คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : SF หลายใจ III [โน่ริทกัน] The end
SF หลายใจ [โน่ริทกัน]
เช้าวันเสาร์
ToNo part
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการง่วงจัด ยอมรับเลยว่าเมื่อคืนผมนอนไม่หลับ ได้แต่นอนมองริทที่หลับไปแล้วเงียบๆ แล้วพลันนึกไปถึงรูปถ่ายหลายๆใบที่ส่งมาถึงผม เป็นรูปเมื่อห้าเดือนก่อน ตอนที่ริทกับกันทำอะไรกันลับหลังผม
ครั้งแรกที่เห็นผมปฏิเสธที่จะเชื่อทันที
แต่พฤติกรรมหลายๆอย่างของทั้งกันแล้วก็ริททำให้ใจผมสั่นคลอนอีกครั้ง…
จนในที่สุดผมก็ทนไม่ได้…แล้วตัดสินใจมาให้เห็นกับตาตัวเอง
แล้วมันก็จุกจริงๆด้วย….
”พี่โน่ทานข้าวเร็วครับ”เสียงสดใสร่าเริงจากคนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเรียกผม ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ เมื่อริทเห็นผมที่ยังไม่อาบน้ำก็ส่งสายตาดุๆมาให้พร้อมกับเข้ามาลากผมให้ไปอาบน้ำ ทั้งยังไม่วายบ่น
”โหยย! ไรเนี่ย เพิ่งตื่นเหรอ ริทอุตส่าห์ตื่นแล้วไปทำกับข้าวรอ พี่โน่อ่ะ อาบเร็วๆเลย เดี๋ยวข้าวเย็นหมด”ว่าพลางดันหลังผมให้เข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันปล่อยผมก็ใช้ทีที่ริทเผลอดึงเข้ามาด้วยกัน
”อะไรเนี่ย ปล่อยริทนะ..ริทอาบน้ำแล้ว ไม่อยากเปียกอ่ะ พี่โน่ปล่อยๆๆๆ”เจ้าตัวเล็กร้องโวยวายครับ แต่มีหรือคนอย่างภาคิณจะสนใจ 555
”มาสระผมให้หน่อย ผมเหม็นหมดแล้วเนี่ย ดมดิๆ”ผมแกล้งว่าพลางยื่นศรีษะไปให้เป็นเชิงให้ดมจริงๆ ริทก็ทำท่าเหมือนรังเกียจแล้วผลักหัวผมออก
”ไม่ต้องแล้ว เชื่อแล้วๆ ก็ได้ๆ ไปนั่งสิ เดี๋ยวสระให้”ในที่สุด ผมก็ชนะครับ ริทยอมทำตามโดยที่หน้ายังง้ำงออยู่ ผมจับมือริทไว้ด้วยกลัวจะหนี คนตัวเล็กก็เหมือนอ่านความคิดผมออกก็หลุดหัวเราะพรืดออกมา เมื่อผมมองหน้าก็กลั้นไว้ น่าตีจริงๆ หัวเราะผู้ใหญ่ได้ไงเนี่ย
RitZ part
”อ้ำๆ นี่หายงอนริทเถอะนะ ริทผิดเองนะครับ”ผมพยายามง้อพี่โน่ด้วยกันป้อนข้าวแล้วทำตัวน่ารัก ก็เมื่อตอนอาบน้ำนะสิ ผมไปแกล้งพี่โน่โดยการทำให้แชมพูเข้าตาแล้วไม่ยอมช่วย พี่โน่ที่พยายามเดินหาน้ำมาล้างตาแต่ไม่ได้ดูทางชนเข้าที่ราวผ้าม่านที่กั้นอ่างอาบนน้ำไว้อย่างจัง หัวปูดช้ำเลยอ่ะ ผมที่เห็นก็รีบเอาน้ำไปให้ล้างตา แต่พอลืมตาขึ้นมาได้เท่านั้นแหละ พี่โน่ก็มองผมดุๆ แล้วเดินไปแต่งตัวไม่พูดอะไร ก็แค่อยากแกล้งเองอ่ะ ไม่ตั้งใจให้โกรธสักหน่อย นี่ก็ปาเข้าครึ่งชั่วโมงแล้วที่เขาไม่ยอมคุยกับผมอ่ะ
”นะๆๆ จะลงโทษริทยังไงก็ได้นะ หายโกรธเหอะ”
”ลงโทษริทน่ะ พี่ทำอยู่แล้ว ไม่ต้องบอกหรอก”เจอเข้าไปประโยคหนึ่ง ผมถึงกับไปไม่ถูก พี่โน่ก็ไม่ได้สนใจอะไรกลับไปทานข้าวต่อหน้าตาเฉยอ่ะ
