One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #255 : ไคโดปรากฎตัว

ชาวเดรสโรซ่ายินดีเมื่อกรงนกหายไปและพวกเขาได้รับอิสรภาพ

ซาโบ้เฝ้ามองอยู่ เบื้องหลังเขาเป็นเบอร์เจสที่นอนบาดเจ็บหนัก

"ทำไมแก...ไม่มาฆ่าฉันเลยล่ะ?"

"ไม่จำเป็น ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะจบแล้ว"

"ฮ่าๆๆ ใจอ่อนซะจริงๆเลยพวกแกพี่น้องเนี่ย"

"ตรู๊ดๆ!!!!"หอยทากสื่อสารในกระเป๋าซาโบ้ดังขึ้น

"เอสมันพ่ายแพ้ให้กับกัปตันของเราที่เกาะบานาโร แต่ก่อนที่มันจะถูกส่งตัวให้กับกองทัพเรือ รู้มั้ยว่ามันพูดอะไรบ้าง"

____________________

ใต้ดินโคอาล่าไปหาคนของคณะปฏิวัติที่กำลังขนย้ายเอาอาวุธไป

"เฮ้ เร็วเข้า การต่อสู้ระหว่างหมวกฟางกับโดฟลามิงโก้จบลงแล้ว เดี๋ยวกองทัพเรือก็มากันแล้ว ติดต่อหัวหน้าได้รึยัง?"

"กำลังพยายามอยู่"

"ไม่รับสายเลย"

"ถ้าไม่มีอารมณ์อยากจะรับเขาก็ไม่รับหรอก"

_____________________

"วี้ ฮ่าๆๆ ถ้าได้ยินละก็แกต้องขำแน่นอน พอมันรู้ว่าต้องถูกประหาร ตัวเอสมันพูดออกมายังงี้ อย่าให้น้องชายฉันรู้เรื่องนี้ได้มั้ย"

คำพูดนี้ทำให้ซาโบ้กำหมัดแน่นสีหน้าโกรธเกรี้ยว

"เจ้าเอสน่ะมันโง่ มันไม่รู้เลยว่าชีวิตของมันน่ะมีค่าขนาดไหน แค่เอส หมัดอัคคีถูกจับได้ข่าวก็ถูกกระจายไปทั่วโลกแล้ว กองทัพใช้ประโยชน์จากมันถึง120%--"

ซาโบ้ใช้มือเล็บมังกรจับหัวเบอร์เจส

"พอได้แล้ว หมอนั้นรู้สึกยังไงตอนจะจากโลกนี้ไป เรื่องนั้นฉันคิดซ้ำๆทุกคืนไม่เคยขาด ไม่จำเป็นต้องให้แกบอกฉันก็เข้าใจทุกอย่าง"

แม้จะโดนบีบหัวแต่เบอร์เจสยังยิ้มออกมา

"เอาเลย คลั่งสิเจ้าโง่ ผลปีศาจที่แกได้ไปนั่นน่ะ ถ้าเอาไปไม่ได้ชีวิตนักล่าผลปีศาจฉันต้องป่นปี้แน่ ฉันจะไม่ยอมให้ผลเมระเมระหลุดมือไปได้หรอก"

เบอร์เจสถือมีดไว้ด้านหลัง มีดเดียวกับที่เขาจะใช้ฆ่าลูฟี่

"แกคงกำลังเสียใจอยู่ล่ะสินะ ทั้งที่แกมีฐานะและอำนาจมากมายขนาดนั้น แต่แกก็ไม่ได้ไปช่วยพี่ชายของแก แกน่ะไม่ได้อยู่ที่นั่นในวันนั้นใช่ไหมล่ะ ทำไมล่ะ หลับเพลินรึไง"

ซาโบ้กัดฟันกรอด เบอร์เจสแทงมีดใส่แต่ซาโบ้ปัดมันกระเด็น

"เพราะงี้ไงเล่าฉันถึงไม่เสียใจอีกแล้ว หมัดอัคคี!!!"

"ตูมมมมม!!!"เบอร์เจสโดนเปลวเพลิงที่ลุกไหม้พัดไปกระแทกตึกและโดนไฟกลืนหายไป

"ฉันก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่เอสเขาไม่ให้อภัยแกวะ!!!"

"ตรู๊ดๆๆๆ"

"ฮัลโหลซาโบ้คุง ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนน่ะ ฉันเห็นเบอร์เจสไล่ตามลูฟี่คุงไปเมื่อกี้นะ ฉันรีบใช้หอยทากติดต่อหานายทันที แต่ซาโบ้คุงไม่ยอมรับสายฉันเลยนะ"

"อ้อเรอะ ฉันไม่ได้สนใจน่ะ"

"ไม่สนใจ"

"ไม่ต้องห่วงแล้วเรื่องนั้นเรียบร้อยไปแล้ว ว่าแต่โคอาล่าเธอหาลิสต์เจอรึยัง?"

"โธ่เอ๊ย เจอแล้วยะ!!!"

"งั้นก็เรียกเรือมาได้แล้วนะ"

"เรียกแล้วยะ!!"

