NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #257 : สงครามชิงอำนาจ เหล่าสัตว์ประหลาดแห่งนิวเวิร์ลที่บ้าคลั่ง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 880
      26
      1 ส.ค. 62

    วันต่อมา ยอนตามาเรียยังมีงานฉลองอยู่ วีวี่กับเซียร์นั่งอยู่ข้างคิรัวร์ที่นั่งบนตักของฮาร์ปี้สาว โมเน่

    โซโลชนจอกกับบาโธโลมีโอที่ร้องไห้ปลาบปลื่ม

    ลอว์อยู่หลังเรือเฝ้ามองเดรสโรซ่าที่ลับสายตาไปแล้ว โรบินเดินเข้ามา

    "มาไกลจนมองไม่เห็นแล้วละนะเดรสโรซ่า ตอนนี้เราโค่นโดฟลามิงโก้ได้แล้ว เท่ากับเป้าหมายของเธอบรรลุแล้วสินะ จะทำยังไงต่อไปเหรอ?"

    "อย่ามายุ่งกับฉันเลย"ลอว์เดินจากไป

    โรบินยิ้มแล้วเดินกลับไปนั่งข้างคิรัวร์ที่ตอนนี้บาโธโลมีโอมาขอชนแก้วบ้าง

    ________________________

    เดรสโรซ่าที่พระราชวัง

    "หาบัญชีซื้อขายลับๆไม่เจอเลย แต่ว่ามีร่องรอยชัดเจนว่ามันถูกขโมยไป"

    มีคนลอบเข้าไปในวัง เขาเป็นชายที่มีจมูกยาวทรงสี่เหลี่ยม

    ด้านนอกวังในตรอก

    "คิดอยู่แล้วล่ะ อาวุธกับยุทโธปกรณ์ที่เหลืออยู่ที่ท่าเรือใต้ดินก็ถูกขโมยไปหมดหลังจากเกิดเหตุทั้งที่มีไม่น้อยเลย ต้องเป็นฝีมือขององค์กรแน่ ทหารเรือก็หัวเสียอยู่เหมือนกัน"

    "คณะปฎิวัติเหรอ?"

    "เออ มีแต่พวกมันเท่านั้นแหละ กลับมาได้แล้ว"

    "แกร่ก"หอยทากปิดตาไป

    "เจ้าพวกนี้น่ารำคาญจริง"

    "ผมเห็นด้วยทุกอย่างเลยครับเจ้านาย"

    "เหมือนกับแกนั่นแหละสแปนดั้ม"

    "แหม่ ก็พูดเกินไปนะครับ ฮ่าๆๆๆ"

    ชายคนหนึ่งก็คือสแปนดั้มที่เคยโดนโรบินตบหน้าบวมและโดนหักกระดูกเป็นส่องท่อน แต่เขาก็ยังกลับมาเดินได้อีกครั้ง ตอนนี้เขาสวมหมวก ชุดสูท และหน้ากากเหล็กสีขาว

    อีกคนมีนกพิราบเกาะไหล่ รูได้เลยว่าต้องเป็นลุจจิ เขาเองก็สวมชุดสูทสีขาวเหมือนกัน

    พวกเขาเป็นCPอีจิส0

    ที่ต่างไปก็คือตอนนี้ฐานะพวกเขาสลับกันแล้ว

    ลุจจิลุกขึ้นมองไปบนฟ้า

    "แกจะไปที่ไหนต่อเรอะหมวกฟาง?"ลุจจิถามขึ้น

    _____________________

    ที่นี่คือดินแดนแห่งโศกนาฎกรรม ที่ที่เส้นด้ายแห่งความมืดมิดถูกขึงเอาไว้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อรับมือกับโศกนาฎกรรม พวกเขาต้องกลั้นน้ำตาปรับแต่งเส้นเสียง ควบคุมจังหวะตรบมือที่ดังก้อง เวทีไร้ชื่อที่ไร้เสียงชื่นชมและทุกข์ทมมาเนิ่นนานได้ปิดฉากลงแล้ว คำพูดที่เป็นจริงถูกส่งไปถึง ราชาคืนสู่บัลลังก์ สันติสุขเบื้องหน้าสงบสุขเรียบร้อย

