คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #80 : มุ่งสู่อัปเปอร์ยาร์ด(RE2)
"เกิดอะไรขึ้น?"ลูฟี่ถามหลังจัดการหน่วยไวท์เบเร่ต์
"พวกเขาแค่ทำตามคำสั่ง"คิรัวร์ปกป้องคนที่พยายามจับตัวเขา"ขอบคุณที่พยายามปกป้องฉัน"
"แน่นอนนายไม่ได้ทำอะไรผิด"โซโลกล่าว
"ที่จริงฉันทำผิด
ฉันเข้าไปในอัปเปอร์ยาร์ดและตอนนี้พวกนายจัดการหน่วยไวท์เบเร่ต์ทำให้เราทั้งหมดเป็นอาชญากรรมระดับ2 พระเจ้าต้องการให้ฉันกลับไปที่อัปเปอร์ยาร์ดเพื่อพิพากษาฉัน"คิรัวร์เกาหัว"ขอโทษด้วย
ปกติฉันพาเราเลี่ยงจากปัญหา แต่คราวนี้ฉันนำปัญหาเข้ามา"
"ช่างมันเถอะ"โซโลกล่าว
"ไม่เห็นจะเป็นปัญหาเลย
ที่นี่เราก็ไปที่นั่นได้แล้ว"ลูฟี่ยิ้มกว้าง
"สมใจนายแล้วสิ"คิรัวร์ถอนหายใจ
"ยังไงก็เถอะ
กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาแล้วสิ ในเมื่อกลายเป็นอาชญากรระดับ2แบบนี้แล้ว
พวกเราเองก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้"ปากายากล่าว
เขากับโคนิสออกห่างจากกลุ่มหมวกฟาง
"ทำไมถึงยืนพูดซะห่างขนาดนั้นล่ะ!?"นามิร้อง
"เอาล่ะ
ที่ที่นายไปมันเป็นยังไงเรอะ?"ลูฟี่ถาม
"อันตราย"คิรัวร์ตอบ"หมายความว่านายชอบมัน"
"ทำไมพวกนายกลับมาล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"หา?"นามิงง
"พวกเราอุตส่าห์จะไปผจญภัยในที่ที่ห้ามเข้าเด็ดขาดอยู่แล้วเชียว
ไม่สิ กะว่าจะออกไปตามหาพวกนายอยู่แล้วแท้ๆ"ลูฟี่กล่าว
"นายเนี่ยมันดูออกง่ายดีจริงๆเลยนะ"นามิพุ่งเข้าไปตบหน้าลูฟี่"ผจญภัยบ้าบออะไร
คนเค้าก็อุตส่าห์บอกแล้ว นายรู้มั้ยว่าเกาะนั้นมีพวกที่น่ากลัวสุดๆแบบไหนอยู่? เพราะนายไม่เห็นเองน่ะสิ
ถึงพูดแบบนั้นได้ จะเป็นเทพเจ้าหรืออะไรไม่รู้หรอก
แต่เชื่อได้ว่าพลังนั่นเป็นของจริงแท้แน่นอน ฉันจะไม่มีทางไปอีกเป็นครั้งที่2แน่"
"งั้นพวกเราไปกันเองเธอรออยู่ที่นี่ละกัน"ลูฟี่พูดลุกขึ้นมา
"ไม่ย่ะ
พวกมันต้องตามมาอีกแน่ ออกไปจากอาณาจักรนี้กันเถอะ"นามิกล่าว
"ออกไปงั้นเหรอ?"ลูฟี่ยืดคอมาข้างนามิ"พูดบ้าๆ
ชีวิตกับการผจญภัย เธอเห็นอะไรสำคัญกว่ากัน?"
"ชีวิตสิยะ!!!"นามิกดหัวลูฟี่ลงพื้น"แล้วอันดับต่อไปก็คือเงิน"
ตัวลูฟี่ก็พุ่งมาคว่ำหัวลงพื้นตามด้วย
ซันจิทิ้งช็อปเปอร์เข้ามาหานามิ
"งั้นต่อไปก็คือผมใช่มั้ยครับ?"ซันจิถาม
"หนวกหูน่า"นามิชกซันจิกระเด็นไป
"แล้วเราจะหนียังไงคะ?"วีวี่ถาม
"นี่
ยังมีทางที่จะกลับไปได้อย่างปลอดภัยรึเปล่า?"อุซปถามโคนิสกับปากายา"พวกเราจะได้กลับไปยังทะเลสีฟ้าอีกรึเปล่า?"
"ป่านนี้แล้วคงจะพูดถึงความปลอดภัยไม่ได้หรอกคะ
แต่ยังพอมีวิธีค่ะ
ถ้าไปยังสุดปลายทางของเมฆที่เรียกว่าคลาวด์เอนต์ล่ะก็.."โคนิสกล่าว
"คลาวด์เอนต์"อุซปพูดทวน"ทำยังไงถึงจะไปที่นั่นได้ล่ะ?"
"คลาวเอนต์คือดินแดนตะวันออกไกลโพ้น
การจะไปยังที่นั่น จำเป็นต้องไปยังทะเลสีขาวที่อยู่ชั้นล่างอีกครั้งนึงก่อน"
"ดีล่ะ จากตรงนั้นคงกลับไปทะเลเดิมได้งั้นสินะ"อุซปกล่าว
"ไม่เอา
ฉันไม่ยอมกลับไปแน่"ลูฟี่กล่าว
"นายน่ะ
อยากอยู่ที่นี่แล้วโดนประหารชีวิตรึไง!?"อุซปถาม
"ยังไงก็เถอะ
ขืนอยู่ที่นี่ต่อคงทำให้โคนิสกับคุณลุงลำบากกันเปล่าๆนะ"นามิบอก
"ไม่ได้ลำบากหรอก"โคนิสพยายามปลอบเธอ
"ถึงคิดจะหนีก็อาจจะหนีจากเจ้าพวกนั้นไม่พ้นก็ได้
ถ้าอย่างงั้นอยู่ตรงไหนของอาณาจักรนี้ก็เหมือนกัน ในเมื่อที่อยู่ถูกเปิดโปงแล้ว
ก็ต้องรีบไปจากที่นี่กันแล้วล่ะนะ"นามิพูดเดินไปที่เรือแมรี่"เอาล่ะทุกคน
ออกเรือกันเลย"
"เออ/อื้อ/ครับคุณนามิ"กลุ่มหมวกฟางต่างเดินกลับโกอิ้ง
แมรี่
"โคนิส คุณลุง
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ"นามิหันไปโบกมือให้
"จริงด้วย"ลูฟี่นึกอะไรได้
"นี่
ลูฟี่"นามิร้อง
"เฮ้
ลุง"ลูฟี่หันกลับไปเรียก
"มีอะไรเหรอครับ"ปากายาถาม
"ข้าวเมื่อตะกี้ฉันเอาไปหมดเลยได้รึเปล่า?"ลูฟี่ถาม
"อื้อ แน่นอน
เชิญเลยครับ"ปากายาอนุญาติ
"ไชโย ซันจิ
ใส่ข้าวกล่องให้ด้วย"ลูฟี่เรียกกุ๊กประจำเรือ
"หัวหมอจริงน้า"ซันจิเดินกลับไป
เขาเดินตามลูฟี่ไปโดยโอบเอวโคนิสไปด้วย
"ถ้างั้น
ฉันขอร้องอะไรสักอย่างได้มั้ยน้า? ลุงเป็นวิศวกรใช่มั้ยล่ะ? ช่วยแบ่งอุปกรณ์ซ่อมเรือให้สักหน่อยได้รึเปล่า?"อุซปถาม
"อื้อ
ไม่รังเกียจหรอก งั้นกลับไปที่บ้านอีกครั้งเถอะ"ปากายากล่าว
เขากับอุซปตามลูฟี่ วีวี่ ซันจิและโคนิสไป
"นี่จะไปไหนน่ะ"นามิเรียกตามหลังขณะที่คนอื่นไปขึ้นเรือ
"ก็กลับไปเอาข้าวน่ะสิ
พวกนายเตรียมตัวออกผจญภัยที่เรือกันไปก่อนนะ"ลูฟี่กล่าว
เครื่องหมายโมโหปรากฏบนหัวนามิ
"ตานั่น
คิดจะไปจริงๆด้วยสินะ"นามิกล่าว
"ไม่แปลกใจเลย"วีวี่พูดเดินตามไป
"นี่เธอจะไปไหนน่ะวีวี่"นามิถามเสียงดังแทบตะโกน
วีวี่หยิบภาพชายหาดที่เธอวาดไว้
"นั่นอะไร?"นามิถาม
"ฉันกำลังวาดรูปทิวทิศน์ของหาดอยู่
ฉันว่าจะกลับไปวาดให้เสร็จน่ะ"วีวี่พูดแล้วเดินจากไป
"มันน่ากลัวมากจริงๆนะ!!!!"นามิบอกคนอื่นๆ
"จะไปรู้เรอะ
ฉันน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว อย่ามาลงที่ฉันสิ"โซโลกล่าว
"ช็อปเปอร์"นามิเรียกช็อปเปอร์
เขาหยุดเดินทันที"เธอคงอยู่ข้างเดียวกับฉันใช่มั้ย?"
"เอ๋"ช็อปเปอร์กลัว
"อย่าขู่กันสิ"คิรัวร์กล่าว
คิรัวร์โดดขึ้นเรือที่โรบินขึ้นไปก่อนแล้ว ตามด้วยเซียร์ที่โดดจากในน้ำ ช็อปเปอร์เปลี่ยนเป็นร่างเฮฟวี่พอยต์ลงบนจุดยืนเอื้อมมือจับราวกั้นขึ้นเรือกลับร่างเดิม ในขณะเดียวกันโรบินกำลังจะหย่อนบันไดเชือกพอดี
"กะว่าจะทอดสะพานลงให้แล้วแท้ๆ"โรบินกล่าว
ช็อปเปอร์อายเกาหลังศีรษะเขา
"เข้าใจแล้วสินะ
ลูฟี่น่ะกล่อมไม่ได้หรอก
ถึงทุกคนจะรวมตัวกันทักท้วงก็ไม่ยอมฟังแน่"โซโลพูดขณะนามิปีนขึ้นบันไดเชือกมา
"ก็เอาสิ
ไงฉันก็ไม่ไปหรอก"นามิกล่าว
"อ้อ
งั้นก็ตามใจ"โซโลพูด
"ตามใจเหรอ!? นี่นาย
ฉันอาจถูกพวกทหารมาจับตัวไปก็ได้นะยะ"นามิตวาดใส่
"อ้อ
งั้นก็ตามใจ"โซโลพูดคำเดิมนั่งพิงเสากระโดงเรือหลับตานอน
"หนอย"นามิหงุดหงิดหันไปหาคนที่พึ่งได้"คิรัวร์คุง
โรบิน มาร่วมมือกันโค่นลูฟี่มั้ย?"
