One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #238 : ผู้คอยบงการ

ซีซ่าร์โดนลูฟี่อัดท้องกระแทกกำแพง

สโม๊คเกอร์กวาดตามองหาคนคนนึง

"เราน่าจะมาทางที่ใกล้ที่สุดแล้วนี่ อยู่ไหนล่ะเวอร์โก้"สโม๊คเกอร์คิดวิ่งออกจากห้องไป

"แกนี่มันดื้อด้านเป็นบ้า"ซีซ่าร์กล่าว

"จับตัวได้แล้ว"ลูฟี่โดดเข้าใส่หมายจับเขา

"ไม่มีทาง"ซีซาร์บินขึ้นหลบและจุดไฟที่ชนวนในมือสองข้าง

"มิโอคแก๊สแบบเผาไหม้"

เกิดเปลวเพลิงระเบิดใส่พื้นแต่ลูฟี่โดดหลบออกมาได้ทัน

"หมวกฟาง แกน่ะมีเหตุผลอะไรถึงมาเล่นงานฉัน?"ซีซาร์ถาม

"ก็ยังไม่รู้หรอก แต่ถ้าลักพาตัวนายไปได้ล่ะก็ท่าทางจะมีเรื่องสนุกๆน่ะสิ"ลูฟี่ตอบ

"ดูท่าจะเป็นพันธมิตรกันแล้วสินะ แผนการของลอว์ล่ะสิ หมอนั้นเชื่อใจไม่ได้หรอกนะ มันต้องหักหลังแกแน่นอนเลิกเถอะน่า"

"เรื่องนั้นน่ะฉันจะเป็นคนตัดสินเอง"

"ยังอยากเจ็บตัวอีกเรอะเจ้ามนุษย์ยาง แดนสูญญากาศ!!!"

อากาศรอบตัวลูฟี่หายไป เขาชกใส่ซีซาร์แต่ทะลุผ่านเพราะไม่ได้ใช้ฮาคิ

เขารีบโดดตีลังกาถอยไปอยู่นอกระยะ

"ระยะเท่านี้เหรอ"

"ชูโรๆๆ ใช่แล้ว จุดที่หายใจไม่ได้มีระยะที่แน่นอน แต่ว่าแกจะรักษาระยะเท่านี้เอาไว้ได้เหรอ?"

"เกียร์2 เจ็ทยางยืด"ลูฟี่ชกโดนซีซารเต็มหน้า

ซีซาร์กลายร่างเป็นก้อนแก๊สลอยไปหาหมวกฟาง

"อั๊ก...อีกแล้ว!!!"

"ถ้าฉันเข้าใกล้แก แกก็จะหายใจไม่ออก"ซีซ่าร์กล่าว"อึดอัดมากมั้ย นี่ไงออกซิเจนอยู่ตรงนี้"

เขาชักดาบเรืองแสงสีฟ้าออกมา

"บลูซอร์ด วิธีโจมตีแกที่แก๊สพิษใช้ไม่ได้ผลมีอีกตั้งหลายวิธี ตายซะ!!!"ซีซ่าร์ฟันดาบแก๊ส และเกิดเปลวเพลิงเผาไหม้ครึ่งห้อง

ลูฟี่เข้ามาด้านหลังซีซาร์

"หมัดปืนกลเจ็ท!!!"

"อ๊ากกกก!!!!"

_________________

"ปิ๊บๆๆๆ"เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

"เสียงเตือนอีกแล้ว ประตูกำลังจะปิดรีบไปเร็วเข้า!!!"โมเน่ร้อง ถ้าเธออยู่ก็ตายเหมือนกัน

"คุณโมเน่ทำไม..."

"พายุหิมะ!!!"โมเน่ไม่สนใจพัดหิมะแช่แข็งพวกนั้นทันที

"ฉันจะกลับมา"คิรัวร์พูดและบินกลับไปด้านหลัง

"คิรัวร์คุง!!"วีวี่ร้อง

ทางด้านซันจิ เวอร์โก้พุ่งมายกเท้าเตะแต่ซันจิป้องกันไว้ คิรัวร์พุ่งมาและฟันดาบใส่

"ฉัวะ!!!!"เวอร์โก้กระเด็นไปกระแทกกำแพง 

"ทำไมแกช่วยพวกมัน"

"เพราะกัปตันเราเห็นพวกนี้เป็นเพื่อน"

"ฉันยังไม่ได้ตอบแทนแกสำหรับแขนซ้ายเลย"เวอร์โก้พูดเสียงโกรธ

ทั้งสองพุ่งใส่กัน ดาบและไม้ไผ่ฮาคิฟาดฟันกัน

คิรัวร์เสริมฮาคิที่มือรับลูกเตะเวอร์โก้และซันจิยกขาเตะบล็อกขามันอีกครั้ง

"หมัดเพลิง!!!!"

"ตูมมมม/อ๊ากกกก!!!!"เวอร์โก้ไปกระแทกกำแพงอีกครั้ง

"วิ่งเร็ว ชิโนะคุนิมาแล้ว"คิรัวร์ตะโกน พวกG-5คว้าทาชิงิวิ่งไป

"แจ้งจากตึกDทางศูนย์วิจัยที่3 ตอนนี้เจ็ดเทพโจรสลัดทราฟาลก้า ลอว์ ได้ลักลอบเข้าไปยังห้องผลิตSADแล้วครับ"

_________________

ซีซ่าร์ได้ยินประกาศก็ตกใจ

"ว่ายังไงนะ เจ้านั่นสติดีรึเปล่า ขืนไปยุ่มย่ามกับมันเข้า แกเองก็จะลำบากเหมือนกันนะ!!"

