ลำดับตอนที่ #233
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #233 : พลังผลกาสึกาสึ
"นั่นมันสไลม์รึเปล่าครับ"บรู๊คถาม
"สไลม์เหรอ"โซโลกล่าว
"ครับ คือผมเคยอ่านมาจากหนังสือน่ะครับ มันเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่ชื่อสไลม์จากในหนังสือนั่นเปี๊ยบเลยละครับ"
"อ้อ"
"ผมอ่านอย่างใจจดใจจ่อเลยละครับ เจ้าตัวสไลม์ที่ว่านั่นมันชอบเข้าจู่โจมหญิงสาว และของเหลวบนตัวมันจะละลายแต่เสื้อผ้าของหญิงสาวเท่านั้น สัตว์ประหลาดไร้ยางอาย"
"อะไรกัน เป็นสัตว์ประหลาดที่เข้าท่ามาก หนังสือนั่นเอามาให้ยืมหน่อยซิ"ซันจิกล่าว
"ข้าน้อยด้วย"คินเอม่อนกล่าว
"เจ้าพวกบ้าดูให้ดีสิ"โซโลกล่าว
"หา?"ไอ้โรคจิต3ตัวหันมา
"มันจะละลายเสื้อผ้าไหมก็ไม่รู้นะ แต่คงจับมันไม่ได้แน่ พวกปลากำลังตายเพราะของเหลวที่ตกลงไปในทะเลสาบ เหมือนก้อนสารพิษยังไงยังงั้น ขืนปล่อยไว้ที่นี่ก็จะกลายเป็นทะเลสาบพิษ"
"สารพิษเหรอ"
"ถ้างั้นลำตัวของคุณซามูไรก็....จ๊าก เราโดนล้อมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"บรู๊คร้องเมื่อเห็นพวกสไลม์เข้ามาด้านหลัง
"ฉันว่ายน้ำเก่งกว่าใครเพื่อน ขอโทษนะครับคุณนามิ จะกลับมาก่อนร่างอันงดงามจะแปดเปื้อนก็แล้วกัน"
"ฉันจะไปด้วย"เซียร์ถอดเสื้อนอก
"โอ้....เปรี้ยง!!!!"ซันจิจ้องตาแทบทะลุโดนชกคางเสย
"ไปล่ะ"เซียร์โดดลงไปและซันจิลุกขึ้นโดดลงน้ำไป
"นี่มันยิ่งกว่าเย็นซะอีก ลำตัวของเจ้านั้นอยู่ไหนนะ"ซันจิคิด
________________________
ในห้องทดลองของซีซาร์ ลอว์เดินเข้ามาเห็นโมเน่กำลังทำงานอยู่แต่ไม่เจอซีซาร์
"โมเน่อยู่คนเดียวเหรอ ได้โอกาสแล้ว"
"มาสเตอร์ไม่อยู่หรอกนะ"โมเน่พูดโดยไม่หันมามอง
"งั้นเหรอ อยู่ไหนล่ะ"ลอว์พูด พลางเอาถุงที่ใส่ช็อปเปอร์วางไว้บนโซฟา
"ไม่รู้สิ เป็นพวกมีงานอดิเรกแย่ๆอยู่แล้วคงจะไปดูการต่อสู้ข้างนอกละมั้ง"
"ฉันวนไปดูหลายๆอย่างรอบเกาะนี้หมดแล้ว ฉันตั้งใจจะไปจากที่นี่เร็วๆนี้แหละ"
"เหรอ เหงาแย่เลยนะ"
"อยากจะยืมพลังของเธอสักหน่อยน่ะ ไปด้วยกันได้ไหม"ลอว์กล่าว
"อุ๊ยตาย เดทเหรอ"โมเน่ยกแว่นขึ้น"ดีใจจัง"