"ถ้างั้นไปรวมตัวกับแฮ็คที่ใต้ดิน--"

"ฉันก็อยู่กับพวกแฮ็คที่ใต้ดินรอนายอยู่นี่แหละ"

"แกร่ก"หอยทากโดานวางสายไป

"บังอาจมาวางสายฉันได้ยังไงไอ้เจ้าบ้า!!!"โคอาล่าดึงแก้มลูกน้องโชคร้ายคนนึง

"อย่ามาลงที่ผมสิครับคุณโคอาล่า"

___________________

เหล่าทหารเรือกำลังยุ่งอยู่กับการค้นหาสมาชิกดองกี้โฮเต้แฟมิลี่และโดฟลามิงโก้เพื่อจับกุม

"พบดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ ผู้บริหาร8คนรวมทั้งผู้บริหารสูงสุด2คนได้แล้ว ผู้บริหารไดอามานเต้ยืนยันว่าเสียชีวิต ระวังด้วย และไม่เจอตัวชูก้าขอให้หาต่อไป ผู้บริหารเกือบทุกคนเป็นผู้มีพลังพิเศษ ใช้หินไคโรมัดตัวพวกมันไว้"

โดฟลามิงโก้ถูกมัดด้วยโซ่หินไคโร

"รายงานไปที่ศูนย์บัญชาการใหญ่เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย?"

"คือว่าเรื่องนั้นคุณอิชโชบอกว่าอย่าเพิ่งรายงานน่ะครับ"

___________________

ขณะเดียวกัน ได้มีการแพร่ภาพสภาพของเดรสโรซ่าไปยัง3เกาะข้างเคียง พลโทเมนาร์ดเป็นครบอกเล่าเหตุการณ์

_______________________

ขณะเดียวกัน ราชชาริคุปฎิเสธจะกลับมานั่งบัลลังก์แม้ประชาชนจะขอร้อง

ราชาโพรเดนส์ก็ช่วยพูดให้ริคุกลับมานั่งบ้ลลังก์

ฟูจิโทระเองก็เดินเข้ามา

"เรื่องในครั้งนี้หากจะผลักภาระทั้งหมดไปให้ท่านคนเดียวมันก็คงจะเกินไปหน่อย"

"ฟูจิโทระ"

"ภายใต้ระบบที่เรียกว่าเจ็ดเทพโจรสลัด คนที่ทำให้โจรสลัดที่ชั่วช้านั้นได้รับการยอมรับเป็นราชานั้นและเข้ามาปกครองที่นี่ได้ ไม่ใช่ใครอื่นเลย หากแต่เป็นรัฐบาลโลกนั่นเองครับ"

ทุกคนต่างประหลาดใจ บางคนพยักหน้า

"ประชาชนทุกท่านในประเทศนี้และสมาชิกราชวงศ์ทุกท่าน ในนามของรัฐบาล กระผมต้องขอกล่าวคำว่าขออภัยอย่างสุดซึ้งครับ"

ฟูจิโทระและเหล่าทหารเรือต่างคุกเข่าลงกราบขอขมา ทุกคนมองอย่างตกตะลึง

"กราบขออภัยอย่างยิ่งกับความผิดที่เกิดขึ้น"ฟูจิโทระกล่าว

"อะไรกัน"ราชาริคุกล่าว

________________________

หอยทากฉายภาพไปยังเกาะใกล้เคียงทั้งสาม เหล่าสำนักพิมพ์ต่างบันทึกภาพและรวบรวมข้อมูลลงหนังสือพิมพ์

เดรสโรซ่าที่ทรงอำนาจ ชื่อเสียงจอมปลอมกับความเป็นจริง อีกทั้งการถูกโค่นล้มของโดฟลามิงโก้ คนกลางตลาดมืดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกและยังมีการคุกเข่าของฟูจิโทระ นายพลเรือเอกแห่งศูนย์บัญชาการหลักกองทัพเรือ

หนังสือพิมพ์ลงข่าวหน้าหนึ่งทันที

พันธมิตรโจรสลัด หมวกฟาง ลูฟี่ , นามิคาเสะ คิรัวร์ และทราฟาลก้า ลอว์ โค่นปีศาจสวรรค์โดฟลามิงโก้ได้แล้ว!!!

___________________

"เงยหน้าขึ้นเถอะฟูจิโทระ"ราชาริคุกล่าว"ให้ทั้งโลกเห็นแบบนี้มันจะมีเหรอ? หรือว่าที่คุณไม่แตะต้องโดฟลามิงโก้ก็เพราะแบบนี้"

"สิ่งที่โลกต้องรู้ก็คือความจริงครับ ผมเลยเดิมพันด้วยการยกภาระการต่อสู้ทั้งหมดในครั้งนี้ไปให้พวกเขา ระบบเจ็ดเทพโจรสลัดทำให้โจรสลัดเหิมเกลิม แล้วพวกผมยังมีหน้าชี้ดาบใส่พวกนั้นและอ้างความชอบธรรมให้กับตัวเองได้อีกอย่างงั้นเหรอ!?"

"ฟูจิโทระ"ราชาริคุกล่าว

"ชัยชนะของประเทศนี้ล้วนได้มาจากเหล่าโจรสลัด เหล่านักสู้ และประชาชนของประเทศนี้ล้วนๆครับ"

________________

คิวรอสยกมือทำความเคารพเผ่าทอนตะต้า

"ขอบคุณนะพวกเธอทุกคน กองกำลังต่อต้านโดฟลามิงโก้ กองทัพน้อยราชาริคุ"

"ขอรับท่านหัวหน้า!!!"

"ภารกิจทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว นับจากนี้ไปพวกเราจะสลายตัว"

"หัวหน้า!!!"เหล่ากองทัพคนตัวเล็กต่างพากันร้องไห้กับการสลายกำลังและอิสรภาพจากดองกี้โฮเต้

"ฮึๆๆ ไปหาราชาริคุที่วังเถอะ"

"ครับผม"

________________________

"แทงค์ กองทัพเรือจะต้องทำหน้าที่อยู่ ไปบอกพวกโจรสลัดแล้วก็พวกที่ช่วยเราต่อสู้ให้เข้าไปในวัง ให้คนที่ไม่มีที่อยู่เข้าไปในวังด้วยเข้าใจแล้วนะ"

"ด้วยความยินดีเลยครับองค์ราชา"

____________________

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แมรี่จัวร์

อาคาอินุกำลังยืนคุยกับ5ผู้เฒ่าอย่างไม่พอใจ

ผ่านมา2ปี อาคาอินุมีรอยแผลเป็นกว้างด้านขวาของร่างกายขึ้นมาถึงตาซึ่งโดนหนวดขาวเล่นงานในสงครามมารีนฟอร์ด และตอนนี้เขาไว้เคราแล้ว

"ถามหน่อย เรื่องที่โดฟลามิงโก้แกล้งสละตำแหน่งเจ็ดเทพโจรสลัดนั่น เป็นคำสั่งจากเบื้องบนของพวกท่านอีกทีใช่รึไม่?"อาคาอินุถาม

5ผู้เฒ่าไม่พูดอะไร

"ทำไมต้องทำให้ทั้งโลกปั่นป่วนวุ่นวายเพื่อคนอย่างเจ้าโดฟลามิงโก้นั่นด้วยละครับ ถ้าคราวหลังยังมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก จอมพลเรืออย่างผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ห้ามทำแบบนี้อีกเด็ดขาดเลยนะครับ"

"อย่าโอหังไปหน่อยเลยซาคาสึกิ"ชายแก่ผมเดดล็อก

"ชื่อเสียงของแกมันจะสักเท่าไหร่กันเชียว"ชายแก่หนวดโค้งหนากล่าว

"กองทัพเรือของพวกแกเป็นแค่ฉากหน้าของรัฐบาลโลกนะ"ชายแก่หัวล้านกล่าว

"เรื่องนี้ยกให้พวกไซเฟอร์โพลจัดการไปแล้วล่ะ"ชายแก่ผมทองที่น่าจะอายุน้อยสุดใน5ผู้เฒ่า

"ฮึ งั้นเข้าเรื่องเลยแล้วกัน พวกคุณก็ถูกเจ้านั่นข้ามหัวไปเรียบร้อยแล้วสินะ หุ่นเชิดของมังกรฟ้าน่ะ?"อาคาอินุถาม

"หุบปากไปซะบ้างเถอะซาคาสึกิ"ผมเดดล็อกกล่าว

"แล้วเรื่องของคุซันล่ะว่าไง ปล่อยให้คนที่มีพลังแข็งแกร่งระดับนั้นไปเข้าร่วมกับพวกหนวดดำซะได้ ไม่ถือว่าเป็นความอับอายของกองทัพเรือรึไง"

"ไอ้เจ้าโง่นั่นเป็นคนที่ลาออกจากกองทัพเรือไปแล้ว มันจะไปทำบ้าอะไรที่ไหนก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราทั้งนั้นนั่นแหละ"

"5ผู้เฒ่า จอมพลซาคาสึกิ!!!!"

พลโทคนนึงวิ่งเข้ามาในห้อง

"ผมมีเรื่องรายงานครับ เจ็ดเทพโจรสลัดดองกี้โฮเต้โดฟลามิงโก้กับแฟมิลี่ของมัน พ่ายแพ้ให้พันธมิตรโจรสลัดหมวกฟาง-คิรัวร์-ลอว์ ขณะที่เดรสโรซ่า กลายเป็นเศษซากไม่เหลือชิ้นดีไปแล้วครับ"

"ว่าไงนะ!!"ซาคาสึกิตะโกน

"อีกแล้ว"ชายแก่หนวดยาวกล่าว

"เจ้าเด็กบ้านั่น"ชายแก่หัวล้านกล่าว

"แล้วยังมีเรื่องใหญ่อีกเรื่องหนึ่งด้วยครับ"

________________

ทุกๆแห่งในนิวเวิร์ล ภาพและข่าวสารจาก3เกาะที่อยู่ใกล้เดรสโรซ่าถูกแพร่จากเกาะหนึ่งไปยังอีกเกาะหนึ่ง ความจริงที่เลวร้ายแพร่กระจายไปทั่วโลกราวกับไฟลามทุ่ง

"โจ๊กเกอร์ถูกเล่นงานแล้ว!!!"

