ลำดับตอนที่ #165
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #165 : ตอนที่ 44 ความย่อยยับของแดนสวรรค์และความน่ากลัวของนามธรรม
ตอนที่ 44
สองฝ่ายที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตกันแผ่พลังออกมากดดันใส่กันทันที แต่พลังของฝ่ายนามธรรมและเหล่าไททั่นเหนือกว่าอย่างชัดเจน ไททั่นทั้ง5ที่ได้รับพลังกลับมา ก็อึ้งปนดีใจกับพลังของตนที่เพิ่มมากกว่าเดิน2เท่าหรืออาจจะ3เท่าด้วยซ้ำไป เรียกได้ว่าชดเชยพลังที่ไม่เพิ่มมาตลอดหลายแสนปีที่ถูกปิดผนึกได้สบายมาก
"ใครอยากจะจัดการเทพตนไหน เชิญเลือกกันได้เลยครับ"เลโอตะโกนเสียงดัง ก่อนที่ร่างเขาจะพุ่งเข้ามาหาเทพหนุ่มตนหนึ่งในพริบตาจนอีกฝ่ายต้องเบิกตากว้าง เขายกหมัดชกใส่เทพตนนั้น แต่อีกฝ่าย ก็ยกค้อนสายฟ้ามาปะทะพลังเช่นกัน ธอร์นั้นเอง
"เปรี้ยงงงง"495,934,123!
ธอร์เป็นฝ่ายถูกผลักกระเด็นไป เทพหลายตนที่เห็นเลโอเข้ามาโจมตีธอร์ในระยะประชิดก็ตกใจ เพราะพวกตนมองไม่เห็นแม้แต่ภาพติดตาเลย จึงรีบจะเข้าไปช่วย แต่ศัตรูไม่ได้มีเพียงแค่เลโอคนเดียว
"เปรี้ยงงงง"เปลวเพลิงทมิฬพุ่งออกมาจากคทาของเรอาพุ่งเข้าใส่เฮร่าทันที เธอสะบัดมือเพียงเล็กน้อยเปลวไฟก็หายไปในพริบตาเดียว
"คิดจะใช้เวทไฟมาจัดการข้างั้นรึเรอา ทั้งที่เจ้าน่าจะรู้ว่าไฟทำอะไรข้าไม่ได้ และการที่ท่านใช้เพลิงทมิฬแปลว่ายอมเป็นผู้ติดตามเหล่านามธรรมแล้วสินะ ตกต่ำไปมากจริงๆ"เฮร่าพูดอย่างดูแคลน เรอาเงียบไม่เปลี่ยนสีหน้าแต่ดาบแสงสีขาวปรากฎขึ้นมาบนมือเธอ เช่นเดียวกับเฮร่าที่สร้างดาบเพลิงขึ้นมา ก่อนที่เทพทั้งสองจะเข้าปะทะกันทันที
ไฮพีเรียนมองหาเหล่าเทพที่เหลือที่พอจะมาเป็นคู่มือได้ ก่อนจะจ้องอาเรสเขม็ง แล้วเขาก็ยื่นมือขึ้นมาก่อนจะยิงลำแสงความเร็วสูงนับร้อยใส่อาเรสด้วยความเร็วสูง อาเรสควงหอกปัดมันให้สลายไปทันที สมกับชื่อเทพสงครามที่ได้รับมา
"ข้าจะสู้กับเจ้า"ไฮพีเรียนพูดเสียงเรียบแล้วกลายเป็นแสงหายไป อาเรสรีบหันหลังไปเป็นจังหวะเดียวกับที่ไฮพีเรียนยิงมาพอดี ลำแสงพุ่งเข้าหาอาเรสในระยะประชิด
"บรึ้มมม!!"121,945,003!
อาเรสหลบแสงได้ทัน แต่รัศมีของลำแสงที่ระเบิดก็ขยายจนเขาโดนเข้าไปบ้าง เหล่าทหารเทพที่โดนเข้าไปหลายตนนอนบาดเจ็บสาหัสหรือสิ้นใจตายไปทันที
"ต่อไปข้าจะโจมตีให้หนักขึ้นอีก"ไฮพีเรียนพูดด้วยความโกรธแค้นที่ถูกผนึกมาเป็นแสนปีก่อนจะยิงลำแสงใส่อาเรส
"ข้าเองก็อยากสู้กับโพไซดอนนะ แต่ในเมื่อเป้าหมายข้าอยู่อีกด้านหนึ่ง ถ้างั้น..."โอเซียนัสพูดได้เพียงแค่นั้นหอกของเทพตนหนึ่งก็พุ่งแทงเข้ามาจากด้านหลัง
"เปรี้ยงงงงงง"เมื่ออาวุธเทพทั้งสองปะทะกันก็ทำให้แรงลมพัดไปทั่ว โอเซียนัสมองเทพหนุ่มที่ตนไม่เคยเห็นในสงครามไททั่นเมื่ออดีตกาล เทพหนุ่มตรงหน้าคือโลกินั้นเอง
"เจ้าชื่ออะไร"โอเซียนัสเอ่ยถาม
