คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #76 : ชายผู้มีค่าหัว100ล้านเบรี(RE2)
"อ๊าาาา!!!!!/กรี๊ดดดด!!!!"
ลูฟี่ เซียร์และช็อปเปอร์วิ่งหนีพวกตั๊กแตนเขียวขนาดใหญ่
"มันมาแล้วหลบเร็ว!!!"ลูฟี่เตือน
หนึ่งในตั๊กแตนฟันเข้ามา แต่พวกเขาหลบได้ทัน ขณะที่ต้นไม้ด้านหลังโดนฟันลำต้นไม้พังลงมา
"โจ"นกเซาธ์เบิร์ดบนกิ่งไม้ใกล้ๆร้องอีกครั้ง
"มีตั๊กแตนแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ"ลูฟี่ร้อง ขณะที่ตั๊กแตนฟันตาข่ายเป็นชิ้นๆ
"ตาข่ายขาดไปแล้ว"ช็อปเปอร์ร้อง
"นี่มันป่าอะไรกันเนี่ย"เซียร์ร้องขณะยิงธนูสอยมัน
แต่แล้วก็มีตัวใหม่โผล่มา
"โจโจโจ"เซาธ์เบิร์ดร้อง
"ฝีมือเจ้านั่น"ช็อปเปอร์กล่าว
"อะไรนะ"ลูฟี่ถาม
"เซาธ์เบิร์ดเป็นผู้ควบคุมพวกแมลงอยู่น่ะสิ"ช็อปเปอร์กล่าว
"นกน่ะเหรอคุมแมลง"ลูฟี่กล่าว
"ฉันคิดว่านกกินแมลงไม่ใช่ควบคุมมัน"เซียร์ร้อง
___________________
"โจโจโจๆๆๆ"นกเซาธ์เบิร์ดหลายตัวร้อง
"ชู่ว์"อุซปบอกนามิกับซันจิแล้วมองไปรอบๆ"อยู่ที่นี่แน่ เสียงจากไหน"
"โจ!!!!!!"
ก้อนสีม่วงเข้มกลมๆกลิ้งเข้ามาหาพวกเขา
"อะไรน่ะ ฉันได้ยินเสียงอย่างอื่นด้วยนะ"
"ข้างบนนั้น"อุซปร้องชี้ไปบนเนิน
"อะไรหินเหรอ กำลังกลิ้งมาแล้ว"ซันจิกล่าว
"ไม่ใช่ แมลงยะ"นามิกล่าวเมื่อเห็นมันเข้ามาใกล้
พวกมันคลายตัวออกเผยเป็นเต่าทองยักษ์ ต่างกลิ้งใส่พวกเขา อุซปโดนกระแทกเข้าที่หัว นามิใช้ซันจิเป็นโล่ ซันจิเตะใส่เต่าทองกระเด็นออกไป แต่ก็มาเรื่อยๆ
"โจโจโจ"เสียงเซาธ์เบิร์ดเหมือนกำลังเยาะเย้ย
___________________
"เกะกะจริงๆ คิดว่าชนะฉันเหรอ หนอย"โซโลทุบใส่หัวจิ้งรีดที่ร้องไห้
รอบกลุ่มพวกเขามีพวกจิ้งหรีดยักษ์สีส้มนอนเกลื่อนกลาดเพราะโดนพวกเขาจัดการ
"เมื่อกี้ได้ยินเสียงนก"คิรัวร์กล่าว
"ตัวมันอยู่ไหน"โรบินกล่าว
_________________
"จ๊ากกกก!!!!"นามิกับอุซปร้องเมื่อทากยักษ์สีม่วงปรากฏตัว
"ทากยักษ์ ปลาเกลือใส่เร็วเข้า"ซันจิเอาถุงเกลือออกมาโยนใส่ ทำให้ทากยักษ์เริ่มเหี่ยวไป
"โจ"เซาธ์เบิร์ดไม่พอใจ
______________________
ด้านพวกลูฟี่โดนผึ้งไล่ตามอีกครั้ง
"ไม่หนีแล้วเข้ามาๆๆๆ"ลูฟี่ตะโกนขณะโดนช็อปเปอร์ดึงให้ตามไปไม่ให้ไปสู้
"ไม่ได้นะลูฟี่ พวกผึ้งน่ะมันมีพิษร้ายนะ"
"กรี๊ด ด้านหน้ามีพวกตั๊กแตน"เซียร์มองพวกตั๊กแตนยักษ์พุ่งมา
____________________
"หิงห้อย"อุซปมองหิงห้อยบินออกมา
"สวยจังเลย"นามิพูดก่อนแมลงสาบจะเดินออกมาจากพุ่มไม้"ว๊าย แมลงสาบ"
"กองทัพหมู จ๊ากกกก!!!!"
"โจ!!!!