ให้เคลียร์ก่อนเซ่! จะลงโทษอะไรริททททท…
ก๊อกๆๆ
หลังจากที่เรางอนง้อกันอยู่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น พี่โน่มองผมเหมือนประมาณว่านัดใครไว้รึเปล่า ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า ก่อนจะพาตัวเองมาเปิดประตู
”กว่าจะเปิดได้ หนักจะตายแล้วเนี่ย”พระเจ้า! ไอ่กันครับรีดเดอร์ มันหอบของพะรุงพะรังเข้ามาในห้อง ผมสังเกตเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าด้วย เอามาทำไมเนี่ยย
”กินข้าวกันอยู่เหรอ พอดีเลยริท กันหิ้วหิว”มันบอกหน้าตายก่อนจะนั่งลงหัวโต๊ะ มองกับข้าวหลายอย่างบนโต๊ะแล้วตะโกนสั่งผมที่ยืนอยู่
”ริท ตักข้าวให้หน่อยดินะๆๆ ยืนอยู่แล้วอ่ะ”มันบอกพร้อมกับทำตาวิ้งค์ๆใส่ พี่โน่ก็เหมือนจะไม่ได้สนใจอะไร นั่งแกว่งช้อนไปมา แล้วชวนไอ่กันคุยไปด้วย เชอะ!! ทีกับริทล่ะไม่คุย หยิ่งว่างั้นเหอะ!
ToNo part
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว กินข้าวไปพลางชวนไอ่กันคุยไปพลาง ผมไม่สงสัยหรอกที่มันหอบของๆมันเยอะแยะขนาดนี้นะ กะจะไปกับผมกับริทใช่ไหมล่ะ ไอ่นี่ ไม่ยอมให้ผมอยู่กับริทสองต่อสองเลยใช่ไหม บอกแล้วไง เสียอะไรเสียได้ แต่อย่าเสียริทไปให้มันเลย ผมทนไม่ได้หรอก
”ไอ่กัน กูมีไรให้มึงช่วยหน่อยว่ะ”และแล้วแผนการอันแสนบรรเจิดก็ผุดขึ้นในหัวผม อยากรู้จริง จะทำยังไง
”กูจะขอริทแต่งงาน…”ผมพูดแล้วลอบสังเกตสีหน้าไอ่กัน ว่าแล้ว ดวงตาคมที่มีสายตาพิฆาตของมันไม่ได้แสดงพิรุธอะไรให้ผมจับได้ แต่ในแววตาที่สั่นระริกทำให้ผมแน่ใจ ว่ามันสั่นคลอน..
”มึงต้องช่วยกู”ผมบอกพร้อมกับตบไหล่มันแรงๆย้ำว่าแรงๆแต่ตอนนี้มันคงไม่รู้สึกอะไรแล้วแหละ ชาซะขนาดนี้ ผมจำต้องหยุดพูดซะก่อนเมื่อเห็นริทเดินเข้ามา แล้วยิ้มให้เหมือนทุกที
”คุยอะไรกันน่ะ ไอ่กันงี้เครียดเชียว”ริทพูดติดตลกพร้อมกับวางจานข้าวที่เพิ่งไปตักให้ไอ่กันลงหน้ามัน แต่มันก็เอาแต่เงียบ กินไปเงียบๆจนริทมองผมด้วยสายตาคำถามว่ามันเป็นอะไร ห่วงกันจริงนะ
”กินข้าวไปเหอะ ไม่มีอะไรหรอกน่า…”ผมพูดให้ริทสบายใจแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ริทมองไอ่กันด้วยสายตาที่เป็นห่วงจนผมรู้สึกอิจฉาไม่ได้
ผมเอื้อมมือไปกุมมือริทไว้ ส่งสายตาว่าไม่ต้องห่วง มันไม่เป็นไรจริงๆ จากท่าทีที่เหมือนจะไม่ยอมสบตาผมและเหมือนจะอึดอัดในที ถ้าให้เดา ริทคงไม่อยากให้ไอ่กันเห็นภาพนี้สินะ แต่ช้าไปแล้วล่ะ…
RitZ part
