ลำดับตอนที่ #268
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #268 : ขโมยโร้ดโพเนกลีฟ
ทางด้านเจอม่า66ร่วมงานเลี้ยงต้อนรับร่วมโต๊ะอาหารกับบิ๊กมัม ซึ่งพวกขนมล้วนแต่เป็นโฮมมี่ทั้งนั้น
ทางด้านบรู๊คกับเพโดรเริ่มบุกเข้าชิงโพเนกลีฟ โดยเพโดรเป็นตัวล่ออาละวาดดึงความสนใจและต้องสู้กับบารอนทามาโกะ ขณะที่บรู๊คบุกเข้าห้องสมบัติที่เก็บโพเนกลีฟและโร้ดโพกนกลีฟ
ด้านในห้องสมบัติที่บรู๊คใช้ร่างวิญญาณลอบเข้ามาดู บารอนทามาโกะถูกส่งมาประจำที่นี่ มีผู้หญิงตัวสูงใหญ่คนนึงนั่งอยู่ เธอสูงกว่าคนทั่วไปมากเพราะเธอขายาว สวมหมวกและชุดสีชมพูถือแก้วไวน์ไว้
"ว่ากันว่ามีโพเนกลีฟ30ชิ้นทั่วโลกที่ไม่เคยแตกหักมาหลายร้อยปี บอง แต่มีเพียง9ชิ้นที่กุมข้อมูลสำคัญที่เราต้องการ ถ้าเราเอามันไปที่เกาะสุดท้ายราฟเทล หินพวกนั้นจะเปิดเผยความจริงของโลก"
หญิงร่างใหญ่คว้าตัวหญิงร่างเล็กข้างๆ
"อย่าทำเลยค่ะท่านสมูธตี้!!!"
"แต่เพื่อไปยังเกาะสุดท้ายราฟเทล ก็ต้องใช้โร้ดโพเนกลีฟ หินสีแดง รวมถึงหินที่จินเบให้มาเมื่อวันก่อน"
"อ๊ากกก!!!!"สาวคนนั้นถูกหญิงร่างใหญ่สมูธตี้รีดน้ำออกจากตัวใส่แก้วไวน์จนเหือดแห้งไป
ชาล็อต สมูธตี้ หนึ่งในสามขุนพลขนมหวาน บุตรสาวคนที่14ของตระกูลชาล็อต รัฐมนตรีเมืองน้ำผลไม้
เธอทิ้งร่างหญิงแห้งเหือดลงพื้นดื่มน้ำผลไม้ต่อ
"พวกเรากลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมมีโพเนกลีฟ2แท่นและโร็ดโพเนกลีฟ1แท่น นั่นหมายความว่าเรามี3แท่นโวเปร"
"ฉันรู้ว่าหินทั้งสามนั่นสำคัญขนาดไหน แต่ว่าทำไมถึงคุมเข้มตอนนี้ล่ะทามาโกะ ฉันไม่มีอะไรจะทำจนถึงงานเลี้ยงน้ำชา ฉันไม่รังเกียจที่จะปกป้องพวกมันหรอก"
"ขอบคุณมาก มีอดีตกัปตันกลุ่มโจรสลัดเคยมาที่นี่เมื่อ5ปีก่อน เขาคือมิ้งค์ผู้ขโมยโพเนกลีฟและดูเหมือนว่า เขาแอบเข้ามาที่เกาะนี้อีกครั้ง เขายังมีชีวิตเพราะเพคอมขอร้องให้ไว้ชีวิตเขา แล้วกลับมาทำไมล่ะ"ทามาโกะขับแว่น"เปโดร?"
