NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #59 : End Roll

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.21K
      52
      7 ธ.ค. 66

    บิ๊กมัมนอนหงายท้องด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข


    “มาม๊าๆๆ”

    “ท่านเพรอสเปโร”ชาวบ้านซ่อนตัวดูอยู่

    “ทำใจดีๆไว้ครับมาม๊า ไม่อยากจะเชื่อว่ามาม๊าจะกลับเป็นปกติแล้ว ยัยพุดดิ้งทำเค้กออกมาได้เยี่ยมมากจริงๆ ไม่เคยเห็นหล่อนดูมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย เปโระริน”

    “อา...”

    “มาม๊า เพราะคุณเป็นกัปตันขอรายงานสถานการณ์ล่ะนะ ก่อนอื่นเลยพวกเบจและกลุ่มของมันยังอยู่แถวนี้”

    “เปโระรินมีความสุขจัง”

    “ไม่ได้ฟังเลยสักนิด”

    @@@@@@@

    เกาะโกโก้

    กลุ่มบิ๊กมัมมองเรือกลุ่มหมวกฟางที่กำลังลุกไหม้ แต่พอมองดูดีๆ

    “เดี๋ยวก่อน ไม่ใช่แล้ว นั่นไม่ใช่เรือของกลุ่มหมวกฟาง”

    “หา?”

    “นั่นมันเรือของกลุ่มโจรสลัดไทโยต่างหาก มาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่”

    “ถ้างั้นพวกหมวกฟางมันหายไปไหน

    ใต้น้ำวาดาสึมิว่ายดำลงโดยอมบางอย่างไว้ในปาก รอบๆเป็นเหล่าเงือกกลุ่มโจรสลัดไทโย

    “เร็วเข้าวาดาสึมิ พาไปไกลๆเลย”

    ย้อนไปก่อนหน้านี้

    “จะดีเหรอ นี่เป็นเรือในตำนานที่ฟิชเชอร์ ไทเกอร์เป็นคนสร้างเลยนะ”

    “ไม่เป็นไรหรอก”

    “เข้าใจแล้ว”วาดาสึมิว่ายเอาเรือขึ้นไป

    “เร็วเข้า เราไม่มีเวลาแล้ว”อาลาดินกล่าว



    วาดาสึมิเลื่อนมือขึ้นไปคว้าเรือซันนี่ลงมาและสลับเรือกลุ่มไทโยโดนเผาไหม้แทน

    “ร้อนๆๆๆ”

    วาดาสึมิเอาเรือซันนี่เข้าปากแล้วพาว่ายไป

    “อดทนไว้หน่อยนะ”

    “ที่นี่ที่ไหนน่ะ”ลูฟี่ถาม

    “ในปากของวาดาสึมิไงล่ะ”จินเบกล่าว

    กลับมาปัจจุบัน

    “อยู่ในน้ำ!!!!”สมูทตี้ตะโกน”ตอนแรกก็สงสัยว่าเห็นอะไร แต่นั่นเป็นมือของเจ้ามังฟิชยักษ์นั่น ตามไอ้เจ้ามังค์ฟิชยักษ์นั่นไปเร็ว!!!“

    “เรือทุกลำหันเรือกลับ180องศา”

    เรือทาร์ตทุกลำหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว

    “ไม่ให้หนีได้หรอกไอ้พวกมนุษย์เงือก”โอเวนจุมมือความร้อนลงทะเล”ตอปิโดทะเลร้อน!!!!”



