คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รุ่นพี่ (KyuChen) (100%)
ต้นปี 2011
“SuJu Oppa”
“Super Junior Oppa”
เสียงคำชมคำเชียร์จากเหล่า ‘E.L.F’ แฟนคลับของวงบอยแบนด์ชื่อดังอย่าง ‘Super Junior’ ที่ตะโกนเสียงดังต้อนรับเหล่าศิลปินที่พวกเธอชื่นชอบอย่างดีใจ แม้มันจะดูวุ่นวาย แต่กลับไม่ทำให้หนุ่มๆคนดังรำคาญ เพราะพวกเขารู้สึกดีใจเสียมากกว่าที่มีเหล่านแฟนๆมาให้กำลังใจขนาดนี้
‘คยูฮยอน’ มักเน่หนุ่มวัย23ปี เดินเข้าตึกต้นสังกัดอย่าง ‘บริษัทSM Entertainment’ ที่สร้างชื่อเสียงให้เขาโด่งดังพร้อมๆกับพี่ๆในวง เขารู้สึกชินกับเรื่องอย่างนี้นานพอสมควร เพราะด้วยความที่พวกเขาเป็นวงที่มีคุณภาพ ทำให้แฟนคลับเยอะ แม้จะมีทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย พวกเขาก็ยังคงนับถือและรักแฟนคลับมาจนถึงทุกวันนี้
คยูฮยอนต้องไปซ้อมทำการแสดงอะไรหลายๆอย่างที่นี่ แต่ขณะที่เขากำลังจะเดินไปที่ห้องของSJ เขาก็ต้องตกตะลึงในความสามาถของหนุ่มน้อยผู้หนึ่ง……
เสียงสูงที่ก้องกังวานมีพลัง ทำให้คยูฮยอนรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปตามเสียงเพลง เขายืนนิ่งอยู่หน้าห้องนั้น ซึ่งมีป้ายชื่อว่า ‘ห้อง Trainee’
“อ๊ะ!” หนุ่มน้อยร่างบางรู้สึกว่ามีใครจ้องมอง ก็หันมาที่หน้าประตู ก็พบกับศิลปินหนุ่มหล่อจอมแสบที่กำลังยืนมองเขาแล้วยิ้ม พลางยกนิ้วโป้งให้ ชื่นชมในความสามรถที่ดูเกินอายุของเด็กคนนี้
“ขอบคุณมากครับ” หนุ่มน้อยโค้งขอบคุณ ส่งรอยยิ้มสวยๆ ทำให้คยูฮยอนรู้สึกใจเต้น มุมปากที่ยกได้รูป กับใบหน้าจิ้มลิ้มแม้จะดูเหมือนเกินอายุตัวเอง ก็ยังดูน่ารักไปอีก
“สู้สู้นะ น้อง” คยูฮยอนให้กำลังใจ อีกคนถึงกับใจเต้นรัวๆ หน้าแดง ยิ้มอย่างเขินๆ
“ครับ”
ก่อนที่คยูฮยอนจะเดินผ่านหน้าห้องนั้นไป ปล่อยให้เจ้าเด็กเทรนยิ้มหน้าแดงอยู่คนเดียว
‘จงแดเอ๊ย! โชคดีจริง’ เขาคิดในใจ แล้วซ้อมร้องเพลงต่อไป
……………………………………………………………………………………………
ปลายปี2011
หนุ่มน้อย ‘คิมจงแด’ เด็กเทรนวัย19 จาก คยองกิโด ชีฮึง มาตามหาความฝันภายในบริษัทแห่งนี้ แล้วเขาก็ทำความฝันให้เป็นจริงได้แล้ว เมื่อ…..
เขาได้เดบิวต์!