_________________________
"ถ้ามาหาคู่ต่อสู้ก็ยินดีน้อมรับนะ"โชวโจวกล่าว
"ห้ามลบหลู่สหพันธ์ลิงภูเขาของเราด้วยนะ"มาชิรากล่าว
ซาคีสวิ่งเข้าไปหาชายหัวเกาลัดและลิงสองตัว
"ฮะๆๆ"เบรามี่มองอย่างดูถูก
"ยอมแพ้ซะดีๆ ไม่งั้นจบไม่สวยแน่"ซาคีสต่อยหมัดใส่คริกเก็ต แต่เขายกมือป้องกันได้ตลอด
"จบไม่สวยยังไง"คริกเก็ตพูดและเตะใส่หน้าซาคีสกระเด็นล้มลงพื้น
"หมัดวานร"
"นี่แน่ะ"
ด้านมาชิรากับโชวโจวก็อัดลูกน้องเบรามี่ล้มลงพื้น
ซาคีสชักดาบคุคุริออกมาและหมุนเป็นวงกลม คริกเก็ตอยู่ในท่าเตรียมสู้จ้องมองเขา ก่อนที่ซาคีสจะพุ่งเข้ามา
คริกเก็ตยกเท้าเตะที่มือซาคีสทำให้ดาบกระเด็นหลุดหล่นลงพื้น
"เด็กเมื่อวานซืนอย่างแก แกว่งของมีคมเล่นได้ยังไง"คริกเก็ตกล่าว
"ฮะๆๆๆ ถึงเวลาเปิดม่านโชฝีมือของข้าแล้ว"เบรามี่กล่าว
"สปริง สไตรค์"ขาของเบรามี่ขดตัวเหมือนสปริง พุ่งไปหามาชิราที่ยกริเวอร์สขึ้นมา
"เปรี้ยง!!!!!"เบรามี่ชกเข้าด้านหลัง
"อ๊าก!!!"มาชิราร้อง ขณะที่เบรามี่กดเท้าลงไปในหน้าของลิงส่งตัวเขาโดดไปหาโชวโจว
"เปรี้ยง!!!!!"โชวโจวโดนชกเข้าเต็มหน้าล้มลงพื้น
"ตึง!!!!"เบรามี่โดดไปหาคริกเก็ต เขาแทบจะหลบไม่ทัน เบรามี่พุ่งผ่านไปและเหยียบเข้าด้านข้างเรือ เท้าเขากดลงไปและโดดออกมาอีก
"ตึง!!!"แรงกดทำให้ตัวหน้าเรือหักลงไป คริกเก็ตมองด้วยความตกใจ
"เปรี้ยง!!!"เบรามี่ชกเข้าเต็มหน้าคริกเก็ตล้มลงพื้นไป เขาจัดการผู้นำสหพันธ์ลิงภูเขาทั้งสามอย่างง่ายดาย
"สมกับเป็นเบรามี่"
"หึหึ ไงล่ะ เจอพลังผลมาเนะมาเนะของกัปตันเข้าไป พูดไม่ออกเลยล่ะสิ ฮะๆๆๆ"ซาคีสวางเท้าไว้บนหลังคริกเก็ตหัวเราะใหญ่
"เอ้า จัดการพวกสวะกันเลย"เบรามี่สั่ง
คริกเก็ต มาชิร่าและโชวโจวโดนลูกน้องเบรามี่อัดใส่ฝ่ายเดียวและนอนพื้นหมดสภาพ
"คุยกันว่าเป็นสหพันธ์ลิงภูเขา ก็แค่คนแก่กับฝูงลิงแค่นี้แหละ"ซาคีสกล่าว
"ฮ่าๆๆๆๆ"เบรามี่หัวเราะ
"เจอแล้วเบรามี่"เอ็ดดี้เดินออกมาพร้อมถุงใบใหญ่และวางลง
เบรามี่เปิดถุงเห็นทองคำนกเซาธ์เบิร์ด
"โอ้โฮ ดูซะก่อนเป็นก้อนทองที่ใหญ่สวยงามจริงๆ"
"ยังมีอีกนะเนี่ย โอ้โห"ลิลลี่หยิบระฆังทองออกมา
"ได้ทองเยอะเลยหนนี้"ซาคีสกล่าว
"คนอย่างพวกแก"คริกเก็ตพยายามลุกขึ้นมา"ไม่มีคุณสมบัติที่จะเก็บทองนั้นไว้หรอกนะ"
"พล่ามอะไร ถ้างั้นคุณสมบัติยังงี้พอไหม"ซาคีสถือดาบวิ่งเข้าหาคริกเก็ต
"บิ๊กช็อป!!!!"ซาคีสตีลังกาฟันใส่คริกเก็ต
"ฉัวะ!!!!"แต่มาชิร่าพุ่งมาขวางโดนฟันหลังเลือดพุ่งออกมา
"เจ้าโง่เอ๊ย"คริกเก็ตกล่าว ขณะที่มาชิร่าล้มลงพื้น
"ฮ่าๆๆๆ พวกข้าเก่งกว่าพวกแก แย่งสมบัติมาครองจะต้องมีคุณสมบัติอะไรไปมากกว่านี้กันเล่า"ซาคีสกล่าว
"ลุง หลบไป"โชวโจวตะโกน"ฮาว็อคโซนา!!!
คลื่นเสียงเริ่มเข้าเล่นงานซาคีสและคนอื่นๆ
"เจ้าตัวแสบ"ซาคีสเตรีนมจะเข้าไปโจมตี
"เดี๋ยวซาคีส"เบรามี่ห้ามเขาไว้ก่อน"ข้าจัดการมันเอง
"จะใช้พลังผลมาเนะมาเนะอีกงั้นรึ หนีเร็ว โชวโจว"คริกเก็ตตะโกน
"สปริง สไนท์"เบรามี่พุ่งเข้าไปหาโชวโจว
"เปรี้ยง!!!!!"โชวโจวโดนอัดเข้าเต็มท้องกระอักเลือดคำโต
"โชวโจว!!!!"
โชวโจวพุ่งกระเด็นเข้าไปในบ้านคริกเก็ตทะลุออกไปจนตกทะเล
"ลุง เจอแล้วทอง เป็นทองรูประฆังน่ะ"โชวโจวเมื่อหลายปีก่อนได้เจอระฆังทองเป็นครั้งแรก
ร่างของโชวโจวลอยขึ้นมาจากทะเล
"ดูนี่สิ ตรงกับในบันทึกเขียนเอาไว้เลย มีเรื่องระฆังเขียนเอาไว้ด้วย เจี๊ยกๆๆ"มาชิร่าถือระฆังทองชี้ไปที่บันทึกเดินเรือ
มาชิร่าล้มอยู่กับพื้นมีรอยฟันที่หลัง
"เอาล่ะรวบรวมทองไปได้แล้ว ตาเฒ่า รู้จักโตซะที ฮ่าๆๆ เมืองทองคำไม่มีจริงหรอก เป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ ถ้าอยากเป็นโจรสลัดแบบก้าวหน้าก็ต้องรู้ว่าเรื่องเพ้อฝันไม่มีทางเป็นจริงไปได้หรอก"เบรามี่พูดแล้วเขากับลูกเรือก็หัวเราะ"ฮ่าๆๆๆ"
"เมืองทองคำมีจริง"
"อย่าอาละวาดน่า บ้านฉันยิ่งแคบๆอยู่"คริกเก็ตลุกขึ้นยืน
"นี่เจ้าเด็กน้อย"คริกเก็ตเรียกเบรามี่ไว้ ผลักดันตัวลุกขึ้นยืนและจุดบุหรี่สูบ"เด็กเมื่อวานซืนที่ไม่กล้าฝัน ไม่มีค่าพอจะเป็นโจรสลัดหรอกนะ"
"อะไรนะ"เบรามี่หันกลับมามอง
_______________________
ในป่ากลุ่มหมวกฟางกลับมารวมกันอีกครั้ง
"ไม่เจอเลย ตั้งใจกันหน่อยสิ"อุซปกล่าว
"แกก็เหมือนกันแหละน่า"ซันจิกล่าว
"ฉันวิ่งมากกกว่านี้ไม่ไหวแล้ว"วีวี่กล่าว
"แฮ่กๆๆ เหมือนกัน"เซียร์ที่หมดแรงก็ยกมือเห็นด้วย
"โจ!!!"อยู่ๆก็มีนกเซาธ์เบิร์ดมาเกาะบนต้นไม้ส่งเสียงเยาะเย้ย
