คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : GOD อุซป
โซโลฟันตัดมือหินที่พุ่งเข้ามาและฟันด้วยชูซุยและคิเทสึ เสาหินสะพานด้านหน้ามีใบหน้าพีก้าปรากฎอยู่
"ไม่เจ็บไม่คันจริงๆซะด้วย”
อีกสองแขนงอกออกมา
"มาไม่หยุดเลยนะ ต้องโจมตีตรงไหนถึงจะเล่นงานมันได้ฟะเนี่ย"
@@@@@@@@@
พระราชวังชั้นที่1
ทหารขาเดียววิ่งด้วยสเก็ตและยกปืนไรเฟิลของเล่นฟาดจัดการลูกน้องดองกี้โฮเต้
"อย่ามาขวางทางฉัน!!!"
พวกเขาพูดถึงแผนการก่อนกราดิอุสจะโผล่มาด้านหน้า
"ผู้บริหารมาอีกแล้ว"
"นั่นคนของกองทัพพีก้า กราดิอุส!!!!"
"สู้ยังไงก็ชนะมันไม่ได้ เดี๋ยวผมกับลันโปจะหาทางล่อมันเอาไว้เอง คุณรีบไปต่อซะ"กาบุกล่าว
"อย่าเชียวนะ"ทหารขาเดียวห้าม
คนแคระทั้งสองบินเข้าไปหา แต่กราดิอุสคว้าพวกเขาไว้ได้ แขนของเขาพองและระเบิดใส่คนแคระทั้งสอง
ทหารขาเดียวฉวยโอกาสวิ่งผ่านกราดิอุสไป แต่กราดิอุสพุ่งตามมาจับทหารขาเดียวยกขึ้นเหนือพื้น
"ฉันคือมนุษย์ระเบิดที่มีพลังผลพามุพามุ สิ่งที่ฉันทำให้ระเบิดได้คือร่างกายตัวเอง แล้วก็..."
หัวของทหารขาเดียวเริ่มขยายใหญ่ขึ้น
"พวกสิ่งไม่มีชีวิตที่ฉันสัมผัส หุ่นกระป๋องอย่างแกน่ะระเบิดไม่ยากหรอก"กราดิอุสกล่าว
"ปล่อยนะ ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ รีเบ็คก้า!!!!"
"แหลกเป็นจุลซะเถอะ"
"เจ็ทสแตมป์ยางยืด!!!"
"กระสุนแสง"
"เธิร์ดนัคเกิ้ล!!!!”
กราดิอุสถูกอัดด้วยเท้าของลูฟี่ ตามด้วยหมัดระดับ3ของเท็ด
"หุ่นทหาร พวกแฟรงกี้ล่ะ?"ลูฟี่ถามจับเขาไว้
"ไม่ได้อยู่ด้วยกันเหรอ?"เท็ดถามมองกราดิอุส
"หมวกฟาง เท็ด ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยนะ"วิโอล่ากล่าว
"หมวกฟางลูฟี่ แฟงโก้ และ...ไวโอเล็ต!!!"กราดิอุสตะโกนชื่อสุดท้ายด้วยความโกรธ
"กราดิอุส!!"วิโอล่ามองผู้บริหาร
"บังอาจนักนะแก แกกล้าหักหลัง--"กราดิอุสหยุดเมื่อเท็ดซัดกำปั้นฮาคิส่งเขาอัดกำแพง
ลูฟี่คว้าตัวพวกเขาแล้ววิ่งกระโดดออกนอกหน้าต่างเหนือพื้นดินและเริ่มตก
"กรี๊ด!!!"วิโอล่าร้อง
ลูฟี่ยืดขาขึ้นไปที่หน้าต่างชั้นบนและดึงตัวขึ้นมาถึงชั้นถัดไป
พวกเขาหยุดอยู่ตรงหน้าต่างมองดูด้านใน มีโดฟลามิงโก้ เบบี้ไฟว์ บัฟฟาโล่และราชาริคุ ลูฟี่พยายามจะเข้าไปแต่เท็ดกับวิโอล่าหยุดเขา
"จะหลบทำไมเล่า เจอมิงโก้แล้วนะ"
"ชู่ว เงียบหน่อย จะทำลายแผนการของพวกเขารึไง"
ทหารขาเดียวมองเข้าไปในห้อง
"ท่านพ่อ ทำไมถึงมาอยู่ในวัง"วิโอล่าคิดในใจ
"ราชาริคุ 10ปีมานี้ปลอดภัยสินะครับ"ทหารขาเดียวคิดในใจ
ไม่กี่นาทีต่อมาลูฟี่บ่น
"ต้องรออีกนานแค่ไหน”
เท็ดมองไปเห็นวิโอล่าเปิดตาพิเศษของเธอ
"นายจมูกยาวเจอปัญหาที่จะทำให้ชูก้าสลบ"วิโอล่ากล่าว
"ไม่ต้องห่วง เชื่อใจอุซปเถอะ"ลูฟี่ยิ้ม
"จะไหวเร้อ"เท็ดไม่ค่อยเชื่อนัก
@@@@@@@@
ทางด้านแฟรงกี้โดนทหารเรือล้อมไว้ทุกด้าน
"แกไม่มีที่ให้หนีแล้ว"
"ยอมจำนนซะไซบอร์กแฟรงกี้"
"หุบปาก ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะอาละวาดที่นี่...โดยที่ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษ เตรียมพร้อมไว้ให้ดี!!!!"
