คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : SF Dancing Step ณ ขยับรัก [โน่ริท] I
Dancing Step ณ ขยับรัก [โน่ริท]
วันรุ่งขึ้น
“นี่นาย….ทำบ้าอะไรน่ะ!”โอ๊ยยย! ลงลูกลงๆ ผมเอามือพัดให้ความโกรธที่กำลังเพิ่มขึ้นในใจมันอยู่ในระดับคงที่ก่อนจะทำอะไร ภาพตรงหน้าทำผมแทบจะน็อคเอาท์ไอ่ซุป’ตาร์นี่!
“ซ้อมเต้นไงครับ คุณครู”ยัง ยังมายิ้ม ฮึ่ย!!!
ภาพที่ผมเห็น ไอ่เฮ่งเจียตัวดี มันพาแดนซ์เซอร์สาวเกือบสิบคนมาเต้นในนี้ โดยที่ตัวเองโดนรุมล้อมอยู่ตรงกลาง และแต่ละคนนุ่งน้อยห่มน้อยทั้งนั้น ผู้หญิงสมัยนี้เป็นอะไรกันหมดเนี่ย ผมกวาดตามองทีละคนเป็นเชิงไล่ สาวๆพวกนั้นก็หลบตากันหมด ก่อนจะค่อยๆทยอยออกไป ดีที่ยังรู้ แต่ไอ่เฮ่งเจียนี่น่ะสิ นอกจากจะไม่สำนึกผิดแล้วยังพิงผนังกระจกสบายใจ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ซ้อมเต้นเหรอ? พูดมาได้! เอาสิ! เต้นสิ ที่สอนไปเมื่อวานน่ะ”ผมทิ้งกระเป๋าที่มุมห้อง เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าคนตัวสูง
“เฮ้! คุณครูก็ อย่าเพิ่งเครียดสิครับ เมื่อกี้เหนื่อย ขอพักก่อนนะครับ”
“ไม่ได้ นี่! ฉันพูดกับนายไม่รู้ครั้งที่เท่าไรแล้วนะ แต่ถ้านายตั้งใจซ้อมสักหน่อย นายก็ไม่ต้องทนเห็นหน้าฉัน ฟังเสียงบ่นปาวๆให้รำคาญ แล้วที่สำคัญงานนายก็จะเสร็จเร็วๆด้วย มันดีต่อตัวนายเองทั้งนั้น”ผมพูดไปทุกอย่างที่ใจคิด ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ผมกับเขาเป็นครูสอนเต้นกับศิษย์เรียนเต้น แต่มันก็ยังไม่ถึงไหนเลย ผมมองหน้าเขาตรงๆเหมือนให้คิด
“…”
“…”
“…”
“ช่างเหอะ ตามใจนาย วอร์มก่อนแล้วกัน วันนี้ขึ้นท่อนใหม่นะ แล้วท้ายๆก่อนกลับค่อยมาทวนตั้งแต่ต้น”ผมพูดทำลายความเงียบ อ่อนใจที่ผมพูดไปทั้งหมดไม่ได้เข้าหูหมอนั่นเลยแม้แต่น้อย ผมเดินผละไปมุมห้องหนึ่งเพื่อวอร์มร่างกายตัวเอง
“เดี๋ยว…”
“…”
“ฉันไม่ได้…รำคาญนาย”
“ห๊ะ…”
“เข้าใจใหม่ซะด้วย…”
และนั่นก็เป็นบทสนทนาสุดท้ายของผมกับเขา ก่อนที่เราจะตั้งหน้าตั้งตาซ้อมกัน ซ้อมจริงๆ ไม่รู้อะไรเข้าสิงหมอนั้น ผมรู้สึกได้ว่าเขาตั้งใจขึ้น และไม่ต่อต้านผมเหมือนเคย เว้นก็แต่สายตาที่ยังมองด้วยตาขวางๆบ้างที แต่นี่ก็เป็นสัญญาณที่ดี ที่ทำให้เห็นว่างานผมเริ่มจะเดินได้แล้ว
ตกเย็น
“นี่…”
“หืออ..”ผมหันตามเสียงเรียกของอีกคน มองเป็นเชิงถาม แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นขัดเสียก่อน
ปิ๊บๆ
“เฮ้ออ..แปปนะ”เขาบอกผมแค่นั้นก่อนจะผละไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ผมคว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังก่อนจะยืน เช็คความเรียบร้อยในห้อง กำลังจะเปิดประตู ไม่ทันตั้งหลักก็มีคนเปิดเข้ามาเสียก่อน เป็นผลให้หัวผมโขกประตูอย่างจัง ล้มลงกับพื้นอย่างแรง
“โอ๊ย!”
