คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : SF สงกรานต์ [โน่ริท]
SF สงกรานต์ [โน่ริท]
ร้อยเอ็ด ประเทศไทย
“ริทขอให้พ่อสุขภาพแข็งแรงนะครับ กิจการงานบ้านก็ขอให้ขายดีร่ำๆรวยๆให้ริทได้สบายแบบนี้ต่อไปนะครับ แล้วก็รักลูกคนนี้มากๆด้วยนะครับ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยนะครับ”ผมรดน้ำลอยดอกมะลิที่ผสมน้ำอบหอมๆใส่มือพ่อที่รับคำของผมด้วยรอยยิ้มทำให้ผมยิ้มตามไม่ได้ ว่าแล้วน้ำที่ผมรดไปนั้น พ่อก็ยกมารดหัวผมแล้วตบที่บ่าแล้วบอก
”ก็ให้ริทเป็นลูกอ้อนๆอย่างนี้ของพ่อไปเรื่อยๆนะ ทำอะไรคิดอะไรก็ขอให้สำเร็จลุล่วงนะลูก”ว่าจบพ่อก็ดึงผมไปกอด นานเท่าไรแล้วนะที่ผมไม่ได้มีความสุขกับครอบครัวขนาดนี้
”โอ๋ๆ กอดแค่พ่อ แม่คงนอยด์ริทแย่เลย มาม่ะ”ผมคว้าขันเล็กๆเมื่อกี้ตักน้ำลอยดอกมะลิอีกครั้งแล้วไปรดที่มือแม่ แม่มองผมแล้วส่ายหัวน้อยๆระบายยิ้มที่มุมปาก
”ขอให้แม่สุดสวยของริท…”
”นี่!!เร็วๆ พี่รออยู่เนี่ย”เป็นเสียงใครไม่ได้นอกจากพี่เล้งพี่ชายผมเอง แล้วยังมองหน้าเหมือนเบื่อโลกนั่นอีก หล่อตายล่ะ!
”ขอให้แม่มีสุขภาพแข็งแรงนะครับ รักริทมากๆๆๆๆมากกว่านี้อีกเป็นร้อยล้านเท่าเลย 555 มีความสุขมากๆนะครับ สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะครับ ฟอดด”เห็นแม่ยิ้มแล้วอดไม่ได้ที่จะยื่นหน้าไปหอมสักฟอด ชื่นใจจัง
”แม่ก็ขอให้ริทมีความสุขมากๆเหมือนกันนะลูก พักผ่อนบ้างอย่ามั่วแต่เล่นเกมส์ เอ๊า แม่พูดความจริง ทำไมทำหน้างั้นน่ะ แล้วก็ดูแลสุขภาพด้วยนะลูก แม่รักริทนะลูก”น้ำที่ผมรดน้ำที่มือแม่ก็โดนลูบหัวอีกตามเคย ก่อนจะกอดแม่ไปตามระเบียบ
”ลุกได้แล้วว พี่กับน้องจะรดน้ำพ่อกับแม่มั้ง แกนี่น่ะ ตลอดอ่ะ”แล้วไอ่พี่บ้าก็ผลักผมให้พ้นทาง ฮึ่ยๆอย่าให้ถึงทีริทบ้างแล้วกัน กร๊าซซซซ พ่นไฟ!
ปิ๊บๆ
โทรศัพท์ใคร? อ้าว โทรศัพท์ผมนี่หว่า
”ว่าไง”
”อยู่บ้านป่ะ เดี๋ยวไปรับ”
”รับไปไหน?”
”วันนี้วันไร?”
”วันผู้สูงอายุ”
”กวนติงและ ว่าไง ไปไหม?”
”ไปดิ มาเร็วๆแล้วกัน”
สงสัยกันอ่ะดิ ที่คุยกับผมเมื่อกี้ ไอ่มาร์กครับ มันรู้ได้ไงเนี่ยว่าผมอยู่ร้อยเอ็ด ไม่ได้บอกใครเลยนะ แต่ก็ดีเหมือนกัน เล่นน้ำๆ ผมอยากเปียกอ่ะ ประเทศไทยโคตรร้อนเลยย
ระหว่างที่รอไอ่มาร์กมารับผม ผมก็เข้าทวิตสักหน่อยมีไรอัพเดตบ้างเนี่ย ก่อนอื่นวันนี้วันสงกรานต์ปีใหม่ไทย แบบนี้ดีกว่า
‘สวัสดีปีใหม่ไทยนะครับทุกคน ขอให้มีความสุขกันมากๆในวันสงกรานต์นะครับ ใครเล่นน้ำก็ขอให้สนุก ปลอดภัย อย่าลืมรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ด้วยนะครับ’
อืม เอาแบบนี้แหละ ว่าแล้วผมก็กด tweet ไป ผมนั่งเล่นรอไอ่มาร์กไปเรื่อยๆ ในที่สุดมันก็มา
”แม่ครับ ริทไปเล่นน้ำกับไอ่มาร์กนะครับ”ผมตะโกนบอกแม่ที่อยู่ในครัว แม่ชะโงกมาถามว่ากลับกี่โมง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันบอกแม่ว่าไม่ค่ำหรอกแล้วออกมา
”อ้าว พ็อต มาไงเนี่ย”ผมทักไอ่พ็อตครับ ไอ่นั่นมันมองผมยิ้มๆ เอาแล้ว รางอันตรายเริ่มมา
”พี่ริท สุขสันต์วันสงกรานต์พี่”
”เฮ้ยย!!”นั่นไง ไอ่พ็อต มันรดน้ำ ขอใช้คำว่ารดน้ำ เพราะมันเอาน้ำเย็นๆซึ่งผมคาดว่าคงเป็นน้ำที่ใส่น้ำแข็ง ราดที่บ่าผม เนื้อแนบขันเลย ไอ่พ็อตแกตายยยย!!