_______________________

ด้านกลุ่มหนวดน้ำตาล

ตอนนี้โมเน่มานั่งบนหลังจระเข้เช่นเดียวกับโรบินและวีวี่

"ลักพาตัวมาสเตอร์แล้วก็จัดการSAD ที่นี่ก็รู้แล้วว่าพวกนายจะทำอะไร"โมเน่พูดขึ้น

"แล้วจะหยุดเหรอ"

"ฉันเองก็เคารพสัญญานะ เรื่องนั้นไว้ว่ากันหลังได้หัวใจคืน"โมเน่กล่าว

_____________________

สโม๊คเกอร์เป็นควันลอยไปมองแผนที่สถาบันวิจัย

"เวอร์โก้"

______________________

ด้านเวอร์โก้ได้ยินประกาศก็เลิกสู้กับซันจิแล้วโดดใช้เดินชมจันทร์พุ่งไปอย่างรวดเร็ว

"ลอว์ ที่มันร่วมมือกับหมวกฟางเพราะตั้งใจจะซุ่มโจมตี ที่เข้าเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดก็เพื่อจะเข้าถึงห้องนั้นหรอกเรอะ ไอ้เด็กบ้านั่น ในหัวของมันวางแผนสุดเลวร้ายเอาไว้อยู่ มันตั้งใจจะทำให้นิวเวิร์ลปั่นป่วนอย่างงั้นเรอะ!!!!"

"ชิ"คิรัวร์กัดฟันและคว้าคอเสื้อซันจิ

"เฮ้ย อะไรฟะ"

"แรงดึงดูด"คิรัวร์ใช้อารอนไดซ์ดึงพวกG-5มา

"บอลคุกน้ำ"คิรัวร์ชี้แร็คนาร็อคไปข้างหน้า น้ำเริ่มไหลมารวมที่ดาบใหญ่โตขึ้นคลุมพวกเขา

"เดี๋ยว อย่าบอกนะว่ามัน"ดีโน่พูด

"เปรี้ยง!!!!"คลื่นน้ำส่งซันจิ ทาชิงิ ดีโน่และG-5พุ่งผ่านทะลุประตูเข้าไป

คิรัวร์บินตามมาและตวัดดาบแร็คนาร็อค

"กำแพงน้ำแข็ง"

"เฟี้ยว!!!!"คิรัวร์สร้างกำแพงน้ำตามด้วยน้ำแข็งปิดผนึกทางเข้าไม่ให้แก๊สตามมา

"ขอบใจฉันด้วยล่ะ"คิรัวร์บอกG-5และกุ๊กประจำเรือที่นอนหมดสภาพเพราะแรงอัด

"ขอบใจบ้านแกสิโว๊ย!!!"

คิรัวร์ไม่สนใจการประท้วงบินไปด้านหน้า

_________________

ลอว์เดินผ่านประตูที่มียามโดนเขาผ่าเป็นชิ้นๆและเข้าไปห้องผลิตSAD ด้านในเป็นแท็งค์ขนาดใหญ่ที่เขียนว่าSAD มีท่อเชื่อมมากมายและมีของเหลวสีเขียวไหลเข้าไป

__________________

ภายในตึกB เวอร์โก้ที่ลอยไปด้วยเดินชมจันทร์ใช้หอยทากจิ๋วติดต่อใครบางคน

"ลอว์จะเอาSAD"

"เออ ที่นี่ก็ยืนยันได้แล้วว่าลอว์ทรยศ"เวอร์โก้กล่าว

_____________________

นิวเวิร์ล ประเทศเดรสโรซ่า เกาะที่เต็มไปด้วยทานตะวัน และปราสาทตั้งอยู่บนหอคอยหินทรงอ้วนคล้ายเห็ด

ในสระว่ายน้ำมีชายคนนึงกำลังนั่งบนบัลลังก์ มีสาวคอยนั่งข้างๆและเสิร์ฟไวน์ เขาคือโดฟลามิงโก้ ดองกี้โฮเต้

ยังมีผู้หญิงตัวเล็กผมเขียว ตาสีลาเวนเดอร์กำลังนั่งทานผลไม้อยู่

เธอคือชูก้า สมาชิกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่

"ฮึๆๆ คิดเอาไว้แล้วเชียว ฉันอุตส่าห์คิดว่ามันเป็นเหมือนน้องชาย คอยเฝ้ามองมันเติบโตมาตลอดแท้ๆ น่าเสียดายนะ

"ก็พอเข้าใจ"

"ห้องผลิตSADเหรอ"

เกิดระเบิดที่หน้าต่างใกล้ๆและมีหญิงสาวผมดำยาว แต่งกายชุดแม่บ้าน มีดาบกับไรเฟิลที่หลัง เธอเล็งแขนที่กลายเป็นปืนใส่โจ๊กเกอร์ และไม่รู้ทำไมเธอร้องไห้

"ถ้าเป็นฉันก็คงทำแบบนั้น"โดฟลามิงโก้เมินสาวที่เล็งปืนใส่"ก่อนอื่นก็ทำลายห้องนั้นให้ราบคาบ"

