ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฟิคสั้น 3*8 special

    ลำดับตอนที่ #7 : รักนะแต่....ไม่แสดงออก!!!

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 563
      4
      17 ส.ค. 55




                    เคยบอกกับคนอื่นว่าที่จริงตัวเขาเองเป็นคนขี้อายแต่ไม่ค่อยมีคนเชื่อเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ทั้งๆที่เวลาผมชอบใครผมจะทำตัวนิ่งๆเก็บอาการเอาไว้ ก็บอกแล้วไงว่าผมมันขี้อายต่อให้ชอบมากแค่ไหนก็ไม่มีทางได้ยินคำว่ารักหรือคำหวานจากผมได้หรอก....มีแต่คำว่า “ไอ้บ้า” แทนคำที่ผมคิดอยู่ในใจโค๊ดลับที่มีแต่คนที่รักกันถึงจะรู้ว่ามันแปลว่าอะไร?>////<

     

                ถามว่าอยู่ไกลกันแบบนี้ผมคิดถึงวงการบันเทิงที่เคยอยู่มั๊ย คำตอบคือไม่ ผมไม่ได้คิดถึงความสวยหรูของวงการบันเทิงหรือเงินทองที่ได้ แต่ผมคิดถึงผู้คนที่เคยอยู่เคียงข้างผมมาตลอดต่างหาก คิดถึงเพื่อนๆพี่ๆน้องๆและแฟนคลับที่เคยเจอเคยพบตอนเป็น “ริท เดอะสตาร์”

     

                หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมเวลาผมไปเล่นคอนเสิร์ตหรือออกงานต่างๆผมพูดว่าคิดถึงทุกคนได้ทั้งแฟนคลับ ทั้งพี่ชายคนสนิทที่เคยร่วมคอนโดเดียวกัน แต่ไม่เคยมีสักหนที่ผมหลุดพูดว่าคิดถึงเจ้าเพื่อนสนิทแก้มบุ๋มทั้งๆที่มันเพ้อแล้วเพ้ออีกว่าคิดถึงผมมากกกกกกกกกกกก...ไม่อยากจะบอกเหตุผลว่าทำไม?แต่มั่นใจว่าหลายคนคงรู้อยู่แล้ว…………ผมมันเป็นคนขี้อายไง?บอกตั้งแต่แรกแล้วไม่เชื่อกัน

     

    และเหตุผลอีกอย่างที่ผมไม่อยากพูดคำว่าคิดถึงให้ไอ้คนกากได้ยินไม่ใช่แค่ความอายอย่างเดียว

     

    แต่พวกคุณเคยได้ยินไหม?

     

    ยิ่งพูดว่าคิดถึงยิ่งทำให้เราคิดถึง? ฟังดูอาจจะงงแต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าผมพูดว่าคิดถึงมันออกสื่อเผลอๆผมอาจจะหลุดร้องไห้คิดถึงมันผ่านสื่อไปด้วยก็ได้  หลายคนบอกผมเก็บอาการเก่งแต่กับไอ้เพื่อนสนิทคนนี้ผมก็หลุดกับมันเยอะมากกกกกกกกก ทั้งสีหน้า ท่าทาง แววตา อาการเหวี่ยงๆงอนๆมีไว้ทำกับเพื่อนคนนี้เพียงคนเดียว

     

     

     

     

    “วันนี้กุมามาขอนแก่นเมิงมาหากุเถอะนะๆๆๆๆ” ปลายสายอ้อน

     

    ทุกครั้งที่โดนอ้อนเขาต้องใจอ่อนเป็นธรรมดา หลายคนอาจคิดว่าเขาเป็นคนขี้นอยด์ชอบเอาแต่ใจแต่ใครจะรู้ว่าได้คนที่ชอบทำตัวเหมือนโตกว่าเขาทั้งที่เกิดทีหลังนั่นขี้อ้อนขนาดไหน? ยิ่งเวลามันพูดจาหวานๆแล้วได้จ้องไอ้ตาโตๆหวานคมของมันเข้าไปมีหวังเสร็จทุกราย แต่เพราะตอนนี้ภาระหน้าที่มันต่างกันจะให้ทิ้งการเรียนมันก็ไม่ใช่เขาเลือกที่จะมารับหน้าที่เรียนทางนี้แล้วเขาต้องทำให้ดีที่สุด

