Empire Online ภาค มหาสงครามดาวเบสเทีย

ลำดับตอนที่ #123 : ตอนที่ 4 การทดสอบผู้มีพลังพิเศษ(2)

ตอนที่ 4
 

     เวลาผ่านไปจนถึงตอนเที่ยงตรง นักเรียนใหญ่ทุกคนกลับมานั่งกันในห้องทดสอบอีกครั้ง ต่างก็นั่งเป็นกลุ่มละ4คนทั้งสิ้น พวกดาร์คนั่งอยู่แถวหลังสุด ฟ้าใสกับเซร่าคุยกันตามภาษาผู้หญิง ส่วนดาร์คนั่งหลับนอนกลางวันเพื่อฟื้นพลังที่ใช้ไปตอนสู้กับพวกทีมอันธพาลให้มากที่สุด ไนท์เลยนั่งเซ็งเพราะไม่มีอะไรทำ
 

     'เป็นแบบนี้ต่อไปมันไม่ไหวนะเดธไซธ์'ดาร์คคุยกับเดธไซธ์ เพราะพอเห็นพลังพิเศษไม่ว่าจะเป็นอะไรพลังของเค้าจะทำการก๊อบปี้มาโดยอัติโนมัติ และสร้างภาระให้กับร่างกายตามด้วย เขาก็คุมไม่ให้มันไม่ก๊อบปี้มาไม่ได้ซะด้วยสิ
 

     'ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นาเจ้านาย เดี๋ยวนี้ท่านก็ชอบนอนกลางวันเป็นประจำแล้วไม่ใช่รึไง ขนาดไม่ได้ใช้พลังก็ยังนอนเลย'เดธไซธ์กล่าว ดาร์คปฎิเสธไม่ว่าที่เบร่าเคยแนะนำให้เขานอนบ่อยๆแล้วจะชินไปเอง สุดท้ายเขาก็ชินจริงๆแถมติดเป็นนิสัยไปแล้วด้วย
 

     ผ่านไปได้สักระยะนึง พวกครูและนักเรียนรุ่นพี่ก็เดินเข้ามา นักเรียนทุกคนจึงเงียบเสียงลงตั้งใจฟังการทดสอบที่2
 

    "ต่อจากนี้เราจะอธิบายกฎการทดสอบที่2ให้ฟังนะ ทุกคนคงจะรู้กันแล้วว่าการทดสอบในครั้งนี้คือทดสอบด้านความร่วมมือกันของคนในทีม การทดสอบแบบทีมนี้นักเรียนทุกคนจะสู้กันในลานประลอง อาจจะมีเจ็บเนื้อเจ็บตัวกันบ้างแต่ไม่ต้องห่วง เพราะการแพทย์สมัยนี้รักษาแป๊ปเดียวก็หายแล้ว ในการต่อสู้นั้นเราจะทำการสุ่มทีมแข่งกัน ลานประลองมีทั้งหมด10ลาน เพราะฉะนั้นฟังประกาศกันให้ดีๆจะได้ไปที่ลานทันไม่งั้นจะถูกตัดสิทธิ์ กติกาในการต่อสู้ง่ายมากแค่ทำให้อีกทีมนึงสลบได้หมดเป็นพอ ส่วนชื่อทีมเราเอาชื่อของหัวหน้าทีมมาตั้ง ระยะเวลาการแข่งไม่จำกัด ในเรื่องของคะแนนนั้นครูแต่ละท่านที่ประจำอยู่ในการประลองจะเป็นคนตัดสินให้คะแนนเอง หากว่าทีมไหนแพ้ในการประลองจะถูกถอดจากรายชื่อในการทดสอบที่2ทันที หมายความว่ายิ่งทีมไหนชนะมากขึ้นเรื่อยๆก็จะมีโอกาสทำคะแนนให้ได้มากขึ้น"
 

     ดาร์คฟังพอจะรู้ว่าทางโรงเรียนจงใจให้นักเรียนสู้กันให้เต็มที่ เพราะถ้าชนะต่อไปได้เรื่อยๆก็จะได้คะแนนจนอาจได้เข้าไปอยู่ห้องAก็เป็นได้
 

     "ถ้างั้นเริ่มการทดสอบได้"เมื่อครูใหญ่พูดจบ จอมอนิเตอร์ใหญ่ก็ปรากฎช่องขึ้นมา5ช่อง ก่อนที่จะมีชื่อทีมสลับไปสลับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหยุดลง
 

     "ทีม..."ในการสุ่มรอบแรกไม่มีชื่อทีมของดาร์คปรากฎขึ้นมาบนมอนิเตอร์ พวกดาร์คเลยนั่งดูการแข่งเท่านั้น บนมอนิเตอร์ฉายภาพการต่อสู้ออกมาให้เห็นกันทั่ว พวกไนท์ท่าทางจะสนใจดูการต่อสู้มาก แต่ดาร์คไม่สนนอนกลางวันต่อ
 

     "ไม่ดูเหรอดาร์ค อ๊ะ ทางนั้นจัดการได้คนนึงแล้ว"ไนท์หันมาถามดาร์คแล้วหันไปดูการประลองอีกที มอนิเตอร์ฉายภาพที่นักเรียนคนนึงในทีมโดนชกใส่หน้าเข้าไปลงไปนอนสลบเหมือด พร้อมทั้งที่จอภาพด้านล่างมีตัวเลขขึ้นมาเป็น1-0
 

     "ถึงรอบของพวกเราเมื่อไหร่ปลุกด้วย"ดาร์คเอ่ยก่อนที่จะหลับไป ไนท์ได้แต่พยักหน้ารับปากเท่านั้น
 

ผ่านไปได้30นาที
 

     "ดาร์คตื่นได้แล้ว ถึงรอบการแข่งของพวกเราแล้ว"ไนท์เขย่าตัวดาร์คให้ตื่น ดาร์คลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่จะขยี้ตา แล้วพวกดาร์คก็เดินลงไปที่ลานประลองหมายเลขที่18 โดยมีสายตามองมาทางพวกดาร์คตลอดทาง
 