"กริ๊ก.....ตูม!!!"เกิดระเบิดขึ้น โดฟลามิงโก้หงายล้มลงไปด้านหลังแต่ดูไม่ได้รับบาดเจ็บ

"แล้วยังลักพาตัวซีซ่าร์อีกเรอะ ไม่เอาน่า ถ้าเป็นฉัน ฉันจะฆ่าทิ้ง ก็เพราะซีซ่าร์เป็นชายคนเดียวในโลกนี้ที่รู้การผลิตSADน่ะสิ"

โดฟลามิงโก้ลุกขึ้นนั่งพร้อมหลบแขนดาบที่ฟันลงมาของแม่บ้านสาว

"แต่ว่าถ้าขืนมันทำแบบนั้นละก็ คนที่ลำบากก็คือฉันนะเวอร์โก้"

"ปัง!!!"ผู้ชายสวมสูทสีดำ หมวกดำ หน้ากากขาวและแว่นตาบังลมสีฟ้ายิงปืนใส่ผู้หญิงทำให้เธอล้มลง แต่เธอไม่ได้เจ็บหนักอะไร

เขาคือกลาดิอุส สมาชิกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่

"ถ้าซีซาร์ถูกฆ่าขึ้นมา ก็ไม่มีใครผลิตแก๊สนั่นได้อีก ธุรกิจของฉันก็จะพังเสียหาย"

ชายตัวใหญ่อ้วน มีผมและเคราทอง ง สวมชุดสีแดงที่เผยหน้าอกที่ขนเต็มและหมวกสีแดง เดินมาหาแม่บ้านสาว

"ใจเย็นหน่อยสิเบบี้ไฟท์ ทำอะไรกับนายน้อยแบบนั้นอิง"

"คราวนี้ฉันไม่ยกโทษให้แน่ ไอ้สวะพรรค์นี้ฉันจะฆ่ามันทิ้งซะเลย"เบบี้ไฟท์กล่าว

"ถ้าฉันลำบากแล้วจะเป็นยังไงเหรอ มันก็จะเกิดโชคร้ายต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ไง"

"นายน้อยคิดจะทำอะไรไม่ทราบเหรอคะ กับลอว์จังแสนน่ารักคนนั้น"จอร่า หญิงแก่สวมตัวหน้ากากบริเวณตากำลังเล่นไพ่กับชายชราหัวล้านที่ชื่อลาวจี

"มันก็แหงอยู่แล้ว มันทำแบบนี้ถือเป็นปฎิปักษ์กับเรา ใช่มั้ยนายน้อย?"ลาวจีกล่าว

"ถึงนายจะลำบากใจก็เถอะเวอร์โก้ แต่ช่วยจัดการลอว์ให้เรียบร้อยที่นั่นแหละ เอาให้สำนึกเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้เลย ฆ่ามันอย่างทารุณที่สุด"

โดฟลามิงโก้หลบมือขวานของเบบี้ไฟท์

"รับทราบ จะถ่ายรูปส่งมาให้นายดูก็แล้วกันโดฟี่ ด้วยกล้องที่พึ่งซื้อมาจากเดรสโรซ่า"

"นายไม่ได้ซื้อกล้องไปสักหน่อยนี่"

"จริงด้วย ฉันไม่ได้ซื้อกล้องมาซะหน่อย"

โดฟลามิงโก้ทำให้เบบี้ไฟท์หยุดชะงักและคุมเหมือนหุ่นเชิด

"งั้นจะตัดหูไปฝากก็แล้วกัน"

"หึๆๆ แล้วฉันจะตั้งตารอนะ"

"กริ๊ก!!"

"ตรู๊ดๆๆๆ"

"ซีซ่าร์ ได้ยินรึเปล่า"

"โอ้ โจ๊กเกอร์"

"ลอว์น่ะแน่อยู่แล้ว แต่หมวกฟางกับนักดาบทมิฬก็ต้องระวังให้ดี ไอ้เจ้าเด็กนั่นเป็นคนที่มีฮาคิราชัน มันอาจจะเก่งกว่าลอว์ก็ได้ ก็มีแม่สาวเลือดเดือดอยู่คนนึงพอดีเลย"

เบบี้ไฟท์ยกนิ้วลำกล้องปืนเล็งหัวตัวเอง

"เดี๋ยวฉันจะให้เบบี้ไฟท์กับบัฟฟาโล่ไปรับที่นั่นก็แล้วกัน ถ้าจบเรื่องแล้วให้ทุกคนมาที่เดรสโรซ่า"