"ไม่ไหวหรอก"โรบินกล่าว
"ทำใจซะเหอะ"คิรัวร์กล่าว
"อัดเจ้าพวกที่ไล่ตามมายังง่ายกว่าเหรอเนี่ย? ตอนนี้เจ้าพวกไวท์เบเร่ต์จะต้องรวบรวมพรรคพวกอยู่แน่ๆเลย"นามิกล่าว
_____________________
ในป่าบริเวณพุ่มไม้แม็คกินลีย์กำลังมองกลุ่มหมวกฟางบนเรือโกอิ้งแมรี่
"ไล่ล่ารึ? ไร้สาระ"แม็คกินลีย์หัวเราะ"ก็อดกับเทพคุมกฎน่ะเหมือนกับขุนเขาที่ไม่สั่นคลอน
คอยเฝ้ารอผู้ที่ถูกพิพากษาอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ยามที่เอาสมอเรือขึ้น
บททดสอบจะก็จะเริ่มขึ้น พวกแกกำลังจะถูกนำทางไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้องห้าม
อัปเปอร์ยาร์ด"
______________________
โรบินกำลังเก็บบันไดเชือกก็เห็นโคนิสเดินมาที่เรือ
"เอ่อ
มีเรื่องจะปรึกษากับทุกคนค่ะ"
โรบินทิ้งบันไดเชือกลงไปให้โคนิสขึ้นมาที่ดาดฟ้าเรือ
โคนิสคุยกับโรบิน
คิรัวร์ เซียร์ นามิและช็อปเปอร์ ขณะที่โซโลยังนอนอยู่
"มีกระแสเมฆพิเศษที่จะพาไปทะเลสีขาวได้งั้นเหรอ?"นามิทวนคำพูดโคนิส
"ค่ะ
ข้ามฟากทะเลเมฆอันกว้างใหญ่นี่ไปยังทะเลสีขาว
จากนั้นก็สามารถไปถึงคลาวด์เอนต์ได้โดยไม่จำเป็นต้องหนีค่ะ"
"จริงเหรอ!?"นามิยิ้มกว้าง
"ถ้าไปตามกระแสเมฆนี่ละก็คงไม่มีใครไล่ตามไปได้แน่ค่ะ"
"งั้นก็ให้โกอิ้งแมรี่ไปตามกระแสเมฆนั่นโดยไม่ต้องบอกลูฟี่ละกัน"ดวงตานามิเป็นประกายเมื่อเห็นทางรอด
"ถึงรู้ตัวตอนหลังก็สายไปแล้วงั้นสินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"แต่เขาจะยอมตัดใจหรือเปล่ามันก็อีกเรื่อง"โรบินชี้ประเด็น
"ถ้าเราปล่อยให้เขากินของเหลือที่เขานำกลับมาจะทำให้เขาเสียสมาธิ"คิรัวร์บอกวิธีการ"และถือเป็นการต่อต้านกัปตัน
"อย่าพูดว่าเป็นต่อต้านสิ
ถ้าเราทำตามลูฟี่กลับไปเกาะนั้นเราโดนฆ่าแน่"นามิแย้งขึ้นมา
"จนกว่าจะไปถึงปากทางเข้ากระแสเมฆนั่น
ฉันจะใช้เวฟเวอร์ช่วยนำทางให้นะคะ"โคนิสกล่าว
"ขอแค่เจ้าบ้านั่นไม่รู้สึกตัวก็พอแล้วสินะ
แบบนี้ต้องไปได้สวยแน่ๆเลย"นามิกล่าว
"งั้น ทุกคนก็ถอนสมอรอกันได้เลยค่ะ"โคนิสกล่าว
"เข้าใจแล้วล่ะ"นามิกล่าว"เป็นหนี้เธอแล้วโคนิส"
"ไม่หรอกค่ะ"โคนิสยิ้มโดยมีเหงื่อเม็ดนึงไหลออกมา
นามิโล่งใจแล้วดีใจใหญ่และช็อปเปอร์กลัวเกินไปจะสังเกตเห็น
แต่คิรัวร์ เซียร์และโรบินเห็นมัน
__________________
"มันเป็นกับดักคะ"เซียร์พูดขณะเธอกับโรบินเดินตามคิรัวร์เข้ามาในห้องผู้ชายและมองเขาเอาดาบมาเหน็บเอว"ฉันเห็นท่าทางแบบนั้นมาก่อน
เธอวางแผนจะทรยศเรา แต่เธอก็รู้สึกผิด"
"ฉันรู้แล้ว
เธอกลัวเอเนล ฉันกับนามิได้เห็นพลังของเขาแล้วคงว่าเธอไม่ได้
เธอไม่อยากถูกฆ่าโดยก็อด แต่แม้เธอจะพึ่งพบเรา
เธอก็คิดว่าเราเป็นเพื่อนและรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำ"คิรัวร์กล่าว
"ฉันหวังว่านายมีแผน?"โรบินถาม
"แผนเดิมของฉันคือเราไปจากที่นี่ก่อนเผชิญกับความโกรธของพระเจ้า"คิรัวร์อธิบาย"แต่ตอนนี้เราตกอยู่ในกับดักและเมื่อสู้กับเทพคุมกฎ
ฉันจะสู้ไม่ให้ทุกคนบาดเจ็บ"
"นายต้องเสียสละตัวเองเพื่อช่วยคนอื่น?"โรบินถาม
"ใช่"คิรัวร์ตอบแล้วลูบหน้าเธอ"ฉันห่วงความปลอดภัยของเพื่อนๆฉันทุกคน
โดยเฉพาะเธอ และต่อให้เผชิญหน้ากับการพิพากษาของพระเจ้าฉันก็จะทำ"
โรบินยิ้มออกมาบางๆ
เซียร์ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นปฎิกิริยานักโบราณคดี
____________________
"ไอ้นี้อร่อยชะมัดเลย"ลูฟี่กินอาหารในบ้านปากายากับโคนิสที่เขาควรเอากลับเรือ
"เฮ้
อย่ากินข้าวกล่องสิ"ซันจินั่งฝั่งตรงข้ามกับลูฟี่เตรียมข้าวกล่องให้นามิ
วีวี่ เซียร์และโรบิน พวกผู้ชายจะได้ของเหลือ
"เฮ้
วีวี่จะลองหน่อยไหม"ลูฟี่ถาม
"ไม่ล่ะ"วีวี่รู้สึกอายแทนกัปตันตัวเอง
"มีตั้งเยอะแยะ
ไม่ต้องเกรงใจหรอก"ลูฟี่กล่าว
"ที่ต้องเกรงใจน่ะมันนายต่างหาก"ซันจิเตือนเขา
"โคนิส
ขอชาหน่อย"ลูฟี่ยกแก้วเปล่าขึ้น
"แค่นั้นหัดทำเอาซะบ้างสิ"ซันจิว่าเขา"เอ๋? โคนิสจังไม่อยู่นี่"
"กำลังเสียดายที่ต้องแยกกับทุกคนอยู่น่ะ
น้ำชาอยู่นี่แล้วครับ"ปากายาเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถาดน้ำชาและแก้ว
ลูฟี่ยืดแขนมารับไปถ้วนไปดื่มไม่เสียเวลาเทใส่แก้ว
ขณะเดียวกันอุซปนั่งอยู่ข้างซูดูอุปกรณ์ซ่อมแซมเรือที่เขาขอจากปากายา
"เธอเป็นช่างซ่อมเรือของเรือลำนั้นเหรอ?"ปากายาถาม
"เปล่า
ไม่ใช่หรอก"อุซปปฏิเสธ"ฉันเป็นพลซุ่มยิงต่างหาก"
"โฮ่
ยอดเยี่ยมจริงๆเลย"ปากายากล่าว
"ใช่มั้ยล่ะ
บนเรือของพวกเรายังไม่มีช่างซ่อมเลยน่ะ จะว่าไงดีล่ะ
เพราะอย่างงั้นแหละทุกคนก็เลยต้องคอยพึ่งพาบุรุษสารพัดประโยชน์อย่างฉันยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ
แย่ชะมัดเลยให้ตายสิ ถ้าไม่มีฉันก็คงไม่มีเรือลำนั้นหรอก ถึงจะเป็นนักแม่นปืน
ฉันก็เหมือนกัปตันอยู่ครึ่งนึงนั่นแหละ ทุกคนก็เรียกฉันเองด้วยว่ากัปตันอุซป"
อุซปเอาแต่พูดโม้ไม่ได้สังเกตว่าปากายาไปคุยกับซันจิแล้ว
"แหม
ดูเป็นศิลปะดีจริงๆ การให้สีสันนี่"ปากายามองข้าวกล่องที่ซันจิจัดวางอย่างสวยงามไว้ให้สาวๆ
"ใช่แล้ว
มันต้องอาศัยศิลปะเข้าช่วยบ้าง"ซันจิพูดอย่างภูมิใจ
______________
"งั้นลาเลยนะ
โคนิส"นามิบอกโคนิสที่ลงจากเรือไปแล้ว
"เฮโสะ"โคนิสคำนับและเดินจากไป
"ในที่สุดก็มองเห็นแสงแห่งความหวัง
นึกว่าจะเป็นอะไรไปแล้วซะอีก"นามิกล่าว
"ว่าแต่จะมีกระแสเมฆแบบนั้นอยู่จริงๆเหรอ?"โรบินถามขึ้น
"เอ๋?"นามิงุงงง
"ถ้ามีกระแสเมฆอะไรดีๆแบบนั้น
ก็น่าจะมีผู้รอดชีวิตจากเกาะแห่งท้องฟ้ามากกว่านี้ นี่มันไม่แปลกเหรอ?"โรบินพูดให้เห็นความจริง
"ไม่เอาน่า
เดิมทีคนที่มาถึงที่นี่ได้ก็แทบจะไม่มีอยู่แล้ว
คนที่กลับไปได้อย่างปลอดภัยมีอยู่น้อย มันเป็นเรื่องปกติแหละ"นามิกล่าว
"ในจำนวนนั้นคนที่มัวแต่ชักช้าจนหนีไม่รอดก็อาจจะมีอยู่เยอะเหมือนกัน"ช็อปเปอร์กล่าว
"นั่นสินะ
ถ้ากะเวลาถอยพลาดละก็มีหวังถึงตายแหง รีบเตรียมออกเรือกันเถอะ
ถอนสมอเรือขึ้น"นามิกล่าว
"ทำไมพวกเธอไม่ไปหาคนอื่นๆก่อนล่ะ
ฉันจะเตรียมออกเรืออยู่ที่นี่"คิรัวร์นั่งอยู่ตรงราวบันได
"คิดจะทำอะไรคิรัวร์"โรบินมองคิรัวร์
รู้ว่าเขาพยายามจะให้ทุกคนลงจากเรือไปและไปคนเดียว"เดี๋ยวพวกเขาก็มาเองแหละ"
"่ใช่แล้ว
นายคิดว่านายกับเจ้าคนที่นอนอยู่เตรียมออกเรือได้ตามลำพังรึไง"นามิยิ้มพยักหน้าเห็นด้วย"ช็อปเปอร์
รีบเป็นเฮฟวี่โบนัสใช้แรงทำงานได้แล้ว"
"เฮฟวี่พอยต์ต่างหาก"ช็อปเปอร์แย้ง
"เอ้า
โซโลก็ตื่นได้แล้ว"นามิกล่าว
"ไม่ต้องห่วง ฉันยกคนเดียวได้อยู่แล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"ถ้าไม่รีบละก็ความหวังดีของโคนิสก็สูญเปล่ากันพอดีนะ"นามิกล่าว
โคนิสเดินขึ้นบันไดไปมองเรือโกอิ้งแมรี่ก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านเธอ
"เฮฟวี่พ้อยต์"ช็อปเปอร์ใช้ร่างใหญ่ยกสมอเรือขึ้น
ไม่มีใครสังเกตเห็นใต้ผิวน้ำที่มีบางอย่างอยู่
____________________
โคนิสเดินเข้ามาเอาเครื่องดื่มให้เซียร์
"นี่ค่ะ"
"ขอบคุณนะคะ"วีวี่กล่าว
"ขอโทษนะครับ
แต่ทำอะไรอยู่เหรอครับ?"ปากายาถาม
"ฉันแค่วาดรูปวิวสวยๆบริเวณนี่น่ะคะ"วีวี่กล่าว
"คุณเป็นศิลปินเหรอครับ?"ปากายาถาม
"ไม่ใช่ค่ะ
ฉันแค่ชอบวาดรูปเป็นบางครั้งน่ะคะ"วีวี่กล่าว
"แปลกนะครับ
อุซปบอกว่าเขาเป็นมืออาชีพ ส่วนคุณเป็นลูกศิษย์เขา"ปากายากล่าว
"อุซป!!!!!!"วีวี่ตะโกนวิ่งเข้าไปพาพลซุ่มยิง
"เพี๊ยะๆๆๆผัวะๆๆ"
"แบบนี้ละมั้ง
ไม่สิ ตรงนี้ไม่ใช่นี่นา สีแดงต้องวางไว้ตรงนั้น
แล้วเอาถั่วปากอ้าสีเขียวมรกตไว้ตรงนี้ ฮะๆๆ
น่าอร่อยชะมัด"ซันจิยังตกแต่งข้าวกล่องขณะที่โคนิสกลับมา
โคนิสเดินเข้ามาดูการตกแต่งของซันจิ
"นี่ส่วนของวีวี่จัง อันนี้ต้องให้คุณนามิ
เซียร์จัง และโรบินจัง"ซันจิยิ้ม
"ว้าว
อย่างกับไม่ใช่ของกินเลย
ไม่เคยเห็นข้าวกล่องที่สวยงามขนาดนี้มาก่อนเลย"โคนิสกล่าว
"เหรอ
อันนี้ของโคนิสจังนะ"ซันจิหยิบข้าวกล่องอันนึงที่ตกแต่งแล้ว
"เอ๋? มีของฉันด้วยรึคะ?"โคนิสถาม
"แน่นอนอยู่แล้ว"ซันจิลุกพรวดเข้ามาโอบเอวโคนิส"หัวข้อของข้าวกล่องนี้ก็คือ
ความรักคือความกล้ำกลืน มื้อเที่ยงของนางฟ้าตกสวรรค์"
"แหม"โคนิสยิ้มแห้งๆ
"เหรอ
กลืนลงท้องไปแล้วก็เหมือนกันหมดน่ะแหละ"ลูฟี่กล่าวพลางกินต่อ
"อย่าพูดอะไรไม่เข้าท่าได้มั้ย!!!"ซันจิตะโกน"ฟังนะการกินน่ะมันต้องเริ่มจากการมองก่อน"
"งั้นเหรอ? ดูสิเหมือนกันเลย"ลูฟี่กล่าว
"คิกๆๆ"วีวี่กับโคนิสมองดูการโต้เถียงบ้าๆแล้วหัวเราะ
ขณะที่ซันจิกับลูฟี่เถียงกันอุซปเดินไปที่ระเบียงมองโกอิ้งแมรี่ที่อยู่นอกชายหาด
________________
"ที่เหลือก็แค่รอให้พวกลูฟี่กลับมา"นามิกล่าว
ตอนนี้เธอสวมเสื้อยืดสีเหลืองแล้ว"เอาล่ะ?"
"เอาล่ะ"ช็อปเปอร์ตอบรับ
"ตึง!!!"มีบางอย่างพุ่งมาโดนใต้เรือโกอิ้งแมรี่
"มันเริ่มแล้ว"คิรัวร์พึมพำ
"ตุบ!!"ช็อปเปอร์เสียหลักจากที่เรือสั่นตกจากราวบันไดลงมาที่พื้น
"ช็อปเปอร์"เซียร์ร้อง"เกิดอะไรขึ้นน่ะ?"