"โลกิ บุตรแห่งโอดิน ท่านอาจจะจำข้าไม่ได้ เพราะสมัยนั้นข้ายังเป็นเพียงเทพซุกซนเท่านั้น"โอเซียนัสเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย เขาจำได้แล้วว่าเทพหนุ่มตรงหน้าเป็นใคร สมัยก่อนเคยได้ยินแต่ชื่อเท่านั้น ว่าเป็นเทพที่สร้างความวุ่นวายในแอสการ์ดไม่มีเว้นวัน
"หวังว่าเจ้าจะทำให้ข้าสนุกได้นะ รับมือ!!!"โฮเซียนัสพูดแล้วก็ปรากฎคลื่นน้ำจำนวนมากพุ่งเข้าใส่โลกิทันที หอกในมือโลกิเปลี่ยนเป็นคทาที่หัวจับไม่ได้ยาวมากนัก ก่อนจะบินหนีขึ้นฟ้าแล้วระดมยิงเวทสายฟ้าใส่ทันที
อัครเทวทูตสวรรค์ทั้ง4ตนเห็นความยุ่งเหยิงตรงหน้าแล้วก็รีบเข้าไปช่วย แต่ก็มีเพลิง4สายพุ่งเข้ามาโจมตีพวกเค้า พวกเขารีบบินหลบทันที มองเทพโพรเมทิอัสที่ถือคบเพลิงไว้ในมือ
"อัครเทวทูตเหลือเพียง4ตนงั้นเหรอ ถ้าข้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองคงไม่เชื่อแน่ ข้าขอสังหารพวกเจ้าเพื่อตัดกำลังทัพสวรรค์ล่ะนะ"โพรเมทิอัสพูดแล้วเปลวเพลิงขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าหาอัครเทวทูต
"บรึ้มมมม..."เปลวเพลิงของโพรเมทิอัสถูกหักล้างหายไปด้วยเปลวเพลิงสีขาวของมิคาเอล สีเปลวเพลิงที่ร้อนที่สุด โพรเมทิอัสยิ้มก่อนที่จะพุ่งเข้ามายกคบเพบิงขึ้นมาฟาดใส่มิคาเอล อต่เขาก็ยกดาบฟาดใส่คนตรงหน้าเช่นกัน
"เปรี้ยงงง"ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครถูกผลักกระเด็น ก่อนที่ทั้งคู่จะดีดตัวถอยห่างจากกัน มิคาเอลมองดาบตัวเองที่ตอนนี้ตัวใบดาบร้อนมาก แค่เอามือเข้าไปใกล้ก็เหมือนโดนไฟลวก อัครเทวทูตอีก3ตนเตรียมช่วยมิคาเอลสู้ทันที
"ถ้าอย่างนั้นข้าก็ต้องจัดการพวกนี้สินะ"แอตลาสกล่าวด้วยน้ำเสียงเบื้อหน่ายแล้วเดินไปหาทหารเทพที่ตัวสั่นเมื่อแอตลาสเดินเข้ามา แรงกดดันทำให้แทบจะขยับตัวก้าวเท้าถอยยังไม่ได้เลย เพราะในสงครามไททั่น แอตลาสนี่แหละคือผู้นำทัพของเหล่าไททั่น
ทางด้านโครนอสนั้นยังยืนมองการต่อสู้ตรงหน้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่สายตารอจังหวะที่เทพตนใดพลาดท่าเสียทีแล้ว เขาจะจบชีวิตมันลงทันที
อีกด้านหนึ่งนั้น ทางด้วยโซเฟียกับอาคารัสก็กำลังสู้กับเหล่าเทพแห่งโอลิมปัสและแอสการ์ดอยู่ ยิ่งการต่อสู้ดำเนินไป โซเฟียกับอาคารัสก็เสียเปรียบมากขึ้นเรื่อยๆ
ซุสแทงสายฟ้าในมือตนลงพื้นและเรียกใช้เวทสายฟ้าที่ตนเองถนัดในทันที พลังสายฟ้าจำนวนมหาศาลซึมลงสู่พื้นดิน สายฟ้าทะลักออกมาแผ่กระจายตามพื้นดินพุ่งส่ร่างของโซเฟียทันที
โซเฟียยืนนิ่งก่อนที่จะกางโล่เวทมนตร์ระดับสูงมาป้องกัน แต่โซเฟียก็ต้องแปลกใจเมื่อสายฟ้าของซุสบางส่วนทะลุผ่านโล่เวทมนตร์ของเธอได้ ทำให้โซเฟียต้องเดินถอยหลังเล็กน้อย เพื่อไม่ให้สายฟ้าโดนตัวเธอ เพราะการโจมตีด้วยเวทมนตร์ทำให้เธอได้รับความเสียหายได้ แต่ไม่ทันไรเพลิงสีฟ้าก็พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง
"เปรี้ยงงงงง!!"670,453,221!