     "เพราะนายนะดาร์ค พวกเราเลยกลายเป็นจุดเด่นเลย"ไนท์เข้ามากระซิบดาร์คเบาๆ เพราะเรื่องเมื่อตอนพักที่พวกเขาจัดการอีกทีมได้อย่างราบคาบ ทำให้ทุกทีมต่างเป็นทีมดาร์คเป็นตัวอันตรายกันทั้งนั้น
 

     "ฉันเบื่อที่จะสู้กับเจ้าพวกนี้ เพราะฉะนั้นทำให้จบภาในไม่กี่วิดีกว่า"ดาร์คเอ่ยขึ้น ทำให้สมาชิกทีมทั้งสามมองมาที่ดาร์คกันหมด
 

     "หมายความว่าไงค่ะดาร์ค"เซร่าถาม
 

     "ก็หมายความตามนั้น ฉันจะจัดการพวกมันภายในพริบตา"เซร่ารู้สึกได้ว่าที่ดาร์คพูดมาไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิด และไม่ได้เป็นแค่ความอวดดี แต่เขาพูดจริงว่าเบื่อสู้ในการทดสอบนี้
 

     พวกดาร์คเดินขึ้นมาบนสนามแล้วมองไปด้านหน้าที่มีอีกทีมนึงก้าวขึ้นมาด้วย ท่าทีของพวกนั้นดูจะมั่นใจว่าตัวเองจะชนะพวกดาร์คได้ ดาร์คหันไปมองครูที่ยืนอยู่นอกสนาม
 

     "อาจารย์ครับ เริ่มได้เลยรึเปล่า ผมเบื่อสู้กับพวกกระจอก"ถ้อยคำพูดจาดูถูกดังไปทั่วทั้งสนาม รวมถึงผู้ชมที่กำลังดูอยู่ เพราะสนามประลองที่ดาร์คจะสู้ถูกทำให้ขึ้นหน้าจอบานใหญ่สุดให้ทุกคนเห็น อีกฝ่ายได้ยินที่ดาร์คพูดแล้วชะงักไป ก่อนที่จะกลายเป็นโกรธ สายตาทั้งที่พุ่งเป้ามาที่ดาร์ค เมื่อการต่อสู้เริ่มเมื่อไหร่พวกมันจะเข้ามาโจมตีที่ดาร์คเป็นจุดเดียว
 

     'หึ อ่านง่ายชะมัด'ดาร์คคิดในใจ เขาจงใจพูดจายั่วะโมโหพวกนั้นก็เพื่อให้โจมตีมาที่เค้าคนเดียว เพราะถ้าแยกกันไปเขาจะโจมตีให้โดนในทีเดียวก็ลำบากแย่น่ะสิ
 

     "เตรียมตัว เริ่มได้!!"เมื่อครพูดให้เริ่มการต่อสู้ ทั้ง4คนก็วิ่งเข้ามาหาดาร์คทันที
 

     "พลังแยกร่าง/ยิงเลเซอร์จากตา/พลังไฟ/จอมพลัง"พวกมันแต่ละคนตะโกนพร้อมใช้พลังพิเศษของตัวเองออกมา พวกไนท์เตรียมตัวป้องกัน ดาร์คยื่นมือไปข้างหน้า
 

     "ซู่ม..ครืนๆๆๆ.."พายุทอร์นาโดขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากมือดาร์คตรงเข้าไปหาพวกมัน พลังพิเศษที่ยิงโจมตีเข้ามาทั้งโดนลมพายุทำลายทิ้งไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่พวกมันจะโดนพายุทอร์นาโดกันทั้งทีมจนกระเด็นลอยขึ้นฟ้า ดาร์คสลายลมไปทำให้พวกมันร่วงตกลงมา
 

     "ตึง!!x4"ร่างของพวกมันกระแทกเข้ากับคอนกรีตแข็งของลานประลองอย่างจัง ครูที่ทำหน้าที่กรรมการมองอย่างอึ้งๆ รวมทั้งพวกไนท์ด้วย เริ่มประลองยังไม่ทันจะถึง5วินาที ดาร์คก็จัดการพวกมันลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว
 

     "ทีมดาร์คชนะ!!"ครูประกาศดัง บรรดานักเรียนต่างมองจอมอนิเตอร์ด้วยความตะลึง ชนะขาดลอย4-0ในเวลาเพียง4.7วินาทีเท่านั้นเอง
 

     "พวกนายมองอะไรกัน เราชนะแล้วนะ"ดาร์คกล่าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วเดินลงจากลานประลองไป พวกไนท์ได้สติรีบเดินตามดาร์คไป ส่วนพวกนักเรีนที่แพ้ดาร์คถูกหามส่งตัวไปห้องพยาบาลเรียบร้อยแล้ว
 

     "ยอดไปเลยนะ ดาร์คน่ะ"ลอร์ด(ราดิช)ที่นั่งชมอู่กล่าวขึ้นพร้อมกับทานขนมในมือ ซากุยะที่นั่งข้างๆมองดูการต่อสู้ที่จบในพริบตาเดียวแล้วพูดว่า
 

     "ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย ถ้าพวกนั้นไม่หลงไปตามคำพูดยั่วะยุของดาร์คแล้วแยกกันละก็ ดาร์คไม่มีทางจัดการได้ในพริบตาเดียวหรอก"มิโกะพูดด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด
 

     "เธอกำลังโมโหที่ไม่เห็นดาร์คใช้พลังที่แท้จริงออกมาสินะ ช่วยไม่ได้นี่ของที่เค้าจงใจปกปิดไว้ใครจะเอาออกมาใช้กันเล่า"
 

     "แต่ฉันไม่ชอบเด็กนั้นนะ ท่าทางเด็กนั้นจะเจ้าเล่ห์น่าดู ใช้ทั้งจิตวิทยาเพื่อเล่นงานฝ่ายตรงข้าม ฉันหวังว่าเด็กนี่จะไม่ได้ฉลาดพอๆกับความเจ้าเล่ห์นะ ไม่งั้นโรงเรียนนี้อาจจะป่วนก็ได้"
 