ลอว์ไม่พูดอะไรเดินจากไป
"ฮึๆๆ ไม่มีไมตรีเอาซะเลย อะไรล่ะ"
"เดี๋ยวก็รู้เอง"
"ก็ได้นะ กำลังเบื่ออยู่พอดี"โมเน่บินตามไป
ช็อปเปอร์มองจากในถุง
"นั่นมันสาวร่างนกที่อุซปเคยบอกรึเปล่านะ"
ช็อปเปอร์คลานออกมาจากถุงและเริ่มค้นหายา
______________________
ซีซาร์โดนลูฟี่คว้าตัวเอาไว้ได้
"ปล่อยนะไอ้บ้า"
"ไม่ปล่อย"
"นั่นคือฮาคิเหรอ เจ๋งไปเลยลูฟี่ รวบตัวผู้มีพลังสายโรเกียเอาไว้ได้"แฟรงกี้กล่าว
"หมวกฟางปล่อยมาสเตอร์เดี๋ยวนี้"
"คู่ต่อสู้ของแกก็คือฉัน!!!!"แฟรงกี้วิ่งเข้าไปชก"
"แซนด์สตอร์ม"วีวี่ตวัดดาบสร้างพายุทราย
"เกะกะจริง"สโม๊คเกอร์ยกพลองฟาดพวกสมุนซีซาร์
"ถ้าเป็นลูฟี่ตอนนี้คงชนะหมอนั้นได้สบาย"แฟรงกี้กล่าว
"เรื่องนั้นน่ะมันยังไม่แน่หรอกนะ"โรบินกล่าว"ฮาคิเสริมกำลัง สามารถจับต้องสายโรเกียที่เดิมทีไม่สามารถจับต้องได้ แต่ว่าไม่สามารถดูดพลังของคู่ต่อสู้ได้เหมือนทะเลหรือว่าหินไคโร พวกเรายังไม่รู้พลังที่แท้จริงของผลปีศาจกาสึกาสึ"
"อย่าทำเป็นได้ใจนักนะ"ทั้งตัวของซีซาร์กลายเป็นแก๊ส
"ระฆังยางยืด"ลูฟี่ยกหัวที่เสริมฮาคิพุ่งชน แต่ซีซาร์หลบได้ทัน
"แก๊สโร๊ป!!!"ซีซาร์ปล่อยแก๊สพุ่งใส่ปากของลูฟี่
"อุก!!!"
"ชูโรๆๆๆ สูดเข้าไปเยอะๆ นี้เป็นแก๊สพิษที่ฉันได้พัฒนาซ้ำแล้วซ้ำเล่า"
ซีซาร์เห็นว่าลูฟี่สูดมันเข้าไปเอง
"หา!!?"ซีซาร์ตกใจ
"เฮ้ย มันบ้าไปแล้วเหรอ"
"สูดแก๊สพิษของมาสเตอร์เข้าไปหมดเลย"
"ตายคาที่"
"ตายคาที่"
"ฮึ่ม...ปู้ดดดด!!!"แก๊สพิษพุ่งออกมาทางหูของลูฟี่
"อะไรกัน!!!!"
"เฮ้ย"ซีซาร์ตกใจ
"คือว่าพิษน่ะใช้กับฉันไม่ได้ผลแล้วละมั้ง ต้องขอบคุณมาเจลแลนด์ละนะ"
"มาเจลแลนด์เหรอ ชายผู้มีพิษแห่งอิมเพลดาวน์น่ะเหรอ?"ซีซาร์กล่าว"อย่าเอาฉันไปรวมกับสายพารามีเซียพรรค์นั้นสิ"
"คทาเจ็ตยางยืด!!!!"
ลูฟี่เหยียดขาในโหมดเกียร์2เตะเข้าที่หน้าซีซาร์ลงมากระแทกพื้น
"มาสเตอร์!!!!!!"
"ไอ้บ้านั่นบังอาจทำกับมาสเตอร์ของพวกเรา"
"อภัยให้ไม่ได้"
"จัดการหมวกฟางเลย"
"อย่าเข้ามาแทรกไอ้พวกปลาซิว"ซีซาร์โผล่ขึ้นมาตะโกน ทำให้สมุนของเขาตกใจ
"เมื่อกี้เรียกพวกเราว่าปลาซิวเหรอ?"
"ฟังผิดรึเปล่า?"