”ของครบยัง จะได้เดินทางสักที”ผมถามแต่ละคน แต่ก็ได้แต่ความเงียบกลับมา อะไรกันเนี่ย สองคนนี้ เมื่อตอนทานข้าวก็เหมือนกัน เหมือนมีอะไรปิดบังผมอย่างนั้นแหละ อย่าให้ริทจับได้นะ พ่อจะบ่นให้หูชาไปข้างเลย
”หน้ายู่ยี่อีกล่ะ เป็นอะไรอีกเนี่ย”พี่โน่ถามผม แล้วจับศรีษะผมโยกไปมาเหมือนเด็กๆ แต่ผมก็สะบัดออก เชอะ! แบบนี้ทำมาพูด โกรธริทอยู่ไม่ใช่ไง ผมมองพี่โน่ค้อนๆแล้วขึ้นรถโดยไม่รอ พร้อมกับลากมือไอ่กันขึ้นไปด้วย ผมจัดแจงที่นั่งให้ไอ่กันเป็นคนขับ ผมนั่งหน้ากับมัน แล้วให้พี่โน่นั่งหลัง ทีแรกพี่แกก็ไม่ยอมบอกว่าจะให้ผมมานั่งข้างหลังกับเขา แต่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน สุดท้ายผมเลยเป็นฝ่ายชนะ
”หลับไปแล้วเหรอ”ไอ่กันถาม เมื่อผมเอื้อมมือตัวเองกุมมือที่จับเกียร์ของมันไว้ ที่มันถามไม่ใช่มันแม่นหรืออะไรหรอกนะ ก็เพราะมันรู้น่ะสิ ว่าถ้าพี่โน่อยู่ ผมคงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้
”อือ”ผมบอกแล้วเอนตัวไปพิงคนตัวพ่อไว้ ไอ่กันก็ไม่ห้าม กลับหัวเราะชอบใจ แล้วเปลี่ยนมือที่ผมกุมไว้มาโอบไหล่ผมอีก อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง
”เมื่อกี้คุยอะไรกันเหรอ”ผมถามในสิ่งที่สงสัย แต่ไอ่กันก็เลี่ยงที่จะตอบโดยการเงียบแทน ผมผละตัวเองออกจากอ้อมกอดของมันดื้อๆ มันมองผมแล้วหัวเราะเหมือนผมเป็นเด็กๆ ก็แค่อยากรู้เฉยๆอ่ะ ผิดตรงไหน
”ไม่ต้องมาหัวเราะเลย มีความลับกับริทอีกแล้วอ่ะ”ผมมองค้อนๆแล้วน้ำเสียงเหมือนจะงอนมันจริงๆ มันดึงผมเข้าไปโอบเหมือนเคย แต่ติดที่ครั้งนี้มันกลับ…จริงจังซะจนน่ากลัว
”อย่างอนเลยนะ อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”มันบอก พร้อมกับโอบผมไว้อย่างนั้น จนพี่โน่ตื่นโน่นแหละ ถึงยอมปล่อย
เรามาถึงที่พักตอนประมาณบ่ายสามกว่าๆ พี่โน่มีบ้านพักต่างอากาศที่นี่ เราสามคนเลยไม่ต้องหาโรงแรมนอนกัน แต่มันติดตรงที่ว่า บ้านนี้มีอยู่สองห้องนั่นแหละ ครับ เป็นไปตามที่ทุกคนคิด ผมต้องนอนกับพี่โน่แล้วให้ไอ่กันนอนคนเดียวอีกห้องหนึ่ง
”นี่ โกรธริทรึเปล่า”ผมถามขณะที่จับมือกับไอ่กันเดินเล่นอยู่ที่ชายหาด พี่โน่บอกจะอยู่เตรียมปาร์ตี้คืนนี้บอกว่ามีเรื่องจะเซอร์ไพส์ผม เลยให้ไอ่กันพาผมมาเดินเล่นข้างนอกก่อน ประมาณหกโมงเย็นค่อยเข้าไปอีกที
พี่โน่ดีกับผมทุกอย่าง แต่…ผมก็ทรยศเขาได้อย่างเลือดเย็น
พี่จะเกลียดผมไหม ถ้ารู้ความจริงว่าผมเลวขนาดนี้…
แต่อย่าเกลียดผมให้มากนักเลยนะ เพราะผมคงทนไม่ได้…
ให้ผมตายซะดีกว่าที่จะอยู่บนความเกลียดชังของพี่ ที่รักของผม…
”โกรธอะไร กันจะโกรธอะไรริทได้ล่ะ”พูดแบบนี้อีกแล้วอ่ะ น้อยใจชะมัด นี่ไม่หวงไม่หึงเลยใช่ไหมอ่ะ
”เออ ไม่หึงไม่หวง งั้นเดี๋ยวริทจะ….”
