ลำดับตอนที่ #57
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : ปะทะ4จักรพรรดิบิ๊กมัม
บิ๊กมัมขึ้นเรือซันนี่มองหาเค้กแต่งงาน ขณะที่เสียงท้องร้องก็ดังออกมา
"ท้องมันร้องจ๊อกๆใหญ่แล้ว แต่ว่ากินอย่างอื่นไปมันก็แทนกันไม่ได้ เค้กแต่งงานอยู่ที่ไหน!!!!"
บิ๊กมัมดึงตรงประตูผนังห้องอควาเรียมออกมา
"เรือซันนี่!!!"
"จะไล่ออกไปยังไงดีเนี่ย!!!"บรู๊คร้อง
"ตรงนี้...ก็ไม่มี"บิ๊กมัมดูในห้องอควาเรียม
"หยุดก่อนบิ๊กมัม!!!"จินเบตะโกน
"โอ้ จินเบ.....กล้ามากที่ทรยศฉัน"บิ๊กมัมจ้องเขาเขม็ง
"บนเรือนี้ไม่มีเค้กหรอก!!!"ชายชาตรีแห่งท้องทะเลบอกความจริง ทว่า…
"อย่ามาพูดบ้าๆ มันต้องมีอยู่แล้ว....เพราะลูกชายฉันบอกว่าเค้กอยู่ที่นี่ ถ้าไม่มีละก็ฉันจะต้องเอาชีวิตลูกชายคนโตด้วยมือตัวเองนี่แหละ!!!"
"อุตส่าห์จำได้อีก ตกลงยังมีสติเหลืออยู่ขนาดไหนกันแน่ฟะ นึกว่าจะรอดแล้วซะอีก"เพรอสร้องในใจ
"อย่าบังอาจมากล่าวหาลูกคนอื่น เฮ้ย นโปเลียน"
"ครับมาม๊า"ดาบนโปเลียนลุกติดเพลิง
"คอนญัก!!!"
"อย่าคิดเชียวนะว่าพลังของแกจะชนะฉันได้!!!!"
ดาบนโปเลียนฟาดเหวี่ยงจินเบตกทะเลไป
"คุณจินเบ!!"บรู๊คร้อง
"ลูฟี่!!!"นามิร้องเรียกแฟนด้วยความกลัว
“ที่นี่ถึงตาพวกแกแล้ว…จะผ่าครึ่งแล้วย่างสดแกซะเลย!!!!"
บิ๊กมัมตวัดดาบเพลิงลงมา เท็ดไปข้างหน้าแล้วหุบหัวกับแขนขาเข้ากระดองที่เสริมฮาคิเกราะ
“แบล็คเลเยอร์ การ์ดพ้อย”
ตูมมมมมม
ดาบเพลิงปะทะกับกระดองเต่า และเป็นดาบของบิ๊กมัมที่เด้งกลับ
"มันหยุดคอนญักได้ด้วยเรอะ!!!!"กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมตกใจ
“เจ้าเท็ด ฉันยังมีหนี้แค้นแผลที่แกทำไว้”
บิ๊กมัมโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่เท็ดยังป้องกันได้หมด
“ตัดใจเถอะ กระดองของฉันน่ะแข็งสุดๆเลย”
“หึๆ เอางั้นก็ได้ แต่ว่า….เค้กอยู่ไหน เอาเค้กออกมาซะ!!!"
บิ๊กมัมเลิกสนใจเท็ดและจะตัดผนังห้องที่แครอทนอนอยู่
"หยุดนะบิ๊กมัม!!!"นามิร้อง
"ถ้าอยากให้หยุดนักก็บอกมาซะที!!!"บิ๊กมัมฟาดดาบลงมา ทำให้นามิกับช็อปเปอร์รีบหลบ
"นามิ ช็อปเปอร์!!!"เท็ดตะโกน
"ฉันไม่เป็นไร"นามิพูดขณะกลิ้งไป
"แย่แล้วครับไฟบนหัวบิ๊กมัมกำลังลามไปที่ใบเรือแล้ว!!!!"
