คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : twenty-sixth Step
Chapter 26
twenty-sixth Step
ผ่านมาไ้เือบหนึ่อาทิย์แล้วที่แบฮยอนลับมาาบ้านไร่ออี้ฟานมาอาศัยอยู่ที่อนโหรูอานยอลอีรั้พร้อมับารเรียนที่หนัึ้นเพราะอยู่ใน่วที่ำลัะสอบ
แบฮยอนำลัะบปีหนึ่เทอมหนึ่แล้วนะ ื่นเ้นเป็นบ้าไม่รู้ว่าเระออมาเป็นแบบไหน
แ่อี้ฟาน็ำับแบฮยอน่อนลับว่าถ้าเรไม่โอเเรื่อบันระหว่าานยอลและแบฮยอนไ้ลับเอามาุยันใหม่แน่ๆ
านยอลเรียนหนัึ้นไม่่าาแบฮยอน้อรีบทำโปรเส่่อนสอบให้ทันนบาวันแทบไม่ไ้นอนนแบฮยอนเป็นห่ว้อื่นมาลาึมาบัับให้นอน
ทีแรานยอล็ื้อเียบอบรับำพูแบฮยอนว่าะนอนแ่พอแบฮยอนเผลอหลับอีรั้านยอล็ทำาน่อไม่ยอมนอนมันทำให้แบฮยอนหุหิและโมโหนอยาะร้อไห้
แ่็ไม่ล้าะว่าให้านยอลเพราะลัวนัวสูโรธและหาว่าแบฮยอนวุ่นวายับานยอลมาเินไป
แบฮยอนไ้แ่เ็บวามเรียวามน้อยในี้ไว้แล้วไประบายให้เฮุนและอินฟั
และแล้ววันีืนีในะที่แบฮยอนนั่อ่านหนัสืออยู่และานยอลพึ่ลับมาาะนัวสูโยนเสื้อ๊อปที่เปื้อนเหื่อออาัวอย่าไม่ใส่ใว่ามันะไปอยู่ที่ไหน
่อนะเ้ามาสวมอแบฮยอนา้านหลัแล้วพูอโทษแบฮยอน
ทำหน้าี้อ้อนแล้วบใบหน้าอันหล่อเหลาลับบ่าแบฮยอนนแบฮยอนๆว่าานยอลเป็นอะไร
่อนะร้ออ๋อในใว่าอินและเฮุนไปบอานยอลว่าแบฮยอนัวลใว่าานยอลไม่ยอมนอนแ่ไม่ล้าบอานยอล
านยอลให้สัาว่า่อไปนี้ะเ้านอนเร็วึ้น
แ่แบฮยอน็้อไปนั่เฝ้าานยอลทำานที่ะทุวันเพราะนัวสูอ้าเหุผลว่าไม่มีำลัใิานไม่ออ
เลย้อเอาลับมาทำห้ออนึๆแล้ว็ไม่ไ้นอน
แบฮยอนึ้อหอบหนัสือไปอ่านที่ะานยอลนหลายนแทบะิว่าแบฮยอนเรียนะวิศวรรมศาสร์ไปแล้ว
“ ที่รัรับหิว้าวยั ” านยอลเยหน้าึ้นาเ้าเรื่ออะไรสัอย่าที่ำลันั่่อมอยู่ับเพื่อนพร้อมับร้อะโนถามแบฮยอนที่นั่้มอ่านหนั่สือรออยู่ที่โ๊ะที่านยอลัเอาไว้ให้นั่รอ
“ โหหหหหห เรใูบ้าเพื่อน ” เสียแวาเพื่อนอานยอลััึ้นทุรั้ที่านยอลหยอำหวานใส่แบฮยอน
“ ทำไม? อิาูล่ะสิ ูมีเมียน่ารั็ี้แหละ ” านยอลเบ๋ปาใส่เพื่อนพร้อมับยัไหล่อย่าวนๆ
“ ทุ้ย ! ทีอาทิย์่อนยันอนอวเหล้าะเป็นะายให้พวูปลอบ
ทีนี้ล่ะมาถมพวู ไอ้นอัูไม่รู้ัสำนึบุุน ” แฮยอนว่าให้เพื่อน
“ พอๆ พวมึนี่รีบๆทำานไปูมีนัทาน้าวับเมียอนสอทุ่มนะโว้ยยยย ”
แโว้ยวายใส่เพื่อนที่ยัไม่ยอมเลิทะเลาะันทำให้านยัไม่ืบหน้า
“ ูว่าป่านนี้มินอเ้าไปแ้าวับหมอสันแล้วม้า ” ฮิมานว่าแวเพื่อน
“ สัส ปาหมาละมึ ” แับไวี้หน้าเพื่อน
“ พอๆพวมึนี่ น้อเาทำัวไม่ถูแล้ว ยัไเราหืม หิว้าวยั ” ยุที่รับหน้าที่เป็นนพิมพ์รูปเล่มานและรวสอบานให้ถู้อเยหน้าึ้นาอโน๊บุ๊ห้ามศึ่อนะหันหน้าไปถามแบฮยอน
“ ห้าโมเย็นเอรับ ยัไม่หิวหรอ ” แบฮยอนอบพร้อมับส่ยิ้มนิๆให้ยุ
“ พอเลยๆ มึหันหน้าไปทาอื่นเลยไอ้ยุูหว ” านยอลโวยวายที่เห็นแบฮยอนยิ้มให้ยุแล้วยุ็เอาแ่นั่มอหน้าแบฮยอนนาหวานเลิ้ม
“ โธ่วววว นานๆทีะมีอน่ารัๆเ้ามาให้นั่มอถึในะมึนี่็หว๊า ”
ยุบ่นพร้อมับส่ายหัวอย่าเบื่อหน่ายในวามี้ห่วานยอล่อนะยโน๊บุ๊ย้ายที่นั่ไปนั่พิมพ์านที่อื่น
“ เหนื่อยั ” านยอลว่าพร้อมับเนียนนั่ล้าแบฮยอนแถมยับหัวลับบ่าเล็อี
เ้าเล่ห์ะมัเลย...