สิ่งนั้นทำให้จงแดรู้สึกดีใจเป็นที่สุด เพราะเขาจะได้กลายเป็นหนึ่งในวง ‘EXO’
ที่กำลังจะเดบิวต์ภายในปีหน้า
‘สุดยอดเลย จงแด! นายทำได้!’ จงแดชมตัวเองในใจ
หลังจากฝึกฝนมานานพอสมควร จงแดก็มีเนื้อเสียงที่แหลมสูงกังวานและดีขึ้นเมื่อได้ฝึกซ้อมจนเป็นนิสัย เขามีเพื่อนสนิทที่จะได้เดบิวต์ในวงเดียวกัน ชื่อว่า ‘บยอน แบคฮยอน’ ผู้ชายที่เสียงดีเหมือนเขา แต่เสียงต่ำกว่าเขาเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรจงแดก็เสียงสูงกว่าคนอืนในวงแล้วแหละ
“ว่าไง ตื่นเต้นมั้ย จงแด” แบคฮยอนที่เดินมาหาจงแดทักแล้วถามเขา เนื่องจากเหตุท่าทีดูตื่นๆของชายหนุ่มในห้อง
“มากๆเลย แล้วนายล่ะ”
“เหมือนกับนายนั่นแหละ เอ้อ! ฉันได้ยินมาว่ารุ่นพี่คยูฮยอนจะมาเยี่ยมพวกเรา โคตรดีใจเลยว่ะ” แบคฮยอนว่า
“จริงเหรอแบคฮยอน! ฉันดีใจมากเลยที่จะได้เจอรุ่นพี่เก่งๆอย่างนี้ ฉันน่ะเป็นแฟนคลับSJมาตั้งแต่เดบิวต์2005โน่น รุ่นพี่ช่างใจดีแท้ๆ” จงแดยิ้มตาหยี ลิงโลดด้วยความดีใจเป็นอย่างยิ่ง ที่รุ่นพี่ที่เขาปลื้มอย่างคยูฮยอน Super Junior จะมาเยี่ยม แม้เขาจะรู้สึกว่าฝีมือยังเทียบรุ่นพี่ไม่ได้ แต่รุ่นพี่ก็เป็นต้นแบบที่ดี
สองหนุ่มที่ใกล้จะเดบิวต์คุยกันเบาอย่างสนุกสนาน นั่งรอเหล่าสมาชิกที่ค่อยๆก้าวเข้าห้องมาทีละคนสองคน เสียงในห้องมีแต่เสียงของแบคฮยอน ชานยอล และ จงแด ซึ่งอายุเท่ากัน คอยสร้างเสียงหัวเราะให้สมาชิกในวง แม้จะดังจนน่ารำคาญ แต่ทุกคนก็ชอบที่จะฟังมัน
“แกร๊ก” ใครบางคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง การมาของเขาทำให้12หนุ่มตาลุกวาว
“สวัสดี น้องๆทั้งหลาย” ‘รุ่นพี่คยูฮยอน!’ จงแดตะโกนในใจ ซึ่งคาดว่าคนอื่นๆก็คงจะเป็นเหมือนกัน
“123 สวัสดีครับ” จุนมยอน หัวหน้าวง หรือที่จะเดบิวต์ในนาม ‘ซูโฮ’ เป็นผู้นำในการทักทาย
“เป็นไง พวกนายตื่นเต้นกันมั้ย พี่อิจฉาพวกนายมากๆเลยนะที่มีแต่คนหล่อๆเท่ เก่งทั้งนั้น พี่นะถึงเป็นมักเน่แต่ก็แก่หน้าตาก็หล่อไม่สู้พวกนายได้ พวกนายหล่อจริงๆ” คยูฮยอนกล่าวชม พลางมองไปที่หน้าตาจิ้มลิ้มที่เขารู้จักของจงแด สบดวงตาสวยๆที่มีขนตายาวงอนแล้วยิ้ม ทำเอาคนถูกมองนั่งเขินหน้าแดง จนต้องก้มหน้า
“ขอบคุณมากๆเลยครับ” อี้ฟาน หรือชื่อในวงการ ‘คริส’ กล่าวขอบคุณแทนน้องๆ เขาเป็นหัวหน้าวงฝั่งM ซึ่งเป็นฝั่งที่ร้องโดยใช้ภาษาจีน สลับกับซูโฮซึ่งเป็นหัวหน้าฝั่งK โดยร้องภาษาเกาหลี
“อืม…พี่ยังจะชื่อพวกนายไม่ได้เลย พวกนายชื่อะไรบ้างล่ะ พี่จะได้เรียกถูก”
“ผมอี้ชิงครับ”
“ผมมินซอกครับ”
“ผมจุนมยอนครับ”
“ผมอี้ฟานครับ”
“ผมแบคฮยอนครับ”
“ผมชานยอลครับ”
“ผมคยองซูครับ”
“ผมจงอินครับ”
“ผมลู่หานครับ”
“ผมจื่อเทาครับ”
“ผมเซฮุนครับ”
เหล่าหนุ่มๆทยอยกันแนะนำตัวเอง จนมาถึงเด็กหนุ่มคนสุดท้าย ที่คยูฮยอนให้ความสนใจเป็นพิเศษ”
“ผมจงแดครับ” จงแดบอก ใบหน้าหวานๆส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจให้แก่รุ่นพี่หนุ่ม เขารู้สึกใจเต้นตึกตัก หวั่นไหวกับรุ่นน้องคนนี้ ยิ้มให้ยังไม่พอยังส่งสายตาที่ดึงดูดใจเขาให้ลุ่มหลง
“อื้อ!....พี่พอจำพวกนายได้แล้ว รู้มั้ยพี่คุ้นหน้าพวกนายมาเลย เพราะชอบผ่านห้องเด็กเทรน โดยเฉพาะคนนี้...อ่า...จงแด" จงแดสะดุ้ง ไม่คิดเลยว่าพี่คนนี้จะสังเกตเขา เพราะคิดว่าคงจะแค่คุ้นหน้าตัวเองตอนที่มาชมเขาร้องเพลงวันนั้น แต่กลับมาดูเขาทุกวันที่ผ่าน ช่างน่ายินดีอะไรเช่นนี้
“เหรอครับ?”