บรู๊คได้ยินแล้วตกใจ
"ถ้าได้โร้ดโพเนกลีฟทั้ง4ก็จะไปที่ราฟเทลได้ หรือเรียกว่าเส้นทางที่จะนำไปสู่การเป็นราชาโจรสลัด นั่นเป็นภารกิจของ4จักรพรรดิ บอง เพื่อประโยชน์ของมาม่า เราจะปกป้องหินเหล่านี้ช็อกโกล่า"
บรู๊คหายตัวไปในกำแพงมายังห้องคลังสุราที่อยู่ถัดจากห้องสมบัติ
"ว่าไงนะ? มีการเพิ่มระดับการรักษาความปลอดภัยงั้นเหรอ?"
"ครับ พวกนั้นเรียกเธอว่าขุนพลขนมหวานสมูธตี้ เป็นผู้หญิงสวยที่ขายาวมากเลยครับ"
"นายพลขนมหวาน นั่นเจ้าหน้าที่ระดับสูงเลยนะ"
"ผมก็ว่างั้น เธอดูแข็งแกร่งมากเลย"
"สิ้นหวังแล้ว พวกนั้นรักษาความปลอดภัยได้สมบูรณ์แบบ กลางคืนยังไม่มีโอกาสเลย ความหวังสุดท้ายอาจจะหายไปเมื่อทามาโกะรู้ว่าฉันมาที่นี่ ลูฟี่กับคนอื่นๆกำลังลำบาก คงจะดีถ้าเราทำภารกิจสำเร็จ"
"ผมประทับใจกับเรื่องที่คุณพูด เพื่อให้คุณลูฟี่ได้เป็นราชาโจรสลัด สักวันนึงเขาต้องใช้โร้ดโพเนกลีฟ แต่ไม่ง่ายเลยที่จะเอามันมา เราอาจจะต้องปะทะกับพวกนั้น ถ้าเราอยากได้มันมาจริงๆ ผมไม่คิดว่าจะทำได้หรอกครับ"
"นั่นสิ"
"ด้วยเหตุนี้ อาจจะเป็นโอกาสที่หาได้ยาก"
"แต่ว่าถ้าเราบุกเข้าไป เราทั้งคู่จะถูกฆ่า"
"เป้าหมายของบารอนทามาโกะคือใครล่ะครับ"
"ฉันไง"
"คุณเปโดร อยากจะเป็นเหยื่อล่อรึเปล่าครับ"
"ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ"เปโดรกล่าว
@@@@@@@@@@@@@@@@@
ทางด้านช็อปเปอร์กับแครอทถูกจับได้และแครอทกำลังโดนผูกเชือกไว้กับเพดานเตรียมเอาลงหม้อเดือด
"พี่ช็อปช่วยด้วยร้อนจังเลย!!!!"
"อย่าดิ้นไปมาเซ่นังเด็กนี่"
"ฉันไม่กินมนุษย์ แต่ถ้าเป็นเผ่ามิ้งค์ก็ไม่เป็นไร"จระเข้ยักษ์ถือมีดส้อมเตรียมกินแครอท
"อย่ากินฉันเลย ฉันไม่อร่อยหรอก"
"ปล่อยแครอทไปบรูเล่ เธอไม่ใช่กระต่ายไม่อร่อยหรอก"
"เอ๋? งั้นเหรอ? ถ้างั้น"จระเข้ฟ้าหลงเชื่อ
"หุบปากไปเจ้าเรนเดียร์ แกจะได้เป็นคอลเลคชั่นสัตว์แปลกๆของมาม่า"
ช็อปเปอร์นั่งเงียบไป
"ใช่แล้ว เราพยายามให้เป็นแบบนี้ เราอยู่ในร่างเฮฟวี่พ้อยต์ ดังนั้นเราจะหนีจากโซ่นี่ได้ด้วยการเปลี่ยนร่าง นี่ก็ครบ6ชั่วโมงแล้วนับจากที่ฉันใช้มอนสเตอร์พอยซ์เมื่อวานนี้ ตอนนี้ฉันใช้มันได้เหมือนเดิมแล้ว"