"เอาเค้กก้อนใหญ่ขนาดนั้นไปซ่อนไว้ที่ไหน!!!"มือบิ๊กมัมพุ่งลงมาหานามิ
"การ์ดพ้อยนต์!!!"ช็อปเปอร์ใช้ตนเองรับหมัดบิ๊กมัม
"มีตัวแปลกๆเต็มไปหมดเลยนะนี่!!"บิ๊กมัมยิ้มดีใจ
"เรือ ไฟไหม้เรือแล้ว แย่ล่ะสิๆ ถ้าไม่ดับไฟล่ะก็ น้ำ น้ำอยู่ไหน!!!"
"ท่าทุ่มกระแสมหาสมุทรข้ามไหล่!!!"
คลื่นน้ำพุ่งมาจากทะเลสาดใส่เรือดับไฟไป
"อ๊า ฮัดชิ้วๆ บัดซบ จู่ๆน้ำก็ซัดมา!!!"โพรมีธีอุสจามใหญ่
"คุณจินเบ!!!"บรู๊คเห็นจินเบโดดขึ้นจากน้ำ
"ออกไปจากเรือซะบิ๊กมัม!!!"
"ถ้าอยากให้ไปก็เอาเค้กมาซะ!!!"
"คาราเต้มนุษย์เงือก วิชาลับสว่านนักรบพเนจร!!"
หมัดจินเบอัดท้องบิ๊กพุ่งลอยไปนอกเรือจะตกทะเล แต่ซุสมารับไว้
"สำเร็จ ไล่บิ๊กมัมไปได้แล้ว"
"สมเป็น7เทพโจรสลัด"
"ถ้าปล่อยให้เรือเสียหายไปมากกว่านี้ฉันคงไม่มีหน้าไปเจอพวกลูฟี่แน่"จินเบกล่าว
"อย่าลดความเร็วเชียวนะ ถ้าพวกเพรอสเพโรไล่ตามมาทันพวกเรามีหวังหมดทางสู้แน่ และอีกเดี๋ยวบิ๊กมัมก็จะตั้งหลักได้แน่!!!"จินเบตะโกน
"จริงสิ นึกอะไรดีๆออกแล้ว ผ่ามันทั้งลำเลยดีกว่า"บิ๊กมัมคิดแล้วดาบนโปเลียนยืดยาวออกมา"ถ้าผ่าแล้วจะต้องหาเค้กเจอแน่"
"คราวนี้ดาบมันยืดออกมา ถ้ายัยนั่นฟาดดาบมาละก็..."โมเน่กล่าว
"คงเป็นจุดจบของเรือเราสินะครับ"บรู๊คกล่าว
"อย่างน้อยสถานการณ์ก็ยังดีกว่าเมื่อกี้ละนะ เอ้า ซุสจัง ของชอบนายใช่มั้ย เชิญกินได้เลยจ๊ะ"นามิล่อด้วยเมฆสายฟ้าอีกครั้ง
"ว้าว!!"ซุสสีหน้าดีใจ ก่อนจะเปลี่ยนไป
"คิดว่าฉันจะหลงกลเหมือนเดิมเรอะ อย่ามาหลอกกันนะนังผู้หญิงจอมยั่ว"ซุสช็อตสายฟ้าใส่
"กรี๊ดดดด!!!"
"นามิ"ช็อปเปอร์ร้อง
"ไม่ต้องห่วงช็อปเปอร์….ผมเองครับ"ที่โดนช็อตคือบรู๊ค
"นายหรอกเร้อ!!!"
"ใช่แล้ว ผมไม่มีเนื้อหนังสายฟ้าจึงไม่มีผลใดๆครับ"บรู๊คชักดาบโดดไปหาบิ๊กมัม
"คิดจะสู้กับฉันอีกเรอะโซลคิง ดาบของแกน่ะไม่ระคายผิวฉันหรอก จำไม่ได้รึไง!!!"บิ๊กมัมกล่าว
"นั่นสินะครับ แต่อย่างน้อยขอผมดูกางเกงในคุณหน่อยได้ไหมครับ?"
"หา?"
"เอ๋!?"
"ครับผม จัดการเรียบร้อยแล้ว"บรู๊คพุ่งไปอยู่ด้านหลังบิ๊กมัม"ฮัมเพลงสามก้าวดาวดิ้นท่าฟันปลายคันศร"
"อ๊ากกก!!!"ซุสโดนผ่าสองซีก
"เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเราคือนายตั้งแต่แรกแล้วซุส"
"โอ๊ย เจ็บๆ"
"แบล็กบอลประจุบวก ปล่อยสายฟ้าให้สบายตัวได้เลย"นามิยิงสายฟ้าเข้าไปในซุส
"แก.....เปรี้ยงงง!!!"