"มันบอกว่าพวกโง่คิดว่าจะจับข้าได้อย่างงั้นเรอะ"ช็อปเปอร์แปล
"อะไรนะ อุตส่าห์โผล่มาพูดเรื่องนี้เหรอ สอยให้ร่วงลงมาเลย"อุซปเริ่มเล็งใส่
"วืด....หมับ!!!!"มือโผล่มาคว้าเซาธ์เบิร์ดตกลงมา
"ถ้าเห็นตัวก็จัดการได้สบาย"โรบินกล่าว
"โจๆๆ"เซาธ์เบิร์ดร้อง
"แจ๋วเลยโรบิน"อุซปกล่าว
"เอาล่ะกลับกันได้แล้วทุกคน"คิรัวร์กล่าว
"โอ้"ลูฟี่ อุซป และช็อปเปอร์ร้อง ทุกคนตามกลับไป
"เดี๋ยวก่อน"ลูฟี่นึกขึ้นมาได้"ฉันต่างหากเป็นกัปปตัน"
_______________
กลุ่มหมวกฟางพูดคุยกันขณะเดินออกจากป่า และเห็นสภาพบ้านคริกเก็ตที่พังยับเยิน
"น้า มาชิร่า โชวโจว"ลูฟี่ตะโกน
"โชวโจว"ซันจิเห็นโชวโจวลอยอยู่เหนือน้ำ
"เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?"นามิถาม
"โธ่โว๊ย"ซันจิลากโชวโจวขึ้นจากน้ำ"เป็นฝีมือใครกัน มาช่วยกันหน่อย"
"อื้อ"ช็อปเปอร์วิ่งมาช่วยเปลี่ยนเป็นร่างเฮฟวี่พ้อยต์
"ว๊าก!!! ดูนั่นสิ เรือโกอิ้งแมรี่"อุซปร้อง
"ใครทำแบบนี้เนี่ย"เซียร์ถามโมโหหนัก
"บ้าที่สุด มันเป็นใครกัน!!!!"อุซปตะโกนเสียงโกรธ
"ขอโทษนะ"คริกเก็ตกล่าว
"น้า ได้สติแล้วเหรอ"ลูฟี่กล่าว
"ขอโทษนะ ทั้งที่อยู่เฝ้าแท้ๆ แต่ยังไงก็ดียังมีเวลาเหลือก่อนถึงเช้า ยังพอซ่อมแซมเรือทันนะ"คริกเก็ตลุกขึ้นยืน
"เดี๋ยว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกมา"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ต้องไปใส่ใจเรื่องนี้ ไม่เป็นไรแล้ว นอกจากนั้นพวกเจ้า"คริกเก็ตหันไปเห็นโซโลที่ถือเซาธ์เบิร์ดเอาไว้"ดีมาก จับเซาธ์เบิร์ดมาจนได้สินะ ดีแล้ว"
"ลูฟี่!!!!"นามิวิ่งออกมาจากบ้านคริกเก็ต"ตะเกียงทองคำ ถูกขโมยไปแล้ว"
"ช่างมัน ลืมเรื่องนั้นไป ที่สำคัญกว่าคือพวกเจ้า..."คริกเก็ตพูด
"เรื่องพรรณ์นั้นน่ะหมายความว่ายังไง ทองคำที่ลำบากท่องทะเลมาชั่วชีวิตเพื่อหามานั่นน่ะมันเยอะไม่ใช่เล่นเลยนะ"อุซปกล่าว
"เงียบนะ"คริกเก็ตตวาดมองอุซป"ฟังให้ดีนะ ถ้าพวกเราสหพันธ์ลิงภูเขาช่วยกันทุกคน จะต้องซ่อมเรือนั่นเสร็จทันเวลาแน่ เราต้องรีบซ่อมเรือให้ทันเช้า ยังไงข้าก็จะส่งพวกเจ้าไปสู่ท้องฟ้าให้ได้"
"น้า"อุซปพึมพำ
"นี่ลูฟี่"โซโลเรียกลูฟี่มองไปที่บ้านคริกเก็ตที่มีสัญลักษณ์หัวกะโหลกของเบรามี่อยู่
"สัญลักษณ์ของกลุ่มโจรสลัดเบรามี่นี่นา"วีวี่จำได้
"ให้ฉันช่วยไหม"โซโลถาม
"ไม่ต้องฉันคนเดียว"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ได้นะลูฟี่ ไม่มีเวลาเหลือเฟือ ใกล้ถึงเวลาออกเดินทางแล้วนะ"นามิกล่าว
"ถ้าไปตามชายฝั่งจะถึงเมืองตอนเช้าไหมนะ"ลูฟี่กล่าว
"อืม น่าจะถึงนะ"โรบินกล่าว
"เจ้าพวกเด็กนี่จะไปไหน?"คริกเก็ตมองลูฟี่กับคิรัวร์ขึ้นหลังกระต่าย"อย่ามาทำเป็นเล่น คิดว่าคู่ต่อสู้เป็นใครอย่างงั้นเหรอ"
โซโลเอาดาบมาขวางหน้าเขา
"ถ้าอยากหยุดก็ใช้นี่ซะ"โซโลกล่าว
"เราจะกลับมาให้ทันเช้า"ลูฟี่พูด"ไปเลยคิรัวร์"
"อื้อ"คิรัวร์พยักหน้า ทั้งสองรีบวิ่งไป
______________________
ที่เมืองม็อคทาวน์ นกนางนวลบินผ่านดวงจันทร์
คนเมาเหล้าชื่อโจโบกำลังฉี่อยู่ริมทะเล
"ฮ้า ออกมาแล้วๆ เอาน้ำออกจากร่างกายมันหมดไม่เหลือจริงๆนะเนี่ย"
นกนวงนวลบินส่งใบกระดาษลงมาที่พื้น โจโบเดินมาหยิบไปดู มันเป็นใบค่าหัวออกใหม่
"ไม่ใช่หนังสือพิมพ์แต่เป็นใบปลิว ให้ตายเหอะนี่เป็นเมืองนอกกฏหมายนะ มาแจกใบปลิวล่าหัวคนชั่วไม่มีใครสนใจหรอก"
เขาเปิดไปถึงหน้าของลูฟี่กับโซโล
"นี่มันพวกเจ้าหนูขี้ขลาดเมื่อกลางวันนี่นา บอกว่าจะไปเกาะแห่งท้องฟ้าขำซะจริงๆ...ค่าหัว30ล้าน?"โจโบจ้องไปที่ค่าหัวของลูฟี่"ไม่ไหวๆ สงสัยดื่มเหล้ามากไปหน่อย นับใหม่ๆ หน่วย...สิบ..ร้อย...พัน..หมื่น แสน...สิบล้าน....100ล้าน"
โจโบเบิกตากว้าง
__________________________
ลูฟี่กับคิรัวร์วิ่งตรงไปเมืองม็อคทาวน์
"3ชั่วโมงเท่านั้น ถ้าออกเรือช้ากว่านี้ละก็ นายจะทำลายโอกาสไปเกาะแห่งท้องฟ้านะ"
พวกเขาวิ่งไปตามเส้นทางชายฝั่ง
"ชายคนนี้จะต้องฝืนดำน้ำติดต่อกันทุกวันแน่นอน"
ลูฟี่หรี่ตาลงด้วยความโกรธ เบรามี่ขโมยทองคำที่คริกเก็ตใช้เวลา10ปีหามา คิรัวร์แค่มองดูเงียบๆ
"นี่เป็นการตัดสินระหว่างฉันกับชายที่ทำให้ฉันปั่นป่วนดูสักตั้ง"
ทองคำพวกนั้นมีความหมายต่อคริกเก็ตมากกว่าเบรามี่ เขายังถือว่ามันเป็นชะตาของเขา
"ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ทั้งที่อยู่เฝ้าแท้ๆแต่ฝีมือใช้ไม่ได้"
ลูฟี่พ่นลมหายใจจมูกออกมาเป็นควัน
"ฉันไม่ปล่อยแกแน่!!!!!"