"หมัดปืนกล!!!"
"แก๊สแท็งค์!!!"ซีซาร์ยกมือบางอย่างที่มีสีแดงกับสีน้ำเงินประกบกัน
"บรึ้มมมมม!!!"เกิดระเบิดกลางอากาศใส่ลูฟี่
"ลูฟี่"กลุ่มหมวกฟางตะโกนเมื่อเห็นลูฟี่โดนระเบิดปล่อยควันออกมา
"สไลม์ จับเจ้าหมวกฟางซะ"
เหล่าสไลม์พุ่งเข้าไปหาลูฟี่
"เจ้าพวกนี้ ทำไมมันถึงฟังที่มาสเตอร์สั่งล่ะ?"
ลูฟี่โดนพวกสไลม์เกาะติดแน่น แม้จะไม่โดนพิษก็ตาม
"ลูฟี่อันตราย เจ้าพวกนั้นมันจะระเบิด"
"ลูฟี่!!!"วี่วี่ร้อง
"จงหายไปซะ แก๊สทาเน็ต!!!"
"บรึ้มมมมม!!!!!"เกิดระเบิดรุนแรงใหญ่กว่าครั้งก่อน
"ลูฟี่!!!!"กลุ่มหมวกฟางร้อง
ไม่มีใครเห็นร่างของลูฟี่เลย
"ชูโรๆๆๆๆ"ซีซาร์หัวเราะ
"เกือบไปแล้ว"ลูฟี่ไปยืนอยู่ด้านหลังซีซาร์
"เฮ้ย!!!?"ซีซาร์ตกใจ
"เจ็ทแสตมป์!!"ลูฟี่ยกขาเตะซีซาร์ไปกระแทกกำแพงทำให้สมุนเขาตกใจ
"มาสเตอร์!!!!!!"
"แจ๋ว จัดการได้แล้ว เร็วชะมัดเลยแฮะ"แฟรงกี้กล่าว
"โล่งอกไปที"วี่วี่ถอนหายใจ
"โชคดีจังเลยนะ"โรบินกล่าว
"ก็ต้องรอดอยู่แล้ว"คิรัวร์ยิ้ม
"หนอยแก....."ซีซาร์จะบินหนี แต่ในตอนนั้นคิรัวร์ก็บินเข้าหา
"เพลงดาบรัศมี"คมดาบสีแดงอมดำที่เสริมฮาคิแล้วฟันซีซาร์
"ฉัวะ!!!!"
"อ๊าก!!!!!"ซีซาร์ร่วงลงตกลงพื้น ลูฟี่ยืดแขนมาคว้าไว้
"เอาล่ะ คราวนี้แหละจับได้แล้ว"ลูฟี่จับซีซาร์เอาไว้
"มาสเตอร์!!!"
"โรบิน วี่วี่ แฟรงกี้ มีอะไรมาใส่หมอนี้กลับไปรึเปล่า สายโรเกียมัดไปก็เท่านั้น"ลูฟี่ถาม
"แถวนี้มีถังมั้ยนะ"แฟรงกี้มองหา
"เฮ้ยๆ เจ้าหมวกฟาง พวกเราG-5จะจับทั้งแกและซีซาร์!!!!"
