ลำดับตอนที่ #51
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : กล่องทามาเตะ
"เท็ด แกบังอาจตัดนิ้วฉัน!!!!"บิ๊กมัมตะโกนทุบตีปราสาทซึ่งเป็นร่างเบจ
"อ๊าก โอ๊ย อั๊ก"เบจร่างแยกนอนร้องโอดครวญ
"ออกมาเดี๋ยวนี้เบจ เจ้าหมวกฟาง นักรบอสูร!!!"บิ๊กมัมทุบตีปราสาทต่อไป
"เดี๋ยวก่อนสิคะมาม๊า นี่หนูเองนะ เบจเป็นสามีของหนู เรามีลูกกันแล้วด้วย ได้โปรดยกโทษให้เขาเถอะ ได้โปรดปล่อยเขาไปที"ชิฟฟ่อนโผล่หน้าไปคุย
"ชิฟฟ่อน หน้าแกนี่ก็ยังเหมือลอร่าไม่เปลี่ยนเลยนะ"บิ๊กมัมพูดทุบปราสาทอีก"ฉันบอกแล้วไม่ใช่รึไง ว่าอย่าเอาหน้านั่นมาให้ฉันเห็นอีก!!!"
"มาม๊า"ชิฟฟ่อนร้องไห้
"แกเองก็ร่วมมือกับแผนสังหารนี่ด้วยสินะ อย่าคิดเชียวล่ะว่าจะรอดไปกินของว่างพรุ่งนี้ได้!!"
"ถ้าปราสาทพังและเบจตาย ทุกคนข้างในก็จะกระเด็นออกมาหมด"เพรอสกล่าว
"อย่าให้พวกมันรอดไปได้แม้แต่คนเดียว"
"ทั้งกลุ่มโจรสลัดไฟเออร์แท็งค์ กลุ่มหมวกฟาง จินเบ และเจอร์ม่า66ด้วย"
"พวกมันทำให้งานแต่งงานกับงานเลี้ยงน้ำชาพังป่นปี้หมด"คาตาคุริกล่าว
"พวกเรานี่ก็โดนหยามไม่เบาเลยนะ เอาศพพวกมันมาแขวนประจานให้โลกรู้เลยดีกว่า"สมูทตี้กล่าว
ด้านในเบจบาดเจ็บจากการโจมตีของบิ๊กมัมขึ้นเรื่อยๆ
"เบจ!!!"
"บ้าชิบ ยัยแก่นั่น ถ้าโดนแค่ปืนใหญ่ธรรมดาฉันคงไม่สะดุ้งสะเทือนหรอก พลังป้องกันของบิ๊กฟาเธอร์ต้านมันไม่อยู่เลย"
"ฉันจะออกไปซัดมันให้กระเด็นเอง!!!"ลูฟี่วิ่งไป
"ช็อปเปอร์ จับลูฟี่ไว้"เท็ดสั่ง ช็อปเปอร์ใช้ร่างเฮฟวี่พ้อยต์ล็อคลูฟี่
"เฮ้ ปล่อยฉันเซ่!!!"
"อย่าเอาแต่สู้มั่วซั่วสิแกน่ะ พวกเรามาที่นี่เพื่อพากัปปะลามกกลับไม่ใช่รึไง!!"เท็ดกล่าว
"แกว่าใครฟะ!!"ซันจิตะโกนแต่เท็ดจับโยนทิ้งและพูดต่อ
"สำเนาโพเนกลีฟก็ได้มาแล้ว ช่วยครอบครัวหมอนี่ได้ตามที่ขอด้วย เป้าหมายของพวกเราน่ะบรรลุไปหมดแล้ว ถ้านายว่างพอจะไปสู้ก็คิดหาทางหนีดีกว่า คราวหน้าถ้าอยากสู้ค่อยยกกำลังมาทั้งกลุ่ม!!"