“ ุานยอลไปทำานเร็วรับ อย่าเอาเปรียบเพื่อนสิ ” แบฮยอนันนัวโออ
“ ูบ่อนิเี๋ยวไป ” านยอลพูึ้นอย่าเ้าเล่ห์
“ นี่ !!! ”
“ นะ นะ นะ นะรับ นะรับ นะรับุแบฮยอน ” แบฮยอนแ้มเห่อแนทำอะไรแทบไม่ถูเมื่อานยอลมาไม้นี้
ให้ายเถอะ...ใแบฮยอนมันละลายั้แ่นะรับแรแล้ว
“ ุ๊บ ” แบฮยอน้มลูบที่ริมฝีปาอานยอลอย่ารวเร็ว่อนที่ะรีบผละออ
แบฮยอนไม่สามารถเอาำู่ออี้ฟานมาใ้ไ้เลยที่บอว่าห้ามทำอะไรแบฮยอน
เพราะานยอลไม่ทำอะไรแบฮยอนริๆแ่็นั่นแหละนเ้าเล่ห์านยอลอบมีลวิธีเล่ห์เหลี่ยมมามายมาทำให้แบฮยอน้อเป็นนเริ่มทำ่อนทุรั้พร้อมับหัวเราะอย่าอารม์ี่อท้ายว่าานยอลไม่ผิอี้ฟานะมาทำอะไรานยอลไม่ไ้
มันน่าหมั่นไส้ไหมล่ะ...นบ้า
“ โอ้ยยยย อิาโว้ยยยย ” แฮยอนผู้ที่อบเห็นอทเ็ทุรั้และรั้นี้็เ่นันพูึ้น
“ หุบปามึไปเลย รีบๆทำานูหิว้าวแล้ว ” านยอลว่าให้แฮยอน่อนะมานั่ทำานับเพื่อน่อปล่อยให้แบฮยอนไ้้มหน้าอ่านหนัสือ่อไป
แบฮยอนเริ่มมวิ้วมุ่นับีทเรียนอนเอที่มี้อวามาปาาสีๆที่มุมระาษแทบทุหน้า่อนะระบายยิ้มออมาเมื่อรู้ว่าใรเป็นนเียนลายมือยุ่ๆแบบนี้มีนเียวเท่านั้นแหละ
านยอลยัไล่ะ..
แบฮยอนนั่อมยิ้มับลายมือยุ่ๆหลาหลายสีที่อ่านยานิหน่อยแ่็สามารถอ่านออไ้
แบฮยอนไม่รู้ว่าานยอลแอบเอาีทแบฮยอนไปเียนำพวนี้อนไหนำพูที่ไม่มีอะไรพิเศษแ่ลับทำให้แบฮยอนยิ้มไ้แถมยัมีำลัใะอ่านหนัสือึ้นเป็นอ
‘ ที่รั สู้ๆนะรับ ’
‘ ที่รัอุานยอลเ่อยู่แล้ว้อทำไ้ ’
‘ ถ้าไ้เรเอเี๋ยวพี่ผูโบว์ัวเอเอาให้เป็นราวัลเลย นสวย ’
‘ เหนื่อย็พั ื่มนมนะรับอย่าหัโหม เ๊าเป็นห่วะเอนะ ’
‘ แหนะ! ยิ้มอยู่อ่ะิ อ่านหนัสือไ้แล้ว อย่าอู้ๆ ’
้อวามาปาาสีลายมืออานยอลที่มุมีทแ่ละหน้าทำให้แบฮยอนแทบยิ้มไม้หุบ
ุานยอลนี่มันุานยอลริๆเลยพูหวานๆึ้ๆไม่มีหรอแ่ารระทำนี่สิทำเอาแบฮยอนยิ้มแทบไม่หุบลอเลย
ที่เ้าบอว่าผู้ายวิศวะ...น่ารัท่าะริแฮะ
แบฮยอนอบั...