"คุณสโม๊คเกอร์พวกหมวกฟางจะจับตัวซีซาร์ได้แล้ว"ดีโน่กล่าว
"โธ่เว้ย ไอ้พวกนี้"สโม๊คเกอร์วิ่งไป
แต่แล้วทันใดนั้นลูฟี่ก็ร้องทรมาณเหมือนหายใจไม่ออกแล้วทรุดล้มลงสลบไป
"อั๊ก...แฮ่กๆๆ....ตึง!!!"คิรัวร์ก็ล้มลงสลบตามไป
"เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย!!!!"แฟรงกี้ร้อง
"แย่แล้ว"วี่วี่ร้อง
"คิรัวร์คุง ลูฟี่!!!!"โรบินตะโกน
"ชูโรๆๆๆ แกดูถูกฉันไปหน่อยนะ"ซีซาร์หัวเราะ
ทหารเรือตกใจโดยเฉพาะสโม๊คเกอร์ ดีโน่และทาชิงิเพราะรู้ดีว่าทั้งสองแข็งแกร่งมาก
แฟรงกี้ โรบินและวี่วี่รีบวิ่งเข้าไปช่วย
"โรบิน พวกฉันจะคอยดึงความสนใจมันเอง เธอหาจังหวะช่วยลูฟี่กับคิรัวร์ซะ"แฟรงกี้
"ระวังตัวด้วยนะ ผู้ชายคนนั้นน่ะไม่ใช่ธรรมดา"โรบินกล่าว
"พวกแกถอยไป เฟลมบาซูก้า"
"บรึ้ม!!!!"พวกสมุนระเบิดกระเด็นไป
"ต่อไปก็เป็นแก เรดิคอลบีม!!!!"
ซีซาร์บินหลบลำแสงออกไป
"เนบิวล่าเชน!!!!"วีวี่ยิงโซ่เข้าไปรวบตัวซีซ่าไว้
"โลงศพทราย"
เกิดทรายสีดำปกคลุมซีซ่าร์ นักวิทยาศาสตร์เริ่มอึดอัด
"ปล่อยนะ แก.."
ทางด้านโรบินใช้ปีกมือเธอบินมาหากัปตันและรองกัปตัน
"ได้ตัวแล้วลูฟี่--"
แต่แล้วเธอก็ชะงักและล้มลงสลบตามไป วีวี่ก็ทรุดลงพื้นหมดสติ ทรายดำรอบตัวซีซ่าร์หายไป
ทหารเรือมองกลุ่มหมวกฟางพลาดท่าไปอีกแล้ว
"จู่ๆเป็นอะไรไปน่ะ"
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"
"ทุกคนรีบหนีไปจากที่นี่"สโม๊คเกอร์สั่ง
"อ๊า!!!"
ทุกคนหันไปมองเห็นทาชิงิยกมือจับคอตัวเอง มีซีซาร์ยืนอยู่ด้านหลังสลบไป
"แก"
"หนอยแน่"
ดีโน่วิ่งเข้าใส่ยกปืนเล็งใส่พร้อมกัน
"ฟู่ๆๆ"แต่ไม่มีกระสุนออกมา
"นี่มัน..."ดีโน่พูดได้แค่นั้นก็สลบไป
"เฮ้ย แกทำอะไร"แฟรงกี้วิ่งเข้ามาจะยกหมัดแล้วก็หายใจติดขัดสลบไป
"นี่มัน หรือว่า"สโม๊คเกอร์ก้าวเท้าถอย แต่ซีซาร์เข้ามาด้านหลังแล้ว
เขาฟาดพลองใส่แต่ซีซาร์จับแขนเขายกขึ้น
"อึกๆ...อากาศ"
"หึๆๆ ถูกแล้ว เท่านี้ก็ตายกันหมด"ซีซาร์กล่าว
จากนั้นสโม๊คเกอร์ก็หมดสติ
_________________________
ภายในสถาบันวิจัย ลอว์เดินมากับโมเน่ แต่เขาจับหน้าอกเหมือนเจ็บ
"ใครกัน"ลอว์กล่าว
"ลอว์ เป็นอะไรไปเหรอ?"โมเน่ถาม แต่มันดูเรียบนิ่งไม่ตกใจอะไร"ดูท่าทางทรมาณมากเลยนะ"
ลอว์มองไปทางข้างหน้า
"ใครอยู่ตรงนั้น"
ร่างเงานึงเดินออกมาให้ลอว์เห็น
"ทำไม...แกมาอยู่ที่นี่?"ลอว์ถาม
