คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : เท็นยาฉะ
"ฮิยะโฮ่ๆๆ ใช้ฮาคิแห่งราชันได้ด้วยเรอะ ฝันจะเป็นราชาอะไรงั้นเหรอ?"ชินเจียวถาม
"ราชาโจรสลัดไง"ลูฟี่ตอบ
"เพ้อเจ้อ ผู้มีคุณสมบัติแห่งราชันน่ะ ในทะเลแห่งนี้มีไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ยังต้องตัดสินกันอีกยาว ผู้ที่อยู่บนจุดสูงที่สุด เหนือกว่าเหล่าราชาด้วยกัน นั่นแหละถึงจะเป็นราชาโจรสลัด"
ลูฟี่โดดหลบชินเจียวที่โหม่งพื้นให้พื้นสั่นสะเทือนปริแตก
"แกไปเรียนฮาคินั่นมาจากใคร?"
"เรย์ลี่"ลูฟี่ตอบ
"เจ้านั่นยังอยู่อีกเรอะ? น่าโมโหสิ้นดี"ชินเจียวยกขาเตะใส่ ลูฟี่ยกแขนกันไว้"ฉันไม่อยากจะนึกถึงเรื่องเก่าๆอีกแล้ว"
ลูฟี่กระโดดถอยไปขณะที่ชินเจียวร้องไห้ออกมา
"ตอบมาซิหมวกฟาง แม้อยากลืมแต่ก็ยังเห็นอยู่ตรงหน้า เป็นสมบัติของตัวเองแต่ก็เอื้อมไม่ถึง มีนรกขุมไหนที่ทรมาณขนาดนี้บ้าง"เขาถามก่อนจะร้องไห้ใหญ่
"อะไรกันเนี่ย โจรสลัดในตำนานดอนชินเจียวกำลังร้องไห้อยู่"
"สว่านชินเจียวคือฉายาในอดีตที่คนเคยเรียก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ ตอบมาซิ การ์ปมันทำอะไรกับฉันเอาไว้บ้าง"
"ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องพวกนั้นน่ะฉันไม่รู้ด้วย"
"ในเมื่อแกมีเลือดของไอ้ชั่วการ์ปนั่นไหลเวียนอยู่ อย่าคิดนะว่าแค่ไม่รู้แล้วฉันจะยอมปล่อยไปน่ะ"
แขนของชินเจียวถูกเคลือบด้วยสีดำเพราะฮาคิ
"ตลอด30ปีฉันได้แต่เก็บความแค้นนี้เอาไว้"ชินเจียวพุ่งไปชกใส่ลูฟี่ ลูฟี่โดดหลบไป
@@@@@@@@@
ซันจิ เท็ดและคินเอม่อนแยกกับไวโอเล็ตผ่านหน้าโคลอสเซียมเห็นการต่อสู้ของลูฟี่
“ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าจะไปบ้านของเล่นและช่วยคันจูโร่”
“โคลอสเซียมโดนทหารเรือล้อมไว้ พวกนั้นคิดจะจับโจรสลัดที่ออกมา ฉันต้องไปเตือนลูฟี่”
เท็ดพูดแล้วใช้สกายวอล์คโดดไปบนหลังคาและรอให้การต่อสู้ของลูฟี่จบลง
หมัดของลูฟี่และชินเจียวปะทะกันทำให้เกิดคลื่นกระแทก ลูฟี่โดดขึ้นไปบนฟ้า”หมัดปืนยางยืด”ชินเจียวใช้กำปั้นบล็อกไว้
ลูฟี่ไปข้างหลังและเตะเขา”หมัดปืน…แสตมป์!!!”ชินเจียวก็สกัดด้วยเท้าของเขา
