะสิที่อายุลดลงไปน่ะ”
“นายน่ะไม่ต้องกลับมาเป็นแบบเดิมก็ได้นี่นา”
“จะว่าไปมันก็ใช่นะครับ อา ไม่ใช่แล้ว ผมน่ะอยากกลับเป็นแบบเดิมรึเปล่าหว่า”
“จะไปรู้เรอะ”
“ถ้าเราจะกลับคืนร่างเดิมให้ได้ก็มีแต่ต้องหาข้อมูลของเซ็ตโต้กับนีโอกองทัพเรือ”
แฟรงกี้เห็นชายคนนึงสวมชุดผ้าคลุมและหมวกแบบโจรสลัด
“เอ้า ไงลุงมีธุระอะไรเหรอ ถ้ามาเอาค่าเช่าท่าเรือก็ไปคุยกับต้นหนเรือเอานะ”
“เซ็ตโต้ปรากฎตัวอีกแล้วเหรอ”
“นี่ลุง รู้จักเซ็ตโต้ด้วยเหรอเนี่ย”แฟรงกี้ถาม
“ช่วงนึงที่นี่มีเรือโจรสลัดเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสายทำเอาท่าเรือนี่แน่นจนเกือบแตก พวกโจรสลัดที่บาดเจ็บสาหัสต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าถูกผู้ชายที่ชื่อเซ็ตโต้เล่นงานเอา มันดุมากเลยรึไง”
“คุณปู่น่ะพักนี้มีลูกค้าเข้ามาที่ท่าเรือทีไรก็เอาแต่พูดเรื่องโจรสลัดถูกเซ็ตโต้เล่นงานตลอดเลย ถึงส่วนมากเรือโจรสลัดที่มาแวะพักจะเป็นเรือที่ถูกเรือกองทัพโจมตีซะมากกว่าก็เถอะ และเมื่อก่อนปู่ก็เคยล่องเรือ จะเป็นโจรสลัดหรือเป็นใครแกก็ดูแลไม่เคยแบ่งแยกเลยคะ”
“ที่ฉันเอาชีวิตมาเสี่ยงในทะเลของนิวเวิร์ลแห่งนี้ก็เพราะว่าถูกคอกับพวกที่ออกตามหาความฝัน ถึงจะเป็นโลกที่ปลาใหญ่กินปลาเล็ก แต่ว่าการที่ถูกเซ็ตโต้เล่นงานเอาไม่เหลือสภาพมันก็แสนจะเจ็บปวดหัวใจ ฉันก็เลยจากนิวเวิร์ลมา เซ็ตโต้ได้แย่งชิงอิสรภาพของเหล่าลูกทะเลไปจนหมดเลย ถึงสิ่งที่พวกเขาทำจะเป็นความผิดก็เถอะ แต่ฉันก็รับไม่ได้อยู่ดี พวกเจ้าถูกเซ็ตโต้เล่นงานมาแต่ก็ไม่ยอมแพ้และยังบอกว่าจะไปเผชิญหน้ากับมันอีก ฉันก็เลยอยากจะมอบเครื่องป้องกันสุดแกร่งที่ยังเหลืออยู่ให้น่ะนะ”
“เครื่องป้องกันสุดแกร่งเหรอ”
“ยอดเลยสุดแกร่ง”
“โอ้ เย้!!!”
“เดี๋ยวก่อนสิ”
“อะไรเนี่ยนามิ สุดแกร่ง สุดแกร่งเชียวนะ”ลูฟี่กล่าว
“มีของสุดแกร่งไป แต่ถ้าหาเซ็ตโต้ไม่เจอก็ไม่ไหวนะ อีกอย่างเพราะถูกเซ็ตโต้โจมตีใส่เสื้อผ้าของพวกเราเลยไหม้หมด เราต้องจัดการเรื่องนั้น ให้ใส่ชุดพิลึกจากตอนชมดอกไม้ไปตลอดแบบเนี่ยมันจะทำให้หาข่าวของเซ็ตโต้ยากเข้าไปอีกนะ”
“เราจะซื้อเสื้อผ้ากับหาข่าวกันก่อน ส่วนเรื่องสุดยอดเครื่องป้องกันกับล้มเซ็ตโต้น่ะเอาไว้ทีหลัง”
“ต้องซื้ออาหารด้วย เสบียงของเราโดนปืนใหญ่เผาไปด้วยแล้ว”ซันจิกล่าว
“เออ เข้าใจแล้ว”
“นายสนใจแค่อาหารเท่านั้น!!!!”
“ขอโทษนะคะบนเกาะนี้มีเมืองใหญ่ที่พอจะหาซื้อข่าวสารกับเสื้อผ้าได้บ้างไหมคะ”
“ที่เกาะนี้นอกจากท่าเรือของเราแล้วไม่มีอะไรเลย”
“เฮ้อ”
“ถ้าไงลองไปเกาะข้างๆไหม มีน้ำพุร้อนจุดท่องเที่ยวภูเขาไฟที่นิยมกันมากเลยนะ เมื่อไม่นานมานี้เห็นว่ามีขบวนรถทะเลมาเปิดให้บริการด้วย”
“ขบวนรถทะเลเนี่ย ขบวนรถทะเลนั้นน่ะเหรอ”ลูฟี่ถาม
“จ๊ะ”
“เอาล่ะพวกนาย เราจะไปขึ้นขบวนรถทะเลเพื่อซื้ออาหาร...“ลูฟี่พูดโดนคิรัวร์ทุบ”และเสื้อผ้า ไปกันเลย”
“โอ้!!!!”
___________
กลุ่มหมวกฟางนั่งขบวนรถทะเลมาถึงเกาะเซคอนที่ขึ้นชื่อเรื่องบ่อน้ำพุร้อน
“อ้อ จริงสิ ลูฟี่ เจ้าหัวมอส เจ้าโครงกระดูก ห้ามโผล่หน้าให้ใครเห็นเด็ดขาด คุณเซียร์ด้วย เรื่องหาข่าวปล่อยให้พวกฉันเอง เนอะ คุณนามิ โรบินจัง วีวี่จัง!!!!”
