บิ๊กมัมนอนหงายท้องด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข
“มาม๊าๆๆ”
“ท่านเพรอสเปโร”ชาวบ้านซ่อนตัวดูอยู่
“ทำใจดีๆไว้ครับมาม๊า ไม่อยากจะเชื่อว่ามาม๊าจะกลับเป็นปกติแล้ว ยัยพุดดิ้งทำเค้กออกมาได้เยี่ยมมากจริงๆ ไม่เคยเห็นหล่อนดูมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย เปโระริน”
“อา...”
“มาม๊า เพราะคุณเป็นกัปตันขอรายงานสถานการณ์ล่ะนะ ก่อนอื่นเลยพวกเบจและกลุ่มของมันยังอยู่แถวนี้”
“เปโระรินมีความสุขจัง”
“ไม่ได้ฟังเลยสักนิด”
@@@@@@@
เกาะโกโก้
กลุ่มบิ๊กมัมมองเรือกลุ่มหมวกฟางที่กำลังลุกไหม้ แต่พอมองดูดีๆ
“เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่แล้ว นั่นไม่ใช่เรือของกลุ่มหมวกฟาง”
“หา?”
“นั่นมันเรือของกลุ่มโจรสลัดไทโยต่างหาก มาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ถ้างั้นพวกหมวกฟางมันหายไปไหน
ใต้น้ำวาดาสึมิว่ายดำลงโดยอมบางอย่างไว้ในปาก รอบๆเป็นเหล่าเงือกกลุ่มโจรสลัดไทโย
“เร็วเข้าวาดาสึมิ พาไปไกลๆเลย”
ย้อนไปก่อนหน้านี้
“จะดีเหรอ นี่เป็นเรือในตำนานที่ฟิชเชอร์ ไทเกอร์เป็นคนสร้างเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
“เข้าใจแล้ว”วาดาสึมิว่ายเอาเรือขึ้นไป
“เร็วเข้า เราไม่มีเวลาแล้ว”อาลาดินกล่าว
วาดาสึมิเลื่อนมือขึ้นไปคว้าเรือซันนี่ลงมาและสลับเรือกลุ่มไทโยโดนเผาไหม้แทน
“ร้อนๆๆๆ”
วาดาสึมิเอาเรือซันนี่เข้าปากแล้วพาว่ายไป
“อดทนไว้หน่อยนะ”
“ที่นี่ที่ไหนน่ะ”ลูฟี่ถาม
“ในปากของวาดาสึมิไงล่ะ”จินเบกล่าว
กลับมาปัจจุบัน
“อยู่ในน้ำ!!!!”สมูทตี้ตะโกน”ตอนแรกก็สงสัยว่าเห็นอะไร แต่นั่นเป็นมือของเจ้ามังฟิชยักษ์นั่น ตามไอ้เจ้ามังค์ฟิชยักษ์นั่นไปเร็ว!!!“
“เรือทุกลำหันเรือกลับ180องศา”
เรือทาร์ตทุกลำหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
“ไม่ให้หนีได้หรอกไอ้พวกมนุษย์เงือก”โอเวนจุมมือความร้อนลงทะเล”ตอปิโดทะเลร้อน!!!!”
กระสุนความร้อนพุ่งลงไปและโดนใส่ท้องวาดาสึมิ
“ร้อนนนน!!!!”วาดาสึมิอ้าปากพ่นปล่อยเรือซันนี่ขึ้นมาบนผิวทะเล
“เจอแล้วเรือของพวกหมวกฟาง”
“ยิงเลย จมเรือพวกหมวกฟางซะ”
วาดาสึมิเอาตัวบังกระสุนปืนใหญ่ไว้
“ไปซะพวกนาย หมวกฟางฉันน่ะทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ที่เกาะเงือก ฉันขอโทษ ถึงอย่างนั้นลูกพี่จินเบก็ยังรับฉันเข้าเป็นพวก ฉันขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น”
“เจ้าบ้าเอ๊ย ถอยไปซะอุมิโบสึ(ปีศาจทะเล)”โอเวนยิงกระสุนความร้อนอีกทำให้ตัววาดาสึมิลุกไฟ
“อ๊าก ร้อนนน!!!! พวกเราน่ะตั้งแต่ลูกพี่คิดว่าเข้ากลุ่มหมวกฟางก็ได้ตัดสินใจแล้ว”
ย้อนอดีต
“มาม๊าน่ะจะฆ่าทุกคนที่พยายามออกจากประเทศนี้”
“เพราะแบบนั้นเรื่องที่พวกเราทำได้ก็คือ เป็นโล่ให้กัปตันจินเบและตายเพื่อปกป้องเค้าสินะ”อาลาดินกล่าว
“ฮ่าๆๆๆ ให้ตายหมดไม่ได้หรอก ต้องมีคนรอดเพื่อเล่าตำนานของพวกเราด้วย”
“นั่นก็จริงนะ ฮ่าๆๆ คนที่อยากหนีไปข้าไปโทษหรอก แต่คนที่จะตามข้ามาก็ขอให้เตรียมใจเอาไว้ พวกเราจะไม่ยอมให้พวกมัน มาขวางการเดินทางครั้งใหม่ของจินเบได้”
“โอ้ว!!!!”