“ใช่…..นายน่ะเสียงสูงมากจนพี่แปลกใจสุดๆ ที่เด็กตัวแค่นี้ทำได้ นายสุดยอดมากจงแด!” คยูฮยอนชมจงแด ไม่วายจ้องตาร่างบางเขารุ่นน้องที่เขากล่าวชม ซึ่งเอาแต่เขินอาย แต่มันน่ารักมากในสายตาของเขา
“วันนี้พี่จะเลี้ยงเนื้อย่าง ไป! ไปกินกัน!” คยูฮยอนกล่าว ก่อนที่จะตามด้วยเสียงเฮของรุ่นน้องหนุ่มๆที่ชื่นชอบการกินอาหารประเภทนี้ ว่าแล้วก็เดินตามกันออกไป
จงแดถูกแบคฮยอนกับชานยอลดันให้เขาไปประชิดตัวเสมอรุ่นพี่ เขารู้สึกตกใจที่ดันไปชนกับคยูฮยอนผู้น่าเกรงขามขนาดทำให้หัวหน้าวงตัวเองอย่างรุ่นพี่อีทึกหมดสภาพความเป็นหัวหน้าไปโดยปริยาย จึงรีบผละตัวเพื่อที่จะเดินไปอยู่ใกล้ๆกับคริส แต่ก็ถูกยื้อไว้ด้วยกำมือของรุ่นพี่ตำแหน่งมักเน่คนนั้น…..
มือหนาๆของคยูฮยอนจับมือจงแดไว้แน่น จนร่างบางไม่สามารถใช้แรงตัวเองดึงมือออกมาได้ จึงจำใจเดินต่อไป โดยที่เพื่อนๆในวงไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย และจงแดก็ยังไม่ทราบว่า รุ่นพี่คยูฮยอนยิ้มน้อยๆและรู้สึกชอบในตัวร่างบางเป็นที่สุด
คืนวันนั้นหลังจากทานเนื้อย่างเสร็จ คยูฮยอนก็แสดงน้ำใจพาน้องๆไปส่งที่หอ โดยเขาได้ให้ของเล็กน้อยๆแก่รุ่นน้องทั้งหลาย แต่ได้ให้ความพิเศษแก่รุ่นน้องคนเดียวอย่างจงแด มันคือกระดาษเล็กๆที่ถูกซ่อนไว้ในของขวัญนั่น ก่อนที่เขาจะกลับไปที่หอพักของตัวเอง
เมื่อกลับมาถึง จงแดก็ปลีกวิเวกมานอนในห้องคนเดียว ขณะที่คนอื่นยังคงทำอะไรอยู่นอกห้อง เด็กหนุ่มรีบขึ้นเตียงแล้วค่อยๆเปิดของที่รุ่นพี่หนุ่มให้มา แล้วชื่นชมของนั่นอยู่นาน ก่อนที่จะค้นพบกระดาษใบเล็กๆ มีข้อความสั้นซึ่งเมื่อเขาอ่าน ก็รู้สึกว่าความหมายมันช่างยาวยิ่งนัก และตกตะลึงในข้อความนั่น เพราะมันถูกเขียนว่า…..
‘คบกับพี่นะ’
‘ว้าก!!!!!’ จงแดร้องในใจ รู้สึกตกใจและดีใจสุดๆที่รุ่นพี่คนหล่อมาขอคบเป็นแฟน เขาโชคดีอีกแล้ว
ร่างเล็กของหนุ่มน้อยนอนม้วนตัวเป็นเกลียวเพราะความเขินและความดีใจ มันช่างเป็นเวลาที่มีความสุขอะไรอย่างนี้ แม้เขาจะยังไม่ทันได้ตอบตกลงคยูฮยอนที่มาขอคบ แต่ว่าเขารู้คำตอบในใจตัวเองดีว่าจะตอบอะไร
วันต่อมา
“คยูฮยอนอ่า……นายจะไปไหน” เสียงของฮีชอลหรือฉายา ‘คนสวยแห่งSJ’ พี่ชายหน้าหวานในวงของคยูฮยอนที่เขาให้ความนับถือ แม้จะเกรียนเงียบๆใส่ก็ตาม
“ผมจะไปหาพวกน้องๆExo ซะหน่อย ไปด้วยกันมั้ยครับ”
“ไม่ไปล่ะ ฉันขี้เกียจ นอนดีกว่า” ว่าแล้วฮีชอลล้มตัวลงนอน คยูฮยอนจึงรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ในใจคือไปหาน้องๆเพื่อเยี่ยม แต่ความจริงไปหาจงแดเพื่อรอคำตอบนั่นต่างหาก!