"ฝ่าบาท อาวุธที่สะสมเอาไว้มีไม่เพียงพอแล้วครับ"

"อา ประกาศยอมแพ้สงครามซะ"

ประชาชนที่เหนื่อยล้าต่างดีใจที่สงครามจบ

_________________

ในขณะที่ลูกค้าหลายคนโกรธที่สัญญาซื้อขายอาวุธและผลปีศาจหายไป

"เงินก็จ่ายไปหมดแล้ว ข้อตกลงก็เรียบร้อยแล้วด้วย ไอ้เจ้าบ้าโจ๊กเกอร์เอ๊ย!!!"กัปตันตะโกน"ที่เดรสโรซ่าน่าจะยังมีอาวุธอยู่นะ"

"หยุดเลยนะ ที่นั่นมีพลเรือเอกอยู่นะเฟ้ย"

"แล้วการแลกเปลี่ยนผลปีศาจของฉันล่ะ"

"แล้วการค้าสไมล์ล่ะจะทำยังไง!!!"

"ถ้าไอ้เจ้า3ตัวนี่ไม่โผล่มาละก็"

คนแทงรูปลูฟี่ ลอว์และคิรัวร์ด้วยความแค้น

_________________

เรือกองทัพลำหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปเดรสโรซ่า

"อะไรกันโอสึรุจัง ไม่เห็นต้องลำบากมาเองเลยนี่นา"

"ฉันต่างหากล่ะที่ต้องพูดแบบนั้น นายตรวจ"

"ก็มันเป็นกลุ่มโจรสลัดที่เธอไล่ตามมาตลอดนี่นะ"

"ก็ตามคำสั่งของคุณนั่นแหละ"

"กินโอคากิหน่อยมั้ย กรุ๊บๆๆ"

"ไม่เอาหรอก พูดอย่างกับการ์ปเลย!!!!"

__________________

ข่าวใหญ่ที่เดรสโรซ่าแพร่กระจายไปถึงเหล่ายุคสมัยที่เลวร้ายที่กระจายอยู่ทั่วโลก ยุคสมัยที่เลวร้ายคือรุกกี้หน้าใหม่12คนที่ปรากฎตัวที่หมู่เกาะชาบอนดี้เมื่อ2ปีก่อน เหล่าเด็กมีปัญหาที่แบกรับโชคชะตาของความโกลาหลในช่วงรอยต่อของยุคสมัย ทั่วโลกต่างเรียกพวกเขาว่ายุคสมัยที่เลวร้าย

เมืองแห่งหนึ่ง

บอนนี่ที่หน้าตาเกมือนเดิม แต่สวมผ้าคลุมปิดบังการไล่ล่า เธอเปลี่ยนร่างเป็นยายแก่เข้าไปขโมยพิสซ่าต่อหน้าผู้ขาย

"หยุดนะยายแก่!!!"ผู้ขายไล่ตามไปแต่บอนนี่หายไปแล้ว

"บ้าจริงไปไหนแล้วเนี่ย"

คนขายไปให้เด็กผู้หญิงผมสีชมพูกินพิสซ่าอ่านหนังสือพิมพ์

"เด็กหรอกเหรอ? ยายแก่บ้าออกมานะ!!!"คนขายวิ่งไปทางอื่น

"โค่นโดฟลามิงโก้ได้เรอะ ไม่เลวเลยนี่นา ดีใจที่ได้ร่วมยุคนะ ฮิๆๆ"จอมตะกละจูเวลรี่ บอนนี่ยิ้มออกมา

__________________

ท้องฟ้าแห่งหนึ่ง

นักบวชปีศาจอูรูจที่มีผ้าพันแผลเต็มกำลังนอนแผ่บนเมฆ

"ท่านนักบวชอูรูจๆ มีคนกำลังมาครับ!!!"ลูกเรือเขาวิ่งมาหา

"เฮ้ย พูดอะไรบ้าๆ ที่นี่เป็นเกาะแห่งท้องฟ้านะ แถมยังเป็นก้อนเมฆที่ถูกทิ้งร้างแล้วด้วย ใครมันจะไปโผล่มา--"

"ตึงๆๆ"

เสียงเท้าหนักๆทำให้อูรูจต้องลุกขึ้นหันไปมอง เขาเห็นเงาร่างขนาดใหญ่โตเท่าคนยักษ์ หน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มตลอดหายไป

"นั่นมัน...!!"

_________________

ทะเลแห่งหนึ่ง

"เฮ้ๆ ไม่เบาเลยนะเนี่ยพันธมิตรโจรสลัด"คาโปเน่ แก๊ง เบจกล่าว"เพื่อนๆของเราต้องช่วยกันออกแรงอีกหน่อยแล้วมั้ง ต้องช่วยกันเอาตัวซีซ่าร์กลับมาให้ได้นะพวกเรา"

"ครับ ฟาเธอร์!!!"

____________________

ฐานที่ตั้งกลุ่มโจรสลัดคิด

กัปตันโจรสลัดทั้งสาม คิด ฮอว์กินส์ อาพูและหน่วยต่อสู้ของกลุ่มโจรสลัดคิดกำลังทานอาหารเช้าร่วมกันดูข่าวหนังสือพิมพ์

"เผลอแปปเดียวก็ถูกพวกมันแซงหน้าไปซะแล้ว"ฮอว์กินส์กล่าว

"เป็นชัยชนะที่งดงามซะด้วย เจ้าโดฟลามิงโก้มันมีไคโดคอยหนุนอยู่ข้างหลัง"คิดกล่าว

"แบบนี้มันก็เต้นพระเจ้าเข้าเลยน่ะสิ"อาพูกล่าว

"ถ้าเป็นแผนการละก็ แปลว่าเป้าหมายของพวกมันจะต้องเป็น..."

