คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่ 17(30%)
สาว ๆ เฮียวาแผแล้วฝา้วยนะะ
ร่าสูอุ้มร่าบาเปลือยเปล่าออมาาห้ออาบน้ำแล้วเิน้าวยาวๆ
ไปยัห้อนอนอเธอเมื่อถึเา็วาหิสาวลบนเีย่อนะใ้ผ้านหนูที่หยิบิมือมา้วยเ็ัวให้เธอโยที่สายานั้นไม่ยอมละาร่าบาสัเสี้ยววินาที
อนนี้เนเลำลัรู้สึว่าอแห้ผาในยามที่ไ้เห็นร่าบาเ็มาแบบนี้
เธอสวยเหลือเินสวยไปทุสัส่วน
“ัน...”
“เธอ้อารัน
ยอมรับใัวเอเถอะอลิ” เสียห้าวเอ่ยออมา
“ปิไฟไ้ไหมะ”
เสียหวานเอ่ยอแ่ไม่ยอมสบสายาู่นั้นที่มอมา
ใ่เธอไม่ปิเสธว่า้อารนรหน้าแ่เธอ็อายเินว่าะเปิเผยเนื้อัวให้เามออยู่แบบนี้
“ไม่
ันอยาเห็นเธอ”
“แ่...ันอาย”
“อย่าอาย
เธอสวยมารู้ไหมอลิและ่ำืนนี้ันะทำให้เธอรู้ว่าเธอสวยแ่ไหน”
เนเลบอแล้ว้มลสัมผัสริมฝีปาบา
อนามิารู้สึว่าอุหภูมิในร่าายเพิ่มึ้นเมื่อายหนุ่ม้มลมาสัมผัส
เาำลัูึริมฝีปา่อนะเ้ามาหาวามหวานโยที่นเอเปิทาให้เาอย่าเ็มใ
มือให่ลูบไล้ไปามเนื้อัวเปลือยเปล่าอหิสาวามที่ใ้อาร เนเลยอมผละาริมฝีปาบามาุไ้ออาวลิ่นหอมารีมอาบน้ำยิ่ระุ้นเลือในาย ริมฝีปาร้อนูบไปามแอ่ีพรลมาเรื่อยๆ นถึเนินอ
“อะ...”
เสียหวานร้อออมาเมื่อเาบเม้ม ไม่ไ้เ็บ...แ่มันวาบหวาม
“ที่รัทำไมเธอสวยแบบนี้” เสียห้าวราิ
อนามิาสอมือทั้สอ้าเ้าไปในเส้นผมสีน้ำาลแล้วศีรษะเาลให้แนบิับเธอมาึ้น สัมผัสอเาทำให้เธอร้อนแทนที่อยาผละหนีลับอยาให้แนบิว่านี้ ินระทั่ไม่เหลือที่ว่าระหว่าเาับเธอ
“อื้อ”
เสียหวานราออมา
“อบไหมทูนหัว
แ่ันิว่าเธออบไม่อย่านั้นไม่ราออมา แ่อีเี๋ยวเธอะอบมาว่านี้”
เนเลถามอย่าพอใเมื่อไ้ยินเสียหวานราออมา
“ุะทำอะไรน่ะ”
นใล้หมแรถามเมื่อเาเลื่อนัว่ำล
“ทำให้เธอมีวามสุมาว่าเมื่อี้น่ะสิ” บอแล้ว็้มลูบหน้าท้อแบนราบ
“อย่า่ะ”
“ทำไม”
“ันอาย”
น้ำเสียหวานบอเสียแผ่ว
“ให้ันไ้สัมผัสเธอ”
เนเลไม่ยอมปล่อยมืออนนี้ายหนุ่มอยาะใ้ลิ้นเ้าไปหาน้ำหวาน้านในเ็มทีแล้ว
“อย่าห้ามัน”
ายหนุ่มเยหน้ามอร่าบาเปลือยเปล่าอนนี้เธอะรู้ัวรึเปล่าว่าใบหน้าหวานำลัแ่านเพราะรสสัมผัสอเา
“อะ...” เสียหวานร้อราออมา
ร่าสูเปลือยเปล่ายอมละาแหล่วามหวานั้นเลิศเพื่อะไ้สัมผัสร่าบาทั้ัว
ริมฝีปาร้อนูบปลีน่อเรียวไล่ไปเรื่อยไม่ว่าส่วนไหนายหนุ่ม็อยาสัมผัสมัน้วยปลายลิ้นนี้
“บอันไ้ไหมว่าทำไมเธอถึหวานนานี้”
นถามเหมือนะไม่้อารำอบเมื่อายหนุ่ม้มลไปหาวามหวานาริมฝีปาบาบวมเ่อ
หิสาวที่อยู่ใ้ร่ารู้สึไ้ถึวามร้อนที่อยู่บริเวหน้าท้อ
อนนี้หิสาวรู้สึเหมือนพายุลูให่ำลัะโหมระหน่ำเ้ามาและไม่รู้เมื่อไรที่มือเล็เาะเี่ยวเอวสอบเอาไว้ราวับว่าลัวเาะผละหนีและเธอ็เริ่มสัมผัสลูบไล้ร่าแร่ามแรปรารถนาในาย
“โอ...”
เนเลร้อราทันทีเมื่อมือเล็ลูบไล้ไปทั่วายมืออเธอร้อนั่ไฟนเา้อ่มวามรู้สึเอาไว้
“อยาสัมผัสันมาว่านี้ไหม” บอแล้วับมือเล็มาวารอแร่ “ทำอย่าที่เธอ้อารสิ”
“ัน”
“ามแ่เธอะปรารถนาร่าายอันเป็นอเธอ”
เสียแหบพร่าบอ
“เนเล”
แทนที่มือเล็ะลูบไล้ไปยัำแหน่ที่ายหนุ่ม้อารแ่เธอลับับใบหน้าเ้มไว้
วาหวานมอใบหน้าายหนุ่มนิ่
อนนี้ร่าายเธอำลัโหยหา้อารสัมผัสอายหนุ่ม
เาทำให้หัวใที่้านาอเธอลับมามีีวิอีรั้ถ้าไม่ใ่เาหัวใวนี้ไม่มีทาเ้นเพราะใรอี
อนนี้เวลานี้นที่เธอนึว่าะไม่มีโอาสไ้พบเอลับมาอยู่รหน้าอีรั้
นี่เป็นเรื่ออโะาใ่ไหม
เนเลมอร่าบานิ่เ่นันเมื่อไ้สบาร่าบาเา็ยิุ่้นเยทั้แววา
รอยยิ้ม ท่าทาและวามรู้สึในยามที่ไ้สัมผัส อา...วามรู้สึนี้เหมือนับวามฝัน
ฝันที่ไม่เิึ้นอีเลยั้แ่ไ้มาเอเธอ
หรือวามฝันมันะือวามริ...ืออีที่เาหลลืมไป
ายหนุ่มสะบัวามทรำที่าหายไปทิ้อนนี้เามีเธออยู่รหน้าแ่นั้น็เพียพอแล้ว
ายหนุ่มับมือเล็มาูบแล้ว้มลสัมผัสร่าบาอีรั้
ความคิดเห็น