ลำดับตอนที่ #235
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #235 : อาวุธทำลายล้าง
ขณะที่ซีซ่าร์ไปพาตัวเด็กๆกลับมา ประตูโดนพังและคิรัวร์เดินมาในห้อง
"เฟี้ยว!!!!"เวอร์โก้พุ่งไปหาทันทีและคิรัวร์ชักดาบ
"เปรี้ยง!!!!!!"
ทั้งสองแยกตัวจากกัน เวอร์โก้มองมือเขาที่สั่นระริก
"มีลูกน้องฝีมือดีนี่นาหมวกฟาง"เวอร์โก้กล่าว
"นี่มัน..."สโม๊คเกอร์มองดูร่างของคิรัวร์ในห้องขังกลายเป็นเถ้าถ่าน
"บรึ้ม!!!"ขณะเดียวกัน โรบินในห้องขังกลับกลายเป็นวีวี่อีกคนและระเบิดหายไป
"แผนสำเร็จด้วยดีนะ แต่ไม่ชอบเลยที่เอาฉันใส่โลงศพ"โรบินกับอลิซเดินเข้ามา
"โทษทีแล้วกัน"คิรัวร์ยิ้ม
โรบินมองภาพตรงหน้า
"ฮึๆ ชวนให้นึกถึงที่อลาบาสต้าเลยนะ"โรบินขำเล็กน้อย
"ฉันก็คิดเหมือนกัน ฮ่าๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"รีบช่วยเราสิค่ะ!!!"วีวี่ร้อง
___________________
เรือลอยฟ้าของซีซาร์ลอยลงมาที่สถาบัยวิจัยและพวกG-5มองดูอยู่
"บอลลูนนั่นมันอะไร"
"เอาคุณสโม๊ค คุณดีโน่และทาชิงิจังคืนมา!!"
"เฮ้ เปิดชัตเตอร์เร็วเข้า"
ประตูเปิดและสะพานเชื่อมออกมา ซีซาร์กับเด็กๆลงจากเรือ
"ชูโรๆๆๆ เอาล่ะลงมาซะเด็กๆทั้งหลาย ที่นี่คือบ้านของพวกเธอ อย่าออกไปไหนตามใจชอบอีกนะ"
"มาสเตอร์ขอบคุณฮะ"
"แต่ขอลูกกวาดหน่อยฮะ"
"ขอลูกกวาดเร็วๆ"
"แน่นอนจะให้เดี๋ยวนี้แหละ พวกเธอทุกคนเดินตรงจากที่นี่กลับไปที่บิสกิตรูมกันซะนะ มีลูกกวาดวางไว้เยอะแยะเต็มไปหมด ส่วนฉันจะต้องรีบกลับไปที่ห้องวิจัยก่อนแล้วล่ะ ลิ้สรสกันตามสบายที่ห้องนั้นได้เลย ลูกกวาดสุดแสนอร่อย
"เย้!!!!!"
"ไปที่ห้องกันเถอะ บอกทางทีลุงแกะ"ซินด์กล่าว
"ทางนี้พวกเด็กๆ"
เด็กต่างพากันตามสมุนซีซาร์ไป
"เฮ้ พอพวกเด็กๆทุกคนเข้าไปในห้องหมดแล้ว ให้ล็อกประตูอย่างแน่นหนาอย่าให้ออกมาอีกเป็นครั้งที่สองนะ"ซีซาร์สั่งยาม
"รับทราบครับ"
โมจามองคนอื่นๆที่เดินไป
"ที่นี่น่ากลัว"
"เป็นอะไรไปเจ้าเด็กบ้า ไม่สิ คุณหนูน้อย"ยามคนนึงเข้ามาถาม"รีบๆกลับห้องไปพร้อมกับทุกคนได้แล้ว"
เธอเห็นภาพชายตรงหน้ากลายเป็นงู
"จะได้กินลูกกวาดอร่อยๆไงละจ๊ะ"
"อ๊ายยยย!!!!"
"เอ๋? เป็นอะไรไปน่ะ"
"พวกนายห้ามไปนะ อยากโดนพากลับไปที่สถาบันวิจัยรึไง"
"เดี๋ยวก่อนไม่ได้นะ!!!"