"ฉันเป็นตัวถ่วงลูกพี่ช็อป ต้องถูกเปโดรดุเอาแน่"แคทรอทร้อง
"เมื่อซุปแสนอร่อยพร้อมแล้วลงไปได้เลย"บรูเล่กล่าว
________________
ห้องสมุดปราสาทโฮลเค้ก บิ๊กมัมกำลังเอาหนังสือมาโชว์ให้ตระกูลวินสโม๊คดู และแน่นอนซันจิไม่ได้อยู่ด้วย พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ
"เอกภพไม่มีที่สิ้นสุดในหนังสือพวกนี้ ดูนี่สิ หายากมากเลยนะ สิงโตกินคนที่มีหน้าเป็นคน มันติคอร์ มันเป็นสัตว์หายากที่หนีออกมาจากอิมเพลดาวน์ตอนหนวดดำโจมตีคุกเมื่อ2ปีก่อน"
"ผ้าขาวๆๆ"มันติคอร์ในหนังสือพูดได้
"และนี่คือสิ่งที่ฉันภูมิใจและเป็นความสุขของฉันด้วย วิเศษใช่มั้ยล่ะ"มาม่าเปิดให้ดูม้ายูนิคอร์น
"น่าเสียดายที่อยู่แค่ในหนังสือ"
"สัตว์ที่อยู่ในหนังสือพวกนี้อายุไม่เยอะ นั่นก็สมควรแล้วเพราะสิ่งที่อยู่ในหนังสือจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไป หนังสือในห้องสมุดมีสิ่งที่ชีวิตที่หายากจากทั่วโลก"
"สุดยอด"จัตจ์กล่าว
"นั่นคือความสามารถของลูกชายฉันมอนดอร์ เมื่อเร็วๆนี้ก็พึ่งได้เซนทอร์จากพั้งฮาซาร์ด แล้วก็กริฟฟอนที่ได้มาจากเซาธ์บลู แล้วยังมีอีกเพียบเลย มนุษย์แขนขายาว"
"ช่วยด้วย!!!"
"มีมนุษย์ด้วยรึ"นิจิกล่าว
"บิ๊กมัม ตั้งแต่เข้ามาในประเทศนี้พวกเราได้เห็นหลากหลายเผ่าพันธุ์"
"ก็ใช่น่ะสิ นั่นคือเป้าหมายของท็อตโตะแลนด์"บิ๊กมัมร้อง
"แต่มีอยู่เผ่านึงที่ไม่เห็น ทั้งที่น่าจะสะดุดตาที่สุดแท้ๆ เผ่าคนยักษ์น่ะ"
บิ๊กมัมหุบยิ้มมองจัตจ์และวินสโม๊คอย่างไม่พอใจที่พูดถึงคนยักษ์
"สำหรับประเทศที่เป็นดินแดนที่มีทุกเผ่าพันธุ์อยู่ก็ยังไม่เห็นโผล่มาสักคนเดียว มีแต่มนุษย์ที่ตัวใหญ่เฉยๆ"
"เรื่องนี่เอง คงบังเอิญมองพลาดไปเฉยๆมั้ง"
"มาม่า!!!!"
"หือ?"บิ๊กมัมมองไปเห็นทหารยามเข้ามา
"พวกเรานำมันมาที่นี่ทั้งคู่แล้วครับ"
"งั้นเหรอ ต้องขอโทษด้วยนะ วันนี้ฉันยุ่งมากๆเลย ขอตัวก่อน"บิ๊กมัมโบกมือยิ้มให้วินสโม๊คก่อนออกจากห้องฉายแววไม่พอใจ
"เกิดอะไรขึ้น?"