ชายหนุ่มรีบก้าวเท้าเดินอย่างเร็ว เมื่อไปถึงหน้าห้องจึงแอบมองว่ามีใครอยู่บ้าง และโชคก็ช่วยเขาทันที….
จงแดนั่งอยู่ในห้องเพียงคนเดียว! ได้การแล้วที่คยูฮยอนจะได้เข้าไปถามคำตอบกับร่างบางสองต่อสอง! คิดแล้วก็ถือโอกาสเข้าไป ทำให้เด็กหนุ่มในห้องตกใจสะดุ้ง ที่อยู่ๆรุ่นพี่ที่มาขอคบเมื่อคืนพุ่งพรวดเข้ามาหาเขา
“จงแด!” คยูฮยอนเรียกชื่อเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยเสียงที่เบามาก
“พี่มารอคำตอบจากนาย”
จงแดยังคงนั่งนิ่งอมยิ้มน้อยๆไม่พูด จนคยูฮยอนแปลกใจต้องถามกลับใหม่
“อย่าแกล้งพี่สิ พี่ใจจะขาดอยู่แล้ว”
“ไม่!......” คำตอบทันทีจากจงแด ทำให้คยูฮยอนเสียใจมาก แต่ว่าจงแดดันมีประโยคมาต่อท้ายเสียนี่
“ไม่ปฎิเสธครับ” ทันใดนั้นคยูฮยอนก็กระโจนเข้าหาจงแด กอดร่างเล็กแน่นแต่ทะนุถนอมเพราะกลัวเจ็บ
“แต่เราต้องเก็บเป็นความลับนะ” รุ่นพี่หนุ่มบอก จงแดขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ทำไมล่ะครับ”
“เดี๋ยวเราจะโดนแอนตี้! ยิ่งแฟนคลับรักเรามากเพียงไร เมื่อเรามีแฟน พวกเขาก็สามารถแอนตี้เราได้ทั้งนั้น หรือบางทีถึงขั้นทำร้ายเราเลย และพี่ก็กลัวคุณE.l.F จะโกรธด้วย อีกอย่างจงแดกำลังจะเดบิวต์ ถ้ามีข่าวก็จะลบเลือนชื่อเสียงกลายเป็นชื่อเสียไปโดยปริยาย” ร่างสูงอธิบายให้ร่างเล็กฟัง ทั้งสองฝ่ายสบตากันด้วยสายตาที่หวานซึ้ง แล้วกอดตระกองแนบแน่น
“ครับ ผมเข้าใจ” จงแดพูด แล้วทั้งสองค่อยๆคลายมือจากการกอด ก่อนที่คยูฮยอนจะลาสุดที่รักไปห้องของตัวเอง แต่ก่อนไปก็ต้องทำอะไรให้เป็นสิ่งที่ปารกฏว่าเป็นคนรักกันเสียก่อน
“จุ๊บ!” คยูฮยอนหอมแก้มรุ่นน้องที่รัก แล้วรีบวิ่งหนีไป เพราะกลัวจะถูกกำปั้นน้อยๆของจงแดทุบ ส่วนฝ่ายคนโดนจูบก็หน้าแดงด้วยความอายอยู่อย่างนั้น
……………………………………………………………………………………………
2012
Exo เดบิวต์เรียบร้อยแล้วหลังปล่อยทีเซอร์สมาชิกกว่า20ทีเซอร์ แม้จงแดจะมีแค่ทีเซอร์เดียว แต่ก็ทำให้คนรักหนุ่มซึ่งคบกันลับๆอย่างคยูฮยอนเอาแต่ดูทีเซอร์นั้น แล้วจับจ้องจงแดผู้เดียว
ในตอนนี้จงแดมีชื่อในวงการคือ ‘เฉิน’ ประจำวง Exo อยู่ในยูนิต M ซึ่งร้องเพลงเป็นภาษาจีน มีคริสเป็นหัวหน้าประจำยูนิต มีลู่หาน อี้ชิงหรือเลย์ มินซอกหรือซิ่วหมิน จื่อเทาหรือเทา และจงแดเป็นสมาชิก พวกเขาเดบิวต์ที่ประเทศจีน ซึ่งก็ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากเหมือนกับพวกExo-K ชื่อเสียงของพวกเขาโด่งดังไปทั่วโลก เป็นที่ภูมิใจแก่พ่อแม่พี่น้องเสียจริงๆ