โมจากลับมามีสติแล้วมองประตูที่ปิดลง
"ไม่เอา หนูจะออกไปข้างนอก!!!"
"พูดอะไร!!! รู้ไหมว่าที่นี่มันชั้นไหนกัน เอ้า กลับห้องไปซะ"
"ไม่เอา ช่วยด้วยคะพี่สาว"โมจาร้อง
"โมจา?"
"รีบๆไปเอาลูกกวาดกันดีกว่าน่า"
"จริงด้วย ขอโทษที่ไม่ไม่ฟังนะพี่ชายพี่สาว ช่วยด้วย!!!"โมจาเริ่มทุบประตู
"เฮ้ ออกมาให้ห่างประตูนะ"
"เป็นเด็กที่วุ่นวายจริงๆ"
"พี่สาวคะ!!!!"
__________________
ซากสถาบันวิจัยที่1และ2 นามิลุกขึ้นมา
"ยังไม่ตาย ถึงร่างกายของซันจิจะมีแผลเต็มไปหมดเลยก็เถอะ ทำไมแข็งแกร่งแบบนี้ อ๊ะ พวกเด็กๆล่ะ"
"อูย"อุซปติดอยู่ในกองหิมะ
"อุซป"นามิเอาหิมะออก"ทำใจดีๆไว้"
"มาช่วยฉันแล้วเหรอซันจิ"อุซปกล่าว
"นามิยะ!!!"
_______________
คิรัวร์เห็นเวอร์โก้รู้ถึงอันตรายจากตัวมัน
"เจ้านี่จะให้รับมือมันด้วยคงยากซะหน่อย ช่วยไม่ได้"คิรัวร์ยื่นมือไป"อลิซ"
"ค่ะ"
"จะทำอะไรน่ะ"เวอร์โก้สงสัย
"ฉึก!!!!"คิรัวร์แทงดาบอารอนไดซ์ทะลุท้องอลิซและร่ายมนตร์
"เฮ้ คิรัวร์!!!"ลูฟี่ตะโกน
"จะบ้าเรอะ คิรัวร์คุงมีเหตุผลแน่"วีวี่ตะโกน
"มันพูดอะไรน่ะ"สโม๊คเกอร์สงสัย
"คำสาป การทำลาย ตัวตายตัวแทน"โรบินพูด บางคำที่มันปนกับโพเนกลีฟ มันไม่เป็นมงคลหูเลย
"ซูมมมมมม!!!!!"เปลวเพลิงสีดำล้อมรอบตัวอลิซ
และปรากฎเป็นหญิงร่างสูงกว่า2เมตรพร้อมงูสัตว์เลี้ยงเธอ
"แฮนค็อก!!!!"ลูฟี่และสโม๊คเกอร์ตกใจ ดีโน่ ทาชิงิอึ้ง
"จักรพรรดินี!!?"ลอว์ประหลาดใจ
"นี่คิรัวร์ใช้อะไรอีกเนี่ย"วีวี่สงสัย
"เรียกมากระทันหันเลยนะคิรัวร์คุง"แฮนค็อกดูไม่ประหลาดใจมองด้านหน้า"ท่าทางจะลำบากนะ"
"ช่วยหน่อยแล้วกัน"คิรัวร์กล่าว
"ด้วยความยินดี"แฮนค็อก
"นี่เล่นตลกอะไร"เวอร์โก้ไม่เชื่อว่าตรงหน้าจะเป็นแฮนค็อก
ซีซาร์กลับเข้ามาในห้องวิจัย
"ชูโรๆๆ ขอโทษที่ให้คอยนะเวอร์โก้"
"นายไม่เห็นเหรอว่าเราเจอปัญหา"เวอร์โก้ชี้ไปที่คิรัวร์ โรบินและแฮนค็อก"มันหลอกพวกเราโดยใช้ตัวปลอม"
"โอ๊ย จะอะไรนักหนา ก็แค่จัดการพวกมันอีกครั้ง ไร้อากาศ!!"ซีซ่าร์ยื่นมือไปข้างหน้า
"เฟี้ยว!!!"คลื่นเปลวไฟสีฟ้าพุ่งไปฟันโดนหน้าซีซ่าร์เป็นแผล
"จ๊าก!!! ทำไมกัน ฉันลบอากาศไปแล้วทำไมยังใช้ไฟได้"
"ก็ไม่ใช่ไฟนี่ แต่เป็นเปลวไฟจากน้ำ"คิรัวร์ถือดาบแร็คนาร็อคไว้
"ไม่ตลกเลยนะ"ซีซ่าร์จะวิ่งหนีไปที่ประตูแต่ปรากฎกำแพงน้ำขวางกั้น