     

    “กุไปไม่ได้ต้องอ่านหนังสือสอบมีสอบวันจันทร์” บอกคนอ้อน

    “ไม่ได้จริงๆเหรอ กุคิดถึงเมิงนะอยากเจอ” ยังอ้อนต่อ

    ใบหน้าหวานถอนหายใจ

    “อย่าเลยกันอย่าเพิ่งเจอกันเลย เด๋วกุจะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง”

    “อืมเข้าใจแระ งั้นสู้ๆนะคุณหมอเตี้ยสุดที่รัก”

    “คร้าบบบบบบบคุณกากซุปตาร์” ยิ้มตามคำพูดโชคดีที่กันเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย

     

    วางสายจากคนที่คิดถึงที่สุดก็ตั้งใจเรียนต่อ

     

    ข้อดีของการห่างกันคือทำให้ทั้งเขาและไอ้กากต่างโตขึ้น มีเหตุผลกันมากขึ้นเข้าใจกันมากขึ้น อาจเพราะมีช่องว่างให้คิดมากขึ้นไม่เอาแต่ใจหรือจ้องหาเรื่องเหมือนตอนอยู่ใกล้กัน

     

    แต่.....ข้อเสียของการอยู่ไกลกันก็คืออาการ “กลัว” ในหลายๆสิ่งที่มองไม่เห็นจากทางนี้ แต่ช่างเหอะ ถ้าจะรัก “กัน” ก็ต้องเชื่อใจ “กัน” ไอ้คนชื่อนี้เคยบอกเอาไว้กับเขา

     

     

                คอนรวม5678 ถามว่าดีใจไหมที่ได้ขึ้นขอบอกว่าดีใจมาก ตอนแรกว่าจะไม่ขึ้นหรอกนะแต่มีคนบอกมาว่า.... “เค้าขาดริทไม่ได้” คงไม่ต้องถามว่าไอ้เค้านี่คือใครเพราะหลายคนคงรู้แล้ว ก็ไอ้คนที่ชอบหลุดดันพูดประกาศออกไมค์เสียงดังฟังชัดที่งานๆหนึ่งของช่องทีวีเคเบิ้ลของบริษัท แม้ว่าจะเหนื่อยแค่ไหนก็พยายามเกลี่ยเวลาของตัวเองไปซ้อมถึงกรุงเทพงานทุกงานเขาต้องทำให้ดีที่สุดเพื่อแฟนคลับที่รักเขารอเขาและเพื่อไปเจอหน้าไอ้คนขี้อ้อน.....คนรักที่สุดแสนจะเอาแต่ใจคนนี้

     

    “แหมไอ้กันเมิงให้สัมภาษณ์ว่ากุชอบถามว่าทำไมไม่มองหน้า ทำไมไม่สนใจ แล้วก็นอยด์ แต่ที่กุเห็นนี่มีแต่เมิงนะที่เอาแต่อ้อน เอาแต่กวนกุเนี่ย”

    “อ้าวริท ก็ที่กันพุดแบบนั้นเพราะอยากให้คนอื่นรู้ไงว่าเราสองคนสนิทกันอ่ะ ก็เมิงไม่ค่อยพูดถึงกุเลยนี่อ่ะ”ทำปากบู้ๆแล้วสะบัดหน้าหนี

    “คืออยากให้กุสนใจเมิงบ้าง? งั้นวันหลังกุจะให้สัมภาษณ์สื่อบ้างว่าเมิงชอบอ้อน ชอบเอาแต่ใจ ชอบให้กุเป็นห่วงดูแลตลอด” คนตัวเล็กแกล้งกวนกลับบ้าง

    “งั้นก็ดีทำเลยนะ เด๋วกุจะให้พี่แจ็คไปแกล้งสัมภาษณ์เมิงออกสื่อเมิงต้องพูดแบบนี้นะ”

    “เอ้ย ไอ้กันไม่เอานะเว้ย ขืนพูดไปแม่ย้งแม่ยกจิ้นไม่จิ้นของเมิงตายเกลื่อนหมด”

    “โหยยยยย ไม่ตายหรอกเขารู้กันหมดแล้ว เขายกให้เมิงเป็นมือวางอันดับหนึ่งในบรรดาเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของกุเลยเถอะ”

    “ชิ ไม่เอากุยังไม่กากพอเหมือนเมิง”ยังปฏิเสธแต่หน้าแดงกล่ำไปทั้งหน้า

    “ยังไม่กากหรือว่า “อาย”กันแน่จ๊ะ?”