"คุณลูฟี่ อย่างที่คุณเท็ดพูดนั่นแหละครับ เพราะคราวนี้เรามากันไม่กี่คนถึงได้แทรกซึมเข้ามาจนถึงตรงนี้ได่ มาหาทางกลับไปพบพวกคุณโซโลที่รออยู่ในวาโนะคุนิอย่างปลอดภัยกันเถอะครับ"บรู๊คกล่าว
"โอ๊ย!!!"เบจลงไปนอนกับพื้น
"เบจ"ชิฟฟ่อนร้อง ลูกเธอร้องงอแง
"ดูสิเบจเขา..!!! งั้นฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ?"ลูฟี่ถาม"หมอนี่กำลังรับการโจมตีแทนพวกเราทุกคนอยู่นะ"
"แค่ก!! บัดซบ แผนฉันพังเละเทะหมดแท้ๆ แต่พวกแกกลับสมหวังทุกอย่างซะงั้น ไม่สบอารมณ์เลยว้อย"เบจพูดขึ้น
"เดี๋ยวนะครับคุณเบจ อย่าบอกนะว่าคิดจะพาพวกเราลงเหวไปด้วย"บรู๊คร้อง
"ฉันเองก็ทำหน้าที่ตัวเองครบทุกอย่างแล้วนะเฟ้ย รีบคืนหัวใจมาเดี๋ยวนี้เลย"ซีซ่าร์กล่าว
"หัวใจแกเหรอ"เท็ดถือมันไว้
"ไปอยู่ตรงนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่!!!"เบจและซีซ่าร์ร้อง
"พาลงเหวไปด้วยกันก็ฟังดูไม่เลวอยู่หรอก พวกแกจะเป็นยังไงฉันไม่สนแต่แรกแล้ว แต่ว่าที่ตรงนี้ มีพวกลูกน้องที่น่ารักของฉัน แล้วก็มีเมียกับลูกที่ฉันรักอยู่ ฉันไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาตายหรอกน่า!!!!"
"คุณค้า!!!"ชิฟฟ่อนร้องไห้
"ฟาเธอร์!!!!"ลูกเรือร้องไห้
"เบจ ช่วยอธิบายพลังนายมาหน่อย ถ้านายยังไม่ตายห้องนี้ก็ไม่เป็นไรสินะ"เท็ดถาม
"ห้องห้องนี้คือด้านในตัวฉันก็จริง แต่ต่อให้ฉันเอียงตัวหรือล้มกลิ้งก็ไม่มีผลอะไรกับห้องนี้เลย แน่นอนว่าถึงฉันจะกลับไปเป็นร่างปกติห้องนี้ก็จะยังคงอยู่เหมือนเดิม"
"ฟังนะทุกคน เบจ นายจะกลับไปเป็นร่างมนุษย์โดยที่ยังมีพวกเราอยู่ข้างในตัว จากนั้นก็ให้ซีซาร์แบกร่างเบจแล้วบินหนี"เท็ดชี้เจ้านักวิทยาศาสตร์
"เฮ้ย อย่าเอาชีวิตฉันไปเสี่ยงตามใจชอบสิฟะ ทำแบบนั้นมันฆ่าตัวตายชัดๆเลยนะเฮ้ย!! พวกเรามีหวังโดนยิงจนพรุนเป็นรังผึ้งในวินาทีเดียวแหง โอกาสสำเร็จศูนย์เปอร์เซน แถมกลุ่มบิ๊กมัมยังมีผู้ใช้ฮาคิเกราะอยู่ตั้งหลายคน ต่อให้ฉันกลายร่างเป็นแก๊สก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก"
"ตอบข้ามา1เรื่องซันจิ ทำไมถึงคิดจะช่วยพวกเรา ทั้งที่กลุ่มคนที่เจ้าเกลียดกำลังจะตายในกับดักของศัตรูแท้ๆ ทำไมยังคิดจะช่วยอีก?"จัดจ์ถาม
"ก็เพราะพ่อฉันคงจะเศร้าแย่ ถ้าฉันยังเอาแต่ยึดติดกับความเกลียดชังสมัยเด็ก"ซันจิกล่าว
"และถ้าเขารู้ว่าฉันกลายเป็นผู้ชายที่ใจแคบขนาดหัวเราะเยาะความตายของครอบครัวร่วมสายเลือดได้ เขาก็คงรู้สึกแย่จนพูดอะไรไม่ออกแน่ ฉันจะไม่ใช้ชีวิตในแบบที่ทำให้ตัวเองไม่กล้าสู้หน้าเขาคนนั้นเด็ดขาด วินสโมค ซันจิที่หนีไปจากเจอร์ม่าเมื่อ13ปีก่อนได้ตายไปครั้งหนึ่งที่กลางทะเลแล้ว อย่างที่แกต้องการนั่นแหละ"
ซันจิจับคอเสื้อจัดจ์ดึงลงมา
"ดังนั้นจงยอมรับซะ ว่าแกไม่ใช่พ่อของฉันอีกแล้ว วินสโมค จัดจ์ และอย่าได้โผล่หน้ามาให้พวกฉันเห็นอีก!!!"