"คือผมรู้สึกกังวล พวกนั้นเป็นเจอม่า66ตัวจริง โดยเฉพาะท่านอิชิจิและท่านเรย์จูเยือกเย็นสมคำร่ำลือจริงๆครับ"
"หุบปาก นี่แกงี่เง่าเพราะการ์ตูนบ้าๆพวกนั้น ไม่สำคัญหรอกพวกนั้นจะดูเป็นยังไง"
@@@@@@@@@@@@@@@@@
ภายในห้องสมุดเรือนจำ
"เอ อยู่ไหนนา หน้า55"
พวกเขาเปิดหนังสือเล่มโตมาที่หน้า55
เป็นพวกลูฟี่โดนจับขังไว้ในหนังสือ
หอยทากสื่อสารติดต่อเข้ามาเพื่อให้บิ๊กมัมได้คุยกับหมวกฟาง
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหมวกฟางลูฟี่ ในที่สุดก็มาถึงนี่แล้วงั้นเหรอ"
"บิ๊กมัม ปล่อยฉันออกไป ฉันจะกลับไปที่เดิม ฉันจะออกไปจากที่นี่แม้ว่าต้องทำลายทุกสิ่งทุกอย่างก็ตาม"
"มาม๊าๆๆๆ ยังใจสู้อยู่หนิ เพราะแกไม่ได้พาลูกเรือมาทุกคน ก็นึกว่าลืมสัญญาที่เกาะเงือกแล้ว"
"เออ สักวันฉันจะอัดแกแน่ แต่ตอนนี้แค่มาพาซันจิกลับไป ถ้าอยากสู้ก็เข้ามาได้เลยบิ๊กมัม มาสู้กันที่นี่ตอนนี้แหละ"
"ฮ่าๆๆ อย่าได้ใจไปหน่อยเลย แกเป็นแค่รุกกี้หน้าใหม่ที่พึ่งเข้ามาในนิวเวิร์ล กล้าดียังไงมาสั่งฉัน ไม่จำเป็นที่ฉันต้องไปฆ่าแกด้วยตัวเองด้วยซ้ำ ถ้าแกยอมแพ้เรื่องซันจิฉันจะปล่อยพวกแกไปโดยที่ไม่ฆ่า งานแต่งงานของพุดดิ้งกับซันจิมีความหมายพิเศษสำหรับฉัน จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็รออยู่เงียบๆเอาไว้ ถ้าบังอาจมาช่วงชิงความสุขของฉันล่ะก็ รับรองว่าได้เห็นนรกจริงๆแน่"
"กรอด..."ลูฟี่กัดฟัน
"แกจำได้รึเปล่าที่เกาะเงือก แกคือคนที่กินขนมหวานทั้งหมดของฉัน แกก็เลยเอาสมบัติทั้งหมดที่แกได้จากราชาเนปจูนให้ฉันเป็นการแลกเปลี่ยน ม๊าๆๆๆ คิดว่าในนั้นมีอะไรอยู่ อย่ามาขอคืนตอนนี้เชียวนะ"
"พูดเรื่องอะไรน่ะ?"
"ฉันจะบอกให้ฟัง ในนั้นมีกล่องสมบัติในตำนานของเกาะเงือกที่ส่งต่อมาหลายยุคสมัย ทาบาเตะมาโกะไงล่ะ ทำไมเนปจูนถึงยอมให้สิ่งนั้นมานะ นั่นน่ะไม่ต่างกับสมบัติระดับชาติ มีอะไรอยู่ข้างในกันแน่ ฉันน่ะรักกล่องสมบัติที่สุดเลยล่ะ เพราะงั้นฉันเลยยอมปล่อยเรื่องขนมหวานไป และก็จะเปิดกล่องสมบัตินั้นต่อหน้าทุกคนที่งานเลี้ยงน้ำชา แทบทนรอไม่ไหวแล้ว"
"จะไม่มีความสนุกอะไรทั้งนั้น ซันจิจะไม่แต่งงาน!!!!"ลูฟี่ตะโกน"จริงด้วยให้พวกเราพบกับพุดดิ้ง ขอคุยด้วยหน่อย ยัยนั่นเป็นเพื่อนพวกเรา"
"ลูฟี่ อย่าพูดถึงพุดดิ้ง"
"เพื่อน? ฮ่าๆๆ พูดบ้าๆ เจ้าสาวจะไปเป็นเพื่อนพวกแกได้ยังไง"
บิ๊กมัมเงียบไปพักนึง
"จะว่าไปยัยหนู เห็นว่าเธอฆ่าลอร่าไปแล้วสินะ?"