"กลุ่มโจรสลัดเบรามี่"คิรัวร์พูด เขาจะเล่นงานมันทุกคน
___________________
ม็อคทาวน์ เบรามี่และพวกลูกเรือกลับมาในบาร์ที่เคยเล่นงานลูฟี่กับโซโลที่ไม่สู้ปกป้องตัวเอง
"ฮ่าๆๆ ตอนเห็นสภาพลิงอดขำไม่ได้เลย ตัวมีแต่แผล น้ำตามีแต่น้ำมูกกรังเลย เอาแต่เรียกลุงๆๆ อยู่ได้ ฮ่าๆๆ"ซาคีสหัวเราะนั่งอยู่กับลิลลี่ เอ็ดดี้และริเวอร์ส"ถ้ามันเป็นคนสำคัญขนาดนั้นทำไมไม่ปกป้องให้ดีล่ะ ฮ่าๆๆ"
"ฮ่าๆๆ น่าขำจริงๆเลย"ลิลลี่กล่าว เหมือนเธอจะลืมเรื่องที่โดนวีวี่จัดการไปแล้ว
"อย่าพูดยังงั้นสิ เพราะคู่ต่อสู้คือเบรามี่ กัปตันของเรามีค่าหัวถึง55ล้านเบรีนะ เป็นรุกกี้ที่สุดยอดไปเลย"
"แย่แล้ว"โจโบตะโกนเข้ามาในบาร์ ทำให้ทุกคนหันมามองเขา"เมื่อเที่ยงเนี่ยนะ พวกที่มาที่ร้าน..."
โจโบเห็นเบรามี่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ
"เบรามี่นายยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ รีบหนีไปดีกว่านะไม่งั้นถูกฆ่าแน่"
"ว่าไงนะ ฉันนี่นะจะถูกฆ่า ใครมันจะมาฆ่าฉัน บอกมา"เบรามี่พูดอย่างไม่เกรงกลัว
_____________________
ระหว่างที่ลูฟี่กับคิรัวร์ก็เห็นตั๊กแตนเขียวยักษ์บินมา
"พวกนั้นนี่นา ไม่มีเวลาสนพวกนี้ด้วย"
"รู้แล้วน่า"คิรัวร์ชักดาบออกมา"วิชาดาบเดียว เพลิงวายุ"
"ซูม!!!"ดาบหลอมรวมกับพลังไฟแผดเผาพวกมันตกทะเลไป
___________________
"เพล้ง!!!!!"มีคนทิ้งแก้วตกพื้นแตกกระจาย
คนทั้งโรงเหล้าต่างตกใจเมื่อเห็นโจโบเอาค่าหัวของลูฟี่กับโซโลออกมาให้ดู การที่พวกเขาดูถูกโจรสลัดที่มีค่าหัวมากกว่าทำให้ยิ่งน่ากังวล
"100ล้าน"
"60ล้าน"
"ใช่แล้ว เจ้า2คนเมื่อตอนกลางวันนั่นมีค่าหัวมากกว่าแกอีกนะเบรามี่"
"จริงเรอะ แย่แล้ว พวกเราดังหัวเราะมันไปได้น่ะ"
"ไม่รู้ว่ามันจะจำหน้าได้รึเปล่า อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วล่ะ"
"ค่าหัว100ล้านไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนเลย"ชายคนนึงพูด จายาอยู่ในช่วงแรกของแกรนไลน์ ระดับไม่ได้สูงนัก
"ฮ่าๆๆๆๆๆ พวกโง่เง่าหลงเชื่อไปกับกระดาษพวกนี้"เบรามี่หันมามองพวกเขา"พวกแกตาถั่วกันรึไง เห็นตัวจริงพวกมันแล้วไม่ใช่เหรอ"เบรามี่กล่าว"พวกแกไม่รู้เหรอ แต่ก่อนก็มีพวกโจรสลัดที่ปลอมใบปลิวนำจับเพื่อสร้างชื่อให้ตัวเอง พอคู่ต่อสู้เห็นค่าหัวก็กลัวหัวหดไม่ทันต่อสู้ก็ยอมแพ้ซะแล้ว ทั้งที่ถ้าสู้ก็ชนะได้สบายแล้วแท้ๆ น่าสมเพชจริง ทั้งที่เห็นมันอ่อนแอด้วยตาตัวเองแล้วแท้ๆ ยังมากลัวจนสั่นไปหมดแบบนี้ ทุเรษจริงๆ"
"จริงด้วยนะ เจ้านั่นแกล้งทำให้เรากลัวเท่านั้นแหละ"
"ก็คงจะเป็นอย่างที่เบรามี่พูดนั่นแหละ เขาว่าผู้ที่มีค่าหัวขนาดนั้นคงต้องทำอะไรที่เลวร้ายมากๆ ไอ้พวกนี้ไม่เห็นเป็นข่าวทางหนังสือพิมพ์อะไรเลยสักนิดเดียวนี่นา"
"ไม่เคยเห็น ไม่เห็นได้ยินชื่อหมวกฟางเลยนี่นา"
"ที่สำคัญเจ้าหญิงอลาบัสต้าจะเป็นโจรสลัดเนี่ยนะ จะเป็นไปได้ยังไง"บางคนหยิบใบค่าหัววีวี่ขึ้นมา
"โธ่เอ๊ย แค่หลอกให้กลัวเท่านั้นเอง"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ไชโย"ทุกคนชนแก้วกลับมาดื่มกันต่อ
"เบรามี่อยู่ที่ไหน!!!!!!!"