”จะอะไร เมื่อวานยังไม่พอใจรึไง ริทจูบกับพี่โน่ต่อหน้ากัน คิดว่ากันไม่โกรธรึไง จะบอกให้นะ กันทั้งโกรธทั้งหึง แล้วก็หวงมากด้วย แล้วกันจะทำอะไรได้ล่ะ กันมันแค่ที่สอง แค่คิด ยังผิดเลย”ว่าจบไอ่กันก็หันไปอีกทางเหมือนไม่อยากมองหน้าผม นี่ผมทำร้ายเขาอีกแล้วใช่ไหม
ผมทำร้ายทั้งสองคนพร้อมๆกันอีกแล้ว…
หมับบ!
”ริทไม่ว่าหรอกนะ ถ้ากันจะโกรธ แต่อย่าเมินหน้าหนีเหมือนไม่อยากเห็นหน้าริทอย่างนั้นได้ไหม ริท..ริททนไม่ได้”ผมเข้าไปกอดข้างหลังกันแล้วพูดทุกอย่างที่ใจคิด พร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรู ผมไม่อยากให้ใครจากผมไปเลยสักคน ทำไมพระเจ้าต้องเล่นตลกอย่างนี้ด้วยนะ
”…”ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธจากอีกคน แต่กลับมีการเคลื่อนไหวอย่างเบามือ นิ้วโป้งของกันไล้ไปตามใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของผมพร้อมกับริทฝีปากที่กดแนบลงมาที่เปลือกตา ให้ความอบอุ่นอย่างน่าประหลาด…ริมฝีปากของกันไม่หยุดอยู่แค่นั้น แต่กลับไล้วนรอบๆใบหน้าก่อนมาหยุดที่มุมปาก นัยน์ตาหวานคมสบสายตาผมถ่ายทอดความรู้สึกก่อนจะประทับริมฝีปากลงมาหนักหน่วง ปลอบโยน อ่อนหวาน และร้อนแรงจนเกือบจะทำให้ผมลุ่มหลง แต่สติที่เหลืออยู่น้อยนิดที่ให้ผมประคองตัวเองไว้ได้บ้าง เมื่อรู้ว่าจะขาดอากาศหายใจแล้วผมก็ผลักกันออกเบาๆ มันก็เหมือนจะรู้เลยไม่ดื้อ แล้วกอดผมไว้เงียบๆ
”อย่าร้องให้เห็นอีกนะ เพราะมันจะทำให้กันคิดว่ากันเป็นคนที่ทำให้ริทเสียน้ำตา…เข้าใจไหมครับ คนดี”ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเพียงแต่พยักหน้ารับแล้วยิ้มให้
ไม่หรอก กันไม่ได้ทำให้ริทเสียน้ำตา…
ริทต่างหากที่ทำตัวเอง…
ริทต่างหากที่ถลำลึกกว่าที่ควรจะเป็นเอง!
ToNo part
ผมมองไปยังคนสองคนที่กอดกันอยู่บนชายหาด ถ้าไม่สังเกตดูดีๆ ก็ไม่เห็นหรอก แต่เผอิญว่าผมนั่งมองตั้งแต่ที่ให้ไอ่กันพาริทไปเดินเล่นที่ชายหาดแล้ว ผมว่าอีกไม่นานความอดทนของผมก็จะหมดลงแล้วล่ะ
ผมจะให้เขาอยู่ด้วยกันแบบนี้ เป็นครั้งสุดท้าย
แล้วอย่าหวังว่าต่อจากวันนี้ไป…
จะได้พบหน้ากันอีกเลย!