"พูดอะไรน่ะ ลอร่าเป็นเพื่อนของฉันต่างหาก เขายกวีเวิ้ลการ์ดให้ฉัน เพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนมิตรภาพของเรา ลอร่ายังสบายดีอยู่ นี่คือข้อความจากเธอที่ฝากให้ฉันบอกกับคุณ ได้ยินว่าแม่เขาเป็นโจรสลัดก็จริงแต่ไม่นึกว่าจะเป็นบิ๊กมัมแห่ง4จักรพรรดิไปได้ ลอร่าบอกว่าถ้าเอาวีเวิ้ลการ์ดให้ดูคุณต้องยอมช่วยเราแน่..."
"อย่ามาพูดอะไรโง่เง่านะ ฉันไม่สนหรอกว่ามันสบายดีรึเปล่า!!! ตายไปซะได้ก็ดี"
"เอ๋!!?"
"ถ้ารู้ว่ามันอยู่ที่ไหนก็บอกมาซะ ฉันจะส่งนักฆ่าไปเก็บมันเดี๋ยวนี้แหละ ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันยังกล้านับตัวเป็นลูกฉันอยู่อีก เจ้านั่นคือเด็กที่ไม่เข้าใจหัวอกพ่อแม่ของแท้ มันคือนังลูกโง่ที่บังอาจหนีไปจากการแต่งงานทางการเมืองที่สำคัญที่สุดเท่าที่เคยมีมา"
"แต่นั่นลูกคุณ..."
"ฉันไม่มีวันยกโทษให้มันเด็ดขาด ถ้าเกิดในวันนั้นมันยอมเชื่อฟังฉันแล้วแต่งงานแต่โดยดีล่ะก็ ฉันก็จะได้พลังอันยิ่งใหญ่มาไว้ในมือ ถ้าได้พลังนั่นมา ฉันก็จะบดขยี้ทั้งไคโด ผมแดง หรือแม้แต่หนวดขาวได้แล้ว ป่านนี้คงได้เป็นเจ้าแห่งโจรสลัดไปตั้งนานแล้ว!!"
"....."นามินิ่งอึ้งพูดไม่ออก
"เพื่อนของลอร่า แมวขโมยนามิ จงคายมาซะตอนนี้นังนั่นอยู่ที่ไหน"
"พูดอะไรน่าเบื่อชะมัดบิ๊กมัม คนที่ไม่ยอมแต่งงานคือลอร่า ส่วนคนที่ไม่ได้เป็นเจ้าแห่งโจรสลัดก็คือตัวแกเองไม่ใช่รึไง ฉันขอท้าสู้แกอีกครั้ง อย่ามาทำตัวอวดเบ่งแค่เพราะตัวเองเป็น4จักรพรรดินะเฟ้ย ฉันจะชิงตัวซันจิกลับมา และคนที่จะชนะในท้ายที่สุดก็คือพวกฉัน"
หลังจากนั้นบิ๊กมัมวางสายไป ลูกๆของบิ๊กมัมที่เฝ้าหนังสือก็หัวเราะเยาะ
"ฮ่าๆๆ เด็กนี่ตลกจัง"
"หึๆๆ แกพูดล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย?"
"ท้าสู้กับมาม่าในปราสาทแห่งนี้นี่นะ!? เสียสติไปแล้วมั้ง"
"หนวกหูเฟ้ยเข้ามาเลยพวกแก!!!!"ลูฟี่ตะโกน
นามิเงียบมาก
ในตอนนั้นเด็กหัวโตขี่หนอนตัวใหญ่เข้ามาในห้อง
"เฮ้ย เพ่ๆทั้งหลาย"
"อองเกลส์"
"มีคนบุกรุกที่ห้องเก็บสมบัติ"
"ผู้บุกรุกเหรอ? อองเกลส์"หญิงคนนึงถาม
"ช่าย และวันนี้ฉันจะไม่แปรงฟันด้วยนะเฟ้ย"
"ไม่โกรธมันงั้นเหรอมาม่า?"
