Markbam[end]กระต่ายน้อยขวัญใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #17 : นายเป็นของฉัน

-16-

9เดือนผ่าานไป...

 
      เวลามันผ่านไปเร็วมาก นี่มันก็เก้าเดือนแล้ว ตอนนี้พวกผมกำลังอยู่ที่สนามบินเมืองไทยหลังจากที่ไปเล่นคอนอยู่ฮ่องกง ในเก้าเดือนที่ผ่านมานี้
ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในวงการอย่างมีความสุข ฝึกซ้อม อัดเพลง เรียน ทำงานตลอดเวลาและเงินที่ผมได้ก็จะใช้โอกาสนี้แหละให้ครอบครัว ผมนั่งรถตู้กับฮยองทั้งหลายแหลและพี่ๆทีมงานจะเยี่ยมบ้านผมก่อนจะไปโรมแรม

 
      หลังจากที่ทีมงานสัมภาษณ์ขุ่นแม่อยู่ข้างล่าง พวกผมก็มานั่งเล่นอยู่ห้องนั่งเล่น ผมเห็นแจ็คสันฮยองกำลังนั่งอยู่โซฟาสีขาวนวลผมเลยรีบไปนั่งด้วย
ผมทำประจำแหละ ผมจะชอบอยู่กับแจ็คสันมากกว่ามาร์คฮยอง เพราะพี่แกเล่นซะแฟนๆเข้าใจผิด หรือเป็นการลวนลามผมอะไรประมาณนี้ มาร์คฮยองจะพยายามมาใกล้ผมตลอด อย่างอาทิตย์ที่แล้ว ผมกำลังเขียนลายเซ็น ผมนั่งข้างไอ้ยูค ผมคุยกับยูคสักแปป ยูคก็เสร็จแล้วผมเลยบอกให้นั่งคุยเป็นเพื่อนหน่อย พี่มาร์คก็ผลักยูคออกก่อนจะนั่งแทนที่ แต่ไม่ใช่ว่าผมจะทะเลาะกับมาร์คฮยองตลอดน่ะ พอเวลาผ่านไปความสัมพันธ์ผมกับมาร์คฮยองก็เริ่มสนิทขึ้น เมื่อก่อนผมแทบจะทะเลาะทุกครั้งแต่ตอนนี้มันไม่แล้ว ผมว่าผมเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆก็มีความสุขมากแล้วนะ แต่ทำไงได้มันเป็นแบบนี้มาแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มเสียที

   เมื่อสัมภาษณ์เสร็จพวกผมก็ลงมา ก่อนจะยกมือไหว้ลาแม่ก่อนจะกลับโรงแรมไปพักผ่อน พรุ่งนี้ขึ้นคอน...

หลังเวทีก่อนขึ้นคอนสี่ชั่วโมงครึ่ง...

      หลังจากที่ซ้อมกันอยู่หลายก็แยกย้ายกันไปแต่งตัว ห้องเปลี่ยนชุดมันตอนนี้มันเต็มไปหมดแล้ว แถมยังต้องแต่งหน้าอีก เดี๋ยวก็ไม่ทันมัวแต่ซ้อม เมื่อวานก็ไม่ซ้อมกัน ถ้าห้องรวมก็มีมาร์คฮยองอยู่ เอาไงดี-//- ผมเดินเข้าไปมีม่านกั้นอยู่สองช่องพอดีเป๊ะ ผมเดินเข้าไปช่องที่ว่างอยู่พร้อมชุดในมือ ผมกำลังจะปิดเสียงโทรศัพท์

"อ้าาา นายเองเหรอ" ผมแทบจะสะดุ้งเฮือกทันทีเมื่อฮยองโผล่มาจากอีกช่องนึง ดีนะที่ยังไม่เปลี่ยนชุด แถมฮยองยังไม่ใส่ไม่เปลี่ยนชุดอีก อะไรกันนึกว่าเสร้จแล้ว เห็นเข้าคนแรกเลย-*-