"อ๊ากกกกก!!!"บิ๊กมัมเจอสายฟ้าช็อตใส่อย่างรุนแรง
"ไม่จริงใช่มั้ยมาม๊า!!!"
"โดนซุสปล่อยสายฟ้าใส่แล้ว!!!"
"ยอดไปเลยบรู๊ค!!"
"อย่างน้อยก็ลดความเสียหายเท่าที่จะทำได้แล้วล่ะนะ แต่เรือก็โดนหนักเหมือนกัน"จินเบกล่าว
"อ้อ ผมว่าเขาคงไม่เหลือแรงอาละวาดแล้วละครับ"บรู๊คถือซุสที่ตัวจิ๋วเดียวไว้
"อุ๊ยแหมซุส!!"นามิยิ้มจับซุสไว้
"ดูเหมือนนายจะเข้าใจผิดอยู่นะ ฉันไม่เคยขอให้นายมาเป็นเพื่อนกับฉันเลยสักครั้ง จะถามอีกรอบก็แล้วกัน จะมาเป็นข้ารับใช้ของฉันรึเปล่า? หรือว่านายจะอยากตาย"
ซุสหน้าซีดร้องไห้
"ตามมันไปโพรมีธีอุส!!!"บิ๊กมัมสั่ง
"ครับมาม๊า"
@@@@@@@@@@@@@@
เกาะข้าวสาลี ฮาคุริคิทาวน์
"เพล้งๆๆ"
"กระจกแตกหมดเลย!!!"
"เจ้าหมวกฟางลูฟี่ มันแกร่งถึงขนาดนั้นเลยเรอะ"
"ไม่นึกเลยว่ามันจะสู้กับท่านคาตาคุริผู้นั้นได้นานขนาดนี้"
@@@@@@@@@@@
เกาะโฮลเค้ก
"นี่ก็สามทุ่มครึ่งแล้วซัวร์ ไม่เคยคิดเลยว่าทุกอย่างจะยืดเยื้อได้ขนาดนี้"
"มีรายงานเรื่องกระจกแตกจากแต่ละเกาะเข้ามาไม่ขาดสายเลยครับ"
"หึๆๆ นี่ทุกคนอยากฟังอะไรน่าสนใจไหมคะ?"สตุสซี่พูดขึ้น
"เฮ้ หยุดเถอะน่า เดี๋ยวโอกาสรอดของเจ้าพวกนั้นก็ยิ่งร่วงต่ำกว่าเดิมหรอก"มอแกนกล่าว
"มีอะไรหรือครับท่านสตุสซี่"
"ได้ยินมาว่าพวกคุณได้กล่องทามาเตะบาโกะมาจากหมวกฟางลูฟี่สินะ ต้นเหตุของระเบิดยักษ์นั่นก็คือเจ้ากล่องนั้นนั่นแหละ"
"หา!!?"
@@@@@@@@@@@@
ลูฟี่ยังสู้อยู่ในโลกกระจก
หมัดยางยืดและโมจิประสานงากัน ก่อนที่คาตาคุริจะยืดขาโมจิไปเตะลูฟี่
"อย่างที่คิดเลยเจ้าหมอนี่....ถึงจะยังไม่ค่อนแม่นยำแต่มันก็เริ่มมองเห็นอนาคตเหมือนฉันแล้ว"
"ไม่ต้องลุกขึ้นมาแล้วก็ได้ เรารู้แผนของพวกแกหมดแล้ว ตี1ที่เกาะโกโก้ แน่นอนว่าพวกพ้องของแกคงถูกขยี้เละก่อนไปถึงเกาะโกโก้ด้วยซ้ำ ที่เกาะนั่นมีเหล่าน้องชายของฉันและกองเรือรบของพวกเขาเฝ้ารออยู่ แกเองต่อให้หนีออกไปจากที่นี่ได้ก็ต้องลงเอยไม่ต่างกัน"
"แฮ่กๆ แต่ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะโผล่ออกมาจากกระจกที่เกาะนั่นแน่นอน"
"อะไรของแก พูดยังกับเป็นเรื่องของคนอื่นเลย"
@@@@@@@@@@@@
กลางทะเลเรือของเบจ
"สำเร็จ เสร็จสมบูรณ์แล้ว เค้กแต่งงานสุดแกร่งที่จะหยุดยั้งบิ๊กมัมได้"
ซันจิ กุ๊กและกลุ่มโจรสลัดไฟเออร์แทงค์ต่างโห่ร้อง
"กลิ่นหอมอะไรปานนี้ แค่สูดเข้าไปสติก็เริ่มเลือนรางแล้ว หาคำบรรยายไม่ได้เลย!!"