    แกล้งตีเผี๊ยะไปที่แขนคนล้อเลียน “หยุดเลยเมิง”

    “โอเครๆกุหยุดก็ได้ แหมๆๆแค่นี้ทำเปนอายเรื่องอื่นไม่เหนอายเลย” ยิ้มกรุ่มกริ่ม

    “เรื่องไหนวะ?”ถามแบบสงสัย

    แทนคำตอบคนผิวเข้มประทับจูบลงบนปากนุ่ม ปิดปากคนชอบพุดด้วยริมฝีปากตัวเอง

    “เรื่องนี้ไง?” ถอนริมฝีปากออกแล้วเพิ่งตอบคำถามของอีกคน

    “ไอ้บ้า!!!!!!!!!!!เรื่องนี้ไม่เกี่ยว อุ๊บบบบบบบส์!!!” โดนปิดปากอีกรอบ

     

    ให้ความคิดถึงนำพาเรามาอยู่ใกล้กัน

    ความสัมพันธ์คงไม่มีวันจางหายยยยย

    แม้ว่าวันพรุ่งนี้เรายังไม่เจอ

     พรุ่งนี้ทางมันยังไกล

    ขอเพียงใจเรายังเหมือนเดิม

    ให้ความคิดถึงพาใจเราไปอยู่ใกล้กัน

     ความสัมพันธ์จะไม่มีวันเปลี่ยนไปไหน?

    ขอแค่เธอรักกัน ฉันก็ยังมั่นใจ

     ขอเพียงเรายังเก็บใจไว้........รอวันได้พบกัน

     

     

    “หะ” คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยหลุดออกจากภวังค์เมื่อเพลงจบ คนที่กำลังคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่หน้าแดงแอบอมยิ้มคนเดียว

     

    มองดูตารางงานของตัวเอง แล้ววงกลมสีแดงๆลงปฏิทินส่วนตัวของตัวเอง วงเน้นวันที่จะได้ขึ้นมากรุงเทพมาหาคนที่คิดถึงแต่ไม่ค่อยมีเวลามาหาเขา

     

    *****เก็บรอยยิ้มฉันไว้ในใจของเธอ...............

     

    “โทรมาได้จังหวะเชียวนะเมิง”บ่นกับชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือของตัวเอง

     

    กดรับสายก่อนเก็กเสียงทำเป็นรำคาญ

    “โทรมามีอะไร?”

    “ไม่มีอะไร”

    “อย่ามากวน นี่เลิกซ้อมละครแล้วเหรอ?”

    “อืมเลิกซ้อมแล้ว วันนี้คิดถึงริทมากกกกกกกกกกกกก”ลากเสียงยาวอ้อน ไม่ต้องอ้อนกุมากกุก็รักเมิงจะตายแล้วไอ้กากตัวดำ

    “แปลว่าวันอื่นเมิงไม่คิดถึงกุ”แกล้งเกรียนมันดีฟ่า

    “55555555+ไม่ใช่แบบนั้นดิ แต่วันนี้ซ้อมฉากเลิฟซีนแล้วคิดถึงอาจารย์ อยากสอบซ่อมอีก...”

    “ไม่ต้องเลย ไอ้คุณคริส”

    “อ้าว ทำไมอยู่ๆเรียกกันแบบนั้นล่ะริท กันทำไรผิดอีกเนี่ย?”

    “ไม่รู้ไม่บอก”.........จะบอกได้ไงว่ากุเองเพิ่งคิดถึงเรื่อง...เมื่อตะกี้แล้วพอมันพูดเรื่องสอบซ่อมอีกยิ่งคิดเตลิดไปกันใหญ่

    “โหยยยยยยยเด๋วนี้มีแกล้งกันนะ ว่าแต่อาทิตย์นี้ริทมากรุงเทพใช่ไหม?”

