ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ดินแดนที่สวยงามและสงบร่มรื่นแห่งหนึ่ง มีนามว่า เมืองชอมเรเทีย ปกครองโดยกษัตริย์
ผู้ทรงธรรม และมีเมตตาต่อประชาชนของเขา กษัตริย์เนโป กาตาลิส จินเวอร์โน มีบุตร
ชาย 2 คน และบุตรสาวหนึ่งคน บุตรชายคนแรกผู้ที่จะปกครองเมืองต่อไปนามว่า
คาดานอส กริม จินเวอร์โน บุตรชายคนที่สองผู้ที่ได้ชื่อว่ารูปงามที่สุดในเมืองชอมเรเทีย
อีกทั้งยังขี้เล่นผิดกับพี่ชายมีนามว่า นิมารอส แรนเนฟ จินเวอร์เนีย และน้องสาวคนสุด
ท้องที่ทั้งสวยและแสนเรียบร้อย ทารินซี่ นิยาสเฟรเทีย จินเวอร์โน
ในขณะที่ประชาชนชาวชอมเรเทียกำลังมีความสุขกับการจับจ่ายซื้อของตามปกตินั้น
ณ มุมหนึ่งของวังเรเทียซึ่งเป็นที่อยู่ของกษัตริย์และบรรดาเชื้อพระวงศ์ต่างๆ ได้เกิดการถก
เถียงกันระหว่างกษัตริย์ผู้เมตตาและสาวน้อยอายุยี่สิบผู้เรียบร้อย
“ลูกไม่แต่งเด็ดขาด เด็จพ่อ” ประโยคที่พูดมาไม่ต่ำกว่าสิบครั้งตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามา
ในห้องทรงอักษรของราชาชอมเรเทีย ได้หลุดออกมาอีกครั้ง ยังความให้ผู้เป็นพ่อทุกข์ใจยิ่งนัก
เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
“ทารินซี่ พ่อมีเรื่องอยากขอร้องเจ้าเพื่อประชาชนของเรา เจ้าจะทำได้มั้ย” หลังจากที่
ทารินซี่เข้ามาในห้องนี้ นี่คือประโยคแรกของพ่อที่พูดขึ้นพร้อมหน้าตาที่ดูแก่ลงกว่าเดิม ทำ
ความแปลกใจให้ทารินซี่นัก ก็ในเมื่อเด็จพ่อของเธอไม่เคยให้ยุ่งเกี่ยวกับงานบ้านเมืองเลย
เอาแต่ให้เรียนเย็บปักถักร้อยตามประสาสาวชาววัง จนเบื่อที่จะต่อต้านแล้วว่าผู้หญิงสามารถ
ช่วยงานปกครองบ้านเมืองได้
“ได้ซิเพคะ ลูกยินดีที่จะได้ช่วยประชาชนของเรา” หญิงสาวตอบอย่างนอบน้อม
ตามแบบอย่างกุลสตรีที่บรรดาครูต้องเคี่ยวต้องเข็นกว่าจะได้ตามต้องการ ทั้งที่ความคิดมัน
โลดแล่นไปไกลแล้ว ‘พ่อเธอคงจะให้เธอไปออกรบ (ซึ่งแอบเรียนกับนายทหารยศสูง)
หรืออาจจะให้ช่วยงานด้านการตัดสินใจและพัฒนาเมืองต่อไป เพราะดูไปหมู่นี้มีคนเข้าออก
วังมากขึ้น พี่ดานอสก็ดูจะยุ่งมากเป็นพิเศษ’
ดวงหน้าของผู้สูงวัยแลดูดีขึ้น แต่ก็เพียงนิดหน่อย เพราะสิ่งที่จะกล่าวต่อไป
อาจทำให้ลูกสาวถอนคำที่กล่าวเมื่อครู่เป็นได้
“ทารินซี่ ตอนนี้เมืองของเรากำลังถูกกดดันจากเมือง เซมอสอยู่”
‘นั่นไง คิดแล้วไม่ผิด พ่อเพิ่งจะเห็นความสามารถของลูกใช่มั้ยล่ะ รับรองเด๋ยวต้อง
บอกให้เธอไปรบกับเซมอสแน่’
“เพราะกำลังทหาร และความสามารถของฝ่ายโน้นมีมากกว่าทหารของเรา เซมอส