"ฮ่าๆๆๆ แค่โดนไอ้หนูพรรค์นั้นยั่วนิดเดียวคิดว่าฉันจะโกรธเรอะ พูดบ้าๆน่าซุสลองคิดดูให้ดีๆ พรุ่งนี้ฉันจะได้ทั้งเจอม่าและทามาเตะบาโกะมาครอบครอง แถมยังได้กินสุดยอดเค้กแต่งงานอีก ใช่มั้ยล่า!!!"
"ใช่แล้วจ้า!!!"พวกถ้วยแก้วมีชีวิตบอก
"พอนึกถึงวันพรุ่งนี้แล้วฉันก็ให้อภัยได้ทุกอย่างเลยล่ะ จะโมโหไปทำไมหันล่ะเนอะ พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีที่สุด แฮปปี้เดย์!!!"
"หือ!? จับสัญญาณได้"หมวกนโปเลียนกล่าว"มาม่า ได้ข้อมูลว่ามีผู้บุกรุกกำลังอาละวาดอยู่ใกล้ๆกับห้องเก็บสมบัติครับ"
"ผู้บุกรุก"สีหน้าบิ๊กมัมโกรธขึ้นทำให้โฮมมี่รอบข้างกลัว"เป้าหมายของมันคงไม่ใช่มาทาเตะบาโกะหรอกนะ!!! มันเป็นใครหน้าไหนกัน!!!!"
ที่ห้องของซันจิ เขากำลังคิดถึงข้อตกลงกับบิ๊กมัมที่จะทำให้ทุกคนรอด และเมื่อนึกถึงพุดดิ้งก็กลายเป็นไอ้บ้ารัก
___________________
ห้องของลอร่า เธอได้ยินคนที่คนรับใช้พูดเรื่องวีเวิลการ์ดของลอร่า เธอมองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนตก
"พุดดิ้ง ถ้าใช้ชีวิตตามที่ฉันสั่ง เธอก็จะไม่มีวันทำอะไรผิดแน่นอน เธอนี่เหมือนตุ๊กตาไม่มีผิดเลยนะพุดดิ้ง"
"อ๊ะ ท่านพุดดิ้งอย่าเพิ่งออกไปที่สวนสิคะ ฝนยังตกอยู่เลย"
เธอนึกถึงตอนสมัยเด็กที่เธอเห็นลอร่าแบกกระเป๋าจะหนีออกจากบ้าน
"พี่ไม่โดนฆ่าหรอกน่า ยังไงซะเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันนี่นา การแต่งงานของเรา เราก็ต้องเป็นคนเลือกเองสิ"
___________
อีกด้าน เพโดรเป็นตัวล่ออาละวาดในปราสาท
สมูธตี้ถือหอยทากสื่อสารบอกว่าอีกคนลอบเข้าเก็บสมบัติไป จะรอจัดการตอนออกมา
แต่แล้วทันใดนั้น
"ดีกัลควอร์!!!!!"
"พายุหิมะ!!!"
กรงเล็บมังกรฮาคิฟาดใส่พวกโฮมมี่กระเด็นไป พวกที่เหลือโดนหิมะพัดใส่ให้แข็ง ยกเว้นสมูธตี้ที่หลบได้
"มันเป็นใคร!!!!"
ร่างชายหนุ่มผมสีดำสวมเสื้อโค๊ต มือขวาถือดาบสีดำไว้ซึ่งมีฮาร์ปี้สาวผมสีเขียวเหาะพาเขาลงพื้น
"นักดาบทมิฬ เจ็ดเทพโจรสลัด!!!!!"
"ยัยฮาร์ปี้น้ำแข็งด้วย!!"