เท็ดถอนหายใจขณะดูการต่อสู้”ไม่อยากเชื่อว่าตาแก่นั่นจะไล่ตามลูฟี่ในร่างเกียร์2ได้”
“ลุงเองก็เก่งไม่เบานี่”
ชินเจียวโกรธบอกว่าเขาในตอนนี้ไม่ต่างหากหมาป่าไร้เขี้ยว
เขาเล่าถึงสมบัติมหาศาลที่เขาฝังไว้ใต้น้ำแข็ง แต่หลังแพ้การ์ป หัวสว่านเขาแบนทำให้ไม่สามารถเปิดห้องเก็บสมบัติได้อีก ชินเจียวเริ่มเยาะเย้ยมือใหม่และเอสทำให้ลูฟี่โดดไปในอากาศเข้าเกียร์3ขยายมือทุบใส่ชินเจียว
การปะทะทำให้เกิดคลื่นไฟฟ้า หัวชินเจียวงอกยาวกลับมา ผู้ชมตาโตทะลุเบ้าตา ชินเจียวตกลงพื้นแยกสังเวียน
เท็ดโดดลงจากหลังคาไปบนพื้นปะปนกับฝูงชน
เมื่อเท็ดตามลูฟี่ทัน เขาเห็นลูฟี่กำลังต่อสู้กับคาเวนดิชก่อนวิ่งไป เท็ดคว้าดาบของคาเวนดิชโยนทิ้งไปขณะชินเจียวผ่านเขาไปโดยมีไซกับบูช่วย เท็ดวิ่งไล่ตามลูฟี่ที่โดนรีเบ็คก้าดึงตัวไป
“ตามฉันมา”เธอพูด ขณะพวกเขาคุยกัน ลูฟี่หยุดที่เบอร์เจส เท็ดก็หยุดเช่นกันก่อนเบอร์เจสจะยิ้มหันทากสื่อสารไปทางพวกเขาให้หนวดดำพูด
“แกอยู่ตรงนั้นเองเหรอหมวกฟาง แกอยู่ในการประลองด้วยสินะลูซี่ แต่ผลเมระเมระน่ะ เบอร์เจสของกลุ่มฉันจะรับไว้เอง เหมือนกับได้เอสเป็นพวกเลยนะ น่าดีใจจริงๆ เพราะก่อนหน้านี้เจ้าตัวมันปฏิเสธฉันน่ะ”
ลูฟี่ตะโกนว่าไม่ยอมยกผลเมระเมระให้พวกหนวดดำ เท็ดปล่อยให้เบอร์เจสเดินผ่าน เบอร์เจสหยุดชั่วครู่รู้สึกหนาวเย็นสันหลังวาบก่อนเดินต่อไป พวกเขาเดินต่อไปก่อนลูฟี่หยุดที่แผงลอยของกลาดิเอเตอร์
เท็ดมองย้อนกลับไป เห็นรีเบ็คก้าใช้เหรียญเธอซื้ออาหารให้ลูฟี่ เข้าไปในห้องมืดที่มีห้องขังและนั่งลงที่ม้านั่ง
“เธอเป็นใคร”รีเบ็คก้าถามเท็ดที่นั่งลง
“เพื่อนของลูซี่…ฉันต้องมาเตือนเขา ทหารเรือกำลังเฝ้าทางออก”เท็ดพูดขณะที่ลูฟี่นั่งกิน พวกเขาคุยกันอยู่พักนึงก่อนมือคว้าลูฟี่และเท็ด
พวกเขาบอกให้รีเบ็คก้าฆ่าก่อนเท็ดจะใช้ฮาคิกับพวกเขา คว้ารีเบ็คก้าตอนที่เธอจะเหวี่ยงดาบและตรึงเธอไว้กับพื้น
“อยากทำอะไรก็เชิญ ชั้นยอมรับการลงโทษเอง”
“ทำไมล่ะ เพื่อให้การแข่งง่ายขึ้น ขอทีเถอะ เธอกำลังพูดกับโจรสลัด ในโลกเราไม่มีคำว่าขี้โกง นอกจากนี้เธอไม่ได้พยายามฆ่าเรา”เท็ดลุกออกจากเธอขณะนักโทษในห้องขังอธิบายว่าพวกเขาเป็นนักโทษ ราชาบอกถ้าชนะครบ1000ครั้งจะปล่อยเป็นอิสระ