”เฮ้ย!! พี่ริท เล่นงี้เหรอ”
”เออดิ 55”ผมกับไอ่พ็อตพลัดกันรดตัวกันและกันจนไอ่มาร์กมันต้องมาห้ามด้วยเหตุผลที่ว่า ‘เปลืองน้ำ’ ผมอยากจะบอกมันว่า ‘วันนี้วันสงกรานต์นะเว้ยยย’ ในที่สุดศึกสงครามน้ำระหว่างผมกับไอ่พ็อตก็ยุติชั่วคราว แล้วไอ่มาร์กก็แนะนำอีกสามคนให้ผมรู้จัก คนหนึ่งอ่อนกว่าผม เพื่อนไอ่พ็อต อีกสองคนรุ่นเดียวกัน เพื่อนไอ่มาร์ก
ซ่าาา!!
ซ่าาา!
”ขอปะแป้งหน่อยค่ะ”ระหว่างที่ผมกำลังสาดคนที่เล่นกันอยู่บนถนนที่เปรียบได้ว่าคึกคักมากที่เดียว ก็มีคนมาขอไอ่พ็อต ไอ่มาร์กแล้วก็คนอื่นๆครับ ผมที่อยู่ค่อนข้างด้านในของรถกระบะเลยไม่ค่อยโดนเท่าไร ผมสาดน้ำไป หัวเราะไป สนุกจัง คนที่นี่เลยสุภาพๆครับ แต่แค่ส่วนใหญ่ ยังมีอีกส่วนน้อยแหละครับ ที่ทะลึ่งไปบ้าง
”555 พ็อต ไอ่มาร์ก เดี๋ยวกลับบ้านแล้วลงกระทะเลยเหอะ”ที่ผมหัวเราะไม่ใช่อะไรหรอกครับ เห็นหน้าไอ่พวกนั้นที่เหมือนโดนตกถังแป้งแล้วตลกครับ
”เออ หัวเราะผมเหรอ”ไอ่พ็อตพูดไว้แค่นั้น ก่อนจะเบนสายตาไปมองไอ่มาร์กอย่างมีเลศนัย ยังไม่ทันที่ผมจะได้ห้าม
”ปะแป้ง!!”ว่าจบทั้งคันที่โดนแป้งก็ละเลงแป้งที่เตรียมในมือใส่หน้าผมไม่ยั้ง แล้วยังนั่งหัวเราะกันอีก
”เฮ้ยๆๆ พอก่อน เข้าตาๆ”ผมรีบบอกพวกมัน เมื่อรู้สึกระคายเคืองที่ตาขวา
”ไหนๆ พี่เอามือออกดิ”ชิ! ทำมาสั่ง เมื่อกี้แกยังสนุกกับการละเลงหน้ากูอยู่เลยยย ไอ่พ็อต
”เอาน้ำ ลืมตาดิ หลับตาแล้วแป้งข้างในจะออกเหรอ”
”ไอ่พ็อต! ข้าพี่เอ็งนะเว้ยย พูดดีๆ”
”พี่ริทครับ ช่วยเปิดตาหน่อยครับ ผมจะล้างแป้งที่เข้าไปออกให้”พูดจบแล้วมันก็ยิ้มซะตาหยี
ตาหยี
ไอ่พี่ตาหยี ^^
”เอ๊า อยู่ๆก็ยิ้มคนเดียว แป้งเข้าตาหรือสมองมีปัญหาเนี่ย”ยัง มันยังไม่จบ
”โป๊ก!เงียบได้ยัง”
”…”เออ ค่อยเข้าท่า ผมหัวเราะกับท่าทางนั่นเบาๆ ก่อนจะสนุกสุดเหวี่ยงอีกครั้ง เมื่อเล่นน้ำอีกครั้ง ตลอดทางมีคนขอปะแป้งพวกเราตลอดทาง ก็คนมันฮอตอ่ะนะ 555 ผมก็เล่นน้ำ สาดๆ น้ำเย็นๆทำให้ผมถึงกับสั่น แต่มันก็สมองโล่งอย่างบอกไม่ถูก
”หนาวเหรอ?”เป็นไอ่มาร์กที่ถาม คงเพราะผมนั่งที่กระบะใกล้มัน ตัวผมกับมันใกล้กันจนมันเห็นอาการสั่นของผม เรากำลังจะกลับแล้วแหละครับ พวกมันกำลังไปส่งผมที่บ้าน ขณะนี้เวลาทุ่มสิบหน้านาที อึ่ย! แม่จะเบะหัวผมหรือเปล่าเนี่ย บอกว่าไม่ค่ำๆ
”อือ ก็นิดหน่อย”ผมบอกแล้วถูแขนตัวเองเบาๆ ไอ่มาร์กยิ้มให้ผมแล้วโยนผ้าขนหนูมาใส่หัวผม
”เอาไป”
”ให้ดีๆก็ไม่ได้ ขอบใจ”ผมบอกมันแล้วยิ้มให้ ไอ่มาร์กมันคงหมั่นเขี้ยวผมเลยแย่งผ้าขนหนูไปจากมือผมแล้วคลุมผ้าใส่หัวผมแทน แล้วยังมาโยกหัวผมเล่นอีก โอ๊ยย! ไอ่มาร์ก ผมพยายามปัดมือมันออกจากหัวผม เวียนหัวอ่ะ
”อ่ะๆ ไม่แกล้งและ ถึงแล้ว ไปๆ กินยาดักด้วยนะมึง เดี๋ยวหวัดจะแดกให้”ไอ่มาร์กบอกก่อนจะผลักหัว ใช่ครับ มันผลักหัวผมแล้วไล่ให้ลงจากรถ
”พี่ริท ล้างตาด้วยนะ ผมเห็นตาพี่แดงๆแล้วอ่ะ”
”พวกผมไปก่อนนะพี่!”ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ พวกมันโบกมือให้ผม ผมรอจนรถแล่นลับตาก่อนจะแปลกใจเมื่อเห็นรถคันคุ้นๆ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง เพราะใครคนนั้นน่ะ วันนี้ติดงานคงมาไม่ได้หรอก
”แม่น้อย ต้องตาo_o”ผมมองใบหน้าสูงวัยของแม่น้อยที่ส่งยิ้มมาให้ และยังมีต้องตาอีกคน งั้น พี่โน่ก็อยู่อ่ะดิ
”มาเปียกมาเลย ไปอาบน้ำก่อนไปลูก เดียวไม่สบายหรอก”เป็นแม่ผมที่บอก ผมพยักหน้าก่อนจะก้มหัวเมื่อผ่านพ่อ แม่ แล้วก็แม่น้อย ไอ่พี่โน่มันไม่มาหรือไงว่ะ?
