Markbam[end]กระต่ายน้อยขวัญใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #3 : เกลียดความหวั่นไหว

-3-

 

    แสงแดดอ่อนๆยามเช้าปลุกผมให้ตื่นขึ้น ผมขยี้ตาเบาๆก่อนจะลืมตามองรอบห้อง ก็เจอแต่ฮยองที่นอนกอดเอวผม้วจ้องผมจนตาเป็นมัน

   "ฮยองตื่นแล้ว ทำไมไม่ลุกล่ะฮะ"

   ผมพูดขึ้นเพื่อที่ฮยองจะได้ห่างจากตัวผมซะที เวลาผมอยู่กับฮยองตัวผมนี่เกรงไปหมดเลยล่ะ แถมยังเป็นเวลาที่ผู้ชายกับผู้ชายนอนกอดกันสองต่อสองมันเป็นยังไงๆไม่รู้

   "อยากนอนกับคนน่ารักไง" 

ฮยองพูดก่อนจะกอดผมเเน่นขึ้นกว่าเดิม

   "ปล่อยผมน้าาา ไม่อ้าววไม่นอนนนฮยองลุกออกจากเตียงเดี๋ยวนี้เลย" 

 เมื่อฮยองทำท่าจะนอนต่อผมก็รีบดันอกฮยองออกทันที

   "ง่อววว วันนี้ฮยองไม่สบายนะแบมต้องก็ต้องมาเป็นหมอนข้างให้คนป่วยสิคนป่วยจะได้หายไวๆ"

   "ก็ไม่สบายนั้นแหละ ผมถึงต้องออกห่างจากฮยอง เดี๋ยวก็ติดไข้กันหรอก ฮยองปล่อยได้แล้ว ผมจะทำข้าวเช้าให้" 

ฮยองพยักหน้าอย่างว่าง่ายก่อนจะปล่อยผมออกมาในที่สุด ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำพร้อมกับใส่เสื้อแขนยาวสีฟ้าสับขาวเป็นลายทางกับกางเกงยีนส์ขายาว ก่อนจะเดินไปห้งครัวเพื่อทำข้าวต้มให้คนไข้กิน

ติ๊งต๊อง ติ๊งต๊องงงงง

   เสียงออดหน้าห้องผมดังขึ้น ในขณะที่ผมกำลังคนข้าวต้มอยู่ ใครมากันนะแต่เช้าเชียว

   "อ้าว พี่คุณเองเหรอ เข้ามาก่อนสิ" 

ผมเปิดประตูออกจนสุดเพื่อให้พี่คุณเข้ามา

   "อ้าว ไอ้มากมานอนอยู่ห้องน้องกูได้ไง" 

พี่คุณวางของไว้ข้างเตียงก่อนจะสังเกตุเห็นพี่มาร์คนอนอ้าซ่าอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ พี่คุณรู้จักพี่มาร์คก็ไม่เห็นบอกกันเลย วู้ยย!

   "ก็เมื่อคืนกูเมา น้องมึงเลยพาที่ห้องน้องมึงก่อนไง" 

พี่มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงที่ขี้เกียจจะเล่า เป็นทำนองว่า'อย่าพึ่งเผือกตอนนี้'

   "แบมไปไหน" 

พี่คุณถามขึ้นเมื่อผมทำท่าจะเดินผ่านฮยองทั้งสองคน

   "ห้องครัว" 

ผมตอบสั้นๆก่อนจะตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วยกมาวางไว้ห้องรับแขกก่อนจะไปเรียกฮยองทั้งสองที่เม้าท์มอยกันเมามันส์ในห้องนอนให้มากินข้าวต้ม

   "เออ แบมไอ้มาร์คไม่สบายแกไม่ต้องดูแลมันนะ มันตอแหลเก่ง" 

ผมที่กำลังก้มหน้ากินข้าวต้มอยู่เต็มปากเต็มคำเงยหน้าขึ้น

   "(._.) ('^') (._.)" 