"โรบิน ปล่อยวีวี่กับพวกงี่เง่าซะ แต่อย่าแตะต้องกรงมันทำจากหินไคโร"
"รับทราบ"โรบินยกมือเตรียมโจมตี
คิรัวร์หายตัวไปโผล่หน้าซีซ่าร์และชกเต็มแรงล้มลงเข่าทรุด
"เร็วมาก"เวอร์โก้พุ่งมาโจมตีคิรัวร์
“แฮนค็อกขวางมันไว้”คิรัวร์สั่งจักรพรรดินี
"แกห้ามแตะต้องคิรัวร์เจ้าทหารเรือ"แฮนค็อกพุ่งมาขวางยกเท้าเตะพื้นกลายเป็นหิน ทำให้เวอร์โก้เบิกตากว้างยังทำใจเชื่อไม่ได้
"ยัยน่ารำคาญ"เวอร์โก้ต้องกระโดดถอยไป"ฉันต้องรีบติดต่อนายน้อยโดยเร็ว"
"คิรัวร์คุง"โมเน่พุ่งเข้าหาคิรัวร์"พายุหิมะต้องสาป"
ลมหิมะรุนแรงเข้าปกคลุมตัวคิรัวร์และยังทำให้กำแพงน้ำแข็งที่ขวางซีซ่าร์แช่แข็งไป
"ว้าว ดูเหมือนสาวสวยทนไม่ได้ที่จะเข้ามาหาฉัน"คิรัวร์พูดและโมเน่เขินอายแต่ยังสู้ต่อ
"มาสเตอร์หนีไป ฉันจะหยุดเขาไว้"โมเน่ทำลายกำแพงน้ำแข็งหน้าห้องเปิดทางออก
"ชูโรๆๆ จงภูมิใจซะนามิคาเสะ วันนี้นายเกือบจับซีซ่าร์ คลาวด์ได้"ซีซ่าร์วิ่งหนีออกจากห้อง
"น่าเสียดายที่เธออยู่ฝ่ายศัตรู"
"เธอจะทำอะไรถ้าฉันอยู่ข้างเธอล่ะ"โมเน่พูดเสียงเย้ายวนใจและเปลี่ยนร่างเป็นปีศาจหิมะแยกเขี้ยว
"ฉันจะทำลายเยื่อพรมจรรย์ของเธอ"คิรัวร์เลียริมฝีปากทำให้โมเน่หน้าแดงอีกครั้ง แต่มันดูไม่น่ารักเมื่อเธออยู่ร่างนี้
"หึ ไอ้เล็กๆแบบนั้นน่ะเหรอ"
"พูดแบบนี้แปลว่าเคยเห็นเหรอ"คิรัวร์ถาม โมเน่หน้าแดงแปร๊ดที่เสียรู้ ใช่น่ะสิ เธอเคยเห็นตอนอาบน้ำแหละ
"นายมันไม่เปลี่ยนเลย รีบๆตายไปซะ"โมเน่พุ่งไปกัดเขาด้วยฟันแหลมคม
"พูดแบบนี้กับมาสเตอร์คนใหม่มันเสียมารยาทนะ เพลิงจักรพรรดิ"คิรัวร์เรียกบอลเพลิงแสงอาทิตย์ร้อนระอุละลายหิมะไปทันทีและระเบิดใส่โมเน่พุ่งไปนอกห้อง
"ไม่รุนแรงไปหน่อยเหรอ"โรบินถาม
"แค่นี้เธอไม่ตายหรอก สายโรเกียเลยนะ"คิรัวร์กล่าว
"เธอยังไม่เล่าให้ฟังเลยว่าเจอกันยังไง"โรบินกล่าว
"ไว้จะเล่า ขอไปปราบพยศก่อน"คิรัวร์เดินออกไป โรบินยิ้มมุมปากรู้ว่าเขาจะมีเพิ่มอีกคน
____________________
ด้านซีซ่าร์หนีออกไปและเตรียมการถ่ายทอดสด
"ชิ พวกหมวกฟางทำให้ยุ่งยาก แต่เวอร์โก้กับโมเน่สกัดไว้แล้ว แผนยังดำเนินต่อได้"ซีซ่าร์กดเครื่องมือ"เสียดายที่พวกนั้นไม่ได้มาชม ชูโรๆๆ ฉายได้"
หอยทากส่งภาพเริ่มฉายภาพลูกกวาดขนาดใหญ่ขึ้นมา
"ที่นี่คือใจกลางดินแดนน้ำแข็ง..."