"เข้าใจแล้ว"จัดจ์หันหลังไป"ข้าขอให้สัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้เจ้าหรืออีสต์บลูอีกต่อไป"
"ฉันทำงานของตัวเองเสร็จแล้วนะโว๊ย ถ้าให้ทำเกินกว่านี่มันผิดสัญญาแล้ว"ซีซ่าร์ตะโกนโวยวาย
"บรึ้ม!!!"บิ๊กมัมถล่มปราสาทต่อ
"ขืนปล่อยไว้แบบนี้แกเองก็จะตายเหมือนกันนะซีซาร์!!"เบจตะโกน
"เปิดประตูซะแก๊งเบจ จนกว่าแกกับซีซ่าร์ คลาวน์จะบินหนีไปจากที่นี่ได้ พวกข้าเจอร์ม่าจะรับหน้าที่คุ้มกันให้เอง"จัดจ์กล่าว
"แกมีสิทธิมาตัดสินว่าฉันควรทำอะไรตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ ยังอวดดีไม่เปลี่ยนเลยนะจัดจ์!!!"ซีซ่าร์ตะโกน
"งั้นเหรอ พวกเจอร์ม่าก็บินได้เหมือนกันสินะ ถ้างั้นฉันจะทิ้งพวกแกเอาไว้เลยก็ไม่มีปัญหาสินะ"เบจกล่าว
"ไม่มีปัญหา"
"ดีล่ะ ถ้าจะถ่วงเวลาฉันเองก็.."ลูฟี่จะวิ่งไป
"ไม่ต้องลูฟี่"ซันจิห้ามไว้
"ข้าจะไม่ยอมติดหนี้บุญคุณเจ้าผลงานที่ล้มเหลวหรอก"จัดจ์กล่าว
"นี่คือการแสดงความรับผิดชอบในแบบของพวกเขา"ซันจิกล่าว
"เดี๋ยวเซ่ เฮ้ยๆ ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะยอมทำน่ะไอ้พวกบ้า!!!"ซีซ่าร์โวยวายและชี้โมเน่"ยัยนั่นก็บินได้แถมสายโรเกียไม่ใช่เหรอ"
"ฉันจะไม่ให้ผู้หญิงของฉันไปเสี่ยง"เท็ดกล่าว
"เห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว!!!"หลายคนตะโกน
"หุบปากแล้วทำซะ"เท็ดบีบหัวใจซีซ่าร์
"โอ๊ย จำไว้เลยนะว้อย!!!!"
"เอาเลยเบจ"เท็ดสั่ง
เบจคืนร่างเป็นมนุษย์ เขากับเจอร์ม่าโผลมากลางวงล้อมกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัม
"ปราสาทหายไปแล้ว!!!"
"เห็นมั้ย ดูเด้ พวกมันจ้องเล็งเราอยู่เลย"
"ปังๆๆๆๆๆ"
กระสุนมากมายยิงเข้ามาแต่เจอร์ม่าช่วยกันไว้
"ออกมาแล้วสินะไอ้พวกแมลงวัน ไฟเออร์"
"อ๊ากกก!!!"ซีซาร์รีบหนี
"กรี๊ดดด!!!"เรจูร้องโดนไฟไปเพราะป้องกันให้ซีซาร์กับเบ็จ
"เรจู"นิจิตะโกน
"ไม่ต้องไปสนใจนิจิ"อิจิจิตะโกน"คนอ่อนแอนั่นแหละผิดเอง ตั้งใจทำภารกิจให้เสร็จสิ้นซะ"
"เป็นน้องชายที่ไม่น่ารักเอาซะเลย ไม่เป็นไรฉันไม่แพ้ง่ายๆหรอก"
"ฉันไม่ปล่อยให้ใครหนีไปได้หรอกน่า เริ่มจากแกก่อนเลยละกันนังหนูเจอร์ม่า"
"หมัดยางยืด เอเลเฟนต์กัน!!!"
"เดียโบลจั๊มป์ ครอสสไตรค์!!"
"แบล็คเฟลม!!!"
หมัดยักษ์ ลูกเตะเพลิงและคลื่นเพลิงทมิฬพุ่งจากท้องเบจหยุดการโจมตีบิ๊กมัมไว้
"บอกแล้วไงว่าพวกนายไม่ต้องออกมา!!!"
"โอ้ว นายนั่นแหละไม่ต้องออก ฉันคนเดียวก็พอแล้ว!!!"
