short fic KNM-MooDY!!!!![KL]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เเต่งไว้เมื่อตอนสติหลุดระหว่างอ่านหนังสือค่ะ

เเนวตลกๆ ลีโอลาโมเอ้น่ารัก>w<!!!
ไรเตอร์ชอบ allลี นะคะ
ใครชอบลีเมะ ไคซ์เคะ ไม่ต้องสนใจจิ้มเข้ามาอ่านก็ได้น้า....บอกชัดเจนขนาดนี้เเล้วน้อ...OTZ 


หัดเเต่ง...อาจไม่สนุกหรือลื่นไหลเท่าไรนะคะ^^'''

เนื้อเรื่อง

 ================================

Title ; MooDY!!!!!
Series ; Kill no More
Pairing ; [Kaiz x Liola]...เเหละ ก็มีเเค่สองคนนี้ในเรื่องนี้นะ ฮา~
Genre ; Yaoi
Rate ; ใสกิ๊ง ไม่มีพิษภัย
Writer ; sureo
Warning ; คำผิดเยอะ ทำใจนะคะ เจอเเล้วบอกด้วย หนูจะกลับไปเเก้;w;...
================================


อา....

หงุดหงิด...


หงุดหงิดชะมัด..........




คิ้วเรียวซึ่งประดับอยู่ด้านบนดวงตาสีเขียวน้ำทะเลที่ตอนนี้ขุ่นมัวและส่งรังสีน่ากลัวราวกับท้องทะเลยามบ้าคลั่ง
ตอนนี้เค้ารู้สึกหงุดหงิดที่สุด! ถ้าถามว่าขนาดไหนน่ะเหรอ...ก็ขนาดแทบจะกลืนกินไอ้ก้อนน้ำแข็งตรงหน้าที่นั่งทำหน้าเอ๋อเป็นน้ำแข็งไม่รู้ร้อนรู้หนาวตรงนี้ไงเล่า!!!

“เป็นอะไรเหรอไคซ์?”

เสียงเรียบที่แทบไม่แสดงความรู้สึกนั้นแท้ที่จริงแล้วแฝงด้วยความเป็นห่วงอยู่ลึกๆ....ลึกมาก มากถึงมากที่สุดจนแทบไม่มีคนสัมผัสได้ แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ร่วมหัวจมท้าย ร่วมก่อนเวรก่อกำ...จะร่วมอะไรก็ชั่งเถอะ กะอีแค่อ่านความรู้สึกจากน้ำเสียงของลีโอลาน่ะเค้าทำได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้

“หงุดหงิดเฟ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!”

ตะโกนลั่นจนหอแทบระเบิด บรรดานักศึกษาแผนกเวทย์ที่อยู่ในห้องพักวิ่งตกใจออกจากหอ โดยไม่สนสภาพตัวเองซักนิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ ด้วยนึกว่าเกิดแผ่นดินไหว แล้วกลัวว่าหอพักที่ดูเหมือนจะถล่มมาได้ทุกเมื่อนี้จะทานแรงสั่นไม่ไหวแล้วถล่มลงมาทับพวกเข้าตายคาซากอาคาร บางคนถึงขนาดอาบน้ำอยู่แล้ววิ่งโป๊ออกมาด้วยซ้ำ
ความจริง...มันก็เป็นปฎิกิริยาทั่วไปของคนทั่วๆไปอ่ะนะ

...ยกเว้น....


ไคซ์หรี่ตามองเจ้าตัวปัญหาที่เป็นต้นเหตุของความหงุดหงิด ที่ยกมืออุดหูแทบทันทีที่เค้าตะโกน แล้วพอเค้าตะโกนเสร็จ หมอนี้ก็เอามือออกแล้ว..

“อืม”

......

...
.

.
คำเดียวเนี่ยนะ!!!!

ขอร้องล่ะ!!! มีปฎิกิริยามากกว่านี้ได้มัย!!!

ไม่สิ ความจริงสำหรับลีโอลาเนี่ยนะต้องเรียกว่า มีปฎิกิริยา”ตั้ง”ขนาดนี้ต่างหาก

แล้วไอ้มองตาแป๋วไม่คิดจะพูดหรือทำอะไรต่อนั้น...ยั่วไคซ์คนนี้อยู่รึไงห่ะ!