_________________
ภาพฉายที่หน้าสถาบันวิจัยที่G-5อยู่ด้วย
"มีภาพฉายออกมาด้วย"
"ส่งภาพมาจากที่ไหน"
"นั่นมันลูกอมรึไง"
______________________
เหล่านายหน้าแต่ละที่ในนิวเวิร์ล
"ขออภัยที่ให้คอยเหล่านายหน้าทั้งหลาย เหล่าสไมลี่ที่ข้ามมาจากดินแดนเพลิง กำลังรวมตัวที่ศูนย์กลางดินแดนน้ำแข็งแห่งนี้และเมื่อพวกมันมารวมตัวกันที่นี่ จะกลายเป็นสไมลี่ที่รวมร่างกันโดยสมบูรณ์อีกครั้งแล้ว การทดลองก็จะเริ่มขึ้น สไมลี่คือสิ่งมีชีวิตที่คร่าชีวิตเกาะนี้ให้เห็นเป็นขวัญตาเมื่อ4ปีก่อน ระเบิดก๊าซพิษH2S ปัญหาเมื่อคราวก่อนคือถึงแม้คนที่ได้รับก๊าซพิษจะอ่อนแรง แต่ก็ยังสามารถหนีไปยังสถานที่ที่ปลอดภัยได้นั่นเอง ดังนั้นฉันจะมอบเหยื่อชิ้นใหญ่ให้กับสไมลี่ อาวุธเมื่อ4ปีก่อนซะ เพิ่มความสามารถให้กับก๊าซพิษนั่นมากขึ้นอีก สร้างอาวุธสังหารหมู่สมบูรณ์แบบขึ้นมาได้สำเร็จ อาวุธใหม่ที่จะถือกำเนิดขึ้นมาในวันนี้ มีชื่อว่าชิโนะคุนิ"
_____________________
ในศูนย์กลางดินแดนน้ำแข็ง พวกโซโลกำลังหนีจากสไมล์
"มันมาแล้ว หนีพ้นจากไอ้ตัวนี้ไม่ได้เลยอย่างงั้นเหรอ"
"มันมาแล้ว!!!!"บรู๊คร้อง
"มันรวมร่างสำเร็จที่ฝั่งนี้แล้ว"ซันจิกล่าว
"แล้วมันคือตัวอะไรกันแน่ขอรับเจ้านั่นน่ะ?"คินเอม่อนถาม
"ตอนนี้ช่างมันเถอะ หนีให้ได้ก่อน"
"เดี๋ยวก่อนครับทุกคน ข้างหน้านั่นลูกบอลเหรอ!?"บรู๊คถามมองลูกกวาดขนาดมหึมา
"อะไรละนั่นจ่ะ!!?"โซโลถาม
"รูปร่างแบบนี้ ลูกอมเหรอ?"ซันจิถาม
"มีคนอยู่ด้วยตรงข้างล่าง"คิรัวร์กล่าว
เป็นพวกยามที่คุมเอามังกรของเวก้าพังค์ ตัวขนาดจิ๋วมา
"มาสเตอร์ ยืนยันสิ่งมีชีวิตสภาพเจลขนาดใหญ่ครับ คิดว่าเป็นสไมลี่น่ะครับ"
"ถ้างั้นก็ตามกำหนดการณ์ จะฉายภาพของมาสเตอร์ลงบนหมอกนะครับ"
_________________
"ดี"ซีซาร์กล่าว"ถ้าจัดการงานเรียบร้อยแล้ว พวกเธอก็ออกมาจากตรงนั้นซะนะมันอันตราย รีบขึ้นลากเลื่อนมังกร"
"อ๊ะ ไม่!!!"