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มต่อไป

   "บลาๆๆๆๆ"

   "บลาาาๆๆๆๆ" 

ไอ้บลาาๆๆนั้น ไอ้พี่มากกับพี่คุณก็เม้าท์มอยกันใหญ่เลย เปรียบเสมือนผมเป็นอากาศ เมื่อผมกินเสร็จผมก็ไปเก็บถ้วยชามทั้งสามก่อนจะไปนั่งโซฟาข้างพี่คุณ ส่วนพี่มาร์คก็ขอตัวไปอาบน้ำอยู่ห้องตัวเอง ไหนบอกไม่สบาย?

   "ระวังไอ้มาร์คดีๆด้วยล่ะ ตัวอันตรายเลยนะนั้นน่ะ" 

ผมที่กำลังนั่งหลับเพลินๆพี่คุณก็พูดขึ้น

   "ฮะ ผมระวังอยู่แล้ว ไม่งั้นก็น่าจะไม่รอดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

   "ก็ดีแล้ว พี่บอกมันแล้ว ถ้ามันทำอะไรแกบอกพี่ เดี๋ยวพี่จัดการเอง เพราะพี่ไม่ได้อยู่ดูแลแกนานๆทีมาครั้งเอง ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน" 

ทำไมพระเจ้าต้องเปิดโอากาสให้ผมได้เข้าใกล้กับคนๆนี้ด้วยไม่เข้าใจจริงๆเลยย หลังจากที่พี่คุณออกจากคอนโดไป มาร์คฮยองก็เอาแต่นอนบนเตียงผม ผมเลยไม่ได้นอนหลับพักผ่อน เลยตัดสินใจไปนอนโซฟาดีกว่า

   "แบมมมมมม มานอนกับฮยองมา" 

ผมกำลังจะนอนอยู่แล้ว ฮยองก็อุ้มผมขึ้นจากโซฟาก่อนวางลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว

   "ก็นอนแล้วไงเมื่อคืนอ่ะ ฮยองก็นอนพักผ่อนสิฮะจะให้แบมนอนกับฮยองอีกทำไมล่ะ" ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

   "ก็มันเหงานี่" 

ฮยองทำหน้าบูดก่อนจะนอนข้างๆตัวผม ผมถอนหายใจอยู่สักพักก่อนจะเอนตัวนอนลงเป็นเพื่อนฮยอง เหงา?ฮยองหมายถึงอะไร       ช่างเหอะ ผมขอนอนพักผ่อนสายตาสักแปปก่อนแล้วกัน

จึ้ก จึ้ก!

   "ฮยองไม่มีไรจะเล่นแล้วใช่ไหม-_-" 

ผมว่าฮยองเมื่อฮยองเอานิ้วชี้มาจิ้มแก้มผมอย่างมันส์มือ

   "ก็แก้มนายมันน่าเล่นนี่" 

ผมหลับตาเบาๆ

   "อืม" ผมตอบสั้นๆเพราะไม่รู้จะตอบอะไรแหละ

   "ไปเที่ยวไหมวันนี้" จู่ๆฮยองก็ขึ้นคร่อมผม ผมรู้สึกว่าถ้าผมปฏิเสธิอาจจะไม่รอดมือฮยองแน่

   "(._.) ('^') (._.)" ผมรีบพยักหน้ารัวๆ กลัวชีวิตตัวเองจะรัดทนทรมาน

   "ป่ะ ไปห้างXXกัน" ฮยองลุกขึ้นยืนบนเตียงและไม่ลืมพร้อมดึงแขนผมขึ้น




'9:23น.'