กลับมาปัจจุบัน
“ดำลงมาก่อนวาดาสึมิ”พวกมนุษย์เงือกดึงวาดาสึมิลงมาใต้น้ำ
พวกโจรสลัดไทโยโผล่มาที่ผิวน้ำ
“อาลาดิน นี่พวกเจ้า...”
“ไปเลย จินเบ กลุ่มหมวกฟาง ขออวยพรให้พวกนายเดินทางปลอดภัย”
กลุ่มบิ๊กมัมระดมยิงปืนใหญ่ใส่ ขณะที่กลุ่มไทโยเริ่มว่ายบุกขึ้นไปสู้บนเรือ
“ท่าทุ่มกระแสสมุทร”อาลาดินใช้พลังคุม น้ำพุ่งทำลายเรือทาร์ตไปลำหนึ่ง
“ก๊าซซซซ!!!!”เหล่าเจ้าทะเลก็ยังโจมตีทำลายเรือทาร์ตไปหลายลำตามคำสั่งเท็ด แต่พวกบิ๊กมัมก็ฆ่าเจ้าทะเลไปมากเช่นกัน
“พายุน้ำ”เท็ดบังคับน้ำทะเล
“บรึ้ม!!!!!”ระเบิดจากใต้น้ำทำลายเรือไปเป็นโหล
“ไม่ให้หนีได้หรอก เจ้าหมวกฟาง นักรบอสูร”เขาเอามือจุมน้ำ
“กระสุนน้ำ”อาลาดินยิงกระสุนไปโดนท้องมัน
“อาลาดิน”โอเวนมองรองกัปตันไทโย”ถึงพวกแกจะเคยเป็นพันธมิตรมาก่อน แต่ถ้าทรยศมันก็อีกเรื่องหนึ่ง พวกแกไม่สมควรมีชีวิตอีกต่อไป”
“พรึ่บ...เปรี้ยง”อาลาดินโดนเปลวเพลิงลุกไหม้ แต่ฟาดหอกสลายไฟไป
“ข้ายินดีที่จะตาย แต่ยังไงก็ไม่ยอมให้แกผ่านไปเด็ดขาด”
“วิชาคาราเต้มนุษย์ หมัด4000กระเบื้อง”อาลาดินชกใส่โอเวน
“ชะๆๆ สมเป็นสามีของฉัน”
“ฉันจะกระชากพวกแกเป็นชิ้นๆไอ้พวกมนุษย์เงือก”ไดฟุกุถูเข็มขัดเรียกปีศาจตะเกียง
“คิดจะสู้กับพวกเราด้วยจำนวนแค่นั้นน่ะเรอะ มีแต่พวกโง่ทั้งนั้น”
“ยิงลงน้ำไปเรื่อยๆ ถล่มพวกมันด้วยระเบิดเลย”
“ตูมๆๆๆ”
“อย่าถอย แสดงพลังของกลุ่มพระอาทิตย์ให้พวกมันได้เห็น”
ขณะเดียวกันเรือซันนี่ เท็ดได้กำจัดน้ำรั่วที่ไหลเข้ามาและกำลังซ่อมใบเรือ
“เอาล่ะพร้อมหนีแล้ว”เท็ดกล่าว
“เท็ด นำเรือมุ่งหน้าไปให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ยังต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะออกจากอาณาเขตของบิ๊กมัม”จินเบสั่ง
“อะไรของนายน่ะจินเบ คิดจะพูดอะไรกันแน่”ลูฟี่ถาม
“ลูฟี่ ข้าทิ้งเจ้าพวกนั้นไม่ได้”
“ดีล่ะ งั้นฉันจะช่วยอีกแรง....”ลูฟี่จะลุกโดนเท็ดตีด้วยท่อนเหล็กล้มลงไป
“อย่าทำอะไรโง่ๆ แกไม่ไหวแล้ว”เท็ดกล่าว”พวกนั้นเป็นแนวหลังเพื่อให้พวกเราหนีไปได้นะ”