"เกิดอะไรขึ้น?"
"เกิดปัญหาครับ รถเลื่อนมังกรมันละลายครับ เราใช้รถเลื่อนไม่ได้แล้วละครับ เกิดปฏิกิริยาบางอย่างกับสารเคมี"
มังกรเวก้าพังค์ได้โอกาสเดินหนีไป
"มังกรมันหนีไปแล้ว"
_________________
"ว่าไงนะ งั้นก็ลำบากแย่เลยสิ"ซีซาร์ร้องแม้จะจงใจ
"พวกเธอทุกคนรีบวิ่งก่อนเลย ชุดป้องกันมันไม่ช่วยอะไรหรอกนะ รีบถอดทิ้งแล้วรีบกลับสถาบันวิจัย รีบวิ่งก่อนเร็ว!!!"
"เอ๋ เข้าใจแล้วครับ"
"ถอดชุดป้องกันออกเหรอ?"
"มาสเตอร์สั่งนะต้องมีจุดประสงค์อะไรแน่ ทำตามคำสั่งซะ"
พวกยามพากันถอดชุดออกและวิ่งหนี ขณะที่ภาพซีซาร์ปรากฎขึ้นมา
"เอ๋? ตอนนี้ฉายภาพใครไม่รู้บนอากาศด้วย"บรู๊คกล่าว
"เรื่องจิ๊บจ๊อยอย่าสน ยังไงก็วิ่งไปเถอะน่า"
"สไมลี่คิดถึงแกมากเลยนะ ตั้ง3ปีแหน่ะ"
"โบ!!!!"มันร้องคำราม
"โอ งั้นเหรอสไมลี่ ฉันเตรียมของอร่อยสุดๆเอาไว้เพื่อเชียวนะ"
สไมลี่เข้าไปใกล้ลูกกวาดยักษ์
"รอก่อนๆสไมลี่ แกต้องรอก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดตั้งเยอะ จำได้ไหมเมื่อ4ปีก่อน..."
สไมลี่เมินซีซาร์และกินลูกกวาดยักษ์เข้าไป
____________________
"พายุเพลิงปีศาจ"
"ไม่มีวัน"โมเน่สร้างกำแพงหิมะป้องกันได้
"ว้าว เธอนี่ฝีมือดีจริงๆ"คิรัวร์ชม โมเน่ยิ้มมุมปากดีใจนิดๆ
"ยอมแพ้ซะเด็กน้อย เธอแตะฉันอีกไม่ได้แน่"
"คิดงั้นเหรอ"คิรัวร์ถาม โมเน่พยักหน้า
"มาพนันกันไหม"คิรัวร์พุ่งมายกดาบฟันแทงและเตะแต่โมเน่ป้องกันและหลบได้
"ฮิๆๆ ฉันกำลังฟังอยู่"โมเน่เหวี่ยงกรงเล็บและหิมะใส่คิรัวร์กระเด็นออกไป
"คนที่แตะตัวอีกฝ่ายได้ก่อนชนะ"คิรัวร์ตอบและหายตัวไป
"เขาอยู่ไหน"โมเน่มองไปรอบๆ
"ข้างหลังเธอ"คิรัวร์จะต่อยหมัดเพลิงแต่หิมะป้องกันไว้
"นั่นใกล้มาก"โมเน่พูดขณะเขาโดดออกไป"กระท่อมหิมะ10ชั้น"
โมเน่สร้างหิมะหลายชั้นโอบล้อมคิรัวร์ไว้
"ฉันชอบวิธีที่เธอใช้เพื่อจะได้ร้องเรียกชื่อฉันโดยไม่มีใครได้ยิน"
"มะ มันไม่ได้มีไว้ทำแบบนั้น"โมเน่หน้าแดงพูดติดอ่าง"มันไว้ขังเธอ"
"หมัดเพลิงนกกระเด็น"คิรัวร์รัวหมัดชกใส่กำแพงหิมะ
"นายไม่มีทางออกไปได้"โมเน่กล่าว
ภายในโดมหมัดเขาเจาะละลายโดมหิมะด้วยความเร็วสูงจนทะลุออกมา
"อะไรกันเนี่ย"
"ถึงเวลาชนะเดิมพัน"คิรัวร์พูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
_____________________
เวอร์โก้ไม่เชื่อว่าคิรัวร์เรียกเจ็ดเทพโจรสลัดอีกคนมาสิงร่างได้ แต่พลังผลปีศาจเธอเป็นของจริง
เวอร์โก้โผล่มาด้านหลังแฮนค็อกและเหวี่ยงไม้ไผ่พยายามฟาดเธอ แต่แฮนค็อกก็หายไปโผล่มาด้านข้างยกขาเตะ เวอร์โก้สร้างฮาคิเกราะไม่ให้กลายเป็นหิน