"ถ้าเราไปที่ชั้นใต้ดินโดยมีไอ้พวกนี้ก็จะเกะกะพวกคนแคระเปล่าๆ"
"สตรองไรท์!!!!"แฟรงกี้โจมตีต่อพยายามถ่วงเวลา
"แผนการSOPขึ้นอยู่กับพวกนั้นแล้ว ทางนี้ฉันจะจัดการเอง"
@@@@@@@@
โรบินสร้างมือขึ้นมาจับตัวชูก้าไว้ และลีโอจะเอาองุ่นใส่ปาก แต่ชูก้าสัมผัสมือของโรบินทำให้เธอกลายเป็นตุ๊กตา
"ไม่นะ"โรบินร้องในใจ
"ทุกคนคงลืมฉันไปแล้ว อุซปฝากด้วยนะ ช่วยทำให้ฉันคืนร่างทีเถอะ"โรบินคิดในใจ
"ดาบเพลิงฟินิกซ์"โคโค่ดาบแสงไดอัล สร้างเป็นลูกไฟนกพุ่งไปหาเทรโบร
"เบตะเบตะลันเชอร์!!!"ลูกศรขี้มูกพ่นมาและติดหนึบกับกระสุนฟินิกซ์ร่วงลงพื้นมอดดับไป
"ฉูดๆๆๆ"เทรโบรยังยิงกระสุนมาเรื่อยๆ โคโค่รีบหลบ
"ทำไมฉันต้องมาสู้กับหมอนี่ ทำไมไม่เป็นลอว์?"โคโค่หงุดหงิดที่ต้องมาสู้กับตัวน่าขยะแขยงแบบนี้
“ตะบะๆๆๆ”
“จตุบาส”โคโค่รวบรวมพลังที่มือและเท้า ใช้พลังสัตว์ป่าพุ่งไปข้างหน้าและกัดเทรโบลด้วยเขี้ยวของเธอ
“ฮิๆๆ เจ้าโง่”เทรโบลหัวเราะเยาะที่ศัตรูเข้ามากัด”เลือดขึ้นหน้าแล้วเหรอ”
น้ำมูกเริ่มเข้ากลืนกินโคโค่
โคโค่เสริมพลังด้วยฮาคิสังเกตและใช้ลมพายุพัดน้ำมูกก่อนจะโดนกลืนพุ่งลงไปด้านล่าง เทรโบลมองมาที่เธอ
“นี่มันอะไรกัน”เทรโบลตกใจมองยัยหมาป่าสาว เขาเห็นภาพลวงตารึไง ยัยนั้นมีสองคน
“เขี้ยวประสานเขี้ยว”
พายุสองสายพุ่งเข้ามาพร้อมและเฉือนร่างเทรโบล
เมื่อเปลือกน้ำมูกหายไปทำให้โคโค่เห็นร่างจริงที่เป็นตาแก่ผอมแห้ง
เทรโบลกรีดร้องก่อนหมดสติไป
"ตูมมมมม!!!!!"
มือใหญ่กระแทกหัวเทรโบรเต็มๆและร่วงตกลงพื้นหมดสติไป
@@@@@@@
ด้านบนโคลอสเซียม สั่นสะเทือนอย่างหนักเพราะการโจมตีของเบอร์เจสที่พุ่งใส่ซาโบ้
"อ๊าาาาา"รีเบ็คก้ากระแทกมือทุบตีกำแพงบาเรีย"ปล่อยฉันนะ ฉันจะฆ่ามัน!!!!"
"ฟังฉันพูดซ้ำให้ดีนะรีเบ็คก้า คนที่ยิงสกาเล็ตแม่ของเธอจนตายก็คือฉันนี่แหละ"
"เฮ้ยๆ บาเรียฉันกันการโจมตีด้วยคำพูดไม่ได้นะ!!!"บาโธโลมีโอกล่าว"เธอก็พอได้แล้ว ดาบไม่มีคมจะทำอะไรได้"
"ฮือๆๆๆ"รีเบ็คก้าทรุดลงพื้นแต่ยังทุบบาเรียไปเรื่อย
@@@@@@
ด้านโคโค่หมดแรงหลังชนะเทรโบลได้แต่ปวดกล้ามเนื้อ
“โอ๊ย วิชานี้ใช้มากไม่ได้จริงๆ”
เธอเฝ้ามองอุซปสู้กับชูก้าที่ให้เหล่าของเล่นหมีน้อยดำรุมเล่นงานเขา ทุกคนต่างร้องเชียร์อุซป
“ขอโทษนะอุซป ที่เหลือฝากด้วย”
"อุโซแลนด์ๆๆๆ"เหล่าคนแคระร้องเชียร์
"พยายามเข้าอุซป ชนะให้ได้นะ"โรบินคิด
"ฉันไม่อยากจะเป็นของเล่นไปจนตาย ถ้าช่วยคืนร่างให้ฉันจะไม่เล่นงานหมวกฟางอีกแล้ว"คาแวนดิชคิด
"ให้เป็นลูกน้องหรืออะไรก็ได้ พยายามเข้า"ไฮรูดินคิด
"เงินเท่าไหร่ฉันก็จะให้ ช่วยทีเถอะ"ดาคามะคิด
ด้านโดฟลามิงโก้ที่รู้ว่าเทรโบรโดนจัดการก็รีบติดต่อหาชูก้า
"ชูก้ารีบมาที่วังซะ"
"วางใจเถอะนายน้อย ศัตรูหมดสติไปแล้วล่ะ"ชูก้ากล่าว
ชูก้าหยิบองุ่นซอสเผ็ดออกมา
"ขอคืนองุ่นพิษนี่ให้แล้วกัน"เธอกล่าว
"ฮือ ทาทาบาบาสโก้"
"ความหวังเดียวของพวกเรา"
"กินเข้าไปแล้วตายไปซะ"ชูก้าจับยัดองุ่นใส่ปากอุซป
"อ๊าาาาา!!!!!!"อุซปร้องทั้งตา ลิ้น ล้นพุ่งออกมาและน้ำลายพุ่งด้วย
"กรี๊ดดดดด!!!!!"ชูก้าตกใจตาทะลุทำแว่นแตก
ชูก้าตกใจมาก ฟองน้ำลายเริ่มล้นออกจากปากและเอนหลังล้มลงหมดสติไป
"ชูก้าคนนั้นหมดสติแล้ว!!!!!"ลีโอตะโกน
"เอาจริงดิ๊!!?"โคโค่ทั้งอึ้งและตกใจ
“ปฏิบัติการSOPสำเร็จ!!!”