___________________

หนวดน้ำตาลและกลุ่มหมวกฟางเจอปัญหามังกรที่ตามมา แต่โซโลดูไม่กังวล

"ยุ่งยากกว่ามังกรตัวใหญ่อีกแฮะ เคลื่อนไหวเร็วชะมัด"โซโลกล่าว

"ยังมานอนเอกเขนกอีก รีบหยุดมังกรสิ!!"หนวดน้ำตาลตะโกน

"จัดให้"คิรัวร์บินมาจากด้านหลังพอดี

"ซูมมมมม!!!!!"มังกรพ่นไฟลงมาใส่ แต่มันโดนคิรัวร์กลืนไป

"ตัวฉันธาตุไฟนะ"คิรัวร์บอก

"ก๊าซ!!!"มังกรตกใจจะบินหนีแต่สายไปแล้ว

"ดาบเจ้าน้ำแข็ง"คิรัวร์พุ่งฟันผ่าน ตัวมันกลายเป็นน้ำแข็งคอขาดร่วงลงพื้น

"ชนะขาดลอยเลยล่ะ"หนวดน้ำตาลกล่าว

เมื่อจัดการไดโนเสาร์ได้ คินเอม่อนกับบรู๊คก็เดินไปดูใกล้ๆ

"กระดูกน่าจะอร่อยนะครับ"บรู๊คกล่าว

"น่าหงุดหงิดนัก เจ้านี่ไอ้มังกร"คินเอม่อนกล่าวและเตะใส่ซากมังกร 

"คุณคินเอม่อนมันตายแล้วนะคะ"วีวี่บอกเขา

ทุกคนมองดูแปลกใจกับปฎิกิริยาของคินเอม่อน

"คุณคินเอม่อน ทำไมคุณถึงได้แค้นมังกรนัก มังกรมันฆ่าพ่อแม่คุณเหรอ?"บรู๊คถาม

"เออ มันก็ไม่ต่างจากการฆ่าพ่อแม่หรอก"คินเอม่อนกล่าว

"ฉันก็มังกรนะ"คิรัวร์กล่าว

"พูดเรื่องอะไรน่ะครับ ว่าแต่ท่านน่ะเดี๋ยวก็ไฟ น้ำ แสง น้ำแข็ง ใช้เวทมนตร์อะไรกันเนี่ย"คินเอม่อนถาม

หนวดน้ำตาลกำลังวิ่งไปต่อโดยไม่มีพวกเขา

"กรุณารอด้วยครับ!!"บรู๊คร้อง

บรู๊ครีบพาคินเอม่อนตามกลับขึ้นมาบนหลังหนวดน้ำตาล

"เดี๋ยวก่อนนะ ดูตรงนั้นสิ"นามิชี้

พวกเขามองขึ้นไปเห็นช็อปเปอร์ร่างมอนสเตอร์กำลังขวางทางเด็กๆที่คลั่งอยู่

"ช็อปเปอร์แปลงร่างเป็นมอนสเตอร์อยู่นี่"นามิร้อง

"หมอนั้นทำอะไรของมันน่ะ"โซโลกล่าว

________________________

ตึกBชั้น2 ห้องตรวจโรค

"การทดสอบวันนี้จบแล้ว กลับบิสกิตรูมไปได้แล้วล่ะ"

"นี่ เด็กคนนั้นไปไหนแล้วเหรอ?"เด็กผู้หญิงถาม

"เด็กคนนั้น?"

"อื้อ เขาเข้าไปในห้องความลับที่ห้ามเข้าเด็ดขาดและกลายร่างเป็นมังกรตัวเล็กไปแล้ว เด็กที่ชื่อโมโมโนะสุเกะ"

"ไอ้เด็กที่แปลงร่างเป็นมังกร เอ๊ย เด็กเหรอ!? เธอไปรู้เรื่องนั้นมาจากไหน?"

"หนูแอบเห็นมา แต่เพราะเป็นเรื่องของห้องแห่งความลับเลยไม่ได้บอกใคร ฉันนั่งเรือลำเดียวกับเด็กคนนั้นมาที่นี่ก็เลยรู้สึกเป็นห่วง"

"อา งั้นเหรอ แต่ว่าเขาไม่เป็นไรหรอก"

"สถาบันวิจัยแห่งนี้กว้างมีห้องรักษาอยู่เยอะ แค่อยู่ที่อื่นเท่านั้นเอง"

"กินข้าวรึเปล่า? ทำไมเด็กคนนั้นถึงไม่กินข้าวเหรอ?"

"กินสิ ไม่ต้องห่วงนะเขาร่าเริงดี นี่เป็นเรื่องของห้องแห่งความลับ จากนี้ก็ให้ปิดเป็นความลับกับทุกคนด้วยล่ะ"

____________________

ตึกC ชั้น4 ห้องวิจัยของซีซ่าร์

"เฮ้ ทำอะไรของแกเนี่ย"

ตอนนี้ลูฟี่โดนฝังไว้ในฝาครอบแก้วหนาและซีซ่าดึงคันโยกให้แก๊สไหลเข้าไปทำให้ลูฟี่เริ่มง่วง

"ฮ่าๆๆ ถึงจะต้านพิษได้ก็เถอะ แต่แก๊สยาสลบน่ะมันต่างกันนะ เท่านี้ก็เสร็จฉันล่ะเจ้าหมวกฟาง"ซีซ่าร์กล่าว

"หอกเจ็ทยางยืด!!!"ลูฟี่ดึงสติกลับมาเตะขาลงพื้นที่ไร้กำแพงแตกกระจาย

"ทำลายพื้น?"ซีซ่าร์ประหลาดใจ

"ฮิๆๆ จ๊าก!!!!"ลูฟี่หัวเราะก่อนจะตกลงไป

"พลังก้นบึ้งเหลือเชื่อจริงๆ แต่ถ้าตกจากตรงนี้จะผ่านท่ออากาศลงไปถึงกองขยะใต้ดิน ถ้าบินบนฟ้าไม่ได้ก็อย่าหวังจะขึ้นมาเลย อย่างนี้เขาเรียกว่าฆ่าตัวตายละนะ ลาก่อน ชูโรๆๆ"