     "พูดอย่างกับว่าตอนที่ฉัน เธอและยัยวาเลนไทน์เข้ามาเรียนที่โรงเรียนเมื่อปีก่อนมันไม่ป่วนยังงั้นแหละ ตอนนี้เป็นประธานสภานักเรียนแล้วเลยลืมเรื่องนี้รึไง"มิโกะขมวดคิ้วไม่พอใจกับที่ลอร์ดพูด
 

     "หึ ฉันละไม่ชอบคุยกับนายเลยจริงๆถ้าไม่จำเป็นจริงๆ พูดถึงวาเลนไทน์ตอนนี้คงเล่นเกมEMOอยู่ที่บ้านสินะ ไม่ต้องมาช่วยงานที่โรงเรียนฉันละอิจฉาจริงๆ"มิโกะบ่นขึ้นมา
 

     "ถ้าไม่อยากมานัก ยกตำแหน่งประธานนักเรียนให้ฉันเอาไหมล่ะ"ลอร์ดเสนอ มิโกะได้ยินแล้วตอบในทันทีโดยไม่ต้องคิดว่า
 

     "ฝันไปเถอะยะ"มิโกะพูดจบมองดาร์คที่เดินขึ้นไปนั่ง ลอร์ดยิ้มที่มุมปากแล้วพูดขึ้น
 

     "ถึงเธอจะไม่ชอบเด็กนั้นเท่าไหร่ แต่มีความสนใจอยู่นิดๆใช่ไหมล่ะ"มิโกะได้ยินหันมามอง
 

     "อ่านใจฉันสินะ ใช่ ฉันสนใจพลังที่แท้จริงของเด็กนั้น อยากจะรู้จริงๆว่าเป็นพลังแบบไหน"มิโกะพูดแล้วจับดาบไม้ในมือแน่น ยามที่เธอรู้สึกได้ถึงพลังที่น่ากลัวที่ดาร์คซ่อนเอาไว้อยู่ถึงกับสั่นไปเลย เธอไม่นึกว่าตัวเองจะกลัวพลังพิเศษที่ไม่เคยเห็นมาก่อน นับเป็นความอัปยศในฐานะนักดาบจริงๆ
 

     "แล้วกลับไปที่หอพักแล้วเธอจะเข้าไปเล่นเกมเลยรึเปล่า สหพันธ์ของฉันกับเธอยังมีเรื่องต้องเคลียร์ให้จบอยู่นะ"ลอร์ดกล่าวขึ้นมา มิโกะมองพร้อมทั้งรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากดาบไม้ แต่พลังที่อแกมาจากตัวลอร์ดก็ไม่ธรรมดา
 

     "ฉันลืมเอามาจากบ้าน กว่าเครื่องเกมจะส่งมาถึงก็คงอีกสองวัน"มิโกะพูดแล้วปล่อยมือจากดาบ ลอร์ดที่เตรียมจะหลบดาร์คก็เบ้ปาก นึกว่าหล่อนจะฟันดาบไม้เข้ามาซะอีก น่าจะอ่านใจไว้ตั้งแต่แรกว่าเธอลืมเอามาจากบ้านที่เกียวโต
 

     "เหรอ"ลอร์ดพูดแล้วเมินหันไปมองการประลองต่อ
 

     "ราดิช"มิโกะเรียกเขาขึ้นมา
 

     "อะไร?"
 

     "ฉันว่าดาร์คน่ะ มีอะไรหลายอย่างที่คล้ายนาย เช่นความอวดดี"มิโกะพูดเหมือนด่าเค้าทางอ้อม แต่ลอร์ดยิ้มแล้วพูดว่า
 

     "เธอคิดงั้นเหรอ"
 

     "ทีมดาร์คเชิญที่ลานประลองที่7ค่ะ"เสียงประกาศดังขึ้นมา พวกดาร์คลุกจากเก้าอี้จะเดินไปที่ลานประลอง แต่ไม่ทันไรเสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้งว่า
 

     "เนื่องจากทีมที่จะเข้าประลองขอถอนตัวจากการประลอง ทีมของดาร์คชนะค่ะ"พวกดาร์คนิ่งกันไป มองหน้ากันก่อนที่ดาร์คจะนั่งลงไปอีกครั้งเป็นคนแรก พวกไนท์จึงพากันนั่งลงโดยที่มีสายตามองมาทางนี้นับพันด้วยความอิจฉา
 

     "แล้วแบบนี้ทางพวกครูจะให้คะแนนกันยังไงละเนี่ย"ไนท์เอ่ยขึ้นมา ดาร์คได้ยินก็นึกสงสัยอยู่ แต่ดาร์คคิดว่าเขาทำคะแนนในการทดสอบได้ดีมากแล้ว เพราะฉะนั้นยังไงก็น่าจะได้อยู่ห้องAแน่นอน
 

    จากนั้นเวลาก็ผ่านไป ทีมทั้งหมด150ทีมก็แพ้ตกกันไปทีละทีม โดยที่ทีมของดาร์คหลังจากแข่งไปรอบนึงแล้วก็ไม่ต้องสู้อีกเลย เพราะพวกทีมอื่นพอรู้ว่าต้องเจอกับทีมดาร์คก็พากันถอนตัวหมด เพราะกลัวจะโดนจัดการโดยไม่ทันได้แสดงฝีมือแล้วได้คะแนนศูนต์แถมยังต้องเจ็บตัวอีก สู้ถอนตัวไปนั่งชมเฉยๆดีกว่า
 

     "ทีมดาร์คเชิญที่ลานประลองที่13ค่ะ"เสียงประกาศดังขึ้นมาแต่คราวนี้ไม่มีประกาศว่าอีกทีมขอถอนตัว ตอนนี้ทีมที่ยังมีสิทธิเข้าแข่งเหลือเพียงแค่สองทีมคือทีมดาร์คกับอีกทีมนึง ท่าทางฝ่ายนั้นจะมั่นใจในฝีมือตัวเองพอสมควร
 

