คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #78 : ทะเลสีขาว(RE2)
คริกเก็ตมองจากนอกบ้านของเขาบนเกาะจายาไปที่น็อคอัพสตรีม
แม้มองไม่เห็นแต่เขารู้ว่ากลุ่มหมวกฟางทำสำเร็จ
________________
มาแชล ดี ทีช, จีซัส บาเจส, เวน ออร์ก้า
และด็อกเตอร์คิวนั่งอยู่บนท่อนไม้ที่เหลืออยู่จากแรงระเบิดน็อคอัพสตรีม
"ฮ่าๆๆ แย่จริง
หนีไปซะแล้ว"หนวดดำกล่าว
"เจ็บใจจริงๆ
พวกมันยังโชคดีอยู่"ด็อกเตอร์คิวกล่าว
"ตั้งสติหน่อย
ถึงพวกมันหลุดมือไปได้ในครั้งนี้ ต้องตามไปให้ได้
ตัดสินใจหน่อยกัปตันจะไล่ตามไปดีไหม?"บาเจสถาม
"ฮ่าๆๆ
อย่าโมโหไปบาเจส พวกนั้นไม่ได้หายไปจากโลกนี้สักหน่อย
ยังไงก็ต้องเจออีกตราบใดที่อยู่ในแกรนไลน์นี้"
"ใช่แล้ว
ในโลกนี้ตราบใดที่ยังมุ่งมั่นที่จะไปข้างหน้า
ก็จะพบกันอีกแน่นอนอยู่แล้ว"ออร์ก้ากล่าว
"ฮ่าๆๆ
เห็นมั้ยล่ะ"ทีชหัวเราะ
"ให้ตายสิฉันละเบื่อ"บาเจสโมโห
"แค้กๆๆ"ด็อกเตอร์คิวกระอักเลือดอีก
________________
กลุ่มหมวกฟางนอนกระจัดกระจายอยู่บนดาดฟ้าเรือโกอิ้งแมรี่
"แค้กๆๆ
แฮ่กๆๆ"นามิไอออกมาเริ่มได้สติ คนอื่นๆก็ด้วย
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย
ทุกคนอยู่ครบมั้ย?"โซโลถาม
"แค่กๆๆ
อยู่กันครบ"คิรัวร์บอกเขา
"เฮ้
ทุกคนมองออกไปนอกเรือสิ"ลูฟี่ร้อง
"อะไรกัน
ที่นี่คือ?"ซันจิถาม
"ขาวโพลน"ลูฟี่ร้อง
"เมฆ!?"ช็อปเปอร์กล่าว
"มีแต่สีขาวเต็มไปหมด"วีวี่กล่าว
"เรากำลังแล่นเรืออยู่บนเมฆ"เซียร์ตกตะลึง
"บนเมฆ!?"นามิสงสัย
ต้นหนเรือกลุ่มหมวกฟางงงที่เมฆสามารถรับน้ำหนักเรือได้"ทำไมเราไม่ตกลงไป?"
"เธอต้องการตกลงไปรึไง?"คิรัวร์ถาม
"ไม่!!"นามิตอบทันที"แต่มันเป็นไปไม่ได้"
"ใช่แล้ว
เราลอยบนเมฆนั่นแหละ"ลูฟี่กล่าว
"เป็นไปได้ซะที่ไหน!!!!!"โซโล
ซันจิ เซียร์ และช็อปเปอร์แย้งเขา
อุซปยังนอนหมดสติอยู่
"อุซปฟื้นสิ"ช็อปเปอร์กดหน้าอกปั้มหัวใจ
"แค่กๆๆ"อุซปลืมตากลับมาหายใจ
"ฟื้นแล้ว"ช็อปเปอร์ดีใจ
"ไม่เป็นไรสินะ"ลูฟี่ยิ้ม
"เมฆเหรอ"อุซปลุกขึ้นมาไม่เห็นอะไรนอกจากสีขาว"เฮ้ย
เมฆจริงเหรอเนี่ย เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย"
"พูดได้ว่าเราลอยอยู่บนทะเลแห่งท้องฟ้าแล้ว"นามิพูดแม้จะไม่เข้าใจนัก
"ทะเลบนท้องฟ้า"อุซปประหลาดใจ
"ดูนี่ก่อน
ล็อคโพสยังชี้ขึ้นอยู่เลย"นามิชี้ไปที่ลูกแก้วในข้อมือเธอ
"ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นชั้นกลางของเมฆแข็งตัวนะ"โรบินกล่าว
"ยังขึ้นไปได้อีกเหรอ
แล้วไปไงล่ะ"ช็อปเปอร์ถาม
"เรื่องนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"โรบินกล่าว
"ตะกี้ว่าใครจอมหึ่นหา?"ซันจิโกรธคิรัวร์
"ก็ใครบางคนแถวนี้แหละ"คิรัวร์เมินเขา
"ทะเล!!!"อุซปมองเมฆสีขาวที่เรือกำลังแล่นอยู่แล้วถอดเสื้อ"ฮ่าๆๆ
สบายมาก กัปตันอุซปจะว่ายน้ำแล้วนะ"
ลูฟี่และช็อปเปอร์ต่างร้องเชียร์ให้อุซปว่ายน้ำ
"นี่นี่อย่าเพิ่งเหลวไหล
เรายังไม่รู้สภาพแท้จริงของทะเลนี่เลย"ซันจิคัดค้าน
"ทะเลก็คือทะเล
ฮ่าๆๆ"อุซปโดดลงไป
"สุดยอด"ลูฟี่กล่าว
"ยอดจังเลย"ช็อปเปอร์ร้อง
ทางด้านอุซปว่ายลึกลงไปเรื่อยๆ
"อะไรกัน แรงต้านต่ำ ทัศนวิสัยดี มองเห็นได้ทุกอย่าง
ดำลงไปได้เรื่อยๆเลยนะ"
กลับมาบนฝั่งลูฟี่กับช็อปเปอร์กำลังมองอยู่ที่ราวกั้น
"ดีจังเลยอุซป
ฉันอยากว่ายน้ำได้บ้าง"ลูฟี่กล่าว
"น่าสนุกจังเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไม่โผล่ขึ้นมาซะที"คิรัวร์พูดหลังเห็นหายไปนาน
"ลองคิดดูแล้ว"โรบินพูดขณะคนอื่นๆเดินมาดูเหมือนลูฟี่กับช็อปเปอร์"ทะเลเมฆจะมีก้นทะเลรึเปล่านะเนี่ย"
"หรือว่า!!"ทุกคนรู้ตัว
"เจ้าบ้านั้น
เดี๋ยวก็ตกจากก้อนเมฆหรอก"โซโลตะโกน
"อุซป!!!!"ลูฟี่ยืดมือลงไปในเมฆ
"อุตส่าห์เตือนแล้วนะเจ้าบ้าเอ๊ย"ซันจิกล่าว
"ลองยื่นมือไปให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้"โรบินกล่าว
"แต่ว่ามองยังไงก็ไม่เห็นข้างล่างเลย"ลูฟี่กล่าว
"ไม่เป็นไรหรอกวางใจเถอะน่า
โอฮอสฟลู"
ดวงตาของโรบินปรากฏอยู่บนแขนและฝ่ามือของลูฟี่ที่ยืดลงไป
โรบินปิดตาของเธอเปิดตาที่แขนลูฟี่พยายามมองหาอุซปจนทะลุเมฆไป
"เจอแล้ว"โรบินเห็นอุซปที่กำลังตกจากท้องฟ้า"เวนตี้ฟลู"
มืองอกออกมาจากแขนโรบินเข้าไปจับอุซปไว้
"โอเค
ดึงขึ้นมาเลย"โรบินบอก
ลูฟี่พยายามดึงอุซปกลับมาแต่มันหนักเกินปกติ
"ลูฟี่พยายามเข้า"ช็อปเปอร์เชียร์
"อย่ายอมแพ้นะ"เซียร์กล่าว
"ไม่น่ายากแบบนี้นี่นา"โรบินสงสัย
"เร็วหน่อยสิ"นามิกล่าว
ลูฟี่ดึงอุซปขึ้นมาได้สำเร็จและเอาเขาลงมาบนดาดฟ้า
"เขาปลอดภัย"วีวี่ยิ้ม
"สำเร็จแล้ว"นามิร้อง
"อย่าเพิ่งดีใจ
บางอย่างตามมาด้วย"คิรัวร์กล่าว สัญชาตญาณระวังภัยของเขาทำงาน
"ตูม!!!!!"ปลาหมึกขนาดมหึมาโผล่จากเมฆก้อนเมฆ
มันมีขนาดใหญ่เป็น10เท่าของเรือแมรี่
"ก๊าซ!!!!"อีกตัวนึงที่โผล่มาเป็นปลาสีม่วงที่มีปากเหมือนจระเข้
และลำตัวมีคลีบปลาเหมือนกับฉลาม มันมีขนาด1ใน4ของปลาหมึก แต่ดุร้ายกว่า
"เหวอๆๆ!!!"นามิและช็อปเปอร์ร้อง
โซโลกับคิรัวร์ต่างวิ่งกระโดดขึ้นไปหาหนวดปลาหมึก
"ของแค่นี้ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลย"โซโลกล่าว
"ฉัวะๆๆๆ"โซโลฟันหนวดปลาหมึกเป็นชิ้นๆไป
"ดาบเดียวปลิดชีพ"คิรัวร์ฟันใส่ปลาหมึกเป็นรอยคลื่นดาบใหญ่ไปถึงหัวมัน
ซันจิเห็นสัตว์ประหลาดจระเข้สีม่วงพุ่งเข้ามา
เขาโดดขึ้นไปเหนือหัวและเตะใส่มัน
"เปรี้ยง!!!!/ก๊าซซซ!!!"มันร้องและจมลงเมฆหายไป
แม้แต่สัตว์ประหลาดบนท้องฟ้าก็เทียบไม่ได้กับ3ใน4สัตว์ประหลาดของกลุ่มหมวกฟาง
"แฮ่กๆๆ"ทั้งคิรัวร์และโซโลหอบจากการใช้กำลังจัดการสัตว์ประหลาด
"อากาสที่นี่หายใจลำบากสินะ"คิรัวร์พึมพำ
"นี่มันตัวอะไรเนี่ย
น่าจะเป็นสัตว์จำพวกปลามั้ง"ซันจิมองหัวปลาที่ติดอยู่บนเรือ
"ปลานี่มันพองยังกับลูกโป่งแน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"ยังไงก็เป็นสิ่งมีชีวิตแหละ
ขยับได้ด้วย"โซโลกล่าว
"มีสิ่งมีชีวิตบนเมฆด้วยแฮะ"นามิกล่าว
"ว่าแล้วว่าที่นี่เป็นเหมือนทะเลมากกว่าเมฆ"โรบินกล่าว
"งูตัวแบนๆนี่เขาเรียกว่าอะไรน่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"ตัวแบนก็คงเป็นปลาแบน"ลูฟี่ตอบ
"ไอ้นี่นะปลาแบน"ช็อปเปอร์เชื่อ
"จ๊ากๆๆๆๆ"อุซปได้สติร้องออกมา
"หนวกหูน่า
คราวนี้อะไรอีกล่ะอุซป?"ซันจิถาม
"ในกางเกงฉันมีไอ้นี่อยู่"อุซปเอื้อมมือไปในกางเกงเอาปลาสีฟ้าประหลาดๆออกมาและโยนมันลงพื้น
"อุซป!!!"ช็อปเปอร์วิ่งไปดูอาการของอุซป
"เกาะแห่งท้องฟ้ากลัวแล้วๆ"อุซปพึมพำ
"ไปซะแล้ว"โรบินมองอุซป