    "ข้าพเจ้ามีเรื่องอยากจะแจ้งให้ทุกท่านทราบ"ราชาริคุประกาศ

    หัวหน้าเผ่ากันโจและเจ้าหญิงมันเชอร์รี่ปรากฎตัว

    "ก็อย่างที่องค์ราชาได้เกริ่นนำไปเมื่อกี้น่ะนะ ฉันคือหัวหน้าทอนทัตต้าชื่อกันโจ และที่อยู่ข้างๆฉันนี่ก็คือลูกสาวฉันเอง"

    "ฉันชื่อมันเชอร์รี่คะ"

    "ว้าว"

    "น่ารักจังเลย"

    ไม่ไกลนักลีโอกำลังคุยกับช่างก่อสร้าง

    "จะให้ฉันทำนี่จริงเรอะเลโอคุง?"

    "ใช่แล้วครับ ขอความกรุณาด้วยนะครับ"

    ______________________

    หลังการฉลองราชาคืนบัลลังก์ ราชาริคุอ่านจดหมายที่ส่งมาถึง

    "ปีนี้มีงานประชุมโลกรีเวอร์รี่งั้นเหรอ อีกไม่นานแล้วนี่นา"

    "ตอนนี้ทุกประเทศต่างก็กำลังเตรียมตัวกันแล้วละครับ"แทงค์กล่าว

    "ท่านพ่อคะ รีเบ็คก้าบอกว่าบ่ายวันนี้จะเข้ามาทำอาหารให้พวกเราทานกันคะ"วิโอล่ากล่าว

    "โอ้ งั้นเรอะ แล้วคิวรอสล่ะ?"

    "มาด้วยกันแน่นอนคะ"

    "ดีแล้วๆ นานๆทีจะได้พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นครอบครัวนะ"

    ที่ตลาดรีเบ็คก้ากับมันเชอรี่มาซื้อของที่ร้าน

    "ขอแฮมหน่อยคะ"

    "ตายจริง รีเบ็คก้ากันมันเชอร์รี่ไม่ใช่เรอะ"

    ในอีกแห่งหนึ่งของเมือง ผู้คนกำลังมองรูปปั้นใหญ่ที่ถูกสร้างเป็นพิเศษ4รูป หนึ่งคือคิวรอส อีกหนึ่งคือ"ไค" อีกหนึ่ง"ลูซี่" และสุดท้าย"ก็อด อุซป"...ในสภาพร้องตกใจ

    "เฮ้ๆ บ้านที่จะอยู่น่ะยังไม่ได้สร้างกันเลยนะ"

    "ไม่ได้ครับ เรื่องนี้เป็นงานด่วนที่สุดครับ"ลีโอกล่าว

    "จริงด้วยนะงานแกะสลักหินต้องมาก่อน"

    "ใช่แล้วครับ"ลีโอกล่าว

    "ฮ่าๆๆๆ"

    ถ้ามีนักเดินทางมาถึงประเทศนี้ พวกเขาจะต้องประหลาดใจกับเรื่องหนึ่งอย่างแน่นอน นั่นก็คือตามถนนหนทางในเมืองจะพบเห็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ปะปนไปกับพวกมนุษย์ นั่นคือเหล่าคนแคระตัวเล็กๆที่แสนจะน่ารัก ที่นี่คือดินแดนแห่งภูติที่เต็มไปด้วยความรักและความรู้สึก เดรสโรซ่านั่นเอง

    ______________________

    ท่ามกลางพายุ กองเรือของกองทัพกำลังนำตัวนักโทษไปส่งอิมเพลดาวน์

    "พอจบภารกิจส่งตัวนักโทษแล้วผมจะออกเดินทางไปเรื่อยๆครับ"ฟูจิโทระกล่าวขณะกำลังกินโซบะ

    "เดินทางไปเรื่อยๆเหรอ?"