    กระสุนความร้อนพุ่งลงไปและโดนใส่ท้องวาดาสึมิ

    “ร้อนนนน!!!!”วาดาสึมิอ้าปากพ่นปล่อยเรือซันนี่ขึ้นมาบนผิวทะเล

    “เจอแล้วเรือของพวกหมวกฟาง”

    “ยิงเลย จมเรือพวกหมวกฟางซะ”

    วาดาสึมิเอาตัวบังกระสุนปืนใหญ่ไว้

    “ไปซะพวกนาย หมวกฟางฉันน่ะทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ที่เกาะเงือก ฉันขอโทษ ถึงอย่างนั้นลูกพี่จินเบก็ยังรับฉันเข้าเป็นพวก ฉันขอบคุณสำหรับเรื่องนั้น”

    “เจ้าบ้าเอ๊ย ถอยไปซะอุมิโบสึ(ปีศาจทะเล)”โอเวนยิงกระสุนความร้อนอีกทำให้ตัววาดาสึมิลุกไฟ

    “อ๊าก ร้อนนน!!!! พวกเราน่ะตั้งแต่ลูกพี่คิดว่าเข้ากลุ่มหมวกฟางก็ได้ตัดสินใจแล้ว”

    ย้อนอดีต

    “มาม๊าน่ะจะฆ่าทุกคนที่พยายามออกจากประเทศนี้”

    “เพราะแบบนั้นเรื่องที่พวกเราทำได้ก็คือ เป็นโล่ให้กัปตันจินเบและตายเพื่อปกป้องเค้าสินะ”อาลาดินกล่าว

    “ฮ่าๆๆๆ ให้ตายหมดไม่ได้หรอก ต้องมีคนรอดเพื่อเล่าตำนานของพวกเราด้วย”

    “นั่นก็จริงนะ ฮ่าๆๆ คนที่อยากหนีไปข้าไปโทษหรอก แต่คนที่จะตามข้ามาก็ขอให้เตรียมใจเอาไว้ พวกเราจะไม่ยอมให้พวกมัน มาขวางการเดินทางครั้งใหม่ของจินเบได้”

    “โอ้ว!!!!”

    กลับมาปัจจุบัน

    “ดำลงมาก่อนวาดาสึมิ”พวกมนุษย์เงือกดึงวาดาสึมิลงมาใต้น้ำ

    พวกโจรสลัดไทโยโผล่มาที่ผิวน้ำ

    “อาลาดิน นี่พวกเจ้า...”

    “ไปเลย จินเบ กลุ่มหมวกฟาง ขออวยพรให้พวกนายเดินทางปลอดภัย”

    กลุ่มบิ๊กมัมระดมยิงปืนใหญ่ใส่ ขณะที่กลุ่มไทโยเริ่มว่ายบุกขึ้นไปสู้บนเรือ

    “ท่าทุ่มกระแสสมุทร”อาลาดินใช้พลังคุม น้ำพุ่งทำลายเรือทาร์ตไปลำหนึ่ง

    “ก๊าซซซซ!!!!”เหล่าเจ้าทะเลก็ยังโจมตีทำลายเรือทาร์ตไปหลายลำตามคำสั่งเท็ด แต่พวกบิ๊กมัมก็ฆ่าเจ้าทะเลไปมากเช่นกัน

    “พายุน้ำ”เท็ดบังคับน้ำทะเล

    “บรึ้ม!!!!!”ระเบิดจากใต้น้ำทำลายเรือไปเป็นโหล

    “ไม่ให้หนีได้หรอก เจ้าหมวกฟาง นักรบอสูร”เขาเอามือจุมน้ำ

    “กระสุนน้ำ”อาลาดินยิงกระสุนไปโดนท้องมัน

    “อาลาดิน”โอเวนมองรองกัปตันไทโย”ถึงพวกแกจะเคยเป็นพันธมิตรมาก่อน แต่ถ้าทรยศมันก็อีกเรื่องหนึ่ง พวกแกไม่สมควรมีชีวิตอีกต่อไป”

    “พรึ่บ...เปรี้ยง”อาลาดินโดนเปลวเพลิงลุกไหม้ แต่ฟาดหอกสลายไฟไป

    “ข้ายินดีที่จะตาย แต่ยังไงก็ไม่ยอมให้แกผ่านไปเด็ดขาด”