"อ้าา ฮยองเล่นอะไรเนี่ย" ผมพูดก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้นอกม่านแล้วเดินเข้ามาเปลี่ยนชุด ผมถอดกางเกงยีนส์ขายาวออกเหลือแต่บ็อกเซอร์สีน้ำตาลอ่อน ก่อนจะสวมกางเกงยีนส์สีขาว ขาเดฟมั้ง? ก่อนจะถอดเสื้อแขนยาวออกเผยหน้าท้องอันแบนราบมีวันแพ็คนิสนุง ผิวพรรณขาวผุดผ่อง ผมว่าต้องรีบเปลี่ยนแล้วล่ะเดี๋ยวแต่งหน้าไม่ทัน ผมลื้อหาเสื้อใส่ ให้ตายสิ!มันอยู่ไหนฟ่ะ อีกใจนึงก่อนรรีบ อีกใจนึงก็ระแวงว่าเขาก็โผล่เข้ามาอีก

พรึ่บ!

"อ๊ะ!" ผมกำลังค้นหาเสื้อที่วางอยู่ชิดกับฝาผนังในม่านที่ผมกำลังเปลี่ยน จู่ๆฮยองก็เดินเข้ามา ผมกำลังจะหันกลับไปแต่ฮยองดันมาใช้ท่อนแขนท่อนหนาล็อกตัวผมก่อน เลยขยับไม่ได้ แผ่นหลังผมแนบกับแผ่นอกของฮยอง

"ฮยอง ทำอะไรเนี่ย" ผมรีบดิ้นสุดๆเลย ไม่ใช่อะไรหรอกตอนนี้ไม่ได้ใส่เสื้อเลยไม่ชินกับการเปิดเผยซะเท่าไหร่-//-

"จับทำเมีย^_^" ฮยองว่าพลางดันให้นั่งตักฮยอง มัยใช่เวลาม่ายยยยยT..........T

"อะไรของฮยองง เนี่ย ปล่อยเลยนะ" พอฮยองเห็นผมเริ่มโวยวายก็ดันตัวผมให้เอนมาซบไหล่ฮยองแก

"จะยอมเป็นของฮยองไหมล่ะ?" ฮยองว่าก่อนเอามือมาวางที่อกผม

"ยะยอม...ยะ อุ๊บ!" ผมกำลังจะถามว่ายอมอะไร ฮยองก็มาโน้มหน้าลงประกบผมอย่างรวดเร็ว ไอ้ตาบ้าน! ผมพยายามผลักออกนะแต่ก็ไม่มีผมสะทกสะท้านเลยสักนิด

"อ่อยอิ(ปล่อยสิ)" ผมลากเสียงอู้อี้ในลำคอ ฮยองก็ใช้ลิ้นดิ้นปากผมเพื่อจะสอดเข้าใน ผมรู้ดีว่าการจูบนั้นต้องแลกลิ้น ผมเลยเม้มปากแน่นเพื่อไม่ให้ฮยองล้วงลับเข้ามาได้

"คิดว่าแน่นักเหรอ หึ" ฮยองพูดหลังจากถอนริมฝีปากเมื่อแลกลิ้นไม่ได้

"ชะ(ใช่) อั๊ก!" ผมยังไม่พูดไม่ทันจบ ฮยองก็เอานิ้วโป้งเรียวของพี่แกมาคั้นไว้ที่ฟันกรามผม ดีนะที่ไม่ลึกกว่านั้น ตอนนี้เหมือนผมเป็นซอมบีแล้วหิวโหยมาแต่ไกลมากัดคนอะไรทำนองนี้

"นายไม่มีทางชนะฉันหรอก" 

   พูดว่าก็ประกบปากผมลงไปอย่างหนักหน่วง ผมพยายามกัดนิ้วฮยองนะ แต่ยิ่งกัดเท่าไหร่มือไม้ฮยองหนิยิ่งไถไปเรื่อยเลย ผมเสียงมากเลยเวลาฮยองมาเอามือมาไว้ตัก หวั่นๆไงไม่รู้แฮะ ฮยองสอดลิ้นเข้ามาในปากผมอยู่นาน จนผมเริ่มหายใจไม่ออก ก่อนจะถอดริมฝีปากออก