"ออกไปแล้ว ที่นี้จะทำไงดีเนี่ยเจ้าพวกบ้า!!!"นามิ ช็อปเปอร์และบรู๊คร้อง
"ให้ตายสิ"เท็ดไม่ได้ออกยังอยู่ข้างใน
"เอาเป็นว่าข้ามไปให้ได้ก็แล้วกัน"เบจระดมยิงปืน โดยมีเจอร์ม่า66 ลูฟี่และซันจิคุ้มกัน
"ฉันก็คิดอยู่เรื่องเดียวนี่แหละโว๊ย!!!!"ซีซาร์แบกเบจบินไป"ถ้าข้ามกำแพงนั่นไปได้เราก็จะหนีพ้นแน่"
"ข้ามกำแพงไปเลย"เบจตะโกน
"แคนดี้วอล!!!!"เพรอสสร้างกำแพงลูกกวาดขวางไว้
"เหวอ จบสิ้นแล้ว ไปไหนไม่ได้แล้ว!!!!"
"แบล็คบั๊ก!!!"อิจิจิ นิจิและยงจิโจมตีทำลายกำแพงลูกกวาด
"เยี่ยม ฝ่ากำแพงลูกกวาดไปได้แล้ว สมแล้วที่เป็นเจอร์ม่า!!!"
"ไปเลยซีซาร์ ถึงจะเป็นสวะก็เถอะ"นามิร้อง
"โอ๊ะโอ๋"
"ใครจะไปยอมตายกันฟะบัดซบเอ๊ย ถ้าข้ามกำแพงไปได้ฉันก็จะเป็นอิสระแล้ว"
แขกที่มาร่วมงาน ดูเฟลด์มองกล่องทามาเตะบาโกะที่ตกไปชั้นล่าง
"สมบัติแห่งก้นทะเล ทามาเตะบาโกะ ทั้งที่อยู่ตรงหน้าแท้ๆ แต่ดันร่วงไปอยู่ตรงที่แบบนั้นซะได้ กระโดดลงไปเลยดีมั้ย"
"คิดจะทำอะไรกับทามาเตะบาโกะนั่นเหรอดูเฟลด์?"สตุสซี่ถาม
"สตุสซี่ เธอมองอยู่เรอะ ว๊าก!!!"ดูเฟลด์พูดแล้วพลาดร่วงตกชั้นล่าง
"โอ๊ย เจ็บ โชคดีจริงๆ เท่านี้ก็จะได้ดูของข้างในแล้ว"ดูเฟลด์เดินไปที่หีบ"เอาล่ะจะมีของมีค่าแบบไหน"
"ดัชนีพิฆาตระยะไกล"สตุสซี่ยิงกระสุนลมจากนิ้วพุ่งเจาะกลางหลังดูเฟลด์
"ทามาเตะบาโกะน่ะ พวกเรารัฐบาลโลกจะขอรับไปเองเจ้าโง่เอ๊ย และแน่นอนว่านายจะต้องเป็นฝ่ายรับความผิดทั้งหมดไปล่ะนะ"
สตุสซี่ ราชินีย่านเริงรมย์ ตัวจริงเธอคือCP0
"ส่วนนายก็จะช่วยเขียนข่าวทำนองนั้นให้ใช่ไหมมอร์แกน"สตุสซี่มองไปที่มุมซึ่งมอแกนแอบซ่อนอยู่
"รู้ด้วยเรอะว่าเราแอบอยู่"มอร์แกนโผล่หน้าออกมา
"ก็ได้ แต่อย่างน้อยก็ขอฉันเขียนสกู๊บเรื่องของที่อยู่ข้างในหน่อยสิ"
"ได้อยู่แล้ว ถ้าแค่ถ่ายรูปอย่างเดียวน่ะนะ พูดจารู้เรื่องดีนี่ สมแล้วที่เป็นนักควบคุมข้อมูลมืออาชีพ"
"นักหนังสือพิมพ์ต่างหาก เดี๋ยวก็ฟ้องซะเลยนี่!!!"
แต่แล้วดูเฟลด์ที่ล้มไปก็ไปดันให้กล่องทามาเตะบาโกะร่วงตกปราสาทโฮลเค้ก
"อ๊าาา!!!"
"แกเคยพูดไว้สินะเจ้าหมวกฟาง พูดกับฉันคนนี้ที่เกาะเงือกน่ะ ว่าฉันจะซัดแกให้กระเด็นใช่มั้ย แล้วที่เกาะนี้ก็ก็เคยพูดไว้ด้วยว่าคนที่จะชนะในท้ายที่สุดก็คือพวกฉันสินะ พูดขนาดนั้นแล้วยังจะหนีอีกเรอะเจ้าคนขี้ขลาด!!!"