ลูฟี่ตกลงไปกล่องขยะด้านล่างที่มืดสนิท

________________________

ตึกB ชั้น3 หน้าบิสกิตรูม

"โอ้!!!"ช็อปเปอร์ร่างมอนสเตอร์ร้องคำราม ตรงหน้าเขาเป็นเด็กคลั่งที่หยิบท่อเหล็กหรือใช้มือเปล่าโจมตีเขา

"ลูกกวาดนั่นน่ะจะกินอีกไม่ได้นะ อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ฉันรู้ว่าทุกคนคงทรมาณ ฉันไม่ให้ผ่านตรงนี้ไปหรอก จะไม่ให้ไปที่บิสกิตรูมแน่นอน"

"โอ๊ย!!"ช็อปเปอร์จับร่างเด็กไว้แรงทำให้ร้องขึ้น

"ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เจ็บ"ช็อปเปอร์กล่าว

"เปรี้ยง!!!!"เด็กฟาดท่อเหล็กใส่ขาช็อปเปอร์เต็มๆ

"โอ๊ยยย!!!"

"อย่ามาขวางนะไอ้ปีศาจ"เด็กอีกคนทุบทำให้เขาล้มลงพื้น

"ไม่เกี่ยวกับแกสักหน่อย"

"เอาลูกกวาดมา"

นั่นมันของพวกเรา"

"ไม่ไหว ถ้าไม่ใช้กำลังก็หยุดเด็กพวกนี้ไม่ได้"

เด็กบางคนวิ่งผ่านเขาไป

"ตอนนี้แหละพวกเรา"

"ไปบิสกิตรูมกันเลย"

"ไม่ได้นะห้ามไปทางนั้นนะ"

ทันใดนั้นช็อปเปอร์ก็เห็นว่ามือหดเล็กลง

"แย่แล้วสิ รัมเบิ้ลบอลหมดฤทธิ์ซะแล้ว"

ช็อปเปอร์กลับเป็นร่างเบรนพ้อยด์และขยับไม่ได้ ทำให้เด็กที่เราคงขวางต่างวิ่งผ่าน

"ไปกินลูกกวาดได้แล้ว"

"ไปเลย ไปบิสกิตรูมกัน"

"จะได้กินลูกกวาดแล้ว"

"นี่ทุกคนรอก่อนสิ ไม่ไหวแล้ว ขยับร่างกายไม่ได้เลย"

ทันใดนั้นก็มีคนคว้าเขาขึ้นมา ช็อปเปอร์เห็นว่าเป็นนามิและทุกคน

"ช็อปเปอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?"

"นามิ ทุกคน"

"เด็กพวกนั้นเป็นอะไรไป?"คิรัวร์ถาม

"แถมยังใช้กำลังอีกด้วย"โรบินกล่าว

"โมโมโนะสุเกะ อยู่ที่ไหนน่ะ!!!"คินเอม่อนตะโกนเรียก

"ดีจังเลยทุกคนมาหาฉันเหรอ"ช็อปเปอร์ร้องไห้

"บอกสถานการณ์มาซิช็อปเปอร์?"อุซปถาม

"ซีซ่าร์พยายามทำให้เด็กพวกนั้นตัวใหญ่ขึ้น แล้วใช้เป็นกองทหารหัวรุนแรง ฉันรับมือไม่ไหวแล้ว ยังไงตอนนี้รีบไปหยุดเด็กๆให้ที ทางซ้ายในสุดคือบิสกิตรูมน่ะ และที่นั่นก็มีลูกกวาดอยู่ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อโมจามีอาการปกติแล้ว เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อหยุดทุกคนแล้ว แต่ก็หยุดไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เธอกำลังปกป้องลูกกวาดอยู่ในห้อง"

โมจาถือลูกกวาดก้อนโตไว้อยู่ขณะมองเด็กทุกคนกำลังวิ่งเข้ามา

"โมจาอยู่ในอันตราย!!!"ช็อปเปอร์กล่าว

"มิลเฟลอร์ ฮิกันเทสโคมาโน"

"เย้ ถึงบิสกิตรูมแล้ว

"ลูกกวาด!!!"

แต่มีมือใหญ่ขวางพวกเด็กๆไม่ให้เข้าไปห้องในสุด

"อะไร!!!?"

"มือนี้มาจากไหน!!"

"เกะกะจริงไอ้มือนี่"

เด็กๆเริ่มทุบตีกัดมือยักษ์ ทำให้โรบินสะดุ้งกับความเจ็บปวด

"ถ้าเป็นแบบนี้ก็หยุดไม่ได้ง่ายๆแล้วล่ะ"

เด็กหลายคนลอดผ่านมือไปได้

"แย่แล้ว พวกเขาหลุดเข้าไปไดั"วี่วี่กล่าว

เด็กๆเริ่มวิ่งไปหาโมจาที่กอดลูกกวาดไว้

"โมจา เอาลูกกวาดมา"

"ลูกกวาดๆๆ"

"ส่งมาให้เรา"

"ไม่ได้นะทุกคนฉันให้ไม่ได้หรอก มันคือลูกกวาดไม่ดีนะ!! ทุกคนตั้งสติหน่อยสิ พวกช็อปเปอร์บอกว่าจะช่วยพวกเรานะ อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ"

เด็กๆพยายามแย่งลูกกวาดจากโมจา

"เปล่าประโยชน์ หนีเร็วโมจา!!"ช็อปเปอร์ร้อง

โมจารีบวิ่งหนีไปพร้อมลูกกวาดทำให้เด็กๆโกรธมากขึ้น

"หยุดนะโมจา"

"คิดจะกินคนเดียวเหรอ!!"

