คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ความลับของโรบิน
ตอนพิเศษสุขสันวันคริสมาสต์
มันเป็นวันที่สงบแต่วุ่นวายบนเรือเธาซันต์ ซันนี่ แฟรงกี้กับโคโค่กำลังตรวจสอบความเสียหายที่อาจเกิดขึ้น นามิดูแลต้นส้ม ซันจิทำอาหาร บรู๊คเล่นกีตาร์บนดาดฟ้า อุซป ลูฟี่ และช็อปเปอร์วิ่งเล่น แต่ไม่มีใครเห็นเท็ดกับโรบิน
“พร้อมหรือยังโรบิน”เท็ดพูดกับตัวเองฟังดูมีความสุขและเคาะประตู
ภายในห้องของเท็ด นอกจากห้องนั่งเล่นชั้น1ยังมีห้องเล็กแยกอยู่ มันใช้สำหรับคนที่ต้องการความเป็นส่วนตัวในกรณีของโรบินเธอจะใช้อ่านหนังสือ และสำหรับเท็ดเขาชอบเข้าไปทำเรื่องส่วนตัว
เมื่อโรบินเปิดประตู เท็ดก็ไม่คิดมากนอกจากจับเธอข่มขืนทางประตูหลัง…เขารู้ว่าเธอชอบแบบนั้น
“เท็ด…คืนนี้ไม่ได้”ประโยคสั้นๆทำลายทุกอย่าง
“หมายความว่าไง”เท็ดไม่สนจะบุกเข้ามา
“วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์จริงๆ”โรบินพูดผลักเท็ดออกเบาๆ
“ก็ได้”
“….”
“….”
“ช่วยออกไปด้วย”โรบินรู้ว่าถ้าไม่ไล่ก็ไม่รู้เขาจะจับเธอเมื่อไหร่”ฉันจะไปเจอเธอตอนมื้อเย็น”
“อืม”เท็ดออกไปและโรบินปิดประตู
.
.
.
หลังอาหารเที่ยงซันจิกำลังล้างจานอยู่หอยทากสื่อสารดังขึ้น
“ฮัลโหล”
“พวกเธอคือกลุ่มหมวกฟางสินะ”เสียงปลายสายดังขึ้น
“ถ้าใช่แล้วไง”ซันจิถาม
“ขอคุยกับนิโค โรบิน”
“นี่แกเป็นใคร”ซันจิถามด้วยความสงสัย ชายคนไหนที่อยากคุยกับโรบินของเขา
หยุดไปนานก่อนที่ชายคนนั้นจะพูด”บอกเขาว่าเพอร์ซี่ต้องการคุยด้วย”
ซันจิเลิกคิ้ว เพอร์ซี่ ใครกันฟะ
“ฉันจะบอกเธอ รอสักครู่”ซันจิวางหอยทาก เขาไปที่ดาดฟ้าซึ่งโรบินกำลังอาบแดดกับนามิ”โรบินซัง”
“อืม ซันจิคุง”โรบินถาม
“มีคนติดต่อมา”
“จริงเหรอ”นามิประหลาดใจ”ใครกัน”
“คนที่ชื่อเพอร์ซี่”ซันจิบอกและได้ยินเสียงแก้วแตก พวกเขาหันไปเห็นโรบินทำเครื่องดื่มตก”โรบินซัง มีอะไรเหรอครับ”
โรบินกระพริบตา2-3ครั้งก่อนจะส่ายหัว
“ไม่เป็นไรฉันสบายดี”เธอพูดยืนขึ้น”ขอไปรับสายก่อน”
“สีหน้าเธอดูแย่ ถ้ามีปัญหา”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้น”โรบินขัดขึ้น”ได้โปรดอย่าแอบฟังเราคุยกัน”
“แต่…”นามิเริ่มแต่โดนโรบินปิดปาก
“ห้ามแอบฟัง”โรบินสั่งเด็ดขาดและเข้าไปในห้องครัว
เท็ดกำลังเดินไปที่ห้องครัวจะหาอะไรดื่ม แต่ได้ยินเสียงโรบินจึงแอบฟัง
“ฉันรักเธอเพอร์ซี่ แล้วเจอกันใหม่ บาย”
เมื่อโรบินวางสายเขาขึ้นไปอยู่บนเสากระโดงเรือ เขาไม่อยากให้โรบินรู้ว่าเขาแอบฟัง