ก่อนจะเห็นปลาประหลาดแล้วยิ้มไปหยิบมันขึ้นมาดู"นี่ปลาลอยฟ้าไงล่ะ เป็นปลาประหลาดตามบันทึกของโนแลนด์
ฉันเดาว่าเพราะทะเลท้องฟ้านี่ไม่มีก้นขอบ
สัตว์พวกนี้ก็เลยต้องวิวัฒนาการเพื่อให้มีชีวิตอยู่บนนี้ได้ไงล่ะ"
"ก็เลยมีทั้งปลาแบบพองแล้วก็แบบแบนอย่างงั้นเหรอ?"โซโลถาม
"เพื่อให้ตัวเบาลงไง อีกอย่างนึงน้ำบนนี้ก็ลอยตัวได้ง่ายกว่าทะเลด้านล่างด้วย"
"ฮิๆๆ"ลูฟี่เข้ามาคว้าปลาเอาไปให้ซันจิ
"เกล็ดปลาเลยเหมือนขนนก
มีปากเหมือนสัตว์กินเนื้อด้วย"นามิกล่าว
"ลองทำเป็นสเต็กปลาดู"ซันจิทำปลาลอยฟ้าเป็นสเต็กออกมา
"อร่อยจังเลย"ลูฟี่กล่าว
"จริงด้วยนะ"เซียร์ก็กินอีกคน
"นี่เรายังต้องตรวจสอบอยู่นะยะ
พวกนายน่ะคิดเรื่องอื่นเกินไปแล้ว"นามิร้อง
แต่วินาทีต่อมาเธอก็กินมัน"จริงด้วยอร่อยจังเลย
อร่อยแบบไม่เคยกินมาก่อนเลยนะเนี่ย"
"โอ้
ถูกปากเหรอครับคุณนามิ"ซันจิถาม
"คิรัวร์คุงลองกินดูสิ"เซียร์ชวนให้มากิน
"ฉันไม่กินของที่อยู่ในกางเกงของอุซป"คิรัวร์พูดหนักแน่น
"นี่ลองทำตัวใหญ่ดูสิ"ลูฟี่เสนอขึ้นมา
"ปลาเนี่ยเหมือนจะทำยาก"ซันจิกล่าว
ในขณะนั้นช็อปเปอร์ส่องกล้องไปรอบๆอย่างมีความสุข
"เกาะแห่งท้องฟ้ามันอยู่ที่ไหนกันนะ
อ๊ะ เรือ"ช็อปเปอร์เห็นเรือลำนึงที่มี2ใบเรือสีขาวใหญ่"นี่ทุกคน
มีเรือกับคนมาด้วย"
แต่แล้วภาพต่อมาคือเขาเห็นเรือโดนทำลายไป
"อ๊า!!!!"ช็อปเปอร์กรีดร้องตกลงมาที่ดาดฟ้าทิ้งกล้องไป
"เป็นอะไรไปช็อปเปอร์
นายบอกว่าเห็นเรือ"คิรัวร์ถาม
"มีเรืออื่นด้วยเหรอ?"ซันจิถาม
"จริงสิ
เมื่อกี้ยังมีเรืออยู่เลย แต่มันหายไปแล้ว"ช็อปเปอร์ตะโกนบอกทุกคน
"มีอะไรเหรอ?"โซโลถาม
"เจ้าวัวนั่นกำลังวิ่งจากทางโน้นมาทางนี้แล้ว
แย่แน่ๆ"ช็อปเปอร์ร้องเสียงหวาดกลัว
"ใจเย็นหน่อยสิ"คิรัวร์กล่าวพลางลูบหัวปลอบเรนเดียร์
แต่แล้วเขาก็หันไปเห็นมนุษย์ที่สวมหน้ากากสีเขียวที่มีลวดลายสีแดงรอบๆ
และมีเขาบนหน้ากากวัว ในมือถือปืนบาซูก้า โล่ไม้ที่แขนอีกข้าง
วิ่งมาบนก้อนเมฆมาทางนี้
"คน!!!
มีใครกำลังมาทางนี้ วิ่งบนเมฆได้!!"ซันจิร้อง
"วัว?"เซียร์เห็นมันกระโดดกระโจนเข้าใส่
"เฮ้ หยุดก่อน
มีธุระอะไร?"ซันจิถาม
"กำจัด"เขาตอบสั้นๆ
"ท่าทางจะมาหาเรื่องนะ"ซันจิกล่าว
"ก็สวยซี่"โซโลกล่าว
"มีอะไร?"ลูฟี่ถาม
"เปรี้ยง!!!!"ชายหน้ากากพุ่งเข้ามาเตะซันจิกระเด็นกระแทกผนัง
ชายคนนั้นลงมาบนดาดฟ้า
โซโลวิ่งเข้าไปแต่มันก็ยกเท้าเตะใส่
ชายคนนั้นโดดพุ่งเข้ามาเตะคิรัวร์
แต่เขายกแขนขึ้นมาป้องกันไว้
"พรึ่บ!!"คิรัวร์เรียกไฟแต่ก็ออกมาแค่นิดเดียว
ชายคนนั้นเตะท้องและถอยออกไป
"อั๊ก!!!"คิรัวร์มือจับท้องรู้สึกหายใจลำบาทรุดหอบออกมา
"ธนูวอล...ผัวะ!!!"เซียร์โดนเตะกระเด็นก่อนจะได้ยิงธนู
ชายคนนั้นกระโจนขึ้นไปแล้วหมุนตัวลงมาถีบใส่หน้าลูฟี่กระแทกพื้นดิน
"หา
ทำไมทั้ง5คนเสร็จง่ายแบบนี้ล่ะ"นามิตะโกน
ทุกคนแปลกใจที่ชายแปลกหน้าจัดการล้ม5สัตว์ประหลาดง่ายๆ
ชายคนนั้นโดดลอยไปกลางอากาศห่างจากเรือและเล็งปืนบาซูก้ามาที่พวกเขา
"จ๊ากๆๆ
น่ากลัวจังเลย!!!"ช็อปเปอร์กรีดร้อง
"เกาะแห่งท้องฟ้ากลัวแล้วๆ"อุซปยังนอนพึมพำบนพื้น
"พอได้แล้ว!!!"ชายสวมหน้ากากหันไปมองเห็นอัศวินในชุดเกราะบินมาบนนกตัวใหญ่
เขาพุ่งเข้ามาเอาหอกแทงใส่ชายสวมหน้ากาก
มันเอาโล่ขึ้นมาป้องกันหอกไว้ แต่แรงกระแทกส่งเขาลงเมฆหายไป
อัศวินเกราะเหล็กตกลงมาบนราวบันไดเรือโกอิ้งแมรี่
ในเวลาเดียวกันที่ชาช่าโดดขึ้นมาบนเรือ
"อะไรกัน
คราวนี้ใครอีกล่ะ?"นามิถามมองชาช่าบ้าง"แล้วเธอเป็นใครเนี่ย?"
อัศวินเกราะเหล็กลงมายืนบนดาดฟ้าหันมาทางนี้
ชายร่างผอมมีหนวดและเคราสีขาวปกคลุมปากจนมองไม่เห็น เขาเป็นชายชรา
สวมหมวกเกราะอัศวิน ผ้าคลุมเป็นสีดำด้านหลังสีเหลืองด้านหน้า
"ข้าคืออัศวินนภา"เขาแนะนำตัว
"แกว๊ก"นกของเขาร้อง
"ฮึ"ชายสวมหน้ากากสบถแล้วแล่นจากไป
"เกาะแห่งท้องฟ้ากลัวแล้วๆๆ"อุซปยังพูดเหมือนเดิม
"ไปซะแล้ว"ชายชรามองดูหน้ากากวัวนั่นหนีไป
"เกิดอะไรขึ้น
หมอนั้นเป็นใคร?"นามิหันไปมองทั้ง5คนที่โดนจัดการ"แล้วทำไมพวกนายอ่อนแอขนาดนี้
โดนจัดการรวดเดียวทั้ง5คนเลย"
"ขอบคุณที่ช่วยเราไว้นะครับ"อุซปกับช็อปเปอร์ก้มคำนับอัศวินนภา
"ไม่เป็นไร
มิได้ นี่เป็นบริการจากข้า"อัศวินนภากล่าว
"ว่าแต่ทำไมถึงแพ้กันง่ายๆล่ะ?"นามิตำหนิทั้ง4คน
"ไม่รู้สิ
รู้สึกตัวหนักๆยังไงไม่รู้"ลูฟี่กล่าว
"แถมเหนื่อยง่ายด้วย"ซันจิกล่าว
"ปล่อยไฟไม่ได้ดั่งใจเลย"คิรัวร์กล่าว
"คงเพราะอากาศเบาบางน่ะ"โรบินกล่าว
"คนทะเลสีฟ้ามาครั้งแรกก็จะเจอแบบนี้แหละ"อัศวินนภากล่าว
"คนทะเลสีฟ้า? ว่าแต่คุณนั่นแหละเป็นใคร?"คิรัวร์ถาม
"ข้าคืออัศวินนภา
ส่วนคนทะเลสีฟ้าหมายถึงคนที่อาศัยอยู่ใต้เมฆไงล่ะ"อัศวินนภาบอกพวกเขาขณะเดินขึ้นไปยืนหน้าห้องครัว
"อัศวินนภา"ช็อปเปอร์พึมพำ
"ก็หมายความว่าพวกเจ้าขึ้นมาจากทะเลสีฟ้าข้างล่าง"อัศวินนภากล่าว
"ใช่แล้ว"ลูฟี่ที่ยังนอนอยู่ตอบ
"งั้นก็ช่วยไม่ได้
ที่นี่เป็นทะเลสีขาวอยู่สูงจากทะเลสีฟ้า7,000เมตร
และถ้ามาถึงชั้นทะเลสีขาวนี้เท่ากับสูงขึ้นมาถึง10,000เมตร ร่างกายคนทะเลสีฟ้าโดยปกติจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"
"อืม
ค่อยๆเริ่มชินขึ้นมาแล้ว"ลูฟี่ลุกขึ้นมานั่ง
"ใช่
ฉันด้วย"โซโลกล่าว
"อืม"ซันจิกล่าว
"เหมือนกัน"คิรัวร์กล่าว
"ฉันก็ด้วย"เซียร์กล่าว
"เฮ้ๆ ไม่หรอก
ไม่มีทาง"อัศวินนภาส่ายมือ
"เราไม่ใช่คนทะเลสีฟ้าทั่วไป
เรารับมือเรื่องนี้ได้"คิรัวร์กล่าว
"คุณอัศวินนภา
ทำไมชายคนเมื่อกี้ถึงเข้าโจมตีเราละคะ"วีวี่ถาม
"จริงสิ
แล้วทำไมคนเมื่อกี้ถึงวิ่งบนทะเลได้ล่ะ"ช็อปเปอร์ถามด้วยความอยากรู้
"ใจเย็นก่อนเรื่องนั้นไว้คุยทีหลัง
แต่ว่าก่อนอื่นมาคุยเรื่องธุรกิจก่อนนะ"อัศวินนภาเปลี่ยนเรื่อง
"ธุรกิจเหรอ?"นามิทวน
"ข้าเป็นทหารรับจ้าง
ทะเลที่นี่อันตรายสำหรับคนที่ไม่รู้จักการต่อสู้บนท้องฟ้าจะถูกพวกกองโจรแบบพวกเมื่อกี้หมายหัวและตกเป็นเหยื่อปลา
หนึ่งนกหวีด5ล้านเอ็กซ์โซล แล้วข้าจะมาช่วยพวกเจ้า"
ลูกเรือส่วนใหญ่เอียงศีรษะเมื่อฟังที่เขาพูด
"ลุงพูดเรื่องอะไรไม่เห็นเข้าใจเลย"ลูฟี่กล่าว
"หา
นี่จะบ้าเรอะ นี่ราคาถูกแล้วนะ ข้าจะไม่ลดให้แม้แต่เอ็กซ์โซลเดียวหรอก
ข้าก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน"อัศวินนภากล่าว
"ขอโทษนะ
ฉันนามิคาเสะ คิรัวร์ รองกัปตันของเรือ ผมคิดว่าเอ็กซ์โซลเป็นสกุลใช่มั้ย?"คิรัวร์ถาม
"พวกเจ้าไม่รู้เหรอ?"อัศวินนภาถาม"ไม่ได้มาที่นี่ตามทางไฮเวสต์หรอกรึ? งั้นน่าจะผ่านมาเกาะสองเกาะจริงมั้ย?"