คยูฮยอนยังคงมีปัญหาเรื่องหนึ่ง นั่นคือความ ‘หึงหวง’ ที่มีต่อจงแด เพราะวงการKpopมักจะมีกระแสคู่จิ้น ซึ่งจงแดมักจะมีโมเม้นต์คู่จิ้นกับมินซอกหรือในนาม
ซิ่วหมิน พี่ใหญ่หน้าเด็กของวง และเวลาไปไหนหรือจะเปิดอินเทอร์เน็ตเล่นเกมก็เจอแต่ภาพคู่จิ้นนี้ไม่แพ้คู่จิ้นอื่นๆ จนเขารู้สึกหึงจงแดสุดๆ ซึ่งแม้ตัวเขาจะเป็นคู่จิ้นกับ ‘ซองมิน’ พี่ชายตัวเล็กในวง แต่เขาก็ไม่เคยที่จะแสดงความหวานแบบที่มินซอกกับจงแดทำกัน นึกแล้วก็หึงจงแดหนักหนา
2013
เป็นช่วงปีที่Exoรุ่งโรจน์ที่สุด เพราะมีเพลงที่ดังแล้วรู้จักกันทั่วโลก ติดชาร์จเพลงดังหลายอัน ได้แก่ “Wolf และ Growl” ซึ่งคยูฮยอนก็รู้สึกชอบในสองเพลงนี้มาก เขามักจะฟังมันเพื่อให้เป็นตัวแทนของจงแดที่มักจะไปทำงานที่อื่นและไม่ค่อยเจอกัน เขามักจะเปิดเพลงซ้ำๆฟังกันหลายรอบ แล้วเอาแต่ฟังท่อนที่จงแดร้อง จนคนในวงสงสัย
ในสายตาของคยูฮยอนตอนนี้เกี่ยวกับจงแด เขารู้สึกว่าจงแดดู ‘สวยน่าขย้ำ’ กว่าเมื่อก่อน เพราะทรงผมในช่วงนี้เซตนี้น่ารักมากๆ เมื่อเวลาที่เขามาเจอกับพวกรุ่นน้องExoเมื่อไหร่ เขาก็มักจะมองจงแดเวลาแต่งตัว เพื่อจะได้ดูความน่ารักของคนรักอย่างเต็มที่ เพื่อจะได้เกิดกำลังใจในการทำงาน(?)
2014
“ฮัลโหลครับ” จงแดรับโทรศัพท์ซึ่งผู้โทรมาคือยอดดวงใจของเขานั่นเอง
“จงแดอ่า…..พี่คิดถึงนายมากเลย…..” คำพูดจากสายนั้นทำให้จงแดยิ้ม
“ผมก็คิดถึงพี่เหมือนกัน ไม่ได้เจอกันนานเป็นเดือนแล้วสินะ เฮ้อ! งานพวกเราก็เยอะด้วยกันทั้งคู่เสียด้วยสิ”
“ออกมากินอะไรกันมั้ยจงแด ตอนนี้พี่อยู่คนเดียวเสียด้วย” แฟนหนุ่มรุ่นพี่ชวนหนุ่มวัย22
“ไปสิครับ”
“แต่ต้องพลางตัวให้ดีนะจงแด ไม่งั้นเขาจะพากันจับได้ เดี๋ยวพี่จะไปรับ รออยู่ที่หอนะ” คยูฮยอนรีบตัดสายพลางแต่งตัวด้วยชุดพลางตัวเรียบร้อย ฝ่ายจงแดก็เช่นกัน ก่อนที่จะขอพี่ผู้จัดการกับพี่ๆหัวหน้าวงออกไปทำธุระข้างนอก พวกพี่ๆเขาก็อณุญาตโดยไม่รู้ว่าจงแดไปทำอะไร
ตอนนี้จงแดขึ้นรถของคยูฮยอนเรียบร้อย และนี่ก็จะเป็นแผนคืนความหวานให้กับทั้งคู่ ทั้งสองจับมือกันแน่น คุยกันในรถอย่างสนุก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสารทุกข์สุกดิบ หรือจะเป็นเรื่องบ่นเรื่องเม้าท์อะไรสารพัด มือของทั้งสองก็ยังไม่ปล่อยจากกัน
“ร้านนี่แหละจงแด” คยูฮยอนกระซิบ พลางพาเข้าไปในร้านอาหารสวยๆ ไม่มีใครจำหน้าพวกเขาได้เพราะ เล่นสวมแว่นดำใส่ผ้าปิดปาก แต่ก็มีคนในร้านบางคนรู้สึกคุ้นๆหน้าสองคนนี้อยู่บ้าง