โรบินคืนร่างกลับเป็นมนุษย์
"กลับเป็นคนแล้ว"โรบินมองมือตัวเอง
"นี่มัน..."โคโค่ชะงักเมื่อเธอเผลอลืมโรบินไปก่อนจะหันไปเห็นแสงสีทองจำนวนมาก
@@@@@@
พระราชวัง
เท็ด ลูฟี่ วิโอล่า ทหารขาเดียว ยังคงซ่อนตัวรออยู่
"นี่มัน...โรบิน?"เท็ดกล่าว
"หือ ทำไมอยู่ๆฉันลืมพวกนั้นเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
เท็ดยิ้มเมื่อเห็นชายคนหนึ่งมาแทนที่ทหารของเล่น
เขาเป็นชายที่มีกล้ามเนื้อใหญ่ ผมยาวสลวยและมีหนวดเคราชี้ขึ้น เขาสวมเสื้อคลุมแบบกลาดิเอเตอร์และสายรัดข้อมือโลหะและถือดาบ มีแผลที่หน้าผากและขาซ้ายเขาก็ด้วน
“นักรบอสูร เท็ดคือแกสินะ”
เท็ดมองไปเห็นชายในชุดฮาวายที่เขาเห็นก่อนหน้านี้”ฉันเอง มีอะไร”
“คาร์เมย์ โคเอ็น”
เท็ดเบิกตากว้าง
“ราชานักล่าโคเอ็น รุกกี้หน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมกลุ่มของไคโด? เขาฆ่าเผ่ามังกรฟ้า!? เขามีค่าหัว140ล้านเบรี”
เท็ดได้ยินเสียงผ่านหอยทากของเซ็นโงคุ”แน่นอนว่าต้องมีคนช่วยเขา”
เท็ดหรี่ตาลงขณะคิวรอสวิ่งเข้าไปในห้อง
“นายหน้าตาเหมือนพ่อของนายเลย”
“อย่าบังอาจพูดถึงเขา”เท็ดวิ่งเข้าไป ขณะที่โคเอ็นโดดออกนอกหน้าต่าง
เท็ดไล่ตามไปและพวกเขาก็มาที่ลานปราสาท เท็ดมองขึ้นไปเห็นแสงสีทองปกคลุมเมืองก่อนจะหันมามองโคเอ็น เขาเพิ่มฮาคิไปที่หมัดพุ่งไปหาโคเอ็นที่ทำแบบเดียวกัน
"ตูมมมมม!!!!"แรงปะทะของพวกเขาทำให้กระจกบ้านรอบข้างแตกกระจาย
ขณะเดียวกันข้างในปราสาท คิวรอสวิ่งขาเดียววิ่งไปหาริคุและโดฟลามิงโก้
"นายคือคิวรอสใช่มั้ย!!!?"ริคุตะโกน
"ครับ ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องรอถึง10ปี ผมจะช่วยท่านเดี๋ยวนี้ล่ะ"
คิวรอสตวัดดาบตัดคอโดฟลามิงโก้
"กรี๊ดดดด"
"นายน้อย"
เบบี้ไฟร์กับบัฟฟาโล่กรีดร้อง
"โอ้ววว มิงโก้ตายแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"พวกแกเจอตัวซะที"กราดิอุสขึ้นมาถึงพร้อมลูกน้องเห็นพวกเขา
"ไปกันเลย"ลูฟี่คว้าวิโอล่า
"ฉันมาทววงเดรสโรซ่าที่แท้จริงกลับคืนมา!!!"คิวรอสประกาศ
@@@@@@
โคลอสเซียม
ฝูงชนเปล่งแสงสีทองและของเล่นพากันเปลี่ยนเป็นมนุษย์และสัตว์
"นี่มันบ้าอะไร ไอ้เจ้าเทรโบร มันไม่ค่อยดูชูก้าเลยรึไง ไอ้โง่เอ๊ย"ไดอามานเต้กล่าว
ด้านหลังบาโธโลมีโอ รีเบ็คก้าเอามือปิดหน้าร้องไห้ใหญ่
"เฮ้ เดี๋ยวก็โกรธ เดี๋ยวร้องไห้ อะไรของเธอเนี่ยยัยเด็กนี่ ฉันไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กนะ"บาโธโลมีโอกล่าว
"ฉันนึกออกแล้ว...ฉันมีพ่ออยู่"รีเบ็คก้ากล่าว
"หา พูดอะไรของเธอน่ะ!!?"บาโธโลมีโองง มีพ่อแล้วมันแปลกตรงไหน
"นั่นคือกลอุบายที่ตบตาประเทศนี้อยู่ไงล่ะรีเบ็คก้า สรรพสิ่งทั้งหลายย่อมมีแกนกลาง"ซาโบ้เคาะมือกลางเวที
"ขนาดรุ่นพี่ใหญ่ก็พูดอะไรไม่รู้เรื่องไปด้วยเรอะครับเนี่ย"บาโธโลมีโอถาม
"เวทีนี้ก็ด้วยนะ มันมีแกนอยู่"มือของซาโบ้เคลือบด้วยฮาคิ"มาปิดฉากการประลองนี่กันเถอะ"
"ลมหายใจแห่งมังกร!!!!"ซาโบ้ชกใส่พื้นเวทีและเกิดรอยแตกไปทั่วและพังทลายลง
"นี่แกทำบ้าอะไร!!!!"ไดอามานเต้ตะโกน
"ฉันเสร็จธุระแล้ว ขอชนะไปเลยนะ"ซาโบ้กล่าว
เบอร์เจสโดนหินกระแทกตกลงน้ำ
รีเบ็คก้าจับคอบาโธโลมีโอแน่นไม่ให้ตัวเองตกลงไป
"อย่าบีบๆ บีบคอทำไมหายใจไม่ออก!!!"บาโธโลมีโอร้อง
ซาโบ้โดดไปยังปลานักสู้ตัวที่มีกล่องเก็บผลเมระเมระ
ไดอามานเต้ก็พลาดตกลงไปในทะเลทำให้เรี่ยวแรงหายยึดกับพื้นหินไว้
"แรงหายหมดเลย....หยุดนะ ฉันจะไม่ยกรางวัลนั่นให้ใครหรอกนะ!!!!"
สายไปแล้ว ซาโบ้งัดเปิดกล่องแตกออก ผลเมระเมระอยู่ตรงหน้าเขา
ซาโบ้คว้ามันแล้วลงไปยืนกลางเวทีที่ยังเหลืออยู่
"ทุกคนตกเวทีแล้วฉันเป็นผู้ชนะ!!!!"