"ขี้ขลาด!!"ลูฟี่จะวิ่งไปหาบิ๊กมัม
"อย่าไปติดกับมันสิลูฟี่ มันตั้งใจยั่วนายชัดๆ"ซันจิกล่าว
"ขอสักหมัดเดียวก็พอ"
"เฮ้ย ลูฟี่!!!"
"ฉันหมายความตามที่พูดนั่นแหละบิ๊กมัม คนที่จะได้เป็นราชาโจรสลัดในท้ายที่สุดไม่ใช่แก"
ลูฟี่ใช้ร่างแชมเปี้ยนขยายฮาคิครอบตัวล้ำบึก
"ฮ่าๆๆ"บิ๊กมัมเสริมฮาคิเกราะที่แขน
"แต่เป็นฉันต่างหาก!!!"
"ตูมมมมม!!!"เกิดคลื่นทำให้ทุกคนกระเด็น
"หลังจากฉันโค่นไคโดเสร็จ แกก็จะเป็นรายต่อไปบิ๊กมัม!!!"
"เร็วเข้าลูฟี่!!!"ซันจิมาคว้าตัวไป
"ฮู่ว ไม่มีแรงเลย"ลูฟี่กลับร่างเดิม
"ไคโด!? มาๆๆ พวกแกไม่มีทางโค่นเจ้าสิ่งนั้นได้หรอก ว่าแต่พวกแกทำไมยังฝันกลางวัน ว่าจะมีสิทธิรอดออกไปจากอาณาเขตของฉันกันอยู่อีกหา!!!!!"
ในตอนนั้นจัดจ์พุ่งแยกตัวจากกลุ่มโดดแทงหอกใส่ปากบิ๊กมัมล
"ความฝันของพวกเราพังทลายสิ้นแล้ว แล้วข้าจะไปมีหน้าไปพบกับเหล่าวิญญาณผู้ตายที่ไม่เคยมีโอกาสได้เหยียบแผ่นดินเกิดและถูกหลอกให้มีความหวังปลอมๆเพียง66วันได้อย่างไร ข้าผิดเองที่ฝากฝังจิตวิญญาณแห่งความแค้นตลอด300ปีของราชอาณาจักรเราให้กับคนอย่างเจ้า น่าเจ็บใจนัก"
"จัตจ์ จงทำใจให้สบายเถอะ เพราะฉันจะใช้พลังวิทยาศาสตร์ของพวกแกสร้างสันติภาพให้กับโลกนี้เอง"บิ๊กมัมอัดหมัดใส่จัตจ์
"อุ๊บ!!!"
บิ๊กมัมยื่นมือเข้าไปในปากซุส
"อัสนีบาต!!!"สายฟ้าผ่าใส่จัตจ์
"ท่านพ่อ!!!!"เรจูร้อง หมวกเกราะของพ่อแยกเป็นสอง
"ท่านพ่อ!!!!"นิจิและยงจิรีบบินไปช่วย
"เฮ้ย กองสนับสนุนจะไปไหนฟะ จะทิ้งกันเรอะ-"
ซีซาร์เห็นคาตาคุริยืนขวางทางอยู่ด้านหน้า
"เกือบแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น"คาตาคุริกล่าว
"สปาร์คกิงฟิกเกอร์!!!"อิจิจิปล่อยหมัดลำแสงใส่คาตาคุริ เขากลายเป็นโมจิแยกส่วน
"รีบไปเร็วเข้า!!!"
"อ๊ากกก!!!!"ซีซาร์รีบบินผ่านไป
"แจ๋วไปเลย!!!"
"พยายามเข้าซีซาร์ถึงจะเป็นสวะก็เถอะ"
แต่แล้วซีซาร์ก็ไปชนกับซีซาร์อีกคนที่บินมาขวางด้านหน้าหยุดชะงักไป
"เฮ้ย หลีกไป นี่แกเป็นใครฟะ!!!"
"นี่ฉันเองซีซาร์ คลาวน์"บรูว์เล่เผยหน้าออกมา"ฉันมีเรื่องต้องสะสางพวกแกเยอะเลยล่ะ"
"แย่แล้วซีซาร์"เบจกล่าว
อิจิจิโดนคาตาคุริจัดการจับคอไว้ ลูฟี่ ซันจิและเรจูล้มโดนล้อมด้วยสมูทตี้ ไดฟุกุและกาเล็ต บิ๊กมัมจับนิจิกับยงจิไว้
"ทุกคนเสร็จหมดแล้ว"ซีซาร์ร้องไห้
"นี่คงเป็นจุดจบ"
"ออกไปสู้กันเถอะ"เท็ดถือกระบองไว้
"รับทราบค่ะ"โมเน่กลายร่างเป็นภูติหิมะ
"ฝากด้วยเท็ด คุณโมเน่!!!"นามิ ช็อปเปอร์และบรู๊คร้องเชียร์ความหวังสุดท้าย
"ได้เลย"เปโดรจับดาบ
"ฉันก็จะไปด้วย ปล่อยไว้แบบนี้พวกนั้นถูกฆ่าหมดแน่"จินเบกล่าว
"มาเริ่มกันเลยดีมั้ย การประหารน่ะ"บิ๊กมัมกล่าว
แต่ในตอนนั้นเอง กล่องทามาเตะบาโกะที่ตกลงไปด้านล่างก็เปิดออกมีระเบิดไดนาไมโผล่ออกมา
"บรึ้มมมมมมมม!!!!"