ทั้งสองคนรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย เปิดเผยเพียงส่วนปากเท่านั้น ยิ่งทำให้คนแถวนั้นสงสัยไปใหญ่ว่าใช่คนดังหรือเปล่า
“ผมรู้สึกว่าเขาจะจำพวกเราได้นะครับ” จงแดว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอก ทำให้มันดูปกติเข้าไว้นะจ๊ะที่รัก” คยูฮยอนบอกเสียงหวาน จนคนตรงหน้าหน้าแดงอีกรอบ
ทั้งคยูฮยอนและจงแดยังไม่รู้ว่ามีพวกคนกลุ่มหนึ่งติดตามทั้งสองตั้งแต่อยู่บนรถยันเข้าร้านอาหาร กลุ่มนั้นเป็นกลุ่มใหญ่เกิน20 คน จะเป็นใครได้นั่นก็คือ สมาชิกที่เหลือจาก SJและExo นั่นเอง!
“พี่ว่าสองคนนั้นต้องมีอะไรกันแน่เลย” อีทึกว่า ในตอนนี้อีทึกออกจากกรมแล้ว เขาและพรรคพวกสวมชุดเหมือนไอ้โม่งดำ เมื่อได้ข่าวแปลกๆเกี่ยวกับมักเน่หนุ่มจอมแสบของเขา กับหนุ่มรุ่นน้องเสียงดีในบริษัทอย่างเฉิน Exo จึงต้องร่วมมือกับรุ่นน้องที่เหลือวางแผนจับตาดูมาตั้งแต่ปลายเดือนสิงหาคม จนถึงวันนี้ ซึ่งได้ทีเพราะเป็นช่วงพักงานของพวกเขา และพวกรุ่นน้องที่ไปตะลอนจัดคอนเสิร์ตทั่วเอเชีย
“งั้นเราต้องทำอะไรบ้างครับ รุ่นพี่” ซูโฮถาม ในตอนนี้พวกเขาดูเหมือนอยู่ในหนังสายลับจับตายอย่างไรก็ไม่รู้
“จับตาดูอยู่ตรงนี้ดีที่สุด” ฮีชอลพูดขึ้นบ้าง ก่อนที่จะพาพรรคพวกจับตามองท่าทีว่าจะมีอะไรที่ทำให้พวกเขารู้ความลับบ้าง….
สักพักมันก็มีจริง!
“นี่คือแหวนที่พี่มอบให้นาย เก็บไว้ให้มันเป็นตัวแทนของพี่นะ จงแด” คยูฮยอนสวมแหวนราคาแพงเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายเพื่อให้เป็นสัญลักษณ์ มองหน้าจงแดที่กำลังน้ำตาคลอด้วยความซาบซึ่งใจ
“อย่าร้องไห้สิ พี่ไม่ชอบเห็นคนร้องไห้เพราะพี่ มันทำให้พี่เจ็บสุดไปเลย” พูดพลางเอามือของร่างเล็กมาอยู่ตรงที่หัวใจ
คยูฮยอนกับจงแดเอาแต่มองหน้ากัน แล้วยิ้มหวานให้กัน จนพวกคนที่แอบจับตามองรู้ทันทีว่าทั้งสองต้องเป็นอะไรกันแน่ๆช่วย
“สองคนนั้นเป็นแฟนกันแน่!” อีทึกบอกทุกคน ซึ่งพรรคพวกก็พยักหน้าด้วยความคิดเห็นเดียวกัน
“แล้วเราจะทำยังไงต่อดีครับ” ซูโฮถามอีกรอบ สองหัวหน้าวงมองหน้ากัน พยักหน้าพูดพร้อมกันว่า
“กลับกันเถอะ” ว่าแล้วก็พากันยิ้ม ไม่วายรู้สึกสมเพชตัวเองที่ใส่ชุดอย่างนี้ ดูเหมือนเด็กๆที่กำลังเล่นกันตามละครเสียนี่
……………………………………………………………………………………………”นี่พากันรู้เรื่องแล้วเหรอครับ!” คยูฮยอนตาโตด้วยความตกใจ เมื่อได้รู้ว่าพี่ๆในวงรู้เรื่องที่เขาคบกับจงแดเรียบร้อยแล้ว