"แบบนี้ไม่จำเป็นต้องใส่ยาพิษหรอก จะใช้ความอร่อยส่งขึ้นสวรรค์ไปเลยละกันบิ๊กมัม!!!"
"ฟู่ว โล่งอกไปทีที่ทันเวลา"พุดดิ้งทรุดไป
"เฮ้ พวกนายเป็นอะไรรึเปล่า"
"พวกกุ๊กเริ่มหมดสติไปตามๆกันแล้ว"
"ช่างเป็นการทำอาหารที่โหดชะมัด"
"พุดดิ้งจัง ชิฟฟ่อนจัง ขอบใจมากนะเพราะได้พวกเธอช่วยแท้ๆ ถ้ามีเค้กนี่ละก็ฉันจะต้องช่วยพวกพ้องทุกคนได้แน่นอน"
"ฮ่าๆๆ จะช่วยได้แน่เร้อ นายอาจจะทำเค้กได้ก็จริง แต่พวกพ้องของนายอาจจะตายไปแล้วก็ได้ หรือต่อให้รอดมาได้สุดท้ายมาม๊าจะถูกใจเค้กก้อนนี้รึเปล่าก็ไม่รู้ การขนเค้กไปให้อาจจบด้วยความสูญเปล่าก็ได้นะซันจิ"
"พูดอะไรของเธอเนี่ยพุดดิ้ง"
"ผิดไปแล้วๆ ฉันพูดอะไรออกไป"
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นยังไงฉันก็ต้องไปนั้นแหละ ฉันจะทำสุดยอดเค้กให้เสร็จสมบูรณ์แล้วหยุดบิ๊กมัมให้ได้ เพราะว่าเจ้าพวกนั้น--"
"ฉันจะซัดแกให้กระเด็นแล้วออกไปที่เกาะนัรนให้ได้ เพราะว่าเจ้าพวกนั้น--"
"เชื่อในตัวฉัน"
@@@@@@@@@@@@@@
"เรือมาถึงแล้วมีเค้กอยู่บนเรือด้วย"
"มาม๊า"โพรมีธีอุสกล่าว
"อื้ม ช่างเป็นกลิ่นที่หอมหวานเหลือเกิน"
บิ๊กมัมถูกดึงความสนใจออกจากเรือซันนี่
"เฮ้ อยู่นั่นไงเรือของกลุ่มแกกับบิ๊กมัม มีกองเรือไล่ตามมาเพียบเลย แถมตัวเรือก็ดูเยินใช่เล่น"เบจพูดหันไปสั่งลูกน้อง"เตรียมตัวให้ดีพวกแก"
"โอ้ว!!!!"