”เฮ้ย!! เข้ามาได้ไงเนี่ย”เปิดประตูเข้าไป เป็นผมต้องแปลกใจเมื่อเข้าไปก็เห็นไอ่พี่โน่นอนจับจองเตียงของผมอยู่ ใครอนุญาตฮะ!
”ให้เวลาสามสิบนาที อาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จ ไม่เสร็จ พี่จะเข้าไปอาบให้เอง…”เสียงเรียบๆจากคนตัวสูงที่นอนดูทีวีสบายใจเฉบ ผมมองใบหน้าคมจากเสี้ยวด้านข้าง อะไรเนี่ย? ความรู้สึกแบบนี้
”เอาเถอะ”ผมพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะเข้าห้องน้ำไป ไม่ลืมที่จะหยิบผ้าขนหนูมาด้วย สายน้ำเย็นๆทำให้ผมลืมความรู้สึกเมื่อครู่ที่เกิดขึ้น ผมอาบน้ำใช้สามสิบนาทีอย่างคุ้มค่าเลยทีเดียว
คล้อยหลังคนตัวเล็ก ใครจะรู้ว่าใบหน้าเบื่อโลกเมื่อครู่แววตากลับเต็มไปด้วยความโกรธ เล่นน้ำสงกรานต์เหรอ เล่นโดยที่ไม่มีเขาเนี่ยนะ ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ชั่งเหอะ ใครสน! แต่ริท วันนี้ริททำผมโมโหมากจริงๆ ผมโยนรีโมตโทรทัศน์ในมือไปข้างตัว กอดอกรอริทออกจากห้องน้ำอย่างอดทน
โต๊ะอาหาร
”…”ผมนั่งมองแต่ละคนบนโต๊ะอาหาร ทำไมผมเหมือนคนอมทุกข์อยู่คนเดียวอ่ะ พี่โน่ก็ไม่คุยกับผมเลยอ่ะ เป็นไรเนี่ย หลังจากผมออกจากห้องน้ำซึ่งผมแต่งตัวเสร็จจากในห้องน้ำแล้ว (ใครโง่มาแต่งข้างนอกต่อหน้าพี่โน่อ่ะ ผมก็อายเป็นนะ) พี่โน่ก็ลากผมลงมากินข้าว โดยไม่พูดอะไรสักคำ เป็นไรเนี่ยย
”พี่โน่ กินนี่ป่ะ อ่ะ”ผมตัดสินใจพูดกับพี่โน่ก่อน โดยผมตักผัดคะน้าหมูกรอบให้พี่โน่ เพราะผมไม่กินผักอยู่แล้วแหละ เลยทำให้ไม่เสียดายเท่าไร 55
“…”พี่โน่เงยหน้ามองผม ผมก็ยิ้มให้อ้อนๆ แต่พี่แกก็ทำไม่เห็นก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ ฮึ่ย ผมเริ่มหมดความอดทนแล้วนะ”
“โน่ น้องอยากกินกุ้งอ่ะ ตักให้หน่อย แม่เอื้อมไม่ถึง”พี่โน่ทำหูทวนลมก่อนจะกินอย่างไม่ใส่ใจคนรอบข้างอีกครั้ง ขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าวๆ ผมทำอะไรผิดอีกอ่ะ
”พี่ริทอ่ะ กินนี่ดีกว่า อร่อยกว่ากุ้งตั้งเยอะ”ต้องตาตักหมูทอดกระเทียมพริกไทยให้ผม พยักเพยิดให้ผมกิน ตอนนี้ผมกินไม่ลงแล้ว พ่อกับแม่ผมก็โดนแม่น้อยชวนคุย ไอ่พี่น้องผมสองคนไปเล่นน้ำตอนนี้ยังไม่กลับบ้านเลย ผมกับพี่โน่ก็เงียบทั้งคู่ ไม่สิ พี่โน่อ่ะเงียบคนเดียวผมยังมีน้องต้องตาชวนคุยบ้าง มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมลอบมองใบหน้าคมที่ตอนนี้ไม่แสดงอารมณ์ใด ผมเลยคาดเดาอารมณ์พี่แกตอนนี้ไม่ได้ เมื่อพี่โน่รู้ว่าถูกมองก็เงยหน้า ตาคมๆมีแววตำหนิ แต่ผมไม่สนหรอก พี่โน่เป็นอะไร?