“ก็เออน่ะสิ! เฮ้อ! หวานจริง มีการให้แหวนกันด้วย ไม่น่าเชื่อว่าไอ้ตัวแสบจะมีความรักอย่างคนอื่นด้วย” ซองมินแซวนน้องชายคนสนิท
“ผมขอโทษด้วยที่ไม่บอกใคร ก็ตอนที่เราคบกัน ตั้งแต่ตอนที่จงแดยังไม่ทันเดบิวต์โน่น ผมก็กลัวเขาเสียหายไปด้วย เลยไม่บอกพวกพี่ๆให้รู้ แต่ก็ไม่นึกว่าพวกพี่จะแอบสะกดรอยตามจนรู้น่ะสิครับ”
“อือๆ มีความรักก็ไม่ได้ทำให้เสียหายอะไรมากหรอก แต่พวกนายก็ทำมีพิรุธจนพี่สงสัย แล้วไม่รู้ว่าฝั่งพวกExoจะเป็นยังไงบ้างนี้” อีทึกว่า
“ผมหวังว่าพวกเขาจะยอมรับนะ พี่จองซู” คยูฮยอนบอกเปี่ยมด้วยความหวัง
“ไม่ต้องกลัวก็ได้ถ้าจะมีคนรักสักคน พวกเราก็ไม่ถืออะไรหรอก แต่มาทำกันแบบมีพิรุธอย่างนี้ พวกเราก็เหลืออดที่จะอยากรู้ ก็เลยร่วมกับพวกรุ่นพี่SJ เลยรู้ความจริง” ซูโฮพูดให้จงแดที่ทำหน้าสำนึกผิดฟัง
“ผมขอโทษที่ไม่บอกพวกพี่ๆครับ”
“ไม่เป็นไร พวกเราไม่โกรธ จริงมั้ย?” มินซอกถามพรรคพวก
“จริง!”
“ขอบคุณมากนะทุกๆคน” จงแดกล่าวขอบคุณ พลางมองแหวนที่สื่อถึงความหมายว่ารักนิรันดร์ที่ได้จากบุคคลอันเป็นที่รักแล้วยิ้ม
หลายปีผ่านไป
“นี่ไงลูกของเราจงแด” เสียงของนักร้องชายร่างสูงสุดหล่อที่กำลังอุ้มทารกแรกเกิดเพศชาย บอกสุดที่รักของเขา ซึ่งเป็นนักร้องในสังกัดเดียวกัน ที่นอนราบอยู่บนเตียงหลังจากได้ให้กำเนิดทารกน้อยที่ร่างสูงอุ้ม
“น่ารักจริงๆลูกแม่” จงแดกล่าว มองหน้าลูกน้อยตัวจ้ำม่ำ ก็รู้สึกดีใจที่ได้กำเนิดเด็กที่น่ารักและเป็นโซ่ทองคล้องใจของเขากับสามี แต่เขาดันท้องก่อนแต่ง! เพราะความผิดพลาดทางเทคนิคอะไรบางอย่าง เลยต้องแต่งงานโดยเร็ว
น้ำตาของคนเป็นแม่ไหลลงบนแก้มใส แต่ก็ถูกปาดโดยมือของสามีที่วางลูกลงแล้ว
“อย่าร้องสิที่รัก พี่เจ็บมากเลยเวลาเห็นน้ำตาของเธอ”
จงแดกลั้นน้ำตาเอาไว้ พลางถามถึงชื่อลูกชาย
“พี่จะตั้งชื่อให้ลูกของเราว่าอะไรเหรอครับ”
“อืมมม…..คยูแดดีมั้ยจงแด”
“ดีครับ เพราะดี ผมชอบชื่อนี้”
สองฝ่ายมองหน้ากัน ก่อนที่คยูฮยอนจะโน้มใบหน้าหล่อลงมาจูบที่ริมฝีปากแมวน้อยของจงแด มอบความหวานให้แก่ปากคนรักตัวเล็ก แต่ก็ถูกเสียงเจ้าตัวน้อยร้องไห้ขัดเสียก่อน
“โธ่! คยูแดอ่า…พ่อกำลังให้ของหวานแม่ยังไม่หมดเลยนะ” หนูน้อยเหมือนรู้ จึงหยุดร้อง ให้คุณพ่อมอบของหวานให้กับคุณแม่ต่อไป
จบ
โบนัส