     พวกดาร์คเดินมาที่ลานประลองแล้วมองไปทางทีมฝ่ายตรงข้าม เป็นผู้ชาย3และผู้หญิงอีก1คน
 

     "เตรียมตัว เริ่มได้!!!"ครูประกาศบอกเริ่มการประลอง พวกไนท์ก็พุ่งเข้าไปหาทีมอีกฝ่ายเพราะเห็นว่ายังไม่ได้ทำอะไรกันเลย และดาร์คก็พอจะรู้ความคิดขอพวกเค้า ดาร์คเลยไปนั่งอยู่ขอบลานประลองเป็นผู้ชมเท่านั้น อาจมีหลายคนที่มองดาร์คอย่างสมเพชที่ทำตัวขี้เกียจ แต่เขาไม่สนใจสายตาพวกนั้นอยู่แล้ว
 

     "ผัวะๆๆๆ.."ไนท์ตรงเข้าใช้มือเท้าเตะต่อยเด็กหนุ่มคนนึง พร้อมทั้งหายตัวอยู่ตลอด อีกฝ่ายเลยโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียวทั้งร้องโอดครวญ ทั้งเจ็บไปทั้งตัวและจุกท้องอย่างหนัก
 

     "ยะ..อย่านะ"ฟ้าใสที่อยู่ในร่างหนูแฮมเตอร์ ก่อนที่เธอจะได้มุดเข้าไปในเสื้อเด็กหนุ่มร่างใหญ่คนนึง เด็กหนุ่มร่างผอมก็ตรงเข้ามาจับหางเธอเอาไว้ก่อน เธอจึงห้อยต่องแต่งอยู่บนมือของมัน
 

     "ฮ่าฮ่าๆๆ ท่าทางยัยนี่จะกระจอกที่สุดในทีม บี้มันเลย"เด็กหนุ่มทำท่าจะกำมือเพื่อบี้ฟ้าใสให้แหลก ตัวเธอจิตใจไม่มีสมาธิก็แปลงกลับร่างเดิมไม่ได้ด้วย แต่ทันใดนั้นตัวเด็กหนุ่มที่จับเธอไว้ก็โดนแช่แข็งทั้งตัวในพริบตา แต่ฟ้าใสที่อยู่ในร่างหนูไม่เป็นไร
 

     "เฮ้ย แกทำไรวะ"เด็กหนุ่มร่างใหญ่ชี้ไปทางเซร่าที่ปล่อยน้ำแข็งแช่เด็กหนุ่มอีกคน เซร่าจับฟ้าใสก่อนที่จะวางเธอลงกับพื้น ฟ้าใสกลับคืนมาเป็นร่างมนุษย์ในทันที
 

     "ทีหลังระวังตัวหน่อยสิ"เซร่ากล่าวเตือน ฟ้าใสได้แต่ยิ้มแห้งๆ
 

     "แหะๆ ขอโทษค่า"ฟ้าใสพูดแล้วเกาหัว เด็กหนุ่มร่างใหญ่เห็นผู้หญิงสิงคนเมินตนที่ยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ก็โกรธ
 

     "พวกแกอย่าเมินตูสิโว๊ยยย พลัง.."เด็กหนุ่มพุ่งเข้ามาหาสองสาวอย่างบ้าบิ่น แต่ก่อนที่จะได้ใช้พลังดาร์คโผล่มายืนด้านข้างในพริบตานั้น ก้อนพลังลมหนาแน่นพุ่งกระแทกใส่มันจากด้านข้างกระเด็นออกนอกลานประลองไถลไปกับพื้นแล้วสลบไปในทันที
 

     "จบแล้วสินะ"ดาร์คพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินไปทางไนท์ที่พึ่งอัดเด็กหนุ่มอีกคนให้สลบไปโดยมีบาดแผลเต็มตัวเพราะไนท์ที่อัดซะตั้งนาน ทั้ง4เดินมาตรงหน้าเด็กสาวสมาบิกทีมคนสุดท้ายที่ตัวสูงพอๆกับดาร์คหรืออาจน้อยกว่าที่ดูท่าทางขี้อาย เท่าที่พวกไนท์ดูการประลองมาเด็กสาวคนนี้ยังไม่ได้ใช้พลังพิเศษเลย
 

     "เอาล่ะ เอ่อ..เธอช่วยเดินลงไปจากลานประลองดีๆจะได้ไหม"ไนท์กล่าวขึ้นมา ส่วนดาร์คที่คิดจะให้อีกฝ่ายสลบไปต้องยอมตามสมาชิกทีมเพราะดูเหมือนเซร่ากับฟ้าใสจะไม่อยากลงมือทำอะไรให้เธอบาดเจ็บ เพราะยังไงผลการประลองก็ออกมาแล้ว
 

     "ฉะ..ฉันไม่ยอมแพ้หรอกค่ะ ถึงฉันไม่อยากจะใช้เท่าไหร่แต่ว่าฉันอยากชนะค่ะ พะ..พลังเปลี่ยนร่างเป็นสัตว์ประหลาด!!"เด็กสาวพูดอย่างตะกุกตะกักก่อนที่จะตะโกนชื่อพลังพิเศษของตัวเองออกมา พวกดาร์คตกใจเมื่อได้ยินชื่อพลังพิเศษของเด็กสาว ร่างของเธอค่อยๆเปลี่ยนไปพร้อมกับร่างกายที่..เล็กลง
 

     "......."พวกดาร์คมองสัตว์ประหลาดตรงหน้าที่มีผิวสีน้ำตาลและผมสีม่วงพร้อมเขาสองเขาที่งอกออกมาจากหัว ส่วนเสื้อผ้ายังเป็นชุดปรเวทที่หญิงสาวเคยใส่แต่ขนาดเล็กลงพอกับร่างของเธอตอนนี้ที่ขนาดพอๆกับเด็กอายุ2ขวบ
 