ปราสาทโฮลเค้กสั่นสะเทือนจากแรงระเบิด
นี่คือระเบิดที่รัฐมนตรีของเกาะเงือกได้ฝังไว้เผื่อมีการขโมยกล่อง และมันได้กลายเป็นสิ่งที่ช่วยชีวิตทุกคนจากสถานการณ์เฉียดตาย
"เกิดรอยร้าวขนาดใหญ่ ตั้งแต่เพดานชั้นที่2ของบามตะวันออก จนถึงห้องประชุมอัมบาม"
"ไม่ใช่แค่รอยร้าวแล้ว มันแตกเป็นเสี่ยงๆเลย!!!"
"ทางนี้อัมบามชั้น3 เกิดอะไรขึ้นน่ะ!? ห้องทั้งห้องเริ่มเอียงใหญ่แล้ว!!!"
"นี่ไม่ใช่แผ่นดินไหว ฉันได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น โดนศัตรูโจมตีเรอะ!!!"
"ห้องเอียงไม่หยุดเลย หรือว่ามันกำลังถล่มบง ปราสาทโฮลเค้กทั้งหลังกำลังถล่มบง!!!!"
เมืองหลวงสวีทซิตี้
"เหวอ!!!"
"โดนศัตรูยิงปืนใหญ่ใส่เหรอเนี่ย!!?"
"ศัตรูที่ไหนจะลอบเข้ามาจนถึงเกาะนี้ได้"
"ตกลงอะไรจะระเบิดกันแน่"
"ใครก็ได้หยุดมันที แบบนี้ทุกคนตายแน่!!!"
"นี่มันเกี่ยวอะไรกับเค้กแต่งงานบนดาดฟ้ารึเปล่า!!?"
"นี่มันใช่อย่างที่ฉันคิดมั้ย"สตุสซี่ถามหน้าซีดเล็กน้อย
"คงั้นแหละ มีอะไรอีกล่ะที่ระเบิดได้ แต่ว่าทำไมทามาเตะบาโกะถึงได้..."มอร์แกนกล่าว
อิจิจิไอค่อกแคกหลังเป็นอิสระจากคาตาคุริ บิ๊กมัมปล่อยนิจิกับยงจิแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!?"เรจูถาม
"จะยังไงก็ตามมันมาได้จังหวะดีเลย นึกส่าทุกคนจะถูกฆ่าแล้วซะอีก"ซันจิแบกลูฟี่ไว้
"นี่มันอะไรกัน!!? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"บิ๊กมัมถาม
"มีอะไรบางอย่างช่วยพวกเราไว้สินะ"ยงจิกล่าว เขากับนิจิช่วยกันพยุงจัตจ์
"แต่ก็ยังไม่รู้หรอกว่าจากนี้ไปพวกเราจะรอดรึเปล่า"นิจิกล่าว
ปราสาทโฮทเค้กกำลังเอียงใกล้จะถล่ม
"แย่แล้วครับมาม๊า ขณะนี้ปราสาทโฮลเค้กกำลังถล่มเพราะแรงระเบิดจากอะไรสักอย่าง!!!"
"เพราะอยู่ในร่างเบจเราเลยไม่โดนผลกระทบก็จริง แต่สภาพข้างนอกมันแปลกๆนะ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ!?"นามิถาม
"คนข้างนอกกำลังแตกตื่นกันใหญ่"จินเบมองออกนอกหน้าต่าง"หรือว่าปราสาทโฮลเค้กกำลังสั่นสะเทือนงั้นรึ"
เท็ดเปิดประตูให้ลูฟี่กับซันจิเข้ามาด้านใน
"ดูสิซีซ่าร์ยอดไปเลย"
"ตกลงเป็นฝีมือใครกันแน่เนี่ย!?"ซีซ่าร์ถาม
"พี่จ๋า อาเจ๊ พี่น้องของฉัน มาม๊า!!!!"บรูว์เล่มองทุกคนกำลังร่วงจากดาดฟ้าปราสาท
"หวา!!!!"