โรบินมีสีหน้ากังวลมองคิรัวร์ที่ยังนั่งนิ่ง
เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
__________________
"หึๆๆ"แม็คกินลีย์หัวเราะเบาๆมองเรือโจรสลัด
__________________
เรือโกอิ้งแมรี่ยังคงสั่นสะเทือนไปมา
โรบินกับคิรัวร์กลับมาที่ดาดฟ้า
"อะไรกันน่ะ?"โซโลตื่นเพราะแรงสั่น
"กระแสเมฆมาแล้วมั้ง?"ช็อปเปอร์เกาะราวบันไดอยู่ข้างคิรัวร์
"มีบางอย่างใต้น้ำ"คิรัวร์พูดเสียงเรียบ
___________________
"เฮ้!!!"อุซปเห็นเรือโกอิ้งแมรี่สั่นไปมา"สภาพเรือมันแปลกๆ"
"ว่าไงนะ"วีวี่
รวมทั้งลูฟี่กับซันจิลุกจากที่นั่งลืมเรื่องที่ตัวเองโต้เถียงกันอยู่
"เกิดอะไรขึ้นอุซป?"ซันจิถามวิ่งมาที่ระเบียงพร้อมวีวี่
"ก็ดูสิ
เจ้าพวกนั้นเอะอะกันอยู่ด้วย"อุซปกล่าว
"งานเลี้ยงเหรอ?"ลูฟี่เดินมาที่ระเบียง"ขี้โกงนี่นาสนุกกันเองได้ไง"
"อ๊ะ คุณนามิ เซียร์จัง....ทำไมกัน?"ซันจิเอากล้องส่องทางไกลดูแล้วร้องตกใจและหน้าซีด
"เกิดอะไรขึ้นคะ?"วีวี่ถามอย่างเป็นห่วง
"ทำไมพวกเธอใส่เสื้อยืด
ฮือๆ"ซันจิยกเสื้อมากัดเพราะผิดหวังและร้องไห้ที่ไม่ได้เห็นสาวใส่ชุดว่ายน้ำ
"นี่ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องนั้นไอ้วิตถาร!!"วีวี่ตบใส่หน้าซันจิกระเด็น
"อ๊ะ
เรือเริ่มขยับแล้ว"ลูฟี่กล่าว
เรือโกอิ้งแมรี่เริ่มลอยออกจากชายหาดแองเจิลบีชไป
"เอ๋ ทำไมกัน?"ลูฟี่กระโดดขึ้นราวกั้นระเบียง"จะไปไหนกันน่ะ?"
"นี่เป็นฝีมือของไอ้เจ้าปลาดุก!!!"ซันจิตะโกน"เขาอยากได้คุณนามิ
เซียร์จังและโรบินจังไว้เอง"
"เลิกบ้าซะทีคะ!!!"วีวี่ตะโกน
แต่พวกเขาเห็นเรือกำลังแล่นถอยหลัง
"เรือกำลังหันหลังแล่นอยู่นี่นา
สุดยอดเลย"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ใช่
ไม่ได้ออกเรือกันซะหน่อย ดูที่ท้ายเรือสิ"อุซปชี้
มีเงาบางอย่างใต้เรือโกอิ้งแมรี่
ลูฟี่หันไปหลังไปมองโคนิสก้มหน้าลงเล็กน้อยและตัวสั่นนิดๆ
ก่อนจะกลับเป็นปกติ
___________________
"เดี๋ยวก่อนสิ
นี่อะไรเนี่ย"นามิยืนตรงราวกั้นหาบางอย่างที่ลากพวกเขาไป"มันอะไรเนี่ย?"
"จ๊ากๆๆ"ช็อปเปอร์ร้องเกาะคิรัวร์แน่น
"อาจเป็นกุ้งรถด่วนอีกตัว"คิรัวร์สังเกตจากเงา"เหมือนตัวที่พาเรามาที่นี่"
โซโลวิ่งขึ้นบันไดมาที่ดาดฟ้าหน้าเรือ
"แน่ใจเหรอว่าเราไม่ได้ติดกับของโคนิส"โซโลถามทำให้หลายคนแปลกใจ
"ฉันคิดว่านายนอนหลับเมื่อเธอพูด"คิรัวร์กล่าว
"มันยากจะนอนหลับเมื่อมีคนคุยเรื่องกบฎ"โซโลกล่าว
"ฉันว่าเราเจอปัญหาใหญ่"โรบินกล่าว
___________________
"อะ...อะไรน่ะ?"ลูฟี่ถาม
"นั่นมัน"ปากายามองดูสัตว์ประหลาดโผล่มาเหนือทะเลสีขาวจับเรือไว้"สัตว์ขึ้นชื่อของทะเลแสนขาว
กุ้งด่วนพิเศษชั้นหนึ่ง"
มันเป็นกุ้งสีแดงตัวใหญ่
มีคำว่าGODสีม่วงอยุ่บนหน้าผากของมันและจับเรือแมรี่ไว้ด้วยกรามขนาดใหญ่
"ว่าไงนะ!!!!"ลูฟี่
อุซป วีวี่และซันจิร้อง
___________________
"เรากำลังโดนลักพาตัว!!!"โซโลตะโกนชักดาบวาโดอิจิมอนจิออกมา"นี่ทุกคนรีบโดดลงจากเรือเร็ว
ยังทันเวลานะ"
"แล้วเรือล่ะ"ช็อปเปอร์ถาม"ขืนเรือถูกเอาไปละก็..."
"พวกนายทุกคนไปซะ
ฉันจะอยู่เอง"คิรัวร์กล่าว
"ไม่มีทาง"โซโลปฎฺิเสธ"นายตกเป็นเป้าหมายใหญ่ของพระเจ้า ฉันจะอยู่เอง
รีบไปซะ!!"
"อะไรกัน
นายอยู่คนเดียวแล้วจะทำยังไง"นามิถาม
"เดี๋ยวหาทางเองน่า"โซโลโดดลงจากเรือไปที่หัวกุ้งยักษ์
โซโลชักดาบยูบาชิริกับซังไดคิเทซึออกมาฟันใส่เปลือกกุ้งรถด่วนหลายครั้ง
แต่ผิวมันแข็งยิ่งกว่าเหล็กตัดไม่เข้า
"ไม่ได้ผลรึ?"โซโลกล่าว
"แกร็กๆๆ"เปลือกกุ้งมีรอยร้าวปรากฏขึ้นมาตื้นๆ
"ก็ออกอาการเหมือนกันนี่"โซโลมองความเสียหาย"ดีล่ะ
ใช้การได้แน่"
"น่าเสียดาย
ดูท่าจะเปล่าประโยชน์นะ"โรบินพูดแล้วหย่อนบันไดเชือกลงไป"ขึ้นมาได้แล้ว"
"ว่าไงนะ"โซโลถามอย่างหงุดหงิด
"ถึงทำแบบนั้นไป
เดี๋ยวมันก็ใช้วิธีอื่นอีกอยู่ดี ดูสิ"โรบินกล่าว
"อะไรนะ"
โซโลหันไปเห็นห่างไปในทะเลสีขาวมีสัตว์ประหลาดยักษ์หลายสิบตัวไล่ตามกุ้งรถด่วนมา
"ฝูงปลาท้องฟ้ายักษ์
กำลังอ้าปากเตรียมงับไว้พร้อมเลย แบบนี้เราคงกระโดดหนีไม่ได้แน่นอน
ต่อให้พยายามจะโค่นพวกมัน เดี๋ยวเดียวก็คงมีพวกมาเพิ่มอีก ทำอะไรไปก็เปล่าประโยชน์
บางทีมันอาจจะเริ่มต้นแล้วก็ได้"โรบินกล่าว
"การพิพากษาของสวรรค์รึ?"โซโลกล่าว"ไม่ยอมส่งคนมาตามล่า
แต่เป็นฝ่ายเรียกพวกเราเข้าไปหาเอง ขี้เกียจชะมัดยาด"
"เรา?"คิรัวร์ขมวดคิ้ว"นายไม่ใช่คนที่เผชิญกับเทพคุมกฎ5คน
คนที่ทำแบบนี้ต้องเป็นเอเนลแน่ ฉันเป็นคนเดียวที่มีความผิดระดับ1และตอนนี้พวกนายติดมาด้วย"
"งั้นต้องไปที่เกาะนั่นอีกเหรอ"นามิทรุดท่าทางกลัว"ลูฟี่!!!!อุซป!!!!!วีวี่!!!!ซันจิ!!!!!"
กุ้มรถด่วนพาเรือโกอิ้งแมรี่และโจรสลัด5คนกับ1ตัวไปยังอัปเปอร์ยาร์ด
มีปลาหิวกระหายไล่ตามมา
____________________
"ฮ่าๆๆๆ"แม็คกินลีย์มองดูแล้วหัวเราะ
____________________
ที่ระเบียงบ้านของปากายากับโคนิส
ทุกคนกำลังมองเรือแมรี่โดนเอาไปด้วยสีหน้าตกใจ
"ทำไมคุณนามิ เซียร์จัง"ซันจิกำลังเสียใจ"ทำไมถึงใส่เสื้อยืด"
"หยุดซะที!!!"วีวี่สุดทนเต็มที
"เฮ้ ลูฟี่
เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เอาไงดี? จะทำยังไง?"อุซปถามลูฟี่อย่างร้อนรน
"พวกนั้น...ไปไหนกันล่ะเนี่ย?"ลูฟี่สงสัย
"ไปไหนเหรอ!? นายนี่มัน...เอ๋"อุซปจะว่าแต่นึกได้ว่าเขาก็ไม่รู้
"พวกนั้นไปไหนงั้นเหรอ?"ทั้ง4หันไปถามปากายา
"กุ้งด่วนพิเศษชั้นหนึ่งเป็นข้ารับใช้ของเทพเจ้า
มักจะขนของไปบรรณาการให้เทพเจ้าเสมอ ดังนั้นปลายทางที่มันไปก็คือ
ตะวันออกเฉียงเหนือของอัปเปอร์ยาร์ด แท่นบูชายัญ"
"บูชายัญ!?"ซันจิร้อง"คุณนามิ
้ิเซียร์กับโรบินจังแล้วก็อื่นๆ"
"เรียกอื่นๆเลยเรอะ"อุซปตบไหล่ซันจิ
"จะถูกบูชายัญเนี่ยนะ
ให้เจ้าเทพนั่นเนี่ยนะ เจ้าบ้าเอ๊ย!!"ซันจิตะโกน
ซูโดดหนีจากแขนโคนิสเลี่ยงเสียงโกรธของกุ๊ก"ไม่ตลกเลยนะ หน่อยแน่ะ"
"โปรดรอก่อนครับ"ปากายาห้ามปราม"ขอโทษครับ
แต่ว่าเข้าใจผิดแล้วล่ะ"
"อะไรเหรอ?"ซันจิถาม
"เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ
เครื่องบูชายัญที่พูดถึงน่ะ โทษที่ผู้กระทำจะได้รับจากการพิพากษาสวรรค์มีอยู่2อย่าง
นั่นคือการบูชายัญ แล้วก็การทดสอบ
สรุปแล้วตอนนี้พวกเขากำลังตกอยู่ในเงื้อมมือของก็อด
คำว่าบูชายัญที่ว่าคือเป็นตัวประกัน"
"ตัวประกัน?"อุซปร้อง
"เพื่ออะไรคะ?"วีวี่ถาม
"ดังนั้นผู้ที่กำลังถูกพิพากษาจริงๆตอนนี้ก็คือ
พวกคุณ4คนที่อยู่ที่นี่"ปากายากล่าว
"หา
หมายความว่ายังไงกัน?"ซันจิถาม
"พอจะมีแผนที่บ้างมั้ย?"ปากายาถาม
"ถ้าแผนที่สกายเปียละก็ฉันพกเอาไว้พอดีเลย"อุซปหยิบแผนที่เก่าของบนโต๊ะ
"นี่เป็นแผนที่ที่เก่ามากทีเดียว
แต่ว่าภาพรวมของเกาะก็ถูกต้องดี"ปากายามองแผนที่
"ไม่เป็นไรนะโคนิสจัง"ซันจิมองโคนิสที่สีหน้าไม่ดี
"ค่ะ
แต่ว่า..."