"ไฮเวสต์เหรอ?"เซียร์ขมวดคิ้ว
"ลุงพูดอะไรยิ่งพูดยิ่งงง?"ลูฟี่ถาม
"เดี๋ยวก่อนสิ
มีวิธีมาทะเลท้องฟ้านี่วิธีอื่นอีกเหรอ?"นามิถาม"เมื่อกี้บอกว่าผ่านมาเกาะสองเกาะ
แสดงว่าเกาะแห่งท้องฟ้ามีหลายเกาะงั้นรึ?"
"นี่พวกเจ้ามาที่นี่ได้ยังไงกันเนี่ย?"อัศวินนภาถาม
"เราขึ้นมาจากน็อคอัพสตรีม"คิรัวร์บอกอัศวินนภา"คุณและไอ้บ้าสวมหน้ากากเป็นคนแรกที่เราเจอ"
"อะไรนะ!!!
กระแสน้ำปีศาจนั่นน่ะเหรอ ยังมีคนที่กล้าบ้าดีเดือดแบบนี้อยู่อีกรึ?"อัศวินนภาตกตะลึง
"มันไม่ใช่เส้นทางปกติจริงๆด้วย"นามิร้องไห้แล้วพุ่งไปคว้าตัวลูฟี่"นี่ฉันไม่ใช่คนใจกล้าบ้าบิ่นนะยะ
รู้งี้หาข้อมูลมาทางที่ปลอดภัยดีกว่า
"ไหนๆก็มาถึงแล้วจะบ่นทำไม"ลูฟี่บอกเหตุผล
"เกาะแห่งท้องฟ้ากลัวแล้วๆๆ"อุซปยังนอน
"มีใครตายระหว่างทางรึเปล่า?"อัศวินนภาถาม
"เปล่า
ทุกคนมาครบหมด"ลูฟี่หันไปบอกเขา
"ถ้ามาทางอื่นคงมาถึงไม่ครบหรอก"อัศวินนภาอธิบาย"ถ้ามาสักร้อยคนจะมีสักกี่คนที่มาถึงแบบมีชีวิตรอดกัน
แต่ว่าถ้ามาด้วยน็อคอัพสตรีมก็มี2ทางเท่านั้น คือมาถึงทั้งหมดหรือว่าตายกันหมด
เรียกว่าวัดดวงไปเลยก็ได้ ซึ่งไม่มีใครคิดทำกันหรอก
ครั้งนี้ถือว่าพวกเจ้ามีทั้งความกล้าและความสามารถ แถมดวงดีอีกต่างหาก"
อุซปลุกพรวดขึ้นมาทันที
"แหม่
ที่รอดมาได้เพราะมีฉันมาด้วยนั่นแหละ ตอนที่ทุกคนร้องไห้ท้อถอย
ก็มีฉันนี่แหละที่พูดว่าฉันจะนำทางทุกคนเอง...ผัวะ!!!"อุซปแล้วโดนทุบจมูก
"หุบปาก"คิรัวร์สั่ง
"ครับ"อุซปกล่าว
อัศวินนภาเอานกหวีดออกมา
"1นกหวีดหมายถึงเป่านกหวีด1ครั้ง"อัศวินสภาโยนนกหวีดลงบนดาดฟ้า"ในแต่ละครั้งที่เป่า
ฉันก็จะลงจากท้องฟ้าเพื่อมาช่วยเหลือ1ครั้ง แต่พวกเจ้าต้องจ่ายมา5ล้านเอ็กซ์โซล
แต่ครั้งนี้เป็นบริการฟรีให้เป็นของขวัญพวกเจ้าแล้วกัน"
"เดี๋ยวก่อน"คิรัวร์เรียกเขาไว้"คุณอธิบายเรื่องเอ็กซ์โซล
แต่มีที่ไหนที่เราจะแลกทองคำหรือสมบัติเป็นสกุลเงินนี่ได้บ้าง"
"ถ้าพวกเจ้าไปต่อก็จะเจอประตูสวรรค์"อัศวินนภาบอกเขาเดินไปหานกของเขา"ต้องเตรียมเงินเอาไว้จ่ายค่าผ่านทางด้วยล่ะ"
"เดี๋ยวก่อน
ยังไม่รู้จักชื่อท่านเลย"นามิเรียกเขาไว้
"นามของข้าคืออัศวินนภากัลโฟล
แล้วก็คู่หู่ข้าปิแอร์"กันโฟลกล่าว
"ปิเอ!!!"ม้าสีชมพูร้อง
"ลืมบอกไปคู่หู่ของฉันปิแอร์
เป็นนกแต่ได้กินผลม้าเข้า จึงกลายเป็นนกที่มีปีกหรือก็คือ..."
ปิเอลงอกปีกและหน้าเปลี่ยนเป็นม้า
"สุดยอด
เปกาซัสเหรอ"นามิตาเป็นประกาย
"ใช่แล้ว
เปกาซัส"กัลโฟลกล่าว ปิแอร์มีหน้าตาประหลาด
"อุบาทว์สุดๆ"กลุ่มหมวกฟางหลายคนกล่าว
แม้แต่โรบินก็คิดอย่างงั้น
"ข้าขออวยพรให้พวกเจ้าโชคดี"กัลโฟลขี่ปิเอลบินจากไป
"เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาดมาก"ซันจิกล่าว
"แล้วมีประโยชน์อะไรขึ้นมาไหมเนี่ย"นามิกล่าว
"นั่นสิ"ลูฟี่
โซโล อุซป ซันจิ เซียร์และช็อปเปอร์เห็นด้วย
"ท้ายสุดก็ไม่ได้บอกอะไรเราเลย"โรบินพูดขึ้น
"ฉันคิดว่าเขาบอกที่ที่เราต้องไปแล้ว"คิรัวร์กล่าว
"ถ้างั้นประตูสวรรค์ที่ว่าไปทางไหนล่ะ?"ซันจิถาม
"งั้นเรียกลุงมาถามอีกดีกว่า"ลูฟี่หยิบนกหวีดมาจะเป่า
"หมับ!!!"อุซปกับนามิมาหยุดเขาไว้
"เดี๋ยวก่อนสิลูฟี่
ตาลุงนั่นจะมาช่วยในกรณีฉุกเฉินไม่ใช่รึไงเล่า"
"ถ้าเกิดไอ้ตัวใส่หน้ากากนั่นโผล่มาอีกจะทำยังไง"อุซปเห็นด้วย
"ทุกคนดูโน้นสิ"ช็อปเปอร์เรียก
ทุกคนมองไปด้านข้างเรือ
"อะไรน่ะ?"โรบินหันไปมอง
"เมฆประหลาด"ช็อปเปอร์กล่าว
พวกเขามองดูเมฆไกลออกไปที่เหมือนน้ำตก
"รูปร่างยังกับน้ำตก"คิรัวร์กล่าว
"ตัดสินใจแล้ว
ลองไปทางนั้นดูเถอะ"โซโลกล่าว
"ฉันคิดว่าเราไม่มีทางเลือกแล้ว"คิรัวร์กล่าว
จากนั้นเรือโกอิ้งแมรี่ก็มุ่งหน้าไปทางน้ำตก
นามิมองล็อคโพส
เข็มยังชี้ขึ้นไปด้านบน
"เดี๋ยวก่อน
หยุดก่อน"นามิเรียกให้เรือหยุด
โกอิ้งแมรี่หยุดเมื่อมีก้อนเมฆสีขาวพองมาขวางทางด้านหน้า
"เมฆข้างหน้าใหญ่จังเลยนะ"โรบินแสดงความเห็น
"ที่นี่เอายังไงต่อ?"เซียร์ถาม
"พวกเราอยู่บนทะเลแห่งท้องฟ้า
เมฆนั่นก็ทะเลเหมือนกันแหละ"ซันจิกล่าว
"แต่ว่าเป็นเมฆอะไรกัน?"อุซปถาม
"ถ้าเป็นเมฆธรรมดามันจะลอยไปข้างหน้า"นามิกล่าว
"ลองแตะดูก็รู้เอง
เอาละนะ"ลูฟี่ชกหมัดยืดไปใส่ก้อนเมฆ แต่มือเขาโดนเมฆเด้งกลับมา
ลูฟี่เห็นแล้วก็กระโดดไปเด้งอยู่บนก้อนเมฆ
"ดูสิ เด้งได้
เด้งดึ๋งไม่จมด้วย เป็นเมฆอะไรกันนะ หนุกๆๆ"ลูฟี่พูดขนาดเด้งไปมา
"สุดยอด!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ปรากฏการณ์อะไรเนี่ย"นามิกล่าว
"มหัศจรรย์"โรบินกล่าว
"ฉันไปด้วยดีกว่า"อุซปร้องโดดไป
"ฉันก็เล่นด้วย"ช็อปเปอร์โดดไปอีกคน
"ฉันด้วยสิ"เซียร์กระโดดตามไป
"นี่ทุกคนจริงจังกันหน่อย"นามิพูด
"พอเถอะนามิ
พวกเขากำลังสนุก"คิรัวร์ยิ้ม
"รู้สึกดีจังเลย
อากาศก็อบอุ่นดีแท้ อยากนอนพักจังเลย"ลูฟี่นอนอยู่บนก้อนเมฆ
"เย้
เด้งดึ๋งๆๆ"แต่ลูฟี่ถูกขัดเวลานอนเพราะอุซปและช็อปเปอร์โดดลงมาเล่นบนเมฆด้วย
"แต่ว่าสภาพนี้
คงไม่มีทางที่เราจะไปถึงเมฆชั้นบนได้แน่ๆเลย"นามิพึมพำ"นี่
หาทางไปต่อกันสิ"
"เฮ้ ลูฟี่
ทางนี้มีอะไรไม่รู้"
"จริงเหรอ"ลูฟี่ตามไปดู
ลูฟี่ อุซป เซียร์และช็อปเปอร์ยังเอาแต่เล่นสนุก
"นี่พวกนายจะไปไหน
อย่าเล่นกันเพลินสิ"นามิตะโกนเรียก
แต่แล้วอุซปก็ส่องกล้องเห็นบางอย่างและกลับมาบอกทุกคนที่เรือ
"ประตูเหรอ?"นามิถาม
"ใช่ ใต้เมฆน้ำตกน่ะมีประตูใหญ่ด้วยล่ะ"ลูฟี่กล่าว
"นั่นคงเป็นประตูที่กัลโฟลบอกเราแน่"เซียร์กล่าว
โกอิ้งแมรี่เริ่มลอยไปตามทางแคบๆระหว่างก้อนเมฆไปยังประตู
"ที่นี่มีของเหมือนคนสร้างได้ไงเนี่ย?"ซันจิถาม
"จะมีอะไรก็ไม่ประหลาดเกินไปแล้วล่ะ"โรบินกล่าว
"ต่อไปก็ซ้ายมือ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไม่ใช่หรอกขวาต่างหากเล่า"อุซปแย้ง
"ซ้ายต่างหากเล่า"ช็อปเปอร์ยืนยัน
"บอกว่าขวาไง"อุซปเถียง
"ซ้าย
"บอกว่าขวา"
"งั้นเรียกลุงมาถามดีกว่า"
"ไม่ต้อง!!!"