   ตอนนี้ผมกำลังขึ้นลิฟต์ฮะ ฮยองบอกว่าแกอยากจะกินของอร่อยๆ ฮยองแกบอกข้าวต้มเมื่อเช้านี่อร่อยดีแต่ไม่อิ่มก็เลยมากินอาหารที่นี่
ฮยองจูงผมเข้ามาในร้าน ก่อนจะเลือกนั่งจรงด้านหลังสุดของมุมร้าน คนไม่เยอะดี เมื่อผมสั่งอาหารเสร็จก็พากันกินอย่างเอร็ดอร่อย พอกินไปสักพัก
มาร์คฮยองก็วางตะเกียบ

   "เป็นไรอ่ะ มาร์คฮยอง( ')๐(' )" ผมถามฮยองทั้งที่อาหารเต็มปากผมไปหมด

   "ป้อนหน่อยดิ ปวดแขนอ่ะขยับไม่ค่อย" นั้นไงว่าแล้วตั้งมาไม้นี้

   "แล้วอยากกินอะไร" 

ผมถามก่อนจะดื่มน้ำตาม ก่อนที่ฮยองจะชี้นู้นนี้นั่นโน่นแล้วก็ป้อนตามที่ฮยองชี้ ผมรู้สึกว่าคนในร้านเริ่มหันมามองพวกผมแล้วล่ะ พอกินเสร็จฮยองก็ไปจ่ายตังค์ที่เค้าท์เตอร์

   "ฮยอง ผมออกไปรอข้างนอกนะ" ผมถามฮยองก่อนจะกำลังเดินออกมาหน้าร้าน

   "ไม่ได้ เดี๋ยวหลงอยู่นี่แหละ" ฮยองคว้าข้อมือผมไว้ ก่อนจะดุใส่ พนักงานในร้านมองก่อนจะหัวเราะคิกคัก ซุบซิบนินทา แหมอู้งานเหรอ เดี๋ยวสั่งหักลดเงินเดือนเลยนี่ จากนั้นพวกผมก็เดินรอบห้าง

'ฮยอง ผมอยากกินอันนั้น' 

'ไม่เอา แบมกินมาเยอะแล้ว'

'แบมไปเล่นอันนู้นกับฮยองนะ'

'ไม่เอา แบมเหนื่อย'

บลาาาๆๆๆ พวกผมก็เสนอไปอันนั้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่เอา จนประมาณห้าหกโมงแหละครับ ก็กลับคอนโด

   "แบม ฮยองหิวอ่ะ" ฮยองก็นั่งบ่นอยู่โซฟาเรื่อยๆ

   "อยากกินอะไรล่ะฮะ" ผมพูดก่อนจะนั่งลงข้างฮยอง

   "อะไรก็ได้อ่ะ แบมกินอะไรฮยองก็กินอันนั้นแหละ" ไอ้พูดธรรมดานี่ก็พอว่า แต่ทำไมต้องมานั่งตักด้วย

   "ฮยองก็ลุกดิฮะ แบมหนักนะ"

   "ครับบบบบ ลุกแล้นครับ" เมื่อผมเป็นอิสระ?ผมก็ไปทำอาหารมื้อเย็นกินกัน พอกินเสร็จผมก็ต้องไปล้างจาน...

   "เฮ้ย! ทำอะไรปล่อยแบมน้าาา" ผมเขย่าไหล่ทั้งซ้ายทีขวาทีเพื่อให้ฮยองที่กอดผมจากด้านหลัง

   "ขออยู่แบบนี้นานๆ..." มาร์คต้วนรุ่นพี่จอมโหดของผมหายไปหน่ายยยยย เมื่อฮยองกอดผมจนผมล้างจานเสร็จตลอดจนผมเดินมาถึงห้องนอน...
ฮยองยังกอดผมอยู่ ไม่ว่าจะเดินไปไหนฮยองก็กอดแน่นอยู่นั้น

ตึกตัก ตึกตัก

อ้าาากก ไม่อ้าาววว หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ววววว ผมตัดสินใจเข้าห้องนอนก่อนจะหันหลังไปมองหน้าฮยอง พี่แกเลยยอมปล่อย

   "ฮยองไม่ไปนอนห้องตัวเองเหรอ" ผมถามก่อนจะเดินไปฝั่งทางซ้ายของเตียง ฮยองก็เดินตาม ชีวิตนี้ช่วยออกห่างแบมซะทีเถอะฮะ