"4จักพรรดิแน่นอน"ฮอว์กินส์กล่าว

"ไคโดร้อยอสูรงั้นเรอะ"อาพูกล่าว

"ดีแล้วล่ะที่เป้าหมายไม่ซ้ำกัน จะได้ไม่ต้องไปชนกันให้เปลืองแรงเปล่าๆ"คิลเลอร์กล่าว

ข้างนอกกลุ่มโจรสลัดทั้งสามกำลังจัดปาร์ตี้กัน

"เพราะเป้าหมายของพวกเราก็คือผมแดง แชงคูสแห่ง4จักรพรรดินั่น"

__________________

เกาะฤดูหนาวแห่งหนึ่ง

Xเดรคกำลังอ่านหนังสือพิมพ์

"พ่อนายโดนมันฆ่าตายเหรอ? เจ้าโดฟลามิงโก้น่ะนะ"

"เรื่องมันนานมาแล้วฉันไม่เก็บมาใส่ใจหรอก"เดรคกล่าว

"อะไรกันเนี่ย ใจดำชะมัดเลยนะ"

"งั้นแกก็มาช่วยกันหน่อยสิ ถ้าไม่รีบแจ้งละก็มีหวังโดนเขาฉีกเป็นชิ้นๆแน่เลย"

กลุ่มของเดรคเดินไปยังตึกสูงที่มีหิมะปกคลุม

"ท่านไตโดครับอยู่ที่ไหนครับ เจ้าบ้าโจ๊กเกอร์น่ะมันเสียท่าไปแล้วครับ พวกเราไม่ได้รับสไมล์อีกแล้ว"

_____________________

เดรสโรซ่า

"อย่ามาทำไขสือนะอิชโช!!!!!"

เหล่าทหารเรือตกใจกับเสียงตะโกนจากจอมพลเรือซาคาสึกิ ขณะที่อิชโชยังนิ่ง

"นายก็รู้ว่าการที่พลเรือเอกแห่งกองทัพเรือยอมรับความผิดพลาดน่ะมันส่งผลถึงอะไรบ้าง ทำไมไม่รายงานเรื่องนี้ให้ศูนย์ใหญ่ฯรับรู้ก่อนล่ะ?"

"ถ้ารายงานไปก็จะถูกทางนั้นแก้ไขเนื้อข่าวให้บิดเบี้ยวไปอีกอย่างงั้นใช่มั้ย?"

ย้อนอดีต

อิชโชคุยกับสโม๊คเกอร์

"ฉันก็คิดว่าควรจะยกเลิกเจ็ดเทพโจรสลัดไปได้แล้ว"สโม๊คเกอร์กล่าว ฟูจิโทระนั่งกินราเมงอยู่ด้านหลัง

"เมื่อ2ปีก่อนฉันก็อยู่ในเหตุการณ์ที่คล็อกโคไดล์มันเผยธาตุแท้ของมันออกมา พวกเรากองทัพเรือทำอะไรมันไม่ได้เลย ถ้าไม่ได้หมวกฟางกับพวกละก็ อลาบาสต้าคงกลายเป็นประเทศโจรสลัดแบบเดียวกับเดรสโรซ่าตอนนี้ไปแล้วล่ะ แต่ว่ารัฐบาลกลับประกาศว่านั่นเป็นผลงานของพวกเรากองทัพเรือ ถ้าตอนนั้นฉันมีตำแหน่งสูงกว่านี้แล้วละก็..."

สโม๊คเกอร์ทุบราวกั้นพัง

_______________________

สโม๊คเกอร์ที่นั่งอยู่บนเตียงป่วยจากที่โดนโดฟลามิงโก้เล่นงานอ่านหนังสือพิมพ์

"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะกล้าทำมันจริงๆฟูจิโทระ"

"นึกถึงเรื่องน่าเจ็บใจที่อลาบาสต้าเมื่อ2ปีก่อนเลยนะครับ เหมือนกับว่าได้แก้แค้นให้เราเลย"

"ถ้าได้ไปอยู่ในจุดเดียวฉันเองก็คงจะทำแบบนี้ไม่ได้หรอก รู้สึกใจโหวงเลยแฮะ"สโม๊คเกอร์กล่าว

"อ๊ะ ฉันมีมอฟฟินคะ จะรับกาแฟหน่อยมั้ยคะ?"ทาชิงิถาม

"ฉันเจ็บใจไม่ใช่หิวเฟ้ยยัยโง่!!"

"พี่สาวคะพวกเราหิวแล้ว"เด็กๆเปิดประตูเข้ามา

"มีมัฟฟินนะ จะรับกาแฟมั้ย?"ทาชิงิถาม

"เด็กดื่มกาแฟไม่ใช่เหรอคะ?"

"ยังไม่ถึงเดก้าพังค์อีกเหรอ?"

"เวก้าพังค์จ๊ะ ยังอีกหลายวันนะกว่าจะถึงศูนย์วิจัยของเวก้าพังค์น่ะ"

"ดีจังนะ ผู้การใจดีกับเด็กจัง"

"อยากเด็กจริงๆเล้ย"

"พวกนายน่ะ ยังมีงานต้องทำกันอยู่ไม่ใช่เหรอ?"ดีโน่เดินมาถามขึ้น

"คร้าบบบ!!!"