ลูฟี่
ช็อปเปอร์ และอุซปทะเลาะกัน
"ดีล่ะ
ผ่านมาได้แล้ว"นามิพูดขัดขึ้นมา
ประตูดูเหมือนอุโมงค์
แต่มีส่วนเป็นมุม6ส่วน ด้านบนอุโมงค์มีป้ายเขียนว่า"ประตูสวรรค์"
"อะไรเนี่ย
เป็นประตูจริงๆด้วย"ซันจิกล่าว
"ลองคิดดูแล้ว
เมฆน้ำตกนั้นก็คือน้ำตกจริงๆ เป็นเหมือนน้ำตกไหลบนประตูนี้"นามิกล่าว
"ประตูสวรรค์
อย่างกับเราจะไปตายงั้นแหละ"อุซปกล่าว
"บางทีพวกเราอาจตายไปแล้วก็ได้"โซโลพูดขึ้น
"ใช่แน่เลย
พวกเราตายไปแล้ว เลยได้มาที่นี่ด้วยกัน"ซันจิเห็นด้วย
"ฉันคิดว่าจะไปที่อื่นถ้าตายแล้ว"คิรัวร์ไม่เชื่อ
"เอ๋
พวกเราตายแล้วเหรอ"ช็อปเปอร์ตะโกน
"เรายังไม่ตายนะช็อปเปอร์"เซียร์บอกขณะเรือกำลังผ่านอุโมงค์"อย่างน้อยฉันก็หวังอย่างนั้น"
"ฮ่าๆๆ สนุกจัง
จะได้ไปสวรรค์จริงๆด้วยแหละ"ลูฟี่หัวเราะกับความตาย
"โป๊กๆๆๆ"นามิทุบหัวกัปตันหัวโน"ทำเอากลัวไปได้เล่นพูดอย่างงี้"
"ดูสิ
ตรงนั้นมีคนเดินออกมา"อุซปชี้ไปที่ประตูด้านข้างอุโมงค์
มีประตูเรียงอยู่ด้านข้างประตู
หนึ่งในประตูเปิดและมีหญิงชราตัวเตี้ย ใบหน้าเหี่ยวย่นและมีปีกสีขาวเล็กๆด้านหลัง
เธอกำลังใช้กล่องถ่ายรูปพวกเขา
"ดูสิมีปีกที่หลังด้วย"ช็อปเปอร์กล่าว
"คนสวมหน้ากากมีปีกเหมือนกัน"คิรัวร์กล่าว
"นางฟ้าไง
สวรรค์ต้องมีนางฟ้าสวยๆไม่ใช่เหรอ แต่หน้าอย่างกับบ๊วยเค็มแน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"เอ่อ
คือว่า.."นามิจะพูด
"ฉันคือนางฟ้าเฝ้าประตูชื่ออามาซอน
จะมาท่องเที่ยวหรือมาทำสงครามละเนี่ย"อามาซอนแนะนำตัว
"เรามาท่องเที่ยว"คิรัวร์ตอบ
"อยากไปเที่ยวเกาะแห่งท้องฟ้าน่ะยาย
ถ้าผ่านประตูสวรรค์จะมีเกาะแห่งท้องฟ้ารึเปลา?"ลูฟี่ถาม
"เราไม่ต้องสนใจยัยนี้ได้ไหม?"โซโลถาม
"อย่าพูดโง่ๆแบบนั้น
ถ้าเราไม่ได้ก่อปัญหาก็จะไม่ถูกปฏิบัติเหมือนพวกนอกกฏหมายและท่องเที่ยวได้"คิรัวร์กล่าว
"จะเลือกอะไรก็ช่าง
ถ้าจะขึ้นไปข้างบนก็ต้องเสียค่าวีซ่าคนละพันล้านเอ็กซ์โซล"อามาซอนกล่าว"เอาเงินมาแล้วก็ไป"
"พะๆ
พันล้าน!!!"อุซปตื่นตระหนก
"ป้า
บอกผมหน่อยว่านางฟ้าทุกคนไม่ได้เป็นเหมือนคุณ"ซันจิร้องไห้
"วางใจได้"อามาซอนตอบ
"โอ้
ขอบคุณ"ซันจิดีใจ
"แต่1พันล้านเอ็กซ์โซลเท่ากับกี่เบรีกันนะเนี่ย"อุซปกล่าว
"จะนับเป็นเงินสกุลไหนก็ตามเถอะ
แต่ว่า1พันล้านมันก็มากโขเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"1คน1พันล้าน 10คนก็10,000ล้าน"โรบินกล่าว
"นี่แค่ค่าวีซ่านะ
ถ้าค่าเข้าประเทศยังเท่านี้ ค่าครองชีพจะเท่าไหร่กัน ป้านี่หน้าเลือดจริง"อุซปพูด
ก่อนที่นามิจะปิดปากเขา
"คือว่าเราเป็นคนทะเลสีฟ้าและเราไม่มีเงินสกุลเอ็กซ์โซลนะครับ
มีวิธีไหนแลกสกุลเงินหรือว่าจ่ายด้วยทองคำได้ไหม?"คิรัวร์พยายามหาทาง
"ฉันเป็นแค่ผู้ตรวจการณ์ประตูไม่ใช่คนรับแลกเงินต่างประเทศ"อามาซอนตอบ"สถานที่เดียวที่จะแลกเงินอยู่ที่ที่เจ้าจากมา"
"เอ่อ
ขอโทษนะคะ ถ้าหากว่าเงินไม่มีล่ะ แล้วจะทำยังไงล่ะ?"วีวี่ลองถามดู
"ผ่านไปได้เลย"อามาซอนตอบ
"ผ่านได้จริงเหรอ?"อุซปถาม
"หรือจะไม่ผ่านไปก็ได้นะ"อามาซอนกล่าว
"เราจะโดนจับไหม?"คิรัวร์ถาม
"ไม่ว่าจะจ่ายหรือไม่
อย่างที่ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ดูแลประตู
แค่มาถามจุดประสงค์เท่านั้นเอง"อามาซอนกล่าว
"งั้นเราไปเกาะแห่งท้องฟ้ากันเถอะ"ลูฟี่กล่าว
"ไม่มีเงินก็ให้ผ่านได้นะป้า"อุซปกล่าว
"ใช่แล้ว
ไปได้ทั้ง10คนนั่นแหละ"อามาซอนกล่าว
"แล้วถ้าจะไปเกาะแห่งท้องฟ้าต้องทำไงบ้างละยาย"ลูฟี่ถาม
มีก้ามปูโผล่มาคว้าด้านข้างเรือเอาไว้
"จ๊าก!!!!"อุซปร้อง
"ตัวอะไรเนี่ย"ลูฟี่ร้องถาม
"กุ้งรถด่วนแห่งทะเลสีขาว"อามาซอนเหมือนจะตอบ
กุ้งขนาดใหญ่เริ่มพาพวกเขาขึ้นไปตามสายสะพานเมฆด้านบน
"น้ำขึ้นสูงจังเลย"ช็อปเปอร์ร้อง
"จับให้มั่นนะ"นามิร้องขนาดจับราวกั้นไว้
กลับไปที่ประตูสวรรค์อามาซอนมองโกอิ้งแมรี่พุ่งขึ้นไปแล้วหันไปพูดกับลำโพง
"จากอามาซอนถึงวิหารเทพสูงสุด
มีผู้ลอบเข้าสวรรค์อย่างผิดกฏหมาย10คน กำลังมุ่งหน้าไปสกายเปียร์แดนสวรรค์
พวกนั้นจะต้องถูกสวรรค์พิพากษา"
อามาซอนแสยะยิ้ม
ขณะที่โกอิ้งแมรี่และกลุ่มหมวกฟางมุ่งหน้าไปต่อโดยไม่รู้ปัญหาที่รออยู่
__________________
กุ้งรถด่วนกำลังมุ่งหน้าขึ้นไปด้านบนเรื่อยๆ
พาขึ้นไปหลายพันเมตรในไม่กี่นาที
"นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย"ซันจิกล่าว
"เมฆกลายเป็นแผ่นลื่นสไลด์เหมือนแม่น้ำเลย"โซโลกล่าว
"เราผ่านมาง่ายเกินไป
ฉันคิดว่าเราควรกลับไปจ่ายค่าผ่านทางกับยายคนนั้น"คิรัวร์แนะนำ
"นายบอกให้เราโกงค่าผ่านทางเองนะ"อุซปกล่าว
"ใช่ แต่นี่เราไม่จ่ายเลย"คิรัวร์ให้เหตุผล
"สายไปแล้ว
เราย้อนกลับไปไม่ได้ ไปข้างหน้าแบบนี้แหละ"ลูฟี่ร้อง
กุ้งเขย่าตัวทำให้หลายคนลื่นจะตกลงไป
"นี่ไม่น่าจะเป็นของที่เกิดขึ้นเองเลยนะ"นามิกล่าว
ขณะที่เธอตกลงมาถูกริฮัฃรับไว้ในอ้อมแขนพอดี
"มีคนสร้างแน่นอนของแบบนี้"อุซปกล่าว
"นั่นทางออก"ช็อปเปอร์ร้อง"มีอะไรเขียนอยู่ด้วย"
พวกเขามองป้ายที่เขียนว่า"ก็อดแลนด์
สกายเปียร์"
"ก็อดแลนด์
เมืองเทพเจ้า สกายเปียร์งั้นเหรอ"โรบินกล่าว
"ไม่ใช่ทางออก
เป็นทางเข้าต่างหาก"ลูฟี่ตะโกน
โกอิ้งแมรี่ผ่านประตูเข้ามาแล้วกุ้งสลัดตัวตกลงไปในเส้นทางอีกครั้ง
ขณะที่เรือตกลงไปในทะเลเมฆที่เงียบสงบ
กลุ่มหมวกฟางได้มาถึงทะเลสีขาว
ห่างจากทะเลสีฟ้าและแกรนไลน์กว่าหมื่นเมตร