  เมื่อผมเป็นอิสระ?ผมก็ผลักฮยองออกก่อนจะหยิบเสื้อยืดสีขาว มาเจออะไรตอนนี้

มาสวมใส่ลวกๆ

"อะไร จะรีบไหนยังดูไม่อิ่มเลย" ฮยองพูดก่อนจะลุกขึ้น ผมก็รีบพยุงตัวเองขึ้น

"ดูบ้าอะไร! " ผมพูดก่อนจะผลักฮยองออกเพื่อจะได้ออกจากห้องนรกนี่ซะที และไม่ลืมที่จะเอาโทรสัพท์ไปด้วย

"แบม ทำไรอยู่เนี่ยทำไมเสร็จช้าจัง" ผมเดินไปนั่งเก้าอี้กระจกก่อนที่ช่างแต่งหน้าจะโบกแป้งลงพี่บีก็ถามขึ้น

"มาร์คฮยองแกล้งผมอ่ะT^T" ผมพยายามพูดไม่ออกสีหน้าท่าทางมากเกินไป เพราะกำลังแต่งหน้าอยู่ เดี่ยวไม่หล่อ-.,-

"ก็อย่างงี้แหละ ยูคๆเร็วหน่อย"พี่บีที่นั่งสิงโซฟาอยู่ด้านหลังผมก่อนบ่นยาวเหยียดโดยที่สมองผมไม่สามารถที่จะรับรู้ได้เพราะยาวเหลือเกิน- -

"เดี๋ยว ผมช่วยฮะ" นั้นไงเสียงนี่ มาร์คฮยองเดินมาพร้อมกับกางเกงยีนส์สีขาวกับเสื้อกล้ามสีทอง มาจับผมหน้าผมผมก่อนที่จะโบกแป้งลงผากผม ผมหันไปทำตาขวางใส่ฮยอง พอผมแต่งหน้าทำผมเสร็จฮยองก็มานั่งต่อก่อนที่ช่างจะลงมือแต่งหน้า ส่วนผมก็ขออยู่ห่างๆเอาไว้จะปลอดภัยมากกว่า- -




ขึ้นคอนเสิร์ต...

   พวกผมก็เมามันกันอยู่เวทีหลังจากที่ครบทั้งสามอัลบั้มแล้ว จึงแนะนำตัวและพูดภาษาไทยสักประโยค

"อ่ะคนไทยพูดล่ะตาคนหล่อพูดบ้าง" ผมพูดก่อนจะอธิบายให้พี่ๆฟังว่าให้พูดไทยหลังจากที่พี่ๆฮยองไปปรึกษากับญาติโยมกูเกิล

"บลาๆ" กรี๊ดดด!
"บลาๆ" กรี๊ดด!!
"บลาๆๆ" กรี๊ด!!!
"บลาๆๆ" กรี๊ดด!
"บลาๆๆๆ" กรี๊ดด!

"แบมแบม...(แฟนๆ : กรี๊ดดดดด)[ผม : -๐- อะไรอีกล่ะ?] เปนนน...ของผมครับ!" กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!! .....O//O

   ผมรีบเอามือมาปิดหน้าทันที 

" มาร์ครักแบมแบมคนนี้ " ไม่พูดเปล่า ปากเรียวจุ๊บแก้มย้วยๆของอีกฝ่าย เสียงกรี๊ดสนั่นที่ดังลั่นจากแฟนๆ

   ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง ไม่ว่าจะมีอุปสรรคมากแค่ไหน แบมและมาร์คสองเรานี้ขอเพียงเก็บภาพตรึงใจเหล่านี้ ความสุข ความรักที่มีต่อกัน ความรู้สึกแท้ให้ ขอแค่ช่วยรับมันไปและเคียงข้างกัน เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...

Hi~ ในที่สุดก็แต่งจนจบ มาปรับเปลี่ยนนิดหน่อย อาจจะจบง่ายไปนะบางที

โทษค่ะ เราแต่งไม่เก่งเท่าไหร่ มุกไม่ค่อยมี บรรยายก็ระดับกากๆเกรียนๆ อิอิ

ขอบคุณที่ติดตามมานาจา รักรีดทุกโคนนน บรัยส์ จุ้บบวว