ไคซ์ทึ้งหัวสีกอหญ้าของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง อยู่ต่อหน้าลีโอลาที่นั่งมองเฉยๆไม่ทำอะไร ปกติไคซ์จะคลั่งอะไรเค้าก็ไม่ค่อยเข้าใจอยู่แล้ว ยิ่งช่วงนี้ไคซ์ยิ่งหงุดหงิดง่าย...เค้าเองก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร คิดว่าคงติดอะไรบ้างอย่างมาจากคิอาร่าบิสลี แลนส์กี้รึไงนะ เพราะจะมีบางช่วงของทุกๆเดือนที่ทั้งสามคนนั้นจะมีอาการหงุดหงิดง่าย อารมณ์แปรปรวน...ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆก็ต้องหยุดชะงัก เมื่ออยู่ๆมือไคซ์ก็คว้าหมับ! เข้าที่ไหล่ของเค้า ใช่ว่าจะไม่ทันรู้ตัว....เพียงแค่เค้าไม่ขยับยอมให้ไคซ์จับแต่โดยดีเพราะรู้ว่าไคซ์คงไม่ทำอะไรเค้าหรอก


“......นายคิดอะไรอยู่”
ดวงตาสีฟ้าพราวระยับสำรวจจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีเงินราวแสงจันทร์ที่ไม่ว่าใครจะมองก็ต้องหลงใหลนั่น
“นายเป็นเหมือนพวกคิอาร่าเหรอ?”
“ห๊า??”
งงเต๊กกับคำตอบที่ได้ เมื่อเห็นว่าตัวเองพูดไปแล้วไคซ์ไม่เข้าใจซักกะติด เลยพูดต่อเพื่อขยายความให้เข้าใจง่ายๆ
“ช่วงนี้นายหงุดหงิดง่ายเหมือนที่คิอาร่า บิสลี แล้วก็แลนส์กี้ที่ชอบหงุดหงิดง่ายทุกเดือน”
ไคซ์ยังไม่ปล่อยมือจากไหล่สองข้างพยายามทำความเข้าใจกับคำพูดเหล่านั้น..
“คิอาร่า?บิสลี ?แลนส์กี้?? แล้วทำไมพวกสาวๆเข้ามาเกี่ยวด้วยเนี่ย เดี๋ยวนะ! ผู้หญิง...ทุกเดือน แล้วก็ยังหงุดหงิดง่าย....”
รังสีทะมึนลอยเข้ามาทาบทับบนใบหน้าไคซ์ที่เริ่มจะเข้าใจความหมายของคนตรงหน้า
.......
....
..
.
“ลีโอลา....นาย....คงไม่ได้หมายความว่าไอ้นั้นใช่มัย........................”
กดเสียงต่ำที่ทำเอาคนทั่วไปต้องสะดุ้งเสียงสันหลังวาบไปตามๆกัน....และแน่นอนมันใช้ไม่ได้กับลีโอลาผู้ได้รับสมญาว่าเป็นก้อนน้ำแข็งเดินได้ และทันทีที่คนถูกถามพยักหน้าตอบเท่านั้นแหละ สติก็ขาดปึ๊ด

“ไอ้บ้า!!!!!! ฉันเป็นผู้ชายโว้ยยยยย จะไปมีไอ้ประจำเดือนแบบผู้หญิงได้ไงว่ะ!!! นายใช้สมองส่วนไหนคิดห๊า!!!!!!”

เสียงตะโกนแปดหลอดที่ทำเอาพื้นสั่นสะเทือน และแน่นอนว่า....มันก็ไม่ได้ทำให้ลีโอลาสะดุ้งสะเทือนใดๆไปมากกว่ายกมือปิดหูอีกเช่นเคย
“ประจำเดือน?”
หนึ่งคำที่น้ำเสียงเป็นไปในเชิงถามทำเอาไคซ์ที่กำลังจะอ้าปากตะโกนด่าต่อชะงัก
“อ้าว?นายไม่ได้หมายถึงไอ้อาการหงุดหงิดง่ายเพราะเวลามีประจำเดือนของพวกผู้หญิงเหรอ....”

“แล้วทำไมต้องประจำเดือนชองผู้หญิงล่ะ ประจำเดือนของผู้ชายไม่ได้เหรอ?”




เอิ้ม...



โอเค....

ฉันมันโง่เองที่นึกว่านายรู้เรื่องแบบนี้อ่ะนะ...

“ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไรแล้วกันนะ”

หมดแรงพูดต่อ....เดินกลับไปนั่งแปะบนเตียงอย่างเซ็งจิต เห็นดังนั้นลีโอลาที่นั่งอยู่ก็ลุกเดินตามขึ้นไปยืนอยู่ข้างๆ ก้มหน้ามองเอียงคอหน่อยๆเหมือนกำลังคิดอะไรคนเดียวอีกแล้ว
“อะไร?”....อย่าทำท่าน่ารักแบบนั้นสิฟ่ะ! แบบนี้มันขี้โกงไม่ใช่รึไง ยั่วๆมากๆพ่อจับกดนะเฟ้ย!!!
บรรดาความในใจอันหื่นกระหายที่ไม่ได้พูดพรั่งพรูออกมาทางสายตาโดยไม่คิดจะปิดบัง เพราะอะไรน่ะเหรอ...หึ คนที่ยืนอยู่คือลีโอลานะเฟ่ย! เรื่องแค่นี้ ไม่ปิดบังหมอนี้ก็ไม่รู้หรอก!!!ชิ!
“หงุดหงิดอะไรเหรอไคซ์?”
จ้องหน้ากันซักพัก ไคซ์ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“ลีโอลา...”

........ไร้เสียงตอบ.....มีเพียงดวงตาสีเงินที่จับจ้องมายังเค้าอย่างตั้งอกตั้งใจ

“ถอดเสื้อ”




ช่างเป็นคำสั่งที่....ถ้าคิอาร่าอยู่ในห้องนี้ด้วยมีหวังกรี้ดตาย แต่เพราะในห้องนี้มีเค้ากับลีโอลาอยู่แค่สองคนแถมตอนนี้ คนโดนสั่งก็เริ่มถอดเสื้อออกแล้วด้วย!
ร่างเพรียวบางถอดเสื้อออกอย่างไม่เข้าใจ แผ่นอกแบนราบ ผิวขาวที่ดูจะลื่นมือ ตัดกับผมสีดำระต้นคอที่ขับให้ผิวนั้นยิ่งดูขาวสะอาด ไหนจะยอดอกสีชมพูนั้นทำเอาไคซ์เลือดกำเดาแทบกระฉูด ดีที่เอามืออุดจมูกทัน ชี้มือไปที่เตียงตัวเอง

“นอนลง”
ลีโอลาเอียงคอมองไคซ์อย่างไม่เข้าใจแล้วมองไปที่เตียง ไม่ต้องใช้ความคิดใดๆร่างเพรียวเอาเสื้อของตัวเองวางไว้ข้างๆเตียงแล้วปีนขึ้นไปนอนหงายหน้าแล้วมองมาที่ไคซ์


โป๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!

“คะ ไคซ์!?!?!”
เด้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะอยู่ๆไคซ์ก็พุ่งตัวไปเอาหัวโขกกำแพงอย่างบ้าคลั่ง แบบไม่สนใจใคร!

“เลือดอาบหมดแล้วนะ”

มีคำพูดอื่นนอกจากนี้มัย!!ถามจริง!!!!...ดวงตาสีน้ำทะเลหันมาค้อนขวบแต่ทันทีที่เห็นภาพตรงหน้าก็หันกลับไปเอาหัวโขกกำเพงเสียงดัง
กร๊าซซซซซซซ จะบ้าตาย!!!!...ร่างนั้นที่นอนบนเตียงสีขาวผ้าปูเตียงยับยู้ยี้ เส้นไหมสีดำที่กระจายตัวขับดวงหน้าที่คมหวาน ดวงตาสีเงินที่จ้องมองมาอย่างไร้เดียงสา...


เค้าไม่ได้ถูกยั่วอยู่ใช่มัย!!!!!
ดีนะ!ที่เค้ายังใช่สติที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดสั่งให้ร่างตัวเองพุ่งมาเอาหัวโขกเรียกสติทัน!ไม่งั้น...ไม่งั้น.......
น้ำลายเหนียวๆถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก หันไปอีก ไอ้คนที่ทำเค้าสติจะหลุดก็มายืนอยู่ใกล้แค่คืบด้วยสภาพไร้เสื้อกับผมสีดำที่ยุ่งหน่อยๆ เมื่อบางทำท่าเหมือนจะยกขึ้นมาเช็ดเลือดให้อย่างเป็นห่วง
“ไค...”
“ไป ใส่ เสื้อ เดี๋ยว นี้!!!”
ไม่ทันจะได้พูดอะไรไคซ์ก็รีบตะโกนสั่ง ลีโอลาเลยเดินไปหยิบเสื้อมาใส่ พอจัดเสื้อเรียบร้อยไคซ์ก็เดินกลับมาบีบไหล่เค้าแน่น

“..ขอร้องล่ะ......”
..
.