"นั่นเกาะไง
เกาะแห่งท้องฟ้า!!!!"ลูฟี่ตะโกน
ข้างหน้าพวกเขาเป็นเกาะที่เป็นเมฆแต่มีบ้านเรือนอยู่
ยังมีสะพานเมฆเชื่อมกับเกาะเมฆอื่นๆ
"นี่
ป้ายนั้นเขียนว่าสกายเปียร์"
"ใช่
ชื่อเดียวกับแผนที่ที่คิรัวร์เจอน่ะ"นามิกล่าว
เรือโกอิ้งแมรี่แล่นผ่านทะเลเมฆไปที่ชายฝั่ง
"ฮะๆๆๆ"อุซปกับช็อปเปอร์หัวเราะสนุกสนาน
"เรือกาเลออนที่ตกลงมาเหนือพวกเรา
ต้องเคยมาที่นี่จริงด้วยแหละนะ พวกเขาเห็นภาพแบบเดียวกันกับเรานี่ตั้งแต่200ปีก่อน"นามิกล่าว
เรือโกอิ้งแมรี่แล่นมาถึงชายหาด
"นี่มันยังไงกันเนี่ย
ฉันได้กลิ่นการผจญภัยชัดเลย"ลูฟี่พูดแล้วกระโดดลงจากเรือ
"เจ้าบ้ารอกันด้วยสิ"อุซปโดดตามไปและกระแทกพื้นตื้นๆ
"นี่เป็นไรรึเปล่าอุซป"
อุซปโผล่หน้าขึ้นมามองลูฟี่
"นี่มันเป็นเมฆนุ่มๆฟูๆนี่นา?"อุซปกล่าว
"นุ่มๆไปหมดเลย"ลูฟี่ยิ้ม
"ทั้งนุ่มทั้งฟูเลยแหละ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เย้
ยะฮู้"ลูฟี่กับอุซปต่างวิ่งไปที่ชายหาดสีขาว
"ฉันไปด้วยๆ"ช็อปเปอร์รีบลงจากเรือตามทั้งสองไป
"ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและตามไปนะ"นามิพูด
เธอและผู้หญิงทุกคนต่างไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
"นี่ลูฟี่จะให้ทำไงกับสมอเรือ
มันไม่มีพื้นทะเลนะ"โซโลเตือนกัปตัน
"เรื่องนั้นช่างเถอะน่ายังไงก็ได้"ลูฟี่กล่าว
"ยังไงก็ได้"อุซปดันใส่ลูฟี่
"ยังไงก็ได้!!!!"ลูฟี่กับอุซปดันแข่งกัน
"ฉันด้วยสิ"ช็อปเปอร์วิ่งมาถึงชายหาด
โซโลคว้าสมอเรือให้จมลงไปในทะเลเมฆ
"เหมือนเรื่องเกินจริงเลย"คิรัวร์พูดมองทะเลสีขาว
"ใช่
อย่างกับอยู่ในความฝันเลย"โซโลกล่าว
"อืม วิเศษมาก
ดูเจ้าพวกนั้นกระโดดโลดเต้นกันสิ"ซันจิพูดแล้วถอดรองเท้าไว้บนเรือแล้วโดดลงไป"ยะฮู้
ฮะๆๆ"
"นายก็เหมือนกัน"โซโลกล่าว
"โป๊กๆๆๆ"นามิออกมาจากห้องโดยถูกนกเซาธ์เบิร์ดตีใส่หัว
"โอ๊ยเจ็บๆ
ขอโทษๆ"นามิร้อง นกเซาธ์เบิร์ดบินขึ้นฟ้าไป
นามิอยู่ในชุดบิกินี่สีฟ้ามีหลายจุดสีดำ
วีวี่อยู่ในชุดวันพีชสีฟ้าสลับน้ำเงิน
เซียร์ชุดบิกินี่สีดำ
"ไม่เลว"คิรัวร์ยิ้มมองพวกเธอ
"แค่นั้นเรอะ"เซียร์บ่นเล็กน้อย
เขาชมผู้หญิงไม่เป็นเลย
"พานกเซาธ์เบิร์ดมาซะได้
ดังลืมปล่อยมันไปก่อนเลย"วีวี่มองนก
"ที่นี่เหมือนสัตว์จะอยู่ได้นะ
ถึงปล่อยมันไปก็คงจะอยู่ได้ ถ้าจะลงไปข้างล่างมันคงบินไม่ไหว"คิรัวร์กล่าว
"สมอเรือล่ะ"นามิถาม
"ปล่อยลงไปข้างล่าง
เพราะพื้นเป็นเมฆนุ่มๆเท่านั้นนี่นา"โซโลกล่าว
"ก็หมายความว่าเกาะนี้ลอยอยู่บนทะเลเฉยๆ
ไม่เคลื่อนที่ไปทางไหน
มันอยู่นิ่งๆกับที่ใช่มั้ยล่ะ"โรบินเดินออกมาเป็นคนสุดท้ายในชุดกางเกงขายาวสีม่วงและเสื้อสีเหลือง
คิรัวร์ยิ้มมุ่มปาก
"ฮุๆ"โรบินหัวเราะเอียงตัวเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่
เธอดีใจที่เห็นเขาชอบ
"ใช่
ก็คงต้องเข้าใจตามที่ตาเห็นละนะ จริงๆแล้วก็มีแต่เรื่องไม่น่าเชื่อทั้งนั้น
แต่ยังไงเกาะแห่งท้องฟ้าก็มีอยู่จริงตรงนี้นี่แหละ"นามิพูดแล้วโดดลงไปในทะเลเมฆนุ่มๆ"เห็นมั้ย
สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยตนเอง ย่อมไม่เหลือข้อสงสัยอะไรอีก"
"มาเร็วคิรัวร์คุง"วีวี่จับมือคิรัวร์พาโดดลงไปพร้อมกัน
"รอด้วยสิ"เซียร์รีบโดดตามไป
"แล้วนายล่ะ?"โรบินหันมาทางนักดาบหัวเขียว
"เดี๋ยวลงไป"โซโลตอบ
ขณะที่โรบินมองทุกคนไปเล่นที่ชายหาด
"โรบิน
รีบมาเร็วๆเข้า!!!"นามิตะโกนเรียก
"กลิ่นของการผจญภัยงั้นเหรอ
มีอยู่ทั้งบนเรือทั้งบนพื้นดิน ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ"โรบินยิ้ม
และโดดลงทะเลเมฆและตามทุกคนไป
เหลือแต่โซโลบนเรือ
ช็อปเปอร์บนฝั่งกำลังนอนบนก้อนเมฆ
"เกาะแห่งท้องฟ้าเนี่ยทำให้รู้สึกง่วงนอนขึ้นมากเลยนะ"ช็อปเปอร์พูดแล้วไหลลงไปตามเนินเมฆ
"โปรดทราบ
นี่กัปตัน ฉันกำลังสนุกมากจนไม่รู้จะเริ่มทำอะไรก่อนแล้ว"ลูฟี่ยืดตัวบนต้นไม้
"ยืดเส้นยืดสายก่อนไหมเล่า"อุซปกำลังก่อภูเขาเมฆ
"ยืดเส้นยืดสายเหรอ
ดีแฮะ โนเค"ลูฟี่กล่าว
"โนเคเนี่ยหมายความว่าไม่อนุมัติต่างหากเล่า"อุซปกล่าว
"โอ้
มีดอกไม้ที่ไม่รู้จักบานอยู่ตรงนี้ด้วย ใบของมันก็เหมือนลูกโป่ง
หรืออะไรพองๆเหมือนปลาเลย"ซันจิดึงดอกไม้นึงมาสูดดม
"อืม
สบายจังเลย อยู่ที่นี่พวกทหารเรือก็ตามมาไม่ได้
ผ่อนคลายได้ตามสบาย"นามิยืดตัวขณะที่เห็นศาลาบางอย่างข้างหน้า"ช็อปเปอร์ดูสิ
อะไรน่ะ"
"หา?"ช็อปเปอร์มองตาม
เซียร์นั่งอยู่ใต้ต้นไม้อ่านตำราวิชาดาบมองดูทุกคนสนุกกัน
"ลองกินผลไม้ประหลาดนี่ดีกว่า"ลูฟี่กัดผลไม้เหมือนฟักทองยักษ์สีฟ้าเข้ม
แต่มันแข็งกัดไม่เข้า
"อุซปฉันให้นี่นายเลย"ลูฟี่โยนฟักทองยักษ์ไปกระแทกหัวอุซปเต็มๆ
"เจ็บๆ
เจ็บนะเจ้าบ้า เก่งจริงอย่าอยู่ตรงนั้นสิ"อุซปโวยวาย
"โรบินจัง!!!"ซันจิวิ่งเข้าไปหาโรบินแล้ววางดอกไม้ไว้บนผมเธอ"ดอกไม้เกาะแห่งท้องฟ้านะ
ให้โรบินจังดอกนึง
"เป็นไงเหมาะไหม"โรบินยิ้มถามคิรัวร์
"ไม่เหมาะ"คิรัวร์พูดแล้วทำให้โรบินไม่พอใจ"มันใหญ่ไปน่าจะเอาอันที่เล็กกว่านี้และสวมชุดบิกินี่สีดำฉันจะชอบมาก"
โรบินได้ยินที่คิรัวร์บอกหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็แค่ครู่เดียว
"ฮิๆๆ
ขอบใจ"โรบินยิ้ม
"คิรัวร์
นี่แก..!!!"ซันจิเดือดที่เห็นตนเองเป็นส่วนเกิน
"ฉันคิดว่าพวกนามิคงอยากได้นะ"คิรัวร์พูดขึ้น
"จริงด้วย
คุณนามิ วีวี่จัง เซียร์จัง ดอกไม้ครับ!!!!"