"พรวด!!!"เสียงตะโกนจากข้างนอกทำให้หลายคนพ่นเหล้าที่ดื่มออกมาทันที
"ใครมาเรียกชื่อฉันวะ"เบรามี่แสยะยิ้มเดินออกไปนอกบาร์ แต่คนที่ยืนอยู่ไม่ใช่ลูฟี่ คนที่ยืนอยู่บนถนนไม้คือคิรัวร์ที่ยืนพิงตึกอยู่
"แกเป็นใคร?"เบรามี่ถาม
"กัปตันของฉันมีธุระกับแก"คิรัวร์ชี้ไปบนหลังคาร้านไวท์เชอรี่ที่เบรามี่เคยจัดการโรชิโอ
เบรามี่เงยหน้ามองลูฟี่ที่อยู่บนหลังคา
"กำลังพูดถึงแกพอดี มีธุระอะไรกับฉันเหรอ?"เบรามี่ถาม
"ใช่ เอาทองคำของน้าคืนมาซะดีๆ"ลูฟี่กล่าว
"ฮะๆๆๆ"เบรามี่หัวเราะ
ลูฟี่กับเบรามี่กำลังจ้องมองกัน โดยที่คิรัวร์และเหล่าโจรสลัดต่างมองดูอยู่
"ทองเหรอ? อ๋อ ของที่ได้มาจากตาแก่คริกเก็ตน่ะรึ?"เบรามี่ถาม
เบรามี่กดตัวเองลงแล้วใช้สปริงโดดลอยขึ้นมายืนบนหลังคาเดียวกับลูฟี่
"ไม่มีทางคืนเด็ดขาด นั่นเป็นของที่ข้าในฐานะโจรสลัดแท้ๆชิงมา แต่แกเป็นแค่โจรสลัดที่เอาแต่เพ้อฝันไม่มองความเป็นจริง"
"ดีแล้ว ถ้าแกแย่งชิงของมาในฐานะโจรสลัด เราก็จะขโมยทองคำจากแกไปบ้าง"ลูฟี่กล่าวมองลงไป"คิรัวร์ ไปเอาทองคืนมา ฉันจัดการหมอนี้เอง"
"รับทราบ"คิรัวร์เดินผ่านถนนไปที่บาร์ที่พวกโจรสลัดออกมามุงดูการต่อสู้ระหว่างโจรสลัดของจริงกับของปลอม
"ฮ่าๆๆ ได้ยินรึเปล่า แกมีปัญญาสู้กับฉันไหวรึ? รู้จักวิธีชกต่อยรึเปล่า? รูปร่างอ่อนแอบอบบางอย่างแกเนี่ย"
"ไม่ผิดแน่ เจ้านั้นแน่เลย"โจโบยังถือใบค่าหัวไว้
"ยังถือใบประกาศจับนั่นอีกเหรอ? ฉีกทิ้งซะเถอะน่า"ซาคีสกล่าว
"แต่ว่าถ้าเรื่องใบปลิวนี่เป็นจริงล่ะ ถ้าค่าหัว100ล้านเบรีต่อให้เป็นเบรามี่ก็จอดแน่"
"เชอะ แกบ้าไปแล้วอย่างงั้นเรอะ ดูให้ดีๆสิ เจ้าหนูนั่นไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลยเลยสักนิด ขนาดค่าหัว30ล้านเบรียังไม่อยากเชื่อเลย ของปลอมแน่ๆ"ซาคีสกล่าว
"ใบค่าหัวใหม่ออกแล้วสินะ"เสียงนึงดังขึ้นด้านข้าง
ซาคีสกับโจโบกระโดดถอยหลังเมื่อเห็นคิรัวร์โผล่มาใกล้พวกเขา เขามองใบประกาศจับในมือโจโบ
"มาจนได้สินะ"คิรัวร์แสยะยิ้มมองค่าหัวที่เพิ่มขึ้น
"แกเป็นใครกล้ามายืนขวางทางฉัน ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังดูโชว์อยู่"ซาคีสกล่าว
"ใช่แล้ว"ลิลลี่ซ่อนอยู่หลังซาคีส
"ฉันเคยเห็นภาพหมอนี้มาก่อนนะ"โจโบพลิกหน้าใบค่าหัวของลูฟี่ โซโลและเซียร์ไปและเห็นหน้าของคิรัวร์"นี่ไงล่ะ นักดาบทมิฬ ค่าหัว...."
"ค่าหัวเท่าไหร่?"ซาคีสถามมองผ่านไหล่ของโจโบและเห็นเลขค่าหัว"80ล้าน!!!!"
เสียงร้องของเบรามี่ทำให้กลุ่มโจรสลัดเบรามี่หันมาสนใจ
"ที่สำคัญกว่านั้นฉันเป็นรองกัปตันกลุ่มหมวกฟาง"คิรัวร์ประกาศให้รู้
"แกเป็นแค่ของปลอมเหมือนมันนั่นแหละ ฉันจะสอนบทเรียนให้แกเหมือนเพื่อนแก2คนนั้น"ซาคีสกล่าว
"แต่ถ้าทำอย่างนั้นนายพลาดดูกัปตันแกโดนซัดหมอบแน่"คิรัวร์กล่าว
"พูดตลกน่า กัปตันของแกไม่มีทางชนะเบรามี่ได้หรอก"ซาคีสยืนยัน
"อยากพนันไหม?"คิรัวร์เชิญชวน"ไม่มีเหตุผลที่เราต้องสู้กัน ยังไงกัปตันของเราก็สู้กันอยู่แล้ว"
"แกก็เป็นอีกคนที่ขี้ขลาดกลัวจะต่อสู้เหรอ?"ซาคีสเยาะเย้ย"ได้เลย แกจะเดิมพันเท่าไหร่?"