"คุณนามิผมมาช่วยแล้วน้า!!!"ซันจิสะบัดตัวเต้นไปมา
"นับว่าเก่งมากที่เอาตัวรอดมาได้ ขนาดไม่มีกัปตันอยู่นะเนี่ย"
"ฉันเห็นเงาใครไม่รู้อยู่บนหัวเรือน่ะ เท็ดสัมผัสกลิ่นอายแปลกๆได้รึเปล่า?"นามิถาม
"กลิ่นของเจ้าเลือดกำเดา"
"อ้อ เฮ้อ"นามิรู้ว่าเป็นใครถอนหายใจ
"เรือลำนั้นมันเรือของเบจนี่นาแล้วทำไม"จินเบสงสัย
"มีใครกำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่บนหัวเรือลำนั้นด้วย"
"ยังไงก็ตามดูเหมือนพวกมันจะทำเค้กแต่งงานก้อนใหม่ได้สำเร็จนะ ถ้ารสชาติดีพอน่าจะหยุดอาการของมาม๊าได้แน่ แต่ว่าเจ้าเบจก็อยู่ด้วย เค้กนั่นต้องใส่ยาพิษแน่"
"ยัยนั่นหยุดโจมตีแล้ว แฮ่กๆ นึกว่าจะตายแล้วซะอีก"ช็อปเปอร์กล่าว
เพรอสเพโรกำลังคิดหนัก
"ควรจะทำลายเค้กนั่นทิ้งดีมั้ยเนี่ย แต่ถ้าทำแบบนั้นเราก็จะหยุดอาการคลั่งของมาม๊าไม่ได้ แล้วประเทศนี้ก็จะพินาศ แต่ถ้ามาม๊ากินเค้กใส่ยาพิษเข้าไปแล้วตายละก็ ทั้งประเทศทั้งกลุ่มโจรสลัดของเราก็จบสิ้นเหมือนกัน"
"เฮ้ ขาดำ พวกเราทำตามข้อตกลงทุกอย่างแล้วนะ ตามที่สัญญาไว้พวกเราจะขอเอาเค้กไปเอง ตามที่สัญญากันไว้ฉันจะไม่แตะต้องมาม๊าจนกว่าหล่อนจะกินเค้กหมด แต่หลังจากนั้นฉันจะทำอะไรก็ได้สินะ?"เบจบอกซันจิ
"ตามใจแกเลย หน้าที่ของพวกฉันคือใช้เค้กทำให้บิ๊กมัมสงบลงเท่านั้นเอง"ซันจิกล่าว
"เค้กนี่ต้องทำได้แน่"ชิฟฟ่อนกล่าว
"นี่ซันจิขา เร็วเข้าสิยะ อยากตายรึไง"พุดดิ้งสองบุคลิกพูดทั้งคู่
"ราบิยันขอแบบด่วนพิเศษ"
พุดดิ้งขี่พรมเหาะเธอพุ่งไปข้างหน้า
"บินให้เร็วๆเลยนะ อย่าให้พี่เพรอสกับพี่บาวารัวส์สังเกตเห็นเรา"
"โอ้ว!!!"
"ไปกันเถอะ ในที่สุดก็เจอสักที"
"ครับมาม๊า"โพรมีธีอุสกับนโปเลียนกล่าว
"เค้กแต่งงาน!!!!"บิ๊กมัมไปทางเรือเบจ
"มันมาแล้ว หักหางเสือไปทางขวาเร่งความเร็วสูงสุดไปทางตะวันตกเฉียงใต้ มุ่งหน้าตรงไปที่เกาะลิเคอร์"
"ครับ"
"ท่านเพรอสเพโร เรือที่ขนเค้กเปลี่ยนทิศแล้วครับ"
"ทำไมกัน!?"
พรมเหาะบินมาถึงเรือซันนี่
"โย่ กลับมาแล้วนะ"
"ซันจิ!!"
"คุณซันจิ คุณพุดดิ้ง"
บรู๊ค ช็อปเปอร์และนามิต่างเข้ากอดซันจิ
"ดีใจจังเลยครับที่ทั้งสองปลอดภัย"
"ฉันก็ดีใจเหมือนกัน"
"นึกว่าจะไม่รอดแล้วขอบคุณนะ"
ซันจิเบิกตากว้างมองนามิกอดตัวเองร้องไห้ เขาหายใจควันออกจมูก
"ผมก็รักคุณเหมือนกันครับ"ซันจิหมุนตัวคว้านามิ แต่เธอดีดตัวถอยไป
"ฉันมีแฟนแล้ว"
"ฉึก!!!"เขาทรุดล้มลง
"ว่าแต่ซันจิทำไมไปอยู่บนเรือของเบจได้ล่ะ?"