“ซันจิก็ไปไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ”นามิกล่าว
“เอ๋!?”
“ขืนโผล่หน้าไปคงได้ทะเลาะกับคนอื่นทันทีแน่ เรื่องหาข่าวสารน่ะพวกฉันทำเอง”
“ไม่นะ...ผมอยากไปรีสอร์ทด้วย”ซันจิเสียดาย
“อย่างน้อยก็มีน้ำพุร้อน ไปรักษาแผลที่ได้มาก่อนหน้านี้หน่อยเป็นไง”โซโลกล่าว
“ครับๆ เรื่องจัดหาเสื้อผ้าใหม่ยกให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะนะครับ ดูเหมือนที่เกาะนี้จะมีเสื้อผ้าแบรนดีๆด้วย”
“ถึงแล้วล่ะ ทุกคนอย่าให้กองทัพเรือเจอตัวเข้าล่ะ แยกย้ายได้”
“โอ้”
พวกลูฟี่มาแช่อยู่ในบ่อน้ำพุร้อน แต่เมื่อลูฟี่กับบรู๊คอยู่ในบ่อก็รู้สึกว่าเรี่ยวแรงหายไป
“ให้ตายสิ พวกผู้มีพลังพิเศษเนี่ยมีแต่จุดอ่อน แค่น้ำร้อนก็หมดแรงแล้วเหรอ”
“ถ้าแช่แค่ครึ่งตัวก็พอไหวอยู่หรอกนะครับ”
“เฮ้อ น้ำร้อนดีจังเลย”โซโลผ่อนคลาย
“พวกเราเอาแต่แช่น้ำร้อนมาไม่รู้กี่วันแล้ว แต่ได้พักผ่อนตามสบายแบบนี้ก็ไม่เลวนะครับ”
“จริงด้วย ฉันอยากจะซัดเซ็ตโต้ให้ปลิวนี่นา”
“ไอ้เจ้าบ้า บนเกาะนี้มีพวกกองทัพเรือเดินกันให้ควัก ขืนนายออกไปเดินไม่คิดหน้าคิดหลังมีหวัง”ซันจิลงแช่บ่อน้ำ”คุณนามิบอกไปแล้วใช่มั้ย ว่าปล่อยให้โรบินจัง เจ้าจิ้งเหลนและช็อปเปอร์จัดการเรื่องหาข่าวสารของเซ็ตโต้น่ะ”
บ่อผู้หญิงเซียร์แช่อยู่กับวีวี่ แม่มดกำลังขัดตัวให้เจ้าหญิง
ในร้านเหล้า
โรบินเป็นเต้นรำอยู่บนเวที ชาวบ้าน นักท่องเที่ยวและทหารเรือส่งเสียงเชียร์เมื่อเธอขยับแขนขาเซ็กซี่ตามจังหวะเพลง
“เจ๋งๆ เป็นการเต้นที่ดึงดูดมาก ต้องดึงลูกค้าได้แน่”
“ถ้าทำให้คุณเจ้าของร้านถูกใจผมก็ดีใจ คิสึๆๆๆ”อุซปหัวเราะ
“ทนหน่อยนะ”นามิมองคิรัวร์ที่เป็นเด็กพนักงานเสริ์ฟ
“ว๊าย น่ารักจังเลย”สาวๆกำลังกอดคิรัวร์ที่กำลังมองเวทีด้วยสายตาไม่พอใจ
“เฮ้ เครื่องดื่มฉันล่ะ!!!”
“ครับ!!!”
ช็อปเปอร์ได้งานต่ำกว่าในฐานะคนขัดร้องเท้า จนถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ข่าวอะไรเรื่องเซ็ตโต้
“เดี๋ยวจะไปเดทสินะครับนายท่าน”
“โอ้ ใช่แล้ว ช่วยขัดให้เงาแว็บเลยนะ”
กลับมาที่บ่อน้ำพุร้อนกลุ่มสัตว์ประหลาดและบรู๊คยังแช่บ่ออยู่
“โอ๊ย ซึมไปถึงกระดูก เดี๋ยวคงได้ซึมออกมาพร้อมความเหนื่อยล้าแล้วละครับ”
“เซ็ตโต้ เพราะมัวแต่หลงชื่นชมอาวุธที่แขนขวามันแท้ๆประมาทไปซะได้”
“นายเป็นพวกผู้มีพลังพิเศษไม่ต้องไปคิดยุ่งกับมันเลย ไม่งั้นเดี๋ยวโดนมือขวาที่เป็นหินไคโรจับได้อีกจะหมดแรงเอาเปล่าๆนะ เซ็ตโต้น่ะให้เป็นหน้าที่ของฉัน เซียร์จังไม่ก็นักดาบหัวมอสเถอะ”
“พวกนายน่ะไม่ต้องยื่นมือเข้ามายุ่งหรอก เจ้านั่นน่ะฉันจะซัดมันให้ปลิวเลย แค่ฉันหลบแขนนั่นแล้วซัดให้เต็มแรงก็พอแล้ว”
“แข็งแรงกันดีไม่เปลี่ยนเลยนะ”
กลุ่มหมวกฟางมองดูเห็นใครบางคนอยู่บ่อสูงกว่าพวกเขา
“ฉันน่ะแช่รอแกจนจะเป็นลมแล้วละเนี่ย”เขาเงนหน้าขึ้นมา
กลุ่มหมวกฟางเห็นใบหน้าก็ลื่นออกจากบ่อ เพราะคนคนนั้นคืออาโอคิยิ
“อาโอคิยิ”
“ทำไมทุกคนแตกตื่นกันขนาดนั้นล่ะครับ”บรู๊คถาม”คุณคนนี้เป็นใครเหรอ
“ทหารเรือ พลเรือเอกอาโอคิยิแห่งศูนย์บัญชาการใหญ่”
“จ๊าก พลเรือเอกเหรอ”
“ไง ไม่ได้เจอกันนานนะ”
ปล่องภูเขาไฟเกาะเซคอน นีโอกองทัพเรืออยู่ที่นี่และติดตั้งหินไดน่าทั่วทุกแห่ง
“นำหินไดน่าไปติดตั้งตามจำนวนแล้วคะ”ไอน์บอก
“ยังงั้นเหรอ พอภูเขาไฟลูกนี้ปะทุขึ้น เจ้าพวกกองทัพเรืออ่อนหัดนั้น มันจะได้รู้ซึ่งถึงความโกรธและความแค้นของเซ็ตโต้ผู้นี้”
“โซโล ซันจิ !!”