    "ผมไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าไปในฐานอีกต่อไป  ถ้าเอาหัวของหมวกฟาง เนตรแดงและลอว์มาไม่ได้น่ะครับ"

    "เจ้าคนหัวดื้อเอ๊ย แค่เข้าไปขอโทษให้ซาคาสึกิมันได้หน้าหน่อยก็หมดเรื่องแล้ว"

    "ไม่ได้ครับ เพราะผมก็มีหน้าที่ต้องรักษาไว้เหมือนกันครับ"

    "แกเนี่ยนะ"เซ็นโงคุพูดพลางดื่มซุบโซบะ

    ใต้ดินลงไปที่คุมขังได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น

    "หึๆๆ ฟูจิโทระ เจ้านั่นน่ะมันโง่นะคุณโอสึรุ"

    โอสึรุนั่งอยู่หน้าห้องขังใหญ่ที่โดฟลามิงโก้โดนจับนอนตรึงไว้ด้วยโซ่หินไคโรเซกิ

    "นั่นน่ะมันเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วแท้ๆ ถ้ามันยอมร่วมมือกับฉันล่ะก็ป่านนี้เจ้าเด็กพวกนั้นก็จบสิ้นไปแล้ว ไม่ต้องกลายเป็นแบบนี้หรอก เพราะฉันเป็นคนควบคุมพวกนั้นเอาไว้ ควบคุมพวกสัตว์ประหลาดของโลกนี้เอาไว้ยังไงล่ะ พวกคุณน่ะไม่สมควรจะมาทำลายฉันแบบนี้ สักวันนึงพวกคุณจะต้องเสียใจแน่นอน"

    "หยุดพูดเรื่องน่าสมเพชนั่นสักทีเถอะน่า"โอสึรุกล่าว"ถ้าหากว่าตอนนั้นงั้นเหรอ? โลกที่เพ้อเจ้อแบบนั้นน่ะมันไม่มีหรอกนะ มีแต่ผลลัพย์เท่านั้นแหละที่เป็นความจริง แกน่ะแพ้แล้วล่ะ"

    "หึๆๆๆ ให้ตายสิผมนี่เทียบพวกคุณไม่ได้เลยจริงๆ ฮ่าๆๆๆ"โดฟลามิงโก้หัวเราะ

    "จับโจรมันก็ต้องใช้โจรสิ ว่าแต่โลกของโจรสลัดจะเป็นยังไงต่อไปเหรอ?"โอสึรุถาม

    "คงต้องถามคุณกลับไปละนะ คุณคิดว่าพวกสัตว์ประหลาดที่เสียเหยื่อไปแถมโซ่ยังขาดมันจะทำอะไร ตอนนี้มีใครบ้างที่เรียกได้ว่าอยู่จุดสูงสุดของทะเล"

    "ราชาแห่งท้องทะเลตอนนี้เป็นใคร? พวกจักรพรรดิแห่งทะเล 4จักรพรรดินั่นงั้นเหรอ!? หรือเป็นเจ็ดเทพโจรสลัดจอมเจ้าเล่ห์!? หรือพวกเด็กๆที่เรียกว่ายุคสมัยที่เลวร้ายนั่น ไม่หรอก กองทัพเรือ กองทัพแห่งคุณธรรมก็นับว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเล หรือคณะปฎิวัติที่เป็นความตั้งใจของมวลชน!!? ก็มีแต่พวกบ้าที่ประมาทไม่ได้เหมือนกัน"

    โดฟลามิงโก้เริ่มดิ้นรนไปมาทำให้โซ่โดนดึงจนเหมือนจะหลุด

    "และยังมีพวกตระกูลDที่แอบซ่อนอยู่ในประวัติศาสตร์ตลอดเวลาที่ผ่านมานั่นอีก เมื่อไหร่และที่ไหนที่พวกมันจะปรากฎตัวล่ะ?"

    พวกทหารเรือต่างวิ่งมาแต่โอสึรุยกมือห้าม

    "ใครจะไปร่วมมือเข้าร่วมกับใคร ใครจะทรยศหักหลังใคร ฝากไปบอกพวกมังกรฟ้าที่มารี่จัวร์นั่นด้วยล่ะ พวกแกเตรียมตัวถูกกระชากลงมาได้แล้ว 25ปีนับตั้งแต่โกลด์ โรเจอร์พิชิตแกรนไลน์ได้เป็นคนแรกในโลก หนวดขาวคู่ปรับคนสำคัญไม่เคยได้นั่ง ได้แต่คุกเข่าอยู่หน้าอยู่หน้าบัลลังก์เท่านั้น แล้วตอนนี้ล่ะเป็นยังไง พวกโจรสลัดที่อาละวาดอยู่ตอนนี้มีจำนวนเท่าไหร่ แต่บัลลังก์ที่ว่างเปล่ากลับมีแค่หนึ่งเดียว เข้าใจแล้วสินะ มันกำลังจะเริ่มแล้ว เหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของโจรสลัด สงครามชิงอำนาจไงล่ะ"

    สายฟ้าผ่าลงมาทำให้ใบเรือไฟไหม้ เหมือนเป็นสัญญาณบอกความวุ่นวายที่กำลังจะเริ่ม

    "ดับไฟเร็วเข้า!!!"