“ย่าห์! คยูแด อย่าวิ่งสิลูก!” เสียงของคุณพ่อคยูฮยอน ร้องห้ามลูกชายวัย2ขวบที่กำลังวิ่งเล่นแบบไม่กลัวอะไรเลยบนพื้นในห้องที่รกเนื่องจากของเล่นที่ถูกเจ้าตัวแสบรื้อค้นกระจายเต็มพื้น จนคุณพ่อเหงื่อแตกด้วยความเหนื่อย แต่ใช่ว่าหนูน้อยจะหยุด ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เด็กน้อยก็วิ่งวนไปเรื่อยๆ จนคยูฮยอนเวียนหัว สุดท้ายคุณพ่อก็ต้องมาอุ้มลูกชาย
“แง้! ผมจะเล่น” เด็กน้อยงอแง พยายามจะแกะมือของคุณพ่อออกเพื่อจะลงมาเล่นเหมือนเดิม แต่คุณพ่อผู้มีแรงมากก็ไม่ยอมปล่อย ปล่อยให้หนูน้อยร้องจนเหนื่อยหยุดงอแง
“ร้องไห้ทำไมล่ะลูก คยูแด” คุณแม่คนสวยยังหนุ่มเดินเข้ามาในห้อง ที่หน้าท้องโป่งออกมาเพราะตั้งครรภ์ได้8เดือนแล้ว และในสัปดาห์ต่อไปก็จะต้องไปนอนที่โรงพยาบาลเพื่อเตรียมคลอด
“แม่คร้าบ…..” เด็กน้อยอ้อนแม่ พยายามให้แม่อุ้ม แต่ก็ถูกคุณพ่อกอดไว้แน่น เพราะต้องระวังเกี่ยวกับภรรยาที่กำลังท้องไม่ให้อุ้มหรือยกอะไรหนักๆ
“คยูแดอย่างอแงสิลูก เดี๋ยวน้องจะไม่ชอบนะ” จงแดบอก มองหน้าคยูฮยอนเพื่อที่จะให้เขาคล้อยตามไปด้วย
“ใช่! น้องจะไม่ยอมเล่นเป็นเพื่อนกับเด็กขี้ดื้อแน่ๆ” คยูฮยอนพูด
เด็กชายทำหน้าเหยเหมือนจะร้องไห้ จึงรีบทำตัวให้ดี ขอลงไปเก็บของเล่นให้เรียบร้อย แล้วมานั่งนิ่งๆบนโซฟา จงแดและคยูฮยอนหัวเราะที่เห็นลูกชายตัวแสบทำอย่างนั้น คุณแม่รู้สึกว่านิสัยของคุณลูกเหมือนพ่อไม่มีผิด
คยูฮยอนเอาแต่มองหน้าจงแดด้วยอารมณ์พิศวาส แต่ก็ต้องทำใจเพราะจงแดยังท้องอยู่ เมื่อเห็นลูกชายตัวแสบหลับไปแล้ว ทั้งสองก็ชวนกันออกมาเพื่อเข้าห้องนอน แต่แล้วคุณพ่อที่แสบไม่แพ้กันก็รีบโผเข้าประกบปากภรรยาทันที
จงแดแอ่นตัวรับในสัมผัสนี้ แม้ท้องจะใหญ่กันทางไม่ให้ชายหนุ่มร่างสูงเข้าไปใกล้ได้ แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคที่จะจูบ
“อืมม….” จงแดครางในลำคอ แล้วต้องสะดุ้งเพราะเสียงเรียกจากลูกชายที่ดันเดินมาเห็นพ่อกับแม่จูบกันพอดี
“ทำไรกันน่ะครับ พ่อกับแม่” สองสามีภรรยารีบผละตัวออกจากกัน หันไปมองเจ้าแสบน้อย
“พ่อให้ของหวานแม่อยู่ไง” คยูฮยอนตอบไปหน้าตาเฉย แล้วกลับไปทำอย่างนั้นต่อ แม้จะถูกจงแดทุบหลังเพราะอายลูก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยที่รักของตัวเอง เจ้าหนูน้อยรู้สึกเบื่อที่จะมามอง เลยหันกลับไปนอนต่อ
“ตุ๊บๆ” เสียงเด็กในท้องเตะท้อง คงจะเบื่อที่คุณพ่อชอบให้ของหวานแม่ทางปากจนรู้สึกจะเป็นเบาหวานตั้งแต่อยู่ในท้องเสียนี่ เฮ้อ! กลุ้มใจจริง
จบสักที
เป็นอย่าไรกันบ้างคะที่อ่าน ถ้าอ่านแล้วงงให้ด่าเลย แต่ถ้าอ่านแล้วไม่งงก็ขอบคุณมากๆค่ะ
ความคิดเห็น