“เออ”
“คุณพลเรือเอกมีธุระอะไรกับพวกผมยังงั้นเหรอครับ”
“น่าๆ ไม่ต้องรีบลุกขึ้นก็ได้”
“แกมีธุระอะไรกับพวกฉัน อย่าบอกนะว่า...”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ถ้าจะจับฉันคงจับพวกแกไปนานแล้วล่ะ ฉันน่ะออกจากกองทัพเรือแล้ว พวกแกก็รู้นี่ว่าฉันไม่ใช่พลเรือเอกของกองทัพเรือแล้ว”
“งั้นคุณเป็นอะไรล่ะครับ”
“อะไรน่ะเหรอ คิดๆดูพอไม่ใช่พลเรือเอก งั้นมิตรแห่งความยุติธรรมเหรอ ก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ เฮ้อ ฉันจะเป็นอะไรดีล่ะ”
“จะไปรู้เหรอ!!!?”โซโลและซันจิตะโกน
“ก็อย่างที่ว่านั่นแหละนะ ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดที่จะมาหาเรื่องกับพวกแก แล้วถ้าจะหาเรื่องคงไม่เข้ามาห้องอาบน้ำที่ทำให้ใช้พลังไม่ได้หรอกจริงมั้ย”
“รอพวกฉันอยู่งั้นเหรอ”
“จริงสิ แต่ฉันไม่อยากแช่ต่อจนเป็นลมหรอกนะ ไว้ไปคุยต่อที่ข้างนอกก็แล้วกัน”
อาโอคิยิลุกขึ้นยืนทำให้กลุ่มหมวกฟางตกใจ ไหลขวาและมือขวามีแผลเป็น และขาซ้ายเขาหายไปแล้วต้องใช้น้ำแข็งสร้างขาเทียมขึ้นมา
“นี่น่ะเหรอ แบบว่าซุกซนมากไปหน่อยน่ะ”
ที่โรงเหล้าโรบินยังเต้นรำได้รับความนิยมมาก
“ช็อปเปอร์ นายได้ความว่าไงบ้างเหรอ”
“เขาพูดกันว่าพวกกองทัพเรือมารวมกันที่เกาะนี้เพื่อตามล่าเซ็ตโต้ แต่นอกจากข่าวนี้ก็ยังไม่เจออะไรเลย”
“ข่าวลือเหรอ ที่ร้านนี้ก็มีทหารเรือเข้ามาเรื่อยๆไม่หยุด แต่เข้ามาเพราะเรื่องเซ็ตโต้หรือเพราะติดใจโรบินกันหวา ฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนั่นแหละ”
“โรบินดังขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อื้อ ได้ทิปจากแขกเพียบเลย ดูสิ ตั้งขนาดนี้แหนะ”อุซปโชว์ปึกเงิน
“เอามา”คิรัวร์แย่งไป เมื่อเห็นสีหน้าโกรธทำให้อุซปยอมง่ายๆ
“ถ้าเป็นแค่ข่าวลือคงไม่เคลื่อนไหวขนาดนี้หรอก”
“งั้นจะเอายังไงต่อ”
“เอางี้ ปล่อยฉันจัดการละกัน”
พวกลูฟี่ออกมาจากบ่อดื่มนมที่แจกฟรี
“ขานายไปโดนอะไรมาเนี่ย”
“หัดจำไว้ก็ดีนะว่าเรื่องที่ไม่ถามดีกว่าก็ดีเหมือนกัน”
“ไม่ถามก็ได้ งั้นทำไมนายถึงได้ไปสู้กับอาคาอินุล่ะ? เป็นพวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ“เขาถามต่อ
“ให้ตายสิ เป็นคนที่ไม่ละเอียดอ่อนเอาซะเลยนะ เรื่องนั้นขอโนคอมเม้นก็แล้วกัน”
“งั้นนายมาที่แบบนี้ทำไม"
“ชอบเซาซี้จริงนะ เอาเถอะจะบอกให้ก็ได้นะ”เขาวางมือบนเข่าน้ำแข็ง”รักษาแผลมั้ง อยากจะตอบแบบนั้นอยู่หรอก แต่คงใช้อ้างกับแผลแบบนี้ไม่ได้ ฉันกำลังไล่ตามชายคนนึงอยู่ เมื่อไม่นานมานี้พวกแกพึ่งได้บู๊ระห่ำกันมาใช่มั้ยล่ะ”
“เซ็ตโต้”
“ตาลุงนั่นน่ะเก่งใช่มั้ยล่ะ เพราะแต่ก่อนเป็นพลเรือเอกของกองทัพเรือยังไงเล่า
“ขอโทษที่ให้รอค่ะ”
“ขอบใจนะแม่หนู ยังเด็กอยู่เลยแต่ขยันจังนะ”
“คุณทหารเรือค่ะ พักนี้มีเรื่องน่าสนใจมั้งมั้ยค่ะ รู้จักเซ็ตโต้บ้างรึเปล่า”เธอถามอย่างไร้เดียงสา
“ทำไมแม่หนูถึงรู้จักเซ็ตโต้ล่ะ”
“ใครๆก็รู้จักพวกผู้ใหญ่ลือเรื่องเขากันทุกคนเลย ว่าพวกทหารเรือจะมาจับเซ็ตโต้กันน่ะค่ะ”
“อะไรกันเนี่ย ลือกันไปถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เฮ้ย”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“แปลว่าเซ็ตโต้อยู่บนเกาะนี้สินะคะ”
“ใช่แล้วหนู พวกฉันจะมาจับเซ็ตโต้ผู้ชั่วร้าย เพราะเราคือมิตรแห่งความยุติธรรม”
“แล้วเซ็ตโต้ต้องการอะไรเหรอคะ เซ็ตโต้มาที่เกาะนี้ทำไมเหรอคะ”
“เฮ้ พอได้แล้วน่า”