ตั้งแต่โดฟลามิงโก้ยึดอำนาจการประลองในโคลอสเซียมกลายเป็นการสู้ถึงตาย รีเบ็คก้าร้องไห้บอกว่าเธอต้องการผลเมระเมระเพื่อจะได้ฆ่าโดฟลามิงโก้และเปลี่ยนกฏให้ของเล่นอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้และไม่อยากถูกปกป้องฝ่ายเดียวจากทหารขาเดียวที่ดูแลเธอตั้งแต่แม่เสียชีวิต
"ดูเหมือนพ่อเธอจะรักเธอมาก"เท็ดกล่าวขึ้น
รีเบ็คก้าได้ยินแล้วลุกขึ้น
"ฉันไม่มีพ่อ"
"หนึ่งในลูกน้องโดฟลามิงโก้มีคนที่ใช้พลังเปลี่ยนคนเป็นของเล่นและทุกคนที่รู้จักพวกเขาจะลืมพวกเขาไปทันที แม้แต่คนที่เห็นตอนพวกเขาถูกเปลี่ยน"
รีเบ็คก้าจับไหล่เท็ดและดันเขาติดกำแพง
"เธอจะบอกว่าโดฟลามิงโก เขา...เขา..."รีเบ็คก้าพูด
"ใช่ และยังไม่รู้ว่ามีเพื่อนและครอบครัวกี่คนที่เธออาจลืมพวกเขาไป...แค่กๆๆ"เท็ดพูดก่อนจะไอเตือน
รีเบ็คก้าเห็นแล้วมองลงไปและเห็นหน้าอกที่แทบไม่ปิดของเธอกดทับหน้าอกของเท็ด เธอก้าวเท้าถอยหลังและหน้าแดง
"นายรู้ได้ยังไง?"เธอถาม
เท็ดยิ้มพลางถอดหน้ากาก
"เพราะกลุ่มเรามาเพื่อโค่นโดฟลามิงโก้"เขาบอกทำให้เธอเบิกตากว้างและหน้าแดงขึ้น
เสียงประกาศเริ่มการต่อสู้บล็อกDดังขึ้น แล้วเท็ดได้ยินฝูงชนตะโกนด่ารีเบ็คก้าให้ตายซะ
พวกนักโทษอธิบายว่าเพราะรีเบ็คก้าเป็นหลานสาวของพระราชาองค์ก่อนที่สร้างความวุ่นวายก่อนโดฟลามิงโก้จะปรากฏตัวขึ้น
“งั้นโดฟลามิงโก้ใช้พลังควบคุมราชาให้โจมตีเพื่อให้ตัวเองเป็นผู้กอบกู้ มันเหมือนตอนคล็อกโคไดล์อีกครั้ง”
“หมายถึงตอนบอน เครย์ปลอมเป็นวี่วี่ทำเรื่องไม่ดีเหรอ”ลูฟี่ถาม เท็ดพยักหน้า
“ลูฟี่ ทำให้แน่ใจว่ารีเบ็คก้ากับนายเป็นสองคนสุดท้าย ถ้านายไม่ได้ผลก็ให้เธอเอาไป”เขาพูดก่อนเห็นนักสู้หลายคนคุยกับรีเบ็คก้า
บล็อกD
รีเบ็คก้าพยายามเพิกเฉยต่อเสียงโห่ร้องเธอ ก่อนคาแวนดิชขี่ม้ามาพร้อมลำโพง
"เด็กสาวคนนี้ขึ้นมาบนเวทีโดยเสี่ยงเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ส่วนพวกแกไม่ได้เสี่ยงอะไรด้วยเลย จึงไม่มีสิทธิมาถากถางเค้า ถ้าอยากฆ่าเธอคนนี้นักก็ลงมาในเวทีนี้ซะสิ คำพูดของพวกที่ไม่กล้าเสี่ยงก็เป็นได้แค่เสียงนกเสียงกา ถึงจะยืนอยู่บนเวทีนี่แต่ผมเกลียดการประลองนี่มาก การต่อสู้ไม่ได้มีไว้ดูเล่นนะ!!!"