โซเฟียรีบหลบแต่แบนซ้ายของเธอก็ถูกแช่แข็งไป เธอเหลือบมองโอดินก่อนที่จะใช้มืออักข้างทุบน้ำแข็งแตกไปพร้อมแขนตนเอง แต่ไม่นานหมอกก็สร้างแขนเธอขึ้นมาใหม่
"พวกเจ้าแข็งแกร่งกว่าเดิมจริงๆด้วย"โซเฟียเอ่ยปากชม
"ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหากล่ะ พวกข้าจะฆ่าเจ้าซะ"ซุสกับโอดินเข้ามาใกล้กันแล้วเริ่มร่ายมนตร์ เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงพลังเวทปริมาณมหาศาลรู้ทันที ว่าเป็นเวทมนตร์ผสานกัน แถมยังเป็นเวทระดับ8หรือ9ซะด้วย
"กำแพงดิน"อาคารัสพูดแล้วดินก็พุ่งขึ้นมาเป็นโล่ป้องกันให้เค้า แต่มันก็ถูกทำลายด้วยธนูของอาร์ทีมิส อะพอลโล่และเฮสเทียพุ่งเข้ามาโจมตีทันที การโจมตีผสานระหว่างเทพแห่งสุริยะและเทพีแห่งเตาไฟทำให้กลายเป็นเพลิงอันร้อนระอุราวกับไฟนรก เปลวเพลิงพุ่งเข้าใส่อาคารัสทันที แต่เขาก็ยิงเพลิงเข้าใส่
"บรึ้มมมมมม.."เพลิงของทั้งสองฝ่ายหายไป อาร์ทีมิสยิงธนูใส่อาคารัส แต่ธนูก็พุ่งทะลุร่างแยกทรายไป ก่อนที่ร่างนั้นจะสลายไป
"ชิ"อาร์ทีมิสร้องอย่างขัดใจ เช่นเดียวกับอะพอลโล่และเฮสเทีย ถึงแม้พวกตนจะแทบไม่ได้รับบาดเจ็บก็ตาม แต่การที่เวทของอะพอลโล่กับเฮสเทียรวมกันถึงจะเสมอกับเพลิงของอาคารัส ทำให้รู้ถึงความต่างของพลังได้เป็นอย่างดี และอาคารัสอาจจะยังไม่ได้เอาจริงด้วยซ้ำ เช่นเดียวกับโซเฟียก็ยอมสู้พลางถอยพลาง
"อ๊ากกกก!!!"เสียงร้องดังมาจากอีกด้านหนึ่ง ทหารเทพจำนวนหนึ่งโดนหอกทรายเสียบจนร่างถูกสูบน้ำตายไป เมื่อร่างของพวกนั้นนอนสิ้นใจตายอยู่บนพื้น ทรายก็พุ่งขึ้นมาก่อตัวเป็นร่างของอาคารัส แต่พวกเขาไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นตัวจริงหรือว่าร่างแยก
"เปรี้ยงๆๆ.."ในระหว่างที่กำลังสู้กันอยู่นั้น เสียงสายฟ้าก็ดังก้องไปทั่ว ก่อนที่ทั้งหมดจะมองขึ้นไปด้านบน
สายฟ้าหลายสายกำลังผ่าไปมาอย่างเกรี้ยวกราด ท้องฟ้า ก้อนเมฆสีเทาดำปรากฎสายฟ้าแผ่กระจายไปทั่วบริเวณ สายฟ้าที่เกิดขึ้นสร้างความแตกตื่นได้เป็นอย่างดีให้กับเหล่าสัตว์เทพและภูติต่างรีบหนีกันอย่างอลหม่าน เพอซีอุสก็รีบให้ทหารเทพระดับต่ำและกลางรีบบินหนีไปจากบริเวณนี้
นอกจากนี้ยังปรากฎน้ำแข็งนับร้อยขึ้นมาบนท้องฟ้า สายฟ้าพุ่งฟาดใส่น้ำแข็งไม่หยุดทำให้มันกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยลอยอยู่บนฟ้าเป็นจำนวนมากโดยมีสายฟ้าสถิตอยู่
"ข้าจะลงทัณฑ์เจ้าโซเฟีย โทษคือความตาย!!!"ซุสพูดจบแล้วก็ปรากฎกำแพงขึ้นมากักขังโซเฟียไว้ด้านใน ต่อให้เธอกลายเป็นร่างหมอกก็หนีไปไหนไม่พ้น แต่โซเฟียยิ้มที่มุมปากแล้วพูดขึ้น
"ข้าอาจจะหนีไปไหนไม่ได้ แต่พวกเจ้าก็โจมตีข้าไม่ได้เช่นกัน"โซเฟียพูดแล้วเห็นรอยยิ้มปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของซุส ทำให้เธอสะกิดใจขึ้นมาทันที ว่าพวกมันโจมตีเธอได้
"เปรี้ยงงงงง!!!"ไม่ทันไรสายฟ้าก็พุ่งลงมาฟาดใส่เธอเป็นพันครั้ง พร้อมทั้งเศษน้ำแข็งที่กลายเป็นกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาเธอ มันทะลุผ่านกำแพงใสเข้ามาโจมตีเธอ โซเฟียกลายร่างเป็นหมอกทันที แต่เธอไม่สามารถทะลุผ่านกำแพงออกไปได้
"กรี๊ดดดดดด!!"575,666,984!656,444,658!...