“เพื่อทำลายเอนต์พ้อยต์น่ะ”
“เอ๋ เอนต์พ้อยต์ คงไม่ได้จะหลอกให้หนูกลัวใช่มั้ยคะ”
“ที่พูดน่ะฉันไม่ได้โกหกนะ”
“หยุดพล่ามกันได้แล้ว พวกแกเมากันมากเกินไปแล้ว แถมยังปากมากอีก
“ขอโทษครับนาวาเอก”
“แม่หนูก็ดูจะสนใจเซ็ตโต้มากจนเกินงามนะ มีจุดประสงค์แอบแฝงรึไง”
“เปล่านะคะ หนูได้ยินเรื่องเซ็ตโต้จากคนแปลกๆตรงนั้นก็เลยมาถาม”นามิชี้ไปที่พวกคิรัวร์
“ยัยแมวขโมยเอ๊ย มัวรออะไรรีบหนีสิ”คิรัวร์สบถ
“น่าเสียดายเหมือนกันแต่งานบังหน้าต้องจบแค่นี้แหละ”อุซปวิ่งหนีไป
“หนูมีงานต้องไปทำขอตัวก่อน”นามิจะเดินไปโดนจับไหล่ไว้
“มาด้วยกันหน่อยเป็นไงแม่หนู”
โรบินกำลังเต้นรำบนเวทีเห็นนามิโดนนาวาเอกพาตัวไป
“เซอิสฟลู ฟลอ”
แขนหกข้างงอกมาจับกุมนาวาเอกไว้ทำให้เขาปล่อยนามิ
โรบินโดดลงจากเวทีแม้มีฝูงชนโห่ร้อง
“รีบหนีกันเถอะนะมา”
“อื้อ”นามิจับมือโรบินไปด้วยกัน
คิรัวร์เรียกแร็คนาร็อคใช้พลังคุมน้ำ
"ซ่าๆๆ"น้ำพุ่งออกมาจากท่อน้ำทะลุมาในห้องโถงโดนกลุ่มทหารเรือกระเด็น
"เฮ้ย อะไรเนี่ย"
"เกิดอะไรขึ้น"
ชาวเมืองพากันตื่นตระหนกขนาดที่คิรัวร์วิ่งหนีไป
“ฮึ้ย”นายทหารเรือลุกขึ้นมา
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“นี่มันความสามารถของผลฮานะฮานะกับกระสุนน้ำมนุษย์เงือก ผู้หญิงกับเด็กนั้นคือนิโค โรบินและนามิคาเสะ คิรัวร์ของกลุ่มหมวกฟาง อย่าให้หนีไปได้ตามไปเร็ว”
“ครับ”
อีกด้านนึงกลุ่มพวกลูฟี่ออกมาจากบ่อน้ำร้อนเดินตามมา เซียร์ก็ออกจากบ่อหญิงมา ตอนแรกเธอจะโจมตีอาโอคิยิเหมือนกัน
“ยุคนี้เป็นยุคทองของโจรสลัด มีโจรสลัดมากมายที่ออกทะเลเพื่อตามหาวันพีช เวียนหน้ากันไปไม่ซ้ำ"
อาโอคิยิหยุดเดินทำให้กลุ่มหมวกฟางหยุดตาม เขาหันไปมองทะเล
"เพราะอีกโพ้นทะเลหนึ่งในนิวเวิร์ล มีวันพีชจึงมีโจรสลัดอย่างงั้นรึ? หรือเพราะมีโจรสลัดถึงได้มีวันพีชกันแน่ ความฝันต้องมาก่อน หรือคนต้องมาก่อน ถ้าโจรสลัดยังไล่ตามความฝัน ก็ยังต้องมีบางครั้งที่ต้องเสียน้ำตาเพราะต้องลาจากความสุขและผู้อันเป็นที่รัก แล้วต้องทำยังไงล่ะถึงจะดี จะมีคำตอบของเรื่องนี้ไหม"
กลุ่มหมวกฟางมองคุซัน
"เซ็ตโต้ที่เคยเป็นอดีตพลเรือเอกได้พยายามหาจนพบคำตอบ ว่าถ้าวันพีชหายไปโจรสลัดก็จะหายไป ช่างเป็นความคิดที่เหลวไหลจริงๆ ถึงฉันไม่ได้อยู่กองทัพเรือแล้วก็ยังอยากเห็นว่าชะตาของเซ็ตโต้จะไปได้ถึงไหน แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังจากนั้นควรจะทำยังไงดี"
คุซันหยุดชั่วคราวมองลูฟี่
"ลูฟี่หมวกฟาง"คุซันหันหลังเดินไปพูดต่อ"แกกับนามิคาเสะยังคิดไปซัดเซ็ตโต้ตามที่แกเชื่ออยู่ใช่มั้ยล่ะ แสดงให้ฉันเห็นถึงคำตอบของพวกแกทีละกัน ไปล่ะนะ"
คุซันโบกมือลาแต่แล้วเขาก็นึกขึ้นได้
"โอ้ เซ็ตโต้น่ะอยู่บนเกาะนี้แหละ"
หมวกฟางมองอาโอคิยิเดินไป ไม่มีใครพูดอะไร
_____________________
ทางด้านพวกคิรัวร์ยังสิ่งหนีพวกทหารเรือ ขณะที่อุซปวิ่งจับมือนามิไว้ ช็อปเปอร์อยู่บนหัวโรบิน และคิรัวร์วิ่งตามมาด้วยขาเล็กๆของเด็ก
"อุตส่าห์ลงทุนปลอมตัวแต่สุดท้ายก็วุ่นวายยกใหญ่เนี่ยนะ เพราะต้นหนเรือของเราแท้ๆเลย"อุซปตะโกน
"แต่ก็ได้ข่าวมาเรียบร้อยแล้ว เซ็ตโต้น่ะอยู่บนเกาะนี้ ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าวางแผนอะไรไว้"
ช็อปเปอร์หันไปมองด้านหลัง
"ว๊าก พวกทหารเรือยังตามเรามาอยู่เลย"
"พวกเธอไปกันก่อนเลย"
อุซปเล็งพวกทหารเรือด้วยอาวุธคาบูโตะ
"กระสุนดำเขียว เดวิล!!!"