”เดี๋ยวผมเก็บเองครับ พ่อ แม่ ไปนั่งคุยกับแม่น้อย เถอะครับ เราด้วย ต้อง ไปนั่งดูโทรทัศน์เหอะ เดี๋ยวพี่เก็บเอง”ผมบอกกับทุกคนยกเว้นไอ่คนที่ไม่คุยกับผม เอาสิ ผมตัดสินใจแล้ว ไม่คุยก็ไม่คุย คอยดูว่าใครจะทนไม่ได้ก่อนกัน
”เดี๋ยวผมช่วยน้องเองครับแม่”
”ถ้าพี่จะมายืนจ้องริทแบบนี้ พี่ไปข้างนอกเหอะ ริทไม่มีสมาธิ”ในที่สุดเป็นผมเองแหละที่ทนไม่ได้ ก็เล่นมายืนจ้องข้างหลังไม่พูดไม่จา มันอึดอัดมากสำหรับผม ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องมายืนคุมเหมือนนักโทษแบบนี้ด้วย
”พี่โน่! ริทไม่ตลกแล้วนะ พี่เป็นอะไร โกรธอะไรริท พี่พูดมาตรงๆเลยดีกว่า”
”รู้ด้วยเหรอ ว่าพี่โกรธ”ตาคมๆที่จ้องเหมือนจะเค้นให้ผมตายไปข้าง อะรายยย ผมทำไรผิด รีดเดอร์ช่วยบอกผมที!
”แล้วโกรธริทเรื่องไรอ่ะ”เอาว่ะ ถามให้รู้แล้วรู้รอด ผมทำใจแข็งหันไปหาร่างสูงที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ด้านหลังบ้าง สายตาผมสบกับสายตาคมที่มองอยู่ มุมปากของพี่โน่ยกขึ้นนิดหน่อย แทนที่จะได้คำตอบกลับกลายเป็นคำสั่ง
”ล้างไปเถอะน่า แล้วเดี๋ยวไปบ้านพี่”
”ไปบ้านพี่ ไปทำไม? นี่ก็ค่ำแล้วด้วย”
”ค่ำไงถึงกลับบ้าน แม่กับไอ่ต้องมาด้วย ถ้าพี่มาคนเดียวก็ว่าไปอย่าง”พี่โน่พูดพลางส่งสายตาหวิบหวับมาให้ทำให้ผมต้องเสหลบ ให้ตายเหอะ! พี่เลือกเอาสักอย่างเถอะ ว่าจะทำให้ผมอึดอัดหรือจะทำให้ผมเขินกันแน่!
”เดี๋ยวริทมาหาแม่ใหม่นะครับ พ่อด้วย ริทจะโทรหานะครับ”ผมบอกพ่อกับแม่ที่เดินมาส่งเราที่หน้าบ้าน พี่โน่ฉวยกระเป๋าเป้จากมือผมไปเก็บในรถให้ก่อนจะมาสมทบอีกที
”’งั้นกลับก่อนนะค่ะ”แม่น้อยพูดกับพ่อแม่ผมซึ่งท่านสองคนก็รับคำซ้ำยังบอกให้เดินทางปลอดภัย
”อยู่กับพี่อย่าดื้ออย่าซนเข้าใจไหมเรา”แม่พูดก่อนจะเข้ามากอดผม อะไร! ผมเคยทำงั้นด้วยเหรอ มองผมในแง่ร้ายเกินไปแล้ว กอดได้ไม่นานแม่ก็ผละออก พี่โน่เปิดประตูให้แม่น้อยกับต้องตานั่งหลัง สวัสดีพ่อกับแม่ผมก่อนจะแตะที่ข้อศอกผมเป็นเชิงว่าไปได้แล้ว ผมสวัสดีพ่อกับแม่ก่อนจะขึ้นรถไป
ขอนแก่น ประเทศไทย
”เดี๋ยวโน่…”
”ครับแม่”แม่น้อยเรียกพี่โน่ไว้ก่อนที่เขาจะพาผมขึ้นห้อง(ฟังดูเรทจัง) มือใหญ่ที่จับข้อมือผมไว้ ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย แม่น้อยลอบมองก่อนจะยิ้มบางๆให้
”คุยกันดีๆเข้าใจใช่ไหม?”แม่น้อยมองหน้าพี่โน่เป็นเชิงบังคับ ให้รับปากว่าจะไม่ใช้กำลัง(?)กับผม ผมล่ะทึ่งจริงๆเลย หลายครั้งที่แม่น้อยเดาอารมณ์ของพี่โน่ออก ไม่ว่าพี่โน่จะรู้สึกอย่างไร สายตาห่วงใยถูกส่งมาให้ผมยิ้มบางๆ ผมก็พอจะรู้ว่าแม่อยากปล่อยให้เคลียร์กันเองมากกว่า แต่…จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยครับ ว่าตัวเองทำผิดอะไร?