"ฉันเทียบเธอไม่ได้เลย"เวอณ์โก้พึมพำขณะที่แฮนค็อกพุ่งเข้ามา"ฉันต้องหาทางไปจากที่นี่"
"ลูกเตะงูพิษ"แฮนค็อกยกขาเตะ เวอร์โก้พยายามกันด้วยฮาคิเกราะซึ่งได้ผลอยู่บ้าง
"ผู้ชายนี่โง่เขลาจริงๆ คิดว่าไม้ไผ่ฮาคิจะกันกระบี่ฉันได้"แฮนค็อกส่งฮาคิเธอเข้าไป เวอร์โก้พยายามเลี่ยงดาบแต่โดนฟัน แขนเขาข้างนึงกลายเป็นหินแตก
"อ๊ากกกก!!!!"เวอร์โก้ร้องเมื่อมือตัวเองหักไป
_____________________
ซีซาร์เห็นแล้วอึ้งไปก่อนได้สติว่ากำลังถ่ายทอดสด
"ใช่แล้ว ดีมาก กินได้เลยนะเด็กดี"ซีซาร์กล่าว
"ชูโรๆๆๆ กินแล้ว กินอาหารนั่นเข้าไปแล้วสินะ สไมลี่ จงถือกำเนิดใหม่อีกรอบ"
"มันยังจะเกิดใหม่เป็นอะไรได้อีก"แฟรงกี้กล่าว
"อาวุธสังหารหมู่สมบูรณ์แบบ"โรบินกล่าว
"เป็นกบที่ตัวใหญ่ชะมัด"ลูฟี่กล่าว
"ทำไมมัวนั่งอยู่ตรงนั่นละค่ะ รีบช่วยเราออกไป"วีวี่ร้อง
"เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งดีกว่า"
"เพราะอะไร"
"เพราะ...."
"จับตาดูให้ดี!!!"ซีซ่าร์ร้อง
______________________
ทุกคนในดินแดนน้ำแข็งกำลังหนีสไมลี่ที่กินลูกกวาดแล้วตัวกลายเป็นสีม่วง
"มันมาแล้ว บางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น"
"บางอย่างที่ว่าน่ะมันอะไรเล่า"
"จะรู้เหรอ แต่ว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน"
"โธ่เว้ย ทำไมรถเลื่อนต้องมาพังตอนนี้ด้วย มาสเตอร์!!!!!!"
"เจ้านั่นกลืนลูกอมแล้วท่าทีเปลี่ยนไปนะ"เซียร์กล่าว
"ลูกอมนั่นมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอครับ?"บรู๊คถาม
"จะดีได้ไงเล่า"ซันจิกล่าว
"ตอนนี้รีบวิ่งก่อน พวกทหารของเกาะยังวิ่งหนีเอาเป็นเอาตาย คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ขอรับ"คินเอม่อนกล่าว
"คิดเหมือนกัน"โซโลกล่าว
ภายในรถเลื่อนมีแอบเปิ้ลสีแดงมากมาย หนึ่งในนั้นรูปร่างเปลี่ยนกลายเป็นสีฟ้า
แอปเปิ้ลกลายเป็นผลไม้ปีศาจ
________________________
"เอ้า เกิดมาใหม่เร็ว อาวุธสังหารหมู่ ชิโนะคุนิ เปลี่ยนหน้าตาของเกาะในฉับพลังซะเลยสิ"
ร่างกายของมันละลายและระเบิดกลายเป็นควันสีม่วง
"หนีเร็วเข้า!!!"เซียร์ตะโกน ทุกวิ่งบรู๊คยังอึ้งอีกครู่นึง
"รอผมด้วยครับ!!!!"บรู๊ครีบวิ่งตามไป
พวกสมุนซีซาร์ที่รีบหนี คนนึงวิ่งช้าและโดนแก๊สไล่ตามทัน
"เดี๋ยวก่อน รอฉันด้วย ก๊าซมัน--"
ชายที่พยายามยื่นมือไปหาเพื่อนโดนแก๊สสีม่วงแช่แข็งร่างในขี้เถ้าสีขาวโดยสมบูรณ์
"ว๊ากกกกก!!!!!"