“เธอกำลังคุยกับใคร เธอมีผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า…ไม่ อย่าคิดแบบนั้น เธอไม่มีทางทำแบบนั้น”
“แต่ก่อนหน้านี้เธอไม่อยากนอนกับฉัน…เป็นไปได้ว่าเธอมีผู้ชายคนอื่น”
“กังวลเรื่องคนรักเหรอ”
“นายรู้ได้ยังไง…ไม่ใช่”เท็ดรีบพูด แฟรงกี้หัวเราะ
“มันชัดเจนเพราะนายไม่สังเกตว่าฉันมา”แฟรงกี้กล่าว”แล้วตกลงยังไง”
“ฉันคิดว่าเธอกำลังนอกใจฉัน”
“อะไรทำให้นายคิดแบบนั้น เธอดูไม่เหมือนผู้หญิงที่จะทำแบบนั้น”
“ฉันรู้ แต่…”เท็ดเล่าเรื่องให้แฟรงกี้ฟัง
“รู้ไหม เพื่อเลี่ยงความเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ นายควรถามเธอว่าใครโทรมาและเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกนายสองคน”
“นายคิดเหมือนกันใช่ไหม”
“ใช่ เธออาจจะซาดิส แต่ถ้าเธอนอกใจ ฉันแน่ใจว่าเธอต้องยอมรับ”
“ขอบคุณแฟรงกี้”เท็ดกำลังเดินไปที่ประตู
“ไม่มีปัญหา”แฟรงกี้พูด แต่ทันใดนั้นโรบินเปิดประตูเข้ามา
(เธอได้ยินที่เราคุยกันแล้วรึเปล่า)
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายเท็ด”โรบินพูดเสียงจริงจัง
“ฉันไปหาโคล่าดื่ม”แฟรงกี้รีบปลีกตัวออกไป
“นั่งลงก่อน”
“พูดอย่างนี้เลยก็ได้”
“อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”โรบินไม่ลังเลจะบังคับให้เขานั่ง
“ก็ไม่ไง พูดตอนนี้เลย”
พวกเขาจ้องตากันสักพักก่อนโรบินจะหันศีรษะออกไปพึมพำเงียบๆ”มัน…ค่อนข้างซับซ้อน”
“งั้นก็ไม่ต้องพูด”เท็ดจะเดินออกไป หากนี่ไม่ใช่ข้อพิสูจน์ว่าเธอนอกใจแล้วอะไรล่ะ”
“เดี๋ยว!!”โรบินร้องจับมือเขา”เท็ด นี่เรื่องสำคัญ นั่งลงก่อน”
เท็ดหรี่ตาลงแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ เขานั่งลงบนโซฟา”พอใจไหม ที่นี่ต้องการอะไร”
โรบินก้มลงถอนหายใจ หยิบรูปออกมายื่นให้เท็ด”เธอควรดูสิ่งนี้”
เท็ดมองรูปถ่ายที่ไม่ใช่อย่างที่เขาหวัง ในภาพเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่มีผมสีน้ำตาลออกทองและดวงตาสีฟ้าน้ำแข็ง
“เด็กนี่ใคร”
“เพอร์ซิอุส ลูกชายของเรา”
“อะไรนะ?”เท็ดมองโรบิน เขาฟังผิดใช่ไหม
“เขาเป็นลูกชายเรา เท็ด”โรบินพูดอย่างใจเย็น”เขาอายุ1ขวบครึ่งแล้ว”
“แต่…”เท็ดมองรูปอีกครั้ง”ยังไง…มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่”
“ฉันตั้งครรย์ได้2เดือนเมื่ออยู่กับคณะปฏิวัติ”โรบินบอก”เขาเกิดก่อนกำหนด1เดือน”
“เข้าใจล่ะ…เดี๋ยว คณะปฏิวัติ!?”เท็ดตกใจมาก โรบินหัวเราะเล็กน้อยเพราะเธอไม่เคยบอกใครเรื่องนี้
“ขอโทษ”โรบินเล่าว่าคุมะส่งเธอไปที่ไหนและเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