”ครับ แค่ไม่ดื้อจนพูดยาก จนผมอยากจะทำมากกว่าคุย”น้ำเสียงรับปาก แต่ไม่วายจะขู่ผมด้วยคำพูด เป็นเหมือนบอกอ้อมๆว่าให้ผมเชื่อฟังเขาเป็นดีที่สุด พี่โน่ปล่อยมือแล้วโอบผมไว้หลวมๆก่อนจะดันหลังผมให้ขึ้นบันไดไป
”เฮ้ยๆ พี่โน่ เดี๋ยวๆ”อะไรว่ะเนี่ย ผมยังไม่ทันทำไรเลย พี่โน่ก็เข้าประชิดตัวจากด้านหลัง สองมือเริ่มซนลูบๆทั่วเอวผม แนะ! พูดไม่ฟัง ใครกันแน่ที่ดื้อ
”แม่อยู่ข้างล่างนะ”
”อืม รู้”เอ๊า รู้แล้วไมทำงี้อ่ะ
”ไม่ทำไรหรอกน่า แค่กอดไม่ได้หรือไง ‘ตัวเล็ก’ ”ตัวเล็กเหรอ? อะไรเข้าสิงเนี่ย?
”ตัวเล็กไร ถ้าพูดงี้นะ ด่าผมเตี้ยเหอะ!”
”เตี้ย!”เอ๊า!! ผมประชดคร๊าบบบ!
”มานี่!”อยู่ๆพี่แกก็เลิกมือซนแล้วลากผมเข้าห้องน้ำ ผมก็ขืนตัวเองไว้สุดฤทธิ์ เข้าห้องน้ำกับพี่โน่เนี่ยนะ บ้าเปล่า? ใครจะยอมกัน ไอ่ริทคนนี้คัดค้านสุดชีวิต
”มีไรก็คุยกันข้างนอกดิ เข้าห้องน้ำทำไม?”พี่โน่ไม่ตอบ แต่บังคับผมทางสายตาแทน ‘บอกแล้วว่าห้ามดื้อ!’ แต่ทำไมอ่ะ ผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองผิดอะไร? ผมเงยหน้ามองอีกคนด้วยแววตาตัดพ้อ บอกผมสักคำดิ ว่าผมทำอะไรผิด?
”บอกว่ามานี่ไงริท!”นอกจากไม่ตอบแล้ว พี่โน่ลากผมห้องน้ำจนได้ ด้วยความแข็งแรงที่ได้เปรียบกว่าเห็นๆ ทำให้ผมที่ยื้อร่างกายตัวเองสุดขีดแต่ก็ต้องแพ้แรงพี่โน่
”พี่โน่ทำไร? เฮ้ยๆอะไรเนี่ย”ยังไม่ทันที่จะได้ห้าม ตัวผมก็เปียกไปด้วยน้ำที่โดนพี่โน่รดตั้งแต่บ่าลงมา เสื้อยิ่งบางๆอยู่ ผมเอามือปัดป้องน้ำอีกขันที่พี่โน่จะใช้รดหัวผม
”พี่โน่! ริทเปียกแล้วนะ ทำ…อุ๊บ!”ผมยังพูดไม่จบประโยคดี พี่โน่ก็ดันผมเข้าผนังห้องน้ำแล้วกดจูบลงมาแรงๆย้ำว่าแรงๆ ผมพยายามดันแผงอกแข็งแรงที่บดเบียดร่างกายตัวเองเข้าหาผม แต่ไม่เป็นผล พี่โน่ใช้เข่าล็อกขาผมไว้ ส่วนมือสองข้างถูกจับยกเหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวของคนตัวสูง อีกข้างของเขากำลังเล่นอยู่กับตุ่มไตบนหน้าอกผมที่ตอนนี้เสื้อมันเปียกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน
พี่โน่ใช้ลิ้นสำรวจไปทั่วปากผม เลยไปเล่นกับทุกๆอย่างบนใบหน้า ทั้งตา จมูก หน้าผากและแก้ม
”พี่นะ..อื้อ!”ผมไม่ทันทักท้วงก็ถูกปิดปากอีกครั้ง ผมได้แต่ดิ้น ดิ้น แล้วก็ดิ้น ทั้งมือทั้งปากของพี่โน่ก็ยังแกล้งผมไม่หยุด มือข้างที่เหลือของเขาลูบจากชายเสื้อเข้าไปสัมผัสกับหน้าท้องผม ลูบเลิกเสื้อขึ้นไปก่อนจะใช้ทั้งแขนรั้งเอวผมให้เข้าหาตัว ปากก็ยังมอบรสจูบหวานล้ำปนความขมด้วยอารมณ์โกรธของเขาลงไป สติผมเตลิดไปหมด ด้วยความเร่าร้อนที่เกิดขึ้น พี่โน่ไม่ยอมปล่อยผมสักนาที ตัวเราอยู่ติดกัน ทั้งที่ห้องน้ำออกจะกว้าง หัวสมองผมขาวโพลนไปหมด พี่โน่ไม่ได้จับข้อมือผมไว้แล้วสองแขนรั้งเอวผมให้ชิดตัว แล้วบังคับให้แขนของผมโอบรอบคอเขา
”อื้ออ…พะ..พอ..อืมม”ผมที่หมดอากาศหายใจ บอกอีกคนที่ยังไม่ยอมหยุด ผมเริ่มจะโกรธขึ้นมาบ้างแล้วนะ ฮึ่ย! ไอ่คนใช้กำลัง!
ผลั๊ก!