ฝูงชนร้องเชียร์ คาเวนดิชลงจากหลังม้าให้มันออกจากเวทีไป และดีใจที่ตัวเองได้รับความนิยม
การต่อสู้เริ่มและรีเบ็คก้าก็ถูกโจมตีทันที เธอหลบการโจมตีแต่ละครั้งอย่างชำนาญและเตะคู่ต่อสู้ลงน้ำและใช้ดาบเธอทำแบบเดียวกัน
@@@@@@@@@@
ลอว์หลบเชือกโดฟลามิงโก้ที่ตัดต้นไม้โค่นลง
“ชั้นไม่สนใจอดีตของแกหรอกนะ แต่ว่าพวกเดียวที่สามารถใช้รัฐบาลโลกหลอกพวกเราได้น่ะ มีแต่พวกมังกรฟ้าเท่านั้น”ลอว์พูดขณะโดฟลามิงโก้โจมตี
ลอว์ยังถอยหลบการโจมตีก่อนจะโดนเชือกจับตรึงไว้กับต้นไม้
“ความพยายามทั้งหมดของแกน่ะมาได้แค่นี้แหละ”
“ที่แกบอกว่ามันฝังรากลึกยิ่งกว่านั้นน่ะ หมายความว่ายังไง?”
“ถ้าอยากให้ชั้นตอบล่ะก็ ส่งตัวซีซ่าร์กับโมเน่มาสิ แล้วก็หัวใจพวกเขาด้วย”
“นี่เจ้าซีซ่าร์ ไม่สิ สไมล์มันสำคัญกับแกขนาดนั้นเลยเรอะ?“ลอว์ถามแสยะยิ้ม”ใช่สินะ ถ้าไม่มีสไมล์ล่ะก็ แกคงถูกไคโดไล่ล่าและทุกอย่างก็จะจบสิ้น”
โดฟลามิงโก้ยิงเชือก ลอว์สร้างโดมและแชมเบิ้ลหนี ปรากฏตัวด้านหลังโดฟลามิงโก้และโดนจับด้วยเชือกหมวกหลุด โดฟลามิงโก้จับลอว์นั่งทับบนหน้าอกตรึงไว้ คาตานะหยุดเขาจากการฆ่าลอว์ แรงโน้มถ่วงเพิ่มขึ้นทำให้ทั้งคู่โดนตรึงไว้
“ฟูจิโทระ”
“ขออภัยด้วยนะครับ”
“คิดจะทำอะไรกันแน่?”
“คงต้องบอกให้คุณหยุดเท่านั้นแหละครับเท็นยาฉะ”อิชโชพูดแล้วกดลอว์จนพื้นเป็นหลุม”ภารกิจของกระผมก็คือจับเป็น”
โดฟลามิงโก้ไม่พอใจแต่ยอมรับ”ขอหัวใจซีซ่าร์ไปล่ะนะลอว์”เชือกเข้าไปคว้าหัวใจซีซ่าร์มาไว้ในมือ
“จริงสิ เรื่องที่แกอยากรู้เกี่ยวกับชั้นว่ามันฝังรากลึกขนาดไหนน่ะ จะบอกให้เอาบุญก็ได้”
@@@@@@@@
โกอิ้งแมรี่
โจล่าโกรธที่โดนบรู๊คหลอกแล้วเล่นงานทีเผลอ ตอนนี้ทุกคนกลับมาเป็นปกติ
โจล่าที่อธิบายว่าโดฟลามิงโก้วางกับดักไว้กับพวกเขา
@@@@@@@
กรีนบิท
โดฟลามิงโก้มองลงไปที่ลอว์แล้วหัวเราะเยาะ
"ในอดีตกาลสัก800ปีก่อน ราชา20องค์จาก20ประเทศมาประชุมกันที่ศูนย์กลางของโลก แล้วก่อตั้งองค์กรขนาดยักษ์องค์กรหนึ่งขึ้น ซึ่งก็คือรัฐบาลโลกในปัจจุบัน"
"ราชาผู้ก่อตั้งได้พาตระกูลของตนย้ายไปอยู่ที่แดนศักดิ์สิทธิ์มารีจัวร์ ยกเว้นแค่เนเฟลตาลีแห่งอลาบาสต้าที่ปฏิเสธ จึงมี19ราชวงศ์เท่านั้น แม้แต่ตอนนี้สายเลือดของเหล่าผู้ก่อตั้งก็ยังคงอยู่ และคอยปกครองโลกใบนี้ในนามมังกรฟ้า"