ผมไม่ได้จัดเตรียมอะไรมากนักหรอกครับ แค่เก้าอี้ชายหาดสามตัว ไว้นั่งคุยกัน และกีตาร์ เครื่องดนตรีตัวโปรดของผม พร้อมกับแหวนหนึ่งวง…
”อ้าว มากันแล้วเหรอ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไป ริท เดี๋ยวพี่มีของจะให้ริทด้วยนะครับ”ผมทักทั้งสองคน ส่วนประโยคหลังหันไปพูดกับริท คนตัวเล็กมองมาที่ผมอย่างสงสัย แต่ผมก็ไม่ตอบ ดันหลังทั้งสองคนเพื่อให้ไปอาบน้ำ
พี่จะขอเดิมพันครั้งนี้ ถ้าริทตกลง พี่จะไม่คลางแคลงอะไรอีก
แต่ถ้าไม่ พี่จะเดินจากริทไปเอง…
RitZ part
”เฮ้ย! ไอ่กัน เข้ามาได้ไงเนี่ย”ผมเดินออกจากห้องน้ำนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว จะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ ก็ไอ่ตัวพ่อมันนั่งมองผมสายตานี่น่ะ
”มานี่ดิ”
”ฝันเถอะ! ออกไปก่อน จะแต่งตัว”มันเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆมันที่เตียง ถ้าผมไปมันก็เสี่ยงใช่ป่ะล่ะ ปฏิเสธนี่แหละดีแล้ว
”จะมานั่งดีดี หรือจะให้กันลากริทมานั่งเอง!”
Gun part
”จะมานั่งดีดี หรือจะให้กันลากริทมานั่งเอง!”ผมพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง จนริทได้แต่เดินมานั่งข้างผมเงียบๆ ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว ผมรู้แล้วว่าไม่มีทางได้หัวใจของริทมาครอบครองเลย
หัวใจของริทยังเป็นของพี่โน่คนเดียว
ทั้งที่ผ่านมาและอาจจะตลอดไป…
”นี่กันเดี๋ยวเอาเรื่องนี้ไปด้วยนะ”คนตัวเล็กหยิบหนังเรื่องหนึ่งซึ่งร่างสูงรู้ว่ายังไงก็ไม่ใช่แนวหนังที่คนตัวเล็กชอบดู
”ริทดูเหรอ”
”ไม่ๆ เห็นพี่โน่บ่นๆว่าอยากดูน่ะ”
”กัน กันว่าริทจะทำอะไรดีอ่ะกับข้าววันนี้”ว่าแล้วมือบางก็ยื่นเมนูมาให้คนตัวพ่อเลือก
”กันชอบข้าวผัดอ่ะ ริททำน่ะ”
”แต่พี่โน่ไม่รู้ว่าจะกินได้ไหมนี่สิ เดี๋ยวริทโทรถามพี่โน่ก่อนดีกว่า”
”กัน มานี่หน่อยสิ ขอวัดตัวหน่อยนะ”
”จะซื้อให้กันเหรอครับ น่ารักจัง”
”เอ่อ..คือว่า พี่โน่บ่นว่าอยากได้น่ะ กันน่าจะตัวเท่าๆกัน ริทเลือกไม่ถูกว่าไซส์ไหน หันหลังมาเร็วๆ”
”เป็นอะไรของมึงเนี่ย มานั่งมองแล้วไม่พูดอะไร หนาวเว้ยย จะแต่งตัวแล้ว ออกไปก่อน…หมับ!”ผมดึงริทเข้ามากอดไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงที่ซอกคอหอมๆ กลื่นสบู่ที่ติดตัวของริททำให้ผมคลั่ง จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ผมกดริทลงบนเตียงใช้น้ำหนักที่มากกว่ากักขังริทไว้ ริทก็ดิ้นไม่ได้มากเพราะผ้าเช็ดตัวที่มีอยู่จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ ริทพยายามผลักผมออก แต่ผมไม่ยอม ถ้าผมจะทำอะไรไปตอนนี้ มันจะผิดมากไหม…?
ปึง!!!
เสียงเปิดประตูทำให้ผมตกใจและผละออกจากริททันที เมื่อมองไปที่ประตูก็เห็นว่ามีใครยืนอยู่ จะเป็นใครไปได้ล่ะ
”สารเลว”ไม่มีน้ำเสียงกระแทกกระทั้น แต่ผมรู้ มันทำให้ริทเจ็บไปถึงขั้วใจ
”มัน..ไม่”
”อย่ามาแก้ตัว ริททำกับพี่เกินไปแล้ว!”พี่โน่เดินเข้ามากระชากผมกับริทออกจากกัน แล้วให้ริทอยู่ข้างตัว
”เตียงของพี่ ริทกับมันก็ไม่เว้น..”