ซันจิวิ่งเอาดอกไม้ไปให้สาวๆคนอื่นขณะที่โรบินเอาดอกไม้ออกจากผมเธอมองมัน
นามิกับช็อปเปอร์นอนอยู่บนเก้าอี้เมฆใต้ศาลา
"เก้าอี้นี้ทำด้วยเมฆล่ะ
คงจะมีวิธีวิเศษทำสิ่งของจากก้อนเมฆแน่ๆ"
"มันก็นิ่มต่างจากเมฆทั่วๆไป"ช็อปเปอร์กล่าว
"คุณนามิ
ดอกไม้!!!!!"ซันจิวิ่งผ่านไปด้านหลังพวกเขา
"ทั้งที่เป็นเมฆ
แต่ทำไมพื้นถึงเปียกได้ล่ะ"โซโลเดินขึ้นฝั่งมาเห็นบางอย่างหยิบขึ้นมา
"ซูๆๆ"มันร้องออกมา
ที่โซโลถืออยู่เป็นหางหมาจิ้งจอกสีขาว
มันมีหูและตาแหลม
"โทษที"โซโลปล่อยมันไป
มองตัวสัตว์"อะไรเนี่ย หมาจิ้งจอกเรอะ"
ตอนนั้นเองเสียงเพลงก็ดังขึ้นมา
ทำให้ทุกคนหันไปมอง บนเนินเขาเมฆมีบางคนยืนอยู่ เขากำลังเล่นพิณ
"นี่
มีใครอยู่ตรงนั้นก็ไม่รู้"โซโลกล่าว
"อีกแล้ว
พวกกองโจรอีกรึเปล่า?"อุซปถาม
"นกหวีดอยู่ไหน?"ช็อปเปอร์ถามด้วยความกลัว
"เดี๋ยวช้าก่อน
ไม่ใช่ นั่นมัน....นางฟ้า!!!"ซันจิกล่าว
"นางฟ้า?"อุซปทวนซ้ำ
ผู้หญิงที่ถือพิณไว้เป็นหญิงสาวผมบลอนด์
มีเสาเล็กๆบนผม สวมชุดสีชมพูและมีผิวสีซีด สวมชุดสีชมพูและปีกสีขาวเล็กที่หลัง
เธอหันมาส่งรอยยิ้มนุ่มนวลให้พวกเขา
"เฮโซะ"
ซันจิมีดวงตารูปหัวใจขณะที่ลูฟี่สับสน
เฮโสะ"ซันจิตอบไป
"พูดว่าเฮโสะเหรอเมื่อกี้นี้?"อุซปกล่าว
"เฮโสะมันคืออะไรเหรอ?"ช็อปเปอร์ถาม
"มันน่าจะเป็นคำทักทายของชาวท้องฟ้า"คิรัวร์กล่าว
"ซูมานี่มา"เธอพูดแล้วจิ้งจอกขาวก็เดินไปหา
เธอก็เดินมาหาพวกเขา"พวกคุณมาจากทะเลสีฟ้าเหรอคะ?"
"พวกเรามาจากข้างล่าง
เธออาศัยอยู่ที่นี่เหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ใช่แล้วคะ"หญิงสาวตอบ"ยินดีต้อนรับสู่หาดนางฟ้าแห่งสกายเปียร์"
เธอเห็นผลไม้ฟักทองที่ลูฟี่ถืออยู่
"ฮึฮึ
คุณอยากจะดื่มนั่นเหรอคะ?"
"หือ...อืม"ลูฟี่ส่งฟักทองให้
"มะพร้าวเนี่ยเปลือกด้านบนแข็งเหมือนเหล็กใช้ฟันกัดไม่เข้าหรอกคะ"เธอพลิกมะพร้าวลง"ต้องเจาะจากข้างล่างนี้นะคะ"
หญิงวสาวเจาะมีดทำรูที่ก้นแล้วเอาหลอกดูดใส่
"นี่คะ
เชิญเลยคะ"เธอส่งให้กับลูฟี่
"ซู้ด!!!!!....อร่อย!!!!"ลูฟี่ร้อง
"อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ
ขอฉันบ้างสิ"อุซปลองดื่มบ้าง ตามด้วยคนอื่นๆ
"ฉันชื่อโคนิส"เธอแนะนำตัวพร้อมอุ้มจิ้งจอกขาวไว้"ส่วนนี้ก็คือซูจิ้งจอกเมฆา
ถ้าคุณมีปัญหาอะไร ถ้าฉันช่วยได้ก็ยินดีนะคะ"
"แค่สายตาเธอที่ส่องมาก็ใจละลายแล้ว...โอ๊ย!!!"ซันจิพูดแล้วโดนนามิดึงหู
"หลบไป"นามิให้ซันจิถอยไปและมองโคนิส"คือว่ามีเรื่องอยากจะถามหลายเรื่องเลยนะ
เพราะที่นี่มีแต่สิ่งน่าสนใจที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนน่ะ"
"คะ
เชิญถามได้ทุกเรื่องเลยนะคะ"โคนิสกล่าว
"นั่น
มีอะไรกำลังมาน่ะ"โซโลเห็นบางอย่างมาใกล้ฝั่ง
"อา
คุณพ่อนะคะ"โคนิสกล่าว
"คุณโคนิสเฮโสะ"คนไกลออกไปทักทายลูกสาว
"คะ
เฮโสะคะคุณพ่อ"โคนิสตอบรับ
"พูดภาษาอะไรกันเนี่ย"ลูฟี่งง
"เอ๋
นั่นอะไรน่ะพาหนะนั่นน่ะ"นามิเห็นพ่อโคนิสขี่บางอย่าง
มันมีที่จับเหมือนจักรยาน แต่ที่ยืนเป็นเหมือนเรือจิ๋ว
"นั่นคือเวเวอร์คะ"
"อะไรน่ะเท่สุดๆเลย"ลูฟี่ร้อง
"เวเวอร์เหรอ?"
พ่อของโคนิสเข้ามาถึงระยะที่พวกเขาเห็นได้
เขาเป็นชายหัวล้านยกเว้นเสาอากาศบนหัวเหมือนโคนิส
มีเคราสีน้ำตาลหนาและสวมเสื้อสีเหลือง
"ขอโทษด้วยนะครับ
จะจอดเดี๋ยวนี้แหละครับ"พ่อของโคนิสขับเวเวอร์ขึ้นจากทะเลและไปชนต้นไม้"โครม!!!!"
"ทุกคนไม่ได้รับบาดเจ็บนะครับ"เขาถามขณะที่ลุกขึ้น
"ห่วงตัวเองเหอะ"โซโลกล่าว
"นี่ลูฟี่
นายก็เคยเอาของแบบนี้มาจากก้นทะเลไม่ใช่เหรอ?"นามิถามลูฟี่ที่ดูดน้ำมะพร้าวอยู่
"เออ
เคยเอามาเหรอ?"
"เจ้านี้คือเรือที่แล่นได้โดยไม่ต้องมีลมที่อยู่ในบันทึกของโนแลนด์"
"เป็นเพื่อนของคุณเหรอครับคุณโคนิส?"พ่อโคนิสถาม
"คะ
รู้จักกันเมื่อกี้ พวกเค้ามาจากทะเลสีฟ้าน่ะคะ"โคนิสกล่าว
"อย่างงั้นเหรอครับ
ถ้าอย่างงั้นคงต้องปรับตัวเยอะเลยนะ ที่นี่คือทะเลแสนขาว ขอโทษด้วยนะครับ"
"เปล่า
ไม่เป็นไรหรอก"อุซปกล่าว
"ขอโทษด้วยที่แนะนำตัวช้าไป
ผมชื่อปากายา"
"เช่นกันครับ"อุซปกล่าว
"คุณพ่อคะ
จับปลาได้รึเปล่าคะ?"โคนิสถาม
"ได้
ตัวใหญ่มากด้วย จริงด้วย ถ้ายังไงขอเชิญพวกคุณไปที่บ้านกันเถอะนะ
จะได้ร่วมรับประทานอาหารด้วยกันยังไงล่ะ"ปากายาชวน
"จะดีเหรอครับ
ไปสิครับไป"ลูฟี่ตกลงทันที
"อาหารท้องฟ้าเหรอ
ขอฉันเป็นลูกมือช่วยนะ"ซันจิอาสาขึ้นมา
นามิมองไปที่เวเวอร์
"ก่อนอื่นน่ะขอถามหน่อยได้ไหม
ไอ้นี้ไม่มีใบสำหรับรับลม แล้วก็ไม่เห็นมีเครื่องยนต์เลย
แล้วทำไมมันถึงแล่นได้ล่ะ"นามิถาม
"คุณไม่รู้จักไดอัลเหรอคะ?"โคนิสถาม
"ไดอัล?"ลูฟี่ถาม
แทนที่จะฟังคำอธิบาย
ลูฟี่ขึ้นไปบนเวเวอร์เหยียบคันเร่งพุ่งไปข้างหน้า
"วิ่งแล้ว!!!"ลูฟี่ร้อง
"ขี่ได้แล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"เหวอๆๆ
ทำไมมันเหวี่ยงไปเหวี่ยงมายังงี้
อ๊า!!!!"ลูฟี่ควบคุมไม่ได้และสุดท้ายก็กระเด็นตกไป
"แย่แล้วสิ
ไม่รู้ว่าบาดเจ็บรึเปล่า"โคนิสร้อง
"เป็นแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย
ต้องขอโทษที่ให้คุณยืมเวเวอร์ด้วยนะครับ"ปากายากล่าว
"ไม่หรอก
ลูฟี่ไร้ความสามารถบังคับเรือเอง"ซันจิกล่าว
"จริงด้วย
นี่ไม่ใช่ทะเลทั่วไป เดี๋ยวลูฟี่ก็ลอยขึ้นมาเอง"โซโลกล่าว
แต่เขาคิดผิดเพราะลูฟี่โดนกลืนหายลงทะเลไป
"อ๊า!!!