"ฮึๆๆ"โมเน่หัวเราะเยาะเย้ย
"นี่มันผ่านมากี่ปีแล้วนะ นายโตขึ้นมากเลยนะลอว์"เขากล่าว
ลอว์มองดูชายตัวใหญ่มีกล้ามเนื้อ ผมสีดำสั้นเคราจอนและแว่นกันแดด เขาสวมเสื้อโค๊ทสีขาวทับเสื้อเชิ้ตสีฟ้ากับเน็กไท และด้วยเหตุผลบางอย่างมีขนมแฮมเบอเกอร์ที่กินครึ่งนึงติดอยู่ที่แก้มซ้ายเขา
ชื่อของเขาคือเวอร์โก้
"แกคิดจริงๆเหรอว่าเขาจะไม่รู้อะไรเลยน่ะ พวกเรายังไม่เชื่อมั่นในตัวซีซาร์หรอก เพราะงั้นเขาถึงส่งสายสืบมาแทรกซึมไว้ไงล่ะ โมเน่นั่นแหละ"
"ฮึๆๆ"โมเน่หัวเราะเบาๆ
"ตอนนี้เป็นถึงเจ็ดเทพโจรสลัดเหรอ"เวอร์โก้เยาะเย้ย"เป็นใหญ่เป็นโตเชียวนะ"
"มาที่นี่เมื่อไหร่เวอร์โก้?"ลอว์ถาม
"พึ่งมาถึงเมื่อกี้เอง"เวอร์โก้ตอบ"พอดีว่าอยู่ที่เดรสโรซ่า เรือบรรทุกSADกำลังจะออกเลยนั่งมาด้วย คิดถูกจริงๆที่มา"
"ถูกอะไรของแก ฉันไปทำอะไรให้พวกแกเสียหายรึไง"ลอว์กล่าว
"ถ้ามีความเสียหายเกิดขึ้นแล้วจริงๆ ตอนนี้แกคงไม่มีชีวิตอยู่แล้วล่ะ ต่อให้ซุกซ่อนแทบตายผู้ใหญ่ก็รู้อยู่ดีแหละ ลอว์"
"ฮึๆๆๆ"โมเน่หัวเราะเสริม
"งั้นมีแต่ต้องขอให้หายไปเท่านั้น"ลอว์จับดาบชักออกมา
"อ๊ะ ลืมบอกอะไรไปอย่าง"เวอร์โก้พูด เขาบีบหัวใจที่ซ่อนอยู่หลังเขาทำให้ลอว์ร้องด้วยความเจ็บปวด
เวอร์โก้มีหัวใจของลอว์
"เรียกใหม่ซะด้วย"เวอร์โก้จับไม้ไผ่เสริมฮาคิลงไป
เขากระแทกหัวลอว์ล้มลงพื้น
"ว่าคุณเวอร์โก้"
_________________________
G-5มองด้วยความตกใจเมื่อเห็นทั้งกลุ่มหมวกฟางและผู้นำพวกเขาโดนจัดการ
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"ไม่รู้สิ"
"จะทำยังไงดี"
"พลเรือโทสโม๊คเกอร์ คุณดีโน่ ทาชิงิจัง!!!!"
"มาเห็นสามคนนั้นนอนหมดสติถึงสองรอบในวันเดียวแบบนี้"
"พวกกลุ่มหมวกฟางเองก็โดนเล่นงานทุกคนเลย"
"หรือว่าจะเป็นฮาคิราชัน"
"บ้าน่า ไม่มีทางที่พลังจะต่างชั้นกันขนาดนี้หรอก"
"งั้นมันอะไรกันเล่า ทุกคนโดนเล่นงานทั้งที่ยังไม่ได้แตะตัวเลยนะ"
"ชูโรๆๆๆ"ซีซาร์หัวเราะเยาะ
"ฮะๆๆ สมน้ำหน้าเฟ้ยกองทัพเรือ"
"นี่แหละคือพลังของมาสเตอร์ พระเจ้าผู้กู้โลกของพวกเรา"
"ชูโรๆๆๆ เหล่าทหารผู้แข็งแกร่งของฉัน จับพวกนี้มัดเอาไว้ซะ มัดผู้มีพลังผลปีศาจด้วยโซ่หินไคโร ทิ้งพวกทหารเรือเอาไว้ พวกนายก็เข้าไปในสถาบันวิจัยซะ ที่นี่มันอันตราย อย่ากังวลกับของแปลกๆที่ร่วงหล่นลงมาเลย ที่อยู่ของพวกนายฉันจะปกป้องให้เอง"
"ครับ มาสเตอร์!!!!"