"ไม่ต้องห่วงน่า
พวกนั้นไม่เป็นอะไรอยู่แล้วล่ะ"ลูฟี่หัวเราะ
"อ้างอิงจากอะไรฟะ!?"อุซปกล่าว
"นี่คือตำแหน่งปัจจุบัน
แท่นบูชาอยู่ทางซ้ายบนจากตรงนั้น
ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือวิธีที่จะไปถึงที่นั่นมีอยู่แค่วิธีเดียว
ต้องไปตามมิลกี้โร้ดที่จะออกไปจากเกาะนี้
แล้วจากนั้นก็ใช้เรือไดอัลแล่นตัดผ่านป่าที่เหล่าเทพคุมกฎพำนักอยู่เท่านั้นครับ"
"ไม่สิ ลุง
ไม่เห็นต้องจงใจผ่านเข้าไปกลางเกาะก็ได้นี่
ใช้เรืออ้อมเข้าไปจากทางด้านนอกก็เรียบร้อยแล้ว"ซันจิกล่าว
"กุ้งตัวนั้นก็ใช้วิธีนั้นไปที่อัปเปอร์ยาร์ดนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ครับ
ถึงจะขึ้นฝั่งใกล้ๆได้ก็เถอะ แต่คงเดินฝ่าไปถึงแท่นบูชายัญไม่ได้หรอก จุดที่อัปเปอร์ยาร์ดในปัจจุบันแตกต่างจากแผนที่สมัยก่อนนี่มากที่สุด
ก็คือมิลกี้โร้ดที่อยู่ใจกลางเกาะ"ปากายากล่าว
"แม่น้ำเมฆที่ว่างั้นรึ?"ซันจิถาม
"ครับ
ได้ยินว่าจะมีมิลกี้โร้ดน้อยใหญ่นับร้อยสายไหลเวียนอยู่ที่นั่นด้วย
เพราะอย่างงั้นแหละ จึงจำเป็นต้องใช้เรือแล่นไปตามมิลกี้โร้ด
เพื่อเข้าไปในตอนในของเกาะเท่านั้นครับ"
"อย่างนี้นี่เอง
ถึงคิดจะขึ้นฝั่งตรงจุดไหนก็จะถูกแม่น้ำขัดขวางเอาไว้สินะ"ซันจิกล่าว
"ใช่ครับ"ปากายากล่าว"นอกจากนี้แม่น้ำยังมีปลากินคนอยู่ด้วย"
"ปะ..ปลากินคนเหรอ?"อุซปกลัว
"ถ้าอยากได้พวกพ้องกับเรือคืน
ก็ต้องลุยเข้าไปซึ่งๆหน้าอย่างเดียว"เซียร์กล่าว
"นี่เป็นการทดสอบของพวกเรา
การพิพากษาของสวรรค์รึ?"อุซปถาม
"ครับ อัปเปอร์ยาร์ดจะมีเทพคุมกฎทั้ง4 ซึ่งเก่งกาจเกินกว่าที่ใครจะคาดคิดอยู่ด้วย"ปากายากล่าว
"อะไรกัน
ง่ายดายจะตายไป แค่ซัดพวกเทพคุมกฎนั่นให้กระจุยก็หมดเรื่องใช่มั้ยล่ะ?"ลูฟี่พูดง่ายๆ
"จะง่ายขนาดนั้นเร้อ"อุซปพึมพำ
"ฮะๆๆๆ
ชักจะสนุกแล้วสิ"ลูฟี่กล่าว
_____________________
ทางด้านกุ้งรถด่วนก็พาเรือโกอิ้งแมรี่ไปตามมิลกี้โร้ดมาถึงอัปเปอร์ยาร์ดและพุ่งตรงเข้าไปในเกาะ
ผ่านต้นไม้ยักษ์
"กลับมาที่นี่อีกแล้ว"คิรัวร์พึมพำ
_____________________
หลังจากฟังเรื่องอัปเปอร์ยาร์ดจากปากายาและโคนิสแล้ว
ลูฟี่ออกจากบ้านลงบันไดมาที่ชายหาดแองเจิ้ลบีช
ที่หลังสะพายกระเป๋าที่เต็มไปด้วยอาหาร
"เฮ้
ลูฟี่"อุซปเรียกเขาตามหลังมา อุซปสวมหมวกเพิ่ม ที่หลังสะพายกระเป๋าเป้
และซันจิสะพายกระเป๋ากระสอบที่หลังและสวมเสื้อสีชมพู
วีวี่สวมเสื้อสีเขียวอ่อนลายคลื่นน้ำเงินและสะพายกระเป๋าเป้
"รอก่อนสิคะ"วีวี่เรียกเขาบ้าง
"เดี๋ยวก่อนสิ"ซันจิตะโกน
"อะไร?"ลูฟี่มองทั้งสามคนวิ่งตามมา
"นึกว่าจู่ๆก็หายไปไหนซะอีก
คิดจะเดินไปที่ไหนกันแน่เนี่ย?"ซันจิถาม
"นามิก็เคยบอกนี่
ว่าถ้าอยู่ที่นี่โคนิสกับคุณลุงจะเดือดร้อนไปด้วย"ลูฟี่กล่าว
"นั่นมันก็จริงอยู่
แต่จะไปที่ไหนล่ะ?"ซันจิถาม
"ก็รู้กันอยู่แล้วนี่
ก็แท่นบูชายัญไงล่ะ"ลูฟี่ตอบง่ายๆ
"แล้วคิดจะไปยังไงล่ะ?"ซันจิถาม
"คุณปากายาบอกเราแล้วว่าทางเดียวที่จะไปได้คือใช้เวฟเวอร์"วีวี่กล่าว
ลูฟี่นิ่งเงียบไป
แผนที่ยอดเยี่ยมของเขามีอุปสรรค์ตั้งแต่แรกเพราะไม่มีเรือ
"ไม่ต้องมาคิดเลย!!!!"ซันจิตะโกน
"ขโมยเรือที่อยู่แถวๆนั้นมา
แล้วแล่นไปตามมิลกี้โร้ดซะก็สิ้นเรื่อง"ลูฟี่ชี้ไปทางทะเลสีขาว
"จะมีเรืออยู่แถวๆนั้นให้ขโมยรึไง!!"ซันจิกล่าว
"เอ่อ..."ลูฟี่คิดอีกครั้ง
"ก็บอกว่าอย่าคิดไง"ซันจิกล่าว
"มันต่างจากทะเลสีฟ้าลิบลับเลยแฮะ"อุซปหยิบแผนที่สกายเปียออกมา"แผนที่เก่าๆแบบนี้ไม่มีทางเข้าใจภูมิประเทศของเกาะแองเจิ้ลได้อย่างละเอียดแน่
จะล่องมิลกี้โร้ดได้ยังไงก็ยังเป็นปริศนาเลย"
"น่ารำคาญชะมัดเลยแฮะ"ลูฟี่กล่าว
"ทุกคน"
เสียงคุ้นเคยทำให้ทั้ง4เงยหน้าขึ้นไปเห็นโคนิส
"โคนิสจัง
อุตส่าห์ตามมาส่งพวกเราถึงที่แบบนี้เชียวรึเนี่ย"
"พ่อฉันเป็นห่วงเลยสั่งมาว่าให้ช่วยนำทางพวกคุณไปยังแท่นบูชายัญให้ได้น่ะค่ะ"โคนิสกล่าว
"คุณปากายาน่ะเหรอ"อุซปกล่าว
"ดีจังเลย"วีวี่กล่าว
"จะตามไปด้วยจนถึงท่าเรือของเกาะแองเจิ้ล แล้วจะเตรียมเรือที่เหมาะสมให้ที่นั่นเองค่ะ"
"แหม ไม่มีที่ติจริงๆ แตกต่างกับพวกที่ชอบทำอะไรตามอารมณ์ลิบลับ"
"จริงด้วย"ลูฟี่ยิ้ม
"ก็นายนั่นแหละเฟ้ย!!!"อุซปกับวีวี่ร้อง
"ได้เดินทางร่วมกับโคนิสจังแบบนี้ผมล่ะแฮปปี้มากเลย
เนอะ ลูฟี่?"ซันจิตาเป็นรูปหัวใจ
"...."ลูฟี่จ้องมองโคนิสเงียบๆ
เขารู้สึกเหมือนโคนิสกำลังปิดบังอะไรอยู่"ไหนๆก็มาแล้ว งั้นฝากด้วยล่ะ"
"ค่ะ"โคนิสเดินขึ้นบันไดไป
โจรสลัดทั้ง4ตามไป
ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าแม็คกินลีย์ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้ใกล้บันได
"หึหึ
พวกแกไม่มีทางหนีไปไหนได้เด็ดขาด"แม็คกินลีย์กล่าว"ฉันจะส่งพวกแกไปยังอัปเปอร์ยาร์ด
เพื่อรับการพิพากษาจากสวรรค์"
__________________
"....."ปากายานั่งเงียบๆในบ้าน
ไฟถูกดับและเขาอามือกุมหน้าผาก ซูส่งเสียงร้องคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป
__________________
"นั่นมันอะไรน่ะ?"ลูฟี่ถามเมื่อเห็นเมืองจากระยะไกล
"ตรงนั้นคือถนนเลิฟลี่ค่ะ
ถ้ามาถึงถนนเลิฟลี่ละก็ อีกนิดก็ถึงท่าเรือแล้วค่ะ"โคนิสกล่าว
ในระยะไกลแม็คกินลีย์อยู่บนก้อนเมฆจับตาดูพวกเขาอยู่
มีหน่วยไวท์เบเร่ต์อีกสองคนตามมา
"เจ้าพวกนั้นกำลังมุ่งหน้าไปยังอัปเปอร์ยาร์ด"
"ไม่ต้องแอบซ่อนแบบนี้ก็ได้นี่"
"อ่อนหัด!!!
พวกทะเลสีฟ้าที่แล้วๆมาก็เหมือนกันหมดน่ะแหละ
ตอนแรกก็ทำเป็นพูดเท่ๆว่าความฝันเอยผจญภัยเอย
แต่พอจวนตัวใกล้จะตายเข้าก็น้ำตาร่วงอ้อนวอนขอชีวิตหรือไม่ก็วิ่งหนีทั้งนั้น"
แน่นอนว่าในกลุ่มหมวกฟางมีแต่อุซปที่เหมือนจะร้องไห้และวิ่งหนี
แต่ตอนนี้เขาไม่ได้ทำแบบนั้น
"ฉันอยากจะไปที่อัปเปอร์ยาร์ดเต็มที่แล้วเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
"ไม่แน่ว่าอาจจะต้องตายก็ได้นะคะ"โคนิสกล่าว
"อื้อ
คนเราสักวันก็ต้องตาย"ลูฟี่ตอบง่ายๆ
"ไม่สนเลยรึคะ"โคนิสถาม
"ใครว่าไม่สน
ตื่นเต้นจะแย่แล้วเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
มีบางอย่างผ่านมาคิรัวร์
้แม้โคนิสหันมามองดูกัปตันโดนซันจิและอุซปรุมตี
"หัดเป็นห่วงคุณนามิกับโรบินจังซะบ้างสิเฟ้ย"
"ห่วงเรือโกอิ้งแมรี่แล้วก็โซโล
คิรัวร์และช็อปเปอร์ด้วยสิ"อุซปกล่าว
"ขะ
ขอโทษที"ลูฟี่กล่าว
_______________________
ทั้ง5คนเดินทางมาถึงถนนเลิฟลี่และโจรสลัดทั้ง4ประหลาดใจและตื่นเต้นเมื่อเห็นใจกลางเมือง
"ว้าว
ที่นี่ดีจังเลย"ลูฟี่ร้อง
"ถนนเลิฟลี่เป็นย่านที่คึกคักที่สุดของเกาะแองเจิ้ลบีชเลยค่ะ"โคนิสอธิบาย
"ดูสิ
ร้านค้าลอยได้"ลูฟี่มองตึกที่ลอยบนฟ้า
"ก็เพราะว่าสร้างขึ้นมาจากเมฆเกาะชนิดพิเศษน่ะคะ"
"ไม่มีร้านเนื้อบ่างบ้างเหรอ?"ลูฟี่ถาม
แม้จะตื่นตาตื่นใจกับเมือง
แต่กลุ่มหมวกฟางก็เห็นชาวเมืองมองพวกเขาด้วยความไม่พอใจและโกรธ
"มาแล้วล่ะ"ชายคนนึงกระซิบมองจากหน้าต่าง
"รีบๆไปซะเถอะ"
"ช่วยหายไปที"
"ท่าทางจะโดนรังเกียจโดยสิ้นเชิงเลยแฮะ
พวกเราเนี่ย"อุซปกล่าว
"ก็ไม่แปลกหรอก
เขาคงรู้กันจนทั่วแล้วล่ะ ว่าพวกเราเป็นอาชญากร"ซันจิกล่าว
"ฮะๆๆ
รู้สึกดีจัง ได้เดินโล่งๆกลางเมืองแบบนี้ด้วย"ลูฟี่ยังร่าเริง
"เหล่านางฟ้าพากันเดินหนีฉันหมดเลย"ซันจิกล่าว
แม็คกินลีย์คลานเข้ามามองจากซอยข้างทางมองพวกลูฟี่ผ่านไปแล้วยิ้ม
ลูฟี่มาหน้าร้านผลไม้
"แต่ว่ามีของแปลกๆขายอยู่เยอะแยะเลยนะ"ลูฟี่จิ้มผลไม้สีเขียวมันก็แตกช่องด้านบนด้านในเป็นสีชมพู"ถ้ามีเงินก็คงดี
ใช้สมบัติจ่ายแทนได้มั้ยเนี่ย?"