”ริทบอกว่าพอ…”ผมผลักพี่โน่ด้วยแรงทั้งหมดที่มีตอนนี้ (เนื่องจากเสียพลังงานค่อนข้างมาก) แต่ยังไม่พอที่จะผลักให้พ้นตัวแต่หน้าห่างจากหน้าผมสักนิดก็ยังดี
”ปล่อยริทก่อน”ผมยังไม่ละความพยายามในการออกจากการเกาะกุม
”ทำไมต้องปล่อย..?”พี่โน่ถามผม พร้อมกับขยับวงแขนให้ร่างกายเราชิดกันยิ่งขึ้น
”แอ๊ะ! ก็ริทบอกให้ปล่อยไง ริทร้อน”ถึงแม้ในห้องน้ำอากาศจะไม่เย็นไม่ร้อนมาก แต่มายืนกอดกันในห้องน้ำก็ทำให้อบอ้าวได้เหมือนกัน
”เดี๋ยวอาบน้ำให้”ฮะ ว่าไงนะ
”เฮ้ยๆ ไม่เอาๆ ริทไม่ร้อนแล้วก็ได้”ผมปฏิเสธเป็นพลัดวัน ให้อาบน้ำให้เนี่ยนะ ฆ่าริทเถอะ!
”จะอาบให้อ่ะ ทำไม?”ไม่ว่าเปล่า พี่โน่ก็จัดการอาบน้ำ ย้ำว่าอาบน้ำให้ผมจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด ผมทั้งปัดป้องทั้งปิดตา และอีกสารพัดที่ผมจะทำให้ตัวเองรอดพ้นจากอะไรก็ตามที่พี่โน่ทำให้ แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ผมก็ยังคงเขินอยู่เมื่อเขามองและทำความสะอาดร่างกายให้
”ไม่เอา ไม่ต้อง พี่โน่!”ผมห้ามเสียงหลง จะอะไรอีกละ ไอ่พี่ตาหยีมันยืนยันจะแต่งตัวให้ผม หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว พี่โน่ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวให้ผม ทำเหมือนผมเป็นเด็กยังงั้นแหละ ผมทั้งขู่ทั้งอ้อนทั้งตะคอก ตะโกนใส่หูก็แล้ว พี่แกแค่เงยมองหน้าเป็นเชิงปรามว่าอย่าดื้อ เท่านั้น ด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่าผมแล้วผมจะไปชนะแรงพี่แกได้ยังง๊ายยย
”ไม่ใส่ก็แก้ผ้าอย่างนี้แหละ เลือกเอา!”แนะ! ยังจะสั่ง
”ก็ใส่ไง แต่ริทใส่เอง”
”ไม่ได้!”เอ๊า!
”อะ ทาแป้ง”พี่โน่ไม่ฟัง เทแป้งจากกระป๋องใส่มือ แล้วเดินเข้ามาหาผมหมายจะทาแป้งให้อย่างที่ว่าจริงๆ เฮ้ย! เอาจริงเหรอ?
”ก็บอกว่าริททำเองไง!”ผมเริ่มขึ้นเสียง เอาเถอะ! ถึงจะไม่รู้ว่าพี่โน่โกรธผมเรื่องอะไรที่ได้มาแกล้งลวนลามผมอยู่แบบนี้ ในห้องน้ำก็แล้วยังจะยืนยันจะแต่งตัวให้อีก ผมก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ คนอะไรทำหน้ามึนมาลวนลามเขาอย่างเดียวอย่างนี้น่ะ
”ทีอย่างนี้ทำหวงตัว ที่ริทไปเล่นสงกรานต์แล้วคนปะแป้งเป็นคนอื่นที่ริทยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ ริทยังยอมให้เขาโดนตัวริทได้ง่ายๆ อ่อ หรือพอพี่ไม่อยู่ ริทก็ไปลั้ลล้าลับหลังพี่งั้นสิ! ทำมากี่หนแล้วล่ะ!”เสียงดังจากพี่โน่ทำผมสะดุ้งสุดตัว ยังไม่รวมกับความแจ็บที่ต้นแขนที่โดนจับบีบแล้วดึงเข้าหาตัว อย่าบอกนะว่าเพราะเรื่องนี้
”พี่พูดอะไร ริทไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีลับหลังพี่นะ บ้าไปแล้วเหรอ!”ผมที่พอจะจับใจความได้พยายามขืนตัวให้ห่างจากพี่โน่ให้มากที่สุด
”อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าเป็นที่สนใจของคนทั่วไปมากแค่ไหนน่ะ?”
”พี่โน่พูดไม่รู้เรื่องแล้ว ริทแค่เล่นสงกรานต์ ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีสักหน่อย...“
”งั้นรูปนี้มันมาได้ไง? ไอ่พ็อตมันจับแก้มริท คนทั้งรถรุมริทแล้วริททำหน้ากระดี้กระด้าออกนอกหน้า มีความสุขมากงั้นเหรอ…”
”บ้าไปแล้ว แค่…”
”ริทมาร้อยเอ็ด ไม่คิดจะบอกพี่สักคำ พอพี่มาตามที่บ้าน พ่อกับแม่ริทบอกว่าออกไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อน ตอนกลับมาถึงบ้านอย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นว่าริทหัวเราะคิกคักกับผู้ชายเต็มคันรถ ริทให้พี่คิดยังไง! ดีใจเหรอ!ที่เห็นแฟนตัวเองไปยิ้มหวานให้ผู้ชายคนอื่นน่ะ ฮะ!”พี่โน่พูดโดยไม่คิดจะฟังผมสักนิด ผิดเหรอ?ที่ผมแค่ไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนน่ะ ทั้งๆที่พี่ยังไปเล่นน้ำกับคนอื่นได้เลย
”ยังไม่หมดนะ ริทไปรู้จักกับแคนได้ยังไง แล้วทำไม’เขา’ถึงเรียกริทว่า’ตัวเล็ก’ เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะอัธยาศัยดีเหลือเกินนะ”พี่โน่พูดขณะที่มือยังบีบตันแขนผมไม่เลิก เผลออาจจะแรงกว่าเดิมด้วยซ้ำ พี่โน่มองผมด้วยแววตาโมโหจนผมรู้สึกได้
”ริทผิดที่ไม่บอกพี่ว่าริทมาร้อยเอ็ด แต่เรื่องอื่นริทไม่ยอมรับ ริทแค่ไปเล่นสงกรานต์ แคนก็รุ่นน้องเดอะดาว มันผิดตรงไหนที่ริทจะคุยกับเขา”
”ไม่ผิดหรอก ถ้าริทไม่เถียงพี่ป่าวๆเพราะมัน!”