"สรุปก็คือเมื่อ800ปีก่อน 19ประเทศได้เสียเชื้อพระวงศ์ของตัวเองไป เข้าใจใช่มั้ย แต่ละประเทศจึงต้องเลือกราชาองค์ต่อไปจนเกิดเป็นราชวงศ์ใหม่ขึ้นมา ยกตัวอย่างเช่นเดรสโรซ่าของฉัน ราชวงศ์ใหม่ที่เกิดขึ้นก็คือราชวงศ์ริคุ"
"ส่วนราชวงศ์ที่ย้ายไปมารีจัวร์ในฐานะผู้ก่อตั้งก็คือราชวงศ์ดองกี้โฮเต้"โดฟลามิงโก้หัวเราะ
@@@@@@@@
พระราชวัง
เบบี้ไฟท์นั่งสูบบุหรี่อยู่โซฟาฝั่งตรงข้ามกราดิอุส
"กราดิอุส ใจเย็นลงหน่อยได้มั้ย"
"เบบี้ไฟท์ เธอคิดว่านังคนทรยศนั่นคายแผนของเราไปเท่าไหร่แล้ว"กราดิอุสถามแล้วเธอเงียบ"ยัยผู้หญิงนั่นควรจะจับนักรบอสูรกับขาดำ ซันจิไว้แล้วใช้พลังดูแผนการในหัวของศัตรูให้พวกเรารู้"
เขากล่าวขณะที่หมวกของเขากระตุก
"เพื่อที่พวกเราจะได้ซ่อนแผนพวกมันแล้วจัดการฆ่าทิ้งไปทีละคน แต่มันดังหักหลังยำลูกน้องจนเละและปล่อยศัตรูหนี!!!!"หมวกเขาพองกลมเหมือนลูกระเบิด
"แว๊ก เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งระเบิดตรงนี้นะ"เบบี้ไฟท์ร้อง แขนเธอกลายเป็นมีด
"ฉันเกลียดพวกไม่รักษาแผนและเวลามากขนาดอยากฆ่าให้ตาย!!"กราดินอุสตะโกน
หมวกระเบิดเผยให้เห็นเส้นผมสีเทาแหลมยาว
"คนที่ทรยศพวกเรา ไม่สิ คนที่ทรยศนายน้อยมันควรจะต้องตาย ไวโอเล็ตดูแปลกๆตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พอลองมาคิดดู ด้วยพลังตาทิพย์ของยัยนั่นมันควรจะเจอเรือของพวกหมวกฟางตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"
@@@@@@@@
ซันจิกับไวโอเล็ต
ซันจิขี่ม้าของเล่นกับไวโอเล็ตไปที่ซันนี่หลังโซโลพบพวกเขาที่โคลอสเซียม
"โอ ไวโอเล็ตจัง คุณน่าจะรอที่ท่าเรือตามที่เราวางแผนไว้"
เธอส่ายหัว"ที่นั่นเต็มไปด้วยทหารเรือ เท็ดคุงอยู่ไหน"เธอถามทำให้เขาใจสลาย
"เขาไปเตือนลูฟี่ ฉันฝากคินเอม่อนบอกเท็ดว่าเราจะไปไหน เขาจะตามมา แต่ผมว่าเราต้องเปลี่ยนสถานที่นัดพบ"เขาพูดก่อนเธออธิบายว่ามีญาณทิพย์และเห็นว่ามีทหารเรืออย่างน้อย3พันคนในประเทศ
@@@@@@@@
กรีนบิท
"นี่แกเป็นมังกรฟ้างั้นเหรอโดฟลามิงโก้?"ลอว์ถามขณะยังถูกตรึงอยู่กับพื้นด้วยพลังแรงโน้มถ่วงของอิชโช