_________________________

"รูม"

เวอร์โก้ฟาดไม้ไผ่ใส่ก่อนลอว์จะได้สร้างรูม

"ต่อให้เสียแขนไปข้างนึงก็อย่าประมาทสิ"

"กับแกเหรอ ไม่อยู่แล้ว เคาน์เตอร์ช็อก"

"เปรี้ยงงง!!!"เวอร์โก้โดนไฟฟ้าช็อต แต่เมื่อควันจางก็เห็นเวอร์โก้ยังทนได้ แม้จะกระอักเลือดไหลจากปากกับจมูกก็ตาม

"โจ๊กเกอร์ฝากมาบอกว่าน่าเสียดาย"

"ไม่ได้ผลงั้นเหรอ"ลอว์คิดในใจ

"ฉันคำนวณไว้แล้วว่าจะขโมยหัวใจมาจากซีซ่าร์ยังไง ที่คำนวณผิดมีแค่การปรากฎตัวของแกเท่านั้น เวอร์โก้"

เวอร์โก้แสดงสีหน้าโกรธเอาไม้ไผ่แทงใส่ท้องให้ลอว์กระเด็นไป

"ตอนนี้กำลังยุ่งขอเวลาหน่อยได้มั้ยพลเรือโทสโม๊คเกอร์"

สโม๊คเกอร์มายืนอยู่ด้านหลังมองเขา

"ยังไงฉันก็ตั้งใจว่าจะปิดปากนายอยู่แล้ว"เวอร์โก้กล่าว

"รีบหน่อยดีกว่า เศษสวะที่เข้ามาอยู่ในสายตาเนี่ย ฉันทนมองดูไม่ได้ โจรสลัดเวอร์โก้"

_______________________

"อุซป บรู๊ค ฉันจะพยายามห้ามพวกเด็กๆเอาไว้ตรงนี้นะ ส่วนพวกเธอน่ะไปหากุญแจมือหินไคโรซะ"โรบินกล่าว

"กุญแจมือหินไคโรเหรอ?"อุซปทวน

"ทำไมเหรอครับ?"บรู๊คถาม

"ลูฟี่เขาขอมาน่ะ"โรบินกล่าว

"เราต้องใช้มันขังซีซ่าร์"คิรัวร์กล่าว

"เข้าใจแล้ว"อุซปกล่าว

"ถ้าเป็นเรื่องหาของวางใจผมได้เลยครับ"

"ข้าน้อยก็จะไปด้วย ต้องไปตามหาโมโมโนะสุเกะ"คินเอม่อนกล่าว

ทั้งสามรีบวิ่งออกไปด้านหลัง

________________

สโม๊คเกอร์มองดูห้องผลิตSAD

"อะไรกัน ไอ้ห้องท่าทางอันตรายนี่"

"เป็นเรื่องที่นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก"เวอร์โก้กล่าว

"สโม๊คเกอร์"ลอว์กล่าว

"เวอร์โก้ ฉันไม่อยากให้พวกลูกน้องรู้ตัวจริงของแกเลยจริงๆ เจ้าพวกนั้นรักเคารพแกไม่ต่างจากพ่อบังเกิดเกล้า แต่มาหักหลังกันแบบนี้"

"มันสายเกินไปแล้วล่ะ เมื่อกี้ฉันไปหาเจ้าพวกนั้นมาแล้วล่ะ"เวอร์โก้กล่าว

สโม๊คเกอร์พุ่งใส่คนทรยศ

"แกทำอะไรเวอร์โก้!!!!"

"ก็นะ"เวอร์โก้ยกไม้ไผ่ขึ้นมาเสริมฮาคิ ยกมันรับพลองเหล็กไว้

"โกรธขึ้นมาเลยนี่นาสโม๊คเกอร์คุง"เวอร์โก้กล่าว"หรือว่าจะเป็นห่วงเจ้าพวกแหกคอกของกองทัพเรือนั่นเข้าแล้ว หัวหน้าฐานทัพอย่างฉันจะทำอะไรกับลูกน้องสวะก็แล้วแต่ฉันสิ"

สโม๊คเกอร์ได้ยินแล้วโกรธ

"พวกแกดังรู้ถึงตัวตนของฉันแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องลบทิ้งให้หมด"

เวอร์โก้หายตัวด้วยโซลมาด้านหน้าสโม๊คเกอร์ ยิงเป่ากระสุนจากไม้ไผ่ใส่ แต่สโม๊คเกอร์หลบได้ มันไประเบิด ด้านหลังแทน

สโม๊คเกอร์กลายเป็นควันมาด้านหลังฟาดใส่ แต่เวอร์โก้หงายหัวมาด้านหลังหลบพ้น

เวอร์โก้ยกขาเตะ สโม๊คเกอร์ยกขาสกัด เวอร์โก้หันมาฟาดไม้ไผ่ สโม๊คเกอร์ลอยหลบไปและพุ่งมาด้านหน้า

"เปรี้ยง!!!!"หมัดฮาคิต่อยใส่หน้าเวอร์โก้กระเด็นไปอัดราวกั้นล้มลงพื้น

"ไม่ว่าแกจะอยู่กับเจ้าพวกนั้นมานานแค่ไหน หรือจะเป็นหัวหน้าฐานทัพที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่เมื่อออกห่างจากฐานทัพ ชีวิตของหน่วยจะฝากไว้กับหัวหน้าหน่วย อย่ามาแส่กับลูกน้องของฉัน!!!!"