     "เจ้านี้น่ะเหรอสัตว์ประหลาด"ฟ้าใสพูดขึ้นมา
 

     "ตัวเล็กกระจิ๋วเดียว"เซร่าพูดตาม
 

     "ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ.. อ่อนแอชะมัดเลย ฉันถึงว่าทำไมยัยนั้นถึงไม่ใช่พลังพิเศษตัวเองเลย เป็นเพราะพลังแปลงเป็นสัตว์ประหลาดของมันอ่อนแอ..อ๊ากกก"ไนท์เดินเข้าไปใกล้เด็กสาวในร่างสัตว์ประหลาดตัวจิ๋วแล้วพูด แต่ไม่ทันไรหลังจากนั้น
 

     "โฮกๆๆๆ.."ร่างสัตว์ประหลาดนั้นคำรามออกมาเหมือนสัตว์ป่า ก่อนที่จะกระโดดยกหมัดชกเข้าใส่หน้าไนท์กระเด็นลอยขึ้นเหนือพื้นแล้วตกลงมา มันพุ่งเข้าไปยืนทับร่างไนท์แล้วยกหมัดชกใส่ต่อ
 

     "อั๊กๆโอ๊ยยเจ็บ..อ๊อก..จ๊ากกก..โอ๊ยๆๆอ๊ากกกก"ไนท์โดนแรงชกอันมหาศาลชกใส่หน้าไปนับสิบหมัดจนหน้าบวมไปหมด เริ่มส่งสายตามองมาทางพวกดาร์คที่ยืนอยู่เฉยๆ
 

     "พวกนาย..อัํก..ช่วยฉันสิ..อ๊ากกก.."ไนท์รีบร้องขอความช่วยเหลือโดยที่ยังถูกอัดใส่หน้าอย่างต่อเนื่อง พวกดาร์คมองว่านี่อาจเป็นกรรมคืนสนองที่ไนท์อัดฝ่ายตรงข้ามนับไม่ถ้วนมากกว่า เซร่ากับฟ้ารีบตรงเข้าไปดึงตัวสัตว์ประหลาดจากด้านหลัง แต่มันเกาะไหลไนท์เอาไว้แน่นเลย
 

     "เร็วเข้า..โอ๊ยยย..จ๊ากกกกก"ไนท์รีบเร่งให้ช่วย ก่อนที่มันจะเลิกชกแล้วอ้าปากฟันแหลมคมตรงเข้ากัดใส่ไนท์จนเขาร้องเสียงหลง
 

     "เปรี้ยง"ก่อนที่ไนท์จะโดนฟันอันคมกริบกัดเข้าเต็มใบหน้า ลมก็พุ่งเข้าไปโดนสัตว์ประหลาดกระเด็นไปกองกับพื้น ก่อนที่ร่างจะกลับคืนเป็นเด็กสาวขี้อายอีกครั้ง
 

     "ทีมดาร์คชนะ!!"เสียงประกาศดังขึ้น มีแต่ไนท์ที่ไม่ดีใจเลย เพราะภาพที่เขาโดนอัดเมื่อกี้ฉายขึ้นจอมอนิเตอร์ช่องใหญ่สุดแล้ว พวกนักเรียนและครูต่าวหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน และไม่วายมีกอกลับดูใหม่ด้วย
 

     "ไปได้แล้วไนท์"ดาร์คพูดเดินลงจากลานประลองไป ไนท์จำใจยอมเดินกลับไปนั่งที่โดยมีเสียงหัวเราะดังตลอดทางเลย
 

     พวกดาร์คนั่งกันได้สักพักนึงครูใหญ่ก็มาประกาศการทดสอบสุดท้าย ไนท์ยังนั่งซึมอยู่จนฟ้าใสต้องปลอบอยู่กลายที
 

     "ไม่เป็นไรนะไนท์ เดี๋ยวทุกคนก็ลืมไปเอง"ฟ้าใสพูดตบไหล่ไนท์หลายที ถึงแม้เธอจะไม่มั่นใจว่ามันจะเป็นอย่างที่เธอพูดรึเปล่า เพราะเธอก็แอบหัวเราะจนน้ำตาไหลเช่นกัน
 

     "การทดสอบสุดท้ายเป็นเพียงแค่การรับน้องธรรมดาไม่ต้องห่วงอะไรมาก ครูจะให้พวกเธอลองสู้ตัวต่อตัวกับรุ่นพี่ดู ซึ่งใครจะสู้ก็ได้ไม่บังคับ แต่ถ้าใครเอาชนะนักเรียนรุ่นพี่ได้ ทางโรงเรียนจะให้ไปอยู่ห้องAโดยอัติโนมัติ"เมื่อครูใหญ่พูดดังนั้น บรรดานักเรียนก็แย่งกันจะประลองกันให้วุ่น ลุกออกจากที่นั่งกันไม่หยุด ดาร์คไม่คิดจะลงไปเจอราดิชจึงนั่งอยู่เฉยๆ
 

     "เอาล่ะนักเรียนทุกคนเข้าแถวกันหน่อย"ครูต่างมาจัดให้พวกนักเรียนยืนเข้าแถวรอสู้กับรุ่นพี่ ซึ่งคนที่รับงานนี้ก็คือลอร์ดนั่นเอง เขายืนอยู่บนลานประลองมองนักเรียนรุ่นน้องคนนึง
 

     "ถ้างั้นก็เริ่ม.."ครูใหญ่จะพูดแล้วชักมือลง แต่ทันใดนั้นเอง
 

     "เดี๋ยวก่อนครับ"ลอร์ดเอ่ยขัดขึ้นมาซะก่อน ครูใหญ่มองมาแล้วถาม
 

     "อะไรอีกล่ะ"
 

     "นักเรียนแค่คนเดียวไม่พอมือผมหรอกครับครูใหญ่ ใครที่อยากได้อยู่ห้องAเข้ามาสู้กับผมพร้อมกันเลยดีกว่า"คำพูดจากปากลอร์ดทำให้ทั้งครูและนักเรียนพากันตกใจ
 

     "เธออย่าพูดอะไรบ้านะ.."ครูใหญ่คิดจะคัดค้านแต่ทว่า..
 