่วสอบผ่านไปไวราวลับิรวแบฮยอนแทบสลบเหมือในห้อสอบเมื่อริ่บอหมเวลาทำอสอบวิาสุท้ายแบฮยอนเินออมาาห้อสอบ้วยสภาพแทบูไม่ไ้เพราะเมื่อืนื่นเ้นแทบนอนไม่หลับเพราะวิานี้เป็นวิาสำัและแบฮยอนลัวพลาเพราะรุ่นพี่หลายๆนบอว่ามันยาแบฮยอนึเป็นัวลเี๋ยวหลับเี๋ยวื่นมาอ่านหนัสือทบทวนนานยอลที่หลับสนิทลุึ้นมานัุ่
เพราะานยอลสอบเสร็ไป่อนแบฮยอนเป็นอาทิย์แล้วถึไม่้อมานั่ัวลแบบแบฮยอน
“ สอบเสร็แล้วโว้ยยยยย ” เพื่อนหลายนอแบฮยอนหลายนะโนลั่นเมื่อเินออาห้อสอบพร้อมับับลุ่มุยันหาที่ินที่เที่ยวหลัสอบเสร็
“ ไ เหนื่อยเหรอ ูทำหน้าิ ” านยอลในุาเยืนาเ่าเอๆพร้อมับเสื้อยืสีำทับ้วยเสื้อแนยาวยีน์เอ่ยทัหลัาที่มายืนรอรับแบฮยอนที่หน้าห้อสอบและเห็นนัวเล็เินออมาเหมือนนที่วิาะหลุออาร่า
“ อือ ” แบฮยอนอบรับในลำอเพราะี้เียที่ะพูอนนี้แบฮยอนโหยหาแ่เียนอนเท่านั้นแหละ
อยาะนอนนี้เียะนอนไปเลย...
“ อย่าทำหน้าแบบนั้นิ ” านยอลว่าพร้อมับึระเป๋าสะพายอแบฮยอนไปพาบ่าัวเอเอาไว้
“ รับ ? ”
“ มันเหมือนหมาเวลามันห๋อยๆป่วยๆอ่ะ แม่ โรน่ารั
นี่ถ้าไม่เรใเพื่อนร่วมะมึนีู่ัสรนี้ละนะ ”
“ ะทำอะไร็ทำเถอะรับ แ่อนนี้พาผมลับห้อ่อนนะ ผม่วนอนมาๆเลย ”
แบฮยอนทำหน้าเพลียๆ
“ รินะ มึพูริๆนะ ”
“……
”
“ มึพูแล้วนะ ” านยอลวิ่ามแบฮยอนไปที่รถพร้อมับเอ่ยปาถามแบฮยอนลอทา
“ รับ ” แบฮยอนอบเอออออย่าอไปทีเพราะ่วนอนนไม่อยาะทำไรแล้ว
“ เยสสสสสส มึเสร็แน่ หึหึ ” านยอลพูับัวเอเบาๆพร้อมับยิ้มร้าย
านยอลำลัิแผนารร้ายในหัวอีแล้วสินะ...
อนโานยอล
วามเหนื่อยล้าาารสอบทำให้แบฮยอนหลับทันทีที่ลับมาถึห้อ
หลับสนิทที่ว่า่อให้ใรมาลัพาัวไป็ะไม่รู้สึัว
ร่าายที่สะสมวามเหนื่อยวามเพลียเอาไว้หลายวันส่ผลให้ร่าารเหมือนแบหมแบฮยอนหลับลึั้แ่บ่ายนอนนี้ะสอทุ่มแล้ว็ยัไม่ื่น
“ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยย ”
เฮือ !!!
“ แบฮยอนมึเป็นอะไร ” านยอลรีบวิ่หน้าาื่นเ้ามาในห้อในสภาพหัวยุ่ๆในเสื้อบอลทีมโปรพร้อมับาเาสามส่วนเาไ้ไม่ยาว่านัวสูถ้าไม่ำลัเล่นเมส์็ูบอลอยู่แน่ๆ
“ ปะ ป่าว รับป่าว ” แบฮยอนที่ใามานยอลลำล้ำละลัอบพร้อมับสายหัว
“ ะป่าวไ้ไ ็เมื่อี้เสียมึ.... ”
“ ผมฝันน่ะรับเลยเผลอเสียั แหะๆ ” แบฮยอนพูพร้อมับยิ้มแหยๆให้นัวสู
“ ูใแทบบ้านึว่ามึเป็นอะไร ”
“ ผมไม่เป็นไรริๆรับ ” นัวเล็ลุออมาาเียเินมาหยุยืนอยู่รหน้านัวสูพร้อมับเยหน้านที่สูว่าัวเอเินสิบเน่อนะียิ้มว่า
“ น่ารัว่ะ อยาฟัเป็นบ้า ” านยอลเอื้อมมือมาบีบมูเล็อย่าหมั่นเี้ยว
“ ไม่ไ้นะรับ ุานยอล้อทำามอุอี้ฟานนะ อย่าลืมสิ ”
“ รู้แล้วน่า พ่อมึฤทธิ์เยอะะมัเลย ”
“ ุานยอล นั่นพ่อผมนะรับพูไม่เพราะเลย ” แบฮยอนเบะปาทำหน้าบึ้อย่าไม่่อยอบใสัเท่าไหร่นั
“ ร้าบบ อบโทษรับเมีย ่อไปผมะระวัำพูมาว่านี้เมียให้อภัยผมนะรับ ”
านยอลว่าอย่ายอมแพ้พร้อมับเนียนรั้เอวบาอแบฮยอนเ้ามาใล้ิับอแร่อนเอมาึ้น
เนียนั้นเทพริๆเลย...
