คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : SF หลายใจ II [โน่ริทกัน]
SF หลายใจ [โน่ริทกัน]
RitZ part
”เมื่อไรจะกลับเนี่ยฮะ”ผมถามไอ่คนที่นั่งชิวๆอยู่หน้าทีวี ไอ่กันหันมายักคิ้วให้ทีนึงก่อนจะหันหน้ากลับไปดูฟุตบอลในจอต่อ
”กวนตีนนะมึงอ่ะ”ผมบอกมันก่อนจะเข้าไปนั่งอีกข้างของโซฟา มันมองหน้าผมเหมือนบังคับให้มานั่งใกล้ๆกัน ไม่เอาหรอก อยู่กับมันไว้ใจไม่ได้
ปิ๊บๆ
ก่อนที่ไอ่กันจะฆ่าฟันผมด้วยสายตาคมๆของมัน โทรศัพท์มือถือของผมก็สั่นซะก่อน ผมเอื้อมไปหยิบโดยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครโทรมา ไอ่กันก็เหมือนจะเข้าใจ เลยเมินหนีเหมือนไม่สนใจ ผมเลยกดรับโทรศัพท์
”ครับ”
[ริท ถึงคอนโดยัง]น้ำเสียงของคนปลายสายทำให้ผมยิ้มออก เขาเป็นห่วงผมเสมอ ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันแค่ไหน แต่…พอคิดได้ว่าผมทำอะไรกับเขาไว้ ผมถึงกับน้ำตาคลอ
[ริท…ฟังอยู่เปล่า เป็นอะไรครับคนดี]น้ำเสียงร้อนรนของเขาทำให้ผมต้องรีบลุกเลี่ยงหนีจากที่ตรงนั้นเข้ามาในครัว คำพูดของคนเห็นแก่ตัวอย่างผมไอ่กันไม่ควรได้ยินมัน
”เปล่าครับ ริท ริทรักพี่โน่นะครับ”ผมบอก คนปลายสายก็เงียบไป ผมพูดอะไรผิดหรือเปล่า
ToNo part
[เปล่าครับ ริท ริทรักพี่โน่นะครับ]เสียงสั่นๆคล้ายจะกลั้นเสียงร้องไห้ ทำให้ผมเจ็บไปทั้งขั้วใจ ทั้งๆที่ผมอยากได้ยินมันมากที่สุด ผมชอบเวลาริทบอกรัก แต่มันไม่ใช่ตอนนี้อีกแล้ว ผมขับรถตามทั้งสองคนมาถึงคอนโดริท ตั้งแต่ที่ออกมาจนถึงตอนนี้ ทั้งสองคนอยู่ในห้องริทมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว
[พี่โน่…]
”ครับ ถึงแล้วก็ดี เดี๋ยวประมาณทุ่มกว่าๆพี่ขึ้นไปหานะ”ผมบอกก่อนจะวางสาย แล้วนั่งรอให้เวลาเดินไปถึงทุ่มกว่าๆตามที่บอกริท
RitZ part
”มึงกลับไปได้แล้ว กูบอกว่าเดี๋ยวพี่โน่มาไง”
”ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็บอกไปว่ากูอยู่เป็นเพื่อนมึงไง”ทำไมพูดยากอย่างนี้เนี่ย น๊านนนนานที่มันจะดื้อ แล้วก็อ้อนขนาดนี้ โอ๊ยยยย!!