“พวกเขาไม่ได้ทำร้ายคุณใช่ไหม”
“คณะปฏิวัติ”
“ไม่ ฉันหมายถึงพวกสะพานบ้านั้น”
โรบินกระพริบตาก่อนส่ายหัว”ไม่หรอก อย่างน้อยก็ไม่ใหญ่โต ฉันดูแลตัวเองได้ เธอรู้ดีอยู่แล้ว”
“ใช่ ฉันแค่เป็นห่วง”
“ฉันสบายดีอย่างที่เห็น”โรบินบอก”ไม่ต้องห่วง”
“ฉันหมายถึงลูก”เท็ดตะโกนและมันดังไป เขามองหน้าต่างแต่ไม่มีใครมอง
“เด็กที่เกิดมาแข็งแรงรึเปล่า”
“ใช่”
“ฉันต้องขอโทษเธอด้วย”เท็ดพึมพำทำให้โรบินขมวดคิ้ว
“เพราะอะไร”
“ฉันบังเอิญได้ยินที่เธอคุยทางโทรศัพย์ และได้ยินคำพูดสุดท้ายอย่างชัดเจน แล้วก็…อืม…”
“เธอคิดว่าฉันนอกใจ”
“ใช่”เท็ดยอมรับ”ขอโทษ ฉันไม่ควรสงสัยเธอ”
“ไม่เป็นไร ฉันควรบอกเธอก่อนหน้านี้ แต่มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายจนฉันไม่มีโอกาส”
“ไม่เป็นไร…แต่ทำไมถึงบอกฉันตอนนี้ เพราะโทรศัพย์”เท็ดถามนึกขึ้นได้”แล้วใครโทรมา เด็กคงทำคนเดียวไม่ได้…ใช่มั้ย”
โรบินหัวเราะ
“ไม่ คนที่โทรมาเป็นคนใหญ่คนโตของกองทัพ ซาโบคุง”เธอกล่าว”เขาบอกชื่อลูกชายของเราเพราะเขาไม่ต้องการบอกชื่อตัวเอง”
“ทำไม”
“เขาไม่อยากเสี่ยงให้กัปตันได้ยินชื่อ…เขาเป็นพี่ชายของลูฟี่”
“ว่าไงนะ”เท็ดจะตะโกนและโรบินปิดปากทันที
“ตะกี้เธอว่าไงนะ”คราวนี้เบากว่าเดิม
“ดูเหมือนเขา ลูฟี่และเอสหมัดอัคคีจะดื่มสาบานเป็นพี่น้องกัน”โรบินกล่าว”เขาออกทะเล ประสบอุบัติเหตุและถูกดราก้อนช่วยไว้
“ทำไมเพิ่งมาบอก”เท็ดถาม โรบินกำลังจะตอบ
“เกาะ เห็นเกาะแล้ววว!!!”
“นั่นคือเหตุผล”โรบินกล่าว”ซาโบ้คุง ลูกชายเราและคณะปฏิวัติอยู่ที่เกาะต่อไป”
เท็ดกระพริบตา เกาะต่อไป? ลูกชายของเขาอยู่บนเกาะข้างหน้านี้ เขากำลังจะได้พบหน้าลูก…เดี๋ยวก่อนนะ
“พวกเขารู้ได้ไงว่าเรากำลังมา หอยทากสื่อสารของเรารับสัญญาณไกลไม่ได้”
“ฉันว่าเป็นเพราะพลังผลปีศาจของนอร่า”โรบินหัวเราะ”ตอนนี้ไปหาคนอื่นเถอะ”
“เข้าใจแล้ว ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”
โรบินพยักหน้า
“เราอยู่บนเกาะได้ไม่นาน ดังนั้นใช้เวลาให้คุ้มค่า”
พวกเขากลับมาที่ดาดฟ้า โรบินถามว่าอีกนานแค่ไหนจะถึงเกาะ
“ประมาณ1ชั่วโมง”นามิตอบ”ทำไมรีบร้อนจัง”
“เพราะมีบางคนบนเกาะที่เราต้องไปพบ”โรบินพูดทำให้ทุกคนสนใจ
“ใครกัน”นามิถาม
“หมายถึงเพอร์ซี่อะไรนั่นใช่ไหม”ซันจิพูดจุดซิการ์
“ใช่ เขากับคณะปฏิวัติ2คน”โรบินยืนยัน เรียกความสนใจจากลูฟี่
“คณะปฏิวัติ พวกเขาทำงานให้พ่อฉันเหรอ”
“ใช่ ฉันรู้จักพวกเขาเมื่อ2ปีก่อนขณะฝึกซ้อม ฉันแน่ใจว่ามีคนอยากพบเธอ”
“ใคร?”