โซเฟียโดนการโจมตีเข้าไปกรีดร้องออกมาเสียงดัง อาคารัสได้ยินเสียงร้องหันมามองก็ตกใจ เลือดของโซเฟียเริ่มไหลนองที่พื้น แม้เธอจะเจ็บปวดอย่างหนัก แต่สายตาในร่างหมอกของเธอยังคงจ้องไปยังซุสและโอดินด้วยสายตาวาวโรจน์และโกรธแค้น ทำไมพวกมันถึงโจมตีเข้ามาได้ จริงอยู่ที่ในสงครามครั้งก่อนเธอเคยโดนกักไว้ในกำแพง แต่พวกมันก็ไม่สามารถทำอะไรเธอได้ แค่ถอยทัพหนีไปเท่านั้น
ก่อนที่สายตาเธอจะเห็นบางอย่างที่ส่องมาจากโอดิน ท่าทางราชาแห่งแอสการ์ดพยายามซ่อนไม่ให้เธอเห็น แต่โชคร้ายหน่อยที่สายตาเธอดีพอ มันคือกระจกขนาดพอดีมือ ลักษณะเป็นวงกลมอยู่ในมือโอดิน มันต้องเป็นสิ่งที่ทำให้การโจมตีของพวกมันทะลุเข้ามาได้แน่นอน แม้จะไม่รู้ว่ามันทำงานยังไงก็ตาม
"อึก..อ๊ากก.."โซเฟียพยายามกลั้นความเจ็บปวดก่อนที่จะเริ่มร่ายมนตร์
'ถึงจะไม่อยากใช้เท่าไหร่แต่ก็ช่วยไม่ได้..'โซเฟียร่ายมนตร์ทั้งที่ยังอยู่ในร่างหมอก เสียงร้องของเธอที่ดังอยู่หายไป ทำให้ซุสกับโอดินแปลกใจ ส่วนอาคารัสที่รู้ตัวว่าโซเฟียทำอะไรรีบดีดตัวถอยห่างจากเหล่าทวยเทพทันที และพุ่งกลับไปทางโซเฟีย
"พวกแก..ต้องตาย!!"โซเฟียพูดเสียงเหี้ยมเกรียม บ่งบอกได้ว่าเวลานี้เธอโกรธจัด เหล่าเทพรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ทันใดนั้นกำแพงก็เริ่มปริแตก
"เพล้ง!!"
"หยุดโซเฟีย!!"ทันทีที่กำแพงแตก แรงกดดันจากไอพลังเวทของโซเฟียก็แผ่ไปทั่ว แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับร่างหนึ่งปรากฎขึ้นมายืนเบื้องหน้าโซเฟีย แผ่พลังมหาศาลที่มากกว่าโซเฟียหลายเท่าออกมา
เหล่ามองผู้มาใหม่ตาค้าง เพราะคนผู้นี้คือคนที่เหล่าเทพต่างหวาดกลัวรองลงมาจากลูซิล ชายหนุ่มผู้ใช้ดาบยาวยืนหันหลังให้เหล่าเทพ มองไปยังโซเฟียที่เริ่มกลายร่างกลับเป็นมนุษย์ เขาก็คือเดรคนั้นเอง
"ชิ เจ้ามาขวางข้าทำไมกัน..แค่กๆๆ.."โซเฟียร้องอย่างขัดใจก่อนจะกระอักเลือดออกมา บ่งบอกได้ว่าเธอบาดเจ็บพอสมควรทีเดียว ก่อนที่เดรคจะหันไปมองเหล่าทวยเทพ ที่กำลังเตรียมยิงเวทใส่พวกเขาสามคน
"เดรค จัดการพวกมันกันเลย"อาคารัสเอ่ยปากชวน เพราะรู้ฝีมือของเดรคดี
"ไม่ เราต้องถอยกันแล้ว พวกเราทำภารกิจลุล่วงแล้ว"เดรคกล่าว ทำให้เหล่าทวยเทพชะงักไปทันที ก่อนที่จะสัมผัสพลังของเทพถึง6ตน ที่เมื่อกี้ยังสัมผัสไม่ได้ขึ้นมา เหล่าเทพหน้าซีด เพราะพลังเหล่านั้นคือเทพไททั่นทั้ง6ที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ ไม่นึกว่าโครนอสจะร่วมมือกับนามธรรม และเขาได้ทำลายผนึกกักขังเหล่าไททั่นไปเรียบร้อยแล้ว
"กรอด.."ซุสกัดฟันอย่างโกรธแค้น นี่สินะที่โซเฟียบอกว่าพวกเขาพลาดไป
"ทำไมพวกเราต้องถอยด้วยล่ะ!!!"โซเฟียกับอาคารัสพูดขึ้นมาพร้อมเพรียงกัน อาคารัสยังอยากฆ่าเผ่าเทพให้ได้มากกว่านี้ ส่วนโซเฟียก็ต้องการเอาคืนซุสกับโอดินที่ทำกับเธอได้แสบมาก เดรคถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะพูด
"ทำไมน่ะเหรอ.."เดรคพูดค้างไว้แค่นั้น ก่อนที่มืออีกข้างจะปรากฎดาบอีกเล่มหนึ่งขึ้นมา ก่อนที่เขาจะปาดาบขึ้นไปบนฟ้า ดาบพุ่งไปด้วยความเร็วสูง
"ฉึก!!"2,227,475,773!