"ไม่"คนขายที่มองอยู่ส่ายหัว
ลูฟี่เดินไปแล้วเห็นเชือกอยู่เส้นนึง
เขาเอามือไปจับที่ด้ามจับก็โดนดึงขึ้นไปหาก้อนเมฆด้านบนและเข้าไปในร้าน
ลูฟี่มองไปรอบๆเห็นมีแต่ไดอัลเต็มไปหมด
"ที่นี่มันร้านขายไดอัลนี่นา"ลูฟี่หันไปมองเปลือกหอยอันใหญ่"เบรธไดอัลตัวใหญ่นี่ถ้าติดสักสองอันละก็
โกอิ้งแมรี่จะแล่นได้เหมือนกับเวฟเวอร์รึเปล่านะ"
ลูฟี่กดตรงยอดเปลือกหอย
ทำให้ไดอัลเป่าลมส่งกระเด็นตกลงมาด้านล่างหน้าโคนิส วีวี่ อุซปและซันจิ
"ลูฟี่
พวกเราไม่มีเวลามาโอ้เอ้ในที่แบบนี้หรอกนะ พวกคุณนามิกำลังตกเป็นตัวประกันอยู่
นายมีใจจะช่วยบ้างรึเปล่าเนี่ย?"ซันจิกล่าว
"ช่วยงั้นเหรอ? ไม่ต้องห่วงหรอก
คิรัวร์กับโซโลเองก็ถูกจับไปด้วยนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"ใครจะวางใจให้คนพรรณ์นั้นจัดการกันเล่า!!!"ซันจิตะโกน
"ยังไงก็เถอะ
ถ้าเรือไม่เสียหายไปมากกว่านั้นก็คงจะดีอยู่หรอก
หมู่นี้รู้สึกจะสมบุกสมบันเหลือเกิน"อุซปกล่าว
"ตรงกลางถนนมีอะไรอยู่ด้วย"ลูฟี่เดินไปที่หน้ารูปปั้นประหลาด"หน้าตาพิลึก
นี่มันอะไรกัน แมวน้ำรึเปล่า?"
"ดูยังไงก็แค่ตุ๊กตาดินหน้าตาพิลึกๆเท่านั้นเอง
รูปปั้นทางศาสนาละมั้ง"ซันจิกล่าว
"จะบ้าเหรอ"อุซปกล่าว
"นี่มันงานศิลปะต่างหาก
ฉันรู้ดี"ลูฟี่กล่าว
"นั่นคือวาสค่ะ"โคนิสตอบ"เป็นความหลงไหลชั่วนิรันดร์ของพวกเราที่อาศัยอยู่บนท้องฟ้า"
"วาส?"ซันจิกล่าว
"เอ๋? พวกเธอหลงไหลของพรรค์นี้เหรอเนี่ย? ทำไมกันล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ฮะๆๆ ค่ะ
คิดว่าผู้คนจากทะเลสีฟ้าคงจะเข้าใจได้ยากอยู่สักหน่อย
ทางนี้ค่ะท่าเทียบเรือ"โคนิสเดินไป
"เอ๋
จะออกจากเมืองแล้วเหรอ?"ลูฟี่กล่าว
"ออกแล้วจะทำไม
เป้าหมายของเราไม่ใช่ที่นี่นี่นะ"อุซปกล่าว
"เดินเล่นให้สนุกอีกสักหน่อยก็ได้นี่นา"ลูฟี่บ่น
"ท่าจะไปได้สวยแฮะ"
"ไปที่ท่าเรือโดยไม่ลังเลเลย"
"รอดไปที"
แม็คกินลีย์คลานมองจากหลังเสาแล้วหัวเราะ
______________
โคนิสพาโจรสลัดทั้ง4มาถึงกอนโดล่าพอร์ต
มีเรือหลายแบบจอดอยู่
"มีเรืออยู่ด้วยแฮะ"ลูฟี่กล่าว
"ที่นี่น่ะมีเรือหลากหลายแบบเทียบท่าอยู่ค่ะ
ตั้งแต่เรือโรงแรมที่สามารถค้างคืนข้างในได้ด้วย
หรือชนิดที่ติดตั้งไดอัลขนาดยักษ์เอาไว้เพื่อเร่งความเร็ว
นอกจากนี้ก็ยังมีอีกหลายชนิดเลยค่ะ"โคนิสอธิบาย
"ว้าว
ดูกอนโดลาลำนี้"ลูฟี่มองเรือชนิดโรงแรมที่มีขนาดครึ่งนึงของเรือแมรี่"เท่ชะมัด
ขอยืมลำนี้แหละ ลองดูตรงด้านหลังสิ
ลำนี้แล่นไปข้างหน้าได้เองเหมือนกันเวฟเวอร์ด้วย
เดินทางด้วยเรือกอนโดลาเนี่ยท่าจะสนุกแฮะ"
"เจ้าบ้าเอ๊ย
เราต้องไปช่วยคุณนามิกับโรบินจังนะ ตั้งใจจริงหน่อยสิ"ซันจิกล่าว
"เรือของทุกคนอยู่ทางนี้ค่ะ"โคนิสเดินไปต่อ
"ครับ"ซันจิกล่าว
"ตื่นเต้นจัง
จะเป็นเรือกอนโดลาแบบไหนกันนะ"ลูฟี่กล่าว
แม็นกินลีย์ยังคลานตามมาด้านหลัง
"การาสุมารุค่ะ"โคนิสผายมือ
พวกเขามองเรือกอนโดลาลำเล็กๆสีดำมีหัวเป็นอีกา
กลางเรือมีร่มสีแดงกับขาว
"บ้าชัดๆเลย การาสุเหรอ"ลูฟี่กล่าว
"นกเป็ดน้ำชัดๆ"ซันจิกล่าว
"น่ารักดีนะคะ"วีวี่ยิ้ม
"นี่เป็นเรือที่ฉันเคยใช้ช่วงที่ยังขี่เวฟเวอร์ไม่เป็นค่ะ
มันต่างกับเวฟเวอร์ตรงที่แล่นเร็วมากไม่ได้ แต่ว่ามีเบรธไดอัลติดอยู่ตั้ง2ตัวนะคะ
เชิญใช้ตามสบายเลยค่ะ"
"ไม่ล่ะ
ฉันไม่ไปหรอก"ลูฟี่กล่าว
โคนิสได้ยินแล้วตกใจ
แม็คกินลีย์เกาะเรือลำอื่นมองอยู่
"กะแล้วเชียว
เวลาจวนตัวขึ้นมาก็เผยธาตุแท้จนได้สิ
ในโลกนี้ไม่มีใครที่ไม่เสียดายชีวิตหรอก"แม็คกินลีย์คิดในใจ
เขารีบหลบเมื่อลูฟี่หันมาทางนี้
"ลำโน้นดูดีกว่าลำนี้อ่ะ"ลูฟี่ชี้เรือกอนโดลายักษ์อันเมื่อกี้
"ก็แค่เอาแต่ใจงั้นรึ"แม็คกินลีย์กล่าว
"มะ...ไม่ชอบรึคะ?"โคนิสหันไปถาม"ขอโทษนะคะ
แต่ว่า..."
ซันจิกำลังอัดใส่กัปตันเรืออยู่
"ไอ้คนเนรคุณเอ๊ย
ขอโทษซะ ขอโทษโคนิสจังจากใจจริงซะดีๆ
เจ้าเศษมนุษย์เอ๊ย"ซันจิหยุดอัดหันลูฟี่ไปหาโคนิส"อย่าไปสนความเอาแต่ใจของเจ้าหมอนี่เลยนะ"
"ขอโทษคร้าบ"
"คะ..ค่ะ"
โคนิสพาพวกเขามาถึงปลายท่าเรือแล้วหันมามอง
ลูฟี่จ้องมองเธอ มีบางอย่างแปลกๆ
"ทางออกอยู่ที่ประตูเบอร์2ค่ะ"โคนิสชี้ประตู"มันจะออกไปยังมิลกี้โร้ดยักษ์ที่เชื่อมต่อกับอัปเปอร์ยาร์ดได้
คะ..แค่ผ่านตรงนั้นเท่านั้นค่ะ"
"นี่
โคนิส"ลูฟี่เรียก
"คะ?"โคนิสกล่าว
"ตั้งแต่ที่ออกจากบ้านของเธอมา
ทำไมเธอถึงตัวสั่นนักล่ะ?"ลูฟี่ถาม
โคนิสเบิกตากว้างขณะที่ชาวท้องฟ้าที่มองอยู่ต่างกังวล
"จะ..เจ้านั่นพูดอะไรของมัน?"แม็คกินลีย์ถาม
"หะ..เห็นเป็นแบบนั้นรึคะ?"โคนิสถาม
"อื้อ
ท่าทางเหมือนกับหวาดกลัวอยู่เลย"ลูฟี่กล่าว
"นอกจากนี้เธอยังบือมือไปมาเหมือนคนที่ลังเลมาก"วีวี่กล่าว
"ไม่จริงน่ะๆ"แม็คกินลีย์กล่าว
"คงเพราะเป็นห่วงพวกเราอย่างงั้นใช่มั้ย"ซันจิยิ้มกว้าง"น่าสงสารจริงๆ"
"ว่าแต่พวกเธอไม่เป็นไรแน่เหรอ?"อุซปถามขึ้น"ผู้คนในเมืองน่ะถอยห่างจากเราอย่างโจ่งแจ้งแท้ๆ
แต่เธอกลับให้ยืมกระทั่งเรือเนี่ย แถมยังช่วยนำทางมาให้อีก แบบนี้ไม่เท่ากับเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของเราเหรอ?"
"ดูดีๆแล้วสีหน้าก็ดูแย่มากเลยนะ"ลูฟี่มองเหงื่อที่ไหล"ถ้ากลัวขนาดนั้น
บอกกันก็ได้นี่ ให้พวกเรามาที่นี่กันเองก็ได้"
"เปล่าค่ะ
ฉันน่ะ...ไม่ใช่หรอกค่ะ"โคนิสพูด
"หรือว่า"ชาวเมืองตกใจ
"อย่าพูดอะไรไม่เข้าท่านะ"แม็คกินลีย์กล่าว
"แปลกใช่มั้ยคะ
ที่ฉันอธิบายเส้นทางการทดสอบให้ แถมยังพาพวกคุณมาที่นี่ด้วย
ทั้งที่ตัวเองบอกว่าเป็นการทดสอบที่น่ากลัวถึวตายแท้ๆ
มันเหมือนกับเชิญชวนพวกคุณมาที่นี่ใช่มั้ยคะ"
"นี่เธอ
หยุดนะ!!!"แม็คกินลีย์ตะโกนโผล่มาจากหลังเสา"อย่าพูดอะไรบ้าๆออกมาได้มั้ย"
"อะไรน่ะ
เมื่อตะกี้นี้"อุซปกล่าว
ชาวเมืองเริ่มถอยห่างจากโคนิสและกลุ่มหมวกฟาง
"หรือว่าเจ้าพวกนี้ทั้งหมด"ซันจิคิดในใจ
โคนิสกัดริมฝีปาก
โคนิสยืนคุยกับพ่อหลังลูฟี่
วีวี่ อุซปและซันจิจากไป
"ทำไมกัน? ไม่จำเป็นสักนิดเลยนี่คะ? คนพวกนั้นน่ะต่างออกไป
ถึงไม่ต้องนำทางให้ก็น่าจะไปถึงอัปเปอร์ยาร์ดได้"โคนิสกล่าว
"อื้อ
ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงละก็ คงไม่ต้องมาบังคับให้ลูกทำงานที่น่ารังเกียจแบบนี้หรอก
แต่ว่าผู้คนที่เคยเห็นแล้วๆมาส่วนใหญ่ต่างก็ไม่ใช่อย่างนั้น พอถึงเวลาจวนตัวขึ้นมาจริงๆ
ไม่ว่าใครก็รักชีวิตตัวเองยิ่งกว่าความฝันหรือการผจญภัยทั้งนั้นแหละ
ถ้าไม่นำทางไปอัปเปอร์ยาร์ดถึงที่สุดล่ะไม่ได้แน่"
_________________
ในบ้านปากายา
"ยกโทษให้ด้วยเถอะคุณโคนิส
นั่นเป็นหน้าที่ของพลเมือง เป็นเจตจำนงของท่านผู้นั้น"ปากายานั่งในห้องมืดเสียใจกับลูกสาว
__________________
โคนิสทรุดลงไปกับพื้น
"ช่วยหนีไปได้มั้ยคะ?"โคนิสกล่าวขึ้น"ฉันขอโทษค่ะ"
"....."ลูฟี่ วีวี่
อุซปและซันจิจ้องเธอเงียบๆ ขณะที่ชาวท้องฟ้าตกใจ
"อย่านะ!!!"
"พูดอะไรออกมา"
"คนที่เรียกกุ้งรถด่วนชั้นหนึ่งมาก็คือฉันเองค่ะ"โคนิสสารภาพ
"กุ้งตัวนั้นที่พาพวกคุณนามิไปน่ะรึ? โคนิสจัง"
"ระหว่างที่พวกคุณ4คนไม่ได้อยู่บนเรือ
ฉันก็กุเรื่องกระแสเมฆที่จะไปยังคลาวเอนต์ขึ้นมา
ทำให้พวกคุณที่เหลือถอนสมอเรือขึ้น นั่นคือสัญญาณที่เอาไว้เรียกกุ้งรถด่วนชั้นหนึ่งให้เข้ามาหาค่ะ"
"นังผู้หญิงบ้า!
อยากตายนักรึไง! นั่นเป็นหน้าที่นะ"แม็คกินลีย์พูดจากที่ซ่อน
"ถ้ารู้แน่ชัดว่าเป็นอาชญากรแล้วไม่นำทางไปยังแดนพิพากษา
พวกเราก็จะต้องถูกฆ่าซะเองค่ะ"
"หยุดเดี๋ยวนี้นะเธอ"
"รู้ตัวบ้างรึเปล่าว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่"
"มันเป็นการท้าทายเทพนะ"
"ห้ามผู้หญิงคนนั้นไว้เร็ว"
"มันเป็นหน้าที่ของพลเมืองที่นี่ค่ะ"โคนิสยังพูดต่อ
"บ้าน่า"อุซปกล่าว
"ขอโทษนะค่ะ
คงจะแปลกใช่มั้ยคะ? ทุกๆเรื่องเลย"โคนิสกล่าว
"ยัยบ้าเอ๊ย
เธอน่ะ ถูกบังคับให้ทำแบบนี้ไม่ใช่รึไง"ลูฟี่กล่าว
โคนิสพยักหน้า"แล้วใครใช้ให้เอาเรื่องนั้นมาบอกพวกเราล่ะ!!!"