    "หึๆๆๆ จะไปอิมเพลดาวน์ยังงั้นเหรอ? ขอโทษนะช่วยเอาหนังสือพิมพ์มาให้ฉันทุกวันได้มั้ย มันจะได้ไม่น่าเบื่อไงล่ะ หึๆๆ"โดฟลามิงโก้กล่าว

    ห่างออกไปมีเรือกำลังส่องกล้องดูกองเรือ

    "มีเรือรบอยู่4ลำ แต่ว่ามันจะเกินไปหน่อยมั้ยเนี่ย กะอีแค่พาคนไปส่งคุกเนี่ยนะ ทำซะอย่างกับจะไปถล่มประเทศอย่างงั้นแหละ สมแล้วที่เป็นท่านโดฟลามิงโก้ เฮ้อ การชิงตัวโจ๊กเกอร์คงจะไม่ไหวแล้วล่ะ ถอนตัวกลับดีมั้ยครับกัปตันแจ็ค"

    "กลับทำไม"

    "เอ๋?"

    "พวกโง่ มาแล้วก็ต้องทำสิฟะ แกคิดว่าฉันเป็นใครกันฟะ!!?"

    ____________________________

    "เชิญชมเลยครับ เรือโจรสลัดบาโธคลับที่เต็มไปด้วยความรักต่อพันธมิตรหมวกฟาง เรือโกอิ้งรุ่นพี่ลูฟี่ครับ!!!!"

    เรือบาโธคลับเป็นเรือลำไม่ใหญ่ ขนาดพอๆกับเรือซันนี่ หัวเรือทำเหมือนลูฟี่เมื่อ2ปีก่อน มีหัวแกะของโกอิ้งแมรี่บนดาดฟ้าและหัวแบบช็อปเปอร์ที่ท้ายเรือ

    "มากไปรึเปล่าเนี่ยพวกแก ทำไมมันถึงเหมือนเรือของลูฟี่มากกว่าเรือของพวกเราอีก"อุซปกล่าว

    "ได้รับคำชมแบบนี้ผมเขินนะครับเนี่ย"บาโธเมโอกล่าว

    "ฉันไม่ได้ชมเฟ้ย!!!!"อุซปตะโกน

    ในโดมกระจกแก้วเล็กๆมีบีเบิ้ลการ์ดลูฟี่ที่เขารับมาจากซาโบ้อยู่

    "และทิศทางที่บีเบิ้ลการ์ดแผ่นนี้กำลังชี้ไป"บาโธโลมีโอกับแกมเบียผายมือไปทางลูฟี่"คือรุ่นพี่ลูฟี่ตัวจริงครับ!!!"

    "หือ?"ลูฟี่พูด

    "ขอบคุณที่ให้เกียรติมาขึ้นเรือลำนี้ของพวกเรา เรารู้สึกเป็นเกียรติและมีพระคุณอย่างยิ่งเลยละครับ"ทั้งบาโธโลมีโอและลูกเรือทุกคนร้องไห้"

    "บอส เขาเจิดจ้าไปแล้วผมมองหน้าไม่เห็นเลย"

    "ไม่ต่างจากนายหรอก"

    "ฮ่าๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ

    "บ้ากันยกแก๊งเลย"อุซปกล่าว

    "จะพูดก็พูดเถอะ บีเบิ้ลการ์ดแผ่นนี้ของฉัน ซาโล้เขาเป็นคนทำให้น่ะ"ลูฟี่กล่าว

    ก่อนหน้านี้ในงานเลี้ยง หัวหน้าทุกคนรวมถึงเบลลามี่ได้ดึงบีเบิ้ลการ์ดไปจากลูฟี่ที่เอาแต่กิน และไว้เจอกันใหม่คราวหน้า

    "เป็นงานเลี้ยงที่สนุกมากๆเลย ชักชอบพวกนั้นซะแล้วสิ"ลูฟี่กล่าว

    "มุ่งหน้าไปที่โซลเลยนะ"ลอว์กล่าว

    "หา!!? แกเป็นใครมาสั่งฉันเนี่ย"บาโธโลมีโอกล่าว

    "ช่วยหน่อยนะ"คิรัวร์พูดขณะอ่านหนังสือพิมพ์

    "ครับ ทุกคนมุ่งหน้าไปที่โซลแบบเต็มกำลังเลยนะ"

    "ครับ!!!!"