_________________

กลับมาที่เดรสโรซ่า

"วิธีการปกปิดน่ะมันมีอยู่ตั้งหลายวิธี"

"ขอโทษนะครับ แต่ผมไม่อยากเป็นวีรบุรุษจอมปลอมครับ คนที่ว่าจ้างโจรสลัดมาทำงานให้โดยอ้าสมดุลของโลกก็คือรัฐบาลของพวกเรา รัฐบาลโลกไม่ใช่เรอะครับ"

"แล้วชื่อเสียงกับศรัทธาของกองทัพล่ะเอาไปไว้ที่ไหน?"

"คะ...คุณอิชโชครับ อีกฝ่ายน่ะเป็น..."

"การกระทำของแกนั่นแหละที่ทำให้ความชอบธรรมของเราต้องแปดเปื้อนไป!!!"

"ถ้ากลัวว่าหน้าคุณมันจะแปดเปื้อนก็เก็บมันซุกไว้โดยไม่ต้องเอาออกมาสิครับ ถ้าการยอมรับความผิดพลาดทำให้คนสิ้นศรัทธาได้ละก็ ก็แปลว่ามันไม่มีมาตั้งแต่ต้นแล้วละครับ"อิชโชตะโกน

"เหวอ!!!!"ทหารเรือต่างถอยหนีไป

"แกต้องเป็นคนเคลียร์เรื่องนี้ทั้งหมดนะฟูจิโทระ หมวกฟาง นามิคาเสะ แล้วก็ลอว์ ถ้าแกไม่ได้หัวของ3คนนี้มาล่ะก็ ประตูของกองทัพเรือจะไม่เปิดต้อนรับแกอีกต่อไป"

"ครับ นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องการอยู่แล้วครับ"อิชโชกล่าว

___________________

ช่วงกลางคืนในเดรสโรซ่า กลุ่มหมวกฟาง ลอว์ คินเอมอน คันจูโร่และลอว์พักอยู่ในบ้านของคิวรอส โมเน่กับชูก้าก็อยู่ด้วย ซาโบ้มาเพื่อพบหน้าลูฟี่ก่อนจากไปและเตือนเรื่องCP0มายังเดรสโรซ่า

ตอนนี้คิรัวร์นั่งบนตักโมเน่ที่คลุมเขาด้วยปีกเธอ

"นายเป็นต้นเหตุให้พี่สาวฉันทรยศสินะ"ชูก้านั่งมองคิรัวร์อย่างไม่พอใจขณะกินลูกองุ่น

"เธอควรขอบคุณที่ไม่โดนจับเพราะเป็นน้องสาวโมเน่"คิรัวร์กล่าว

คิรัวร์เองก็พูดถึงโคเอ็น น้องชายเวอร์โก้ที่เป็นหนึ่งใน4ภัยพิบัติของกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร โมเน่และชูก้าตกตะลึง

ซาโบ้เล่าอดีตของเขาให้โซโล คิรัวร์ เซียร์ วีวี่ โรบินและแฟรงกี้ เพราะพวกเขาเป็นกลุ่มเดียวที่ยังตื่นอยู่

12ปีก่อน เรือเขาถูกยิงโดยชาวมังกรฟ้าแต่ดราก้อนได้ช่วยเอาร่างไร้สติเขาขึ้นจากน้ำ แต่เขาก็สูญเสียความทรงจำไป จำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อตัวเอง แต่ความรู้สึกเดียวที่เหลือคือไม่อยากกลับไปหาครอบครัวตัวเอง จากนั้นเขาก็ได้เข้าร่วมกองทัพปฎิวัติ

10ปีต่อมาซาโบ้ได้ข่าวการตายของเอสและหนวดขาว เรื่องนี้ทำให้ความทรงจำเขาฟื้นกลับมาและเต็มไปด้วยความเศร้า เขาหลับไปนานถึง3วัน หลังจากนั้นเขาก็ตามหาผลเมระเมระ

2ปีต่อมาซาโบ้มาถึงคอริด้าโคลอสเซียมเปิดเผยตัวต่อลูฟี่

ซาโบ้อำลากลุ่มหมวกฟางและพันธมิตร และฝากมอบบีเบิ้ลการ์ดให้ลูฟี่ เขาติดต่อนักปฎิวัติกลุ่มอื่นและมุ่งหน้าไปท่าเรือ

"ถ้างั้นคิรัวร์คุง เรามาคุยเรื่องรีเบ็คก้ากับวิโอล่ากันเถอะ"โรบินพูดขึ้น

"เรื่องอะไร"คิรัวร์ถามขณะดื่มไวน์พิงกำแพง ทางด้านโซโลไปนั่งโต๊ะดื่มเหล้ากับคิวรอส

"พวกเขาชอบเธอ"

"อะไรนะ?"เขาชะงัก

"พวกเขา-ชอบ-เธอ"โรบินพูดเสียงดังชัดๆ

"เอาล่ะ เราไม่ต้องทำอะไรเรื่องนี้ อีกทั้งฉันเป็นโจรสลัดและโดนหมายหัวจากรัฐบาล พวกเขาเป็นเชื้อพระวงศ์"

"ฉันก็เชื้อพระวงศ์"วีวี่กล่าว

"อันนั้นไม่นับเพราะเธอโดนตั้งค่าหัวเลยร่วมกลุ่มเรา"คิรัวร์หาข้ออ้าง

"แต่มันเหมือนนิยายรักโรแมนติค"เซียร์ก็เถียงข้างๆคูๆเหมือนกัน

"เธออ่านนิยายรักมากไปแล้ว นี่เป็นชีวิตจริงไม่ใช่เนื้อเรื่องที่ใครบางคนแต่งขึ้น"

"อย่างน้อยเธอควรให้โอกาสพวกเธอ เธอให้โอกาสแฮนค็อกแล้วดูผลลัพย์สิ"

"โรบิน ช่วยห้ามที...อุ๊บ!!"