     "อย่ามาดูถูกกันนะเฟ๊ยยย"บรรดานักเรียนที่เห็นลอร์ดดูถูกพวกเค้าวิ่งขึ้นลานประลองใช้พลังพิเศษโจมตีใส่ลอร์ดทั่วทุกทิศทาง แต่จังหวะที่จะโดนโจมตีเขาก็หลบการโจมตีทั้งหมดได้ ทั้งที่ไม่น่าจะมีใครมองการโจมตีหรือความคิดอีกฝ่ายได้ แม้แต่การโจมตีหลอกๆเค้าก็ล่วงรู้ ลอร์ดชตรงเข้าไปจับหน้านักเรียนชายคนนึงแล้วพูด
 

     "นี่คือการรับรลน้องอย่าโกรธกันล่ะ"ลแร์ดพูดแล้วชกใส่หน้ารุ่นน้องเต็มแรง จนอีกฝ่ายล้มลงไปนอน
 

ผ่านไป20นาที
 

     "ฟู่..เหนื่อยจัง"ลอร์ดพูดแล้วหมุนแขนตัวเองหลายรอบ เขาอยู่ในสภาพไร้บาดแผลโดยที่ด้านหลังเค้ามีร่างนักเรียนใหม่กองพะเนินอยู่ มีหมอและพยาบาลกว่า20คนช่วยกันรักษาให้กับเหล่านักเรียนอยู่ การแพทย์ในปัจจุบันพัฒนาจนถึงขั้นที่มนุษย์ไม่ต้องกลัวว่าจะป่วยตายกันเลย บาดแผลที่ถูกลอร์ดชกใส่จนน่วมไปทั้งตัวรักษาเสร็จภายในไม่กี่วินาที ไนท์ที่บวมไปทั้งหน้าก็ไปรักษาจนหน้าตากลับมาดูดีเหมือนเดิมแล้ว
 

     "ซากุยะ เธออยากจะลองสู้กับพวกรุ่นน้องไหม ลองไปท้าสักคนสิ"ลอร์ดเดินลงมากลานไปหามิโกะที่นั่งอยู่ เธอได้ยินแล้วมองไปทางฝั่งนักเรียนใหม่ มีนักเรียนไม่มากที่ยังนั่งอยู่ไม่ได้ลุกตามที่ลอร์ดยั่วะยุให้พากันลงมา หนึ่งในนั้นเป็นคนที่เธอจ้องมองตลอดดาร์ค
 

     มิโกะเดินขึ้นไปบนที่นั่งฝั่งนักเรียนใหม่ แล้วหยุดลงตรงหน้าดาร์คก่อนจะเอ่ยขึ้น
 

     "นาย มาสู้กับฉัน"มิโกะชี้ดาร์คแล้วชี้มาที่ตน ดาร์คมองอีกฝ่ายที่จงใจท้าตนก่อนจะมองลงไปทางลอร์ดที่กำลังนั่งยิ้มระรื่นมองมาทางนี้
 

     'เดธไซธ์ ฉันจะลงไปประลองนะ'ดาร์คคุยกับเดธไซธ์แล้วลุกเดินตามมิโกะไปยังลานประลอง
 

     'แต่ว่าเจ้านาย..'เดธไซธ์ทำท่าจะค้าน
 

     'ฉันจะไม่ใช้พลังอื่นนอกจากลมหรอกน่าวางใจได้'ดาร์คกล่าว เดธไซธ์จึงยอม
 

     'ถ้างั้นก็ได้ เชิญตามสบายเลยเจ้านาย'
 

     ดาร์คเดินมาที่สนามประลอง แต่สนามนี้กลับต่างจากสนามอื่นตรงที่มีเป็นลานต่อสู้โดยใช้การต่อสู้เสมือนจริงแบบไหนการทดสอบที่1 นักเรียนต่างมุงดูการประลองของประธานสภานักเรียนผู้มีพลังพิเศษกับดาร์ค นักเรียนใหม่ที่เก่งที่สุด ดาร์คสงสัยว่าทำไมถึงใช้สนามประลองแบบนี้
 

     "ถ้านายจะสงสัยว่าทำไมต้องใช้ระบบนี่ละก็ฉันจะตอบให้ เพราะถ้าใช้สนามประลองแบบธรรมดานายจะตายเอาน่ะสิ"ดาร์คฟังที่มิโกะพูดแล้วโกรธขึ้นมานิดๆ เธอมั่นใจว่าสามารถจัดการเค้าถึงขั้นฆ่าได้เลยเชียวเหรอ
 

     "จะแข่งกันสักกี่รอบดีล่ะ นายเลือกได้เลย"มิโกะกล่าว ดาร์คครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบ
 

     "5รอบ"มิโกะได้ยินแล้วยิ้มเล็กน้อย เธอนึกว่าดาร์คจะเป็นพวกขี้เกียจซะอีกเพราะเห็นเอาแต่หลับ และน่าจะเลือกแค่รอบสองรอบ แต่ท่าทางเธอจะดูผิดไปหน่อย
 

     "ถ้างั้นก็เริ่มได้!!!"ครูใหญ่กล่าว เมื่อรอบแรกเริ่มขึ้นมิโกะพุ่งเข้ามาประชิดตัวดาร์คด้วยความเร็วสูง ดาร์คตาเบิกกว้างก่อนที่จะรีบใช้ลมเสริมความเร็วหลบออกไปตามสัญชาตญาณ อะไรบางอย่าวพุ่งเฉียดหน้าเขาไป ดาร์คเดินถอยออกมาตั้งหลักแล้วเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากแก้ม ไม่นานก็หายไปเพราะเป็นเพียงระบบต่อสู้เสมือนจริง
 

     "ผู้ใช้ลมเหมือนกันเหรอ"ดาร์คพูดขึ้น
 

     "ถูกต้อง"มิโกะพุ่งเข้าหาดาร์คอีกครั้งนึง ดาร์คไม่อาจมองเห็นลมของมิโกะได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณที่เทียบกับมนุษย์แล้วก็ราวกับสัตว์ประหลาดคาดการณ์การโจมตีได้ โดยอ่านทางสายลมรอบๆที่แปรปรวน
 