"เอ๋ นั่นผลเมระเมระนี่"
"ขอรับไปละนะ"ซาโบ้กล่าว
"ได้แล้วครับ ได้ผู้ชนะแล้ว อาจจะผิดเวลาไปหน่อย ขณะที่กำลังโกลาหลอยู่นี่ คนที่ได้ผลเมระเมระไปก็คือ ม้ามืดอันดับหนึ่งของการประลอง ลูซี่ชนะเลิศ"
ซาโบ้กินผลเมระเมระเข้าไป"เหวอ ไม่อร่อย"
บาโธโลมีโอเกาะไม่ไหว ทั้งเขาและรีเบ็คก้าตกลงไป
ซาโบ้คว้าตัวรีเบ็คก้าขึ้นไป ส่วนบาโธโลมีโอต้นลงบนก้อนอิฐซากเวที"รุ่นพี่ใหญ่มาช่วยผมไปด้วยสิ"
"ลูกผู้ชายน่ะต้องหัดปกป้องชีวิตตัวเองสิ"ซาโบ้กล่าว
"พรึ่บ"เขายกมือขึ้นแล้วไฟลุกขึ้นมา
"ร้อน!! ออกมาจริงๆด้วย ไม่สิ คิดไปเอง ไม่ร้อนนี่นา ฉันกลายเป็นไฟแล้วนะ เอส"ซาโบ้กล่าว
"มันกินผลเมระเมระเข้าไปแล้ว"เบอร์เจสกล่าว
"หือ มันเป็นคนจากคณะปฎิวัติงั้นเหรอ!?"ไดอามานเต้ถาม
"เอส ฉันขอท้าของนายไปใช้ละนะ หมัดอัคคี!!!!"
ซาโบ้ยิงเปลวไฟจากมือพุ่งใส่พื้นทะลุลงไปใต้ดิน
@@@@@@@
ทางด้านเท็ดกับโคเอ็น พวกเขาสู้จนบ้านเรือนพังไปแถบนึง
"ราชาหวนคืน!!!"โคเอ็นตีเท็ดด้วยไม้พลองส่งเขาทะลุกำแพงพุ่งผ่านไป
"กายาเหล็ก"เท็ดใช้กายาเหล็กที่แกร่งขึ้นแล้วและพุ่งกลับไปหาโคเอ็นเตะเขาออกไป”แบล็คเลเยอร์ - โฟร์นัคเกิ้ล”
เท็ดใช้การเสริมพลังขั้นที่4ซัดโคเอ็นซะจุกลอยไป
"ราชาล่าเหยื่อ"โคเอ็นฟาดเท็ด6ครั้งด้วยไม้พลอง กระแทกข้อศอก หัวเข่าและลำตัว เท็ดทรุดลงและโคเอ็นยกเท้าวางบนหัวเท็ด
เท็ดดันตัวเองขึ้นและกระโดดจับหัวของเขาโยนขึ้น”ฟิสต์นัคเกิ้ล”
มือของเท็ดแผ่ออร่าสีแดงและกดหัวของโคเอ็นลงกับพื้น
“บรึ้มมมมม!!!”
เกิดระเบิด เท็ดเดินออกมาทิ้งปล่องภูเขาไฟ
@@@@@@@
ท่าเรือ
อุซปถูกไฮรูดินจับยกขึ้นมายกให้ทุกคนดู ในขณะนั้นเพดานพังทลายลงเพราะหมัดเพลิงจากด้านบน แสงสว่างลงมา จนเขาถูกเรียกว่าก็อดอุซป
อุซปพยายามพูดให้วางลง แต่กลายเป็นพูดจะนำทางให้เพราะบาดเจ็บหนัก
"เขาบอกว่าจะนำทางเรา"อับดุลลาห์กล่าว"เขาเป็นผู้กอบกู้ของเราจริงๆ
"สั่งมาได้เลยก็อดอุซป!!!"ไฮรูดินกล่าว
"งั้นก็ทำลายโรงงานข้างหลังนั่นที...แล้วก็ช่วยเพื่อนๆตัวเล็กออกมา"
"ได้ครับเดี๋ยวจัดให้!!"เจ็ทกล่าว
"อุโซแลนด์ๆๆๆ"ลีโอและเหล่าคนแคระตะโกน
ไม่ไกลนักเบอร์เจสดึงตัวเองขึ้นจากกองซากหิน
"ไอ้หมอนั้นไม่ใช่หมวกฟางนี่หวา"เบอร์เจสกล่าว"แถมยังกินผลเมระเมระที่ควรจะเป็นของเราไปอีก"
ไดอามานเต้ใช้พลังทำให้ตัวเองลอยเป็นธง
"โธ่เว้ย แบบนี้จะบอกกับดอฟฟี่ยังไงดี"ไดอามานเต้กล่าว
จากนั้นเขาเห็นฝุ่นตลบ เหล่าโจรสลัดกำลังวิ่งมาทางนี้
"อะไรฟะไอ้พวกนี้ พวกของเล่นที่อยู่ใต้ดินงั้นเหรอ?"ไดอามานเต้กล่าว
ซาโบ้ โคอาล่า และรีเบ็คก้าที่โดนซาโบ้พยุงไว้โดดลงมาเจอแฮ็คที่รออยู่ ก่อนที่บาโธโลมีโอจะวิ่งมาหา
"เดี๋ยวสิครับ ทิ้งผมไว้แบบนั้นไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอครับรุ่นพี่ใหญ่ ถึงผมจะเป็นลูกผู้ชายแล้วก็กางบาเรียได้ก็เถอะ"บาโธโลมีโอกล่าว
"ไม่รู้มาก่อนเลยว่าใต้ดินจะมีที่แบบนี้"รีเบ็คก้ากล่าว
"เหวอ"ซาโบ้เผลอทำถุงมือไหม้ไฟตกพื้น"อยู่ๆก็ไหม้เฉยเลย ควบคุมยากชะมัดเลยเนี่ย"
"พี่ชายของลูซี่สินะ พวกคุณเป็นใครกันแน่?"รีเบ็คก้าถาม
"พวกฉันคือนักสู้ของกองทัพปฎิวัติ"ซาโบ้แนะนำตัว"ลูฟี่เขาเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ ทั้งนิสัยบ้าบิ่นนั่น หมอนั่นไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ"
"ซาโบ้เองก็บ้าบิ่นเอาเรื่องนะ"โคอาล่าวางหมวกลงหัวเขา
"ฮะๆๆๆ"แฮ็คหัวเราะ
"ว่าแต่ว่าทำไมกองทัพปฎิวัติถึงมาที่ประเทศนี้ได้ล่ะ?"รีเบ็คก้าถาม
"อาวุธที่ออกมาจากประเทศนี้ทำให้สงครามยิ่งยืดเยื้อ พวกฉันก็เลยมาเพื่อหยุดมัน"ซาโบ้กล่าว
"กองทัพปฎิวัติเคยส่งคนลอบเข้ามาที่ประเทศนี้แล้วหลายครั้ง"โคอาล่าหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา"แต่ทุกคนก็ถูกสาปให้เป็นของเล่นจนหมด เลยเปิดโปงตลาดมืดนี่ไม่ได้ซะทีน่ะสิ"
ลูกน้องของโดฟลามิงโก้ซ่อนตัวมองดูอยู่
"เฮ้ยๆ งานเข้าแล้วไง นั่นซาโบ้ใช่รึเปล่า? หมายเลข2ของกองทัพปฎิวัติมาที่นี่ทำไมเนี่ย!!?"