"เรือของพวกนั้นกำลังตรงไปที่ไหนก็ไม่รู้"จินเบมองเรือเบจ
"เราคาดเดาไม่ได้เลยว่าบิ๊กมัมจะทำตัวยังไงหลังเค้กเสร็จ เพราะงั้นพวกนั้นเลยตกลงว่าจะช่วยขนเค้กไปที่เกาะใกล้ๆให้"
"หา แบบนี้ก็เหมือนเอาตัวเองเป็นนกต่อนี่นา ทำไมพวกเขาถึงใจดีขนาดนี้ล่ะครับ"
"ดูเหมือนพวกนั้นจะยังไม่ถอดใจเรื่องลอบสังหาร ส่วนฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ขอแค่เรือลำนี้ปลอดภัยก็พอ ถ้าพวกนั้นจะช่วยดึงความสนใจบิ๊กมัมไปทางอื่นได้ก็ยิ่งดีใหญ่"
"ว่าแต่พวกนายโดนเล่นงานซะอ่วมเลยนะ"ซันจิมองดูสภาพ
"ขอโทษนะฉันอยู่ด้วยแท้ๆ"จินเบกล่าว
"พูดอะไรของนายน่ะ ถ้าไม่มีจินเบอยู่ล่ะก็พวกเราคงตายไปตั้งนานแล้ว"
"ใช่ ทุกอย่างต้องโทษไอ้เต่านี่"
"ว่าไงนะ ถ้าแกทำหน้าที่แทนฉันคงทำเรือจมแล้ว เพราะความคิดโง่ๆที่ไม่ทำร้ายผู้หญิง"
"หนอย....เอาเป็นว่าพวกนายปลอดภัยก็ดีแล้ว เพโดรกับแครอทจังอยู่ไหนล่ะ?"ซันจิที่เถียงไม่ออกเปลี่ยนประเด็น
"เอ่อ..."
"นอนหลับอยู่ครับ พวกเขาต่อสู้จนเหนื่อยเลยไปพักที่ห้องทั้งคู่เลย"บรู๊คโกหกไป ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ดี
ด้านกลุ่มบิ๊กมัม
"พี่เพรอสเอาไงดี? เรือของพวกหมวกฟางกับมาม๊าแยกกันไปคนละทางแล้วนะ"
"ฮึ้ย!!!"
"นี่เบจพูด"
"เบจ แกวางแผนอะไรอยู่กันแน่?"
"เรื่องอาการคลั่งของมาม๊าน่ะ ปล่อยเป็นหน้าที่พวกฉันเอง จะปล่อยให้หล่อนกินเค้กจนหายดีเลย"
"อย่ามาโกหกนะไอ้คนทรยศ!!!"
"ทำใจให้สบายแล้วไปไล่ตามกลุ่มหมวกฟางต่อเถอะน่า"
"แก....แกร๊ก!!!"เพรอสวางหูไป
"เราจะไล่ตามเบจไปบาวารัวส์ ดูสิ เจ้าหมอนั่นมันต้องวางแผนลอบสังหารมาม๊า100%อยู่แล้ว พุดดิ้งอาจจะโดนมันฆ่าทิ้งด้วยซ้ำ"
"แล้วเราจะเอาไงกับเรือของหมวกฟางดีล่ะ?"
"ยังไงซะพวกเราก็จะจมมันที่เกาะโกโก้อยู่ดี สมูทตี้ตอบหน่อย พวกเธอตามเรามาอยู่รึเปล่า?"
"อืม ฉันตามอยู่พี่ชาย"
"พวกเธอจงเดินหน้าไล่ตามกลุ่มหมวกฟางไปเลย ส่วนฉันกับบาวารัวส์จะไล่ตามเบจกับมาม๊าเอง"
"รับทราบ ที่จริงพี่น่าจะปล่อยให้พวกเราจัดการตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ"
"โดนพวกมันเล่นซะหัวปั่นเลยนะ ถ้าให้ทุกคนไปรอที่เกาะโกโก้แต่แรกก็คงจะได้นั่งกินช็อกโกแลตพลางจิบชารอสบายไปแล้ว"
"ใจร้อนกันเหลือเกิน พวกผู้ชายนี่มันโง่จริงๆ"
"อย่าพูดจาแบบนั้นสิ ทุกคนเตรียมออกศึกได้"สมูทตี้สั่ง
"โอ้ว!!!!"
เรือซันนี่
"พวกมันรู้แล้วเหรอว่าพวกเรานัดพบกับลูฟี่ที่ไหน!?"