กำลังจะประชิดเมืองเราเร็วๆนี้ พ่ออยากให้ลูก”
‘นั่นแหละ พูดเลยให้ลูกนำกองทหารไปรบกับเซมอส’
“พ่ออยากให้ลูกเชื่อมสัมพันธ์โดยการแต่บงงานกับองค์ชายรัชทายาทของเซมอส”
ทารินซี่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างสุขใจ
‘ได้ไปรบแล้ว พ่อน่ารักที่สุด’
“พ่อดีใจที่ลูกยอมแต่งงาน” เนโป กาตาลิสกล่าวอย่างยินดี
‘เอ๋ เมื่อกี้บอกว่าแต่งงานเหรอ!!!!!!!! ไม่ใช่ไปรบนี่นา’
“เด็จพ่อ เมื่อกี้บอกว่าแต่งงานเหรอ”
“ใช่ พ่อดีใจมาก ทารินซี่ ที่ลูกยอมช่วยพ่อและประชาชนของเรา”
หน้าทารินซี่ดูเอ๋ออยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เสียงตะโกนจะดังออกจากปากของเธอ หลังจาก
ที่เลิกเรื่องเสียงดังมานานแล้ว
“ลูกไม่แต่งเด็ดขาด ยังไงๆก็ไม่แต่ง”
“ก็เมื่อครู่เจ้าพยักหน้านี่นา แล้วยังบอกว่ายินดีจะช่วยพ่อน่ะ”
“ไม่ได้ช่วยพ่อ แต่ช่วยประชาชนของเราต่างหาก”
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“ไม่เหมือน ยังไงลูกก็ไม่แต่ง ให้ตายก็ไม่เด็ดขาด” หญิงสาวพูดจบก็ทำมือเป็นกากบาท
“แต่ถ้าลูกไม่เสียสละ แล้วจะปล่อยให้ประชาชนของเราเป็นอันตรายหรืออย่างไร”
“ลูกไม่ให้เป็นอันตรายหรอก แต่ไม่แต่ง”
“ลูกต้องคำนึงถึงหน้าที่เจ้าหญิงของเมืองเราบ้างซิ เป็นเจ้าหญิงมีหน้าที่ต้องเสียสละเพื่อปวง
ประชา”
“แต่ไม่ก็คือไม่ ทำไมพ่อไม่ให้ลูกไปรบกับเซมอสล่ะ แทนที่จะเชื่อมสัมพันธ์ ในเมื่อ
เซมอสรุกล้ำอาณาเขตเราก่อน เหตุใดถึงต้องยอม”
“พ่อบอกแล้วว่าเซมอสน่ะเก่งกาจทางการรบ เพราะเมืองนี้น่ะรบตลอด”
“แต่เซมอสเป็นเมืองขึ้นของเบนาลอสซี่นี่ ทำไมเบนาลอสซี่ถึงปล่อยให้เซมอสทำเช่นนี้ได้”
“เซมอสเป็นเมืองชายแดน มีการรบกันตลอดและถึงเป็นเมืองขึ้นก็แค่ส่งของกำนัลให้เบนาลอสซี่
เท่านั้น ไม่ถึงกับต้องทำตามทุกอย่างเพราะองค์หญิงของเมืองนี้เป็นคู่หมั้นอย่างไม่เป็นทางการของ
องค์ชายเรียวบันด์โซ คาลอส เอเมอร์รันด์”
“ถึงอย่างนั้นจริง องค์ชายนั่นไม่น่าปล่อยให้ผู้หญิงมามีอำนาจขนาดทำอะไรก็ได้”
“ก็ไม่เชิงหรอก แค่ปล่อยมากกว่าเมืองอื่นเท่านั้น”
“ยังไงลูกก็ไม่แต่งเด็ดขาด พ่อน่าจะส่งทูตไปเจรจากับเซมอส ไม่ก็ส่งสารไปบอกเบนาลอสซี่ว่า
เซมอสน่ะทำเกินหน้าเกินตาองค์ชายนั่น ซึ่งสมควรที่จะควาบคุมเมืองขึ้นให้ดีกว่านี้”
“พ่อลองแล้ว แต่ตอนนี้เบนาลอสซี่ไม่ว่างที่จะมาจัดการ เพราะตอนนี้กำลังติดต่อเมืองอื่นเพื่อ
เจรจาการค้านำเข้าของที่จำเป็นและส่งออกของป่าที่มีอยู่ แล้วยังบอกมาด้วยว่าให้ลองเจรจาดูก่อน”