โคนิสตกใจที่พวกเขาไม่โกรธเธอที่ทำตามหน้าที่
แต่โกรธเพราะทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย
"เธอต้องถูกจ้องเล่นงานแน่ๆ"ลูฟี่กล่าว
"แย่แล้ว ช้าไปรึนี่"
"ห้ามเข้าใกล้เด็กคนนั้นเด็ดขาด
การพิพากษาจะเริ่มแล้ว"
แสงสว่างปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าเหนือพวกเขาและมีลำแสงหญ่สีเงินพุ่งลงมา
ลูฟี่รีบดึงตัวโคนิสวิ่งให้เร็วที่สุดแต่สายไป
"ไม่ไหว
ใหญ่เกินไป"ลูฟี่กล่าว
"ตูมมม!!!!"ลำแสงกระแทกลงมา
ทั้งเกาะสั่นสะเทือนจากความโกรธของก็อด
แสงจางหายไปและมีกลุ่มควันปกคลุม
ก่อนที่จะเริ่มจางหายไป
"นี่มันอะไรกัน
เกิดอะไรขึ้น"ซันจิมองไปรอบๆและเห็นหลุมยักษ์ด้านหน้า
"ลูฟี่"
"คุณลูฟี่"
"โคนิสจัง เฮ้
อยู่ที่ไหนน่ะ"
"ลูฟี่
โคนิส!!!!"
"เปล่าประโยชน์
ก็อดเอเนลผู้ปราดเปรื่องเฝ้าดูทุกสิ่งทุกอย่างอยู่"ชาวท้องฟ้าคนนึงกล่าว
เซียร์
อุซปและซันจิหันไปมองพวกเขา
"ทั้งสองคนปลอดภัยดี"เสียงนึงดังขึ้นมา
กันโฟลขี่ปิแอบินออกมาจากกลุ่มควัน
ลูฟี่กับโคนิสอยู่กับเขา
"คุณกันโฟลนี่นา"
"ว่าไงนะ"แม็คกินลีย์มองกันโฟล
"อัศวินนภา"วีวี่กล่าว
"คุณลุงประหลาด"อุซปกล่าว
"ประหลาดเหรอ
ข้าคืออัศวินนภา นี่เป็นบริการพิเศษ"กันโพลพูดแล้วโยนลูฟี่ลงไปหากลุ่มหมวกฟาง
"ค่อยยังชั่วโคนิสจัง"ซันจิกล่าว
"เด็กสาวคนนี้ข้าจะรับฝากเอาไว้เอง
รับรองไม่ถูกเอเนลเล่นงานแน่"กันโฟลกล่าว
"อื้อ"ลูฟี่พูดง่ายๆ
"พวกเจ้าคงรู้ความจริงของอาณาจักรนี้แล้ว
รวมทั้งพลังของก็อดด้วย จากนี้ไปก็ระวังด้วย"
"อาณาจักรน่ะไม่เกี่ยวกับพวกเราหรอก
แต่พวกพ้องของเราอยู่ที่เกาะแห่งเทพ"
"งั้นรึ
ขอให้โชคดี"กันโฟลกล่าว
"ปี้!!"ปิแอร์บินจากไป
___________________
"พวกเขาละค่ะ?"โคนิสถามเมื่อบินออกมาจากถนนเลิฟลี่
"ไปตามทางที่สมควรจะไปแล้ว"กันโฟลตอบ"ไม่ได้เป็นเพราะเจ้าหรอกนะ"
"ฉันน่ะ...รู้ดีนะคะว่าคุณเป็นใคร"โคนิสกล่าว
"ข้าคนนี้คืออัศวินนภาไงล่ะ"กันโฟลกล่าว
"ไม่ใช่
ทุกคนก็รู้ดี ได้โปรดกลับมาเถอะค่ะ... ท่านเทพ"
___________________
ชาวท้องฟ้ามองดูลูฟี่กับวีวี่ที่ขึ้นเรือการาสุมารุโดยไม่ลังเล
"เอ้า
ขึ้นเรือได้แล้ว"ลูฟี่กล่าว
"ฉันจะผลักเองรีบออกเรือเร็วเข้า"อุซปหวาดกลัว
"ขึ้นเรือได้แล้ว"ลูฟี่ผลักอุซปให้ลงไปนั่งและโดดขึ้นตามไปพร้อมซันจิ
ลูฟี่เหยียบคันเร่งและเรือก็มุ่งหน้าไปออกทางประตูที่2
"เอ้า
ไปกันเถอะ ไปอัปเปอร์ยาร์ด"ลูฟี่กล่าว
"ไม่อ๊าว!!!!!"อุซปร้อง
แม็คกินลีย์คลานไปที่ท่าเรือมองโจรสลัดทั้ง4ด้วยความตกใจ
"เจ้าพวกนั้นไปจนได้สิ
ไม่มีลังเลเลยไม่รู้จักเข็ดด้วย"เขาตะโกน ประหลาดใจกับความกล้าหาญของลูฟี่
ซันจิและอุซป
การาสุมารุได้ผ่านประตูที่2และเข้าสู่มิลกี้โร้ดไปยังอัปเปอร์ยาร์ด
______________________
เรือการาสุมารุแล่นไปตามมิลกี้โร้ด
"โคนิสจะเป็นอะไรมั้ยน้า
คิดจะช่วยพวกเรา สุดท้ายก็เลยกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปด้วย มันคงไม่จบง่ายๆหรอก
ถึงคุณลุงอัศวินนภาคนนั้นบอกจะรับฝากไว้ก็เถอะ"อุซปกล่าว
"อย่าคิดแบบนั้นสิคะ
เขาช่วยเราตอนมาถึงที่นี่ครั้งแรกและช่วยคุณลูฟี่กับคุณโคนิสไว้จากลำแสงนั้น"วีวี่กล่าว
"เอาน่า
คุณลุงพิลึกนั่นคงไม่ใช่คนเลวอะไรหรอก"ลูฟี่กล่าว
"คงต้องฝากให้ดูแลน่ะแหละ
อยากปกป้องอยู่เหมือนกัน แต่จะพาไปด้วยก็ไม่ได้ซะด้วย"ซันจิกล่าวแล้วหันมามองเซียร์"ผมจะปกป้องวีวี่จังเองนะครับ"
"ขอบคุณนะคะแต่ไม่ต้องก็ได้"วีวี่ส่ายหัว
"พวกเราต่างหากล่ะที่น่าจะอันตรายยิ่งกว่า
ปลายทางที่จะไปคือแท่นบูชายัญ
แถมยังมีบททดสอบอะไรก็ไม่รู้รออยู่ด้วย"อุซปกล่าว
"ถึงงั้นก็เถอะ
เจ้านี่มันช้าชะมัดเลย"ลูฟี่บ่น
"ช่วยไม่ได้
ก็มันหนักกว่าเวฟเวอร์ตั้งหลายเท่านี่นา อย่าบ่นมากนักเลย"ซันจิกล่าว
การาสุมารุลงจากสะพานลงมายังเส้นทางที่กว้างกว่าเดิม
"นี่ดูสิ
อะไรน่ะ?"อุซปร้อง"ป่าใหญ่ยักษ์นั่นมัน"
ลูฟี่ เซียร์
และซันจิประหลาดใจเมื่อเห็นป่ายักษ์ที่คิรัวร์กับนามิพบก่อนจะมาถึงอัปเปอร์ยาร์ด
"นั่นน่ะรึอัปเปอร์ยาร์ด?"ซันจิกล่าว
"ต้นไม้ใหญ่มากเลย"วีวี่กล่าว
"สุดยอด!!"ลูฟี่ร้อง"มีป่าแบบนี้เขียนไว้ในแผนที่ด้วยรึเปล่า?"
"เอ่อ
ถ้าป่าละก็มีเขียนระบุเอาไว้ด้วย
แต่สัญลักษณ์นี่หมายความว่า....เป็นป่าธรรมดา"
"เจ้าของแผนที่แผ่นนั้นเป็นคนเมื่อ200ปีก่อนไม่ใช่รึ? เพราะงั้นก็เป็นไปได้ว่านั่นคือแผนที่เก่า
ต้นไม้ยักษ์นี่ต้องอายุกว่าพันปีถึงจะโตได้ขนาดนี้"ซันจิกล่าว
"จริงด้วยสินะ"อุซปกล่าว
"ว่าแต่ต้นไม้นี่ใหญ่ชะมัด"ลูฟี่ร้อง"อยากปีนจัง"
เรือแล่นผ่านรูปปั้นข้างทางแบบเดียวกับที่พวกเขาเห็นที่ถนนเลิฟลี่
แต่มันทำมาจากหิน
"ทางเข้านี่นา"ลูฟี่กล่าว
"เอาล่ะ
ถ้าจะถอยก็ต้องตอนนี้เท่านั้นแหละ"ซันจิกล่าว"เตรียมใจพร้อมรึยังอุซป?"
"งั้น
ถ้ายังแล้วจะให้ฉันกลับรึไง?"อุซปถาม
"ไปกันเถอะ!!!"ลูฟี่ร้อง
"ไม่ได้ฟังเลยนี่หว่า"อุซปกล่าว
พวกเขาได้ผ่านแท่นไฟและรูปปั้น
"รูปปั้นพวกนี้เหมือนที่เห็นในถนนเลิฟลี่เลยคะ"วีวี่กล่าว
"เกาะนี้ทำให้ฉันกลัวแล้วนะ"อุซปตัวสั่น
"กา!!!!!!!"
"เหวอ
มีอะไรอยู่ด้วย?"อุซปร้อง
"ก็นั่นมันเป็นป่านี่นา"ลูฟี่กล่าว
"ใจเย็นสิไม่มีอะไรหรอกคะ"วีวี่กล่าว
"อื้อ
นั่นสินะ"ซันจิกล่าว
"ไม่ใช่
อย่าเพิ่งเซ่ พวกนายลองดูรอบๆก่อนสิ นี่มันซากเรือไม่ใช่เหรอ"
"ก็นั่นมันเป็นป่านี่นา"ลูฟี่กล่าว
แต่เรือมันไม่ได้อยู่ในป่า
"อื้อ
นั่นสินะ"ซันจิเห็นด้วย
"เกี่ยวกันมั้ยล่ะนั่น
มิหนำซ้ำ ไม่ว่าลำไหนๆก็แตกเป็นสองเสี่ยง
"แคร่กๆๆ"
"เอาอีกแล้ว"อุซปกล่าว
"บอกแล้วไงว่าป่ามันก็อย่างงี้แหละ"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ใช่แน่ๆ"วีวี่ร้อง
"ป่ามีเสียงแบบนี้ที่ไหน"ซันจิเห็นด้วย
"เร่งสปีดเต็มที่
จ้ำเข้าไปเลย รีบพายเร็วเข้า พายเรือไปข้างหน้าเร็ว"อุซปร้อง
ลูฟี่ประหลาดใจเมื่อวีวี่
อุซปและซันจิต่างเอาพายมาพายเรือเพื่อเร่งความเร็ว
"อะไร? มีอะไรงั้นเหรอ?"ลูฟี่ถาม
ใบพัดใหญ่พุ่งลงมาจากด้านข้าง
แต่วีวี่ อุซปและซันจิทำให้เรือดีดหนีหลบทัน
ใบมีดพุ่งไปตัดเรือที่อัปปางอยู่ได้อย่างง่ายดาย
"ปีศาจเคียวนี่นา"ลูฟี่กล่าว
"ยังมีเวลาตั้งชื่ออีก
มันมาอีกอันแล้ว
เหนือต้นไม้ขึ้นไปเป็นเครื่องกลที่ทำให้กับดักทำงาน
"ไม่หรอก
ไม่ใช่แค่อันเดียว"ซันจิกล่าว
"รีบพายให้เต็มที่เลย!!!!"ลูฟี่ร้อง
ใบมีดหลายอันเริ่มพุ่งลงมา
พวกเขาพยายามพายเรือหลบเต็มที่
"เบรคสิลูฟี่"อุซปบอก
"ไม่ไหว
ไม่ทันแล้วล่ะ มาขับแทนทีวีวี่"ลูฟี่ย้ายมาด้านหลัง
"คะกัปตัน"วีวี่รีบไปขับแทน
"บาซูก้า"ลูฟี่จะยืดแขน
"เฮ้ย ลูฟี่ทำอะไรอยู่ จะเล็งก็เล็งไปข้างหน้าสิ"อุซปกล่าว
"เอาเถอะน่า
บาซูก้ายางยืด!!!!"