เมล็ดสีเขียวยิงลงพื้นและกลายเป็นดอกไม้กินคนจับพวกทหารเรือไว้ในปากมัน
"แจ๋ว รีบไปสมทบกับพวกลูฟี่เถอะ"
"ได้เลย"นามิพูดและทุกคนหนีต่อเพื่อกลับไปรวมกลุ่ม
_______________________
พระอาทิตย์กำลังตกดิน
ลูฟี่ โซโล ซันจิ บรู๊ค วีวี่และเซียร์อยู่บนถนนใกล้ชายฝั่งรอพวกคิรัวร์มาถึง
"เป็นไงครับ เสื้อผ้าที่ผมเลือกให้ใส่ขึ้นสุดๆเลยใช่มั้ยครับ ผมหล่อใช่รึเปล่า"
"หยุดพูดถึงตัวเองซะที"
"หนวกหูเฟ้ยไอ้กระดูก"ซันจิกล่าว
ขณะเดียวกันลูฟี่ยังคิดเรื่องการต่อสู้กับเซ็ตโต้คราวก่อน
"ชีวิตแกมาได้แค่นี้แหละเจ้าราชาโจรสลัด!!"
"ลูฟี่ๆ"ซันจิเรียกให้ลูฟี่ตื่นจากความคิด
"หือ?"
"พวกคิรัวร์มากันแล้ว"
ลูฟี่มองไปเห็นพวกคิรัวร์แต่มีทหารเรือไล่ตามมามากมาย
"โอ้โห พาเพื่อนมาด้วยเพียบเลย"เซียร์ล้อเลียน
"สุดท้ายก็มีเรื่องอยู่ดีนี่นา รู้งี้น่าไปด้วยแต่แรก..."ซันจิหยุดพูดเมื่อลูฟี่เดินไปข้างหน้า
"นี่ลูฟี่ เรายังไม่รู้ที่อยู่ของเซ็ตโต้เลยนะ เหลือคนไว้ถามบ้างล่ะ"
"ลูฟี่ ฝากทีนะ"อุซปแบกนามิไว้บนหลังวิ่งผ่านไป
"ช่วยทีนะ"โรบินเสริมวิ่งผ่านไปพร้อมช็อปเปอร์บนหัวและตามด้วยคิรัวร์
ลูฟี่ปลดปล่อยฮาคิราชันทำให้พวกทหารเรือพากันล้มลงหมดสติไปหมด นาวาเอกก็เข่าทรุดแต่ยังรักษาสติไว้ได้
"นี่มัน ฮาคิแห่งราชัน"
ลูฟี่เดินเข้ามาหานาวาเอก
"นี่ ตอนนี้เซ็ตโต้อยู่ที่ไหน"
เขาไม่เต็มใจแต่ก็ยอมตอบ
"อีกฟากหนึ่งของเกาะ ในทะเลทราย ตอนนี้น่าจะถูกกองทัพของเราเข้าจู่โจมอยู่..."
"เปรี้ยง!!!"นาวาเอกโดนเด็กน้อยยกหมัดชกกระเด็นลงพื้นหมดสติ เป็นฝีมือของคิรัวร์ที่แววตาเป็นสีแดง
"และที่ไหนมีเซ็ตโต้ ไบรซ์ก็อยู่ด้วย"คิรัวร์กล่าว
_____________________
อีกด้านนึงของเกาะ เซ็ตโต้กำลังสู้กับทหารเรือที่รุมโจมตีเขา ใช้แขนกลฟาดเหวี่ยงพวกทหารเรือลอยกระเด็นขึ้นไปเรื่อยๆ
พลโทแห่งกองทัพเรือพุ่งไปข้างหน้ายกดาบฟาดใส่เซ็ตโต้ แต่ในที่สุดไม้พลองโดนตีมากๆเข้าก็แตกออก พลโทเสียอาวุธหนึ่งเดียวไป
เซ็ตโต้ไม่รอช้ายกแขนชกใส่พลโท
"กายาเหล็ก"
แขนของเซ็ตโต้ปกคลุมด้วยฮาคิและชกใส่ท้อง มีการหยุดนิ่งชั่วครู่ก่อนพลโทจะกระอักเลือดและล้มลงพื้น
แม้แต่ผู้ใช้รูปแบบทั้ง6ก็ไม่อาจเทียบกับเซ็ตโต้ได้
______________________
ที่ปากปล่องภูเขาไป
"ปิ๊บๆๆ"อุปกรณ์ที่บรรจุในถังหินไดน่ากำลังส่งเสียงร้อง
______________________
"ความยุติธรรมของพวกแกน่ะใช้ไม่ได้หรอก จะความยุติธรรมหรืออิสรภาพ ฉันจะแก้ไขให้พวกแกใหม่ทั้งหมดเอง"
______________________
"บรึ้มมมมมมม!!!!!"
ถังบรรจุแตกและเมื่อหินไดน่าสัมผัสอากาศมันก็ระเบิดตามเป็นลูกโซ่
"บรึ้มมมมม!!!!"ภูเขาไฟระเบิด ลาวาและหินหลอมเหลวร่วงลงมาที่เมืองทำให้ชาวเมืองตื่นตระหนก
ผลจากแรงระเบิดยังดำเนินต่อไป แม็กม่าใต้น้ำพุร้อนพุ่งขึ้นมาจากพื้น
"ดูเหมือนว่าหินไดน่าจะกระตุ้นเกาะนี้ให้ตื่นได้แล้ว ก็เท่ากับว่าการทำลายเอนต์พ้อยต์จุดที่สองประสบความสำเร็จ"
เขาเงียบชั่วครู่ ทหารนีโอกองทัพเรือยืนนิ่งรอคำสั่งเซ็ตโต้
"แกรนต์รีบูท จะเกิดขึ้นเมื่อเอนต์พ้อยต์ทั้ง3จุดถูกทำลายลง และเมื่อโจรสลัดไม่มีทะเลให้ไป โลกก็จะกลับคืนสู่วันอันแสนวิเศษได้อีกครั้งหนึ่ง"
"หมัดไรเฟิล!!!!"