ดาบพุ่งทะลุอะไรบางอย่างจนทะลุก่อนจะสลายไป เลือดไหลทะลักลงมาเบื้องล่าง ก่อนที่จะปรากฎร่างหนึ่งขึ้นมา
"ยัย6th!!!"อาคารัสร้องอย่างตกใจ โซเฟียก็ไม่นึกว่า6thจะอยู่ที่นี่ด้วย ซึ่งร่างนั้นยังไงก็ไม่ใช่ร่างจริงแน่นอน ร่างหุ่นเชิดของ6thที่เลือดทะลักออกมาไม่หยุดตกลงมาเบื้องล่างเหมือนหุ่นเชิดที่เชือกขาด ดวงตาจ้องมองมาทางเหล่านามธรรมแล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างโรคจิต
"บรึ้มมมม!!"ร่างนั้นระเบิดกลางอากาศ ก่อนที่เดรคจะกันมาพูดกับโซเฟียและอาคารัสต่อ
"ที่นี่เข้าใจรึยัง เราไม่ควรจะเปิดเผยพลังของพวกเราเต็มพิกัด เพราะเผ่าเทพตอนนี้ก็เป็นแค่เบี้ยของพวกมันเท่านั้น ไม่มีค่าที่เราจะต้องสู้เต็มกำลัง และพวกเจ้าควรจะพอใจกับจำนวนเทพที่พวกเจ้าฆ่าไปได้แล้ว"เดรคพูดแล้วสายตาก็มองมายังเผ่าเทพ เหล่าทวยเทพเห็นเดรคมองมาด้วยแววตาเหยียดหยามอย่างไม่ปกปิด เผ่าเทพก็ไม่อาจพูดแก้ตัวอะไรได้เช่นกัน
"คิดเหรอว่าพวกข้าจะยอมให้เจ้าออกไปได้ง่ายๆน่ะ หลังจากที่พวกเจ้าได้สังหารเผ่าเทพไปมากมายขนาดนี้ ด้วยวิธีการอันต่ำช้าของพวกเจ้า คิดว่าข้าจะปล่อยไปเหรอ!!!"ซุสตวาดขึ้นมา
"เจ้าควรห่วงพวกทหารเทพที่พวกเจ้าส่งไปป้องกันตามชายแดนดีกว่านะ เพราะข้าจัดการพวกมันตอนที่เข้ามาแล้ว และสำหรับเหล่าทหารเทพที่ข้าสังหารไปนั้น ทั้งข้าและพวกนั้นก็มีหน้าที่ของตนเองกันทั้งสิ้น เผ่าเทพไม่มีสิทธิตัดสินใจว่าสิ่งใดถูก สิ่งใดผิด การสังหารเหล่าทหารเทพที่มาขัดขวางภารกิจของพวกเราในสงคราม ก็เพราะพวกเขามีหน้าที่ขัดขวางพวกข้า ข้าจึงจำเป็นต้องจัดการพวกมัน หน้าที่ของคนใครคนนั้นก็ต้องทำให้สำเร็จ แม้ว่ามันจะสวนทางกับอีกคนหนึ่งก็ตาม มันเป็นสัจธรรมของโลกนี้ คือสิ่งที่ถูกต้อง"เดรคพูดแล้วหันหลังอย่างไม่คิดจะมองพวกมัน เหล่าทวยเทพได้ยินว่าทหารที่ชายแดนตายไปก็ตกใจ อะพอลโล่รีบใช้โทรจิตติดต่อไปยังทหารที่ชายแดน แต่ไม่มีใครตอบเลย
คำพูดที่ไร้ซึ่งความรู้สึกดีใจหรือเสียใจของเดรค สร้างความโกรธแค้นให้กับเทพทุกตนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเค้าอย่างสุดจะบรรยาย เพราะมีไม่น้อยที่คนที่ตนเองรักหรือคนในครอบครัวต้องโดนลูกหลงไปด้วยจากการกระทำครั้งนี้ ทุกคนต่างโกรธแค้นมองเดรคด้วยสายตาอาฆาต ต่างสาบานว่าจะต้องนำเลือดของมันมาชำระผู้ที่ตายไปเพราะนามธรรมตนนี้ให้จงได้
"เจ้ามันช่างร้ซึ่งหัวใจจริงๆ..เดรค"อาร์ทีมิสกล่าวขึ้นมา
"แล้วที่พวกเจ้าฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อื่นไปล่ะ นี่คือสงคราม ผู้ชนะคือคนที่ได้ครอบครองทุกอย่าง ผู้แพ้จะสูญเสียทุกสิ่ง พวกเจ้าชนะถึงได้ทำตัวเป็นผู้ปกครองโลกใบนี้ แต่อำนาจจะเปลี่ยนในอีกไม่ช้านี้"โซเฟียพูดอย่างสะใจ
"ติดต่อเลโอและเหล่าไททั่น เราจะไปกันแล้ว"เดรคพูดกับโซเฟีย เธอพยักหน้าเบาๆอย่างจำยอม
"ฮ่าฮ่าฮ่า เอาเป็นว่าพวกข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้าละกัน การไว้ชีวิตครั้งนี้ถือเป็นการลงโทษจากข้าต่อพวกเจ้าเหล่าเทพชั้นสูง พวกเจ้าจงรู้สึกถึงความอัปยศ เผ่าพันธุ์ทั้งหลายจะประณามและตีตัวออกห่างจากเผ่าของพวกเจ้าที่พ่ายแพ้ย่อยยับ ฮ่าฮ่าๆๆ..."อาคารัสพูดขึ้นมาเสียงดัง เดรคกับโซเฟียรู้ว่าอาคารัสกำลังพยายามระงับความโกรธที่อยากจะฆ่าเผ่าเทพแต่ทำไม่ได้ในตอนนี้