    "ว่าแต่ว่าพวกซันจิจะไปถึงเกาะรึยังนะ?"อุซปกล่าว

    "มีนมิอยู่ด้วยน่าจะไปถึงนะคะ"วีวี่กล่าว

    "แต่เรื่องที่เจอกับเรือของบิ๊กมัมเนี่ยสิ"แฟรงกี้กล่าว

    "น่าเป็นห่วงนะ"โรบินกล่าว

    "เฮ้ ลูฟี่ ดูเหมือนค่าหัวของพวกเราจะเพิ่มขึ้นแล้วนะ"คิรัวร์กล่าว

    "เอ๋ จริงรึ?"

    "อ้าว นี่ยังไม่ทราบกันอีกเรอะครับเนี่ย"บาโธมีโอกล่าว"เชิญครับผมแปะใบประกาศจับไว้ในห้องแล้วครับ"

    พวกบาโธคลับปูพรมแดงเชิญพวกเขาเข้าไปในห้อง

    "เฮ้ย ทราฟาลฟ้า ของแกฉันทิ้งไปแล้ว แต่ก็ขึ้นเป็น500ล้านนะ"บาโธโลมีโอกล่าว

    "เออ ขอบใจที่บอก จะเท่าไหร่ก็ช่างหัวมันเถอะ"ลอว์กล่าว

    ในห้องของบาโธโลมีโอ มีใบค่าหัวใหม่ของสมาชิกกลุ่มหมวกฟางทุกคนและข้างๆเป็นลายเซ็น

    "เชิญครับๆ เชิญชมให้เต็มตาครับ"บาโธโลมีโอกล่าว

    "ใส่กรอบเลยเหรอ!!?"อุซปกล่าว

    "ลายเซ็นที่พึ่งได้มาอยู่ด้านนี้นะครับ"

    ลูฟี่เขียนลานเซ็นว่า"ฉันเอง"

    คิรัวร์เขียนว่า"นามิคาเสะ"พร้อมกับรูปดาบสองเล่มไขว้กัน

    โซโลเขียนว่า"ดาบ"

    อุซปเขียนว่ามอบให้บาโธโลมีโอและรูปดำๆคล้ายหัวเขา

    แฟรงกี้เขียน"มอบให้พี่น้อง"และรูปดาว

    โรบินเขียนชื่อตัวเองพร้อมกับรูปไก่ที่เธอวาด

    วีวี่เขียนว่า"เจ้าหญิงโจรสลัด"

    เซียร์เขียนชื่อเต็ม"อนาตาเซียร์"และภาพหมวกแม่มด

    หมวกฟาง ลูฟี่ 500ล้านเบรี

    "500ล้านแล้วไชโย!!!"ลูฟี่ตะโกน

    นามิคาเสะ คิรัวร์ 500ล้านเบรี

    นักล่าโจรสลัด โซโล 320ล้านเบรี

    "ฮะๆ เฮ้ย มีเหล้าไหม?"โซโลถาม

    แม่มดขาว อนาตาเซียร์ 250ล้านเบรี

    ใบค่าหัวของเซียร์กลายเป็นใบใหม่ที่เป็นภาพแม่มดผมสีเขียวไปแล้ว

    "โดนเรียกแบบเดิมไม่เปลี่ยน"เซียร์บ่น

    เด็กปีศาจ นิโค โรบิน ค่าหัว180ล้านเบรี

    "ตายจริง เพิ่มขึ้นอีกแล้ว"โรบินกล่าว

    "ถ่ายสวยดีออก"คิรัวร์โอบรอบรอบโรบินกับเซียร์ พวกเธอยิ้มอายๆ

    ภูติหิมะ โมเน่ ค่าหัว200ล้านเบรี

    “ค่าหัวฉันกลับมาแล้ว”โมเน่กล่าว

    ไซบอร์ก แฟรงกี้ ค่าหัว94ล้านเบรี

    "ขออีกนิดเด้ แล้วทำไมภาพถึงเป็นโชกุนแฟรงกี้ล่ะเนี่ย"

