ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ทะเลาะ
แคร็กเกอร์โดนลูฟี่อัดส่งลอยทะลุผ่านบ้านขนมหวานไปยังวังของบิ๊กมัม
บิ๊กมัมนั่งอยู่บนบัลลังก์ฟังข้ารับใช้ของเธอรายงาน
"มาม๊า แม่ทัพ2จาก3เดินทางมาถึงแล้วครับ ท่านนายพลคาตาคุริกับนายพลสมูตตี้"
"จะว่าไปทำไมแคร็กเกอร์ช้านักล่ะ มามาม๊า ตั้งนานแล้วนะที่ฉันเรียกทั้งสามคนมารวมตัวกัน"
ตอนนั้นเองก็เกิดเสียงสั่นสะเทือนทั่ววังทำให้บิ๊กมัมประหลาดใจ
"หืม?"
ด้านนอกวังแคร็กเกอร์โดนส่งพุ่งกระแทกวังตกลงพื้น ฝูงชนต่างเข้ามามุงดูพร้อมทั้งพี่น้องตระกูลชาล็อต
"เหวอ พี่ชาย!!!"
"พี่แคร็กเกอร์!!!"
"เป็นไปไม่ได้ เขาเป็น1ใน3แม่ทัพของเราเลยนะ ฝีมือใครวะฉันจะกระทืบมันให้เละเลย"
"ถ้าฉันจำไม่ผิดเขาถูกส่งไปป่าแห่งการล่อลวงเพื่อจัดการตัวปัญหาหมวกฟาง ลูฟี่และกลุ่มของมัน"
"หมวกฟางลูฟี่อยู่ใกล้ๆเรานี่เอง"
"เราอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินแล้ว กลับเข้าบ้านและล็อคประตูบ้านเดี๋ยวนี้ ท่านแคร็กเกอร์ถูกใครบางคนปราบแล้ว"
"ว่าไงนะ!!!?"
ประชาชนเริ่มวิ่งเข้าบ้านอย่างหวาดกลัว
@@@@@@@
ที่ป่าแห่งการหลอกลวง ลูฟี่ตัวหดลดลงครึ่งหนึ่งแต่เขาก็ยังอ้วนมาก
"ฟังหน่อยนะ ยกโทษให้ฉันด้วยที่ไม่เชื่อใจพวกเธอในตอนแรก ดูยังไงฉันก็คิดว่าพวกเธอไม่มีหวังที่จะชนะเลย"
"ปอนด์ นายไม่ต้องพูดทุกเรื่องที่คิดก็ได้นะ"นามิพูดอย่างโมโห
"ฉันคิดว่าฉันกินบิสกิตส่วนของทั้งชีวิตไปแล้วนะเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"ลูฟี่ ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่านายกำลังตัวหดลงนิดหน่อยน่ะ"
"เกียร์4ใช้พลังงานมาก ฉันเลยเผาผลาญอาหารได้ไวตาม"ลูฟี่กล่าว
"ยังไงก็เถอะ เราชนะแล้ว เราเพิ่งจะชนะลูกน้องระดับผู้บริหารของกลุ่ม4จักรพรรดิได้นะ"
ไม่มีใครยินดีกับนามิ ลูฟี่นอนกับพื้นแน่นท้อง ปอนด์กำลังสั่นกลัว พวกโฮมี่ต่างกลัวการลงโทษที่พวกเขาช่วยนามิ
"ขยับไม่ได้"
"เราทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันเพิ่งช่วยเจ้าพวกนี้ชนะท่านแคร็กเกอร์"คิงบามกล่าว"สำหรับพวกเราโฮมี่น่ะ เราจะไร้พลังเมื่ออยู่ต่อหน้าบีเบิ้ลการ์ดของมาม๊า เพราะแบบนั้นแม้จะเป็นลูกๆของท่านเอง ทุกคนก็ถูกห้ามไม่ให้มีสิ่งนี้ไว้ในครอบครอง แต่ว่า...แล้วทำไมคนอย่างเธอถึงมีมันได้ยัยแม่มดผมส้ม!!!?"
"ว้าว ข่าวใหม่!? พอรู้ว่ามีค่าระดับไหนฉันละยิ่งถูกใจเจ้านี่เข้าไปอีก"นามิยิ้มกับบีเบิ้ลการ์ดของลอร่า
"แต่ตอนนี้พวกเธอเจอปัญหาใหญ่แล้วนะ"ปอนด์กล่าว"เค้าเล่าว่าตอนที่นายพลแสน็คแพ้อูรูจไม่นานนี่ หน่วยของแคร็กเกอร์ได้ยกทัพแก้แค้นด้วยตัวเอง หลินหลินเองก็สร้างพายุที่เปรียบเสมือนความโกรธเกรี้ยวของหล่อน"
"พายุเหรอ?"