"พวกรับมือยากโผล่มาแล้วสิ"สมูธตี้กล่าว เจอทั้งเจ็ดเทพโจรสลัดและพวกสายโรเกีย
"ได้เวลาลงไปกองกับพื้นแล้ว ขุนพลขนมหวาน"คิรัวร์กล่าว
@@@@@@@@@@@@@@@@
มิลเลอร์เวิร์ล บ้านของบรูเล่
"นี่จะต้องเป็นสตูว์ยอดเยี่ยมสุดแน่ หิวกันแล้วใช่มั้ยทุกคน"
"หิวแล้ว!!!"
"ตัดเชือกได้"
"ว๊าย อย่านะ อย่ากินฉันนะ!!!"
"บรูเล่ทำพลาดเอง นั่นน่ะเป็นกบที่ถูกทำให้กลายเป็นแครอทด้วยพลังของบรูเล่ ส่วนแครอทตัวจริงอยู่บนเพดาน"
แครอทอยู่เหนือกบที่แปลงเป็นแครอท
"แต่ถึงเป็นกบก็น่าสงสารที่จะเอามันไปต้มทั้งเป็น ในบ้านหลังนี้มีศัตรู16คน ที่เป็นปัญหาคือแรนดอร์ฟ บรูเล่ จระเข้ขุนนาง และผู้ชายปริศนาที่เหมือนปล่องไฟ ดีเซล"
"รับไปซะ"
"โอ๊ย"
"ทำอะไรน่ะแรนดอร์ฟ"
"ท่านบรูเล่ มีใครบางคนอยู่ด้านบนเพดาน"
"เอ๋? ยัยเด็กกระต่ายมี2คน"
"ฮึบ ย่า!!!!"
"หยุดนะ อันตรายแบบนี้แย่แน่ๆ"
"อ๊ากกกกก!!!!"บรูเล่โดนสาดน้ำต้มร้อนใส่
"ท่านบรูเล่!!!!"
"เบรนพ้อยต์!!!!"ช็อปเปอร์หดตัวหลุดจากโซ่
"ร้อนๆๆๆ"
"ช่วยท่านบรูเล่เร็ว!!!!"
"อีเล็คทริคัลโรน่า!!!!!"
สายฟ้าฟาดใส่พวกโจรสลัดบิ๊กมัม
"อ๊ากกกก!!!!!"
จากนั้นช็อปเปอร์ก็กลายเป็นมอนสเตอร์พ้อยต์ฟาดจระเข้พูดได้ลงพื้น
"แบบนี้แย่แน่ต้องไปรายงานมาม่า!!"
"อ๊ะ!!!"ช็อปเปอร์เห็นเข้ารถไฟวิ่งหนีไป
"ฮ่าๆๆ พอเริ่มวิ่งแล้วไม่มีใครตามฉันทัน"
"กาจู!!"แต่แครอทโดดกอดและปิดตาเขาไว้
"ว๊ากกกก!!!!"เขาชนกำแพง
"สำเร็จ!!!"ช็อปเปอร์ร้องกลับร่างเบรนพ้อยต์ แครอทปลอมก็กลับเป็นกบ"จัดการพวกบรูเล่ได้แล้ว"
"ลูกพี่ช็อป!!"แครอทโบกมือให้
"แจ๋วเลย เท่านี้พวกเราก็ขยับไปทั่วเกาะผ่านกระจกได้แล้ว ไปตามหาทุกคนกันเถอะ"
ในห้องซันจิ เขาถือตะกร้าที่ใส่ช่อดอกกุหลาบไว้ ยามคนนึงเดินเข้ามาพร้อมกระดาษ
"เอ่อ ตอนนี้หมวกฟางลูฟี่กับแมวขโมยนามิถูกจับขังอยู่ ในขณะเดียวกันเผ่ามิ้งค์เพศผู้คนนึงกับโซลคิงและอดีตเจ็ดเทพโจรสลัด นักดาบทมิฬ คิรัวร์ ก็กำลังอาละวาด ดูเหมือนพวกทหารกำลังลำบากกัน"
"พอได้แล้ว"ซันจิตัดบท"วัตถุดิบที่ขอไปล่ะ"
"นี่น่ะเหรอครับ"เขาถือถุงวัตถุดิบไว้"ถ้าหิวละก็รับเป็นมะเขือยาวเป็นไงครับ"
"ขอยืมใช้ห้องครัวนี้ได้รึเปล่า? เพราะก่อนหน้านี้พุดดิ้งจังไม่ได้มาทานข้าว ฉันเลยกะว่าจะทำอะไรให้เค้าทานสักหน่อย เป็นห่วงน่ะ"
"อย่างนั้นเองเหรอครับนาส ดูเหมือนเค้าจะรู้สึกไม่ค่อยสบาย"
@@@@@@@@@@@@@@@@@
"นี่คือกุญแจสินะครับ"บรู๊คหยิบกุญแจขึ้นมา
"แก!!!!"ลูกน้องบิ๊กมัมวิ่งเช้ามา"ชักจะก่อปัญหามากไปแล้วนะ!!!!"