    “เอาข่าวมาจากไหนว่ากุไป ใครบอก”

    “เอ๊า จะใครซะอีกคร้าบบบบบบบถ้าไม่ใช่คุณพี่ชายสุดที่รักของกัน”

    “ไม่จริงพี่โน่รับปากกุว่าจะไม่บอกเมิง เมิงไปเซ่นอะไรพี่โน่ถึงได้บอก” คิดถึงหน้าพี่ชายที่เขาอุตส่าห์บอกตารางงานของเขาเพราะต้องไปค้างที่คอนโดเลยบอกไว้ก่อน

    “ไม่รู้ไม่บอก”เอาคืนบ้าง

    “ไม่บอกก็ไม่ต้องมาคุยกับกุเลย”

    “โอ๋อย่างอนนะ ไว้อาทิตย์นี้จะบอกที่คอนโด แค่นี้ก่อนนะครับที่รัก วันนี้กันเหนื่อยมากซ้อมจูบจนเมื่อยปากเด๋วอาทิตย์หน้า กันจะขอเป็นคิม แล้วให้ “คุณคะ-ริท” จูบคืนบ้าง”

    “ไอ้บ้าใครจะไปจูบคนติ๊งต๊องแบบเมิง” ด่าเขินๆ

    “ใครจูบใครไม่รู้ รู้แต่ว่ากันอยากสอบซ่อม บายของจริงแล้วนะ ฝันดีว่าตัวเองสูงคุณหมอ”

    “ไอ้.......”

     

    ติ๊ด ๆๆๆ

     

    “ไอ้บ้า” ด่าคนที่เพิ่งวางสายไป ก่อนจะนอนยิ้มคนเดียวอีกรอบ

     

    ไอ้บ้าแกจะรู้ไหมว่าฉันต้องมานั่งดูตารางงานตัวเองแล้วแอบยิ้ม?

     

    ไอ้บ้าแกจะรู้ไหมว่าฉันต้องมานั่งลุ้นว่าการไปกรุงเทพแต่ละครั้งจะได้เจอแกหรือเปล่า?

     

    ไอ้บ้าแกจะรู้ไหมว่าคนอยู่ทางนี้คิดถึงแกจนใจจะขาดดดดดดดดด!!!

     

    และไอ้บ้าแกจะรู้ไหมว่าทำให้คนทางนี้ “หวงและห่วง” แกขนาดไหน?

     

    รักนะไอ้บ้า!!!!!!

     


     



    (ริททวิตลอยๆขึ้นมาแต่อ่านจากข้อความแล้วรุสึกคิดถึงกัน ไม่รู้ทำไม? ช่วงเวลาที่เป็ดทวิตก็ตอนตี1กว่าๆ กันเลิกซ้อมประมาณ 5ทุ่มกว่าๆ มีเวลาโทรคุยกันหรือเปล่าว๊าาาาาาาาา!!!  แล้วไอ้ตรงที่เฝ้าดูด้วยความภาคภูมิใจนี่คือรอดูผลงานชิ้นสำคัญของเพื่อนด้วยความภาคภูมิใจหรือเปล่า...คะริท)


     

    .........................................................................................................

     

     ตอนนี้มั่วๆ จับเหตุการณ์มาปนกันมั่ว แต่งด้วยความเพ้อส่วนตัวจริงๆ ฟังเพลงมีคำว่าคิดถึงไม่ได้ต้องคิดถึงสองแสบตลอด

    แอบโปรโมท yes or no2 หน่อยนะ หนังดีมากจริงๆ คิมกับพาย(ชื่อติ๊นากับออมในหนัง)เป็นคู่จิ้นคู่แรกของเขาก่อนที่จะมาเจอกันริท เรารักสองคู่นี้มากอยากให้ทุกคนได้รักเหมือนเรา หุหุ หาพวก... ภาค2หนังเกี่ยวกับการห่างกันของคู่รักด้วยเหมาะกับกันริทในตอนนี้จริงๆ 

    ปล. ใครว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด ความห่างไกลต่างหากที่สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้กับรักแท้ ฮิ้ววววววววววว!!!
     
    ***เนื้อเพลงนี้มาจากเพลงใหม่ abnormal ชื่อเพลง 10000 ไมล์

    http://www.youtube.com/watch?v=94CVDZGIyYg

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×