แย่แล้วๆ"ช็อปเปอร์โดดไปช่วย โดยลืมไปว่าเขาว่ายน้ำไม่ได้
"รีบไปเอา2คนนั้นขึ้นมาเถอะ"คิรัวร์กล่าว
เวลาต่อมาทั้งลูฟี่และช็อปเปอร์โดนลากขึ้นมาจากทะเล
"อันตรายจริงๆ
เกือบตกลงไปข้างล่างแล้วเชียว"ซันจิพูดขณะที่โซโลดึงลูฟี่ขึ้นมา
"ก็แกนั่นแหละ
มัวแต่พูดอยู่ได้เลยลงไปช่วยช้าไงล่ะ"โซโลกล่าว
"นั่นมันเพราะคิรัวร์ต่างหากเล่า"ซันจิชี้มาที่คิรัวร์
"แล้วทำไมแกต้องโดดตามไปด้วยเล่า"อุซปลากตัวช็อปเปอร์ขึ้นมา
"เกาะแห่งท้องฟ้ากลัวแล้วๆๆ"ช็อปเปอร์พูดเหมือนอุซปก่อนหน้านี้
"ต้องขอโทษด้วยนะที่ให้มือใหม่ยืมเจ้านั้นไปลอง"ปากายาบอกกลุ่มหมวกฟาง"ตัวเรือเวเวอร์ถูกสร้างมาให้เบามาก
แม้กระทั่งคลื่นเล็กนิดเดียวเรือก็เสียศูนย์ได้
ถ้าหากไม่รู้จักทะเลดีพอละก็คงยากจะบังคับให้ดีได้น่ะครับ"
"ฉันเองก็พึ่งจะขับได้ไม่นานนี้เองละคะ"โคนิสบอกช็อปเปอร์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"ยากขนาดนั้นเลยเหรอครับ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ต้องใช้เวลาฝึกฝนประมาณ10ปีแน่ะ"ปากายาบอก
"ขี่ได้!!!"อุซปตะโกนมองนามิที่กำลังขี่เวเวอร์
"ยอดไปเลย"นามิร้อง
"โอ้โหคุณนามิ
เก่งจริงๆเลยครับ"ซันจิตะโกน
"เก่งจริงๆ
ไม่น่าเชื่อนะเนี่ย"ปากายากล่าวตกตะลึง
"สมเป็นนามิเลย"เซียร์ยิ้มออกมา
"ยอดเลย"วีวี่ประหลาดใจ
"ทำไมนามิขี่ได้ล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"มันต้องใช้เทคนิคเล็กน้อยน่ะ
คงจะซับซ้อนละเอียดอ่อนเกินไปสำหรับนายละมั้งลูฟี่"นามิตะโกน
"นี่นามิ
เดี๋ยวเราจะไปบ้านลุงบนเมฆ รีบๆลงมาเลยยัยโง่"ลูฟี่ตะโกน
"โป๊ก"ซันจิยกขาทุบใส่ลูฟี่"อย่ามาว่าคุณนามินะ"
"ยัยโง่"ลูฟี่ร้อง
นามิไม่สนใจคำพูดอิจฉาของลูฟี่
"ไปก่อนเถอะ
คุณลุงคะขอเล่นต่ออีกหน่อยนะ"นามิกล่าว
"ได้
แต่ระวังตัวด้วยนะ"ปากายาบอก
"ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันคอยเฝ้าเธอให้"คิรัวร์กล่าว
"แต่มีอาหารนะคิรัวร์"ลูฟี่เตือน
"ฉันไม่เหมือนนายที่ต้องการอาหารทุก5นาที"คิรัวร์กล่าว"ถ้างั้นฉันขอไปนั่งเก้าอี้เมฆตรงนั้นดีกว่า"
คนอื่นพากันไปบ้านของปากายากับโคนิสเหลือแต่นามิที่ยังเล่นต่อและคิรัวร์ที่ไปนั่งเก้าอี้เมฆ
"เรือที่ไม่ต้องสนใจทิศทางลม
แล่นไปเองได้แบบเนี่ยเหมือนกับฝันเลย ไม่รู้ว่าใช้กับทะเลธรรมดาได้ไหมเนี่ย"
_____________________
กลุ่มหมวกฟางไปบ้านของปากายาและเห็นคนจำนวนมากกำลังตัดเมฆไปสร้างสิ่งปลูกสร้าง
"นี่
นั่นเป็นโรงงานเหรอ?"อุซปถาม
"โอ้ โรงงานตัดเมฆน่ะ
เป็นบริเวณที่ใช้สำหรับตัดเมฆเพื่อนำมาแปรรูปนะ"ปากายาอธิบาย
"เมฆเนี่ยมีของที่ตัดได้ด้วยเหรอ?"โรบินถาม
"พวกคุณเดินทางมาถึงที่นี่โดยใช้ทางมิลกี้โร้ดใช่มั้ย?"ปากายาถาม
"มิลกี้โร้ดเหรอ
เส้นทางที่คดไปคดมารึเปล่า?"โซโลถาม
"นั่นเป็นทางน้ำที่สร้างขึ้นจากเมฆเกาะครับ
เมฆตามธรรมชาติจะมีอยู่สองชนิดด้วยกัน
เมฆที่พวกเธอใช้เดินเรือเข้ามาเรียกว่าเมฆทะเล
ส่วนเมฆนิ่มๆที่สามารถเดินได้เรียกว่าเมฆเกาะ"
"ไม่ใช่เมฆปกติทั่วไปแน่เลย"โซโลกล่าว
เขา โรบิน วีวี่และเซียร์เดินตามปากายา ซันจิเดินข้างโคนิสอยู่ด้านหลัง
ลูฟี่ อุซปและช็อปเปอร์กำลังสนุกกับเมฆนิ่มๆใกล้บันได
"ครับ
แกนเมฆของที่นี่จะต่างจากของที่อื่น
ดูเหมือนว่าในทะเลสีฟ้าน่ะจะมีแร่ธาตุชื่อหินไคโรอยู่ใช่ไหมครับ
"หินไคโรเหรอ? เกี่ยวข้องยังไงกันเหรอ?"โรบินถาม
"ครับ
ในหินไคโรเนี่ย
ใช้โรโบอินซึ่งเป็นสี่เหลี่ยมเกิดจากไอน้ำที่ลอยขึ้นบนฟ้าตอนที่ภูเขาไฟระเบิด
เมื่อผสมกับเมฆบนนี้แล้วทำให้เกิดเป็นเมฆ2แบบที่ว่ามาน่ะครับ"ปากายาอธิบาย
"อ๋อ
หมายถึงไอ้นั่นใช่ม้า"ลูฟี่พูด
"ใช่ๆ
ไอ้นั้นนั่นเอง
ตอนที่ฉันเป็นเด็กเคยเอาผลึกเหลี่ยมๆมาเล่นเป็นประจำเลย"อุซปกล่าว
"อ๋อ
ที่นี่นอกจากจะมีเมฆธรรมชาติ2อย่างที่ว่ามาแล้วเนี่ย
ก็ยังมีเมฆที่มีคนสร้างขึ้นมาอีก รวมเป็น3ชนิดด้วยกัน"
พวกเขาขึ้นบันไดมาถึงบ้านปากายาที่เป็นบ้านสีชมพู
"เอาละครับเชิญทางนี้เลยครับ"ปากายากล่าว
"ทัศนวิสัยดีมากเลย"ลูฟี่กล่าว
"มองเห็นนามิกับเรือเวเวอร์ด้วย"ช็อปเปอร์กล่าว
ลูฟี่หันไปมองนามิที่ยังเล่นเวเวอร์อยู่ในทะเลแสนขาว
"นี่ลูฟี่
ทำอะไรอยู่น่ะ?"ซันจิเรียก
"ยัยนามิทำไมขับได้คล่องซะจริง
จมหน่อยสิ"ลูฟี่บ่น
"โป๊ก"ซันจิเตะใส่หัว
"เจ้าบ้า"ซันจิพูดแล้วลากกัปตันเข้าไปในบ้านของปากายา
_________________
เวลาต่อมาที่ห้องครัวในบ้านปากายา
"ว้ากๆๆๆ"ซันจิร้อง
"เป็นอะไรไป?"ปากายาถาม
"เปล่าน่ะ"ซันจิหันมาถือขวดที่มีน้ำสีม่วงใส่อยู่"มันแปลกดีก็เลยลองชิมดู
แต่ว่าซอสสีทอมฟ้าเนี่ยรสชาติจัดจ้านเหลือเกิน ลิ้นชาหมดแล้ว"
"อ๊ะ
โทษทีซอสนั่นหมดอายุไปปีกว่าแล้วครับ"ปากายาขอโทษ
"อย่าวางไว้สิของเน่าแล้วเนี่ย!!!"ซันจิทิ้งลงพื้นตกแตก
_________________
กลุ่มหมวกฟางนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับโคนิส
ได้ยินเสียงซันจิในห้องครัว
"ดูสนุกกันดีจังเลยเนอะ"ลูฟี่กล่าว
"ตื่นเต้นกับอาหารบนท้องฟ้าละสิ"อุซปกล่าว
"กลับมาเรื่องเดิมก่อนดีกว่านะคุณหนู
เมื่อกี้ที่พูดถึงเรื่องไดอัลน่ะ อธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อยได้ไหม"โรบินพูดขึ้น
"คะ เอาไงดีล่ะ
จะอธิบายยังไงดีนะ"โคนิสพยักหน้า
"ฮ้า
เก้าอี้โซฟานี่นุ่มจัง"ช็อปเปอร์กล่าว
"อะไรเนี่ย
เปลือกหอยใช่เปล่า"ลูฟี่หยิบเปลือกหอยทรงเกลียวขึ้นมา
"คะ
หันหน้าไปทางนั้นแล้วลองพูดอะไรก็ได้นะคะ"โคนิสกล่าว
"อืม"ลูฟี่เอาเปลือกหอยมาใกล้ปาก"เจ้าโง่อุซป"
"ทำไมต้องว่าฉันแบบนั้น?"อุซปถาม
"ฮิๆๆ"โคนิสหัวเราะคิกคัก"แล้วก็กดตรงเปลือกหัวดูสิคะ"
"เปลือกหัวหอยอะไรเหรอ?"ลูฟี่ไม่เข้าใจ
"ก็ยอดเปลือกไงเจ้าโง่"อุซปกดแทนให้
"เจ้าโง่อุซป"เสียงดังออกมาจากเปลือกหอย
และยังมีเสียงของอุซปกับโคนิส
"สุดยอด
อุซปถูกหอยนี่ด่าด้วย"ลูฟี่กล่าว
"เสียงนายต่างหากเล่า"อุซปกล่าว
"สุดยอดเลย
เครื่องบันทึกเสียงเหรอ"วีวี่กล่าว
"หอยนี่คือไดอัลเหรอ?"โรบินถาม
"คะ
นี่คือไดอัล สามารถบันทึกแล้วก็เล่นเสียงที่อัดไว้ได้"โคนิสยืนยัน
"แต่ว่าทะเลที่นี่ไม่มีพื้นทะเลแล้วหอยจะอาศัยที่ไหนล่ะ?"โซโลถาม
"ก็อยู่ที่บ่อเลี้ยงปลาชายฝั่งคะ"โคนิสตอบ