"อืม ตอนนี้ที่เกาะโกโก้คงจะมีกองเรือของพวกมันดักรออยู่แล้วล่ะ"ซันจิกล่าว
"พวกมันคงจำต้องยอมรับว่าเราเป็นศัตรูที่แขแกร่งไม่เบาเลย ถึงได้เอาด่านที่แข็งแกร่งที่สุดมาตั้งขวางไว้ท้ายสุดแบบนี้"
"ถ้าต้องสู้กับกองเรือของมัน ยังไงเราก็ไม่มีทางชนะแน่"
@@@@@@@@@@@
ด้านพวกเบจโดนบิ๊กมัมและกลุ่มโจรสลัดไล่ตามมา
"แค่นี้พอรึยังชิฟฟ่อน"
"อื้ม ขอบใจมากนะเบจ"
"ดันรับของอันตรายมาแล้วสิ"
"ไม่ต้องพูดเรื่องลอบสังหารแล้ว แค่จะหนีให้ได้ยังแทบไม่ไหวด้วยซ้ำ"
"ต้องแบบนี้สิถึงจะเรียกได้ว่าทดแทนบุญคุณ ไม่ต้องห่วงหรอกเชื่อในรสชาติของเค้กเถอะ กุ๊กคนนั้นเป็นคนที่สุดยอดจริงๆ"
"ให้ตายสิ เพราะงี้แหละฉันถึงรักเธอนักหนาชิฟฟ่อน"
"โอ้ว!!!!!"
"กองเรืออื่นไล่ตามเรามาแทน"
"ยัยสมูทตี้นั่นอีกแล้ว"
"อีกนานแค่ไหนกว่าจะถึงเกาะโกโก้?"ซันจิถาม
"อีก3ชั่วโมง เราน่าจะไปถึงตอนตี1ตามสัญญาพอดี"
"แต่เราไม่มีทางรู้ว่าเมื่อไหร่ลูฟี่จะโผล่มา แล้วไม่รู้ด้วยว่าจะเตือนเขายังไง"
"ฉันมีอยู่แผนหนึ่งที่น่าจะช่วยเราฝ่าเกาะโกโก้ไปได้"
@@@@@@@@@@@@@
เกาะโกโก้
"ท่านโอเวนกองเรือเริ่มทยอยเข้ามาปิดล้อมเกาะแล้วครับ"
"ที่จริงเจ้าหมวกฟางมันไม่น่ารอดจากท่านคาตาคุริได้อยู่แล้ว"
"หา!?"
"ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไง ไปจัดการเดี๋ยวนี้ ชาวเมืองทุกคนจงกลับไปที่บ้านของตนแล้วทำลายกระจกทุกบานในเมืองนี้ซะ"
"ไม่นะ บานที่มีค่าก็ด้วยเหรอ!?"
"ถ้าไม่อยากทุบกระจกบานไหนก็ทิ้งลงทะเลไปก่อน แล้วค่อยไปงมขึ้นมาวันหลังก็ได้ ถ้ามีปัญหาก็ไปบอกทามาโกะกับมงต์ดอร์โน่น"
"จำเป็นสิครับพี่โอเวน พี่เชื่อรึเปล่าขนาดไอ้ระเบิดยักษ์ที่ทำลายปราสาทนั่นก็เป็นแผนการของพวกมันเหมือนก้น ถึงพวกมันจะเป็นรุกกี้หรือมีกำลังคนน้อยแค่ไหนก็ห้ามประมาทเป็นอันขาด ถ้าพวกมันหนีรอดไปได้ละก็นี่จะเป็นความอับอายครั้งใหญ่ของพวกเรา"
ตรงหน้าพวกเขาคือกระจกบานใหญ่เด่นที่กลุ่มโจรสลัดบิ๊กมัมวางกำลังล้อมไว้
"กระจกที่เหลืออยู่บนเกาะต้องเป็นบานนี้บายเดียว ห้ามมีบานอื่นเด็ดขาด ถ้าเจ้าหมวกฟางสามารถหลบหนีออกมาได้จากกระจกของพวกแกคนใดคนหนึ่งล่ะก็เราจะประหารพวกแกทั้งครอบครัว"
"เหวอ!!!!"
@@@@@@@@@@@@
โลกกระจก
"ฮาคิสังเกตของหมอนี่เริ่มเข้าใกล้ระดับของเราทีละนิด ถ้าไม่รีบกำจัดมันตั้งแต่ตอนนี้"
"โมจิทะลวง!!!"คาตาคุริแทงหอกเข้าที่ท้อง
"อ๊าก!!!!"ลูฟี่กระเด็นไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น