"พวกเขาทำลายล้างเรือศัตรูในพริบตา หลินหลินมีพลังในการควบคุมสภาพอากาศ มือซ้ายหล่อนเรียกเมฆสายฟ้าซุส มือขวาคือดวงอาทิตย์โพรมีธีอุส ถ้าตบะแตกเมื่อไหร่ก็ไม่สามารถหยุดความโกรธเธอได้อีกแล้ว ฉันแนะนำให้พวกเธอรีบหนีไปจากที่นี่ตอนที่ยังทำได้"
"ควบคุมสภาพอากาศเหรอ?"
"ไม่เห็นจะแน่เท่าไหร่?"ลูฟี่ยังนอนอยู่"บ้าจริงซันจิ!! คิดอะไรของนายถึงทิ้งจดหมายงี่เง่าไว้แล้วหนีไปอย่างนี้"
นามิเงียบนึกถึงจดหมายที่ซันจิมอบให้ก่อนจาก
"เรามาไกลขนาดนี้ได้ก็เพราะแผนของพุดดิ้ง แต่จู่ๆเพคอมส์ก็หายตัวไป พุดดิ้งบอกว่าจะพาซันจิมา แต่พอเรามาถึงก็ไม่เจอใครเลย และเราจะมาหลงทางเสียเวลาในป่านี้อีก ซันจิจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มบิ๊กมัมหลังงานจบไม่ใช่เหรอ?"
"เรายังไม่รู้เลยว่างานแต่งจะเริ่มตอนไหน ฉันได้ยินว่าพวกวินสโม๊คจะมาที่วังวันนี้นะ"เท็ดกล่าวมองปอนด์"ตอนนี้กี่โมงเหรอ เราต้องหยุดพวกเขาเข้าปราสาทให้ได้"
"เอาจริงเหรอ!!?"
"นี่ต้นไม้"ลูฟี่มองคิงบาร์ม"นายรู้ใช่มั้ยว่าปราสาทอยู่ที่ไหน พาฉันไปที่นั่นด้วย ฉันจะต้องพาหมอนั้นกลับมาให้ได้"
@@@@@@@
รถของตระกูลวินสโม๊คกำลังมุ่งหน้าไปยังปราสาทโฮลเค้ก
"ฉันคิดไปเองรึเปล่าว่าชาวเมืองแตกตื่นอะไรอยู่น่ะ"
"บางทีพวกมันอาจรู้ข่าวที่พวกเรามาแล้วแตกตื่นมั้ง"
ซันจิเอาแต่นั่งเงียบๆ
@@@@@@@@@@
ไม่ไกลนักคิงบาร์มก็วิ่งโดยแบกทุกคนไว้บนยอดต้นไม้ของมัน ลูฟี่ที่ยังพองอยู่งีบหลับ รวมถึงเท็ดที่นอนพักเอาแรงหนุนตักของฮาร์ปี้สาว
นามิติดต่อกับช็อปเปอร์และแครอทผ่านกระจก
"ไม่ต้องห่วงนะนามิ ถ้าทุกอย่างราบรื่น พวกเราน่าจะสามารถ จ๊าก!!"
"ช็อปเปอร์ ทางนั้นเกิดอะไรขึ้นตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"
"ยังไงพวกนายอยู่ข้างนอกก็ช่วยเราหนีไม่ได้อยู่แล้ว จ๊าก!!!"
"นามิ ไม่ต้องห่วงนะพวกเราสบาย เหวอ!!!"
"ไม่เห็นราบรื่นสักนิด ตอนนี้พวกเรากำลังมุ่งหน้าไปปราสาทโฮลเค้ก"
"โอเค ถ้าช่วยซันจิกลับมาได้แล้วแจ้งพวกเราด้วยนะ--"
"เพล้ง!!!"กระจกแตกเป็นเศษเล็กเศษน้อย
"ยังอยู่รึเปล่าช็อปเปอร์ แครอท!!!"นามิร้อง
"กลับเป็นกระจกธรรมดาแล้ว"โมเน่กล่าว
นามิเริ่มมองด้านหลังลุกนั่งเองมองท้องลูฟี่ที่หดไปมากแล้ว
"เหวอ มันยังหดลงอีกเหรอเนี่ย!!?"นามิร้อง"กำลังกลับคืนสภาพเดิมเลยนี่นา หมอนี่ยังเรียกตัวเองว่ามนุษย์ได้อีกเรอะ"
"เฮ้ ยัยหนู"คิงบาร์มเรียก"ดูเหมือนพวกเธอยังมีดวงนะ"
"อะไรนะ"
"โน้นไง เจอม่า66"คิงบาร์มชี้รถม้า
"เห็นซันจิรึเปล่า"ลูฟี่ที่กลับเป็นปกติลุกขึ้นมา
จากนั้นลูฟี่ก็มองเห็นซันจิแต่ไกล
"ซันจิ!!!!!"