“พวกเรามาได้ไกลขนาดนี้ แต่ถ้าเรือธงและกองเรือยังไล่ตามเราต่อไป ก็ไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้ การคุ้มกันแนวหลัง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง จะทำให้สำเร็จและรอดกลับไปให้ได้”
ลูฟี่และจินเบจ้องมองกัน
“ฉันเป็นกัปตันของนายแล้ว พวกเราจะไม่หยุดเรือ แต่จะไปรอนายที่วาโนะคุนิ ไม่ว่ายังไงก็ต้องตามมาให้ได้”
“ขอบคุณมาก”จินเบก้มหัวลง
“ถึงตายก็ห้ามตายเด็ดขาด”
@@@@@@@
“มันยังมีชีวิตอยู่เรอะ เจ้าหนูหมวกฟางกับเท็ดน่ะ”
“ยังมีชีวิตอยู่ก็ใช่หรอกครับ แต่มีรายงานว่ากำลังสู้กับพี่น้องคนอื่นที่เกาะโกโก้ ไม่มีที่ให้พวกมันหนีแล้ว”
“ถ้าพวกมันยังมีชีวิตอยู่ฉันจะไปที่นั่น เร็วเข้าเจ้าแคนดี้กบ เตรียมใจไว้เลยเจ้าหมวกฟาง เจ้าเท็ด ฉันจะกระชากวิญญาณพวกแกออกมาแล้วสร้างโฮมมี่ทรงพลังรับใช้ฉัน”
@@@@@@@@
โจรสลัดไฟเออร์แท็งค์
ด้านหลังเบจกำลังส่องกล้องจากเรือทาร์ตลำนึง
“รอดมาได้ฉิวเฉียดเลยนนะ ชีวิตมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นล่ะนะ เท่านี้ก็หนีได้อย่างไม่มีปัญหา”
“เป็นห่วงเจอร์ม่าจังเลยครับ เรโร”
“หุบปาก”
@@@@@@@@
จินเบว่ายมาหากลุ่มไทโย
“อาลาดิน”
“จินเบ นายกลับมาทำไม”
“เพื่อที่จะช่วยกัปตันฉันตัดสินใจอยู่ที่นี่”
“ให้ตายสินายนี่มันคิดจะดูถูกพวกเรารึไงกัน”
“ฮ่าๆ ไม่ใช่หรอกน่าพี่น้อง ทุกคนจะต้องรอดแล้วไปส่งข้าให้ได้”จินเบมองขึ้นไปด้านบน”การโจมตีสุดท้ายของรองกัปตันน่าจะช่วยเราได้”
“หา....นี่มัน!!!?”
“เร็วเข้า พวกเราก็มีหน้าที่ต้องทำ”
“อ้อ เข้าใจแล้ว”
เหนือผิวน้ำ บิ๊กมัมกำลังตกในเมื่อเห็นสึนามิกำลังพุ่งมาจากทะเลทั้งสองด้าน
“สึนามิ แย่แล้ว”
“ทุกคนหลบเร็ว”
“บ้าน่า นี่หรือว่า....เจ้าเท็ด”สมูทตี้กล่าว
“ยอดไปเลยเท็ด”ลูฟี่ร้องดีใจกอดเขา
“อย่ามารบกวนได้ไหม…ท่านี้ต้องใช้สมาธิ”เท็ดเหงื่อไหล่ท่วม
“รีบๆมาช่วยกันสิยะ”นามิทุบหัวลูฟี่ให้ไปช่วย
“กระสุนทะเลร้อนยักษ์!!!”