    “วิชาคาราเต้มนุษย์ หมัด4000กระเบื้อง”อาลาดินชกใส่โอเวน

    “ชะๆๆ สมเป็นสามีของฉัน”

    “ฉันจะกระชากพวกแกเป็นชิ้นๆไอ้พวกมนุษย์เงือก”ไดฟุกุถูเข็มขัดเรียกปีศาจตะเกียง

    “คิดจะสู้กับพวกเราด้วยจำนวนแค่นั้นน่ะเรอะ มีแต่พวกโง่ทั้งนั้น”

    “ยิงลงน้ำไปเรื่อยๆ ถล่มพวกมันด้วยระเบิดเลย”

    “ตูมๆๆๆ”

    “อย่าถอย แสดงพลังของกลุ่มพระอาทิตย์ให้พวกมันได้เห็น”

    ขณะเดียวกันเรือซันนี่ เท็ดได้กำจัดน้ำรั่วที่ไหลเข้ามาและกำลังซ่อมใบเรือ

    “เอาล่ะพร้อมหนีแล้ว”เท็ดกล่าว

    “เท็ด นำเรือมุ่งหน้าไปให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ ยังต้องใช้เวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะออกจากอาณาเขตของบิ๊กมัม”จินเบสั่ง

    “อะไรของนายน่ะจินเบ คิดจะพูดอะไรกันแน่”ลูฟี่ถาม

    “ลูฟี่ ข้าทิ้งเจ้าพวกนั้นไม่ได้”

    “ดีล่ะ งั้นฉันจะช่วยอีกแรง....”ลูฟี่จะลุกโดนเท็ดตีด้วยท่อนเหล็กล้มลงไป

    “อย่าทำอะไรโง่ๆ แกไม่ไหวแล้ว”เท็ดกล่าว”พวกนั้นเป็นแนวหลังเพื่อให้พวกเราหนีไปได้นะ”

    “พวกเรามาได้ไกลขนาดนี้ แต่ถ้าเรือธงและกองเรือยังไล่ตามเราต่อไป ก็ไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้ การคุ้มกันแนวหลัง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง จะทำให้สำเร็จและรอดกลับไปให้ได้”

    ลูฟี่และจินเบจ้องมองกัน

    “ฉันเป็นกัปตันของนายแล้ว พวกเราจะไม่หยุดเรือ แต่จะไปรอนายที่วาโนะคุนิ ไม่ว่ายังไงก็ต้องตามมาให้ได้”

    “ขอบคุณมาก”จินเบก้มหัวลง

    “ถึงตายก็ห้ามตายเด็ดขาด”

    @@@@@@@

    “มันยังมีชีวิตอยู่เรอะ เจ้าหนูหมวกฟางกับเท็ดน่ะ”

    “ยังมีชีวิตอยู่ก็ใช่หรอกครับ แต่มีรายงานว่ากำลังสู้กับพี่น้องคนอื่นที่เกาะโกโก้ ไม่มีที่ให้พวกมันหนีแล้ว”

    “ถ้าพวกมันยังมีชีวิตอยู่ฉันจะไปที่นั่น เร็วเข้าเจ้าแคนดี้กบ เตรียมใจไว้เลยเจ้าหมวกฟาง เจ้าเท็ด ฉันจะกระชากวิญญาณพวกแกออกมาแล้วสร้างโฮมมี่ทรงพลังรับใช้ฉัน”

    @@@@@@@@

    โจรสลัดไฟเออร์แท็งค์

    ด้านหลังเบจกำลังส่องกล้องจากเรือทาร์ตลำนึง

    “รอดมาได้ฉิวเฉียดเลยนนะ ชีวิตมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นล่ะนะ เท่านี้ก็หนีได้อย่างไม่มีปัญหา”

    “เป็นห่วงเจอร์ม่าจังเลยครับ เรโร”

    “หุบปาก”

    @@@@@@@@

    จินเบว่ายมาหากลุ่มไทโย

    “อาลาดิน”

    “จินเบ นายกลับมาทำไม”

    “เพื่อที่จะช่วยกัปตันฉันตัดสินใจอยู่ที่นี่”

    “ให้ตายสินายนี่มันคิดจะดูถูกพวกเรารึไงกัน”

    “ฮ่าๆ ไม่ใช่หรอกน่าพี่น้อง ทุกคนจะต้องรอดแล้วไปส่งข้าให้ได้”จินเบมองขึ้นไปด้านบน”การโจมตีสุดท้ายของรองกัปตันน่าจะช่วยเราได้”

    “หา....นี่มัน!!!?”