"ครั้งหน้า..พวกข้าจะฆ่าเจ้าซะ..เดรค"โอดินกล่าวขึ้นหลังทนฟังไม่ได้ แต่เดรคไม่ได้กันมามองหรือพูดอะไรกลับมาเลย เพียงแค่เดินจากไปเท่านั้นเอง
"จะบอกอะไรดีๆก่อนกลับให้นะโอดิน ถ้าเกิดว่าเดรคคิดจะเอาจริงขึ้นมาละก็ ถ้าไม่ใช่มหาเทพีไกอาแล้วละก็ ต่อให้ยกกันมาหมดทั้งสวรรค์ก็สู้เขาไม่ได้หรอก ที่ข้าพูดคือความจริง"โซเฟียพูดและมองไปทางเหล่าเทพอย่างสมเพช ก่อนที่เธอจะติดต่อไปหาเลโอแล้วร่างของทั้งสามก็ค่อยๆหายไป ทิ้งไว้เพียงความพินาศย่อยยับ
ทางด้านการต่อสู้ของเลโอและเหล่าไททั่น การต่อสู้ดำเนินไปอย่างสูสี แม้ว่าอาจจะไม่ควรเรียกแบบนั้นได้ก็ตาม แม้ฝ่ายนามธรรมจะมีคนน้อยกว่า แต่ก็สู้ได้อย่างทัดเทียม ต้องเรียกแบบนี้จะถูกกว่า
"ไม่ได้เรื่องเลยเจ้าพวกนี้"แอตลาสกล่างอย่างดูแคลน ตัวเขากำลังอยู่บนกองซากศพของเหล่าทหารเทพพูดขึ้นมาอย่างเซ็งๆ ทหารเทพพวกนี้โดนดาบแค่ทีเดียวก็ตายแล้ว ไม่ครณามือตนเลยสักนิดเดียว แม้แต่พวกเทพระดับแม่ทัพก็โดนดาบเข้าไปทีสองทีตายเช่นกัน ไม่มีใครเก่งให้ฆ่าสักคน แอตลาสมองสหายของตนที่กำลังสู้กับเทพชั้นสูงที่ทุกคนรู้จักกันดีอยู่
"เปรี้ยงๆๆๆ.."การปะทะระหว่างเลโอและธอร์นั้นรุนแรงจนไม่มีใครเข้าไปใกล้ เสียงศาสตราของทั้งสองกระทบใส่กันไม่หยุด ธอร์นั้นถนัดการโจมตีทั้งระยะประชิด กลางและไกล เรียกไดว่าเป็นนักรบที่สมบูรณ์พร้อม เทียบเท่ากับอาเรสได้เลยทีเดียว ส่วนทางเลโอถนัดระยะใกล้ถึงกลางและใช้เวทมนตร์ช่วย ธอร์จึงพยายามสู้พลางถอยพลาง และโจมตีจากระยะไกลทุกครั้งที่มีโอกาส ซึ่งมันก็พอทำให้เลโอบาดเจ็บได้บ้าง
"จะสู้แบบนี้ไปถึงไหนครับ"เลโอพูดอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่หมัดจะชกเข้าใส่ธอร์จนเขากระเด็นไป แต่เลโอไม่ปล่อยโอกาสพุ่งด้วยความเร็วสูงไปอยู่ด้านหลังธอร์และทุบใส่หัว จนเทพสายฟ้าพุ่งดิ่งพสุธาทันที
"ตึงงง!!!"664,344,222!
ธอร์ลุกขึ้นมาจากหลุม มองไปยังนามธรรมที่ไม่เคยมีเทพตนใดเห็นมาก่อน จากการต่อสู้ที่ผ่านมาทำให้รู้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้ามีการโจมตีที่เรียบง่ายมาก ติดอยู่แค่เลโอมีความเร็วสูงมาก ถ้าวางแผนดีๆก็ยังพอมีทางชนะ ก่อนที่มือของเลโอจะส่องแสงสีทองดำออกมา แล้วออกหมัดชกทันที
"เปรี้ยงๆๆ.."1,442,344,796!1,135,433,361!...
เวทหมัดแสงสีทองพุ่งเข้ามา มันชกโดนร่างของธอร์ในพริบตาที่เลโอชก เขาเห็นเวทแสงสีทองเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะถูกชกเท่านั้น ธอร์ลุกขึ้นมา มองเลโออย่างสงสัย เพราะเหมือนเขาเคยเห็นเทพตนหนึ่งที่เคยใช้เวทแบบเดียวกับที่เลโอใช้
"เจ้าคือจักรราศีเลโอที่หายไปสินะ"คำพูดของธอร์ทำให้สายตาของไททั่นและเทพหันมามองสี้ยววินาทีก่อนที่จะสู้กันต่อ แต่ยังฟังสิ่งที่ได้ยินจากทางนี้อยู่
"เกือบถูกครับ แต่ผมไม่ใช่คนที่คุณว่า"เลโอกล่าวเสียงเรียบ
"ผมจะให้คุณได้เห็นของดี"เลโอพูดแล้วหมุนแขนไปมา ธอร์รีบสร้างโล่ขึ้นมาป้องกันการโจมตีไว้
"เปรี้ยงงงงง"2,345,867,443!