"แกละเท่าไหร่?"คิรัวร์ถามกลับแทน
"10ล้าน"ซาคีสแสยะยิ้มทำให้คิรัวร์ผิดหวัง"ทำไมล่ะ เดิมพันสูงไปรึไง?"
"ฉันไม่เอาเงินแค่10ล้าน ฉันขอเป็นสัก30ล้านเลยเป็นไง"คิรัวร์พูดแล้วทุกคนตกใจ
"ไม่มีทางที่แกจะมีเงินขนาดนั้นหรอก"ซาคีสเหงื่อตกเพราะเขามีเงินไม่ถึง
คิรัวร์เข้าไปในเสื้อคลุมซ้ายหยิบปึกเงินออกมา ซาคีสเห็นปึกเงินเบรีแล้วตกใจ
"10...20...30ล้าน นั่นพอรึยัง?"
"อ๊า!!"ลิลลี่ร้องขึ้นมามองเด็กหนุ่มเสื้อโค๊ทดำ
"โอ้ ขอร้องล่ะ แฟนของฉันซื้อผู้หญิงอย่างเธอได้เป็นร้อยคน แต่เธอมันต่ำเกินไปสำหรับเขา"คำพูดวีวี่ดังขึ้นมา
"แกควรจะจนสิ กัปตันของแกสวมผ้าเก่าๆ"ซาคีสกล่าว
"เรามาพนันกัน30ล้าน หรือว่านายกลัว?"คิรัวร์ถาม
ซาคีสโกรธที่โดนบอกว่ากลัวต่อหน้าลูกเรือ
"ได้ แกเตรียมจ่ายเงินได้เลยไอ้พวกขี้แพ้"ซาคีสแสยะยิ้มและคว้ามือคิรัวร์มาจับออกแรงบีบเต็มแรง
"แกทำอะไร?"คิรัวร์ถามมองซาคีสบีบมือเขาอย่างใจเย็น ความแข็งแกร่งของซาคีสเทียบไม่ได้เลยกับลูฟี่หรือโซโลได้
"น่ารำคาญ"คิรัวร์บีบมือซาคีสบ้าง
"กึกๆๆ...อ๊าก!!!"ซาคีสเจ็บสลัดมือหลุดจากคิรัวร์ได้
"เป็นอันตกลง"คิรัวร์กล่าว เขาหันไปมองดูกัปตันสู้กัน ซาคีสได้แต่มองเขาด้วยสายตาเจ็บแค้นและรอดูเบรามี่ชนะ
"ตอนบ่ายพวกแกยืนพูดพล่ามเรื่องเหลวไหล แกไม่มีทาวชิงอะไรไปจากฉันได้แน่นอนไอ้ขี้ขลาดเอ๊ย"เบรามี่กล่าว
"เมื่อกลางวันมันคนละเรื่องกัน"ลูฟี่กล่าว
"ฮ่าๆๆๆ มันจะต่างกันตรงไหน คราวนี้ฉันจะไม่ให้แกได้เปิดปากหาเรื่องอีกแล้ว"เบรามี่กล่าว
เบรามี่ทำให้ขาเป็นสปริงดีดตัวจากดาดฟ้า แรงสปริงทำให้ชั้นบนสุดของไวท์เชอรี่ตกลงพื้นไปพร้อมลูฟี่
"ฉันจะจัดการแกในพริบตา"เบรามี่เหยียบลงที่ตึกอีกด้านนึง"สปริงสไนป์"
เบรามี่พุ่งไปกระแทกชั้นตึกที่ตกลงมาแหลก แต่ลูฟี่โดดไปอยู่บนหลังคาอีกตึกได้ ขณะที่เบรามี่ลงไปยืนที่พื้น
"เอาแต่หนีเรอะ!!!!"เบรามี่พุ่งไปหาลูฟี่อีกครั้ง ลูฟี่หลบไปด้านข้างได้แต่เกือบตกลงหลังคา
"กัปตันของแกมีโอกาสจริงเรอะ"
"หมัดเดียวก็พอแล้ว คนที่แกเรียกว่ากัปตันเทียบฉันยังไม่ได้"คิรัวร์กล่าว
"ทำเป็นพูดดี ที่จริงแล้วเอาแต่หนีเท่านั้นแหละน่า"ซาคีสกล่าว
"เขาตั้งใจมาร่วมแสดงโชว์ของเบรามี่ละมั้ง"
"ฮ่าๆๆๆๆ"ริเวอร์สกับเอ็ดดี้หัวเราะ
"ดึ๋ง"เบรามี่โดดลงไปบนตึกสูงที่สุดในม็อคทาวน์"ไม่ต่างไปเลย"
ลูฟี่ดึงตัวขึ้นมายืนบนหลังคาได้
"ไม่ต่างจากตอนกลางวันเลย"เบรามี่โดดพุ่งเข้ามาหาลูฟี่ แต่ลูฟี่หลบและตกลงจากหลังคา เบรามี่พุ่งลงไปยืนที่พื้น"ที่บอกว่าจะทวงทองคำคืนก็ดีแต่ปากล่ะสิ แค่จะยืนสู้ยังทำไม่ได้ พวกอ่อนแอวันๆเอาแต่ฝันเฟื่องจริงๆ"
"...."ลูฟี่ไม่ได้พูดอะไรขณะกำลังตกลงมาจากการหลบการโจมตีของเบรามี่
"ปวกเปียกซะไม่มี"เบรามี่พุ่งใส่ลูฟี่กลางอากาศ และกระแทกลูฟี่พุ่งใส่ถนน
"เหวอ พุ่งมาทางนี้แล้ว"
"หลบเร็ว"
พวกโจรสลัดแยกกันหนีขณะที่ลูฟี่พุ่งกระแทกถนน
เบรามี่ดีดตัวไปยืนบนหลังคายิ้มมองลงไปที่ลูฟี่