“ใครเป็นคนส่งสารเฮงซวยนี่มากัน”
“องค์ชายเรียวบันด์โซ คาลอส เอเมอร์รันด์”
“พ่อไม่ต้องเรียกองค์บ้านั่นอย่างยกย่องก็ได้ ดูซิว่าเห็นแก่ผู้หญิงมากกว่าเมืองซะอีก แย่จริงๆ”
หญิงสาวนิ่งไปนิดหนึ่ง
“นี่คงไม่ใช่ว่าพ่อส่งคนไปเจรจาตามที่เจ้าชายบ้านี่บอกหรอกนะ”
“ใช่แล้วล่ะ มันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว”
“แล้วผลการเจรจาก็คือ ลูกต้องแต่งงานกับเจ้าชายของเซมอส”
“ใช่แล้ว ลูกเข้าใจถูกต้อง”
“พ่อก็น่าจะรู้คำตอบของลูก”
“ก็ พ่อไม่มีทางเลือก” ผู้สูงวัยกล่าวอย่างห่อเหี่ยว ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิด เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง
ก่อนที่ทารินซี่จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
“เอาล่ะ ลูกขอเวลาคิดนะว่าควรทำอย่างไรดี แต่ลูกอยากให้เด็จพ่อบอกเซมอสว่า ทารินซี่
ยินดีแต่งงานกับเจ้าชาย นับเป็นเกียรติ์อย่างยิ่งที่มีวาสนาสูงส่ง หากแต่ขอเวลาร้อยราตรีให้ทาริน
ซี่ได้ทำคุณแก่พ่อแม่ของตัวเองหลังจากนั้นเชิญส่งขบวนมาสู่ขอได้ตามประเพณี”
ทารินซี่กล่าวอย่างเจ้าหญิงที่ได้รับการอบรมหลังจากที่เสียความเป็นกุลสตรีไปนาน
ษัตรย์เนโปดีใจมาก และปล่อยให้หญิงสาวกลับห้องตามที่นางขอ
ผู้ทรงธรรม และมีเมตตาต่อประชาชนของเขา กษัตริย์เนโป กาตาลิส จินเวอร์โน มีบุตร
ชาย 2 คน และบุตรสาวหนึ่งคน บุตรชายคนแรกผู้ที่จะปกครองเมืองต่อไปนามว่า
คาดานอส กริม จินเวอร์โน บุตรชายคนที่สองผู้ที่ได้ชื่อว่ารูปงามที่สุดในเมืองชอมเรเทีย
อีกทั้งยังขี้เล่นผิดกับพี่ชายมีนามว่า นิมารอส แรนเนฟ จินเวอร์เนีย และน้องสาวคนสุด
ท้องที่ทั้งสวยและแสนเรียบร้อย ทารินซี่ นิยาสเฟรเทีย จินเวอร์โน
ในขณะที่ประชาชนชาวชอมเรเทียกำลังมีความสุขกับการจับจ่ายซื้อของตามปกตินั้น
ณ มุมหนึ่งของวังเรเทียซึ่งเป็นที่อยู่ของกษัตริย์และบรรดาเชื้อพระวงศ์ต่างๆ ได้เกิดการถก
เถียงกันระหว่างกษัตริย์ผู้เมตตาและสาวน้อยอายุยี่สิบผู้เรียบร้อย
“ลูกไม่แต่งเด็ดขาด เด็จพ่อ” ประโยคที่พูดมาไม่ต่ำกว่าสิบครั้งตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามา
ในห้องทรงอักษรของราชาชอมเรเทีย ได้หลุดออกมาอีกครั้ง ยังความให้ผู้เป็นพ่อทุกข์ใจยิ่งนัก
เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
“ทารินซี่ พ่อมีเรื่องอยากขอร้องเจ้าเพื่อประชาชนของเรา เจ้าจะทำได้มั้ย” หลังจากที่