“ นีุ่านยอล !! ”
“ อะไร๊ !! หิว้าวเนี่ย ไปิน้าวัน ”
“ ็เอามือออ่อนสิรับ ” แบฮยอนว่าเสียเ้ม
“ มืออะไร มั่วป่าว ”
“ อือ !! นี่ !! ” แบฮยอนะุบมือหนาอมเนียนั้นเทพและอมเลื่อยั้นปรมารย์ที่ำลัสอเ้าไปในเสื้อัวบาอแบฮยอนและำลัลูบไล้เอวอและสะโพลมลึ่อย่าเนียนมือ้วยใบหน้าที่เย
และทำเป็นไม่รู้เรื่อแม้ะโนแบฮยอนทำหน้าุใส่
เวลาแบฮยอนุมันไม่ไ้น่าลัวเลยสันิ...
มันน่าฟั...มาว่า...น่าลัวะอีล่ะ
“ โธ่วว แบฮยอนนิหน่อยเอไม่สสารูเหรอนี่อมาเป็นอาทิย์ละนะ
มึมอาูิ น่าสส๊าร น่าสสารเนอะ ” านยลอว่าพร้อมับย่อัวลให้ใบหน้ามาอยู่ในระับสายาอแบฮยอนพร้อมับทำใบหน้าทีู่หน้าสสาร
พร้อมับาปริบๆนั่น
หน้าโหอย่าับโร...มาทำัวแบ๊วอยู่ไ้
“ ิ ิ ิ ” แบฮยอนลั้นำเมื่อเห็นใบหน้าานยอลมันไม่ไ้น่าสสารเลยสันิ
มันลมาๆเลย่าหา นึสภาพนัวสูๆล้ามเป็นมัๆ เรียนวิศวะลุยๆ
แล้วมายืนทำาปริบๆ ทำัวแบ๊วๆ่อหน้าแบบนี้สิะให้แบฮยอนไม่ำไ้ยัไไหว
“ อะไร หัวเราะ อะไร ”
“ เปล่ารับ ิ ” แบฮยอนส่ายหน้าปิเสธพร้อมับปิปาลั้นเสียหัวเราะอนเอเอาไว้พยายามะหลบสายาอร่าสู
“ หัวเราะูเหรอ หืม หัวเราะเหรอ ” านยอลว่าพร้อมับใ้นิ้วี้เอวเล็อแบฮยอนนนัวเล็ที่บ้าี้เป็นทุนเิมอยู่แล้วหลบเป็นพัลวันแถมยัหัวเราะนัวอหน้าแ
“ พอแล้วรับุานยอล ฮาๆๆๆ อือ ุานยอลพอแล้ว ฮาๆๆๆ ” แบฮยอนพยายามเอามือปัป้อและวิ่หนีนัวสูไม่ให้โนแล้น
นมุมที่โฟาว้าหน้าทีวีเรื่อให่นอห้อนอน
แบฮยอนสะุาัวเอล้มลไปบนโฟาว้าแ่ยัไม่ทันะลุึ้น็มีลำแนหนามาััวเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
พร้อมับใบหน้าอันหล่อเหลาที่้มลมาเรื่อยๆ
และเรื่อยๆ
“ ไ หมาน้อยหมฤทธิ์แล้วรึไ ” านยอลถามพร้อมับยิ้มอย่าเ้าเล่ห์ถามแบฮยอนที่พยายามใ้มือเล็อนเอันอแร่เอาไว้แ่็ูะไม่ไ้ผลสัเท่าไหร่เพราะนอาานยอละไม่ยับห่าานเอแล้วยั้มหน้าลมาใล้ึ้นมาว่าเิมนิที่ว่ามูอทั้สอแทบนัน
แบฮยอนหน้าเห่อแเมื่อเอสายาที่มอมาอย่ารัใร่ หลใหล
อยารอบรอ อยาปป้อ อ่อนโยน อานยอลนแทบทำัวไม่ถู
วาเรียวรีหวานสวยเลิรัไปมาอย่ารนๆ
“ ุานยอลไหนบอว่าหิว้าวไรับ ” แบฮยอนถามเสียหอย
“ อืมหิว ” านยอลอบพร้อมับเลี่ยปลายมูสวยอนเอับปลายมูลมมนอแบฮยอนเป็นารหยอล้อ
“ ถ้าั้นะ... ”
“ หิวมึอ่ะ ” านยอลว่าึ้น่อนที่แบฮยอนะทันไ้พูบ
“
( - 0 - ) ” แบฮยอนอ้าปา้า
“ หิวมา หิวะแย่ ”
“
…… ”
“ ุแบฮยอนไม่สสารุานยอลบ้าเหรอรับ ” านยอลพูพร้อมับมอานัวเล็
แบฮยอนนิ่แพ้สายาและำพูเพราะๆแบบนั้น หัวใวเล็ๆเ้นึัๆนแบบระเบิออมานออ
ใบหน้าหล่อเหลา่อยๆ้มลมาเรื่อยๆอีรั้และรอบที่แบฮยอน็ไม่ปิเสธเรียวแนเล็ที่อนแรใ้ผลัอานยอลบันี้ลับลออแร่เอาไว้
แบฮยอนแพุ้านยอลอย่าราบาบเลยริๆ....
Rrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrr Rrrrrrr
“ ุานยอลรับ ุอี้ฟานโทรมา ! ” หลัาที่มีเสียโทรศัพท์เ้ามาและแบฮยอนล้วเอาโทรศัพท์ในระเป๋าาเึ้นมาู่อนที่ริมฝีปาะไ้แะัน
วาเรียวรี้เบิว้าเอ่ยปาบอานยอลทันที
“ พ่อมึอีแล้ว !! โว้ยยยย เป็นาิับเน
าทิพย์รึไวะ แม่ !! โทรมาไ้ััหวะูลอเลย ”
านยอลพูอย่าหัวเสียแล้วเินาแบฮยอนไปปล่อยให้แบฮยอนไุ้ยโทรศัพท์ับพ่ออนเอ
ถ้าานยอละร้าย...อี้ฟาน็ร้ายไม่่าัน
ร้ายไ้ถูัหวะะ้วยสิ...
22
.00 น.
หลัาที่ทาน้าวเสร็แบฮยอน็เ้าห้ออาบน้ำทันที านยอลยันัู่ฟุบอลอยู่้านอห้อนอน
ปล่อยให้แบฮยอนเ้ามาในห้อนเียว
านยอลูแปลไปั้แ่ที่โนแบฮยอนปิเสธและอนที่อี้ฟานโทรมา
านยอลูหัวเสียมาเินเ้าห้อพร้อมับเินออมาอีรั้พร้อมบุหรี่ในมือ
แบฮยอนที่นัุ่ยับอี้ฟานอยู่รโฟาหันมอร่าสูที่เอาแ่ทำหน้านิ่ๆสูบบุหรี่อยู่นอระเบีย
แถมพออนทาน้าว็ไม่ยอมพูอะไรับแบฮยอนสัำนแบฮยอนอึอั ไม่ล้าพู
ไม่ล้าที่ะถามว่าเป็นอะไร เอาริๆใ้าในลึๆแบฮยอน็พอะรู้แหละว่าานยอลเป็นอะไร
แบฮยอนทรุัวลนั่บนเียว้า่อนะหยิบโทรศัพท์มือถืออัวเอึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทผู้ที่เป็นที่ปรึษาและอาะให้ำแนะนำแบฮยอนไ้ีที่สุ
“ ฮัลโหลรับ ” แบฮยอนรอเสียลไปทันทีที่มีนรับสาย
[ แบฮยอนเหรอ อินไม่อยู่อ่ะออไป้านอมีอะไรรึเปล่า ] ยอูที่เป็นนรับสายแทนอินพูึ้น
“ ือผม.... ” แบฮยอนไม่รู้เลยว่าวระพูหรือเล่าเรื่อนี้ให้ยอูฟัีไหม
แ่มาิๆุยอูอาะเ้าใและให้ำแนะนำแบฮยอนไ้ี็ไ้เพราะยัไะยอู็อยู่ในสถานะเียวับแบฮยอนอาะเ้าใวามรู้สึวามิอแบฮยอน็ไ้
[ พูมาเถอะน่า ันไม่เอาไปเล่าให้ใรฟัหรอ สัา ]
“ ุยอูทำยัไีรับ ุานยอลเ้าูเปลี่ยนไปอ่ะ ” มือเล็ำผ้าปูที่นอนแน่นอย่าอึอัพร้อมับระบายให้ยอูไ้ฟั
[ เปลี่ยนไปยัไเหรอ มัน้อมีเหุาร์่อนหน้าที่ทำให้เ้าเปลี่ยนสิ ]
ยอูถาม
“ ุานยอลเ้าอยา เอ่อ ยะ อยา... ” ใบหน้าเล็แ่ำแม้ะอยู่เพียนเียวในห้อว้าแ่แ่ะพูำ
ำนั้นออมาพร้อมับในหัวเห็นภาพใบหน้าแสนเ็ี่อานยอลแบฮยอน็พูิัไม่รู้ะพูยัไีะั้น
[ ้ำี้เหรอ? ]
“ ะ รับ ็ประมานั้น แ่ว่าผมไม่ยอม แล้ว็อุอี้ฟาน็ยัอยู่ผม็เลยไม่ล้า
”
[ นี่แบฮยอน นายเ้ามหาลัยแล้วนะ โไ้แล้ว ผู้ายน่ะมันมีวามหื่นทุห้านาทีนั่นแหละระวัเถอะนายไม่ยอมให้เ้า
เ้าะไปหาเอา้านอ พี่านยอล็หน้าาีะนานั้น ]
“ แ่ว่าอุอี้ฟาน ”
[ อพ่อนายบอว่าห้ามานยอลทำหนิ แ่ว่าไม่ไ้ห้ามนายทำเพราะั้นถ้านายเริ่ม็ไม่ผิ
]
“ มันะีริๆเหรอรับุยอู ” แบฮยอนถามเอาวามมั่นใับยอูอีรั้