_________________

ซันจิกับG-5ในตึกB

พวกเขามองดูทางเดินที่โดนทำลายด้วยไฟมังกร

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"ซันจิถาม

"ร้อนๆๆ"

"ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"เร็วเข้าให้คนเจ็บไปก่อน"ทาชิงิกล่าว

"พาพลจัตวาไป"G-5แบกดีโน่ที่บาดเจ็บหนักไป

"แล้วก็ปกป้องทาชิงิจังด้วย"

"โอ้!!!!!"

"หยุดเลยนะคะ อย่าไปตีซี้สิเขาเป็นศัตรูนะ!!"

"มันเป็นสิ่งที่สังคมกำหนด โจรสลัดน่ะมีอิสระเสรีนะจ๊ะ"ซันจิกล่าว

"แต่ว่าตอนลูกพี่เตะตัวปลอมหงายเกงเนี่ยผู้ชายก็ยังตกหลุมรักพี่เลยนะ"

"ใช่ๆ เท่มากเลยนะลูกพี่"

"หนวกหู บอกแล้วไงว่าพวกผู้ชายไม่ต้องมาเชียร์"

"หยุดเรียกโจรสลัดว่าลูกพี่เดี๋ยวนี้เลยนะคะ!!"ทาชิงิร้อง

"บรึ้มมมมมมม!!!!"แท็งขนาดใหญ่ระเบิด

มันทำให้ผนังเป็นรูใหญ่และชิโนะคุนิไหลเข้ามา

"แย่แล้วสิ กำแพงชั้นนอกเป็นรู"ซันจิกล่าว

"ตูมๆๆ"อีกหลายที่ก็ระเบิด

"ฝั่งตรงข้ามก็ด้วย นี่มันอะไรเนี่ย?"G-5ร้อง

"วิ่งเร็วพวกแก แก๊สสังหารเข้ามาแล้ว ถ้าไม่อยากตายก็รีบวิ่งซะ!!!"

ทหารG-5พากันวิ่ง แต่พวกด้านหลังที่ช้าโดนแช่แข็งไป

"ขนาดตึกBที่กว้างขนาดนี้ แก๊สยังไหลเข้ามาเต็มในทันที"ทาชิงิกล่าว

"ทาชิงิจังรีบไปก่อนเลย มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวก็ตายกันหมด ห้ามวิ่งผิดทางเด็ดขาดนะ"

ซันจิวิ่งไปด้านหลังไปหาพวกรั้งท้าย

"ขาดำ"ทาชิงิตะโกน

"เร็วเข้าพวกแก ชักช้าเดี๋ยวก็ตายหมดหรอก"ซันจิตะโกน

_____________________

ตึกR ห้องแห่งความลับ

ซีซ่าร์มองทุกอย่างผ่านมอนิเตอร์

"ชูโรๆๆ หน้าโง่กันเหลือเกินเจ้าพวกนี้ ดันเอาชิโนะคุนิเข้ามาเองเฉยเลย แต่ว่าถึงพวกแกตายไปทั้งอย่างงั้นโชว์การทดลองของฉันก็ไม่สำเร็จลุล่วง"

ซีซาร์หันไปสั่งทหาร

"เฮ้ ปิดเกทของตึกDกับตึกCซะ"

"ครัว ตึกRละครับ?"

"เปิดไว้แค่ตรงนั้นก็พอ ฉันจะล่อเจ้าพวกโง่นั่นเข้ามาไง ที่ตึกRชั้น1 ไม่ว่ายังไงเจ้าพวกนั้นก็ต้องมุ่งมาที่เกท66ตึกRแน่ ฉันก็เลยจะนำทางให้ จะได้ไม่หลงไปทางอื่นยังไงล่ะ ชูโรๆๆๆ"

ซีซ่าร์ถอนหายใจพิงเก้าอี้ที่รอบๆเต็มไปด้วยเอกสารวิจัย

"ให้ตายสิ ห้องนี้เป็นห้องที่น่ารำคาญเป็นบ้า ตึกRชั้น2ห้องลับ ห้องพรรค์นี้ไม่อยากเข้ามาเลยจริงๆ แต่ว่ายกโทษให้พวกหมวกฟางไม่ได้เด็ดขาด มันจะได้ใจกันมากไปหน่อยแล้ว โจ๊กเกอร์หนุนหลังฉันอยู่นะ ถ้ามันมาถึงที่นี่ฉันจะฆ่ามันหมดทุกคนจนสะใจเลย"

"มาสเตอร์เตรียมพร้อมรบเรียบร้อยแล้วครับ"

ด้านหลังซีซ่าร์เป็นเหล่าทหารลูกสมุนราว100คน

"แต่ว่าทำไมถึงเป็นห้องเวก้าพังค์ ผู้อำนวยการคนเก่าที่คุณเกลียดละครับ"

"อุบัติเหตุเมื่อ4ปีก่อนที่เวก้าพังค์มันก่อขึ้นสำหรับพวกเรามันคือศัตรู และพวกเราน่ะยืนเฉยตรงนี้ไม่ต้องสู้กับพวกมันจะดีเหรอครับ?"

