คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่5 30%
่วสายวันนี้เ้าสัวัวาลเรียรรมารบริหารประุมเพราะายสูวัยะแ้เรื่อที่นเอำลัะวามือาานบริหารและให้ลูสาวเ้ามารับผิอบ่อ
“เ้าสัวะประาศเมื่อไรรับ”
หนึ่ในรรมารบริหารเอ่ยถาม
“วันเิผม
วันนั้นผมะประาศอย่าเป็นทารับ”
ัวาลอบลับหลัาประาศออไปายสูวัยพร้อมที่ะรับผลที่ามมา
“รับ”
“วันนี้อบุพวุมา”
เ้าสัวัวาลยันั่อยู่ในห้อประุมหลัาทุนออไปหม
เาิถูแล้วใ่ไหมที่ะลูสาวมาบริหาราน่อ
ายสูวัยถอนหายใยาวออมา่อนะลุึ้นแล้วทอสายามอออไป้านนอ้วยวามหนัใ
เรื่อบาเรื่อ้อปล่อยให้เป็นไปามโะา
หิสาวที่เพิ่ลับเ้ามาไ้ยินเสียุยัลอมาาห้อรับประทานอาหารเธอึหยุและเินเ้าไปูว่าพวาฝาทำไมถึไ้มีวามสุันนั
“เปรมลับมาแล้วเหรอ๊ะ
ิน้าวมารึยั” พัรินทร์ถามลูสาว
“เปรมอิ่มแล้วล่ะ่ะ” บอมาราแล้วหันไปมอสอแม่ลูนั่น้วยสายาูถูอีไม่นานสอนนี้็ะไม่มีทาไู้อในบ้านหลันี้อี
“อย่านั้นินนมหวานไหมแม่ทำรวมมิรอโปรหนูไว้”
ถาม้วยน้ำเสียอ่อนนั่นึทำให้นเป็นลูไม่ปิเสธ
ทั้บ้านเธอยอมแ่มารานเียวเท่านั้น
หิสาวนั่ล้าๆ
มาราเธอพยายามไม่มอไปยันที่นั่อีฝัไม่อย่านั้นอาะเผลอเอาน้ำสาหน้าเ้าสัวัน
“ทำานเหนื่อยไหมลู”
เสียเ้าสัวัวาลถามลูสาวนโ
“ไม่หรอ่ะ
เปรมยอมเหนื่อยอนนี้เพื่อโรมแรอเปรมีว่า้อนั่แ้ปัหาในอนา”
หิสาวย้ำำว่า “โรแรมอเปรม” ัเน
“่วนี้ผอมลรึเปล่าลู”
ยัถาม่อั้แ่นเอพาารุรและมินราเ้ามาอยู่ในบ้านลูสาวนโ็ทำัวห่าเหินไม่เหมือนรั้ยัเป็นเ็
“ไม่หรอ่ะ
เปรมอิ่มแล้วอัวึ้น้าบน่อนนะะแม่” ท้ายประโยหันมาบอมารา
“ยัินไม่หมเลยนะ”
“เปรมปวหัวน่ะ่ะ”
เพราะทำานมาทั้วันหิสาวึรู้สึปวศีรษะ
“แล้วินยารึยั”
“ยั่ะ แ่นอนพัเี๋ยว็หายแม่ไม่้อห่วหรอ่ะเปรมยัไม่ยอมเป็นอะไร่ายๆ
หรอ่ะถ้ายัไม่ไ้ในสิ่ที่้อาร” หันไปมอสอแม่ลูนั่น้วยสายาอ่านไม่ออ
เธอไม่มีทายอมาย่อนแล้วปล่อยให้สอแม่ลูนั่นเสวยสุหรออ
“อย่านั้นอาบน้ำแล้วรีบนอนนะลู”
“่ะแม่”
“วันเสาร์นี้วันเิป๊าเราะัานที่บ้านหนูอย่าลืมนะ”
มาราเือนลูสาว่อนะเินออาห้อรับประทานอาหาร
“่ะ”
พยัหน้ารับรู้แล้วเินึ้นไปยัห้อนอนัวเอเพราะถ้านานว่านี้อาะทนพวาฝาไม่ไ้
นานเท่าไรแล้วที่เธอิน้าวภายในห้อนั้น้วยวามสุนั่นะเป็น่วเวลา่อนที่บิาะพาเมียน้อยเ้ามาอยู่ในบ้าน
เปรมมิาลึศีรษะัวเอพันี้เธอปวหัวแทบทุวันแ่็ไม่อยาินยาึไ้แ่ทนและหวัว่าถ้าานน้อยลอาหาร็ะทุเลาล้วยเ่นัน
“ผมลัวว่าลูะเสียใ”
เ้าสัวบอภรรยาเมื่อออมาเินเินันสอน
“สัวันหนึ่แะเ้าใ่ะ
ให้แไปเถอะ่ะ” หันไปบอสามี
ไม่ใ่ว่าไม่ลัวลูสาวนเียวเสียใแ่ในเมื่อเธออยาให้ทุอย่าถู้อ
“แ่พั ผมว่า”
ายสูวัยหนัใไม่แพ้ัน
“ถือว่าพัอร้อนะะ
พัะบอลูเอพัเื่อว่าลูะเ้าใ” พัรินทร์บอ ลูเ็บเธอ็เ็บเ่นัน
สุท้ายัวาล็พยัหน้ารับ รู้ว่าพัรินทร์รัเปรมมิามาึ่เาเอ็ไม่่าัน
ความคิดเห็น