สายฟ้าพุ่งออกมาจากหมัดของเลโอพุ่งเข้ามาทำลายโล่ของธอร์แล้วฟาดโดนเค้าจนกระเด็นไปไกล เหล่าเทพตกตะลึง เพราะเป็นเวทสายฟ้าอานุภาพแบบเดียวกับของธอร์เลย
"แกเป็นใครกันแน่!!!"เสียงหญิงสาวคนนึงดังขึ้นมา เลโอหันไปตามเสียง เทพเฮร่า ราชินีแห่งเหล่าทวยเทพยิงเพลิงเจ้าใส่เลโอ และตัวเธอก็พุ่งมาทางนี้ด้วย เรอาตกใจที่เฮร่าเปลี่ยนเป้าหมายจากเธอไปในพริบตา
เฮร่าเป็นหญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวสลวยถึงเอวและดวงตาสีเพลิงที่กำลีงลุกโชนด้วยความโกรธ มีรูปร่างสูงโปร่ง และใบหน้าที่งดงามสมกับที่เป็นราชินีแห่งเหล่าเทพ เลโอมองเฮร่าเพียงเล็กน้อย ก่อนที่จะร่ายมนตร์ ในพริบตานั้นเปลวเพลิงของเฮร่าก็ถูกทำลายด้วยมนตร์ความเร็วแสงที่มองตาม เฮร่ารีบมองหาเลโอที่หายไปจากเบื้องหน้าตน
"กลิ่นหอมดีจัง"เฮร่าได้ยินเสียงจากด้านหลังรีบหันกลับไป แต่เลโอล๊อคแขนทั้งสองข้างของเธอด้วยมือเพียงข้างเดียว เฮร่าเสียทีเพราะอารมณ์โกรธชั่ววูบ เพราะการโจมตีของเลโอด้วยสายฟ้าเฉียดหน้าเธอจนมีแผล เลโอยกผมขึ้นมาดมกลิ่นที่หอมถูกใจเค้า นั้นทำให้เฮร่าสติแตก
"ปล่อยข้านะ!!พวกแกรีบมาช่วยข้าเดี๋ยวนี้"เฮร่าตวาดเสียงดัง เหล่าทวยเทพรวมถึงไททั่นเห็นภาพตรงหน้าก็อึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะได้สติ หลายตนรีบพุ่งเข้ามาช่วย
"ดุจังนะครับ แต่แบบนี่ก็ไม่เลว"เลโอพูดแล้วเชยคางเฮร่าให้หันมา เพื่อุตนจะได้เห็นใบหน้าชัดๆ เฮร่ามองเลโออย่างโกรธจัด ไม่เคยมีเทพตนใดกล้าทำกับเธอแบบนี้มาก่อน ยกเว้นซุสที่นอนบนเตียงกับเธอ
"ออกไปนะ ไอ้นามธรรมบ้านี้"เฮร่าร้องเสียงดังแต่ขยับตัวไม่ได้เลย เธอคิดในใจให้พวกเทพรีบเข้ามาช่วย ซึ่งเหล่าเทพก็พุ่งมาด้านหลังเลโอ ทำให้เธอแสยะยิ้มขึ้นมา
"ท่านเฮร่าระวังขอรับ!!!"เสียงเทพชั้นสูงตนหนึ่งร้องขึ้นอย่างตื่นตระหนก โครนอสที่รอโอกาสอยู่แทงดาบใส่กลางหัวใจของเฮร่าทันที ถ้าราขินีตายไปซุสจะโกรธแค่ไหนนะ
"ลาก่อนลูกสาวข้า"โครนอสพูดแล้วแทงดาบเข้ามา เฮร่าทำอะไรไม่ได้นอกจากหลับตารับความตาย
"ฉึก!!!"5,934,934,123!Critical!
เฮร่าโดนดาบเวทที่แทงทะลุร่างกายตนไม่หยุด แต่เธอไม่ได้โดนเข้ากลางหัวใจอย่างที่โครนอสต้องการ แต่โดนเข้าที่ท้องของเธอแทน และเป็นเลโอนั้นเองที่ขยับตัวเฮร่าในพริบตาก่อนที่เธอจะโดนดาบแทงตาย
"อ๊ากกกก...แค่กๆๆ.."เฮร่าร้องแล้วกระอักเลือดออกมา เมื่อเครื่องในของเธอถูกทำลายต้องรีบรักษาด่วน ระหว่างที่ราชาแห่งไททั่นและนามธรรมกำลังจ้องตากันอยู่ มิคาเอลก็พุ่งเข้ามาแย่งตัวเฮร่าบินหนีไปทันที
"หมายความว่ายังไงเลโอ"โครนอสถามอย่างไม่เข้าใจ ทำไมเลโอต้องช่วยเฮร่าไว้ด้วย
"ห้ามฆ่าเฮร่าเด็ดขาด เธอเป็นของผม"เลโอพูดน้ำเสียงจริงจังและมองทางที่เฮร่าโดนพาไป โครนอสหรี่ตาลงก่อนที่จะหัวเราะออกมา
"ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ.. อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแล้วข้าจะไม่ฆ่าหล่อนจนถึงสงครามจบเลย"โครนอสกล่าวอย่างเข้าใจ เลโอก็พยักหน้าแล้วยิ้มที่มุมปาก เหล่าเทพและไททั่นมองมาทางนี้อย่างสงสัย
"เจ้าเด็กหนุ่ม.."เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เลโอมองไปเบื้องล่าง ธอร์ที่โดนซัดกระเด็นไปไกลกลับมาสู้ต่อแล้ว เลโอเตรียมจะลงไปสู้ แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาในหัวเค้า