“เฮ้ย! ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้ห๊ะ!”เสียงบ่นข้างหูพร้อมกับมือที่ประคองให้ผมลุกขึ้น ผมรู้สึกเบลอหน่อยๆ ไม่ทันได้ปัดป้องปล่อยให้ตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของอีกคน
“นั่งก่อน…”
“ไม่ต้องหรอกน่า ผมจะกลับบ้านแล้ว”ผมบอกปฏิเสธ ผลักร่างสูงออกไม่แรงนัก พยายามตัวเองให้พ้นจากสถานการณ์นี้
ให้ตายก็ไม่ชิน
ใบหน้าคมที่ก้มชิดใบหน้าผม ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าไอ่ซุป’ตาร์ปากร้ายนี่หน้าตาดี แต่สายตาเป็นห่วงที่ผมไม่ได้คิดไปเองส่งมา มือที่เกลี่ยแถวๆหน้าผากปัดผมที่ปรกลงมาไม่ให้ถูกแผลที่ช้ำ มันทำให้ผมไม่ชินจริงๆ
เขามองหน้าผมเหมือนจะดุที่ปฏิเสธความหวังดี แล้วจะยังไง คนเจ็บมันคือผม ร่างกายก็ของผม เขาไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรสักหน่อย
“ปล่อย…”
“ก็ไม่ได้อยากจะจับ”
“ก็ปล่อยสิ”ผมชักสีหน้าให้รู้ว่าไม่พอใจ พาตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดของอีกคน เขาก็ขึงตาดุไม่พอใจเหมือนกัน เราเล่นจ้องตากันสักพัก ก่อนที่เขาจะถอนหายใจแล้วปล่อยผมอย่างที่ขอ
“งั้นตามใจ…”พูดจบก็ออกจากห้องไป ผมไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมว่าน้ำเสียงไอ่เฮ่งเจียมีแววน้อยใจ
ToNo part
นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มกว่าๆ การประชุมเล็กๆเพิ่งเสร็จสิ้นได้ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เป็นการคิดตรีมงานเปิดตัวอัลบัมใหม่ของผม หลังออกจากห้องประชุมผมก็มองออกนอกหน้าต่างที่มีเค้าฝนจะตกตั้งแต่เย็น และก็จริง ตอนนี้นอกตึกมีฝนตกหนัก ทำให้เขานึกห่วงถึงอีกคนที่…
ตึ่ง
เสียงลิฟต์ที่ดังขึ้นเรียกสติของผมให้กลับมา ผมสะบัดหัวไล่ความคิดทุกอย่าง ก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์กดชั้นล็อบบี้ ไม่นานจากนั้น ผมก็อยู่ด้านหน้าของตึก ตั้งใจว่าจะแวะไปหาของหวานที่ชอบซื้อกลับคอนโดสักหน่อย แล้วร้านเบอเกอรี่หน้าตึกก็เป็นตัวเลือกที่ดี
แต่ผม…กลับไม่คิดว่าจะเจออะไรที่ไม่ควรเจอ
ไอ่กันกับไอ่เตี้ยอยู่ในร่มคันเดียวกัน พากันไปที่รถที่จอดอยู่ ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวฝ่าสายฝนลับตาไป
เตือนแล้วใช่ไหม?
ทำไมยังทำ!!
ผมรู้สึกถึงมือที่กำแน่นของตัวเอง ไอ่กันกำลังคบกับมัดหมี่ เรื่องนี้ ริทก็รู้ ผมก็บอกแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งกับสองคนนั่น อย่าไปเป็นมือที่สาม แต่ดูท่าแล้ววันนี้ คำของผมไม่ได้เข้าไปในหัวเลยสินะ เหอะ! เพื่อนที่ไหนเขาทำโอบกันขนาดนั้น เป็นห่วงกันขนาดนั้น เพื่อนที่ไหนเขาทำกัน!
ฮึ่ย!!!
______________________________
เม้นท์หาย >< โอเค ตอนนี้ออกจะสั้น(รึเปล่า) 55555555 ฝากติดตามด้วยเน้ออออ ^^
รักคนอ่านคนเม้นท์ทุกคนจ้าาา
ความคิดเห็น