"สวอลโล่ บันเดอโร!!!!"บรู๊คฟันผ่านชายคนนั้น
เมื่อเขาจัดการคนได้หมดก็ไปที่โพเนกลีฟ
@@@@@@@@@@@@@@@@
ด้านนอก สมูธตี้กับคิรัวร์กำลังสู้กันดุเดือด คิรัวร์ในร่างเงาทมิฬไม่ต่างจากสายโรเกีย และสมูธตี้ต้องรับมือคิรัวร์3คนพร้อมกัน
"ดาบมารอสูร"คิรัวร์ตวัดดาบและฟันร่างแยกสลายไปพร้อมทั้งเจาะทะลุกำแพงที่สมูธตี้สร้าง สร้างรอยแผลบนหน้าท้องเธอ
"ไอ้ขี้โกง"เธอกล่าว
"ในโลกโจรสลัดไม่มีคำพูดนั้นหรอก"คิรัวร์กล่าว
"ช่วยท่านสมูธตี้เร็วเข้า"
"ฉัวะๆๆ"กรงเล็บฮาร์ปี้ฉีกใส่พวกโฮมี่ไร้ปราณี
"ไม่ให้เข้าไปยุ่งหรอก"โมเน่ในร่างปีศาจหิมะพูด
"น่ากลัว!!!!"
ขณะนั้นเองสัมผัสได้ว่าบิ๊กมัมกำลังมาจึงต้องผละหนีออกไป
"ถอยเร็วโมเน่"คิรัวร์มาเกาะหลังเธอ
"ค่ะ นายน้อย"โมเน่พาเขาบินหนี
สมูธตี้จะตามไปแต่ก็เห็นบิ๊กมัมเดินมาพอดี
"มาม๊า เจ้าคิรัวร์หนีไปแล้ว แต่ถึงไม่มาด้วยตัวเองแต่ที่นี่หนูก็..."
"ถอยไปสมูธตี้"
บิ๊กมัมเดินผ่าน สมูธตี้หันไปมองหาคิรัวร์ที่หนีด้วยฮาคิสังเกตแต่ไม่พบ
"ตึง!!!"บิ๊กมัมพังประตูเข้ามา
"ใครกันที่บังอาจคิดจะมาช่วงชิงความสุขของฉันน่ะ!!!"
"เอ๋ อย่าบอกนะว่า..."บรู๊คหันมามอง
"อ้าว นี่มันสิ่งมีชีวิตหายากไม่ใช่เหรอ?"
"บิ๊กมัม!!!!"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ไรเตอร์ขอโทษที่ไม่ได้ทำฉากต่อสู้กับสมูธตี้นะครับ ถ้าเกิดมีข้อมูลเกี่ยวกับเธออาจจะกลับมาเพิ่มทีหลัง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น