    “เร็วเข้า พวกเราก็มีหน้าที่ต้องทำ”

    “อ้อ เข้าใจแล้ว”

    เหนือผิวน้ำ บิ๊กมัมกำลังตกในเมื่อเห็นสึนามิกำลังพุ่งมาจากทะเลทั้งสองด้าน

    “สึนามิ แย่แล้ว”

    “ทุกคนหลบเร็ว”

    “บ้าน่า นี่หรือว่า....เจ้าเท็ด”สมูทตี้กล่าว

    “ยอดไปเลยเท็ด”ลูฟี่ร้องดีใจกอดเขา

    “อย่ามารบกวนได้ไหม…ท่านี้ต้องใช้สมาธิ”เท็ดเหงื่อไหล่ท่วม

    “รีบๆมาช่วยกันสิยะ”นามิทุบหัวลูฟี่ให้ไปช่วย

    “กระสุนทะเลร้อนยักษ์!!!”

    “ปีศาจตะเกียง”

    “ยิงๆๆๆ”

    พวกกลุ่มบิ๊กมัมระดมยิงโจมตีใส่สึนามิ

    “มังกรโลกาวินาศ”

    “ตูมมมมม!!!!!!”เกิดคลื่นระเบิดรุนแรงใส่เรือยักษ์ของบิ๊กมัม

    “ซ่าๆๆๆ”น้ำตกลงมาเหมือนฝนตก

    ผลก็คือเรือหลักของกลุ่มบิ๊กมัมเสียหายหนักและเรือทาร์ตถูกทำลายหายไปกว่าครึ่ง”

    “กองเรือหน่วยที่7ตอบด้วย”

    “กองเรือหน่วยที่5พินาศหมด”

    “หางเสือเรือใช้การไม่ได้”

    ในขณะเดียวกันทะเลก็สั่นไหวเกิดเป็นน้ำวนไปทั่วจากฝีมือกลุ่มไทโย

    “ไอ้พวกนั้น”โอเวนกัดฟัน

    “จินเบอยู่ที่แนวหลังและหมวกฟางกับนักรบอสูรกำลังหนีไป กองเรือของพวกเราขยับไปไหนไม่ได้ กำลังจะคลาดสายตาจากเรือพวกมันแล้ว”

    @@@@@@@@

    บนท้องฟ้านักหนังสือพิมพ์มอแกนกำลังมองดูอยู่

    “ใช่แล้ว ไปเลยหมวกฟาง”

    “ฟังเหมือนนายอยู่ข้างเขาเลยนะ”สตุสซี่กล่าว

    “ก็เพราะว่าหมวกฟางเป็นหนึ่งในผู้ท้าชิงไงล่ะ”

    “ผู้ท้าชิงอะไรเหรอ”

    “สตุสซี่ เธอก็รู้จักใช่มั้ย ยุคสมัยที่เลวร้ายที่สุดน่ะ ในหมู่พวกยุคเลวร้ายที่สุดนี่แหละจะมีราชาโจรสลัดถือกำเนิดขึ้น”

    @@@@@@@

    เรือซันนี่กำลังจะหนีไปได้และซันจิรู้เรื่องเปโดร

    “งั้นเหรอ เปโดรตายแล้วสินะ”

    “ที่ตายของนายน่ะไม่ควรจะเป็นที่นี่ไม่ใช่รึไง”