"แกจะพยายามหนีแค่ไหน ก็หนีพลังผลบาเนะบาเนะของข้าไม่ได้หรอก"
"จบหรือยัง เบื่อแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ"ซาคีสเยาะเย้ย
"เจ้านี้น่ะไม่คณามือเบรามี่หรอกน่า ฮ่าๆๆๆ"ริเวอร์สหัวเราะ
"ฮ่าๆๆๆ มันตายง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย"เบรามี่กล่าว
ลูฟี่โผล่ขึ้นมาจากพื้นถนนไม้มองเบรามี่
"นี่ยังเบาะๆนะเฟ้ย โชว์ที่แท้จริงกำลังจะเริ่มต่างหาก"เบรามี่ย่อตัวลงพื้น กดสปริงให้โดดได้แรงที่สุด"สปริงฮ็อปเปอร์"
"ตูมๆๆๆๆ"เบรามี่โดดพุ่งไปตามตึกต่างๆและเพิ่มความเร็วขึ้นจนกลายเป็นภาพเบลอ
"เบรามี่หายไปแล้ว"
"เหมือนกับตอนที่โรชิโอโดนจัดการเลย"
"กัปตันของแกแพ้แน่ เฮ้ หมอนั้นหายไปไหน"ซาคีสกับกลุ่มโจรสลัดเบรามี่พึ่งรู้ตัวว่าเขาหายไป"เชอะ เขาขี้ขลาดเหมือนกัปตันของมัน มันรู้ว่าเจ้าหมวกฟางไม่มีโอกาสชนะเลยไม่ต้องการเสียเงินเดิมพัน"
"เจ้าพวกนั้นเพื่อนแกเหรอ?"เบรามี่ถามขณะยังโดดไปรอบๆลูฟี่"ฮ่าๆๆ จะว่าไปแกก็เหมือนตาลุงกับฝูงลิงจริงๆ เชื่อเรื่องเล่าโบราณ400กว่าปี ทั้งที่ก็แค่เรื่องของคนบ้าแท้ๆ ไหนละเมืองทองคำ ไหนละเกาะแห่งท้องฟ้า ช่างเป็นโจรสลัดที่น่าขายหน้าจริง"
"หาว่าฉันสู้คนไม่เป็นเหรอ"ลูฟี่พึมพำ หักกระดูกมือ
"จัดการให้เสร็จเลยเบรามี่ คนอย่างเจ้านี้ไม่สามารถอยู่ในโลกความจริงๆได้หรอกน่า"ซาคีสและกลุ่มโจรสลัดเบรามี่หัวเราะเยาะ
"เสร็จฉันแน่!!!!"เบรามี่พุ่งตรงเข้ามาหาลูฟี่
"เปรี้ยง!!!!!"ลูฟี่ชกใส่เบรามี่กระแทกลงพื้น
เบรามี่หมดสติอยู่บนพื้นมีรอยถูกชกที่แก้ม ขณะที่โจรสลัดที่มุงดูและกลุ่มโจรสลัดของเบรามี่ต่างตกใจ
"เบรามี่เลิกเล่นได้แล้ว จะล้อกันเล่นรึยังไง พูดอะไรหน่อยสิ"ซาคีสเรียกแต่เบรามี่แน่นิ่ง"เบรามี่ เล่นตลกไปได้ ยืนขึ้นได้แล้ว แสดงต่อได้แล้ว เร็วเข้าเบรามี่ นายมีค่าหัวถึง55ล้านเชียวนะ
"แย่แล้ว เจ้าสองคนเมื่อตอนกลางวันน่ะมีค่าหัวมากกว่าแกอีกนะเบรามี่ และผู้หญิงนั้นก็มีค่าหัวสูงกว่าซาคีสซะอีก"
ใบค่าหัวในมือโจโบโดนแรงลมสะบัดหลุดมือไปโดนหน้าซาคีส ซาคีสเอาออกมาดูตัวเลขค่าหัว100ล้าน
"เฮือก!!!"ซาคีสมองดูค่าหัวหน้าซีดเผือก
"บอกแล้วไม่เชื่อเองนี่"โจโบกล่าว
"คิรัวร์ นายได้ทองคำมาหรือเปล่า?"ลูฟี่ถาม
"อยู่นี่"เสียงคิรัวร์ดังขึ้น ในมือเขาถือถุงทองคำคริกเก็ตและยังมีทองคำของพวกเบรามี่ด้วย
"งะ เงินของเราโดนชิงไปแล้วตั้ง15ล้าน"โจรสลัดกลุ่มเบรามี่ที่โดนแย่เงินพูด
"เหวอ"ซาคีสโดดถอยหนีด้วยความกลัวเมื่อเห็นคิรัวร์โผล่มาข้างๆ
"ฉันเคยเห็นภาพหมอนี้มาก่อนนะ"โจโบจำค่าสหัวคิรัวร์ได้"นี่ไงล่ะ เนตรแดง ค่าหัว...."
"ค่าหัวเท่าไหร่?"ซาคีสถามมองผ่านไหล่ของโจโบและเห็นเลขค่าหัว"80ล้าน!!!!"
"ฉันเอามันมาเพื่อเป็นรางวัลเดิมพัน"คิรัวร์เดินไปหาลูฟี่โดยมีถุงใส่ทองคำของคริกเก็ตบนหลัง
"เด็กนั้นเอาชนะเบรามี่"
"ทั้งสองคนบวกกับคนอื่นๆ...มีค่าหัวถึงเกิน300ล้านเบรี"เสียงร้องดังขึ้น"หนีเร็ว!!!"