[ ็ามในายนะ นั่นัวนายีวินาย
แ่ถ้าันเป็นนายนะรับรอันไม่ปล่อยให้เป็นแบบนี้แน่ นั่นผัวเรานะ
้อทำให้รัให้หลแ่เราสิ อะไรยอมไ้็ยอมเ้าเถอะ ันว่าริๆพ่อนาย็ไม่ไ้พูริันานั้นหรอพี่านยอลเ้ารัษามาไ้ั้เป็นอาทิย์็ถือว่าเทพแล้ว
ถ้าเป็นไอ้บ้าอินนะบะแั้แ่ สามั่วโมแรอ่ะ ]
“ แล้วผมวรทำยัไีรับ ”
[ ็ถ้าเอาสูรัน็อ่อยอ่ะ อ่อยให้ไม่รู้ว่าั้ใอ่อย ใส่าเาสั้นๆ
เสื้อัวบาๆ โว์นั่นโว์นี่หวิวๆหน่อย แะนิแะหน่อย แ่นี้เ้า็แปลร่าเป็นเสือเรียมย้ำเราแล้ว
ิิ ]
“มันะีเหรอรับุยอุ ”
[ ีสิ ันทำบ่อยมันไ้ผลนะ ผัวันนี่ มันะไปหลนอื่นไ้ไล่ะ
ถ้ามันไปหลนอื่นสถานะมัน็มีอย่าเียวือายเท่านั้นแหละ
ิีๆแล้วันนะันวาสายละนะอินมาแล้ว ]
“ รับ ” แบฮยอนรับำ่อนะวาสายายอู
ทันทีที่วาสายแบฮยอน็โทรหาอี้ิ่อทันที
แม่เป็นที่ปรึษาสุท้ายอแบฮยอนแล้วล่ะ
แบฮอยนนัุ่ยับอี้ิเือบั่วโมปนน้ำาเวลาอยู่ับอี้ิแบฮยอนะอบร้อไห้และอ่อนไหว่ายเสมอแบฮยอนเรียไม่ใ่แบฮยอนไม่อยาะทำให้านยอลมีวามสุนะแ่ว่าแบฮยอน็ลัวอี้ฟานผิหวัเหมือนัน
แบฮยอนเล่าระบายเรื่อทุอย่าให้อี้ิฟัแบบไม่ปปิอี้ิหัวเราะำๆมาามสายแล้ว็บอแบฮยอนว่าแบฮยอนโแล้วให้ิเอสิ่ที่ยอูบอ็ไม่ผิเพราะไม้ไ้ผิถ้าอนแรแบฮยอนเริ่ม่อน
อี้ิยับอวามลับอีว่าริๆอนสมัยหนุ่มๆอี้ฟาน็โนฮีอลห้ามให้ออมาหาอี้ิ
ห้ามไม่ให้มีอะไรับอี้ิ อี้ฟาน็ไม่เห็นะฟั
อี้ิบอว่าอนหนุ่มๆอี้ฟานทำมาว่าที่านยอลทำอี ที่อี้ฟานู่านยอลเพราะเ็บที่ัวเอเยโนแหละ
เลยสั่ไปอย่านั้นแถมอนนี้แบฮยอน็ไม่มีอะไระเสียแล้วอี้ิเลยบอว่าให้แบฮยอนัสินใเอ
ส่วนเรื่ออี้ฟานถ้าเิอะไรึ้นอี้ิะัารให้เอ ่อนะวาสายแบฮยอนยัไ้ยินเสียุย่าฮีอลพูเ้ามาในโทรศัพท์อีว่า
‘ หลานเยย่าหล่อ ้อเอาให้รัให้หลแ่เราเลยนะลู ัารเลยแบฮยอนอย่า
ไฟิ้ !! ’
“ เอา็เอา ” แบฮยอนสูลมหายใเ้าอย่าเรียำลัใหลัาที่วาสาย
[
Baekhyun say ]
ผมมอัวเอในระอย่าไม่่อยมั่นใเท่าไหร่นั
าเนอนาสั้นุทีุ่ยอูื้อให้เพราะมันลราาถ้าื้อสอัว
เสื้อยืสีาวัวที่ิว่าบาที่สุในู้ถูสวมอยู่บนัวอผมพร้อมับผมที่ถูยี้ยุ่ๆนิหน่อยามำแนะนำในอินเอร์เน็ที่พึ่หา้อมูลมา
ผลยมือึ้นับที่บริเวรหัวใอนเอที่เ้นนแทบทะลุออมาอย่าื่นเ้นพร้อมับสูหายใเ้าลึๆเพื่อเรียวามมั่นใ
“ ร้อนั ” ผมพูพร้อมับเนียนนั่ลบนโฟา้าๆุานยอลที่ำลัั้ใูฟุบอลอยู่
“ นี่มันหน้าหนาวแบฮยอน ” ุานยอลพูโยที่สายายั้อทีวีอยู่
ทำเอาผมแทบไปไม่ถูที่ปล่อยไ่ัวโออไปนานั้น ุานยอลนี่็ยัไันนะไม่รับมุันเลยสันิ
ผม็ันลืมไปะสนิทเลยว่านี่หน้าหนาวะมาร้อนไ้ยัไัน
ไอ้แบฮยอนนโ่เอ้ย..