”ริท..เปล่า”
”งูพิษ ร่าน หน้าด้าน เพศยา มันพอไหมสำหรับริท! หรือว่าริทมีมากกว่านั้น”
”ไม่ใช่นะ!”
”โธ่เว้ยย!!”
RitZ part
พี่โน่คงทนไม่ไหว ผลักผมกระแทกกับพื้นอย่างแรง ทั้งคำด่าที่เจ็บแสบมันเจ็บมากกว่าแรงกระแทกเมื่อกี้นี้อีก นี่พวกนั้นมันอยู่ไหนกันเนี่ย เข้ามาห้ามหน่อยไม่ได้หรือไงนะ ไอ่ริทจะตายแล้วโว้ยยย!!
”พี่โน่ ให้ริทอะ…”
”ไม่ต้อง ไม่อยากฟัง!”ผมเข้าไปกอดขาพี่โน่ไว้ แต่เขาก็สะบัดออก ไอ่พวกนี้ ทิ้งกันแล้วใช่ไหมเนี่ย
”ไอ่กัน มึงก็ช่วยกูหน่อยดิ”ผมเรียกไอ่กันอย่างหาตัวช่วย ดูเหมือนมันเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน พี่โน่ปกติเป็นคนอารมณ์เย็น แต่ถ้าโกรธ ก็น่ากลัวอย่าบอกใครเลย
”ไม่ต้องพูด! ทั้งสองคน ทรยศ! หักหลัง! สนุกนักรึไง ที่ปั่นหัวพี่เล่นอย่างนี้เนี่ย!”พี่โน่ตวาดอย่างไม่เคยทำ และมันทำให้ผมไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ เขามองผมกับไอ่กันอย่างผิดหวังเดินไปที่ประตู
”พี่อาร์ พี่บี้ ไอ่ไอซ์ จูเนียร์ มาได้ไง!”พี่โน่ถึงกับงง ไปไม่เป็นเลยที่เห็นทั้งหมดนี้มายืนอยู่หน้าห้องที่มีเรื่องกันอยู่ ในมือพี่อาร์มีกล้องถ่ายวีดีโอตัวใหญ่
”นี่มันอะไรกัน”
”เอ่อ…คือโน่ใจเย็นๆก่อนนะ”
”ผมจะไม่ใจเย็น ถ้าผมยังไม่รู้ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน!”
”ไอซ์เอง ไอซ์ผิดเอง คือว่า…”
ห้าเดือนก่อน
”นะพี่ริทนะ ช่วยหน่อยเถอะ ไม่มีอะไรส่ง ผมติดรอแน่เลยอ่ะ”ร่างของน้องชายคนสนิทที่คะยั้นคะยอให้เขาเล่นหนังสั้นให้ ที่ไม่ยอมช่วยเนี่ย ไม่ใช่อะไรหรอกนะ แต่มันทำให้เขาต้องทำเหมือนนอกใจพี่โน่อ่ะ ผมไม่สบายใจเลย
”นะ ช่วยหน่อยนะ ผมว่าพี่โน่คงเข้าใจแหละ นะๆๆ”แล้วเขย่าแขนอ้อนๆ ไอ่ริทใจอ่อนอ่ะ
”ส่งให้พี่โน่เรียบร้อยยังพี่อาร์”
”อือ แต่แกแน่ใจเหรอ ว่าจะเล่นแบบนี้ ถ้าไอ่โน่มันรู้ขึ้นมามันโกรธจริงแล้วทำไง”
”งั้นผมไม่ยกพี่ชายในสายเลือดเดอะสตาร์ให้พี่นะ”หมายถึงพี่บี้ครับ
”อะไรเนี่ย เออ!ๆๆ ถ้ามันโกรธ ข้าไม่เกี่ยวนะเว้ยย”
”พี่กันครับ..”