โรบินจูบปากคิรัวร์จับแก้มจ้องหน้าคนรัก

"ยังไงก็ตามเธอก็ควรลองดูหน่อย คิดเรื่องแฮนค็อกสิ ผลก็ออกมาดีนี่"

"ได้ ฉันจะคุยกับพวกเธอ แต่บอกไว้ก่อนพวกเธอคิดผิด!!!"

_____________________

เกาะโซล

"ฝนตกอีกแล้ว"

ตอนนั้นเองก็มีฝนตกจำนวนมากไหลมาจากที่ไหนสักแห่งใส่กลุ่มของนามิ

"อย่าห่วงเลยครับ ผมจะปกป้องพวกคุณ...."

แต่เมื่อโดนน้ำ

"อ๊าก!!!!"บรู๊คกับโมโมโนะสุเกะกรีดร้องเมื่อโดนน้ำพัดไป"ช่วยด้วย!!!!"

"ไอ้พวกผู้ใช้ผลปีศาจไม่ได้ความ!!!!"นามิตะโกนรีบว่ายตามไป

เวลาต่อมาเธอช่วยทั้งสองดึงมายืนบนต้นไม้ได้

"พวกนายตั้งสติกันหน่อยสิ"

"ขอบคุณอีกครั้งครับ"

"นายก็ด้วยนะโมโมะ"นามิกล่าว

"เป็นพระคุณอย่างยิ่งขอรับ"

"ผู้ต้องสงสัยทุกคนจะต้องตายซะ!!!"

ชายหัวขาวโดดมาฟันใส่

"ชีปฮอร์น"

"โซล บัลลาร์ด"

"ยอดเลยโฮเนะคิจิ"

"พลังนี่มันอะไรครับเนี่ย"

"บรู๊ค ตั้งการ์ดไว้แบบนั้นแหละ"เสียงจากด้านหลังดังขึ้น

"ดิอาเวิล มูดอนช็อต!!!"ซันจิเตะชายหัวขาวตกลงน้ำ

"ท่านชีพเฮด พวกมันเป็นใครกันเนี่ย?"

"พวกแกนั่นแหละเป็นใคร....กันฮับ?"ซันจิเปลี่ยนสีหน้าเมื่อเห็นเป็นผู้หญิง

"อะไรกันน่ะ น่าขยะแขยงจริงๆ"

"ท่านจินามิครับ"ชายสวมชุดแบบไวกิ้งขี่จระเข้แบบเดียวกันมาหาเธอ

"พวกนายน่ะถอยกลับไปก่อน ท่านชีพเฮดโดนเล่นงานไปแล้วล่ะ"

"เอ๋!? แต่ว่าซามูไรยัง--"

"เราไล่ตามพวกมันมาขนาดนี้แล้วมันยังไม่โผล่มาเลย กลับไปรายงานว่าซามูไรไม่อยู่ในนี้"จอนามิกล่าว

"ครับ"

กลุ่มคนที่ไลล่านามิต่างจากไป

_____________________

ฐานที่มั่นกลุ่มโจรสลัดคิด

มีบางอย่างพุ่งตกลงมาทำให้ทั้งเกาะสั่นสะเทือน

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"

ลูกเรือกลุ่มโจรสลัดทั้งสามต่างจับอาวุธเตรียมสู้ มองดูหลุมยักษ์รูปร่างเหมือนคน

"กัปตัน มีบางอย่างตกมาจากฟ้าทำให้เกิดหลุมยักษ์"

"รูปร่างนั่น คนเรอะ"คิดถาม"ตกมาจากที่ไหน?"

"แล้วใครกันล่ะตกลงมา?"อาพูถาม

ผู้แข็งแกร่งอยู่ ผู้อ่อนแอต้องตาย นั่นคือกฎหนึ่งเดียวของโลกนี้

"จริงด้วยสิ"ฮอวกินส์กล่าว"ท้องฟ้าแถวๆนี้มีตำนานเกาะแห่งท้องฟ้าที่ว่ากันว่า อาจจะมีสัตว์ประหลาดอาศัยอยู่ไม่ใช่เหรอ?"

"แกจะบอกว่ามันถูกโยนลงมาจากเกาะแห่งท้องฟ้าเหรอ?"อาพูถาม

"กัปตันคิดครับ แรงกระแทกเมื่อกี้ทำเรือเราอัปปางไปแล้วละครับ"

"ว่าไงนะ!!!"คิดตะโกน"มันจะมากไปแล้วนะ ฝีมือใครกันวะเนี่ย?"