“เธอจะได้รู้”
“มีเรื่องอยากจะบอกพวกเราไหม”ในที่สุดลอว์ถามขึ้น
“ใช่ ฉันอยากพาเท็ดกับลูฟี่ไปพบพวกเขาและคนอื่นอยู่บนเรือเฝ้าตัวประกัน”เธอพูด
“อะไรนะ ฉันเข้าใจเรื่องลูฟี่ แต่ทำไมเป็นเจ้าเต่าล้านปีนี้”ซันจิไม่เข้าใจว่าทำไมโรบินพาเท็ดไป...แน่นอนพวกเขาเป็นแฟนกัน แต่เจ้าชายปกป้องเลดี้ได้ดีกว่า
“เพราะมีคนอยากพบเขา”โรบินตอบ”ตกลงไหมทุกคน”
“แน่นอน”นามิตอบพลางกระทืบเท้าซันจิที่จะประท้วง”ใช่มั้ยซันจิคุง”
“ครับ นามิซัง”กุ๊กผมบลอนด์ยอมแพ้
“พวกเขาเป็นคนแบบไหน”
“สักวันเธอจะรู้เอง”โรบินตอบลูบหัวสาวผมแดง โคโค่ทำหน้ามุ่ย ทำไมเธอไม่ยอมบอกอะไร
.
.
.
1ชั่วโมงต่อมา โรบิน เท็ดและลูฟี่ลงจากเรือ
“อย่าให้สองคนนั้นคลาดสายตาโรบิน เราไม่อยากสร้างปัญหา”นามิตะโกนทำให้โรบินหัวเราะ
“ฉันจะทำให้ดีที่สุด”นักโบราณคดีตอบกลับ
พวกเขามุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านและลูฟี่บ่น”ถึงหรือยัง”ตลอดเวลา
“นั่น”โรบินยิ้ม พวกเขาเห็นสาวผมแดงวางทารกวัยหัดเดิน
“โรบิน”เธอตะโกนพุ่งเข้ากอดนักโบราณคดี”คิดถึงจังเลย”
“ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกันนอร่า”โรบินกล่าวลูบหัวหญิงสาวที่เด็กกว่าขณะลุกขึ้น นอร่ากระซิบบางอย่าง
“ลูฟี่ มีคนรอเธออยู่ในป่า”
“ได้เลย”ลูฟี่พูดยักไหล่ ถ้ามีคนอยากพบเขาในป่า เขาก็จะวิ่งตรงไปในป่า”แล้วเจอกัน”
เมื่อลูฟี่ลับสายตาไป มีใครบางคนดึงกระโปรงยาว โรบินก้มลงไปยิ้มให้ทารกผมสีน้ำตาลที่เท้าเธอ
“แม่”เด็กร้องอย่างมีความสุข เธอก้มลงลูบหัวเขา
“เป็นเด็กดีไหมเพอร์ซี่”เธอถาม เด็กชายพยักหน้าปล่อยขาและจับแขน
“ฮะ แม่”
โรบินยิ้มสร้างแขนเพื่อดึงเท็ดที่ยืนอยู่ข้างๆเธอลงมา
“เพอร์ซีอุส ขอแนะนำพ่อของเธอ เท็ด”
เพอร์ซี่กระพริบตาจ้องเท็ดที่จ้องกลับมาหันไปหาโรบิน
“พ่อ”เขาถาม
เท็ดไม่แน่ใจว่าควรทำยังไง เขาเพียงพยักหน้า เพอร์ซี่มองโรบินอีกครั้งที่พยักหน้า เด็กน้อยค่อยๆก้าวไปหาเท็ดที่ยื่นมือออกมา
“เขาต้องการให้นายจับเขา”นอร่าตะโกน
เท็ดจับเขาอย่างระมัดระวังและลุกขึ้นยืน
“อย่าทำเขาหล่น”นอร่าเตือน คราวนี้เท็ดหันมา
“ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามแบบนั้น”เท็ดพึมพำดึงลูกชายมาใกล้อก เพอร์ซี่มองเท็ดเอื้อมมือมาที่หู
“อย่าให้เขาจับต่างหูของเธอ”โรบินพูด”หรือเขาอาจดึงมันออกพร้อมหูของเธอ”
เท็ดเหงื่อตก ทำไมโรบินไม่หยุดคำพูดแง่ร้ายต่อหน้าลูก
“ใช้เวลาแค่ไหนถึงจะล็อกโพสได้”
“12ชั่วโมง”นอร่าตอบยักไหล่
“มีเวลามากกว่าที่คิด”โรบินพูดและยิ้มเมื่อเพอร์ซี่พยายามเอื้อมมือไปจับต่างหูของเท็ดที่ได้จากแฮนค็อก
“เพอร์ซี่ชอบของมันวาว”นอร่าพูดหัวเราะ
แต่ทันใดนั้นก็มีน้ำสีเหลืองไหลออกมา…เขาฉี่ราด
“โรบิน ทำอะไรสักอย่าง”
โรบินเข้ามาพยายามปลอบแต่ไม่ได้ผล
“ฉันจัดการเอง”นอร่าดึงเด็กน้อยมาจากอ้อมแขนเขาและทำการเปลี่ยนกางเกงแล้วกอดลูบหลังทำให้เด็กหยุดและหลับไปด้วยความเหนื่อย
“เร็วจัง”เท็ดกล่าว
“นอร่ามีพรสวรรค์”โรบินยิ้ม
“คนลำบากคือฉันนะคะ”นอร่ามองสามีภรรยามือใหม่
.
.
.
ทั้ง3เดินทางกลับไปเธาซันต์ ซันนี่หลังลูฟี่กลับมาจากการสำรวจป่าและไม่เจอใครและบ่นว่าโรบินโกหก แต่เท็ดตอบว่าคนที่โรบินพบคงแค่อยากเห็นหน้าลูฟี่และหนีไปก่อนโดนเจอตัว
แน่นอนพวกเขาไม่ได้พาเพอร์ซี่มาด้วย โรบินกับเท็ดเห็นตรงกันว่าเรื่องนี้ควรมีคนรู้น้อยที่สุด ถ้ามีโจรสลัด กองเรือหรือรัฐบาลรู้ว่าโรบินมีลูกชาย พวกเขาจะใช้กำลังทั้งหมดเพื่อจับตัวเธอมาใช้เป็นเครื่องต่อรองให้โรบินทำตามที่พวกเขาต้องการ
“กลับมาซะมืดค่ำเลยนะเจ้าเต่าคลาน”ซันจิล้อเลียน น่าแปลกที่เท็ดไม่ตอบโต้
ทุกคนทานมื้อเย็นที่ห้องครัว ลอว์เฝ้าซีซ่าร์กับโมเน่
“เฮ้ ฉันได้แมลงปีกแข็งตัวใหญ่ เอามันมาร่วมทีมดีไหม”
“ลูฟี่ เอาไอ้ตัวน่าขยะแขยงนั้นออกไป”พ่อครัวร้องกึ่งกลัว
“เจ้าคิ้วม้วนกลัวแมลงตัวเล็กๆเหรอ”โซโลเยาะเย้ย
“บ้าเรอะ ฉันรู้ว่าทำไมแกชอบแมลงเพราะมีตะไคร่น้ำบนหัวแก”
โซโลดึงชูซุยออกมาเตรียมโจมตีและกุ๊กยกขาขึ้นเพื่อเตะ
ลูฟี่แทรกขึ้นมา”ซันจิ อาหาร!!!”
“แกเพิ่งกินไป”กุ๊กเตะหัวกัปตัน โรบินกับเท็ดยิ้มมองทุกคนกลับไปทำกิจวัตรประจำวัน สำหรับพวกเขาสองคนแล้วชีวิตไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แต่ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะเลวร้าย แต่ตรงข้าม มันดียิ่งขึ้น
ความคิดเห็น