"แบบนี้คงไม่จำเป็นต้องลอบสังหารด้วยซ้ำ เท่านี้กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมก็ถึงคราวจบสิ้น!!!"เบจหัวเราะ
ชาวเมืองกำลังหนีเอาตัวรอดจากปราสาทที่กำลังถล่ม
"ตายแน่ ปราสาทนั้นใหญ่กว่าเมืองทั้งเมืองซะอีก ไม่มีทางหนีพ้นอยู่แล้ว ต่อให้วิ่งหนีก็ไม่มีทางรอดอยู่ดี"
หนึ่งในลูกสาวของบิ๊กมัมกำลังจะตกดาดฟ้าแต่ถูกจับไว้ด้วยแขนโมจิของคาตาคุริ
"พี่คะ!!!"
"อย่าแตกตื่น"
"ข่าวใหญ่ นี่มันข่าวใหญ่!!"มอร์แกนถ่ายรูปใหญ่
"นายนี่ไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลยรึไง?"สตุสซี่ถาม
"จริงด้วย ฉันบินไม่ได้นี่นา"
"แต่ก็จริงของนาย"สตุสซี่ใช้เดินชมจันทร์โดดขึ้นฟ้าหนี"ถ้านี่เป็นจุดจบของกลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมจริงๆล่ะก็คงจะเป็นข่าวใหญ่แน่"
"ไปเลยซีซ่าร์"
"หนีไปให้ไกลลิบเลย"
"ไปแล้วสินะ"
ในตอนนั้นเองหัวหน้าพ่อครัวกลุ่มบิ๊กมัมลงมือ
"นุ่มๆฟูๆ ชีวิตเช่นนั้นไม่มีอยู่หรอก แฟร์แอนเดอรุง กูร์เมต์!!!"
ปราสาทโฮลเค้กถล่มลงมาแต่มันกลับกลายเป็นครีมพังทลายไม่ทำให้คนตายหรือตึกสักหลังถล่ม
"ครีมสด!?"
กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมที่ร่วงลงพื้นรอดหมดทุกคน
"ปราสาทโฮลเค้ก กลายเป็นเค้กทั้งก้อนไปจริงๆ"
"รอดแล้ว ฝีมือพ่อครัวใหญ่สินะ นึกว่าจะตายแล้วซะอีก"
"เค้ก...ปราสาทของฉันกลายเป็นเค้ก"บิ๊กมัมนอนแผล
"ไม่เป็นไรนะมาม๊า"
"แหวะ ขนมที่สร้างด้วยพลังเปลี่ยนวัฒถุดิบเป็นอาหารของสตรูเซ็น พอกินลงก็จริงแต่รสชาติไม่ได้เรื่องเลย"บิ๊กมัมกล่าว
"ท่านรัฐมนตรี มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ นึกว่าเมืองจะถล่มจนตายกันหมดแล้วซะอีก"
"หุบปาก!!!"
"เอ๋?"
"มันยังไม่จบแค่นี้หรอก หนีไปแล้วสินะเจ้าพวกนั้น!! แต่คงยังไปได้ไม่ไกลแน่ ติดต่อเรือทาร์ตที่ประจำอยู่ทุกเกาะในท็อตโตะแลนด์ อย่าปล่อยให้กลุ่มหมวกฟางและกลุ่มโจรสลัดไฟเออร์แทงค์รอดไปได้แม้แต่คนเดียว"
@@@@@@@@@@@@@
เขตตะวันตกเฉียงเหนือ
"มาถึงนี่คงพอแล้วมั้ง"
กลุ่มหมวกฟาง จินเบ เปโดรและแครอทออกมาจากตัวเบจ
"ฉันจะแยกกับพวกนายที่นี่"เบจกล่าว
"ขอบใจมากนะเบจ นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ต้องมาขอบคุณ ฉันไม่ได้ทำเรื่องดีอะไรสักหน่อย ฟังแล้วขนลุกชะมัด"เบจกล่าว
"คนที่แบกพวกแกมาคือฉันนะเฟ้ย!!!"ซีซ่าร์ตะโกน
"รำคาญจริงไอ้สวะ จำได้มั้ยว่าแกทำอะไรกับพวกเด็กๆที่พังค์ฮาซาร์ดน่ะ!?"นามิกล่าว
"ไอ้เรื่องแค่นั้นเนี่ยนะ"
"มันเลวโดยสันดานจริงๆ เท็ดฟันมันได้ไหม?"นามิถาม
"เฮ้ย!?"
