Markbam[end]กระต่ายน้อยขวัญใจนายเพลย์บอย

ลำดับตอนที่ #8 : บทลงโทษ?

-8-

      ผมพยายามยันตัวเองลุกขึ้นออกจากเตียง ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวปล่อยให้คุณชายต้วนนอนพักผ่อน หลังจากเสร็จภารกิจแล้ว ผมก็ต้องมาทำข้าวเช้าให้มาร์คฮยองเป็นประจำเนื่องจากฮยองแกอยากกิน ผมวางข้ามต้มสองถ้วยไว้บนดต๊ะในห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินไปหาฮยองในห้องนอน

"ฮยอง ตื่่นได้แล้วเดี๋ยวแบมจะไปโรงเรียนสาย" ผมไปขยันไหล่ฮยองเบาๆก่อนที่ฮยองจะเอาหมอนมาปิดหน้า

"..."

"-..-"

1..2..3!! ผมนับ1-3ในใจก่อนจะกระโดดทับฮยอง

"อั้กก! ตื่นแล้วๆ" มาร์คฮยองดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียงสักพักก่อนจะดีดตัวเองลุกขึ้นนั่ง ผมยืนกอดอกอยู่หัวเตียง

"ไปอาบน้ำได้แล้วววว" ผมพูดพลางกำลังเดินออกมาจากห้องนอน

"kiss moringล่ะ" ผมหันขวับไปหาฮยองกำลังนั่งอยู่ที่เดิม

"kissอะไร รีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วมากินข้าว ถ้าชักช้าเดี๋ยวแบมไปโรงเรียนเอง" ผมพูดทำนองตะคอกหน่อยๆ

"โหดจัง" ฮยองทำแก้มป่องก่อนจะพูด ผมเลยทำท่าจะค้อนใส่แล้วเดินออกมารอกินข้ามพร้อมฮยอง





20นาทีผ่านไป...

   ฮยองเดินเข้ามาห้องผม เพราะพี่แกต้องอาบน้ำห้องพี่แก ตอนแรกพี่แกก็ขอมาอาบห้องผมนี้แหละ แต่ฮยองก็ยอมไปแต่โดยดี กลัวผมจะไปโรงเรียนสายเลยไม่เถียงต่อ

"('๐')" ผมตักข้าวต้มเข้าปากก่อนจะเหลือบไปมองฮยอง ที่กำลังนั่งกอดอกอยู่

"ป้อนหน่อยจิ"

"ทำไม มือเป็นไรกินเองไม่ได้เหรอ" ที่ผมพูดแบบนี้แค่อยากจะแกล้งฮยองเท่านั้น ปกติเวลาผมพูดจะพูดแบบเกรงใจ แต่ในเมื่อผมเป็นผจก.แล้วขอบทดาร์กสักวันหนึ่ง

"T^T" ฮยองทำหน้าบูดก่อนจะกินข้าวต้มเงียบ

"^^" ผมตักข้าวต้มเข้าปากอย่างร่าเริงก่อนจะเอาไปเก็บห้องครัวพร้อมฮยอง




ลานจอดรถ

   ผมไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับฮยอง ก่อนจะดูตารางงานพี่มาร์คคึในโทรศัพท์ผมอย่างเงียบๆ

"ฮยอง เป็นอะไรทำไมยังไม่ออกรถล่ะ" ผมหันไปพูดกับอะไรที่กำลังเหม่อลอย

"..."

"..." ผมโน้มหน้าตัวเองให้ไปใกล้กับฮยองก่อนจะโบกไม้โบกมือไปมา

"...{มาร์ค : (-//-)}"




หมับ!

   ฮยองเข้ามากอดเอวแน่นจนตัวชิดติดกัน สงสัยผมใกล้ฮยองเกินไป พี่แบมคนหล่อพลาดอีกแล้วววววววT^T จะทำไงดีล่ะลูกกกกกก
ผมรีบผลักฮยองออก แต่ฮยองกลับไม่ขยับสักนิด

"แหม ทำเป็นหวงตัวจังนะ"

"แล้วฮยองมากอดปมทำไมล่ะ"

"พูดอย่างกับฉันอยากกอดนายตายแหละ"

"งั้นฮยองก็ปล่อยสิ"

"ไม่ปล่อย"