"ต้องบอกว่าเคยเป็นถึงจะถูก ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว"โดฟลามิงโก้พูดโยนหัวใจไปมา"สายเลือดคืออะไร? ชะตากำหนดคืออะไร? ในโลกนี้คงไม่มีมนุษย์คนไหนชะตาอาภัพไปมากกว่าฉันอีกแล้ว หึๆๆ"
"อธิบายให้เข้าใจมากกว่านี้หน่อยสิ"
"น่าเสียดายนะลอว์ ถ้าได้จิบเหล้าไปพลางเล่าเรื่องในอดีตก่อนที่เราจะเจอกันไปพลางก็คงจะดี แต่ว่าฉันไม่มีเวลาขนาดนั้น เพราะฉันต้องกลับไปเดรสโรซ่าเพื่อไปจัดการพวกกลุ่มหมวกฟาง คนที่ดูแคลนพวกมันจนต้องเจ็บตัวซะเองที่ผ่านมามีไม่รู้ตั้งเท่าไหร่"
โดฟลามิงโก้นึกถึงคล็อกโคไดล์ CP9 โมเรีย อิชโชหยุดปล่อยแรงโน้มถ่วง
"มีอะไรฟูจิโทระ"โดฟลามิงโก้ถาม อิชโชหันมาหาเขาใช้แรงโน้มถ่วงอีกครั้ง
"ไม่มีอะไร แค่ได้ยินเสียงฟ้าร้องเหนือทะเล ท้องฟ้าเป็นยังไงบ้างเหรอ?"
ทันใดนั้นซีซ่าร์ก็ออกมาขณะที่โมเน่เดินช้าๆและขอหัวใจของพวกเขา
"ฉันไม่เคยพูดเลยนะว่านั่นเป็นหัวใจของพวกเขา"โดฟลามิงโก้บีบหัวใจ ทั้งโมเน่กับซีซ่าร์กรีดร้องแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทหารเรือสองคนล้มลงโดยมีช่องสี่เหลี่ยมที่อกของพวกเขา
"รูม"ลอว์สร้างโดมขึ้นมา"น่าจะกดฉันด้วยแรงดึงดูดหนักๆนะ...แชมเบิ้ล"
ลอว์ หมวก และดาบหายไปก่อนที่ลอว์จะคว้าตัวโมเน่กับซีซ่าร์หนี พวกเขาไปถึงเรือมีโดฟลามิงโก้ตามมา ซันจิเข้ามาบล็อกการโจมตีเดียเบิ้ล จัมป์
"ขาดำจากกลุ่มหมวกฟางใช่มั้ย"โดฟลามิงโก้ถามผลักซันจิ
"เดียเบิ้ล จัมป์ พรีเมีย"ซันจิเตะโดฟลามิงโก้ด้วยขาทั้งสองข้าง โดฟลามิงโก้หลบและตวัดมือ
"ด้าย5สี"โดฟลามิงโก้เฉือนซันจิส่งเขาลอยกระเด็น โดฟลามิงโก้พุ่งลงไปที่ซันนี่ ซันจิโดดตามมาและเตะใส่
"โพเอเลเอ ฟริเร่ สเปคเทรอ"
โดฟลามิงโก้สกัดลูกเตะก่อนจะขยับนิ้วทำให้ซันจิหยุดนิ่ง
โดฟลามิงโก้สร้างแส้เรืองแสงสีแดงพยายามตีซันจิ ทันใดนั้นโดมปรากฏขึ้นรอบตัวพวกเขา"รูม" แส้สีแดงหายไป ซันจิ ลอว์ โมเน่และซีซ่าร์ปรากฏตัวบนซันนี่ ซันจิอธิบายทุกอย่างที่แฟรงกี้บอกผ่านหอยทาก
"ไปที่โซลเดี๋ยวนี้เลย"เขาบอกวางหัวใจโมเน่กับซีซ่าร์
"ฉันจะไม่ทิ้งกัปตันของเราไว้ เราคือกลุ่มหมวกฟางนะ"นามิพูดก่อนซันนี่จะสั่นสะเทือน”อะไร?”