ลูฟี่กระแทกมือลงไปในน้ำทำให้เรือดีดตัวลอยขึ้นสูงหลบใบมีดพ้น
"หลบได้แล้ว"ลูฟี่กล่าว
การาสุมารุกลับลงมิลกี้โร้ดเดินหน้าต่อไป
แต่ยังได้ยินเสียงเครื่องจักรทำงาน
"ยังตามมาอีกรึ?"ซันจิกล่าว
"ฟุ่บๆๆๆ"หอกไม้ที่มีขนาดใหญ่ต่างพุ่งลงมา
"ปึ้ง"หอกเล่มนึงโดนพื้นใกล้ซันจิ
"คราวนี้เป็นหอกรึเนี่ย"
หอกไม้มากมายเริ่มพุ่งลงมาหาพวกเขา
"วีวี่ทางขวา"
"ไม่ใช่ครับทางซ้าย"
"เงียบหน่อย
ฉันจัดการเอง"วีวี่ทำการหลบหอกไม้ด้วยฝีมือเธอเอง
ซันจิเตะไม้หอกกระเด็นไปแต่หอกไม้ยังพุ่งเข้ามาไม่หยุด
"ยังจะมาอีก"ซันจิกล่าว
"แบบนี้อีกไม่นานมีหวังเสร็จมันแน่"อุซปกล่าว
"น่ารำคาญจริง"ลูฟี่บิดตัวไปรอบๆถือหอกไม้ในมือแต่ละข้าง"รวมพลัง
เกลียวสว่าน ยางยืด"
ร่างของลูฟี่ยืดออกและหมุนตัวจัดการทำลายหอกไม้ที่พุ่งเข้ามา
ลูฟี่หยุดเมื่อพวกเขาออกมาจากกับดักไม้
วีวี่ ซันจิและอุซปโล่งใจ
"พ้นแล้วสินะ"ซันจิกล่าว
"อยากให้มันจบๆแค่นี้จังเลยแฮะ
ให้ตายสิ"อุซปกล่าว
ตอนนั้นเองก็เกิดแสงเป็นประกายด้านหน้าและมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้น
"คราวนี้อะไรอีกล่ะ?"อุซปถาม
"ชิ้ง"ใบมีดบูมเมอแรงพุ่งลงมาหากลุ่มหมวกฟาง
วีวี่หักเรือหลบได้ด้านข้างทำให้ใบพัดพุ่งผ่านไป
"หลบได้สวยวีวี่"ลูฟี่กล่าว
"ไม่ใช่"ซันจิกล่าว
ใบมีดบูมเมอแรงพุ่งกลับมาหา
"กลับมาแล้ว"ซันจิร้อง
"รีบหลบเร็ว"ลูฟี่ตะโกน
____________________
ในขณะเดียวกัน
คิรัวร์ เซียร์ โซโล นามิ โรบิน
ช็อปเปอร์ต่างอยู่บนแท่นบูชายัญที่ล้อมรอบด้วยทะเลเมฆ
ตัวแท่นมีบันไดลงทอดยาวไปยังทะเลเมฆ ไกลออกไปเป็นป่ายักษ์ที่คุ้นตา
"เจ้ากุ้งรถด่วนชั้นหนึ่งบ้านั่น
ดันพาพวกเรามาปล่อยเกาะซะได้"โซโลกล่าว
"ที่นี่มันที่ไหนกันแน่?"ช็อปเปอร์ถาม
"ที่แน่ๆเลยคือส่วนหนึ่งภายในอัปเปอร์ยาร์ด"นามิกล่าว
"ที่นี่มันอย่างกับแท่นบูชายัญเลยแฮะ"โรบินกล่าว
"แท่นบูชายัญ...เหรอ"นามิพึมพำหวาดกลัว
"บูชายัญคืออะไร?"ช็อปเปอร์ถาม
"ก็คือถูกเอาไปเซ่นให้กับเทพเจ้าทั้งเป็นๆไงล่ะ"โรบินกล่าว
"อย่างงั้นเหรอ
ฉันนึกว่าหมายถึงถูกต้มทั้งเป็นๆซะอีก"ช็อปเปอร์กล่าว
นึกภาพตัวเองถูกต้มในหม้อ
"แต่ก็คล้ายๆกันแหละนะ"โรบินพูดทำให้ช็อปเปอร์แข็งเป็นหินหันมามองเธอ"ถึงจะใช้วิธีการยังไงก็ต้องสังเวยให้เทพเจ้าอยู่ดี"
"เอ๋!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง"งั้นพวกเราก็ต้องถูกฆ่าตายน่ะสิ"
ช็อปเปอร์กลัวและถอยหลังไปตกราวบันไดที่เขายืนอยู่
ตกลงไปตามบันไดลงไปยังทะเลเมฆ
"ช็อปเปอร์!!"นามิร้อง
โซโลรีบพุ่งโดดลงตามไปช่วยทันที
ช็อปเปอร์เกือบจะตกไปทะเลเมฆแต่โรบินใช้พลังเธอสร้างมือที่บันไดขั้นสุดท้ายจับเขาไว้ทัน
"ตูม!!!!"แต่แล้วปลายักษ์สีน้ำเงินฟันแหลมคมก็พุ่งขึ้นมาจากทะเลเมฆ
"จ๊าก!!!!"ช็อปเปอร์กรีดร้อง
"ฉัวะ!!!!"โซโลตวัดดาบฟันใส่สัตว์ยักษ์
"อะไรน่ะ!? นั่นมัน"นามิกล่าว
"ฉลามน่ะ"โรบินตอบ"ฉลามบนท้องฟ้าก็เป็นฉลามท้องฟ้ามั้ง?"
"จ๊าก!!!!!"ช็อปเปอร์วิ่งกลับขึ้นบันไดมาแล้วมองกลับไป"โซโล!!!โซโล!!!"
พวกเขามองดูนักดาบจมลงน้ำหายไปพร้อมฉลามท้องฟ้าที่ตามไป
โซโลดำอยู่ในทะเลเมฆหาตัวเจ้าฉลามท้องฟ้า
"มองไม่เห็นเลย
เจ้านั่นอยู่ไหนนะ?"โซโลคิดในใจ
มีเงาดำขนาดใหญ่ด้านหลัง
ฉลามท้องฟ้าพุ่งเข้ามาอ้าปากใส่โซโล แต่โซโลหลบได้ทัน
ฉลามท้องฟ้าเข้ามากระแทกจมูกโดนโซโลกระเด็นไป
พยายามหยุดตัวเองไว้
“พร36ประการ!!!!!”
"เฟี้ยว!!!!!"โซโลตวัดดาบไปทางนั้นเป็นเกลียวคลื่น
มันมีสีหน้าประหลาดใจ
"ฉัวะๆๆๆ”
______________________
อุซปโยนบูมเมอแรง
คราวนี้มันพุ่งผ่านพวกเขาไปและตัดลำต้นไม้ยักษ์ขาด
"ตรงนี้มีเยอะแยะเลย
ต่อให้มีกี่ชีวิตก็ไม่พอหรอก
ไม่ว่าใครจะพูดยังไงฉันก็จะกลับ!!!"อุซปร้อง"หลีกไปวีวี่"
"ไม่ได้นะอุซป"วีวี่ดันหน้าอุซปออกไป
"หยุดซะอุซป"ลูฟี่กล่าว
"หนวกหูน่า กัปตันเรือการาสุมารุคือฉันนะ"อุซปกล่าว
"เรื่องนั้นกำหนดเอาไว้เมื่อไหร่เนี่ย?"ลูฟี่ถาม
"ตอนนี้ไง"อุซปตอบ
"แต่คนขับคือฉัน"วีวี่แย้ง
"ถึงคิดจะกลับก็ไม่แน่ว่าจะกลับไปได้อย่างปลอดภัยหรอก
ดูสิ"ซันจิพูด ใบมีดบูมเมอแรงพุ่งเข้ามาอีกครั้ง
วีวี่หลบใบมีดอีกครั้ง
ก่อนที่มันจะหันกลับมา
"มาอีกแล้ว!!!"อุซปร้อง
"ดีละ
เจ้าพวกนี้"ลูฟี่หันไปด้านหลังยกแขนขึ้นมา"ยางยืด
"ใช่แล้ว"
"เอาเลยลูฟี่"
"นึกท่าไม่ออก"ลูฟี่พูดแล้วไม่ทำอะไร
การาสุมารุหลบไปทางขวาเลี่ยงบูมเมอแรงคัตเตอร์มาได้
"ยังไงก็หลบก่อนเถอะ
แบบนี้มีหวังได้แต่หนีแน่"ซันจิกล่าว
วีวี่หมุนพวงมาลัยทำให้การาสุมารุโดดไปด้านข้าง
บูมเมอแรงคัตเตอร์พุ่งไปตัดต้นไม้ยักษ์แยกเป็นสองส่วน
"หลบพ้นแล้วรึเนี่ย"อุซปโล่งใจ"ว่าแต่อะไรกันเนี่ย
ย้อนกลับไปก็ไม่ได้ซะแล้ว เข้ามาจากปากทางซะลึกเลย"
"ลงตรงนี้กันเลยมั้ย?"ลูฟี่ถาม
"พูดบ้าๆ
เดี๋ยวก็ตายหรอก!!!"อุซปตะโกน
"คิดว่างั้นแหละ"
ปลาไหลยักษ์พุ่งมาข้างหน้า
ซันจิกระโดดขึ้นไปเตะใส่มันล้มลงทะเลเมฆ
"อะไรน่ะ? งูเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ปลาแลมเพรย์น่ะ
เจ้านี่เป็นปลาแลมเพรย์ท้องฟ้าสินะ"ซันจิกล่าว
"มันก็คล้ายปลิงมากกว่าคะ"วีวี่กล่าว
"โดนเข้าไปไม่จบแค่โดนดูดเลือดแน่
ตัวใหญ่ขนาดนั้น"ซันจิกล่าว
"ป่านี้น่าสนุกจังเลย"ลูฟี่กล่าว
"ไม่เห็นจะสนุกเลยสักนิด
ถ้านี่เป็นการทดสอบละก็มันเกินพอแล้ว"อุซปกล่าว
"เราเพิ่งจะเข้ามาในป่าเองนะ"ลูฟี่กล่าว
"มิลกี้โร้ดนี่
ขืนมัวหยุดโอ้เอ้อยู่ล่ะก็มีหวังเจอดีเข้าแน่
ดูท่าว่าคงต้องไปต่อกันเท่านั้นแหละ"ซันจิกล่าว
"ถ้านี่เป็นสิ่งที่เราต้องเจอ
ฉันนึกไม่ออกเลยว่าคนอื่นเจออะไรที่แท่นบูชาพระเจ้า"วีวี่กล่าว
_____________________
นามิ
ช็อปเปอร์ เซียร์ คิรัวร์ โซโล โรบินมองทะเลเงียบสงบที่โซโลและฉลามท้องฟ้าหายไป
"เป็นอะไรไปน่ะ? โซโล!!!"ช็อปเปอร์ตะโกนเรียก
"หรือว่า...จะถูกกินเข้าไปแล้วล่ะ?"นามิกล่าว
"จ๊าก!!!
โซโลถูกเขมือบแล้ว!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ถ้าถูกเขมือบละก็เมฆต้องย้อมเป็นสีแดงสิ"โรบินพูดอย่างใจเย็น
"อย่าพูดเรื่องน่ากลัวหน้าตาเฉยได้มั้ย โรบิน"นามิร้อง
"ซูม!!!!"คลื่นน้ำก็พุ่งออกมาจากใต้ทะเลพร้อมฉลามท้องฟ้า
มันกระแทกลงพื้นทะเล
โซโลโผล่ขึ้นมาจากทะเลและเดินขึ้นบันไดมา
"ดีจังที่ไม่เป็นไร"ช็อปเปอร์โล่งอก
"แย่จังแฮะ
แบบนี้ท่าทางจะข้ามไปบนฝั่งไม่ได้แหงเลย"โซโลกล่าว
"ไม่ได้มีแค่ตัวเดียว"นามิพูดมองครีบปลาฉลามท้องฟ้าจำนวนมากที่อยู่รอบๆแท่นบูชายัญ
โซโลถอดเสื้อนอกออกมาบีบน้ำออก
"เราพึ่งจัดการพวกมันไปตัวเดียว"คิรัวร์กล่าว
"ขืนมัวสู้ด้วยทีละตัวละก็
มีหวังค่ำก่อนพอดี แบบนี้คงข้ามฟากไม่ได้แหงๆ"โซโลกล่าว
"แต่ว่านะ
จะอยู่แบบนี้ตลอดไปก็ไม่ได้ซะด้วย"โรบินกล่าว
"เจ้ากุ้งยักษ์นั่นดันพาเรามาในที่ร้ายกาจเข้าให้แล้วสิ"โซโลพูดขณะบีบน้ำออกจากเสื้อ
"การพิพากษาของสวรรค์
คงคิดจะให้อดตายอยู่ที่นี่ละมั้ง"โรบินกล่าว
"มันจะเรียบง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? เทพที่ว่าน่ะ"โซโลกล่าว
ขณะที่เซียร์โยนเสื้อใหม่ให้เขา
"ไม่รู้สิ
ก็ไม่เคยเจอนี่นา"โรบินพูด
"แบบนี้แย่ชะมัด"โซโลมองลำตัวเรือที่เสียหายจากการขึ้นมาบนท้องฟ้า"ท้องเรือก็เป็นแบบนี้จะเอาเรือลงก็ไม่ได้ซะด้วย"
"ถ้านายอยากจะข้ามฟากไปฉันจะอยู่เฝ้าเรือและหาทางซ่อมเรือ"คิรัวร์กล่าว
"พวกลูฟี่จะต้องมุ่งหน้ามาตามหาพวกเราที่นี่อย่างแน่นอน"โซโลมั่นใจ"ที่เค้าบอกกันไง
ถ้าหลงทางก็อย่าเคลื่อนที่จากจุดนั้น"
"นายนั่นแหละตัวดีเลย"นามิกล่าว
โรบินเดินไปที่ตัวอักษรคล้ายโพเนกลีฟที่ถูกเกะสลักไว้และเริ่มอ่านมัน
"นี่โซโล
เห็นนายบอกว่าจะเข้าไปในป่าใช่มั้ย?"ช็อปเปอร์ถาม"เข้าไปแล้วคิดจะทำอะไร?"