"เหมือนว่าคูลบราเธอร์จะทำพลาดสินะ ชูโรๆๆๆ เอาเถอะช่วยไม่ได้ คู่ต่อสู้เป็นหมวกฟางกับลอว์ ก็คงหนักเกินไปหน่อย ชูโรๆๆๆ"
ห่างไกลออกไปคิรัวร์ร่างจริงกำลังมองร่างแยกของตนหมดสภาพไป
"ดีแล้วที่ส่งร่างแยกไป"คิรัวร์กล่าว
______________________
ทางด้านฝั่งพวกโซโล สไลม์ยักษ์ยังพ่นตัวมันมายังฝั่งน้ำแข็งเรื่อยๆ
"ทำไงดีครับคุณโซโล มันพ่นแก๊สพิษ"
"ฉันก็ลองฟันไปแล้วหัดจำไว้ซะบ้างสิเจ้ากระดูกเอ๊ย!!!"
"ผมนึกว่าคุณโซโลแค่ดวงไม่ดีน่ะ โยโฮ่ๆๆๆ"
"จริงสิ ศัตรูคือเยลลี่นายก็จับมากินซะ"
"ไม่เอาครับ ช่วยหยุดพูดจาแบบเด็กขี้แกล้งวะทีเถอะครับ ผมอายุมากกว่าประมาณ70ปีนะครับ"
"อ๊ากกกก!!!"
"เฮ้ย เป็นอะไรไป?"โซโลถาม
ลงไปด้านล่าง เซียร์กับซันจิเจอลำตัวของซามูไรที่กำลังจะโดนฉลามกิน
"ไปให้พ้น"เซียร์ยกขาเตะฉลามกระเด็นไป
"ยอดมากครับเซียร์จัง"ซันจิชม"ที่นี่ก็ครบซะที"
พวกเขาจะกลับขึ้นไปแต่ควันพิษเข้าปกคลุมแล้ว"
"เซียร์จัง เกาะตัวผมไว้ครับ"
อารินเกาะตัวของซันจิไว้
"มูนวอร์ค!!!"
พวกเขาพุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วและโดดขึ้นมาจากทะเลสาบ
ตอนนี้ซามูไรได้ร่างกายทั้งหมดคืนมาและต่อกันติดแล้ว
"อ้าว คุณซามูไรตัวใหญ่จังนะครับ ตัวเท่าผมเลย"บรู๊ควัดความสูง
"งั้นเหรอ ขอโทษที่แนะนำตัวช้าไป ข้าน้อยมีนามว่าคินเอม่อนขอรับ ถิ่นกำเนิดของข้าน้อยอยู่ที่เมืองคุริแห่งวาโนะคุนิ"
"งั้นเหรอ ขอโทษที่แนะนำตัวช้าไป ข้าน้อยมีนามว่าคินเอม่อนขอรับ ถิ่นกำเนิดของข้าน้อยอยู่ที่เมืองคุริแห่งวาโนะคุนิ"
"เร็วเข้าเถอะ จะตายแล้วเนี่ยหนาว!!!"ซันจิร้องกอดตัวที่หนาวสั่น
"ขอรับ ขออภัยด้วย บูฟ"คินเอม่อนพูดแล้วเสื้อโค๊ทโผล่มาอีกครั้ง
"ก็ยังหนาวอยู่เลย"ซันจิกล่าว
"เจ้าคิ้วคือชื่อของเจ้าสินะ"คินเอม่อนกล่าว
"ซันจิโว๊ย ชื่อของเจ้าอะไรกันฟะ พอได้ร่างกายแล้วพูดฉอดๆเลยเหรอ ลืมไปแล้วรึไงว่าแกมันไร้ประโยชน์แค่ไหน แถมยังพูดว่าร้ายฉันนับไม่ถ้วนด้วย"