“ อีนานไหมรับว่าฟุบอละบ ”
“ ไม่นาน ”
“ นี่ หันมามอหน้าผมหน่อยสิ ผมน่าสนใน้อยว่าฟุบอลเหรอรับ ”
“ แบฮยอนมึไม่สบายรึเปล่าเนี่ย ” ุานยอลถามอย่าสสัยพร้อมับหันหน้ามาหาผมใ้ฝ่ามือให่แะบนหน้าผาเนียนเพื่อวัอุหภูมิในร่าาย
ุานยอลนี่ยัไันผมอุส่าห์รวบรวมวามล้าั้นานนะ
่วยเ้าใอะไรบ้าะไ้ไหมรับ...
“ ไม่รับ ผมสบายี ” ผมอบพร้อมับียิ้มหวานที่สุแบบทีุ่อี้ิเยบอว่าผมน่ะเป็นนยิ้มหวานะทำให้นรู้สึเอ็นูผม็หวัว่าุานยอละเอ็นูผมบ้าล่ะนะ
“ สบายีบ้าอะไร แล้วนี่แ่ัวอะไรหนาวะายไปเปลี่ยนุแล้วนอนไปูะูบอล
” ุานยอลไล่ผมะั้น แถมยัหันหน้าไปสนใอทีวีรหน้าอี
เอาไีล่ะเนี่ย....
ผมวรทำยัไีนะ อาย็อาย
แ่ถ้าไม่ทำอะไรเลย...ผม็ะ้ออึอัอยู่แบบนี้แน่ๆ
เพราะั้น้อลุย
“ อุ๊ย น้ำห ” ผมั้ใยแ้มน้ำที่วาอยู่มาเทใส่เสื้อัวบาๆอัวเอนมันเปียแนบเนื้อเห็นไปถึไหน่อไหนามทฤษีที่เอามาาในอินเอร์ที่เ้าบอว่าเราะูเ็ี่อนเสื้อเปียน้ำแนบไปับผิวาย
“ แบฮยอนมึำลัเล่นอะไร ”
“ ผมป่าว ” ผมส่ายหน้าปิเสธุานยอลพร้อมับเหื่อที่แพลั
ุานยอล้อับไ้แน่ๆ ผมนี่ไม่เนียนเอาะเลย
ุยอูบอว่าให้อ่อยแบบที่ไม่ให้เ้ารู้ว่าอ่อย
ผม็พยายามไม่ให้รู้แล้วนะแ่ทำไมุานยอลถึทำหน้าาเหมือนะรู้ล่ะเนี่ย
โอ้ยยยย ทำไี ทำไี
ผมวรรีบิ่เ้าห้ออนนี้เลย..ล้มเลิทุอย่า
หรือะโนออไปัๆเลยว่า...ผมพร้อมแล้วุานยอลทำผมเลยรับ
ผมพร้อมึ้นเียแล้ว
โอ้ยยยยย น่าอายะมัเลย
“ มึแน่ใเหรอ ” ุานยอลรีโมทปิทีวีที่ำลัุอยู่พร้อมับหันมาเลิิ้วถามผม
“ อืม ” ฮืออออ เหื่อบ้าไหลไม่หยุเลย
“ โอเ ั้น็ามใ ” ุานยอลว่าพร้อมับะลุหนีออาโฟา
ผมที่ร้อนรนึรีบระโนั่ัุานยอลเอาไว้พร้อมับใ้แนอัวเออรอบอุานยอลเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ไ้ลุไปไหน
ผมยอมนานี้แล้วนะ...ผมะไม่ยอมแพ้่ายๆหรอ
แม้ว่าอนนี้ใผมแทบะระเบิเพราะใบหน้าอุานยอลที่มออนไหน้หล่ออยู่ใล้ใบหน้าผมแ่ืบ็ามที
“ ไม่ไ้นะรับ ือผม... ”
“ แบฮยอนมึอย่ายับยุยิไ้ไหม ” ุานยอลพูุๆใส่ผมพร้อมับใ้มือับเอวอผมทั้สอ้าให้อยู่นิ่ๆ
ที่ผมยับัวไปมาเพราะผมไม่รู้ว่า้อทำัวยัไี่าหาล่ะ
แ่็ันมารู้ทีหลัว่าทีุ่านยอลบอให้ผมหยุ็เพราะว่ารนั้นอุานยอลมันำลัื่นันสะโพผมอยู่นผมรับรู้ไ้น่ะสิ
่า !!!
หน้าผมร้อนนแทบอยาะหนีหายไปารนี้แ่็ไม่สามารถทำไ้...