ลูฟี่ยืดแขนมาเกาะรถม้าตระกูลวินสโม๊ค
"เฮ้ย แก ออกไปนะ!!!"ทหารตะโกน
"ฉันมารับแล้วซันจิ กลับไปด้วยกันเถอะ"
ซันจิเงียบขณะที่มองพ่อที่ใช้เรือกุ๊กที่ร้านบาราติเอ้และถ้าเขาคิดหนีกุญแจมือที่มือเขาจะระเบิดปิดฉากอาชีพกุ๊ก
"เปรี้ยงงงง!!!"ซันจิเตะลูฟี่ปลิวกระเด็นออกจากรถม้า
"ทำอะไรน่ะซันจิ!!!!"
"กลับไปซะไอ้พวกเศษสวะแห่งท้องทะเล"ซันจิกล่าว
"ถ้างั้นแปลว่านายหลอกฉันมาตลอดสินะ"ลูฟี่ถาม
"เออ ถูกต้อง ที่จริงฉันก็นึกเกยียดหยามแกในใจอยู่เสมอเลยล่ะนะ"ซันจิยกเท้าที่เริ่มเป็นสีแดง"จู่ๆต้องมาทนรับทุกอย่างแบบนี้คงทำใจรับความจริงได้ยากล่ะสิ งั้นฉันจะช่วยแสดงให้เห็นชัดๆเลยละกัน เตรียมรับมือซะ"
ซันจิจุดไฟที่ขา
"เดียโบลจัมป์!!!"
ซันจิเตะลูฟี่กระเด็นแต่เขายังยันตัวยืนอยู่ได้
"ฉันจะไม่สู้กับนาย"
"งั้นก็ไสหัวไปซะ!!!!!"
"เรื่องนั้นก็ขอปฎิเสธเหมือนกัน"
"แกนี่มันไม่ว่าเมื่อไหร่ก็เอาแต่ใจตัวเองอยู่ได้"ซันจิยกเท้าเตะอีก
ลูฟี่กระเด็นกลิ้งไปลุกขึ้นมายืนได้
"หยุดนะซันจิ พวกเราแค่มารับเธอกลับไปเท่านั้น"
"เปรี้ยง!!!"เท็ดโผล่มายกอะตอมสปินเซอร์ขวางไว้
"ดาบเพลิงผลาญ!!!!"
"ซูมมมมม!!!!!"เปลวเพลิงสีฟ้ารุนแรงพุ่งใส่ซันจิ เขาโดดหลบและมันพุ่งไปทางรถม้าครอบครัววินสโม๊ค
"มีพวกใจกล้าอยู่นี่นา"
"กำแพง"
เหล่าทหารมายืนเป็นกำแพงและกันเปลวไฟสลายไปพร้อมกัน
"หน่วยพลีชีพเหรอ?"เท็ดคิดหลังเห็นทหารโคลนของเจอม่ามาป้องกันไฟโดยไม่ลังเล
"ลูฟี่ต้องสู้กับขุนพลสวีทบิ๊กมัมทั้งคืน แต่ฉันยังมีกำลังเต็มร้อยและฉันไม่ใจอ่อนเหมือนหมอนั้นแน่"เท็ดกล่าว
"บอกให้กลับไปไงไอ้เต่าหัวงู!!!"
"คนอย่างแกมีหน้าว่าคนอื่นด้วยเหรอ"เท็ดซัดมันจนกระเด็นไปกับพื้น
"จะจัดการแกและครอบครัวแล้วลากกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ"
"ครืนนนนน!!!!"