ลูฟี่โดดมาและชกหมัดใส่แต่โดนป้องกันด้วยแขนกล เขาดึงแขนกลับมา ข้างๆเขาคือโซโล ซันจิ คิรัวร์และเซียร์
"พวกแกมาทำอะไรกันเจ้าพวกโจรสลัดกุ๊ย?"
"ว่าใครเป็นกุ๊ยฟะ เลิกละเมอพูดได้แล้วตาแก่"
"นี่ลุง ทำให้พรรคพวกฉันกลับเป็นเหมือนเดิมซะ"
"ไอซ์ บินซ์ ไบรซ์!!!"เซ็ตโต้ตะโกน
"ค่ะ"
"ขอรับ"
"ด้วยความยินดี"
"ฉันขอไอ้แก่นั่น"คิรัวร์พูดขึ้น"เซียร์ ช่วยหนุนที"
เขารู้ว่าไม่อาจสู้ไอ้แก่นั่นคนเดียวได้เพราะร่างเขากลายเป็นเด็ก
"ได้เลย"เซียร์อุ้มคิรัวร์ขึ้นพาลอยไปด้านหน้าด้วยไม้กวาด
"ฉันจะสู้กับนักดาบหญิงให้เองนะ"โซโลวิ่งไปอีกคน
"ไอ้จิ้งเหลนกับไอ้หัวมอส ฉวยโอกาสก่อนเลยเรอะ"ซันจิรีบตาม
"ดีมาก อย่าให้ฉันต้องออกโรงเอง พวกนายรับมือไปก่อนเลยนะ"อุซปตะโกนจากด้านหลัง
“โมซ่าๆๆ”บินซ์วิ่งวนเป็นวงกลมรอบซันจิ
ซันจิมองไปรอบๆ เขามองไม่ออกว่าตัวไหนตัวจริงเพราะบินซ์เคลื่อนไหวเร็วเกินไป
“เคร้งๆๆๆ”ไอน์โดดเข้าไปตวัดดาบใส่โซโล แต่โซโลรับดาบเอาไว้ได้
ทางด้านคิรัวร์ใช้ฮาคิสังเกตหาตัวไบรซ์ที่ซ่อนตัวใต้แอ่งน้ำ
“ออกมา”
“ทำให้ยุ่งยากชะมัด”ชายชราบ่นขณะโผล่ออกมาเกาหัว”ฉันจะไม่สู้กับนายไอ้หนู”
“ว่าไงนะ!!!?”
ด้านลูฟี่เจอกับเซ็ตโต้
“โจรสลัดน่ะถ้าอยากได้อะไรก็ต้องใช้กำลังชิงมาเองใช่มั้ยล่ะ ถ้าอยากจะให้พรรคพวกเป็นเหมือนเดิมก็เข้ามาชิงแบบโจรสลัดซะสิ”
“หนอย ต้องลงมือแล้ว”อุซปยกคาบูโตะจะยิงป็อปกรีน
“อุซป ฉันจะสู้กับเซ็ตโต้ตัวต่อตัว”
จากนั้นลูฟี่ก็วิ่งไปข้างหน้า
“เฮ้ย เดี๋ยวสิลูฟี่”อุซปร้องห้ามแต่ไม่ทันแล้ว
เซ็ตโต้หัวเราะเมื่อลูฟี่วิ่งเข้าใส่
“เปรี้ยงงง!!!!”แขนกลสแมซกับหมัดยางยืดปะทะกัน
ที่สถานีขบวนรถทะเล ประชาชนกำลังอพยพหนีจากเกาะ
ทางด้านนามิ โรบิน วีวี่ ช็อปเปอร์และบรู๊คมองภูเขาไฟระเบิดอย่างวิตกกังวล
เศษก้อนหินจากภูเขาไฟพุ่งลอยมาตกใส่เมืองและเกือบโดนเด็กสองคนกับหญิงชรา
อาโอคิยิเข้ามาสร้างกำแพงน้ำแข็งปกป้องพวกเขา
“คุณผู้หญิงทั้งหลาย ระหว่างไปสถานีรถไฟก็ระวังตัวกันด้วยนะ”
“ขอบคุณมากคะ”พวกเด็กๆรีบไปพาคุณย่าไป
อาโอคิยิหันกลับไปมองภูเขาไฟ
“เล่นแรงเกินไปแล้วมั้ง เล่นลากคนอื่นไปเกี่ยวด้วยแบบนี้”
_________________
“คราวนี้แหละ อาวุธนั่นจับฉันไม่ได้หรอก”
ลูฟี่บีบอัดเลือดที่ขาทำให้ผิวเขาเปลี่ยนเป็นสีชมพูมีไอน้ำแผ่ออก
“เร่งให้เลือดไหลเวียนเร็วขึ้น เพื่อเพิ่มความสามารถทางกายภาพยังงั้นเรอะ”
“เกียร์2”
“ปังๆๆๆๆ”แขนกลของเซ็ตโต้ยิงปืนกลใส่ลูฟี่
ลูฟี่หลบมันอย่างรวดเร็วด้วยฮาคิสังเกต เมื่อเห็นช่องเขาก็พุ่งเข้าไปชกใส่ท้องแต่โดนเซ็ตโต้ยกแขนฮาคิเกราะบล็อกไว้
"แกบอกว่าจะเป็นราชาโจรสลัดสินะ"
"เออ ฉันจะหาวันพีชให้เจอและเป็นราชาโจรสลัด"
"อย่างงั้นเรอะ แล้วแกน่ะเตรียมใจไว้บ้างรึเปล่า? ได้เตรียมใจที่จะเอาชีวิตเป็นเดิมพันบ้างไหม"
"แหงสิ"
"ถ้าอย่างงั้น พรรคพวกของแกล่ะว่ายังไง?"