..

.



“ขอร้องล่ะลีโอลา....นาย ช่วยป้องกันตัวเองมากกว่านี้หน่อยเถอะ”

ดวงตาสีเงินหรี่มองคนที่กำลังขอร้องเค้าด้วยความรู้สึกประหลาด ถ้าจะต้องขอร้องเรื่องนี้ล่ะก็ ควรเป็นเค้าพุดมากกว่าไม่ใช่เหรอ? ด้านความสารมารถเค้ามั่นใจว่าต้องเก่งกว่าไคซ์อยู่แล้วนี่ แล้วทำไม...ไคซ์ต้องให้เค้าระวังตัวมากกว่านี้อีกล่ะ?? หรือตอนนี้เค้ายังไม่เก่งพอ แต่....

“ไม่ใช่เรื่องไร้สาระที่นายกำลังคิดหรอกน่า”
ดวงตาสีน้ำทะเลหรีมองตอบด้วยความหงุดหงิดที่เริ่มก่อตัวอีกแล้ว

“ฉันหมายถึงการดำรงชีวิตเฟ้ย! ขอร้องล่ะ!!! ระวังตัวกว่านี้หน่อยได้มัย!!! แล้วเมือ่กี้มันอะไรกัน สั่งให้ถอดก็ถอดสั่งให้นอนก็นอน มันจะง่ายไปหน่อยแล้วนะ รู้ตัวบ้างเซ่ว่านายน่ะมีคนจ้องจะกินมากขนาดไหน! ดูแลตัวเองหน่อยเซ่!!! เข้าใจมัย!!!”
และคำตอนที่ได้คือ.......ส่ายหัว




กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไคโคลอสอยากกรี้ดลั่นอคาเล๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเมะนะ พ่อจะกรี้ดหลุดโลกไปแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!

ให้ตายสิ!!


โอ้ยๆๆๆๆๆ หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆ


หงุดหงิดเฟ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

................

.....

...
ลีโอลามองไคซ์อย่างหวาดๆ...ไคซ์........หงุดหงิดอีกแล้ว.....

ถอนหายใจเฮือกใหญ่ระหว่างมองไคซ์หงุดหงิดทำลายข้าวของในห้องแล้วก็ตะโกนพุดอะไรใส่เค้าโหวกเหวกอีกพักใหญ่ ซึ่งเนื้อหาพวกนั้น....เค้าแทบไม่เข้าใจแม้แต่น้อย ทั้งคำว่าจับกด ยั่ว...แล้วก็อะไรอีกหลายๆอย่าง


แต่ตอนนี้เค้าเริ่มง่วงแล้วล่ะ เลยเดินขึ้นเตียงแล้วบอกราตรีสวัสดิ์กับไคซ์ที่ยังหงุดหงิดอยู่อย่างปลงๆ





จริงๆสิคำพูดพวกนั้นเดี๋ยวค่อยไปถามคิอาร่าแล้วกัน ถามไคซ์เดี๋ยวหงุดหงิดอีก

หวังว่าไคซ์คงหายหงุดหงิดเร็วๆนะ...





=the end=
//ปิดหน้าวิ่งหนี.......ฉันเเต่งอะไรเนี่ย???
เอิ้ม...;w;......เเบบว่า.....เค้าไม่ถนัดเขียนเลยอ่ะค่า
ถ้าไม่สนุกหรืออ่านเเล้วไม่เข้าใจตรงไหนก็ขออภัยนะคะ
เเค่อยากเขียนระบายความหงุดหงิดจากการอ่านหนังสือหาเรื่องอู้นั่นเอง
ออกมาจบเป็นshort ficเลยวุ้ย=w=a
สรุปคือที่ไคซ์หงุดหงิดเพราะลีเอ๋อเกินคะ ฮาาาาา
มีใครอ่านเข้าใจมัยหนอ...;w;....วาดรุปง่ายกว่าจริงๆด้วยล่ะนะคะ OTZ
ที่ต้องเเต่งจนจบเพราะ....ถ้าค้างไว้ครึ่งเรื่องนี้คงไม่จบเเหละคะ ฮาาา เราเป็นพวกเเต่งอะไรไม่ได้นาน;w;
คนที่เเต่งยาวๆได้เนี่ยเก่งเนาะ อยากเเต่งฟิกได้เก่งๆบ้างจังค่า>w<,,,,,

ปล....อา เราเป็นสายallลีเน้อ บอกเเล้วนะคะ อย่ากรีดร้องลีเคะน้า...pls