     "ฟุ่บ"มิโกะสร้างดาบสายลมที่มองไม่เห็นแล้วตรงเข้าแทงใส่ท้องดาร์ค แต่เขารู้ทันแล้วใช้มือปัดเบี่ยงวิถีดาบออกไป ก่อนที่จะยื่นมือไปทางมิโกะแล้วยิงพลังลมสีเขียวออกไป
 

     "เปรี้ยงๆๆๆ.."ทันใดนั้นลมของเค้าที่กำลังจะโดนมิโกะก็ถูกตัดเป็นชิ้นๆสลายไป พร้อมทั้งร่างเค้าที่ถูกสายลมตัดเข้าที่เอวจนเลือดไหลออกมา
 

     "อึก.."ดาร์คทรุดลงไปเพราะความเจ็บปวดที่รู้สึกได้ ก่อนที่เลือดที่หยุดไหลและความเจ็บปวดที่หายไป
 

     "มิโกะนำ1-0ค่ะ"เสียงประกาศดังขึ้น เพราะจากการโจมตีเมื่อกี้ถือว่าเขาตายในการต่อสู้ไปแล้ว ดาร์คไม่พอใจเล็กน้อยที่แพ้ตั้งแต่ประลองรอบแรก
 

     'อย่างนี้นี่เอง พลังสายลมที่ยัยนั้นใช้'ดาร์คคิดในใจ ก่อนที่การประลองรอบที่2จะเริ่มขึ้น
 

     เมื่อรอบที่สองเริ่ม ดาร์คเป็นฝ่ายพุ่งเข้าไปพร้อมยิงพลังลมเข้าใส่มิโกะบ้าง แต่ลมทั้งหมดที่ปล่อยไปก็ถูกตัดขาดในพริบตา ดาร์ครีบพุ่งหลบการโจมตีแต่เฉียดโดนเข้าที่ขา
 

     "นายยอดมากที่สามารถหลบสายลมที่มองไม่เห็นของฉันได้ แต่ยังไงก็ป้องกันไม่ได้หมดหรอก"มิโกะไม่ปล่อยโอกาสรีบพุ่งเข้าไปใช้ดาบสายลมแทง เพราะดาร์คเริ่มอ่านทางออกแล้ว ดาบพุ่งเข้าไปหาดาร์ค แต่ในทันใดนั้นร่างของดาร์คตรงหน้าเธอก็หายไป
 

     "อะไรกัน..อ๊อก"มิโกะพูดได้ไม่ทันไรเธอก็กระอักเลือดออกมา เธอรู้สึกถูกแทงเข้าที่หลัง ตัวเธอถูกดาบสายลมสีเขียวแทงทะลุมาด้านหน้า ตัวดาร์คยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ก่อนที่ความเจ็บปวดจะหายไปพร้อมทั้งเสียงประกาศ
 

     "รอบที่สองดาร์คชนะ 1-1ค่ะ"
 

     "นายจงใจแกล้งทำเป็นพลาดสินะ"มิโกะพูดเมื่อเห็นตัวเองโดนเด็กหนุ่มเล่นงานจนแพ้ในรอบนี้
 

     "ถูกต้อง ฉันมองพลังลมของเธอออกแล้วถึงจะเป็นลมเหมือนกันก็ตาม พลังของฉันสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและสามารถปรับเปลี่ยนได้อย่างอิสระ ส่วนของเธอไม่สามารถเห็นได้และเป็นพลังพิเศษตัดสายลม(คาไมทาจิ)สินะ"มิโกะนิ่งไปมองดาร์คที่ดูพลังของเธอออกได้สำเร็จ
 

     "ในรอบแรกในจงใจแพ้รึเปล่า"มิโกะถามเมื่อคิดว่าดาร์คอาจทำเป็นแพ้เพื่อจะมแงพลังเธอให้ออก
 

     "เปล่าหรอก รอบแรกฉันแพ้จริงๆ ตอนรอบแรกฉันคิดว่าพลังลมเธอเป็นแบบฉันปละไม่สามารถมองเห็นได้ จึงใช้การอ่านทางสายลมที่ไหลแปรปรวนไป แต่ตัดสายลมเป็นพลังลมที่พุ่งเป็นลมคมกริบออกจากมือเธอเอง ถึงอ่านทางลมไปก็เท่านั้น ที่เธอพลาดไปคือทำลายพลังลมฉันให้ขาดเป็นชิ้นไปมากกว่า"ดาร์คตอบ มิโกะยิ้มเมื่อรับรู้ข้อผิดพลาดของตน
 

     "นายนี่เก่งจริงๆไม่ใช่พวกดีแต่ปากสินะ แต่ยังไงฉันก็จะชนะนายในอีกสามรอบให้ดู"มิโกะพูดชี้นิ้วมาที่ดาร์ค เธอรู้สึกสนุกกับการต่อสู้นี้ซะแล้วทั้งที่ตอนแรกเธอโมโหเรื่องที่ดาร์คทำเวลาได้ดีกว่าเธอในการทดสอบของโรงเรียน
 

     "ไม่หรอก เธอจะไม่ชนะในอีกสามรอบที่เหลือแล้ว เพราะถ้าทั้งฉันและเธอรู้พลังของกันและกัน สิ่งที่จะตัดสินผลต่อจากนี้คือความเร็ว ซึ่งดูเหมือนฉันจะเหนือกว่านะ"ดาร์คกล่าว มิโกะต้องยอมรับเพราะความเร็วดาร์คเหนือกว่าเธอ และยังไม่แน่ว่านี่เป็นความเร็วสูงสุดของเค้า
 