"หนีเร็ว!!!"
"อย่าไปโดนแก๊สนั่นเด็ดขาด"
บริเวณใกล้ๆหอยทากถ่ายทอดบันทึกทุกอย่างไว้
_______________________
ซีซาร์มองภาพคนของเขากำลังวิ่งหนีเอาตัวรอดโดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจ
"อ๊ากกกก!!!!"
"มาสเตอร์!!!"
"ชูโรๆๆๆ ทำได้แล้ว สำเร็จแล้ว หนีไม่รอดหรอกไม่ว่าใครหน้าไหน แบบนี้แหละดี ปัญหาการทดลองก่อนหน้านี้คือการมีผู้รอดชีวิตนี้แหละ ต่อให้พิษออกฤทธิ์แต่ยังพอเคลื่อนไหวได้ก็เลยหนีรอด ถ้าเช่นนั้นก็ทำให้มันแข็งไปซะเลยสิ แก๊สที่เกาะกับร่างกายประหนึ่งเถ้าถ่าน ซึมผ่านผิวหนังทำให้เป็นอัมพาตในอึดใจเดียว เอ้า อาวุธสังหารหมู่สมบูรณ์ ชิโนะคุนิ ให้ฉันเห็นมากกว่านี้ เห็นภาพแห่งนรกอเวจี
"นั่นมันอะไรกัน"สโม๊คเกอร์กล่าว
"พวกมนุษย์นั่น...กำลังตัวแข็ง"ลูฟี่กล่าว
_________________________
เหล่านายหน้าค้าอาวุธเฝ้าดูคนของซีซาร์โดนแช่แข็งด้วยแก๊สพิษชิโนะคุนิ บางคนมองแล้วครุ่นคิด หรือไม่ก็ยังตีสีหน้าเรียบเฉยได้
_________________________
ด้านนอกสถาบันวิจัยพวกG-5มองดูอยู่
"นั่นมันอะไรกัน ไอ้ภาพน่ากลัวพวกนี้"
"พวกที่ตายไปเมื่อกี้เหมือนจะเป็นลูกน้องของซีซาร์นะ"
"ไอ้ควันสีม่วงมันคืออะไร"
"แต่จะว่าไปพวกนี้มันถ่ายจากที่ไหนอยู่เนี่ย"
"อย่าหันกลับไปจะดีกว่านะ"
"เอ๋!?"พวกเขาเริ่มหันไปมอง
ชิโนะคุนิอยู่ด้านหลังพวกเขา
"ไม่จริง มันคือเรื่องที่เกิดขึ้นบนเกาะนี้หรอกเหรอ"
"ซวยแล้ว ขืนไม่รีบหนีพวกเราเป็นอย่างงั้นแน่นอน"
"ไม่ได้หรอก ไม่มีที่ไหนบนเกาะนี้ที่หนีแก๊สพรรณ์นั้นพ้น"
"ยังงี้เอง พวกมันถึงได้ปิดทางเข้าสถาบันวิจัยไง แก๊สมันจะได้ไม่เข้าไป"
"เปิดประตูซีซาร์!!!!!"