เซ็ตโต้ผลักลูฟี่ด้วยแขนกลและยิงปืนกลใส่ลูฟี่อีกครั้ง ลูฟี่วิ่งหลบหลีกจนเกิดฝุ่นควันปกคลุม
"เพื่อที่จะให้ตัวเองได้สิ่งที่ต้องการก็ต้องสังเวยพวกพ้อง แกได้เตรียมใจที่จะย้ำไปบนศพของพวกพ้องแกหรือยัง"
เซ็ตโต้ยิงลำแสงเลเซอร์ใส่ ลูฟี่หลบทันหวุดหวิดและต้องวิ่งหนีให้พ้นจากแรงระเบิด
อุซปมองการต่อสู้ด้วยความตกใจและหวาดกลัว
"ทำไมฉันต้องมาอยู่ที่นี่ด้วยเนี่ย"
_____________________
กลับมาที่สถานีขบวนรถทะเล
"ยังไม่รีบขึ้นมาอีก"นายรถไฟมองกลุ่มหมวกฟางที่เหลือ"ถ้าไม่รีบออกรถเดี๋ยวนี้มีหวังถูกลาวากลืนกันหมดก่อนแน่เลย"
"คิรัวร์คุง"วีวี่พูดด้วยความกังวลเพราะตอนนี้เขาอ่อนลงมากในร่างเด็ก
____________________
ที่เกาะท่าเรือ แฟรงกี้และพวกม็อบสันเห็นเกาะเซคันที่ภูเขาไฟระเบิดขึ้นฟ้า
"เจ้าพวกนั้นคงไม่เป็นไรหรอกนะ"แฟรงกี้กล่าว
_____________________
"เคร้งๆๆๆ"โซโลและไอน์ยังฟาดฟันดาบใส่กันไม่มีฝ่ายใดเพลี้ยงพล้ำ
"โมโดโมโดะ"ไอน์โยนลูกบอลสีชมพูใส่ โซโลหลบหลีกมัน
"แค่นี้ก่อนแล้วกัน ถ้าได้เจอกันอีกคราวหน้า ตอนนั้นฉันจะหยุดลมหายใจนายเอง"
จากนั้นไอน์ก็โดดถอยหนีและวิ่งไป
กลับมาทางด้านไบรซ์และคิรัวร์ที่ยังจ้องมองกันไม่มีใครเคลื่อนไหว
"ไม่ได้ยินเหรอ ทำไมไม่สู้กับฉัน"
"ฉันบอกนายไปแล้ว ยังไม่ถึงเวลาที่เราจะสู้กัน ฉันว่าที่จริงไม่ต้องสู้กันเลยก็ได้"
คิรัวร์เริ่มกัดฟันกรอดและคำรามเสียงต่ำ
"แกกำลังดูถูกฉัน"
"จะแนะนำอะไรให้นะไอ้หนู ถ้าแกและกลุ่มโจรสลัดเล็กๆหนีรอดจากเกาะนี้ไปได้และเตรียมใจจะตายแล้ว ไปพบข้าที่เอนพ้อยต์จุดสุดท้ายซะสิ"
"ตูมมมม!!!"ตอนนั้นเองเกิดน้ำพุพุ่งขึ้นปกคลุมไบรซ์
"เดี๋ยว ดาบเพลิง!!!"คิรัวร์ฟันดาบเพลิงไปข้างหน้า แต่ไบรซ์หายไปกับน้ำพุนั่นแล้ว
"เปรี้ยงๆๆ"ซันจิพยายามเตะบินซ์ที่หน้าอกแต่เขายกแขนกันไว้
เขาชักดาบคาตานะมาฟันซันจิ เขาบล็อกไว้ด้วยการเตะขาใส่และสามารถเตะโดนหน้าได้สำเร็จ
"หมดเวลาแล้วเหรอครับ ไว้คราวหน้าละกัน"เขาถือลูกบอลจิ๋วไว้
บินซ์โยนระเบิดควันลงพื้นเกิดควันคลุ้ง เมื่อควันจางลงทั้งเขาและไอน์ก็หายไป
"หนีไปแล้วเหรอ"โซโลกล่าว
"แสบนักนะไอ้นินจานั่น"ซันจิกล่าว
กลับมาทางด้านลูฟี่ เขาพยายามต่อยเซ็ตโต้แต่ไม่ได้ผลเพราะเซ็ตโต้ใช้แบทเทิลสแมชสกัดไว้ได้หมด
"ถ้าเอาแต่กลัวสแมชเชอร์นี่ละก็คงโจมตีฉันไม่ได้สักหมัดหรอกนะเจ้าหนูเอ๊ย"
"ใครบอกนายว่าฉันกลัว"
"ความกลัวและความเจ็บปวดจะทำให้ความมุ่งมั่นถดถอย สแมช ทอนาโด"
หมัดแบทเทิลสแมชระเบิดพื้นทำให้เกิดคลื่นระเบิดขนาดใหญ่ อุซปกับเซียร์กระเด็นออกไป ลูฟี่พยายามยึดพื้นไว้แต่หมวกเขาปลิวกระเด็นลอยขึ้นฟ้าไป
"หมวกฉัน!!!"
ลูฟี่ตกใจทำให้ตัวเขาลอยขึ้นฟ้าขณะที่เซ็ตโต้ยิงกระสุนใส่ เขาโดนไปนับไม่ถ้วนแต่ก็กลับลงพื้นมาได้อย่างปลอดภัย
"ร่างกายของฉันเป็นยาง กระสุนปืนน่ะยิงไม่เข้าหรอก"
กระสุนกระเด็นออกไป เซ็ตโต้ยิ้มเยาะ
"งั้นหรอกเรอะ"
เซ็ตโต้ชักปืนพกขนาดเล็กยิงเข้าที่ไหล่ มันไม่กระเด็นกลับมา
"เรี่ยวแรงหายไปไหนหมด"ลูฟี่ทรุดลงพื้น หมวกฟางตกไม่ไกลนัก
"ขยับตัวไม่ได้เลยละสิ เพราะว่ากระสุนนั่นมันทำมาจากหินไคโร แปลกดีใช่มั้ยล่ะเพราะหินไคโรน่ะมันหายากออกจะตาย พวกเก่งๆที่เข้ามาในนิวเวิร์ลไม่ว่าจะหน้าไหนก็ตาม พอเจอไอ้นี่เข้าไปก็เสร็จหมดทุกราย ยิ่งกับพวกที่มีพลังพิเศษที่ประมาทเพราะมันมั่นใจในความสามมารถของตัวเองยิ่งได้ผลดีนัก แกในตอนนี้ช่างเป็นชายที่บาปหนาจริงๆ"
เซ็ตโต้หยิบหมวกฟางของลูฟี่ขึ้นมา
"เฮ้!!"