"ข้าน้อยไม่มีวันลืมเด็ดขาด"คินเอม่อนคุกเข่าลงคำนับ"บุญคุณครั้งนี้จะไม่ลืมไปชั่วชีวิต ซึ่งในน้ำใจยิ่งนัก และที่ข้าน้อยสงสัยในตัวพวกท่านมาตลอดจนกระทั่งได้ลำตัวกลับคืนมานั้น โปรดอภัยให้กับข้าน้อยด้วย ข้าขอร้องล่ะๆๆๆ"
คินเอม่อนเอาหัวทุบพื้นไม่หยุด
"พอได้แล้วไอ้บ้า ลูกผู้ชายเขาไม่ก้มหัวให้คนอื่นง่ายๆหรอกเฟ้ย"
"แต่ว่า ถ้าหากไม่มีพวกท่านข้าน้อยคงอยู่ในสภาพนั้น"
"ขอโทษที่ขัดจังหวะนะ แต่เราไม่มีทางหนีแล้ว"
ซันจิมองไปรอบๆเห็นพวกสไลม์ล้อมพวกเขาไว้หมด
"นี่พวกนาย บอกแล้วไงว่าให้ช่วยทำอะไรสักอย่างด้วย!!"ซันจิตะโกน
"ช่วยไม่ได้นี่หว่า ก็ทำอะไรมันไม่ได้"
"ใช่แล้วละครับ"
"อย่าทำเป็นเด็กนะไอ้บ้า เราจะทำให้ร่างของคุณนามิมีบาดแผลไม่ได้เด็ดขาด ร่างกายนี้..."ซันจิถกเสื้อดูหน้าอก"โอ้
"เปรี้ยง!!!"เซียร์ตบเขาล้มลงพื้น
"แค่ร่างกายนี้เท่านั้น"ซันจิกล่าว
"แกน่ะไม่คิดจะคืนให้เขาสินะ"โซโลกล่าว
"แหงอยู่แล้ว"ซันจิตอบไม่ลังเล
"ถ้าเราลองเผาดูจะเป็นยังไงนะขอรับ"คินเอม่อนพูดขึ้น
"ก็ดีนะ เสียดายคิรัวร์ไม่ได้อยู่ที่นี่"โซโลกล่าว
"ผู้คนเรียกข้าว่าจิ้งจอกเพลิงคินเอม่อน ดาบข้าเป็นดาบที่เผาไหม้ตัดผ่าศัตรู หากลองเผาเจ้านี้ก็จะมีทางรอด"
"โอ้วว ช่วยหน่อยนะครับ"บรู๊คร้อง
คินเอม่อนฟันแล้วพวกสไลม์ไฟลุกติดแล้วระเบิดไป แต่ทั้ง5รอดจากการระเบิด
"ฟันเปลวไฟได้ด้วย"โซโลกล่าว
"เอ้า ทางเปิดออกแล้ว ไปตามหาโมโมโนะสุเกะกันเถอะ"คินเอม่อนกล่าว
"เอ๋ เราปลอดภัย นึกว่าจะระเบิดตายกันหมดซะแล้ว"บรู๊คร้อง
"ก็เหมือนที่คิรัวร์คุงทำนั่นแหละ"เซียร์กล่าว
"เอ๋ มีคนฟันเปลวเพลิงได้เหมือนผมด้วยรึขอรับ"คินเอม่อนถาม
"มีสิในกลุ่มเรา"เซียร์ยิ้มพูดอย่างรักใคร่"เขาเป็นอดีตเจ็ดเทพโจรสลัด เคยชนะเจ็ดเทพโจรสลัดด้วยกันมาแล้ว"
"อืม ตอนนี้ผมต้องรีบไปหาโมโมโนะสุเกะ!!!"คินเอม่อนตะโกน
"เดี๋ยวก่อนสิ ชักติดใจวิชาต่อสู้ของซามูไรแล้วสิ ให้ฉันตามไปช่วยลูกชายนายด้วยสิ"โซโลแสยะยิ้ม
"เอ๋!!?"บรู๊ค เซียร์และซันจิตกใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น