เหล่าโจรสลัดที่เคยหัวเราะเยาะพวกเขาต่างหนีเตลิดเปิดเปิง
_____________________
กลุ่มสหพันธ์ลิงภูเขากำลังช่วยซ่อมเรือของกลุ่มหมวกฟาง
"แข็งแรงดีแท้ โดนขนาดนั้นยังลุกได้เลย"อุซปมองโชวโจวที่กำลังทำงานแล้วมองคริกเก็ตที่ช็อปเปอร์กำลังพยาบาล"ช็อปเปอร์รักษาให้ขนาดนั้นคงไม่ถึงตายหรอกนะ"
"รับข้าวปั้นไหมคะ"เซียร์ทำข้าวปั้นมาแจกให้คนที่กำลังทำงาน
"โอ้ ขอบคุณมาก"มาชิร่าหยิบข้าวปั้นไปทำงานต่อ
"โอ้ แทงกิ้ว งั่มๆๆๆ"อุซปเข้ามาคว้าข้าวปั้นหลายอันไปช่วยงานต่อ
ด้านโซโลกำลังทุบค้อนใส่เสากระโดง นามิเดินเข้ามาถาม
"นายน่ะทำไมไม่ไปด้วย"นามิถามจากบนหน้าระเบียงห้องครัว
"เธอว่าไงนะ จะให้ไปต่อสู้บ้างล่ะ จะให้ไปหรือไม่ไปกันแน่เนี่ยห๊ะ"โซโลกล่าว
"ไม่ใช่นะ ก็นายโดนพวกนั้นเล่นงานไม่ใช่เหรอ?"นามิถาม
"โดนเล่นงาน? ใครบอก พวกนั้นไม่ได้คิดจะมายืนขวางอะไรพวกเราซะหน่อย การทะเลาะวิวาทเพราะการเหยียดหยาม สู้ไปก็เท่านั้น"โซโลกล่าว
"นายเพี้ยนรึเปล่า"นามิถาม
"หนวกหูน่า ไปไหนก็ไปเถอะรำคาญ"โซโลทุบมือใส่เสากระโดงเรือ
"เมื่อกี้นายพูดว่าคุณนามิว่าไงนะ"ซันจิโกรธ
"หยุดนะ เดี๋ยวเรือก็พังหรอก!!!"เซียร์รีบมาห้ามโซโลกับซันจิกับโซโลที่จะสู้บนเรือ
_____________________
พวกโจรสลัดและชาวเมืองกำลังแตกตื่นหนีโจรสลัดค่าหัวสูงยกใหญ่
"กลับกันหรือยังกัปตัน"คิรัวร์ถามขณะถือถุงทองคำไว้
"เออ"ลูฟี่ตอบ ทั้งสองกำลังจะกลับไปที่เรือแมรี่
ด้านหลังกลุ่มโจรสลัดเบรามี่ยังยืนอยู่ใกล้กับกัปตันพวกเขาที่โดนจัดการ โดนชิงเงินกับสมบัติกลุ่มไปหมด
"เจ้าหนูนั่นแค่ฟลุ๊คเท่านั้นแหละ"ซาคีสลุกขึ้นมายืน"รอก่อนสิ ยังเหลือฉันอีกคนนะ กลับมาก่อน เราไม่มีทางแพ้พวกบ้าที่คอยตามความฝันหรอก"
ซาคีสวิ่งเข้าไปหาลูฟี่กับคิรัวร์แต่เอ็ดดี้มาหยุดเขาไว้
"ฉันจะแสดงให้แกเห็นโลกแห่งความเป็นจริง อย่ามาคิดหนีนะ ฉันคือมีดใหญ่ซาคีส"
คิรัวร์ได้ยินแล้วหยุดเดิน
"ดูเหมือนฉันจะลืมบางอย่างไป แกคือซาคีสใช่ไหม"คิรัวร์หันมามองเขา
"แกรู้จักชื่อฉันแล้ว กลับมานี่มาสู้กับฉันซะ"ซาคีสตะโกน
"จะว่าอะไรไหมถ้าฉันขอเสียเวลาสัก10วิ"
"ได้เลย"ลูฟี่ยิ้ม
"10วิ?"ซาคีสโกรธที่โดนดูถูก"ฉันจะฆ่าแก!!!!"
ซาคีสโกรธจัด และทำให้เขาสะบัดตัวเอ็ดดี้หลุดไปได้ เขาชักดาบคุคุริหมุนไปมา พลิกตัวโดดขึ้นมาในอากาศฟันคิรัวร์
"บิ๊กช็อป!!!"
"ฝ่ามือประกบดาบ
"เปรี้ยง!!!"มือของคิรัวร์ตบใส่กันหยุดมีดของซาคีสไว้ได้ง่ายๆ
"นี่มันอะไรกัน"ซาคีสตกใจที่อีกฝ่ายรับดาบเขาด้วยมือเปล่า
"จนถึงตอนนี้พวกแกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมกัปตันพวกแกถึงแพ้ พวกแกพูดถึงแต่ความแข็งแกร่ง สมบัติ ไร้ความฝัน ความฝันเป็นสิ่งที่ทำให้คนเรามีความกล้าจะออกทะเล ความหวังจะใช้ชีวิต"
"ฉัวะ!!!!"ดาบชินโซริวถูกชักมาฟันมีดเขาละลายหักไป
"ร้อนๆๆๆ"ซาคีสต้องปล่อยมือจากมีดส่วนที่เหลือ
"และตอนนี้ฉันอยากจะเผาหน้าโง่ๆขอแก"คิรัวร์กล่าว
"แฟนเหรอ?"ซาคีสมองลูฟี่กับโซโลที่ไม่คิดจะสู้"อย่าบอกนะว่าเขาอ่อนแอเหมือนเจ้าสองคนนี้
"เขาไม่มีอะไรเหมือนพวกเขา"วีวี่โต้กลับ"แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่เขาจะเผานายให้เกรียม"
"เดี๋ยวก่อน แก....หมับ!!!"ซาคีสพูดไม่ทันไรโดนคิรัวร์ฟัน
"พรึ่บ!!!!"
"อ๊ากกก!!!!!"ซาคีสร้องด้วยความทรมาณกลิ้งไปกับพื้น
"พรึ่บๆๆๆ....ฟู่ๆๆ"เปลวไฟลุกไหม้ร่างซาคีสไม่นานก็ดับ ตัวเขามีแผลไหม้ไม่น้อย เสื้อผ้าเขาโดนไหม้หายไปเหลือกางเกงในตัวเดียว
"อึก..กึกๆๆ"ซาคีสไม่ได้ลุกขึ้น เขาได้แต่มองคิรัวร์อย่างหวาดกลัว
ชาวเมืองและโจรสลัดได้แต่อ้าปากค้าง คิรัวร์หันไปมองพวกกลุ่มโจรสลัดเบรามี่
"ถ้าหากไม่มีความฝัน พวกแกก็ไม่มีความแข็งแกร่ง และถ้าไร้ฝันก็อย่าคิดเดินเรือไปทะเลข้างหน้านี่"คิรัวร์บอกพวกมัน”มันไม่ใช่ที่สำหรับพวกกระจอกแบบพวกแก”
คิรัวร์กับลูฟี่เตรียมจะไป
"พวกแกจะไปไหน?"ซาคีสเอ่ยปากถาม
"ที่ไหนเหรอ?"ลูฟี่หันมาแล้วกลุ่มเบรามี่ถอยหลังหนีด้วยความกลัว เขาชี้ขึ้นบน"ท้องฟ้าไง"
กลุ่มโจรสลัดเบรามี่ได้แต่มองพวกเขาจากไป ใบปลิวผู้นำกลุ่มหมวกฟางทั้งสองตกลงมาตรงหน้าพวกเขา
_________________
ความคิดเห็น