"รีบไปบอกนายน้อยกันเถอะ"
"ดูเหมือนพวกมันจะผลิตอาวุธจากที่อื่นน่ะนะ อาวุธนี่ถูกขนมาจากที่ไหนกันแน่ ถ้ารู้เรื่องนั้นละก็ คงได้ของขวัญดีๆไปฝากคุณดราก้อนแน่"ซาโบ้กล่าว
@@@@@@@@
ที่พระราชวัง
คิวรอสฟันลูกน้องโดฟลามิงโก้กระเด็น
"แกนะแกบังอาจทำนายน้อยเหรอ? จะเป่าให้ปลิวเลย"บัฟฟาโล่พุ่งเข้าหาคิวรอส
แต่คิวรอสคว้าตัวบัฟฟาโล่โยนเขาออกนอกหน้าต่าง
"บัฟฟาโล่!!!"เบบี้ไฟว์ตะโกน"หน่อยแน่แก!!"
"ปังๆๆๆ"เธอยิงกระสุนปืนใส่แต่คิวรอสใช้ดาบกันได้หมด
เบบี้ไฟว์ทำให้มือกลายเป็นเคียวฟันปะทะกับดาบ คิวรอสเป็นฝ่ายผลักเบบี้ไฟว์ไปกระแทกกำแพง
"หยุดนะหมวกฟาง ไวโอเล็ต อย่าหวังว่าจะทำอะไรนายน้อย"กราดิอุสโผล่มาที่หน้าต่างแล้วเห็นร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้"นายน้อย!!!!"
คิวรอสแทงดาบตัดโซ่ที่ล่ามราชาริคุ
ทันใดนั้นพื้นห้องสั่นสะเทือนและหินงอกออกมาเป็นพีก้า ทั้งลูฟี่ วิโอล่า ริคุและคิวรอสต่างล้มลง
"หึๆๆ ถูกเล่นงานหนักกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย"โดฟลามิงโก้กล่าว
"มิงโก้มันยังไม่ตาย!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"นายน้อย!!!"เบบี้ไฟว์และกราดิอุสตะโกน
"เป็นไปได้ยังไง!?"
"มันชักจะเลวร้ายเกินไปแล้ว คงต้องใช้กรงนกซะแล้ว"โดฟลามิงโก้กล่าว
ทุกคนต่างรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้
"เราคงต้องเริ่มทำทันที"โดฟลามิงโก้กล่าว
"ไอ้ดื้อด้าน ทำไมแกถึงไม่ตายโดฟลามิงโก้"คิวรอสพุ่งเข้าจะฟันโดฟลามิงโก้
แต่กลับมีโดฟลามิงโก้อีกคนโผล่มาด้านหลังคิวรอส
"ฉันจะสอนวิธีฆ่าคนให้แกเอง"โดฟลามิงโก้กล่าว
"เจ้าทหาร!!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ท่านพี่คิวรอส!!!"วิโอล่าตะโกน
"มันต้องทำแบบนี้"โดฟลามิงโก้ยกขาขึ้น
"คิวรอส!!!!"ริคุตะโกน
"ฉัวะ!!!!!!"ทั้งวังโดนตัดแบ่งครึ่ง
ลูฟี่พุ่งมากดหัวคิวรอสลงพื้นทำให้เขารอดมาได้
"หมวกฟาง"โดฟลามิงโก้กล่าว
โดฟลามิงโก้มีหัวและไร้หัวต่างพุ่งเข้าเล่นงานลูฟี่กับคิวรอส
"นายน้อยมีสองคน!!?"เบบี้ไฟว์ถาม
"ตูม!!!"ก่อนลูฟี่จะโดนด้ายเขาก็พุ่งหลบพาคิวรอสมาด้วย"
"โทษที ฉันประมาทไปหน่อย"
"หมัดยางยางยืด"ลูฟี่วิ่งไปหาโดฟลามิงโก้
"ฮาคิเกราะ"แขนและผ้าคลุมโดฟลามิงโก้กลายเป็นสีดำ
"เจ็ทปืนกล!!!"
"ผัวะๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆ"ลูฟี่รัวหมัดชกใส่ แต่ฮาคิเกราะโดฟลามิงโก้กันไว้
ในตอนนั้นร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้ก็มาด้านหลัง
"ฉัวะ!!!!"เส้นด้ายฟันใส่หลังเขาเต็มๆ
"อ๊าก!!!"