ไม่ไกลไปนักกลุ่มของโซโลกำลังวิ่งหนีชิโนะคุนิ
ตอนนี้เซียร์ให้ทุกคนขี่พรมวิเศษที่ปกติเธอใช้แค่ตอนไปเที่ยมชมเมือง
"รีบบินไปสูงๆสิยัยแม่มด!!!"โซโลตะโกน
"เซียร์จังช่วยเร็วๆหน่อยครับ"ซันจิขอร้อง
"หนวกหู นี่มันน้ำหนักเกินแล้วนะ"เซียร์ตะโกน
"คุณเซียร์ ขืนเป็นแบบนี้พวกเรามีหวัง"บรู๊คกล่าว
บรู๊คเห็นบางอย่างบินอยู่ด้านหน้า
"มีสิ่งมีชีวิตไม่ระบุประเภทด้านหน้า"บรู๊คกล่าว
"นั่นมันอะไรน่ะ"ซันจิถาม
"นั่นมันมังกรนี่หว่า"โซโลกล่าว
"บ้าไปแล้ว มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตในจินตนาการนะ!!"ซันจิร้อง
"มันมีจริงๆนะที่เกาะนี้ แต่ว่าตัวมันเล็กกว่าที่เคยเจออีก"โซโลกล่าว"จริงสิ เราจับตัวเจ้านั้นแล้วบินหนีไปดีมั้ย"
"ไอเดียดีมากเลยครับ"บรู๊คกล่าว
"เอาตามนั้น ฉันบังคับพรมต่อไม่ไหวแล้ว จับตัวเจ้านั้นกันเลย"เซียร์กล่าว
"รอเดี๋ยวมังกร!!!!"เซียร์ให้พรมวิเศษพุ่งไปข้างหน้าเต็มแรง
______________________
ในห้องวิจัยพวกลูฟี่เห็นภาพพรมวิเศษ
"เฮ้ย พวกโซโลนี่ ถูกควันไล่ตามอยู่ด้วย"ลูฟี่กล่าว
"พวกนั้นมัวทำอะไรกันอยู่ตรงนั้นน่ะ?"แฟรงกี้ถาม
"คุณซามูไรตัวครบแล้วสินะ"โรบินกล่าว
"โห จริงด้วย งั้นคงไม่ให้ขาฉันแล้วสินะเนี่ย เฮ้ย โรบิน มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ซะที่ไหนกันเล่า เฮ้ย พวกนาย ควันนั่นมันอันตรายนะ หนีไป แฮ่กๆ ไม่ไหวเลย พอจะตะโกนสักหน่อย โธ่ หินไคโรเนี่ย"
"พรรคพวกแกเหรอหมวกฟาง?"ซีซาร์ถาม"ชูโรๆๆๆ สมกับเป็นพวกของแกทนทายาดจริงๆ แต่ว่าเดี๋ยวลมหายใจก็จะถูกตัดขาด ถูกแก๊สเล่นงาน และสุดท้ายมันก็จะแผ่ขยายออกไป ดินแดนมรณะที่ไร้คนรอดชีวิต พวกที่อยู่นอกสถาบันวิจัยจะไม่มีใครรอดแม้แต่คนเดียว แน่นอน พวกแกก็เหมือนกัน
คุกเริ่มเอียงไปด้านหลังทำให้คนในคุกตกใจ
"เอ้า ไปพิสูจน์ให้โลกเห็นหน่อย ต่อหน้าอาวุธสังหารหมู่ชิโนะคุนินี่แล้ว ทั้งค่าหัว400ล้าน พลเรือโทแห่งกองทัพเรือ กระทั่งเจ็ดเทพโจรสลัด ไม่มีวิธีใดดิ้นหลุด จงตายไปให้พ้นๆซะเถอะ ชูโรๆๆๆๆ"
ช็อปเปอร์ที่ซ่อนตัวแบบไม่มิดชิดเท่าไหร่มองดูอยู่
"ทำไงดีๆ ทำไงดีล่ะ พวกลูฟี่กำลังจะโดนอะไรสักอย่าง เราต้องทำยังไง"
มีกระดาษก้อนเล็กๆปามาโดนหัวเขา
ช็อปเปอร์เก็บมันขึ้นมาเขียนข้อความว่า"ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น"
"ใครกันนะ"
___________________
ในที่สุดโรบินก็ปล่อยตัวพวกลูฟี่ออกมา
"ฉันจะรีบไปหาคิรัวร์คุงก่อน ขอตัวนะ"โรบินวิ่งไป วีวี่รีบวิ่งตามเธอไป
"หยุดนะนิโค โรบิน เจ้าหญิงอลาบัสต้า"สโม๊คเกอร์จะไล่ตามแต่เขายังโดนตรึงไว้ด้วยโซ่
"เอาล่ะเจ้าพวกทหารเรือ"ลอว์มองทั้งสามคน
__________________
แฮนค็อกมีบทบาทนะครับ ใครชอบอันนี้บ้างหรือโกงไปหน่อย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น