”อะไร”ไม่มีความหวานซะเลยอ่ะ น้อยใจ
”ไปจีบพี่ริทหน่อยดิ”
พร๊วดดด แค่กๆๆ
”อะไร จะเลิกก็บอกดีๆ ไม่ต้องไล่แบบนี้ เข้าใจป่ะ”ว่าแล้วคนตัวเล็กกว่าก็จะเดินหนี แต่อีกคนกลับคว้าแขนไว้ซะก่อน
”ไม่ใช่ ใครบอกว่าเลิกเล่า ไม่ได้หมายความว่างั้น จะให้ไปเล่นหนังให้หน่อย นะครับ”
RitZ part
ตอนนี้ไม่มีใครเดาอารมณ์ของพี่โน่ออกเลยอ่ะ พี่โน่แกมองเราทุกคนเงียบๆ ตอนนี้ไอ่กันไปนั่งข้างไอ่ไอซ์ ส่วนพี่อาร์ก็นั่งพาดแขนไปที่ไหล่ด้วยท่าทางชิวๆ ไอ่จูเนียร์ก็ไปหาของกินในครัวครับ ทำไมทุกคนถึงได้ชิวกันขนาดนี้อ่ะครับ ผมเรืองฤทธิ์จะขาดอากาศหายใจ เพราะแรงกดดันจะแย่อยู่แล้วนะครับ
”…”ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากใครสักคน ตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จนไอ่ไอซ์ผู้เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดก็เริ่มจะทนไม่ได้
”พี่โน่ พี่อย่าโกรธพี่ริทเลยครับ เขาแค่ยอมมา…”
”ยอมเล่นหนังให้ไอซ์ สนุกอยู่บนความทุกข์ของพี่ สนุกที่เห็นไอ่โง่คนนี้ไม่รู้ว่าทำอะไรลับหลังกัน!”ประโยคยาวๆออกจากเขาเป็นประโยคแรก แต่มันกลับทำให้น้ำตาผมรื้นโดยง่าย
ใช่ ผมผิดที่ไม่บอกเขา ผมยอมรับ..
”พี่โน่…“
”ไม่ต้องพูด ไม่อยากฟัง!”
”แต่พี่โน่ต้องฟังอ่ะ ริทยอมรับว่าริทผิดที่ไม่ยอมบอก ริทขอโทษ แต่ริทไม่เคยคิดจะนอกใจพี่โน่เลย พี่โน่ต้องเชื่อริทนะ”
ToNo part
ใบหน้าหวานที่มีแววดิ้นรั้นทำให้ผมอยากจะแกล้งต่อ ผมรู้ตั้งนานแล้วละครับ ที่พวกมันเล่นหนังกันโดยที่ริทไม่ยอมบอกผมสักคำ ก็ตั้งแต่เมื่อคืน วันที่ผมไปค้างที่ห้องริท ผมบอกใช่ไหมครับว่าผมนอนไม่หลับ กลางดึกคืนนั้น ริทโทรหาไอ่ไอซ์แล้วคุยเรื่องนี้แหละครับ ได้ยินทุกประโยค แต่มันก็อดที่จะเดินเรื่องไม่รู้ไม่สนไม่ได้อยู่ดี และก่อนจะบุกเข้าไปในห้องผมเตี๊ยมกับทั้งสี่คนไว้แล้ว มีแต่ไอ่กันกับริทเท่านั้นที่ไม่รู้ อยากปิดบังผมดีนัก จะเอาคืนซะให้เข็ด
”แล้วริทจะทำไงให้พี่เชื่อล่ะ”ผมกระชากริทที่ยืนค้ำหัวอยู่ให้นั่งบนตัก สีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยน จริงจังเข้าไว้ไอ่โน่
”เอ่อ…”
”ว่าไง จูบพี่ต่อหน้าทุกคน! ถ้าริทกล้าทำ พี่จะเชื่อว่าริทไม่เคยนอกใจพี่”ผมอมยิ้มกับความคิดอันแสนดีงาม(บ้านไรท์เขาเรียกเจ้าเล่ห์ค่ะ) นอกจากเรียกความตกใจบนใบหน้าริทได้แล้ว ผมแอบเหลือบมองพี่อาร์ พี่บี้ ไอซ์ แล้วก็ไอ่กัน ที่มีอมยิ้มมุมปากกันแทบทุกคน นี่ผมดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย 555
”จูบเนี่ยนะ พี่โน่ริทไม่ตลกด้วยนะ”คนตัวเล็กปรามผมด้วยสายตาดุๆ มีเหรอที่จะยอม พี่ต้องเอาคืน ริทอยากปิดบังพี่ทำไม
”ก็ไม่ตลกไง จูบสิ ถ้าริทพูดว่าไม่ได้นอกใจพี่ จูบ!”ผมเร่งขู่
”ริทไม่ได้นอ…ฮึก..นอกใจพี่โน่นะ ฮือออ”ตายล่ะ ริทร้องไห้
”จูบก่อน แล้วจะเชื่อ”น้ำเสียงผมอ่อนลง แต่ก็ยังแฝงความดุเอาไว้
”ฮึก…ไม่ได้นอก..อุ๊บ!”ให้ตายสิ ในที่สุดผมก็ทนไม่ได้ คว้าริทเข้ามาจูบ ริททั้งตกใจและจะผลักผมออกในตอนแรก แต่ผมไม่ยอมหรอก วันนี้เป็นไงเป็นกันสิ ผมจูบริทเนิ่นนาน ทั้งปลอบใจทั้งปลุกเร้าไปในคราวเดียวกัน คนตัวเล็กก็รัดผมด้วยแขนบอบบาง มอบสัมผัสให้ผมเช่นกัน มันแทนคำขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในใจของริท ผมรู้…
”เฮ้ยย! พอแล้วเว้ยย!! เกรงใจพวกพี่บ้างก็ได้นะ ไอ่น้องชาย”พี่อาร์พูดขำๆ ผมก็รับคำ ก่อนจะปล่อยริทเป็นอิสระ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อริทเริ่มจับพิรุธได้
”พี่โน่โกรธพวกนี้อยู่ไม่ใช่เหรอ แล้ว…”
”เอ่อ…คือ..”