"หมวกฟางใบนี้มันเก่าคร้ำครึแล้ว ฉันจะใช้มือคู่นี้ทำลายยุคทองของโจรสลัดนี่ให้ราบซะ"เซ็ตโต้กล่าว
อดีตพลเอกหันหลังเดินจากไปขณะที่ลูฟี่พยายามลุกขึ้น
"เอาคืนมา นั่นมันหมวกที่แชงคูสฝากให้ดูแลและสัญญาว่าจะคืนให้พอเจอกัน เอาคืนมานะ"
"คนที่ลากแกมาในเส้นทางของโจรสลัดคือแชงคูสผมแดงอย่างงั้นเหรอ"เซ็ตโต้หันกลับมา"ไอ้หมอนั่นเป็นคนบาปหนามาก"
"เอาคืนมา"ลูฟี่พยายามต่อยเซ็ตโต้
เซ็ตโต้จับเขายกขึ้นด้วยแบทเทิลสแมช
"ไม่ต้องห่วงไป เอาไว้แผนการแกรนรีบูทของฉันสำเร็จแล้วเมื่อไหร่ หมอนั้นจะต้องรีบแจ้นมาหาแกแน่ๆ อย่าง4จักรพรรดิกับไอ้โง่ที่สนแต่หมวกโดยที่ไม่รู้ถึงแผนของฉันน่ะตายไปแบบโง่ๆก็ดีแล้ว"
"อย่ามาพูดจาดูถูกแชงคูสแบบนั้นนะ!!!"
"บรึ้มมมม!!!!"ระเบิดแขนกลทำงาน
"ตูมๆๆ"ภูเขาไฟยิ่งปะทุหนักและลาวาไหลลงมา
"ชักไม่เข้าท่าแล้ว ลาวาไหลลงมาแล้วเนี่ย"
"อุซป"โซโลดึงตัวอุซปขึ้นมา"ลูฟี่อยู่ที่ไหน"
"ลูฟี่ๆๆๆ"
พวกเขาวิ่งไปพบเซียร์แบกลูฟี่วางไว้บนพรมวิเศษ คิรัวร์นั่งอยู่บนพรม
“ขึ้นมา”
พรมวิเศษของเซียร์บินด้วยความเร็วสูงลงจากภูเขาไฟขณะที่คลื่นเขม่าควันไล่หลังมา
“นั่นเร็วเท่าไหร่เนี่ย”
“นามิบอกว่าน่าจะมากกว่า100กิโล”อุซปกล่าว
“เร่งให้เร็วอีกสิเซียร์”โซโลตะโกน
“ไม่มีเครื่องยนต์สักหน่อย!!!”
เขม่าควันพุ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆและใกล้จะถึงพรมวิเศษ
คิรัวร์โดดมาด้านหลังและชักดาบแร็คนาร็อค
“ไอซ์เอจ!!!!”
เกิดคลื่นน้ำแข็งเข้าปกคลุมเขม่าควันเอาไว้ในก้อนน้ำแข็งทั้งหมด
“ยอดไปเลยคิรัวร์”อุซปตะโกน
“เปรี๊ยะๆๆ”แต่ไม่นานน้ำแข็งเริ่มปริแตก
“คงถ่วงเวลาได้หน่อย รีบไปได้แล้ว”คิรัวร์กล่าว
อาโอคิยิมองน้ำแข็งที่เข้าปกคลุมเขม่าควันจากภูเขาไฟ
“ก็อปไอเดียไปนี่แย่จังพวกเด็กสมัยนี่”
พวกนามิเห็นพวกคิรัวร์ขึ้นพรมวิเศษมาเมื่อใกล้รถไฟก็ระเบิดเป็นควันหายไปและวิ่งขึ้นขบวนรถทะเลขณะที่หินเพลิงยังตกมาไม่หยุด
“มาแล้ว”นามิร้อง
“เร็วเข้าๆๆ”ช็อปเปอร์ร้อง
กลุ่มหมวกฟางขึ้นท้ายขบวนแล้วรถไฟทะเลก็แล่นออกจากเกาะไป
“บรึ้มมมมม!!!!!”
เกาะเซคันระเบิด ทั้งเกาะมีแหล่งน้ำพุร้อนใหญ่ ลาวาได้ระเบิดทำลายไปอย่างสมบูรณ์
“เกาะเซคัน”วีวี่ยกมือปิดปาก
“โห่ ดอกไม้ไฟใหญ่ชะมัด ทั้งเกาะระเบิดหายไปแน่”โซโลพูดอย่างเฉยเมย
ในขบวนรถผู้โดยสารทุกคนนิ่งเงียบ บางคนหลับแต่ส่วนใหญ่ตื่นอยู่ สงสัยว่าพวกเขาจะไปไหนเมื่อไม่มีบ้าน
กองทัพเรือนีโอเฝ้าดูเกาะเซคันที่ถูกทำลาย
“อาจารย์ค่ะ เด็กที่สวมหมวกฟางละค่ะ”ไอน์ถาม
“ภูเขาไฟคงตัดสินชะตาให้มันเอง วันพีชเหรอ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกเหรอ ไร้สาระสิ้นดี เพื่อของแบบนั้นต้องมีคนสังเวยชีวิตกันขนาดไหน และต้องอยู่อย่างรวดร้าวเพียงใด ถ้านั่นเรียกว่าความมุ่งมั่นและอิสรภาพของยุคสมัยแล้วละก็ เซ็ตโต้ผู้นี้จะขยี้ไม่ให้เหลือ และจะบดจยี้พวกโจรสลัดไม่ให้เหลืออยู่ในโลกแม้แต่คนเดียว”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น