    เจ้าหญิงโจรสลัด นามิคาเสะ วีวี่ ค่าหัว108ล้านเบรี

    ภาพของวีวี่เปลี่ยนเป็นภาพที่เธอกำลังใช้เส้นด้ายโจมตี

    "ว้าว ของฉันเกิน100ล้านแล้ว"วีวี่ดีใจ

    "เดี๋ยวสิเจ้าหญิง ชื่อเธอมัน"โมเน่ชี้ตรงชื่อนามสกุล

    "นะ...นามิคาเสะ"วีวี่หน้าแดง

    "ฮึๆ ฉันว่ารัฐบาลรู้ความสัมพันธ์เธอกับคิรัวร์คุงแล้วล่ะ"โรบินกล่าว

    ก็อด อุซป ค่าหัว200ล้านเบรี

    มันเป็นภาพตอนไฮรูดินถืออุซปไว้

    "เฮ้ย ภาพน่าขนลุกค่าหัวสุดเว่อร์ด้วย!!!!"อุซปร้อง"ฉันโดนหมายหัวแล้ว!! ฉันก็ดีใจนะแต่หาภาพที่ดีกว่านี้ไม่ได้รึไงฟะ!!"

    "เฮ้ย!!"แฟรงกี้จับคออุซปไว้"จะมากไปแล้วนะ ทำไมค่าหัวแกมันเพิ่มเยอะขนาดนั้นละฟะเนี่ย!!!"

    "จ๊าก!!! เพื่อนกันเองมันก็จะฆ่าฉันเหรอเนี่ย!!!"อุซปร้อง

    "มีฉันไม่ถึงร้อนล้านอยู่คนเดียว เจ็บใจนะฟะเนี่ย"

    "เฮ้ เดี๋ยวก่อนนายดูให้ดีๆ ยังมีพวกนามิอยู่อีกนะ!!!"อุซปร้อง

    ขาดำ ซันจิ ค่าหัว155ล้านเบรี

    "ใบประกาศจับของซันจิไม่ใช่ภาพวาดแล้ว"ลูฟี่กล่าว

    "ชิ น่าเบื่อชะมัด แบบเดิมตลกกว่าอีก"

    แมวขโมย นามิ 70ล้านเบรี

    "เธอไปถ่ายมาอีกแล้วเหรอเนี่ย!!?คิรัวร์กล่าว

    ผู้ชื่นชอบสายไหม ช็อปเปอร์ 100เบรี

    "เฮ้อ ช็อปเปอร์น่าสงสาร"เซียร์กล่าว

    โซลคิง บรู๊ค ค่าหัว83ล้านเบรี

    "เฮ้ นี่มันโปสเตอร์คอนเสิร์ตนี่นา"แฟรงกี้กล่าว

    "สืบเนื่องจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ นอกจากพวกคนหลักๆที่มีอันตรายโดดเด่นแล้ว ทุกคนมีค่าหัวขึ้นคนละ50ล้านนะครับ ผมเองก็เพิ่มขึ้น50ล้นนด้วยครับ"

    แฟรงกี้กำลังบีบคออุซปทำให้เขาหายใจไม่ออก

    "แต่ว่าช่วยดูนี่หน่อยนะครับ ทั้งค่าหัวและใบประกาศจับมันมีบางอย่างแปลกๆนะครับ"

    ใต้ภาพใบค่าหัวเขียนว่าจ้บเป็นเท่านั้น

    "จับเป็นเท่านั้นงั้นเหรอ!?"

    "อ้อ เจ้าซันจิน่ะฉันว่ามันคงจะไปทำเรื่องอะไรให้คนเจ็บแค้นเรื่องผู้หญิงก็เลยอยากจะจัดการด้วยตัวเองก็ได้ละมั้ง"อุซปกล่าว

    "ฮะๆๆๆ"ทุกคนต่างหัวเราะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×