"ที่เกาะนี้มีพระเจ้าอยู่ใช่มั้ยล่ะ
ว่าจะไปพบซะหน่อย"โซโลตอบ
"อย่าดีกว่าน่า"นามิคัดค้านเต็มที่"ขืนเจอพวกน่ากลัวที่ไม่รู้ตัวตนแบบนั้นเข้าแล้วจะทำยังไง"
"ไม่รู้สิ
ก็คงขึ้นอยู่กับท่าทีของพวกมัน"โซโลแสยะยิ้ม
"โซโลดูยิ่งใหญ่กว่าเทพเจ้าซะอีก"ช็อปเปอร์กล่าว
"เทพคุมกฎก็อยู่บนเกาะแห่งนี้นะ
ยังไงก็เถอะ อย่าไปทำให้เทพพิโรธเลยจะดีกว่า
นี่มันเป็นสามัญสำนึกเลยนะ"นามิกล่าว
"โทษทีแต่ฉันน่ะ
ไม่เคยวิงวอนต่อพระเจ้าเลยสักครั้ง"โซโลกล่าว
"เห็ยด้วย"คิรัวร์เดินขึ้นมาที่ดาดฟ้าเรือ"บนโลกนี่ไม่มีพระเจ้าหรอก"
"โห่
เท่สุดๆ"ช็อปเปอร์มองคิรัวร์กับโซโลตาเป็นประกาย
"ไม่เคยนับถืออยู่แล้ว
เพราะงั้นก็ไม่ต้องแคร์อะไร"คิรัวร์กล่าว
"ถ้าโลกนี้มีพระเจ้าจริงคงไม่ปล่อยให้ยุคโจรสลัดเกิดขึ้นหรอก"เซียร์กล่าว
นามิหันจากพวกคนที่คิดท้าทายพระเจ้าและคุกเข่าอธิษฐาน
"โอ
พระผู้เป็นเจ้า ฉันกับคนพวกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยนะคะ กรุณาอย่าลงโทษเลย
เฉพาะฉันนะคะ"นามิกล่าว
“เลิกได้แล้วน่า”คิรัวร์กล่าว
____________________
วีวี่ขับการาสุมารุไปตามมิลกี้โร้ด
"โธ่เว้ย
เลิกบ้าซะทีจะได้มั้ยเนี่ย"อุซปร้อง
"ของแบบนี้มันก็แค่ออเดิร์ฟเท่านั้นเอง
ข้างหน้านี่ยังมีสิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าเทพคุมกฎที่เฝ้ารอพวกอยู่อีกนะ"ซันจิกล่าว
"งั้นอะไรล่ะ? คนที่แล้วๆมาเข้าไปรับการทดสอบไม่ได้อย่างงั้นเหรอ?"อุซปถาม
"อือ
ก็ประมาณนั้นแหละ"ซันจิกล่าว
"เราก็เห็นการโจมตีที่ท่าเทียบเรือนั้นแล้ว
พลังของก็อดร้ายกาจมาก"วีวี่กล่าวปนกลัว"ขืนโดนของแบบนั้นเข้ามีหวังไม่เหลือซากแน่"
"เจ้าคนที่ชื่อก็อดเอเนล
ตัวตนก็ไม่รู้จัก แต่ดูท่าจะคอยสังเกตดูพวกเราอยู่ตลอดเลย"ซันจิกล่าว
"ไม่แน่ว่าอาจจะอยู่ที่เมืองนั้นก็ได้มั้ง"ลูฟี่กล่าว
"นั่นสินะ
ไม่อย่างงั้นก็ไม่มีทางโจมตีได้อย่างแม่นยำขนาดนั้นหรอก"วีวี่กล่าว
"ไม่สิ
ยังไม่รู้หรอก อีกฝ่ายเป็นถึงเทพเชียวนะ อาจจะมองเห็นทะลุปรุโปร่งก็ได้
ตอนนี้ก็กำลังเฝ้าดูพวกเราอยู่ที่ไหนสักแห่ง"อุซปเถียง
"นายเชื่อเรื่องแบบนั้นอย่างฝังใจตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"ซันจิสงสัย"ทั้งที่ไม่ใช่คนของที่นี่แท้ๆ"
"นั่นไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย
เทพน่ะยิ่งใหญ่ใช่มั้ยล่ะ? กับคนที่ยิ่งใหญ่น่ะยังไงก็ต้องก้มหัวให้ไว้ก่อน
จะตอแหลก็ช่าง เรื่องมันก็เท่านี้แหละ"อุซปกล่าว
"อือ
แต่ว่าโลกนี้เองก็มีเทพที่ไม่ยิ่งใหญ่อยู่ด้วยนะ"ซันจิกล่าว"เทพยาจกเอย
เทพวิบ้ติเอย"
"ใครกันละนั่น?!!!!"ลูฟี่ วีวี่
และอุซปร้อง
"ระหว่างที่คุยกันอยู่นี่คงจวนจะมากันแล้วล่ะ
แขกรับเชิญรายต่อไป"ซันจิกล่าว
"ซูม!!!"แลมเพรย์อีกตัวนึงพุ่งมาข้างหน้า
"มันมาอีกแล้ว!!!!"อุซปร้อง
"คราวนี้ฉันจัดการเองคะ"วีวี่ลุกขึ้นกระโดดขึ้นไปแล้วชักปืนออกมา
"เฟลมแอร์โร"วีวี่ยิงปืนโครงกระดูก
"สุดยอดมากครับวีวี่จัง"ซันจิโห่ร้อง
________________________
"เถาวัลย์นั่นท่าจะใช้ได้แฮะ"โซโลมองเถาวัลย์รอบๆกิ่งไม้ที่อยู่เหนือแท่นบูชายัญ
"จริงด้วยสิ
ไอเดียดีจัง"โรบินเดินออกมาจากอักษรสลัก"ฉันเองตามไปด้วยดีมั้ยนะ? คุณนักดาบ?"
"หา? เอาสิ
แต่อย่ามาเป็นตัวถ่วงละกัน"โซโลกล่าว
"เดี๋ยวสิ
โรบินเองก็จะไปกับเค้าด้วยเหรอ?"นามิถาม
"ดูนี่สิ"โรบินมองตัวอักษรโบราณที่เธออ่าน"แท่นบูชายัญนี่อย่างน้อยๆต้องมีอายุกว่าพันปีแล้ว"
"พะ...พันปี"นามิและช็อปเปอร์ร้อง
"ของที่มีประวัติศาสตร์แบบนี้
มันทำให้ร่างกายรู้สึกตื่นเต้น ที่ที่มีประวัติศาสตร์เก่าแก่น่ะ
มักจะมีมรดกมากมายหลับใหลอยู่ด้วย ถ้าหาเศษอัญมณีเจอบ้างล่ะก็
อาจจะพอช่วยเรือลำนี้ได้บ้างก็ได้"โรบินกล่าว
"ฉันเองก็จะไปด้วยจ้า"นามิเปลี่ยนใจทันที
"เอ๋
กลัวขนาดนั้นแท้ๆเนี่ยนะ"ช็อปเปอร์ร้อง
"ค้นหาประวัติศาสตร์น่ะ"นามิมองช็อปเปอร์ตาเป็นเงินเบรี
"ตาเป็นเงินเบรีแล้ว"ช็อปเปอร์คิดในใจ
แขนงอกออกมาจากกิ่งไม้ทิ้งมันลงมาที่เรือแมรี่
"แบบนี้ใช้ได้มั้ย?"โรบินถาม
"เยี่ยมเลย"โซโลจับเถาวัลย์อยู่บนเสากระโดงเรือ
และโดดให้เถาวัลย์พาข้ามทะเลไปพร้อมส่งเสียงทาซาน"โฮๆๆ"
"อะไรล่ะนั่น
ต้องโห่แบบนั้นด้วยรึ?"
โซโลปล่อยเถาวัลย์ลงมาเหยียบพื้นอีกฝั่ง
เถาวัลย์หันกลับไปหาเรือโกอิ้งแมรี่ โรบินจับมันและข้ามไปอีกฝั่ง แน่นอนว่าไม่ทำเสียงทาซาน
โรบินมาเหยียบพื้นอีกฝั่งอย่างสง่างามและเถาวัลย์ก็กลับไปที่เรือ
"โรบินยอดเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"ย๊า!!!!!"เซียร์โดดโหนตามมาเป็นคนต่อไปและโยนเชือกกลับไป
นามิรับไว้
"ของง่าย"นามิพูดขณะจับเถาวัลย์เอาไว้
ขึ้นไปบนขอบเสากระโดงเรือ มองลงไปด้านล่าง"แต่ก็สูงนิดหน่อย"
"ประมาณ50เมตรน่ะ
ถ้าพลาดล่ะก็ตายแหงแก๋"โรบินเตือน
"อย่าพูดอะไรน่ากลัวอย่างงั้นสิ"นามิร้อง
เธอเห็นฝูงปลาฉลามท้องฟ้าที่หิวโหยกินตัวที่โดนฆ่าไป
"ตกลงไปล่ะก็จบเห่จริงๆแน่"โรบินพูดจากอีกฝั่ง
"นามิ"ช็อปเปอร์มองอย่างกังวล
"โธ่เว้ย
ไปก็ได้ แค่ไปก็พอแล้วใช่มั้ย"นามิพูดกับตัวเองแล้วโดดเหินไปตามเถาวัลย์
นามิข้ามผ่านทะเลเมฆและฝูงฉลามท้องฟ้าแต่จะชนกับต้นไม้ยักษ์ด้านหน้า
"เร็ว...เร็วไปแล้ว
หยุดไม่ได้!!!!"นามิกรีดร้อง
โรบินใช้พลังงอกมือออกมาหลายข้างหยุดนามิไว้
"ใจกล้าไม่เบานี่"โรบินกล่าว
นามิปล่อยเถาวัลย์ลงไปนอนหอบกับพื้น
"โทษที
ที่ต้องรบกวน"นามิกล่าว
"ช่างเถอะ"โรบินเริ่มเดินเข้าป่า
"ไม่เห็นจะโห่ฮี้โห่เลย"โซโลกล่าว
"นั่นไม่ใช่ปัญหายะ!!!"นามิลุกขึ้นมาตวาดใส่นักดาบ
"ป่านี่ใหญ่จริงๆด้วย"โรบินมองต้นไม้ใหญ่ด้านหน้า
"งั้นช็อปเปอร์
ฟังคิรัวร์และฝากพวกนายดูแลเรือด้วยนะ"โซโลตะโกนบอกเรือโกอิ้งแมรี่
"รบกวนด้วยล่ะ"โรบินกล่าว
"แล้วจะรีบกลับมา"นามิตะโกนพร้อมโบกมือ
"ทุกคน ระวังตัวกันด้วยล่ะ"ช็อปเปอร์ตอบโบกมือให้พวกเขา"กลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้นะ"
โรบิน โซโล เซียร์และนามิเดินเข้าป่าไป
"ไปแล้ว"คิรัวร์เห็นพวกเขาเดินเข้าป่าไป
"นามิอยู่กับโซโล
เซียร์และโรบินคงไม่เป็นอะไรมั้ง"ช็อปเปอร์พูดมองไปที่คิรัวร์"และฉันปลอดภัยเพราะอยู่กับนาย"
"แน่นอน
ฉันสัญญาว่านายจะปลอดภัย รีบซ่อมแซมเรือกันเถอะ"คิรัวร์กล่าว
"โอเค"ช็อปเปอร์กล่าว
___________________
"คราวนี้มียักษ์โผล่มาด้วย"ลูฟี่ตะโกน
"ไม่ใช่ซะหน่อย
รูปปั้นหินน่ะ"ซันจิกล่าว
"แต่ว่า...นี่มันก็ทางตันแล้วน่ะสิ"ลูฟี่กล่าว
"ดูให้ดีสิคะ
มีทางเข้าตั้ง4แห่ง"วีวี่กล่าว
"สงสัยว่าจะเป็นทางเชื่อมต่อไปยังสถานที่แต่ละแห่งล่ะมั้ง?"ซันจิกล่าว
รูปปั้นหินมีขนาดใหญ่พอปิดกั้นทางมิลกี้โร้ดและพวกเขาต้องเลือก1ใน5อุโมงค์
อุซปเริ่มอ่านตัวอักษรที่อยู่ด้านบนอุโมงค์
"บททดสอบบึง, บททดสอบเหล็ก, บททดสอบเชือก, บททดสอบลม, บททดสอบลูกบอล"
"ฮะๆๆ
จะเข้าไปทางไหนกันดีนะ?"ลูฟี่ถาม
"คิดจะเล่นเกมกับพวกเรางั้นรึ? เจ้าก็อดนั่น"ซันจิกล่าว
"บททดสอบทั้ง5 จะเลือกอันไหนดีคะ?"วีวี่ถาม
ความคิดเห็น