"แต่สิ่งนี้น่ะเหรอที่ทำให้เวเวอร์เคลื่อนไหวได้"โรบินกล่าว
"คะ แรงขับเคลื่อนของเวเวอร์น่ะก็ทางนี้คะ"โคนิสหยิบเปลือกหอยทรงกลมบนโต๊ะ"อันนี้ค่อนข้างจะเล็กนะคะ
แต่ว่าอาศัยหลักการโทนไดอัลเหมือนกัน"
โคนิสเดินไปที่ระเบียงตรงที่มีกระดิ่งแขวนบนเพดาน
เมื่อเธอกดยอดเปลือกหอยก็มีแรงลมออกมาพัดใส่กระดิ่ง
"โอ้โห
เจ้านี่ทำใหเกิดลมเหรอ"
"ขอยืมหน่อย"ลูฟี่ขอแล้วโคนิสส่งให้เขา
"อันนี้ก็คือเบรธไดอัล
สามารถสร้างลมแล้วก็แรงขับเคลื่อนได้คะ"โคนิสกล่าวต่อ
ขณะที่ลูฟี่กดไดอัลเป่าลมใส่หน้า"ขีดความสามารถจะแปรผันไปตามขนาด
ถ้าเอาอันนี้ไปติดท้ายเรือจะทำให้เรือน้ำหนักเบาแล่นได้ด้วยคะ"
"น่าสนใจมาก"เซียร์กล่าว
"ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"โรบินกล่าว
"เข้าใจแล้ว"อุซปพูดกับลูฟี่ที่ระเบียงห้อง"เจ้านั้นจะพ่นลมออกมาเป็นแรงขับเคลื่อนไปด้านหน้า"
"เฮ้
นามิกับเวเวอร์ไปไหนแล้ว?"ลูฟี่ถาม
"ฮึๆๆ
อย่างเดียวที่ฉันคิดได้คือคุณต้นหนลงจากเวเวอร์ไปหาคิรัวร์ที่ชายหาด"โรบินกล่าว
"อ้อ
นั่นไงเจอแล้ว"อุซปกล่าวส่องเห็นนามิกับคิรัวร์
_____________________
"นายจะเอาแต่นอนตรงนี้ทั้งวันเนี่ยนะ"
"แล้วจะให้ฉันทำอะไร
ฉันก็แค่คอยเฝ้าเธอ"คิรัวร์ถาม"และตอนนี้ฉันต้องกลุ่มใจเพราะกลุ่มเรามีค่าหัวเกินครึ่งหนึ่งของกลุ่มและถูกเพ่งเล็งจากกองทัพเรือ"
คิรัวร์ต้องยอมรับว่ากลุ่มพวกเขาเติบโตเร็วมาก
อาจจะมากเกินไป
"เลิกคิดเรื่องนั้นเถอะน่า
ตอนนี้เราอยู่ห่างจากที่แกรนไลน์ถึงหมื่นเมตรเลยนะ
และฉัน..."นามิโน้มตัวลงมาและจูบเขา
"นามิ"คิรัวร์มองเขา
"ฉันชอบนายมากนะ....แล้วก็..."นามิพูดเสียงสั่น
"ถ้าฉันขอคบเธอเป็นแฟนล่ะ"คิรัวร์ยิ้มที่มุมปาก"แต่ว่าโรบิน--"
"เธอสำคัญกับนายมากใช่ไหมล่ะ"นามิตัดบท
คิรัวร์อยากจะบอกว่าเขากับโรบินก็กำลังคบกัน และเขาก็เป็นคนรักกับวีวี่ด้วย
"และ--"คิรัวร์ไม่ทันได้พูดเพราะนามิยื่นหน้าลงมาจูบ
"ฉัน...ไม่ว่าอะไร"นามิพูดอย่างอดทนเล็กน้อย
แสดงว่าเธอพอจะรับได้ เขาดันลิ้นกลับมาหนักหน่ววงกว่า
"อื้อ....อืม"คิรัวร์จูบนามิก่อนจะดันเธอออกไป
"มีอะไร?"นามิถามแม้จะหน้าแดง
"โรบิน"คิรัวร์กล่าว
นามิเห็นหูที่งอกมาฟังบทสนทนา
___________________
"ฮึๆๆ"โรบินหัวเราะ
"มีอะไรคะคุณโรบิน"วีวี่ถาม
"คิรัวร์เดทกับนามิ"โรบินกระซิบ
เจ้าหญิงเบิกตากว้าง
___________________
ทั้งสองมองใบหูนั่นหายไป
"เธอได้ยินหมดแล้ว"นามิหน้าแดง
"โรบินไม่ว่าอะไรหรอก"คิรัวร์กล่าว
"นั่นสินะ
เธอเหมือนพี่สาวนายนี่"นามิพยักหน้า คิรัวร์เงียบเพราะเธอยังไม่รู้ความจริง
"เลิกนั่งอยู่ตรงนี้แล้วไปขี่เวฟเวอร์กับฉันดีกว่า"นามิลากแขนพาคิรัวร์ไปขึ้นเวเวอร์
"จับเอวฉันไว้"นามิบอก
คิรัวร์รวบจับบริเวณหน้าท้องเธอ
"ใช่
แบบนั้นแหละ"นามิยิ้มพอใจแม้หน้าจะแดงไม่น้อย"จะซิ่งล่ะนะ!!!"
"ซู่ม!!!!!!"
_______________________
"ไปแล้วแฮะ"อุซปเห็นพวกเขาขี่เวเวอร์ไปด้วยกัน
แน่นอนว่าเขาไม่ทันเห็นตอนที่ทั้งสองจูบและคบกันเป็นแฟน
"ดีจังเลยนะเวเวอร์เนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"จริงๆแล้วยังมีอีกหลายรูปแบบเลยนะคะ
แบบสเก็ตก็มี แบบบอร์ดก็มือ ฉันเองขับเวเวอร์ได้ก็เต็มกำลังแล้วคะ"โคนิสกล่าว
"อยากเล่นจังเลยเจ้านั้นน่ะ
อุตส่าห์มีอยู่แล้วเชียว"ลูฟี่กล่าว
"คุณน่ะครอบครองเวเวอร์อยู่เหรอคะ?"โคนิสถาม
"เก็บได้โดยบังเอิญน่ะ
ออกจะโทรมมากด้วยนะ มันเป็นของที่อายุกว่า200ปีแล้ว
เคลื่อนไหวไม่ได้แน่"อุซปบอก
"มันก็ยังไม่แน่นะคะ"โคนิสพูดขึ้นมา"พูดไปแล้วไดอัลก็เป็นเปลือกของหอยที่ตาย
ฉะนั้นถ้าเปลือกหอยไม่เสียหาย ก็ยังสามารถใช้ได้เกือบตลอดไปเลยละคะ"
"เห็นไหมบอกแล้ว"ลูฟี่ยิ้ม
"นายก็ขับไม่ได้อยู่ดี"อุซปบอก
"มีรูปแบบต่างๆนาๆใช่มั้ย
อันนี้ด้วยรึเปล่า?"โรบินชี้เปลือกหอยบนโต๊ะ
"คะ
แลมป์ไดอัลคะ"โคนิสเดินเข้ามากดยอดเปลือกหอย ทำให้หอยส่องแสงออกมา
"ว้าว
หอยส่องแสงได้"ช็อปเปอร์ร้อง
"นอกจากนี้ก็ยังมีเฟลมไดอัลที่ใช้จุดประกายไฟ
ฟลาวเวอร์ไดอัลสร้างกลิ่นหอม วิชั่นไดอัลถ่ายภาพเคลื่อนไหว
อีกหลายอย่างเลยละคะ"
"น่าหนุกจัง
น่าหนุกจังเลยนะ"ช็อปเปอร์ร้องดีใจลืมความกลัวทุกอย่าง
"พวกนี้เป็นของที่ขาดไม่ได้สำหรับการใช้ชีวิตบนท้องฟ้านี้คะ"โคนิสกล่าว
ขณะที่โซโลยังเอาแต่หลับ"วัฒนธรรมเกาะแห่งท้องฟ้าเนี่ย
เกิดควบคู่กับพลังงานไดอัลนั่นเองคะ"
_______________________
"คิรัวร์คุง
เรื่องของเรา....อย่าพึ่งบอกคนอื่นนะ"นามิพูดอายๆ
"หืม
ไหนเธอบอกว่าขอพิจารณาก่อน"คิรัวร์ถามกลับกวนๆ
นามิโกรธเร่งเครื่องยนต์เวเวอร์ไปข้างหน้าเกือบทำเขาตก
ด้านหน้าของเธอมีเกาะที่มีป่าไม้อยู่
_______________________
ในบ้านปายากาซันจิเอากุ้งที่ทำเสร็จมาเสิร์ฟ
"อาหารเสร็จแล้ว
ชุดอาหารกุ้งสกายเปียร์ทานกับผลไม้ท้องถิ่นของเกาะแห่งท้องฟ้า"
"น่ากินจัง"ลูฟี่กล่าว
"สุดยอด"ช็อปเปอร์กล่าว
ทุกคนต่างเริ่มทานอาหาร
ขณะที่ซันจิเดินไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงแล้วขมวดคิ้วเมื่อไม่เห็นนามิ
"นี่
คุณนามิไปไหนน่ะ"ซันจิถาม
"ยังอยู่ที่ทะเลมั้ง"ลูฟี่กล่าว
"ไม่อยู่ข้างนอกเหรอ?"เซียร์ถาม
"เปล่า
ไม่มีนี่"ซันจิตอบ
"แวะไปเที่ยวที่ไหนแล้วมั้ง"อุซปกล่าว
โคนิสหยุดกินและหันไปมองพ่อเธอ
วีวี่สังเกตเห็น
"คุณโคนิสโอเคไหมคะ?"วีวี่ถาม
"ฉันเป็นห่วงเพื่อนคุณคะ"โคนิสตอบ
"มีอะไรเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ที่สกายเปียร์เนี่ย
มีบริเวณที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ห้ามเข้าไปเด็ดขาดเลยคะ
ที่นั่นอยู่ข้างเกาะนี้เอง ถ้าใช้ความเร็วของเวเวอร์แล่นไปแปปเดียวก็ถึงแล้ว"
______________________
นามิมองไปที่ป่าขนาดใหญ่เบื้องหน้า
"ใหญ่จังเลย
ที่นี่มันอะไร"
______________________
"ทำไมเข้าไปไม่ได้?"เซียร์ถาม
"สถานที่ศักดิ์สิทธิคะ"โคนิสกล่าว
"ที่ศักดิ์สิทธิ์เหรอ?"โรบินถาม
"ที่แห่งนั้นมีชื่อเรียกว่าบ้านแห่งเทพเจ้า
อัปเปอร์ยาร์ด"โคนิสกล่าว
______________________
นามิกับคิรัวร์มองต้นไม้ขนาดใหญ่บนเกาะที่เป็นป่ารกทึบ
เธอไม่ได้รู้เลยว่าเข้ามาในเขตหวงห้ามแล้ว
ความคิดเห็น