     รอบที่สามเริ่มขึ้น มิโกะเป็นฝ่ายเดินถอยหลังไปในพริบตาที่ดาร์คพุ่งเข้ามาหาเธอยกดาบสายลมขึ้นมาฟาดใส่เธอ เธอรีบสร้างดาบขึ้นมากัน ดาบสายลมทั้งสองพุ่งเสียดสีกัน มิโกะอาศัยจังหวะนั้นใช้อีกมือสร้างคาไมทาจิพุ่งเข้าใส่ดาร์ค แต่ทันใดนั้นดาบของดาร์คก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นหัวมังกรตรงเข้ามากัดเธอที่ท้องจนกระเด็นไป
 

     'บ้าน่า เขาน่าจะโดนคาไมทาจิของฉันก่อนแล้วสิ'มิโกะคิดในใจ ก่อนที่เธอจะมองดาร์คดีๆ เห็นสายลมสีเขียนที่จางมากจนแทบมองไม่เห็นปรากฎเป็นโล่ที่เกือบขาดครึ่งเพราะคาไมทาจิของเธอ
 

     "รอบที่สามดาร์คชนะ 1-2ค่ะ"
 

     รอบที่4เริ่มขึ้น ดาร์คบุกเข้าไปหามิโกะเหมือนรอบที่แล้ว มิโกะสร้างคาไมทาจิพุ่งเข้าใส่ดาร์คจนนับไม่ถ้วน ดาร์ครวมพลังลมก่อนที่จะกระจายพลังไปรอบทิศเป็นโล่ป้องกันคาไมทาจิที่พุ่งเข้ามา พลังของมันอ่อนลงไปบ้างแต่ก็เข้ามาโดนร่างดาร์ค แต่ไม่ถึงกับทำให้ตายแล้วแพ้ดาร์คพุ่งเข้าหามิโกะแล้วปล่อยพลังลมเข้าใส่ เธอยิงคาไมทาจิเข้ามาบ้าง พลังลมของดาร์คถูกทำลายเขารีบหลบคาไมทาจิที่พุ่งเข้ามา
 

     "ฉัวะ"ดาร์คถูกฟันจากด้านหลัง มิโกะด้านหน้าหายไปพร้อมกับตัวเธอมาอยู่ด้านหลังดาร์คแทน ดาร์คยิ้มนึกถึงตอนที่เดรคเคยฟันเข้าด้วยวิธีนี้ ภาพติดตา
 

     "รอบที่4มิโกะชนะ 2-2ค่ะ"
 

     รอบที่5เริ่มโดยมิโกะปล่อยคาไมทาจิจำนวนมากใส่ดาร์ครอบทิศทางอีกครั้ง ดาร์คก็ใช้วิธีเดิมป้องกันตัว เมื่อป้องกันตัวได้ดาร์คถอยห่างไป มิโกะพุ่งไล่ตาม
 

     "เป็นอะไรไปดาร์ค ไม่กล้าบุกเหมือนรอบก่อนเหรอ"มิโกะถามพร้อมฟาดดาบเข้าใส่ดาร์ค ดาร์ครีบหลบก่อนที่จะเบี่ยงตัวหลบคาไมทาจิที่พุ่งมาจากด้านหลัง มิโกะด้านหน้าเป็นเพียงภาพติดตาเท่านั้น ดาร์คโดนเข้าที่เท้า มิโกะได้โอกาสรีบฟาดดาบใส่ แต่ที่เธอฟันไม่ใช่ดาร์คตรงหน้าแต่ฟันไปด้านหลัง
 

     "เคร้ง!!"ดาบสายลมทั้งสองปะทะกัน ดาร์คมองมิโกะอย่างชมเชยที่มองออก มิโกะแปลกใจที่ดาร์ครู้วิธี เพราะภาพติดตาเป็นสิ่งที่นักดาบเรียนกันเท่านั้น ทันใดนั้นตัวดาร์คที่เธอใช้ดาบสายลมสู้อยู่ก็จางหายไป มิโกะรู้ตัวว่าโดนหลอก ร่างดาร์คนี่เป็นแค่ลมที่รวมตัวกันหนาแน่นเท่านั้น ดาร์คที่เธอโจมตีโดนเมื่อกี้เป็นตัวจริงตั้งแต่แรกแล้ว ดาร์คหันใส่มิโกะจากด้านหลัง เธอรีบหันกลับไป
 

     "ฉึก""ฉึก"ทั้งสองคนแทงโดนพร้อมกัน ในจังหวะสุดท้ายความเร็วมิโกะเพิ่มขึ้นมาในเสี้ยววินาทีนึง เป็นสิ่งที่ดาร์คไม่ได้คาดการณ์เอาไว้
 

     "รอบที่5 เสมอกันค่ะ"
 

     "แปะๆๆๆ.."บรรดาครูและนักเรียนที่ชมการต่อสู้อยู่ต่างตรบมือให้ เพราะการประลองทั้ง5รอบคนดูต่างพากันนั่งไม่ติดเลย
 

     "ชนะ2 แพ้2 เสมอ1เหรอ"ดาร์คพูดแล้วเดินลงจากลานประลองไป
 

     "เดี๋ยวก่อนสินายน่ะ จะไม่พูดอะไรเลยรึไงกัน?"มิโกะทักดาร์คเอาไว้ก่อน
 

     "ฉันคิดจะพูดอะไรเพื่อเป็นการเคารพรุ่นพี่หรอกนะ ที่เธอเป็นรุ่นพี่ก็แค่เพราะเกิดก่อนต่างหาก"ดาร์คพูดจาจนมิโกะรู้สึกหงุดหงิดกับคนตรงหน้า ไอ้หมอนี่เป็นพวกอารมณ์แปรปรวนรึไงกัน
 

     "โอ๊ย!ฉันพูดเองก็ได้ ฉันสนุกมากขอบใจนะ"มิโกะกล่าว ดาร์คยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปนั่ง ส่วนมิโกะมองดาร์คเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง
 

     หลังจากนั้นครูใหญ่ก็ประกาศจบการทดสอบพร้อมทั้งประกาศรายชื่อห้องของนักเรียน ดาร์คได้อยู่ห้องA รวมทั้งไนท์ ฟ้าใส และเซร่า จากนั้นครูใหญ่ก็บอกให้นักเรียนทุกคนกลับบ้านได้
___________________________________________________