"เปรี้ยง!!!!!"โดฟลามิงโก้ชกหมัดฮาคิส่งเขากระแทกกำแพง
ตอนนั้นเองร่างไร้หัวของโดฟลามิงโก้มีด้านคลายออกมา
"อะไรกัน ร่างแยกงั้นเหรอ"คิวรอสกล่าว
"มันเป็นหุ่นเชิดที่ทำจากเส้นด้าย ไม่เคยเห็นเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย"วิโอล่ากล่าว
"ราชาริคุ"โดฟลามิงโก้หันไปมองอดีตราชา"จำความรู้สึกเมื่อ10ปีก่อนได้รึเปล่า ช่วงเวลาที่แกสูญเสียเหล่าประชาชนที่รักและเผาเมืองแกเองน่ะ"
"ฉันยังคงฝันร้ายถึงเรื่องนั้นอยู่ ฉันยังจำได้แล้วมันยังไง"ราชาริคุกล่าว
"โศกนาฎกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นตอนนี้มันเลวร้ายกว่านั้นเยอะ"โดฟลามิงโก้กล่าว
"อย่ามาพูดไร้สาระ แกวางแผนอะไรกันแน่ ใครจะยอมให้มันเกิดขึ้นอีก"ราชาริคุกล่าว
"ฉันจะปล่อยพวกแกไปแล้วกัน พีก้า โยนพวกมันออกไป"โดฟลามิงโก้สั่ง
พื้นสั่นสะเทือนทำให้ทุกคนล้ม จากนั้นพีก้าก็คว้าลูฟี่ คิวรอส วิโอล่าและราชาริคุโยนออกไปจากวัง
@@@@@@@@
เท็ด VS โคเอ็น
เท็ดหอบหายใจอยู่ครู่หนึ่งมุ่งหน้าไปพระราชวัง แต่เขาต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงข้างหลัง
เมื่อหันกลับไป เท็ดเบิกตากว้างเห็นโคเอ็นยืนขึ้นและเริ่มเปลี่ยนเป็นสิงโตทองขนาด11ฟุตร่างครึ่งสัตว์
“ฉันกินผลโซออนสายพันธุ์สัตว์ในตำนานเนเมียน ไลออนเข้าไป”
โคเอ็นหายตัวไป เท็ดหันกลับสกัดศอกที่พุ่งมาและโดนส่งไปที่บ้านพังทะลุไปหลายหลัง
“เต่าทะเลอย่างแกอย่าหวังตามสปีดฉันทัน”
“เหอะ!!”
เท็ดเดินออกมาสภาพสมบูรณ์
“แกก็อย่าดูถูกพลังป้องกันของฉันมากนัก”
ผู้มีพลังสัตว์มายาทั้งสองเตรียมจะสู้กัน แต่โคเอ็นเงยหน้าขึ้นหรี่ตาลง
เท็ดมองขึ้นไปเห็นด้ายลอยไปในอากาศและสร้างกรงครอบเกาะ
“ไอ้บ้านั่นมันใช้กรงนกทั้งที่คนของไคโดอยู่ที่นี่ รวมทั้งฉันด้วย”
“กรงนก”
“มันเป็นวิชาที่กักขังทุกคนไว้ในกรงและปิดกั้นการสื่อสารจากภายนอก กรงจะหดเล็กลงและเฉือนทุกอย่าง การต่อสู้ของเราจบแค่นี้แล้วนักรบอสูร”
“ว่าไงนะ”
“ถ้าอยากรอดไปจากที่นี่ต้องฆ่าโดฟลามิงโก้ก่อน”
ปราสาทเคลื่อนไปอีกด้านหนึ่งของเกาะด้วยพลังของพีก้า ขณะที่คนอื่นโดนไล่ออกไป ลอว์มองด้วยความตกใจ
โคเอ็นกลับร่างปกติเมื่อโดฟลามิงโก้ใช้ด้ายควบคุมคนมากมายในกรงให้ฆ่ากันเอง
"ฉันอยู่ที่วัง ฉันจะไม่หนีหรือซ่อน ถ้าสามารถฆ่าฉันได้ แน่นอนว่าเกมจะจบ"
กลุ่มหมวกฟาง คณะปฏิวัติ ทหารเรือ ชาวเมือง โจรสลัดต่างฟัง
"แต่ฉันเตรียมอีกวิธีที่จะจบเกมไว้ให้ด้วย ถ้าสามารถฆ่าคนที่ฉันเอ่ยชื่อไปหมด ฉันมีรางวัลสำหรับคนที่ฆ่าพวกมันได้"
"ฆ่าหรือถูกฆ่า ตอนนี้ผู้คนทุกคนของประเทศนี้เป็นนักล่ากันแล้ว หากอยากรอดก็ไม่มีทางเลือกนอกจากฆ่าคนอื่น"
เสียงร้องในเดรสโรซ่าที่เกิดจลาจลไปทั่วประเทศ
"อ๊าก!!!!!"
"ช่วยด้วย!!!!!"
เท็ดวิ่งผ่านความวุ่นวาย โคเอ็นจากไปแล้ว ฟันพวกคนที่จะพุ่งมาทำร้ายเขาและมองการถ่ายทอด
"ฮ่าๆ ไม่มีใครมาช่วยหรอกและจะไม่มีใครหนีไปจากกรงนี้ได้ ติดต่อกับข้างนอกก็ไม่ได้ จะไม่มีใครข้างนอกเห็นว่าพวกแกกำลังจะตาย พวกผู้คนที่คลุ้งคลั่งทำร้ายคนไปเรื่อยๆแบบไม่เลือกหน้า ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหรือว่าเพื่อนสนิท หรือประชาชนที่ควรปกป้อง ทุกคนจะตายหมดก่อนรึเปล่า หรือพวกแกจะจบเกมนี้ลงได้ก่อน"
อิชโชใช้พลังแรงดึงดูดกดเหล่าทหารเรือที่อาละวาดลงพื้น
"คุณอิชโช"
"เชิญหนีได้ตามใจชอบ แต่ไม่มีที่ไหนในกรงนกปลอดภัยหรอก ความกลัวจะดำเนินต่อไปไม่รู้จบ พวกแกทุกคนจะตายก่อนหรือจะสามารถจบเกมได้ก่อน คิดดูสิจะมาจัดการฉันไปพร้อมกับดองกี้โฮเต้แฟมิลี่ หรือจะไปจัดการกับไอ้พวกโง่15คนที่บังอาจต่อต้านฉัน ถ้าเลือกทางผิดเกมนี้จะไม่มีทางจบ”
โซโลวิ่งไล่ตามพีก้าที่ย้ายปราสาท
“สำหรับดาว1ดวง ฉันให้100ล้านเบรี"
เท็ดเห็นภาพของโรบิน คินเอม่อน วิโอลา และแฟรงกี้ขึ้นมาพร้อมดาวทอง
"ต่อไประดับ2ดาว"
ต่อมาเป็นภาพคิวรอส โซโล และโคโค่
"ฮ่าๆๆๆ ส่วนพวกตัวหัวหน้าของแต่ละกลุ่ม เอาไปเลย3ดาว"
ภาพของลูฟี่ เท็ด ลอว์ และริคุมี3ดาว
"รอดไปที มันไม่รู้ว่ามีเรา"อุซปคิดในใจ
"แล้วก็ยังมีคนที่วันนี้ทำให้ฉันโมโหมากที่สุด มันคือต้นเหตุที่ทำให้พวกแกต้องเจอกับเกมส์โหดๆนี่ ใครที่จัดการกับเจ้านั่นได้ จะได้500ล้านเบรี!!"