“ ุ ุานยอล ถะ ถ้าหาว่า ผมเริ่ม่อน... ”
“ ห๊ะ !! มึว่าอะไรนะ นี่แบฮยอน
ูเ้าใว่ามึไม่อยา โอเ ูยอมรับว่าัวมึ หน้ามึ เสียมึ ร่าายมึ
มันทำใหู้มีวามหื่นในัวเือบลอเวลา
แ่ว่าู็เ้าใว่ามึไม่อยาทำและเพราะพ่อมึ เพราะั้นลุออาัูแล้วไปนอนะ
”
“ ะ แ่ ุยอูบอว่าถ้าผมเริ่ม่อน็ไม่ผิ
อีอย่าุอี้ิ็อนุาแล้ว ”
“ นี่มึ.... ” ุานยอลมอผม้วยหน้าาอย่าเหลือเื่อที่ผมพูออไปแบบนั้นแ่ถ้าใหุ้านยอล้อผมนานว่านี้ผม้อใฝ่อไม่ล้าทำอะไรแล้วแน่ๆเพราะนั้นผม้อรีบๆทำให้เสร็
“ อโทษนะรับุานยอล ” ผมพูพร้อมับผลันัวสูให้นอนราบไปับโฟาแล้วนั่่อมเอาไว้
แน่นอนว่าแรผมน่ะมีนิเียวถ้าุานยอลิะสู้มีเหรอผมะสู้ไ้
แู่เหมือนว่าอนนีุ้านยอละูเหมือนไม่อยาะสู้เสียมาว่า
ผมอายะายอยู่แล้ว...
C U T
( าที่้อารอยู่บนไบโอที่เิมในทวินะ๊ะ NC อันนี้ไม่่อยฟินสามารถ้ามไ้ )
“ ฝันีรับ ” านยอลที่ล้มัวนอนเีย้าแบฮยอนแล้ววาเอาร่าเล็ๆเ้ามาอเอาไว้แนบอ่อนะุมพิที่หน้าผาเนียนมน
“ รับ ” แบฮยอนพยัหน้าอย่านที่ัวเีย่วัเ็มที
ายแรยับุัวเ้าหาวามอบอุ่นาร่าายให่อานยอล
เพราะานยอลัวโ พอมาอแบฮยอนแบบนี้...เหมือนแบฮยอนัวเล็เท่าม
แทบะมลไปในอว้า...
“ เออ แบฮยอนูมีอะไระบอ ”
“
…… ” แม้หูะไ้ยินแ่แบฮยอน็ี้เียที่ะอบแล้วเพราะ่วนะลืมาไม่ึ้น
“ นื่อยูราอ่ะ พี่สาวูเอ ”
“ ห๊ะ !! นี่แสว่าุานยอล... ”
“ ็ใ่ไ แผนูเออ่ะ ิับัูอีแล้วนะเมีย ~ ” านยอลพูอย่าถือัยนะ
“ นนิสัยไม่ี
็รู้ว่าผมี้หึแล้วอบหน้ามืทำอะไรไม่ิ็ยัะแล้ันอี ปล่อยเลยนะ ”
แบฮยอนที่แทบื่นเ็มาเมื่อเอวามริที่แทบ๊อ นัวเล้พยายามิ้นออาอ้อมออุ่นทันทีอย่าอนั
“ เห้ยๆ อย่าิ้นิ เี๋ยว็เียหรอ ”
“ ี ให้ายไปเลยรับ นบ้า !! โอ้ย !! ” แบฮยอนที่ิ้นัวแรมาเินไปทำให้าเล็ไปฟาับอบเียเ้าอย่าั
“ ระวััวเอบ้า...ูมีเมียแ่นเียวนะ ”
“
( - /// - ) ”
“ ูอนุาให้มึเ็บไ้แ่อนูรัมึ ส่วนอย่าอื่นใหู้เ็บแทนโอเไหม ”
...............................................EN......................................
อนหน้าบแล้วนะะ
อ่านแล้วอมเม้นให้ำลัใันนิหนึ่เนาะ
รันะ อิอิ
อให้มีวามสุในารอ่านร้า
สรีมในทวิ #ENานแบ นะ
สั่อฟิไ้ที่ >> https://docs.google.com/forms/d/1-MfCGOp01UGhNTl6-SuW-3cQZFHG4F43gKabuPRTCho/viewform?usp=send_form … … …
รวสอบารสั่อและารโอนไ้ที่ >> https://docs.google.com/spreadsheets/d/1Q4N_T4eNH_o85NKi11-_NJuXi_fhozzOONhxMuH9BPM/edit?usp=sharing …
( รุาเ้าไปรวรายื่อและสถานะารโอนอท่าน หาใรที่ยัไม่แ้โอนรุาแ้โอน้วยเพราะหาไม่แ้โอนเรา็ะไม่สามารถรวเไ้ว่าุโอนรึยัและอาะไม่ไ้ฟินะะ เราไม่สามารถามถามไ้ทุน รุาไปรวสอบและรัษาสิทธิ์อท่าน้วย )
ความคิดเห็น