พวกเขาเห็นเรือรบลอยมาทางนี้ด้วยแรงโน้มถ่วงของอิชโชและอุกกาบาตกำลังพุ่งใส่เรือ โดฟลามิงโก้ก็มาทางนี้
"โทราโอะ กลุ่มหมวกฟางจะออกเรือเดี๋ยวนี้เลย"
ลอว์เปลี่ยนให้อุกกาบาตชนเรือรบก่อนลูกเรือจะขับซันนี่ออกไปขณะที่โดฟลามิงโก้ขว้างแส้ใส่พวกเขา ลอว์สกัดด้วยดาบก่อนจะมองย้อนกลับไป
"ฟังนะ เลือกไปที่ที่ไม่มีเมฆ โดฟลามิงโก้เป็นผู้มีพลังผลอิโตะอิโตะ มันเชื่อมเมฆด้วยเส้นด้ายเพื่อเคลื่อนที่บนอากาศ ถ้าไม่มีเมฆมันก็ตามเรามาไม่ได้"
ซันนี่ใช้ปืนใหญ่คูเดอเบิร์สบินขึ้นไปบนฟ้า
@@@@@@@
โซโลกับคินเอม่อน
โซโลเงยหน้ามองบาร์โธโลมีโอที่มีสีหน้าปลื้มปิติยินดีและยิ้มกว้าง
“เฮ้ ขอถามอะไรหน่อย นายเห็นคนผมสีมันฝรั่งและหน้ากากสีดำปิดหน้าไหม”
"อมเอ็นแอนอับ...(ผมเป็นแฟนคลับพวกคุณมาโดยตลอด)"
"หา หมอนี่พูดไม่รู้เรื่องเลย"โซโลกล่าว
"ขอลานเซ็นหน่อยครับ"
"ลายเซ็นเหรอ?"โซโลถาม
“ผมจะไปตามหารุ่นพี่ลูฟี่ให้แม้ต้องเดิมพันชีวิต…ผมมันฝรั่ง…คุณหมายถึงรุ่นพี่เท็ด เขาอยู่ที่นี่เหรอ!”
ในงานประลอง รีเบ็คก้ายังหลงการโจมตีและผลักผู้เข้าแข่งลงน้ำ ชายสามคนล้อมรีเบ็คก้า เธอถอยกลับไปที่ขอบและล่อให้ทั้งสามพุ่งเข้ามา เธอหลบส่งพวกมันตกทะเล
เท็ดกำลังยิ้มชมการรำดาบของสาวสวย เขาชอบรีเบ็คก้าและอยากพาเธอขึ้นเตียง
เขาถูกขัดความสุขด้วยเสียงหอยทาก”ฮัลโหล”ก่อนได้ยินเสียงนามิ
“เท็ด เราได้ตัวซีซ่าร์กับโมเน่ซึ่งซันนี่แล้ว เรากำลังมุ่งหน้าไปที่โซลพร้อมซันจิคุง”
“โอเค ระวังตัวด้วย”เท็ดพูดพิงกำแพง”บ้าจริง ฉันเดาว่าไวโอเล็ตไปที่ท่าเรือไม่ได้ อืม…อย่างน้อยซันจิก็อยู่กับพวกเขา”
ความคิดเห็น