ออร่าสีฟ้าแผ่ออกมาจากร่างของเท็ด ซันจิรู้ว่าเท็ดจะใช้ร่างอสูร ถ้าทำแบบนั้นเขาไม่มีทางสู้ได้แน่
"ฮึ้ย เล่นขี้โกงนี่หว่า"
"ไม่ต้องพูดหรอก เพราะเป้าหมายที่เรามาคือพานายกลับไป"เท็ดไม่สนคำล้อเลียน ซันจิเห็นว่าตอนนี้รองกัปตันเอาจริง
"หยุดนะเท็ด!!!"ลูฟี่ตะโกนห้ามไว้"นี่เป็นการสู้ตัดสินของพวกฉันนายถอยไปซะ"
"ชิ ทำให้ยุ่งยากซะจริง"เท็ดคลายการแปลงร่างถอยออกไป
(ทำไมหมอนั้นยอมถอยง่ายๆ)
ลูฟี่กับซันจิคิดเหมือนกัน แม้จะเป็นคำสั่งกัปตัน แต่ถ้าเท็ดเห็นว่ามันไม่มีเหตุผลมากพอเขาจะเมินคำสั่ง
"เพราะศัตรูร้ายอีกตัวกำลังมา"เท็ดแสยะยิ้มและเท้าที่ยืดเหมือนยางก็พุ่งมา เขาโยกตัวหลบ
"ท่านคาตาคุริ"
"ว่าไงคาตาคุริ"เท็ดทักทายเหมือนเจอเพื่อนเก่า
"เจ้าศิษย์ของพยัคฆ์ขาว โตขึ้นเยอะนี่นา"คาตาคุริกล่าว พวกเขาเคยพบกันสมัยที่เท็ดอยู่บนเรือแชงค์
"หมอนั่นยืดขาได้ด้วย"
"แกมีหน้ามาพูดด้วยเหรอ!! และที่สำคัญ....สู้ตัดสินอะไรของแก!!!!"
ซันจิเตะลูฟี่ไปเรื่อยๆทำให้บาดเจ็บหนัก
"คงคัสเซ่!!!!!"
ซันจิกระแทกเท้าเข้าที่หัวทำให้ลูฟี่ตาเหลือกล้มลงลุกไม่ขึ้น ซันจิเดินกลับไปที่รถม้า
"พลังอะไรปานนี้"
"สมแล้วที่เป็นผู้สืบสายเลือดวินสโม๊ค"
"เดี๋ยวก่อนซันจิ"นามิเดินเข้ามาหาเขา
"เพี๊ยะ!!!"นามิตบหน้าเขา
"โห ร้ายแฮะยัยนั่น โดนใจสุดๆเลย"
"ลาก่อน ขอโทษนะที่ทำอะไรเกินจำเป็น"
เมื่อซันจิกลับชึ้นรถม้าแล้วก็เริ่มเดินทางต่อ
"หยุดนะซันจิ!!!"ลูฟี่ตะโกนลุกขึ้นมา"โจรสลัดชั้นต่ำอะไรของนาย ทำไมต้องฝืนพูดคำที่ตัวเองไม่อยากออกมาอยู่ได้ อย่ามาโกหกกันนะเฟ้ย คิดว่าแค่นี้จะไล่ฉันกลับไปได้เหรอ? เลิกงี่เง่าซะที!!! ไม่ว่านายจะเตะฉันสักกี่ครั้ง คนที่เจ็บปวดก็คือตัวนายเองไม่ใช่รึไง!!"
"ลูฟี่ ทำไมยังพูดแบบนั้นอีก!? ไม่ว่าจะมีเหตุผลอะไรเขาก็ทำกับนายถึงขนาดนั้น"
"หนวกหูน่า!!!"ลูฟี่ตะโกน
"จะหยุดไหมซันจิ?"เรจูถาม
"ไปต่อเลย"
"การเดินทางของเรายังไม่จบเลยนะ ฉันจะรอนายอยู่ตรงนี้นี่แหละ ถ้านายไม่ยอมกลับมาฉันก็จะอดตายอยู่ตรงนี้ให้ดู นายน่ะเป็นกุ๊กประจำเรือของฉัน เพราะงั้นถ้าไม่ใช่อาหารที่นายทำฉันไม่ยอมกินเด็ดขาด ต่อให้ท้องหิวแค่ไหน ต่อให้มีร่วงลงมาจากฟ้า ฉันก็จะไม่ขยับไปไหนจนกว่านายจะกลับมา"
ลูฟี่มองรถม้าที่ยังวิ่งต่อไป
"นายต้องกลับมานะซันจิ ถ้าไม่มีนายอยู่ด้วย ฉันก็ไม่มีทางเป็นราชาโจรสลัดได้หรอก!!!"