"ดีแล้วล่ะ"ซีซ่าร์กล่าว"สำหรับฉันน่ะพวกเธอคือกำลังรบที่สำคัญมาก ไม่อยากให้เสียเลือดเสียเนื้อไปเปล่าๆ"

"มาสเตอร์"ทหารคนนึงร้องไห้

"ถ้างั้นจะอธิบายแผนการอีกรอบนึงนะ CกับDเราจะปิดสองเกทนี้ตามที่บอกไป ทางเดินในสถาบันวิจัยทั้งหมดจะเชื่อมมาที่ชั้น1ตึกRใต้ห้องนี้ กลุ่มหมวกฟาง, G-5, พวกเด็กๆ ไม่ว่าจะมิตรหรือศัตรู ผู้รอดชีวิตทั้งหมดจะต้องไปที่ห้องใต้นี้เท่านั้น ที่ชั้น1ตึกRมีท่อระบายอากาศภายนอกอยู่ หรือก็คือเราจะส่งชิโนะคุนิเข้าไปไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก แล้วที่นี่ก็จะไม่มีใครรอดชีวิตได้อีก ในห้องที่เกทปิดตายหมด ห้องรมควันขนาดยักษ์ ภาพในห้องนั้นก็จะถูกฉายไปให้นายหน้าใต้ดินทั่วนิวเวิร์ลได้รับชม และได้แสดงพลังที่แท้จริงของฉันให้โลกใต้ดินเห็นแล้ว ชูโรๆๆๆ"

ซีซ่าร์หัวเราะโดยที่ทหารของเขามองอย่างกังวล

"ขอประทานโทษนะครับมาสเตอร์ซีซ่าร์ ไอ้แก๊สพิษน่ากลัวนั่นมาสเตอร์เป็นคนสร้างเหรอครับ มันเหมือนแก๊สพิษของเวก้าพังค์ที่กระจายไปทั่วเพราะอุบัติเหตุเมื่อ4ปีก่อนเลย พวกเรารู้สึกไม่ดีเลย"

เสียงหัวเราะของซีซ่าร์เงียบไปและแทนที่ด้วยเสียงกระซิก

"นี่คือการล้างแค้นของวิทยาศาสต์ เหล่าลูกน้องเอ๋ย"ซีซ่าร์พูดหลั่งน้ำตาออกมา

"เอ๋?"

"เมื่อวันนั้น ฉันหยุดมันแล้วนะ เจ้าเวก้าพังค์นักวิทยาศาสตร์วิปริตนั่นน่ะ บอกว่าถ้าอาวุธระเบิดขึ้นมาเหล่าผู้คนบนเกาะนี้จะเป็นยังไงกันล่ะ!? หยุดเถอะเวก้าพังค์!!!"

เหล่าลูกน้องฟังเรื่องเล่าอย่างตกตะลึง

"แต่ว่าก็เกิดอุบัติเหตุจนได้ ซ้ำร้ายมันยังอยู่ตำแหน่งท็อปวิทของกองทัพเรืออีก ในฐานะนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลก ฉันจะไม่ยกโทษให้มัน มันทำร้ายเธอ เป็นคนเลวทรามต่ำช้า มันยังกล้ากู่ร้องว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลกได้อีกเหรอ!!?" 

"มาสเตอร์"เหล่าทหารร้องไห้

"เพราะฉะนั้นถึงต้องพิสูจน์ ต้องสร้างอาวุธสังหารหมู่ที่ไม่อยากจะสร้างเลย ให้รู้ว่าฉันต่างหากที่เป็นนักวิทยาศาสตร์อันดับ1ของโลก!!"

จากนั้นซีซาร์ก็เริ่มเช็ดน้ำตา

"พอทหารเรือยอมรับฉันเมื่อไหร่ก็จะได้ยืนอยู่จุดสูงสุดของหน่วยวิท จะได้ปกป้องโลกด้วยวิทยาศาสตร์ของฉันซะที"

"เย้ มาสเตอร์!!!"

"ขอโทษนะครับที่ไปสงสัย"

"คุณคือพระผู้ช่วยของเรา!!!"

ทหารซีซ่าร์ต่างเชื่อคำพูดของเขา

แต่ความจริงคือซีซ่าร์สร้างอาวุธร้ายแรงโดยไม่สนว่าผู้คนบนเกาะจะได้รับอันตรายไปด้วย

เวก้าพังค์สั่งปลดซีซ่าร์จากหน่วยวิทย์ ซีซ่าร์ที่โกรธและพุ่งไปกดให้อาวุธทดลองตนทำงาน และทำให้เกิดรถเบิดครั้งใหญ่

"ระเบียงจากตึกDถึงBถูกปิด ระเบียงจากตึกCถึงBถูกปิด"

ซันจิกับG-5กำลังหนีชิโนะคุนิ ทีมคิรัวร์กำลังยุ่งกับพวกเด็กๆที่บิสกิตรูม สโม๊คเกอร์กับลอว์เผชิญเวอร์โก้ที่ห้องผลิตSAD

____________________

ตึกCห้องเก็บขยะ

"นี่แกพูดได้งั้นเหรอ แกเป็นตัวอะไรกันเนี่ย?"

ตรงหน้าลูฟี่คือมังกรจีนตัวเล็กสีชมพู

"เจ้านั่นแหละเป็นใครขอรับ?"

____________________