แล้วภาพอุซปก็ฉายขึ้นมา
"โจรสลัดกลุ่มหมวกฟาง ก็อดอุซป 5ดาว!!"
"หา!!?"อุซปและเหล่าคนตัวเล็กต่างตกใจ
“ตึง!!!”
ในตอนนั้นเองคิรัวร์โดดลงหลุมมาใต้ดินใกล้พวกเขา เขาวิ่งตามกลิ่นมาและเจอโรบินและคนอื่นในกลุ่ม
"รุ่นพี่เท็ด!!!!"บาโธโลเมโอตะโกน
เท็ดเห็นบาร์โธโลมีโอตะโกนและโคโค่วิ่งมาหาเขาคลอเคลียร์ใหญ่
"ทุกคนปลอดภัยใช่ไหม"คิรัวร์ถามพลางลูบหูแมวของโคโค่
ในขณะนั้นเหล่าโจรสลัดวิ่งมาหมายล่าค่าหัวพวกเขา
"ก็อดอุซปโทษทีนะช่วยตายทีเถอะ"
"5ดาวก็500ล้าน"
"มี1ดาว2ดาวและ3ดาวด้วย"
"น่ารำคาญ"เท็ดใช้ฮาคิราชันทำให้พวกมันล้มลงไปหมด
"มาเร็ว"เท็ดบอกทุกคนที่กำลังอึ้ง รีบวิ่งตามยกเว้นคินเอมอน
"ท่านเท็ด ข้าขอแยกไปหาตัวคันจูโร่นะขอรับ"
"ระวังตัวด้วยนะ"โรบินกล่าว คินเอมอนวิ่งแยกไป
"ไม่มีเวลาลังเลหรอกนะ ยิ่งช้าก็จะยิ่งมีคนตาย เมืองก็จะไหม้ไปเรื่อยๆ จะมาฆ่าฉันหรือว่าจะไปฆ่าพวกคนร้าย16คนนั้น เอ้า เริ่มเกมกันได้แล้ว ฮ่าๆๆ"
"ตรู๊ดๆๆๆ"
"โซโลเหรอ?"โรบินหยิบหอยทากสื่อสาร
"เออ"
"ตอนนี้อยู่ไหน?"เธอถามก่อนได้ยินเสียงคนอื่น
"นั่นโรบินใช่มั้ย?"เสียงลูฟี่
"ฉันอยู่กับพวกลูฟี่ เท็ดอยู่กับพวกเธอใช่มั้ย?"โซโลถาม
"ใช่"
"แถวนี้น่าจะเรียกว่าวัง เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นจนได้"
ลูฟี่แย่งหอยทากสื่อสารจากโซโล
"โรบินเหรอ? เมื่อกี้ได้ดูมั้ย มิงโก้นี่น่าเตะชะมัดแต่เรื่องอุซปนี่ขำกลิ้งเลยแฮะ"
"ว่าไงนะลูฟี่!!!!"อุซปตะโกน แต่ยังขยับไม่ได้
"ฮ่าๆๆ เห็นชื่อรีเบ็คก้าอยู่ในลิสต์ด้วย ยัยนั่นไม่เป็นไรใช่มั้ย"
"ถ้ารีเบ็คก้าละก็อยู่กับพวกเรา"
รีเบ็คก้าวิ่งมายืนข้างเท็ดพูดใส่หอยทาก
"โอ้ ได้จังหวะพอดี ตอนนี้หุ่นทหารก็ อ้าว ไปไหนแล้ว?"
"คุณทหารล่ะ….คุณทหารก็กลับเป็นมนุษย์แล้วใช่มั้ย? นี่ลูซี่เขาดูเป็นยังไง?"
"ดูเป็นยังไงงั้นเหรอ? ไหงถามเงี้ย หุ่นทหารขาเดียวนั่นน่ะคือพ่อแท้ๆของเธอนะ"
รีเบ็คก้าชะงักไป
"คนที่เป็นรูปปั้นสำริดในโคลอสเซียมไง ดีแล้วที่เจอกัน"
รีเบ็คก้าร้องไห้ทรุดลงแต่เท็ดรวบเธอไว้ในวงแขนวิ่งไปทั้งอย่างนั้น
"ฟังนะรีเบ็คก้า อย่าพึ่งร้องไห้ หุ่นทหารไม่ตายหรอก เธอดูแลตัวเองให้ดีซะ ฉันขอโทษที่ทำให้เธอไม่ได้กินผลเมระเมระ แต่ว่านะฉันจะจัดการซัดโดฟลามิงโก้ให้เธอเองไม่ต้องห่วง อยู่ใกล้พรรคพวกฉันเอาไว้ ฉันจะปิดฉากเกมส์นี้ให้เอง"
พวกเขาปีนไปต่อเพื่อขึ้นไปยังโรงงานสไมล์ที่ยกตัวสูงขึ้นด้วยพลังของพีก้า
"ลูฟี่ ช่วยบอกทีนะว่าทางนั้นมีใครบ้าง"โรบินกล่าว
"ที่อยู่กับฉันมีโซโลกับโทราโอะ แล้วก็..."