ทารินซี่เข้ามาในห้องนี้ นี่คือประโยคแรกของพ่อที่พูดขึ้นพร้อมหน้าตาที่ดูแก่ลงกว่าเดิม ทำ
ความแปลกใจให้ทารินซี่นัก ก็ในเมื่อเด็จพ่อของเธอไม่เคยให้ยุ่งเกี่ยวกับงานบ้านเมืองเลย
เอาแต่ให้เรียนเย็บปักถักร้อยตามประสาสาวชาววัง จนเบื่อที่จะต่อต้านแล้วว่าผู้หญิงสามารถ
ช่วยงานปกครองบ้านเมืองได้
“ได้ซิเพคะ ลูกยินดีที่จะได้ช่วยประชาชนของเรา” หญิงสาวตอบอย่างนอบน้อม
ตามแบบอย่างกุลสตรีที่บรรดาครูต้องเคี่ยวต้องเข็นกว่าจะได้ตามต้องการ ทั้งที่ความคิดมัน
โลดแล่นไปไกลแล้ว ‘พ่อเธอคงจะให้เธอไปออกรบ (ซึ่งแอบเรียนกับนายทหารยศสูง)
หรืออาจจะให้ช่วยงานด้านการตัดสินใจและพัฒนาเมืองต่อไป เพราะดูไปหมู่นี้มีคนเข้าออก
วังมากขึ้น พี่ดานอสก็ดูจะยุ่งมากเป็นพิเศษ’
ดวงหน้าของผู้สูงวัยแลดูดีขึ้น แต่ก็เพียงนิดหน่อย เพราะสิ่งที่จะกล่าวต่อไป
อาจทำให้ลูกสาวถอนคำที่กล่าวเมื่อครู่เป็นได้
“ทารินซี่ ตอนนี้เมืองของเรากำลังถูกกดดันจากเมือง เซมอสอยู่”
‘นั่นไง คิดแล้วไม่ผิด พ่อเพิ่งจะเห็นความสามารถของลูกใช่มั้ยล่ะ รับรองเด๋ยวต้อง
บอกให้เธอไปรบกับเซมอสแน่’
“เพราะกำลังทหาร และความสามารถของฝ่ายโน้นมีมากกว่าทหารของเรา เซมอส
กำลังจะประชิดเมืองเราเร็วๆนี้ พ่ออยากให้ลูก”
‘นั่นแหละ พูดเลยให้ลูกนำกองทหารไปรบกับเซมอส’
“พ่ออยากให้ลูกเชื่อมสัมพันธ์โดยการแต่บงงานกับองค์ชายรัชทายาทของเซมอส”
ทารินซี่พยักหน้าเห็นด้วยอย่างสุขใจ
‘ได้ไปรบแล้ว พ่อน่ารักที่สุด’
“พ่อดีใจที่ลูกยอมแต่งงาน” เนโป กาตาลิสกล่าวอย่างยินดี
‘เอ๋ เมื่อกี้บอกว่าแต่งงานเหรอ!!!!!!!! ไม่ใช่ไปรบนี่นา’
“เด็จพ่อ เมื่อกี้บอกว่าแต่งงานเหรอ”
“ใช่ พ่อดีใจมาก ทารินซี่ ที่ลูกยอมช่วยพ่อและประชาชนของเรา”
หน้าทารินซี่ดูเอ๋ออยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เสียงตะโกนจะดังออกจากปากของเธอ หลังจาก
ที่เลิกเรื่องเสียงดังมานานแล้ว
“ลูกไม่แต่งเด็ดขาด ยังไงๆก็ไม่แต่ง”
“ก็เมื่อครู่เจ้าพยักหน้านี่นา แล้วยังบอกว่ายินดีจะช่วยพ่อน่ะ”
“ไม่ได้ช่วยพ่อ แต่ช่วยประชาชนของเราต่างหาก”
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ”
“ไม่เหมือน ยังไงลูกก็ไม่แต่ง ให้ตายก็ไม่เด็ดขาด” หญิงสาวพูดจบก็ทำมือเป็นกากบาท
“แต่ถ้าลูกไม่เสียสละ แล้วจะปล่อยให้ประชาชนของเราเป็นอันตรายหรืออย่างไร”
“ลูกไม่ให้เป็นอันตรายหรอก แต่ไม่แต่ง”
“ลูกต้องคำนึงถึงหน้าที่เจ้าหญิงของเมืองเราบ้างซิ เป็นเจ้าหญิงมีหน้าที่ต้องเสียสละเพื่อปวง
ประชา”