”พี่โน่ไม่มีเหตุผล…”
”แล้วแบบไหนที่มีเหตุผลสำหรับริทฮะ! พี่มันแย่มากเลยงั้นสิ!”
”ฮึก! ริทเจ็บนะ!”ไม่ว่าเปล่า พี่โน่ผลักผมไปชนผนังห้องแล้วคร่อมผมไว้ หน้าตาตอนนี้ตรงหน้าผมเหมือนไม่ใช่พี่โน่คนเดิม เหมือนจะฆ่าคนได้เลย นั่นทำให้น้ำตาที่ผมกลั้นไว้เริ่มไหลจากหลายความรู้สึก ทำไมเป็นแบบนี้ พี่โน่ที่ริทรู้จังไม่ใช่คนไร้เหตุผลขนาดนี้
”เจ็บสิดี จะได้ไม่ทำตัว ‘ง่าย’ กับคนอื่นแบบนั้นอีก!”
เพี๊ยะ!!
ผมไม่รู้ว่าใส่น้ำหนักมือลงไปเท่าไร รู้แต่ว่ามันไม่ได้ช่วยระบายความน้อยใจที่ผมรู้สึกไปได้เลย ตลอดเวลาเขามองผมแบบนี้เองเหรอ ใบหน้าคมที่ไปตามแรงตบหันมาอีกครั้งด้วยสายตานิ่งๆ คราวนี้ผมไม่ยอมแล้วเหมือนกัน ถ้าผมมันไม่ดีขนาดนั้น ผมก็ไม่อยู่ให้ตัวเองโดนด่าอีกหรอก
”จะไปไหน!”ไม่ทันที่จะถึงประตูห้อง ผมก็โดนกระชากด้วยแรงมหาศาลแล้วลากไปทุ่มที่เตียง
”จะหนีพี่ไปไหนริท! จะหนีพี่ไปไหนอีก!”
”ปล่อยสิ! คนใจร้าย บอกให้ปล่อยไง!”
”ปล่อยเหรอ! คิดว่าทำกับพี่ขนาดนี้ แล้วพี่จะปล่อยริทไปงั้นเหรอ?”
”ในเมื่อริทมันไม่ดี มัน ‘ง่าย’ ขนาดนั้น ริทก็ไม่สมควรเป็นแฟนพี่! พี่ก็เห็นแล้วนิ ผมไปออเซาะกับผู้ชายทั้งคันรถ ไปคุยทวิตกระดี้กระด้ากับรุ่นน้อง ยอมให้คนอื่นโดนตัวโดยไม่หวงสักนิด! พี่คิดว่าไงล่ะ ผมมันนิสัยไม่ดี! งั้นก็เลิกกับริทสิ! ฮึก!...ฮืออ เลิกสิ! พูดมาสิ เลิกไหม เลิกกับคนอย่างริท ฮืออ”ผมพูดไปทั้งน้ำตา ทั้งที่คิดว่าจะไม่อ่อนแอต่อคนตรงหน้า แต่ความรู้สึกที่เข้ามานั่นทำให้ผมอดที่จะน้อยใจไม่ได้ ผมพยายามผลักร่างที่คร่อมอยู่ออก แต่ไม่เป็นผล คนข้างบนจ้องหน้าผมนิ่ง ก่อนที่นิ้วเรียวจะบรรจงเช็ดน้ำตาออกที่เปื้อนแก้มผมอยู่ออก แต่ผมก็ปัดมือเขาออกแล้วเช็ดน้ำตาตัวเองเสร็จสรรพ ตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ
”ริทจะกลับกรุงเทพ…ปล่อย”ผมบอกเสียงเรียบๆ อยากคร่อมก็คร่อมไปสิ ไม่สนแล้วว
”กลับได้ไง ค่ำป่านนี้แล้ว นอนนี่แหละ”
”งั้นริทไปนอนข้างล่าง…”
”อย่ามาดื้อกับเรื่องแค่นี้ได้ไหมริท เชื่อฟังพี่บ้าง มันจะตายหรือไง”พี่โน่ถามพร้อมกับสายตาที่บอกว่า ‘พี่เหนื่อยแล้ว’ แล้วไง?
”งั้นปล่อยริท…”
”ขอโทษนะ เมื่อกี้นี้ พี่ใจร้อน เผลอพูดเผลอทำอะไรให้ริทเสียใจ”พี่โน่พูดพร้อมกับจับมือผมขึ้นมา ก่อนจะจูบที่หลังมือเบาๆ ผมพยายามยื้อมือออก ให้ตาย!เมื่อกี้เรายังทะเลาะกันจะเป็นจะตาย ทำไมมันจบลงง่ายแบบนี้เนี่ยย ใจเจ้ากรรมมันให้อภัยไปตั้งแต่แววตาสำนึกผิดถูกส่งมาจากสายตาคมๆนั่นแล้ว ริทอยากจะบ้า
”ฮึก! พี่นะ..โน่น่ากลัวมากรู้ไหม”
”ครับ พี่รู้ ขอโทษนะ จะไม่ทำแล้ว ขอโทษ พี่แค่ไม่พอใจที่ริทยอมให้ใครต่อใครโดนตัว ไม่ชอบให้สนิทกับใครมากๆนอกจากพี่ พี่หวงริทอ่ะ”พูดจบแล้วมีการทำหน้างอนเราด้วยนะ แหม น่าซัดมากกว่าน่ารัก
”ชิ!”