“ปีศาจตะเกียง”
“ยิงๆๆๆ”
พวกกลุ่มบิ๊กมัมระดมยิงโจมตีใส่สึนามิ
“มังกรโลกาวินาศ”
“ตูมมมมม!!!!!!”เกิดคลื่นระเบิดรุนแรงใส่เรือยักษ์ของบิ๊กมัม
“ซ่าๆๆๆ”น้ำตกลงมาเหมือนฝนตก
ผลก็คือเรือหลักของกลุ่มบิ๊กมัมเสียหายหนักและเรือทาร์ตถูกทำลายหายไปกว่าครึ่ง”
“กองเรือหน่วยที่7ตอบด้วย”
“กองเรือหน่วยที่5พินาศหมด”
“หางเสือเรือใช้การไม่ได้”
ในขณะเดียวกันทะเลก็สั่นไหวเกิดเป็นน้ำวนไปทั่วจากฝีมือกลุ่มไทโย
“ไอ้พวกนั้น”โอเวนกัดฟัน
“จินเบอยู่ที่แนวหลังและหมวกฟางกับนักรบอสูรกำลังหนีไป กองเรือของพวกเราขยับไปไหนไม่ได้ กำลังจะคลาดสายตาจากเรือพวกมันแล้ว”
@@@@@@@@
บนท้องฟ้านักหนังสือพิมพ์มอแกนกำลังมองดูอยู่
“ใช่แล้ว ไปเลยหมวกฟาง”
“ฟังเหมือนนายอยู่ข้างเขาเลยนะ”สตุสซี่กล่าว
“ก็เพราะว่าหมวกฟางเป็นหนึ่งในผู้ท้าชิงไงล่ะ”
“ผู้ท้าชิงอะไรเหรอ”
“สตุสซี่ เธอก็รู้จักใช่มั้ย ยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุดน่ะ ในหมู่พวกยุคเลวร้ายที่สุดนี่แหละจะมีราชาโจรสลัดถือกำเนิดขึ้น”
@@@@@@@
เรือซันนี่กำลังจะหนีไปได้และซันจิรู้เรื่องเปโดร
“งั้นเหรอ เปโดรตายแล้วสินะ”
“ที่ตายของนายน่ะไม่ควรจะเป็นที่นี่ไม่ใช่รึไง”
“ไม่เป็นไรหรอกนะซันจิ เปโดรน่ะตัดสินใจด้วยตัวเอง เพราะงั้นอย่าโทษตัวเองเลยนะซันจิ พวกนายช่วยประเทศโมโคโมะเอาไว้ เขาเลยมาเพื่อจะตอบแทนบุณคุญ ถ้าเปโดรไม่ได้อยู่ตอนนั้นทุกคนคงจะตายกันหมดแล้ว เพราะงั้น...”แครอทร้องไห้ออกมา”แค่บอกขอบคุณก็พอแล้ว”
@@@@@@@@
“มีสัญญาณจากทากทะเลที่ชายขอบอาณาเขตครับ”
“ป่านนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร”
“จับสัญญาณได้แล้วครับ เรือของพวกหมวกฟางออกจากอาณาเขตของเราไปแล้ว”
“ว่ายังไงน้า!!!!”
“พวกเราตามรอยมันไม่ได้เลยครับ เรือของพวกหมวกฟางออกจากท็อตโตะแลนด์ไปแล้ว”
“กลับไปที่เรือเจอร์ม่า66 ภารกิจเราสำเร็จแล้ว”
พี่น้องซันจิต่างบินหนีไป
“พวกเจอร์ม่าถอยกำลังไปแล้ว”
“อย่าให้หนีไปได้”
“พวกลูฟี่หนีไปแล้ว ถอนกำลังได้”
แต่ทั้งเจอร์ม่า66และกลุ่มไทโยก็เห็นคลื่นน้ำและบิ๊กมัมมุ่งหน้ามาทางนี้
“มาม๊ามาแล้ว”
“เฮ้!!!”
“จินเบ”อาลาดินกล่าว
“ดูท่ามันคงไม่ให้เราไปง่ายๆสินะ”จินเบกล่าว
“พวกเราเตรียมพร้อมเรื่องนี้อยู่แล้ว”
“ฉันสัญญากับลูฟี่ไว้ว่าจะรอดกลับไปให้ได้ ทุกคนมารอดไปด้วยกันเถอะ ถึงจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม”
ทุกคนมองดู4จักรพรรดิเข้ามาหาพวกเขา
“LIFE OR DEAD?”
@@@@@@@
ในที่สุดกลุ่มหมวกฟางก็ออกจากอาณาเขต4จักรพรรดิ
“โครก”
“เฮ้ ฉันทำอาหารให้เอามั้ย”ซันจิถามทุกคนที่ท้องร้อง
“อาหารฝีมือซันจิ”
“อาหารที่ปลอดภัย อาหารที่แสนอร่อย”
พวกลูฟี่กระโดดเข้ากอดเขา
“รีบไปทำอาหารได้แล้ว”ขนาดเท็ดก็ยังพูดขึ้นมา”ฉันหิว”
“เกิดอะไรขึ้นในช่วงที่ฉันไม่อยู่เนี่ย”
ซันจิต้องเข้าครัวไปทำอาหาร พวกลูฟี่นั่งโต๊ะร้องเรียกหาแต่อาหาร
“เข้าใจแล้วๆ ไม่ว่าตอนไหนพวกนี้ก็ยังหิวได้”
@@@@@@@@
ในขณะเดียวกันที่อีสต์บลู
ภัตตาคารลอยทะเลบาราติเอ้
“รีบๆเอาอาหารมาให้ซะที”
โจรสลัดบุกเข้ามาในร้านสั่งให้พวกกุ๊กทำอาหาร พวกกุ๊กไม่ยอมแต่เชฟบอกจะทำเอง
“ไม่ว่าเป็นคนแบบไหนก็ยังหิวได้”
“เอ้า กินได้เลย ฉันจะทำอาหารให้กับทุกคนที่อยากกิน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง”
ความคิดเห็น