”กัน มึงอย่าเพิ่งดื้อตอนนี้ได้ไหมเล่า!”ผมบอกก่อนจะจับมันลากอีกครั้ง โอ๊ยย!ตัวก็หนักยังจะขืนตัวไว้อีก
ก๊อก ๆ ๆ
ว่าไม่ทันขาดคำ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมหันมองหน้าไอ่กันเอาเรื่อง มันได้แต่เลิกคิ้วกวนประสาท แล้วเมินหน้าหนีไปทางอื่น ผมที่จับมือมันอยู่ก็ปล่อยกระแทกแรงๆ ให้รู้ว่ามันทำให้ผมไม่พอใจ
กริ๊กก
”ไงเรา”เสียงอบอุ่นที่ทักขึ้นเมื่อผมเปิดประตู พร้อมกับแขนที่เอื้อมมาโอบไหล่ผมไว้เหมือนทุกที
”เฮ้ย! นี่มึงยังไม่กลับอีกเหรอว่ะ!”เมื่อมาถึงโซฟากลางห้องที่มีไอ่กันนั่งอยู่ พี่โน่ก็ถามเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไอ่กันมันหันหน้ามาพยักหน้าแบบขอไปที แล้วหันไปดูบอลต่อ พี่โน่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมัน เมื่อพี่โน่นั่งลง พี่แกก็จับผมนั่งตัก
”พี่โน่ปล่อยริทก่อนสิครับ ไอ่กันมันอยู่อ่ะ ริทอาย”ผมบอกพี่โน่ข้างหู ไม่อยากให้ไอ่กันได้ยิน
”ริทก็บอกให้มันกลับไปสิ เวลานี้พี่ควรจะอยู่กับริทสองต่อสองมากกว่า”นอกจากไม่ปล่อยแล้วพี่แกก็บอกให้ผมไล่ไอ่กันไปอีก ทำไมดื้อกันจังเนี่ย แต่ละคน
”ก็ถ้าริทไล่มันได้ มันจะนั่งเสนอหน้าอยู่นี่เหรอ”ครั้งนี้ผมจงใจพูดดังๆให้อีกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ยินด้วย มันหันมามองผมหน้าตาย แล้วหันกลับไปดูบอลต่อไม่สะทกสะท้าน หน้ามึนแล้วยังกวนตีนอีกเว้ยย
”งั้น…ก็ไม่เกรงใจล่ะนะ….”
”หืม…อุ๊บ!”
ToNo part
หึ ใช่ว่าผมจะเป็นคนดีอะไรนักหรอกนะ ของอะไรน่ะ เพื่อน้องผมสละให้ได้อยู่แล้ว แต่เว้นไว้คนนึ่งแล้วกันนะน้องรัก
ผมใช้จังหวะที่ริทเผลอก้มลงปิดปากอิ่มที่หวานทุกคราที่สัมผัส ริทเหมือนจะตกใจที่ผมทำแบบนี้ต่อหน้าไอ่กัน เริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ กลัวมันหึงนักหรือไง ด้วยความโมโหหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมเริ่มรุกรานริทอย่างรุนแรงอย่างไม่เคยทำมาก่อน แต่ก็แฝงความอ่อนโยนไว้ให้ริทอ่อนระทวยเล่น ความเร่าร้อนแผดเผาเราสองคนขึ้นเรื่อยๆ ริทไม่ผลักไสผมแล้ว ตรงกันข้ามยังมอบสัมผัสน่ารักน่าฟัดให้อีก ซ้ำยังเบียดตัวเองเข้าหาผมมือเรียวยกโอบรอบคอ ทั้งเล่นผม ทั้งกดศรีษะผมให้แนบชิดลงไปอีก หลายครั้งที่ผมจะผละออกแต่ไอ่ตัวเล็กก็เอาแต่ใจไม่ยอมปล่อยเสียทุกครั้งไป…
”ฟอดดดด”ผมก้มลงหอมพวงแก้มเนียนๆของคนในอ้อมแขนที่กำลังหลับแหล่ไม่หลับแหล่ จากเหตุการณ์เมื่อครู่หลังจากเราสองคนจูบกันเมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง ก็ไม่รู้ว่าไอ่กันมันออกจากห้องไปตั้งแต่เมื่อไร
ให้เสียอะไรเสียได้ แต่…!