    “ไม่เป็นไรหรอกนะซันจิ เปโดรน่ะตัดสินใจด้วยตัวเอง เพราะงั้นอย่าโทษตัวเองเลยนะซันจิ พวกนายช่วยประเทศโมโคโมะเอาไว้ เขาเลยมาเพื่อจะตอบแทนบุณคุญ ถ้าเปโดรไม่ได้อยู่ตอนนั้นทุกคนคงจะตายกันหมดแล้ว เพราะงั้น...”แครอทร้องไห้ออกมา”แค่บอกขอบคุณก็พอแล้ว”

    @@@@@@@@

    “มีสัญญาณจากทากทะเลที่ชายขอบอาณาเขตครับ”

    “ป่านนี้แล้วจะมีประโยชน์อะไร”

    “จับสัญญาณได้แล้วครับ เรือของพวกหมวกฟางออกจากอาณาเขตของเราไปแล้ว”

    “ว่ายังไงน้า!!!!”

    “พวกเราตามรอยมันไม่ได้เลยครับ เรือของพวกหมวกฟางออกจากท็อตโตะแลนด์ไปแล้ว”

    “กลับไปที่เรือเจอร์ม่า66 ภารกิจเราสำเร็จแล้ว”

    พี่น้องซันจิต่างบินหนีไป

    “พวกเจอร์ม่าถอยกำลังไปแล้ว”

    “อย่าให้หนีไปได้”

    “พวกลูฟี่หนีไปแล้ว ถอนกำลังได้”

    แต่ทั้งเจอร์ม่า66และกลุ่มไทโยก็เห็นคลื่นน้ำและบิ๊กมัมมุ่งหน้ามาทางนี้

    “มาม๊ามาแล้ว”

    “เฮ้!!!”

    “จินเบ”อาลาดินกล่าว

    “ดูท่ามันคงไม่ให้เราไปง่ายๆสินะ”จินเบกล่าว

    “พวกเราเตรียมพร้อมเรื่องนี้อยู่แล้ว”

    “ฉันสัญญากับลูฟี่ไว้ว่าจะรอดกลับไปให้ได้ ทุกคนมารอดไปด้วยกันเถอะ ถึงจะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม”

    ทุกคนมองดู4จักรพรรดิเข้ามาหาพวกเขา

    “LIFE OR DEAD?”

    @@@@@@@

    ในที่สุดกลุ่มหมวกฟางก็ออกจากอาณาเขต4จักรพรรดิ

    “โครก”

    “เฮ้ ฉันทำอาหารให้เอามั้ย”ซันจิถามทุกคนที่ท้องร้อง

    “อาหารฝีมือซันจิ”

    “อาหารที่ปลอดภัย อาหารที่แสนอร่อย”

    พวกลูฟี่กระโดดเข้ากอดเขา

    “รีบไปทำอาหารได้แล้ว”ขนาดเท็ดก็ยังพูดขึ้นมา”ฉันหิว”

    “เกิดอะไรขึ้นในช่วงที่ฉันไม่อยู่เนี่ย”

    ซันจิต้องเข้าครัวไปทำอาหาร พวกลูฟี่นั่งโต๊ะร้องเรียกหาแต่อาหาร

    “เข้าใจแล้วๆ ไม่ว่าตอนไหนพวกนี้ก็ยังหิวได้”

    @@@@@@@@

    ในขณะเดียวกันที่อีสต์บลู

    ภัตตาคารลอยทะเลบาราติเอ้

    “รีบๆเอาอาหารมาให้ซะที”

    โจรสลัดบุกเข้ามาในร้านสั่งให้พวกกุ๊กทำอาหาร พวกกุ๊กไม่ยอมแต่เชฟบอกจะทำเอง

    “ไม่ว่าเป็นคนแบบไหนก็ยังหิวได้”

    “เอ้า กินได้เลย ฉันจะทำอาหารให้กับทุกคนที่อยากกิน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง”


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×