ผู้แข็งแกร่งย่อมอยู่รอด ผู้อ่อนแอย่อมต้องตาย โลกใบนี้มันก็มีแค่นี้แหละ

ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีบนเกาะท้องฟ้า บอลลูนเทอมินอล เกาะท้องฟ้าที่โดนทิ้งร้างไปแล้ว

กลุ่มโจรสลัดของอูรูจมองชายร่างยักษ์คนนึงที่เดินไปใกล้ขอบเกาะท้องฟ้า

"กำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"อูรูจถาม

"อย่าไปยุ่งกับเขาเลยครับท่านนักบวช"

"เจ้านั่นมันบ้าไปแล้วครับ"

"ที่นี่อยู่สูงจากพื้นดินตั้งหมื่นเมตรเชียวนะ"อูรูจเตือน"ถ้าเอาจริงฉันก็ไม่ห้ามหรอก"

ชายผู้นี้แสวางหาสถานที่ตาย หากจะกล่าวถึงเรื่องราวของเขาแล้ว ในฐานะโจรสลัด เขาพ่ายแพ้มาแล้วทั้งหมด7ครั้ง ถูกกองทัพเรือและศัตรูจับตัวไป18ครั้ง ถูกทรมาณซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใช้ชีวิตในฐานะของคนบาป และตอนนี้เขากำลังฆ่าตัวตาย ด้วยวิธีพิสดารด้วยการดิ่งลงมาจากเกาะท้องฟ้า

ร่างยักษ์นั่นโดดลงจากเกาะท้องฟ้า

จบการย้อนหลัง

กลุ่มโจรสลัดคิด ฮอว์กินส์และออนแอร์มองหลุมยักษ์ขนาดใหญ่ร่างคน

ขอกล่าวอีกครั้งว่า เขาเป็นคนเดียวที่ท้าทายกองทัพเรือและ4จักรพรรดิจนถูกจับตัวได้18ครั้ง ถูกตัดสินโทษประหาร40ครั้ง บางครั้งที่เขาถูกตัดสินให้แขวนคอ โซ่ก็ขาด บางครั้งที่เขาถูกประหารด้วยกิโยหินใบมีดก็แตก แม้จะถูกแทงด้วยหอกพวกมันก็ล้วนแตกหัก ผลลัพย์ที่ได้ เขาจมเรือที่เป็นเรือนจำขนาดใหญ่ไปทั้งหมด9ลำ พูดง่ายๆคือไม่มีใครสามารถฆ่าเขาได้ และนั่นก็รวมทั้งตัวของเขาเองด้วย

มือขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากหลุม ร่างยักษ์โผล่ขึ้นมา

"คราวนี้อะไรอีกล่ะ?"คิดถาม

"นี่มันปีศาจอะไรกันเนี่ย?"คิลเลอร์ถาม

"บัดซบ ปวดหัวชะมัดเลย ยังไงก็ไม่ตายเหรอเนี่ย รอดมาได้อีกแล้ว แกทำได้แสบมากไอ้ตาแก่หนวดขาว

เขาเป็นคนที่มีกล้ามเนื้อหนาแน่นมาก สูงอย่างน้อย4เท่าเกินมนุษย์ทั่วไป มีผมดำยาว หนวดดำยาวและเคราดำ สวมกางเกงสีม่วงคล้ายกับพวกกังฟู มีเขาสองเขาแหลมบนหัว หน้าท้องมีรอยแผลรูปXเหมือนลูฟี่ แขนซ้ายมีรอยสักเกล็ดสีส้มคล้ายมังกร

ชื่อของชายผู้แสวงหาสถานที่ตายนี่ก็คือไคโด ร้อยอสูร

"ไคโด"คิดกล่าว

"ไม่จริงน่า"อาพูกล่าว

ฮอวกินส์ยังเงียบแต่เขาเหงื่อไหลเต็มบอกถึงความกลัว

ผู้คนมักจะพูดกันปากต่อปาก ถ้าสู้กันตัวต่อตัวต้องไคโดแน่นอน เมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลก ไม่ว่าจะในน้ำ บนบกหรือว่าอากาศ เขาคือโจรสลัดที่ถูกขนานนามว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด

"ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ"ไคโดยกแขนขึ้นและคำราม"เร็วๆเข้าโจ๊กเกอร์ รีบเตรียมการสำหรับศึกสุดท้ายให้เสร็จซะที!!!!"

เสียงตะโกนของเขาทำให้ทั้งเกาะสั่นสะเทือน

"ถึงไอ้โลกน่าเบื่อนี่จะพังทลายลงก็ช่างมัน มหาสงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก ควรจะเริ่มได้แล้ว!!!"

_______________________

เดรสโรซ่า

ตอนนี้คิรัวร์สวมเสื้อดำหรูแบบขุนนางเดินผ่านหน้าประตูวังเข้ามา

"ทำไมพวกโรบินต้องให้ฉันพบพวกเธอที่นี่ด้วย"

เขาเดินมาหน้าห้องนัดพบแล้วโดนผลักเข้ามาพร้อมประตูปิดและกั้นด้วยโต๊ะเครื่องแป้ง

"นี่มัน..."

หน้าคิรัวร์แดงขึ้นมา ภายในห้องนอนหนูบนเตียงใหญ่ ไม่ใช่แค่เซียร์ โมเน่ วีวี่และโรบินที่นอนเปลื่อยบนเตียง แต่รวมถีงรีเบ็คก้ากับวิโอล่าด้วย

ก่อนที่เขาจะพูดอะไรเซียร์เข้ามาดึงแขนคิรัวร์ขึ้นไปบนเตียง