สำหรับริท ผมไม่ยอมเสียให้ใครเด็ดขาด! คอยดูสิ
”ริทจะนอนแล้วอ่า พี่โน่อย่ากวนริทดิ”ไอ่ตัวเล็กมันบ่นครับ ฮึ่ยย! เจ็บใจจริง กล้านอกใจผมแล้วยังจะพูดอย่างนี้อีก ถ้าไม่เห็นแก่พ่อแม่ริท ผมจัดการเรียบร้อยโรงเรียนหมูโตโน่ไปแล้วป่านนี้น่ะ
”ยังหลับไม่ได้ กู๊ดไนท์คิสก่อน”
”บ้าอ่ะ ปากริทช้ำหมดแล้วนะ”คนตัวเล็กบ่น แล้วเขยิบตัวหนีผม
”แล้วใครทำให้ช้ำล่ะ?”ผมแกล้งลองพูดเล่นๆไป แต่ริทตัวแข็งทื่อไปแล้ว ทำไมมันเจ็บอย่างนี้น่ะ รู้ตัวว่าโดนสวมเขาแล้วแต่ยังไม่ยอมตัดใจไปสักที ไอ่โง่เอ้ยยย
”ยะ…ยังต้องบอกอีกเหรอ พี่อ่ะแหละ”พูดจบก็หันหน้าหนี อย่าคิดว่าจะรอดนะริท ว่าแล้วผมก็กวาดร่างของริทเข้ามาในอ้อมกอด คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลัก ก่อนจะหันสายตาดุๆมาปรามผม
“วันนี้ไอ่กันมาส่งเป็นไงบ้าง”ผมไม่สนใจสายตาดุๆนั้น แต่ถามเรื่องวันนี้แทน อยากรู้ว่าริทจะตอบยังไง
”ก็ไม่มีอะไรสักหน่อย ริทบอกจะนอนแล้วไง เอ๊ะพี่โน่อ่ะ”ผมไม่สนที่ริทโวยวายอยู่ มือที่ว่างของผมก็เข้าไปลูบไล้ใต้เสื้อนอนบางๆของริท เจ้าตัวก็หลบเลี่ยงไม่ยอมง่ายๆ แต่มีเหรอ ที่จะสู้แรงผมได้
”วันนี้พี่โน่เป็นไรเนี่ย”
”ก็เปล่า แค่หิวเฉยๆ”ผมตอบหน้าตาย กำลังจะก้มไปไซร้ซอกคอหอมๆ แต่ก็โดนผลักโดยกำปั้นเล็กๆ
”หิวก็ไปหาไรกินดิ มากอดมาหอมริทแบบนี้จะอิ่มได้ไง”แม้จะรู้ว่าผมหมายถึงอะไรแต่ริทก็หลบเลี่ยงที่จะรับมุขผม มิสเตอร์เตี้ยน่ารักจริง
”นี่…”
”หืม…”ริทงัวเงียตอบผม
”บอกหน่อยได้ไหมว่า ริทรักพี่น่ะ”ไม่รู้คนตัวเล็กจะรู้ตัวหรือเปล่า แต่ผมมั่นใจว่าเสียงผมสั่นมากเลย
”….”ริทจากที่งัวเงียอยู่กลับตื่นเต็มตามองผมเงียบๆ หลังจากผมพูดประโยคนั้น ผมระบายยิ้มอ่อนโยนให้เหมือนทุกที เหมือนกับเหตุการณ์ที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น
”รักสิครับ ถามมาได้”คนตัวเล็กจับมือผมกุมไว้แนบแก้ม แล้วยิ้มให้ทั้งตาทั้งปาก อ่อนหวานเหมือนครั้งแรกที่เราพบกัน แล้วก็หวานทุกครั้งที่ผมเห็น ทว่าแววในตาประหลาดกลับทำให้ใจผมตีบแน่นเหมือนหายใจไม่ออก
ให้ผมไม่รู้ซะยังดีซะกว่า…
”งั้นนอนเถอะ มาเดี๋ยวป๋าจะกด เอ้ย! กอดให้อุ่นเอง”เราหัวเราะด้วยกันก่อนที่ริทจะชิงหลับไปก่อน ผมมองใบหน้าหวานในอ้อมกอดด้วยสายตาเจ็บปวดที่ไม่เคยมอบให้ใครมาก่อน
ถ้าพี่จะยื้อริทไว้ มันจะได้นานแค่ไหนกันนะ
ชั่วชีวิตจะถึงรึเปล่า…
มันจะเห็นแก่ตัวไปไหม…?
ตอบพี่ทีสิ….
__________________________________
มันสั้นอ่ะ แต่อยากอัป ตอนหน้าไปทะเลแล้ววว วู้ฮู้ๆๆๆ 555 เพิ่งรู้ว่าเฮียก็ร้ายเป็น ติดตามตอนต่อไป
รักคนอ่านคนเม้นท์ทุกคนจ๊ะ
ความคิดเห็น