"ไม่ชอบไม่ใช่เหรอ ฮยองก็ปล่อยสิ" ผมเริ่มดิ้น

"ไม่ปล่อย" ฮยองกลับยิ่งกอดแน่น คือ ผมไม่เข้าใจฮยองจริงๆ ไหนบอกไม่อยากกอดแล้วทำไมไม่ปล่อย

"ต้องการอะไร"

"ok งั้นปล่อยก่อนก็ได้แต่ถึงโรงเรียนเดี๋ยวฮยองจะบอกแล้วกัน" ฮยองปล่อยอ้อมแขนก็จะออกรถไป ส่วนผมก็ดูตารางงานของฮยองแก้เขิน ไม่รู้เหมือนกันนะ แล้วมีซะที่ไหนล่ะที่ผู้ชายกอดกันแบบไม่ใช่กอดแบบธรรมดาปกติอ่ะ เมื่อถึงลานจอดรถในโรงเรียนผมก็ต้องรอรับชะตากรรมในเร็วๆนี้

"อั้ก!" ผมกำลังจะหนีลงรถแต่ฮยองมากอดคอผมซะแน่น ทำให้ผมเผลอร้องออกมา

"คิดจะหนีเหรอ เดี๋ยวก็เพิ่มบทลงโทษซะหรอก" ฮยองกระซิบหลังหูผม

"งั้นฮยองก็รีบบอกมาสิ" ผมพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ เพราะตอนนี้แผ่นหลังผมจะติดกับอกของฮยอง แต่ที่มากไปกว่านั้นคือ ฮยองกำลังเอาหน้าซุกไซร้ที่คอผม

"อะเครๆ ไม่แกล้งล่ะ หอมแก้มฮยองทีนึงดิ แล้วจะปล่อย" ทีนี่ฮยองปล่อยก่อนจะประคองหน้าผมให้หันมา

"ไม่มีอย่างอื่นแล้วเหรอ" ผมหันไปถามด้วยเสียงขอร้องอ้อนวอนสุดๆ

"งั้นเลือกระหว่างหอมแก้มกับจูบ จะเอาอะไร" ฮยองโน้มหน้าลงใกล้ผม จนหลังติดอยู่กับกระจกรถแล้ว

"หอมแก้มก็ได้" ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้ดูปกติที่สุดเท่าที่ได้

"^^" ฮยองยิ้มก่อนคร่อมผมลงก่อนจะเอนเบาะให้สะดวก?มากขึ้น ก็คือฮยองน่ะข้ามมาฝั่งผม เราเลยเบียดกัน และผมก็หลบฮยอง360องศา อาจจะสับสนนิดนึงมั้ง

"เร็วๆเข้าสิ๊ อยู่แบบนี้นานๆฉันไม่ทนหรอกน้า" ผมพยักหน้ารัวก่อนจะยื่นหน้าใกล้แก้มฮยอง แต่สายตาผมไวกว่าการกระทำ ขณะที่ผมกำลังจะหอมแก้ม อีกนิดเดียวก็จะโดนแก้มแล้ว ฮยองก็หันหน้ามาก่อนจะถอยหน้าไปซะงั้น ผมขมวดคิ้วใส่เล็กน้อย ก่อนที่ฮยองจะก้มหน้าลง

จุ้บ!

    มาโน้มริมฝีปากประกบกับปากผมอย่างจัง ผมตาเบิกกว้างมองฮยองที่กำังจะหลับตาพริ้ม แต่ผมยังได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆนะ ผมดันฮยองออกก่อนจะเปิดประตูลงรถ ผมมองหน้าฮยองพลางเช็ดตัวเอง ไม่ใช่อะไรหรอกผมเขิล-//-
"นายฝ่าฝืนบทลงโทษฉันนะ เดี๋ยวเจอกันที่ห้อง" ผมรีบเดินออกมาจากลานจอดรถและรีบขึ้นห้อง และชนกับใครหลายต่อหลายคน นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย ชาติปางก่อนผมไปทำอะไรให้เขานะ -O-
ฮยองขโมยจูบผมไปแล้ววววววววววว และรอยกัดที่คอผม ผมยังไม่เอาคืนเลย (ไรต์ : อย่าเลย อย่าคิดว่าจะชนะมาร์คฮยองคนนี้ได้เลยลูก) ทำไมน้าทำม่าาายยยยยยยTYT

ปล.โทษนะ--หายไปนานนิสนุง อย่าลืมคอนเม้นท์ให้คำแนะนำหรือติชมได้นะ