“แต่ไม่ก็คือไม่ ทำไมพ่อไม่ให้ลูกไปรบกับเซมอสล่ะ แทนที่จะเชื่อมสัมพันธ์ ในเมื่อ
เซมอสรุกล้ำอาณาเขตเราก่อน เหตุใดถึงต้องยอม”
“พ่อบอกแล้วว่าเซมอสน่ะเก่งกาจทางการรบ เพราะเมืองนี้น่ะรบตลอด”
“แต่เซมอสเป็นเมืองขึ้นของเบนาลอสซี่นี่ ทำไมเบนาลอสซี่ถึงปล่อยให้เซมอสทำเช่นนี้ได้”
“เซมอสเป็นเมืองชายแดน มีการรบกันตลอดและถึงเป็นเมืองขึ้นก็แค่ส่งของกำนัลให้เบนาลอสซี่
เท่านั้น ไม่ถึงกับต้องทำตามทุกอย่างเพราะองค์หญิงของเมืองนี้เป็นคู่หมั้นอย่างไม่เป็นทางการของ
องค์ชายเรียวบันด์โซ คาลอส เอเมอร์รันด์”
“ถึงอย่างนั้นจริง องค์ชายนั่นไม่น่าปล่อยให้ผู้หญิงมามีอำนาจขนาดทำอะไรก็ได้”
“ก็ไม่เชิงหรอก แค่ปล่อยมากกว่าเมืองอื่นเท่านั้น”
“ยังไงลูกก็ไม่แต่งเด็ดขาด พ่อน่าจะส่งทูตไปเจรจากับเซมอส ไม่ก็ส่งสารไปบอกเบนาลอสซี่ว่า
เซมอสน่ะทำเกินหน้าเกินตาองค์ชายนั่น ซึ่งสมควรที่จะควาบคุมเมืองขึ้นให้ดีกว่านี้”
“พ่อลองแล้ว แต่ตอนนี้เบนาลอสซี่ไม่ว่างที่จะมาจัดการ เพราะตอนนี้กำลังติดต่อเมืองอื่นเพื่อ
เจรจาการค้านำเข้าของที่จำเป็นและส่งออกของป่าที่มีอยู่ แล้วยังบอกมาด้วยว่าให้ลองเจรจาดูก่อน”
“ใครเป็นคนส่งสารเฮงซวยนี่มากัน”
“องค์ชายเรียวบันด์โซ คาลอส เอเมอร์รันด์”
“พ่อไม่ต้องเรียกองค์บ้านั่นอย่างยกย่องก็ได้ ดูซิว่าเห็นแก่ผู้หญิงมากกว่าเมืองซะอีก แย่จริงๆ”
หญิงสาวนิ่งไปนิดหนึ่ง
“นี่คงไม่ใช่ว่าพ่อส่งคนไปเจรจาตามที่เจ้าชายบ้านี่บอกหรอกนะ”
“ใช่แล้วล่ะ มันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว”
“แล้วผลการเจรจาก็คือ ลูกต้องแต่งงานกับเจ้าชายของเซมอส”
“ใช่แล้ว ลูกเข้าใจถูกต้อง”
“พ่อก็น่าจะรู้คำตอบของลูก”
“ก็ พ่อไม่มีทางเลือก” ผู้สูงวัยกล่าวอย่างห่อเหี่ยว ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิด เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง
ก่อนที่ทารินซี่จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
“เอาล่ะ ลูกขอเวลาคิดนะว่าควรทำอย่างไรดี แต่ลูกอยากให้เด็จพ่อบอกเซมอสว่า ทารินซี่
ยินดีแต่งงานกับเจ้าชาย นับเป็นเกียรติ์อย่างยิ่งที่มีวาสนาสูงส่ง หากแต่ขอเวลาร้อยราตรีให้ทาริน
ซี่ได้ทำคุณแก่พ่อแม่ของตัวเองหลังจากนั้นเชิญส่งขบวนมาสู่ขอได้ตามประเพณี”
ทารินซี่กล่าวอย่างเจ้าหญิงที่ได้รับการอบรมหลังจากที่เสียความเป็นกุลสตรีไปนาน
ษัตรย์เนโปดีใจมาก และปล่อยให้หญิงสาวกลับห้องตามที่นางขอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น