'ภารกิจลุล่วงแล้วจงถอนตัวเดี๋ยวนี้เลโอ'เสียงโซเฟียโทรจิตเข้ามา เลโอชะงักไปก่อนจะพยักหน้า แล้วติดต่อโทรจิตกับเหล่าไททั่นให้ทราบกันในทีเดียว
"ฟุ่บๆๆ.."เหล่าไททั่นบินออกห่างจากคู่ต่อสู้ของตนบินมายืนข้างๆเลโอและโครนอส
"ได้เวลาถอยแล้วสินะค่ะ"เรอาพูดแล้วร่ายมนตร์พรางตาพร้อมทั้งร่ายเวทเคลื่อนย้ายในพริบ ถึงแม้จะเป็นการแหกกฎของสวรรค์ที่ห้ามเทพที่ไม่ได้รับอนุญาติใช้เวทเคลื่อนย้ายและมีการกางเขตแดนไว้ แต่มันหยุดเรอาไม่ได้อยู่แล้ว เหล่าทวยเทพพยายามขัดขวางแต่ไม่สำเร็จ
"คราวหน้า ข้าอยากสู้กับเทพแห่งโอลิมปัส"แอตลาสพูดอย่างหงุดหงิด เพราะตนเสียดายที่ไม่ได้สู้กับคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อเลย และพูดทิ้งท้ายไว้เพื่อคราวหน้าที่จะกลับมาจัดการเผ่าเทพ เพื่อแก้แค้นสงครามที่เหล่าไททั่นพ่ายแพ้และถูกปิดผนึก
"รับรองคุณได้แน่ครับ"เลโอกล่าว ก่อนที่เขาและเหล่าไททั่นจะหายไปจากที่แห่งนั้น
เมื่อนามธรรมทั้งหมดและเหล่าไททั่นหายไปจากแดนสวรรค์ ดินแดนสวรรค์ที่สวยงามก็มีกองเศษซากอาคารที่ลุกไหม้และซากศพของผู้คนที่ล้มตายเป็นจำนวนมาก กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งไปทั่ว วิหารของเทพมากมายที่เสียหายและถูกทำลายไป เปลวไฟที่ลุกโชนเป็นภาพติดตาไปต่อจากนี้ไม่มีวันเลือนหายไป และเป็นเครื่องหมายแห่งความอัปยศ นี่เป็นอีกหน้าหนึ่งในประวัติศาสตร์ที่เหล่านามธรรมได้ทำไว้กับสวรรค์อีกครั้งหนึ่ง
และอีกอย่างหนึ่งที่เหล่าเทพต่างรู้กันดีทุกคน นามธรรมแข็งแกร่งกว่าพวกเขามากนัก จนทำให้พวกเขาต้องหวาดกลัวในพลังนั้น
ทางด้านพวกเลโอที่ออกจากสวรรค์และบินมาจนเจอพวกโซเฟีย ต่างก็บินกลับไปยังพื้นพิภพ โดยเดรคกำลังสังเกตอาการของโซเฟียอย่างสงสัย ที่หน้าซีดขาวเหมือนใกล้ตาย
"สีหน้าเจ้าไม่ค่อยดีนะโซเฟีย"เดรคกล่าว
"ข้า..จำเป็นต้องพักผ่อนน่ะ ข้าร่ายมนตร์บทนั้นของข้า แต่เจ้าหยุดข้าเอาไว้ก่อน และเจ้าคงรู้ผลของการใช้มนตร์นี้ดี ไม่ว่าจะร่ายไม่สำเร็จหรือใช้งานมันก็ไม่ต่างกัน"โซเฟียปิดตาลงและตั้งสมาธิเพื่อรักษาระดับพลังไว้
"เจ้ารีบกลับไปพักผ่อนที่เมืองอาโดรเซียซะ บอกเรื่องนี้ให้ลูทกับคาเรนทราบและให้คอยดูแลเจ้า อย่าให้พวกองค์กรรู้เชียวนะว่าเจ้ากำลังอ่อนแอ ข้ารับรองว่าพวกมันจะต้องรีบมาสังหารเจ้าแน่"โซเฟียเหลือบมองเดรคอย่างหงุดหงิด ใครกันที่ทำให้เธอใช้ไปอย่างเสียเปล่า แต่คงว่าอะไรไม่ได้ เพราะถ้าเดรคไม่มา6thคงจะสังเกตเห็นไปแล้ว
"เข้าใจแล้ว"โซเฟียพูดเบาๆ
"ทุกคนครับ"เลโอพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง
"มีอะไร"อาคารัสถามอย่างหงุดหงิด
"สงครามกับเผ่าเทพในครั้งนี้ ห้ามใครฆ่าเทพเฮร่าเด็ดขาด เพราะผมจะเอาเธอมาเป็นของผม"
"หาาา!!!!"นามธรรมและไททั่น(ยกเว้นเดรคกับโครนอส)ร้องอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน สรุปว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นล่ะเนี่ย เลโอไปหลงรักเฮร่าเข้ารึไง
______________________________________________
______________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น