ลูฟี่หันไปมองวิโอล่ากับริคุ วิโอล่าพูดแทน
"ริคุโดที่3กับฉันวิโอล่า"
"เรอะ 5คนสินะ"โรบินกล่าว
"ลูฟี่ ฉันจะรีบกลับไปทางนั้นทันที"เท็ดพูดจากด้านหลัง โรบินหันไปมองเขาทันที
"ไม่ได้ อุซปหมดสภาพสู้ โคโค่บาดเจ็บจากการสู้กับเทรโบร เราต้องให้เธออยู่ช่วยทางนี้"
"เท็ด"โคโค่ชี้ให้เขามองซาโบ้กับโคอาล่าแยกไปคนละทาง
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวพวกฉันจะตามไปทางนั้นนะ"โรบินบอก
@@@@@@@@
"แกเข้าใจรึเปล่าเจ้าหมวกฟาง?"ลอว์นั่งอยู่ถามมองลูฟี่
"แผนของพวกเราคือทำลายโรงงานสไมล์เพื่อให้โดฟลามิงโก้กับไคโดขัดคอกันเอง ถ้าจัดการโดฟลามิงโก้ตอนนี้ ไคโดที่สูญเสียโรงงานสไมล์จะเอาความโกรธมาลงที่พวกเรา พวกเราต้องปะทะกับ4จักรพรรดิตรงๆเลยนะ"
"เรื่องนั้นยังมาไม่ถึงไว้คอยกังวลทีหลัง นายดูประเทศนี้ให้ดีสิ ถ้าฉันหยุดตอนนี้มันจะเป็นยังไง"
ลอว์ได้แต่อึ้งเพราะหมวกฟางไม่ยอมฟัง
@@@@@@@
ประชาชนพยายามหาอาชญากรให้เจอเพื่อหยุดเกมโหดร้ายของโดฟลามิงโก้ เพราะพวกเขารู้ว่าไม่อาจสู้เจ็ดเทพโจรสลัดได้
"คุณอิชโชไม่จับกุมโดฟลามิงโก้เรอะครับ?"บาสทีลถาม
"เราต้องควบคุมคนที่ออกอาละวาดก่อน อีกอย่างเป้าหมายของเราคือพันธมิตรโจรสลัดหมวกฟางกับลอว์"อิชโชกล่าว
บาสทีลทำตามคำสั่งอิชโช
ในขณะนั้นคนมากมายที่ถูกขังอยู่ใต้ดิน ทั้งโจรสลัด ทหารเรือ คนของรัฐบาล นักล่าค่าหัว นักสู้คอริดาโคลอสเซียมต่างพากันวิ่งออกมาจากหลุมที่เปิดไว้
เมนาร์ดที่ฟื้นหลังโดนบาโธโลมีโอจัดการก็วิ่งมาหาบาสทีล
"เมนาร์ด ใครบอกให้นายแฝงตัวเข้างานประลอง อย่าทำตามใจชอบได้ไหม ดีเท่าไหร่แล้วที่ยังรอดกลับมาได้"บาสทีลกล่าว
"แต่ว่าคุณบาสทีล เพราะว่าเข้าไปนี่แหละถึงได้เห็นตั้งแต่ต้นจนจบ ถ้าเราจับโดฟลามิงโก้ โลกอาจจะพลิกกลับเลยก็ได้"เมนาร์ดกล่าว
@@@@@@@
โคอาล่ามุ่งหน้ากลับมาที่ท่าเรือใต้ดิน
"คิดถูกที่กลับมา จะได้ตรวจสอบโดยที่ไม่มีใครรบกวน"
โคอาล่าไปเปิดกล่องลังแล้วพบอาวุธมากมาย เธอปิดฝากล่องมองสติ๊กเกอร์โจรสลัด
"นี่มัน"เธอแกะออกเห็นสัญลักษณ์มงกุฎทองเขียนว่าDERและเอาหอยทากถ่ายภาพมาถ่ายไว้
"เรือสินค้าของอาณาจักรโดเลน่าที่ปลอมเป็นเรือโจรสลัด ความดำมืดจากหลายประเทศมารวมกันที่นี่"
"เป็นแบบนี้จะทำยังไงดีเนี่ย"
โคอาล่าได้ยินเสียงจากดาดฟ้าเรือเห็นพวกลูกเรือกลับมาและพูดถึงทำลายเรือเพื่อไม่ให้เหลือหลักฐาน
โคอาล่ากระโดดขึ้นมาที่ดาดฟ้ามองชายหลายคนถือคบเพลิงไว้
"ไม่ให้ทำหรอก"เธอพูดทำให้พวกเขาหันมามอง
"แกเป็นใคร?"
โคอาล่าตั้งท่าคาราเต้เงือกและพุ่งต่อยพวกมันล้มลงหมดและรับคบเพลิงไว้
"ให้ตายเถอะ อย่าเผาหลักฐานสำคัญชิ้นใหญ่นี่สิ"โคอาล่าโยนคบเพลิงลงน้ำ
@@@@@@@
อิชโชเดินไปตามถนนและหยุดเมื่อเมนาร์ดพูดขึ้น
"ทำไมละครับคุณอิชโช ไอ้โดฟลามิงโก้เป็นเจ็ดเทพโจรสลัดไม่ได้แล้ว รีบจับมันตอนนี้เถอะครับ"เมนาร์ดกล่าว
"กองทัพเรือคงทำเรื่องแบบเดียวกันยังงี้มาตลอดสินะ"ฟูจิโทระพูดท่ามกลางความวุ่นวาย"คุณน่ะอยู่กองทัพเรือมานานแล้วสินะพลโท"
"เอ๋?"
"พอได้ยินแล้วก็ปล่อยผ่านงั้นเหรอ?"อิชโชกำดาบแน่"เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธนี้ พวกเขาไม่ได้ร้องไห้แต่กำลังเคืองแค้น....คิดว่ารัฐบาลโลกเป็นพระเจ้ารึไง?"
เมนาร์ดตกใจกลัวล้มลงพื้นพูดไม่ออก
"ทำตามที่ฉันสั่งนั่นแหละ"อิชโชกล่าว
ความคิดเห็น