"แกน่ะมันหมดประโยชน์แล้ว จะไปตายที่ไหนก็ไปซะ"เท็ดโยนหัวใจคืนให้
"โว้ว!!!"ซีซ่าร์รีบไปคว้ามัน
"น่าจะบี้ทิ้งไปซะมากกว่า"นามิกล่าว
"หัวใจฉันกลับมาแล้ว!!!"ซีซ่าร์ร้องไห้
"ว่าแต่ฉันยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"
"เท่านี้ก็ไม่ต้องเจอหน้าพวกแกอีกแล้วโว๊ย ลาขาดล่ะไอ้พวกบ้า นังหน้าโง่!!!"ซีซ่าร์จากไป
"ฟาเธอร์ ดูเหมือนว่าพวกมันทุกคนจะรอดมาได้หมดเลยครับเรโร"วีโด้รายงาน"ปราสาทเหมือนจะกลายเป็นเค้ก"
"พลังพิเศษของสตรูเซ็นสินะ มีแต่หมอนั่นเท่านั้นแหละที่ข้อมูลเป็นปริศนามาตลอด ฝีมือการต่อสู้ก็น่าจะแข็งแกร่งพอตัวเหมือนกัน สรุปคือพวกมันไม่ตายเรอะ แต่อย่างน้อยปราสาทก็พังพินาศหมดขาข้างนึงโดนเผา ได้ยินแล้วก็ชื่นใจขึ้นมาหน่อย"
"เอาล่ะ ที่เหลือก็แค่หนีอย่างเดียวสินะ"ลูฟี่กล่าว
"แผนการก็เป็นงั้นมาตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแต่ช่วงแรกเจอเรื่องยุ่งยากเยอะไปหน่อยเท่านั้นเอง"เบจกล่าว
"พวกนายเองก็รีบหนีดีกว่านะ อีกเดี๋ยวพวกมันจะไล่ตามมาแน่ ต่อให้ไปถึงเรือได้กว่าจะออกไปจากอาณาเขตของพวกมันได้ก็ต้องใช้เวลา1วัน"
"ขอให้มีชัยในการศึก"เบจตอกตะปูป้ายบอกทางว่ากลุ่มหมวกฟางไปทางนี้และหนีไป
"อย่าทำอะไรงี่เง่าทิ้งท้ายสิฟะ!!!"ซันจิตะโกน
"หุบปาก ใครดีใครรอดเฟ้ย!!"เบจตะโกน
"ฟาเธอร์ อย่างน้อยก็ขอกล่าวลาสักหน่อย"วีโด้ตะโกนจากในตัว
"ฉันเองก็สนิทกับนามิแล้วแท้ๆ"ชิฟฟ่อนกล่าว
"อย่าไปสนิทสนมกับพวกมันเซ่ จากนี้ไปเป็นช่วงหนีของจริงแล้ว"
ขณะที่เบจวิ่งไปแล้ว บรู๊คไปนั่งบนหลังช็อปเปอร์
"เอาล่ะ งั้นพวกเราจะไปเอาเรือชาร์ค ซับเมิร์จแล้วจากนั้นก็ตรงไปหาเรือซันนี่เลยครับ"บรู๊คกล่าว
"อืม ระวังตัวด้วยล่ะ พวกเราเองก็รีบกันเถอะ กลับไปชายฝั่งที่จอดเรือเอาไว้กัน"เท็ดกล่าว
@@@@@@@@@@@@@@@@
ทางด้านกลุ่มบิ๊กมัม
"แบ่งกองทัพเป็นสองกองไดฟุกุ"คาตาคุริกล่าว
"เราจะแยกเป็นสองกลุ่มแล้วไล่ล่าพวกมัน กลุ่มแรกล่าหัวหมวกฟางกับนามิคาเสะ ส่วนอีกกลุ่มเอาหัวเบจมาให้ได้!!"ไดฟุกุสั่ง
"โอ้ววว!!!"
"ไม่ต้องห่วงนะมาม๊า เราจะไม่ปล่อยให้มันรอดไปได้แม้แต่คนเดียว"สมูธตี้บอกแม่
"เค้ก เค้กนั่นใช้แต่วัตถุดิบที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี เค้กแต่งงานที่สุดยอดที่สุด เค้กที่อุตส่าห์รอมาตลอด"
"เอ๋.."
"เค้กแต่งงาน!!!"
"มาม๊า!!?"สมูธตี้ถอยออกมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น