หลังจากเจอม่าไปแล้ว กองกำลังแก้แค้นของบิ๊กมัมก็มาถึง และจัดการลูฟี่ได้อย่างง่ายดาย
ด้านเท็ดที่ปะทะกับคาตาคุริ
"ตูมๆๆๆๆบรึ้มๆๆๆๆ"
พี่น้องตระกูลชาล็อตได้แต่มองการต่อสู้ดุเดือดของทั้งสองคน
"มะ...ไม่นึกว่าเจ้าเท็ดจะสู้กับพี่คาตาคุริได้ขนาดนี้"
"จัดการมันเลยพี่คาตาคุริ"
"ตูมมมมม!!!!!"
เกิดแรงระเบิดรุนแรงและเป็นฝ่ายคาตาคุริที่โดนผลักถอย
"แกแข็งแกร่งกว่าที่คิดไอ้หนู ดูเหมือนฉันจะต้องเอาจริงแล้ว"
"ฉันก็เหมือนกัน การอุ่นเครื่องจบแค่นี้"
"อุ่นเครื่อง"พี่น้องชาล็อตมองหน้ากัน
"ทั้งสองคนยังไม่เอาจริงอีกเรอะ"
"กรี๊ดดดด!!!!"
เท็ดหลบการโจมตีของคาตาคุริและหันไปเห็นนามิที่โดนหญิงคอยาวจับไว้ เธอถือดาบคาตานะเล่มนึง เธอเอาบีเบิ้ลการ์ดของลอร่าออกมา
"ยอมให้จับซะนักรบอสูร ไม่งั้นยัยนี่ตายแน่"
"นามิ!!"เท็ดตะโกนขณะหลบการโจมตีของคาตาคุริ
"ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง"คาตาคุริกล่าว
"ช่วยไม่ได้นี่พี่ เราไม่อยากให้เจ้านี่แปลงร่างหรอกนะ"
"เท็ดคุงหนีไปซะ แล้วค่อยกลับมาช่วยเรา!!!"นามิร้อง
"สภาพนี้ช่วยนามิไม่ได้แน่ ถ้างั้น...."
แขนมังกรเงา
เท็ดกำแขนเคลือบฮาคิเกราะรวมถึงอาวุธ และมันหลอมรวมกันกลายเป็น
"ไม่ยอมหรอก"ผู้หญิงคอยาวฟันแต่เท็ดใช้ฮาคิป้องกัน
คาตาคุริยกหมัดโมจิพุ่งมาจากด้านหลัง แต่แล้วโมเน่ใช้ขาคว้าแขนเท็ดพาบินหนี
"ปังๆๆๆตูมๆๆๆ"
แม้ว่าพวกเขาจะยิงกระสุนเสริมฮาคิเกราะไป แต่เท็ดปัดป้องและปล่อยลูกไฟอุกกาบาตตกลงมา
"บรึ้มๆๆ ว๊ากๆๆๆ"พวกตระกูลชาล็อตหนีกันวุ่นวาย
สุดท้ายพวกเขาได้แต่มองฮาร์ปี้สาวกับนักดาบทมิฬหนีไป
"ชิ มันหนีไปได้"
"บินหนีไปขี้โกงนี่หว่า!!!"
"ใจกล้าดีนี่ แต่ฉันพูดจริงทำจริงนะ"ผู้หญิงคอยาวเตรียมเชือดนามิ
แต่แล้วเธอก็สังเกตเห็นบีเบิ้ลการ์ดที่ตกลงมาจากร่องอกที่นามิซ่อนมันไว้และหยิบขึ้นมาดู
"สิ่งนี้เองสินะที่ทำให้พวกโฮมี่อ่อนแอลง พวกแกไปเอาบีเบิ้ลการ์ดของมาม๊ามาจากไหน"เธอกล่าว"มีชื่อลอร่าเขียนเอาไว้"
"ลอร่า? ไอ้พวกนี้แย่งการ์ดมาจากยัยนั่นเองเรอะ!?"
"นี่มันอะไรกัน ยัยเด็กหนีออกจากบ้านถูกฆ่าไปแล้วเหรอ?"
"ลอร่า!!"
"ไม่ใช่นะ เราเป็นเพื่อนกันต่างหาก ลอร่ายกให้ฉันเอง"นามิบอก
"แบบนี้คงต้องเอาไปบอกหมาม๊าแล้วล่ะ น่าเสียดายแต่เราได้รับคำสั่งให้จับเป็นพวกแก เอ้า ไปได้แล้ว"
"เฮ้อ ให้ตายสิทหารหมากรุกโดนปราบซะเกือบหมดเลย"
จากนั้นลูฟี่กับนามิก็ถูกพาตัวไปยังปราสาทบิ๊กมัม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น