”ไอ่พี่โน่!! ทำไมต้องแกล้งให้ริทใจเสียอยู่คนเดียวด้วย เมื่อกี้ โกหกริทใช่ไหม พี่โน่รู้เรื่องนี้แล้วใช่ไหมล่ะ คราวนี้ริทจะโกรธบ้างเอาไหมล่ะ”
”แล้วพี่ต้องจูบริทไหมอ่ะ”
”ลามก ไม่คุยด้วยแล้วว ไปไกลๆเลย”คนตัวเล็กจะเดินไป แต่ผมจับแขนไว้ซะก่อน ริทหันมาทำหน้าเหวี่ยงๆใส่ แล้วต้องตกใจเมื่อผมคุกเข่าตรงหน้า ในมือมีกล่องแหวนผมยื่นมือข้างหนึ่งไปจับมือซ้ายริทมา ริทมองผม ไม่เชื่อสายตา
”แต่งงานกับพี่นะ”ไม่ต้องมีพิธีอะไรมากมาย ไม่ต้องอ้อมค้อม รักก็บอกว่ารัก อยากแต่งงานก็ขอแต่งงาน
”…”ริทยืนอึ้งไปแล้ว ผมเลยยืนเต็มความสูงอีกครั้ง แล้วเชยคางริทขึ้นมาให้ดวงตาผมถ่ายทอดความรู้สึกในใจทุกอย่างออกไป มันมากพอแล้วที่จะบอกว่าผมรักเขาแค่ไหน
”ครับ แต่งครับ แต่ง ฮึกกๆ”ริทโผเข้ากอดผมด้วยความตื้นตัน แต่ผมไม่ชอบอย่างหนึ่งคือริทร้องไห้นั้นแหละครับ แม้จะเป็นเพราะความดีใจก็เถอะ แต่ผมไม่อยากเห็นริทร้องไห้ เหมือนผมดูแลริทไม่ดียังไงไม่รู้ ผมผละออกจากริท มองสบตาแล้วค่อยๆยกมือซ้ายของริทขึ้นมา ก่อนจะบรรจงสวมแหวนลงไป มันไม่ใช่แหวนที่หรูหราอะไร แต่มันสำคัญตรงที่แหวนวงนี้ เป็นเพียงวงเดียวที่มีคำว่า
Forever
ตลอดไป…
ให้เราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปนะพระเจ้า ให้ความรักของเรามีแต่มากขึ้นๆตลอดไปนะ และพี่จะขอสัญญาด้วยหัวใจและชีวิตของพี่
My forever is ritz…
ตลอดไปของพี่ คือริท…
คนเดียว ตลอดไป….
The end จ๊ะ
________________________________
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เก็บรองทงรองเท้าไปก่อน ไรท์ขอกรี๊ดดหน่อยค่ะ พอดีอยากแต่งหักมุมบ้างอ่ะ แต่พอออกมาแล้ว เหมือนยังขาดอะไรเยอะอยู่ แต่หวานชะมัด ไรท์ไม่เก่งภาษาอังกฤษน่ะ โง่เลยแหละ มายฟลอเรฟเวอร์อะไรน่ะ แปลตรงตัวไปเลยนะ กรี๊ดอีกทีได้ไหม
รักคนอ่านคนเม้นทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น