”ตัวเองเถอะ เมื่อกี้พูดว่าจะเลิกกับพี่ พี่ก็เสียใจรู้ไหม? ริทจะเลิกกับพี่จริงๆเหรอ?”คำของอีกคนทำเอาผมเม้มปาก เมื่อกี้ที่ผมพูดไปก็เพราะแค่น้อยใจพี่โน่แค่นั้นแหละ ไม่คิดจะเลิกจริงๆสักหน่อย คิดมากจัง ว่าแล้วแผนแกล้งคนตัวสูงก็เข้ามาในหัวริทอย่างรวดเร็ว
”อ๊ะ!...ริททำอะไร”ผมเผลอจังหวะที่ร่างสูงเผลอแล้วพลิกตัวเองมาอยู่ด้านบนคร่อมพี่โน่ไว้ด้านล่างแทน 555 ดูหน้าเหวอๆนั่นดิ ตลกจัง
”ริทจะทำอะไรได้ล่ะครับ หืมม”ว่าพลางไล้ปลายนิ้วไปตามแผงอกกำยำของพี่โน่ แหวกตรงคอเสื้อนิดหน่อย ผมยังไม่แต่งตัวเลย มันออกจะเสียเปรียบไปหน่อย แต่ได้แกล้งคนตรงหน้า ไอ่ริทสู้ขาดใจ
”เสียใจอ่ะ มั่วแต่นอนนิ่งเป็นท่อนไม้อยู่นั่นแหละ นี่ มืออ่ะ อยากให้จับง่ะ”ผมว่างอนๆก่อนจะจับมือทั้งสองข้างของร่างสูงมาวางหมับที่เอวตัวเอง พี่โน่ดูจะตกใจหน่อยๆที่ผมทำอย่างนั้น 555
”เอ๊า! ยังไงเนี่ย ขนาดนี้แล้วพี่ยังไม่คิดจะทำอะ…อุ๊บ!”ไม่ทันจบประโยคดี ผมถูกพลิกกลับให้อยู่ข้างล่างเหมือนเคย พี่โน่ประกบจูบผมอย่างเร่าร้อน และอ่อนโยนในที มือที่ผมหยอกว่านิ่งเมื่อกี้เริ่มซุกซนอีกครั้ง รู้สึกว่าครั้งนี้จะซนกว่าครั้งที่แล้วนะ
”อื้ออ พี่โน่…”
”เซ็กซี่ชะมัด อย่าไปทำแบบนี้กับใครเข้าใจม่ะ”อีกแล้วนะ เขาเห็นผมเป็นอะไรว่ะ!
”ขอโทษๆ พี่หวงง่ะ”ดูท่าพี่โน่จะอ่านสายตาผมออกรีบออกปากก่อนที่ผมจะแผลงฤทธิ์อีก ว่าแล้วริมฝีปากเรียวก็กดจูบลงมาอีกครั้ง มือใหญ่เริ่มไล้จากต้นขาผมเข้ามาในผ้าเช็ดตัวจนผมต้องจับไว้ก่อน ผมแค่แกล้งเล่น แค่จูบแค่กอดก็เกินพอแล้ว
”พอแล้ว ไม่เอาแล้ว”ผมอาศัยจังหวะที่พี่โน่ละจากการจูบผม ผลักร่างสูงออก พี่โน่มองผมไม่เข้าใจปนๆหัวเสีย
”อะไรอะริท ทำไม?”
”แม่อยู่ ริทไม่อยากทำ”
”ไอ่เตี้ย! แกแกล้งพี่เหรอ”
”พี่ว่าผมเตี้ย งั้นก็อดเถอะ!”ฮึ่ย!! เตี้ยแล้วไมอ่ะ ก็เป็นแฟนคนเตี้ยแหละว่ะ เชอะ!
”แกแกล้งพี่ งั้นก็อย่าหวังว่าจะรอด มานี่!”พูดจบ ไอ่พี่โน่ก็จับผมกดลงเตียงอีกครั้ง ครั้งนี้ผมก็ดิ้นๆ ผมไม่ยอมพี่หรอก ว่าผมเตี้ยเหรอ ไอ่โย่ง ตัวเองตัวสูงเองแล้วมาว่าคนอื่นเตี้ย บ้าเปล่า เฮ้ย! อยากดึงผ้า ไอ่พี่โน้ววว อย่าทำรอยสิ! ไอ่พวกเพื่อนๆพี่ๆรวมทั้งรีดเดอร์ตาดีกันทั้งนั้น อย่าจับก้น ไอ่พี่โน่! ว๊ากกก อื้ออ พี่โน่ มองแบบนั้นหมายความว่าไงเนี่ย สายตาเจ้าเล่ห์ของเขาทำให้ผมเสหลบ เฮ้ยๆๆๆ พี่โน้วววว
_______________________________
ไม่มีคำบรรยายค่ะ เอาเป็นว่า สวัสดีวันสงกรานต์แล้วกันเน้อ พี่ๆน้องๆ นักอ่านทุกคน
รักคนอ่านคนเม้นท์ทุกคนค่ะ
ความคิดเห็น