   "ไม่อ่ะ คืนนี้จะนอนเฝ้าแบมแบม เมื่อคืนเห็นแบมหนาวเดี๋ยวไม่มีคนให้กอด" ฮยองพูดก่อนจะทำปากจู๋ใส่

   "อะไรเนี่ย! แบมเหนื่อยแบมจะนอนแล้ว" ผมพูดก่อนจะดันฮยองออกมาแล้วคลานไปที่กลางเตียงก่อนจะนอน

ตุ้บ!

   "นอนด้วย" ฮยองนอนลงข้างตัวผมก่อนจะนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม

   "ไม่เบื่อเหรอ นอนที่นี่" ผมหันไปถามมาร์คฮยอง

   "จะไม่เบื่อได้ไงล่ะ ในเมื่อมีคนน่ารักขนาดนี้ให้นอนกอดทั้งคืนแบบนี้ ก็เบื่อไม่ลงหรอก" ฮยองพูดก่อนจะมากอดผมหลวมๆ

   "แต่ผมเป็นผู้ชายนะ"

   "อะไรกัน ไม่ต้องคิดถึงขั้นนั้นเลย เป็นแค่พี่น้องจะเป็นไร" ผมไม่พูดอะไรก่อนจะหลับตาเบาๆ มาร์คฮยองก็เริ่มซุกไซร้ที่คอผม

   "เฮ้ย! ฮยองทำอะไรเนี่ย แบบนี้เขาไม่เรียกว่าพี่น้องหรอกนะ" ผมลืมตามองฮยองอย่างหวาดกลัว

   "ฮยองไม่ได้ทำอะไรนะ แค่จะบอกว่านายลืม จุ้บราตรีสวัสดิ์"

   "จุ้บอะไร ทำไมต้องจุ้บ"

   "เอ้า ก็เป็นเรื่องธรรมดาของพี่กับน้องไม่ใช่เหรอ"

   "จุ้บ..." ผมยื่นไปจุ้บหน้าผากของฮยอง

   "ฟอดดด...!!" ฮยองหอมแก้มผมไปข้างหนึ่ง นี่เหรอที่พี่น้องเขาทำกัน เอ้อ!ใช่อาจจะเป็นที่ต่างประเทศก็ได้เนอะที่นี่ไม่ใช่ที่ไทยนี่ ผมก็ลืม(จ้ะ พ่อคนเก่ง)

   "นอนได้แล้ว" ฮยองพูดก่อนจะดันหัวผมไปซุกกับอกของฮยอง เอิ่ม...ผมเป็นคนนะครัชไม่ใช่ตุ๊กตา?

   "ฝันดีฮะ" ผมพูดก่อนจะนอนพักผ่อน วันนี้เหนื่อยมากจริงๆบายครัชช zZZ
______ ______ ______
ปล.ช่วงนี้ขอพักผ่อนสมองก่อนนะ หลังจากที่ปั่นงานและสอบอยู่นาน ส่วนเนื้อหาตอนนี้ของวันนี้ก็คิดได้แค่นี้แหละ
ถ้ามีเวลาพอจะมีตอนสนุกสนานมากมายมากกว่านี้ และจะพยายามลงตอนใหม่ๆบ่อยๆ ถ้าไม่ชอบตรงไหนก็ขอโทษด้วยน้าาาา อาจจะมีผิดบ้างไรบ้างไม่ว่ากันนะ ช่วงเวลาว่างๆหรือตอนดึกๆ ไรต์อาจจะอัพในช่วงนี้ ยังไงๆก็ทนๆไปก่อนน้าาาา
อย่าลืมคอนเม้นท์ให้คำแนะนะหรือติชม หรืออยากให้แต่งแบบไหนก็บอกได้นะไม่ว่ากันเนอะ รอติดตามเอาน้าาาา^..^.